Search

Atrofik rinit, ilerleyici nazal mukozal atrofi ile karakterize kronik enflamatuvar bir hastalıktır. Nadir bir patojen olan Cedecea davisae, Enterobacteriaceae ailesinin yeni üyesidir. Bu yazıda, kültür testi Cedecea davisae gösteren bir atrofik rinit hastası sunuldu. Hasta eşlik eden posterior etmoid mukosel nedeniyle ameliyat edildi. İki ay levofloksasin ve nazal irigasyon uygulandı. Ameliyat sonrası altıncı ayda hastanın yakınma ve nazal bulgularında belirgin düzelme görüldü. Sonuç olarak, bu hastada Cedecea davisae’nin atrofik rinite ve mukosele neden olduğu düşünüldü. Hasta basit tedavi ile iyileşti. Bu bakteriler atrofik rinitin nedensel bir ajanı olarak dikkate alınmalıdır, Atrophic rhinitis is a chronic inflammatory disease characterized by progressive atrophy of nasal mucosa. Cedecea davisae, a rare pathogen, is a new member of Enterobacteriaceae family. In this article, we report a patient with atrophic rhinitis whose culture test revealed Cedecea davisae. The patient was operated due to accompanying posterior ethmoid mucocele. Levofloxacin and nasal irrigation were administered for two months. Significant improvement was observed in patient’s complaints and nasal signs at postoperative sixth month. In conclusion, Cedecea davisae has been thought to cause atrophic rhinitis and mucocele in this patient. Patient recovered with simple treatment. These bacteria should be kept in mind as a causative agent for atrophic rhinitis.

Rutin kulak burun boğaz muayenesinde rastlanan tonsiller kalsifikasyonlar nadir olmayan bir durumdur. Büyüklükleri, zorlukla görülebilecek kadar küçük parçacıklardan bezelye büyüklüğüne kadar değişe- bilmektedir ve bu bölgenin radyoopak lezyonlarının ayırıcı tanısında göz önünde bulundurulmalıdırlar. Bu yazıda sık tekrarlayan tonsil enfeksiyonu yakınmasıy- la başvuran ve tonsiller bölgede aktinomikotik enfek- siyonun eşlik ettiği büyük tonsilloliti olan 42 yaşında- ki erkek hasta sunuldu. Hastanın rutin kulak burun boğaz muayenesinde sağ palatin tonsile yerleşmiş büyük tonsillolit gözlemlendi. Hastaya genel anestezi altında tonsillektomi uygulandı. Histopatolojik sonuç tonsilloliti destekliyordu. Bununla birlikte ilginç şekil- de aktinomikotik enfeksiyon gözlendi. Tonsillolitin patogenezi tam olarak bilinmemektedir. Çoğu araş- tırmacılar tonsillolitlerin tekrarlayan tonsil enfeksi- yonlarına bağlı oluştuklarını öne sürmektedir. Kronik tonsiller bölge patolojilerinin ayırıcı tanısında tonsil- lolit de göz önünde bulundurulmalıdır, Tonsillar calcifications, tonsilloliths, are not rare conditions for routine ear nose throat examinations. Their size vary from barely visible to the pea size and they should be kept in mind in the differential diagnoses of radiopaque lesions in this region. We report a 42-year-old male patient who had a large tonsillolith together with an actinomycotic infection of tonsillar region. The patient complained about recurrent tonsillar infections. In his routine ear nose throat examination a large tonsillolith, lodged in the right palatine tonsil, was observed. The patient underwent tonsillectomy under general anesthesia. Histopathologic evaluation confirmed the diagnosis of tonsillolith. Interestingly, actinomycotic infection was observed. The pathogenesis of tonsilloliths is not completely defined. Many investigators have suggested that tonsilolliths originate as a result of recurrent tonsillar infections. Our purpose is to remind the tonsillolith in the differential diagnoses of chronic tonsillar region pathologies.

Objectives: The aim of this study is to evaluate the outcomes of intratympanic steroid ITS treatment for idiopathic sudden sensorineural hearing loss SSNHL . Patients and Methods: Between January 2014 and November 2016, medical charts of a total of 63 patients 47 males, 16 females; mean age: 44.2±17.5 years; range, 18 to 77 years who were hospitalized due to SSNHL were retrospectively analyzed. The patients were divided into two groups as those who received standard treatment Group 1, n=32 and those who received ITS treatment as a salvage treatment Group 2, n=31 . Treatment modalities and the results of pure tone audiometry tests were recorded. Recovery was assessed according to the Furuhashi criteria. Results: There was no significant difference in the hearing recovery rates between Group 1 and Group 2. In the patients receiving standard treatment, the recovery rate was significant 78% , while it was only 35.4% in the patients receiving ITS treatment p=0.361 . Conclusion: Although recent guidelines strongly recommend ITS treatment, in our study, ITS, which was started on Day 5 of admission, was not found to be superior to standard systemic treatment.

Background/aim: This study aims to determine the therapeutic superiority of the addition of intratympanic steroid or hyperbaric oxygen therapy to systemic steroid treatment in idiopathic sudden sensorineural hearing loss as initial treatment, and evaluate the long-term results of salvage treatment. Materials and methods: This study was a retrospective clinical trial with a total of 96 patients with idiopathic sudden sensorineural hearing loss. Patients were divided into 3 groups. Group 1 n: 32 received systemic steroid treatment. Group 2 n: 32 received the Group 1 protocol plus intratympanic steroid treatment. Group 3 n: 32 received the Group 1 protocol plus hyperbaric oxygen treatment. Pretreatment and postinitial audiologic evaluations were performed, and the hearing outcome was analyzed with Furuhashi criteria. All patients, except those who experienced total recovery after initial treatment, were directed to salvage treatment. Audiologic assessment was performed again after salvage treatment and a mean follow-up period of 36.5 months. Results: Each group was homogenous according to demographics, audiologic data, and prognostic factors. There was no statistically significant difference in recovery and success rate within the 3 groups after initial treatment. P: 0.66, P: 0.248, respectively . Successful results were obtained after salvage treatment in only 3 patients 5% . These patients received follow-up treatment at a mean of 36.5 months, but there was no spontaneous recovery after the end of salvage treatment. Conclusion: The addition of intratympanic steroids or hyperbaric oxygen to systemic steroids caused no significant hearing improvement as the initial treatment of idiopathic sudden sensorineural hearing loss. The efficacy of salvage treatment was limited, and there was no spontaneous hearing improvement after the long-term follow-up.

Amaç: Bu çalışmada kronik bir inflamatuvar hastalık olan akne vulgarisin tedavisinde sistemik Isotretionoin Iso kullanımının ses üzerindeki etkisi araştırıldı.Hastalar ve Yöntemler: Mart 2014 - Mayıs 2016 tarihleri arasında, akne vulgaris nedeniyle sistemik Iso kullanımı endikasyonu olan toplam 62 gönüllü hasta 40 kadın, 22 erkek; ort. yaş 22.4±5.5 yıl; dağılım 18-36 yıl çalışmaya dahil edildi. Tedavi öncesinde, tedavinin üçüncü ve altıncı aylarında ve tedavinin bitiminden altı ay sonra kulak burun boğaz muayenesi, videolaringostroboskopi VLS , akustik ses analizi ses basınç seviyesi [SPL], ortalama F0, ilk üç formant, jitter%, shimmer% ve ses harmoni oranı [NHR] yapıldı, maksimum fonasyon zamanı MPT ve s/z oranı ölçüldü. Algısal ses değerlendirilmesinde Ses Handikap İndeksi-10 VHI-10 ve GRBAS kullanıldı.Bulgular: Maksimum fonasyon zamanı, F0, ilk üç formant, SPL, GRBAS tedavi sırasında artış gösterdi , shimmer% değerlerinde ve VLS parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik saptanmadı. Ses Handikap İndeksi-10, s/z oranı, jitter% ve NHR’nin tedavi sırasında anlamlı olarak arttığı görüldü.Sonuç: Standart klinik dozda altı aylık düzenli sistemik Iso tedavisinin ses kalitesi üzerinde hafif bir olumsuz etki gösterdiği ve bu etkinin tedavi sonlandırıldığında başlangıçtaki duruma döndüğü saptandı. Hastaların, özellikle de ses sanatçılarının, tedavi öncesinde bu olası yan etki açısından bilgilendirilmeleri önerilir, Objectives: This study aims to investigate the effects of oral systemic Isotretinoin Iso treatment of acne vulgaris, as a chronic inflammatory disease, on voice. Patients and Methods: Between March 2014 and May 2016, a total of 62 volunteer patients 40 females, 22 males; mean age 22.4±5.5 years; range 18 to 36 years with systemic Iso therapy indication due to acne vulgaris were included in the study. Ear nose and throat examination, videolaryngostroboscopy VLS and acoustic voice analysis sound pressure level [SPL], mean F0, first three formants, jitter%, shimmer% and noise to harmonic ratio [NHR] were performed, maximum phonation time MPT and s/z ratio were measured at pretreatment, third and sixth months of treatment and sixth month after the treatment was stopped. The Voice Handicap Index VHI-10 and the GRBAS scales were performed for perceptual voice evaluation. Results: There was no statistically significant difference in MPT, F0, the first three formants, SPL, GRBAS increased during the treatment , shimmer% ratings and VLS parameters during the Iso treatment. Voice Handicap Index-10, s/z ratio, jitter% and NHR were observed to have increased significantly during the treatment. Conclusion: Six-month regular systemic Iso treatment at standard clinical doses has mild negative effects on voice quality and this impact returns to baseline after the treatment is stopped. It is recommended that patients, especially vocal artists, to be informed prior to treatment about this possible side effect.

Schwannom veya nörilemmoma periferik sinirlerin Schwann hücrelerinden kaynaklanan; yavaş büyüyen, soliter ve kapsüllü bir benign tümördür. Dil schwannomları nadirdir. Kırk altı yaşında bir erkek hasta yaklaşık bir yıldır devam eden, dilin sağ yarısında şişlik yakınması ile başvurdu. Dilin sağ kenarında submukozal yerleşimli yaklaşık 1x1 cm’lik kitle tespit edildi. Submukozal kitle lokal anestezi altında total olarak çıkarıldı. Patolojik inceleme schwannom ile uyumlu idi. Dil schwannomları dil kitlelerinin ayırıcı tanısında dikkate alınmalıdır, Schwannoma or neurilemmoma is a slow growing, solitary, and encapsulated benign tumor originating from Schwann cells of the peripheral nerves. Lingual schwannomas are rare. A 46-year-old male patient admitted with a complaint of swelling on the right half of the tongue for one year. An approximately 1x1 cm submucosal mass was detected on the right side of the tongue. The submucosal mass was totally excised under local anesthesia. Pathological examination was consistent with schwannoma. Lingual schwannomas should be considered in the differential diagnosis of tongue masses.

Gebelikte tiroid nodülü gelişmesi nadirdir ancak bu nodülün kanser olma oranı yüksektir. Bu yazıda, diferansiye tiroid karsinomu tanısıyla ameliyat edilen üç gebe kadının tıbbi sonuçları literatür eşliğinde sunuldu. Üç olgunun ultrason bulguları malign özellikler içermesi nedeniyle, ince iğne aspirasyon biyopsisi İİAB yapıldı. Sitolojik inceleme sonucu papiller tiroid karsinom PTK olarak bildirildi. Tüm olgularda cerrahi ikinci trimesterde gerçekleştirildi. Bir olgumuza total tiroidektomi ile birlikte seviye III ve seviye VI boyun diseksiyonu ve iki olguya total tiroidektomi ile seviye VI boyun diseksiyonu uygulandı. Patolojik inceleme sonucu da, PTK olarak bildirildi. Diseksiyon materyallerinde lenf nodu metastazı saptandı. Ameliyat sırası ve ameliyat sonrası erken dönemde komplikasyon gelişmedi ve ameliyat sonrası bir yıllık takip sırasında nüks veya rezidü bulgusuna rastlanmadı. Sonuç olarak, ilk trimesterde doğuştan malformasyonların riski yüksek olduğu için, yapılacak ameliyat elektif ise, ikinci trimesterde gerçekleştirilmelidir. Sonografide malign özellikler içeren ve PTK’nin İİAB ile doğrulandığı gebelere ameliyat öncesi, sırası ve sonrasında gerekli önlemler alınarak güvenle cerrahi uygulanabilir. Bu hastaların anestezisinde premedikasyon yapılmamalı, hastalara uygun pozisyon verilmeli ve teratojenik ajanlar kullanılmamalıdır. Ameliyat sonrasında anne ve fetüs yakından takip edilmelidir, Development of thyroid nodule during pregnancy is rare, however the cancer rate of this nodule is high. Herein, we present medical outcomes of three pregnant women who were operated with the diagnosis of differentiated thyroid carcinoma in the light of literature. As sonographic findings of three cases showed malignant characteristics, fine needle aspiration biopsy FNAB was performed. Cytological examination result was reported as papillary thyroid carcinoma PTC . Surgery was performed in the second trimester in all cases. One case underwent total thyroidectomy with neck dissection at level III and VI and two cases underwent total thyroidectomy with neck dissection at level VI. Pathological examination result was also reported as PTC. Lymph node metastases in the dissected materials were detected. During the intraoperative and early postoperative period, no complications occurred and no findings of recurrence or residues were observed during one-year follow-up following surgery. In conclusion, as the first trimester has an increased risk of congenital malformations, elective surgery should be performed at the second trimester, if applicable. In pregnants with malignant sonographic features and PTC confirmed by FNAB, surgery can be applied safely by taking precautions during pre-/peri- and postoperative period. These patients should not be given premedication for anesthesia, should be properly positioned and teratogenic agents should be avoided. After surgery, mother and fetus should be monitored closely.

Kimura hastalığı özellikle baş boyun bölgesinde subkütanöz doku ve tükürük bezi tutulumuyla seyreden, etyolojisi tam olarak aydınlatılamamış nadir görülen kronik enflamatuvar bir hastalıktır. Hastalık baş boyun bölgesinde en çok preauriküler bölge, submandibüler bölge, servikal lenf nodları ve majör tükürük bezi tutulumu ile görülmekle beraber, glomerulonefrit gelişimine bağlı olarak nefrotik sendrom da hastalığın ek sistemik patolojisi olarak karşımıza çıkmaktadır. Karakteristik histolojik özellikleri olan foliküler hiperplazi, eozinofil infiltrasyonu ve postkapiller venlerde çoğalması ile ayırıcı tanısı yapılmaktadır. Kimura hastalığı eozinofilik anjiyolenfoid hiperplazi ile zaman zaman karıştırılmaktaysa da her iki hastalık ayrı klinik ve histolojik özelliklere sahiptir. Bu olgu sunumunda, iki yıldır sağ bukkal bölgede yavaş progresyon gösteren kitle ile kliniğimize başvuran, fizik muayenesinde sağ bukkal bölgede yaklaşık 3x3 cm boyutlarında yumuşak kıvamlı kitle palpe edilen, intraoral total kitle eksizyonu uygulanan, histopatolojik incelemesi ‘Kimura hastalığı ile uyumlu’ olarak bildirilen 57 yaşında erkek hastanın kliniği, patolojisi ve tedavisi literatür eşliğinde tartışıldı, Kimura’s disease is a rare chronic inflammatory disorder with an unknown etiology which presents with the involvements of salivary glands and subdermal tissue in the head or neck region, in particular. Besides the most common manifestations of the disease; as the involvements of preauricular region, submandibular region, cervical lymph nodes and major salivary glands, nephrotic syndrome, as an additional systemic pathology, may be also seen due to glomerulonephritis. The differential diagnosis is made with the identification of characteristic histological features as follicular hyperplasia, eosinophil infiltration, and proliferation of the postcapillary venules. Although Kimura’s disease may occasionally resemble angiolymphoid hyperplasia with eosinophilia, both have different clinical and histological features. In this case report, we discuss the clinical, histopathological features and treatment of a 57-year-old male patient admitted with a slowly progressing mass in his right buccal region for almost two years, which was approximately 3x3 cm in diameter and soft to palpation, and was excised completely by an intraoral approach and reported histopatologically as Kimura’s disease in the light of literature.

Rinoplasti sonrasında nazal dorsal müköz kist oluşumu kulak burun boğaz alanında nadir görülen ve önlenebilir bir komplikasyondur. Bu komplikas- yonun önlenmesi için kemik, kıkırdak ve mukoza kalıntıları titizlikle çıkarılmalıdır. Kıkırdak insizyo- nu ve osteotomi sırasında mukozal bütünlüğün korunması ve bütün osteotomilerin tamamlanması müköz kist oluşumunun önlenmesinde önem taşı- maktadır. Bu komplikasyonun tedavisi, kistin kap- sülüyle birlikte tamamen çıkarılmasıdır. Bu yazıda, rinoplasti sonrası altı ay içinde gelişen nazal dorsal kist olgusu, kısa bir literatür derlemesi ile sunuldu, Nasal dorsal mucous cyst formation after rhinoplasty is a rare and preventable complication in otorhinolaryngological area. To prevent this complication bony, cartilage, and mucous remnants should be removed meticulously. Maintaining mucosal integrity during cartilage incisions and osteotomy and completing all osteotomies are very important in preventing mucous cyst formation. The treatment of this complication is the complete excision of the cyst with its capsule. In this article, we report a case of nasal dorsal cyst that developed within six months after rhinoplasty with a brief review of the literature.

Objectives: Oxidative stress plays a role in the pathogenesis of chronic mucosal inflammation in chronic sinusitis and we aimed to investigate a novel oxidative stress marker, thiol/disulphide homeostasis. Patients and Methods: A total of 60 subjects 30 chronic sinusitis patients and 30 healthy volunteers were included in the study. Thiol/disulphide levels were analyzed with a newly developed method by Erel and Neselioglu. Results: The average native thiol value of the chronic sinusitis group was 475.6 µmol/L and 515.8 µmol/L in the control group. The total thiol was 509.4 and 552.2 µmol/L respectively for the chronic sinusitis and control groups. Chronic sinusitis patients had significantly lower native and thiol value than control group p

Sinonazal mukormikozis nadir görülen, hayatı tehdit edici ve sinsi bir mantar enfeksiyonudur. Kontrolsüz diyabet ve immünsüpresyon en önemli risk faktörleridir. Klinik olarak burun boşluğunda siyah nekrotik dokular ve krutlanma ile karakterizedir. Akut fulminan rinosinü- zitlerde ve özellikle de mukor türlerinden kaynaklanan enfeksiyonlarda, burun mukozasında izlenen siyah skar dokuları patognomoniktir. Yüksek derecede şüphe uyandıran risk grubunda tanı histopatolojik incelemey- le doğrulanır. Rinoorbital formu daha da nadirdir ve bulgular göz ağrısından oftalmopleji ve körlüğe kadar değişiklik gösterir. Bu yazıda, kliniğimize sol gözde ekzoftalmus, çift görme ve baş ağrısı yakınmaları ile başvuran ve kontrolsüz tip 2 diyabeti bulunan 72 yaşın- da bir kadın hasta sunuldu. Muayenesinde sol orta meatusta pürülan akıntı izlenen hastanın bilgisayarlı tomografisinde sol orbital apse tespit edildi. Acil endos- kopik sinüs cerrahisi uygulandı. Hastada herhangi bir nekrotik doku gözlenmemekle birlikte, granülasyon dokuları görüldü ve orbital kaviteden püy drene oldu. Histopatolojik inceleme sonucu invaziv mukormikozis olarak bildirildi. Bu olgu rinoorbital mukormikozisde erken tanı ve tedavinin önemini vurgulamak amacıyla sunuldu, Sinonasal mucormycosis is a rare, life-threatening and insidious fungal infection. Uncontrolled diabetes mellitus and immunsupression are the most important risk factors. The infection is clinically characterized by black necrotic tissues and crusting in the nasal cavity. In acute fulminant rhinosinusitis and particularly in infections caused by mucor species, black scar tissues seen on the nasal mucosa are pathognomonic. High level of suspicion in the risk group the diagnosis is confirmed by histopathological examination. The rhinoorbital form is even rarer and the findings may range from orbital pain to ophtalmoplegia and blindness. In this report we present a 72-year-old female patient with uncontrolled type 2 diabetes mellitus who was admited with the complaints of exophtalmos in the left eye, diplopia and headache. In the physical examination there was purulent discharge in the middle meatus and left orbital abscess was detected on computed tomography. We performed an emergency endoscopic sinus surgery. While we did not observe any necrotic tissues, granulation tissues were detected and pus was drained from the orbital cavity. The result of the histopathological examination was reported as invasive mucormycosis. We presented this case to emphasize the importance of early diagnosis and treatment of rhinoorbital mucormycosis.

Amaç: Bu çalışmada açık teknik septoplasti yoluyla iki taraflı burun içi ilerletme/rotasyon flepleri kullanılarak uygulanan nazal septal perforasyon NSP onarımındaki deneyimimiz sunuldu.Hastalar ve Yöntemler: Ocak 2009 - Şubat 2013 tarihleri arasında kliniğimizde NSP nedeniyle ameliyat edilen 28 ardışık hastanın tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik özellikleri ve cerrahi bulguları değerlendirildi.Bulgular: Nazal septal perforasyonun en sık nedeni 18 hastada %64 daha önce geçirilmiş nazal septum cerrahisi idi. En sık görülen semptom 21 hastada %75 burun içerisinde kabuklanma idi. Perforasyon çapı 10-30 mm arasında değişmekteydi. Nazal septal perforasyon tamiri ile birlikte aynı zamanda beş hastada septoplasti, üç hastada septorinoplasti uygulandı. Nazoseptal iskeleti desteklemek amacı ile gerekli olduğu durumlarda nazal septal kartilaj ve aurikula konkal kartilaj kullanıldı. Ameliyat sırası ya da sonrası majör komplikasyon ile karşılaşılmadı. Ameliyat sonrası ortalama takip süresi 23 ay idi. Takip sürecinde beş hastada %18 kolumellar retraksiyon görüldü. Nazal septal perforasyon 24 hastada %86 başarı ile kapatıldı. Pinpoint perforasyon iki hastada görülürken, iki hastada perforasyon 5 mm’nin altında idi. Sonuç: İki taraflı burun içi ilerletme/rotasyon flepleri kullanılarak uygulanan NSP kapama kıyaslanabilir düzeyde yüksek başarı oranına sahiptir. Bu nedenle, bu teknik özellikle küçük ve orta çaplı perforasyonlara kolaylıkla uygulanabilir, Objectives: This study aims to report our experience on surgical repair of nasal septal perforations NSP using bilateral intranasal advancement/rotation flaps with open septoplasty technique. Patients and Methods: Medical records of 28 consecutive patients who were operated for NSP in our clinic between January 2009 and February 2013 were retrospectively analyzed. Demographic features of the patients and surgical results were evaluated. Results: The most common cause of NSP was previous septal surgery in 18 64% of the patients. Nasal crusting was the most common symptom in 21 patients 75% . Perforation size ranged from 10 to 30 mm in diameter. Septoplasty was performed in five patients, while septorhinoplasty was performed in three patients simultaneously to the NSP repair. Nasal septal cartilage and auricular chonchal cartilage were used to support the nasoseptal skeleton, if required. There were no major intra- or postoperative complications. The mean postoperative follow-up period was 23 months. During follow-up, there was mild columellar retraction in five patients 18% . Nasal septal perforation was closed successfully in 24 patients 86% . Pinpoint perforation remained in two patients and perforation size was smaller than 5 mm in two patients. Conclusion: Closing the NSP with bilateral intranasal advancement/rotation flaps has a comparable high success rate. Therefore, this technique can be easily applied to small-medium sized septal perforations.

Amaç: Enflamatuvar sfenoid sinüs hastalığında ESSH etmoidektomili veya etmoidektomisiz endoskopik transnazal sfenoidotomi ETNS uygulamasıdeğerlendirildi.Hastalar ve Yöntemler: Çalışmada ESSH nedeniyleetmoidektomili n=37 veya etmoidektomisiz n=5 ETNS uygulanan 42 hasta geriye dönük olarak değerlendirildi. Hastalar bilgisayarlı tomografi bulgularına dayanan evreleme sistemimizle sınıflandırıldı.Bulgular: En yaygın semptom postnazal akıntı idi n=37, %88.1 . Kronik sinüzite 25 hastada sinonazalpolip eşlik etmekteydi %59.5 . Beş hastada %11.9 izole hastalık vardı. On altı hastada %38.1 tutulum tektaraflıydı. Beş olguda %11.9 evre 1, 15 olguda %35.7 evre 2, 22 olguda %52.4 evre 3 hastalık görüldü. Cerrahi 68 tarafa uygulandı. Bunların 63’ündecerrahiye etmoidektomi eklendi. Etmoidektomi uygulanan hastaların sekizinde destekleyici girişime ihtiyaç duyuldu. Sekiz hastada %19 en az bir komplikasyonla karşılaşıldı. Bu komplikasyonlar şunlardı:ciddi perioperatif kanama n=2 , ameliyat sonrası erken dönem kanama n=2 , lamina papiraseada hafifyaralanma n=4 ve sineşi n=5 .Sonuç: İzole ESSH olan hastalarda etmoidektomisizETNS ile direkt yaklaşım tercih edilecek cerrahi tekniktir; diğer paranazal sinüslerde de hastalığı olanlarda ise ETNS’nin etmoidektomi ile birlikte uygulanması gerekir, Objectives: We evaluated endoscopic transnasal sphenoidotomy ETNS with or vvithout ethmoidecto­ my in patients with inflammatory sphenoid sinüs dis- ease ISSD .Patients and Methods: A retrospective revievv was conducted in 42 patients 17 males, 25 females; mean age 41 years; range 17 to 67 years who undervvent ETNS with n=37 or vvithout n=5 ethmoidectomy tor ISSD. The disase was staged according to our staging System based on computed tomography findings.Results: Postnasal drainage was the most common symptom n=37, 88.1% . Chronic rhinosinusitis was accompanied by sinonasal polyps in 25 patients 59.5% . Five patients 11.9% had isolated sphenoid disease and 16 patients 38.1% had unilateral disease.Five patients 11.9% had stage 1,15 patients 35.7% had stage 2, and 22 patients 52.4% had stage 3 dis­ ease. Surgery involved 68 sides. Ethmoidectomy was used in 63 sides of 37 patients, eight of whom required a supplementary procedure. At least one complication was seen in eight patients 19% , including severe peri- operative hemorrhage n=2 , early postoperative hem- orrhage n=2 , minör injuries to the lamina papyracea n=4 , and synechiae n=5 .Conclusion: İn patients with isolated ISSD, the direct approach to the sphenoid sinüs by ETNS vvithout eth­ moidectomy is a favorable technique, vvhereas ETNS with ethmoidectomy is necessary for patients with concurrent disease in other paranasal sinuses.

Background/aim: We aimed to reveal the incidence and predictive role of insulin resistance and distorted oral glucose tolerance test in nondiabetic patients with Bell's Palsy BP . Materials and methods: Eighty-six patients with BP and 28 control subjects; all with normal blood glucose levels and no history of diabetes, were enrolled in the study. We investigated insulin resistance IR in all subjects, in terms of HOMA-IR greater than 2.7. Sixtytwo of the patients also underwent an oral glucose tolerance test OGTT . Results: The mean HOMA-IR value was significantly increased in patients, compared to the control group 3.2 vs 1.6; P < 0.01 . IR was detected more in BP patients than in controls P < 0.05 . The patients with higher HOMA-IR values had more severe facial dysfunction at the initial presentation and complete recovery time took longer than the patients with normal HOMA-IR value 75 days vs 42 days; P < 0.05 . Following a 2h-OGTT, impaired glucose tolerance and newly diagnosed DM were found in 60% of the patients. Recovery time was significantly longer in prediabetics and newly diagnosed diabetic patients than in patients with normal glycemia 68 days, 52 days, and 32 days, respectively; P < 0.01 . Conclusion: There is a strong linkage between HOMA-IR value and BP prognosis so HOMA-IR value may have a significant role of predicting BP prognosis at presentation.

Retrofarengeal bölgenin tümörleri sık görülmemekle birlikte, bu bölgede lipomlara oldukça nadir rastlanır. Retrofarengeal bölgede tümörü olan hastalar, bu bölgenin genişleme özelliği nedeniyle, uzun süre asemptomatik olabilir. Bu yazıda, dev retrofarengeal lipom nedeniyle şiddetli düzeyde tıkayıcı uyku apnesi olan bir olgu sunuldu, The tumors of retropharyngeal area are infrequent and lipomas of this region are extremely rarely seen. Patients with tumors of the retropharyngeal area may remain asymptomatic for a long time, due to the expansion ability of this space. Herein, we report a case with severe obstructive sleep apnea due to a huge retropharyngeal lipoma.

Normal Bireylerde ve Migren Tanısı Almış Bireylerde Vestibüler Efferent Sistemin cVEMP Cevapları Üzerindeki Etkisinin DeğerlendirilmesiBu çalışmanın amacı, sağlıklı bireylerde ve auralı/aurasız migren tanısı almış bireylerde görsel uyaranların cVEMP cevaplarına etkisinin araştırılmasıdır. Sağlıklı bireyler, auralı migren ve aurasız migren tanısı almış bireylerden oluşan toplam 68 kişi çalışmaya dahil edilmiştir. Tüm bireylere pursuit ve optokinetik uyaranlar verilerek cVEMP testi yapılmıştır. Sağlıklı bireylerde, görsel uyaran olmadan yapılan cVEMP testi ile karşılaştırıldığında sola doğru optokinetik uyaran verilerek yapılan cVEMP testinde hem solda hem de sağ tarafta P1N1 latansında, sağda N1 amplitüdünde, sağa doğru optokinetik uyaran verildiğinde ise solda P1N1 latansında, pursuit uyaran verildiğinde ise hem N1 hem de P1N1 latansında sağda ve sol tarafta anlamlı farklılık elde edildi (p

Bu çalışmanın amacı kronik otitis media'lı (KOM) hastaların vestibüler sistemlerinde hasar olup olmadığının vHIT ile değerlendirilmesi ve sağlıklı bireylerle karşılaştırılmasıdır. Yaşları 18-65 arasında 60 tek taraflı KOM hastası ve 30 sağlıklı birey çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen hastaların hepsinde kulak zarı perforasyonu varken 30 aktif akıntılı ve 30 akıntısız KOM hastası olarak alt gruplara ayrılarak incelenmiştir. Tüm bireylere kulak burun boğaz muayenesi, odyolojik değerlendirme, baş dönmesi algısının ölçüldüğü Baş Dönmesi Engellilik Envanteri (BEE) ve vHIT yapılmıştır. Çalışmada elde edilen vHIT sonuçlarında refiksasyon sakkadları sadece 3 kişide görüldüğü için sakkad parametresi analize dahil edilmemiştir. Çalışma ve kontrol grubu arasında lateral kanallarda anlamlı fark saptanmazken posterior ve anterior kanallarda anlamlı fark saptanmıştır. Hasta grubunda hasta kulak ve karşı kulak karşılaştırılmalarında ise yine lateral kanallarda anlamlı fark saptanmamış olup posterior ve anterior kanallarda ise çeşitli yönlerde anlamlı farklılık saptanmıştır. Hastalar aktif akıntılı ve inaktif akıntısız alt gruplara ayrıldığında ise herhangi bir anlamlılık saptanmamıştır. Bireylerin baş dönmesi algısını ölçmek için uygulanan BEE sonuçlarında hasta grubu ve kontrol grubu arasında anlamlı fark saptanmamış olup aktif akıntısı olan bireylerin baş dönmesi algısının anlamlı olarak daha yüksek olduğu saptanmıştır. Sonuç olarak KOM'un anterior ve posterior kanalları etkileyebileceğinin yanında aktif akıntısı olan KOM'lu hastaların baş dönmesi algısının yüksek olduğu saptanmıştır. Ancak anterior ve posterior kanallarda gözlenen tüm bu istatistiksel anlamlı farklılıklar klinik olarak patolojik değildir. Bunun yanında çalışmada anterior ve posterior kanallarda çeşitli istatistiksel anlamlı farlılıkların gözlenmesinden dolayı vHIT testinin KOM hastalarının vestibüler hasarının değerlendirmesinde kullanılabileceği düşünülmektedir. Ayrıca literatür de KOM hastalarında vHIT uygulanan çalışma olmaması yönünden daha ileride yapılacak çalışmalara zemin hazırlayabileceği düşünülmektedir. The aim of this study is; the evaluation of vestibular system with vHIT in patients with chronic otitis media (COM). Sixty unilateral COM patients between the ages of 18-65 and 30 healthy individuals were included in the study. The patients werw subdivided into 2 groups; 30 patients in the first group had COM with active infection and drainge, 30 patients in the second group had no drainge inactive flow-free COM patients. All subjects underwent ear nose examination, audiological evaluation, dizziness handicap inventory (DHI) and vHIT which measured the perception of dizziness. The saccade parameters in vHIT were not included in the analysis since the saccades were seen in only 3 subjects. There was no significant difference between the study and control groups for the lateral semicircullar channels (SCC) but there was a significant difference between the posterior and anterior SCC. In the patient group, there was no significant difference in the lateral SCC between the diseased ear and the opposite normal ear and there were significant differences in the posterior and anterior SCC in various directions. When the patients were subdivided into active ear drainge inactive subgroups, no significant difference was found. No significant difference was found between the patient and control group in the DHI results; which was applied to measure the perception of dizziness. İt was found that the perception of dizziness in the individuals with active discharge was significantly higher. As a result, COM was found to affect the anterior and posterior SCC, but it was found that dizziness of the patients with active dischange was higher. However, all these significant statistical differences observed in the anterior and posterior canals are not clinically pathological. In addition, vHIT test may be used to evaluate the vestibular damage of KOM patients due to the significant differences in the anterior and posterior channels. In addition, it is also considered that our study will be aid to further future studies. 81

Çalışmamızda, ataklarla seyreden (Relapsing-Remitting) tipteki MS tanısı konulmuş vakalarda vestibüler sinir, utrikül, sakkül ve yarım daire kanallarından oluşan periferik vestibüler end organ hasarının olup olmadığı VEMP/vHIT testi kullanılarak araştırılmıştır. Ataklarla seyreden tipteki MS hastalarının VEMP/vHIT bulguları sağlıklı bireylerle karşılaştırılmış, VEMP/vHIT parametreleri ve beyin magnetik rezonans görüntüleme (MRG) bulguları araştırılmıştır. Bu amaçla çalışmaya, Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi Nöroloji Anabilim Dalı'nda Nöroloji hekimi tarafından ataklarla seyreden tipte MS tanısı konulan 18-60 yaşları arasında toplam 50 birey ile aynı yaş grubunda normal işitmesi olan ve denge problemi olmayan 35 normal ve sağlıklı birey dâhil edilmiştir. Grupların değerlendirmesinde kullanılan sVEMP, oVEMP ve vHIT testleri Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı Odyoloji Ünite'sinde yapılmıştır. MS grubunun EDSS ve MRG bulguları nöroloji hekimleri tarafından değerlendirilmiştir.Çalışmada elde edilen verilerin analizi sonucunda, MS grubunda oVEMP'te cevap elde edilme oranları kontrol grubuna göre anlamlı olarak farklı elde edilirken, sVEMP cevapları açısından anlamlı farklılık saptanmamıştır. İki grup arasında sVEMP/oVEMP ortalama latansları ve vHIT kazançları açısından anlamlı farklılık bulunmamıştır. Fakat sVEMP amplitüdleri açısından iki grup karşılaştırıldığında MS grubunda anlamlı derecede düşük elde edilmiştir. MS'li grupta beyin sapı serebellar semptomları, beyin sapı göz hareket bozukluğu semptomları, internükleer oftalmopleji, geçirilmiş optik nevrit atağı, hastalık süresi, EDSS puanı, toplam atak sayısı ile VEMP/ vHIT arasında anlamlı bir ilişki gözlenmemiştir. MS'li grupta anormal oVEMP görülme oranı kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulunurken, anormal sVEMP ve vHIT görülme oranı açısından gruplar arasında anlamlı bulunmamıştır. MS grubunda MRG'de lezyon yerleşim yerine göre mezensefalon, bulbus, pons ve servikal lezyon ile anormal VEMP ve vHIT arasında anlamlı ilişki elde edilmemiştir. MS hastalarının vertigo, dizziness, bulantı, kusma gibi denge ile ilgili ciddi problemler yaşadıklarında tüm vestibüler değerlendirmenin yapılmasının yararlı olabileceği düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Görüntüleme, multipl skleroz, vestibuler evoked myogenikpotansiyel, video head impulse test In our study, whether or not there was a peripheral vestibular end organ damage composed of vestibular nerve, utricle, saccule, and semicircular canals in cases diagnosed with relapsing-remitting MS was investigated by using the VEMP/vHIT test. The VEMP/vHIT findings of relapsing-remitting type of MS patients were compared with healthy subjects, the VEMP/vHIT parameters and brain magnetic resonance imaging (MRI) findings were investigated.For this purpose, a total of 50 individuals between the ages of 18 and 60 who were diagnosed with relapsing-remitting MS by a neurology physician at the Department of Neurology, Dışkapı Yıldırım Beyazıt Training and Research Hospital and 35 normal and healthy individuals in the same age group with normal hearing and without balance problems were included in the study. The sVEMP, oVEMP and vHIT tests used in the evaluation of the groups were performed in the Audiology Unit of the Department of Otorhinolaryngology, Dışkapı Yıldırım Beyazıt Training and Research Hospital. EDSS and magnetic resonance imaging findings of the MS group were evaluated by neurology physicians.As a result of the analysis of the data obtained from the study, the rates of obtaining oVEMP response in the MS group were significantly different from the control group, while there was no significant difference in terms of sVEMP responses. There was no significant difference between the two groups in terms of sVEMP/oVEMP mean latencies and vHIT gains. However, when the groups were compared in terms of sVEMP amplitudes, it was found to be significantly lower in the MS group. In the MS group, there was no significant correlation between brain stem-cerebellar symptoms, brain stem eye movement disorder symptoms, internuclear ophthalmoplegia, previous optic neuritic episode, duration of illness, EDSS score, total number of episodes and VEMP/vHIT. Incidence of abnormal oVEMP was significantly higher in the MS group than in the control group, whereas incidence of abnormal sVEMP and vHIT were not significant between groups. In MS group, no significant correlation was found between mesencephalon, bulbus, pons, cervical lesion and abnormal VEMP and vHIT according to lesion localization in MRI.It is thought that it may be useful to perform all vestibular evaluation, when MS patients have serious problems related to balance; such as vertigo, dizziness, nausea, and vomiting.Keywords: Imaging, multiple sclerosis, vestibular evoked myogenic potential, videohead impulse test 86

ABR odyolojik tanıda kullanılan bir testtir. ABR'de click, tone burst ve chirp uyaran kullanılmaktadır. Çalışmamızın amacı; normal işiten sağlıklı bireylerde ve SNİK işitme kayıplı hastalarda LS CE Chirp ve click uyaranları ile yapılan ABR 'nin V. dalga mutlak latans ve amplitüdlerinin karşılaştırılmasıdır. Çalışma 19-55 yaş arasındaki bireylerle yapılmıştır. Normal işiten 36 birey alınmıştır. Bilateral SNİK 'li 60 birey; hafif derecede SNİK'li 20, orta derecede SNİK'li 20, orta- ileri derecede SNİK 'li 20 birey şeklinde 3 gruba ayrılmıştır. Tüm bireylerin odyometrik ve timpanometrik değerlendirmeleri yapılmış ve önce click sonra da aynı cihazda parametre değiştirerek LS CE Chirp ABR testi yapılmıştır. Grupların tümünde; 90, 80, 60 dB şiddet düzeylerinde, ayrıca normal bireylerde 40 ve 20 dB şiddet seviyelerinde click ve LS CE Chirp uyaranları ile elde edilen V. dalga mutlak latans ve amplitüdleri karşılaştırılmıştır. LS CE Chirp ve click uyaranları ile V. dalga mutlak latans karşılaştımasında; sağlıklı bireylerde 90, 80 ve 20 dB şiddetlerinde anlamlı fark saptanmamış (p>0.05), 40 ve 20 dB şiddet düzeylerinde fark saptanmıştır (p0.05). Sağlıklı bireyler ve işitme kayıplı gruplarda tüm şiddet düzeylerinde amplitüdler LS CE Chirp uyaranda, click uyarandan anlamlı şekilde büyük elde edilmiştir (p0.05). The amplitude values of the LS CE Chirp responses were higher than the responses to click stimuli in all subject groups (p

Bu çalışmada amacımız; prelingual ve postlingual dönemde işitme kaybı gelişmiş ve koklear implant uygulanan hastaların implantasyon öncesi ve sonrasında işitsel algı test sonuçlarının retrospektif olarak incelenmesidir. Dosyası incelenen 224 hastadan çalışmaya dahil edilme kriterine sahip 99 hastanın verileri değerlendirilmiştir. Hastalar öncelikle konjenital işitme kayıplı prelingual ve postlingual dönemde işitme kaybı gelişen hastalar olmak iki gruba ayrılmıştır. Prelingual 80 hasta ve postlingual 19 hastanın preoperatif ve postoperatif işitsel algı testleri karşılaştırılmıştır. Çalışmaya dahil edilen prelingual ve postlingual işitme kayıplı hastalar; cinsiyetleri, implantın uygulandığı taraf, uygulanan implantın markası, prelingual hastalar; implantasyon yaşları, akraba evliliği varlığı, implantasyon sonrası takip süreleri, operasyon öncesi işitme cihazlı serbest alan ortalamaları ayrıca postlingual işitme kayıplı hastalar işitme cihazı kullanım süreleri, tanı ile implantasyon arasında geçen süre açısından incelenmiş tüm bu parametrelerin preoperatif ve postoperatif işitsel algı test sonuçlarına etkileri değerlendirilmiştir Prelingual ve postlingual dönemde implante olan tüm hastalarda operasyon öncesi ve sonrası işitsel algı test sonuçlarında anlamlı fark bulunmuştur (p0.05). Prelingual ve postlingual hastalarda; cinsiyetin, uygulanan implantın taraf ve markasının, prelingual hastalarda; akraba evliliğinin, operasyon öncesi işitme cihazlı serbest alan ortalamalarının postlingual hastalarda ise işitme cihazı kullanım süresinin, tanı ile implant arasında geçen sürenin istatistiksel olarak anlamlı farka sebep olmadığı saptanmıştır (p>0.05). Prelingual hastalarda, implantasyon öncesi implantasyon yaşlarına göre 48 ay ve üzeri yaş grubunda Ling 6 ses testi, MTP ve MAIS envanterinde diğer yaş grupları ile istatistiksel olarak anlamlı fark bulunurken (p0.05). İmplantlandırma sonrası takip süresi açısından sadece MAIS envanterinde 24 aydan kısa ve uzun takiplerde anlamlı fark saptanmış (p 0.05). In prelingual and postlingual patients; it was found that the gender, the side and brand of the implant applied, and in patients with prelingual hearing loss, the consanguineous marriage, average of free range with hearing device in pre-operative period, and also duration of hearing aid usage in postlingual patients did not cause statistically any significant difference between diagnosis and implantation (p> 0.05).There was a statistically significant difference (p 0.05).In terms of the follow-up time after implantation, there was a significant difference only in the short and long follow-ups of 24 months in the Meaningful Auditory Integration Scale (MAIS) inventory (p

Çalışmamızda sağlıklı bireylerde farklı frekanslarda tone burst ve chirp uyaranları ile elde edilen cVEMP yanıtlarının saptanması ve bu bulguların karşılaştırılması hedeflenmiştir. Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi Klinik Araştırmalar Etik Kurulu'nun 22.03.2016 tarihli ve 27/04 sayılı kararı ile etik kurul açısından uygun bulunmuştur. Çalışma, 19-65 yaş arası toplam 65 gönüllü katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmamıza herhangi bir otolojik, nörootolojik ve vestibüler sistem ile ilgili şikâyet ve hastalığı olmayan, normal dış kulak yolu ve timpanik membrana sahip, elektroakustik immitansmetri değerlendirilmesinde, orta kulak basıncı ±50 daPa sınırlarında ve TipA timpanograma sahip ve saf ses ortalaması 125-8000 Hz arasında 15 dB ve daha iyi olan bireyler dâhil edilmiştir. VEMP'in ilk pozitif (P1) ve onu takip eden negatif dalgasının (N1) latansları ve bu iki dalganın tepe noktaları arasında kalan P1-N1 amplitüdleri ve VEMP Asimetri Oranı (VAR) karşılaştırılmıştır. 500 Hz Tone burst uyaran için; P1 latans ortalaması 12.89 ± 0.81 (ms), N1 latans ortalaması 21.13 ± 1.65 (ms), P1-N1 amplitüd değeri 104.99 ± 36.85 (µV)' dir. 500 Hz Frekansa-spesifik chirp uyaran için; P1 latans ortalaması 7,79 ± 0.86 (ms), N1 latans ortalaması 16.16 ± 1.67 (ms), P1-N1 amplitüd değeri 129.32 ± 41.25 (µV)' dir. 1000 Hz Tone burst uyaran için; P1 latans ortalaması 11.72 ± 0.85 (ms), N1 latans ortalaması 19.54 ± 1.62 (ms), P1-N1 amplitüd değeri 88.39 ± 29.65 (µV)' dir. 1000 Hz Frekansa-spesifik chirp uyaran için; P1 latans ortalaması 8.7 ± 0.88 (ms), N1 latans ortalaması 16.7 ± 1.75 (ms), P1-N1 amplitüd değeri 110.07 ± 35.77 (µV)'dir. İki farklı frekansta (500 ve 1000 Hz), chirp uyaran ile tone burst uyaran P1 (ms), N1 (ms) ve P1-N1 (µV) değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmuştur (p

BPPV en yaygın periferik vestibüler sistem hastalığıdır. Kanalolitiazis ve kupulolitiasiz kabul edilen iki teoridir. BPPV'de vestibüler testlerin klinik önemi bilinmektedir. Çalışmamızda posterior kanal BPPV'de cVEMP, oVEMP ve vHIT bulguları incelenmiş ve Epley manevrasının bu testlerde oluşturduğu değişiklikler değerlendirilmiştir. Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim Araştırma Hastanesi KBB Kliniği'nde, yürütülen çalışmaya Dix-Hallpike testi (DHT) ile posterior kanal BPPV tanılı 36 hasta alındı. Otolojik ve nörootolojik hastalık hikâyesi olmayan 42 gönüllüden kontrol grubu oluşturuldu. Çalışma ve kontrol grubuna tedavi öncesi cVEMP, oVEMP ve vHIT'leri yapıldı. Testlerden sonra hasta gruba Epley manevrası uygulandı. Manevra sonrası iyileşme gözlenen hastalara testler tekrar edildi. cVEMP testinde; P1 ve N1 dalgaların latansları, P1-N1 amplitüdleri ve iki kulak arasındaki asimetri oranları analiz edildi. oVEMP testinde N1 ve P1 dalgaların latans ve amplitüdleri değerlendirildi. vHIT'de ise; infrared kamera kullanılarak etkilenen posterior kanaldaki kazançlar, tedavi sonrası ve normatif veriler ile karşılaştırıldı.cVEMP testinde tedavi öncesi ile sonrasındaki değerler kontrol grubuna göre karşılaştırıldığında P1ve N1 latanslarında anlamlı farklılık bulunmadı. Tedavi öncesi 84,75 μV ve sonrası 89,64 μV olan P1-N1 amplitüdü kontrol grubundaki 110,39 μV olan P1-N1amplitüdüne göre anlamlı şekilde düşük bulundu. (p

ÖZEToVEMP'te Uygulanan Farklı Uyaranların ('klik', 'tone-burst', 'chirp') Farklı Yaş Gruplarındaki Sağlıklı Bireyler Üzerinde KarşılaştırılmasıÇalışmamız Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim Araştırma Hastanesi KBB kliniği odyoloji bölümünde gerçekleştirilmiştir. Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim Araştırma Hastanesi Etik Kurulu tarafından 22.03.2016 tarih ve 27/06 numaralı kurul kararı ile çalışmanın uygunluğuna karar verilmiştir.Çalışmamızda farklı yaş gruplarında normal işiten sağlıklı yetişkin kişiler de 'klik','chirp','tone-burst' uyaranlar ile elde edilen oVEMP yanıtlarının amplitüd ve latans açısından karşılaştırılması hedeflenmiştir.Çalışma 19-60 yaş arası 66 gönüllü ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya daha önce vestibüler rahatsızlık yaşamamış, otoskopik muayene bulguları normal, hava yolu saf ses ortalaması (500-2000 Hz) 15 dB'den az olan,akustik immitansmetri sonuçlarında Tip A timpanogram elde edilen ve akustik refleks eşikleri normal olan bireyler dahil edilmiştir. Uygulama sırasında ortaya çıkan ilk negatif dalga (N1) devamında ortaya çıkan pozitif dalga (P1) latansları ve bu iki dalganın tepe noktaları arasında kalan (P1-N1) amplitüdleri karşılaştırılmıştır. Yapılan uygulamalar sonucu Chirp uyaran ile sağ kulak N1 5,9+/- 0,9 ms P1 11,06+/-0,92 ms P1-N1 10,51+/-7,2(μV);sol kulak N1 6,03+/-1,05ms P1 11,3+/-1,07ms P1-N1 11,93+/-7,33(μV) olarak elde edilmiştir. Klik uyaran ile sağ kulak N1 8,68 +/- 1,44 ms P1 12,73+/-1,8 ms P1-N1 2,77+/-2,05(μV); sol kulak N1 8,63+/-1,47ms P1 12,68+/-1,86ms P1-N1 2,86+/-1,94 olarak elde edilmiştir. Tone-burst uyaran ile sağ kulak N1 10,01+/-0,86 ms P1 14,89+/-1,21 ms P1-N1 7,09+/-5(μV) ; sol kulak N1 10,08+/- 0,88 P1 15,09+/-1,17 ms P1-N1 7,5+/-3,5(μV) olarak elde edilmiştir. Elde edilen N1(ms),P1(ms) ve P1-N1(μV) ortalamalarında her üç uyaran tipi arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmuştur.(p