Search

Purpose: Serum surfactant protein D (SP-D) plays roles in the body such as protection against viral infection,bacterial and fungal clearance, clearance of apoptotic cells and suppression of inflammation. This study aims toexamine the relationship between SP-D level and coronavirus disease (COVID-19) severity.Methods: 80 patients (30 with mild disease and 50 with severe/critical COVID-19), and 50 healthy volunteerswere enrolled in the study. SP-D levels were analyzed by ELISA in serum samples.Results: The median of SP-D was found to be 2.47 (1.67-7.79) ng/ml in mild disease and 5.65 (3.09-16.55) ng/ml in severe/critical disease groups, while 2.89 (10.8-6.24) ng/ml in the healthy controls. The differences in SP-Dlevels between the severe/critical disease group compared to both mild disease and control groups were foundstatistically significant (p=0.007 and 0.001, respectively). ROC analysis showed greater AUC for the serumSP-D levels of the severe/critical COVID-19 patients compared to mild COVID-19 disease patients (AUC=0,691,95% CI=0.56-0,822; p=0.004). Furthermore, SP-D levels were 86% sensitive and 51.6% specific at 2.44 ng/mllevel (p=0.004) to detect severe/critical patients.Conclusion: SP-D levels is useful for COVID-19 patients in the prediction of clinical severity and prognosis.SP-D is a valuable biomarker for predicting the clinical severity and prognosis., Amaç: Serum surfaktan protein D (SP-D) vücutta viral enfeksiyona karşı koruma, bakteriyel ve fungal klirens,apoptotik hücrelerin temizlenmesi ve inflamasyonun baskılanması gibi roller oynar. Bu çalışma, SP-D düzeyi ilekoronavirüs hastalığı (COVID-19) şiddeti arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçlamaktadır.Gereç ve yöntem: Çalışmaya 80 hasta (30 hafif hastalığı ve 50 ağır/kritik COVID-19) ve 50 sağlıklı gönüllü dahiledildi. Serum örneklerinde SP-D seviyeleri ELISA ile analiz edildi.Bulgular: SP-D düzeyi ortanca değeri hafif hastalıkta 2,47 (1,67-7,79) ng/ml, ağır/kritik hastalık gruplarında5,65 (3,09-16,55) ng/ml iken, sağlıklı control grubunda 2,89 (10,8-6,24) ng/ml olarak bulundu. Ağır/kritik hastalıkgrubu hem hafif hastalık hem de kontrol grubu ile karşılaştırıldığında SP-D düzeylerindeki farklılıklar istatistikselolarak anlamlı bulundu (sırasıyla p=0,007 ve 0,001). ROC analizi, hafif COVID-19 hastalığı hastalarına kıyaslaşiddetli/kritik COVID-19 hastalarında serum SP-D seviyeleri için eğri altında kalan alan daha yüksek saptandı(AUC=0.691, %95 CI=0,56-0.822; p=0,004). Ayrıca, ağır/kritik hastaları saptamak için SP-D düzeyleri 2,44 ng/ml düzeyinde (p=0,004) %86 duyarlı ve %51,6 özgül saptandı.Sonuç: SP-D seviyeleri, COVID-19 hastaları için klinik şiddeti ve prognozu tahmin etmede faydalıdır. SP-D,klinik şiddeti ve prognozu tahmin etmek için değerli bir biyobelirteçtir.

Drug Rash with Eoshinophilia and Systemic Symptoms (DRESS) sendromu ve ya diğer adıyla da bilinen İlaçla indüklenen hipersensitivite sendromu (Drug Induced Hypersensitivity Syndrome (DIHS), ilaca bağlı akut bir hipersensitivite reaksiyonudur.Başta antiepileptik ajanlar olmak üzere birçok ilaca bağlı gelişebilen bu sendromun patogenezi tam olarak bilinmemektedir. Bazı ilaçların detoksifikasyonundaki yetersizliğe bağlı artan reaktif metabolitlerin immünolojik reaksiyona neden olduğu tahmin edilmektedir. İlaçların yanısıra herpesvirüs ve Ebstein Barr Virüsü gibi benzer bir reaksyonlar DRESS sendromuna yola açabildiği düşünülmektedir. DRESS sendromunun diğer ilaçlara bağlı gelişebilen sendromlardan farklı olarak Klinik bulgularının genellikle ilacın kullanılmaya başlanmasından 2-8 hafta sonrasında başlaması ve sorumlu ilacın kesilmesiyle semptomların ilerlemeye devam etmesidir.Ateş, lenfadenopati, hematolojik bozukluklar, makülopapüler döküntü ve ve iç organ tutulumları gibi bulgular bu sendromda rastlamak sıktır. Klinik bulguların çeşitli olması ve ilaç kullanımının başlaması sonrasındaki latent periyodun 3 aya kadar uzun olabilmesi nedeniyle DRESS sendromunun tanısı sıklıkla güçtür. Tanısı gözden kaçtığında mortalitesi %10-20 civarında olup oldukça önemli bir klinik tablodur., Drug Rash with Eosinophilia and Systemic Symptoms (DRESS) syndrome, also known as Drug Induced Hypersensitivity Syndrome (DIHS), is an acute drug-induced hypersensitivity reaction. The pathogenesis of this syndrome, which can develop due to many drugs, especially antiepileptic agents, is not known exactly. This syndrome, which was denominated “hydantoin hypersensitivity” in 1950, was renamed as “DRESS syndrome” by Bocquet and his colleagues in 1996 and the first diagnostic criteria were determined.Unlike syndromes that may develop due to other drugs, DRESS syndrome customarily commences 2-8 weeks after the commencement of the drug, and symptoms perpetuate to progress after discontinuation of the responsible drug. Symptoms such as fever, lymphadenopathy, hematological disorders, maculopapular rash and internal organ involvement are common in this syndrome.Diagnosis of DRESS syndrome is often difficult, as the clinical manifestations are varied and the latent period after the initiation of drug use can be up to 3 months. Thus, it is thought that the diagnosis of DRESS should be in the minds of all doctors, especially emergency physicians.

Headache is one of the most common neurological complaints admitted to emergency deprtment (ED). In different studies, the proportion of patients admitted to the emergency room due to nontraumatic headache is around 0.5-4.5%. Most of the patients with headache (22-55%) are benign primary headaches. Among primary headaches, migraine is the most common reason for admission to the emergency department. As can be seen in all ages, it usually occurs at a young age. The male to female ratio is 3: 1 and its prevalence is estimated to be 5% in men and 15-17% in women. According to WHO's list of common diseases, loss of functionality and disability, migraine attacks are in the fifth place in women and among the first twenty diseases in men. Therefore, it is very important to manage migraine attacks in the emergency room. When we look at the previous reviews on this subject, we can deduce that they are not always appropriate for emergency physicians, since most of the articles are quite long and detailed. Our aim in this review is to give enough information in the light of current information about migraine headache that emergency physicians will need., Baş ağrısı, acil servise en sık başvurulan nörolojik şikâyetlerden biridir. Farklı çalışmalara göre acil servise non-travmatik baş ağrısı şikâyeti ile başvuran hastaların oranı %0.5-4.5 arasındadır. Baş ağrısı ile başvuran hastaların çoğu (%22-55) benign primer baş ağrısıdır. Primer benign baş ağrılarının arasında en sık acil servise başvuru nedeni migren baş ağrısıdır. Migren, en fazla genç yaşlarda olmak üzere tüm yaş gruplarında görülebilmektedir. Erkek/ kadın oranı 1/3 olup prevalansının erkeklerde %5, kadınlarda ise %15-17 olduğu tahmin edilmektedir. Dünya Sağlık Örgütüne göre, sık görülen ve işlevsellik kaybı açısından migren atakları kadınlarda beşinci, erkeklerde ise ilk yirmi hastalık arasında yer almaktadır. Bu nedenle acil serviste migren ataklarının yönetilmesi ve doğru bir şekilde tedavi edilmesi oldukça önemlidir. Bu konu ile ilgili daha önce yapılan derlemeler incelendiğinde, çoğunun oldukça uzun ve detaylı olması nedeniyle acil hekimleri için uygulanabilir olmayabileceği düşünülmüştür.Bu derlemede acil serviste çalışan hekimlere son bilimsel kılavuzlara dayalı akut migren yönetimi ile ilgili yeterli bilgi verilmesi amaçlanmıştır.

Giriş: MMP'lerin lokal fibröz kapak üzerindeki etkisi aterosklerotik plakların kopmasına yol açar ve sonuç olarak kronik bir hastalığı akut miyokard enfarktüsüne çevirerek ani ölüme sebep olabilir. ACE (Anjiotensin dönüştürücü enzim)'nin çeşitli biyolojik eylemleri iskemik kalp hastalığının patogenezinde yer alır. Bu nedenle biz de çalışmamızda anjiotensin converting enzim (ACE) ve matrix metalloproteinaz 2 (MMP-2) gen polimorfizminin KAH gelişimindeki rolünü değerlendirmeyi amaçladık.Gereç ve yöntem: Çalışmaya toplamda 300 gönüllü(100 sağlıklı/200 hasta) dahil edildi. ACE gen I/D için PCR-RFLP yöntemi ve MMP-2 (-1306 C/T) polimorfizmi için DNA dizi analizi yöntemi uygulandı. Bulgular: Gruplar arasında ACE-1 genotiplerine bakıldığında CAD grubunda D/D genotip frekansı %50, I/D genotip frekansı %29, I/I genotip frekansı %21; kontrol grubunda D/D genotip frekansı %37, I/D genotip frekansı %45, I/I genotip frekansı %18 olarak saptanmıştır. Gruplar arasında ACE-1 geni genotipi açısından anlamlı fark mevcuttur (p=0,021). CAD grubunda ise D/D genotip frekansı kontrol grubuna göre daha yüksektir. ACE-1 geni alleli sayılarına bakıldığında her iki gruptaki I ve D allel frekansları benzerdir ve istatistiksel olarak anlanmlı fark mevcut değildir (p=0,314). Sonuç: Bu çalışma MMP-2 (rs243865) gen polimoforfizmi ile koroner arter hastalığı arasında bir ilişki olmadığını göstermiştir. I/D genotip frekansı kontrol grubunda KAH grubuna göre daha yüksek, D/D genotip frekansı ise KAH grubunda kontrol grubuna göre daha yüksekti. D/D genotipli hastalarda KAH hastalığı riski artmıştır., Introduction: The rupture of atherosclerotic plaques is caused by the impact of matrix metalloproteinases (MMPs) upon the local fibrous valve and so might convert a chronic disease to a myocardial infarction, ultimately leading to instant death. Angiotensin converting enzyme (ACE) is actively engaged in the pathogenesis of ischemic heart disease. This study tries to unravel whether/how ACE and MMP-2 gene polymorphism contributes to the occurrence of Coronary Artery Disease (CAD). Materials and methods: A total of 300 individuals (100 healthy/200 patients) were included in the study. A PCR-RFLP method was utilized for ACE gene I/D and DNA sequencing MMP-2 (-1306 C/T) polymorphisms. Results: The ACE-1 gene D/D, I/D and I/I genotype frequency of the CAD cohort was 50%, 29%, and 21%, respectively whereas that of the healthy control cohort was 37%, 45% and 18%, respectively. Our findings indicate that the groups differed significantly in relation to the ACE-1 genotypes (p=0.021). The frequencies of ACE-1 gene allele I and D in both cohorts did not reveal a significant difference (p=0.314). In addition, the two groups did not manifest MMP-2 (rs243865) gene polymorphism. Conclusion: The association between MMP-2 gene polymorphism and CAD is too weak to suggest a conclusive evidence. The I/D genotype frequency remained higher in the healthy individuals than in the CAD cohort, while in the CAD group D/D genotype was more frequently than control group. Finally, the patients with D/D genotype tend to bear greater risk for cardiovascular diseases.

Purpose: Lumbar puncture(LP) is a medical procedure in which a cerebrospinal fluid sample is taken for biochemical, microbiological and cytological examination. The aim of our study was to compare the ultrasonography (USG) method to the palpation method in determining the location of LP.Methods: 203 patients were included in the study. In the study, specifying location manually or with USG was performed by the same emergency medical assistant with USG certificate who completed his 4th year. The lumbar puncture site in the participating patients was determined and marked first by ultrasound and then by manual lumbar puncture.Results: The USG method was found to be significantly more successful than the manual method in determining the LP location(p=0.012) . The USG method was found to be significantly more successful in determining the LP site than the manual method, especially when the LP site was identified in the sitting position(p=0.031). In other positions, no difference was observed between the two groups (Right p=1, Left p=0.500). Body Mass Index(BMI) affects success during site location with USG (p=0.0001). Likewise, body mass index affected the success in identifying the LP site by the manual method(p=0.0001). The USG method was found to be significantly more successful than the manual method in determining the LP site in patients with BMI>25(p=0.012).Conclusion: During the LP location by palpation or USG, as the body mass index increased, the duration of location increased significantly, too. LP site can be identified by the USG in patients whose LP site cannot be specified by palpation. In addition, the USG is more successful in obese individuals in terms of locating the LP site., Amaç: Lomber ponksiyon (LP) biyokimyasal, mikrobiyolojik ve sitolojik inceleme için beyin omurilik sıvısı örneğinin alındığı tıbbi bir işlemdir. Çalışmamızda, LP'nin yerini belirlemede ultrasonografi (USG) yöntemiyle palpasyon yöntemini karşılaştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 203 hasta dahil edildi. Çalışmada, Ultrasonografi (USG) sertifikası olan 4. yılını tamamlayan aynı acil tıp asistanı tarafından manuel veya USG ile yer belirtilmesi yapıldı. Katılan hastalarda lomber ponksiyon yeri önce USG, sonra manuel yöntem ile belirlendi ve işaretlendi.Bulgular: USG yönteminin LP yerleşimini belirlemede manuel yöntemden anlamlı derecede daha başarılı olduğu bulundu (p=0.012). LP bölgesinin belirlenmesinde, USG yöntemi özellikle oturma pozisyonunda, manuel yönteme göre anlamlı olarak daha başarılı olduğu bulunmuştur (p=0.031). Diğer pozisyonlarda iki grup arasında fark gözlenmedi (Sağ p=1, Sol p=0.500). Vücut Kitle İndeksi (VKİ) USG ile alanın yer tayini sırasındaki başarıyı etkiledi (p=0.0001). Benzer şekilde, vücut kitle indeksi, LP bölgesini manuel yöntemle tanımlamadaki başarıyı etkilemiştir (p=0.0001). BMI>25 olan hastalarda LP alanının belirlenmesinde USG yönteminin manuel yöntemden anlamlı derecede daha başarılı olduğu bulundu (p=0.012).Sonuç: Palpasyon veya USG ile LP yer tayininde, vücut kitle indeksi arttıkça, yer bulma süresi önemli ölçüde artmıştır. LP yeri palpasyon ile belirlenemeyen hastalarda USG tarafından tanımlanabilir. Ek olarak, USG, obez bireylerde LP sahasının bulunması açısından daha başarılıdır.

Purpose: The aim of this study is to define the sociodemographic characteristics of the staff other than health professionals working at XXXXXX University (XXX) Hospital, to evaluate their knowledge about Brucellosis and protection of people at risk against it, as well as their relationship with some risky practices that may cause Brucella infection.Materials and Methods: The data of the research were collected using a questionnaire comprising of 25 questions, using face-to-face interview technique. The questionnaires were applied at XXX Hospital.Results: Brucellosis is a common disease in our country. Although the participants in our study were of different age groups and worked at the hospital environment, only (4.65%) (0.58%-8.72%) of them knew that Brucellosis can be transmitted by contact with animals. Increasing age and education level negatively affected the information, attitudes and behaviors about Brucella.Conclusion: Hospital staff should be informed about Brucellosis, including awareness of the risk that the disease may be transmitted by contact with animals and / or their products or waste., Amaç: XXXXXX Üniversitesi (XXX) Hastanesinde çalışan sağlık profesyonelleri dışındaki personelin sosyodemografik özelliklerinin tanımlanması, Bruselloz ve Brusellozdan korunma hakkındaki bilgilerinin değerlendirilmesi, Brusella enfeksiyonuna yol açabilecek bazı riskli uygulamalarla olan ilişkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Araştırmadaki veriler 25 soruluk anket formu ile, yüz yüze görüşme tekniği kullanılarak toplanmıştır. Anketler, XXX Hastanesinde uygulanmıştır.Bulgular: Bruselloz ülkemizde sık görülen bir hastalıktır. Çalışmamıza katılan kişiler farklı yaş gruplarında ve hastanede çalışmasına rağmen Brusellozun sadece hayvanlarla temas sonucu bulaşabildiği (%4,65) (%0,58 - %8,72) oranında bilinmiştir. Yaş ve eğitim seviyesi artıkça Brusella hakkındaki bilgi, tutum ve davranışların çoğu zaman olumsuz yönde etkilendiği görülmüştür. Sonuç: Bruselloz hakkında hastane çalışanları dahil bilgilendirilmeli, hastalığın hayvanlar ve/veya çıkartılarıyla temas sonucu bulaşabileceği riski konusundaki bilinç artırılmalıdır.

Amaç: Çalışmanın amacı warfarin tedavisi almakta olup hastanemize başvuran hastalarda, CYP2C9 gen polimorfizmi durumu ile haftalık doz ihtiyacı, INR düzeyleri arasında ilişkiyi incelemektir. Gereç ve Yöntem: Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisine başvuran, warfarin tedavisi kullanan, toplam 100 hasta ve 100 kontrol grubu çalışma kapsamına alındı.Bulgular: Warfarin kullanan grupta CYP2C9*1 allel frekansı 148(%74), CYP2C9*2 allel frekansı 17(%8,5), CYP2C9*3 allel frekansı 35(%17,5), CYP2C9*1/1 genotip frekansı 54 (%54), CYP2C9*1/2 genotip frekansı 11(%11), CYP2C9*1/3 genotip frekansı 29 (%29), CYP2C9*2/3 genotip frekansı 6(%6) olarak saptandı. Warfarin grubunun CYP2C9 genotiplerine ve allellere göre acil servis başvurusundaki INR düzeylerine bakıldığında genotipler veya alleller arasında INR düzeyi açısından istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı (Sırasıyla p=0,475 ve p=0,483). Warfarin kullanılmaya başlandıktan sonra ilk kontrolde yapılan INR ölçümlerinde wild tip genotipe veya allele sahip bireylerde INR düzeyi diğer genotip ve allellere sahip bireylere göre belirgin olarak daha düşük saptandı (Sırasıyla p=0,038 ve p=0,032). Warfarin tedavisi sırasında ölçülen pik INR değeri de aynı şekilde wild tip bireylerde diğer genotip veya allellere sahip bireylere göre daha düşük saptandı (Sırasıyla p=0,0001 ve p=0,008).Sonuç: CYP2C9 geninin mutant allel veya genotiplerini taşıyan hastaların ilk ve pik INR değerlerinin mutasyonsuz olan gruba göre yüksek saptanmış olması bu allellerin warfarin metabolizmasına etkisini ortaya koymaktadır., Purpose: The aim of the study is to investigate the relationship between CYP2C9 gene polymorphism status and weekly dose requirement and INR levels in patients who are receiving warfarin treatment and admitted to our hospital.Materials and Methods: A total of 100 patients and 100 control groups who applied to the Emergency Department of Pamukkale University Medical Faculty, who used warfarin treatment were included in the study.Results: CYP2C9*1 allele frequency 148 (74%), CYP2C9*2 allele frequency 17 (8.5%), CYP2C9*3 allele frequency 35 (17.5%), CYP2C9*1/1 genotype frequency 54 (%54), CYP2C9*1/2 genotype frequency 11 (11%), CYP2C9*1/3 genotype frequency 29 (29%), CYP2C9*2/3 genotype frequency 6 (6%) were found in the group using warfarin. When the warfarin group was measured according to CYP2C9 genotypes and alleles, there was no statistically significant difference between the genotypes or alleles in terms of INR levels (p=0.475 and p=0.483, respectively). In the INR measurements performed in the first control after the use of warfarin, the INR level was found to be significantly lower in individuals with wild type genotype or allele compared to individuals with other genotypes and alleles (p=0.038 and p=0.032 respectively). The peak INR value measured during warfarin treatment was likewise lower in wild-type individuals than in individuals with other genotypes or alleles (p=0.0001 and p=0.008, respectively).Conclusion: The fact that the first and peak INR values of patients carrying the mutant allele or genotypes of the CYP2C9 gene were higher than the non-mutated group reveals the effect of these alleles on warfarin metabolism.

Objective: The aim in this study was to investigate if the use of Dexpanthenol could play a role in the relief of pain in the treatment of corneal abrasions (CA). Methods: Patients presenting to the BLINDED with a diagnosis of CA were conducted in this retrospective, case-control study. A detailed ocular examination was done and pain severity was assessed using a visual analogue scale (VAS) score. In group 1, subjects were treated with only topical ofloxacin %0.3 while subjects in group 2 were treated with topical ofloxacin %0.3 and dexpanthenol. Foreign body sensation, photophobia, excessive lacrimation and VAS were documented at follow up examinations. Results: 70 patients were allocated into group 1 and 68 patients were allocated into group 2. At each visit, there were significant differences in VAS scores between the groups (p0.05). All patients were free of any complications.Conclusion: Although it was shown that adding topical dexpanthenol to the treatment regimen could permit faster pain relief in treating CAs, the prospective studies should be done. Key words: Traumatic corneal abrasion, Dexpanthenol, Visual analogue scale., Amaç: Bu çalışmada amaç, Dekspantenol kullanımının travmatik kornea abrazyonlarının (KA) tedavisinde ağrının giderilmesinde etkili olabileceğini araştırmaktır.Yöntemler: Bu retrospektif, vaka kontrol çalışması KA tanısı ile KARARTILDI başvuran hastalar seçilerek yapıldı. Ayrıntılı oküler muayene yapıldı ve ağrı şiddeti görsel analog skala (GAS) skoru ile değerlendirildi. 1.grup sadece topikal ofloksasin% 0.3 ile tedavi edilirken, grup 2'deki hastalar topikal ofloksasin% 0.3 ve dekspantenol ile tedavi edildi. Takip muayenelerinde yabancı cisim hissi, fotofobi, aşırı lakrimasyon ve GAS kaydedildi.Bulgular: 70 hasta ilk grupta yeralırken, ikinci grupta 68 hasta vardı. Tüm vizitlerde GAS anlamlı olarak düşük bulundu.(p 0.05). Sonuç: KA tedavisinde Dekspantenol eklemek ağrının azaltılmasında rol oynadığı gösterilmiş olsa da, bulguların prospektif çalışmalarla desteklenmesi gerekmektedir.Anahtar kelimeler: Travmatik korneal abrazyon, Dekspantenol, görsel ağrı skalası

Amaç: Hastanemizde etkinleştirilen mavi kodların özelliklerini belirlemek ve mavi kod ekibinin performansını iyileştirmeye yönelik önerilerde bulunmaktır.Gereç ve Yöntem: Üçüncü basamak bir hastanede, 4 yıllık bir dönem içindeki gerçekleşen mavi kod çağrıları hastane veri tabanından toplanmıştır. Mavi kod çağrılarının sonuçları ve bu ekibinin performansı kaydedilmiş ve yıllara göre karşılaştırılmıştır. Ayrıca, mavi kod ekibinin başarısı ile ilgili faktörler de araştırılmıştır.Bulgular: Çalışma süresi boyunca toplam 2527 mavi kod çağrısı kaydedilmiştir. Hatalı mavi kod çağrılarının oranı % 3,7'dir. Gerçek mavi kod çağrılarına dair sonuçlar incelendiğinde, kardiyopulmoner resüsitasyon sonrasında toplam 1187 hastanın eks olduğu görülmüştür. “Çalışma saatleri içindeki" (08: 00-17: 00) çağrı sayısı ile karşılaştırıldığında “çalışma saatleri dışında" (17:00-08:00) alınan çağrıların sayısının anlamlı olarak daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. 2018'de verilen yanlış kodların sayısı 2016 ve 2015 yılları ile karşılaştırıldığında anlamlı derecede daha yüksek bulunmuş, 2018'de gerçekleşen ölüm oranının da diğer yıllara göre istatistiksel olarak daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.Sonuç: Kurumumuzdaki mavi kod çağrılarının oranı önemli ölçüde artış eğilimi göstermektedir. Mavi kod çağrılarındaki bu artışla başa çıkabilmek için, özellikle mesai saati dışındaki zamanlarda mavi kod ekibi hem personel hem de eğitim faaliyetleri açısından takviye edilmelidir., Purpose: Todetermine characteristics of code blue activations in our hospital and makesuggestions to improve the performance of code blue team.Materials and Methods: In a tertiary care hospital,code blue activations in a 4-year period were collected from hospital database.Outcomes of code blue calls and the performance of code blue team were recordedand compared according to years. Also, factors associated with code blue teamsuccess were investigated.Results:Atotal of 2527 code blue calls were recorded during the study period.Theproportion of false code blue calls was 3.7%. When outcomes of true code bluecalls were investigated, a total of 1187 patients have died followingcardiopulmonary resuscitation. Number of calls in “off times (17:00-08:00)” was significantly higher whencompared to those in “working hours (08:00-17:00)”. Number of false codes weresignificantly higher in 2018 when compared to 2016 and 2015.In 2018, mortalityrate was statistically higher when compared to other years.Conclusion: Code blue calls tend toincrease significantly in our facility. Code blue team, particularly inoff-times, must be strengthened with both personnel and training activities inorder to deal with increasing code blue calls.

Purpose:Although thrombolytic therapy is frequently used and the usage rates are welldefined in university and education-research hospitals in our country,secondary care emergency departments (ED) utilization rates in nationalliterature are not known. With this study, it was aimed to create a new dataset which is insufficient in our country.Materialsand Methods: The study was carried out retrospectivelybetween 2006 and 2008 in the secondary care ED of the biggest hospital of........... province. Data set were included diagnoses, active substance,complication status and 3-months mortality in addition to demographiccharacteristics.Results:During the study period, 57 patients received thrombolytic therapy. The medianage of the patients was 68 (IQR 54-79) and the male gender ratio was 70.2%. Thefrequency of thrombolytic therapy was 1.8 / 10.000 in all ED visits. Of alldiagnoses; the incidence of ischemic stroke was 50.9%, acute myocardialinfarction was 29.8%, arrest etiology was 10.5% and pulmonary thromboembolismwas 8.8%. Alteplase was used in 75.4% of the cases and tenecteplase was used in24.6%. The mortality rate was 57.9% in all patients.Conclusion:Thrombolytic therapy was more frequently performed in patients with ischemicstroke. Alteplase was the most commonly used thrombolytic agent because of itswide spectrum of indications. It was thought that thrombolytic usage is verylow in in the secondary care emergency departments., Amaç:Trombolitik tedavi, ülkemizde üniversite ve eğitim-araştırma hastanelerindesıklıkla uygulanmakta ve kullanım oranları daha net olarak tanımlanmış olmasınarağmen, ulusal literatürde ikinci basamak acil servis kullanım oranlarıbilinmemektedir. Bu çalışma ile ülkemizde eksik olan, ikinci basamağa ait yenibir veri seti oluşturmak amaçlanmıştır. Yöntem:Çalışma 2006-2008 yılları arasında geriye dönük olarak, ........... ilinin enbüyük hastanesinin ikinci basamak acil servisinde gerçekleştirildi. Veri seti;demografik özelliklerin yanı sıra, tanılar, kullanılan etken madde,komplikasyon durumu ve 3 aylık mortalite olarak belirlendi. Bulgular:Çalışma periyodu boyunca 57 hastaya trombolitik tedavi verildi. Hastalarınortanca yaşı 68 (IQR 54-79) ve erkek cinsiyet oranı %70,2 idi. Tüm çalışmaboyunca trombolitik tedavi kullanım sıklığı 1,8/10.000 acil servis başvurusuolarak saptandı. Trombolitik tedavi uygulanan tanılar içerisinde; iskemik inme%50,9 oranında, akut miyokard enfarktüsü %29,8, arrest etiyolojisi %10,5 ve pulmonertromboemboli %8,8 oranındaydı. Kullanılan ajanlardan alteplaz %75,4 oranında vetenekteplaz %24,6 oranında uygulandı. Tedavi uygulanan tüm hastaların 3 aylıkmortalite oranı %57,9’ idi. Sonuç: Çalışmada, trombolitik tedavi uygulamasınındaha sıklıkla iskemik inme hastalarında uygulandığı görüldü. Alteplaz, genişendikasyon spektrumu nedeniyle en sık kullanılan trombolitik ajandı. Çalışmasonucunda trombolitik kullanımının, özellikle ikinci basamak acil servislerdeoldukça düşük oranda olduğu düşünüldü.

Purpose: Variousscales are used to determine the severity of dyspnea. In this study we aimed todetermine the relationship between patient-physician evaluations by using modifiedBorg, Medical Research Council and visual analog scales.Materialsand methods: This prospective, observational,cross-sectional study included consecutive patients over 18 years who presentedwith dyspnea to emergency department. The severity was evaluated by patients withusing visual analog and Borg scales and by physicians with using visual analogand Medical Research Council Scale.Results: Ofthe 87 patients, 43 (49.4%) were male and the mean age was 72.1±12.7. Patients’visual analog scale and Borg scores (r=0.978,p≤0.001) and physicians’ visualanalog scale and Medical Research Council scores (r=0.928, p≤0.001), andalso, patient-physician visual analog scores (r=0.641, p≤0.001) andpatients’ Borg and physicians’ Medical Research Council scores (r=0.632,p≤0.001) were positively corelated. The patient-physician visual analog scoreswere found positively corelated even in age lower 65 years (r=0.413, p=0.032) and age over 65 years groups (r=0.722, p≤0.001).Physicians’ and patients’ visual analog scores were positive corelated in male(r=0.730, p≤0.001) and female (r=0.500, p≤0.001). Physicians’ MedicalResearch Council and patients’ Borg scores were significant positive corelatedin the evaluation of male (r=0.711, p≤0.001) and female (r=0.542, p≤0.001).Conclusion:Visual analog scale, Borg and Medical Research Council scales which were usedto evaluate the severity of dyspnea in the emergency department are corelatedwith each other. However, the correlation power is lower in the group of agelower than 65 years and female patients., Amaç: Tanı ve tedavi yönetiminde önemli olan nefes darlığı şiddetinibelirlemekte çeşitli ölçekler kullanılmaktadır. Bu çalışmada Modifiye Borg,Medical Research Council ve Vizüel Analog Skalaları kullanılarak nefes darlığışiddetini tanımlamada hasta ve hekim değerlendirmeleri arasındaki ilişkininbelirlenmesi amaçlandı.Gereçve yöntem:Prospektif, gözleme dayalı, kesitsel yapılan çalışmaya acil servise nefes darlığı yakınmasıyla başvuran 18 yaş üzeri ardışıkhastalar alındı. Hastalara nefes darlığı şiddetini belirlemek amacıyla VizüelAnalog ve Borg skalaları üzerinde işaretleme yaptırıldı. Hekimler tarafından danefes darlığı şiddeti Vizüel Analog ve Medical Research Council skalalarıyladeğerlendirildi. Skorlama sonuçlarının birbirleriyle olan ilişkileri incelendi.Bulgular: 87 hastanın 43’ü (%49,4) erkekti, yaş ortalaması 72,1±12,7 yıldı. HastalardaVizüel Analog Skala ile Borgskoru (r=0,978, p≤0,001), hekimlerde ise VizüelAnalog Skala ile MedicalResearch Council skoru (r=0,928,p≤0,001) arasında; hasta ile hekimkarşılaştırmalarında ise hasta-hekim VizüelAnalog Skala skorları (r=0.641,p≤0.001) ve hasta Borg ile hekim Medical Research Council skorları (r=0.632, p≤0.001) arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı. Yaş değerlendirildiğinde;hasta-hekim Vizüel Analog Skala skoru65 yaş altı (r=0,413, p=0,032) ve 65 yaş üstü grupta (r=0,722, p≤0,001) anlamlı pozitif korele saptandı. Erkek (r=0,730, p≤0,001) ve kadın (r=0,500,p≤0,001) hastaların değerlendirilmesindehasta-hekim Vizüel Analog Skala skorlarıve yine erkeklerde (r=0,711, p≤0,001) ve kadınlarda (r=0,542, p≤0,001) hasta Borg skoru ile hekim Medical Research Council Skalası skoru arasında anlamlı pozitifkorelasyonlar saptandı.Sonuç: Acil serviste hasta ve hekim gözüyle nefes darlığı şiddetini değerlendirmede kullanılan Vizüel Analog Skalası,Borg ve Medical Research Council skalaları koreledir. Ancak korelasyon gücü 65 yaş altındave kadınlarda daha düşüktür.

INTRODUCTION: The study was planned to compare the results of dynamic hip screw (DHS) and proximal femoral nail antirotation (PFNA) applications to femur intertrochanteric fractures and to implement a cost analysis.METHODS: A retrospective evaluaton was made of 75 patients who were treated for intertrochanteric femur fracture between May 2009 and December 2012. Evaluation was made of differences between the groups in reduction quality, mean duration of hospitalization, complication rates, functional outcomes and treatment costs. RESULTS: Thirty patients were treated with DHS and forty five patients with PFNA. The average follow-up period was 21.5 (12-49) months. Functional outcomes were similar, with no significant difference between the groups. Length of hospital stay was shorter in the PFNA group, the treatment and care costs were lower compared to the DHS group.DISCUSSION AND CONCLUSION: Although PFNA is a much more expensive implant than DHS, there is no significant difference between total hospital costs. Nevertheless, as DHS has similar functional results, it is still a preferrable treatment method for intertrochanteric femur fractures., GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamız femur intertrokanterik kırıklarında dinamik kalça vidası (DHS) – proksimal femoral çivi antirotasyon (PFNA) uygulamalarının sonuçlarının karşılaştırılması ve bu konuda maliyet analizinin yapılması için planlanmıştır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Mayıs-2009 Aralık-2012 tarihleri arasında intertrokanterik femur kırığı nedeniyle ameliyat olmuş 75 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Gruplar arasında redüksiyon kalitesi, ortalama yatış süresi, komplikasyon oranları, fonksiyonel sonuçlar ve tedavi masrafları açısından fark olup olmadığı değerlendirildi. BULGULAR: Otuz hastaya DHS, Kırk beş hastaya PFNA uygulandı. Çalışmamızda takip süresi ortalama 21.55 (6-49) aydır. Fonksiyonel sonuçlar gruplar arasında anlamlı fark olmayacak şekilde birbirine yakındı. PFNA uygulanan hastaların DHS uygulanan hastalara göre hastanede yatış sürelerinin kısa; tedavi ve bakım masraflarının daha düşük olduğu görülmektedir. TARTIŞMA ve SONUÇ: PFNA; DHS’ye oranla pahalı bir implant olsa da hastane toplam maliyeti değerlendirildiğinde aralarında anlamlı bir farklılık görülmemektedir. Bunun yanında benzer fonksiyonel sonuçları ile DHS intertrokanterik femur kırıklarında tercih edilebilir bir tedavi yöntemidir.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada bölgemizde 0-16 yaş grubu çocuk hastalarda üriner sistem infeksiyonuna neden olan bakteriler ve antibiyotik direnç oranlarının belirlenmesi, çeşitli idrar analiz testlerinin kültür sonuçları ile birlikte tanısal uyumunun değerlendirilmesi amaçlanmıştır.YÖNTEM ve GEREÇLER: Mart 2015- Şubat 2016 tarihleri arasında üriner sistem infeksiyonu ön tanısı alan 0-16 yaş grubu çocuk hastalara ait hem kültür hem de idrar analizi istemi olan toplam 982 idrar örneğinin sonuçları retrospektif olarak incelenmiştir. Hastalara ait idrar kültürü sonuçları ile birlikte tam otomatik idrar analizatöründe incelenen lökosit (≥10/mL) ve nitrit pozitifliği değerlendirilmiştir.BULGULAR: İdrar kültürlerinde üreme tespit edilen 196 hastada rastlanan bakteriler sıklık sırasına göre Escherichia coli (%72), Klebsiella pneumoniae (%8.6), Proteus mirabilis (%7.6), Enterococcus spp (%7) ve diğer bakteriler (%4.8) türleri olmuştur. E.coli ve K. pneumoniae izolatlarında amikasin, fosfomisin, nitrafurontain ve imipeneme karşı direnç gözlenmemiştir ve en etkili antibiyotikler olarak tespit edilmiştir. Kültür sonuçları referans kabul edilerek idrar analiz testlerinden lökosit ve nitrit pozitifliğinin tanısal sensitivite, spesifite, pozitif prediktif değer, negatif prediktif değer ve doğruluk oranları hesaplanmıştır. Bu değerler lökosit için sırasıyla %64.3, %95, %76.4, %91, %88.4 ve nitrit için %17.1, %99, %86, %83.5, %69.8 olarak hesaplanmıştır.TARTIŞMA ve SONUÇ: Bölgemizde, çocuk hastalarda antibiyotik direnç oranları diğer çalışmalara göre düşük bulunmuştur. Yaptığımız karşılaştırmaya göre idrar analiz sonuçlarının tek başına tanı koydurucu olmadığını, direnç gelişiminin önlenmesi amacı ile antibiyogramların yapılması ve takibi, hızlı tanı amacıyla kullanılan idrar analiz testlerinin kültürün daha verimli değerlendirilmesinde yararlı olacağını düşünmekteyiz., INTRODUCTION: : The present study aimed to determine the bacteria causing urinary tract infection and their antibiotic resistance rates, and to assess the diagnostic compliance along with the culture results of several urine analysis tests in pediatric patients aged 0–16 years in the present region.METHODS: A retrospective analysis was performed to examine the results of a total of 982 urine samples received for both urine culture and analysis. These samples were of pediatric patients aged 0–16 years prediagnosed with urinary tract infection between March 2015 and February 2016. Along with the urine culture results of the patients, leukocyte (≥10/mL) and nitrite positivity reviewed in the full automated urine analyzer was also evaluated.RESULTS: The most common bacteria identified in 196 patients in whom growth was detected in urine cultures were Escherichia coli (72%), Klebsiella pneumoniae (8.6%), Proteus mirabilis (7.6%), Enterococcus spp. (7%), and other species (4.8%), as per the order of frequency. In E. coli and K. pneumoniae isolates, no resistance was observed to amikacin, phosphomycine, nitrofurantoin, and imipenem, which were also found to be the most effective antibiotics. Diagnostic sensitivity, specificity, positive predictive value, negative predictive value, and accuracy rates of leukocyte and nitrite positivity were calculated from the urinalysis tests by taking the culture results as reference. These values were found to be 64.3%, 95%, 76.4%, 91%, 88.4% for leukocytes and 17.1%, 99%, 86%, 83.5%, 69.8% for nitrites, respectively.DISCUSSION AND CONCLUSION: We can say that the antibiotic resistance rates in pediatric patients in our region are found to be lower compared to other studies. According to comparisons we have made, urinary analysis results are not diagnostic alone due to the low correspondence of culture results. The urinalysis tests used for rapid diagnosis will be useful for assessing the culture more efficiently by performing and following antibiograms to prevent the development of resistance.

Epithelioid trofoblastik tümör (ETT), genellikle üreme çağındaki kadınları etkileyen ve trofoblastik hastalıklar arasında çok nadir olarak görülen bir hastalıktır. ETT nin histolojik görünümü düşük dereceli skuamöz hücreli kanserlere benzerdir. Biz bu olgu sunumunda sekonder amenore şikayeti ile başvuran ETT tanılı bir kadın hastayı sunmayı amaçladık. Düşük ihtimal de olsa, ETT sekonder amenore ile başvuran bir hastada ayırıcı tanıda düşünülmelidir., Epithelioid trophoblastic tumor (ETT) is an uncommon form of trophoblastic disease, mostly affecting reproductive age women. The histological appearance of ETT is similar to low-grade squamous cell carcinomas. In this paper, we described a woman with ETT suffering from secondary amenorrhea. Albeit at low possibility, ETT should be considered in the differential diagnosis in a patient who presented with secondary amenorrhea.

INTRODUCTION: Microtia is a congenital anomaly, manifested by a small anddisfigured auricle. Interleukin (IL) 1 is an important mediator of inflammationand cartilage destruction, This study is aimed at investigating association ofIL-1A (-889) and IL-1B (-511) variants in a Turkish patient population withmicrotia.METHODS: Nineteen patients diagnosed with microtia and 40 healthy controls wereenrolled to the study. The IL-1A (-889) and IL-1B (-511) variants were evaluatedusing the polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism(PCR-RFLP) method. For statistical analysis, SPSS version 22.0 was used.RESULTS: The genotype distribution of the IL-1A (-889) variant wasstatistically different between the cases and the control group. IL-1A -889 CCgenotype was lower in microtia cases while TT genotype was more prevalent inmicrotia cases, respectively (p=0.008, p=0.008). High difference was alsoobserved when the patient group and the control group were compared accordingto IL-1 (-889) CT+TT (p=0.003). IL-1A (-889) C allele was lower in microtiapatients and T allele was higher in patients (p=0.005). The allele frequencyand genotype distribution of IL-1B (-511) CT variant did not show any statisticallydifference between patients and controls (p>0.05). DISCUSSION AND CONCLUSION: To our knowledge, for the first time in theliterature we have demonstrated a significant association of the IL-1A (-889)functional variant with microtia in a Turkish cohort.İngilizce Kısa Başlık: IL-1 gene variants in microtia, GİRİŞ ve AMAÇ: Mikrotia küçük ve şekil bozukluğu olan kulak kepçesi ilegörülen kongenital bir anomalidir. İnterlökin (IL) 1 enflamasyon ve kıkırdakharabiyeti için önemli bir düzenleyicidir. Bu çalışma Türk mikrotiahastalarında IL-1A (-889) ve IL-1B (-511) varyantlarının ilişkisinideğerlendirmeyi amaçlamıştır.YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya mikrotia tanılı 19 hasta ve 40 sağlıklı kontroldahil edilmiştir. IL-1A (-889) ve IL-1B (-511) varyantları polimeraz zincirreaksiyonu (PZR)- sınırlayıcı parça uzunluk polimorfizm (RFLP) yöntemi ileincelenmiştir. İstatistik analiz için, SPSS 22.0 versiyonu kullanılmıştır.BULGULAR: IL-1A (-889) varyant genotip dağılımı hastalar ve kontrol grubuarasında istatistiksel olarak farklıydı. IL-1A -889 TT genotipi mikrotiahastalarında daha yaygınken, CC genotipi mikrotia hastalarında daha azdı,sırasıyla (p=0.008, p=0.008). Hasta ve kontrol grupları IL-1 (-889) CT+TTdurumuna göre karşılaştırıldığında büyük fark saptandı (p=0.003). IL-1A (-889)C alleli mikrotia hastalarında azdı ve T alleli hastalarda çoktu (p=0.005).IL-1B (-511) CT varyant genotip ve allel dağılımı hastalar ve kontrol arasındaherhangi istatistiksel fark göstermedi (p>0.05). TARTIŞMA ve SONUÇ: Bildiğimiz kadarıyla literatürde ilk olarak, IL-1A (-889)fonksiyonel varyantın Türk topluluğunda mikrotia ile önemli ilişkisi olduğunugösterdik.Türkçe Kısa Başlık: Mikrotiada IL-1 gen varyantları

Amaç:Bu çalışma, adölesan doğumların anne ve yenidoğana yönelik sonuçlarını incelemek amacıyla yürütülmüştür. Gereç veYöntem: Tanımlayıcı tipte yapılan çalışmada, Türkiye’nin batısında bir üniversite hastanesinde 01.01.2012-31.12.2014 tarihleri arasında doğum yapmış olan 19 yaş ve altı 282 adölesanın dosyaları retrospektif olarak incelenmiştir. Veriler, araştırmacılar tarafından oluşturulan, 38 sorudan oluşan anket formu ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, ortalama, standart sapma kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmada adölesan gebelik oranı %6.08, katılımcıların yaş ortalaması 18.29±0.99 olup %93.3’ü 17- 19, %6.7’si 14-16 yaş grubundadır. Adölesan gebelerin %78’i daha önce hiç gebelik geçirmemiştir. Annelerin %39.4’ünün doğumu sezaryen ile gerçekleşmiş, %10.6’sının preterm eylem öyküsü mevcuttur. Ortalama doğum haftası 38.58±2.50’dir ve yenidoğanların doğum ağırlığı ortalaması 3.140±604.36 gram, %9.2’sinin doğum kilosu 2.500 gramdan azdır. Kadınların %44’ünün hemoglobin değeri 11 gr/dl’nin altında ve hemoglobin değeri ortalaması 10.10±1.48’dir. En sık sezaryen endikasyonları, ilerlemeyen eylem (%18.9) ve fetal distres (%18) olarak saptanırken, adölesan gebelerin %18.8’inde obstetrik komplikasyon belirlenmiştir. Sonuç:Adölesan gebelikler anne ve çocuk sağlığı üzerine olumsuz etkilerinden dolayı sağlıklı toplumların oluşmasında önemli bir sorundur. Bu nedenle adölesan gebeliklerin önlenmesinde adölesanlara, ailelerine, adölesan gruplara hizmet veren kurum ve kuruluşlara ve tüm topluma bilgilendirme eğitimleri yapılmalıdır., Purpose: This study was conducted to analyse adolescent deliveries results on the mother and the new-born. Materials and methods: In this descriptive study, retrospective analyses were conducted in a university hospital in the western part of the Turkey. 282 files of adolescent (younger than 19) deliveries, between 01.01.2012 and 31.12.2014, were analysed retrospectively. Data were collected through a survey with 38 questions generated by the researchers. Average mean, percentage and standard deviation were used for the analyses of the gathered data. Results: The adolescent pregnancy ratio was 6.08% in the study and average of their age was 18.29±0.99. 93.3% of them were aged between 17-19 and 6.7% of them were aged between 14-16. 78% of adolescent pregnant had not had a pregnancy before. 39.4% of them had a caesarean section and 10.6% of them had a preterm labour history. The average of the pregnancy week was 38.58±2.50, average weight of the new-born was 3.140±604.36 gr and 9.2% of them were less than 2.500 gr. Women’s haemoglobin value average was 10.10±1.48 and 44% of them was less than 11 gr/dl. The most common caesarean section indications were abnormal labour progress (18.9%) and fetal distress (18%). Also, obstetric complication was determined in 18.8% of the adolescent pregnants. Conclusion: Because of its negative effects on the health of the mother and child, adolescent pregnancy is an important problem in generation of healthy society. Because of this, informative training should be given to adolescents, their family, the foundations and institutions giving service to them and all society.

AMAÇ: Giriş: Sağlık hizmetlerinin kalitesini ve etkinliğini değerlendirmek için kullanılan yöntemlerden bir tanesi hastaların görüşlerini yansıtan hasta memnuniyeti anketidir. Bu çalışmanın amacı üçüncü basamak sağlık kuruluşundan hizmet alan hastaların sağlık hizmetleri hakkındaki memnuniyetlerini araştırmaktır.YÖNTEMLER: Bu çalışma Pamukkale Üniversitesi Hastanelerinde Mayıs-Haziran 2013 tarihinde 102 hasta ile yürütüldü. Görüşmede literatür taraması sonucu hazırlanan ve yapılan tartışmalar sonrası oluşturulan bir anket kullanıldı. Anket 7 ve 14 maddeden oluşan iki bölümden ibaretti. Birinci bölümde kişilerin demografik verileri, ikinci bölümde memnuniyetle ilgili görüşleri sorgulandı. Hastane bekleme alanlarında davet edilen hastalardan katılmayı kabul eden kişilere yüz yüze soru-cevap şeklinde anket uygulandı. Bir anketin tamamlanması için yaklaşık dört dakika gerekti. Katılımcıların isimleri sorulmadı. BULGULAR: Araştırmamıza katılan hastalar genel olarak (%78,4) verilen hizmetten memnun olduklarını belirtti. Hastaların %73,5’i muayene oldukları hekim tarafından dikkatlice dinlendiklerini ifade etti. Katılan hastaların %70,6’sı muayene olacağı doktoru kendi seçmediğini ve %59,8’i 15 dakika içinde muayene olamadığını bildirdi.Katılımcıların %66,7’sine yazılan ilaçların yan etkileri anlatılmamıştı. SONUÇ: Hastaların genel memnuniyetini olumlu olarak etkileyen faktörlerin başında hekimin ilgisi ve zaman ayırması, ortamın temizliği ve konforu, kibar ve saygılı hizmet, mahremiyete saygı gösterilmesi ve bilgi verilmesi gelmektedir. Katılan hastaların cinsiyet, eğitim durumu ve gelir durumu hasta memnuniyeti üzerinde etkili bulunmamıştır. Hekim seçebilme, ilaçlar hakkında bilgi alma ve muayene için bekleme süresi hasta memnuniyeti üzerinde etkisiz bulunmuştur. Hasta memnuniyeti ile ilgili araştırmalara ihtiyaç vardır., OBJECTIVE: Assessing quality and efficacy in health care services through patients’ satisfaction questionnaires is a method reflecting patients opinions. This study aims to investigate patients’ satisfaction status at a tertiary health facilty. METHODS: This questionnaire was conducted from May to June 2013 at the Pamukkale University Hospitals including 102 patients. A questionnaire prepaired after literature research and discussions among authors was used consisting of two parts containing seven and 14 items. The first part included demographical items and the second part inquired satisfaction status. Patients at the waiting rooms were invited to participate the questionnaire and a face-to-face method was used after acceptance. Approximately four minutes were required to finish a questionnaire and names of patients were not acquired.RESULTS: In the majority (78.4%), patients were satisfied from the health care services. 73.5% of the patients noted to be listened carefully by the consulting physician. 70.6% stated not to be able to choose the clinician for encounter and 59.8% stated not to be able to enter consultation in 15 minutes. Adverse effects of medication prescribed were not mentioned in 66.7% of consultations. CONCLUSION: Factors effecting satisfaction status positively were caring and time sparing physician, cleanness and comfort of the environment, polite and respectful care, respect for intimacy and informative care. Sex, educational level and income were not effective on patients’ satisfaction status. Choice of physician, counselling about drug adverse effects and consultation waiting times were not related with satisfaction levels. A need for research on satisfaction is obvious.

Child delinquency has been increasing in our country as well as in many countries of the world.Childintelligence, abilities, family's social environment and life conditions are the factors which affect thechild delinquency.According to the Article 31 of The Turkish Penal Code, children,at the age of over12 and under 15, who commit a crime should be evaluated whether their ability had developed tounderstand the legal perception and and consequences of the guilt. In this study, children who weretaken to The Forensic Medicine Department of Medical Faculty,Pamukkale University and DenizliCouncil of Forensic Medicine Department for medicolegal reporting between January 2006-December2007 were evaluated. 84.9 % of the cases were male.It was found that most of the children who wereclaimed to have committed a crime were at the age of 14. 67.3 % of the crime were against thepersonal property and most of these were thefts.We noticed that 25.4 % of the cases were therepeated crime ones.It is examined that in 93.2 % of the cases that the ability of perceptivity of legalmeaning and consequences of the crime in which they involved and orientation of the behaviorsabout this act were developed enough.The results were evaluated in comparison with the medicalliterature on this issue., Çocuk suçluluğu ülkemizde ve dünyanın birçok ülkesinde artış göstermektedir. Çocuğun zekası,yetenekleri, içinde yetişip büyüdüğü aile, sosyal çevre ve yaşam koşulları çocuk suçluluğunu etkileyenönemli faktörlerdir. Türk Ceza Kanunu’nun 31. maddesine göre 12 yaşını bitirmiş, 15 yaşını bitirmemişbir çocuk suç işlediğinde, işlediği suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarınıyönlendirme yeteneğinin yeterince gelişip gelişmediği yönünden değerlendirilmesi gerekmektedir. Buçalışmada, Denizli Adli Tıp Şube Müdürlüğü ve Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp AnabilimDalı’na Ocak 2006-Aralık 2007 tarihleri arasında suç işlediği iddiası ile getirilen/başvuran 12-15 yaşarasındaki çocuklara ait veriler değerlendirilmiştir. Olguların % 84,9’u erkektir. Suç işlediği iddiası ilegetirilen çocukların en fazla 14 yaşında olduğu saptanmıştır. İşledikleri iddia edilen suçlar içerisinde %67,3 ile mal varlığına karşı suçlar ilk sırada yer almaktadır ve bunun da büyük çoğunluğunu hırsızlıksuçu oluşturmaktadır. Olguların % 25,4’ü mükerrer suçlar nedeniyle başvurmuştur. % 93,2’sinde,işlediği iddia edilen suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili davranışlarınıyönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmiş olduğu tespit edilmiştir. Sonuçlar, bu konudaki literatürlekarşılaştırılarak değerlendirilmiştir.