Search

The study was carried out to evaluate the combining ability and heterosis of seven parents and their 21 half-diallel F2 populations for yield and quality traits during the 2013-14 season in the randomized complete block design with three replications. Significant differences were observed among the genotypes, GCA (general combining ability) and SCA (specific combining ability) effects for all traits, except spike length. The best combiner parents were identified as Esperia and Pehlivan for grain yield, and Flamura85, Aldane and Selimiye for quality traits because of significant GCA and per se performance. The ranges of best parent heterosis were -12.71 to 8.23% for plant height, -15.46 to 8.36% for spike length, -16.62 to 24.80% for number of grains per spike, -23.61 to 36.50% for grain weight per spike, -17.13 to 8.84% for harvest index and -44.26 to 15.83 for grain yield, -17.61 to 8.38% for thousand grain weight, -18.55 to 8.44% for wet gluten content, -33.80 to 24.78% for gluten index, -20.24 to 15.23% for Zeleny sedimentation value, -15.58 to 10.00% for quality index and -8.96 to 6.87 for grain protein content. The three (Slm/Phl, F85/Slm and F85/Esp) and seven (F85/Phl, Sb/Fs, Fs/Slm, Esp/Slm, Fs/Phl, Esp/Sb and Sb/Slm) of F2 populations are offered a good opportunity in base material for selection of potential because of significant SCA effects and best parent heterosis for grain yield and quality traits respectively.

The study was carried out in the experimental field of the Department of Field Crops, Faculty of Agriculture, Tekirdağ Namık Kemal University in 2020-2021. In the study, totally 25 durum wheat genotypes (6 cultivars, 12 advanced lines, and 7 landraces) were used as experimental material. The experiment was conducted in a randomized complete block design with 3 replications. In the study, the grain quality and morpho-physiological traits such as canopy temperature, chlorophyll content, leaf area index, and plant height were investigated in some durum wheat genotypes. The canopy temperature ranged from 23.33-20.43 OC, chlorophyll content 52.53-43.17 SPAD, leaf area index 3.63-1.77, thousand-grain weight 34.67-41.83 g, protein content 14.23-16.33%, test weight 78.93-87.03 kg hl-1, semolina colour 14.88-15.63 and plant height 99.00-75.33 cm in investigated durum wheat genotypes. Hacımestan and Sorgül genotypes for canopy temperature, Atkı 2, NZFM 1 and NZFM 7 genotypes for chlorophyll content, Atkı 2, NZFM 4 and NZFM 1 genotypes for leaf area index, Kıbrıs 2 and Ionia 3 genotypes for plant height, NZFM 1, NZFM 7 and Devedişi 2 genotypes for thousand-grain weight, Atkı 2 and Hacımestan 2 genotypes for protein content, Japiga and Boğacak 2 genotypes for test weight and Japiga, Boğacak, Kızıltan 91 and NZFM 7 genotypes for semolina colour were determined as promising genotypes.

The study was carried out under different drought/osmotic stresses (0.00 MPa-control, 0.25 MPa, 0.50 MPa, 0.75 MPaand 1.00 MPa applications) created by using PEG 6000 with 43 genotypes under laboratory, with 5 replications accordingto a split-plot experiment design. The genotypes constituted the main plots, and the drought/osmotic stress applicationsconstituted the sub-plots.In the study, seedling weight, root number, root length, root weight, shoot length, and shoot weight characters weredetermined. It was determined that drought stress applications caused statistically significant decreases in root and shootcharacters. Osmotic stress of, 1.00 MPa and 0.75 MPa caused statistically significant reductions in root and shoot characters.The results indicated that early and mid-early varieties were more tolerant to drought than the late varieties. AlthoughAglika, Anapo, Enola and Hamza varieties were outstanding for their root properties, while Maden, NKU Ergene andBezostaja-1 cultivars showed more appropriate shoot characteristics than other cultivars. Enola, Aglika, Bezostaja-1,NKU Ergene, Anapo, Hamza and Maden bread wheat varieties showed better growth characteristics under drought stressconditions in the study.

The study was carried out to evaluate yield components and some physiological quality traits for 30 durum wheat landraces(native and foreign originated) and 5 obsolete cultivars in Thrace ecological conditions. Experiments were set up inrandomized block design in 3 replicated during the 3 consecutive growing seasons. As a result of the analysis of variance,the differences between the averages of the genotypes for the traits were found to be statistically significant. This indicatedthat there may be enough variation for traits within landraces. The mean values of genotypes ranged between 2238 kg/ha-1and 3749 kg/ha-1 for grain yield, 98.8 cm and 135.3 cm for plant height, 6.04 cm and 8.88 cm for spike length, 26.6 and35.3 for the number of grains per spike, 0.988 g and 1.494 g for grain weight per spike, 36.1 g and 42.7 g for thousandgrain weight, 74.4 kg/hl-1 and 79.4 kg/hl-1 for test weight and 82.1% and 94.6% for vitreous grain percentage. AlthoughKahramanmaraş, Dicle, Boğacak, Sorgül, Ionia, Cyprus and Haurani were determined as promising populations for yieldand yield components, Siverek, Çanakkale, Tokat, Gaziantep, Yozgat and Urfa landraces had better physical quality. Theestimated coefficient of variation and broad sense heritability shifted from 3.9% to 24.52% and from 7.91% to 72.44%for the traits, respectively. Moderately high coefficient of variation, broad sense heritability a genetic advance for plantheight, spike length and vitreous grain percentage indicated that selection based on these traits will be more effective andaccomplished in the genetic material.

The study was carried out in randomized block design with 20 advanced lines with soft grain structure by developed Eskisehir Agricultural Research Institute and 4 standard wheat genotypes in Hamidiye and Karabayir locations of Eskisehir Province in the 2014-2015 growing period. The solvent retention capacity (SRC) tests (sodium carbonate (5%), sucrose (50%), lactic acid (5%) and distilled water) and gluten performance index (GPI) were investigated for 20 lines and 4 standard varieties in the study. According to the results of the analysis of variance regarding SRC tests and GPI, the differences between the genotypes, locations and their interaction averages were found to be statistically significant. The fact that the size of the variation between locations is higher than the genotype and interaction variances indicates that there are significant differences between the locations selected for the study, and the low interaction variance shows that the locations are correctly selected for the studied genotypes and their number is sufficient. For SRC tests used in soft wheat milling and biscuit quality determination, it was determined that the genotype and location effects were greater than the genotype x location interaction effects. The mean values of genotypes ranged between 86.68% and 112.83% for lactic acid SRC, 79.95% and 89.29% for sucrose SRC, 79.52% and 94.83% for sodium carbonate SRC and 58.18% to 65.14% for water SRC. The genotypes taken into the study in terms of GPI had averages varying between 0.49 and 0.66. Considering the obtained SRC tests and GPI reference values, it was determined that BIS-19 could be the line with the best biscuit performance. The BIS-2, BIS-11, BIS-13 and BIS-16 were other promising lines for biscuit quality performances. In addition, BIS-9, BIS-17, BIS-22 and BIS-8 have been promising lines that can be evaluated in breeding studies for biscuit quality.

NKU Lider is a winter bread wheat (Triticumaestivum L.) variety, developed by Tekirdağ NamıkKemal University, Agricultural Faculty and registeredin 2016. The spike of the NKU Lider variety ismoderately long and dense, white, and awned. Grain isoval, semi hard and red color. NKU Lider is a mediumtallvariety, similar to Flamura 85 and Tekirdağ breadwheat varieties. Plant height is between 85 and 90cm depending on the growing conditions. NKU Lidervariety is a winter type, medium-early, resistant towinter hardiness, good tolerant to drought, high abilityof tillering and trashing, and since its wide adaptability,it can be grown safely not only in the Thrace-MarmaraRegion, but also in other wheat production areas ofour country.

The s tudy was carried out in the experimental area of the Field Crops Department, Faculty of Agriculture, NamikKemal University in the growing season of 2011-12. In the s tudy, grain yield and its components and some quality traitssuch as 1000 grain weight, wet gluten content, gluten index, sedimentation value and protein content were inves tigated.The results exhibited significant differences among the tes ted genotypes, for all s tudied characters except spike length,indicating genetic variation among them. The genetic variation was higher for grain yield and its components when comparedwith quality characteris tics. These differences show that the effects of increasing gamma irradiation are not sys tematicallynegative for plant height, while positive for all other characters in comparison with controls. In general, it is unders toodthat the highes t percent changes are achieved in 200 and 250 Gy of gamma radiation doses for yield components, whileare in 300-350 Gy for the quality characteris tics. The values of phenotypic coefficient of variation PCV were slightlyhigher than their corresponding values of GCV for all traits. Moderate es timates of genotypic coefficient of variation GCVwere obtained by grain yield (12.50%), gluten content (11.20%) and grain weight per spike (10.20%), respectively. Lowes timates of GCV (less than 10) were recorded for the other characters inves tigated. The h2 values ranged from 37.3%, forsedimentation value, and 86.6%, for plant height, while the values of GA% ranged between 0.09 and 593.0.5% at 10%selection intensity for grain weight per spike and grain yield, respectively. The high values of heritability coupled withhigh values of genetic advance (%) were recorded by plant height, indicates the importance of the additive gene effects,so, selection would be effective in early generations for the trait. The high values of heritability coupled with moderatevalues of genetic advance (%) for harves t index and gluten index indicate selection would be a delay in later generations.

This study was carried out to investigate the effects of sowing time,cultivar and seed fungicide applications on root and crown rot diseaseand grain yield of bread wheat with different earliness traits (Esperia,mid-early; Genesi, late and Anapo, early) in the experiment station ofthe Department of Field Crops, Faculty of Agriculture, TekirdağNamık Kemal University. Four different fungicides pre-treatments(prothioconazole + tebuconazole, carboxin + thiram, prochloraz +tiriticonazole and control) were applied to the seeds of the varietiesbefore sowing in three different times, on 1 November, 15 Novemberand 30 November 2016. The experiment was designed as a split-splitplot with 3 replications. The results of the variance analysis showedthat the effect of applying different seed fungicide pre-treatment rootand crown rot of bread wheat varieties was statistically significant.While the lowest root and crown rot with 2.67 % was obtained fromthe second sowing time, the highest root and crown rot wasdetermined with a value of 3.64% for the earliest sowing on 01November. Among the four different fungicide pre-treatments, thehighest root and crown rot (5.59%) was obtained in the controlapplication, while the lowest root and crown rot was obtained inprothioconazole + tebuconazole, carboxin + thiram and prochloraz +triticonazole, with 1.96%, 2.10% and 2.19% root and crown rot,respectively. These data indicate that early sowing may increase rootand crown rot severity. Bu çalışma, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanında ekim zamanı, çeşit ve tohum ilacı uygulamalarının buğdayda kök ve kök boğazı çürüklüğü hastalıkları ile buğday dane verimine etkilerini araştırmak amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada vejetasyon süreleri farklı olan 3 adet ekmeklik buğday çeşidi (Esperia:orta erkenci, Genesi: geççi ve Anapo: erkenci) kullanılmıştır. Ekimden önce bu çeşitlerin tohumlarına dört farklı fungisit (prothioconazole + tebuconazole, karboxin + thiram, prochloraz + tiriticonazole ve kontrol) uygulanarak 1 Kasım, 15 Kasım ve 30 Kasım 2016 olmak üzere 3 farklı zamanda ekimler yapılmıştır. Deneme, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanlarında, bölünen bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak düzenlenmiştir. Çalışmada, varyans analizi sonuçlarına göre farklı tohum fungusiti uygulamalarının ekmeklik buğday çeşitlerinin kök ve kök çürüklüğü üzerine etkisi istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Farklı ekim zamanlarında en düşü kök ve kök boğazı çürüklüğü %2.67 ile ikinci ekim zamanında elde edilirken, en yüksek kök ve kök boğazı çürüklüğü %3.64 ile en erken ekim olan 01 Kasım ekiminde belirlenmiştir. Dört farklı tohum fungusit uygulamasında en yüksek kök boğazı çürüklüğü (%5.59) kontrol uygulamasından elde edilirken, en düşük kök boğazı çürüklüğü %1.96, %2.10 ve %2.19 ile sırasıyla aynı istatistiki grupta yer alan prothioconazole + tebuconazole, karboxin + thiram ve prochloraz + triticonazole ön uygulamalarından elde edilmiştir. Elde edilen veriler, erken ekim zamanının kök ve kök boğazı çürüklüğünün şiddetini arttırdığını göstermektedir. Y 1https://orcid.org/ 2https://orcid.org/, 3https://orcid.org/

The present research was conducted to evaluate the M1, M2, M3 and M4 bread wheat (Triticum aestivum L.) mutant populations for yield andyield related traits during 2010-11, 2011-12, 2012-13 and 2013-14 at Tekirdağ ecological conditions. Three wheat genotypes were treated withdifferent levels of gamma rays (100 Gy, 200 Gy, 300 Gy, 400 Gy, 500 Gy and Control). The mutated plants were evaluated along with parentallines (control) for grain yield (GY) and its contributing traits such as plant height (PH), spike length (SL), the number of spikelets per spike(NSPS), the number of grains per spike (NGPS), grain weight per spike (GWPS), harvest index (HI) and thousand grain weight (TGW) underfield conditions. The results obtained from the present study showed that the genotypes significantly and variably differed in their responsefor various traits at different gamma rays doses. The traits such as PH, TGW and grain yield (GY) showed generally reduction with highergamma irradiation doses as compared to low doses, while mutagenic treatments shifted the mean values mostly towards the negative directionin the other yield components. But, the negative or positive shifts were not unidirectional or equally effective for all the traits. These findingssuggested that the variability could be induced through the use of gamma irradiations in bread wheat. Some of the traits showed improvementdue to the induced mutations could be used in future wheat breeding programs. The differences in mean values and the nature of variabilityobserved in M2 indicated a possible preference of selection in M3 generation., Bu araştırma, M1, M2, M3 ve M4 ekmeklik buğday mutant populasyonlarını verim ve verime etkili özellikler bakımından değerlendirmekiçin 2010-11, 2011-12, 2012-13 ve 2013-14 yıllarında Tekirdağ ekolojik koşullarında yürütülmüştür. Üç buğday genotipine farklı dozlardagamma ışını (Kontrol, 100 Gy, 200 Gy, 300 Gy, 400 Gy ve 500 Gy) uygulanmıştır. Mutant bitkiler anaçları (kontrol) ile birlikte tane verimi(TV) ve bitki boyu (BB), başak uzunluğu (BAU), başakta başakçık sayısı (BABS), başakta tane sayısı (BATS), başakta tane ağırlığı (BATA),hasat indeksi (HI) ve bin tane ağırlığı (BTA) gibi verime etkili özellikler bakımından tarla koşullarında değerlendirilmiştir. Çalışmadan eldeedilen sonuçlar, genotiplerin çeşitli özellikler için farklı gamma ışını dozlarına yanıtlarının önemli ve değişken bir şekilde farklı olduğunugöstermiştir. Bitki boyu, bin tane ağırlığı ve tane verimi gibi özellikler düşük dozlarla karşılaştırıldığında yüksek gamma ışını dozlarındagenellikle azalma gösterirken, mutagen uygulamaları diğer verim unsurlarında ortalama değerleri çoğunlukla negatif yöne doğru kaydırmıştır.Ancak, negatif ya da pozitif yöndeki kaymalar tüm özellikler için tek yönde ya da eşit derecede etkili olmamıştır. Bu bulgular, buğdayda gammaışınları kullanılarak varyabilitenin oluşturulabileceğini göstermiştir. Oluşturulan mutasyonlara bağlı olarak gelişme gösteren bazı özelliklergelecekte buğday ıslahı çalışmalarında kullanılabilecektir. M2’de gözlenen varyabilite ve ortalama değerlerdeki farklar M3 generasyonundaseleksiyonun mümkün olabileceğini göstermiştir.

Leaf rust caused by Pucinia recondita tritici is one of the most important diseases of bread wheat worldwide. It is considered that the most environmentally sound; low cost method of controlling leaf rust is to breed and grow genetically resistant wheat varieties. In the research, twenty-four bread wheat varieties grown intensively were used as genetic material in Trakya Region where the North-West Part of Turkey. To create artificial leaf rust epidemic in field conditions, two sensitive varieties (Morrocco and Cumhuriyet 75) was sown after each ten genotypes, and the reactions of the varieties to leaf rust were investigated in field conditions. Isogenic lines carrying the genes Lr9, Lr14, Lr19, Lr24 and Lr47 from CIMMYT were used as control genotypes in molecular analysis. In the field conditions, although Pehlivan, Selimiye, Sagittario, Tina, Anapo, Montchill and Saraybosna were the most sensitive genotypes, Nota, Kate A1, Prostor and Sana were the most resistant bread wheat varieties to leaf rust. It was determined that Sana, Pehlivan, Golia, Falmura 85, Saroz 95, Renan, Sirena, Kate A1, Selimiye, Bezostoja 1, Saraybosna, Nina and Tina varieties have Lr9 gene with SSR analysis. It has been observed that all bread wheat varieties carry Lr14, Lr19, Lr24 and Lr47 (except Krasunia, Aldane and Gelibolu varieties) genes. It is revealed that Lr9 and Lr47 genes should be taken into consideration in the studies to be performed in the region and these genes will be useful to examine together with a larger number of leaf rust genes for more successful results in breeding studies. © Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi.

Brachypodium distachyon is a new model plant species for cool season grasses. In this study, 48 natural B. distachyon populations from the collection stored at Namik Kemal University, Department of Field Crops; which were collected from different geographic regions of Turkey were used. Seventeen morphological characters and their relationship with altitude were investigated in the study. Based on the result of study, average properties were 24.7 cm for plant height, 5.6 cm for length of flag leaf, 4.5 mm for width of flag leaf, 4.5 g for biomass weigth (except the root), 34 for spike number per stem, 4 for number of stem without spike, 111 for number of spikelet per plant, 372 for number of seed per plant, 1.95 g for seed weight per plant, and 5.22 g for the thousand kernel weight. Additionally, average duration for seed germination, heading and anthesis were determined to be 15, 125, and 136 days respectively. It was determined that most of the plants had green colour, feathered structure and erect forms. But, semi-erect and even prostrate forms were also observed in some populations. All the data was subjected to principle component analysis. The results of the analysis indicate that B. distachyon collection used in this study have a tremendous morphological variation. Based on the results, duration of the germination had a negative correlation with increasing altitude while thousand kernel weight and plant appearance had a positive correlation.

Çalışmada 59 adet şeker mısır hattı kullanılmıştır. Bu hatlar UPOV (The International Union for the Protection of New Varieties of Plants) un belirlediği karakterler ile morfolojik, 16 SSR [basit dizi tekrarları] primeri kullanılarak moleküler ve protein, nişasta, yağ ve toplam şeker analizleri ile de teknolojik olarak incelenmiştir. Morfolojik ve moleküler değerlendirmelerin sonuçları ile kümeleme analizleri yapılmış ve iki ana grup saptanmıştır. Bu iki ana grubu, su (normal şeker mısır) tip ve sh (süper tatlı şeker mısır) tip şeker mısır hatlarının oluşturduğu görülmüştür. Gözlenen morfolojik karakterlerde gerçekleştirilen temel bileşenler analizi (TBA) ile 23 UPOV karakteriyle sahip olunan varyasyonun ifade edilebileceği ortaya konulmuştur. Moleküler analiz ile SSRs lokusları için allel sayısı 2 ile 12 arasında değişmiş ve ortalama allel sayısı 5.56 olarak bulunmuştur. Moleküler ve morfolojik benzerlik matris değerlerine göre birbirlerine en uzak 8 hat biyometrik genetik değerlendirmeler gerçekleştirmek üzere yarım dilallel melezlemeye tabi tutulmuşlardır. Melezlerin ve ebeveynlerin bulunduğu deneme, 2020 yılında Sakarya koşullarında kısmen dengeli basit latis deneme desenine göre 2 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Ebeveynler ve melezlerin biyometrik genetik değerlendirmelerinde genetik varyans bileşenleri arasında oranlar gözden geçirildiğinde, yalnızca koçanda sıra sayısı karakterinde kısmi dominantlık öteki karaterlerdeyse üstün dominantlığın etkisinin varlığı anlaşılmaktadır. Genel kombinasyon kabiliyeti (GKK) üzerinde durulan bütün karakterlerde önemli bulunmuştur. Özel kombinasyon yeteneği (ÖKK) koçanda sıra sayısı karakteri hariç diğer tüm özelliklerde önemli bulunmuştur. Ortalama heterosis değerleri bütün karakterlerde pozitifken, ortalama heterobeltiosis değerlerinde ise tepe püskülü çiçeklenme gün sayısı ve tane kabuk kalınlığı hariç bütün karakterlerde pozitif değerler kaydedilmiştir. Bu çalışmada; tepe püskülü çiçeklenme gün sayısı, bitki boyu, ilk koçan yüksekliği, koçan uzunluğu, koçan çapı, koçanda sıra sayısı, sırada tane sayısı, bin tane ağırlığı, tane kabuk kalınlığı, taze koçan verimi ve kuru tane verimi karakterleri ile teknolojik değerlendirme olarak da % yağ, % nişasta, % protein ve % toplam şeker değerleri incelenmiştir. Sonuç olarak, şeker mısır ıslahında su ve sh tiplerinin ayrımında morfolojik, moleküler ve teknolojik değerler üzerinden ayrımlarının yapılabileceği ortaya konulmuştur. In this study, 59 sweet corn inbred lines were used. These lines were examined morphologically with the characters determined by UPOV(The International Union for the Protection of New Varieties of Plants), molecularly using 16 SSR[Simple Sequence Repeats] primers and technologically by protein, starch, fat and total sugar analysis. Cluster analyzes were performed with the results of morphological and molecular evaluations and two main groups were determined. It was observed that these two main groups consisted of su (normal sweet corn) type and sh (super sweet corn) type sweet corn lines. It has been revealed that the variation with 23 UPOV characters can be expressed by principal component analysis (TBA) performed on the observed morphological characters. As a result of molecular analysis studies, the number of alleles for SSRs loci ranged from 2 to 12, and the mean number of alleles was found to be 5.56. According to the molecular and morphological similarity matrix values, the 8 lines farthest from each other were subjected to half-diallel hybridization to perform biometric genetic evaluations. The trial with hybrids and parents was established in Sakarya conditions in 2020 according to a partially balanced simple lattice trial design with 2 replications. The trial involving hybrids and parents was conducted in dublicate using partially balanced simple lattice trial design in Sakarya conditions in 2020. When the ratios between genetic variance components in biometric genetic evaluations of parents and hybrids are reviewed, while partial dominance is seen only in the number of rows on the cob character, the presence of the effect of superior dominance is understood in other characters. General Combination Ability (GCA) was found to be significant in all inspected characters. Special combination ability (SCA) was found to be significant in all other features except the ordinal number character on the cob. Average heterosis values were determined as positive in all characters, positive values were recorded in all characters except for the number of days of tassel flowering and kernel pericarp thickness in average heterobeltiosis values. In this study; the number of days of tassel flowering, plant height, first ear height, ear length, ear diameter, number of rows on the ear, number of grains in the row, thousand kernel weight, kernel pericarp thickness, fresh ear yield and dry kernel yield characters as well as technological evaluation such as % oil, % starch, % protein and % total sugar values were examined. As a result, it has been revealed that the differentiation of su and sh types can be made in sugar corn breeding on the basis of morphological, molecular and technological values.

Çalışma 3 aşamalı olarak yapılmıştır. Laboratuvar koşullarında 43 genotip PEG6000 ile yaratılan 5 farklı kuraklık ortamında (0,00 MPa, 0,25 MPa, 0,50 MPa, 0,75 MPa ve 1,00 MPa uygulamaları) 5 tekrarlamalı olarak Tesadüf Parselleri Deneme Desenine göre denemeye alınmıştır. Laboratuvar çalışmalarında bitki ağırlığı, kök sayısı, kök uzunluğu, kök ağırlığı, sürgün uzunluğu ve sürgün ağırlığı karakterleri belirlenmiştir. Tüp denemesi 24 Ekmeklik buğday genotip ile yürütülmüştür. Bu 24 genotip çalışmada kullanılan 39 adet ekmeklik buğday, 1 adet çavdar, 1 adet kavlıca, 2 adet siyez popülasyonu olmak üzere 43 adet genotipin arasından laboratuvar koşullarında PEG ile yapılan kuraklık çalışması sonucu belirlenen genotiplerdir. Çalışmada bitki boyu, başak boyu, başakta başakçık sayısı, başakta dane sayısı, başakta dane ağırlığı, kök uzunluğu, kök ağırlığı özellikleri incelenmiştir. Tüp çalışması Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Kasa denemesi 10 metre uzunluğunda ve 1,2 metre genişliğinde oluşturulan kasalara 45 genotip 1 metre boyunda sıra olarak ekilmiştir. Çalışmada genotiplerin erken dönemde kurağa toleransları incelenmiştir. Çalışmada fide canlı kalım oranı, fide gelişimi, bitki örtüsü sıcaklığı, klorofil oranı, stoma eni, uzunluğu ve boyu özellikleri incelenmiştir. İncelenen özelliklerde yapılan varyans analizi ve önemlilik testi sonucunda PEG uygulamaları, kuraklık seviyesi uygulamaları ve kasada fide canlı kalım oranları yönünden genotipler incelendiğinde genotipler arasında önemli bir değişimin olduğu gözlemlemiştir. Laboratuvar koşullarında 43 genotip ile yürütülen çalışmalarda incelenen kurağa tolerans özelliği yönünden en iyi genotipler Enola, NKÜ Ergene, Bezostoja 1 ve Maden genotipleri olurken, bunları Aglika, Falado, Anopa, Selimiye, Bora ve Hakan genotipleri izlemiştir. Kurağa tolerans yönünden en alt değerler ise Siyez-1, Siyez-2 ve Kavlıca genotiplerinde elde edilmiştir. Tüp ortamında yapılan çalışmada incelenen kurağa tolerans özelliği yönünden Enola ve NKÜ Ergene en üstte yer alırken, bunları Rumeli, Prima, Esperia ve Bora genotipleri izlemiştir. Tüp ortamında en düşük değerler ise Kavlıca Beyaz, LG59, Adelaide ve Rebelde genotiplerinde elde edilmiştir. Kasa ortamında ise fide canlı kalım oranı yönünden Esperia, Rumeli, Krasunia Odes'ka, Almeria ve Falado genotipleri daha iyi sonuçlar gösterirken, Adelaide, LG59, Siyez-1 ve Siyez 2, Başkan ve Anopa ise düşük değerler vermişlerdir. Kasa ortamında incelenen tüm özellikler dikkate alındığında Enola, Mihelca, Maden, Hamza ve Aglika genotipleri kuraklık yönünden daha iyi bulunurken, Adelaide, Başkan, Spelta Beyaz, Siyez-1 ve Aldane ise düşük değerler vermişlerdir. The study was organized in 3 different ways. In laboratory conditions, the study was conducted in 5 different drought environments (0.00 MPa, 0.25 MPa, 0.50 MPa, 0.75 MPa and 1.00 MPa applications) created with 43 genotypes of PEG6000, with 5 replications according to the Random Plots Trial Design. In the study, plant weight, root number, root length, root weight, shoot length and shoot weight characters were determined. A specially prepared tube experiment was carried out with 24 Bread wheat genotypes. Forty three genotypes, including 39 bread wheat, 1 rye, 1 kavlıca and 2 einkorn populations, and 24 genotypes were selected by utilizing the results obtained in the drought study conducted with PEG under laboratory conditions. In the study, plant height, spike length, number of spikelets per spike, number of grains per spike, grain weight per spike, root length, root weight properties were investigated. The specially prepared tube study was carried out according to the Random Blocks Trial Design with 4 replications. In crate experment as a third study, 45 genotypes were planted in 1 meter long rows in crates with a length of 10 meters and a width of 1.2 meters. In the study, for the early drought tolerance of the genotypes; Seedling survival rate, seedling growth, vegetation temperature, chlorophyll ratio, stomatal width, length and height characteristics were investigated. As a result of the analysis of variance and significance test performed on the examined traits, it was observed that there was a statistically significant change between genotypes and genotypes in terms of PEG applications, drought level applications and seedling survival rates Enola, NKÜ Ergene, Bezostoja 1 and Maden were the best genotypes in terms of drought tolerance in the studies carried out with 43 genotypes under laboratory conditions, followed by Aglika, Falado, Anopa, Selimiye, Bora and Hakan. The lowest values in terms of drought tolerance were obtained in Siyez-1, Siyez-2 and Kavlıca genotypes. Enola and NKÜ Ergene were at the top in terms of drought tolerance properties, which were examined in the study conducted in a specially prepared tube medium, followed by Rumeli, Prima, Esperia and Bora genotypes. The lowest values in specially prepared tube medium were obtained in Kavlıca Beyaz, LG59, Adelaide and Rebelde genotypes. Esperia, Rumeli, Krasunia Odes'ka, Almeria and Falado genotypes showed better results in terms of seedling survival rate in the box environment, while Adelaide, LG59, Siyez-1 and Siyez-2, President and Anopa gave low values. When all the characters examined in the safe environment are evaluated together; Enola, Mihelca, Maden, Hamza and Aglika genotypes were found to be better in terms of drought, while Adelaide, President, Spelta Beyaz, Siyez-1 and Aldane gave low values.

Çalışma NKÜ Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanında 2019 -2020 yılı yetiştirme sezonunda yürütülmüştür. Çalışmada farklı olgunlaşma grubunda yer alan Golia, Lider ve Rebelde çeşitleri kullanılmıştır. Üç ekmeklik buğday çeşidine laboratuvar koşullarında üç farklı hormonun (IAA, BAP, GA3), dört farklı dozu (0,25,50,75) üç farklı saatte (3,6,9) uygulanmıştır. Çalışmada; laboratuvar koşullarında kök sayısı, kök uzunluğu, kök ağırlığı, sürgün uzunluğu ve sürgün ağırlığı incelenmiştir. Tarla koşullarında ise üç farklı hormon (IAA, BAP, GA3) ve dört farklı hormon dozu (0,25,50,75) uygulanmıştır. Tarla çalışmalarında bitki boyu, başak boyu, bin tane ağırlığı, tane verimi ve kalite özellikleri incelenmiştir. Laboratuvar koşulunda yapılan incelemelerde hormon uygulamasının hormon, hormon dozu ve hormon saat uygulamalarının genel olarak kök özellikleri ve sürgün özellikleri üzerine önemli etki yaptığı belirlenmiştir. Yapılan önemlilik testlerinde kök sayısı üzerine en yüksek değerler IAA50 doz uygulamasında ve 6 saat süreyle uygulamada, kök uzunluğunda ise GA3 hormonu 25 mg ve 3 saat hormon uygulamasında, kök ağırlığında GA3 ve IAA 25 mg 3 saat uygulamasında bulunmuştur. Sürgün uzunluğunda en yüksek değer GA3 25 mg 6 saat uygulamasında, sürgün ağırlığında ise GA3 25 mg 6 saatte en yüksek değerler bulunmuştur. Buğdayda kök özellikleri yönünden IAA, 25 mg ve 3-6 saat uygulamalarının en etkili olduğu, sürgün özellikleri bakımında ise GA3 25 mg ve 6 saat uygulamalarının en iyi olduğu belirlenmiştir. Tarla koşullarında yapılan hormon ve hormon dozu uygulamalarında en yüksek tane verimi IAA ve BAP uygulamasında (BAP: 775,31 kg/da, IAA: 767,28 kg/da) elde edilirken, doz olarak en yüksek değer 50, 75, 25 doz uygulamalarında elde edilmiştir. Hormon uygulanmayan parseller istatistiki olarak en düşük değerleri vermiştir. Kalite özellikleri incelendiğinde hormon uygulamasının önemli kalite kriterlerinden olan normal sedim ve protein oranı üzerine önemli derecede olumlu etki yaptığı belirlenmiştir. The study was carried out in the experimental area of TNKU Faculty of Agriculture, Department of Field Crops in the growing season of 2019-2020. Bread wheat varieties, which have different maturing characteristics such as Golia, Lider and Rebelde in the study were used as materials.Three different hormones (IAA, BAP, GA3), four different doses (0,25,50,75) and four different hours (3,6 and 9 hours)in laboratory conditions were applied to the seeds of three bread wheat varieties. In laboratory conditions, root number, root length, root weight, shoot length and shoot weight were examined. In field conditions, three different hormones (IAA, BAP, GA3) and four different hormone doses (0,25,50,75 mg) were applied to the growing plants. Plant height, spike height, thousand grain weight, grain yield and quality characteristics were investigated in field conditions. According to the results obtained in the laboratory condition, it was determined that hormone application, hormone dose and hormone hour applications had a significant effect on root and shoot characteristics The highest values on the number of roots were obtained with the application of 50 mg dose of IAA hormone for 6 hours. The highest values in root length are at 25 mg dose and 3 hours application of GA3 hormone.In root weight, the highest values were obtained in 25 mg dose and 3 hour applications of GA3 and IAA hormones. While the highest value in shoot length was obtained in 25 mg 6 hours application of GA3 hormone, it was found in 25 mg dose and 6 hour application of GA3 hormone in shoot weight. In terms of root properties of wheat, 25 mg dose and 3-6 hour applications of IAA hormone and 25 mg dose and 6 hour application of GA3 hormone were determined to be the most effective in terms of shoot properties. While the highest grain yield is obtained in IAA and BAP applications (BAP: 775.31 kg/da, IAA: 767.28 kg/da) in hormone and hormone dose applications performed in field conditions, the highest value as hormone dose is obtained in 50, 75, 25 dose applications, respectively. Plants that were not treated with hormones gave statistically the lowest values. When the quality characteristics are examined, it has been determined that hormone applications have a significant increasing effect on normal sediment and protein ratio, which are important quality criteria.

Çalışmada, 58 sentetik buğday hattı ve 6 ekmeklik buğday çeşidi materyal olarak kullanılmıştır (Çizelge 3.1). Sentetik ekmeklik buğday hatları CIMMYT den sağlanmıştır. Denemede standart olarak Selimiye, Flamura 85, Pehlivan, Aldane, Bereket ve Gelibolu ekmeklik buğday çeşitleri kullanılmıştır. Denemelerde ekmeklik buğday genotipleri 8x8 kısmen dengeli latis deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Denemelerde her genotip 2 metrelik sıralara 4 sıra olarak metrekareye 500 tohum olacak şekilde elle ekilmiştir. Çalışmada, tane verimi, bitki boyu, başak uzunluğu, kışa dayanım, stoma sayısı, boyu ve eni, bitki örtüsü, sıcaklığı, yaprak klorofil içeriği, yatma oranı ve açısı, sarı pas, mumsuluk, külleme, septorya, kök çürüklüğü, protein oranı, gluten, gluten indeksi, sedimentasyon, gecikmeli sedimentasyon, embriyo kararması, süne emgi oranı incelenmiştir. Ayrıca incelenen genotiplerde gliadin band desenleri belirlenerek genotipik farklılıkları ortaya konmuştur. Elde edilen verilere göre buğday genotiplerinde tane verimi ilk yıl 256,00-642,00 kg/da, ikinci yıl ise 200,00-900,00 kg/da arasında değişmiştir. İlk yıl en yüksek dekara tane verimi 642,00 kg/da ile ZFSN 4, HRSN 7-12 ve HRSN 7-6 da elde edilmiştir. En düşük verim ise 256,00 kg ile ZFSN 30 ve 266,00 kg ile ZFSN 16 da bulunmuştur. İkinci yıl en yüksek tane verimi 900,00 kg ile HRSN 1-14 ve 833,33 kg ile HRSN 1-11 de elde edilirken, en düşük verim ise 200,00 kg/da ile HRSN 2-14 ve 233,00 kg /da ile HRSN 14-2 de elde edilmiştir. İlk yıl ZFSN 4, HRSN 7-12, HRSN 7-6, ZFSN 33, HRSN 11-11, HRSN 12-14, HRSN 12-9, HRSN 10-9, ZFSN 21, HRSN 2-16, HRSN 4-10, ZFSN 5, ZFSN 31, HRSN 1-14, ZFSN 28, 500,00 kg/da üzerinde dekara tane verimi ile bölge için ümitvar genotiplerdir. İkinci yıl ise, HRSN 1-14, HRSN 1-11, ZFSN 7, HRSN 11-14, HRSN 13-2'nin verimleri 700,00 kg/da'ın üzerinde olup Flamura 85 sentetik çeşidini geçmişlerdir. ZFSN 24, Pehlivan çeşidi, HRSN 12-11, HRSN 11-11, HRSN 14-18, HRSN 15-13 hatları Aldane çeşidinden daha yüksek verim vermişlerdir. Her iki yılda da dekara tane verim yönünden bazı sentetik buğday genotipleri bölge ortalamasına göre oldukça düşük değerler verirken bazı genotipler standart çeşitlerle aynı hatta daha yüksek tane verimi vermişlerdir. Trakya bölgesi'nde önemli sorunlardan olan kök çürüklüğü yönünden en düşük değerler ZFSN 3, ZFSN 8, HRSN 6-2, ZFSN 26, HRSN 13-17 ve ZFSN 6 sentetik buğday genotiplerinde belirlenmiştir. Buğday genotipleri abiyotik stres faktörleri, biyotik stres faktörleri, kalite karakterleri ve kök çürüklüğü yönünden incelendiğinde, abiyotik stres faktörleri, HRSN 13-2, HRSN 12-11, HRSN 15-13, HRSN 12-9, ZFSN 16, ZFSN 7 ve HRSN 11-14; biyotik stres faktörleri HRSN 13-9, HRSN 13-17, ZFSN 7, HRSN 6-2, ZFSN 32, HRSN 9-7, HRSN 1-14, HRSN 10-9, HRSN 1-6, HRSN 11-11 ve ZFSN 24, HRSN 4-10, ZFSN 22, HRSN 14-18 ve ZFSN 16; kalite özellikleri ZFSN 2, HRSN 14-10, ZFSN 30, HRSN 6-8, HRSN 14-18, HRSN 14-2 ve HRSN 15-6 ve kök boğazı çürüklüğü yönünden ZFSN 3, ZFSN 8, HRSN 6-2, ZFSN 26, HRSN 13-17 ve ZFSN 6 en üstün genotipler olarak belirlenmiştir. İncelenen kriterler birlikte değerlendirildiğinde, HRSN 14-18, ZFSN 16, ZFSN 7 ve ZFSN 6-2 sentetik buğday genotipleri en ümitvar genotipler olarak bulunmuşlardır. In this study, 58 synthetic wheat lines and 6 bread wheat varieties were used as materials (Table 3.1). Synthetic bread wheat lines were provided from CIMMYT. Selimiye, Flamura 85, Pehlivan, Aldane, Bereket and Gelibolu bread wheat varieties were used as standard in the experiment. In this study, bread wheat genotypes were established according to 8x8 partially balanced lattice experiment design with 3 replications. In the experiments, each genotype was sown by hand at the rate of 500 seeds per square meter and was 2 m in length with 4 rows. In this study, grain yield, plant height, spike length, winter resistance, stoma number, length and width, plant covered temperature, leaf chlorophyll content, lodging rate and angle, yellow rust, waxiness, powdery mildew, septoria, root rot, protein ratio, gluten rate, gluten index, sedimentation, retarted sedimentation, black point, sunny pest damage rate were investigated. In addition, genotypic differences were determined by determining gliadin band patterns. According to the obtained data, grain yields of wheat genotypes ranged between 256.00-642.00 kg/da in the first year and 200.00-900.00 kg/da in the second year. The highest grain yield per decare was obtained with ZFSN 4, HRSN 7-12 and HRSN 7-6 lines with 642.00 kg/da in the first year. The lowest grain yield was found in ZFSN 30 with 256.00 kg/da and ZFSN 16 with 266.00 kg/da. The highest grain yield was obtained with HRSN 1-14 with 900.00 kg/da and HRSN 1-11 with 833.33 kg/da, while the lowest yield was HRSN 2-14 with 200.00 kg/da and HRSN 14-2 with 233.00 kg/da synthetic wheat lines in the second year. ZFSN 4, HRSN 7-12, HRSN 7-6, ZFSN 33, HRSN 11-11, HRSN 12-14, HRSN 12-9, HRSN 10-9, ZFSN 21, HRSN 2-16, HRSN 4-10, ZFSN 5, ZFSN 31, HRSN 1-14 and ZFSN 28 lines were found as promising genotypes for grain yields of more than 500.00 kg / da in the region in the first year. In the second year of the study, HRSN 1-14, HRSN 1-11, ZFSN 7, HRSN 11-14 and HRSN 13-2 synthetic lines having a grain yield of more than 700.00 kg were obtained the higher yields than Flamura 85 varieties. ZFSN 24, HRSN 12-11, HRSN 11-11, HRSN 14-18, HRSN 15-13 lines produced higher yields than Aldane. In terms of grain yield per decare, some synthetic wheat genotypes obtained very low grain yield compared to the region average, while some synthetic wheat genotypes yielded similar or higher grain yields with standard varieties. When genotypes were examined in terms of root rot, which is one of the important problems in the Thrace region, the lowest values were determined in ZFSN 3, ZFSN 8, HRSN 6-2, ZFSN 26, HRSN 13-17 and ZFSN 6 synthetic wheat genotypes. When wheat genotypes examined, abiotic stress factors, biotic stress factors, quality characteristics and root rot were evaluated in terms of wheat genotypes; HRSN 13-2, HRSN 12-11, HRSN 15-13, HRSN 12-9, ZFSN 16, ZFSN 7 and HRSN 11-14 lines in terms of abiotic stress, HRSN 13-9, HRSN 13-17, ZFSN 7, HRSN 6-2, ZFSN 32, HRSN 9-7, HRSN 1-14, HRSN 10-9, HRSN 1-6, HRSN 11-11, ZFSN 24, HRSN 4-10, ZFSN 22, HRSN 14-18, ZFSN 16 lines in terms of biotic stress, ZFSN 2, HRSN 14-10, ZFSN 30, HRSN 6-8, HRSN 14-18, HRSN 14-2 and HRSN 15-6 lines in terms of quality characters, and ZFSN 3, ZFSN 8, HRSN 6-2, ZFSN 26, HRSN 13-17 and ZFSN 6 in terms of root rot were determined as the most superior genotypes. When the examined characters are evaluated together, HRSN 14-18, ZFSN 16, ZFSN 7 and ZFSN 6-2 synthetic wheat genotypes were found to be the most promising genotypes. 157

Araştırma, 2016-2017 yetiştirme döneminde Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Deneme Alanı'nda tesadüf blokları deneme desenine göre yürütülmüştür. 2016 yılında ekimi yapılan Pehlivan, Sana, Tina, Tekirdağ, Gelibolu, Nina, Flamura-85, Saban, Kate A-1 buğday genotiplerine Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 22, Lr 24, Lr 34 kahverengi pas dayanıklılık genlerini içeren izogenik hatlardan baba olarak kullanılarak melezleme yapılmıştır. Araştırmada ekmeklik buğday genotipleri, Lr genleri içeren izogenik hatlar ve bunların melezlenmesi sonucu elde edilen F2 populasyonları deneme alanına her genotip için 2 sıra olmak üzere 5 metrelik sıralara 3 tekrarlamalı olarak ekilmiştir. Ekim sırasında denemenin başına, sonuna ve her 10 sırada bir olmak üzere kahverengi pasa hassas olan Morocco genotipi ekilmiştir. Deneme alanındaki bitkilerde hastalık değerlendirmeleri 2 dönemde (erken - geç) Modifiye edilmiş Cobb skalası (Peterson et al. 1948) baz alınarak yapılmıştır. Tarla koşullarında yapılan hastalık okumalarına göre ekmeklik buğday çeşitleri ve Lr 9 ve Lr 24 izogenik hatları arasındaki tüm melez kombinasyonlarının kahverengi pasa dayanıklılık özelliği gösterdiği belirlenmiştir. Buna karşın bu üç ekmeklik buğday çeşidi ile Lr 14, Lr 19, Lr 22 ve Lr 34 dayanıklılık genlerini taşıyan izogenik hatlar arasında yapılan melez dölleri ise kahverengi pasa karşı hassas özellik göstermiştir. Flamura-85, Pehlivan, Saban ekmeklik buğday genotipleri ve 6 farklı kahverengi pasa dayanıklılık geni taşıyan izogenik hatlar arasındaki melez popülasyonlarda yapılan SSR analiz sonuçlarına göre Lr 9 ve Lr 19 genini tüm bireylerin taşıdığı belirlenmiştir. Lr 22 geninin ise F2 bitkilerinde farklı oranlarda aktarıldığı belirlenmiştir. Lr 24 geni ise Flamura çeşidi ile yapılan melezlerin tümünde, Saban melezlerinde ise % 33 oranında aktarılmıştır. Lr 34 geni melez populasyonlarda ise melezlenen buğday genotipine göre farklı oranlarda bulunmuştur. Elde edilen veriler Trakya Bölgesi için özellikle Lr 9 ve Lr 24 dayanıklılık geninin önemli seleksiyon kriteri olduğunu göstermektedir. Ekmeklik buğday çeşitleri ile Lr 22 geni bulunan izogenik hat arasındaki melez kombinasyonlarda Lr 22 geninin bulunmaması bu gen yönünden daha ayrıntılı çalışmalar yapılması gerektiğini ortaya koymaktadır. Yapılan melez popülasyonlarda Lr 14, Lr 19 ve Lr 34 kahverengi pasa dayanıklılık genleri bulunmasına rağmen yüksek oranda hastalık oluşması Trakya Bölgesi' nde hastalık ırkları yönünden önem taşımadığını göstermektedir. The research was carried out according to the randomized block trial design in the Field Crops Experimental Area of the Faculty of Agriculture of Namık Kemal University in 2016-2017 cultivation period. Pehlivan, Sana, Tina, Tekirdağ, Gallipoli, Nina, F-85, Saban, Kate A-1 bread wheat varieties and brown rust resistance genes Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 22, Lr 24, Lr 34 (father) isogenic lines crossed. In this study, F2 populations obtained as a result of cross-breeding wheat genotypes and isogenic lines containing Lr genes were planted in 5-row rows with 3 replications for each genotype. In the planting of F2 plants, Morocco genotype, which is sensitive to brown rust, was planted in every 10th order. Disease evaluations in the plants in the trial area were done in 2 periods (early and late) based on the modified Cobb scale (Peterson et al. 1948). It was determined that all hybrid combinations between bread wheat varieties and isogenic lines with Lr 9 and Lr 24 genes showed leaf rust resistance according to the disease readings in field conditions. On the other hand, hybrid progenies between bread wheat varieties and isogenic lines carrying Lr 14, Lr 19, Lr 22 and Lr 34 showed sensitive to leaf rust. According to the results of SSR analysis performed in the hybrid populations between three bread wheat genotypes and the isogenic line carrying 6 different brown rust resistance genes, it was determined that all F2 progenies carried Lr 9, Lr 19 genes. The Lr 22 gene was found at different rates in F2 plants of the hybrid combinations. The Lr 24 brown rust gene was transferred to all of the hybrid offspring made with the Flamura cultivar, while this ratio was 33% in the Saban hybrids. The Lr 34 gene was found to be different in the hybrid populations compared to the hybridized wheat genotype. The data obtained indicate that Lr 9 and Lr 24 leaf rust resistance genes are important selection criteria for Thrace region. The lack of the Lr 22 gene in the hybrid combinations between the bread wheat varieties and the isogenic line with the Lr 22 gene showed that more detailed studies should be carried out for this gene. Althoug the transfer of Lr 14, Lr 19, and Lr 34 brown rust resistance genes in hybrid populations, high rates of disease in F2 plants of these combinations indicate that these genes are not important in terms of disease races in Thrace region. 59

Çalışmada ekmeklik buğday genotipleri erkenci, orta ve geççi olarak üç farklı olgunlaşma grubunda olarak 1 Kasım, 15 Kasım ve 30 Kasım tarihlerinde olmak üzere üç farklı ekim zamanında ekilmiştir. Bu çeşitlerin tohumları ekim öncesi 4 farklı tohum ilacı ile ilaçlanmıştır. Çalışmada materyal olarak Esperia, Genesi ve Anapo çeşitleri kullanılmıştır. Çeşitler 3 farklı ekim zamanın da 4 farklı tohum ilacı (Prothioconazole+tebuconazole, Carboxin+thiram Prochloraz+tiriticonazole ve kontrol) uygulamasından sonra ekilmiştir. Çalışmada ekmeklik buğday çeşitlerin de bitki boyu, başak uzunluğu, başakta tane sayısı, bitki tane verimi, hektolitre ağırlığı, kök ve kök boğazı çürüklüğü, başak tane verimi, sedimentasyon, gluten, gluten indeks, protein oranı, süne emgi oranı ve embiryo kararması incelenmiştir. Dekara tane verimi üzerine ekim zamanı, çeşit, ilaç, çeşit*ilaç interaksiyonu istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Farklı ekim zamanında en yüksek tane verimi 491,24 kg ile 15 Kasım da yapılan ekimden elde edilmiştir. Farklı tohum ilaçlarında ise en yüksek dekara tane verimi 462,77, 453,40 ve 450,90 kg ile Carboxin+thiram, Prochloraz+tiriticonazole ve Prothioconazole+tebuconazole ilaç uygulamalarında elde edilmiştir. En düşük tane verimi ise dekara yaklaşık 130 kg azalma ile ilaç uygulanmamış alanlardan elde edilmiştir. Kök çürüklüğü üzerine farklı tohum ilaçı uygulaması etkisi istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Farklı ekim zamanında en düşük kök çürüklüğü %2,714 ile Prothioconazole+tebuconazole ilaçlama uygulamasından olmuş, bunu %3,31 ile Prochloraz+tiriticonazoleile ilaç uygulaması izlemiştir. En yüksek kök çürüklüğü ise en erken ekim 01 Kasım da yapılan ekimde %3,64 ile olmuştur. Elde edilen veriler ekim zamanının ii erken yapılmasının kök çürüklüğünü artırdığını göstermektedir. Dört farklı ilaçlamada ise en yüksek kök çürüklüğü %5,59 ile ilaç uygulanmayan parsellerde gözlenmiştir. En düşük kök çürüklüğü ise sırasıyla %1,96, %2,10 ve %2,89 kök çürüklüğü ile aynı istatistik grupta ye alan Prothioconazole+tebuconazole, Carboxin+thiram ve Prochloraz+tiriticonazole ile ilaç uygulamasında elde edilmiştir. İncelenen başak uzunluğu, başakta tane sayısı, başakta tane verimi, gluten oranı, gluten indeksi, sedimantasyon oranı, protein oranı, süne emgi oranı ve embiryo kararması üzerine ekim zamanı, çeşit ve tohum ilacı kullanımının önemli düzeyde etkili olduğu bulunmuştur. Three bread wheat varieties (Anapo, Esperia and Genesi) which were early, medium and late in the study were sown at three different sowing times on October 20, November 5 and November 24. Seeds of these varieties were sown after spraying with 4 different seed pods (Prothioconazole+tebuconazole, Carboxin+thiram Prochloraz+tiriticonazoleand control). In the study, plant height, spike length, grain yield per decar, test weight, root and crown rot, grain yield per spike, sedimentation value, gluten value, gluten index, protein ratio, sunn pest damage rate rate and black point on grain were investigated in bread wheat cultivars. The sowing time, genoypes and seed treatment were found to be significantly effective on spike length, number of seeds per spike, grain yield per spike, gluten ratio, gluten index, sedimentation rate, protein ratio, sunn pest damage rate and black point in grain. In the study, the effect of sowing time, seed, seed treatment, and seed x treat treatments on decar yield was statistically significant. At the time of different sowing the highest grain yield was obtained from October 5th with 491.24 kg. In the case of different seed treatment, the highest grain yield was obtained from as Carboxin+thiram, Prochloraz+tiriticonazole and Prothioconazole+tebuconazole treatments with 462.77, 453.40 and 450.90 kg/da, respectively. The lowest grain yield was obtained from untreated areas with a reduction of 130 kg of grain yield. The effect of different seed treatments on root and crown rot was statistically significant. At the time of different sowing, the lowest root and crown rot was Prothioconazole+tebuconazole application with 2.714%, followed by Prochloraz+tiriticonazoletreatment with 3.31%. The highest root and crown rot was counted at 3.64% on the earliest planting date (October 20). According to the obtained data, the early sowing time in wheat increases the root and crown rot. For the four different seed treatments, iv the highest root and crown rot was obtained in notreatment plants with 5.59%. The lowest values were obtained in Prothioconazole+tebuconazole, Carboxin+thiram and Prochloraz+tiriticonazoletreatment in the same statistical group with 1.96%, 2.10 and 2.89 root and crown rotroot rot, respectively. In order to reduce the damage of root and root rot in wheat, it is advisable not to make the sowing time early, to select appropriate varieties and to spray the seeds with suitable medicines before sowing. Key Words : Root and crown rot, seed treatment, sowing time, grain yield and yield components, quality chracters

Araştırma, 2016-2017 yetiştirme dönemi tesadüf blokları deneme desenine göre yürütülmüş ve 20 tane melezin F2 materyali olarak kullanılmıştır. Bitkilerden 2 dönemde (Erken- Geç) hastalık okumaları Modifiye Cobb skalasına göre yapılmıştır. NKÜ Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri bölümüne ait 20 ekmeklik buğday F2 hatları Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 24, Lr 34 ve Lr 35 genlerinin taşıyıp taşımadıklarının belirlenmesi amacıyla CIMMYT-Meksika'dan sağlanan izogenik hatlar kullanılmıştır. Çalışma kahverengi pasa dayanıklılığın moleküler karakterizasyonu için Basit Dizi Tekrarları (SSR) analizlerlerinde 6 SSR markırı (J13, Xgwm146, Gb, J09, Lr35 ve csLV34) kullanılarak F2 popülasyonları Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 24, Lr 34 ve Lr 35 genleri yönünden incelenmiştir. 2016-2017 yetiştirme dönemi bölgede iklim koşulları nedeni ile kahverengi pas yönünden tarla koşullarında önemli bir hastalık bölge düzeyinde gözlenmemiştir. Fakülte deneme alanında da 12 F2 popülasyonunda hastalık gözlenmezken Szala/Genesis melezinde 20R değeri gözlenmiştir. Elde edilen verilere bakıldığında ekmeklik buğday F2 döllerinin kahverengi pasa dayanıklılığının önemli düzeyde farklı olduğu belirlenmiştir. Bazı F2 dölleri dayanıklılık gösterirken, bazı F2 döllerinde ise dayanımın düşük olduğu gözlenmiştir. Sonuç olarak, SSR markırları ile yapılan analizler sonucunda, F2 döllerinin tümü Lr 9 ve Lr 24 genini taşımamaktadır. Lr14 genini 16 ve Lr35 genini 14 tane ekmeklik buğday F2 dölleri taşımaktadır. Lr 19 ve Lr 34 genlerini sırası ile 3 ve 5 tane ekmeklik buğday F2 dölleri taşımaktadır. Elde edilen verilere göre kahverengi pas çalışmalarında Lr 9 genine ve Lr 24 genine dayanıklılığın öncelikli olarak dikkate alınması gerektiği ortaya koymaktadır. Yapılacak çalışmalarda F2 de daha fazla bitki ile çalışmanın elde edilecek sonuçların daha sağlıklı olmasını sağlayacaktır. The study was carried out between 2016 and 2017 according to randomized block trial design and 20 F2 hybrid population was used as material. The brown rust level in the plants was determined according to the Modified Cobb scale. The study was carried out in the experimental field and laboratory of the NKU Agricultural Faculty Field Crops Department and the isogenic lines provided from CIMMYT-Mexico were used to determine whether the Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 24, Lr 34 and Lr 35 genes were carried in 20 populated wheat F2 populations. SSR analysis was performed for the molecular characterization of the brown pasa durability and the F2 populations Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 24, Lr 34 and Lr 35 with the 6 SSR markers (J13, Xgwm146, Gb, J09, Lr35 and csLV34) . Due to the climatic conditions in the region in 2016-2017, a significant disease rate in field conditions was not observed at the regional level. While no disease was observed in the 12 F2 population on the experimental area, the 20R value was observed in the Szala / Genesis hybrid. When examined in the obtained data, it is seen that the tolerance of the wheat F2 popülations to leaf rust disease is considerably different. As a result of the analysis with the SSR markers, all of the F2 populations have carry the Lr 9 and Lr 24 genes. In the fourteen F2 populations, Lr 14, Lr 16 and Lr 35 genes were identified. The genes of Lr 19 and Lr 34 was seen 3-5 wheat F2 populations. The obtained data suggest that the Lr 9 gene and Lr 24 genes should be considered as important selection criteria in leaf rust studies. In the work to be done, working with more plants in F2 will make the results more beneficial. 57

Markanalık buğday (Triticum durum L.) genotipleri arasında çoklu dizi Line tester yöntemine göre yapılan melezlemeler sonucunda (4 makarnalık buğday (Triticum durum L.) çeşidi ile 7 makarnalık buğday (Triticum durum L.) elde edilen 28 melez kombinasyonda değerlendirmeler yapılmıştır. Melez populasyonlar ve ebeveynler üzerinde tane verimi ve verim özellikleri (bitki boyu, hasat indeksi, başak uzunluğu, başakçık sayısı, başakta tane sayısı, başakta tane ağırlığı, hasat indeksi, başak indeksi) yönünden gözlem ve ölçümşer yapılarak makarnalık buğday ıslah çalışmalarına katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Yüksek tane verimi için yüksek hasat indeksi temel alınmaktadır. Ebeveynlerin hasat indeksi değerleri % 23.57 ile % 40.82 arasında değişmiştir. En düşük hasat indeksi değeri NZFM-6 hattında, en yüksek hasat indeksi ise NKU Ziraat çeşidinde elde edilmiştir. Melezlerin hasat indeksi değerleri % 27.70 ile % 46.29 arasında değişmektedir. Melez ortalamaları ise % 37.00 olarak hesaplanmıştır. En düşük hasat indeksi NZFM-8 x Zolotko melezinde, en yüksek hasat indeksi değeri ise NZFM-8 x Cham-3 melezinde elde edilmiştir.Yüksek tane verimi için yüksek hasat indeksini temel alan bir seleksiyon temel alındığında NZFM 9, Pitegora ve Levante yüksek hasat indeksine sahip çeşit geliştirmek içim uygun ebeveyn olarak göze çarpmaktadır. Melezlerde ise NZFM-7 x Levante, NZFM-8 x Levante ve NZFM-13 x Pitegora kombinasyonları gösterdikleri yüksek ÖKK, yüksek heterosis ve heterobeltiosis değerleri açısından üzerinde durulması gereken melez kombinasyonlarıdır. This research was carried out in order to durum wheat for trakya conditions (Triticum durum L.) hybrids and four durum wheat in Tekirdağ to determine their parents (Triticum durum L.) 7 durum wheat varieties (Triticum durum L.) hybridization by using the line method between the line (28 hybrid Combination). Harvest index, plant height, spikelet number, number of grains per spike, spike seed weight, harvest index, spike index and plant height on F1 plants and parents investigated which a large durum wheat production potential is intended to contribute to the appropriate variety development work Thrace. Determination of specific combining ability in general combinations in hybrids, identification of hybrid combination of heterosis and heterobeltiosis and promising hybrid combinations and it is aimed to contribute to appropriate variety development studies for large wheat production potential, Trakya-Marmara Region. The twenty eight hybrid combinations obtained from the hybrid between 11 parents in 2014-2015 breeding year and hybrid combinations and parents was sown as randomized block experimental design in Namik Kemal University Faculty of Agronomy in 2015-2016 growing research area. Plant height, spikelets number per spike, number of grains per spike, grain weight per spike, spike index and harvest index, measured and weighed in hybrid population and parents. The combination abilities, heterosis and heterobeltiosis values in combinations of hybrid and parents were calculated for the traits examined. 60

Araştırma Tekirdağ ili ekolojik koşulları altında 2014 ve 2015 yıllarında, Hayrabolu, Malkara, Süleymanpaşa, Şarköy, Saray, Ergene, Marmaraereğlisi, Çorlu, Muratlı, Kapaklı ve Çerkezköy olmak üzere on bir farklı ilçede yürütülmüştür. Flamura 85, Esperia, Dropia, Golia, Sagittario, Rumeli, Nota, Alka, Pehlivan, Tina, İveta, Selimiye, Nina, Genesis, Yubileyneya 100, Anapo, TT 601, Quality, Enola, Andino, Guardalupe, Krasunia, Colfiorito, LG 59, Jubilernka olmak üzere 25 adet sertifikalı ekmeklik buğday çeşitleri değerlendirilmiştir. Çalışmada; kalite özellikleri olarak glüten, glüten indeks, normal sedimantasyon, beklemeli sedimantasyon, süne emgi oranı, embriyo kararması oranı, protein oranı ve tane verim değerleri incelenmiştir.Tüm çeşitlerin ortak değerlendirilmesi, her bir lokasyonda ki çeşitlerin ayrı ayrı değerlendirilmesi ve bölgede en yaygın olarak yetiştirilen iki çeşidin değerlendirmesi olarak üç farklı şekilde değerlendirme yapılmıştır. Tüm çeşitlerin değerlendirilmesi sonucunda Süleymanpaşa ilinde tane verimi 751,667-351,667 kg/da, önemli kalite kriterlerinden sedimantasyonun 72-20 ml, glüten 35-14, protein oranı % 14,40-9,90, süne emgisi 2,2-0,5; embriyo kararması 4-0,15 arasında değişmiştir.Her bir ilçe ayrı ayrı değerlendirildiğinde verim yönünden Çorlu, Marmaraereğlisi, Malkara, Muratlı ve Süleymanpaşa lokasyonlarının en yüksek verimli, Kapaklı, Çerkezköy ilçelerinin ise en düşük verimli ilçeler olduğu belirlenmiştir. Kalite özellikleri dikkate alındığında Çorlu, Muratlı, Ergene, Hayrabolu ve Süleymanpaşa ilçelerinde daha iyi kalite özelliklerinin elde edildiği, buna karşın Kapaklı, Şarköy ve Saray ilçelerinde ise kalite yönünden en düşük değerlerin alındığı belirlenmiştir. Diğer ilçeler orta gurupta yer almıştır.Bölgede yetiştirilen ve kalite özelliği iyi olan iki çeşit dikkate alındığında, çeşitlerin kalite özellikleri yetiştiği lokasyona göre önemli oranda değişim göstermiştir. Buda genotip ve yetişme bölgesinin yanında kültürel uygulamaların da kalite üzerine önemli derecede etki ettiğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: Tekirdağ, kalite, verim, protein, embriyo kararması, glüten, sedimantasyon, süne emgisi. The research was carried out in the counties of Hayrabolu, Malkara, Merkez, Şarköy, Saray, Ergene, Marmara ereğlisi, Çorlu, Muratlı, Kapaklı and Çerkezköy of Tekirdag in 2015 year. In the study, bread wheat cultivars as Flamura 85, Esperia, Dropia, Golia, Sagittario, Rumeli, Nota, Alka, Pehlivan, Tina, Iveta, Selimiye, Nina, Genesis, Yubileyneya 100, Anapo, TT 601, Quality, Enola, Andino, Guardalupe, Krasunia, Colfiorito, LG 59, Jubilernska were evaluated.Gluten, gluten index, sedimentation, delayed sedimentation, sunn pest damage rate, black point, protein ratio and yield values were investigated in the bread wheat varieties. The obtained data were analyzed in three different ways as all varieties grown at 11 locations, varieties grown at each locality and two bread wheat varieties commonly grown in the region.As a result of evaluation of all varieties, the following results such as grain yield 751,667-351,667 kg / da, sedimentation rate 72-20 ml, gluten rate 35-14 ml, protein rate 14,40-9,9, sunn pest damage rate 2.2-0.5% of and black point 4.0-0.15% were found.The quality characteristics of bread wheat varieties varied according to the locations where they were grown. Some regions as Muratlı, Çorlu and Hayrabolu have given higher quality values than other regions such as Saray and Şarköy.Keywords: Tekirdağ, qualiy, yield, protein, black point, gluten, sedimentation, sunn pest damage. 281

Çalışmada farklı dönemlerde ıslah edilmiş ekmeklik buğday çeşitleri ve Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü Tarafından kombinasyon ıslahı ile elde edilen F2 döllerinden anter kültürü ile geliştirilen double haploid hatlar ve bölgede yetiştirilen çeşitler materyal olarak kullanılmştır. Çalışmada fiziksel özellikler olarak; bitki boyu, başak uzunluğu, başaktaki dane sayısı, başak dane ağırlığı, başak ağırlığı, dane verimi ve başaklanma gün sayısı incelenmiş ve bunların hepsi de istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Araştırılan özellikler bakımından kalite analizlerinde ise nem, süne zararı, embriyo kararması, protein oranı, gluten ve gluten indeks, sedimantasyon ve bekletilmiş sedimantasyon incelenmiş ve bu özelliklerin tamamı istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Yapılan çalışmada gerek kalite gerekse fiziksel özellikler bakımından istenilen değerler veren double haploid melez Flamura85/Golia hattı tespit edilmiştir. In the study different periods have been breeding bread wheat varieties and Namık Kemal University established using the Faculty of Agronomy Department developed by anther culture of the resulting F2 progeny with a combination of breeding by double haploid as materials and their physical and quality characteristics of the double haploid lines derived from hybrids were examined. In the study the physical properties; plant height, spike length, grain piece in spike, spike grain weight, spike weight, grain yield and heading examined the number of days and all of them were statistically significant as well. In terms of quality of analysis investigated the characteristics of moisture, stink bug damage, embryo darkening, protein content, gluten and gluten index, sedimentation and suspended sedimentation was examined and found to be statistically significant all of these characters. In this study, desired values of the terms of quality and psysical properties that are resulted; hybrid double haploid line Flamura85/Golia was determined.