Search

Introduction The Plethysmographic Variability Index can be measured by both finger and forehead probes. Vasoconstriction may jeopardize the reliability of finger PVI measurements in pediatric patients undergoing surgery. However, forehead vasculature exhibits more marked resistance to alterations in the vasomotor tonus. Objective Our aim was to compare the Plethysmographic Variability Index measured via finger or forehead probes in mechanically ventilated pediatric surgery patients in terms of their ability to predict fluid responsiveness as well as to determine the best cut-off values for these two measurements. Materials and Methods A total of 50 pediatric patients undergoing minor elective surgery were included after provision of parental consent and ethics committee approval. Perfusion index measured at the finger or forehead and Plethysmographic Variability Index monitoring comprised the primary assessments. Hemodynamic parameters monitored included perfusion index, Plethysmographic Variability Index, and cardiac output. A >= 15% increase in cardiac output following passive leg raise maneuver was considered to show fluid responsiveness. Two groups were defined based on fluid responsiveness: Group R (responsive) and Group NR (non-responsive). Student\"s t-test, Mann-Whitney U test, DeLong test, and ROC were used for statistical analysis. Results The area under curve for finger and forehead Plethysmographic Variability Index prior to passive leg raise maneuver were 0.699 (p = .011) and 0.847 (p < .001), respectively. The sensitivity for finger and forehead measurements at a cut-off value of

© 2022 American Academy of Hospice and Palliative MedicineContext: The COVID-19 pandemic has highlighted variability in intensity of care. We aimed to characterize intensity of care among hospitalized patients with COVID-19. Objectives: Examine the prevalence and predictors of admission code status, palliative care consultation, comfort-measures-only orders, and cardiopulmonary resuscitation (CPR) among patients hospitalized with COVID-19. Methods: This cross-sectional study examined data from an international registry of hospitalized patients with COVID-19. A proportional odds model evaluated predictors of more aggressive code status (i.e., Full Code) vs. less (i.e., Do Not Resuscitate, DNR). Among decedents, logistic regression was used to identify predictors of palliative care consultation, comfort measures only, and CPR at time of death. Results: We included 29,923 patients across 179 sites. Among those with admission code status documented, Full Code was selected by 90% (n = 15,273). Adjusting for site, Full Code was more likely for patients who were of Black or Asian race (ORs 1.82, 95% CIs 1.5–2.19; 1.78, 1.15–3.09 respectively, relative to White race), Hispanic ethnicity (OR 1.89, CI 1.35–2.32), and male sex (OR 1.16, CI 1.0–1.33). Of the 4951 decedents, 29% received palliative care consultation, 59% transitioned to comfort measures only, and 29% received CPR, with non-White racial and ethnic groups less likely to receive comfort measures only and more likely to receive CPR. Conclusion: In this international cohort of patients with COVID-19, Full Code was the initial code status in the majority, and more likely among patients who were Black or Asian race, Hispanic ethnicity or male. These results provide direction for future studies to improve these disparities in care.

Massive hemorrhage in pediatric cranioplasty operations may necessitate blood transfusion, which may cause many complications. Radical-7 Pulse CO-Oximeter (Massimo Corporation, Irvine, CA) can provide continuous hemoglobin concentration (SpHb) measurements noninvasively. In this study, we aimed to evaluate the effects of SpHb measurement on perioperative transfusion management and postoperative patient outcomes. For this retrospective case-control study, we collected the data of pediatric patients undergoing fronto-orbital advancement surgery for plagiocephaly and trigonocephaly between 2018 and 2021. Perioperative SpHb monitoring was performed for patients in the SpHb Group. Other patients that were managed conventionally were considered as the control group (C Group). The data on patients\" demographic and clinical characteristics, intraoperative hemodynamic and laboratory variables such as blood gases, intraoperative blood losses, the amount of the transfused blood products, the length of postoperative intensive care unit (ICU) stay, and the duration of hospital stay were collected. The data of 42 patients were collected, and 29 of these patients were males (69%). In 16 of the patients, SpHb monitoring was performed. The demographic, clinical, and perioperative hemodynamic characteristics of the patients were comparable between the groups. Compared to the C Group, the SpHb Group had significantly lower perioperative packed red blood cell (PRBC) transfusion (136.3 +/- 40.1 vs. 181.5 +/- 74.8 mL, P = 0.015), less postoperative drainage (125.3 +/- 47.7 vs. 185.8 +/- 97.6 mL, P = 0.013), and shorter ICU stay (37.1 +/- 12.0 vs. 64.8 +/- 24.9 h, P < 0.001). There was a positive correlation between the amount of PRBC transfusion and the length of ICU stay (r = 0.459, P = 0.003). Patients with perioperative continuous SpHb measurement have lower intraoperative PRBC transfusion, less postoperative bleeding, and shorter ICU stay. When necessary, SpHb, together with clinical judgment and laboratory confirmation, can be used in decision-making for perioperative PRBC transfusion.

BACKGROUND: There were few prospective studies investigating the relationship between the burn injury and erectile dysfunction (ED). The aim of this study was to prospectively explore the alteration in erectile functions regarding major burn. METHODS: This study was conducted as a prospective survey in patients with major burn injury. The study group consisted of burn cases with at least 20% of body surface area affected according to the Wallace Rule of Nines. Initially International Index of ED-5 (IIEF-5) was administered to the patients in the burn unit, and it was repeated in the 2rd and 6th months. Burn types, the severity of burns, age of patients, and alteration in IIEF-5 scores were compared. RESULTS: The study included 63 male patients. The median age of the patients was 35 (20-73) years, and the median burn percent-age was 22 (20-60). The rate of ED was markedly increased during follow-up as 8%, 39.7%, and 25.4% at baseline, 3rd, and 6th month evaluation, respectively. The median initial IIEF-5 score of the patients was 23 (5-25). Subgroup analysis revealed that IIEF-5 score of patients with electrical and flame burn significantly decreased at 3rd month compared with the baseline values. The median IIEF-5 score of patients with electrical burn increased at 6th month compared with 3rd month (p=0.042). Binary logistic regression analysis showed that age and service period, and IIEF-5 Score at 3rd month and burn grade were all statistically significantly associated with the normal erectile function (IIEF-5>=18), at 3rd month and 6th month, respectively. CONCLUSION: The current trial demonstrated that IIEF-5 scores of patients with major burn can show significant impairment in long term, and it seems a time-dependent process. This is the first prospective trial showing that IIEF can be utilized to monitor erectile function of burn patients in a longer follow-up program.

Purpose The standard procedure for low-flow anesthesia usually incorporates a high fresh gas flow (FGF) of 4-6 L/minute during the wash-in phase. However, the administration of a high FGF (4-6 L/min) increases the inhaled anesthetic agent consumption. This study was designed to compare the sevoflurane consumption at 2 rates of flow and vaporizer concentration during the wash-in period. Methods Patients were randomly enrolled into high FGF (HFGF) (n = 30) and low FGF (LFGF) (n = 30) groups. During the wash-in, the HFGF group received 4 L/minute FGF with a sevoflurane vaporizer setting of 2.5%, and the LFGF group received 1 L/minute FGF with a vaporizer setting of 8%. Once the wash-in was complete, anesthesia maintenance was performed with 0.5 L/min FGF with a vaporizer setting of 2.5-4.5% in both groups. The patient demographic data, bispectral index values, hemodynamic variables, wash-in time, sevoflurane consumption during the wash-in phase, and total sevoflurane consumption were analyzed. Results The median sevoflurane consumption in the wash-in phase was 8.2 mL (7.1-9.3) in the HFGF group and 2.7 mL (2.2-3.1) in the LFGF group (p = 0.001). The mean total sevoflurane consumption was 17.41 +/- 3.58 mL in the patients who received HFGF and 14.93 +/- 3.57 mL in the LFGF group (p = 0.001). The mean wash-in completion time was 12.49 +/- 2.79 min in the HFGF group and 3.35 +/- 0.67 min in the LFGF group (p = 0.001). Conclusions The anesthetic agent consumption during the wash-in phase was approximately 3 times lower with the administration of sevoflurane at 1 L/minute FGF than the use of 4 L/minute FGF.

Objective Lumbar interventional pain procedures (LIPPs) are frequently used in low back pain and have shown an increasing trend in recent years. LIPPs are highly effective when performed by properly trained physicians. However, some adverse events are seen during interventional procedures. Our aim in this study is to determine the immediate adverse event rates of LIPPs and to inform our colleagues about possible adverse events. Study Design Retrospective, observational study. Setting A university hospital pain management center. Methods After approval by the institutional ethics committee, a retrospective evaluation of patients who received fluoroscopy-guided LIPPs between January 2015 and December 2020 was performed. This observational study was conducted with 4,209 patients who underwent LIPPs, including epidural steroid injection, sacroiliac and facet joint injection, medial branch block or radiofrequency ablation, application of pulsed radiofrequency to the dorsal root ganglion, epidural catheter placement, or spinal cord stimulator application. Results No major adverse events were detected during the procedures. Minor adverse events were detected in 60 patients, and the adverse events rate was found to be 1.4% (95% confidence interval: 1.0–1.8%). Minor adverse events rates varied between 0.7% and 2.3% according to the procedure type. The most common adverse events were determined to be vasovagal reactions (26/60). Facial numbness, cramps, and seizures were detected as rare adverse events. Conclusion No major adverse events were seen in 4,209 patients. The rate of minor adverse events was 1.4%, with no sequelae in any of the events. When evidence-based guidelines are followed, interventional pain procedures can be performed safely.

© 2022, American Society of Interventional Pain Physicians. All rights reserved.Background: Central sensitization (CS) is a hyperexcitability that is manifested by the increased response of the central nervous system to sensory stimuli. It has been shown that the presence of CS may have a negative effect on the clinical picture in some musculoskeletal diseases and also have a negative effect on spinal procedures. Objectives: To investigate the effect of CS on interlaminar epidural steroid injection (ILESI) treatment outcomes in patients with cervical disc herniation (CDH). Study Design: An observational study. Setting: A university hospital pain management center. Methods: Patients, who underwent ILESI between 2020-2021 due to CDH, were included in the study. The Numeric Rating Scale (NRS-11), Neck Pain and Disability Scale (NPDS), Self-Administered Leeds Assessment of Neuropathic Symptoms and Signs (S-LANSS), and Short Form-12 (SF-12) were used for evaluation of patients. Patients were assessed before the procedure, at the first hour, and 3 months after the procedure. The presence of CS was investigated by the Central Sensitization Inventory (CSI). Results: A total of 51 patients were included in the study. Twenty-three of the patients had CS, as assessed by the CSI. Although, patients who underwent ESI, had significantly lower NRS-11, S-LANSS, and NPDS scores, and higher SF-12 scores at all follow-up points. The first and third months, NRS-11, S-LANSS, and NPDS were significantly higher, and SF-12 scores were lower in the CS group compared to patients without CS. Limitations: The short follow-up period and relatively low number of patients can be considered as a limitation. The fact that CS is not evaluated with a more objective method, such as Quantitative Sensory Testing (QST), can be considered as another limitation. Since most clinicians use CSI, so from a \"real world\" perspective the lack of QST may be observed as a strength of the study. The third limitation is that we did not evaluate the patients’ pre-and posttreatment analgesic consumption. Finally, we did not include patients with a history of psychiatric illness, but not evaluating the current psychiatric conditions of the patients could be considered a limitation. Nevertheless, the main strengths of this study are its prospective design and, to our knowledge, it is the first study to explore the effects of CS on cervical ESI treatment. Conclusions: The presence of CS has a negative effect on pain scores, disability, and quality of life in patients undergoing cervical ESI due to CDH.

On behalf of the EAMS President, the Scientific Committee of the 6th European Airway Congress, and the Board of Directors of the European Airway Management Society, we would like to provide the readers of our journal and all other airway enthusiasts with further information about this important airway management event. The congress will be held at Pine Beach Belek Resort in Antalya, Turkey from the 28th of September till the 1st of October 2022 [1]. This conference will be organized under the motto: “Breathing again!“, which may fully describe the situation after more than two years of COVID-19 pandemics. The conference website at: https://www.eac2022.org is fully functional at the moment and provides detailed information about the venue, scientific program, abstract submission rules, accommodation, and social events associated with the conference. The congress is as usual preceded by the “Teach the airway teacher” course on Thursday, September 28th. The scientific program itself is balanced into theoretical lectures and hands-on sessions. Keynote lectures are devoted to the presentation of new guidelines such as PUMA (Project for Universal Management of Airways) [2] and ASA 2022 Guidelines [3], novel concepts of videolaryngoscopy, flow-regulated ventilation in the Intensive Care Unit, controlled ventilation with minimal or no device in the airway or recommendations how to teach airway management in the online era.

Background: Epidural fibrosis (EF) is one of the leading causes of post lumbar surgery syndrome (PLSS). Although there are studies in the literature suggesting that lumbar epidural steroid injections are an effective method in the pain management of PLSS caused by EF, no study is available comparing the effectiveness and safety of caudal and transforaminal approaches. Objectives: To investigate the efficacy of caudal epidural steroid injection (CESI) versus transforaminal epidural steroid injection (TFESI) in patients with PLSS. Study Design: A prospective, randomized, assessor-blind study. Setting: Interventional pain management center at a tertiary care center. Methods: Patients with low back and radicular pain related to EF following single-level lumbar discectomy were included. The patients were randomly divided into 2 groups: a CESI group and a TFESI group. All patients were assessed before the procedure (baseline) and at one hour, 3 weeks, and 3 months after the procedure using the Numeric Rating Scale (NRS-11) and at baseline, 3 weeks, and 3 months using the modified Oswestry Disability Index (mODI). Treatment success was defined as a ≥ 50% decrease in the NRS-11 scores compared to baseline. Results: A total of 56 patients (n = 26 CESI group; n = 30 TFESI group) were included. NRS-11 and mODI scores showed a significant decline in both groups at all follow-ups (P < 0.001). At 3 weeks, the improvement in the mODI scores was significantly higher in the TFESI group (P = 0.020). In all follow-ups, the NRS-11 scores were similar between the groups. At 3 weeks, the rates of patients with a ≥ 50% decrease in NRS-11 scores were 53.8% and 60% in the CESI group and TFESI group, respectively, while these rates were 30% and 26.7%, respectively, at 3 months. Limitations: This study had no placebo-control group and a relatively short follow-up. Conclusion: Both CESI and TFESI are effective and safe methods in the treatment of PLSS caused by EF following lumbar discectomy. These methods can reduce pain and disability. Although both methods have similar treatment success rates, TFESI seems to be a more effective treatment method in reducing disability at 3-week follow-up. Keywords: Post lumbar surgery syndrome, failed back surgery syndrome, post laminectomy syndrome, epidural fibrosis, epidural steroid injections, transforaminal, caudal, radiculopathy, back pain

Background: Although fluoroscopy-guided interventional therapies have declined in recent years, radiation exposure remains a critical issue for both patients and medical staff. Radiation exposure varies according to the physicians’ experience, procedure time, patients’ body mass index (BMI), imaging techniques, and the type of procedure performed. Objective: The purpose of this study is to report procedure times and calculate the radiation doses for 4 different approaches of fluoroscopy-guided epidural injections per procedure and BMI to provide radiations doses for potential use in future dose reduction strategies. Study Design: Retrospective, observational study. Setting: A university hospital, pain management center. Methods: A retrospective evaluation was performed of patients who received epidural steroid injections between January 2015 and December 2020 in a university hospital interventional pain management center. This observational study was conducted with patients aged ≥ 18 who underwent 3,711 epidural injections including cervical interlaminar, lumbar interlaminar, lumbar transforaminal, and caudal approaches. If more than one level or bilateral injections were performed, total dose and times were divided by the number of sites injected to attain procedure time and mean dose per injection. Provided doses for each patient were also divided by patients’ BMI to obtain dose per BMI. Results: The highest radiation dose per procedure was found in caudal epidural injection with 0.218 mGy·m2 , and the lowest dose was found in cervical interlaminar epidural injection with 0.057 mGy·m2 . The radiation dose per procedure was 0.123 mGy·m2 for lumbar transforaminal and 0.191 mGy·m2 for lumbar interlaminar epidural injection. The shortest procedure time was determined in transforaminal (37.3 seconds) injections, and the longest was in lumbar interlaminar (46.7 seconds) injections. Caudal epidural injection also had the highest radiation dose per BMI which was 0.00749, and cervical interlaminar epidural injection had the lowest radiation dose per BMI, which was 0.00214. Limitations: Firstly, injections were performed by first- or second-year fellows in pain medicine. Moreover, patient-related factors (previous surgery, scoliosis, etc.) affecting radiation exposure were ignored. Conclusions: Radiation dose levels and procedure times of 4 approaches of epidural injections were obtained from 3,711 procedures performed in a university hospital pain medicine clinic. BMI of patients was taken into account with the dose levels of injections given per BMI. Multicenter research with standardized techniques will assure more reliable reference levels, which will guide pain physicians to self-assess their own levels of radiation exposure.

Amaç: Bu çalışma; tıpta uzmanlık eğitimi alan klinik branş araştırma görevlilerinin havayolu yönetimi ile ilgili deneyimlerini ve bu deneyime Anesteziyoloji ve Reanimasyon staj ve rotasyonunun katkısını belirlemeyi amaçlamaktadır.Gereç ve Yöntem: Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi’nde, dahili ve cerrahi branşlarda uzmanlık eğitimi alan araştırma görevlileri üzerinde, havayolu yönetiminde teorik bilgi ile pratik deneyimlerini ve Anesteziyoloji ve Reanimasyon staj ve rotasyonunun bu deneyime katkısını ölçmek için 26 sorudan oluşan bir anket çalışması yapıldı. Anket sorularına verilen cevapların değerlendirmesinde tanımlayıcı istatistiki analizler kullanıldı.Bulgular: Anket sonuçlarının cevapları değerlendirildiğinde; katılımcıların %95,7’si havayolu gereçleri ve kullanımları ile ilgili eğitim aldıklarını, %82,2’si bu eğitimi ilk olarak anestezi stajında aldıklarını, %56,7’si ilk endotrakeal entübasyonu anestezi stajında yaptığını, %59,2’si airwayi ilk anestezi stajında kullandığını, %34,2’si laringeal mask airway kullandığını, %50’si laringeal mask airwayi ilk olarak anestezi stajında kullandığını belirtmiştir. Anesteziyoloji ve Reanimasyon rotasyonu yapmayan katılımcıların %61’i bu durumu uzmanlık eğitimleri açısından bir eksiklik olarak görmektedir. Katılımcıların %70’i rotasyon sonrası kendilerini havayolu yönetimi açısından yeterli bulmaktadır. Kendini yeterli bulmayan katılımcılar ise pratik uygulamaların artırılması gerektiğini ve sürenin az olduğunu belirtmişlerdir. Sonuç: Anket sonuçlarımıza göre havayolu yönetimi eğitiminde Anesteziyoloji ve Reanimasyon stajı önemli bir yer tutmaktadır. Farklı branşlarda uzmanlık eğitimi alan hekimlerin Anesteziyoloji ve Reanimasyon rotasyonunun gerekliliğini belirtmeleri rotasyon programlarının yeniden gözden geçirilmesini gündeme getirebilir. Verilen eğitimlerin özellikle pratik bölümündeki eksiklikler gözardı edilmemelidir. Çalışmamızın havayolu yönetimi eğitimi ile ilgili düzenlemelere katkı sağlayacağı kanaatindeyiz., Background: The aim of this study was to assess the airway management experiences of residents and to determine the contributions of job rotations in Anesthesiology-Reanimation.Material and Method: A 26-question survey was conducted at Necmettin Erbakan University Meram Faculty of Medicine, on the medicine and surgery residents to evaluate their theoretical knowledge and practical experiences in airway management and to determine the contribution of job rotations in Anesthesiology-Reanimation. The responses to the questionnaire were evaluated with descriptive statistical analyses.Results: The results revealed that 95.7% of the participants were trained about the airway management instruments; 82.2% took this training during their internship period in anesthesia; 56.7% performed endotracheal intubation for the first time during their anesthesia internship; 59.2% used airways for the first time in their anesthesia internship; 34.2% had previously used laryngeal mask airways; and 50% used laryngeal mask airways for the first time during their anesthesia internship. Of the participants who did not have a job rotation in Anesthesiology-Reanimation, 61% perceived it as the incompleteness of the specialty training. Of the participants, 70% considered themselves competent for airway management after the job rotation. The participants, who considered themselves incompetent, reported that the duration of the training was short and that practical training should be promoted. Conclusion: The results of our survey demonstrated that Anesthesiology-Reanimation internship is important in airway management training. The residents in different specialty areas have reported that a rotation in Anesthesiology and Reanimation is necessary, possibly raising the issue that a revision in the job rotation schedules is needed. Any incompleteness in practical training should not be overlooked. We believe that our study will contribute to regulations about airway management training.

To validate the utility and performance of the gastro-laryngeal tube (GLT) in terms of cardiologist and patient satisfaction levels, incidence of and attempts at successful transesophageal echocardiography (TEE) probe placement, perioperative and postoperative hemodynamics, and adverse events related to the TEE procedure.In this randomized prospective clinical study, forty-four patients undergoing TEE and aged 20 to 80 years old scheduled for TEE were randomly allocated to two study groups: Group SA (sedation and analgesia) and Group GLT. Cardiologist and patient satisfaction levels, TEE probe placement performance, hemodynamics, adverse events related to the TEE procedure, demographic characteristics, and TEE procedure data were recorded.The cardiologist satisfaction level was significantly higher in Group GLT (P = .011). The TEE probe was successfully placed at the first attempt in all the patients in Group GLT and at the first attempt in 11 patients, at the second attempt in 8 patients, and at the third attempt in 3 patients in Group SA. The TEE probe placement success was significantly higher in Group GLT (P .001), and TEE probe placement was significantly easier in Group GLT (P .001). There were no significant differences in patient satisfaction, heart rate, mean arterial pressure, oxygen saturation, adverse events related to the TEE procedure between the groups.The present study revealed that GLT use elicited a higher cardiologist satisfaction level and resulted in more successful and easier TEE probe placement. We thus conclude that the use of the recently developed GLT may ensure airway management safety and a comfortable TEE experience.

[Özet Yok]

[Özet Yok] Dicle Üniversitesi

[Özet Yok] Dicle Üniversitesi

[Özet Yok]

Giriş: Bu çalışmamızda, anestezi uygulanan hastaların ameliyat sonrası anestezi memnuniyetini ve anestezi bilgisini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Ameliyat sonrası birinci gün, 140 kadın ve 104 erkek olmak üzere toplam 244 hastanın prospektif olarak demografik verileri kayıt edildi ve hastalardan hasta memnuniyet anketini doldurmaları istendi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların yaş ortalaması 45.72±17.23 idi. Hastaların 188’i genel anestezi (%77), 50’si (%20.5) spinal anestezi, 4’ü epidural anestezi (%1.6) uygulanarak ameliyat oldu. Kadın hastaların eğitim seviyesinin, genç hastaların endişe düzeyinin daha yüksek olduğu tespit edildi. Ameliyat sonrası bulantı-kusma şikayeti, kadınlarda erkeklere göre daha fazla olduğu; yaş ve eğitim düzeyinin yükselmesiyle paralel olarak bulantı-kusma şikayetinde artış olduğu saptandı. Sonuç: Sağlık hizmetlerinin iyi bir şekilde sunulabilmesi, anestezi kalitesinin artırabilmesi ve hasta memnuniyetini en üst düzeye çıkarılabilmesi için hasta memnuniyet anketleri bize faydalı sonuçlar verebilmektedir., Introduction: In the present study, we aimed to evaluate the anesthesia quality and knowledge of the patients in the postoperative period. Material and Methods: Demographic datas of 244 patients consisting of 140 females and 104 males, were recorded prospectively in the postoperative first day and patients were asked to complete the patient satisfactory questionnaire. Results: The mean age of the patients that included in the study was 45.72±17.23. One hundred and eighty-eight of the patients (% 77) were operated under general anesthesia, 50 (% 20.5) under spinal anesthesia, 4 (% 1.6) under epidural anesthesia. It was shown that female, higher educated and younger patients have a higher anxiety level. Postoperative nausea and vomiting complains have a higher rate in females rather than males; nausea and vomiting complians were rising concurrently with age and education. Conclusion: Patient satisfactory questionnaires have provided us beneficial results for sustaining a good health care services, increasing quality of anesthesia and going patient satisfactory through a higher level

ÖZETÇalışmamızın amacı; sünnet operasyonu geçirecek çocuklarda postoperatif analjezi amacı ile kaudal blok, dorsal penil bloğu, topikal ve sistemik analjezinin etkinlik, yan etkiler ve ebeveyn memnuniyeti açısından karşılaştırılmasıdır.Etik kurul ve ebeveyn onayı sonrası, 3-12 yaş arasında, sünnet operasyonu geçirecek 80 çocuk randomize olarak dört gruba (n=20) ayrıldı. İndüksiyon sonrasında Grup KA‟de %0,25 bupivakain 1ml/kg ile kaudal blok, Grup DP‟de 0.3ml/kg %0,25 bupivakain ile dorsal penil blok uygulandı. Grup TA‟de girişimden 1s önce 3gr %2,5 lidokain-%2,5 prilokain karışımı içeren krem ile topikal analjezi, Grup SA‟da indüksiyon sonrası 40 mg/kg rektal parasetamol, postoperatif dönemde 4x20 mg/kg rektal/oral parasetamol, 3x1 mg/kg meperidin iv ile sistemik analjezi uygulandı. Anestezi indüksiyonu %8 sevofluran ve %30 O2 içinde N2O inhalasyonu veya tiyopental 5-7 mg/kg iv, anestezi idamesi 1 MAC sevofluran, %30 O2 içinde N2O ile sağlandı. Ağrı şiddeti; NRS ve sözel iletişim kurulamayan hastalarda CHEOPS ile postoperatif 0,2,4,6,12,24. saatlerde değerlendirildi. Ek analjezik gerektiğinde meperidin 1mg/kg IV uygulandı. Hastaların uyanma zamanı, ilk analjezik gereksinim, ilk idrar yapma, ilk mobilizasyon ve taburculuk zamanı, yan etkiler, 4-puanlı skala ile ebeveyn memnuniyeti kaydedildi. Veriler istatistiksel olarak iki-yönlü ANOVA, Tukey-Kramer, Mann-Whitney U ve ki-kare testleri ile karşılaştırıldı (p0,05). Ebeveyn memnuniyeti ilk 2s Grup KA‟da diğer gruplardan, Grup DP‟de ise Grup TA ve Grup SA‟dan belirgin yüksek bulundu (p0,05). Parental satisfacsatisfaction was higher in Group KA compared to other groups and higher in Group DP compared to Groups TA and SA (p

Çalışmamızın amacı; laparatomi geçiren hastalarda preoperatif oral pregabalin ve peroperatif iv lidokain infüzyonunun postoperatif morfin tüketimi, yan etkiler, hasta tatmini, mobilizasyon, barsak sesleri başlama, defekasyon ve taburculuk süresine etkilerini araştırmak ve karşılaştırmaktır.Çalışmamızda 18-65 yaş arası elektif laparatomi geçirecek 80 hasta plasebo kontrollü, randomize, çift kör olarak 4 gruba (n=20) ayrılmıştır. Grup K'ya (kontrol-plasebo) preop 12 saat önce ve operasyon sabahı plasebo kapsül içirildi ve peroperatif 6 cc/s 0.9 NaCl infüzyonu yapıldı. Grup L'ye operasyondan 12 saat önce ve operasyon sabahı plasebo kapsül içirildi ve peroperatif 1.0 mg/kg bolus ardından 2 mg/kg/s lidokain infüzyon uygulandı. Grup P'ye operasyondan 12 saat önce ve operasyon sabahı 150 mg pregabalin içirildi, operasyon sırasında % 0.9 NaCl infüzyonu yapıldı ve Grup PL'ye operasyondan 12 saat önce ve operasyon sabahı 150 mg pregabalin içirildi, peropeatif l.0 mg/kg bolus ve 2 mg/kg/s lidokain infüzyonu uygulandı. Tüm hastalarda anestezi indüksiyonu 5-7 mg/kg tiyopental sodyum ve 0.1 mg/kg vekuronyum bromid iv ile, anestezi idamesi 1 MAC desfIuran ve O2 içinde %7O N20 ile sağlandı. Peroperatif kalp atım hızı (KAH), ortalama arteriyel kan basıncı (OAB), periferik oksijen satürasyonu ve tidal-sonu karbondioksit basıncı 30 dk aralar ile kaydedildi. Postoperatif dönemde VAS

İÇİNDEKİLERGİRİŞ ............................................................................................................................................... 1GENEL BİLGİLER ........................................................................................................................ 2TİROİD FİZYOLOJİSİ ................................................................................................................. 2Tiroid Hormon Sentezi .............................................................................................................. 2Tiroid Hormon Regülasyonu ...................................................................................................... 3Tiroid Fonksiyon Testleri........................................................................................................... 4Tiroid Hormonlarının Fizyolojik Etkileri.................................................................................... 5LOMBER İNTERVERTEBRAL DİSK HASTALIĞI VE TEDAVİSİ ........................................... 6DESFLURAN ............................................................................................................................... 8Fiziksel Özellikleri .................................................................................................................... 8Organ Sistemlerine Etkileri ........................................................................................................ 9Biyotransformasyon ve Toksisite ............................................................................................. 10Kontrendikasyonları ................................................................................................................ 11İlaç Etkileşimleri ..................................................................................................................... 11PROPOFOL ................................................................................................................................ 11Etki Mekanizması .................................................................................................................... 11Yapı-aktivite İlişkileri .............................................................................................................. 12Farmakokinetik ........................................................................................................................ 13Organ Sistemlerine Etkileri ...................................................................................................... 13İlaç Etkileşimleri ..................................................................................................................... 15ANESTEZİK AJANLARIN TİROİD FONKSİYONLARI ÜZERİNE ETKİLERİ .................. 15MATERYAL VE METOD ............................................................................................................ 17BULGULAR .................................................................................................................................. 19TARTIŞMA ................................................................................................................................... 24SONUÇ .......................................................................................................................................... 26ÖZET ............................................................................................................................................. 27SUMMARY ................................................................................................................................... 28KAYNAKLAR............................................................................................................................... 29

Çalışmamızda; elektif kraniotomi uygulanacak olgularda ekstübasyondan önce yapılan esmolol infüzyonunu kontrol grubu ile karşılaştırdık. Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Etik Kurulu onayı ile operasyona alınacak hastaların sözlü ve yazılı izinleri alınarak, elektif kraniotomi planlanan ASA I-II grubu, 20 - 65 yaş arası, 30 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar Grup I (Esmolol, n=15) ve Grup II (Plasebo, n=15) olarak rasgele iki gruba ayrıldı. Hastalara premedikasyon uygulanmadı. Ameliyat masasına alınan hastalara EKG, kan basıncı ve oksijen satürasyonu monitörizasyonu uygulandı. 5-7 mg/kg tiyopental sodyum ve 0.1 mg/kg vekuronyum bromid i.v. enjeksiyonu ile sağlanan indüksiyon ve endotrakeal entübasyon sonrasında anestezi, 1 MAC sevofluran ve %50 02 içinde %50 hava ve 0,25 mcg/kg/dk remifentanil i.v. infüzyonu ile sürdürüldü. Genel anestezi uygulaması süresince sistolik, diyastolik, ortalama arter basıncı, kalp atım sayısı, tidal sonu karbondioksit parsiyel basıncı, osijen satürasyonu ve kas gevşekliği düzeyi monitörize edildi. Ameliyat bittiğinde anestezik ajan uygulamaları sonlandırılarak hastaya %100 oksijen solutudu. Nöromusküler blok 0,03 mg/kg neostigmin ve 0,01 mg/kg atropin i.v. ile sonlandırıldı. Ekstübasyondan 5 dakika önce hastalara, uygulayıcı dışında bir anestezi doktoru tarafından hazırlanan 50 ml içinde 2 mg/kg/10dk esmolol veya 50 ml/10dk SF infüzyonu yapıldı. Hastanın spontan solunumu yeterli olduğunda, orofaringeal sekresyonlar aspire edilerek ekstübeasyon yapıldı. Ekstübasyon kalitesi 5'li skala ile değerlendirildi. (1= öksürük yok, solunum rahat, 2= oldukça yumuşak, hafif öksürük, 3= orta derecede öksürük, 4= şiddetli öksürük ve zorlu solunum, 5= laringospazm, şiddetli öksürük ve zorlu solunum). Hastalarda infüzyon öncesi, infüzyondan 1 dk sonra, ekstübasyon sırasında, ekstübasyondan 1, 3, 5, 10 dakika sonra kalp atım sayısı, SAB, DAB, OAB değerleri kaydedildi.Kontrol grubundaki hastaların sistolik, diyastolik, ortalama arter basıncı ve kalp atım sayısı değerlerinde tüm ölçüm zamanlarında istatistiksel fark bulunmadı (p>0.05). Esmolol grubundaki hastalarda sistolik, diyastolik, ortalama arter basıncı ve kalp atım sayısı değerleri açısından ilaç enjeksiyonu öncesi ve sonrası ölçüm zamanları arasında belirgin azalma saptandı (p0.05). In esmolol group, systolic, diastolic, mean arterial pressure and heart rate decreased significantly after esmolol injection (p

Bu çalışmanın amacı Airtraq®(Prodol Meditec, Vizcaya, Spain) ile Macintosh laringoskop ile yapılan endotrakeal entübasyon sonrası oluşan hemodinamik yanıtların karşılaştırılmasıdır.Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Etik Komite onayı alındıktan sonra yazılı bilgilendirilmiş onam formları alınan, ASA I grubunda, 18-65 yaş arasında, havayolu anatomisi Mallampati I ve II grubunda olan, elektif cerrahi geçirecek 60 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar randomize olarak 2 (n:30) gruba ayrıldı. Tüm hastalara kalp atım hızı (KAH), noninvaziv sistolik arter basıncı (SAB), diyastolik arter basıncı (DAB), ortalama arter basıncı (OAB), tidal sonu karbondioksit basıncı (ETCO2) ve periferik oksijen satürasyonu (SpO2) monitörizasyonu yapıldı. 1.gruptakiler Macintosh laringoskop, 2. gruptakiler Airtraq laringoskop ile entübe edildi. Tüm hastaların anestezi indüksiyonundan önce (preop), indüksiyondan sonra (0.dk), havayolu sağlama girişiminden sonra ilk 5 dk süresinc bir dakika aralar ile hemodinamik parametreleri kaydedildi. Kaydedilen veriler istatistiksel olarak karşılaştırıldı.Her iki grup arasında, demografik özellikler, ASA fizyolojik skor ve Mallampati sınıfları bakımından anlamlı bir farklılık yoktu. Her iki grup arasında preoperatif, 0.dk, 1.dk, 2.dk, 3.dk, 4.dk, ve 5.dk sistolik, diyastolik ve ortalama arter basınçları ile kalp atım hızları değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık yoktu (p>0,05). Her iki grupta sistolik, diyastolik ve ortalama arter basınçları ile kalp atım hızlarında 1.dakika belirgin artış saptandı (p0,05). In both of groups, systolic, diastolic and mean arterial pressure and heart rate values were increased significantly at 1.min (p

Bu çalışmanın amacı; nörokognitif yetersizlik gelişme açısından yüksek risk grubuna giren, laparotomi operasyonu geçirecek yaşlı hastalara uygulanacak iki farklı anestezi yönteminin (opioid eklenmeden uygulanan inhalasyon anestezisi veya TİVA) karşılaştırılarak, hangi yöntemin daha düşük oranda nörokognitif yetersizliğe neden olduğunu saptamaktır.ASA I-II-III sınıfı, 65 yaş üzeri ve laparotomi operasyonu geçirecek 60 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar randomize olarak 2 gruba (n=30) ayrıldı. Tüm hastalara ameliyattan bir gün önce yapılacak işlem anlatılarak onam formu alındı ve mini mental test uygulandı. Operasyon süresince elektrokardiyogram, non-invasif kan basıncı, periferik oksijen satürasyonu, sıcaklık, tidal sonu karbondioksit monitörizasyonu uygulandı. İndüksiyonun hemen öncesinde ve cerrahi işlem sırasında her 15 dakikada bir elde edilen değerler kayıt edildi. Anestezi indüksiyonu 1. grupta (Grup İ) pentotal sodyum 3-5 mg/kg i.v ile sağlandı. Anestezi 1 MAC sevofluran, %67 N2O ve %33 O2 ile idame edildi. 2. Grupta (Grup T) ise, anestezi indüksiyonu propofol 3-6 mg/kg i.v ve 1 mcg/kg remifentanil i.v. ile sağlandı. Anestezi idamesinde, ilk 10 dakikada 12 mg/kg/sa, ikinci on dakikada 9 mg/kg/sa, sonrasında 6 mg/kg/sa olmak üzere propofol, 0.15-0.30 mcg/kg/sa olmak üzere remifentanil infüzyonu uygulandı. Grup T' de ventilasyonda %67 hava, %33 oksijen kullanıldı. Kas gevşekliği her iki grupta da veküronyum bromid 0,1 mg/kg i.v. ile sağlandı ve endotrakeal entübasyon sonrası hastaların ventilasyonu ETCO2 değeri 30±5 mmHg olacak şekilde düzenlendi.Peroperatif dönemde, Grup T' nin OAB değerleri postoperatif değerlerinden anlamlı olarak yüksekti (p0,05). 1.saatte saptanan SMMT değerleri Grup T' de anlamlı olarak daha fazlaydı (p

Bu çalışmanın amacı; transvajinal oosit toplanacak hastalarda propofol-alfentanil ve propofol-ketamin ile uygulanan total intravenöz anestezinin derlenme, taburculuk kriterleri, postoperatif analjezik gereksinimi ve girişimin sonuçları üzerine etkilerini karşılaştırmaktır.ASA I-II sınıfında, 20-45 yaş arası 60 hasta randomize olarak iki gruba ayrıldı (n=30). Premedikasyon için 30 dk önce 0.03 mg/kg midazolam iv uygulandı. Tüm hastalarda kalp atım hızı (KAH), noninvazif ortalama arteryel kan basıncı (OAB), periferik oksijen satürasyonu (SpO2), tidal sonu karbondioksit basıncı (ETCO2) indüksiyon öncesi ve işlem sonuna kadar her 5 dakikada bir kaydedildi. İndüksiyonda 1. gruba propofol 1,5 mg/kg ve alfentanil 10 ?g/kg iv, 2. gruba propofol 1,5 mg/kg ve ketamin 0.75 mg/kg iv uygulandıktan sonra hastalara 4 numara laringeal maske takılarak ETCO2 basıncı 30-35 mmHg arasında tutulacak şekilde %50 oksijen içinde hava ile asiste ventilasyon uygulandı. Total propofol dozu, işlem sonlandığında sözlü uyarana yanıt ve oryantasyon zamanı, analjezik gereksinimi kaydedildi. VAS>3 şiddetinde ağrısı olan hastalara meperidin 1 mg/kg iv uygulandı. Servise alınma ve taburculuk süreleri, oosit sayısı, fertilizasyon ve gebelik oranları kaydedildi.Her iki grupta 5, 10. ve 15. dk OAB ve KAH değerleri preoperatif değerlerine göre anlamlı düşük saptandı (p0.05). Analjezik gereksinimi ketamin grubunda (% 40) alfentanil grubundan (%26,6) yüksek bulundu (p>0.05). Ketamin grubunda uyanma (p0.05).Transvajinal oosit toplanması girişimlerinde, ketaminin propofol ile birlikte kullanılması sırasında peroperatif hemodinamik stabilite sağlamasına karşın servise alınma ve taburculuk sürelerinde uzamaya neden olmasından dolayı bu girişimlerde propofol alfentanil kombinasyonunun tercih edilebileceği kanısına varılmıştır. The aim of this study was to compare the effects of propofol-alfentanil and propofol-ketamine combinations on hemodynamic parameters, recovery, side effects, discharge time, analgesic requirement and the outcome of procedure in outpatients undergoing transvaginal oocyte retrieval.Sixty patients with ASA I-II, aged between 20-45 years, undergoing invitro fertilization were randomly divided into two groups. 0.03 mg/kg midazolam iv was administered for premedication. In all the patients heart rate, mean arteria pressure, oxygen saturation, end-tidal carbondioxide pressure were recorded before the induction and with 5 minute intervals peroperatively. Patients received propofol 1,5 mg/kg and alfentanil 10 ?g/kg iv in group 1 (n=20) or propofol 1,5 mg/kg and ketamine 0.75 mg/kg iv in group 2 (n=20) for induction. After insertion of laryngeal mask airway, all patients had assisted ventilation with 50% oxygen and 50% air to maintain ETCO2 between 30-35 mmHg. Total dose of propofol, response time to verbal command, orientation time, analgesic requirement were recorded. 1mg/kg meperidin iv was administered to patients with VAS>3.Mean arterial pressure and heart rate of all patients at 5.,10. and 15. minutes were significantly lower than preoperative values (p0.05). Analgesic requirement in ketamine group (40%) was higher than alfentanil group (%26,6). In ketamine group orientation time (p0.05). At postoperative first hour, the incidence of 37dizziness, nausea and vomiting in ketamine group was significantly higher than alfentanil group (p

Bu çalışmanın amacı; laparotomi geçirecek hastalarda postoperatif analjezi amacı ileuygulanan epidural hasta kontrollü analjezi, intravenöz hasta kontrollü analjezi vearalıklı parenteral opioid enjeksiyonu yöntemlerinin postoperatif solunumfonksiyonlarına etkilerinin karşılaştırılmasıdır.Çalışmaya ASA I -II sınıfında, 20-70 yaş arası ve elektif orta hat laparotomioperasyonu planlanan 60 hasta alındı. Hastalar randomize olarak 3 gruba ayrıldı (n=20) ; postoperatif ağrı tedavisi için 1. gruba epidural hasta kontrollü analjezi, 2. grubaintravenöz hasta kontrollü analjezi ve 3. gruba aralıklı intravenöz morfin uygulandı.Tüm hastalara indüksiyonda 16 mg iv lornoksikam sonrasında postoperatif 2x16 mg ivlornoksikam devam edildi. 1. grupta epidural analjezi için operasyondan 30 dakikaönce L4-5 intervertebral aralığından 18G tuohy epidural iğne ile epidural aralığagirilerek kateter takıldı. Operasyon öncesinde epidural kateterden ilaç uygulanmadı.Operasyon bitiminden 30 dk önce 1. grupta epidural kateterden 10 cc'de % 0.5bupivakain HCl ve 3 mg morfin HCl, 2. ve 3. grupta ise 0.1 mg/kg iv morfinuygulandı. Derlenmede 1. grupta %0.125 bupivakain HCl + 0.1 mg/cc morfin HCl ilebazal infüzyon 5 cc, bolus 3 cc ve kilitli kalma süresi 15 dk olacak şekilde epiduralhasta kontrollü analjezi, 2. grupta 1 mg/cc morfin içeren solüsyon ile bolus 1.5 cc,kilitli kalma süresi 8 dk olacak şekilde intravenöz hasta kontrollü analjezi başlandı. 3.Grupta ise 0.1 mg/kg morfin 6 saatte bir iv uygulandı.Hastalarda postoperatif 48 saat boyunca; ortalama arteryel kan basıncı, kalp atımsayısı, solunum sayısı, VAS skorları, HKA dozları, uygulanan ek analjezik miktarlarıve gözlenen yan etkiler kaydedildi.Hastalara preoperatif ve postoperatif 24 ve 48. saate spirometre ile solunum fonksiyontestleri (SFT) uygulanarak FVC, FEV1, PEF değerleri kaydedildi. Ayrıca aynı ölçümzamanlarında arteriyel kan gazları kaydedildi.45Demografik özellikler ve cerrahi süre açısından birbirine benzer gruplar arasındayapılan çalışmada epidural HKA uygulanan grupta VAS değerleri ve derlenmede ekanaljezik ihtiyacı, IVHKA ve IV aralıklı morfin uygulanan gruplara gore daha düşükbulundu (p0,05); postop 24. ve 48. saatlerde epidural HKAgrubunun FVC, FEV1 ve PEF değerleri diğer iki gruptan anlamlı derecede yüksekbulundu (p0,05 ).Laparatomi sonrasında ağrı tedavisinde epidural HKA yönteminin diğer iki yöntemekıyasla daha etkin olduğu; bunun sonucunda da postoperatif solunum fonksiyon testiparametrelerinin epidural HKA'de daha iyi olduğu saptandı. The aim of this study was to compare the effect of three postoperative analgesiamethods (epidural patient controlled analgesia-PCEA, intravenous patient controlledanalgesia-PCIA, intermittent intravenous opioid injection) on respiratory functions inpatients undergoing midline laparotomy.60 patients, ASA I-II, aged between 20-70 years, undergoing elective midlinelaparotomy were randomized into three groups (n=20): Group I had PCEA, Group IIPCIA and Group III intermittent intravenous opioid injection for postoperativeanalgesia. In Group I, an epidural catheter was inserted with an 18G Tuohy needle atL4-5 intervertebral space 30 minutes before the operation. No medication was givenfrom the epidural catheter before the operation. 30 minutes before the end ofoperation, 0,5% bupivacaine HCl and 3 mg of morphine HCl in 10 cc wasadministered from the epidural catheter in Group I and 0,1mg/kg morphine iv wasadministered in Group II and III. At post anesthesia care unit, in the Group I, PCEAwith 0,125% bupivacaine HCl and 0,1mg/cc morphine was set to deliver 5 cc basalinfusion, 3cc bolus dose, 15 min locked-out time. In Group II, PCIA with 1mg/ccmorphine solution was set to deliver 1.5 cc bolus dose and 8 minutes lock-out time. InGroup III, 0,1mg/kg morphine iv was administered with 6 hours interval. The meanarterial pressure, heart rate, respiratory rate, visual analogue scale (VAS) scores, totalPCA infusion, additional analgesic requirement and side effects were recorded duringpostoperative 48 hours. The lung function tests (FEV1, FVC and PEF) measured withspirometry were recorded preoperatively, at postoperative 24th and 48th hours in allpatients. Also the arterial blood gases were analysed at the same time with the lungfunction tests.The VAS scores at all times and additional analgesic requirement of the PCEA groupwere significantly lower than those of PCIA and intermittent iv morphine groups(p0,05), but the FEV1, FVC and PEF values of PCEA group atpostoperative 24th and 48th hours were significantly higher than the other two groups(p0,05 ).We concluded that PCEA provides more effective analgesia and better pulmonaryfunctions than PCIA and intermittent iv morphine injection after midline laparotomies. 57

Bugüne kadar laringeal maske (LM) yerleştirilmesi için yeterli koşullarısağlayan anestezi yöntemi üzerine birçok çalışma yapılmıştır. Bu çalışmadapropofol ile birlikte uygulanan alfentanil, remifentanil ve sevofluranın LMyerleştirilmesi üzerine etkilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Yerel Etik Komite onayı alınarak,Marmara Üniversitesi Hastanesi ameliyathanesinde; ASA I-III grubunda, 18-70 yaşarasında, LM yerleştirilmesine uygun minör cerrahi işlem uygulanacak 60 hastaçalışmaya dahil edildi. Hastalar randomize olarak 3 gruba (n=20) ayrıldı. 1'incigruba propofol + alfentanil anestezisi (Grup PA), 2'inci gruba propofol +remifentanil anestezisi (Grup PR) ve 3'üncü gruba ise propofol + sevofluran + azotprotoksit anestezisi (Grup PS) uygulandı. İlk iki gruptaki hastalara anesteziindüksiyonundan 2 dakika sonra, PS grubunda ise tidal sonu sevofluran MAKdeğeri %2'ye geldiğinde LM yerleştirildi. Laringeal maske yerleştirilmesi kolaylığıDerece-1 (mükemmel, LM yerleştirilmesi sırasında her hangi bir yanıt yok), Derece-2 (kabul edilebilir, LM yerleştirilmesi sırasında öğürme, öksürme ya da yutkunmaolması) ve Derece-3 (kötü, ağzın açılamaması ya da LM'nin ısırılması) şeklindederecelendirildi ve kaydedildi. Ayrıca her hasta için LM girişimi sayısı da kaydedildi.Hastaların preoperatif, indüksiyon sırasında, indüksiyon sonrası 2'inci dakikada,LM yerleştirilmesi sırasında ve 1, 2 ve 5 dakika sonrasındaki kalp tepe atımı,arteryel kan basıncı, oksijen satürasyonu ve end-tidal karbondioksit değerlerikaydedilerek çalışma sonlandırıldı.PR grubunda LM yerleştirme derecesi 1 olan hasta sayısı anlamlı düzeydedaha fazla bulundu. LM yerleştirilmesi için tek bir girişimin yeterli olduğu hastasayısı ise PR ve PS gruplarında anlamlı düzeyde yüksek olarak tespit edildi. Genelolarak değerlendirildiğinde ise PS grubunun hemodinamik parametrelerde minimaldeğişikliklere neden olduğu görüldü.Elde edilen veriler doğrultusunda propofol ile birlikte kullanılan sevofluranınLM yerleştirilmesinde optimal şartları sağlayacağı kanısına varmış bulunmaktayız. Many studies have been made about the anesthesia methods providingoptimal conditions for laryngeal mask airway (LMA) insertion. The purpose of thepresent study was to compare the effects of alfentanil, remifentanil and sevoflurane,co-administered with propofol, on LMA insertion.After obtaining Faculty Ethic Committee approval and patients? writtenconsents, 60 patients aged 18-70 years, American Society of Anesthesiologists(ASA) physical status I-III, undergone minor surgical procedures, have been includedin the study. Patients were randomized into three groups (n=20). Propool + alfentanil(Group PA), propofol + remifentanil (Group PR) and propofol + sevoflurane + N2O(Group PS) combinations were administered to groups 1, 2 and 3 respectively. In thefirst two groups LMA was inserted 2 minutes after anesthesia induction, and in PSgroup after end-tidal sevoflurane MAC value reached to 2 %. Ease of insertion wasgraded according to a three-point scale. Grade 1 ? excellent, no response tolaryngeal mask insertion; Grade 2 ? acceptable; gagging or swallowing with insertionof laryngeal mask; and Grade 3 ? poor; unable to open mouth or biting on insertion ofLMA. Additionally for each patient, LMA insertion attempt number was also recorded.Heart rate, arterial blood pressure, oxygen saturation and end-tidal carbondioxidevalue were recorded preoperatively, at anesthesia induction, second minutes afterinduction, at LMA insertion, and at first, second and fifth minutes after insertion.In PR group, Grade 1 ease of insertion was found significantly greater than theother groups. The number of patients that single attempt is adequate for LMAinsertion was significantly greater in PR and PS groups. Overall , minimal changeshave been observed in PS group.We conclude that propofol-sevoflurane combination provides optimalconditions for LMA insertion. 47

Amaç: Kronik omuz ağrılı hastalarda retrospektif olarak supraskapular sinir blokajının (SSNB) etkinliğini araştırmayı amaçladık. Materyal Ve Metod: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilimdalı Algoloji Kliniğinde 2007-2008 yılları arasında supraskapular sinir blokajı yapılan 28 hasta geriye dönük olarak değerlendirildi. Hastaların demografik verileri olarak yaş, ağırlık, boy uzunluğu ve cinsiyet bilgileri kaydedidi. Semptom süreleri, kaç kez SSNB yapıldığı, başvuru anındaki VAS değerleri, 15. gün, 90. gün, 180. gün VAS değerleri kaydedildi. Supraskapular sinir blokajı; periferik sinir sitümülatörü kullanılarak anatomik noktalar kılavuzluğunda Dangoisse tarafından tarif edilen metod ile uygulandı. İlaç olarak; 5ml %0.5’lik bupivakain (marcain®) ve 80mg triamsinolon asetat (kenacort®) 3ml serum fizyolojikle karıştırarak total volüm 10 ml olacak şekilde uygulandı. Ağrı değerlendirilmesinde VAS kullanıldı. Bunun için; tedavi öncesi, tedavi sonrasında 15. gün, 90. gün ve 180. Gün VAS değerleri kaydedildi. Bulgular: Tüm hastaların tedavi sonrası 15. gün VAS değerleri tedavi öncesi VAS değerleri ile karşılaştırıldı. Tedavi sonrası 15. gündeki VAS değerlerinin anlamlı derecede azaldığı görüldü (p

Marmara Üniversitesi Hastanesi ameliyathanesinde; ASA I-IIIgrubunda, 18-75 yaş arasında, mastektomi yapılacak 60 hasta çalışmayadahil edildi. Hastalar randomize olarak 2 (n:30) gruba ayrıldı.Tüm hastalaraameliyattan bir gün önce serviste, işlem anlatılarak onam formu alındı vemini mental test uygulandı. Premedikasyon için ameliyattan 45 dk. önce0.5 mg atropin sülfat i.m. yapıldı. İndüksiyondan önce EKG, noninvazifarteriyel kan basıncı, SpO2 monitörize edildi. Anestezinin 5. dakikası veanestezinin sonuna kadar 10 dakikada bir bu değerler ve tidal sonukarbondioksit (ETCO2) değerleri kaydedildi.Anestezi indüksiyonu her iki grupta da 2 mg/kg propofol ilesağlandı. Ek olarak 1. gruba alfentanil 10 ?/kg bolus sonrası 1.5 ?/kg/dkinfüzyon, 2. gruba remifentanil 1 ?/kg bolus sonrası 0.2 ?/kg/dk infüzyonverildi. Hastalara uygun ölçüdeki larengeal maske ile havayolu sağlandı.İdamede her iki gruba propofol infüzyonu ilk 10 dk' da 12 mg/kg/sa, ikinci10 dk' da 9 mg/kg/sa sonra 6 mg/kg/sa' den verildi. Ventilasyon %33 O2,%67 hava, 8 ml/kg tidal volüm ve ETCO2 değeri 32±2 mmHg olacakşekilde düzenlendi. Cerrahinin sonlanmasından 15dk önce alfentanilinfüzyonu, 5 dk önce remifentanil infüzyonu, cerrahi işlem bittikten sonrapropofol infüzyonu sonlandırıldı.Propofol infüzyonu kesildikten sonra yeterlispontan ventilasyonu olan hastanın larengeal maskesi çıkarıldı. Sesliuyarıya gözünü açan hasta derlenme odasına alındı. 15 dakika süre ile 5dakika aralarla, hemodinami, sedasyon skorları ve yan etkilerdeğerlendirildi. Postoperatif 1.sa ve 3.sa' de tekrar mini mental testuygulandı.Remifentanil grubunda alfentanil grubuna göre daha hızlı birderlenme gözlendi. Alfentanil grubunun postoperatif 1. saatte test edilenSMMT değerleri, remifentanil grubunun postoperatif 1. saatte test edilenSMMT değerlerinden anlamlı olarak düşüktü. Remifentanilin erkenpostoperatif kognitif fonksiyonlar açısından postoperatif 1.sa' de alfentanileüstün olduğu görüldü. Kognitif fonksiyonların mümkün olduğunca azbozulması psikomotor fonksiyonları olumlu yönden etkileyeceğinden TIVA39sırasında propofol ile birlikte remifentanil uygulanmasının alfentaniluygulanmasına tercih edilebileceği kanısındayız. 44

Bu çalışmanın amacı; majör ve minör cerrahi geçiren hastalarda oralkarbohidrat yüklemesinin stres cevaba etkisini araştırmaktır.ASA I-IIgrubunda, 30-70 yaş arasında 90 hasta bilgilendirilmiş onayları alınarakçalışmaya katıldılar. Elektif total histerektomi, bilateral salpingoooferektomiameliyatı olan 45 hasta I. Grubu (Major cerrahi grubu) ve inguinal herniameliyatı geçiren 45 hasta II. Grubu (Minör cerrahi grubu) oluşturdu. Her ikigrupta yer alan hastalar kendi içlerinde randomize olarak üç gruba ayrıldı(n=15). ?K? grubuna herhangi bir sıvı içirilmedi (Kontrol grubu). ?P? grubunaoperasyon öncesi gece 800 ml ve operasyondan 2 saat önce 400 ml plasebo(su) içirildi. (n=15 Plasebo grubu) ?Ç? grubuna operasyon öncesi gece 800ml. ve operasyondan 2 saat önce 400 ml `Nutricia Preop`, % 12.5 oranındaglukoz içeren oral karbohidrat içeceği içirildi. (n=15 Çalışma grubu) Tümhastalarda anestezi indüksiyonu; 5 mg/kg tiyopental sodyum ve 0,1 mg/kgveküronyum bromid i.v. ile sağlandıktan sonra endotrakeal entübasyonyapıldı. Anestezi idamesi %30 oksijen, %70 azot protoksid içinde, 1 MACizofluran ile sürdürüldü. Hastalar 8 ml/kg tidal volüm ile ve tidal sonukarbondioksid değerleri (ETCO2) 35mmHg olacak şekilde mekanik olaraksolutuldu. Sıvı replasmanı 5ml/kg/s serum fizyolojik ile yapıldı. Ayrıcahastalarda indüksiyon öncesi susuzluk, açlık, ağız kuruluğu ile postoperatifdönemde halsizlik ve bulantı-kusma dört puanlı skala ile değerlendirildi.Barsak hareketlerinin başlangıç zamanı ve hastaneden çıkış sürelerikaydedildi.Hastalardan; plazma insülin, kan şekeri, kortizol değerlerininbelirlenmesi amacı ile anestezi indüksiyonu öncesi, endotrakeal entübasyonsonrası, cerrahi insizyon sonrası, ekstübasyon sonrası, postoperatif 6. ve 24.saatte alınan kan örnekleri 3500 devir ile 10 dakika santrifüj edilip serumlarıayrıştırılıp epandorflara konularak -20 derecede muhafaza edildi.Grup I de ve Grup II de Ç (Çalışma) ve P (Plasebo) grubunda açlık,susuzluk ve ağız kuruluğu hissi olmayan hasta sayısı K (Kontrol) grubundanbelirgin yüksek bulundu (p0,05). Grup II'de kan glukoz değerleri Çgrubunda ekstübasyon sonrası belirgin artıp 24. saatte preop değerlerinedönerken, K ve P gruplarında hem ekstübasyon sonrası hem de 24. saattebelirgin yüksek bulundu (p

Bu çalışmada, laringoskop kullanılarak yapılan endotrakeal entübasyonla, bir supraglottik havayolu sağlama gereci olan perilaringeal havayolu (PLA) kullanımı sonrası ve PLA içinden yapılan kör endotrakeal entübasyon sonrası oluşan hemodinamik yanıtlar karşılaştırılmıştır. Bu amaçla elektif cerrahi geçirecek, 18-65 yaş arası, fiziksel durumu ASA I-II, havayolu değerlendirmesi Mallampati I-II olan 75 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar randomize olarak üç gruba ayrıldı. Hastaların havayolları, Grup I de (n=25) laringoskopi ve endotrakeal entübasyon ile, Grup II de (n=25) PLA ile ve Grup III de (n=25) PLA içinden kör endotrakeal entübasyon ile sağlandı. Tüm hastaların anestezi indüksiyonundan önce (bazal), indüksiyondan sonra (i.s.) havayolu sağlama girişiminden önce, havayolu sağlama girişiminden sonra ilk 5 dk süresince birer dakika aralar ile ortalama arter basınçları, kalp atım hızları, oksijen satürasyonları, anestezi indüksiyonundan sonra da tidal sonu karbondioksit basınç değerleri kayıt edildi ve incelendi. Her üç grupta da havayolu girişimine bağlı gelişen sempatik yanıtın hemodinamik göstergeleri olan ortalama arter basıncı (OAB) ve kalp atım hızındaki (KAH) değişiklikler benzer şekilde gelişti. Her bir zaman diliminde elde edilen OAB ve KAH verileri incelendiğinde gruplar arasında istatistiksel olarak anlam ifade edecek bir fark bulunamadı (p>0.05). PLA içinden yapılan kör endotrakeal entübasyon ilk girişimde %44.64 gibi düşük bir başarı oranına sahip olmakla birlikte laringoskopi ve entübasyona hemodinamik açıdan bir üstünlük sağlamadığı sonucuna varıldı. 34

Bu çalışmanın amacı; sıçanlarda oluşturulan nöropatik ağrı modelindegabapentin, amitriptilin ve tramadolün aditif ya da sinerjistik etkilerinin olupolmadığının ve bu üç ilacın farklı kombinasyonlarının nöropatik ağrının mekanikve termal allodini ile hiperaljezi komponentleri üzerine etkilerinin araştırılmasıdır.60 adet Spraque Dawley cinsi sıçan uygulanacak ilaçlara (intraperitoneal serumfizyolojik, gabapentin 50 mg/kg, tramadol 10 mg/kg ve amitriptilin 10 mg/kg)göre 8 gruba ayrıldı: Grup I (K): Serum fizyolojik (kontrol) (n=9), Grup II (G):Gabapentin (n:10), Grup III (A): Amitriptilin (n=7), Grup IV (T): Tramadol (n=6),Grup V (GT): Gabapentin+tramadol (n=6), Grup VI (GA):Gabapentin+amitriptilin (n=5), Grup VII (AT): Amitriptilin+tramadol (n=6), GrupVIII (GAT): Gabapentin+amitriptilin+tramadol (n=8). Tüm sıçanlara KKH (kronikkonstriksiyon hasarı) modeline uygun şekilde eter anestezisi altında siyatik sinirligasyonu uygulandı. Postoperatif 14. günde sıcak allodinisi (ılık yüzey testi),soğuk allodinisi (soğuk yüzey testi), mekanik allodini (?Von Frey? testi), sıcakhiperaljezisi (sıcak yüzey testi) ve antinosiseptif (kuyruk çekme testi) etkilerideğerlendirmek için testler yapıldıktan sonra 5 gün süresince ilaçlaruygulanarak tedavinin 2. ve 5. gününde testler tekrarlandı.Soğuk yüzey testinde ayağı havada tutma sürelerinde ve ayak çekmesayılarında, GAT grubunda kontrol (p

38

ÖZET Çalışmamızda, intravenöz propofol infuzyonunun sıçanlarda kemik iliği ve mezenter lenf nodlarmda sitokin gen ekspresyon düzeyi üzerine etkilerini inceledik. Yirmi adet 300-320 gram ağırlığında erişkin Sprague- Dawley cinsi sıçan iki gruba ayrıldı. Her iki gruptaki sıçanlara orta hattan laparatomi kesişi uygulanıp cerrahi işlemin başlangıcından başlayarak 90 dk süreyle grup T deki sıçanlara 5 ml/kg/s serum fizyolojik infüzyonu, grup II' deki sıçanlara ise 5 mg/kg/s propofol infüzyonu uygulandı. Infüzyon tamamlandıktan 90 dakika sonra her. iki gruptaki sıçanlardan mezenter lenf nodu ve kemik iliği örnekleri alındı. Örneklerden, RT-PCR yöntemi kullanılarak IL-1, IL-6, TNFa gen ekspresyon düzeyi ölçüldü. Mezenter lenf nodunda IL-1 (p0.05). Mezenter lenf nodundaki değerlerin istatiksel olarak kemik iliğinden daha farklı bulunmasını, sitokinlerin normal veya orta şiddetteki irnmün ve enflamatuar cevapda genel olarak lokal aktivasyoh göstermelerine bağladık. IL-6 düzeyinde değişiklik saptanmamasının, salgılanmasının IL-1 ve TNF-a düzeyi artışına bağlı, dolayısı ile geç dönemde olmasından kaynaklandığım düşünmekteyiz. Sonuç olarak cerrahi uygulanan sıçanlarda propofol infuzyonunun mezenter lenf nodunda kemik iliğine göre daha belirgin proinflamatuar sitokin gen ekspresyon baskılanmasına neden olduğu saptandı. Propofol infuzyonunun irnmün sistemi baskılayıcı etkisinin sınırlı ve özellikle bölgesel bir etki olduğu kanısına varılmıştır. 24 29

[Özet Yok]