Search

Plant lectins have become efficient sources of insect resistance in crops. The present study was conducted to identify, amplify, clone and characterize the plant lectin gene GNA. The lectin, present in Galanthus nivalis (snowdrop), is an agglutinin toxic to hemiptera. The attempt was made to elucidate the relationship of the lectin gene trGNA (GNA isolated and characterized from Turkey) with other previously cloned lectins having insecticidal activity and to ensure the presence of the conserved mannose-binding region/site in the gene sequence. The full-length cDNA of trGNA was 477 bp that contained a 333 bp open reading frame encoding 157 amino acid proteins with 23 amino acids of signal peptide. BLAST results showed that trGNA has 89-97% similarity with previously reported GNA sequences while it has 84-96% similarity with earlier reported GNA protein sequences. No intron was detected within the region of genomic sequence corresponding to trGNA full-length cDNA. According to the search results from the NCBI (National Centrer for Biotechnology Information database), trGNA from Galanthus nivalis is most similar to the previously reported lectin sequences of Narcissus tazetta with a similarity percentage of 87%. The obtained results are useful for engineering of plants with enhanced insecticidal activity against chewing and sucking insects, causing crop pests. In addition, medical application of lectins may also be considered.

Sainfoin (Onobrychis viciifolia Scop.) is an important forage legume crop with 52 species adapted to dry and poor soils in Turkey, but little is known about the effects of salinity on germination and seedling growth in arid and semiarid regions suffering from salinity problem. The seeds and pollen of two species of sainfoin O. viciifolia and O. oxyodonta var. armena (Syn: O. armena) were exposed to 0, 5, 10, 20 and 30 dS m-1 of NaCl under in vivo and in vitro conditions and evaluated for germination under salt stress by comparing germination percentage, mean germination time, root and shoot length, fresh and dry seedling weight and dry matter. Increased salinity levels generally resulted in decrease in all traits except time to germination, dry seedling weight and dry matter, which increased at high salinity levels. O. viciifolia seeds germinated and grew more rapidly compared to O. armena seeds under NaCl stress. No decrease in germination and seedling growth up to 10 dS m-1 was recorded. On the other hand, there was a clear difference for germination and seedling growth between in vivo and in vitro conditions. Lower values were obtained from in vitro experiments; suggesting that mineral salts, sucrose and agar may have resulted in higher osmotic potential inhibiting germination and seedling growth of species compared in vivo conditions. Decrease in pollen germination with increasing salinities was very sharp, indicating that pollen germination had higher sensitive to salinity. But, pollen grains of O. armena germinated rapidly compared to O. viciifolia. The results emphasize that in vivo experiments could be used for screening of NaCl tolerance in sainfoin cultivars without expensive chemicals and sophisticated equipments, but pollen germination is more appropriate for its wild relatives.

Amplified fragment length polymorphism AFLP markers were used to investigate genotypic variability among 34 alfalfa clones M. sativa using 15 primer combinations with restriction enzymes EcoRI, PstI and MseI. 34 unique AFLP fragments were observed. The 15 primer pairs produced a total of 1002 fragments of which 460 were polymorphic. The number of polymorphic fragments detected per primer combination ranged 7 to 67. Furthermore, 22 clone-specific markers were also detected in the 13 clones. Data analysis was performed with NTSYSpc version 2.1 software. Genetic distance values ranged 5.9374 to 1.1453. Fifteen clones which showed the highest genetic variation were selected for producing synthetic variety of Alfalfa

Bu araştırma Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü’nde ve 2 yıl süre ile yürütülmüştür. Çalışmada Ankara sulu koşullarında denemeye alınan en uygun İskenderiye üçgülü çeşidinin ve çeşitlerde biçim sıralarına göre verim değişikliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bölünmüş parseller deneme desenine göre planlanan çalışmada ana parsellerde çeşitler, alt parsellerde ise biçim sıraları yer almıştır. Araştırmada kullanılan çeşitlerden her iki yılda da üçer biçim elde edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre en yüksek verimler Lito çeşidinde saptanmıştır. Her iki yılda da biçim sıraları arasındaki farklılığın önemli olduğu ve ilerleyen biçimlerde verimin önemli bir şekilde azaldığı görülmüştür

Yüksek oranda bir adventif sürgün rejenerasyonu elde etmek için 6 farklı burçak hattına ait olgunlaşmamış kotiledon ve embriyo eksenleri değişik oranlarda TDZ içeren Murashige ve Skoog MS besin ortamında kültüre alınmıştır. Thidiazuron TDZ konsantrasyonları, hatlar ve kullanılan eksplantların sürgün rejenerasyonuna etkisi geniş bir varyasyon göstermiştir. En yüksek sürgün oluşturan eksplant oranı %90 ve eksplant başına en fazla sürgün sayısı da 22 adet olarak belirlenmiştir. Sekizinci hattan elde edilen adventif sürgünler farklı konsantrasyonlarda 6benzilaminopurin BAP , α–naftalenasetik asit NAA ve Thidiazuron TDZ içeren ortamlarda hızlı çoğaltıma alınmıştır. Burada eksplant başına en yüksek sürgün sayısı 7.33 adet ile 2 mg/l BAP ve 0.2 mg/l NAA içeren MS besin ortamından sağlanmıştır. Gelişen sürgünler daha sonra, 2 mg/l indol-3-bütrik asit IBA içeren MS ortamında köklendirilmiştir

Bu çal ışma, Samsun yöresi yüzlek ve engebeli topraklar ı nda, küçük çay ı r düğmesinin yetişme durumu ile uygun s ı ra aral ığı , azot dozu ve diğer baz ı özelliklerin belirlenmesi amac ı yla 3 tekrarlamal ı olarak "Tesadüf Bloklar ı nda Bölünmüş parseller" deneme desenine göre 1995-1997 y ı lları aras ı nda yürütülmü ştür. Deneme 30-45 cm s ı ra aral ı klar ı ve O, 4, 8, 12 kg/da azot dozlar ı uygulanmışt ı r. Sulama yap ı lmamış ve her iki y ı lda da iki biçim yap ı lm ış t ı r. Ikinci y ı l verimler çok önemli düzeyde artm ıştı r. Denemeden y ı lda ortalama dekara 1970.4 kg ye ş il ot, 746.0 kg kuru ot ve 131.7 kg ham protein verimi elde edilmi ştir. En yüksek verimler, 30 cm s ı ra aral ığı 8-12 kg/da azot verilen parsellerden al ı nm ışt ı r.