Search

Indeed, architectural heritages are considered as aggregation of a civilization’s economic, social and cultural background. Accordingly, restoration, conservation and any intervention aimed at such valuable heritage are of great importance. Design approaches of interventions to historical buildings are among the ongoing discussions in the field of architectural conservation and restoration. This study aims to reveal the spatial and functional changes of a historical educational structure as a result of additions made according to its characteristics. The İdadi historical school in city of Mardin whose construction dates back to the late 19th century is chosen as the case study of this investigation. Mardin is located in the southeastern Anatolia region of Turkey and is one of the most crucial, historical and cultural poles of the country. Consequently, a diverse range of historical constructions including churches, monasteries, mosques, social complexes, traditional houses and pavilions are located in the city. There are a considerable number of studies investigating these constructions in the literature but there is no up-to-date work on historical educational buildings of Mardin. This study chose the İdadi historical school as a case study to fill this gap in literature. The spatial transformation of the İdadi school, which is considered to be the first educational structure of the city of Mardin, was evaluated in accordance with contemporary preservation principles. The method of the study was based on determining the constructional and functional changes in chronological periods as a result of the new functions being determined for the İdadi historical school. Integrated additions to the historical building were examined and comparisons were made over various time periods. The method applied can be considered as a contribution to the field of impact assessment and determination of the impact process in cultural heritage structures. It was determined that the İdadi historical school preserved its original form with similar and harmonious functions until today and the annex was designed in a different style, so as not to override the existing historical building. In this case, with successful additions and by preservation of the İdadi school structure it can be reintegrated to the society by providing continuous use. Particularly, appropriate refunctioning of a historical building is the most chief step in conservation, maintenance, contribution to the city’s skyline, revitalization of its peripheral context and contribution to the economy of the city. Since preparing survey and restitution projects and restoring the building alone is not sufficient for the protection of historical buildings and cultural heritages, sustainable conservation of a historical building would be more successful by appropriate refunctioning and maintaining its continuous use. For the reason that unfunctional structures remain vacant, such neglected constructions get more vulnerable to turn into ruins. However, according to the findings of this research, any changes to construction in accordance to refunction the historical building should not damage the originality of the structure. Accordingly, it has been concluded that the interventions to a historical structure in general and in this case to Mardin’s historical constructions should be in proportion to the original historical building rather than re-using by changing its constructional scale with non-recyclable interventions. [TR: Tarihi binalara yapılan ilavelerin ve müdahalelerin tasarım yaklaşımları; mimari koruma ve restorasyon alanında devam eden tartışmalar arasındadır. Bu çalışma tarihi bir eğitim yapısının özelliklerine göre yapılan eklemelerin sonucunda uğradığı mekânsal ve işlevsel değişimleri ortaya çıkarmayı hedeflemektedir. Çalışmada; Mardin kentinin ilk eğitim-öğretim yapısı olan idadi mektebin mekânsal dönüşümü çağdaş koruma ilkeleri dikkate alınarak değerlendirilmiştir. Çalışmanın yöntemi, tarihi idadi mektebinde yeni işlevler sonucunda, değişen kütle ve işlev ilişkilerini kronolojik olarak dönemler içerisinde tespit etmeye dayanmaktadır. Tarihi yapıya yapılan eklemeler incelenerek, önemli süreçler tespit edilmiş ve karşılaştırma yapılmıştır. Uygulanan yöntem, kültürel miras yapılarında etki değerlendirmesi ve etki sürecinin tespit edilmesi alanına bir katkı olarak değerlendirilebilir. Çalışma kapsamında incelenen tarihi idadi mektebi binasının, benzer ve uyumlu işlevler ile günümüze kadar özgün halini koruduğunu ve yapılan ek binanın ise mevcut tarihi yapının önüne geçmeyecek şekilde, farklı bir üslupta tasarlandığı tespit edilmiştir. Bu durumda, başarılı eklemeler ile İdadi mektebin korunması ve sürekli kullanım halinde olacak şekilde topluma kazandırılması; aidiyet duygusunu sonraki nesillere aktarmada katkıda bulunarak kentin eğitim-öğretim tarihi ile ilgili somut bir örnek olabilmektedir. Çalışmada; Mardin özelinden tarihi yapı geneline, kültür varlıklarına geri dönüşümü olmayan müdahaleler ile kütlesel ölçeğini değiştirerek yeniden işlevlendirmek yerine yapılan müdahalelerin özgün tarihi yapının tümüyle orantılı olması veya yeni bir ek yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır.]

Tarihi yapıların varlığını sürdürmesinde orijinal işlevinin yeterli olmadığı durumlarda, yapılar yeniden işlevlendirilerek gelecekte de varlığını devam ettirmektedir. Çalışmada yeniden işlevlendirmede yapıların müzeye dönüşümü ele alınmıştır. Araştırmanın amacı, tarihi yapıların müze olarak işlevlendirilirken hangi tasarım kriterleriyle tasarlanması gerektiğini incelemektir. Çalışmada konu ile ilgili literatür taraması yapılmış ve müzelerin iç mekan tasarım ölçütleri, koruma ve yeniden işlevlendirme kavramları araştırılmıştır. Bu kapsamda, İstanbul’da bulunan, tarihi yapılardan müzeye dönüşmüş olan Pera Müzesi, Doğançay Müzesi ve Salt Galata örnekleri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Durum çalışması olan araştırmada üç müzenin iç mekanları gözlemlenmiş ve analiz edilmiştir. Müzelerin iç mekanları aydınlatma, sergileme, sirkülasyon, güvenlik ve erişilebilirlik gibi birçok başlık altında incelenmiştir. Araştırma sonucunda yeniden işlevlendirilen tarihi yapıların, yeni işlevin tasarım ölçütlerini karşılaması gerektiği tespit edilmiş ve tasarım ölçütleri önerilmiştir. Yeniden işlevlendirilmiş tarihi yapılar, geçmişte sahip olduğu nitelikler korunarak kent kimliğine kazandırılmış örneklerdir., When the original purpose of a heritage building is no longer adequate for its survival, the structure is adaptive reuse and continues to exist in the future. The transition of buildings into museums in the process of adaptive reuse is examined in this study. The study’s aim is to determine which design principles should be applied when heritage buildings are converted into museums. Literature research on the issue was conducted in the study, and the interior design standards of museums, as well as the concept of conservation and adaptive reuse, were studied. In this regard, the examples of Istanbul’s Pera Museum, Dogancay Museum and Salt Galata, which have been converted into museums from heritage buildings, have been compared. In the research, which is a case study, the interiors of three museums were observed and analyzed. The interiors of the museums have been examined under many headings such as lighting, exhibition, circulation, security and accessibility. As a result of the research, it was determined that the heritage buildings that were adaptive reuse should meet the design criteria of the new function and design criteria were suggested. Adaptive reuse heritage buildings are examples of urban identity by preserving the qualities they had in the past.

Yüksek Lisans Tezi, Giriş: Tarihi yapılar, toplumların sosyal, kültürel ve dini geçmişini yansıtmanın yanı sıra inançlarını, geleneklerini ve sosyal değerlerini temsil eder. Ülkemizin en önemli kültür varlıklarından olan birçok tarihi yapı, doğal, insan kaynaklı, gelişime bağlı tehditler altında olup, kültürel, ekonomik ve sosyal kaynaklı çeşitli sebeplerle uzun yıllar korunamamış ve yıllar içinde yok olmaya terk edilmiştir. Oysaki tarihi yapılar, sahip oldukları mimari, teknik, belge, anı, çevresel, simgesel, ekonomik ve kullanım değerlerini gelecek nesillere kültürel önemlerine ve mevcut dokularına zarar vermeden iletmek ve korumak için bir araçtır. Ancak, orijinal işlevlerinin yitirilmesi ve toplumun değişen gereksinimlerinin yanı sıra eskimiş işlevlerinden dolayı tarihi binalar işlevsiz hale gelmekte ve yeni işlevler kazanmaktadır. Tarihi, kültürel ve ekonomik nedenler ve değişen çevresel koşullar da binaların uyarlanabilir yeniden kullanımına neden olabilmektedir. Kapsam: Çalışma kapsamında günümüzde özgün işleviyle veya yeniden işlevlendirme ile kullanılan birleşik fonksiyonlu tarihi yapılar üzerinde durulmuştur. Konya bölgesi birleşik fonksiyonlu tarihi yapılarından özgün ya da yeniden işlevlendirilmiş başlıca önemli 14 adet örneklem tarihi yapı belirlenmiştir. Amaç: Türkiye'de günümüzde tarihi binaların restore edilerek yeniden kullanımı ile ilgili özel düzenlemeler, standartlar veya kılavuzlar bulunmamaktadır. Türkiye’nin Konya bölgesinden seçilen örneklem yapılar özelinde yapılan bu çalışma ile hem birleşik fonksiyonlu yapıların tanınırlığının ve özelliklerinin arttırılması amaçlanmış, hem de kültürel mirasın yeniden kullanımına ilişkin ulusal/uluslararası tüzük, yönerge, standart, ilkeler doğrultusunda tarihi yapılarda ideal yeniden işlevlendirme kriterlerinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Böylece Türkiye’deki ilgili kurumların ve uygulayıcıların teşvik edilerek konuyla ilgili bilgilendirmesi ve bilinçlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Arazi çalışmaları ve arşiv taraması kullanılan başlıca yöntemler olmuştur. Ayrıca, Konya bölgesindeki seçilen örneklem birleşik fonksiyonlu tarihi yapılar ile tarihi korumada yeniden kullanımın önemini incelemek ve yeniden kullanımla ilgili ulusal/uluslararası standartlar ve kılavuzlarla uyumluluğunu değerlendirmek için, yeniden işlevlendirmeye dair yazınsal literatürden elde edilen verilerle konu detaylandırılmıştır. Araştırmada, örneklem birleşik fonksiyonlu tarihi yapıların birleşim türleri, özellikleri ve işlev değişikliklerinin analizine dair bir model önerisi geliştirilmiştir. Çalışma çıktıları Konya, Ereğli Rüstem Paşa Kervansarayı birleşik fonksiyonlu yapı grubu özelinde test edilmiştir. Bulgular: Farklı dönemlerde inşa edilen, Konya özelindeki başlıca önemli 14 adet birleşik fonksiyonlu tarihi yapıların dönemlere göre birleşim türleri/ plan kombinasyonlarındaki değişimler ve günümüzde verilen yeni işlevlerinin özgün yapı ve fonksiyonu ile uyumu bakımından ele alınarak benzerlikleri ve farklılıkları olduğu gözlenmiştir. Modelin test edildiği kervansaray yapısının birleşik fonksiyonlu tarihi yapıda yeniden işlevlendirme kapsamında iyi/ideal durumda olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Bu çalışma, birleşik fonksiyonlu yapı gruplarının Konya ili özelinde tanıtımı, gelişim şemalarının aktarılması, farklı birleşim türlerinin örneklenmesi ve bu yapı gruplarının işlev değişimleri bağlamında detaylı olarak değerlendirilmesi ve analiz edilmesi bakımından önemlidir. Aynı zamanda, bu çalışmanın Konya’da bulunan örneklem yapıların Anadolu’daki birleşik fonksiyonlu yapı tasarımının ve yeniden işlevlendirilmesinin değerlendirilmesi ve analiz edilmesi bakımından gelişimine olan katkısının incelenmesinden dolayı da literatüre önemli katkı sağlayacağı değerlendirilmiştir., Introduction: Historical buildings reflect the social, cultural, and religious background of societies and represent their beliefs, traditions, and social values. Many historic buildings, which are among the most important cultural assets of our country, are exposed to natural, man made and developmental threats and could not be preserved due to various cultural, economic, and social reasons and have disappeared over the years. However, historic buildings are a tool to transmit and protect their architectural, technical, documentary, commemorative, environmental, symbolic, economic and use values to future generations without compromising their cultural significance and existing structure. However, historic buildings become dysfunctional and acquire new functions due to the loss of their original functions and the changing needs of society, as well as their obsolete functions. Historical, cultural, and economic reasons, as well as changing environmental conditions, can also lead to adaptive reuse of buildings. Scope: The study highlights historic buildings with combined functions that are used with their original function or re-purposed. Among the historical buildings with combined function in Konya region, 14 original or re-functionalized historical buildings were identified. Aim: In Turkey today, there are no specific regulations, standards, or guidelines for the restoration and reuse of historic buildings. This study, conducted specifically for the selected buildings from the Konya region of Turkey, aimed to both increase the awareness and characteristics of the combined functional structures and to determine the ideal criteria for the reuse of historic buildings in accordance with the international regulations, guidelines, standards and principles for the reuse of cultural heritage. In this way, awareness of this issue will be raised by encouraging the relevant institutions and practitioners in Turkey. Methods: The main methods used were field studies and archival research. In addition, the topic is studied in detail with the data from the literature on reuse in order to investigate the importance of adaptive reuse in historic preservation using selected examples of historic buildings with combined functions in the Konya region and to evaluate their compatibility with national/international standards and guidelines on reuse. As part of the study, a proposed model was developed for the analysis of combination types, characteristics, and functional changes of historic buildings with exemplary combined functions. The results of the study were tested for the combined functional building group of Ereğli Rüstem Pasha Caravanserai. Findings: It was found that there are similarities and differences in the changes of the combination types/floor plan combinations according to the period and the new functions that are given today in terms of harmony with the original structure and function of the 14 most important historical buildings with combined functions in Konya that were built in different periods. It was found that the caravanserai building in which the model was tested was in a good/ideal condition in the context of re-functioning into a historical structure with combined function. Results: This study is important to introduce the combined functional building groups in Konya province, to convey the development schemes, to try different combination types, and to evaluate and analyze these building groups in detail in the context of functional changes. At the same time, it was found that this study will make a significant contribution to the literature by studying the contribution of the example buildings in Konya to the development of the combined function buildings in Anatolia in terms of evaluation and analysis.

Tarihi yapıların yeniden kullanımı kültürel mirasımız olan bu yapıları korumanın en etkili yöntemlerinden biridir. Bu çalışmada yeniden kullanımda yeni işlevin seçimini etkileyen faktörler, tarihi yapıların yeniden kullanılmasının ekonomik, kültürel, çevresel ve tarihsel nedenleri, yeni işlev sonrasında tarihi yapının tasarım kriterleri örnekler ile incelenmiştir. Tarihi yapıların yeniden kullanımı sırasında yapıyı korumak kadar önemli diğer bir olgu ise yapıya verilen yeni işlevin yapıya uygunluğu ve yeni kullanıcıların mekânsal konforunun sağlanabilmesidir. Tarihi yapıların kamusal işlevler ile yeniden kullanımı sonrasında bu yapıların herkes tarafından erişilebilir olması önem arz etmektedir. Bu çalışmada ayrıca tarihi yapılarda erişilebilirlik konusu da incelenmiştir. Bu çalışmada yeniden kullanım ve araştırılan tüm bu konular bağlamında; bugün Edirne ilinde bulunan develik bölümlerinden biri Edirne Devlet Tiyatrosu olarak yeniden işlevlendirilen Ayşekadın mevkiinde yer alan Edirne Ekmekçizade Ahmet Paşa Kervansarayı yapısı mekânsal olarak incelenmiştir. Yapılan bu çalışma ile tarihi binanın geçmiş dönem aşamaları, yapının tiyatro salonu olarak kullanılan mekanının yeni işlevine uygunluğu ve işleve katılabilirliği, güncel mekân tasarımlarının kullanıcı gereksinimlerini karşılaması ve mekânın erişilebilirliği incelenmiştir. Aydınlatma, iklimlendirme, güvenlik, sirkülasyon alanları, binanın erişilebilirliği gibi işlevsel ve fiziksel analizler, tarihi yapı ve yeni eklerin uyumu üzerine estetik analizlerden derlenmiş bir anket hazırlanmıştır. Yapı incelemesinde; yerinde gözlemlerden ve tiyatro salonunun 100 kullanıcısı ile yapılan bu analizlerin yer aldığı kullanım sürecinde değerlendirme anketinden yararlanılmış, toplanan bu veriler ışığında olumlu olumsuz yanların değerlendirmesi yapılıp öneriler sunulmuştur. Çalışmanın amacı; kültürel mirasımızı koruma bilincini, yeni işlev ve yeni kullanıcıların mekânsal konforunu sağlayarak mekânın yeniden kullanımını sağlamanın önemini vurgulamaktır. Mekânsal konfor sağlandığı sürece yapı bu işlev ile kullanılmaya devam edecek, dolayısı ile yapının korunması da sürdürülebilir olacaktır. The adaptive reuse of historical buildings is one of the most effective methods of preserving these structures, which are our cultural heritage. In this study, the factors affecting the selection of the new function in reuse, the economic, cultural, environmental, and historical reasons for the reuse of historical buildings, and the design criteria of the historical building after the new function were examined with examples. Another phenomenon as important as preserving the building during the reuse of historical buildings is the suitability of the new function given to the building and the spatial comfort of new users. After the reuse of historical buildings with public functions, it is important that these buildings are accessible to everyone. In this study, the issue of accessibility in historical buildings was also examined. In this study, in the context of adaptive reuse and all these researched issues; The structure of Edirne Ekmekçizade Ahmet Pasha Caravanserai, located in the Ayşe Kadin district in Edirne today, and its one of the spaces which were re-use as the Edirne State Theatre Saloon, was spatially examined. With this study, the previous phases of the historical building, the suitability of the space used as the theater to the building with its new function and its participation in the function, the meeting of the user needs of the current space designs, and the accessibility of the space were examined. Functional and physical analyzes such as lighting, air conditioning, security, circulation areas, accessibility of the building, aesthetic analyzes on the harmony of the historical building, and new annexes were compiled, and a questionnaire was prepared. In the building examination, on-site observations and an evaluation questionnaire were used in the usage process, which included these analyzes with 100 users of the theater, and in the light of these collected data, positive and negative aspects were evaluated, and suggestions were presented. The purpose of the study; is to emphasize the importance of reusing the space by providing the awareness of protecting our cultural heritage, the new function, and the spatial comfort of new users. As long as spatial comfort is provided, the building will continue to be used with this function, so the preservation of the building will be sustainable.

Endüstri yapıları, endüstri mirası kavramının uluslararası düzeyde tanınıp benimsenmeye başladığı tarihlere kadar kent içinde sağlıksız ve gereksiz alanlar olarak görülmekteydi. 1970’lerden sonra önemi anlaşılınca koruma çalışmaları başlamıştır. Koruma yaklaşımlarından biri olan yeniden işlevlendirme farklı ihtiyaçlar için kullanılabilme potansiyeline sahip yapılar için varlığını sürdürebilmelerinin çözümlerindendir. Geçmişte insanları çalışmak için bir araya getiren ve yaşam biçimini büyük ölçüde etkilemiş olan bu yapılar günümüzde özellikle yurtdışında kültür, eğitim, eğlence, konut gibi işlevlerle yeniden toplum kullanıma açılmış örnekleri ile çoğalmaktadır. Bu çalışmada literatürden endüstri mirasının önemi ve kent kullanımına yeniden açılması hakkında fırsatlar aktarılmıştır. Çalışmanın özgün bölümünde ise Londra’da büyük ölçekli bir proje kapsamında yer alan ve ticari amaçla kamusal kullanıma açılan Coal Drops Yard incelenmiştir. İçinde bulunduğu büyük çaplı dönüşüm projesinin hedeflediği kullanım şekli ile oluşturulan mekanlar ve tasarım müdahaleleri ele alınmıştır. Until the industrial heritage was recognized and adopted international, it was seen as unhealthy and unnecessary in the city. When its importance was understood after 1970s, conservation works have begun. As a conservation approach, adaptive reuse, is one of the solutions for them to survive for buildings that have the potential to be used for different needs. Adaptive reuse examples of the industrial buildings, which have gathered people together to work and have greatly influenced their way of life in the past, are increasing. These buildings have been re-opening to society with functions such as culture, education, leisure and housing in recent years. In the literature section of the study the importance of industrial heritage and opportunities adaptive reuse them for public are defined. In the original part of the study, the Coal Drops Yard, which is part of a large-scale regeneration project in London and opened to public use for commercial purposes, is examined. Design interventions with the intended use and created places of the large-scale transformation project was addressed.

Eski çağlardan beri zeytin ve zeytinyağı kültürü ile bezenmiş olan Ayvacık‟ın Edremit Körfezi‟ne bakan kıyı şeridinde konumlanan ve geleneksel yöntemlerle üretim yapan zeytinyağı işliklerinin birçoğu, endüstri alanındaki gelişmeler sebebiyle işlevsiz durumda kalmıştır. Bu yüksek lisans tezinde, zeytinyağı üretim teknolojisini sergilerken, aynı zamanda dönemin mimari özelliklerini de yansıtan bu yapı gruplarından biri olan Hasan Özçakır Zeytinyağı Fabrikası endüstriyel miras kapsamında değerlendirilmiştir. Tezin ilk bölümünde geleneksel zeytinyağı üretim yöntemleri anlatılmıştır. Daha sonra Ayvacık ilçesinin coğrafi ve sosyo-ekonomik yapısıyla zeytin ve zeytinyağı kültürü ile olan ilişkisi incelenmiş, çalışma alanı içerisinde kalan geleneksel yöntemlerle üretim yapan diğer fabrika yapıları, mimari yapı, işlev, mevcut yapısal durum ve özgün donanım durumu bağlamında değerlendirilmiştir. Son olarak da, Hasan Özçakır Zeytinyağı Fabrikası‟nın mimari analizleri ve rölöve tespit çalışması yapılmış, restitüsyon önerisi, dönem analizleri, restorasyon projesi ve raporları hazırlanmıştır. Restorasyon ve yeniden işlevlendirmeye yönelik kullanım önerileri geliştirilirken, endüstri mirasının korunması ve değerinin kitlelerce daha iyi anlaşılmasının yanında, zeytin ve zeytinyağının kıymetinin hatırlanması, üreticinin ve tüketicinin bilinçlenmesi ile bölgenin sosyo-ekonomik yapısının gelişmesi amaçlanmıştır., Many of the olive oil factories located on the coastline of Ayvacık, which has been surrounded with olive trees and olive oil culture since ancient times, have been derelict as a result of the developments in the industry. In this master's thesis, Hasan Özçakır Olive Oil Factory, one of these building groups that reflects the architectural features of the period while exhibiting olive oil production technology, has been evaluated within the scope of industrial heritage. In the first part of the thesis, traditional olive oil production methods are explained. Afterwards, the geographical and socio-economic structure of Ayvacık district and its relation with olive and olive oil culture were examined and other factory buildings which were produced by traditional methods within the study area were evaluated in terms of architectural structure, function, current structural condition and original equipment condition. In the last part, Hasan Özçakır Olive Oil Factory's architectural analysis and measured drawings, period analysis, restitution and restoration proposals and reports were prepared. While developing usage recommendations for restoration and adaptive reuse, it was aimed to protect the industrial heritage and to better understand the value of the industrial heritage, to remember the value of olive and olive oil, to raise awareness of the producers and consumers and to improve the socio-economic structure of the region.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2015, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2015, Sanayi Devrimi’nin yaşandığı yıllarda şehir merkezlerinden uzak, tercihen demiryolu ağına ve su kaynaklarına yakın bölgelerde konumlanan dev sanayi tesisleri, 1950’li yıllardan itibaren değişen üretim sistemleri ve tüketici ihtiyaçları nedeniyle terk edilmişlerdir. Bu alanlar, endüstrileşmenin ve endüstrileşme döneminin şahitleridir. Bu nedenle, bazıları endüstri mirası olarak koruma altına alınmıştır. Bazıları ise koruma altına alınmamış veya koruma altında olduğu halde kullanılmadığı için zarar gören yapı/tesislerdir. Endüstri mirasının gelecek kuşaklara aktarılabilmesi, yapıları uygun bir işlevle kent hayatına kazandırmanın yanı sıra, özgün kimliklerini de korumaya bağlıdır. Türkiye’nin endüstrileşme sürecinde, İstanbul, ulaşım/nakliye olanakları, coğrafi konumu, verimli su kaynakları gibi özellikleri ile endüstrileşme döneminin en yoğun yaşandığı kentlerdendir. İstanbul’ da, 19. yüzyılda sayısı 256’yı bulan ve bugün 43’e düşen sanayi yapı ve tesisi olduğu bilinmektedir. Bir kısmı halen işlevini sürdüren, bir kısmı da, 20. yüzyılın ortalarına kadar kullanıldıktan sonra işlevini yitiren sanayi yapılarıyla ilgili ayrıntılı belgeleme çalışmaları henüz yapılmamıştır. Terk edilen fabrikalar, ihmal, bilinçsiz onarım veya genel bir yöntem belirlemeden gelişi güzel kararlarla yapılan yeniden işlevlendirme çalışmaları ile her geçen gün daha fazla tahrip olmaktadır. Tezin çalışma alanı, İstanbul Beykoz Deri ve Kundura Fabrikasıdır. Beykoz Deri ve Kundura Fabrikası, döneminin üretim kapasitesi en yüksek tesislerindendir. İşlevini kaybetmiş olan fabrika alanındaki yapıların birçoğu ve makineler varlığını sürdürmektedir. Bu çalışmada, Beykoz yerel halkı/kullanıcı ve uzman anketleri uygulanmıştır. Anket analizleri ve endüstri mirası için dünyada yapılan yeniden işlevlendirme çalışmaları doğrultusunda, Beykoz Deri ve Kundura Fabrikası için işlev önerileri geliştirilmiştir. Çalışmada, kullanıcı ve uzman anketlerinin SPSS programında yapılan ki kare analizleri sonucunda, Beykoz Deri ve Kundura Fabrikası’nın mevcut işlevinin değiştirilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Ayrıca, bu alanın rekreasyon için farklı işlevler yüklenerek kullanılması gerektiği tespit edilmiştir. Beykoz Deri ve Kundura Fabrikası’ nın endüstriyel kültür mirası olarak korunması ve dünyada uygulanan yeniden işlevlendirme çalışmaları göz önünde bulundurularak yeniden işlevlendirilmesi, bu alanın kentle bütünleşerek yaşatılması bakımından önemlidir. Bu bağlamda, bu çalışmada Beykoz Deri ve Kundura Fabrikası için oluşturulan anket çalışması ve sonuçları, endüstriyel kültür mirasının korunması ve yeniden işlevlendirilmesi çalışmaları için bir örnek teşkil edebilir, endüstriyel miras alanları için yeni işlev önerileri geliştirilirken, alanın sahip olduğu nitelikler doğrultusunda, interdisipliner çalışmalarla geliştirilerek kullanılabilir., Giant industrial installations located close to the railway network and water resources preferably far from the city centers, during the industrial revolution times, was abandoned from 1950’s by the reason of changing of manufacturing systems and consumer requirements. At the same time, in large cities with high population growth and rapid urbanization movements in parts of the industry formerly known as the suburban areas of cities increasingly became closer to city centers. Industrial areas in cities, are the witnesses of industrialization and the period of industrialization. Therefore, some of them are protected in terms of being as industrial heritage. Some of them weren’t put under protection or damaged because of being led stood idle in spite of being under protection. Industrial areas are places showcasing the community's history . In this context, society , history, and in terms of today to transmit to future generations , it is necessary to protect the industrial heritage . Maintaining alive the heritage of the industrial heritage is important that meets the demands of users . Otherwise, they become isolated areas and urban region where these areas. Transmissibility of the industrial heritage to the posterity depents on bringing the structures on to the urban life and also protecting their unique identities. Within the industrialization period of Turkey, İstanbul is one of the cities which experienced the most intense period of industrialization with the features such as transportation / shipping facilities, geographical location, efficient water resources. It is known that, there were number of 43 to 256 industrial buildings and facilities in the 19th century in İstanbul. There hasn’t been any detailed documentation studies on the facilities that still continue to function and the facilities lost their funtion after used up to the mid-20th century. Abandoned factories are falling into ruin every passing day by the carelessness, senseless repairs or the refunctioning efforts conducted with random decisions. This study aims to record of the industrial heritage in Istanbul which is a significant component of the Ottoman Empire’s technological history and took an important part in Istanbul’s physical development, and to put forward some proposals for conservation and re-use of them within the scope of the internationally acceptable concepts. In the thesis, the influences of the Industrial Revolution on Europe and the Ottoman Empire have been discussed. The industrial plants that were constructed in Istanbul have been studied and recorded. Beykoz Leather and Shoe Factory used the advanced technology of the industrialization period is provided as a representation of tanning tradition. Factory, near the rich water resources to provide the energy required for the production of water resources , raw materials and for shipping the final product is established in the sea. Today, thanks to advances in logistics plants can be positioned independently of the sea. Located in the outskirts unplanned developing worker housing near the factory area reflects the traces of the urbanization movement of the period There are still made on the consumption of foods and plants. Structures that survived for a long time and is no longer available although they require the restoration. This study also examines the architecture and surviving the industry, including our heritage exposed to the environmental impact study Beykoz leather and shoe making factory, was evaluated by survey participants. Visual-physical analysis, surveys, expert opinions, which are designated facility has been measured through surveys what changes may need to type. The working area of the thesis is the İstanbul Beykoz Leather and Shoe Factory is one of the factories, has the highest production capacity of that period. Many of the structures and the machines continue their's existence in the plant area that lost its function. In the direction of survey analysis and worldwide studies of reusing industrial heritage, function recommendations has developed for Beykoz Leather and Shoe Factory. As analysis of the study area, Beykoz Leather and Shoe Factory 's transport facilities have been examined. The transition and the current status of the plant , the relationship with the Beykoz district and mapped in the order making factory buildings . In line with this analysis , Beykoz Leather Shoe Factory for applying user and expert survey questionnaires were analyzed In the study, it has concluded that the Beykoz Leather and Shoe Factory's current function must be changed in consequence of user and expert survey results of chi- square analyzes made in SPSS. Besides, different functions that have been identified as necessary for recreation. Protection of Beykoz Leather and Shoe Factory as a cultural heritage and refunctioning it taking into consideration the adaptive reuse techniques practiced in the world is important to keep alive integrating with the city of this area. According to the responses obtained from the results of surveys conducted face to face, and measures to be taken for the facility to be asked to identify solutions, has tried to measure satisfaction and demands of the local population. Polls will be held mass is made taking into account the population Beykoz district. SPSS was used for statistical analysis while. The results are graphically when examining whether a significant correlation of user profiles for each group were expressed. The survey also applied only to experts yet the user has tried to reach broader conclusions. Experts were obtained in comparisons with the survey was done to try to get the most effective results. The answers of experts in different areas of the participants were able to concentrate on the more narrow. Chi square test was applied to the relationship between participation and participants were asked to be identified. In many different areas as design expert answers to survey design ideas and participants are asked to indicate may be differences though. Each age group, participation in the expression of gender distribution of the results obtained by different converge, there are in the group with the majority. In this context, this survey study and its results for the Beykoz Leather and Shoe Factory can serve as an example for the protection of industrial heritage and in accordance with the qualifications held by the field can be used by developing the interdisciplinary study while developing new functionality proposals for industrial heritage sites., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2013, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2013, Endüstri Yapılarının bir sergi alanı olarak yeniden işlevlendirilmesinde oluşan, yapının doğal aydınlatma elemanlarının yeni işleve adapte edilme süreci bu tezin konusunudur. Bu yeniden işlevlendirme süreci; eski yapıların sergi alanı olarak yenilenmesi ile aydınlatma arasında bir ara kesit oluşturmaktadır. Bu süreç aynı zamanda, var olan bir yapının yeni fonksiyonunu kurgularken, tasarımı ‘doğal ve yapay aydınlatma’ odaklı incelemenin gerekliliğini ön plana çıkarmaktadır. İşlevlerini yitirmiş Endüstri Yapılarına yeni fonksiyonlar vererek kentin dinamizmine her anlamda katkıda bulunmak, yapılar ancak konfor gereksinmeleri göz önüne alınarak projelendirildiğinde gerçekleştirilebilir. Bu noktada, görsel konfor gereksinimlerinden ödün vermeksizin aydınlatma enerjisinden tasarruf edildiği zaman, yapıyı bir ‘Endüstri Mirası’ olarak korumaktan söz edilebilir. Tez çalışmasında; Endüstri Yapısı tipolojisi üzerinden örnek bir uygulama olarak Ankara’daki Cer Modern Kültür-Sanat Merkezi binası seçilmiş, bu yapının yeni fonksiyonu ile aydınlatma tasarımının ilişkisi değerlendirilmiştir. Çalışmada ayrıca; Endüstri Yapılarının tarihsel süreçteki gelişimi ve bu yapıların tipolojisi, doğal ve yapay aydınlatmayla olan kesişimine dair genel bilgiler verilmiş, çalışmanın amacı ve çalışmada izlenen yöntem ifade edilmiştir. Çalışmanın temelini oluşturan ana kısımda; Cer Modern Kültür-Sanat Merkezi binası Dialux aydınlatma simülasyonu programında gerçek boyutlarına ve mimarî özelliklerine göre modellenmiştir. Dialux aydınlatma simülasyon programında elde edilen aydınlık düzeyi verilerine göre birtakım değerlendirmelerde bulunulmuştur. Yapılan tasarımların ve elde edilen simülasyon sonuçlarının, sergileme alanı standartlarına ve kriterlerine uygunluğu kontrol edilmiştir. Buna göre; Cer Modern Kültür-Sanat Merkezi binasında sergilenen eserlerin hassasiyetleri de göz önüne alındığında, binanın aydınlatma tasarımı üzerine birtakım öneriler geliştirilmiştir. Tezin sonuç kısmında yapılan değerlendirme ve öneriler; bir Endüstri Yapısına yeniden işlev verirken, ‘aydınlatma tasarımı’nın nerede durduğunu ve durması gerektiğini ifade etmeye yöneliktir., The main topic of this thesis is the adaptation process of the natural lighting elements of Industrial Buildings to new functions as these structures are reused as an exhibition site. This adaptive-reuse process constitutes an intersection between revitalization of these structures as exhibition sites and their lighting. As this process designs the new function of an already existing structure, at the same time it emphasizes the necessity of an investigation whose design is focused on ‘artificial and natural lighting.’ Being able to contribute to the dynamic character of the city in every sense by giving new functions to those nonfunctioning Industrial Buildings can only become a reality only when these structures have turned into project in consideration of their comfort requirements. In regards to this point, when lighting energy can be saved without compromising the necessities of visual comfort, it possible to speak of conserve the structure as an ‘Industrial Heritage.’ The Cer Modern Culture-Arts Center in Ankara is selected as the example application within the typology of Industrial Building and the thesis examines the relationship between the new function of this structure and its lighting design. In this thesis; Cer Modern Culture and Art Center is modelled by Dialux, a lightning simulation program, true to its size and architectural properties. Assesments have been presented based upon the lightning data given by Dialux, and also check the suitability of the applied design patterns and simulation results to the standards and criterion of the exhibition sites., Yüksek Lisans, M.Sc.

DergiPark: 246014 trakyafbd Tarihi istasyon yapıları, bir buçuk asırlık köklü geçmişe sahip olan demiryollarımızın tarihine ve gelişimine tanıklık etmektedir. Bu yönüyle TCDD için yaşayan birer tarihi belge niteliği taşıyan istasyon yapıları özgün mimarileri ve inşa teknikleri ile de mimari mirasımızın önemli bir parçasını oluşturmaktadır. Ancak günümüzde, birçok tarihi istasyon yapısı bilinçsiz yapılan onarımlar veya ekler nedeniyle orijinalliğini yitirmiş; bir kısmı da çeşitli nedenlerle kullanım dışı kalarak bakımsızlık ve ilgisizlik yüzünden tahrip olmuş veya yıkılarak tümüyle yok olmuştur. Buharlı lokomotiflerin çalışma prensibine göre inşa edilmiş olan lokomotif depoları ve su depoları demiryolu taşıtlarındaki teknolojik gelişmelerden en fazla etkilenen yapılar olmuştur. Dizel ve elektrikli lokomotiflerin hizmete girmesiyle lokomotif depolarının bir kısmının yapılan onarımlar veya yeni eklerle kullanımına devam edilmiş, birçoğunun kullanımı ise terk edilmiştir. Çalışma ile metruk hâldeki Kırklareli lokomotif deposu için restorasyon projesi hazırlanarak, yapının özgün mimari değerlerinin ve yapım sisteminin tekrar kazandırılarak yeni bir işlev ile yaşatılması için öneriler geliştirilmiştir. Historical railway stations bear witness to history. The development of the Turkish railway network has a long-established history. In this respect, station buildings stand as a vivid historical testament to the TCDD (The Turkish State Railways). They constitute a considerable part of Turkey’s architectural heritage with their original and authentic architectural features and their pioneering building techniques. However, today the structures of many historical stations have strayed from their original specifications, in part due to the effects of repair works undertaken with no knowledge of the original specifications, and the later annexes attached to the buildings. Some of the stations were simply neglected and fell into a state of disrepair. Others, left unused for a variety of reasons, were eventually demolished. Units such as the locomotive depots and water depots, operating on steam locomotive principles, have been affected the most by technological developments, as witnessed in the changes to rail transport. Once diesel and electrically-driven locomotives were put into use, some depots fell into total disuse. Others survived for repair and maintenance work, or through the development of the new annexes. As part of this study, a restoration project was prepared for the derelict Kırklareli Locomotive Depot. Proposals were made to maintain the old structure but with a new function, the regaining and restoring of the authentic architectural values and the original construction system.

(Doktora) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2005, (PhD) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2005, Endüstri Devrimi’nin ardından, özellikle 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nda devlet eliyle ve özel teşebbüs tarafından hemen her iş kolunda sanayi tesisi kurulmuştur. Ağırlıklı olarak başkent İstanbul ve çevresinde inşa edilen sanayi yapılarının kentin kıyı bölgelerinde ve yerleşimin henüz yoğun olmadığı yerlerde konumlandığı izlenmektedir. 20. yüzyılın başlarında Osmanlı İmparatorluğu’nun topraklarında bulunan sanayi işletmelerinin % 55’i İstanbul’da yer almaktaydı. Osmanlı İmparatorluğu’nun sanayileşme girişimlerini en iyi yansıtan kent olan İstanbul’un sanayileşme sürecini izlemek, Osmanlı Devleti’nin sanayileşme süreci hakkında da bilgi edinmeyi sağlamaktadır. Endüstri mirasının gelecek kuşaklara aktarılabilmesi, yapıları uygun bir işlevle kent hayatına kazandırmanın yanı sıra, özgün kimliklerini de korumaya bağlıdır. Kentte 19. yüzyılda sayısı 256’yı bulan ve bugün 43’e düşen sanayi yapıları, mimari, tarihi ve teknolojik miras olarak koruma altına alınmalıdır. Bir kısmı halen işlevini sürdüren, bir kısmı da, 20. yüzyılın ortalarına kadar kullanıldıktan sonra işlevini yitiren sanayi yapılarıyla ilgili ayrıntılı belgeleme çalışmaları henüz yapılmamıştır. Terk edilen fabrikalar ihmal, bilinçsiz onarım veya genel bir yöntem belirlemeden gelişigüzel kararlarla yapılan yeniden işlevlendirme çalışmaları ile her geçen gün daha fazla tahrip olmaktadır. Bu çalışma, Osmanlı İmparatorluğu teknoloji tarihinin önemli bir bileşeni olan ve kentin fiziksel gelişiminde etkin bir rol alan İstanbul’daki endüstri mirasını belgeleme ve uluslararası kabuller çerçevesinde koruma ve yeniden işlevlendirme önerileri getirmeyi amaçlamaktadır., After the Industrial Revolution, especially in the 19th century, many industrial buildings in almost all working branches were constructed in the Ottoman Empire by the government and the private sector. Most of these industrial buildings were located in the capital, Istanbul, the coasts and the regions where settlement had not been intensive yet. At the beginning of the 20th century, 55% of the Ottoman industrial establishments were in Istanbul. Following the industrialization period of Istanbul that best reflects the industrialization attempts of the Ottoman Empire shall also provide information of the Ottoman Empire’s industrialization period. Preserving the industrial heritage to the next generations is subject to keep the specific features of the buildings as well as making them to participate in the city life with a suitable function. The industrial buildings in the city which were 256 in the nineteenth century but 43 now should be put under protection as architectural, historical and technological heritage. Detailed documentation studies the industrial buildings some of whose functionality still continues but some of lost their functions have not been performed yet. The abandoned factories are being damaged day by day due to neglect, uncontrolled and incorrect repair or reuse works without using a generally acceptable methodology. This study aims to record of the industrial heritage in Istanbul which is a significant component of the Ottoman Empire’s technological history and took an important part in Istanbul’s physical development, and to put forward some proposals for conservation and re-use of them within the scope of the internationally acceptable concepts., Doktora, PhD