Search

Amaç: Bu çalışmanın amacı son zamanlarda hızla kullanım alanı bulan kripto paralar ile ilgili olarak bağımlılık ve kumar benzeri davranış sergileyen kullanıcıların tespitinde kullanılan Sorunlu Kripto Para Ticareti Ölçeği (SPKTÖ) için kesme puanı belirlemektir. Yöntem: Çalışmaya 2180 birey katılım sağlamıştır. Eksik verisi olan anketler çıkarıldıktan sonra analizler 2132 anket verisi için uygulanmıştır. Çalışmada SKPT ölçeği kullanılmıştır Gizil Sınıf Analizi (LCA) ve ROC Analizi yardımı ile ölçek kesme puanı hesaplanmıştır. Ölçek yardımı ile toplanan ölçek toplam puanları Gizil Sınıf Analizi (LCA) yardımı ile kategorize edilmiş. Daha sonra belirlenen gruplar ile ROC Analizi yardımı ile ölçek kesme puanı belirlenmiştir. Bulgular: Katılımcıların %82,4 ü erkek, %49 u bekar kişilerden oluşmaktadır. Katılımcıların %7,2 si ise ilköğretim, %26,2 si lise, %56,3 üniversite, %10,3 ü lisansüstü okul mezunudur. İki Aşamalı Kümeleme Analizi ile veriler 3 kümede toplanmıştır. Birinci kümede verilerin %17,5 i ikinci kümede verilerin %34,8 i, üçüncü kümede ise verilerin %47,7 si yer almaktadır. Ölçek toplam puanı 52,5 in üzerinde olanlar tüm katılımcıların %3,7 sini oluşturmaktadır. Ölçeğin Cronbach Alfa değeri 0,915 tir. Sonuç: Sorunlu kripto para yatırımı yapanlarda kumar benzeri davranış sergileyen bir riskli grup yer almaktadır. SKPT ölçeği bu davranışı ölçen bir ölçek olarak tasarlanmıştır. Riskli davranış sergileyen katılımcıların oranı %3,7 ile dikkat çekici bir orandır. SKPT ölçeği için ölçek kesme puanı 34,5 olarak belirlenmiştir. Objective: The aim of this study is to determine the cut-off point for the Problematic Cryptocurrency Trading Scale that is used in detecting individuals who exhibit addictive and gambling-like behaviors regarding cryptocurrencies, the use of which has increased rapidly in recent years. Method: 2180 individuals participated into the study. . After the exclusion of questionnaires with missing data, a dataset consisting of 2132 participants was used for the analyses. The Problematic Cryptocurrency Trading Scale was used in the study. The cut-off point for the scale was determined using the two-step cluster analysis and ROC analysis. The obtained total scale scores were categorized with the help of the two-step cluster analysis. Then, the cut-off point for the scale was calculated using ROC analysis with the determined groups. Results: Of the participants included in the study, 82.4% were male. 49% were single. 7.2% of the participants were elementary school graduates, 26.2% were high school graduates, 56.3% had a bachelor’s degree and 10.3% had a master’s degree. In the two-step cluster analysis, the data were divided into 3 clusters. The first cluster contained 17.5% of the data, the second cluster contained 34.8% of the data, and the third cluster contained 47.7% of the data. Individuals with a total scale score of 52.5 and above constituted 3.7% of all participants. The Cronbach's Alpha value of the scale was found as 0,915. Conclusion: Among problematic cryptocurrency traders, individuals who exhibit gambling-like behavior are considered to be in the risk group. The problematic cryptocurrency trading scale was developed to measure this behavior. The rate of participants exhibiting risky behavior is a remarkable rate of 3.7%. The cut-off point for the Problematic Cryptocurrency Trading Scale was determined as 34.5.

Bu araştırma yetişkin erkeklerde yaşam boyu madde kullanım durumunun kişilerarası ilişki boyutları ve sosyal atomla ilişkisini ortaya koymak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Analitik kesitsel tipte olan bu araştırmada, yasadışı madde kullanımı sebebiyle haklarında Tedavi ve Denetimli Serbestlik Tedbiri verilmiş olan 107 erkek bireyin sosyodemografik, klinik ve geçmiş yaşam özellikleri, kişilerarası ilişki boyutları ve sosyal atomları herhangi bir yasadışı madde kullanım öyküsü olmayan 92 yetişkin erkeklere göre karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Araştırma verilerini toplamak için Sosyodemografik Veri Formu, Kişilerarası İlişki Boyutları Ölçeği (KİBÖ) ve Sosyal Atom Ölçeği (SAÖ) kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda gruplar arasında kişilerarası ilişki boyutları ve sosyal atom puanları açısından anlamlı farklılaşmalar bulunmuştur. Kişilerarası ilişki boyutları açısından incelendiğinde; yaşam boyu madde kullanımı olanların kişilerarası ilişkilerindeki onay bağımlılıklarının anlamlı olarak daha yüksek olduğu, duygu farkındalıklarının anlamlı olarak daha düşük olduğu, empati düzeylerinin anlamlı olarak daha yüksek olduğu saptanmış ve madde kullanan grubun kişilerarası ilişkilerinin genel olarak sağlıksız boyutlardan oluştuğu gözlenmiştir. Sosyal atom puanları açısından incelendiğinde; madde kullananların sosyal atomlarındaki toplam kişi sayısı, iç çemberlerdeki kişi sayısı, akraba sayısı, arkadaş sayısı, sosyal atom değerleri (SAD) madde kullanmayanlara göre anlamlı olarak daha düşük bulunmuş ve madde kullananların sosyal atomlarının genel olarak daha zayıf olduğu gözlenmiştir. Bunun yanında madde kullanımı ile sosyal atomun ilk çemberinde çocuğun ve eşin/sevgilinin bulunmaması arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Yaşam boyu madde kullanım riskini kestirmek için yapılan analizlerde ise kişilerarası yüksek onay bağımlılığın, kişilerarası düşük duygu farkındalığın, kişilerarası yüksek empatinin, düşük sosyal atom atom değerinin, sosyal atomun birinci çemberinde babanın bulunmasının yaşam boyu madde kullanımı açısından risk faktörü olduğu saptanırken, sosyal atomun birinci çemberinde çocuğun bulunmasının koruyucu bir faktör olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca çalışmanın ana amaçlarından biri olmasa da katılımcıların sosyodemografik, klinik ve geçmiş yaşam özellikleri incelenmiş; düşük eğitim düzeyi, fizyolojik bir rahatsızlık, herhangi bir işte çalışmamak, annenin okuryazar olmaması, çocuklukta az kontrolle yetiştirilmek, çocuklukta aile içi şiddet, ailede alkol kullanımı ve yaşam boyu tütün kullanımının yaşam boyu madde kullanımı açısından risk faktörleri olduğu saptanmıştır. Araştırmanın ikinci amacı olarak, madde kullanım özelliklerinin kişilerarası ilişki boyutları ve sosyal atomla ilişkisi incelenmiştir. Sonuçlarda sosyal atomda madde kullanan bir yakının (aile üyesi/arkadaş) bulunması ile esrar kullanım sıklığı arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Diğer yandan tercih edilen madde kullanım ortamının kişilerarası ilişki boyutlarına göre anlamlı olarak farklılaştığı saptanmıştır. Buna göre yalnız ortamda ve arkadaş ortamında madde kullanmayı tercih edenlerin, diğer ortamda madde kullanmayı tercih edenlere göre (iş ortamı, okul ortamı, eğlence mekanları vb.) kişilerarası onay bağımlılıklarının anlamlı olarak daha yüksek, kişilerarası başkalarına güven ve kişilerarası duygu farkındalıklarının ise anlamlı olarak daha düşük düzeyde olduğu gözlenmiştir. Son olarak madde kullanım özelliklerinden biri olan ailelerin madde kullanımını öğrenim süresinin, sosyal atomun ilk çemberinde annenin ve babanın bulunup bulunmaması ile herhangi bir ilişkisi olmadığı saptanmıştır. Araştırmadaki tüm bu bulgular madde kullanımında sosyal çevre ve kişilerarası ilişkilerin önemini ortaya koymaktadır., This research was carried out in order to reveal the relationship between lifetime substance use in adult males and both interpersonal relationship dimensions and social atom. In this cross-sectional analytical study, the sociodemographic, clinical and past life characteristics, interpersonal relationship dimensions and social atoms of 107 male individuals who were sentenced to Treatment and Probation due to substance use were compared with 92 adult male without any history of illegal substance use. Sociodemographic Data Form, Scale of Dimensions of Interpersonal Relationships (KİBÖ) and Social Atom Scale (SAÖ) were used to collect research data. As a result of the study, significant differences were found between the groups in terms of interpersonal relationship dimensions and social atom scores. When examined in terms of interpersonal relationship dimensions; it was found that those with lifetime substance use had a significantly higher interpersonal approval dependence, a significantly lower emotional awareness and a significantly higher empathy level. These findings show that the interpersonal relationships of substance users generally consisted of unhealthy dimensions. When examined in terms of social atom scores; the total number of people in the social atoms of the substance users, the number of people in the inner circles, the number of relatives, the number of friends and the social atom values (SAD) were found to be significantly lower than those of the non-substance users. These findings show that the social atoms of substance users are generally weaker. In addition, a significant relationship was found between substance use and the absence of a child and spouse/lover in the first circle of the social atom. In the analyzes performed to estimate the risk of lifetime substance use, it was determined that high interpersonal approval dependence, low interpersonal emotional awareness, high interpersonal empathy, low social atom atomic value and the presence of the father in the first circle of the social atom were risk factors for lifetime substance use. The presence of a child in the first circle of the social atom was found to be a protective factor. In addition, although not one of the main aims of the study, the sociodemographic, clinical and past life characteristics of the participants were examined. Accordingly, it has been determined that low education level, a physiological disorder, not working in any job, illiteracy of the mother, being raised with insufficient control in childhood, domestic violence in childhood, alcohol use in the family and lifetime tobacco use are risk factors for lifelong substance use. As the second aim of the research, the relationship between substance use characteristics and both interpersonal relationship dimensions and social atom was examined. In the results, a significant relationship was found between the presence of a relative/friend who uses drugs in the social atom and the frequency of cannabis use. On the other hand, it was determined that the preferred substance use environment differed significantly according to the interpersonal relationship dimensions. According to this, it was observed that those who prefer to use substances alone and in the environment of friends have a significantly higher interpersonal approval dependence, a significantly lower trusting others and lower emotional awareness than those who prefer to use substances in other environments (work environment, school environment, entertainment venues). Finally, it was determined that the duration of the families' learning about substance use was not related to the presence of mother and father in the first circle of the social atom. All these findings in the study reveal the importance of social environment and interpersonal relationships in substance use.

Erken dönem uyumsuz şemalar ile alkol/madde aşerme düzeyi arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla yapılan bu araştırma; madde/alkol kullanım bozukluğu olan (n = 44), madde/alkol kullanım bozukluğu olmayan (n = 51) ve madde/alkol kullanmayan (n = 47) bireylerin gönüllü katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Young Şema Ölçeği – Kısa Form 3 ve madde/alkol aşerme ölçeği tüm katılımcılar tarafından doldurulup varyans analizleri ve korelasyon testleri kullanılarak istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre katılımcıların aşerme düzeyleri ile erken dönem uyumsuz şema (yüksek standartlar şema alanı hariç) puanları arasında pozitif yönde ve anlamlı bir korelasyon olduğu görülmüştür. Ayrıca katılımcıların şema puanları değerlendirildiğinde, 14 şema alanının 10’unda gruplar arası anlamlı derecede farklılaşmaya rastlanmıştır. Araştırma sonuçları ve sınırlılıkları ilgili literatür göz önünde bulundurularak tartışılmıştır., The purpose of this study is to investigate the relationship between early maladaptive schemas and drug craving level. For this purpose, individuals with substance use disorder (n =44), without substance use disorder (n = 51) and non-users (n = 47) participated in the study. Young Schema Questionnaire – Short Form 3 and alcohol/drug craving scale were filled by all of the participants. Then, variance analysis and correlation tests were used to evaluate scores. According to the results; the participants’ early maladaptive schemas (except unrelenting standards) and craving scores are positively and significantly correlated with each other. The results also showed that, 10 of the 14 early maladaptive schema scores are significantly different between the groups. The results and limitations were discussed considering the related literature.

GİRİŞ ve AMAÇ: Emosyonel sıkıntıların bedendeki hassas bir organı etkileyerek kronik seyirli ilerleyen rahatsızlıklarla sonuçlanması tıp ve psikiyatri alanındaki bütüncül yaklaşımlar çerçevesinde 'psikosomatik bozukluklar' olarak değerlendirilmektedir. Sağlık anksiyetesi ise bireyin kendi sağlığını kaybedecek boyutta tehlikeli bir hastalığının olduğuna ya da olacağına dair keskin inanışını tanımlamakta, bu inanışa bağlı olarak yoğun ve kontrol edilemeyen kaygı şiddetini ifade etmektedir. Bireyler, stresli yaşam olaylarına maruz kaldıklarında duygularını yönetmek için bazı başa çıkma stratejilerine başvurmakta, bu stratejiler de 'bilişsel duygu düzenleme' olarak adlandırılmaktadır. Bedende var olan semptomlara karşı yaşanan yoğun hassasiyet, bu semptomların olağandan fazla abartılması gibi bazı uyumsuz stratejilerin kullanılmasına kaynaklık edeceği düşünüldüğünden yürütülen çalışmanın amacı, bilişsel duygu düzenleme stratejileri ile sağlık anksiyetesi arasındaki ilişkiyi psikosomatik sindirim sistemi rahatsızlığı olan hastalarda ve sağlıklı bireylerde incelemektir. Bu amaçla, iki grup arasında bilişsel duygu düzenleme stratejileri ile sağlık anksiyetesi açısından farklılaşma olup olmadığı değerlendirilecektir. Kullanılan stratejiler, duygusal ve davranışsal problemlerin çözümünde önemli bir yere sahip olduğu için psikosomatik sindirim sistemi rahatsızlığı olan hastaların kullandığı stratejileri belirlemek gerek psikoterapide bilişsel süreçlere ağırlık vermenin önemini anlaşılır kılacak gerekse psikolojik desteğe yönelik iyileştirici alternatiflerin uygulamaya konması açısından büyük önem taşıyacaktır. GEREÇ ve YÖNTEM: Ekim 2020-Haziran 2021 tarihleri arasında analitik tipte kesitsel bir çalışma olarak tasarlanan araştırmanın örneklemi, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji Bilim Dalı İBH Polikliniği'ne başvuran hastalar arasından uzman bir gastroenterolog tarafından inflamatuvar bağırsak rahatsızlığı (ülseratif kolit-crohn) tanısı alan 66 hastanın oluşturduğu klinik örneklem grubu ile bu hastalarla benzer sosyodemografik özellikler taşıyarak kontrol grubuna dahil edilen 66 sağlıklı bireyden oluşmaktadır. Çalışmanın minimum örneklem büyüklüğü çift yönlü z testi altında araştırma gücü % 80 ve etki büyüklüğü 0,05 şeklinde hesaplanarak toplamda 88 kişi olarak belirlenmiştir. Bu doğrultuda, 18-70 yaş aralığındaki 132 gönüllü katılımcı çalışmaya dahil edilmiştir. Verilerin tüm katılımcılardan toplanabilmesi için öncelikle Ege Üniversitesi Tıbbi Araştırmalar Etik Kurulu Onayı alınmış, buna göre her iki gruptaki katılımcılara 'Bilgilendirilmiş Gönüllü Olur Formu' imzalatıldıktan sonra sırasıyla 'Sosyo-Demografik Bilgi Formu', 'Bilişsel Duygu Düzenleme Stratejileri Ölçeği (BDDÖ)' ve 'Sağlık Anksiyetesi Ölçeği (SAÖ)' verilerek kendilerinden bu formları doldurmaları istenmiştir. Sayısal verilerin istatistiksel analizi SPSS 25.0 (Statistical Package for Social Sciences) paket programı kullanılarak yapılmıştır. BULGULAR: Çalışma grubunda kabul ve pozitif tekrar odaklanma stratejileri ile sağlık anksiyetesi toplam puan arasında negatif yönlü anlamlı bir ilişki, sağlıklı bireylerde diğerlerini suçlama ve felaketleştirme stratejileri ile sağlık anksiyetesi toplam puan arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Her iki gruptaki SAÖ-Toplam puan ortalamaları incelendiğinde, psikosomatik sindirim sistemi rahatsızlığı olan hastaların sağlık anksiyetesi düzeylerinin (50.3±5.8) kontrol grubunun sağlık anksiyetesi düzeylerinden (28.5±4.2) oldukça yüksek olduğu sonucuna varılmıştır. SONUÇ: Psikosomatik sindirim sistemi rahatsızlığı olan hastalarda 'kendini suçlama', 'ruminasyon' ve 'felaketleştirme' stratejilerinin sağlıklı bireylere kıyasla oldukça sık kullanılmasının sağlık anksiyetesini arttırdığı düşünülmektedir. Bu nedenle, gelecek çalışmalarda psikosomatik sindirim sistemi rahatsızlığı olan hastalarda sağlık anksiyetesini etkileyen faktörlerin bilişsel duygu düzenleme stratejileri kapsamında derinlemesine araştırılması, sağlık anksiyetesi semptomlarının belirli ölçüde azaltılması amacıyla psikolojik desteğin hastalara sağlanması için farkındalık kazandıracaktır., Introduction and Aim: Emotional distress affecting a sensitive organ in the body and resulting in chronic progressive physical disorders are evaluated as "psychosomatic disorders" within the framework of holistic approaches in the field of medicine and psychiatry. Health anxiety, on the other hand, defines the individual's sharp belief that he or she has or will have a dangerous illness that loses his or her health, and refers to the intense and uncontrollable anxiety severity depending on this belief. When individuals are exposed to stressful life events, they resort to some coping strategies to manage their emotions, and these strategies are called 'cognitive emotion regulation'. The aim of the study is to examine the relationship between cognitive emotion regulation strategies and health anxiety in patients with psychosomatic digestive system disorders and healthy individuals, since it is thought that the intense sensitivity to the existing symptoms in the body will lead to the use of some maladaptive strategies such as exaggerating these symptoms. For this purpose, it will be evaluated whether there is a difference between the two groups in terms of cognitive emotion regulation strategies and health anxiety. Since the strategies have an important place in the solution of emotional and behavioral problems, determining the strategies used by patients with psychosomatic digestive system disorders will make it understandable the importance of focusing on cognitive processes in psychotherapy and will be of great importance in terms of the implementation of therapeutic alternatives for psychological support. Material and Methods: The sample of the study, which was designed as an analytical type cross-sectional study between October 2020 and June 2021, was made up of 66 patients who were diagnosed with inflammatory bowel disease (ulcerative colitis-crohn) by a specialist gastroenterologist among the patients who applied to the IBD Outpatient Clinic of Ege University Medical Faculty Hospital Gastroenterology Department. It consists of clinical sample group and 66 healthy individuals who were included in the control group with similar sociodemographic characteristics with these patients. The minimum sample size of the study was calculated as 80% and the effect size as 0.05 under the two-sided z test, and a total of 88 people were determined. Accordingly, 132 volunteer participants aged between 18-70 years were included in the study. In order for the data to be collected from all participants, the approval of the Ege University Medical Research Ethics Committee was obtained, accordingly, the participants in both groups signed the 'Informed Volunteer Consent Form', and then the 'Socio-Demographic Information Form', 'Cognitive Emotion Regulation Strategies Scale (CAPS)' and they were asked to fill out these forms by giving the Health Anxiety Scale (SAI). Statistical analysis of numerical data was performed using the SPSS 25.0 (Statistical Package for Social Sciences) package program. Results: In the study group, a significant negative correlation was found between acceptance and positive refocusing strategies and health anxiety total score, and a positive significant relationship was found between blaming and catastrophizing strategies and health anxiety total score in healthy individuals. When the mean SAS-Total scores in both groups were examined, it was concluded that the health anxiety levels (50.3±5.8) of the patients with psychosomatic digestive system disorders were considerably higher than the health anxiety levels of the control group (28.5±4.2). Conclusion: It is thought that the use of 'self-blame', 'rumination' and 'catastrophizing' strategies in patients with psychosomatic digestive system disorders, compared to healthy individuals increases health anxiety. Therefore, in-depth investigation of the factors affecting health anxiety in patients with psychosomatic digestive system disorders within the scope of cognitive emotion regulation strategies in future studies will raise awareness for providing psychological support to patients in order to reduce the symptoms of health anxiety to a certain extent.

Kullanım bozukluğu yaratma potansiyeline sahip maddelerin kronik kullanımında gözlenen artış güncel bir küresel sorundur. Alkol ve diğer kullanım bozukluğuna sebep olabilen maddeleri bağımlılık derecesinde kullanmak bireyin bellek gibi yönetici bilişsel fonksiyonlarında bazen geri dönüşü olabilen bazen de kalıcı olabilen hasarlara yol açmaktadır. Çalışmanın örneklemini Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalına bağlı Madde Bağımlılığı yataklı servis bölümünde Nisan 2021 – Haziran 2021 tarihleri arasında yatarak tedavi gören, DSM-5’e göre 10 tanesi alkol, 10 tanesi madde kullanım bozukluğu tanısı almış toplam 20 olgu oluşturmuştur. Katılımcı olmanın içleme ve dışlama kriterleri elde edilecek bulguların çalışmanın amacına en doğru şekilde hizmet edebilmesi için dikkatle belirlenmiştir. Görsel bellek performansını ölçmede Benton Görsel Bellek Testi, işitsel bellek performansını ölçmede ise Wechsler Bellek Ölçeği - Sözel Çağrışım Çiftleri-I Alt Testi kullanılmıştır. Bellek ölçümleri katılımcı olguların hastane yatışlarının üçüncü ve onuncu günlerinde olacak şekilde ilk test ve son test ölçümleri şeklinde iki defa alınmış, ölçümler esnasında performansta etkili olabilecek olası öğrenme etkisini en az düzeye düşürmek amacıyla karşı dengeleme tekniği ve kullanılan ölçeğe göre belirlenen çeşitli farklı stratejiler kullanılmıştır. Beklendiği üzere her iki tanı grubunda da ilk test ve son test performansları bakımından anlamlı bir performans artışı (iyileşme) bulunmuştur fakat grupların performansları birbirlerinden her iki ölçüm zamanında da görsel ve işitsel bellek bazında anlamlı şekilde farklılaşmamıştır. Bağımlılık alanında planlanacak önleme, tedavi ve rehabilitasyon programlarının ve ilgili politikaların oluşturulmasında bağımlılığın bireyin bellek fonksiyonu üzerinde yarattığı hasarın bilinmesinin faydalı bir kazanım olacağı düşünülmektedir., The worldwide increase in the use of substances that have potantial to create a substance use disorder diagnosis is a global mental health issue. Substance use can cause detrimental results on cognitive functions that may be either short-term damage or a persistent functional loss. The sample of this study is composed of patients who had an impatient treatment on Ege University Medical Faculty Hospital department of Psychiatry Dependence Ward with Alcohol or Substance Use Disorder diagnosis between April 2021 – June 2021. Sample had total 20 diagnosed patients, 10 of them had an alcohol use disorder diagnosis while rest of them had substance use disorder diagnosis. Choosing criterias for sample were carefully determined in order to have consistent results. Benton Visual Retention Test was used to test visual memory performance while Wechsler Memory Scale-Verbal Paired Associations subtest was used to test auditory memory performance through the sample. Memory performance scores were collected two times as a pre test and post test method through the study and they were on patients’third and tenth days on treatment. In order to minimize any possible learning effect on memory performances, different methods on scales as well as counter-balancing method were used through data collecting processes. As expected, an increased performance was found between testing times on two patient groups while there is no significant performance difference between groups’ visual and auditory memory performances through testing times. Differentiating functional dysfunctions caused by substance use is an important factor in order to planning prevention, treatment and rehabilitation programmes and increasing the success rate of these programmes. Investigating substance use caused damages on different memory types may lead useful new stretegies for any future prevention or rehabilitation programmes related to dependence field.

Evrensel bir gerçek olan mobbing, Türkiye'de de son yıllarda akademik ilgiyi çekmiştir. İşyerinde psikolojik şiddet (mobbing), bir veya birden fazla çalışanın, bir diğer çalışana veya grubuna uzun süreli ve sistematik olarak aşağılama, görev yapmayı engelleme gibi zihinsel ve fiziksel sağlığı tehdit edebilen davranışlar yönelttiği bir süreci ifade etmektedir. Haksız suçlamalar, ima, kinaye, dedikodularla itibarı sarsma, küçük düşürme, taciz, duygusal istismar ve psikolojik şiddet uygulayarak kişiyi işinden uzaklaştırmaya bezdirmeye iten kötü niyetli davranış modelidir. Mobbing davranışları, personelin motivasyonu, verimliliği, iş tatmini ve örgütsel bağlılık düzeyi üzerinde oldukça yıkıcı etkilere neden olmaktadır. İşyerinde psikolojik şiddet, her sektörde karşılaşılabilen bir olgu olmasına karşın, eğitim ve yükseköğretim sektörü çalışanları açısından daha fazla risk arz etmektedir. Cinsiyet, yaş, kademe, öğrenim durumu vs. gibi hiçbir ayrım gözetmeksizin her çalışanın başına gelme ihtimali bulunmaktadır., Recently, being a universal fact, mobbing has been attracted academic interest in Turkey as well. Psychological violence in the workplace (mobbing) is a process in which one or more of the employees, for at least 6 months another employee or group, has a variety of behaviors that may threaten mental and physical health, such as long-term and systematic humiliation, prevention of duties. It is a malicious behavior model that aims to expel people from their work by the applying unfair accusations, gossip, humiliation, emotional abuse and psychological violence. Mobbing behaviors happen quite destructive effects on the personnel’s motivation, productivity, job satisfaction, performance and organizational loyalty level. Although mobbing is a phenomenon that can be encountered in every sector, it is more common among employees of education and higher education sector. Mobbing can happen to any employee regardless of gender, age, seniority or educational background.

Giriş: Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan çocukların algılanan sosyal desteğin ebeveyn mizacı ve ruhsal belirtileri ile ilişkisinin değerlendirilmesi ve sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırılması ve ebeveynlerdeki affektif mizaç özelliklerinin ve ruhsal belirtilerinin DEHB alt tipleri üzerine etkisinin değerlendirilmesidir.Yöntem: Çalışmaya DEHB tanısı olan, 8-14 yaş arası 50 olgu ve 40 sağlıklı kontrol dahil edilmiştir. Katılımcılar ÇDŞG-ŞY-T ve DSM-5'e göre yapılan klinik görüşme ile psikiyatrik tanılar açısından değerlendirilmiş, klinik görüşme ile zihinsel yetersizlik saptanmış, psikotrop ilaç kullanımı veya eş tanısı olan olgular çalışmadan çıkarılmıştır. Olgu ve kontrol grubu çocuk ve gençlere Çocuklar için Sosyal Destek Ölçeği, ebeveynlerine ise Çocuk ve Ergenlerde Davranış Bozuklukları için DSM-IV'e Dayalı Tarama ve Değerlendirme Ölçeği (ÇEDBÖ), Temperament Evaluation of Memphis, Pisa, Paris and San Diego – Autoquestionnaire (TEMPS-A), Belirti Tarama Listesi (Scl-90) verilmiştir.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen olgu ve kontrol grupları yaş, cinsiyet, sosyoekonomik durum açısından benzer özellikler taşımaktaydı. Olgu grubu öğretmenden, arkadaşlarından, ailesinden algıladığı sosyal destek düzeyi, kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşük bulundu. Olgu grubu ebeveynlerinin affektif mizaç özellikleri, kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde daha yüksek bulunmuş olup (p

Amaç ve hipotez: Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) tanısı olan çocuklarda yıkıcı-saldırgan davranışlardan kaynaklanan sosyal sorunlar yaygın olarak görülmekte olup işlevselliği belirgin şekilde bozmaktadır. Buna karşın Yavaş Bilişsel Tempo (YBT)'da sosyal sorunlar içe dönüklük ve akran izolasyonu şeklinde kendini göstermekte olup DEHB'den farklı profildedir. Zihin kuramı becerileri etkin sosyalleşme için öngörücüdür ve DEHB'li çocukların zihin kuramı testlerinden daha düşük puan aldıkları bildirilmektedir. Yazın incelendiğinde DEHB'li çocuklarda YBT ve zihin kuramı arasındaki ilişkiyi inceleyen bir çalışmaya rastlanılmamıştır. YBT belirtilerinin sosyal alanda yaşanan sorunlar ile farklı ilişkilerinin bulunması sebebiyle çalışmamızda DEHB tanısı olan çocuklarda sağlıklı kontroller ile karşılaştırmalı olarak YBT semptomlarının zihin kuramı becerileri ile ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmadaki birincil hipotezimiz, daha düşük zihin kuramı becerilerinin YBT üzerinde olumsuz etkisi olduğudur.Yöntem:Çalışmaya DEHB tanısı olan, 8-14 yaş arası 50 olgu ve 40 sağlıklı kontrol dahil edilmiştir. Katılımcılar ÇDŞG-ŞY-T ve DSM-5'e göre yapılan klinik görüşme ile psikiyatrik tanılar açısından değerlendirilmiş, psikotrop ilaç kullanımı veya eş tanısı olan olgular çalışmadan çıkarılmıştır. Klinik değerlendirme sonrasında ebeveynlere Turgay Çocuk ve Ergenlerde Yıkıcı Davranış Bozuklukları Değerlendirme Ölçeği (T-DSM-IV-Ö) anne-baba formu, Barkley Çocuk Dikkat Anketi (BÇDA) ve davranış değerlendirme ölçeği verilmiş, öğretmenlere T-DSM-IV-Ö öğretmen formu, BÇDA ve öğretmen bilgi formu gönderilmiştir. Çocuklara zihin kuramı testleri (Birinci-ikinci düzey yanlış inanç, Gözlerden Zihin Okuma (GZOT), Beklenmedik Sonuçlar, Kavrama Testleri) klinisyen tarafından uygulanmıştır.Bulgular:Tüm zihin kuramı testlerinde DEHB grubu kontrol grubuna göre daha kötü performans göstermiştir. Regresyon analizlerinde yanlış inanç ve gözlerden zihin okuma testlerinin (GZOT) gruplar arasındaki farkı açıklamada en önemli değişkenler olduğu saptanmıştır. DEHB-dikkatsizlik belirtileri sosyal sorunlar ile, hiperaktivite ise sosyal sorunlar ve dışa yönelim sorunları ile ilişkili bulunurken YBT belirtileri sosyal içe dönüklük/depresyon ile ilişkilidir. Zihin kuramı testlerinden dikkatsizlik ile yalnızca kavrama testi negatif yönde; YBT ise yalnızca beklenmedik sonuçlar testi ile pozitif yönde korele bulunmuştur. Regresyon analizlerinde dikkatsizlik, baba yaşı ve beklenmedik sonuçlar testinin anne-baba tarafından bildirilen YBT'yi bağımsız olarak yordadığı saptanmıştır. Ek olarak ebeveynler tarafından bildirilen sosyal sorunların hiperaktivite, YBT ve 2. Düzey zihin kuramı; öğretmenler tarafından bildirilen sosyal sorunların dikkatsizlik ve 1. Düzey zihin kuramı tarafından etkilendiği bulunmuştur.Sonuç:Çalışmamızda daha kötü zihin kuramı testi performansı yüksek dikkatsizlik belirtileri ile ilişkili bulunurken beklenmedik sonuçlar testindeki daha yüksek puanlar yüksek YBT belirtileri ile ilişkili bulunmuştur. Bu sonuçlara göre zihin kuramının YBT ile, DEHB ile olandan farklı bir ilişki içerisinde olabileceği, sosyal sorunlarda DEHB ve YBT arasında farklı görünümlerin zihin kuramı farklılıklarından kaynaklanabileceği düşünülmüştür. Zihin kuramı, YBT ve yürütücü işlevlerin birlikte değerlendirildiği geniş ölçekli çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır.Anahtar Kelimeler: Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu, sosyal sorunlar, yavaş bilişsel tempo, zihin kuramı Aim and hypothesis: Disruptive and aggressive behaviors in children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) may lead to social problems which cause considerable impairment in psychosocial functioning. Unlike ADHD, social problems in SluggishCognitive Tempo (SCT) are characterized with social withdrawal and peer isolation. Theory of Mind (ToM) skills are predictive for an efficient socialization, and the children with ADHD have lesser scores in ToM Scales. To our knowledge, there is no study examining the relationship between SCT and ToM in children with ADHD. Because of the fact that SCT has a distinct relationship with social problems, in this study, we aimed to compare children with ADHD and healthy controls (HC), with regard to relationship between SCT and ToM skills. Our primary hypothesis was that lower ToM skills had a negative effect on SCT.Method: The sample included 50 children with ADHD and 40 HC, aged between 8 and 14. All participants were assessed with K-SADS-PL and DSM-V, and those with psychotropic drug use history or comorbid psychiatric disorder were excluded. The parents completed Turgay Disruptive Behavior Rating Scale for Parents (T-DSM-IV), Barkley Child Attention Scale (BCAS) and Child Behavior Checklist (CBCL). The teachers filled out T-DSM-IV-teacher form, BCAS and Teacher Report Form (TRF). The children were administered ToM Tasks (first and second order false belief tasks, Reading Mind in the Eyes (RMET), Unexpected Outcomes and Comprehension Tests) by the clinician.Results: ADHD group showed worse performance in all ToM tests than HC. In regression analysis, false belief tasks and RMET significantly predicted the outcome between children withADHD and HC. ADHD-Inattention was significantly associated with social problems, while hyperactivity significantly predicted social problems and externalization. SCT symptoms were related to social withdrawal/depression. Comprehension test was negatively associated with inattention, whereas unexpected outcomes test was positively related to SCT. Inattention, paternal age and unexpected outcomes test significantly predicted parent-reported SCT. Additionally; hyperactivity, SCT and second order false belief tasks significantly predicted parent-reported social problems wheras inattention and first order false belief tasks predicted teacher-reported social problems.Conclusion: Our findings demonstrated that ADHD-Inattention symptoms were negatively associated with ToM test scores, while unexpected outcomes test was positively related to SCT. The different presentations of social problems in ADHD and SCT might be related to different relations of ToM. Further studies with larger samples are required to evaluate the combined effects of ToM, SCT, and executive functions in children with ADHD.Keywords: attention deficit hyperactivity disorder, sluggish cognitive tempo, socialproblems, theory of mind 145

Amaç: Cinsel kimlik disforisi ya da cinsiyetinden yakınma (CY), doğumda belirlenen cinsiyetle kişinin dışa vurduğu veya yaşadığı cinsiyet arasındaki farklılıktan duyulan rahatsızlık ile karakterize bir durumdur. Biyolojik cinsiyeti kadın olan ve kendisini erkek olarak tanımlayan kişiler olan trans-erkek bireylerde testosteron uygulaması tıbbi bakımda önemli bir yer almıştır. Şu ana kadar az sayıda çalışmada testosteron kullanımının CY'si olan bireylerde oluşturabileceği öfke dışavurumu, toplumsal cinsiyet rolleri ve beden algısı üzerindeki değişiklikler üzerine odaklanmıştır. Bu çalışmada trans-erkek bireylerde testosteron tedavisi ile öfke seviyesi arasındaki ilişkinin ve bu ilişkiye toplumsal cinsiyet rollerinin beden algısının etkisinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Yöntem: Çalışmaya hormonoterapi almayan (n=27) ve alan (n=30) toplam 57 trans-erkek dahil edilmiştir. Bireylerin sosyodemografik özellikleri, araştırmacılar tarafından hazırlanmış olan bir form aracılığıyla toplanmıştır. Tüm katılımcılara Sürekli Öfke – Öfke İfade Tarzı Ölçeği (SÖÖTÖ), Toplumsal Cinsiyet Rolleri Tutum Ölçeği (TCRÖ) ve Çok Yönlü Beden-Benlik (Self) İlişkileri Ölçeği (ÇYBSİÖ) verilerek uygulanmıştır. Hormonoterapi alan grup altı aydan kısa süre hormonoterapi alan (n=10) ve altı ile daha uzun süre hormonoterapi alan (n=20) olmak üzere iki alt gruba ayrılmıştır. Analizler gem hormonoterapi alan ve almayan grup arasında hem de altı aydan kısa süre hormonoterapi alan, altı ay ve üzerinde hormonoterapi alan ve hormonoterapi almayan gruplar arasında yapılmıştır. Kategorik verilerin gruplar arasında karşılaştırılmasında Pearson Chi-square ve Fisher's Exact testi, sürekli verilerin iki grup arasında karşılaştırılmasında Mann Whitney U, ikiden fazla grup arasında karşılaştırılmasında Kruskal Wallis H (anlamlılık halinde posthoc Bonferroni düzeltmesi kullanıldı) istatistiksel analizleri kullanılmıştır. Değişkenler arasındaki ilişki Pearson korelasyon analizi ile değerlendirilmiştir. Tüm analizlerde p

Amaç: Bu çalışmanın amacı; ergenlerin OKB'de tedaviye yanıtını etkileyen üstbilişler, duygu düzenleme güçlükleri, duygu dışavurumu ve ebeveynlerin psikiyatrik belirtileri gibi faktörlerin araştırılmasıdır.Yöntem: Araştırmaya yeni OKB tanısı konulan, 12-18 yaşlarında, 35 ergen hasta ile; bu hastaların ebeveynleri dahil edilmiştir. Hastalara ilk görüşmede ve 12. haftada, toplamda iki defa Çocuklar İçin Yale-Brown Obsesyon Kompulsiyon Ölçeği uygulanmıştır. Tüm ergenlerin; Kısaltılmış Duygu Dışavurumu Ölçeği Ergen Formu, Duygu Düzenlemede Güçlükler Ölçeği Kısa Formu, Üstbilişler Ölçeği Çocuk Ergen formu doldurmaları sağlanmıştır. Tüm anne-babalardan Obsesif İnanışlar Ölçeği-44, Psikiyatrik Belirti Tarama Listesi-90, Duygu Dışavurumu Ölçeği ve Duygu Düzenlemede Güçlükler Ölçeği Kısa Formu doldurması istenmiştir. Hastalar uygun/yeterli BDT terapisti olmadığı için medikal tedavi ile takip edilmiş ve tedavi yanıtları araştırmacı tarafından izlenmiştir. Elde edilen verilerle temel istatistiki analizler yapılmış; korelasyonlar ve teorik bilgiler göz önünde bulundurularak çok değişkenli bir model oluşturulmuştur ve yol analizi ile model test edilmiştir.Bulgular: Araştırmada ergenlerin duygu düzenleme zorlukları ile üstbilişsel inançlarının birçok alt faktörde birbiri ile ilişkili olduğu gözlenmiş, üstbilişler tedavi yanıtı ile ilişkili bulunmamıştır. Ergenlerin duygularını kabul etme zorluğu ve aileden algıladığı sinirlilik düzeyi tedavi yanıtı ile negatif yönde ilişkilidir. Annelerin bildirdiği aşırı ilgili-koruyucu-kollayıcı tutum ve `obsesyon` puanları tedavi yanıtı ile negatif yönde ilişki göstermiştir. Babaların yüksek duygu dışavurumu çocuklarının üstbilişsel izleme inançları ile; `öfke` puanları ise çocuklarının duyguları kabul etme güçlüğü ve tedavi sonu OKB şiddeti ile pozitif yönde ilişkilidir. Ayrıca annelerde depresif belirtiler ve obsesyon da ergenlerde `duyguları kabul etmeme` puanları ile ilişkilidir. Ergenlerin obsesif annelerden algıladığı sinirlilik düzeyi daha yüksektir.Sonuç: Sonuç olarak OKB'li ergenlerin duygularını kabul etme güçlüğü, algılanan sinirlilik, annenin aşırı ilgili/koruyucu tutumu ve obsesyonel belirtileri ergenlerin tedavi yanıtını olumsuz etkilemektedir. Bu bulgular OKB'de ergenlerin tedavisinde, çocuklarda önerildiği gibi aileyi de kapsayan terapi yöntemlerinin kullanılması; bunun yanında ergenlerde olumsuz duyguları kabul etme güçlüğüne yönelik yaklaşımların yararlı olabileceğini düşündürmektedir. Purpose: The purpose of this study is the investigation of factors such as metacognition, emotional regulation difficulties, emotional expression and parents 'psychiatric symptoms that affect adolescents' response to treatment in OCD.Method: 35 adolescents between the ages of 12-18 who were diagnosed with OCD and parents of these patients are included in this study. Children's Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale was administered to the patients twice in total at the first meeting and at the 12th week. All adolescents were provided to fill in Shortened Level of Expressed Emotion Scale in Adolescents, Difficulties in Emotion Regulation Scale-Short Form, Meta-Cognitions Questionnaire for Children and Adolescent. All parents were asked to fill in Obsessive Belief Questionnaire-44, The Symptom Checklist-90, Expressed Emotion Scale and Difficulties in Emotion Regulation Scale-Short Form. Since there were not eligible/adequate CBT therapists, patients were followed with medical treatment and the treatment responses were followed by the researcher. Basic statistical analyzes were made with the data obtained; a multivariate model was created in the light of correlations and theoretical knowledge, and the model was tested by path analysis.Results: In this study it was observed that emotion regulation difficulties and metacognitive beliefs of adolescents were related to each other in many sub-factors, and metacognition was not associated with the treatment response. The difficulty of accepting emotions of adolescents and the level of irritability perceived from the family are negatively related to the treatment response. The emotional over-involvement and protectiveness reported by the mothers and `obsession` scores showed a negative relationship with the treatment response. In addition to the positive relationship between fathers' high emotional expression and their children's metacognitive monitoring beliefs, `anger` scores are positively related with the difficulty of accepting emotions of children and the severity of OCD at the end of treatment. Moreover, depressive symptoms and obsessions in mothers were found to be associated with their children's nonacceptance of emotional responses. The level of irritability perceived by adolescents from obsessive mothers was found higher than others.Conclusions: As a result, the difficulty of accepting emotions of adolescents with OCD, perceived irritability, the mother's over-involvement and protectiveness, and obsessional symptoms have negative effects on the treatment response. These findings suggest that in the treatment of adolescents with OCD, the use of inclusive therapy methods for the family as recommended in children and approaches to the difficulty of accepting negative emotions may be beneficial. 146

Behçet hastaları, süreğen hastalıklarda sıklıkla görülen depresyon, anksiyete, düşük yaşam kalitesi ve cinsel problemlerle karşılaşmaktadırlar. Behçet hastalığının hastalar üzerinde etkilerinin ne olduğu tam olarak bilinmemekle birlikte, psikiyatrik açıdan hastaların iyilik düzeylerine ilişkin yeterli bilimsel çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmada Behçet hastalarının depresyon ve anksiyete düzeyleri ile cinsel işlev düzeyleri sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırılarak incelenmiştir.50 hasta ve 50 kontrol olmak üzere toplam 100 kişilik bir örneklem grubuna kesitsel anket araştırma yöntemi uygulanarak katılımcıların depresyon, kaygı düzeyleri ve cinsel işlev bozuklukları saptanmıştır. Veri toplamak için akademik olarak kabul edilmiş ölçme araçları kullanılmıştır. Sosyodemografik veri formu, Beck Depresyon Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği, Kadın Cinsel İşlev Ölçeği, Uluslararası Erektil İşlev Formu ve Arizona Cinsel Yaşantılar Ölçeği. Toplanan veriler IBM SPSS 22 programı kullanılarak betimsel ve çıkarımsal değerler analiz edilmiştir.Sonuçlar depresyon ve cinsel işlev bozukluklarının Behçet hastalığı ile bağlantılı olduğunu göstermiştir. Cinsel işlev bozuklukları açısından değerlendirildiğinde Behçet hastalığı olan tüm kadınların cinsel işlevlerde sorun yaşadığı bulunmuştur. Ayrıca, Behçet hastalığı olan kişiler kontrol grubuyla karşılaştırıldığında daha depresif oldukları görülmüştür. Sonuç olarak Behçet hastalığının depresyon ve cinsel işlev bozuklukları için risk etmeni olduğu saptanmıştır.Anahtar Kelimeler: Behçet hastalığı, cinsel işlev, depresyon. Psychiatric Symptoms and Sexual Dysfunction in Behcet's DiseasePeople with Behcet's Disease often face stressors proper of chronic illness such as depression, anxiety, poor quality of life and sexual problems. The impact of Behçet's Disease on patients is not well known as there is a dearth of scientific data addressing their wellbeing from a psychiatric perspective. This research study examined level of depression, anxiety and sexual dysfunctions of people who have Behçet's Disease compared to healthy control group.Cross-sectional survey research design with a purposive sampling of 50 patient and 50 healthy volunteers were used to analyze level of depression, anxiety and sexual dysfunctions. The following psychometrically sound instruments were utilized to gather data: Sociodemographic form, Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory, Female Sexual Function Index, International Index of Erectile Function and Arizona Sexual Experiences Scale. The collected data were analyzed using IBM SPSS 22 for descriptive and inferential values.The results indicated that Behçet's Disease was associated with sexual dysfunction and depression. In terms of the sexual dysfuntion, all females experience sexual dysfunction. Additionally, it was found that people with Behçet's Disease are more depressed than control group. In conclusion, depression and sexual dysfunction were found to be related to the Behçet's Disease.Key words: Behçet's disease, sexual function, depression 76

Bu çalışmanın amacı; anksiyete düzeyi normal olan bireylerde, anksiyetearttırıcı uygulama sonrasında ortaya çıkan durumluk anksiyete artışıüzerinde, müzik türünün potansiyel rahatlatıcı etkisinin kültürel altyapı ileilişkili olup olmadığının değerlendirilmesidir.Çalışmamıza, 20-25 yaş arasında, ölçeklerin uygulanmasına engelteşkil edebilecek psikiyatrik hastalığı, işitme veya görme engeli bulunmayan,gönüllülük esasına dayalı olarak belirlenmiş 60 üniversite öğrencisi dâhiledilmiştir. Uygulamanın kolay yürütülmesi ve sağlıklı değerlendirmeyapılabilmesi için 60 kişilik grup rastgele olarak 10 kişiden oluşan gruplaraayrılmıştır.Çalışmanın başında, her bir katılımcıya genel anksiyete düzeyinintespiti amacıyla STAI-2 Ölçeği uygulanmıştır. Sonrasında her bir grubaanksiyeteyi arttıracağı öngörülen görsel materyal izletilmiştir. Bunun ardındankatılımcılara durumsal anksiyeteyi ölçmek için STAI-1 ölçekleri dağıtılarakdoldurmaları istenmiştir. Ardından katılımcılara daha önce belirlenen müziktüründeki (Sufi veya Gregoryan) eser dinletilmiş, müzik uygulamasınınardından STAI-1 ölçeği tekrar uygulanmış ve anksiyete düzeyinde değişmeolup olmadığı değerlendirilmiştir. Tüm katılımcılar için seçilen müzik türününuygulaması tamamlandıktan sonra diğer müzik türü uygulamasını yapmaküzere aynı katılımcılar farklı bir oturum için davet edilmiştir.Bu çalışmada her iki müzik türünün STAI-1 puanlarında anlamlı düşüşsağladığı ancak Sufi müziğin Gregoryan müziğe kıyasla STAI-1 puanlarınaetkisinin anlamlı derecede daha yüksek olduğu saptanmıştır.Katılımcıların Sufi müzik dinledikten sonra daha fazla rahatlama yaşamasınınkültürel arketiplerle ilişkili olabileceği düşünülmüştür.Anahtar Kelimeler: Anksiyete, Müzik, Sufi müzik, Gregoryan müzik The aim of this study is to compare the relaxing effects of two religious musicin people with high state anxiety levels and to investigate if the relaxing effectis relevant to cultural background.Sixty university students, aged between 20 and 25, who were willing toparticipate in the study with no psychiatric illnesses or visual/hearingimpairment that can constitute an obstacle, were enrolled in this study. Thesixty attenders were divided into groups made up of ten people, in order toperform the tests and applications more accurately.At the beginning of the study, all participants were given the STAI-2test, in order to measure the general anxiety levels. Later, each group weremade to watch visual materials supposing to increase their anxiety. Then, theparticipants were asked to fill the STAI-1 inventory in order to measure theirstate anxiety level. Afterwards the participants were asked to listen to themusic that was preselected (Sufi or Gregorian). STAI-I inventory was given tothe participants again to see if there is a difference in anxiety points. Eachparticipant was enrolled in both music sessions in two separate days, thesame visual material and the tests were used.It has been found that, both Sufi and Gregorian music caused adecrease in STAI-1 anxiety points, however, Sufi music was significantlyeffective in relieving anxiety compared to Gregorian music.We conclude that, the relatively relaxing effect of Sufi music amongparticipants may be due to the cultural archetypes.Keywords: Anxiety, Music, Sufi music, Gregorian music 45

Amaç: Bu çalışmada intihar amacı olmayan kendine zarar verme davranışı bulunan olgular ve kendine zarar verme davranışı olmayıp herhangi bir psikiyatrik hastalığa sahip olgular ile sağlıklı kontrol grubunun çocukluk çağı travmaları, disosiyatif yaşantılar ve bağlanma yönünden incelenmesi ve karşılaştırılması amaçlanmaktadır.Metot: Çalışma Dokuz Eylül Üniversitesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı polikliniğinde gerçekleştirilmiştir. Çalışmada kendine zarar verme davranışı ve herhangi bir psikopatoloji tanısı bulunan 14-18 yaş arası 40 olgu ilk olgu grubunu, bu gruba benzer psikiyatrik hastalık tanısı bulunan fakat kendine zarar verme davranışı bulunmayan 14-18 yaş arası 40 olgu ikinci olgu grubunu ve bu gruplara benzer sosyodemografik özellikleri olan 14-18 yaş arası 40 ergen ise sağlıklı kontrol grubunu oluşturmuştur. Çalışmada olgu ve kontrol gruplarında KZVD tanısının değerlendirmesi için DSM-5 (Uluslararası Tanı Ölçütleri) kullanılmıştır. Tüm katılımcılarda eşlik eden psikiyatrik bozukluklar KSADS-PL (Okul Çağı Çocukları İçin Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi-Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli) ile değerlendirilmiştir. Hem olgu hem kontrol gruplarına Sosyodemografik ve Klinik Veri Formu, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), Ebeveyn ve Arkadaşlara Bağlanma Ölçeği Kısa Formu (EABÖ) ve Ergen Dissosiyatif Yaşantılar Ölçeği (ADES) verilerek doldurmaları istenmiştir. KZVD ile ilişkili bağımsız değişkenler ve eşlik eden psikiyatrik güçlükler sistematik olarak incelenmiştir.Bulgular: Üç grup arasında yapılan analizlere bakıldığında sigara kullanımı, alkol kullanımı, eşyalara zarar verme öyküsü, insanlara zarar verme öyküsü, intihar düşünceleri, intihar girişimi, intihar girişimi sayısı, ailede intihar öyküsü, ADES toplam puanı, ÇÇTÖ toplam puanı, EABÖ anne, baba ve arkadaşa bağlanma toplam puanları, ÇTTÖ alt ölçeklerinden cinsel, fiziksel ve duygusal istismar, EABÖ alt ölçeklerinde ise arkadaş iletişim hariç diğer tüm alt ölçeklerde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır. KZVD öyküsü ve herhangi bir psikiyatrik tanısı bulunan ilk grup ile KZVD öyküsü bulunmayıp herhangi bir psikiyatrik tanısı bulunan ikinci grup karşılaştırıldığında birinci grubun alkol kullanımın, insanlara ve eşyalara zarar verme öyküsünün daha fazla olduğu, daha çok intihar düşüncesi ve girişimi bulunduğu, ADES toplam puanının daha yüksek olduğu, EABÖ alt ölçeklerinden babaya bağlanma toplam puanın daha düşük olduğu, ÇÇTÖ alt ölçeklerinden ise fiziksel ve duygusal istismar puanlarının ise daha yüksek olduğu görülmüştür. Çalışmaya katılan tüm katılımcıların aldığı puanların ortalamasına göre çalışmada kullanılan ölçekler arasındaki korelasyonu değerlendirmek amacıyla analiz yapıldığında ADES toplam puanı ÇÇTÖ Ölçeği toplam puanı ile, ÇÇTÖ toplam puanı EABÖ anneye bağlanma alt ölçeği toplam puanı ile, ÇÇTÖ duygusal istismar alt ölçek puanı EABÖ anne ve babaya bağlanma alt ölçeği toplam puanları ile yüksek düzeyde korele bulunmuştur. Sonuç: İntihar amacı olmayan kendine zarar verme davranışı bulunan olgular ve kendine zarar verme davranışı olmayıp herhangi bir psikiyatrik hastalığa sahip olgular ile sağlıklı kontrol grubunun çocukluk çağı travmaları, disosiyatif yaşantılar ve bağlanma açısından anlamlı farklılık saptanmıştır.Anahtar Kelimeler: Kendine zarar verme, çocukluk çağı travması, disosiasyon, bağlanma Objective: This study aimed to investigate and compare patients having a psychiatric disorder and non-suicidal self-injurious behavior (NSSIB), patients having a psychiatric disorder without NSSIB and healthy controls regarding their childhood traumas, dissociative experiences, and attachments to caregivers.Method: The study was performed in the outpatient unit of the child and adolescent psychiatry department at Dokuz Eylul University Hospital. Participants (aged between 14-18 years) involving NSSIB group (n=40), comparison group having a psychiatric disorder without NSSIB (n=40), and healthy controls with similar sociodemographic variables (n=40) were included in the study. Both patient groups and healthy controls were assessed for the presence of NSSIB in a clinical interview as per the diagnostic criteria of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-5 (DSM-5). Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia - Present and Lifetime Version (KSADS-PL) was also implemented to detect comorbid psychiatric disorders. Sociodemographic data form, the Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), the short form of the Inventory of Parent and Peer Attachment (IPPA, including mother, father and friend subscales), and the Adolescent Dissociative Experiences Scale (ADES) were given to all participants for data collection. All independent variables and comorbid psychiatric disorders associated with NSSIB were assessed systematically.Findings: Study groups were found statistically different in terms of smoking, alcohol consumption, aggression to psychical objects, aggression to others, suicidal thoughts, the history of past suicide attempt(s), the number of past suicide attempts, the family history of suicide attempt(s), total score of ADES, total score of CTQ, total scores of CTQ subscales (including sexual/physical/emotional abuse subscales), and total scores of all IPPA subscales (except for the friend communication subscale). NSSIB group more frequently reported alcohol consumption, aggression to psychical objects, aggression to others, suicidal thoughts, the history of past suicide attempt(s), higher total scores of ADES, lower total scores of the father attachment subscale of IPPA, higher total scores of /physical/emotional abuse subscales of CTQ. Correlation analysis was performed for the scales including all participants of the study. There was a statistically significant correlation between total scores of ADES and CTQ. Total scores of mother attachment subscales of IPPA were significantly correlated with the total scoreof CTQ. Total scores of emotional abuse subscales of CTQ was found in correlation with total scores of mother and father attachment subscales of IPPA.Result: Patients with NSSIB significantly differed from patients without NSSIB and healthy controls regarding childhood traumas, dissociative experiences and attachments scores.Keywords: Non-suicidal self-injury, childhood trauma, dissociation, attachments 125

Amaç: Otizm Spektrumu Anketi-Ergen Versiyonu normal zekalı bir bireyin eşik altı otistik özelliklerinin derecesini ölçmeye yönelik, ebeveyn bildirimine dayalı bir tarama aracıdır. Bu çalışmada Otizm Spektrum Anketi (OSA) Türkçe versiyonunun Asperger sendromu/yüksek işlevli otizmi (AS/YİO) olan, psikiyatrik bozukluğu (PB) olan ve sağlıklı kontrol grubundaki ergenlere uygulanarak geçerlik ve güvenirliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışma grubu, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi (DEÜTF) Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Anabilim Dalı Polikliniğine başvuran 11-18 yaş aralığında 80 AS/YİO, 71 PB (35 major depresif bozukluk, 18 obsesif kompulsif bozukluk ve 18 sosyal fobi) ve toplumda ulaşılan 249 sağlıklı kontrol ergenden oluşmaktadır. 40 AS/YİO ergenin ebeveynine OSA-Ergen tekrar uygulanmıştır. Faktör analizi ve OSA-Ergen ölçeği ile alt ölçeklerinin korelasyonları değerlendirilmiştir. Otizm Spektrum Tarama Ölçeği-Türkçe Versiyonuyla (OSTÖ) karşılaştırılarak ölçüt geçerliği ve ROC analiziyle kesme puanı belirlenmiştir. Bulgular: OSA-Ergen Cronbach α değeri 0,829 olarak saptanmıştır. Test-tekrar test ile OSA-Ergen ve alt ölçek puanları açısından 'çok güçlü' anlamlı korelasyon değerleri bulunmuştur. Faktör analizinde toplam varyansın %30,31'ini açıklayan dört bileşenli 41 maddelik bir yapı elde edilmiştir. OSA-Ergen'in OSTÖ ile 'güçlü' anlamlı korelasyon gösterdiği belirlenmiştir. ROC analizinden elde edilen duyarlılık ve özgüllük değerleri arasından OSA-Ergen kesme noktasına en uygun duyarlık (0.975) ve özgüllük (0.991) değerleri 24 puan için belirlenmiştir. OSA-Ergen toplam ve alt ölçek puanları erkeklerde kızlara oranla anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur.Sonuç: OSA-Ergen'in Türkçe formunun ergenlerde iyi düzeyde geçerli ve güvenilir bir gereç olduğunu destekleyen bulgulara ulaşılmıştır.Anahtar Kelimeler: Otizm Spektrum Anketi-Ergen Versiyonu, geçerlik ve güvenirlik, asperger sendromu, yüksek işlevli otizm, geniş otizm fenotipi. Objective: The Autism Spectrum Quotient (AQ) Adolescent is a parent-report screening instrument for measuring the degree to which an individual of normal intelligence shows autistic traits. The aim of this study was to assess the accuracy of the Turkish version of the Autism Spectrum Quotient (AQ) in adolescents with Asperger syndrome or high-functioning autism (AS/HFA) compared to healthy controls and adolescents with psychiatric disorders (PDs).Method: 400 adolescents aged between 11 and 18 enrolled to the study. A total of 151 adolescents, including 80 HFA and 71 PD patients (35 major depressive disorder, 18 obsessive compulsive disorder, 18 social fobia) whom were admitted to our clinic, consisted the study group. 249 healthy subjects selected as control group. OSA-Adolescent was re-administered to the parents of 40 adolescents from the AS / YIO group and the test-retest was evaluated. Factor analysis was used to test the construct validity of the scale. Correlations between the subscales of OSA and adolescent scale were evaluated. The criterion validity were evaluated by comparing with Turkish version of the Autism Spectrum Screening Questionnaire (ASSQ-TR). Cut-off score was determined by ROC analysis Results: OSA-adolescent Cronbach α value was found to be 0,829. In the test-retest results of OSA-Ergen scores and subscale scores, a very strong correlation was found. In the factor analysis of construct validity; a construct with four components which define 30.31% of the total variants. AQ-adolescent has a strong correlation with ASSQ-TR. The most appropriate sensitivity (0.975) and specificity (0.991) values were determined for 24 points. In our study, OSA-adolescent total score and all subscale scores were significantly higher in males than females. Conclusion: In this study, the validity and reliability characteristics of AQ-Adolescent were evaluated and the findings of the AQ-Adolescent Turkish version were found to be a valid and reliable tool in adolescents.Keywords: Autism Spectrum Questionnaire-Adolescent version, validity and reliability, asperger syndrome, high-function autism, broad autism phenotype. 145

Amaç: Şizofrenide görülen nörobilişsel bozukluklar, şizofreninin tanı kriterleri arasında yer almasa da hastalığın oldukça önemli özelliklerinden biridir. Nörobilişsel bozukluklar hastaların bellek, dikkat, yürütücü işlevler, dil becerileri gibi günlük hayattaki işlevselliklerini doğrudan etkileyen bir grup beceriyi tanımlamaktadır. Bu çalışmanın amacı Richard Keefe ve arkadaşları tarafından geliştirilen `Şizofreni Bilişsel Değerlendirme Ölçeği` Türkçe Formunun şizofreni hastalarında, geçerlilik ve güvenilirliğini saptamaktır. Yöntem: Çalışma DSM V ölçütlerine göre Şizofreni tanısını karşılayan 130 hasta ve 40 sağlıklı kontrol grubundan oluşan, toplam 170 kişilik bir örneklem ile yapıldı. Şizofreni hastalarına sosyodemografik veri formu, Şizofreni Bilişsel Değerlendirme Ölçeği (ŞBDÖ), Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği (PANSS) ve REY Sözel Öğrenme ve Bellek Testi, Trial Making, Stroop Testi, Sayı Sembol Testi, Sayı Dizileri Testi, Sözel Akıcılık Testi, Animal Naming, İşitsel Üçlü Sessiz Harf Dizileri Testi, Wisconsin Kart Eşleme Testi uygulandı. Kontrol grubuna ise sosyodemografik veri formu, DSM-V Yapılandırılmış Klinik Görüşme Formu (SCID) ve Şizofreni Bilişsel Değerlendirme Ölçeği uygulandı. Ölçeğin güvenilirliğini değerlendirmek için öncelikle iç tutarlılık, test tekrar test ve görüşmeciler arası güvenilirlik analizleri yapıldı. Ölçeğin geçerliliğini değerlendirmek için, benzer ölçek geçerliliği, yapısal geçerlilik (faktör analizi) ve ayırt edici geçerlilik yöntemleri kullanıldı.Bulgular: Çalışmamızda elde ettiğimiz bulgular ŞBDÖ'nin geçerli ve güvenilir olduğu konusunda açık kanıtlar sağlamıştır. Yapılan faktör analizinde ŞBDÖ'nin 4 faktörlü bir yapıya sahip olduğu saptandı ve sırası ile bellek alt ölçeği, dikkat alt ölçeği, akıl yürütme ve sorun çözme alt ölçeği, psikomotor aktivasyon alt ölçeği olmak üzere 4 alt ölçek oluştu. Bu 4 faktörün toplam varyansın %63.4'ünü açıkladığı ve oldukça yüksek bir iç tutarlılık gösterdiği saptandı (hasta formu için Cronbach katsayısı 0.937, bilgi veren formu için Cronbach katsayısı 0.940, görüşmeci formu için Cronbach katsayısı 0.937). Ayrıca ŞBDÖ'nin görüşmeciler arası güvenirliliğinin ( hasta formu r:0.90, bilgi veren formu r:0.95, görüşmeci formu r:0.98 ) ve test-tekrar test güvenirliliğinin oldukça yüksek olduğu (hasta formu için r:0.990, bilgi veren formu için r:0.977 ve görüşmeci formu için r:0.976) ve hasta grubu ile kontrol grubu arasında ayırt ediciliğinin olduğu (p< 0.001) gösterildi. ŞBDÖ'nin benzer ölçek geçerliliğinde hasta, bilgi veren, görüşmeci olmak üzere 3 alt ölçeğinde de REY testi ile (geç hatırlama) orta derecede anlamlı (r:-0,48) korelasyon, hasta, bilgi veren ve görüşmeci alt ölçeklerinde İz Sürme Testi A ve İz Sürme Testi B ile düşük derecede anlamlı korelasyon, global değerlendirme skoru ile İz Sürme Testi B arasında orta derecede (r:-0.36) anlamlı korelasyon, Sözel Akıcılık testi ile her 4 alt ölçekte de orta derecede anlamlı (r:-0,46) korelasyon, Wisconsin Kart Eşleme Testinin kategori sayısı kısmı ile orta derecede anlamlı korelasyon (r:-0,38)ve son olarak Wisconsin Kart Eşleme Testinin doğru yüzdesi kısmı ile Global Değerlendirme Skoru arasında orta derecede anlamlı korelasyon (r:-0,34) saptandı. Ayrıca ölçeğimizin 4 faktörlü yapısında sırası ile bellek alt ölçeği, dikkat alt ölçeği, akıl yürütme ve sorun çözme alt ölçeği, psikomotor aktivasyon alt ölçeği olmak üzere 4 alt ölçek oluştu.Sonuç: Bu çalışmayla Türkçe'ye kazandırılan Şizofreni Bilişsel Değerlendirme Ölçeği geçerli ve güvenilir bir ölçektir. Şizofreni Bilişsel Değerlendirme Ölçeğinin şizofrenide görülen nörobilişsel bozuklukların şiddetini saptama, klinik izlem sürecinde bilişsel bozuklukların progresyon takibi ve klinik çalışmalarına katkıda bulunacağı düşünülmektedir.Anahtar Sözcükler: Şizofreni, nörobilişsel bozukluklar, Şizofreni Bilişsel Değerlendirme Ölçeği Objective: Neurocognitive impairments in schizophrenia are significant important aspects of the disease even though they are not evident in diagnostic criteria. Neurocognitive impairments defines skills which directly effect daily life functioning of patients such as memory, attention, executive functions, language skills. The aim of this study was to demonstrate validity and reliability of Turkish form of `Schizophrenia Cognition Rating Scale` in schizophrenia patients, which has been developed by Richard Keefe et al.Material and Method: Our sample consisted of a total of 170 volunteers, including 130 schizophrenia patients who met DSM-V criteria for schizophrenia and 40 healthy controls. Sociodemographic data form, schizophrenia cognition rating scale, Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS) and REY verbal learning and memory test, Trial Making, Stroop test, Digit Symbol, Digit Span test, Verbal Fluency test, Animal Naming test, Wisconsin Card Sorting test were administered to patients with schizophrenia. Sociodemographic data form and Structured Clinical Interview for DSM-V (SCID) were performed for healthy controls. For assessing the reliability of this new scale, internal consistency, test-retest and interrater reliability analyses were conducted. The validity of the scale was assessed with similar scale validity, factor analysis and differential validity methods. Results: We found clear evidence about reliability and validity of SCoRS in our study. Conducted factor analysis shows SCoRS is structured with 4 factors (memory, attention/vigilanse, executive functions, psicomotor activation subscales) which defined %63,4 of overall variance and has an acceptable internal consistency ( for patient form r=0.937, for informant r=0.940, for interviewer form r=0.937). We also determined high interrater reliability (patient form r=0.90, informant r=0.95, for interviewer form r=0.98), high test-retest reliability (patient form r=0.990, informant r=0.977and interviewer form r=0.976) and high differentiation capacity between patients and healthy volunteers (p

Bu çalışmanın amacı, tıp fakültesi öğrencilerinde dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunun yaygınlığı ile bu bozukluğu olan bireylerin, uyku, benlik saygısı ve psikiyatrik belirtiler arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır. Bu çalışmaya Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakülte'sinde eğitim gören 561 öğrenci katıldı. Öğrencilere ilk aşamada Erişkin Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Kendi Bildirim Ölçeği (ASRS) ve sosyodemografik bilgi formu uygulandı.Erişkin Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Kendi Bildirim Ölçeğ'inden 40 ve üzeri puan alanlar ikinci görüşmeye çağrıldı. Bu öğrencilerle psikiyatrik görüşme yapıldı. Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite bozukluğu tanısı alan (n=41) ve kontrol grubu (n=41) olarak seçilen öğrencilere Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği (RBSÖ), Pittsburg Uyku Kalitesi İndexi (PİKU), Belirti Tarama Listesi (SCL-90-R) uygulandı. Araştırmaya katılanlarda dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunun nokta yaygınlığı % 7.3 olarak saptandı. Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğunun yurtta kalan öğrencilerde, geçmişte psikiyatrik bozukluk öyküsü olanlarda, algılanan başarı düzeyi düşük olanlarda ve ailesinde psikiyatrik bozukluk öyküsü olanlarda daha fazla olduğu tespit edildi. PİKU puanlarının dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek olduğu saptandı. Rosenberg Benlik Saygısı Ölçek puanı ile değerlendirilen benlik saygısı puanları karşılaştırıldığında, dikkat eksikliği hiperaktive bozukluğu olanların puanları kontrol grubuna göre yüksek saptanmış olup benlik saygılarının daha düşük olduğu belirlendi. Somatizasyon, obsesif-kompulsif, kişilerarası duyarlılık, depresyon, anksiyete, düşmanlık, fobik anksiyete , paranoid düşünce, psikotizm , ek skala ve genel semptom indeksi gibi SCL-90-R alt ölçek puanlarının dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu grubunda kontrol grubuna göre istatiksel olarak anlamlı yüksek olduğu saptandı. Sonuç olarak dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu tıp fakültesi öğrencilerinde sık görülen bir bozukluktur. Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu görülen öğrencilerde uyku bozukluğu ve benlik saygısında düşüklük sık görülmektedir. DEHB genel psikopatoloji ile ilişkilidir.Anahtar Kelimeler: Tıp öğrencileri, Erişkin dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu, Uyku bozukluğu, Benlik saygısı, Genel psikopatoloji The aim of this study was to investigate the relation between the prevalence of attention deficit hyperactivity disorders in medical students and sleep, self esteem and psychiatric symptoms with this disorder. 561 students studying at Cumhuriyet University Medical School participated in this study. First, the Adult ADHD Self Report Scale (ASRS) and a sociodemographic information questionnaire were applied. A psychiatric interview was made with the students who had 40 or more score of the ASRS. Students that were diagnosed with attention deficit hyperactivity disorder (n=41) and were assigned to the control group (n=41) were applied an , the Pittsburg Sleep Quality Index (PSQI), Rosenberg Self-Esteem Scale (RSES) and Symptom Checklist–90–Revised (SCL-90-R). The point prevalence of attention deficit hyperactivity disorder among the participants of the study was established as %7,3. It was determined that attention deficit hyperactivity disorder was more common who were staying at dormitories, had past psychiatric disorders, low levels of perceived success and family with psychiatric disorders. The PİKU scores were found to be statistically significantly higher in the attention deficit hyperactivity disorder group compared to the control group.Rosenberg Self Esteem when the self esteem scores evaluated with the scale were compared, the scores of the groups with attention deficit hyperactivity disorder were higher than the control group and the self esteem was lower. SCL-90-R subscale scores such as somatization, obsessive-compulsive, interpersonal sensitivity, depression, anxiety, hostility, phobic anxiety, paranoid thought, psychoticism, additional scale and general symptom index were found to be statistically significantly higher in the attention deficit hyperactivity disorder group compared to the control group. Conclusively, attention deficit hyperactivity disorder is a common disorder in medical students. Insomnia and lower self esteem is frequent in students with attention deficit hyperactivity disorder . Attention deficit hyperactivity disorder is associated with general psychopathology.Key words: Medical students, Adult attention deficit hyperactivity disorder, Sleeping disorder, Self esteem, General psychopathology 111

Bu araştırmanın amacı, bir üniversite hastanesinde psikiyatri bölümünden istenen konsültasyonların niteliklerinin ve acil tıp polikliniğine başvuran ve yatan hastalarda psikiyatrik bozukluk dağılımının değerlendirilmesidir. Yöntem: Araştırmada 01/01/2015 ve 31/12/2015 tarihleri arasında yatarak tedavi gören ve acil tıp polikliniğine başvuran, 18 yaş ve üstü (48.67 ± 20.91 yıl) psikiyatri konsültasyonu istenen 539 hastanın (%46.8’i kadın) değerlendirilmeleri yapılandırılmış bir forma kaydedildi. Hastanenin elektronik veri tabanından hastalar belirtilen tarih aralığı için geriye dönük olarak incelendi. Araştırmada incelenen veriler için tanımlayıcı istatistiksel analizler (verilerin frekansı, dağılımı, ortalama, standart sapma) yapıldı. Bulgular:Psikiyatri konsültasyonu isteyen bölümlerin sıklık dağılımı incelendiğinde, sıralamanın dahili branşlar (%42.9), cerrahi branşlar (%31.7) ve acil tıp polikliniği (%25.4) şeklinde olduğu görüldü. Konsültasyon istemleri en sık ajitasyon (%15.4), depresif belirti ve bulgular (%14.7) ve özkıyım girişimi (%12.2) nedeniyleydi. Konsültasyon sonrasında en sık konan psikiyatrik tanılar depresif bozukluklar (%19.5), deliryum (%18.2) ve şizofreni ve diğer psikotik bozukluklardı (%7.4). Konsültasyon istenen hastaların birincil rahatsızlıklarının tanıları sırasıyla kas-iskelet sistemi hastalıkları (%17.4), ruhsal bozukluklar (%15.0), onkolojik hastalıklar (%14.1) ve özkıyım girişimiydi (%12.2). Sonuç: Konsültasyon liyezon psikiyatrisi uygulamaları tıbbın diğer branşlarıyla ilişkilerimizde önemli bir yer kaplamaktadır. Depresif bozukluklar, deliryum ve özkıyım girişimleri açısından bu bölümlerde görev yapan sağlık çalışanları için eğitimlere ağırlık verilmelidir. The aim of this research was to assess the characteristics of the consultations required in a psychiatric department of a university hospital, and the distribution of psychiatric disorders in hospitalized patients and patients admitted to the emergency room. Method: In the study, the data of 539 patients 18 years or older (48.67 ± 20.91 years) (46.8% women) who were hospitalized and who presented to the emergency room between 01/01/2015 and 31/12/2015, and for whom a psychiatric consultation was requested were recorded onto a structured form. Patients' electronic databases were reviewed retrospectively for the specified date range. Descriptive statistical analyzes (frequency of data, distribution, mean, standard deviation) were performed for the data examined in the study. Results: Medical departments (42.9%), surgical departments (31.7%) and the emergency medicine department (25.4%) were the most frequently psychiatric consultation requesting departments. The most frequent requests for consultation were agitation (15.4%), depressive symptoms and signs (14.7%) and suicide attempts (12.2%). The most frequent psychiatric diagnoses were depressive disorders (19.5%), delirium (18.2%) and schizophrenia and other psychotic disorders (7.4%). Musculoskeletal diseases (17.4%), mental disorders (15.0%), oncologic diseases (14.1%) and suicide attempts (12.2%) were the primary diagnoses of patients. Discussion: Consultation and liaison psychiatry services have an important role in our relationship with other departments in medicine. Priority to training of depressive disorders, delirium and suicide attempts should be offered to healthcare providers working in these departments.

Amaç: Bu çalışmada, psikiyatrik tanısı olmayan preterm doğum öyküsü olan (35.gestasyonel hafta ve altı) çocuk ve ergenlerin term doğum öyküsü olan kontrollerine kıyasla yürütücü işlev becerilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Hipotez: Preterm doğmuş çocukların sosyal, duygusal, davranışsal ve akademik anlamda yaşadıkları sorunlara sıkça rastlanmakta olup bu durumla ilişkili olarak bu çocuk ve ergenlerin term doğmuş kontrollerine kıyasla daha düşük yürütücü işlev test performansı göstereceğini düşünmekteyiz. Yöntem: Çalışmanın olgu grubu Adnan Menderes Üniversitesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı ve Yenidoğan Bilim Dalı tarafından takip edilen 8-14 yaş arası preterm doğum öyküsü olan çocuk ve ergenlerden oluşmaktadır. Tamamen gönüllülük esasına dayalı 30 çocuk ve ergenden oluşan örneklem grubuna herhangi bir psikiyatrik tanıyı dışlamak adına ÇDŞG-ŞY-T uygulanmış ve tüm katılımcılar çocuk nörolojisi uzman doktorları tarafından olası bir nörolojik bir hastalık tanısını dışlamak adına değerlendirilmiştir. Adnan Menderes Üniversitesi Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniklerine başvurmuş sağlıklı ve çalışmaya katılım için gerekli olan preterm doğum öyküsü olmayan, ÇDŞG-ŞY-T görüşme çizelgesi uygulandıktan sonra psikiyatrik tanı almayan ve çocuk nörolojisi uzman doktorları tarafından muayene edilerek nörolojik bir hastalığa sahip olmadığı saptanan ve böylece çalışmaya katılım kriterlerini sağlayan 30 çocuk ve ergen de yaş ve cinsiyet eşleştirmeleri yapıldıktan sonra kontrol grubu olarak çalışmaya dahil edilmiştir. Olgu ve kontrol gruplarına nöropsikolojik test bataryaları olan Stroop Testi T-BAG formu, Çizgi Yönünü belirleme testi (Judgement of Line Orientation), Görsel-İşitsel sayı dizileri testi B formu (Audiotory Verbal Digit Span Test-Form B) uygulanmıştır. Ayrıca olgu ve kontrol grubu ebeveynlerinden sosyodemografik veri formlarını doldurmaları istenmiştir. Elde edilen veriler uygun istatistiksel yöntemle değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmamıza katılan çocuk ve ergenler yaş (111 ay) ve cinsiyet (17 erkek, 13 kız) açısından eşleştirilmiş olup iki grup arasında ebeveyn eğitimi, ebeveyn psikiyatrik hastalık öyküsü ve ailelerinin sosyoekonomik durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Çalışmamızda her iki grup Stroop 5. test süreleri (p=0,011), GİSD-B formu total puanları (p=0,005) ve ÇYBT puanları (p0,05) görülmüştür.Sonuç: Çalışmamızın preterm doğum öyküsü olan çocuklarda psikiyatrik bozukluklar dışlanarak yürütücü işlevlerin değerlendirildiği ilk çalışma olması nedeniyle yazına katkı sağlayacağını düşünmekteyiz. Preterm doğmuş çocuk ve ergenlerin sahip oldukları yürütücü işlev beceri zorluklarının mümkün olduğunca erken teşhis edilmesi ve yürütücü işlev becerilerindeki yetersizliklerin giderilmesine yönelik terapötik hedefler ve müdahalelerin geliştirilmesi gerektiğini düşünmekteyiz. Bulgularımızın genellenebilmesi için toplum temelli, daha geniş örneklemlerde tekrarlayan çalışmalara ihtiyaç vardır. Aim: In this study, it was aimed to evaluate executive function skills of children and adolescents with a history of preterm birth without psychiatric diagnosis (35 gestational weeks and below) compared to controls with term births.Hypothesis: The social, emotional, behavioral and academic problems of preterm-born children are frequently encountered, and we think that these children and adolescents will have a lower executive function test performance than term-term controls.Method: The sample of the study is consisted of participants with a history of preterm birth between the ages of 8-14 years monitored by Adnan Menderes University, Department of Pedsiatrics and Newborn. The study group consisted of 30 children and adolescents is based on the basis of voluntary, who were applied K-SADS-PL test (Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia Present and Lifetime Version) to exclude any psychiatric diagnosis and the all participants were evaluated by specialist pediatric neurology doctors to exclude a possible diagnosis of a neurological disorder.30 healthy children and adolescents who applied to Adnan Menderes University Hospital Pediatric Outpatient Clinic and do not have a history of premature birth, also have not been diagnosed with neurological disease after being interviewed by specialist child neurology and not diagnosed with psychiatric diagnosis after the K-SADS-PL (fulfilling the criteria for participation in the study were included in the study as age and gender matchings.) which are required for participation in the study were included as the control group after age and gender matchings were done in the study. The experimental and the control groups had neuropsychological test batteries, Stroop Test T-BAG form, Judgement of Line Orientation test, Audiotory Verbal Digit Span Test-Form B were applied. In addition, the parents of the control and experimental groups were asked to fill in sociodemographic data forms. The Obtained data were evaluated by appropriate statistical method.Results: Children and adolescents who participated in our study were matched in terms of age (111 months) and gender (17 boys, 13 girls). No statistically significant difference was found between the two groups of children and adolescents in our study in terms of parental education, parental psychiatric disease history and socioeconomic status of their families. In our study, both groups were compared in terms of the 5 Stroop test times (p = 0.011), GISD-B form total scores (p = 0.005) and the JLO scores (p 0.05).Conclusion: We believe that our study will contribute to the literature because it is the first study to evaluate the executive functions by excluding the psychiatric disorders in children with a history of preterm birth. We think that therapeutic goals and interventions should be developed in order to identify as early as possible the executive function skill difficulties of preterm children and adolescents and to eliminate the deficiencies in executive function skills. In order to generalize our findings, repetitive studies are needed in community based with larger samples. 122

Bu çalışmanın amacı çeşitli endikasyonlarla yapılan ostomi operasyonlarının ardından stoma ile yaşayan hastaların yaşam kalitesi, depresyon ve anksiyete düzeylerini karşılaştırarak sosyodemografik ve hastalık özellikleriyle ilişkisini Türkiye'deki hasta popülasyonunda ortaya çıkarmaktır.Bu çalışmaya Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniği'ne başvuran ve/veya Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Polikliniği'nde takip edilmekte olan 52 stomalı hasta alınmıştır. Her hastaya Sosyodemografik ve Klinik Özellikler Veri Formu, Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Kısa Formu Türkçe Versiyonu,Stoma Yaşam Kalitesi Ölçeği, Beck Depresyon Envanteri Soru Formu, Durumluluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği uygulanmıştır. Sonuç olarak bu çalışmada ostomi ile yaşayan hastaların depresyon ve anksiyete düzeylerinin yüksek olduğu, yaşam kalitelerinin düşük olduğu tespit edilmiştir. Daha az çocuğu olan hastaların çok olanlara kıyasla, tanısı benign olan hastaların malign olanlara kıyasla, kronik benign hastalıkları olan hastaların akut benign hastalıkları olanlara kıyasla, radyoterapi almamış olan maligniteli hastaların almış olanlara kıyasla anlamlı olarak daha düşük yaşam kalitesine sahip olduğu belirlenmiştir. Hem Psikiyatri hem de Cerrahi hekimlerinin bu hasta grubunun ruhsal durumu ve özel ihtiyaçlarının farkında olması önemlidir.Anahtar kelimeler: Stoma, ostomi, depresyon, anksiyete, yaşam kalitesi. This study aimed to compare the quality of life, depression and anxiety levels of patients who live with a stoma in Turkey to find out relationship with sociodemographic variability and clinical characteristics.This study included 52 patients with a stoma who consult Uludağ University Medical Faculty Mental Diseases Policlinic and/or being followed-up by Uludağ University Medical Faculty General Surgery Policlinic. Patients were assesed on Sociodemographic and Clinic Charachteristics Data Form, World Health Organization Quality of Life Scale Short Form Turkish Version, Stoma Quality of Life Scale, Beck Depression Inventory and State - Trait Anxiety Inventory.In conclusion, patients who live with a stoma have high depression and anxiety levels and low quality of life levels. In addition, patients with less number of children in comparison to more number of children, patients with a benign diagnosis in comparison to malign diagnosis, patients with a chronic benign diagnosis in comparison to acute benign diagnosis, patients who did not get radiotherapy in comparison to who got radiotherapy have significantly lover levels of quality of life. Both Psychiatry and Surgical Sciences should be aware of mental state of these patients and their special needs.Keywords: Stoma, ostomy, depression, anxiety, quality of life. 63

Amaç: Empati bireyin sosyal yaşama uyumunu kolaylaştırmak için ortaya çıkmış olan önemli sosyal bilişsel bir yetidir. Başkalarının duygu ve düşüncelerini tanımlayarak uygun duygu ile yanıtlamayı içermektedir. Sistemizasyon ise cansız, kurallarla yönetilen evreni anlama ve tahmin yetisi olup erkeklerde, fen bilimleri ile uğraşan kişilerde ve Asperger Sendromunda yüksek olduğu saptanmıştır. Empatiyi ölçmek için kullanılan Empati Ölçeği Türkçe geçerliliği ve güvenirliliği yapılmış olup, Sistemizasyon Ölçeği (Systemization Qoutient) Türkçe formunun geçerlik ve güvenilirliği bulunmamaktadır. Çalışmamızın amacı Sistemizasyon Ölçeği'nin Türkçe geçerlik güvenilirliğinin yapılması, üniversite öğrencilerine ve trans erkek bireylere uygulayarak empatizasyon-sistemizasyon teorisi kapsamında beyin tipleri açısından karşılaştırılmasıdır.Yöntem: Bu çalışmanın örneklemini, Hemşirelik Fakültesi (n=200), Edebiyat Fakültesi (n=201), Mühendislik Fakültesi (n=202) olmak üzere toplamda 603 üniversitesi öğrencisi ve cinsiyetinden yakınma (hoşnut olmama) tanısı olan 94 trans erkek (biyolojik cinsiyeti kadın) oluşturmuştur. Tüm katılımcılara sosyodemografik bilgi formu, Empati ölçeği ve Sistemizasyon ölçeği uygulanmıştır. Sistemizasyon ölçeğinin psikometrik özellikleri üniversite öğrencilerinde incelenmiş ve ek olarak Empatizasyon-Sistemizasyon teorisi kapsamında trans erkek grup ile üniversite öğrencilerinin empati ve sistemizasyon ölçümleri ve beyin tipleri karşılaştırılmıştır.Bulgular: Sistemizasyon ölçeğinin iç tutarlılık analizi sonucunda Cronbach alfa güvenirlik katsayısı 0,902 bulunmuştur. Test-yeniden test Pearson korelasyon katsayısı 0,89 olarak saptanmıştır. Yapılan iki yarım güvenirlik (Guttman split half) testi sonucunda 0,87 saptanmıştır. Bu bulgular ışığında Sistemizasyon ölçeğinin Türkçe formunun güvenilirlik analizlerinin orijinaliyle uyumlu olduğu söylenebilir. Çalışmamızda literatürde sıklıkla gösterilen sistemizasyon puanlarındaki erkek üstünlüğüne ilişkin bulgu tekrar edilmemiştir. Empatizasyon – sistemizasyon teorisine dayanarak beyin tiplerinin değerlendirilmesi sonucunda Trans erkek grupta en sık rastlanan beyin tipi `tip B` (balanced) olarak bulunmuştur.Sonuç: Bu sonuçlar Sistemizasyon ölçeğinin Türkçe formunun sistemizasyonu ölçmekte kullanılabilecek güvenilir bir ölçek olduğunu göstermektedir. Çalışma bildiğimiz kadarıyla cinsiyetinden hoşnut olmama tanısı olan erişkin bireyler ile üniversite öğrencilerinin Empatizasyon – Sistemizasyon teorisi kapsamında incelendiği literatürde bilinen ilk çalışmadır. Çalışmamızın önemli bir bulgusu Trans erkek grupta en sık rastlanan beyin tipinin `tip B` olmasıdır. Cinsiyetinden yakınma tanısı olan bireylerde, Empatizasyon – Sistemizasyon teorisine dayanarak beyin tiplerinin değerlendirilmesinin literatüre önemli katkılar sağlayabileceği görüşündeyiz.Anahtar kelimeler: Empatizasyon, Sistemizasyon, beyin tipi, trans erkek, geçerlik güvenilirlik Purpose: Empathy is an important social cognitive ability that has emerged to facilitate the adaptation of the individual to social life. It involves describing the feelings and thoughts of others and responding with appropriate emotions. Systemization is the ability to understand and predict inanimate and rule-based universe and found to be high in men, scientists and individuals with aspergel syndrome. While the validity and reliability of Empathy Quotient used to measure empathy skills were verified, there is no validity and reliability study of Systemization Qoutient. The aims of this study are to assess the validity and reliability of Turkish version of `Systemizing Quotient` and compare transsexual individuals with university students in terms of empathy and systemization scores.Method: The sample of this study consisted of 603 university students from three different departments of Dokuz Eylul University as Nursing Faculty (n=200), Faculty of Lecter (n=201) and Engineering Faculty (n=202) and 94 transsexual individuals with diagnosis of gender dysphoria from Dokuz Eylul University Psychiatry Department. Sociodemographic information form, Empathy Quotient and Systemizing Quotient were applied to all participants. Psychometric properties of Systemizing Quotient were investigated in university students. Also, empathy and systemizing scores of university students were compared with transsexual individuals in the context of empathizing-systemizing theory.Findings: Cronbach alpha value for Systemization Quotient was 0,902. Test-retest reliability correlation was 0,89 and Guttman split half reliability correlation was 0,87. It can be said that findings of the reliability analysis of Systemizing Quotient are similar to orijinal version. Differently, in our study, the finding of male predominance in the systemization scores frequently shown in the literature has not been repeated. Based on empathizing-systemizing theory, the most common brain type among transsexual individuals was found as `Type B` (balanced).Conclusion: The Turkish version of Systemizing Quotient has been found to be a valid and reliable measure in university students. As far as we know, this is the first study of adult transsexual individuals and university students in the context of empathizing-systemizing theory in the literature. One of the important findings of the study is that the most common brain type among transsexual individuals is `Type B`. Evaluation of brain types among transsexual individuals in the context of empathizing-systemizing theory may provide important contributions to the literature.Key Words: Empathizing, Systemizing, brain type, transgender, validity and reliability 102

Türkiye, Behçet Hastalığının en sık görüldüğü coğrafya içerisinde yer almaktadır. Birçok çalışmada Behçet hastalarında psikiyatrik bozukluk komorbiditesi oldukça yüksek bulunmuştur. Bu bozukluk içerisinde, depresif bozukluk ve anksiyete bozuklukları ilk sıralarda yer almaktadır. Literatürde Behçet hastalarındaki stigmatizasyon üzerine herhangi bir çalışma bulunmamaktadır. Çalışmamızda, Behçet hastalarındaki stigmatizasyonu ölçmeyi, bunun depresyon ya da anksiyete semptomlarına etkisini ve nihayetinde tüm bu faktörlerin Behçet hastalarındaki yaşam kalitesi ile ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık. Bu amaçla, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Romatoloji Bilimdalı Behçet Hastalığı Polikliniği'ne ayaktan başvuran 303 Behçet hastası ve kontrol grubu olarak İÜ Kardiyoloji Anabilimdalı Polikliniği'ne başvuran hipertansiyon tanısı ile ayaktan tedavi gören 53 hasta çalışmaya dahil edildi. Behçet Hastalığı Aktivite formunun klinisyen tarafından doldurulması ve Aydınlatılmış Onam formu, Sosyodemografik veri formu, Hastane Anksiyete Depresyon formu, Kronik Hastalıklarda Beklenen Stigma Ölçeği formu(CIASS), SF-36 Yaşam Kalitesi ölçeği formu ile elde edilen veriler istatistiksel analize tabi tutuldu. Yapılan analizler sonucunda Behçet hastalarında stigmatizasyon, kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Benzer şekilde, Behçet hastalarında depresyon ve ansiyete değerleri de kontrol grubuna göre yüksek bulunmuştur. Behçet hastalarındaki yaşam kalitesi alt puanları ise kontrol grubuna göre daha düşük bulunmuştur. Depresyon ve anksiyete değerlerinin yüksek olmasına rağmen, psikiyatri polikliniğine yönlendirilme oranları düşük bulunmuştur. Hastaların stigmatizasyon puanları ile depresyon ve anksiyete puanları pozitif yönde korelasyon göstermiştir. Depresyon ve anksiyete değerleri de, yaşam kalitesi puanları ile ters yönde anlamlı korelasyon ilişkisi göstermiştir. Behçet hastalarında stigmatizasyonu taramak, hastalardaki depresyon ve anksiyete tedavisinin başarısını arttırabilir. Depresyon ve anksiyete tedavisindeki başarı, hastaların bozulmuş yaşam kalitelerini arttırabilir. Turkey is located in the area in that Behcet's disease is most commonly seen. In many studies, comorbidity of psychiatric disorder was found to be high in patients with Behçet's disease. Among these disorders, depressive disorder and anxiety disorders are the most common ones. There is no study on stigmatization in Behçet's patients in the literature.In our study, we aimed to show the effects of stigmatization over the depressive and anxiety symptoms and finally the effect of all these factors over the quality of life and to identify possible factors affecting stigmatization in Behcet's patients.For this purpose, 303 outpatients who were referred to Istanbul University Cerrahpaşa Medical Faculty Behçet Disease Policlinic were included in the study. As a control group, 53 outpatients who have essential hypertension diagnosis were also included. The data obtained by the clinician filling the Behçet's Disease Activity Form and self-reporting SF-36 Quality of Life scale form, Consent Form, Sociodemographic Data Form, Hospital Anxiety Depression Form, Chronic Illness Anticipated Stigma Scale were considered and a correlation analysis was made.As a result of the analyzes made, stigmatization in Behçet's patients was found significantly higher than control group. Similarly, depression and anxiety levels in Behçet's patients were found to be higher than in the control group. The quality of life subscales' scores of Behcet's patients were found to be lower than the control group. Despite the high levels of depression and anxiety in these patients, the rates of referral to the psychiatric outpatient clinic were low. Between patients' stigmatization scores and depression, anxiety scores, there was a positive correlation. Depression and anxiety scores also showed a significantly negative correlation with the quality of life scores. Screening stigmatization in patients with Behcet's disease may increase the effectiveness of depression and anxiety treatment and also more effective treatment for depression and anxiety can increase the quality of life of patients. 91

Amaç: Alzheimer Hastalığı patofizyolojisinde inflamatuar mekanizmalar önemli rol oynamaktadır. Mitokondrial translokatör protein (TSPO) de nörosteroid sentezinde rol alan ve inflamatuar etkinliği yansıtan bir moleküldür. Bu çalışmada amacımız, henüz tedavi almamış, yeni tanı konmuş hafif evre Alzheimer hastaları, hafif bilişsel bozukluk ve subjektif unutkanlığı olan bireylerde plazma TSPO düzeylerini değerlendirmektir. Yöntem: Çalışmamıza otuz iki subjektif unutkanlık, otuz bir hafif bilişsel bozukluk ve yirmi dokuz hafif evre Alzheimer Hastalığı olan toplam doksan iki hasta alınmıştır. Katılımcılar mini mental test, klinik demans derecelendirme ölçeği, geriatrik depresyon ölçeği ve Hachinski iskemi skalası ile taranmış, ardından nöropsikolojik test bataryası uygulanmıştır. Plazma TSPO seviyeleri ELİSA kiti kullanılarak ölçülmüştür.Bulgular: Plazma TSPO düzeyleri açısından gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmadı (p=0.152). Korelasyon analizlerinde subjektif unutkanlık ve hafif bilişsel bozukluk gruplarında plazma TSPO düzeyi ile sözel bellek süreçleri testinin öğrenme puanı arasında negatif yönde anlamlı korelasyon bulunurken (sırasıyla p=0.046 ve p=0.020), Alzheimer Hastalığı grubunda TSPO düzeyi ile mantıksal bellek testi-2 arasında anlamlı olarak negatif yönde korelasyon saptandı (p=0.008).Sonuç: Bu çalışma bilişsel işlevlerdeki bozulma ile plazma TSPO düzeyi ilişkisini araştıran ilk çalışmadır. Periferik TSPO ekspresyonunun karıştırıcı etkisi, katılımcıların sigara kullanım profilleri, çalışmaya yalnızca nöropsikolojik testleri yapabilecek eğitim seviyesindeki katılımcıların alınmış olması gibi faktörler çalışma sonuçlarını etkilemiş olabilir. TSPO'nun AH patofizyolojisindeki yerinin daha iyi anlaşılabilmesine yönelik ileri araştırmalar ve uzun süreli izlem çalışmalarına ihtiyaç vardır.Anahtar kelimeler: Translokatör protein, TSPO, nöroinflamasyon, Alzheimer hastalığı, hafif bilişsel bozukluk, Aim: Inflamatory mechanisms have a causal role in Alzheimer's Disease pathogenesis. TSPO which has a role in neurosteroid synthesis, is a molecule that reflects inflammation. The aim of the study is to assess plasma TSPO levels in drug- naive individuals with mild cognitive impairment, subjective cognitive decline and early stage Alzheimer's Disease. Methods: We recruited ninety two individuals into the study who have subjective cognitive decline (n=32), mild cognitive impairment (n=31) and early stage Alzheimer's disease (n=29). The participants were screened out with Mini-Mental State Examination, Clinical Dementia Rating Scale, Geriatric Depression Scale and Hachinski Iscemic Scale; then assessed with neuropsychological test battery. Plasma TSPO levels were measured using a ELISA kit.Results: No significances were found between the plasma TSPO levels of the groups (p= 0.152). Plasma TSPO levels in subjective cognitive decline and mild cognitive impairment groups were negatively correlated with the verbal memory test scores (rs: 0.046 and p=0.020) and negatively correlated with logical memory test-2 scores (p=0.008).Conclusion: This is the first study evaluating the relationship between cognitive impairment and plasma TSPO levels. Factors such as peripheral TSPO expression, smoking profile of participants and the inclusion of participants solely at the level of education that can perform neuropsychological tests may have affected the results. Further investigations and long-term follow-up studies are needed. Key words: Translocator protein, TSPO, neuroinflammation, Alzheimer's Disease, mild cognitive impairment, subjective cognitive decline. 78

Amaç: Çocuğa yönelik cinsel istismar; çocukluk dönemi ruhsal gelişimini etkileyen en önemli travmalardan biridir. Olumsuz etkileri yaşam boyu görülebilir ve sonraki kuşaklara aktarılabilir. Bu çalışmanın amacı; aile içi ve aile dışı cinsel istismar olgularının bireysel farklılıkları, aldıkları tanıları; bununla birlikte aile içi veya aile dışı cinsel istismar mağduru çocuk ve ergenlerin annelerinde bağlanma özelliklerinin, ebeveynlik tutumlarının, çocukluk çağında cinsel travma veya başka travmaya maruz kalma özelliklerinin, aile işlevselliği ve cinsel istismar ile ilişkili risk faktörlerini belirlemektir. Yöntem: Araştırmanın örneklemini Dokuz Eylül Üniversitesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı' na ilk kez başvuran veya takip edilmekte olan 60 çocuk, ergen ve anneleri ile daha önce çocuk psikiyatrisine başvurmamış ve istismara uğramamış 60 çocuk, ergen ve anneleri oluşturmuştur. Cinsel istismar grubuna Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi- Şimdi ve Yaşam Boyu versiyonu (ÇDŞG-ŞY) ile tanı konmuştur. Veriler Sosyodemografik Veri Toplama Formu, çocuk ve ergenlere yönelik Ana- Baba Tutum Ölçeği (ABTÖ); annelere yönelik Ana- Babaya Bağlanma Ölçeği (ABBÖ), Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), Aile Değerlendirme Ölçeği (ADÖ) ile değerlendirilmiştir. Çalışmanın verileri t testi, ki- kare, One-way ANOVA, binary lojistik regresyon analizi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmada aile içi ve aile dışı cinsel istismar mağduru çocuk ve ergenlerin annelerinin ÇÇTÖ ile belirlenen ihmal ya da istismar oranı kontrollerden yüksek bulunmuştur. ABBÖ ile belirlenen güvenli bağlanma puanı kontrollerden anlamlı olarak düşük bulunmuştur. ABTÖ belirlenen ebeveyn tutumlarında; aile içi ve aile dışı cinsel istismar grubunda demokratik tutumların daha az olduğu, koruyucu- istekçi ve otoriter tutumların daha fazla olduğu bulunmuştur. ADÖ alt ölçek puanları cinsel istismar grubunda kontrollerden anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Cinsel istismar grubu annelerinde çocukluk çağı cinsel öyküsü olan anneler, çocukluk çağı cinsel istismar öyküsü olmayan annelere göre ABBÖ puanları daha düşük, ABTÖ demokratik puanları daha düşük, ÇÇTÖ ile belirlenen çocukluk çağında diğer ihmal ve istismar oranları daha yüksektir. Sonuç: Cinsel istismar mağduru çocuk ve ergenleri değerlendirirken hazırlayıcı faktörleri değerlendirmek özellikle annenin çocukluk çağı travmasını değerlendirmek önemlidir. Tedavinin anne- çocuk ikilisini kapsaması, kuşaklararası aktarılan travmanın olumsuz etkilerini kırmak için öncül olabilir. Anahtar Kelimeler: çocuklarda cinsel istismar, annelerin çocukluk çağı travmaları, annelerin bağlanma özellikleri, aile işlevselliği, anne- baba tutumları Objective: Sexual abuse towards a child is one of the most significant traumas that affects psychological devolepment of childhood. Its negative effects can be seen throughout life and transferred to next generations. The aim of this study is to define individual differences between intra and extra- familial sexual abuse children and their mothers' attachment security, parenting styles, previous childhood traumas and family functioning and also to determine risk factors related to sexual abuse.Methods: The sample of this study consist of 60 children, adolescents and their mothers that were followed by Child and Adolescent Psychiaty Clinic of Dokuz Eylul University Medical Faculty and 60 children, adolescent and their mothers who have no psychiatric admission and no history of sexual abuse. Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School Age Children – Present and Lifetime Verison ( K-SADS-PL) was applied to sexual abuse group for diagnosis. Other data of the study was collected by using sociodemografic data form, Parental Attitude Questionnaire for children and adolescents, Parental Bonding Instrument ( PBI), Childhood Trauma Questionnaire ( CTQ) and Family Assessment Device ( FAD) for mothers. T-test, chi-square, One-way ANOVA and binary logistic regression analysis were used for statistical analysis of the data.Results: In this study, compared to the control group, percentage of neglect or abuse in mothers of sexually abused children and adolescent determined by CTQ were found higher and their secure attachment scores determined by PBI were found lower. According to the parent attitude styles determined by Parental Attitude Questionnaire, intra- familial and extra familial sexual abused children's parent attitude were found less democratic and more protective and authoriterian. FAD sub-scale scores were found significantly higher in sexual abuse group. In sexual abuse group, compared to mothers who don't have a history of sexual abuse, mothers who were sexually abused during their childhood have lower PBI scores, lower parental democratic scores and according to CTQ they have higher percentage of other abuse and neglect during childhood.Conclusion: When assessing children or adolescents who are victims of sexual abuse, it is important to determine preparatory factors, especially mother's own childhood traumas. Participation of both mother and child in therapy might be the first step to break the negative effects of generationally transferred trauma.Key words: Sexual abuse in children, childhood traumas of mothers, attachment security of mothers, family functionality, parenting styles 118

Giriş: İnternetin yaygın olduğu günümüzde çocuk ve ergenlerde siber zorbalık/mağduriyet giderek artan oranda görülmektedir ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) tanısı olan çocukların bu durum için risk taşıdıkları bildirilmektedir. Bu çalışmada, DEHB olan çocuk ve ergenlerde patolojik internet kullanımı, saldırganlık ve siber zorbalık/mağduriyet ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Adnan Menderes Üniversitesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Hastalıkları Anabilim Dalı Polikliniği'ne Eylül 2017 ile Haziran 2018 tarihleri arasında 10-18 yaş arası erkeklerden, DEHB tanısı alan (n=30) ve herhangi tanı almayanlar (n=30) dahil edilmiştir. Katılımcılar Okul Çağı Çocukları İçin Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli (ÇDŞG-ŞY) ve DSM-5'e dayalı klinik görüşme, sosyodemografik form, Çocuk ve Ergenlerde İnternet/ Bilgisayar Kullanımı Değerlendirme Anketi (Çocuk-Ergen Formu), İnternet Bağımlılığı Ölçeği (İBÖ), Siber Zorbalık ve İnternet Saldırganlığı Tarama Ölçeği (SZİSTÖ), Atilla Turgay Çocuk ve Ergenlerde Davranım Bozuklukları için DSM IV'e Dayalı Tarama ve Değerlendirme Ölçeği, Çocuk ve Ergenlerde İnternet/Bilgisayar Kullanımı Değerlendirme Anketi (Ebeveyn Formu),Çocuklar için Saldırganlık Ölçeği Anne-Baba Formu (ÇSÖ-ABF) ile değerlendirilmiştir. Veriler SPSS 17.0 programı ile analiz edilmiştir. Bulgular: Hem DEHB, hem de kontrol grubu, yaş ve sosyoekonomik düzey açısından birbirine benzerdi. Haftalık internet/bilgisayar kullanım süresi, İBÖ ve ÇSÖ-ABF puanları DEHB grubunda (13 saat) daha yüksekti (p

ÖZET Amaç: Çalışmamızda, TYB tanılı eksojen obezitesi olan ve TYB tanısı olmadan eksojen obezitesi olan ergenlerde yürütücü işlevler ve dürtüsellik açısından değerlendirilmesi, yürütücü işlevlerde bozukluk olup olmadığının saptanması, dürtüsellikte artışın olup olmadığının saptanması ve bu özelliklerin birbirleri ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Ek olarak, hastalık grupları sağlıklı kontrollerle de karşılaştırılmıştır. Obezite ve TYB'nin ayrı ayrı ele alınmasının her iki hastalığın yürütücü işlevler ve dürtüselliğin bileşenleri açısından farklılıkların değerlendirilmesini sağlayacağı ve bunun da hastalıkların etyolojisi, klinik gidişi ve uygun tedavisi ile ilgili katkıda bulunacağı düşünülmüştür.Yöntem: Çalışmaya Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Gastroenteroloji, Hepatoloji ve Beslenme Bilim Dalı Polikliniği'nde ayaktan izlenen 13-18 yaşlar arası DSM-5 'e göre Tıkınırcasına Yeme Bozukluğu tanısı alan obez (VKİ persentili yaş ve cinsiyete göre >95) 15 ergen ile Tıkınırcasına Yeme Bozukluğu tanısı almayan obez (VKİ persentili yaş ve cinsiyete göre >95) 14 ergen ve yaş,cinsiyet açısından hasta grubuna benzeyen, obez olmayan (VKİ persentili yaş ve cinsiyete göre 95) patients between 13 and 18 years, 15 adolescents with binge eating disorder (according to DSM-5) and adolescents without BED. The study included 28 volunteer adolescents who were similar to the patient group about age and gender, were not obese (BMI

Amaç: Psikososyal uyum ve iyilik hali için romantik ilişki varlığı ve kalitesinin önemli olduğudüşünülmektedir. CY'si olan bireylerin romantik ilişkileri hakkında çok az şey bilinmektedir. Son30 yılda, yetişkin romantik ilişkilerinin incelenmesinde bağlanma kuramı ana referanslardan birihaline gelmiştir. Yetişkin ilişkilerinin kalitesi ve genel ruh sağlığı için bağlanma sistemine atfedilen öneme rağmen şu ana kadar az sayıda çalışma CY'si olan bireylerin bağlanmasına odaklanmıştır. Bu çalışmada CY'si olan birey ve partnerlerinin bağlanma özelliklerinin belirlenmesi ve bağlanma stilleriyle, çift uyumu ve toplumsal cinsiyet rolleri tutumları ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya romantik ilişkisi olan (n=60) ve olmayan (n=50) toplam 101 trans erkek veromantik ilişkisi olan trans erkeklerin partnerleri (n=50) dahil edilmiştir. Tüm katılımcılara Yakınİlişkiler Yaşantılar Envanteri –II (YİYE-II), Toplumsal Cinsiyet Rolleri Tutum Ölçeği (TCRÖ),Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (CTQ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Beck Anksiyete Ölçeği(BAÖ) uygulanmıştır. Ayrıca, romantik ilişki yaşayan trans erkek ve partnerlerine ek olarak ÇiftUyum Ölçeği (ÇUÖ) uygulanmıştır. Ayrıca, romantik ilişki yaşayan trans erkek ve partnerlerineek olarak Çift Uyum Ölçeği (ÇUÖ) ve tüm katılımcılara sosyodemografik özellikler ve aileözelliklerinin değerlendirildiği veri formu uygulanmıştır. Elde edilen veriler üç grup için dedeğerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmamızdaki tüm gruplarda güvensiz bağlanma stili oranı yüksek bulunmuştur.Bağlanma stilleri ile çift uyumunun ilişkisine bakıldığında güvenli bağlanan romantik ilişkiyaşayan trans erkeklerde çift uyum puanı güvensiz bağlananlara göre anlamlı olarak yüksekbulunmuştur. Güvenli bağlanan bireylerin ilişki süreleri ortalamaları güvensiz bağlananlardanyüksek saptanmıştır. Katılımcıların genel anlamda eşitlikçi tutuma sahip olduğu bulunmuştur.Romantik ilişkisi olan trans erkeklerin TCRÖ'nün `geleneksel cinsiyet rolü` alt ölçek puanlarınınpartnerlerinin puanından anlamlı olarak yüksek olduğu saptanmıştır. Sonuç: Bu çalışma bildiğimiz kadarıyla CY'si olan bireyler ve partnerlerinin romantik ilişkilerinive bağlanma stili yaygınlığını inceleyen Türkiye'de yapılan ilk çalışmadır. Bu çalışmada tümgruplarda güvensiz bağlanma oranları yüksek bulunmuştur. İnsan yaşamında bağlanma stilleri veromantik ilişkiler, psikososyal uyum ve iyilik hali için önemli bir yer tutmaktadır. Bu nedenleözellikle CY'si olan bireylerin klinik değerlendirmesinde bağlanma stilleri, değerlendirmenin birparçası haline getirilmeli, kişinin güvenlik hissinin artırılması amaçlanmalıdır. Bireysel ve gruppsikoterapilerinde bireylerin içsel çalışan modellerinin yeniden şekillendirilmesininamaçlanmasının; bireylerin sosyal destek gruplarına erişimini kolaylaştırması, `olumlukendiliğini` geliştirmesi beklenmektedir. Anahtar kelimeler: Cinsiyetinden yakınma, romantik ilişki, bağlanma tipi, çift uyumu, partner,toplumsal cinsiyet rolleri tutumu Aim & Scope: It is being thought that the presence and quality of relationships to psychosocialadjustment and well-being is important. Little is known about the romantic relationships ofindividuals with gender dysphoria. In the last thirty years, attachment theory has become one ofthe main references for adult romantic relationship studies. Despite the importance of attributed tothe attachment system for overall psychological well-being and the quality of adult relationships,little research has focused on the attachment of individuals with gender dysphoria. The presentstudy focuses on researching the attachment style, dyadic adjustment and gender roles attitudes inindividuals with gender dysphoria and their partners. Method: 101 transmen whom 60 of them have romantic relationships and their 50 partners areincluded in this study. `Experiences in Close Relationships-Revised`, `Gender Roles AttitudeScale`, `Childhood Trauma Questionnaire`, `Beck Depression Inventory` and `Beck AnxietyInventory` are conducted to all attendees. `Dyadic Adjustment Scale` is also conducted to theindividuals with gender dysphoria who has romantic relationships and their partners and we useddata form which is included sociodemographic and family features for all participants. Results: Prevalence of insecure attachment style is found high in all groups. Regarding thecorrelation between attachment style and dyadic adjustment, the dyadic adjustment points inindividuals with gender dysphoria who have romantic relationship with secure attachment style isfound significantly higher than who have romantic relationship with insecure attachment style. Theaverage relationship duration of the participants who have romantic relationship with secureattachment style is higher than the participants who have romantic relationship with insecureattachment style. It is found that all participants have egalitarian attitudes in general terms. Theegalitarian attitudes subscale points of gender role attitude scale in individuals with genderdysphoria who have romantic relationship is found significantly higher than the egalitarian attitudes subscale points of gender role attitude scale in partners. The obtained data are also evaluated forthree groups. Conclusion: To the best of our knowledge, the present thesis constitutes the first study in Turkey,which researching the attachment style, dyadic adjustment and gender roles attitudes in individualswith gender dysphoria and their partners, is analyzed. In this study, prevalence of insecureattachment style is elevated high in all groups. Attachment styles and romantic relationships arefundamental components for psychosocial adjustment and well-being. Thus, clinical work shouldassess attachment styles as a standard part of evaluation, and increasing a person's sense of security should be primarily intended. Therefore, individual and group psychotherapeutic work aimed at reshaping IWMs could directly or indirectly facilitate access to support groups, reinforce a morepositive self-image. Keywords: Gender dysphoria, romantic relationship, attachment style, dyadic adjustment, partner,gender role attitude 187

Bu çalışmanın amacı, Bipolar Affektif Bozukluk Remisyon Dönemindeki ergenlerin sağlıklı kontrol grubuna göre zihin kuramı becerilerinde bozukluk olup olmadığı ve zihin kuramı becerilerinin Bipolar Bozuklukta geçirilen manik atak, depresif atak sayıları, ailesel ve klinik özellikleri gibi değişkenler ile ilişkisini araştırmaktır. Çalışmaya hasta grubu olarak Uludağ Üniversitesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniği'nde DSM-5'e göre bipolar bozukluk tanısı alan 12-17 yaş aralığındaki 28 ergen, kontrol grubu olarak ise polikliniğimize başvuran herhangi bir psikiyatrik tanı almayan 26 ergen alınmıştır. Katılımcıların sosyodemografik özellikleri ayrıntılı bir formla değerlendirilmiştir. Psikopatolojileri değerlendirmek için Young-Mani Derecelendirme Ölçeği (YMDÖ), Çocuklar için Kovaks Depresyon Ölçeği (KDÖ) ve Çocukluk Çağı Anksiyete Tarama Ölçeği (ÇATÖ) uygulanmıştır. Her iki grupta da zihinsel yetenekleri değerlendirmek üzere Wechsler Çocuklar için Zeka Ölçeği (WISC-R) yapılmıştır. Tüm katılımcılara zihin kuramı becerilerini değerlendirmek için İma Testi, Gözlerden Zihin Okuma Testi ve yanlış inanç testlerinden Bonibon testi, Dondurma Kamyonu testi uygulanmıştır. Sonuç olarak bipolar affektif bozukluk remisyon döneminde olan ergenlerde zihin kuramı becerilerinde sağlıklı kontrol grubuna göre defisit olduğu bulunmuştur. Zihin kuramı defisitinin bipolar affektif bozukluk temel patolojisinde yer aldığı düşünülmüştür. The aim of this study was to investigate whether adolescents in the Bipolar Affective Disorder in Euthymic Phase have an impairment in their theory of mind abilities compared to the healthy control group and the relationship between theory of mind and variables such as manic episodes, depressive episodes, familial and clinical characteristics in Bipolar Disorder. For the study, as patient group 28 adolescent age 12-17 diagnosed with bipolar disorder according to DSM-5 the Child and Adolescent Psychiatry Policlinics at the Uludag University and as control group 26 adolescent admitted to our policlinics but having no psychiatric diagnoses were taken. Sociodemographic characteristics of the participants were studied with a detailed form. Psychopathologies were assesed with the Young Mania Rating Scale (YMRS), The Kovaks Depression Scale for Children (CDI) and the Childhood Anxiety Screening Scale (CASS). Wechsler Intelligence Scale for Children-Revised Form (WISC-R), was applied to asses intellectual abilities in both groups. The Hunting Test, The Revised Mind in the Eyes Task (MET), The Smarties Test and the Ice Cream Truck Test were applied to find out the theories of mind abilities of all participants. As a result, the Bipolar patients in the euthymic phase showed deficits in the ability of the theory of mind compared to healthy group. Theory of mind deficit may be considered as a basic in pathology of bipolar affective disorder. 87

MAJOR DEPRESYONU OLAN ADOLESANLARDA KİNÜRENİN YOLAĞI VE SİTOKİN DÜZEYLERİAmaç: Major depresif bozukluğun altında yatan biyolojik mekanizmalar hala yeterince aydınlatılamamıştır. Bu çalışmada major depresif bozukluğu olan hastalar ile sağlıklı kontrollerin serum kinürenin yolağı metabolitleri (triptofan, kinürenin, kinolinik asit, kinürenik asit) ve IFN-gama, IL-6, IL-1beta, hsCRP düzeylerini karşılaştırılması amaçlanmıştır. Sitokin düzeyleri ile kinürenin yolağı aktivitesi arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi de amaçlanmıştır.Yöntem: Çalışmaya major depresif bozukluğu olan (ilaç kullanmayan) 48 hasta ile 31 sağlıklı kontrol alındı. Serum triptofan, kinürenin, kinürenik asit, kinolinik asit, IFN-gama, IL-6, IL-1beta düzeyleri kontrolde ELİSA (enzyme-linked immunosorbent assay) yöntemi ile ölçüldü. hsCRP düzeyi immuno-turbidimetrik metodla ölçülmüştür.Bulgular: Depresyon ve kontrol grubu arasında yapılan karşılaştırmalar sonucunda; triptofan düzeyinin depresyonu olan hastalarda sağlıklı kontrollere göre anlamlı düşük olduğu (p=0,046); KİN/TRP oranının depresyonu olan hastalarda sağlıklı kontrollere göre anlamlı yüksek olduğu (p=0,032); kinolinik asit düzeyinin depresyonu olan hastalarda anlamlı yüksek olduğu (p=0,003); kinürenik asit/kinolinik asit oranının depresyonu olan hasta grubunda anlamlı düşük olduğu (p=0,040) saptanmıştır. Gruplar arasında kinürenin, kinürenik asit, IFN-gama (p=0,897), IL-6 (p=0,086), IL-1beta (p=0,134) ve hsCRP (p=0,473) düzeyleri açısından anlamlı farklılık saptanmadı. IFN-gama ile KİN/TRP oranı arasında anlamlı negatif korelasyon (r=-0,279, p=0,016) saptandı. Sonuç: Bu sonuçlar, kinürenin ve ilgili moleküler yolakların majör depresif bozukluğun patofizyolojisinde rol oynayabileceğini düşündürmektedir. Bu ilişkinin aydınlatılması için adolesan yaş grubu ile daha fazla çalışmaya ihtiyaç duyulmaktadır.Anahtar sözcükler: triptofan, kinürenin, kinolinik asit, kinürenik asit, sitokin, adolesan, depresyonDestek: Manisa Celal Bayar Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Komisyonu tarafından desteklenmiştir (Proje no: 2017-092). KYNURENINE PATHWAY AND CYTOKINES LEVES IN ADOLESCENTS WITH MAJOR DEPRESSIVE DEPRESSIONAim: The underlying biological mechanisms major depressive disorder are still poorly understood. In this study, we aimed to compare levels of serum kynurenine metabolites (tryptophan, kynurenine, quinolinic acid, kynurenic acid) and IFN-gamma, IL-6, IL-1beta and hsCRP levels in patients with major depressive disorder and healthy controls. It is aimed to evaluate the relationship between cytokine levels and kinurenin pathway activity.Method: Forty-eight patients with major depressive disorder (medication-free) and 31 healthy controls were included in the study. Serum tryptophan, kynurenine, kynurenic acid, quinolinic acid, IFN-gamma, IL-6, IL-1beta levels were measured by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). hsCRP level was measured by immuno-turbidimetric method.Results: As a result of the comparison between depression and control group; tryptophan levels were significantly lower in patients with depression compared to healthy controls (p = 0.046); KIN / TRP ratio was significantly higher in patients with depression compared to healthy controls (p = 0.032); quinolinic acid levels were significantly higher in patients with depression (p = 0.003); kynurenic acid / quinolinic acid ratio was found to be significantly lower in patients with depression (p = 0.040). There was no significant difference between groups in terms of levels of kynurenine, kynurenic acid, IFN-gamma (p = 0,897), IL-6 (p = 0,086), IL-1beta (p = 0,134) and hsCRP (p = 0,473). Significant negative correlation (r = -0.279, p = 0.016) was detected between IFN-gamma and KIN / TRP ratio. Conclusion: These results suggest that kynurenine and related molecular pathways may be implicated in the pathophysiology of major depressive disorder. More study with the adolescent age group is needed to clarify this relationship.Keywords: tryptophan, kynurenine, kynurenic acid, quinolinic acid, cytokine, adolescent, depressionSupport: Supported by Scientific Research Projects Commission of Manisa Celal Bayar University (Project no: 2017-092). 120

Amaç: Son zamanlarda deliryum patofizyolojisinde çeşitli inflamatuar maddelerin rol oynadığının gösterilmesi Galektin-1 'in de inflamatuar bir madde olarak bu süreçlerle ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. Çalışmadaki amacımız deliryum hastalarında ve deliryum olmayan kontrol grubunda kanda Galektin-1 düzeyi karşılaştırılması ve deliryum sendromu ile ilişkisini göstermektir.Yöntem: Çalışmamıza 40 deliryum hastası ve 42 deliryum gelişmeyen kontrol grubu toplam 82 hasta alınmıştır. Hastaların deliryum öncesi durumu ile ilgili bilgi alınarak olası hafif orta ve ileri evre demans tanısı dışlanmıştır. Demografik özellikleri, komorbid hastalıkları, mevcut ilaçları kayıt edilmiş ve rutin laboratuar testlerinin sonuçları dosyadan alınmıştır, ardından ileri değerlendirilme için hastalara Deliryum Derecelendirme Ölçeği uygulanmıştır. Aynı zamanda hastaların CRP düzeyleri ölçülmüştür. Hastalardan alınan plazma örneklerinde Galektin-1 seviyeleri ELİSA kit kullanılarak, CRP seviyeleri CPRL3 kit kullanılarak ölçülmüştür.Bulgular: Her iki grupta sosyodemografik veriler, sigara kullanımı ve AKYS puanları açısından anlamlı farklılık saptanmadı. Çok değişkenli regresyon analizi sonucunda tüm değişkenler sabitken, Galektin-1 artışı ile deliryum saptanma olasılığı arasında pozitif korelasyon olduğu bulunmuştur (OR=1.037, p=0.001). Aynı analiz sonucunda diğer tüm değişkenlerin deliryumla ilişkisi anlamsız bulunmuştur. Deliryum grubunda Galektin-1 düzeyleri ile deliryum şiddeti arasında olarak anlamlı korelasyon gözlenmemiştir (rs=0.096, p=0.554).Sonuç:. Bu çalışma, serum Galektin-1 düzeylerinin deliryumda anlamlı olarak yükseldiğini göstermiştir. Bu veriler serum galektin-1 düzeylerinin deliryum ile yakın ilişkisi olabileceğini göstermektedir. Çalışmamızda deliryum grubunda Galektin-1 düzeyleri ile deliryum şiddeti arasında anlamlı korelasyon saptanmamıştır.Anahtar Kelimeler: Galektin-1, deliryum, inflamasyon Aims: Recently, it has been demonstrated that various inflammatory substances play a role in delirium pathophysiology, suggests that Galectin-1, as an inflammatory substance, may be related in these processes. Our aim was to compare serum Galectin-1 levels between delirium patients and non-delirium control group and its relation with delirium syndrome.Materials and methods: A total of 82 patients were included in our study, 40 delirium patients and 42 non-delirium patients. First, the diagnosis of possible; mild to moderate and advanced stage dementia was excluded by obtaining information about the patient's pre-delirious condition. Demographic characteristics, comorbid diseases and results of routine laboratory tests has been recorded. Galectin-1 levels in plasma samples from patients were measured using the ELISA kit, and CRP levels were measured using the CPRL3 kit.Results: There was no significant difference between the two groups in terms of sociodemographic data, cigarette usage and ACBS scores. As a result of multivariable regression analysis, a significant positive correlation was found between Galectin-1 levels and delirium (OR = 1.037, p = 0.001). The same analysis showed that all other variables were statistically insignificant in relation to delirium. There was no significant correlation between Galektin-1 levels and delirium severity (rs = 0.096, p = 0.554).Conclusion: This study showed that, independent of the other variables, serum Galektin-1 levels were significantly elevated in delirium patients. This data suggests that serum Galektin-1 levels may be closely related to delirium. In contrast to that, there was no significant correlation between Galektin-1 levels and delirium severity. 55

Meme kanseri, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde, kadınlarda en sık görülen kanser türü olup, kadınlarda kansere bağlı ölümlerin en sık nedenidir. Meme kanseri hastalarında hastalık sürecinde çeşitli duygusal, ruhsal ve davranışsal sorunlar gelişmektedir. Meme kanseri tanı ve tedavisi sırasında hastaların eşlerinden ve ailelerinden aldıkları sosyal destek ortaya çıkabilecek ruhsal sorunları büyük ölçüde azaltmaktadır. Bu çalışmada meme kanserli hastalarda eşler arasındaki uyum ve algılanan sosyal desteğin depresyon, anksiyete, benlik saygısı ve cinsellik üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlandı. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakultesi Ruh Sağlığı Anabilim Dalı ve Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı Polikliniklerine başvuran 50 meme kanseri hastası çalışmaya alınmıştır. Çalışmaya alınan tüm hastalar, Beck Depresyon Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği, Golombok-Rust Cinsel Doyum Ölçeği-Kadın Formu, Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği ve Çiftler Uyum Ölçeği ile değerlendirilmiştir. Hastaların eşler arası uyum ve sosyal destek düzeyleri arttıkça Beck Depresyon, Beck Anksiyete ve Golombok-Rust Cinsel Doyum Ölçeği puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir azalma olduğu izlendi. Eşler arası uyum düzeyi ve sosyal destek düzeyi ile benlik saygısı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamadı. Sosyodemografik özellikler ve hastalıkla ilgili değişkenler ile bakılan ölçek puanları arasında anlamlı ilişki bulunamadı. Meme kanseri tanısı bulunan hastaların hastalıkla başetmelerinde ve psikososyal açıdan uyum sağlamalarında eşlerden ve aileden gelen sosoyal destek önemli bir etmendir. Hastaların yaşadığı ruhsal sorunların azaltılmasında eşlerin ve ailelerin de katıldığı psikoeğitim ve psikososyal destek programlarının faydalı olabileceği düşünülmektedir Breast cancer is the most common type of cancer in women in developed and developing countries and it is the most common cause of cancer related deaths in women. In breast cancer patients, it has developed various emotional, psychological and behavioral problems in the disease process. Socıal support from patient's partners and their families during breast cancer treatment and diagnosis has greatly reduced psychiatric problems. In this examination, we aimed to investigate the effects of marital adjustment and perceived social support on depression, anxiety, self-esteem and sexuality in patients with breast cancer. 50 breast cancer patients who applied to Uludag University Medical Faculty Mental Health Department and Department of Radiation Oncology were included to the study. The Beck Depression Scale, the Beck Anxiety Scale, the Golombok-Rust Sexual Satisfaction Scale-Woman Form, the Rosenberg Self-Esteem Scale, the Multidimensional Perceived Social Support Scale was assessed with the Couple Adjustment Scale. As the level of couple adjustment and social support of patients increased, it was observed that there was a statistically significant decrease in Beck Depression, Beck Anxiety and Golombok-Rust Sexual Satisfaction Scale scores. No statistically significant correlation was found between ..the levels of couple adjustment and social support with self-esteem. No significant relationship was found between sociodemographic characteristics and disease-related variables and scale scores. Social support from partnes and family members is an important factor in patients with breast cancer diagnoses and psychosocial disorders. It is thought that psychoeducation and psychosocial support programs that spouses and their families participate in reducing psychiatric problems experienced by patients can be beneficial. 53

Amaç ve hipotez: Tik bozuklukları çocukluk çağının sık görülen nörogelişimsel bozukluklarından biri olmasına rağmen etiyolojisi ve patofizyolojisi hakkındaki kısıtlı bilgiler hastalığa olan ilgiyi artırmaktadır. Tik bozukluklarının etyopatogenezinde genetik, çevresel, biyokimyasal nedenler gibi pek çok faktör rol oynamaktadır. Tik bozukluklarında biyokimyasal nedenlerine yönelik çok az çalışma yapılmıştır.Bu çalışmanın amacı, oksidatif stres parametreleri ile tik bozuklukları arasındaki ilişkiyi incelemektir.Yöntem: Çalışmaya DSM-IV TR tanı ölçütlerine göre tik bozukluğu tanısı almış, ek psikiyatrik ve kronik fiziksel hastalığı olmayan 6-17 yaş arasında 27 olgu ve yaş ve cinsiyet olarak eşleştirilmiş 27 sağlıklı gönüllü alındı. Olgu grubuna sosyodemografik veri formu, yarı yapılandırılmış 'Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi-Şimdi ve Yaşam Boyu Versiyonu' (ÇDŞG-ŞY),Yale Genel Tik Ağırlığını Derecelendirme Ölçeği (YGTADÖ)ve sağlıklı gönüllülere sosyodemografik veri formu ve yarı yapılandırılmış '(ÇDŞG-ŞY) uygulanmıştır.Kan örnekleri alınmış hasta ve sağlıklı gönüllülerin serum örneklerinin 2cc'lik kısmından oksidatif stres parametrelerinden malondialdehit (MDA) ve nitrik oksit (NO) ve antioksidan moleküller süperoksit dismutaz-1 (SOD1), glutatyon peroksidaz-1 (GPx1), paraoksonaz-1 (PON1) ve tiyol düzeylerine bakılıp oksidatif stres değerleri açısındanhasta ve sağlıklı kontrol grupları arası farklılıklar ve oksidatif stres değerlerinin hastalık şiddetiyle ilişkisi incelenmiştir. Bulgular: Oksidatif stres parametrelerinden biri olan NO, tik bozukluğu grubunda kontrol grubuna oranla anlamlı derecede yüksek bulundu. Lipid peroksidasyonun göstergesi olan MDA, istatistiksel olarak anlamlı olmasa da tik bozukluğu grubunda kontrol grubuna göre yüksek bulundu. Antioksidan belirteçler SOD-1, GPx, PON-1 ve tiyol düzeyleri açısından gruplar arasında anlamlı farklılık bulunmadı. Oksidatif stres parametreleri ile hastalık şiddeti arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı.Sonuç: Bu çalışma tik bozukluklarında oksidatif stresin incelendiği ilk çalışmadır. Bu çalışma, oksidan ve antioksidan parametrelerin yüksek düzeyde olması nedeniyle tik bozukluğu olan çocuk ve ergenlerde oksidatif stresin varlığını desteklemektedir. Anahtar kelimeler: Tik bozuklukları, çocuk ve ergen,oksidatif stres. Aim and hypothesis: Though tic disorders is one of the most common neurodevelopmental disorders in childhood, limited information about the etiology and pathophysiology of tic disorders increases the interest in the disorder. Many factors such as genetic, environmental and biochemical factors play a role in the etiopathogenesis of tic disorders.Few studies have been conducted on the biochemical causes of Tic Disorders.The aim of this study is to examine the relationship between oxidative stress parameters and tic disorders.Method: According to DSM-IV TR diagnostic criteria, 27 patients between the ages of 6-17 who had diagnosed tic disorder and had no additional psychiatric and chronic physical illness and age and sex matched 27 healthy volunteers were included in the study. Sociodemographic data form, Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School-Age Children--Present and Lifetime Version (K-SADS-PL) and Yale Global Tic Severity Scale (YGTSS) were applied to the case group and sociodemographic data form andSchedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School-Age Children--Present and Lifetime Version (K-SADS-PL) were applied to healthy volunteers. Malondialdehyde (MDA) and nitric oxide (NO) which are oxidative stress markers levels and superoxide dismutase-1 (SOD-1), glutathione peroxidase-1 (GPx-1), paraoxonase-1 (PON-1) and thiol which are antioxidant molecules levels were investigated in serum samples of blood samples taken from cases and healthy volunteers . The relationship between oxidative stress and disease severity, and differences between the groups oxidative stress level were examined.Results: One of the oxidative stress parameters, NO levels were significantly higher in the tic disorder group (including subgroups, Tourette syndrome and chronic motor tic disorder) than in the control group. Lipid peroxidation indicator, MDA although levels it was not statistically significant, it was found higher in the tic disorder group than in the control group. There was no significant difference between groups in antioxidant markers SOD-1, GPx, PON-1 and thiol levels. There was no significant relationship between oxidative stress parameters and disease severity.Conclusion: This is the first study to examine oxidative stress in tic disorder. This study supports the presence of oxidative stress due to high levels of oxidant and antioxidant parameters in children and adolescents with tic disorder.Key words: Tic disorder, child and adolescent, oxidative stress. 109

ÖZETAmaç: Çalışmamızda Fiziksel ve Duygusal travma gibi farklı travma türleri ile karşılaşmış ve Travma Sonrası Stres Bozukluğu (TSSB) tanı kriterlerini karşılayan ergen grubunda travmatik yaşantılar sonrası incinebilir olduğu bilinen yürütücü işlevlerin nörobilişsel testler aracılığıyla değerlendirilmesi, farklı travma türleri ile karşılaşmış grupların birbirleri ile ve travma öyküsü olmayan sağlıklı kontrol grubuyla karşılaştırılması amaçlanmıştır.Yöntem: Çalışmamızın dahil edilme ve dışlama ölçütlerine uyan ergenler Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı ve Adli Tıp Anabilim Dalı hasta kayıtları taranarak saptanmıştır. Tedavi amacıyla ayaktan başvuran olgular değerlendirmeye alınarak çalışmaya uygun olup olmadıkları belirlenmiştir. Tedavisi tamamlanıp taburculuğu yapılmış olgulara telefon bağlantısı ile ulaşılarak çalışmaya davet edilmişlerdir. Her iki olgu grubu ve kontrol grubundaki ergenlere, sertifikası olan deneyimli bir klinisyen tarafından KSADS-PL klinik yarı yapılandırılmış görüşme uygulanarak tanı ve ayırıcı tanı açısından değerlendirilmişlerdir. Tüm katılımcılara çalışma amaçları doğrultusunda tarafımızca hazırlanan sosyodemografik ve klinik veri formu uygulanmıştır. Olgu grubundaki ergenler için travmatik yaşantının düzeyinin belirlenmesi amacıyla Çocuklar ve Ergenler İçin Travma Sonrası Tepki Ölçeği doldurulmuştur. Tüm katılımcılara sırasıyla Wisconsin Kart Eşleme Testi (WKET), Stroop testi, Sayı Dizisi Öğrenme Testi (SDÖT), Rey İşitsel ve Sözel Bellek Araştırmaları Testi (AVLT) uygulanmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler IBM SPSS (The Statistical Package for Social Sciences) 22.0 paket programı kullanılarak istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Tanımlayıcı analizlere ait verilerin karşılaştırılmasında Pearson Ki-Kare testi kullanılmıştır. Sürekli verilerin analizinde, öncelikle dağılımın normal dağılıp dağılmadığı kontrol edilmiştir; örneklem gruplarının sayısı 30'un üzerinde olduğundan Kolmogorov-Smirnov testi uygulanmıştır. Gruplar arasında kategorik olmayan verilerin karşılaştırılmasında iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi (bağımsız örneklem t-testi), normal dağılıma uygun olanlara ANOVA testi uygulanmıştır. P değerinin 0,05'ten küçük olması istatistiksel açıdan anlamlılık olarak kabul edilmiştir.Bulgular: Her iki olgu grubunda kontrol grubuna göre SDÖT, AVLT alt testleri, WKET tamamlanan kategori, WKET toplam yanlış sayısı, WKET perseveratif hata yüzdesi, Stroop2 süre, Stroop3 süre, Stroop4süre, Stroop5 süre, Stroop2 düzeltme, Stroop5 hata alt testlerinde kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde düşük skorlar elde edilmiştir.Sonuç: TSSB tanılı her iki olgu grubunda sağlıklı kontrol grubuna göre nörobilişsel testlerde anlamlı farklılık saptanmıştır. Her iki olgu grubu birbirileriyle kıyaslandığında duygusal travma grubunun fiziksel travma grubuna göre daha düşük skorlar elde ettiği fakat bu farkın anlamlı düzeyde olmadığı belirlenmiştir. ABSTRACTObjective: In order to evaluate executive functions by using neurocognitive tests in adolescents who experienced different trauma types such as Physical and Emotional Trauma and meet the criteria of Post Traumatic Stress Disorder (PTSD), we compared the groups with different trauma types with each other and with a healthy control group. Methods: The adolescents who met the inclusion and exclusion criteria of our study were identified by screening the records of the Child and Adolescent Psychiatry Department, Department of Pediatric Surgery and Department of Forensic Medicine. The cases who applied for the outpatient clinic were evaluated and decided to be suitable for the study. Other participants, whose treatments were completed, were invited to participate in the study by a telephone contact. A clinically semi-structured interview, KSADS-PL, was performed by an experienced and certified clinician for the patient group and control group in terms of diagnosis and differential diagnosis. Socio-demographic and clinical data form prepared by the investigators for the study purposes was applied to all participants. In order to determine the level of traumatic experiences for the adolescents in the case group, the Post Traumatic Response Scale for Children was performed. Wisconsin Card Sorting Test (WCST), Stroop Test, Serial Digit Learning Test (SDLT) and Rey Auditory and Verbal learning Test (AVLT) were applied to all participants. Data was statistically analyzed with the IBM SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 22.0 package program. Pearson's Chi-square test was used to compare categorical data. For the analysis of continuous data, it was firstly checked whether the distribution was normally distributed; Kolmogorov-Smirnov test was applied when the number of sample groups was over 30. In the comparison of non-categorical data between the groups, the difference between the two means was tested for significance (independent sample t-test) and ANOVA test was applied for those with normal distribution. A p-value less than 0.05 was accepted as statistically significant.Findings: In both case groups, SDLT, AVLT subtest, WCST completed category, WCST total error, WCST perseverative error percentage, Stroop2 time, Stroop3 time, Stroop4 time, Stroop5 time, Stroop2 correction, Stroop5 the error subscores were found to be significantly lower than those of the control group.Conclusion: In both groups of patients with PTSD, there were significant differences in neurocognitive tests in comparison to the healthy control group. When the two trauma groups were compared with each other, it was determined that although the emotional trauma group had lower scores, indicating lower performance in execuive functionning tests, the difference between the two groups were not significant. 121

Amaç: Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB) gibi karmaşık ve heterojen etiyolojiye sahip hastalıkların genetik nedenlerinin araştırılması için, maliyeti gün geçtikçe azalan Yeni Nesil Dizileme (NGS) yöntemlerinin kullanılabilirliği gün geçtikçe artmaktadır. Bu çalışmada multipleks ailelerin genomik ve transkriptomik değerlendirilmesiyle etkilenmiş olgulardaki otizm etiyolojisinin saptanması; ayrıca bozukluğun şiddeti ve bireylerin özellikleri ile bu verilerin sonuçları arasında bağ kurulması amaçlanmaktadır. Bunun yanında ilerideki araştırmalara kaynak oluşturacak yüksek çıktılı verilerin elde edilmesi planlanmaktadır. Yöntem: Çalışmaya bilinen bir genetik sendromun eşlik etmediği, DSM-5 tanı ölçütlerine göre OSB tanısı olan ikisi de etkilenmiş 5-18 yaş arası üç çift dizigot ikiz (DZ) çocuk ve ergen ile onların anne-babalarından oluşan toplam 12 birey dahil edilmiştir. OSB'ye eşlik eden tanıların saptanması amacıyla çocukların ailesinden alınan bilgilere dayanarak Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi-Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli (ÇDŞG-ŞY), otizmin şiddetini ölçmek ve tanıyı doğrulamak için ise Çocukluk çağı otizmi değerlendirme ölçeği (ÇODÖ) ve Otizm davranış kontrol listesi (ODKL) uygulanmıştır. Anne-babalara ise DSM-IV için yapılandırılmış klinik görüşme (SCID) ile Geniş Otizm Fenotipi açısından değerlendirmek için Otizm spektrum anketi (OSA) uygulanmıştır. DNA örnekleri Tüm Genom Dizileme (WGS), RNA örnekleri ise Tüm RNA Dizileme (RNA-seq) yöntemi ile dizlendikten sonra elde edilen genomik ve transkriptomik veriler çeşitli biyoinformatik araçlarla olguların ve anne-babalarının özellikleri ve ölçek puanları da dikkate alınarak anlamlandırılmıştır. Bulgular: Tüm veriler birlikte değerlendirildiğinde olgular için olası patojenik aday varyantlar belirlenmiştir. Yalnızca bir olguda aday varyant belirgin olarak az tanımlanmış, bu olgunun transkriptomik analizlerde de diğer katılımcılardan farklı konumlanması dikkat çekmiştir. Transkriptomik verilerin fonksiyonel analizinde ise mitokondri ilişkili genlerin rol oynadığı saptanmıştır. Sonuç: WGS yöntemi OSB gibi oldukça heterojen ve karmaşık etiyopatogeneze sahip bir bozukluğun genetik etiyolojisini araştırmada oldukça faydalı kapsamlı ve faydalı bir yöntemdir. RNA-seq de gelecekte endofenotip belirlemede ve bozukluğun gidişini öngörmede faydalı bir yöntem adayı olabilir. Bu yöntemlerle elde edilen bu kapsamlı veriler pek çok araştırma için de zengin bir kaynak sağlamaktadır.Anahtar Kelimeler: Otizm spektrum bozukluğu, Geniş otizm fenotipi, ikiz çalışması, genomiks, transkriptomiks, Tüm genom dizileme, Tüm RNA dizileme, biyoinformatik Background: The availability of New Generation Sequencing (NGS) methods which cost is getting smaller day by day, have increasing for the investigation of genetic causes of complex and heterogeneous etiology of some diseases such as Autism Spectrum Disorder (ASD). In this study, identification of autism etiology in cases affected by genomic and transcriptomic evaluation of multiplex families; as well as the severity of the disorder and the characteristics of the individual and the results of these data. Besides this, it is planned to obtain high output data which will be a source for future researches.Method: Patients, who are followed at the Dokuz Eylul University School of Child and Adolescent Mental Health Department outpatient clinic, and who are total of 12 people, including 3 dizygotic twins with ASD according to DSM-5 criteria and their parents were included in the study. Patients with any syndrome were excluded. ASD diagnoses in the study of both twins affected the Childhood Autism Rating Scale (CARS) were applied. Autism Behavior Checklist related to the children of parents in the study (ABC) were asked to fill out the scale. Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia-Present and Lifetime Version (K-SADS-PL) all children and their families for a semi-structured interview with school age were enrolled in the study shall apply. Structured clinical DSM-IV for parents to assess whether the study is the diagnosis of Schizophrenia (SCID-I: Structured Clinical Interview for the DSM-IV Axis I Disorders) scale will be applied. Autism-Spectrum Quotient (ASQ) of its own self-report questionnaires from parents in the study will be asked to fill out to utilize Broad Autism Spectrum. Patients and parents DNA and RNA obtained from blood, Whole genome sequencing (WGS) and RNA sequencing (RNA-seq) methods were applied. Bioinformatics analysis of data and scale results were interpreted together.Results: When all the data were evaluated together, possible pathogenic candidate variants were identified for the cases. In only one case, the candidate variant was markedly less defined, and it was noted that transcriptomic analyzes of this phenomenon were also different from other participants. Functional analysis of transcriptomic data revealed that mitochondrial related genes were found to play a role.Conclusion: WGS is a comprehensive and benefical method of exploring genetic etiology of a disorder with heterogeneous and complex etiopathogenesis such as OSB. RNA-seq may also be useful candidate in future for identification of endogenous phenotypes and fort he prevention of impairment these comprensive data obtained by these methods provide a rich resource for many researches. Keywords: Autism spectrum disorder, Broad autism phenotype, twin studies, genomics, transkriptomics, Whole genome sequencing, Whole RNA sequencing, bioinformatics. 163

Amaç: Son 30 yılda çocukluk çağı travmaları gerek psikiyatri gerekse bir halk sağlığı sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu bağlamda yapılan pek çok çalışma çocuklukta maruz kalınan travmanın yetişkinlikte görülen pek çok psikopatoloji ile doğrudan ilişkili olduğunu göstermektedir. Bu çalışmada Zonguldak'ta yaşayan Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi psikiyatri polikliniğine ayaktan başvuran hastaların çocukluk çağı travmaları ile devam eden şiddetin mevcut psikopatoloji ile ilişkisi incelenmiştir.Gereç ve Yöntem: Araştırma Ocak 2017 ile Haziran 2017 arasında yapılmıştır. Katılımcılara içinde şiddet türleri, şiddet algıları ve tutumlarının yer aldığı sosyo-demografik soru formu ile çocukluk çağı travmaları ölçeği verilmiştir.Bulgular: Araştırmaya 18 ile 65 yaş arasındaki 375 hasta dahil edilmiştir. Katılımcıların %52,8'i şiddet türlerinden en az birine maruz kaldığını belirtmiştir. Maruz kalınan şiddet alt türlerinde sözel şiddet % 90,1; duygusal şiddet %27,8; fiziksel şiddet %63,64; ekonomik şiddet %30,8 ve cinsel şiddet % 24,7 olarak bulunmuştur. Katılımcıların çocukluk çağında travmaya maruziyet durumları değerlendirildiğinde ise %45,6'sı duygusal istismara, %36,3 fiziksel istismara, %17,6'sı cinsel istismara maruz kaldığını belirtmiştir.Sonuç: Çocuklukta maruz kalınan istismar ile yetişkinlikte devam eden şiddetin intihar düşüncelerini 4 kat artırdığı, şiddet gören bireylerin çocuklarına da 3 kat daha fazla şiddet uyguladıkları bulunmuştur. Dolayısıyla çocuklukta travmaya maruz kalma durumu ile yetişkinlikte şiddet görmenin ruh sağlığı açısından ciddi sonuçlar doğurduğu, pek çok psikopatoloji ile doğrudan ilişkili olduğu saptanmıştır. Buradan hareketle yeni yapılacak çalışmaların daha geniş perspektiften önleme çalışmalarına yön vermesi gerektiği düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Çocukluk çağı travmaları, şiddet, intihar düşünceleri, psikopatoloji, çocuk istismarı. Aim: Over the past 30 years, childhood trauma has become a problem for both public health and psychiatry. Many studies in this context show that childhood trauma is directly related to many psychopathologies seen in adulthood. The aim of this study was to investigate the relationship between childhood traumas and continuing violence of psychopathology of patients applied to the psychiatry policlinic in Bülent Ecevit University Hospital in Zonguldak.Method: The survey was conducted between January 2017 and June 2017. Participants filled sociodemographic questionnaire - including types of violence, perceptions of violence and attitudes- and childhood trauma scales.Findings: 375 patients aged 18 to 65 years were included in the study. Half of the participants are exposed to violence (at least one of the subtype of violence). Ratio of verbal violence was 90.1%; emotional violence 27.8%; physical violence 63.64%; economic violence was found to 30.8% and sexual violence was found to 24.7%. In childhood, the rate of evaluation of exposure to trauma is 45.6% emotional abuse, 36.3% physical abuse, and 17.6% sexual abuse.Results: It has been found that abuse experienced in childhood and violence continuing in adulthood increase the suicidal ideation by 4 times, and that violent individuals apply violence more than 3 times to their children. Therefore, it has been found that exposure to trauma in childhood and violence in adulthood are directly related to many psychopathologies, which have serious consequences for mental health. From here it is thought that the new work should give importance to the prevention of wider perspective on the present situation.Keywords: Childhood trauma, violence, suicidal ideation, psychopathology, child abuse. 86

Amaç: Gençler arasındaki madde kullanım davranışı ve yaygınlığı birçok ülke için önemli bir endişe kaynağı olup, son yıllarda ülkemizde ve dünyada madde kullanımında artış olduğu bildirilmektedir. Ergenlerin madde kullanmaya başlama açısından önemli bir risk grubunu oluşturduğu göz önüne alındığında bu yaş grubunda madde kullanımını anlamak ve tedavi etmek giderek önem kazanmaktadır. Bu nedenle de bu konuda çalışan özel merkezlere ihtiyaç duyulduğu görülmektedir. Çocuk ve Ergen Madde Bağımlılığı Tedavi Merkezlerinde (ÇEMATEM) yapılacak bilimsel araştırmalar risk gruplarının saptanması ve önlem alınması konusunda yol gösterici olacaktır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye'de az sayıda bulunan ÇEMATEM kliniklerinden birinde uygulanan tedavinin etkinliğini, işlevsellik değerlendirmeleri ile belirlemek ayrıca yataklı tedavi etkinliğini ayaktan tedavi etkinliği ile karşılaştırmak ve bu alanda ülkemize ait verilerin oluşturulmasına katkıda bulunmaktır.Yöntem: Çalışmaya Tepecik EAH ÇEMATEM kliniğine başvuran, DSM-5 tanı ölçütlerine göre MKB tanısı alan, 12-18 yaş arası, poliklinikte ayaktan tedavi alan 30 ergen, yataklı tedavi alan 30 ergen ve aileleri alınmıştır. Kontrol grubuna ise DEUTF (Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi) Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları polikliniğine başvuran, aktif psikopatoloji saptanmayan 30 ergen ve ailesi dahil edilmiştir. Poliklinik tedavisi ve yatalı tedavinin etkinliğini tedavi başlangıcı ve 8 haftalık tedaviden sonra değerlendirildiği çalışmada ölçümler iki zaman diliminde yapılmıştır. T1 zamanında olgu ve kontrol grubu, T2 zamanında yataklı ve ayaktan tedavi alan olgu grubu ile tekrar değerlendirmeler yapılmıştır. Her ergen ve ailesine T1 zamanında MKB'ye eşlik eden tanıların saptanması amacıyla Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi-Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli (ÇDŞG-ŞY) uygulanmış ve T1-T2 zamanlarında işlevsellik değerlendirmeleri için CGAS ölçeği değerlendirilmiştir. Aile işlevlerini değerlendirmek amacıyla ebeveynlerden Aile Değerlendirme Ölçeği (ADÖ), genel psikiyatrik belirtileri değerlendirmek amacıyla olgulardan ve ailelerinden Güçler Güçlükler Anketi (GGA) ve HoNOSCA ölçekleri doldurması istenmiştir. Ayrıca yataklı tedavi alan grupta T1 ve T2 ölçümlerinde tedavi ekibinin puanladığı HoNOSCA ölçeği değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmaya katılan olgu ve kontrol grubu arasındaki ilk değerlendirmede MKB tanısı olan olgu grubunda kontrollere göre CGAS puanı anlamlı olarak daha düşük, ADÖ alt ölçek puanları, GGA ve HoNOSCA toplam skor ve alt ölçek puanları anlamlı olarak daha yüksek saptanmıştır. MKB tanısı alan grubun 8 haftalık tedaviden sonra değerlendirmelerinde; her iki grupta CGAS puanlarında ki artışın, GGA ve HoNOSCA ölçeklerinde toplam skor ve alt ölçek puanlarında azalmanın istatistiksel olarak anlamlı olduğu; genel işlevsellik ve psikiyatrik belirtilerdeki bu iyileşmenin yataklı tedavi alan grupta poliklinik tedavisi alan gruba göre anlamlı olarak daha fazla olduğu saptanmıştır.Sonuç: Çalışmamızın bulguları MKB tanısı alan ergenlerde 8 haftalık tedavi ile genel işlevselliğin arttığı, psikiyatrik belirtirde anlamlı iyileşme olduğu; bu iyileşmenin yataklı tedavi alan grupta anlamlı olarak daha fazla olduğunu göstermektedir. Sonraki çalışmaların uzun dönem izleme ilişkin verileri de kapsayacak biçimde oluşturulmasına gereksinim vardır.Anahtar Kelimeler: Madde Kullanım Bozukluğu, yataklı tedavi, ayaktan tedavi, işlevsellik Aim: Substance abuse has been an increasingly common entity among youth, that has turned into one of the major concerns for almost all countries in the world. Accordingly, it was also reported that there has been an observed increase regarding substance abuse recently, both in our country and worldwide. As teenagers constitute an important risk group regarding onset of substance abuse, it would be much more important to recognise the process and treat it in an appropriate manner, especially for this group. Specialized treatment centers serving specifically this issue is highly warranted. Scientific research to be conducted within Child and Adolescent Substance Dependency Treatment Centers (CASDTC) would provide guidance to determine risk groups and take precaution and prevention. The aim of this study was to explore efficacy of treatment applied in one of the rare CASDTCs in Turkey along with functional assessment of cases, compare efficacy of inpatient treatment with outpatient treatment, and finally, hope to contribute to relevant literature that included scarce scientific data, in our country.Methods: Thirty adolescents aged between 12-18 years old that were diagnosed with SUD (substance use disorder) according to DSM-5 diagnostic criteria, and being followed up in the outpatient unit of Child and Adolescent Substance Dependency Treatment Center (CASDTC) of Tepecik Research and Training Hospital and 30 adolescents that had been treated in the inpatient unit of the same center at the time of study were included, along with their families. Thirty adolescents that had applied to Pediatrics Unit of Dokuz Eylul University Hospital for routine check up, that did not have any active psychiatric diagnosis or symptoms comprised the control group, along with their parents. Measurements were carried out at two different time frames, where efficacy of both outpatient and inpatient treatment were assessed in the beginning of treatment and following compleiton of the 8-week treatment programme. At T1, case and control groups were reaassesed, while at T2, re-evaluations were carried out with the case group that had been treated in the inpatient unit and the other case group that had participated in the outpatient treatment programme. In order to determine comorbid diagnoses with SUD at T1, Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia- Present and Lifetime Version (K-SADS-PL) was applied to each adolescent and his/her parent. Children's Global Assessment Scale was used to evaluate overall functioning of participants at T1-T2. Cases and parents were asked to complete Family Assessment Device (FAD) to evaluate family functions; Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ) and Health of the Nation Outcome Scales for Children and Adolescents (HoNOSCA) to assess general psychiatric symptoms. HoNOSCA scales that were scored by the treatment team at T1 and T2, for cases that received inpatient treatment have also been evaluated. Results: Initial evaluation of data collected from cases and controls revealed significantly lower CGAS scores in the case group with individuals diagnosed with SUD, compared to those in the control group. On the contrary, FAD subscale scores, SDQ and HoNOSCA total scores and subscale scores were significantly higher in the case group, compared to controls. As for postreatment assessments of the group diagnosed with SUD following 8-week treatment programme; it was seen that the increase in CGAS scores of both groups, and decline in the total and subscale scores of SDQ and HoNOSCA instruments were statistically significant; and this measurable improvement of overall functioning and psychiatric symptoms was in significantly higher levels among participants that had been treated in the inpatient unit, compared to those that had received treatment in the outpatient settings.Conclusion: Results of our study suggested better overall functioning, significant improvement of psychiatric symptoms among adolescents diagnosed with SUD, following their participation in an 8-week treatment programme; and the improvement was much better in those that had been treated in the inpatient unit. Further studies with long-term follow up data in these populations are warranted and we believe, shall contribute greatly to the relevant literature.Keywords: Substance Use Disorder, treatment, functioning 151

Amaç:Bu çalışmada İnternet Bağımlılığı olan, 12-17 yaş arasındaki çocuk ve ergenlerin yürütücü işlevlerinin nöropsikolojik testler aracılığıyla değerlendirilmesi, yürütücü işlevlerinin sağlıklı kontroller ile karşılaştırılması amaçlanmaktadır. Yöntem:Çalışmaya dahil edilme ve dışlama ölçütlerine uyan ergenler Ege Üniversitesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı ve Dokuz Eylül Üniversitesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı hasta kayıtları taranarak saptanmıştır. Poliklinik takipleri devam eden veya ilk kez polikliniğe başvuran olgular ise telefon bağlantısı ile çalışmaya davet edilmiştir. Sertifikasyonu olan deneyimli bir klinisyen tarafından KSADS-PL klinik yarı yapılandırılmış görüşmesi uygulanarak olguların herhangi bir psikiyatrik tanısı olup olmadığı belirlenmiş ve olgu grupları oluşturulmuştur. Tüm katılımcılara çalışma amaçları doğrultusunda tarafımızca hazırlanan sosyodemografik ve klinik veri formu uygulanmıştır. Her iki grupta Young İnternet Bağımlılık kriterleri sorgulanmış ve olgulardan Young İnternet Bağımlılığı Ölçeği, Durumluluk ve sürekli kaygı envanteri (STAI) ve Beck Depresyon Ölçeğini (BDÖ) işaretlemeleri istenmiştir. Tüm katılıcılara sırasıyla Wisconsin Kart Eşleme Testi, Stroop Testi, Stop-Sinyal Testi uygulanmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler IBM SPSS (The Statistical Package for Social Sciences) 22.0 paket programı kullanılarak istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Ölçümle belirtilen değişkenler normal dağılıma uygunluk durumuna göre t testi ya da Mann Whitney U testi ile karşılaştırılmıştr. Sayımla belirtilen değişkenler ki kare testi ile değerlendirilmiştir. P değerinin 0,05'ten küçük olması istatistiksel açıdan anlamlılık olarak kabul edilmiştir.Bulgular: İB grubunda, kontrol grubuna göre WKET tamamlanan kategori, Stroop1 süre, Stroop3 hata, Stroop4 hata, Stroop5 düzeltme alt testlerinde kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde düşük skorlar elde edilmiştir. İB grubunda kontrol grubuna göre daha uzun DİTS, daha kısa DİG ve oTS kaydedilmiş, Dur İşareti Sırasında Tepki Verme Olasılığı ise İB olan grupta yüksek bulunmuştur. Yapılan istatistiksel analizlerde Dur İşareti Gecikmesi, Ortalama Tepki Süresi, Dur İşareti Tepki Süresi, Dur İşareti Sırasında Tepki Verme Olasılığı açısından gruplar arası anlamlı farklılık saptanmıştır.Sonuç: İB grubunda sağlıklı kontrol grubuna göre nörobilişsel testlerde anlamlı farklılık saptanmıştır. Anahtar kelimeler: İnternet Bağımlılığı, Yürütücü İşlevler PURPOSE: The purpose of this study is to assess executive functions of children and adolescents between ages of 12-17 who have internet addiction by using neuropsychologic tests and to compare executive functions with healthy controls. METHOD:Adolescents who are suitable for inclusion and exclusion criteria has been found by searching patient records of Ege University Child and Adolescent Psychiatry Department and Dokuz Eylül University Child and Adolescent Psychiatry Department. Cases who continue clinical follow ups and apply for the first time were invited to the study by phone. KSADS-PL clinical semi-structured interview has been applied by an experienced sertified clinician to determine whether cases have a psychiatric diagnosis and to form case groups. Sociodemografic and clinical data forms that were preparated by us according to purposes of the study were applied to all participants. In both groups Young Internet Addiction criteria have been questioned and it has been asked from cases to fill Young Internet Addiction Scale, The State-Trait Anxiety Inventory (STAI) and Beck Depression Scale (BDS). The Wisconsin Card Sorting Test , Stroop Test, Stop Signal Test have been applied respectively to all participants. Data from the study were statistically analysed by using IBM SPSS (The Statistical Package for Social Sciences) 22.0 packet program. Variables specified by measurement were compared using t test or Mann Whitney U test according to relevance with normal distribution. Variables spesified by count were assessed with chi square test. P value less than 0,05 were accepted as statistically significant. Results: In IA group, WCST completed category, Stroop 1 time, Stroop 3 error, Stroop 4 error, Stroop5 correction subtest scores were found signifacantly lower than control group. IA group has longer SSRT, shorter SSD and mRT than control group. Probability To React During Stop Signal was found higher in IA group. In statistical analysis, Stop Signal Delay, Mean Reaction Time, Stop Signal Reaction Time, Probability To React During Stop Signal were found significantly different between groups.Conclution: Compared to the control group, significant differences in neurocognitive tests have been found in IA group. Keywords: Internet Addiction, Executive Function 129

Amaç: Çalışmamızın amacı, Tıkınırcasına Yeme Bozukluğu tanısı olan ve olmayan eksojen obezite tanılı 12-18 yaş arasındaki çocuk ve ergenler ile eksojen obezite tanılı 12-18 yaş arası çocuk ve ergenlerin sosyal bilişsel becerilerinin değerlendirilmesi, duygusal ve klinik değerlendirmeler ile olan ilişkisinin araştırılması, bulguların kendi aralarında ve sağlıklı kontrollerle karşılaştırılmasıdır.Yöntem: 32 TYB+Obezite, 32 Eksojen Obezite ve 64 sağlıklı kontrol olgusu sosyal biliş ve yeme bozukluğu psikopatolojiyi değerlendiren testlerden oluşan bir batarya uygulanmıştır.Bulgular: Sosyal bilisel becerileri değerlendirdiğimiz tüm testlerde TYB+Obezite ve Eksojen Obezite grubu, kontrol grubuna göre hipotezimizi destekleyecek şekilde emosyonel işlemleme de daha kötü performans göstermiştir. Depresyon, emosyonel düzenleme problemleri, yeme alışkanlıkları ve düzenleri ile çeşitli korelasyonlar olduğu saptanmıştır.Sonuç: TYB+Obezite ve Eksojen Obezite vakaları affektif Zihin Kuramı becerilerinde klinik özelliklerine bağlı olarak bozukluk olduğu saptanmıştır. Bilgimiz dahilinde; Tıkınırcasına Yeme Bozukluğu tanısı olan 12-18 yaş ergen olgular ile emosyonel tanımlama ve emosyonel düzenleme becerilerini değerlendiren ilk çalışmadır. Objective: This study aims to evaluate the theory of mind (ToM) ability in a sample of obese adolescent patients with and without binge eating disorder (BED), to explore the correlations between emotional and clinical assessments and compare the results between the patient groups and healthy controls.Method: Overall, 32 non-BED, 32 BED obese patients and 64 healthy control completed a battery of tests assessing social cognition and eating disorder psychopathology.Results: The results substantiate the initial working hypothesis that poorer performance in emotional recognition would be greater in both Binge eating disorder and non-BED obese patients as compared to controls. Various correlations were evident between depression, emotional regulation problems, eating attitudes and patterns.Conclusion: Binge eating disorder and non-BED obese patients showed an impairment in affective ToM, dependent of their clinical status. To the best of our knowledge, this is the first study to evaluate both emotional recognition and emotion regulation functions in these BED adolescents patients between 12 and 18 years of age. 135

Ailesel Akdeniz Ateşi (AAA) en yaygın kalıtsal otoenflamatuar hastalıktır. Hastaların% 90'ında klinik bulgular çocukluk çağında ya da ergenlik döneminde ortaya çıkmaktadır.Bu çalışmanın amacı; AAA tanılı çocukların uyku alışkanlıkları ve psikiyatrikbelirtilerini sağlıklı çocuklarla karşılaştırmak ve hastalık ilişkili faktörlere göre uykualışkanlıkları ve psikiyatrik belirtilerdeki değişimi saptamaktır.Çalışmaya AAA tanılı 323 çocuk ve kontrol grubu olarak bilinen kronik hastalığıolmayan 260 çocuk dahil edilmiştir. Sosyodemografik veri formu, Çocuk Uyku AlışkanlıklarıAnketi (ÇUAA), Güçler Güçlükler Anketi (GGA), Çocuklarda Anksiyete ve DepresyonÖlçeği-Yenilenmiş-Çocuk Formu (ÇADÖ-Y) ve Otoinflamatuar Hastalığı Olan ÇocuklardaÇok Boyutlu Değerlendirme Ölçeği kullanılmıştır.Gruplar arasında yaş, cinsiyet ve ÇADÖ-Y açısından istatistiksel olarak anlamlı farkbulunmazken; AAA tanılı grupta ÇUAA, GGA ve yaşam kalitesi istatistiksel olarak anlamlıdüzeyde yüksek bulunmuştur. Uyku problemi olan AAA hastalarında ÇADÖ-Y, GGA veyaşam kalitesi uyku problemi olmayan hastalardan anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Sonbir ayda atak geçiren hastaların ÇUAA, ÇADÖ-Y ve yaşam kalitesi skorları atak geçirmeyenhastalardan anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. AAA hastalarının uyku puanlarınındepresyon ve anksiyete puanları ile ilişkisini değerlendirmek için yapılan regresyon analizindepozitif yönde ilişki bulunmakla beraber açıklayıcılık gücü zayıf bulunmuştur.AAA hastaları sağlıklı çocuklardan daha fazla uyku problemi yaşamakta ve uykuproblemi varlığında psikiyatrik semptomlar daha fazla görülmektedir. Psikopatolojiyle olanyakın ilişkisi nedeniyle uyku problemleri klinisyenler tarafından dikkate alınması gereken birsorundur.Anahtar Kelimeler: Ailesel akdeniz ateşi, uyku, çocuk, adolesan, psikopatoloji Familial Mediterranean Fever (FMF) is the most common inherited autoinflammatorydisease. Clinical manifestations occur in childhood or adolescence in 90% of patients.The aim of this study is to compare sleeping habits and psychiatric symptoms of childrenwith FMF to healthy children and to determine sleep habits and changes in psychiatricsymptoms according to disease-related factors.The study included 323 children with FMF and 260 children without known chronicdisease. The socio-demographic data form, Children's Sleep Habits Questionnaire (CSHQ),Strength and Difficulties Questionnaire (SDQ), Revised Child Anxiety And Depression ScaleChildVersion (RCADS-CV), Juvenile Autoinflammatory Disease MultidimensionalAssessment Report (JAİMAR) was used.There was no statistically significant difference between the groups in terms of age,gender and RCADS-CV; In the FMF group, CSHQ, SDQ and quality of life were statisticallysignificantly higher. RCADS-CV, SDQ and quality of life were found significantly higher inFMF patients with sleep problems than those without sleep problems. Patients who had attacksin the last month were found to have significantly higher level of CSHQ, RCADS-CV andquality of life scores than those who did not. In the regression analysis conducted to evaluatethe relation of sleep scores of FMF patients with depression and anxiety scores, there waspositive relationship but the explanatory power was found to be weak.FMF patients are experiencing more sleep problems than healthy children andpsychiatric symptoms are more common in the presence of sleep problems. Due to its closerelationship with psychopathology, sleep problems are question that clinicians should consider.Key Words: Familial mediterranean fever, sleep, child, adolescent, psychopathology 143

Bu çalışmada, özkıyım girişimi öyküsü olan ve olmayan remisyon dönemindeki major depresif bozukluk tanılı hasta grupları, özkıyım düşünceleri, umutsuzluk düzeyi, kaygı düzeyi, işlevsellik, depresyonun kalıntı belirtileri, sosyal uyum açısından karşılaştırılmıştır. Çalışmaya, DSM- 4- TR' ye göre remisyon döneminde olan majör depresif bozukluk tanısı alan, özkıyım girişimi öyküsü olan 16 hasta ile özkıyım girişimi öyküsü olmayan 69 hasta dahil edilmiştir. Sosyodemografik bilgiler ve hastalık öyküsü alınmış, Hamilton Depresyonu Derecelendirme Ölçeği (HDDÖ), Durumluluk- Sürekli Kaygı Envanteri (DSKE), Sosyal Uyum ve Kendini Değerlendirme Ölçeği (SUKDÖ), Beck Umutsuzluk Ölçeği (BUÖ), İntihar Düşüncesi Ölçeği (İDÖ) ve Kısa İşlevsellik Değerlendirme Ölçeği (KİDÖ) uygulanmıştır. Sosyodemografik bulgular, hastalık süresi, major depresif bozukluk aile öyküsü aile öyküsü ve toplam majör depresif atak sayısı açısından gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı. Hasta grupları arasında HDDÖ, DSKE, KİDÖ ortalama puanları açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Ek psikiyatrik tanılar (p=0.023) özkıyım girişimi öyküsü olan grupta anlamlı olarak daha fazla olarak bulundu. Ek psikiyatrik tanılar açısından değerlendirildiğinde, özkıyım girişimi olan grupta, distimi ve konversiyon bozukluğu tanılarının daha sık olduğu saptandı (p=0.014). BUÖ (p=0.049), SUKDÖ (p=0.015) ve İDÖ (p=0.001) puanları özkıyım girişimi öyküsü olan grupta istatistiksel olarak yüksek bulundu. Elde edilen sonuçlar, özkıyım girişimi öyküsü olan majör depresif bozukluk tanılı hastalarda, özkıyım girişimi öyküsü olmayanlara kıyasla umutsuzluğun, sosyal uyum, mesleki işlevsellik sorunları ile özkıyım düşüncelerinin remisyon döneminde de devam ettiğini göstermektedir. Özkıyım davranışının daha iyi anlaşılabilmesi için çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: Majör depresif bozukluk, remisyon, intihar düşüncesi, işlevsellik. This study aims to compare suicidal ideation, feelings of hopelessness and anxiety, functioning, residual symptoms of depression and social adaptation in remitted depressed patients with or without history of suicidal behaviour. 16 remitted depressed patients according to DSM-IV-TR criterion with a past history of suicidal behaviour and 69 remitted depressed patients according to DSM-IV-TR criterion without a past history of suicidal behaviour, were enrolled to the study. Sociodemographic information and history of the disorder for each subject was taken, Hamilton Depression Rating Scale (HDRS), The State-Trait Anxiety Inventory (STAI), Social Adaptation Self Avoluation Scale (SASS), Beck Hopelessness Scale (BHS), Suicidal İdeation Scale and Functioning Assessment Short Test (FAST) were administered to all subjects. There were no significant difference between patient groups in terms of duration of the disorder, family history of depression and total number of episodes. Mean scores of HDRS, STAİ, FAST did not differ between patient groups. In patients with a history of suicidal behaviour comorbid psychiatric disorders were more common (p=0.023), dysthymic disorder and conversion disorder were prominent comorbid psychiatric disorders (p=0.014). Mean scores of BHS (p=0.049), SASS (p=0.015) and Suicidal İdeation Scale (p=0.001) were more significant in patients with a history of suicidal behaviour. The findings of the present study suggest that depressed patients with previous suicidal behaviour are more likely to feel hopeless and continue to have suicidal ideation, have poor functioning in occupational and social domains of their lives even in remission. More studies with larger group samples are required to clarify the suicidal behaviour in depressed patients. Key Words: Major depressive disorder, remission, suicidal ideation, functionality. 57

Başlık: Klozapin Kullanan ve Kullanmayan Şizofreni Hastalarında İşlevselliğin Ve İşlevselliği Etkileyen Faktörlerin İncelenmesiAmaç: Şizofreni; düşünme, algı, duygulanım ve sosyal davranış bozukluklarını içeren mental bir hastalıktır ve işlevsellik üzerinde olumsuz etkileri vardır. Şizofreni hastalarında bilişsel, kişiler arası ve mesleki işlevsellik üzerinde klozapinin, özellikle birinci kuşak antipsikotiklere kıyasla, olumlu etkileri olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmanın amacı tedavilerinde klozapin kullanılan ve kullanılmayan şizofreni ve şizoaffektif bozukluk hastalarında işlevselliği karşılaştırmak ve klozapinin işlevsellik üzerine etkisini değerlendirmektir.Yöntem: Çalışma kesitsel tipte bir araştırmadır. Adnan Menderes Üniversitesi Uygulama ve Araştırma Hastanesi Psikiyatri kliniği Psikoz biriminde takip ve tedavileri yapılan, SCID-I'e göre tanı konmuş 184 şizofreni (n=142) ve şizoaffektif bozukluk (n=42) tanılı hasta dâhil edilmiştir. Bu hastalara sosyodemografik veri formu, Dünya Sağlık Örgütü Yeti Yitimi Değerlendirme Çizelgesi (WHODAS-II), Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği (PANSS), Sımpson-Angus Nöroleptiklere Bağlı Hareket Bozukluklarını Değerlendirme Ölçeği (SAS), Calgary Şizofrenide Depresyon Ölçeği, Yale-Brown Obsesyon Kompulsiyon Ölçeği ve Beck Anksiyete Ölçeği uygulanmıştır. Verilerin değerlendirmesi Statistical Package for Social Science (SPSS) 17.0 programı ile, tanımlayıcı istatistikler, student t, Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis, ki-kare ve Spearman Korelasyon analizleri kullanılarak yapılmıştır. İstatistiksel olarak anlamlı bulunan analizler çoklu doğrusal regresyon analizi ile değerlendirilmiştir. Tip 1 hata düzeyi α=0,05 kabul edilmiştir.Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların %47,3'ü (n=87) klozapin kullanılırken %52,7'si (n=97) diğer antipsikotikleri kullanmaktaydı. Hastaların %71,2'sinde şizofreniye eşlik eden başka bir psikiyatrik hastalık bulunmazken, %20,6'sıa depresyon, %14,1'ine OKB, %6,5'ine panik bozukluk, %3,8'ine YAB eşlik etmekteydi. Klozapin kullanan hastalarda PANSS pozitif, negatif ve toplam puanları kullanmayanlara göre anlamlı olarak daha düşüktü. Anksiyete bozukluğu, depresyon tanı oranları; Beck Anksiyete ve Calgary depresyon, ölçeğinden aldıkları puanlar yönünden klozapin kullanan ve kullanmayan hastalar arasında fark yoktu. Klozapin kullanan hastaların SAS ölçeğinden aldıkları puanlar kullanmayan hastalara oranla daha yüksekti. Klozapin kullanan hastalarda OKB tanı sıklığı ve Yale Brown ölçeğinden aldıkları puanlar kullanmayan hastalara göre daha yüksekti. Klozapin kullanan hastaların WHODAS 2.0 ölçeğinin biliş, hareket, kendine bakma, insanlarla geçinme, ev, iş veya okul aktiviteleri, topluma katılma alanlarından ve ölçeğin toplamından aldıkları puanlar kullanmayan hastalara göre daha düşüktü. Düzenli egzersiz yapma alışkanlığı biliş alanında; yüksek eğitim seviyesi de biliş, kendine bakma, insanlarla geçinme, ev aktiviteleri, topluma katılma ve toplam puanlar yönünden işlevsellik üzerinde olumlu etki ederken; cinsiyet, medeni durum, alkol kullanma ve OKB tanısı almış olmanın işlevsellik düzeyleri üzerinde bir etkisi saptanmadı. Hastaların yaşları, kullandıkları antipsikotik dozları, SAS, PANSS, Beck anksiyete ve Calgary depresyon ölçeklerinden aldıkları puanlar arttıkça işlevsellik düzeyleri kötüleşmekteyken; Yale Brown ölçeğinden aldıkları puanlar arttıkça hareket alanında işlevsellik düzeylerinin iyiye gittiği görülmüştür. İşlevsellik düzeyi ile arasında ilişki saptanan değişkenler doğrusal regresyon analizi ile incelendiğinde klozapin tedavisi, şizofreni semptom düzeyleri ve eğitim düzeyinin WHODAS 2.0 toplam puanını yaklaşık olarak %40 oranında tahmin edebildiği görülmüştür. Klozapin kullanımı ve yüksek eğitim düzeyi ölçek puanını azaltırken, semptomların şiddetlenmesi ölçek puanını arttırmaktadırSonuçlar: Şizofreni ve şizoaffektif bozukluk tedavisinde klozapin kullanımının işlevselliği her alanda olumlu etkilediği saptanmıştır. Klozapin kullanımı ayrıca pozitif ve negatif semptomlar üzerinde de olumlu etki göstermektedir. Klozapin kullanımına ek olarak eğitim seviyesinin artması işlevselliği olumlu etkilerken semptomların şiddetli seyretmesi işlevselliği azaltmaktadır.Anahtar kelimeler: Şizofreni, Engellilik Değerlendirmesi, Klozapin Title: Functionality and Factors Affecting the Functionality on Schizophrenic Patients Who Use or Not Use ClozapineObjective: Schizophrenia is a mental dissorder which involves thought, perception, affect and social behavior disorders and has negative effects on functioning. Clozapine has been shown to have positive effects on cognitive, interpersonal and occupational functioning, particularly when compared to first-generation antipsychotics. The aim of this study is to compare the functioning of schizophrenia and schizoaffective disorder patients with and without clozapine treatment and to evaluate the effect of clozapine on functioning.Methods: The study is a cross-sectional study. Diagnosed according to SCID-I, 184 schizophrenia (n = 142) and schizoaffective disorder (n = 42) were included in the follow-up and treatment of the psychosis unit of the Adnan Menderes University Research and Treatment Hospital Psychiatric Clinic. Sociodemographic data form, World Health Organization Disability Assessment Scale (WHODAS-II), Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS), Scale for Assessment of Movement Disorders due to Simpson-Angus Neuroleptics (SAS), Calgary Schizophrenia Depression Scale, Yale-Brown Obsessive Compulsions Scale and Beck Anxiety Scale were examined. Data were analyzed using Statistical Package for Social Science (SPSS) 17.0 program. Descriptive statistics, student t, Mann Whitney U test, Kruskal Wallis, chi-square and Spearman correlation analysis were performed. Statistically significant analyzes were evaluated by multiple linear regression analysis. Type 1 error level α = 0.05 was considered.Results: 47.3% (n = 87) of the patients were using clozapine, while 52.7% (n = 97) were using other antipsychotics. 71.2% of the patients did not have another psychiatric disorder while 20.6% had depression, 14.1% had Obsessive Compulsive Disorder, 6.5% had panic disorder, 3.8% were with by Generalized Anxiety Disorder . PANSS positive, negative, and total scores in patients who used clozapine, they were significantly lower than patients who did not use. Anxiety disorder, depression diagnosis rates; Beck Anxiety and Calgary depression scores did not differ between patients who used clozapine and who didn't. Patients who used clozapine had a higher score on the SAS scale than patients who did not use. Clozapine-treated patients had a higher frequency of OCD diagnosis and higher Yale Brown scale scores than counterparts. The WHOAS 2.0 scale's cognition, mobility, self-care, getting along, life activities, participation in society domains and total scores were lower of patients using clozapine than who didn't. Keep in training and higher education level had a positive effect on functioning; while gender, marital status, alcohol use, and having OCD had no effect. Older age and higher antipsychotic drug doses, higher scores of SAS, PANSS, Beck anxiety and Calgary depression scales were related to worse functional levels. As the Yale Brown's scale scores increased, the level of functionality in the mobility domain got better. As the result of linear regression analyse Clozapine treatment, schizophrenia symptom levels, and education level were able to estimate WHODAS 2.0 total score at approximately 40 percent. While clozapine use and higher educational level reduced the scale score, the exacerbation of the symptoms increased the scale score.Conclusion: The clozapine treatment on patients with schizophrenia and schizoaffective disorder was found to have a positive effect on the functionallity on each domain. The use of clozapine also positively affects positive and negative symptoms.In addition, higher education level affects functionallity positively, while a severe symptoms reduces functionality.Key words: Schizophrenia, Disability Evaluation, Clozapine 82

Amaç: Belirsizlik durumlarında sanrılı bireyler daha az bilgi kullanarak sonuca varırlar. Buna sonuca atlama yanlılığı denilmektedir. Bu tezde paranoid şizofreni, non-paranoid şizofreni ve yaygın anksiyete bozukluğu tanılı hastalar ve sağlıklı gönüllerin sonuca atlama yanlılığı bakımdan karşılaştırılması amaçlanmıştır. Ayrıca sonuca atlama yanlılığını etkileyen faktörlerin ortaya çıkarılması hedeflenmiştir. Methodoloji: Çalışmaya 35 paranoid şizofreni, 31 non-paranoid şizofreni, 31 yaygın anksiyete bozukluğu tanılı hasta ve 31 sağlıklı gönüllü alındı. Tüm katılımcıların sosyodemografik bilgilerin alınmasının ardından KBT, LKT, BPRS, SANS, HAM-D, HAM-A ve BIS-11 ölçekleri uygulandı. Şizofreni tanılı bireylere ek olarak SAPS ve CDÖ ölçekleri de uygulandı. İstatistik değerlendirmeleri SPSS 21.0 IBM paket programı kullanılarak yapıldı.Bulgular: KBT 60/40 versiyonunda paranoid şizofreni hastaları kontrol grubundan anlamlı olarak daha az sayıda boncuk çekerek karar vermişlerdir (F(3-124)=3.495, p

Giriş ve Amaç: Şizofreni kronik, yıkıcı sonuçları olan, sanrı ve varsanı gibi pozitif; içe çekilme, sosyal iletişimin kısıtlanması gibi negatif; yürütücü işlevlerde bozulma gibi kognitif belirti kümeleri ile tanımlanan ruhsal bir bozukluktur. Yüz ve duygu tanıma işlevlerinin şizofrenide fenomenolojik görünümlerle ilişkisi gösterilmiştir. Ancak bu bozulmanın sadece hastalarda mı olduğu, yoksa hastalık geliştirmemiş sağlıklı yakınlarında da bozuk olup olmadığı açık değildir. Şizofrenide, yürütücü işlevlerle hastalık bulgularının ilişkili olduğu birçok çalışmada gösterilmiştir. Ancak, yürütücü işlevler kontrol edildikten sonra, yüzün yapısal özellikleri ve duygu tanımanın şizofreni hastalarında, sağlıklı kardeşlerinde ve sağlıklı kontrollerde nasıl bir değişim göstereceği açık değildir. Bu çalışmada şizofreni hastaları, hastaların sağlıklı kardeşleri ve sağlıklı kontrollerin yüz ve duygu tanıma işlevlerinin birbirinden farklı olup olmadığı; farklıysa hastalıkla ilgili state/trait marker patterni gösterip göstermediği; yüz ve duygu tanıma işlevinin hangi klinik, yürütücü işlevler, büyüsel düşünce ölçeği, düşünce dil ölçeği gibi etmenlerle ilişkili olduğu; yüz tanıma işlevindeki bozuklukları hangi etmenlerin yordadığı sorularına yanıt aranmıştır.Gereç ve Yöntem: Yaş, cinsiyet ve eğitim durumu açısından eşleştirilmiş klinik olarak remisyonda olan 33 şizofreni hastası, 33 sağlıklı şizofreni kardeşi ve 30 sağlıklı kontrol grubu, yüz ve duygu tanıma becerileri açısından karşılaştırılmıştır. Yüz tanıma için Benton Yüz Tanıma Testi kullanılmış olup, duygu tanıma için Ekman duygu tanıma bataryasından yararlanılmıştır. Yürütücü işlevler için Wisconsin Kart Eşleme Testi (WCST) ve Stroop Testi, Klinik görünüm için Pozitif ve Negatif Belirtileri Değerlendirme Ölçeği (PANSS), işlevsellik için Global Değerlendirme Ölçeği (GDÖ), yapısal düşünce bozukluğuyla ilişkisi açısından her üç gruba Düşünce ve Dil Ölçeği (DDÖ) ile toplumda bulunabilen ancak klinik tanı koymaya yetmeyen psikoza benzer belirtilerin taranması açısından sağlıklı kardeşler ve kontrol grubuna Büyüsel Düşünce Ölçeği uygulandı.Bulgu ve Sonuçlar: Şizofreni hastaları, şizofreni hastalarının sağlıklı kardeşleri ve sağlıklı bireylerin, Ekman ile ölçülen kızgın ve şaşırmış yüz ifadesini ve kızgınlık-şaşkınlık duygusunu tanıma açısından ve Benton ile ölçülen yüz kimlik, tanınma ve ayırma işlevleri açısından birbirinden farklı olduğu saptandı. Ekman ile duygu tanıma trait marker olma özelliğine daha yakın iken, Benton ile yüz tanımanın ise state marker olma özelliğine daha yakın olduğu bulundu. Yürütücü işlevlerde bozulmanın işlevsellik ve negatif belirtilerle yakın ilişkili olduğu saptandı. Toplum içerisinde psikoza benzer beliritileri tanımada Büyüsel Düşünce Ölçeğinden çok, DDÖ'nün daha iyi ayırıcı özelliklere sahip olduğunu belirlendi. Sanrı ve varsanı oluşumuyla muhtemel ilişkili kızgınlık duygusunu tanımada bozulma özelliğinin, DDÖ toplam skoru, alt ölçekleri, dikkat ve pozitif psikotik belirtilerce yordanması, boyutsal yaklaşımın santral izdüşümleri olduğunu düşündürtmektedir. Bu çalışmanın sonuçlarına göre psikoz gelişmemiş, sağlıklı kardeşler gibi riskli bireylere yönelik izleme çalışmalarında duygu tanıma için Ekman bataryası ve DDÖ ölçeği kullanılması, psikoza yatkınlığı erken tanıma açısından ek katkı sağlayabilir. Introduction and Aim: Schizophrenia is a chronic mental disorder characterized by destructive outcomes; positive symptoms such as delusions and hallucinations, negative symptoms such as avolution and disabiliy of social communication and cognitive symptoms like impairment of executive functioning. Facial and emotion recognition functions are shown to be related to phenomenological appearances of schizophrenia. However, it is not clear whether this deterioration is only in patients or also in healthy relatives whom the disorder haven't emerged. Many studies point that executive functions correlate with findings in schizophrenia. It is not clear how the discrimination of face's structural features and recognition of emotion would change in patients with schizophrenia, healthy siblings and healthy controls after controlling the executive functions. In this study, we tried to find the difference of facial and emotional recognition between schizophrenia patients, healthy siblings of schizophrenic patients and healthy controls and to determine whether the severity of the difference is a state or trait marker and to analyze if facial and emotion recognition are related with clinical factors, executive functions, magical ideation scale and thought and language index; and finally to find out the predictors of the impairment in emotion recognition.Material and Methods: 33 schizophrenia patients, 33 healthy siblings of schizophrenia patients and 30 healthy subjects matched in terms of age, gender and educational status were compared for facial and emotional recognition skills. Benton Face Recognition Test was used for facial recognition and Ekman emotional recognition battery was used for emotion recognition. Wisconsin Card Sorting Test (WCST) and Stroop Test were used for executive functions, the Global Assessment Scale was used for Functionality (GAS), Thought and Language İndex was used for evaluating structural thought disorder in all three groups; Positive and Negative Symptom Assessment Scale (PANSS) was used for clinical appearance in schizophrenia gruoup and Magical Thought Scale was used in healthy siblings and control groups to determine similar symptoms of psychosis that could be found in the society, which is not enough to make a clinical diagnosis. Findings and Results: Schizophrenia patients, healthy siblings of the schizophrenia patients and healthy control group differed from each other in terms of discrimination of identity and faces measured by Benton and the recognition of emotion measured by Ekman battery. Ekman battery turned out to be a trait marker whereas Benton facial recognition test turned out to be a state marker. Deficits in executive functions were found to be closely related to functionality and negative symptoms. It was found that TLI had better discriminatory characteristics than the Magical Thought Scale in defining the psycho-similar identities within the community. The prediction of the deficit in recognizing angry feelings (which is thought to be related to the formation of hallucinations and delusions) by TLI total score, TLI subscale scores, attention and positive psychotic symptoms suggest that dimensional approach has a central projection. According to the results of this study, use of Ekman battery for emotional recognition and TLI in screening studies of risky individuals like healthy siblings, who have not developed psychosis, may provide additional contribution in terms of early diagnosis of psychosis. 114

Bu çalışma psikoz hastalarına bakım veren kişilerin bakım yükü ile kişilik özellikleri arasındaki ilişkiyi araştırmayı hedeflemiştir. Çalışmanın katılımcıları Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı Anabilim Dalı Psikoz Polikliniğinde tedavi gören 49 hasta ve bakım veren hasta yakınıdır. Bakıcı yükünü değerlendirmek üzere Zarit Bakıcı Yük Ölçeği, kişilik özelliklerini değerlendirmek üzere Sıfat Listesi (Adjective Check List-ACL)uygulanmıştır. Ayrıca bakıcının ve hastanın ekonomik düzey, eğitim, cinsiyet gibi demografik özelliklerinin bakıcı yükü üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Sonuç olarak, hastanın hastanede yatmış olmamasının, intihar girişimine kalkışmasının, bakıcının yaş, eğitim ve gelir düzeyinin düşük olmasının bakıcı yükünü anlamlı düzeyde etkilediği görülmüştür. Bakıcıların Kişilik özellikleri açısından Sıfat Listesi'nin Kendini Suçlama, Oto Kontrol, Uyarlık, Düzen ve Şefkat Gösterme alt boyutlarında en yüksek puanları aldıkları görülmüştür. This present study aims to investigate the relationship between personality traits and burden of caregivers of persons with psychotic disorders. Forty nine patient with psychotic disorder and their caregivers from Outpatient Psychosis Clinic of Uludağ University Medical Faculty Mental Health Hospital, participated in the study. Zarit Burden Interview was used to assess burden of caregivers of patients with psychotic disorder and Adjective Check List (ACL) was used to assess personality traits of caregivers. In addition the effect of demographic variables such as age, gender, social economic status on caregiver burden were investigated. Results showed that suicide attempts, low level of social economic status increases burden level of caregivers. Also if the patient never hospitalized, this situation also increases burden level of caregivers. In terms of personality traits caregivers revealed highest scores on abasement, self-control, deference, order and nurturance subscales of Adjective Check List. 115

Amaç: Araştırmamızın birincil amacı ebeveynlerinden en az biri Bipolar Bozukluk tanısı almış olan çocukları yarı-yapılandırılmış klinik görüşmeler ile etkilenmiş ve etkilenmemiş olarak ayırmak ve her iki gruptaki çocukları sağlıklı kontrol grubu ile nörogörüntüleme özellikleri açısından karşılaştırarak gruplar arası farkları ortaya koymaktır. İkincil amaç ise Bipolar Bozukluk açısından yüksek riskli çocuklarda nörogörüntüleme yöntemlerinin, hastalığın erken dönemde tanınabilmesini sağlayacak bir biyobelirteç olarak kullanım potansiyelini saptamaktır. Yöntem: Çalışmamıza 13-18 yaş aralığındaki çocuk ve ergenler alınmıştır. Bipolar Bozukluk tanısı almış ebeveyni olan çocuk ve ergenlerden; K-SADS-PL (Okul Çağı Çocukları İçin Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi-Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli) ile şimdi ve/veya geçmişte hiçbir tanıyı karşılamayan 12 olgu etkilenmemiş yüksek risk grubunu oluşturmaktadır. Bipolar Bozukluk tanısı almış ebeveyni olan çocuk ve ergenlerden; yarı-yapılandırılmış klinik görüşmeler (KSADS-PL) ile son 6 ay içinde madde/alkol kötüye kullanım ve bağımlılık, Bipolar Bozukluk (I ve II), Şizofreni, Sanrısal Bozukluk, Şizoaffektif Bozukluk, Şizofreniform Bozukluk ve Yaygın Gelişimsel Bozukluk tanıları dışında bir psikiyatrik bozukluk semptom veya tanı öyküsü olan ve en az 3 aydır remisyonda olan (Depresif Bozukluk öyküsü olan bireylerde CDRS-R≤54, Anksiyete Bozukluğu olan bireylerde STAI

Amaç: Son yıllarda DEHB'nin altta yatan sebebinin yürütücü işlev bozukluğu ile ilgili olduğu hipotezler ortaya konulmuştur (Russell A. Barkley,1997, Thomas Brown 2009). Bu hipotezlerin sonucu olarak hem performansa dayalı ölçümlerle, hem de ebeveyn ve öğretmenlere dayalı ölçekler aracılığıyla DEHB'de hangi yürütücü işlev bozukluklarının görüldüğü araştırılmaya başlanmıştır. DEHB ebeveyn-çocuk ilişkilerini ve aile işlevlerini etkileyen bir bozukluktur (Kandemir ve ark., 2014). Bu çalışmada, DEHB'nin aile işlevlerine etkilerinin ve DEHB'de görülen yürütücü işlev bozuklarının aile işlevlerine olan etkilerinin araştırılmasını amaçladık.Yöntem: Bu çalışma 2016 Ekim ve 2017 Mayıs ayı arasında AİBÜ Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları polikliniğine başvuran 8-17 yaş arasındaki DEHB tanılı hasta grubuyla yürütülmüş, kontrol grubu Bolu ilindeki ilk ve orta dereceli okullardan toplanmıştır. Sosyodemografik bilgiler araştırmacı tarafından oluşturulan sosyodemografik veri formu ile sorgulanmıştır. Araştırmaya katılan çocuk ve ergenlerdeki psikopatolojiler K-SADS formu aracılığıyla taranmıştır. Yürütücü işlevler stroop testi ve BRIEF-Ebeveyn formu aracılığıyla ölçülmüştür. DEHB belirtilerinin ve davranış sorunlarının şiddeti Turgay DSM-IV Kökenli Yıkıcı Davranış Bozuklukları Belirti Tarama Ölçeği aracılığıyla ölçülmüştür. Aile işlevlerinin değerlendirilmesi için Aile İşlevleri Değerlendirme Ölçeği (ADÖ) kullanılmıştır. Gruplar arası karşılaştırmalarda dağılım özelliklerine göre parametrik veya nonparametrik yöntemler kullanılmıştır. Yürütücü işlevlerin aile işlevine etkisi yol analizi ile değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmamızda DEHB'de en sık görülen alt tipin kombine tip olduğu ve DEHB'nin erkek çocukların kız çocuklara oranının 2.6 olduğu bulunmuştur. DEHB'ye % 70.4 oranında komorbid bir psikopatolojinin eşlik ettiği bulunmuştur. En sık eşlik eden komorbiditenin KOKGB olduğu ve DEHB'ye % 57.4 oranında eşlik ettiği belirlenmiştir. DEHB'ye en sık eşlik eden komorbiditelerin KOKGB ve anksiyete bozuklukları olduğu sonucu elde edilmiştir. Çalışmamızda DEHB ile kontrol grubuarasında ADÖ-Gereken İlgiyi Gösterme ve ADÖ-Duygusal Tepki Verme alt ölçeklerinde farklılıklar olduğu belirlenmiştir. Eşlik eden KOKGB tanısı alan ve almayan DEHB olgularının ADÖ'nün iletişim, roller, gereken ilgi ve duygusal tepki alt ölçeklerinde farklılıklar gösterdiği bulunmuştur. Kız kontroller ve kız DEHB olgularının sadece Stroop TBAG-5 testi düzeltme sayıları bakımından anlamlı fark gösterdiği, erkek kontroller ve kız DEHB olgularının sadece Stroop TBAG-5 testi düzeltme sayıları bakımından anlamlı fark gösterdiği, erkek kontroller ve erkek DEHB olgularının da Stroop TBAG-3 süresi bakımından anlamlı fark gösterdiği belirlenmiştir. BRIEF ölçeğinde Dikkat Eksikliği Baskın Tip ve Hiperaktivite ve Dürtüselliğin önde geldiği tipin BRIEF- Başlatma alt testi bakımından anlamlı fark gösterdiği görülmüştür. Dikkat Eksikliği Baskın Tip, bileşik alt tipten ise Bastırma alt testi puan ortancaları bakımından anlamlı fark göstermektedir. Hiperaktivite ve Dürtüselliğin önde geldiği alt tip ise Bileşik tipten; bastırma, planlama ve organizasyon, materyal düzenleme, gözlem, davranış düzenleme ve üst biliş indeksleri ve global yürütücü işlevler bakımından anlamlı fark göstermektedir. DEHB olgularında hiperaktivite-dürtüsellik alt testi puanları ADÖ- Roller ve Genel İşlevler, KOKGB puanları ise ADÖ- İletişim ve Gereken İlgi alt test puanları ile anlamlı ilişki göstermektedir. DEHB olgularında BRIEF-Emosyonel kontrol alt testinin ADÖ-roller, gereken ilgi, davranış kontrolü ve genel işlevler alt ölçekleriyle ilişkili olduğu; üst biliş indeksi ve global yürütücü işlevlerin ADÖ-Davranış kontrolü alt ölçeğiyle ilişkili olduğu; davranış düzenleme indeksinin ADÖ-problem çözme alt ölçeği dışındaki tüm alt ölçeklerle ilişkili olduğu gösterilmiştir. BRIEF testi alt test puanları ile en yakın ilişkinin Stroop TBAG Testi dördüncü bölüm hata sayılarında gözlendiği saptanmıştır. Stroop TBAG-4 hata sayısının, BRIEF'in bastırma ve gözlem alt testinden oluşan toplam yürütücü işlev puanı ve ADÖ-Genel işlevler alt ölçeği ile ilişkili olduğu, AT-KOKGB ve DB puanlarından oluşan davranış sorunları puanıyla ADÖ genel işlevler alt ölçeğinin ilişkili olduğu belirlenmiştir.Sonuç: Çalışmamızda DEHB olgularının gereken ilgi gösterme ve duygusal tepki verme alt ölçeklerinde bozukluklar olduğu belirlenmiştir. KOKGB'unun DEHB'li olgularda aile işlevselliğinin bozulmasına ek katkı sağladığı saptanmıştır. DEHB'li bireylerde kontrol grubuna göre yürütücü işlev yetersizlikleri olduğu gösterilmiştir. DEHB'de davranış sorunlarının şiddeti arttıkça aile işlevlerinin daha fazla etkilendiği bulunmuştur. DEHB'de görülen yürütücü işlev bozukluklarının aile işlevselliğindeki bozukluklarla ilişkili olduğu belirlenmiştir. Anahtar kelimeler: DEHB, yürütücü işlevler, aile işlevleri ABSTRACTAim: In recent years, hypotheses have been put forward that the underlying cause of ADHD is related to executive function impairments (Russell A. Barkley,1997, Thomas Brown 2009). As a consequence of these hypotheses, it has begun to investigate which executive dysfunctions are seen in ADHD through both performance-based measures and scales based on parents and teachers. ADHD is a disorder that affects parent-child relationships and family functioning (Kandemir et, al., 2014). In this study, we aimed to investigate the effects of ADHD on family functioning and ADHD executive dysfunctions on family functioning.Method: This study was conducted between October 2016 and May 2017 with a group of patients diagnosed with ADHD between the ages of 8-17 who applied to the AİBÜ Medicine School Child and Adolescent Psychiatry. The control group was collected from primary and secondary schools in Bolu. Sociodemographic information was searched by the sociodemographic data form created by the researcher. Psychopathologies in the children and adolescents participating in the research were screened through the K-SADS form. Executive functions were measured via the Stroop test and BRIEF-Parent form. The severity of ADHD symptoms and behavioral problems was measured via the Turgay DSM-IV Disruptive Behavioral Disorders Symptom Screening Scale. The Family Assessment Device (FAD) was used to assess family functioning. Parametric or non-parametric methods were used for comparison of groups according to features of dispersion and path analysis was used to evaluate effects of executive functions on family functioning.Results: In this study, we found that the most common subtype in ADHD is the combined subtype and male / female ratio was found to be 2.6. We found that ADHD was accompanied by a comorbid disorder of 70.4 %. The most common comorbiditon was ODD and it was determined that ADHD was accompanied by 57.4 %. We determined that the most common comorbidities with ADHD are ODD and anxiety disorders. In our study, it was determined that there were differences between ADHDand control groups in FAD-Family involvement and FAD-Affective responsiveness subscales. It has been found that ADHD cases with or without the presence of accompanying ODD differ in communication, roles, family involvement and affective responsiveness subscales. Female controls and female ADHD cases showed significant difference only in terms of Stroop TBAG-5 test correction numbers, male controls and female ADHD cases showed significant difference only in terms of Stroop TBAG-5 test correction numbers. Male controls and male ADHD cases showed significant differences in completion time of Stroop TBAG-3 form. Predominantly inattentive subtype and predomonantly hyperactivity/ impulsivity subtype showed significant differences in BRIEF-Initiate subtest. Predominantly inattentive subtype and combined subtype showed significant differences in BRIEF-Inhibition subtest. Predominatly hyperactivity/ impulsivity subtype and combined subtype showed significant differences in inhibition, planning/ organization, monitoring, organization of materials subtests, behavior regülation index, metacognition index and global executive composite. In ADHD cases, hyperactivity scores were significantly related to FAD-Roles and General functions subscales. ODD scores weresignificantly related to FAD-Communication and Family Involvement subscales. In the case of ADHD, the BRIEF-Emotional Control subscale was associated with FAD-roles, family involvement, behavioral control, and general functions subscales; metacognitive index and global executive composite were related to the FAD-Behavioral control subscale; behavior regülation index was associated with all subscales except the FAD-problem solving subscale. The closest relation to the BRIEF subtest scores was found to be observed in the Stroop TBAG-4 Test error numbers. It was determined that the Stroop TBAG-4 error numbers were related to the total executive function score of the inhibition and monitoring subtests of BRIEF and the FAD-General functions subscale, and the FAD-General function subscale correlated with scores of behavior problems in which consisting of ODD and CD scores.Conclusions: In our study, it was determined that ADHD cases had disturbances in the family involvement and affective responsiveness subscales. It has been found that the ODD contributes to the deterioration of family functioning in cases of ADHD. Individuals with ADHD have been shown to have executive dysfunctions according to the control group. In our study we found that ODD and hyperactivity symptom levels correlated with family dysfunctions. It has been determined that executive dysfunctions in ADHD are associated with disorders in family functioning. Key words: ADHD, executive functions, family functioning 165

Amaç:Bipolar Bozukluk(BP)'ta ötimik dönemlerde yoğun işlevsellik kaybı olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızın amacı Bipolar I Bozukluk( BP-I) tanısı olan ötimik erişkin hastalardaki duygu düzenleme güçlüklerinin işlevsellik üzerine etkisinin olup olmadığının ve bunun afektif mizaç ile ilişkisinin belirlenmesidir. Yöntem: DSM-IV Yapılandırılmış Klinik Görüşme Formu(SCID-I) uygulanarak BP-I tanı kriterlerini karşılayan hastalar belirlendi. Ötimi durumunu saptamak için Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D) ve Young Mani Derecelendirme Ölçeği(YMDÖ) uygulandı. DSM-IV 'e göre Borderline Kişilik Bozukluğu(BKB) ve Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu(DEHB) tanı kriterlerini karşılayan, anksiyetesi yüksek olan hastalar çalışmaya dahil edilmedi ve 44 hasta çalışmaya alındı. Yaş, cinsiyet, eğitim durumu açısından eşleştirilmiş 44 kişilik kontrol grubu oluşturuldu. Sosyodemografik Veri Formu uygulandı. Hamilton Anksiyete Değerlendirme Ölçeği(HAD-A), Duygu Düzenlemede Güçlükler Ölçeği(DDGÖ), Kısa İşlevsellik Değerlendirme Ölçeği(KİDÖ) uygulandı, afektif mizacı değerlendirmek için için TEMPS-A uygulandı.Bulgular: Çalışmamızın bulgularından biri duygu düzenleme güçlükleri ile işlevsellik arasında ilişkinin saptanmış olmasıdır, çalışmamız bu yönüyle literatürü desteklemektedir. Çalışmamızın bulgularından bir diğeri BP I tanılı hastaların uyumsal duygu düzenleme stratejilerine ulaşmada güçlük yaşadığıdır ve literatürü destekler niteliktedir. Çalışmamızın diğer bulguları duygu düzenleme güçlükleri ile afektif mizaç; afektif mizaç ve işlevsellik arasında ilişki olduğudur. Buna göre bu iki yapı yüksek bir ilişki göstermekte ve birlikte BP görünümünü ve işlevselliğini değiştirmektedir.Sonuç: Eski işlevsellik düzeylerine geri dönemeyen hastalarda tedavi planlanırken psikososyal işlevsellik düzeylerinin de iyileştirilmesi hedeflenmeli; ötimik dönemdeki duygu düzenleme güçlükleri de uygun tedavi yöntemleri kullanılarak iyileştirilmeye çalışılmalıdır.Anahtar Sözcükler: Bipolar Bozukluk, Ötimi, Emosyonel Disregülasyon, Afektif Mizaç, İşlevsellikİletişim: gozdeak@gmail.com Objective: Bipolar Disorder (BP) has been shown to lose intensive functionality during euthymic periods. The aim of our study is to determine the emotional regulation difficulties in euthymic patients with BPD (BP-I) and its relation with affective temperament and functioning.Methods: Patients who met the BP-I diagnostic criteria were identified by DSM-IV Structured Clinical Interview Form (SCID-I). Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D) and Young Mania Rating Scale (YMRS) were used to determine the eutymic state.Patients who met Borderline Personality Disorder (BPD) and ADHD diagnostic criteria were excluded from the study and 44 patients were included .A control group of 44 persons,matched in terms of age,gender and educational status, was formed.Sociodemographic Data Form was applied. Hamilton Anxiety Rating Scale (HAD-A),Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS),Functioning Assessment Short Test (FAST) were administered and the TEMPS-A was applied. Findings: There is a relationship between emotional regulation difficulties and functioning and patients with BP I have difficulties in reaching adaptive emotional regulation strategies,supported by the literature.Beside that, there is a relationship between affective temperament and functionality;these two structures are highly correlated and together they change the functionality of the BP.Conclusion: While treatment is planned for patients with functional deficitss, it is aimed to improve psychosocial functioning levels;the emotional regulation difficulties should be improved by using appropriate treatment methods.Key Words: Bipolar Disorder, Euthymia, Emotional Dysregulation, Affective Temperament, FunctionalityContact: gozdeak@gmail.com 95

Amaç: Alzheimer Hastalığı (AH) ile apoptozis arasında güçlü bir bağlantı vardır.Yaşlanma ve beynin fonksiyonel aktivitesindeki dejenerasyonu etkileyen majörfaktörler DNA'nın azalmış onarım potansiyeli ile ilişkilidir. Sıçanlarda tek zincirkırılmaları ve çift sarmal kırılmalarının yaşla ilişkili bir şekilde nükleer DNA'da arttığıgösterilmiştir. DNA lezyonları non-homolog uç birleştirme ve homolog rekombinasyonyolakları ile onarılmaktadır. TopoII'in bu yolakları ile ilişkili olabileceği görülmüş.Sanoff ve ark TopoII inhibitörleri olan antrasiklin grup kemoterapi ajanlarının, hücreyaşlanma biyomarkerlerini arttırdığını ve moleküler yaşlanmayı tetiklediğinigöstermişler. Kemoterapi sonrası hipokampal nörogenezisin azaldığı ve enflamasyonunarttığı bildirilmiştir. TopoII inhibitörlerinin oluşturduğu etkilerin AH patogenezi ilebenzer olması bize AH patogenezinde TopoII enziminin bir rolü olabileceğinidüşündürdü.Yöntem: Bellek şikayeti olan 84 katılımcı tarama testlerinden sonra katılımcılar üçgruba ayrıldı: subjektif unutkanlık grubu (n=27), HBB (n=31), erken evre AH (n=27).Kan TopoII seviyelerini ölçmek için ELISA kiti kullanıldı.Sonuç: Katılımcıların ortalama yaşı 74,46±6,66 yıl idi. Subjektif unutkanlığı olanlarıneğitim düzeyi HBB ve erken evre AH olanlara göre belirgin yüksekti (X2=11.137 df=2p=0.002). Ortalama TopoII düzeyi subjektif unutkanlık grubunda 7,30±3,54 ng/ml,HBB grubunda 6,97±3,94 ng/ml ve erken evre AH grubunda 6,88±3,28 ng/ml olarakdeğerlendirildi. Üç grup arasında anlanmlı bir fark saptanmadı (p=0,903). Aim: There is a strong association between Alzheimer's Disease (AD) and apoptosis.Major factors affecting aging and degeneration in the functional activity of the brain areassociated with reduced repair potential of DNA. Single chain breaks and double helicalbreaks have been shown to increase in nuclear DNA in rats. DNA lesions are repairedby non-homologous end joining and homologous recombination pathways. TopoII hasbeen associated with these pathways.Sanoff et al. demonstrated that TopoII inhibitors, such as anthracycline groupchemotherapy agents, increase cell aging biomarkers and trigger molecular aging. Afterchemotherapy has been reported reduced hippocampal neurogenesis and increasedinflammation. The effects of TopoII inhibitors are similar to those of AD pathogenesis,suggesting that TopoII may play a role in the pathogenesis of AD.Method: After screening phase of 84 participants with memory complaints, participantswere divided into three groups: those with subjective complaints (n = 27), MCI (n = 31),and early stage AD (n=27). To measure TopoII levels was used ELİSA kit.Results: The mean age of the participants was 74,46 ± 6,66. The educational level of thsubjective cognitive decline was significantly higher than MCI and early stage ADgroup (X2=11.137 df=2 p=0.002). The mean level of TopoII was 7,30 ± 3,54 ng/ml inthe subjective cognitive decline group, 6,97 ± 3,94 ng/ml in the MCI group and 6,88 ±3,28ng/ml in the early stage AD group. There was no significant difference between thethree groups (p = 0,903). 73

Amaç: Bu çalışmanın amacı okul öncesi dönem çocukların bağlanma stilleriile annelerin prenatal bağlanma düzeyleri arasındaki ilişkinin ve çocukların bağlanmastili ile gelişim ve dil özellikleri arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır.Yöntem: Çalışmaya, 2013 yılında Evcen ve arkadaşlarının yaptığı 'Gebelerdeanksiyete, depresyon, yetişkin bağlanma özellikleri, prenatal bağlanma düzeyleri vefetusun intrauterin iyilik hali ilişkisinin değerlendirilmesi' başlıklı yayınlanmamış tezçalışmasının örneklem grubu olan - Dokuz Eylül Üniversitesi Kadın Hastalıkları veDoğum Anabilim Dalı Obstetri Polikliniğine Haziran 2012 ile Aralık 2012 tarihleriarasında başvuran, 28-40 haftalık iken fetüslerine bağlanma düzeyi tespit edilen 142gönüllü anne ve 36-60 ay aralığındaki çocukları davet edilmiştir. Bu çalışma,katılmayı kabul eden 39 anne-çocuk ikilisi ile Temmuz-Eylül 2016 dönemindetamamlanmıştır. Çalışmaya katılan anne-çocuk ikililerine olgu rapor-veri kayıt formu,çocukların bağlanma stillerinin değerlendirilmesi için yabancı durum testi uygulanmış,annelerin prenatal dönemdeki bebeklerine bağlanma puanları dosya kayıtlarıkullanılarak kaydedilmiş, çocukların gelişimsel özelliklerinin değerlendirilmesi içinAnkara Gelişim Tarama Envanteri (AGTE) ve Türkçe İfade Edici ve Alıcı Dil Testi(TİFALDİ) uygulanmıştır. Çalışmanın verileri SPSS 22.0 paket programı kullanılarakdeğerlendirilmiştir. Sürekli verilerin analizinde normal dağılan gruplarda bağımsızgruplarda t-testi ve one way ANOVA, dağılımın normal olmadığı gruplarda MannWhitneyU ve Kruskal Wallis testi uygulanmıştır. Kesikli verilerin analizinde ki-kare testi ve Kruskal-Wallis testi uygulanmıştır. Tüm analizlerde p≤0,05 istatistiksel olarakanlamlı olarak kabul edilmiştir.Bulgular: Okul öncesi bağlanma stili güvenli olan çocukların annelerininprenatal bağlanma puanları, güvensiz bağlanan çocuklarınkinden yüksek olmaklabirlikte istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmamıştır. Sosyodemografik değişkenleraçısından güvensiz bağlanan çocukların büyük ebeveyn kayıpları güvenli bağlanançocuklardan anlamlı olarak daha fazla olup; annelerin yaşı, eğitim düzeyi, meslekidurumu, aile yapısı, annelerde psikiyatrik hastalık öyküsü, hastane yatış öyküsü,çocukların cinsiyeti ve okul öncesi eğitim alma durumu gibi diğer sosyodemografikdeğişkenler açısından anlamlı farklılık bulunmamıştır. Güvenli ve güvensiz bağlanançocuklar arasında gelişim özellikleri ve dil becerileri açısından anlamlı farklılıkbelirlenmemiştir.Sonuç: Okul öncesi dönemde güvenli ve güvensiz bağlanması olan çocuklarınannelerinin prenatal dönemde çocuklarına bağlanma düzeyleri karşılaştırıldığındaistatistiksel açıdan anlamlı bir fark gösterilememiştir. İstatistiksel açıdan anlamlıolmamakla birlikte, güvenli bağlanan çocukların annelerinin daha yüksek prenatalbağlanma düzeyleri olduğu görülmüş olup, bu farklılığın daha büyük örneklemgruplarında araştırılmasına gereksinim vardır. Güvensiz bağlanan çocukların büyükebeveyn kayıplarının güvenli bağlanan çocuklardan anlamlı olarak fazla olması stresliyaşam olaylarının bağlanma ilişkisinde etkili olduğunu göstermektedir. Bu durumstresli yaşam olaylarıyla baş etme becerilerinin geliştirilmesi ve bağlanma ilişkisinikorunmasını hedef alan erken müdahale programlarının geliştirilmesi açısındanönemlidir. Objective: The aim of this study is to determine the relationship betweenpreschool attachment patterns and prenatal maternal attachment levels, and therelationship between attachment patterns and, developmental and linguisticcharacteristics of children.Method: The study group composed of 142 voluntary mothers and their 36-60month-old children who had attended the study entitled 'Association between fetalinutero wellness and anxiety, depression, adulthood attachment features, prenatalattachment during pregnancy' conducted by Evcen et al. in 2013 who had admitted tothe outpatient clinic of Dokuz Eylül University Department of Gynecology andObstetrics between June 2012 and December 2012 and whose level of attachment totheir fetus was determined at the age of 28-40 weeks. For the purposes of thepresent study all mothers who have completed the Evcen study were invited and thestudy was conducted and completed with 39 mother-child pairs who agreed toparticipate. For the mother-child pairs participating in the study, the Case ReportData Form and the strange stiuation test for evaluating the attachment styles of thechildren were applied. The attachment scores of the mothers in the prenatal periodwere recorded using file records, Ankara Development Screening Inventory (ADSI)and the Turkish Expression and Receptive Language Test (TERL) for were appliedthe evaluation of the developmental characteristics of the children. The data of thestudy were evaluated in the SPSS 22.0 package program. In the analysis ofcontinuous data, T-test and one way ANOVA were applied to Independent Groups and Mann-Whitney U and Kruskal Wallis tests were applied to non-parametricgroups. Chi-square test and Kruskal-Wallis test were applied in the analysis of thecut-off data. P≤0.05 was considered statistically significant.Results: Although the prenatal attachment scores of the mothers of thesecurely attached preschool children were higher than those of the insecurelyattached children, this difference was not statistically significant. In terms ofsociodemographic variables, insecure children had significantly greater grandparentallosses than those who were secure. There were no significant differences in terms ofother sociodemographic variables such as mother's age, education level,occupational status, family structure, maternal psychiatric illness story, hospitalizationhistory, gender of children, pre-school education status. No significant differences interms of developmental characteristics and language skills among secure andinsecure children were observed.Conclusion: There was no statistically significant difference in the prenatalattachment levels of mothers of children who were secure and insecure attachmentpatterns in preschool period. Although not statistically significant, it has been foundthat mothers of preschool secure children have higher prenatal attachment levels andthis difference needs to be investigated in larger sample groups. Insecure children'shaving greater grandparental losses than secure children suggest that stressful lifeevents are effective on attachment relationship. This is important in the developmentof early intervention programs aimed at improving the ability to cope with stressful lifeevents and maintaining the attachment relationship. 95

Bu çalışmada, EMDR terapisinin travmatik yaşantıları olan İUB tanılı hastalara uygulanması ve takip süresince genel aksiyete, travma ve eşik altı belirtilerinin azaltılması amaçlandı.İUB 1 ve 2 tanılı remisyon döneminde olan 21 hasta gönüllük esasına göre tedavi grubunda 10 kişi kontrol grubunda 11 kişi olacak şekilde iki gruba ayrıldı. Her iki gruba çalışmanın başlangıcında sosyodemografik veri formu dolduruldu. Her iki gruba Young Mani Derecelendirme Ölçeği (YMDS), Hamilton Derecelendirme Ölçeği (HAM-D), Olayların Etkisi Ölçeği (OEÖ), Durumluluk Sürekli Kaygı Ölçeği (STAİ 1-2), Travma Sonrası Bilişler Ölçeği (TSBÖ) çalışmanın başlangıcında 2., 5., 8., 12., 24. haftalarda uygulandı. Terapi grubundaki hastaların klinik görüşme ve yapılan testler ile travmatik etkisi devam eden majör travmatik anıları seçilerek EMDR terapisi ile işlendi. EMDR sekiz aşamadan oluşan tedavi protokülünden oluşur ve Adaptif Bilgi İşleme Sistemi (AİP) modelini temel alır. AİP modeline göre, hastanın işlevsel olarak depolanmış stresli anıları yeniden işleyip, bellek ağlarına adaptif olarak entegre olursa, ilişkili psikopatolojisi çözülür. Çalışmada terapiler 12. haftada, hasta takibi ise 24. haftada sonlandırıldı. Belirtilen sürede terapi ve kontrol grubunun medikal tedavisine devam edildi. EMDR terapisi yapılan grupta OEÖ, HAM-D, YMDS, STAİ 2, TSBÖ puanlarında kontrol grubuna göre anlamlı azalma olduğu bulundu.Bu çalışma EMDR terapisinin İUB belirtileri, hastalık şiddeti, aksiyete ve TSSB belirtileri üzerine olumlu etkileri olduğunu göstermektedir. Çalışmamız EMDR terapisinin travmatik geçmişi olan İUB tanılı olgularda geçerli bir ek tedavi yöntemi olabileceğine yönelik ön kanıt niteliği taşımaktadır ancak daha geniş örneklemlerle uzun süreli izlem çalışmaları ile desteklenmeye ihtiyacı vardır. This study aims to apply EMDR therapy on patients diagnosed with Bipolar disorder (BD) who had traumatic experience and to reduce the general anxiety, trauma and subclinical symptoms throughout the follow-up. Twenty one patients who are in remission period being diagnosed with BD 1 and 2 were separated into two groups; 10 in treatment group and 11 in control group on a volunteer basis. Both group participants were asked to fill sociodemographic data form at the beginning of the study. Young mania rating scale (YMDS), Hamilton rating scale (HAM-D), İmpact of effects rating scale (İES-R), State-trait anxiety inventory (STA 1-2), Posttraumatic cognitions scale (PCTİ) were applied on both groups at the beginning of the study; in the 2., 5., 8., 12., 24.weeks.The major traumatic memories which keep their traumatic effects on patients were selected through clinical conference and the tests and they were treated by EMDR therapy. EMDR consists of a treatment protocole of eight phases and is based on adaptive information processing model. When the stressful memories of the patient which were stored functionally are re-processed and integrated adaptively into the storage network, the relates pschopathology can be cured. In the study, the therapy was concluded in the 12. week and the patient follow-up was concluded in the 24. week. In the stated process, the medical treatment of the therapy and control groups continued. İn the EMDR-applied group; İES-R, HAM-D, YMDS, STAİ 2, PCTİ points were observed to have a considerable decrease.This study reveals that EMDR therapy has positive effects on BD symptoms, decease severety, anxiety and PTSD symptoms. Our study stands as a pre-proof that EMDR therapy can act as an additional treatment which is applicable on BD diagnosed phenomena; however, it still needs to be supported by a wider sampling through a long-term observational study. 113

Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinde yetişkin ayrılma kaygısı bozukluğunun (YAKB) yaygınlığının belirlenmesidir. Aynı zamanda bu bozukluğu olan öğrencilerin sağlıklı kontrollerle sosyodemografik özelliklerinin, bağlanma biçimlerinin, mizaç özelliklerinin karşılaştırılması ve YAKB ile çocukluk çağı travmaları ve disosiyatif yaşantılar arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır.Bu çalışmaya Cumhuriyet Üniversitesi'nde eğitim gören 649 öğrenci katıldı. Öğrencilere ilk aşamada sosyodemografik veri formu, Ayrılma Anksiyetesi Belirti Envanteri(AABE) ve Ayrılma Anksiyetesi Anketi (AAA) uygulandı. AAA'dan 25 ve üzeri puan alan 188 öğrenci ikinci görüşmeye çağırıldı. Bu görüşmeye gelen 141 öğrenciye yetişkin ayrılma kaygısı bozukluğu için tanı koydurucu olan Ayrılma Anksiyetesi Belirtileri için Yapılandırılmış Klinik Görüşme uygulandı (AAB-YKG) ve 65 öğrenciye yetişkin ayrılma kaygısı bozukluğu tanısı konuldu. Yetişkin ayrılma kaygısı bozukluğu tanısı olan (n=65) ve kontrol grubu (n=75) olarak seçilen öğrencilere Erişkin Bağlanma Biçimi Ölçeği (EBBÖ), Memphis, Pisa, Paris, San Diego Mizaç Ölçeği (TEMPS-A), Çocukluk Çağı Travma Ölçeği (ÇÇTÖ) ve Disosiyatif Yaşantılar Ölçeği (DES) uygulandı. Araştırmaya katılanlarda yetişkin ayrılma kaygısı bozukluğunun yaygınlığı %9,9 olarak saptandı. YAKB olan öğrencilerin kontrol grubuyla karşılaştırıldığında sosyoekonomik düzeylerinin daha çok orta düzeyde olduğu, çoğunlukla aileleri ile birlikte yaşadıkları, okula başlamada ve alışmada zorlukları olduğu bulundu. Kendisinde veya ailesinde tıbbi hastalığı bulunanlarda YAKB anlamlı düzeyde daha yüksek bulundu. YAKB bulunan öğrencilerde intihar oranlarının daha yüksek olduğu bulundu. YAKB bulunan öğrenciler kontrol grubu ile EBBÖ'ne göre bağlanma biçimleri karşılaştırıldığında güvenli bağlanma oranlarının daha düşük olduğu, ambivalan bağlanma oranlarının ise daha yüksek olduğu bulundu. TEMPS-A ölçeğiyle bakılan mizaç değerlendirmesinde iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı. İki grup ÇÇTÖ'ne göre karşılaştırıldığında YAKB olan öğrencilerin ÇÇTÖ puan ortalaması anlamlı düzeyde yüksek bulundu ve ÇÇTÖ'nin fiziksel istismar dışındaki alt gruplarında da anlamlı düzeyde yükseklik mevcuttu. YAKB olan öğrencilerde kontrol grubuna göre DES ölçeğinin puan ortalamasının anlamlı düzeyde yüksek olduğu bulundu.Sonuç olarak yetişkin ayrılma kaygısı bozukluğu üniversite öğrencilerinde sık görülen bir bozukluktur. İlk defa DSM-5'de YAKB'na tanı olarak yer verilmiş olup, çoğu hekim tarafından bu tanı atlanılmakta veya yanlış tanı konmaktadır. Yetişkinlikte yeni bir tanı olması sebebiyle bu tanının etiyolojik faktörlerinin araştırılması ve yaygınlığının belirlenebilmesi için çok merkezli çalışmalar yapılmasına ihtiyaç olduğu düşünülmektedir. The aim of this study is to determine the prevalence of adult separation anxiety disorder (ASAD) in university students. In this study, the sociodemographic feature, attachment patterns and temperament characteristics of students with this disorder were also compared with healthy controls and the relation between ASAD and childhood traumas and dissociative experiences were investigated. 649 students studying at the Cumhuriyet University participated in this study. At the first stage, students were conducted a sociodemographic data questionnaire, Separation Anxiety Symptoms Inventory (SASI) and Adulthood Separation Anxiety Checklist (ASA). 188 students who scored 25 and above in the ASA were invited to a second visit. 141 students that attended were conducted a Structured Clinical Interview for Separation Anxiety Symptoms (SCI-SAS) that is diagnostic for adult separation anxiety disorder and 65 students were diagnosed with adultseparation anxiety disorder. Students with a diagnosis of adult separation anxiety disorder (n=65) and students assigned to the control group (n=75) were conducted an Adult Attachment Scale (AAS), Temperament Evaluation of Memphis, Pisa, Paris and San Diego Auto-questionnaire (TEMPS-A), Childhood Trauma Questionnaire (CTQ) and a Dissociative Experiences Scale (DES). The prevalence of adult separation anxiety disorder among the participants was found 9.9%. It was found that students with ASAD had a more intermediate socioeconomic status, lived mostly with their families, and had difficulties at starting and getting used to school compared to the control group. ASAD level was significantly higher if the student or his/her relative had a medical disease. It was found that the students with ASAD had higher suicide rates. When the attachment patterns were compared according to AAS, it was found that students with ASAD had a lower secure attachment rate and a higher ambivalent attachment rate compared to the control group. Temperament evaluation revealed no significant difference according to TEMPS-A scale. When both groups were compared according to CTQ, the average CTQ score of student with ASAD was found significantly high and the subgroups of CTQ (excluding physical abuse) were also significantly high. The average DES score of students with ASAD significantly high compared to the control group. Conclusively, adult separation anxiety disorder is a common disorder among university students. The ASAD diagnosis was first mentioned in DSM-5 and most physicians omission this diagnosis or misdiagnose it. Since it is a new diagnosis in adulthood, it is conducted that multicenter studies are needed to investigate its etiologic features and further determine its prevalence. 90