Search

Uit literatuur en praktijkervaring komen aanwijzingen dat na uitladen een verhoogd risico kan bestaan op Campylobacter in de achterblijvende kuikens in de stal. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Mogelijk is het vooral een effect van leeftijd (hoe langer dieren worden gehouden, hoe groter het risico op insleep van Campylobacter in de koppel). Maar ook kan tijdens het proces van uitladen ongewild sprake zijn van het naar binnen brengen van Campylobacter vanuit de omgeving, bijvoorbeeld via schoeisel, kleding en/of materialen van de vangploeg of via insecten die binnenkomen wanneer deuren zijn geopend. Ook is een van de mogelijkheden dat op containers die worden gebruikt voor uit- en wegladen nog levende/kweekbare Campylobacters aanwezig kunnen zijn. In deze studie is gekeken in hoeverre containers na reiniging en desinfectie op het slachthuis nog besmet zijn met Campylobacter. Een bemonstering van containers op een Nederlands slachthuis liet zien dat na reiniging en desinfectie nog steeds Campylobacter aanwezig kan zijn.

Evisceration is one of the key steps during processing of broilers at which carcasses may become contaminated with faecal material, a major source of Campylobacter. Faecal leakage typically occurs through damage of intestines when processing equipment is improperly adjusted. It has been shown that the number of carcasses contaminated with faeces varies between slaughterhouses and is associated with the compliance of food handlers with procedures on setting and controlling of the evisceration equipment. Improved compliance with these procedures could thus reduce faecal contamination, but interventions addressing this approach are currently lacking. Nudges, defined amongst other as changes in the presentation of various choice alternatives in such a way that makes the desired choice easier, automatic or default, are frequently used in marketing to guide consumer choices. Such strategies could guide behaviour and choices of food handlers during broiler processing towards handlings that reduce faecal contamination. This study explored the use of nudges as cost-effective interventions to direct behaviour of food handlers (operators and post mortem inspectors) during broiler processing. Nudges were designed specifically for this study with the aim to improve controlling and adjusting of the evisceration equipment as well as to improve treatment of carcasses with visible faecal contamination.

Dit rapport beschrijft de resultaten van één van de vier onderzoekslijnen waarin onderzocht is of de mate van uitwendige vervuiling van vleeskuikens bij aankomst in slachthuis van invloed is op de mate van besmetting van het eindproduct. Een dergelijke relatie zou kansen bieden voor sturing met gebruik van bestaande registratiesystemen.

In 2015 is een vierjarig onderzoeksproject (AF-14203) gestart in de vorm van een Publiek Private Samenwerking (PPS) onder het Topsectorenbeleid van het Ministerie van Economische Zaken. Binnen deze PPS ‘Beheersing van Campylobacter in de pluimveesector’ hebben de kennisinstellingen Wageningen Bioveterinary Research (voorheen Centraal Veterinair Instituut), Wageningen Livestock Research en de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht samengewerkt met NEPLUVI, PLUIMNED, LTO-NOP en NVP aan onderzoek naar reductie van Campylobacter dat zich richt op zowel de primaire bedrijven als op het slachtproces. Doel is om het aandeel Campylobacter besmette koppels, en hieruit voortkomend Campylobacter positief pluimveevlees, terug te dringen om zo het aantal ziektegevallen bij de mens te verlagen. Het project bestaat uit diverse onderzoekslijnen, gericht op zowel de primaire sector als op de pluimveeverwerkende sector (https://www.wur.nl/nl/project/Campylobacter-de-baas.htm).

In 2015 is een vierjarig onderzoeksproject (AF-14203) gestart in de vorm van een Publiek Private Samenwerking (PPS) onder het Topsectorenbeleid van het Ministerie van Economische Zaken. Binnen deze PPS ‘Beheersing van Campylobacter in de pluimveesector’ hebben de kennisinstellingen Wageningen Bioveterinary Research (voorheen Centraal Veterinair Instituut), Wageningen Livestock Research en de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht samengewerkt met NEPLUVI, PLUIMNED,LTO-NOP en NVP aan onderzoek naar reductie van Campylobacter dat zich richt op zowel de primaire bedrijven als op het slachtproces. Doel is om het aandeel Campylobacter besmette koppels, en hieruit voortkomend Campylobacter positief pluimveevlees, terug te dringen om zo het aantal ziektegevallen bij de mens te verlagen. Het project bestaat uit diverse onderzoekslijnen, gericht op zowel de primaire sector als op de pluimveeverwerkende sector (https://www.wur.nl/nl/project/Campylobacter-debaas.htm). In deze studie is onderzocht is of er verschillen bestaan in de hoeveelheid maternale antilichamen in eieren tussen twee types vleeskuikens, namelijk tussen reguliere en trager groeiende merken). Gekozen is voor de vijf merken die op het moment van dit onderzoek het meest worden gebruikt in de Nederlandse vleeskuikenhouderij; RG1 en RG2 zijn de meest voorkomende snelgroeiende merken, en SG1, SG2 en SG3 de meest gebruikte trager groeiende merken.

In 1979 telde Nederland 243 ziekenhuizen, nu nog maar 93. Welke ziekenhuizen zijn verdwenen, waarom en hoe sturend is de overheid daarbij geweest?

Deze bijlage verschijnt ter gelegenheid van de afronding van het project Zeeweringen. Al negentien jaar wordt aan de Zeeuwse dijken gewerkt. Eind dit jaar ligt er 325 kilometer vernieuwde dijkglooiing. Alle Zeeuwse dijken voldoen dan aan de huidige veiligheidsnormen.

Being a manager in a network is different from being a manager in a single hierarchical organization. This evaluation research describes to what extent and in what way managers (or coordinators) of primary education networks Weer Samen Naar School (WSNS) are effective networkmanagers. In short a literature research, a survey and two case studies were the methods used, to find an answer to this question. Literature about public networkmanagement showed what an effective networkmanager does. These activities were selected and transformed into criteria of the effective networkmanager, which are: activating, planning, organizing, leading, controlling and communicating. Out of these 6 criteria 16 indicators were formulated and these were transformed into practical questions for the survey. Besides the 115 coordinators, spread over the Netherlands, that filled in the survey (response of 60 percent), in-depth interviews were held with two coordinators. After analyzing and interpreting the results from the survey and the interviews the general conclusion is that most coordinators WSNS give enough attention to the indicators selected from the literature and they have their own way of working on these activities. Possible improvements are those activities that receive less attention or arent implemented at all, which are for example: formulating a long term vision, creating support and involvement and promoting transparency in the network.

Being a manager in a network is different from being a manager in a single hierarchical organization. This evaluation research describes to what extent and in what way managers (or coordinators) of primary education networks Weer Samen Naar School (WSNS) are effective networkmanagers. In short a literature research, a survey and two case studies were the methods used, to find an answer to this question. Literature about public networkmanagement showed what an effective networkmanager does. These activities were selected and transformed into criteria of the effective networkmanager, which are: activating, planning, organizing, leading, controlling and communicating. Out of these 6 criteria 16 indicators were formulated and these were transformed into practical questions for the survey. Besides the 115 coordinators, spread over the Netherlands, that filled in the survey (response of 60 percent), in-depth interviews were held with two coordinators. After analyzing and interpreting the results from the survey and the interviews the general conclusion is that most coordinators WSNS give enough attention to the indicators selected from the literature and they have their own way of working on these activities. Possible improvements are those activities that receive less attention or arent implemented at all, which are for example: formulating a long term vision, creating support and involvement and promoting transparency in the network.

Of key interest are the mechanisms that facilitate the transfer of routines and capabilities between organizations. Routines and capabilities do not automatically diffuse between organizations due to their tacit nature. Rather, they diffuse through mechanisms, particularly spillovers, spinoffs, labor mobility, mergers and acquisitions, and inter-organizational networks. This PhD thesis investigates how these mechanisms, in conjunction with relatedness, induce growth and structural change of local economies and plants. The key unit of interest is the composition of activities within regions and plants. To what extent are these compositions coherent as in consisting of related activities? How does the composition of activities affect the growth of activities? And how do new activities develop in certain compositions of activities and through which mechanisms? In investigating these questions, this PhD thesis starts the investigation at the regional level and gradually moves down the level of analysis, ending at the level of the economic establishment and individual worker. The following research questions are addressed: To what extent is the impact of related variety on regional employment growth conditioned by the technological intensity of the local industries concerned?; What determines the creation of knowledge transfer ties between organizations?; Compared to the benefits of co-location with firms in the same industry, to what extent do intra-industry mergers and acquisitions increase the performance of firms? And to what extent do intra-industry mergers and acquisitions foster the spatial clustering of an industry over time?; Who are the main agents of structural change in a region?; What is the impact of new influx of capabilities into plants, through the recruitment of top managers and top technicians, on plant diversification?

De kwaliteit van het Nederlandse rekenonderwijs is al jaren een maatschappelijk punt van discussie. Er is vraag naar verbetering van de rekenvaardigheid van leerlingen. Deze studie heeft onderzocht of rekenprestaties van basisschoolleerlingen in groep 3-4-5 kunnen verbeteren onder invloed van leerkrachtfactor differentiatie en de leerlingfactoren motivatie en werkgeheugen. Verwacht werd dat meer differentiatiegedrag voorspellend is voor betere rekenprestaties en een hogere motivatie, en motivatie een modererend effect heeft op de relatie tussen werkgeheugen en rekenprestaties. Methode: Van de database van het project Gedifferentieerd Onderwijs zijn in totaal 1877 leerlingen van 29 verschillende basisscholen betrokken met een leeftijd tussen 6;4 (jaren;maanden) en 11;5 jaar (M = 8;8, SD = 1;0). Variabelen zijn gemeten door middel van video-observaties in de klas, de Globale Motivatielijst, Cito Toets Rekenen-Wiskunde en het Leeuwenspel voor het werkgeheugen. Resultaten: Ten eerste leidt meer leerkrachtdifferentiatie tot hogere rekenprestaties, waarbij aandacht voor sterke rekenaars het grootste positieve effect heeft op rekenprestaties. Hoe leerkrachten invulling geven aan klassikale instructie, verwerking en handelingsniveaus in de les, zorgt daarentegen voor lagere rekenprestaties. Ten tweede zorgt meer differentiatiegedrag van leerkrachten dat de leerlingmotivatie wordt verhoogd. Ten derde blijkt motivatie geen modererend effect te hebben op de relatie van werkgeheugen en rekenprestaties. Conclusie: Leerkrachtdifferentiatie, motivatie en werkgeheugen kunnen voor aanzienlijke verbetering zorgen in rekenprestaties. Vervolgonderzoek zou meer achtergrondgegevens, zoals geslacht en sociaal economische status kunnen betrekken in het onderzoek.

De kwaliteit van het Nederlandse rekenonderwijs is al jaren een maatschappelijk punt van discussie. Er is vraag naar verbetering van de rekenvaardigheid van leerlingen. Deze studie heeft onderzocht of rekenprestaties van basisschoolleerlingen in groep 3-4-5 kunnen verbeteren onder invloed van leerkrachtfactor differentiatie en de leerlingfactoren motivatie en werkgeheugen. Verwacht werd dat meer differentiatiegedrag voorspellend is voor betere rekenprestaties en een hogere motivatie, en motivatie een modererend effect heeft op de relatie tussen werkgeheugen en rekenprestaties. Methode: Van de database van het project Gedifferentieerd Onderwijs zijn in totaal 1877 leerlingen van 29 verschillende basisscholen betrokken met een leeftijd tussen 6;4 (jaren;maanden) en 11;5 jaar (M = 8;8, SD = 1;0). Variabelen zijn gemeten door middel van video-observaties in de klas, de Globale Motivatielijst, Cito Toets Rekenen-Wiskunde en het Leeuwenspel voor het werkgeheugen. Resultaten: Ten eerste leidt meer leerkrachtdifferentiatie tot hogere rekenprestaties, waarbij aandacht voor sterke rekenaars het grootste positieve effect heeft op rekenprestaties. Hoe leerkrachten invulling geven aan klassikale instructie, verwerking en handelingsniveaus in de les, zorgt daarentegen voor lagere rekenprestaties. Ten tweede zorgt meer differentiatiegedrag van leerkrachten dat de leerlingmotivatie wordt verhoogd. Ten derde blijkt motivatie geen modererend effect te hebben op de relatie van werkgeheugen en rekenprestaties. Conclusie: Leerkrachtdifferentiatie, motivatie en werkgeheugen kunnen voor aanzienlijke verbetering zorgen in rekenprestaties. Vervolgonderzoek zou meer achtergrondgegevens, zoals geslacht en sociaal economische status kunnen betrekken in het onderzoek.

This study investigates the usefulness of exponential random graph models (ERGM) to analyze the determinants of cross-regional R&D collaboration networks. Using spatial interaction models, most research on R&D collaboration between regions is constrained to focus on determinants at the node level (e.g. R&D activity of a region) and dyad level (e.g. geographical distance between regions). ERGMs represent a new set of network analysis techniques that has been developed in recent years in mathematical sociology. In contrast to spatial interaction models, ERGMs additionally allow considering determinants at the structural network level while still only requiring cross-sectional network data. The usefulness of ERGMs is illustrated by an empirical study on the structure of the cross-regional R&D collaboration network of the German chemical industry. The empirical results confirm the importance of determinants at all three levels. It is shown that in addition to determinants at the node and dyad level, the structural network level determinant “triadic closure” helps in explaining the structure of the network. That is, regions that are indirectly linked to each other are more likely to be directly linked as well.

Legume GRAS (GAI, RGA, SCR)-type transcription factors NODULATION SIGNALING PATHWAY1 (NSP1) and NSP2 are essential for rhizobium Nod factor-induced nodulation. Both proteins are considered to be Nod factor response factors regulating gene expression after symbiotic signaling. However, legume NSP1 and NSP2 can be functionally replaced by nonlegume orthologs, including rice (Oryza sativa) NSP1 and NSP2, indicating that both proteins are functionally conserved in higher plants. Here, we show that NSP1 and NSP2 are indispensable for strigolactone (SL) biosynthesis in the legume Medicago truncatula and in rice. Mutant nsp1 plants do not produce SLs, whereas in M. truncatula, NSP2 is essential for conversion of orobanchol into didehydro-orobanchol, which is the main SL produced by this species. The disturbed SL biosynthesis in nsp1 nsp2 mutant backgrounds correlates with reduced expression of DWARF27, a gene essential for SL biosynthesis. Rice and M. truncatula represent distinct phylogenetic lineages that split approximately 150 million years ago. Therefore, we conclude that regulation of SL biosynthesis by NSP1 and NSP2 is an ancestral function conserved in higher plants. NSP1 and NSP2 are single-copy genes in legumes, which implies that both proteins fulfill dual regulatory functions to control downstream targets after rhizobium-induced signaling as well as SL biosynthesis in nonsymbiotic conditions.

The Climate Dike is a logical addition to the current practice of raising and reinforcing dikes. A Climate Dike is defined here as „a collective term for design components that result in flood defences so robust that they are virtually impossible to breach, and thus offer lasting protection, even in the face of ongoing climate change.. The Climate Dike concerns a type of dike that allows some wave overflow and even a limited amount of flooding, but which prevents the uncontrolled catastrophic dike breaks associated with devastating flooding of the hinterland. The number of potential victims and the resulting damage are therefore in no way comparable to those incurred when a traditional dike breaks. The risk, calculated as a product of the probability of occurrence and the resulting damage, is therefore drastically reduced. Another feature of the Climate Dike is its integrated multi-functional character. On it, a wider range of socio-economic interests can be built than on traditional dikes. This means that greater opportunities for financing also become available. Before the Climate Dike can be approached as a serious alternative, clarity is needed on the relevant information, experience, policy and knowledge that exists (and does not yet exist). The current inventory was conducted with that requirement in mind. The authors looked at, among others, projects that presented problems and challenges similar to those expected in development of a Climate Dike. These relate, among others, to technical, economic, social and spatial issues., Kennis voor Klimaat

IntroductionClimate change, land subsidence and the increasing economic value of property and activities in flood-prone areas justify the question of how we can maintain flood protection in the Netherlands at its current level, or even improve it. The changing social, scientific and technical developments and insights of our day mean that the time is ripe to consider alternatives for flood protection, other than the customary call to raise the dikes yet higher, time and again.The Climate DikeThe Climate Dike is a logical addition to the current practice of raising and reinforcing dikes. A Climate Dike is defined here as ¿a collective term for design components that result in flood defences so robust that they are virtually impossible to breach, and thus offer lasting protection, even in the face of ongoing climate change The Climate Dike concerns a type of dike that allows some wave overflow and even a limited amount of flooding, but which prevents the uncontrolled catastrophic dike breaks associated with devastating flooding of the hinterland. The number of potential victims and the resulting damage are therefore in no way comparable to those incurred when a traditional dike breaks. The risk, calculated as a product of the probability of occurrence and the resulting damage, is therefore drastically reduced.Another feature of the Climate Dike is its integrated multi-functional character. On it, a wider range of socio-economic interests can be built than on traditional dikes. This means that greater opportunities for financing also become available.Before the Climate Dike can be approached as a serious alternative, clarity is needed on the relevant information, experience, policy and knowledge that exists (and does not yet exist). The current inventory was conducted with that requirement in mind.The authors looked at, among others, projects that presented problems and challenges similar to those expected in development of a Climate Dike. These relate, among others, t, Door het veranderende klimaat is de tijd rijp om na te denken over andere concepten van waterveiligheid dan het steeds maar ophogen van dijken. Een Klimaatdijk is een inrichtingsvorm waarbij de waterkering zo robuust is dat hij niet doorbreekt en dus blijvende veiligheid biedt. Het concept van de Klimaatdijk richt zich op een dijk waarover enige golfoverslag en zelfs beperkte overstroming mogelijk is, maar waarbij oncontroleerbare dijkdoorbraken met allesverwoestende overstromingen van het achterland wordt uitgesloten. Een aantal mogelijkheden wordt verkend; er is aandacht voor het financiele aspect en de wet- en regelgeving. Vanwege het meer multidisciplinaire karakter vergt de realisatie van een Klimaatdijk een ruime tijdshorizon. De huidige systematiek van de 5-jaarlijkse toetsing en bij afkeuring een urgente versterkingsnoodzaak, schept onvoldoende randvoorwaarde voor een Klimaatdijk

The Climate Dike is a logical addition to the current practice of raising and reinforcing dikes. A Climate Dike is defined here as „a collective term for design components that result in flood defences so robust that they are virtually impossible to breach, and thus offer lasting protection, even in the face of ongoing climate change.. The Climate Dike concerns a type of dike that allows some wave overflow and even a limited amount of flooding, but which prevents the uncontrolled catastrophic dike breaks associated with devastating flooding of the hinterland. The number of potential victims and the resulting damage are therefore in no way comparable to those incurred when a traditional dike breaks. The risk, calculated as a product of the probability of occurrence and the resulting damage, is therefore drastically reduced. Another feature of the Climate Dike is its integrated multi-functional character. On it, a wider range of socio-economic interests can be built than on traditional dikes. This means that greater opportunities for financing also become available. Before the Climate Dike can be approached as a serious alternative, clarity is needed on the relevant information, experience, policy and knowledge that exists (and does not yet exist). The current inventory was conducted with that requirement in mind. The authors looked at, among others, projects that presented problems and challenges similar to those expected in development of a Climate Dike. These relate, among others, to technical, economic, social and spatial issues., Kennis voor Klimaat

Helaas komt grondwateroverlast door te hoge grondwaterstanden nog steeds voor, ook in net opgeleverde nieuwbouwwijken. Grondwateroverlast ontstaat door water in de kruipruimte, een vochtige woning, muffe lucht en/of een drassige tuin. Deze overlast kan toenemen als gevolg van de effecten van klimaatverandering. Om hier iets aan te doen, is de publicatie 'Ontwatering in stedelijk gebied' uitgebracht. Kan uitgekiend peilbeheer overlast als gevolg van hoge grondwaterstanden helpen voorkomen?

De strijd tegen het water heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de huidige identiteit van de Nederlander. Na het bedenken van individuele oplossingen om droge voeten te houden in waterrijke gebieden (bijvoorbeeld door terpen), zijn we ons met de intrede van de dijk als waterkering collectief gaan wapenen tegen het water. Deze collectieve aanpak gaf een gevoel van veiligheid en zekerheid. Tegelijkertijd heeft deze eeuwenlange aanpak van water keren de behoefte gecreëerd aan veiligheid en zekerheid

Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier heeft in samenwerking met Provincie Noord-Holland, Vereniging Natuurmonumenten en de gemeente Wormerland onderzocht hoe voor de veenweidegebieden het gewenste grond- en oppervlaktewaterregime moet worden vastgesteld. De waterkwaliteit in deze gebieden is al jaren niet naar wens. Dit heeft onder andere te maken met de verzoeting van het watersysteem, het beheer van de graslanden, de nalevering vanuit de waterbodem en de inlaat van gebiedsvreemd water. De mogelijkheden om dit te veranderen, zijn beperkt doordat maatregelen niet ten koste mogen gaan van de weidevogeldoelstelling, de landbouw en de watergebonden recreatie. In het Wormer- en Jisperveld is er daarom voor gekozen om het GGOR via een nieuwe methodiek vast te stellen