Search

WstępNajczęściej wykorzystywanymi w praktyce klinicznej grupami leków w otorynolaryngologii są: antybiotyki (stosowane ogólnoustrojowo i miejscowo), leki przeciwhistaminowe, miejscowo działające kortykosteroidy donosowe, leki mukolityczne oraz sekretolityczne, leki stosowane w zawrotach głowy, szumach usznych i zaburzeniach krążenia mózgowego, niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz glikokortykosteroidy stosowane systemowo. Potencjalne ryzyko wystąpienia interakcji substancji czynnych stosowanych w trakcie farmakoterapii należy zawsze brać pod uwagę. Dotyczy to zarówno leków przepisywanych wyłącznie w otorynolaryngologii i audiologii, jak również innych leków stosowanych już przez pacjenta, np. w leczeniu chorób przewlekłych (m.in. nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, chorób serca), oraz leków OTC bez recepty.CelCelem niniejszego artykułu jest dokonanie przeglądu najczęściej przepisywanych przez lekarzy otorynolaryngologów i audiologów leków na receptę oraz OTC, zarówno w populacji pediatrycznej, jak również u osób dorosłych, ze szczególnym uwzględnieniem wskazań, przeciwskazań, dawkowania oraz potencjalnych interakcji, które mogą zmniejszać skuteczność działania substancji czynnych, a w efekcie – skuteczność leczenia. Dodatkowo przeanalizowano oraz zaproponowano możliwości rozwiązania potencjalnych interakcji, jak również prawidłowe dawkowanie na podstawie charakterystyk produktów leczniczych.Materiał i metodyPublikacja ma charakter pracy przeglądowej. Do analizy materiału wykorzystano dostępne dane literaturowe, charakterystyki produktów leczniczych, publikacje naukowe z zakresu interakcji leków, wytyczne dotyczące leczenia zakażeń pozaszpitalnych układu oddechowego (2016), wytyczne leczenia alergologicznego nieżytu nosa (ARIA – Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma z 2019 r.). W przeglądzie poddano analizie nie tylko interakcje w fazie farmakokinetycznej, lecz także w fazie farmakodynamicznej.WynikiAnaliza wszystkich wyżej wymienionych grup leków wykazała, że najczęściej dochodzi do niekorzystnych interakcji w fazie farmakokinetycznej. Jest to szczególnie niebezpieczne w momencie, gdy lek jest induktorem lub inhibitorem cytochromu P450 izoenzymu 3A4 lub 2D6 lub na etapie wchłaniania, np. w przypadku gdy pacjent jednocześnie przyjmuje leki wiążące nadmiar kwasu solnego w żołądku lub zmniejszające jego wydzielanie, ponieważ zwiększa się wówczas ryzyko zmniejszenia wchłaniania leku. Wybór leku przeciwhistaminowego powinien, poza wskazaniami, uwzględniać mogące wystąpić potencjalnie niekorzystne interakcje ze stale przyjmowanymi przez pacjenta lekami, np. antyarytmicznymi, w farmakoterapii nadciśnienia tętniczego czy w chorobach serca. Dla pacjentów stosujących wiele leków jednocześnie może być za to korzystne podanie cetyryzyny lub desloratadyny, które jako leki niepodlegające metabolizmowi przez CYP3A4 charakteryzują się zmniejszonym ryzykiem wystąpienia niekorzystnych interakcji z innymi lekami. Lewocetyryzyna stosowana jednocześnie z innymi lekami nie powoduje istotnych klinicznie interakcji, a jest ona wskazana w leczeniu alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Loratadyna metabolizowana jest przy udziale cytochromu P450 (CYP3A4, CYP2D6), mimo to zahamowanie jej metabolizmu nie skutkuje wydłużeniem odcinka QT. Jednoczesne przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, stosowanych np. w przypadku bólu ucha u pacjenta, oraz leków na nadciśnienie (diuretyków, w szczególności pętlowych, beta-adrenolityków, inhibitorów konwertazy angiotensyny, sartanów, klonidyny) powoduje zmniejszenie skuteczności leczenia nadciśnienia tętniczego. Wśród antybiotyków stosowanych w otorynolaryngologii najczęściej niekorzystnym interakcjom podlegają makrolidy (np. klarytromycyna, która m.in. może wydłużać odcinek QT w EKG i wywołać arytmię). Najmniej interakcji wykazują leki stosowane miejscowo (kortykosteroidy donosowe) ze względu na minimalne wchłanianie substancji czynnej do krążenia ogólnego.WnioskiWystępowanie niekorzystnych interakcji w przypadku leków stosowanych w otorynolaryngologii i audiologii oraz innych stale przyjmowanych przez pacjenta powinno być zawsze brane pod uwagę przez lekarza. Jeśli takie ryzyko występuje, należy zmienić lek na taki, który jest produktem leczniczym z innej grupy farmakologicznej, lub zastosować odpowiednio długi interwał czasowy pomiędzy przyjęciem jednego i drugiego leku. Dodatkowo prawidłowe dawkowanie leków (substancji czynnych) zwiększa skuteczność oraz bezpieczeństwo leczenia.interakcji jednocześnie stosowana z innymi lekami, a jest ona wskazana w leczeniu alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Loratadyna metabolizowana jest przy udziale cytochromu P450 (CYP3A4, CYP2D6), mimo to zahamowanie jej metabolizmu nie skutkuje wydłużeniem odcinka QT. Niesteroidowe leki przeciwzapalne stosowane u pacjenta oraz jednocześnie stosowane leków na nadciśnienie (skutkują w efekcie zmniejszeniem skuteczności leczenia nadciśnienia tętniczego). Najmniej interakcji wykazują leki stosowane miejscowo.

Antimicrobial resistance (AMR) is one of the most important global health concerns; therefore, the identification of AMR reservoirs and vectors is essential. Attention should be paid to the recognition of potential hazards associated with wildlife as this field still seems to be incompletely explored. In this context, the role of free-living birds as AMR carriers is noteworthy. Therefore, we applied methods used in AMR monitoring, supplemented by colistin resistance screening, to investigate the AMR status of Escherichia coli from free-living birds coming from natural habitats and rescue centers. Whole-genome sequencing (WGS) of strains enabled to determine resistance mechanisms and investigate their epidemiological relationships and virulence potential. As far as we know, this study is one of the few that applied WGS of that number (n = 71) of strains coming from a wild avian reservoir. The primary concerns arising from our study relate to resistance and its determinants toward antimicrobial classes of the highest priority for the treatment of critical infections in people, e.g., cephalosporins, quinolones, polymyxins, and aminoglycosides, as well as fosfomycin. Among the numerous determinants, blaCTX–M–15, blaCMY–2, blaSHV–12, blaTEM–1B, qnrS1, qnrB19, mcr-1, fosA7, aac(3)-IIa, ant(3”)-Ia, and aph(6)-Id and chromosomal gyrA, parC, and parE mutations were identified. Fifty-two sequence types (STs) noted among 71 E. coli included the global lineages ST131, ST10, and ST224 as well as the three novel STs 11104, 11105, and 11194. Numerous virulence factors were noted with the prevailing terC, gad, ompT, iss, traT, lpfA, and sitA. Single E. coli was Shiga toxin-producing. Our study shows that the clonal spread of E. coli lineages of public and animal health relevance is a serious avian-associated hazard.

Antimicrobial resistance was tested in Escherichia coli isolated from feces (n = 660) of red deer, roe deer, fallow deer, European bison, and wild boar shot in regional forests in Poland during two winter hunting seasons. Indicator E. coli (n = 542) was resistant against 11 of 14 tested compounds, mostly sulfamethoxazole, streptomycin, ampicillin, trimethoprim, and tetracycline (1.3-6.6% range). No significant differences were observed between boar and ruminant isolates. Most of deer and bison isolates showed no resistance. Selective screening of wildlife samples revealed 1.7% prevalence of cephalosporin-resistant E. coli found mostly in wild boars. They produced extended-spectrum beta-lactamases (bla

Resistance to β-lactams is considered one of the major global problems and recently it became the most frequently studied topic in the area of antimicrobial resistance. The study was focused on phenotypic and genetic characterisation of commensal Escherichia coli (E. coli), including those producing cephalosporinases, isolated from gut flora of healthy slaughter animals. E. coli were cultured simultaneously on MacConkey agar (MCA) and cefotaxime supplemented MCA. The isolates were confirmed with ONPG and indol tube tests as well as PCR targeting uspA gene. Microbroth dilution method was applied for determination of Minimal Inhibitory Concentrations and interpreted according to EUCAST epidemiological cut-off values. Cephalosporin resistance phenotypes were defined by E-tests (BioMerieux) and relevant gene amplicons from selected strains were sequenced. A total of 298 E. coli isolates with cephalosporin resistance (ESC) found in 99 ones, were obtained from 318 cloacal or rectal swabs deriving from broilers, layers, turkeys, pigs and cattle. Both extended spectrum β-lactamase (ESBL) and ampC-cephalosporinase resistance phenotypes were noted in all tested animal species but cattle. At least one of the analysed genes was identified in 90 out of 99 cephalosporin-resistant isolates: blaTEM (n=44), blaCMY (n=38), blaCTX-M (n=33) and blaSHV (n=12). None of the phenotypes was identified in nine isolates. Sequencing of PCR products showed occurrence of ESBL-genes: blaCTX-M-1/-61, blaSHV-12, blaTEM-1,-52/-92,-135 and ampC-gene blaCMY-2. They were located on numerous and diverse plasmids and resistance transferability was proved by electroporation of blaSHV-12 and blaCTX-M-1/-61 located on X1 plasmids. Detection of cephalosporin resistant E. coli confirms the existence of resistance genes reservoir in farm animals and their possible spread (i.e. via IncX1 plasmids) to other bacteria including human and animal pathogens. The identified genetic background indicates on ecological aspects of selection and dissemination of cephalosporin resistance in E. coli isolated from food-producing animals rather than its potential role for public health threats.