Search

Trials in different environmental conditions have a fundamental role in selecting genotypes that perform best in different environments. Adana and Muş locations can be considered as a new test environment for sunflower breeders in terms of performance evaluation of some sunflower genotypes. This study was carried out in Adana and Muş ecological conditions in 2022 with 14 hybrid lines and 5 standard varieties according to Randomized Complete Block Design. According to the results of analysis of variance, genotype, location and genotype×location interaction were found statistically significant at 1% and 5% levels in terms of many traits. According to the average results of both locations in the study, plant height of genotypes is 139.0-179.0 cm, diameter 18.0 -22.8 cm, 1000 seed weight 59.3-83.0 g, seed yield 2198 - 4144 kg ha-1, oil ratio 38.1-41.3 (%) and protein ratio ranged from 16.8 to 18.2 (%). In the GGE biplot technique, PC1 constituted 58.84% of the variation, PC2 constituted 41.16% and 100% of the variation in total. As a result, according to the findings obtained in the research; H1, H10 and H14 genotypes stand out in terms of oil ratio, H6, H18 and H3 genotypes in terms of seed yield and H9 and H11 genotypes in terms of both criteria. When the yield and quality traits of genotypes in Adana and Muş locations were evaluated together, it was concluded that H8 and H13 genotypes could be recommended for both locations.

Günümüzde internet ağları dünyayı birbirine bağlarken birçok uzak kaynağı da kullanıcının yanı başına getirmiştir. İnsanların yanı sıra nesnelerin de bu internet ağına katılmasıyla internet için geniş bir kullanım alanı ortaya çıkmıştır. Bu büyük ağlar, kullanıcılara bir yandan kolaylıklar sağlarken diğer taraftan saldırganların hedeflerine maruz kaldığı için kullanıcılara ve hizmet sağlayıcılara zorluklar da yaşatabilmektedir. Dağıtık hizmet reddi (DDoS) saldırıları, internet hizmetlerini kullanan kurum ve kuruluşlara zarar veren en yaygın siber saldırı türüdür. DDoS saldırıları, diğer siber saldırılardan farklı olarak maliyeti düşük ve güvenlik ürünleri tarafından engellenmesi zor bir türdür. DDoS saldırılarında gönderilen ağ trafiğinin büyük olması nedeniyle ağ trafiğini analiz etmek ve saldırı gerçekleşmeden önce tespit etmek çok önemlidir. Bu tez çalışmasının amacı, anormal trafiği tespit eden ve ağ trafiğini sınıflandıran bir derin öğrenme modeli önermektir. Deep Neural Network (DNN), hem özellik çıkarma hem de sınıflandırma özelliklerini içeren çok katmanlı bir yapıya sahip olduğu için ağ trafiğinin analizinde önemli bir avantaj sağlamaktadır. DNN modeli önerebilmek ve eğitmek için CICDDoS2019, CICIDS2017 ve NSL-KDD gibi güncel verisetleri tercih edilmektedir. Ayrıca DDoS saldırılarını simüle edebilmek adına sanal ağ ortamı kurulmuş ve bu ağdan elde edilen paketlerle özgün bir veriseti hazırlanmıştır. Deneyler sonucunda önerilen DNN modeli sanal ağ ortamında oluşturulan veriseti üzerinde uygulanmıştır.--------------------Today, internet networks not only connect the Earth, but also bring many remote sources closer to the user. With participation of objects besides people to this internet network, a wide area of use for the internet has emerged. While these large networks provide convenience to the users, they may also cause difficulties for users and service providers as they are exposed to the targets of attackers. Distributed denial of service (DDoS) attacks are the most common type of cyber attack that harms organizations and institutions using internet services. Unlike other cyberattacks, DDoS attacks are low-cost and difficult to prevent by security products. Due to the large network traffic of packets sent in DDoS attacks, it is very important to analyze the network traffic and detect it before the attack occurs. The aim of this thesis is to propose a deep learning model that detects abnormal traffic and classify network traffic. Deep Neural Network (DNN) provides an important advantage in network traffic analysis, as it has a multi-layer structure that includes both feature extraction and classification features. Current datasets such as CICDDoS2019, CICIDS2017 and NSL-KDD are preferred to propose and train the DNN model. In addition, in order to simulate DDoS attacks, a virtual network environment was established and a unique dataset was prepared with packets obtained from this network. The proposed DNN model as a result of the experiments is applied on the dataset generated in the virtual network environment.

Since sunflower is a highly cross-pollinated species, obtaining homozygous lines is important for both genetic studies and hybrid seed production.Traditional methods require at least six generations to obtain homozygous lines. Immature embryo culture method, which is one of the alternative methods, has the advantage of shortening the generation cycle by half. The response of immature sunflower embryos to embryo culture and the success of the method depends on the genotype of the donor plant, the growing conditions of the donor plant, the age of the embryo, the composition of the medium used in in vitro culture, the in vitro culture conditions and the culture time.In this study, it was aimed to determine the most appropriate embryo age in order to overcome rapid generation with immature embryo culture technique in sunflower breeding. The study was conducted in the Generation Shortening Center within the Eastern Mediterranean Agricultural Research Institute. A modified version of MS medium was preferred as the main medium in in vitro culture studies. In the study, immature embryos of 7 different ages (8, 10, 12, 14, 16, 18, 20 days after pollination) taken from plants grown in open field conditions of 5 oil restorer lines were tested 8-20 days after pollination. Plant formation rates of the cultured embryos, plant weight in regenerated plants, plant root length, plant height and number of leaves per plantlet were examined. Research findings showed that the optimum embryo age in the selected MS environment was 14 days. It has been shown that there is an opportunity to overcome a rapid generation by culturing 14-day-old embryos in the modified MS medium used in this study., Ayçiçeği, yüksek düzeyde yabancı tozlanan bir tür olduğundan, homozigot hatların eldesi hem genetik çalışmalar hem de hibrit tohum üretimi için önemlidir. Geleneksel yöntemler, homozigot hatları elde etmek için en az altı kuşak gerektirmektedir. Alternatif yöntemlerden olan olgunlaşmamış embriyo kültürü yöntemi ise generasyon döngüsünü yarı yarıya kısaltabilme avantajına sahiptir. Olgunlaşmamış ayçiçeği embriyolarının embriyo kültürüne verdiği yanıt ve yöntemin başarısı, donör bitkinin genotipine, donör bitkinin yetişme koşullarına, embriyonun yaşına, in vitro kültürde kullanılan besi ortamının bileşimine, in vitro kültür koşullarına ve kültür süresine bağlıdır.Bu araştırmada, ayçiçeği ıslahında olgunlaşmamış embriyo kültürü tekniğiyle hızlı generasyon atlatabilmek amacıyla en uygun embriyo yaşının saptanması amaçlanmıştır. Çalışma Doğu Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü bünyesindeki Generasyon Atlatma Merkezi’nde yürütülmüştür. In vitro kültür çalışmalarında temel besi ortamı olarak MS ortamının modifiye bir versiyonu tercih edilmiştir. Araştırmada 5 adet yağlık restorer hatta ait açık arazi koşullarında yetiştirilen bitkilerden tozlanmadan 8-20 gün sonra alınan 7 farklı yaştaki (tozlanmadan 8, 10, 12, 14, 16, 18, 20 gün sonra) olgunlaşmamış embriyolar test edilmiştir. Kültüre alınan embriyoların bitki oluşturma oranları, rejenere olan bitkilerde bitki ağırlığı, bitki kök uzunluğu, bitki boyu ve bitkicik başına yaprak sayısı incelenmiştir. Araştırma bulguları, seçilen MS ortamında en uygun embriyo yaşının 14 gün olduğunu göstermiştir. Bu çalışmada kullanılan modifiye MS besi ortamında 14 günlük embriyoların kültüre alınmasıyla hızlı bir generasyon atlatma olanağı bulunduğu ortaya konmuştur.

Thisstudy was conducted to determine the effects of the different doses of zinc andiron on the yield and some yield properties of NC-7 peanut (Arachis hypogaea L.) under Çukurovaecological conditions in 2017 growing season. The experiment was set up intwo-factors factorial design with 3 replications. In the study, different dosesof zinc and iron applied to soil had statistically significant effects (at thelevel of p, Buçalışma farklı çinko ve demir dozlarının NC-7 yer fıstığı (Arachis hypogaea L.) çeşidinin verim ve bazı verim kriterlerineetkilerini belirlemek için Çukurova şartlarında 2017 yılında yürütülmüştür.Deneme iki faktörlü faktöriyel deneme desenine göre üç tekerrürlü olarakkurulmuş ve yürütülmüştür. Çalışmada topraktan uygulanan farklı çinko ve demirdozları yerfıstığında meyve verimi (kg/da), iç oranı (%), 100 tohum ağırlığı(g), I. kalite meyve sayısı oranı (%) ve II. kalite meyve sayısı oranını(%)istatistiki (p

In this study, energy balance in grown groundnut was revealed in Adana. Main data used in this study, such as economical life, labor success, fuel-oil consumptions, machine weights of the tools and machines used in second crop sunflower and fertilizer, irrigation, seed amounts have been obtained from the other studies, various sources and catalogues. As a result of the evaluations energy output/input rate was obtained as 1.94, the specific energy value was obtained 12.90, net energy production was obtained 52734.28 MJ/ha in groundnut. For the groundnut, irrigation energy was the highest energy with 48.69 in total energy budget followed by fuel-oil energy, fertilizer energy, seed energy, chemicals energy, machinery energy and human labour energy inputs with 22.31% , 14.90, 5.78%, 5.58% , 2.59% and 0.16% % respectively., Bu çalışmada, 2017 yılında Adanakoşullarında yetiştirilen yer fıstığı üretiminin enerji bilançosu ortayakonulmuştur. Çalışmada kullanılan alet-makinelerin ekonomik ömürleri, işbaşarısı, yakıt-yağ tüketimleri, makine ağırlıkları ile gübre, tohum miktarlarıgibi temel veriler, mevcuttaki yapılan ölçümlerden, yapılan diğerçalışmalardan, çeşitli kaynak ve kataloglardan temin edilmiştir. Yapılan değerlendirmeler sonucunda yerfıstığı üretiminde enerji çıktı/girdi oranı 1.94, özgül enerji değeri 12.90 MJkg-1, enerji üretkenliği 0.08 kgMJ-1, net enerji verimi 52734.28 MJha-1 olarak hesaplanmıştır. Yer fıstığı üretiminde toplam enerjigirdileri içerisinde kullanım oranı en yüksek olan % 48.69 ile sulama enerjisiolduğu bulunmuştur. Bunu sırasıyla % 22.31 ile yakıt-yağ enerjisi, % 14.90 ilegübre enerjisi, %5.78 ile tohumenerjisi, % 5.58 ile ilaç enerjisi, % 2.59 ile makine enerjisi ve % 0.16 ileinsan enerjisi takip etmiştir.

Bu çalışmada, 2017yılında Adana koşullarında yetiştirilen ayçiçeği üretiminin enerji bilançosuortaya konulmuştur. Çalışmada kullanılan alet-makinelerin ekonomik ömürleri, işbaşarısı, yakıt-yağ tüketimleri, makine ağırlıkları ile gübre, tohum miktarlarıgibi temel veriler, mevcuttaki yapılan ölçümlerden, yapılan diğerçalışmalardan, çeşitli kaynak ve kataloglardan temin edilmiştir. Yapılandeğerlendirmeler sonucunda ayçiçeği üretiminde enerji çıktı/girdi oranı 8.64,özgül enerji değeri 3.04 MJ/kg, enerji üretkenliği 0.33 kg/MJ, net enerjiverimi 78142.64 MJ/ha olarak hesaplanmıştır. Ayçiçeği üretiminde toplam enerjigirdileri içerisinde kullanım oranı en yüksek olan % 55.01 ile gübre enerjisiolduğu bulunmuştur. Bunu sırasıyla % 27.87 ile yakıt-yağ enerjisi, % 11.19 ile makinaenerjisi takip etmiştir.

Buçalışmanın amacı Türkiye’de yetiştirilen altı farklı yerfıstığı genotipininbazı besinsel ve antioksidan parametrelerini araştırmaktır. Analizler içinkabuksuz tohum özütleri kullanılmıştır. Tohumların iç kabukları soyulmamıştır.Ham protein ve ham yağ miktarları, yağ asidi kompozisyonları, toplam fenolik veflavonoid içerikleri ile toplam antioksidan kapasiteleri araştırılmıştır.Tohumların ham yağ içerikleri %43.9’dan %45.9’a kadar sıralanmıştır. Öteyandan, ham protein içerikleri %26.9 ile 30.6 arasında değişim göstermiştir. Enyüksek protein yüzdesi NC-7 tohumlarında belirlenmiştir. Genotiplerin ham yağiçerikleri istatistiksel olarak farklı değildi. Oleik asit tüm genotiplerde ençok bulunan yağ asidi olmuş ve bunu sırasıyla linoleik asit, palmitik asit,stearik asit ve linolenik asit takip etmiştir. En yüksek oleik asit/linoleikasit oranı NC-7 ve DA35/2011’de gözlenmiştir. Toplam fenolik ve toplamflavonoid analizlerinden elde edilen veriler her bir genotip için benzerdir.NC-7 ve DA35-2011 toplam fenolik ve toplam flavonoid içerikleri açısından enfakir genotiplerdir. ABTS.+ radikal süpürme aktivitesine göre, engüçlü genotipler Gazipaşa ve Sultan’dır. Çalışmamız, daha fazla fenolikiçeriğin her bir genotip için daha fazla antioksidan kapasiteye yol açtığınıgöstermiştir., Theobjective of this study was to investigate some nutritional and antioxidantparameters of six different peanut genotypes grown in Turkey. Unshelled seedextracts were used for analyses. The skins of the seeds were not peeled. Thecrude protein and the crude oil amounts, fatty acid compositions, the totalphenolic and flavonoid contents and the total antioxidant capacities wereinvestigated. The crude oil contents of seeds ranged from 43.9 to 45.9%. On theother hand, the crude protein contents varied between 26.9 and 30.6%. Thehighest protein percentage was determined in NC-7 seeds. The crude oil contentsof the genotypes were not different statistically. Oleic acid was the mostplentiful fatty acid in all genotypes and followed by linoleic acid, palmitic,stearic and linolenic acids, respectively. The highest oleic acid/linoleic acidratio was found in NC-7 and DA35/2011. Data obtained from the total phenolicand the total flavonoid analyses had similar manners for each genotype. NC-7and DA35-2011 were the poorest genotypes in the total phenolic and flavonoidlevels. With regards to the ABTS.+ radical scavenging activity, themost powerful genotypes were Gazipaşa and Sultan. Our study showed that themore phenolic content gave rise to the more antioxidant capacity for eachgenotype.

Çalışma, Adana Doğu Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitünde bulunan farklı ayçiçeği çeşitlerinin (TTAE 13-7; TTAE 13-4; TTAE 13-3; TTAE 13-2; TTAE 13-1) besin değerinin in vitro gaz üretim tekniği kullanılarak tespit edilmesi ve in vitro metan gazı üretimlerinin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Ayçiçeği çeşitleri arasında kuru madde (KM) oranları değişmezken (P>0.05); ham protein (HP), ham yağ (HY), ham kül (HK), nötral deterjan lif (NDF), asit deterjan lif içerikleri (ADF), hemiselüloz (HES) ile sindirilebilir organik madde (SOM) içerikleri arasında istatistiki bir farklılık tespit edilmiştir (P, Study was carried out to determine of the feed value of five different sunflower varieties by chemical analysis and in vitro gas production technique and to compare feed values. WhileDry matter (DM) did not changed (P>0.05); crude protein (CP), crude fat (CF), crude ash (CA), neutral detergent fiber (NDF), acid detergent fiber (ADF), hemicellulose (HEM) and digestible organic matter (DOM) were found statistically important between sunflower varieties (P

The aim of this study is to identify the effect of the different sowing dates on the sunflower efficiency and the efficiency of elements, plan t water consumption, plant water stress index and water usage rate. The study was conducted to determine the effect of the different planting dates on yield and the yield components of 6 sunflower genotypes in the semi-arid Cukurova region of Turkey, all through the periods of the year 2012 to 2013. In this research, two different planting dates were examined and Evapotranspiration (ET), as the average of two years in the first and second growing seasons was found to be 567 mm and 578 mm, respectively. On at wo years average, the amount of irrigation water was determined as 524 mm. ET, Water Use Efficiency (WUE), Irrigation Water Use Efficiency (IWUE), Chlorophyll Content (CC), Crop Water Stress Index (CWSI), and grain yield were significantly affected. Results showed that thermal stress accelerated flowering and physiological make-up time. The highest CWSI values were determined as 0.67 in genotype No.1 and the lowest values are between genotypes No.4 or No.5,which is given as 0.22 and 0.27 respectively.

Sunflower (Helianthus annuus L.), is an important oil plant especially for arid andsemiarid regions. The present study was carried out to determine the effect ofdifferent sowing dates on seed yield and quality in two sunflower cultivarsgrown in second crop watery conditions of Adana in 2010-2011. The fieldexperiment was set up in a split plot design and two sunflower varieties (Şemsand Sanbro) were assigned to the main plots and and five sowing dates (12 June,22 June, 02 July, 12 July and 22 July) were assigned to the subplots. In thestudy, earliness, plant height, grain yield, 1000-grain weight, head diameter,oil ratio and oil yield values were examined. According to the trial sowingdates; Grain yield 169.7-349.7 kg/da plant height 139.5-170.5 cm, 1000-grainweight 43.3-58.9 g, head diameter 15.5-22.9 cm, oil ratio 29.96-40.37%, oilyield 52.36-141.3 kg/da and earliness 48.1-54.7 days has been found. Çukurovaregion at the most appropriate time for sowing oilseed sunflower to be grown inthe second crop has been identified as June 12th.However, when sowingdate was witdrawn early, determined to increase the efficiency of yield., Ayçiçeğinde (Helianthus annuus L.), özellikle kurak ve yarı kurakalanlar için önemli bir yağ bitkisidir. Bu araştırma, iki ayçiçeği çeşidindefarklı ekim zamanlarının verim ve kalite üzerine etkilerini incelemek amacıyla,2010-2011yıllarında Adana II. Ürün sulu koşullarında yürütülmüştür. TesadüfBloklarında Bölünmüş Parseller deneme metoduna göre kurulan denemede, ekimzamanları (12 Haziran, 22 Haziran,02 Temmuz, 12 Temmuz ve 22 Temmuz) ana parsellerde, ayçiçeği çeşitleri (Şems veSanbro) alt parsellerde yer almıştır. Araştırmada, erkencilik, bitki boyu, tane verimi, 1000 tane ağırlığı, tablaçapı, yağ oranı ve yağ verimi değerleri incelenmiştir. Denemede ekim zamanınagöre; tane verimi 169.7-349.7 kg/da bitki boyu 139.5-170.5 cm, 1000 taneağırlığı 43.3-58.9 g, tabla çapı 15.5-22.9 cm, yağ oranı 29.96-40.37 veerkencilik 48.1-54.7 gün arasında değiştiği tespit edilmiştir. ÇukurovaBölgesinde II. Ürün koşullarında yetiştirilecek yağlık ayçiçeği için en uygunekim zamanı 12 Haziran olarak belirlenmiştir. Ancak ekim zamanı erkeneçekildikçe verimin arttığı belirlenmiştir.

The objective of this study was to determine the herbage, seed yields and related characters of the 19 common vetch (Vicia sativa L.) lines. The experiment was conducted in the cropping seasons of 2003 to 2004 and 2004 to 2005 in the GAP Region Agriculture Research Station in Akçakale county-Şanlıurfa province. The experiment was established in a complete randomized block design with three replications.According to the two years average; days to flowering, steam length, dry herbage yield, biological yield, seed yield, 1000-seed weight and harvesting index were varied between 129-145 (days), 56-75 (cm), 429-567 (kg da-1 ), 735-1145 (kg da-1 ), 214-366 (kg da-1 ), 56.8-78.5 g and 27.74-40.15 (%), respectively.The days to flowering was correlated positively and significantly with the dry herbage yield, but not with the seed yield. Moreover, the seed yield was associated significantly and positively with biologic yield, 1000 seed weight and harvest index. And, the 1000-seed weight is related significantly and positively related with the harvest index.Due to the superiority of the three common vetch lines (1, 12 and 13) for dry-matter yield and other three lines for grain yield over Farukbey-2001 control variety under the GAP conditions, it was concluded that these lines could be successfully grown as the winter crop in the region, and accordingly, they were selected for further breeding studies., Araştırma, farklı 19 adi fiğ hattının ot ve tane verimlerinin saptanması amacıyla 2003-04, 2004-05 kışlık ara ürün yetiştirme döneminde, GAP Eğitim Yayım ve Araştırma Merkezine bağlı Şanlıurfa ili Akçakale İlçesi Tatlıca İşletmesinde, tesadüf blokları deneme deseninde 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür.Araştırmada 2 yıllık birleştirilmiş ortalamalara göre; çiçeklenme gün sayısı 129-145 gün, ana sap uzunluğu 56-75 cm, kuru ot verimi 392-521 kg da-1, biyolojik verim 735-1145 kg da-1, tane verimi 214-366 kg da-1, 1000 tane ağırlığı 56.8-78.5 g ve hasat indeksi %27.74-40.15 arasında değişmiştir.Çiçeklenme gün sayısı ile kuru ot verimi arasında önemli ve olumlu, tane verimi arasında ise önemsiz; tane verimi ile biyolojik verim, 1000 tane ağırlığı ve hasat indeksi arasında önemli ve olumlu; 1000 tane ağırlığı ile hasat indeksi arasında önemli ve olumlu ilişkiler saptanmıştır.İki yıllık ortalamalara göre GAP koşullarında 1, 12 ve 13 no’lu hatların kuru ot verimi; 10, 11 ve 12 no’lu hatların ise tane (tohum) verimi bakımından kontrol çeşidi olarak kullanılan Farukbey-2001 çeşidinden daha yüksek verime sahip olmaları nedeniyle, bu hatların bölgemizde kışlık ara ürün döneminde ot ve tane amaçlı olarak rahatlıkla yetiştirilebileceği ve ileride yapılacak ıslah çalışmalarında değerlendirilebileceği sonucuna varılmıştır.

Türkiye doğal vejetasyonu ve ulusal ve uluslararası kaynaklardan temin edilen 27 adet adi fiğ genotipi ile kontrol amaçlı kullanılan 3 adi fiğ çeşidine ait bazı morfolojik, tarımsal ve moleküler farklılıkların saptanması amacıyla yürütülen bu araştırma, 2007-2009 yılları arasında Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümünde yürütülmüştür.Genotipler arasındaki morfolojik ve tarımsal farklılıklar, iki yıl süreyle tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülen tarla denemeleri ile, moleküler farklılıklar ise 60 adet SRAP ve ISSR DNA markörleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir.Morfolojik ve agronomik özelliklere ait iki yıllık birleştirilmiş varyans analiz sonuçları, genotipler arasında çok önemli farklılıkların var olduğunu ortaya koymuştur. Genotiplere ait morfolojik veriler kullanılarak yapılan kümeleme analiz sonuçları, incelenen morfolojik özellikler bakımından genotipler arasında en yakın genetik ilişkinin DV-2 ile DV-3 kodlu genotipler arasında (2.913), en uzak genetik ilişkinin ise DV-5 ile ÇU-4 kodlu genotipler (9.587) arasında var olduğunu göstermiştir.Elli beş SRAP ve beş ISSR markörünün test edildiği çalışmada 8 markör monomorfik, 52 markör ise polimorfik bant üretmiştir. Polimorfik markörler, toplam 229 bant üretmiş olup bu bantların 188'inin polimorfik olduğu tespit edilmiştir. Markörlere ait ortalama polimorfizm oranı % 69.4 olarak hesaplanmıştır. Kullanılan SRAP ve ISSR markörleri ortalama 3.8 adet bant üretmiş olup primer başına polimorfik bant sayısı 3.1 adet olarak hesaplanmıştır. Genetik uzaklık katsayıları, DV-3 ile DV-4 kodlu genotipler arasında en küçük (0.112), TA-6 ile DV-5 genotipler arasında ise en büyük (0.627) olarak tespit edilmiştir.Araştırma bulguları, incelenen adi fiğ genotip ve çeşitleri arasında çok önemli morfolojik ve tarımsal farklılıkların var olduğunu ve çalışma kapsamında öne çıkan bazı genotiplerin Kahramanmaraş koşullarında yetiştirilme potansiyellerinin bulunduğunu göstermiştir. Moleküler çalışma sonuçları, SRAP ve ISSR markörlerinin adi fiğ genotipleri arasındaki genetik ilişkinin belirlenmesinde etkin bir şekilde kullanılabileceğini ve bu kapsamda ortaya çıkan yeni bilgilerin ileride yapılacak ıslah çalışmalarına çok önemli bilimsel katkılar sağlayacağını ortaya koymuştur.Anahtar Kelimeler: Vicia sativa, Morfolojik, Moleküler, Karakterizasyon, ISSR, SRAP, Markör The research was carried out to determine some morphological, agricultural and molecular differences among 27 common vetch (Vicia sativa L.) genotypes obtained from national and international resources, or collected from natural flora of Turkey along with three common vetch verities in Kahramanmaras Sutcu Imam University, Faculty of Agriculture, Department of Field Crops in the years of 2007-2009.The morphological and agricultural differences were studied in a field experiment arranged in a randomized complete block design with three replications while molecular differences were determined by using a total of 60 molecular markers consisting of SRAP and ISSR.The analyses of variance of combined two year morphological and agronomical data revealed significant differences among genotypes. The results of cluster analysis obtained by using morphological data indicated that the genotypes DV-2 and DV-3 had the smallest genetic distance value (2.913) while CU-4 and DV-5 had the biggest one (8.953).Fifty five SRAP and five ISSR markers were tested in this study. Of those, 8 markers were monomorphic and 52 markers were polymorphic. The polymorphic markers produced a total of 229 bands and 188 of them were polymorphic. The average polymorphism ratio of the markers was calculated as 69.4 %. The SRAP and ISSR markers produced 3.8 bands as average and the number of bands produced per marker were calculates as 3.1 bands. The smallest genetic distance value (0.112) was determined between genotypes DV-3 and DV-4 while genotypes TA-6 and DV-5 had the biggest (0.627).The research results indicated that there were very significant morphological and agronomical differences among genotypes and some of the genotypes which showed superior performances might have potential to be used under Kahramanmaras conditions. The results of molecular study revealed that SRAP and ISSR markers might efficiently be used to determine genetic relationships among common vetch genotypes and novel findings determined in this study might make very significant scientific contributions to the future breeding programs.Key words: Vicia sativa, Morphological, Molecular, Characterization, ISSR, SRAP, Markers 173

öz YÜKSEK LİSANS DİYARBAKIR KOŞULLARINDA YETİŞTİRİLECEK FİĞ + TRİTİKALE KARIŞIMLARININ OT VERİMİ VE OT KALİTELERİNİN SAPTANMASI ÜZERİNDE BİR ARAŞTHIMA ABDULLAH ÇİL ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ TARLA BİTKİLERİ ANABİLİM DALI Danışman: Doç. Dr. Rüştü HATİPOĞLU Yıl: 1998, Sayfa: 37 Jüri : Doç. Dr. Rüştü HATİPOĞLU Prof. Dr. Tuncay TÜKEL Prof. Dr. A. Emin ANLARS AL Bu çalışma, Diyarbakır koşullarında yetiştirilebilecek Fiğ {Vida sativa) + Tritikale (Triticale x Secale) karışımında en uygun karışım oranını saptamak amacıyla yapılmıştır. Araştırma sonuçlan; saf ekimlerin karışımlara göre ot verimi açısından daha düşük verimli olduğunu göstermiştir. En yüksek yaş ot (3447.6 kg/da ) ve kuru ot verimi ( 968.4 kg/da) ekimde % 40 fîğ+ %60 oranında tritikale kullanılan karışımdan en düşük yaş ot (2130.2 kg/da) ve kuru ot verimi (491.2 kg/da) saf fiğ ekiminden elde edilmiştir. En yüksek protein oram (% 22.5) saf fiğ ekiminden, en yüksek ham protein verimi ise %80 fiğ + %20 tritikale karışımından (110.87 kg/da) elde edilmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgulara dayanarak, Diyarbakır koşullarında fiğ + tritikale için en uygun tohum karışımının % 40 fiğ+ % 60 tritikale olabileceği sonucuna varılmıştır. Anahtar Kelimeler: Fiğ, Tritikale, Karışım oram, Güneydoğu Anadolu Bölgesi ABSTRACT MSc THESIS RESEARCH ON THE DETERMINATION OF HAY YIELD AND HAY QUALITY OF VETCH + TRITIC ALE MIXTURES TO BE GROWN UNDER CONDITIONS OF DİYARBAKIR ABDULLAH ÇİL DEPARTMENT OF FIELD CROPS INSTITUTE OF NATURAL AND APPLIED SCIENCES UNIVERSITY OF ÇUKUROVA Supervisor : Assoc. Prof. Dr. Rüştü HATİPO?LU Year: 1998, Page: 37 Jury : Assoc. Prof. Dr. Rüştü HATİPO?LU Prof. Dr. Tuncay TÜKEL Prof. Dr. A. Emin ANLARSAL This study was conducted to determine the most suitable mixture rate of vetch and triticale to be grown under conditions of Diyarbakır. As a result of this study, it was determined that pure sowings gave lower yields than mixtures. The highest yields of green herbage (3447.63 kg/da) and dried herbage ( 968.4) were obtained from the mixture including 40 % vetch and 60 % triticale, and the lowest yields (2130.2 kg/da and 491.2 kg/da) from the pure vetch sowing. The highest crude protein content (25.5 %) was obtained from the pure sowing of the vetch, however the highest protein yield (1 10.87 kg/da) was obtained from the mixture including 80 % vetch + 20 % triticale. From the results of the study, it was concluded that the most suitable sowing rate of vetch and triticale for the conditions of Diyarbakır could be 40 % vetch + 60 % triticale Key words: Vetch, Triticale, Mixture Rates, Southearn Anatolian n 37