Search

Çalışmamızda Leylek'in (Ciconia ciconia Linnaeus, 1758) Gediz Havzası'ndaki popülasyon büyüklüğü, bu popülasyonun 2011-2013 yılları arasındaki değişimi, değişimin nedenleri, popülasyonu tehdit eden etmenler ve göç dinamiklerinin ortaya konması amaçlanmıştır.Gediz Havzası içinde bulunan tüm leylek yuvalarına ait dağılım, üreme, aktiflik, rakım, pozisyon vb. tüm tematik haritalar Landsat uydu görüntüsü üzerinde mapinfo 8.5 CBS yazılımı kullanılarak hazırlanmıştır.Havza içinde 2011-2013 yılları arasında kontrol edilen 414 yerleşim yerinden 123'ünde 254 ve yerleşim yerlerinin dışında 22 olmak üzere toplamda 276 farklı leylek yuvası tespit edilmiştir. Havzanın güneyinde bulunan Bozdağ silsilesi ile kuzeyinde Gördes, Demirci, Gediz, Selendi gibi ilçeleri kapsayan dağlık bölgelerde yuva sayısının çok düşük olduğu, yuvaların daha çok Gediz Nehri ve kollarının bulunduğu ovalarda yoğunlaştığı tespit edilmiştir.Havzada leyleklerin yuva yapmak için en fazla tercih ettikleri yerin AGD (Alçak Gerilim Direği)'lerin üzeri olduğu tespit edilmiştir. Bunun dışında cami kubbesi, OGD (Orta Gerilim Direği) ve YGD (Yüksek Gerilim Direği), bina çatısı ve bacası, aydınlatma direği, fabrika bacası, ağaç ve diğer bazı yapılar leylekler tarafından yuva yeri olarak kullanılmıştır. Leyleklerin yuva yeri tercihi ile üreme başarısı arasında bir bağlantı tespit edilememiştir. Ancak bina çatısındaki yuvaların daha hızlı bir şekilde azaldığı belirlenmiştir.Gediz Havzası'nda 2011-2013 yılları arasında mevcut yuvaların 37'inin yok olduğu, 22 yeni leylek yuvasının ise oluştuğu tespit edilmiştir. Sonuçta 3 yıl içinde aktif yuva sayısı %8,17 oranında azalmıştır. AGD'lerin üzerine yerleştirilen yuva platformlarının uzun vadede leyleklerin üreme başarısında önemli bir değişikliğe neden olmadığı ancak mevcut yuvaların korunmasını sağladığı tespit edilmiştir. Bunun yanında yavru ölüm nedenlerinin başında elektrik tellerine çarpmanın geldiği belirlenmiştir.Her yıl mart ayı sonuna kadar alandaki yuvaların çoğuna (%60) leyleklerin geldiği, 15 Ağustos'tan itibaren ise büyük oranda alandan ayrıldıkları tespit edilmiştir. Göç verileri elde etmek amacıyla 2012-2014 yılları arasında Gediz Deltası'nda toplam 73 yavru leylek halkalanmıştır. Bunların dışında İzmir Doğal Yaşam Parkı'nda tedavi gören 7 leylek de doğaya salınmadan önce halkalanmıştır.Çalışmamızda elde edilen tüm veriler ışığında Gediz Havzası ölçeğinde leylek popülasyonunun yuva temelli olarak azaldığı, durumun sürmesi halinde popülasyonun önümüzdeki yıllarda düşüşe devam edeceği sonucuna varılmıştır. Bu nedenle leyleklerin korunması için yuvaların korunmasının öncelikli olarak ele alınması ve bu konuda çalışmaların yapılmasının gerekliliği ortaya çıkmaktadır.Anahtar Kelimeler: Leylek, Ciconia ciconia, Gediz Havzası, leylek yuvası, Gediz Deltası, popülasyon değişimleri, yuva platformları. Our study aimed to determine the population size and changes of White Stork (Ciconia ciconia Linnaeus, 1758) between 2011-2013. We analyzed the underlying reasons behind these changes, the threats on population and the migration dynamics in Gediz river basin.Thematic maps were developed using Mapinfo 8,5 GIS software on Landsat satellite images to demonstrate population distribution, breeding, activity, position etc. of White Stork nests in Gediz river basin.Between 2011-2013 we assessed totally 276 nests which are in 123 of 414 settlements and 22 nests outside of the settlements in the Gediz river basin. The nest density is high in the plains around the Gediz river bed and its tributaries and lower in Bozdağ ranges in the south and mountainous areas in Gördes, Demirci, Gediz and Selendi districts in the north.We determined that White Stork nests are most prevalent on low voltage pylons. Mosque domes, medium and high voltage pylons, building roofs and chimneys, street lights, factory smokestacks, trees and some other structures are also used by White Storks for making their nests. We did not obtain any correlation between nest site selection and breeding success. However, nests located on building roofs are declining faster than other nesting sites. During the 2011-2013 study period, 38 nests disappeared and 22 new nest were established in Gediz river basin. This equates to an active nest decrease of 8,17% in 3 years. We did not ascertain significant effect on breeding success on artificial nest platforms that were placed on low voltage pylons but these platforms provided protection against electrocution on existing nests. This is especially important as electrocution is the leading cause of mortality in young White storks. We determined that most of the nest (60%) were occupied by the end of March and White storks mostly leave the area before August 15 every year. In order to obtain migration data, 73 white stork chicks were ringed between 2012 and 2014 in the Gediz river basin. 7 individuals were also ringed at İzmir Natural Life Park (zoo) after their rehabilitation and released in nature.According to the data collected in our study, we conclude that the White stork population in the Gediz river basin is decreasing. If the same conditions continue, we predict that these trends will persist. Thus in order to protect the White stork population, it is imperative to protect existing nests and encourage the development of new nests in the future.Keywords: White Stork, Ciconia ciconia, Gediz River Basin, White Stork nest, Gediz Delta, Population changes, Nesting platforms. 145

Bitkiler soğuk, kuraklık, aşırı ışık, su, tuz ve ağır metaller gibi çeşitli abiyotik stres koşullarına morfolojik, fizyolojik, biyokimyasal ve moleküler olmak üzere çeşitli adaptasyon mekanizmaları geliştirerek dayanıklılık göstermeye ve bu stresi savuşturmaya çalışmaktadır. Yapılan birçok çalışmada, reaktif oksijen türlerinin (ROS) regülasyonu ve antioksidanlar, ağır metallerin (HM) alımı ve translokasyonu, ağır metal türlerindeki değişiklikler ve sonucunda hücre membranı ve kloroplast yapısının yeniden inşası, fotosentetik sistemin onarılması gibi çeşitli mekanizmalarda Selenyum' un rol oynadığı işaret edilmiştir. Ancak optimal dozun ayarlanması, etkinin pozitif veya negatif yönde olması açısından büyük önem teşkil eder. Selenyumun düşük konsantrasyonlarda bitki büyümesini teşvik ederken, yüksek konsantrasyonlarda pro-oksidan olarak davranır ve bitkide oksidatif hasara sebep olur. Bu bilgiler ışığında Selenyumun Arabidopsis thaliana' nın fotosentez ve antioksidan savunma sistemi üzerindeki etkileri araştırılmıştır. Materyal olarak yabani tür Arabidopsis thaliana Col. kullanılmıştır. Sterilizasyonu gerçekleştirilen tohumlar hidroponik kültür ortamına ekilmiştir. On iki günlük bitkilere selenat ve selenit uygulanmasının ardından bitkilerin hasatı gerçekleştirilmiştir. Hasat edilen bitkilerin sürgünlerindeki ROS (H2O2 ve O2•−) miktarları belirlenmiştir. Ayrıca antioksidan enzimlerin [süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT), peroksidaz (POX), askorbat peroksidaz (APX) ve glutatyon redüktaz (GR)] aktiviteleri spektrofotometrik yöntemlerle belirlenmiş, ayrıca CO2 asimilasyonu, PSI- PSII etkinliği tayinleri gerçekleştirilmiştir. Selenyum uygulanan Arabidopsis thaliana Col. bitkilerinin SOD, CAT, POX ve APX antioksidant enzim aktivilerinin farklı dozajlardaki selenat ve selenit uygulamasıyla belirgin oranda değiştiği belirlenmiştir. Benzer etki her grubunun hücre membran lipidlerindeki peroksidasyonda da gözlenmiştir. Bu çalışmayla selenyuma maruz bırakılan bitkilerin fotosentez mekanizmasında sebep olduğu değişimler ve ROS seviyeleri ve antioksidan savunma sistemi üzerine selenyumun etkileri ortaya konmuştur., Plants exhibit various adaptation mechanisms in morphological, physiological, biochemical and molecular levels to cope with abiotic stress conditions such as cold, drought, excessive light, water, salt and heavy metals. In several studies it was indicated that Se plays roles in the reactive oksigen species (ROS) and antioxidants regulation, uptake and translocation of heavy metals, changing the heavy metal species which result in reconstruction of cell membrane and chloroplast structure and maintenance of photosynthetic system. However it is important to determine the optimum Se dosage because it can affect plants both positively and negatively in a dosage dependent manner. Whilst Se promotes the plant growth at low concentrations, at high concentrations it acts as a pro-oxidant and can cause oxidative damage to the plant. In light of this knowledge, effects of selenium on antioxidant defense system and photosynthesis was investigated in Arabidopsis thaliana. Wild type Arabidopsis thaliana Col. seeds were surface sterilized and were grown under hydroponic conditions. 15-day-old seedlings are treated with selenate and selenite for seven days and they were harvested. The amount of ROS (H2O2 ve O2•−) was assayed from harvested plants. Further, antioxidant enzymes (superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), peroxidase (POX), ascorbat peroxidase (APX) ve glutathione reductase (GR)) activity and CO2 asimilation, PSI- PSII efficiency assays were carried out. Selenate and selenite treated Arabidopsis thaliana Col. plants exhibited different SOD, CAT, POX and APX antioxidant activity in the different dosages. Similar effects also observed on the cell membrane lipid peroxidation in all groups. To sum up, in this thesis the effects of selenium on photosynthesis mechanism and antioxidant defense system was performed.

Ferula anatolica Boiss. türünün (Apiaceae) yayılış alanları ve tozlaşma biyolojisi üzerine çalışılmıştır. Türkiye için endemik olan bu tür sadece Manisa/Alaşehir'den bilinmekteydi. Bu çalışma ile, İzmir ve Aydın illerinde yeni popülasyonlar keşfedilmiştir. Tüm lokalitelerdeki toplam birey sayısı 596, ergin çiçekli birey sayısı ise 340 olarak belirlenmiştir. Potansiyel yayılım alanı 1500 km2, gerçek yaşam alanı ise 4,31 km2'dir. Bu verilere göre; IUCN tehlike kategorisi EN B1bc(III, IV) olarak güncellenmiştir. Bitkinin umbellaları arasında, çoğu Apiaceae üyelerinde olduğu gibi hiyerarşik bir düzen bulunmaktadır.Merkezi umbellaların lateraldeki umbellalardan daha fazla hermafrodit çiçek içerdiği gözlenmiştir.Lateral umbellaların da dallanarak merkezi umbellalar gibi davrandığı tespit edilmiştir. Buna uygun olarak bitki için bir modelleme yapılmıştır. Erkek çiçeklerin hermafrodit çiçeklere oranla fazla olduğu saptanarak bitkinin andromonoik olduğu belirlenmiştir. Bitkinin potansiyel meyve verimi %13.9 bulunmuştur. İzmir/Tire ve Manisa/Alaşehir'de yapılan gözlemler sonucunda, F. anatolica üzerinde toplamda 21 ziyaretçi böcek türü tespit edilmiştir. Bunlardan 6 tanesi etkin tozlaştırıcı olarak belirlenmiştir. İzmir/Tire'de; Apis mellifera, Gorytes quinquecinctus ve Chrysura smyrnensis etkin tozlaştırıcılar olarak belirlendi. Manisa/Alaşehir'de; A. melifera, Eristalis tenax, Gonia bimaculata ve Cynomya sp. etkin tozlaştırıcılar olarak belirlendi. A. mellifera iki popülayon içinde ortak etkin tozlaştırıcılardır., Ferula anatolica (Apiaceae) were studied on the distribution area and pollination biology. This taxon is endemic to Turkey, only known from Manisa/Alasehir. In this study, we discovered new populations in Izmir and Aydın. The total number of individuals were counted as 596 in all population, 340 of them are mature individuals. Potential distribution area (extent of occurrence) is 1500 km2, area of occupancy is 4.31 km2. According to these data; IUCN threat category has been updated as EN B1bc (III, IV). There are hierarchial order in umbels, like as most at Apiaceae taxa. It was observed that central umbels contain more hermaphrodite flowers from the lateral umbels which are also branching and can act as a cental umbels. Accordingly, was made a model for plant. Male flowers have been found to be more than the hermaphrodite flowers. This suggests that plant is andromonoecious. The potential yield of plants were counted as 13.9 %. Actual yield calculation was made for the sum of all individuals in the population. The results of the observations of pollinators of F. anatolica in Izmir/Tire and Manisa/Alaşehir, has been identified 21 insect visitors taxa. 6 of them were identified as effective pollinators. In Izmir/Tire; Apis mellifera, Gorytes quinquecinctus and Chrysura smyrnensis were identified as effective pollinators. In Manisa/Alaşehir; A. melifera, Eristalis tenax, Gonia bimaculara and Cynomya sp. were identified as effective pollinators. A. mellifera is the common effective pollinators in two population.

Amfibilerin bolluğuna ve çeşitliliğine rağmen, iskelet gelişimi ve ontogenileri ile ilgili çalışma sayısı oldukça azdır. Bu çalışma ile Bufotes variabilis (Pallas, 1769)'in kondrokranial gelişimi ikili iskelet boyaması ve seri kesitlerle incelenmiştir. Ossifikasyon 38. Gosner (1960) evresinde parasphenoid kemiği ile başlamış ve kondrokraniumda meydana gelen temel transformasyonlar da 41. Gosner evresinden sonra meydana gelmiştir. B.variabilis'in hem tür içi, hem de türler arası kranial şekil varyasyonlarını araştırmak için geometrik morfometrik analizleri uygulanmıştır. Yapılan analizler sonucunda hem B.variabilis türü içinde, hem de üç familyaya (Bufonidae, Ranidae ve Hylidae) ait türler (B.variabilis, Rana macrocnemis ve Hyla orientalis) arasında önemli ölçüde şekilsel farklılıklar olduğu belirlenmiştir. Kafatası genel bir bakışla bir bütün gibi gözükse de gerçekte bir araya gelmiş çok sayıda kemikten oluşmaktadır. Sütur adı verilen bağlantı bölgeleri, kemikleri bir arada tutan yapılardır. Amfibi kafatasındaki frontoparietal ve posterior süturlar hem yaş iskelet, hem de histolojik açıdan incelenmiş ve söz konusu süturların metamorfozun tamamlandığı 46. Gosner evresine kadar kapanmadığı belirlenmiştir.

Bu tezde İzmir Körfezi'ndeki altı farklı istasyondan toplanan Chlorophyta, Rhodopyhta ve Phaeophyceae üyesi 29 deniz makroalginin metanol ekstrelerinin farmasötik potansiyeli biyokimyasal teknikler ve hücre kültürleri kullanılarak araştırılmıştır. Araştırma kapsamındaki türlerin genel olarak yüksek antioksidan kapasitelere sahip oldukları belirlenmiştir. MCF-7 (meme kanseri hücre hattı) hücreleri ile yapılan sitotoksisite testleri sonucunda Dictyota dichotoma metanol ekstresinin yüksek sitotoksisiteye sahip olduğu belirlenmiştir. Enzim inhibisyon testleri sonucunda altı Phaeophyceae üyesi akarbozdan daha yüksek alfa- glukosidaz enzim inhibisyonu (> %79.5) sergilerken, yine Phaeophyceae üyesi olan Padina pavonica metanolik ekstresinin orlistat kadar güçlü bir pankreatik lipaz inhibitörü olduğu belirlenmiştir. Alfa glukosidaz enzim inhibisyonu sergileyen türlerden beş tanesi uygulanan dozda (100 ug/ml) HT29 hücrelerinin (kolon adenokarsinom hücre hattı) maltoz tüketim düzeyini azaltarak hipoglisemik aktivite göstermiştir. In this study, pharmaceutical potential of methanol extracts of 29 marine algae collected from six different stations in İzmir Gulf and belonging to Chlorophyta, Rhodophyta and Phaeophyceae were evaluated by using biochemical techniques and cell culture studies. Most of the species covered in this study demonstrated to have high antioxidant capacities. The results of cytotoxicity assay revealed that methanolic extract of Dictyota dichotoma to be very cytotoxic to MCF-7 cells (braeast cancer cell line). Enzyme inhibition tests showed that six Phaeophyceae members had higher alpha- glucosidase enzyme inhibiton percentage than acarbose (79.5%), methanolic extract of Padina pavonica, another member of Phaeophyceae, exhibited strong pancreatic lipase inhibition as much as orlistat. Amongst the samples having alpha- glucosidase enzyme inhibition potential, five samples were applied to HT29 (colon adenocarcinoma cell line), and induced hypoglycemic effect at the treatment dose (100 ug/ml) via decreased maltose consumption. 189

Viperidae familyasından Montivipera xanthina (Şeritli engerek ya da Osmanlı engereği) Türkiye'nin potansiyel olarak en zehirli ve tehlikeli türlerinden biri olarak kabul edilir. Temporal bölgede yer alan zehir aygıtı, asıl zehir bezi, primer kanal, aksesuar bez ve zehir dişi kılıfına açılan sekonder kanaldan oluşmaktadır.Mevcut çalışmada, canlı olarak yakalanıp laboratuvara getirilen bir örnek bayıltıldıktan sonra, zehir aygıtı bir bütün olarak çıkarılarak Bouin sıvısında fikse edilmiştir. 5 µm kalınlıkta alınan kesitler Mayer's Hematoksilen-Eosin (H&E), Masson's Trichrom (MT), Periodic Acid-Schiff (PAS) ve Alcian Blue histolojik boyama teknikleri ile boyanmışlar ve Leica DM3000 ile fotoğrafları çekilmiştir. Histolojik yönden incelendiğinde; zehir bezinin bir bağ doku kapsülü ile kuşatıldığı ve en dıştan compressor glandulae kasıyla çevrelendiği görülmüştür. Bağ dokusunun bezin içlerine doğru girintiler yaparak bezi lobüllere ayırdığı gözlemlenmiştir. Zehir bezi, esas zehir bezi ve aksesuar bez olmak üzere iki kısımdan meydana gelmiştir. Esas zehir bezi tek katlı silindirik hücrelerden oluşan seröz asinuslardan oluşmuştur. Zehir seröz salgı epitellerinde üretilip, lümende ve primer kanalda depo edilmektedir. Aksesuar bezin anterior ve posterior olmak üzere iki kısımdan oluştuğu gözlemlenmiştir. Fonksiyonel zehir dişi ve yardımcı zehir dişleri aynı kesitte tespit edilmiştir. Which is a species belonging to the family Viperidae, Montivipera xanthina (Ottoman viper or coastal viper) is potentially considered as one of the most venomous and dangerous species in Turkey. Venom gland apparatus located in the temporal region is composed of main gland, primary duct, accessory gland and secondary duct that joins the fang sheath.In the present study, the specimen was taken to the laboratory alive and after it was anesthetized, its venom gland which was removed as a whole was fixed in Bouin. Sections of 5 µm were stained with Mayer's Hematoksilen-Eosin (H&E), Masson's Trichrom (MT), Periodic Acid-Schiff (PAS) ve Alcian Blue and photographed with Leica DM3000.When examined histologically, venom gland encased in a capsule of connective tissue and surrounded externally with compressor glandulae muscle are seen. It is observed that connective tissue divide the main venom gland into lobules thereby penetrating into the main venom gland. Venom gland consists of two parts which are main venom gland and accessory gland. Main venom gland is formed by serous acini, composed of simple columnar epithelium. Venom produced by the serous secretory epithelium is stored in lumen and primary duct. Accessory gland is composed of two regions which are anterior and posterior. Functional and replacement fangs are found to be in same section. 41

Ağır metaller, bitkilerde enzimlerin inaktive olmasıyla hücresel/moleküler seviyede pek çok fizyolojik süreci hasara uğratarak fitotoksisiteye neden olmaktadır (Pagliano et al., 2006). γ-Aminobütirik asit (GABA), bakteriler, bitkiler ve omurgalılarda bulunan dört korbonlu proteinik yapıda olmayan bir amino asittir (Steward et al., 1949). Bitkilerde, GABA için sinyalizasyon, böceklere karşı savunma, hücrelere öncülük etme gibi birden fazla roller önerilmiştir (Kinnersley ve Turano, 2000; Bouche et al., 2003). Çeşitli araştırmalarda, abiyotik stres koşullarında GABA seviyesindeki değişimler incelenmiştir (Kinnersley and Trurano, 2000) fakat ağır metal stresi koşullarındaki GABA düzeyleri ve değişimlerini içeren çalışmalar fazla bulunmamaktadır. Bu çalışmada Tütün (Nicotiana tabacum) bitkisinde ağır metal stresi ile GABA metabolizması ilişkisinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Bu amaçla, tütün bitkileri farklı konsantrasyonlarda çinko sülfat (ZnSO4) ile indüklenen ağır metal stres koşullarında, GABA ve Glutamat miktarındaki değişimler, Glutamat Dekarboksilaz (GAD) ve Glutamat Dehidrogenaz (GDH) enzimlerindeki aktivite değişimleri ve çeşitli fizyolojik parametreler incelendi. GABA, Glutamat miktarları ve enzim aktiviteleri stres gruplarında farklı düzeylerde belirlendi. Tütün bitkisinde, ZnSO4 ile indüklenen abiyotik stresin GABA metabolizmasını ve bitkilerin strese alışma süreçlerini etkilediği saptandı.

Bu çalışma Chlorella vulgaris mikroalginin biyogübre olarak kullanılması ve domates bitkisi üzerinde bitki gelişimi, verim ve kalite parametrelerinin araştırılması amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada Chlorella vulgaris'in tübüler fotobiyoreaktörde üretimi gerçekleştirilmiştir. Biyogübre denemesi serada gerçekleştirilmiş olup cv. Şimşek salkım tip domates fideleri kullanılmıştır. Chlorella vulgaris'in domates fidelerine biyogübre olarak uygulanması sıvı olarak kökten (250 ml/bitki), kuru olarak kökten (2.5g/bitki) ve foliar olarak yapraklardan (yapraklar yıkanacak şekilde) uygulanmış tır. Deneme her konuda 2 tekerrür ve her tekerrürde 10 bitki olacak şekilde tesadüf parseli deneme desenine uygun olarak kurulmuştur. Üretim dönemi boyunca biyogübre uygulaması 2 kere gerçekleştirilmiştir.Araştırmada bitki gelişimi(bitki boyu, gövde çapı, kök boyu, vejetatif aksam ve kök yaş ve kuru ağırlığı), verim değerleri (toplam verim, ortalama meyve adedi), yaprak klorofil içeriğine, meyve kalite parametreleri (EC, pH, TA, kuru ağırlık, sertlik) bakılmıştır. Elde edilen sonuçları Chlorella vulgaris'in biyogübre olarak kullanımının bitkilerde gelişime katkı sağlama, verimi arttırma ve kalite parametrelerinde artışı sağlamada doğa dostu bir gübre olduğu sonucunu ortaya koymuştur. This study was carried out to detect effects of Chlorella vulgaris biofertilizer on growth, quality and yield paramethers of tomato plants. In this study Chlorella vulgaris was cultured in tubuler photobioreactor system. Tomato production was carried out in greenhouse, tomato plants provided from Antalya Fide A.Ş. and this plants were used for biofertilizer experiments. C.vulgaris applierd in 3 different ways to the tomato plants. In first treatment 250 ml/per plant liquid C.vulgaris, in second treatment 2.5 g/per plant of dry C.vulgaris applied to the roots of the plants. In third treatment C.vulgaris applied as a foliar spray to the leaves. This experimental design was established with 2 replicates for every treatment. There were 10 plants in each replicate. Chlorella vulgaris was gived to tomato plants as a biofertilizer 2 times during production period. In this research some paramethers were investigated that are plant grown values (plant height, stem diameter, shoot height, shoot fresh and dry weight, leaf fresh and dry weight, stem fresh and dry weight, bunch fresh and dry weight, fruit fresh and dry weight), yield values (total yield, total fruit number), fruit quality values (EC, pH, TA, dry weight, rigidity), chlorophyll content values of leaves (chlorophyll a, chlorophyll b, total chlorophyll). It was conclued that using Chlorella vulgaris as a biofertilizer is nature-friendly fertilizer that increased growth, yield and quality paramethers. 116

Bu çalışmanın amacı zebra balığı, Danio rerio (Cyprinidae, Teleostei) hepatositlerinden mekanik izolasyon ve tripsinle enzimatik parçalama olarak iki farklı yöntem kullanılıp primer kültür elde edilmesidir. 24-kuyucuklu kültür plakları alternatif olarak iki tip, jelatinsiz ve jelatinli hazırlanmıştır. Hücre süspansiyonları izolasyondan sonra bu plaklara aktarılmış ve yayılmaları beklenmiştir. Hücreler %10 fetal bovin serumla (FBS) desteklenen L15 besiyeri ile doğrudan doğruya karıştırılmış ve inkubasyon için atmosferik havada, 25°C sıcaklıkta kültür kaplarına ekilmiştir. Hücre canlılığı ve yoğunluğu 7 gün boyunca MTT testi ile değerlendirilmiştir. Hücre yayılımı ve adhezyonu bağlamında en iyi sonucu enzimatik parçalama vermiştir. Jelatinsiz ve jelatinli yapılandırma hepatositlerin yoğunluğu ve canlılığı üzerinde etkili değildir.Primer hepatosit kültürlerinde ayrıca, biyobelirleyici kapasitelerinin değerlendirilmesi amacıyla katalaz (CAT), glutaton S-transferanz ve 7-etoksirezorufin O-deetilaz (EROD) olarak belirlenen enzimlerinin aktiviteleri spektrofotometrik olarak ölçülmüş ve istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır.Hepatositler CAT ve GST indüklemesi için iyi bilinen bir oksidatif kimyasal olarak 50, 100 ve 150 µM hidrojen peroksite 18s maruz bırakılmış, EROD ise 12s süreyle 100, 250, 500 nM konsantrasyonlarda 3-metilkolantren (3-MC, bir poliaramatik hidrokarbon=PAH) ile indüklenmiştir. Bütün enzimlerin aktivitesi uygulama süresi ve konsantrasyona bağlı olarak artmakla birlikte, en yüksek düzeyde indüksiyon, PAH grubu ve benzer kimyasalların izlenebilmesi için çok uygun bir biyoişaretleyici gibi görünen EROD'da kaydedilmiştir. Farklı izolasyon yöntemleri ve jelatinsiz-jelatinli yapılandırma, enzim testlerinde de herhangi bir farklılığa yol açmamıştır.Hayvan örnekleri kullanımına göre daha kısa sürede toplanan veriler, zebra balığı primer hepatosit kültürünün deney materyali olarak birçok avantaj sunduğunu kuvvetle doğrulamaktadır. Hepatosit kültürleri kimyasal maruziyeti-yanıt bağlantılarını kontrollü koşullarda değerlendirmeyi kolaylaştırmaktadır. Primer hepatosit kültürleri ve hücre hatları bütünsel anlamda, çevresel kirleticilerin insan sağlığıyla bağlantılı olarak araştırılması için mükemmel laboratuvar modelleridir. The main purpose of this study is to maintain a primary culture of hepatocytes from the zebrafish, Danio rerio (Cyprinidae, Teleostei) by using two different methodologies; mechanically isolation and enzyme dissociation with trypsin. Two types of 24-well tissue culture plates were constructed as gelationus and non-gelatinous, alternativelly. After isolation, cell suspensions were poured onto plates and allowed to jellify. Cells were directly mixed with basal medium, L15 supplemented with 10% fetal bovine serum (FBS), and then seeded in flasks for incubation under atmospheric air at 25°C. Cell viability and proliferation were evaluated during 7 days with MTT assay. The best results in terms of cell dissociation and adhesion has been achieved by means of the enzymatic dissociation. Neither gelatinous nor non-gelatinous construction were effective on hepatocyte yields and cellular viabilities. In order to assesment of bioindication capacities, activities of the enzymes determinated as catalase (CAT), glutathyone-S transferanse (GST) and 7-ethoxyresorufin O-deethylase (EROD) were also measured spectrophotometrically and compared statistically in freshly isolated hepatocytes. Hepatocytes were exposed for 18h to 50, 100 and 150 µM hydrogene peroxide, a well-known oxidative agent, for induction of CAT and GST. EROD was also inducted by 3-methylcholanthrene (3-MC, a polyaromatic hydrocarbon=PAH) for 12h at the concentrations of 100, 250, 500 nM. Although the activities of all of these enzymes were increased in a time-and concentration-dependent manner, maximal induction was recorded for EROD which is seemed to be an ideal biomarker for monitoring contaminants such as PAHs. Different isolation methods and gelatinous or non-gelatinous construction were not caused any differences in enzyme assays, too. As expected, the results which are obtained more rapidly than with intact animals, strongly confirm that primary hepatocyte culture of zebrafish offer several advantages as experimental materials. Cultured hepatocytes make it easy to consider the exposition-response relationships for chemicals under controlled conditions. The overall position of primary hepatocyte cultures and cell lines can serve as perfect laboratory models for researching ecotoxicants of concern to human health. 104

Bu çalışma, aspir olarak bilinen Carthamus tinctorius L. bitki tohumlarından elde edilen aspir yağı (SFO) ve içeriğinde yer alan oleik asit (OLA) ve konjugatif linoleik asit (CLA) 10E-12Z (trans10, cis12) olarak adlandırılan türevlerinin in vitro pro-apoptotik ve mutajenik etkinliğini ortaya koymak, terapötik etkilerini belirlemek ve moleküler etki mekanizmalarını saptamak amacıyla hazırlanmıştır. SFO, OLA ve CLA'nın kanser hücre hatları U-87-MG, A549, MCF-7, Caco-2, HeLa ve PC-3 maruziyeti sonucunda, her bir maddenin sitotoksisitesi ve mutajenik etkinliği belirlenmiştir. SFO'nun sitotoksik konsantrasyonunun Caco-2, HeLa ve A549 hücrelerini hangi apoptotik mekanizma ile öldürüldüğü, gen ekspresyon düzeyinde saptanmıştır. Analiz sonunda elde edilen veriler, aspir yağının kanser tedavisinde alternatif bir farmasötik olarak güvenli kullanılabilmesi için yapılması gereken çalışmaların ilk adımını oluşturmuştur.

Kuraklık gibi çevresel stresler, hücrelerdeki su dengesini bozarak bitkinin büyüme ve üretkenliğini sınırlayan temel faktörlerdir. Bitkiler, abiyotik streslerden biri olan kuraklığa karşı fizyolojik ve moleküler düzeyde yanıtlar vermektedir. Bu yanıtlardan birisi de ozmotik düzenlemedir. Ozmotik düzenlemenin en önemli basamağı hücre içinde ozmotik dengeyi sağlayan uyumlu bileşiklerin, yani ozmolitlerin depolanmasıdır. Prolin, glisin betain, mannitol gibi ozmolitlerin kuraklık-tuzluluk gibi stres koşulları altındaki işlevleri bilinmesine rağmen hayvan ve bakterilerde ozmolit ve antioksidan olarak görev alan karnitinin bitkilerdeki bu tip işlevleri hakkında bir çalışma bulunmamaktadır. Ayrıca, karnitin' in reaktif oksijen türleri (ROS) sinyallemesi üzerinde oluşturduğu etkiler ile ilgili literatürde herhangi bir çalışma yoktur. Bu amaçla, Arabidopsis thaliana' nın yaban tip kolombiya (Col-0) ekotipi 48 saat kuraklığa maruz bırakılmış; bağıl büyüme hızı, bağıl su içeriği, lipit peroksidasyonu, ROS oluşumu (H2O2 miktarı, NADPH oksidaz (NOX) aktivitesi), antioksidant savunma sistemi (süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT), peroksidaz (POX), askorbat peroksidaz (APX), glutatyon redüktaz (GR), monodehidroaskorbat redüktaz (MDHAR), dehidroaskorbat redüktaz (DHAR) enzimlerinin aktiviteleri ve izoenzimleri) incelenmiştir. Bu çalışma ile karnitinin antioksidan savunma sistemini nasıl etkilediği, su-su döngüsündeki rolü ve kuraklık altında dışarıda karnitin uygulamasının bitki üzerindeki etkileri aydınlatılmıştır. Sonuç olarak karnitin uygulamasının kuraklığın hücreye verdiği hasarı antioksidan savunma sistemini etkileyerek azalttığı bulunmuştur. Environmental factors such as drought impair the cell- water balance and cause an inhibition on plant growth and yield. Plants give molecular and physiological responses to drought. One of these response is osmotic regulation. Accumulation of osmolytes – compatible solutes is an important stage of osmotic regulation. The roles of osmolytes such as proline, glycine betaine, mannitol has been identified under salinity and drought. However, there is no study on the functions of carnitine which is determined as osmolyte and antioxidant in bacteria and animals. Additionally, the effects of carnitine on the reactive oxygen signalling (ROS) is not known. With this aim, Arabidopsis thaliana wild type (Col-0) was subjected to 48 hours drought stress. And growth parameters, relative water content, lipid peroxidation, ROS production (H2O2 content, NADPH oxidase activity) antioxidant defence system (activities of SOD, CAT, POX, APOX , GR, MDHAR, DHAR enzymes and isoenzymes) were measured. In this study, how the application of carnitine affects and antioxidan defence mechanism, the role of catnitine in water-water cycle and what is the effects of exogeous application of carnitine under drought stress were enlightened. 88

Kuraklık, bitki büyümesini ve gelişimini düzenleyen, bitki üretimini sınırlayan ve bitki türlerinin doğal yayılışını belirleyen en önemli çevresel faktörlerden birisidir. Bitkinin kuraklık stresine karşı verdiği yanıtlardan biri de protein-protein etkileşimlerindeki değişimlerdir. Ozmotik dengeleme ajanları olarak bilinen ozmoprotektanların (ozmolitler, uyumlu bileşikler) stres koşullarının proteinler üzerinde denatüre edici etkilerine karşı hücre zarlarını ve proteinleri stabilize ettiği bilinmektedir. Karnitinin hayvan hücrelerinde enerji metabolizması, stres toleransı ve detoksifikasyon gibi temel biyolojik süreçlerde yer aldığı bilinen, buna ek olarak bakterilerde de bir 'uyumlu bileşik' olarak yüksek seviyelerde biriktirilip soğuk veya tuzla indüklenen ozmotik stresle başa çıkmak için ozmolit olarak rol oynadığı bilinmektedir. Bitkilerde ise şu ana kadar bilinenler karnitinin yağ asidi metabolizması ile alakalı olduğudur ve bitkiye stres koşullarındaki etkisi aydınlatılmamıştır. Arabidopsis'de normal karnitin içeriğinin mikromolar konsantrasyonda olduğu bilinmesiyle birlikte ekzojen uygulamayla milimolar düzeyde konsantrasyonlarda biriktirilebildiği ve prolin ile benzer görev alıp ozmolit ve/veya antioksidan özellikler gösterebileceği önerilmiştir. Bitkiler aleminde prolin ve glisin betainde olduğu gibi karnitin akümülatörlerinin varlığı ihtimal dahilindedir. Bu çalışmada Arabidopsis thaliana' nın yaban tip columbia (col-0) ekotipi kullanılarak kuraklığa ve karnitin uygulamasına bağlı protein profili değişiminin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bağıl büyüme hızı, bağıl su içeriği, lipit peroksidasyonu ve H2O2 içeriği ile bitkide PEG kaynaklı kuraklık etmeninin ve ozmoprotektan olduğu düşünülen karnitinin oluşturduğu fizyolojik ve biyokimyasal değişimler tespit edilmiştir. Protein esaslı doğal stres tolerans mekanizmalarını keşfetmek amacıyla 2 gün boyunca PEG'e maruz bırakılan bitkilerden total proteinler elde edilmiştir. İki boyutlu poliakrilamit jel elektroforezinden oluşan proteomik uygulamasıyla belirli spotlar referans alınarak protein ifade farklılıkları tespit edilmiştir. Drought is one of the major environmental stress factors which inhibit plant growth and yield all over the world. One of the plant response to drought is protein-protein interactions. Osmoprotectants which are agents of osmotic adjusments stabilize proteins and cell membrane against denaturing effects of stress factors. Carnitine is one of the compatible solute which have roles in energy metabolism, stress tolerance and detoxification in animal cells. The accumulation of carnitine increased under cold and salt stress in bacterial cells. However, there is no study on the effects and roles of carnitine under stress conditions in plants. On the other hand, its role in fatty acid metobolism is rather well-studied and identifies in plants. Carnitine concentrations in the plant cells measured as micromolar level but if this concentration would be incresed wehereas carnitine was applied exogenously. This suggests that carnitine would be an osmolyte and could act as an antioxidant just like proline and glycine betaine. In this study, the protein profile of Arabidopsis thaliana wild type (Col.) was identified under both drought and carnitine applications. Growth rate, relative water content, lipid peroxidation, H2O2 content parameter were measured to evaluate the roles of carnitine in plants. 2-D electrophoresis was performed to changes in protein expressions under both stress and carnitine conditions. 81

Günümüzde, kaba yem ve konsantre yemlerin çoğunda meydana gelen filamentöz fungusların ürettiği sekonder metabolitler olan mikotoksinlere, bu yemleri doğrudan tüketen hayvanlar, doğrudan veya dolaylı olarak tüketen insanların maruz kalması istenmeyen sonuçlar oluşmaktadır. Mikotoksinler; üründe, tarlada, hasat, depolama, işlem veya taşıma esnasında oluşabilmektedirler. Ekstrem hava koşulları ile ilişkili olan küf büyümesi ve mikotoksinlerin oluşumu; bitki stresine, yemlerin hidrasyonuna, zayıf depo uygulamalarına, düşük yem kalitesine ve sonuç olarak hayvanlarda mikotoksikozlara neden olmaktadır. Aflatoksinler ile kontamine olan gıda ve yemler, son otuz yıldan bu yana oldukça önem arz etmektedir ve günümüzde ise bu önem gittikçe artmaktadır. Tarımsal ticarette bu toksinlerin sık insidansı, etkilenen bölgenin ekonomisi üzerinde, potansiyel negatif etkiye sahiptir. Genellikle kontamine gıda veya yemlerin tüketimi sonucu alınan mikotoksinler; hayvanlarda, karaciğer ve böbrek toksisitesi, merkezi sinir sistemi etkileri ve östrojenik etkiler gibi çeşitli biyolojik etkiler göstermektedir. Tarla hastalıkları; ürün kaybı, kalite düşüklüğü ve mikotoksin kontaminasyonu ile karakterize edilmektedir.Hayvanlara zarar veren en önemli mikotoksin üreten funguslar arasında Aspergillus, Penicillium ve Fusarium küfleri kabul edilmesine rağmen, en büyük dikkat çeken mikotoksin olan aflatoksin, genellikle Aspergillus küfleri tarafından üretilmektedir. Kimyasal yapıları ve hayvanlar üzerine etkileri, farklılık gösteren yüzlerce farklı mikotoksin olmasına rağmen, kontamine yemlerin bir mikotoksinden daha fazlasını içerdiği bilinmektedir.Aflatoksinler; Aspergillus flavus ve Aspergillus parasiticus küflerinin sekonder metabolitleridir. Aflatoksinler; yerfıstığı, mısır, pirinç ve pamuk gibi geniş çeşitlilikte önemli zirai ürünleri kontamine eden, oldukça toksik, mutajenik, teratojenik ve karsinojenik bileşiklerdir. Özellikle toksinlerin üretimi ve küflerin büyümesi için optimum sıcaklık ve neme sahip tropik ve subtropik bölgeler olmak üzere, aflatoksinler çoğu ülkelerde bulunmaktadır. Gıdalarda ve yemlerde aflatoksinlerin ortadan kaldırılması ve inaktivasyonu evrensel bir problemdir. Küf büyümesinin önlenmesi için, hasat ve hasat sonrası tekniklerin geliştirilmesi gerekmektedir. Kontamine gıda ve yemlerde aflatoksinleri detoksifiye etmek veya ortadan kaldırmak için çalışmalar yapılmaktadır.Çalışmamızda; organik tarım yönetmelikleri çerçevesinde onay alan ve satışa sunulan hayvan yemlerinde potansiyel aflatoksin oluşturan Aspergillus türlerinin toprak ve yem örneklerinden izolasyonu ve identifikasyonu yapılarak, besin değeri yüksek, düşük maliyetli ve kalite yönünden en önemli belirleyici faktörlerden olan küf ve mikotoksin içermeyen organik yemleri üretmek amaçlanmaktadır.Anahtar sözcükler: organik yem, aflatoksin, mikotoksin, küf, Aspergillus flavus, Some filamentous fungi produce mycotoxins which are in roughage and concentrated feed. When human and animals are exposed to mycotoxins which are secondary metabolites, undesired results may occur. Mycotoxins can be originated in product, in field, during the harvest, storage, process and nutrition. Growing molds and occuring mycotoxins correlate with extreme weather conditions and cause plant stress, hydration of feed, weak storage practice, poor feed quality and insufficient feed condition.Food and feed contaminated with aflatoxins have attracted attention recently and last thirty years round draw attention. Frequent incidance of these toxins causes a negative results in agricultural trade. Mycotoxins appear in contaminated food and feed consumption result, indicate different biologic affect like liver toxicity, kidney toxicity, central nervous system effects and oestrogenic effects. Field diseases are characterized with product and quality loss and mycotoxin contamination.Although Aspergillus, Penicillium, Fusarium species are known as damaging to animals and the best producer mycotoxins, aflatoxins are frequently procuded Aspergillus strains. Effects on animal and chemical compound of mycotoxins are revealed in different situations. Consequently, contaminated feeds are possible at least one mycotoxin.Aflatoxins are produced by Aspergillus flavus and Aspergillus parasiticus molds. Aflatoxins are contaminated important agriculture product like rice, maize, peanut, cotton. Moreover, aflatoxins are toxic, mutagenic, teratogenic and carcinogenic compounds. Aflatoxins occupy most countries which have optimum temperature and moisture in tropic, subtropic regions for producing toxins and growing molds. Removing and inactivating of aflatoxins in food and feed is global problem. Harvest and postharvest techniques must be improved to prevent mold growth. Studies are performed to detoxify aflatoxins in food and feed and to remove.In our study, Aspergillus species which produce potential aflatoksin in feed which is presented sale and is approved in organic agriculture regulations are performed isolation and identification of soil and feed samples. Producing organic feed which has nutritious, low cost, don't involve mold and mycotoxin which are most important predictive factors when the quality is aimed.Key words: Aspergillus flavus, organic feed, aflatoxin, mycotoxin, mold 152

PTA (Pure Terephtalic Acid) dünya çapında üretim bakımından ilk 50 kimyasal içerisinde yer almaktadır. PTA üretimi sırasında üretilen bir ton başına 3-10 m3 atıksu açığa çıkmaktadır. PTA atıksuyunun arıtımında pek çok farklı yöntem denenmiştir. Anaerobik proses konfigürasyonları, düşük besin ihtiyacı, daha az çamur üretimi ve biyogaz gibi enerji geri dönüşümünden dolayı uzun zamandır ilgi odağı olmuştur. Anaerobik arıtım sırasında da PTA'nın toksik etkisi bazı güçlüklere yol açmaktadır. Karışık kültürdeki bu toksisiteye dayanabilen aktif mikroorganizmaların belirlenmesi de oldukça büyük önem taşımaktadır. İki aşamalı anaerobik reaktör, CSTR, anaerobik sabit yataklı reaktör gibi değişik konfigürasyonlar PTA atıksuyu arıtımında kullanılmıştır. Farklı reaktör konfigürasyonlarında %45-79 arasında değişen KOİ giderim değerleri elde edilmiştir. Bu çalışmada daha önce bu amaçla kullanılmamış bir anaerobik reaktör konfigürasyonu PTA atıksuyunun arıtımında kullanılmıştır. Bu iki fazlı reaktör konfigürasyonu asit fazı (asitleşme) ve metan fazını (metanlaşma) kapsamaktadır. HRT (Hidrolik Alıkonma Zamanı) ve OLR(Organik Yükleme Hızı) 'deki değişimlerin PTA atıksuyunun anaerobik biyodegradasyonuna etkisi incelenmiştir. Çıkış suyu HPLC analizleri tüm kimyasalların bu koşullar altında yaklaşık %90 oranında biyoparçalandığını göstermektedir. Real-Time PCR ve DGGE verilerine göre her iki reaktörde de bulunan mikroorganizma gruplarının değişen atıksu kompozisyonuna göre farklılaştığı görülmektedir. Yapılan GC analizleri ile toplam biyogazın %75'inin metan olduğu belirlenmiştir. PTA is among the top 50 chemicals manufactured in the world. During the production process of PTA 3-10 m3 of wastewater is produced per ton of product. Different treatment processes applied for PTA wastewater. Anaerobic treatment methods have been gradually introduced into the PTA wastewater plants because of several advantages like lower nutrient requirement, less sludge production and energy recovery in the form of biogas. There are some difficulties in anaerobic treatment because of the toxic effect of the PTA wastewater. It is very important to determine the resistant active microorganisms in mixed culture. Different types of reactor configurations were applied for anaerobic treatment of PTA wastewater such as two-stage anaerobic reactor, CSTR, Anaerobic fixed film reactor, etc. The COD (Chemical Oxygen Demand) removal rates changed between 45-79% in different reactor configurations. In this study a new anaerobic reactor configuration was used for PTA wastewater treatment. This configuration involves two anaerobic reactors; acid phase where acidogenesis will be conducted and methane phase (methanogenesis step). The HRT (Hydraulic Retention Time) and OLR (Organic Loading Rate) effects on anaerobic biodegradation of PTA wastewater has been investigated. The tail water HPLC analyses show that all chemicals biodegradation about 90% under this conditions. According to Real-Time PCR and DGGE analyses, it is seen the diversity of microorganisms in both reactors changes depending on different wastewater composition. GC analyses results showed that total biogas consist of %75 methane and %25 CO2. 104

Holometabola üst takımında bulunan ipekböceklerinde hayat döngüsü; larva, pupa ve ergin olmak üzere fizyolojik ve morfolojik özellikleri birbirinden tamamen farklı olan üç ayrı safhada gerçekleşmektedir. Bu gelişim safhaları boyunca, belli dönemlerde, programlanmış hücre ölümü yoluyla kaslar, protorasik bez, barsak ve ipek bezi gibi organlar dejenerasyona uğrar ve ortadan kalkar. Apoptotik (Tip 1) ve Otofajik hücre ölümü (Tip 2) hayvanların gelişimleri boyunca meydana gelen, programlanmış hücre ölümünün en çok dikkat çeken morfolojik iki formudur. Apoptozis için sinyal alındıktan sonra hücrede birçok biyokimyasal (DNA fragmentasyonu, fosfotidilserinin membran dışına çıkması, sitokrom c'nin mitokondri iç membranından sitoplazmaya geçişi, kaspaz 3 gibi proteinlerin aktivasyonu) ve morfolojik değişimler (hücre küçülmesi, kromatin kondensasyonu, apoptotik cisimcik oluşumu) gözlenmektedir. Otofajinin ise, apoptozla birlikte hareket ettiği düşünülen, programlanmış hücre ölümünde ikincil bir rolü vardır. Bu hücre ölüm tipinde gözlenen en karakteristik değişimler, mitokondri gibi sindirilecek olan temel organelleri içeren çift katmanlı zarla çevrili keseciklerin oluşumu ve lizozomal aktivite artışıdır.Bombyx mori'de gelişim süreçleri içerisindeki farklılaşmalarda endokrin sistem oldukça önemli rol oynamaktadır. Endokrin sistem içerisinde 20 hidroksiekdizon (20E) ve juvenil hormon, birbirine zıt çalışan ve metamorfoz sürecinde meydana gelen birçok değişimden sorumlu olan iki temel hormondur. Ekdisteroidler deri değişiminin zamanlaması ve başlaması gibi birçok metamorfik olayı düzenlemektedirler. Juvenil hormonun ise temel rolü ekdizonun etkisini düzenlemektir. Aynı zamanda böceklerin gelişim, üreme, metamorfoz dahil bütün gelişim olaylarında önemli rol oynamaktadır. Ön, orta ve arka olmak üzere 3 farklı bölümden oluşan ipek böceği sindirim sisteminde, larval-pupal süreçte meydana gelen değişimler ile endokrin koşullar arasındaki bağlantıyı ortaya çıkarmak için farklı dozlarda juvenil hormon analoğu fenoxycarb uygulamaları yapılmıştır.Amacımız, larval-pupal metamorfoz sırasında, Bombyx mori sindirim sisteminde meydana gelen metamorfik olayların ve bu olaylar üzerine fenoksikarbın etkisinin gösterilmesidir. Histolojik teknikler kullanılarak barsaktaki genel morfolojik değişimler gösterilmiştir. Apoptotik hücre ölümünü belirlemek için TUNEL, otofajik hücre ölümünü belirlemek için Asit Fosfataz analizleri gerçekleştirilmiştir. Aynı zamanda SDS-PAGE yöntemi ile barsağın genel protein profili ortaya koyulmuştur. Silkworms are holometabolous insects and they pass through complete metamorphosis from egg to adult stage through two intermediate stages of larva and pupa. Some larval organs in Bombyx mori as the muscles, silk glands, gut and prothoracic gland undergo programmed cell death at this metamorphosis.Apoptotic(type 1) and autophagic cell death(type 2) are the two most prominent morphological forms of programmed cell death that occurs during animal developmental process. When cells are determined to die by apoptosis, they indicate some biochemical (DNA fragmentation, phosphatidylserine translocated to the outer of apoptotic cell membranes, the passage of cytchrome c from the inner membrane to the cytoplasm, proteins such as caspase 3 activation) and morphological (cell shrinkage, chromatine condensation, apoptotic bodies) changes. Autophagy, which seems to act together with apoptosis and has a secondary role in cell death. This type of cell death is characterized by massive degradation of cellular contents, including essential organelles such as mitochondria, by means of intracellular double membrane/vesicle reorganization and lysosomal activity. Endocrine system by hormones is quite important in metamorphosis. Two important hormones, ecdysone and juvenile hormone, play important roles during metamorphosis. Ecdysone is secreted by prothorasic gland and cause larval-pupal, pupal-adult metamorphosis. Juvenile hormone has roles in development, reproduction and metamorphosis.To reveal the changes in the digestive system of silkworm, which is composed of fore, mid and hindgut, during the larval-pupal metamorphosis with the endocrine conditions, we applied different doses of juvenil hormone analogue fenoxycarb.During the larval-pupal metamorphosis, we aimed to determine the metamorphic events in the digestive system of Bombyx mori and the effects of fenoxycarb on this events. The morphological changes were studied by using histological techniques. We used TUNEL(terminal transferase-mediated dUTP nick end-labeling) assay for determination apoptosis and acid phosphatase activity for autophagic cell death. At the same time, general protein profile of the gut determined using SDS-PAGE method. 121

Birçok Astragalus türü halk arasında karaciğer koruyucu, antioksidan, immünostimülan ve antiviral özelliklerinden dolayı kullanılmaktadır. Bu farmakolojik aktivitelerin üç grup kimyasal maddeden kaynaklandığı saptanmıştır: polisakkaritler, saponinler ve fenolikler (Rios & Waterman, 1997).Bu çalışmada Astragalus cariensis Boiss. bitkisi taşıdığı sikloartan tipi saponinler yönünden incelenmiştir. Açık havada ve gölgede kurutulmuş A. cariensis'in toprak altı kısımları %100 BuOH ile ekstre edilmiştir. Astragalus cariensis'in bütanol ekstresi üzerinde yapılan kromatografik çalışmalar sonunda, daha önce Astragalus tragacantha bitkisinden izole edilen Cyclochantoside E (Isaev et al., 1992) ve Astragalus membranaceus bitkisinden izole edilen Astragaloside VII (Kitagawa et al., 1983d) molekülleri elde edilmiştir. Astragalus cariensis bitkisi ile gerçekleştirilen bu tez çalışmasında saflaştırılan bileşiklerin yapı analizleri, spektral yöntemler [1D-NMR (1H-NMR, 13C-NMR), 2D-NMR (DQF-COSY, HMBC ve HMQC)] kullanılarak gerçekleştirilmiştir.Anahtar Kelimeler: Astragalus cariensis, triterpen, sikloartan, α-glikozidaz enzim aktivitesi Many Astragalus species are used colloquially for their liver protective, antioxidant, immunostimulant and antiviral features. These pharmacological activities arise from three group of chemical substances: polysaccharides, saponins, and phenolics (Rios & Waterman, 1997).In this work, Astragalus cariensis Boiss. was investigated in terms of cycloartane type saponins. Open-air and in the shadow dried subsoil parts of A. cariensis were extracted with 100% BuOH. As a result of chromatographic studies; the compounds astragaloside VII (Kitagawa et al., 1983d) and Cyclochantoside E (Isaev et al., 1992) which previously isolated from Astragalus membranaceus and Astragalus tragacantha respectively, were isolated from the butanol extract of Astragalus cariensis. The molecular structural analysis of the compounds which purified during the thesis study on Astragalus cariensis, revealed by using these spectral methods [1D-NMR (1H-NMR, 13C-NMR), 2D-NMR (DQF-COSY, HMBC ve HMQC)].Key Words: Astragalus cariensis, triterpene, cycloartane, α- glucosidase inhibitory activity. 110

Bu çalışmada, dünyada ve Türkiye'de yaygın kullanılan 2,4-D herbisitinin, karasal alanlarda geniş dağılım gösteren kara salyangozu, Cornu aspersum'un sindirim ve albümin bezine etkileri, histopatolojik olarak incelenmiştir. Öncelikle 10'ar bireyden oluşan 11 deney grubu oluşturulmuş; enjeksiyonla madde uygulaması yapılarak akut toksisite testleri düzenlenmiş ve probit analizi ile 2,4-D'nin Cornu aspersum için LD50 değeri 400,407 mg/kg olarak hesaplanmıştır. Akut toksisite test sonuçlarına göre belirlenen düşük, orta, yüksek ve çok yüksek doz uygulama grupları ile kontrol gruplarında 5'er birey kullanılmış; 96 saat sonra disseksiyonlar ve tespitler yapılmış; uygulama dozlarına bağlı olarak, organlarda meydana gelen değişiklikler, kontrol grupları ve birbirleriyle karşılaştırılarak, çeşitli histolojik ve histokimyasal boyama yöntemleriyle incelenmiştir. Deneyler üç tekrarlı olarak gerçekleştirilmiştir.Her iki organda, dozlara bağlı olarak, bez yapısını oluşturan asinuslarda bütünsel deformasyonlar ve asinuslar arası boşluklar; bazal membran tabakalarında düzensizleşme ve kalınlaşmalar; asinuslar arası bağ dokuda deformasyonlar; asinuslarda normal seviyenin üstünde vakuolleşmeler; asinus epitel hücrelerinde artan nekrotik nukleuslar; nötral glikoprotein ve glikojen depolarını gösteren PAS pozitif özelliğinde değişimler gibi belirgin histopatolojik değişiklikler gözlenmiştir. Ayrıca sindirim bezinde, asidik glikoprotein ve glikozaminoglikanları gösteren AB pozitif özelliğinde belirgin değişimler; kalsiyum depolarında indirgenme ve düzensizleşmeler gözlenmiştir.Asinuslar arasında artan mesafeler ve bazal membran tabakalarındaki kalınlaşmalar, tek yönlü varyans analiziyle incelenmiş; dozlara bağlı olarak, gruplar arasında ortalamalardaki farklılıkların, istatistiksel açıdan anlamlı olduğu sonucuna ulaşılmıştır (p˂0,05).Anahtar sözcükler: 2,4-D, Cornu aspersum, sindirim bezi, albümin bezi, akut toksisite, LD50, histopatoloji In this study, the effects of 2,4-D, a herbicide widely used in the world and Turkey, on the digestive and albumen glands of Cornu aspersum, a widespread snail species in terrestrial areas, were histopathologically examined. Firstly, 11 experimental groups of 10 individuals each were formed. They were exposed to substance injection and application for acute toxicity tests to be implemented. By the means of probit analysis, the LD50 value of 2,4-D for Cornu aspersum was estimated around 400,407 mg/kg. There were 5 individuals each in the control groups and low, medium, high and very high doses of application groups determined by acute toxicity test results. Animal dissection and tissue fixation was carried out after 96 hours. By the means of various histological and histochemical staining methods, the alterations in the organs, at varying degrees of application doses, were detected, examined and subject to a comparison with control groups and within the application groups. Each experiment was conducted three times consecutively.Depending on the application doses, in both organs, the significant histopathological changes were observed such as holistic disruptions in gland-forming acini and space coming into being between acini; disorder in and thickening of basal membrane layers; deformation in the connective tissues betwen acini; the vacuolization above normal levels in acini; increasing numbers of necrotic nuclei in the acini epithelial cells; and changes in PAS positive characteristic, indicating the neutral glycoprotein and glycogen storage. Also, in the digestive gland, significant changes in the AB positive characteristic, an indicator of acidic glycoproteins and glycosaminoglycans, and reduction and irregularity in calcium storage were to be observed. The widening distances between acini and the thickening in the basal membrane layers were studied with one-way variance analysis. The result is that, depending on the doses, the variance of group averages is statistically meaningful (p˂0,05). Key words: 2,4-D, Cornu aspersum, digestive gland, albumen gland, acute toxicity, LD50, histopathology 201

Ülkemizde akuakültür sektörü son yıllarda büyük bir gelişme kat etmiş, Avrupa'da ve dünyada önemli bir konuma gelmiştir. Bu sektör içerisinde en önemli yeri başta çipura ve levrek olmak üzere deniz balığı işletmeleri oluşturmaktadır. Ancak denizlerdeki ağ kafeslerde artan stok yoğunluğu ve yavru transportu enfeksiyon hastalıkların görülme sıklığını ve yaygınlığını arttırmıştır. Bu enfeksiyon etkenleri içerisinde bakteriyel etkenler büyük bir yer tutmakta olup, Listonella anguillarum (eski adı Vibrio anguillarum) en önemli bakteriyel balık patojenidir. L. anguillarum, her yaştan deniz ve tatlı su balığında hemorajik septisemi hastalığını oluşturur ve bu hastalığa bağlı kayıplar akuakültür sektörünün en önemli sorunlarındandır. Bu önemli sorun ile mücadele edebilmek için, hastalık mihraklarındaki L. anguillarum izolatlarının kültürel ve moleküler yapısı, antibiyotik profilleri ve patojenitesi aydınlatılmadır. Ülkemizde L. anguillarum'un kültürel özellikleri ve antibiyotik profilleri üzerine çalışmalar yer almakta olup, moleküler özellikleri ve patojenitesi ile ilgili az sayıda çalışma bulunmaktadır. Diğer taraftan, Türkiye'de L. anguillarum'un virulans hemolizin genlerinin araştırıldığı bir literatür bilgisine rastlanmamıştır. Hemolizin genleri L. anguillarum'un patojenitesine önemli bir katkı sağlar ve hastalığa hemorajik septisemi denmesinin en önemli sebebidir. Bu projede 2006-2013 yılları arasında, İzmir Bornova Veteriner Kontrol Enstitüsü, Balık Hastalıkları Ulusal Referans Laboratuvarı'na, hastalık teşhisi amacıyla gönderilen levrek, çipura ve alternatif deniz balığı türlerinden izole edilen 51 adet L. anguillarum izolatı üzerinde çalışılmıştır. Proje ile izolatların fenotipik özellikleri ve antibiyogram duyarlılıkları tespit edilmiş, amiB genlerindeki tür spesifik bölge çoğaltılarak PZR ile doğrulanmıştır. Kültürel ve moleküler yöntemlerle L. anguillarum olduğu tespit edilen izolatlar virulasn hemolizin genleri (vah 1, vah 2, vah 3, vah 4, vah 5) yönünden multiplex PZR yöntemi ile araştırılarak patojeniteleri hakkında bilgi edinilmeye çalışılmıştır. Bunun yanında özgün olarak sentezlenen primerler kullanılarak temsili izolatlar üzerinde farklı bir PZR çalışması yapılmış, PZR ürünleri sekans analizine yollanarak izolatlar arasındaki flogenetik ilişki araştırılmıştır. Sonuç olarak, Ege Bölgesinin farklı koylarındaki balık çiftliklerinde yetiştirilen deniz balıklarından izole edilen 51 adet Listonella anguillarum izolatının üç çeşit fenotipik karakterizasyon gösterdiği, en duyarlı oldukları antibiyotiğin florfenicol, en dirençli oldukları antibiyotiğin ise Amoxycline olduğu; etkeninin identifiye edilmesinde konvansiyonel kültür yöntemi ile amiB gen bölgesindeki spesifik bölgenin çoğaltıldığı PZR yönteminin % 100 uyumlu olduğu, özgün olarak dizayn edilen primerlerin kullanıldığı PZR yönteminin L. anguillarum'u identifiye etmekte kullanılabilir olduğu fakat V. ordalii ile kros reaksiyon verebileceği; kullanılan izolatların hemolizin genleri yönünden zengin olduğu, özellikle vah 1 ve 4' sahip olan izolatların yüksek mortaliteli enfeksiyonlara sebep olabildiği, vah 2, 3 ve 5 e sahip izolatların nispeten daha az mortaliteye sebep olabilecekleri bilgilerine ulaşılmıştır. Flogenetik araştırma kapsamında izolatların çoğaltılan gen bölgelerinde polimorfizme ratslanmamıştır.

Tarım ilaçlarının bilinçsiz ve kontrolsüz kullanımı sonucu çevrede oluşturduğu olumsuz etkiler günümüzün önemli sorunları arasında yer almaktadır. Son yıllarda kimyasal pestisitlere alternatif oluşturmak amacıyla bazı bitki ekstratlarının, zararlıların mücadelesinde kullanımı önem kazanmıştır. Bu çalışmada, Azadirachta indica A. Juss bitkisinden elde edilmiş Neemix preparatının laboratuar koşullarında (sıcaklık: 28+2 C; bağıl nem: %45-50; fotoperiyot: 16 saat aydınlık/ 8 saat karanlık) kültürü yapılan Melanogryllus desertus testisleri üzerindeki etkileri incelenmiştir. Bu amaçla, örnekler bir kontrol dört deneme grubuna ayrılmıştır. Deneme gruplarında; azadirachtin'in dört farklı konsantrasyonda (100,150,250 ve 500 ppm) ergin erkek bireylere besin içinde verilmiştir. Azadirachtin uygulamasını takiben 96 saat sonra kontrol ve deneme grubu hayvanlarının testisleri disekte edilerek, ışık mikroskobunda incelenmesi için gill's hematoksilen, hematoksilen-eozin ve mallory trichrome ile boyanıp hazırlanmıştır. Azadirachtin uygulaması sonucunda; konsantrasyonla doğru orantılı olarak, testislerde dejeneratif değişikliklerin ortaya çıktığı gözlenmiştir. Azadirachtin'e maruziyet, olgun sperm miktarında belirgin bir azalmaya neden olmuştur. Spermatogenetik hücrelerde deformasyon ve vakuole ek olarak nekroz oluşumu da not edilmiştir. Saptanan bu sonuçlara göre Azadirachtin, testiste histopatolojik hasara neden olmuştur.

Bu çalışmada Akdeniz havzasında doğal bir orman zararlısı olan çam kese böceği Thaumetopoea pityocampa Den.& Shiff. (Lepidoptera: Thaumetopoeidae) türünde detaylı sitogenetik analizler gerçekleştirilmiştir. Mayotik ve mitotik kromozom analizleri çam kese böceği karyotipinin 2n=60 holosentrik kromozomdan oluştuğunu göstermiştir. Erkek ve dişi pakiten setlerinde 30 bivalent sayılmaktadır. Dişi Metafaz I setlerinde erkeklerde bulunmayan silik bir şekilde boyanmış bir kromozom ayırt edilmektedir. Ayrıca çam keseböceği'nin dişi poliploid somatik nukleuslarında, WZ/ZZ (dişi/erkek) eşey kromozom sisteminin bir göstergesi olan heterokromatin cisimcik tanımlanmıştır. AgNOR boyama yapılmış dişi pakiten yayılımlarında iki farklı NOR (Nukleolar Organizasyon Bölgesi) bivalenti görülmektedir. Bu iki NOR, iki pakiten bivalentinin terminal bölgesinde konumlanmıştır. Her iki eşeyde akiyazmatik mayoz görülmüştür. Metafaz I'deki terminal homolog kromozom eşleşmesi ile anafaz II kromozomlarının yapısı; kardeş olmayan homolog kromatidlerin metafaz I'den sonra terminal olarak ilişkili olduğunu, dişi ve erkeklerin mayoz sürecindeki mayotik kromatid ayrılmasının ters olduğunu desteklemektedir. Bu çalışma, Lepidoptera genomunun karşılaştırmalı analizleri için çam kese böceği'nin ilk detaylı mayotik kromozomal verilerini ortaya koymuştur. Anahtar sözcükler: Thaumetopoea pityocampa, holosentrik kromozom, ters mayoz, akiyazmatik mayoz, pakiten bivalent, NOR. In this study, a detailed cytogenetic analysis in pine processionary moth, Thaumetopoea pityocampa Den.& Shiff. (Lepidoptera: Thaumetopoidae), the native pine pest in Mediterranean basin was performed. The analysis of both mitotic and meiotic chromosomes showed pine processionary moth karyotype consisted of 2n=60 holocentric chromosomes. In male and female pachtene spreads displayed 30 bivalents. In metaphase I spreads, females showed a weakly stained chromosome that was absent in males. The heterochromatin body in polyploid somatic nuclei also observed only in females, indicating a WZ/ZZ (female/male) sex chromosome system for pine processionary moth. Two distinct NOR (nucleolar organizer region) bivalents were clearly visible in AgNOR stained female pachytene spreads.These two NORs were localized at the terminal region of two bivalents. Achiasmatic meiosis was observed in both sexes. In metaphase I terminal homolog chromosome pairing and also structure of anaphase II chromosomes suggested that homologous non-sister chromatids remain terminally linked after metaphase I and an inverted sequence of meiotic chromatid segregation occur in both female and male meiosis. This study provided first and detailed meiotic chromosomal data on pine processionary moth for comparative analysis of Lepidopteran genome. Keywords: Thaumetopoea pityocampa, holocentric chromosome, inverted meiosis, achiasmatic meiosis, pachytene bivalent, NOR. 73

Mevcut çalışma, Tettigonidae familyasına ait Eupholidoptera smyrensis, Decticus verrucivorus ve Isophya spp. türleri ile Pamphagidae familyasından Glyhomethis spp. türlerinde immün sistem hücrelerini saptamak amacıyla yapılmıştır. Bunun için, söz konusu türlerin hemolenfinde bulunan hemositlerin ölçüm ve hesaplanmasında Wright'ın boyasıyla boyanmış yayma preparatlardan yararlanılmıştır. Hemositler morfolojik olarak ışık mikroskobunda incelenip büyüklükleri ölçülmüştür. İncelenen türlerin hemolenfinde prohemositler, plazmatositler, granülositler, sferülositler ve önositoitler olarak beş farklı hemosit tipi tespit edildi. Elde edilen sonuçlar karşılaştırıldığında; incelenen türlerin hemolenfinde aynı hemosit tiplerinin olduğu ve hemositlerin büyüklük olarak benzer oldukları saptanmıştır. Buna göre, hemositlerin morfolojik özellikleri dikkate alındığında gelişimsel açıdan aynı kökenden geldikleri düşünülebilir.

Besin, yaşam alanı, üreme gibi fonksiyonların yerine getirilebilmesi için sucul ortamlarda çeşitli rekabet ve birlikte yaşam stratejileri gözlenmektedir. Bu rekabet stratejilerden biri de epifitizmdir. Yaptığımız bu çalışmada Cystoseira ercegovicii Giaccone üzerinde gelişimini sürdüren epifitlerin tallus üzerindeki dağılımı incelenmiştir. Epifitlerin tallus üzerindeki dağılımında fenolik bileşiklerden florotanin maddesinin etkisi ve bu maddenin mevsimsel ve epifitlere göre değişimi araştırılmıştır. Bu çalışmada florotanin mevsimsel değişimindeki miktarının belirlenesi için HPLC analizi, C. ercegovicii üzerindeki epifitlerin mevsimsel değişimi ve kompozisyonunu belirlemek için DGGE analizi gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma ile C. ercegovicii' den elde edilen florotaninin mevsimlere göre miktarının nasıl değiştiği saptanmış, flortaninin epifitler üzerindeki etkisi ve florotanine bağlı olarak C. ercegovicii üzerindeki epifitlerin kompozisyonundaki çeşitliliği belirlenmiştir. Organisms have some strategies such as competition and co-existence for nutrient, habitat and breeding in aquatic systems. One of the competitive stratagy is epiphythism which effects the regulation and biosyntesis of seconder metabolites of the organisms. In our study, we investigated the distrubution of the epiphytes and the quantity of phenolic components, phlorotannins, effected by these epiphytes on thallus of Cystoseira ercegovicii.Giaccone We performed HPLC analysis to search the seasonal variations of pholorotaninns and the DGGE analysis to examine the composition of epiphytes on the C. ercegovicii thallus. 88

Bu çalışmada, ülkemizde Batı Anadolu Bölgesi'nde sınırlı yayılışa sahip endemik Campanula tomentosa ve C. vardariana türlerinin koruma biyolojisi ve genetiği kapsamında; ekolojik ve biyotik faktörlerin, tozlaşma biyolojisi, üreme biyolojisi ve populasyon büyüklüğü üzerindeki potansiyel ilişkileri araştırılmıştır. Bununla birlikte, morfolojik açıdan yakın olan bu 2 türün populasyon içi ve populasyonlar arasındaki genetik çeşitliliklerinin dağılımı araştırılmıştır. Her iki türün populasyonlarının sınırları belirlenmiş, GPS verileri alınmış ve bu populasyonların büyüklükleri tespit edilmiştir. Heriki türe ait tozlaşma tipinin belirlenmesi için, tomurcuk evresinde 50'şer adet bireyden 100'er çiçek, üzerinde kapatma denemeleri yapılmıştır. Polinatör gözlemleri hava koşulları uygun olduğu zamanlarda 3 gün süre ile arazide rastgele seçilmiş 15 birey üzerinden 09:00 ve 16:00 saatleri arasında gerçekleştirilmiştir. Her taksona ait populasyonlarda verimliliğin ortaya konması için, (1) Meyveleşme Oranı (MO), (2) Tohum Bağlama Oranı (TBO) (3) ve Çimlenme Başarısı (%) parametreleri kullanılmıştır. Koruma genetiği kapsamında RAPD, PCR-RFLP yöntemleri yanı sıra kloroplast genomunun trnL-F ve atpB-rbcL bölgelerine ait dizi verilerinden yararlanılmıştır. C. tomentosa'nın toplam 5 farklı populasyonları ile gerçekleştirilen arazi çalışmaları sonucunda en büyük populasyonun 14.480 km² alan ile Akçakonak-Priene populasyonu oluşturmaktadır. C. vardariana ise 10.520 km²'lik bir alan ile Söke (Aydın)'de tek populasyona sahiptir.C. tomentosa ve C. vardariana tomurcuk evresinde kapatılan çiçek tomurcuklarında meyve gelişimi tespit edilmemiştir. Gözlemlerimizde C. tomentosa ve C. vardariana' bireylerine ait çiçekleri en sık ziyaret Halictidae ve Apidae familyası üyeleri tarafından gerçekleştirilmiştir. Gerçekleştirilen RAPD analizleri sonucunda C. tomentosa'nın %95', C. vardariana'nın ise %91 polimorfik bant oranına sahip olduğu tespit edilmiştir.AMOVA sonuçlarına göre, C. tomentosa 'da toplam varyansın, trnL-trnF (IGS) bölgesinin dizi verileri temel alındığında %68.5'i, atpB-rbcL (IGS) bölgesinin dizi verileri temel alındığında ise %80.7'si populasyon içerisinden kaynaklanmıştır. In this study, the scope of the Conservation Biology and Genetics of Campanula tomentosa and C. vardariana, which have a restricted distributed from western Anatolia, was researched for the potential relation of ecological and abiotic factors on pollination biology, reproductive biology and, their population size. In addition, the distribution of genetic variations within populations and among populations of these 2 morphologically related species was investigated. The population sizes, distribution areas, and GPS data of the population borders of the 2 species were specified. During the bud stage, a total of 100 flowers of 50 individuals were closed for determining the pollination types of these 2 species. The pollinator's observations took place between 0900 and1600 h on 15 randomly selected individuals over a duration of 3 days at suitable climatic conditions. The parameters, the fruiting rate, seed set rate, and germination success, were used for determining the productivity of each population of these species. In the scope of conservation genetics, the RAPD and PCR-RFLP methods as well as the trnL-F and atpB-rbcL region of the chloroplast genome were used. According to the results of field studies on 5 different populations of C. tomentosa, the biggest population is the Akçakonak-Priene population, which covers an area of 14,480 km². However, C. vardariana has only 1 population in Söke (Aydın), covering an area of 10,520 km². No fruit was observed in the closed flowers of C. tomentosa and C. vardariana during the bud stage. During our observations, the flowers of the C. tomentosa and C. vardariana individuals were frequently visited by Halictidae and Apidae members. It was determined that C. tomentosa had a 95% polymorphic band rate, while the rate for C. vardariana was 91%. According to the AMOVA results, if the sequence data of the trnL-trnF (IGS) region was used, 68.5% of the total variance of C. tomentosa was within the population. However, if the sequence data of the atpB-rbcL (IGS) region was used, 80.7% of the total variance of C. tomentosa was within the population. 199

Bu tez çalışmasında, Ege ve Akdeniz'in Türkiye kıyılarındaki farklı bölgelerinden elde edilen sediment örneklerinden denizel kökenli biyoaktif metabolit üretici aktinomisetlerin izolasyonu, kültürel ve moleküler yöntemlerle karakterizasyonu ve biyoaktif moleküllerin saflaştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışmada, TÜBİTAK projesi (SBAG 109S361) kapsamında 3 farklı bölgedeki 46 ayrı lokasyondan alınan sediment örneklerinden 104 adet aktinomiset izole edilmiştir. Disk difüzyon yöntemi kullanılarak, 104 izolattan 61'inin en az bir test organizmasına karşı antimikrobiyal aktivite gösterdiği saptanmıştır. Antimikrobiyal aktivite gösteren izolatlar, kültürel karakteristikler ve 16S rDNA bölgesi dizileri kullanılarak tanılanmıştır. Fenotipik ve moleküler karakterizasyon sonuçlarına göre biyoaktif izolatların, Streptomyces, Nocardia ve Nocardipsis genuslarına dahil olduğu görülmüştür. 3 farklı bölgeden alınan sediment örneklerindeki çevresel DNA'larda (eDNA) antibiyotik biyosentez genlerinin saptanması için eDNA'lar, antibiyotik üretimiyle ilişkili Poliketid sentaz 1, Poliketid sentaz 2 ve Ribozom dışı peptit sentetaz genlerinin mevcudiyeti açısından taranmıştır. Polimeraz zincir reaksiyonu amplifikasyonları sonrasında, ikişer örnekte Poliketid sentaz 2 ve Ribozom dışı peptit sentetaz genlerine rastlanırken, 3 örneğin hiçbirinde Poliketid sentaz 1 geninin varlığı gözlenmemiştir. Çalışmamızda, kültüre edilebilir aktinomiset suşları da Poliketid sentaz 1, Poliketid sentaz 2 ve Ribozom dışı peptit sentetaz genlerinin varlığı açısından taranmıştır. Tarama sonrasında 104 aktinomiset suşundan 81 tanesinin, antibiyotik üretimi ile ilişkili genlerden en az birine sahip olduğu belirlenmiştir. Bunlardan 56 tanesinin antimikrobiyal aktivitesi saptanmış, geri kalanların aktivitesi ise kullanılan yöntemlerle test organizmalarına karşı saptanamamıştır. Diğer taraftan, antimikrobiyal aktivite gösteren 5 aktinomiset suşunda herhangi bir biyosentetik gen saptanamamıştır. Ön fermentasyon denemeleri sonuçlarına göre, yüksek aktivite ve farklı İnce tabaka kromotografi profilleri gösteren 06ÇM016 ve 14ÇM034 no'lu aktinomiset suşları büyük-ölçekli fermentasyon çalışmalarına dahil edilmiştir. Kromatografik teknikler kullanılarak gerçekleştirilen biyoaktivite-rehberli izolasyon, 25 adet molekülün saflaştırılmasını sağlamış ve bunlardan 10 tanesinin yapı tayinleri gerçekleştirilmiştir. 06ÇM016 no'lu aktinomiset suşundan saflaştırılan 5 adet molekülün (06ÇM016-01, 06ÇM016-02, 06ÇM016-03, 06ÇM016-04 ve 06ÇM016-05), nükleozit analoğu olduğu anlaşılmıştır. Bu bileşiklerin tamamı, Escherichia coli O157:H7, Staphylococcus aureus ve Candida albicans'a karşı antimikrobiyal aktivite göstermiştir. Diğer taraftan, NMR ve MS verilerine göre 14ÇM034 no'lu aktinomiset suşundan elde edilen 5 adet molekülün polieter (14ÇM034-01, 14ÇM034-02 ve 14ÇM034-03) ve pirolobenzodiazepin (14ÇM034-04 ve 14ÇM034-05) olduğu anlaşılmıştır. Bu moleküllerin tamamı, test organizmalarının hepsine karşı antimikrobiyal aktivite göstermiştir. Literatür taramaları, elde edilen bileşiklerden 5'inin (06ÇM016-02, 06ÇM016-05, 06ÇM016-08, 14ÇM034-02 ve 14ÇM034-04), doğa için yeni sekonder metabolitler olduğunu ortaya koymuştur. Özellikle 06ÇM016-05'deki 4-Metil-okzazolidin halkasına, doğal bir üründe ilk kez karşılaşılmıştır. Ayrıca Streptomyces cacaoi'de pirolobenzodiazepin türevlerinin varlığı ilk kez bu çalışma ile ortaya konmuştur. İzole edilen moleküllerin Gram (+) ve Gram (-) dirençli patojenler ve ökaryotik organizmalar üzerine aktivitesinin olması geniş spektrumlu antibiyotik olarak kullanılabileceklerini göstermektedir ki bu özellikle nükleozit analogları için beklenen bir durumdur.

Bu çalışmada, Güllük Körfezi (Milas/Muğla) ve civarındaki kurbağa ve sürüngen türlerinin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Şubat-Eylül 2013 ayları arasında yapılan arazi çalışmaları sonucunda; alanda 14 familya ve 21 cinse ait toplam 23 türün dağılış gösterdiği tespit edilmiştir. Toplanan örnekler morfolojik karakterleri (folidosis, renk-desen, vücut ölçüm ve oranları) bakımından incelenmiş ve taksonomik durumları mevcut literatür ile tartışılmıştır. Ayrıca arazi çalışmaları esnasında gözlenen türlerin biyolojik ve ekolojik özellikleri hakkında bilgi verilmiş ve popülasyonları olumsuz yönde etkileyen faktörler tartışılmıştır. In this study, the species of amphibians and reptiles was to intend Gulf of Güllük (Milas / Muğla) and vicinity. Conducted between February-September 2013 Month as a result of land area belonging to 14 families and 21 genera in which the distribution of 23 species were identified. The collected samples were examined for morphological characteristics (Folidosis, color-pattern, body measurements and ratios) and taxonomic status has been discussed with the existing literature. Also observed during field studies of biological and ecological characteristics of the species and provided information about factors that adversely affect populations were discussed. 131

Bu tez çalışmasında, Azadirachta indica A. Juss bitkisinden elde edilmiş Nimiks 4,5 preparatının laboratuar koşullarında (sıcaklık: 28±2°C; bağıl nem: %45-50; fotoperiyot: 16 saat aydınlık/ 8 saat karanlık) kültürü yapılan Melanogryllus desertus'un yumurta açılması ve embriyonik gelişimi üzerine etkileri araştırılmıştır.Bu amaçla, 0-24 saatlik yumurtalar ve 7 günlük yumurtalar kullanılmıştır. 0-24 saatlik yumurtalar 25, 50 ve 100 ppm; 7 günlük yumurtalar ise 100, 150 ve 200 ppm konsantrasyonlarında azadirachtin içeren ortamlarda gelişmeye bırakılmıştır.Azadirachtin uygulaması sonucunda, en yüksek yumurta açılma oranı kontrol grubunda %85,50 olarak elde edilmiştir. 0-24 saatlik yumurtalarda 25, 50 ve 100 ppm için yumurta açılma oranları sırasıyla %72 ,%46,33, %24,33 ve yumurta açılımını engelleme oranları sırasıyla %14,95, %45,27, %71,26 olarak belirlenmiştir. 7 günlük yumurtalarda 100, 150 ve 200 ppm için yumurta açılma oranları sırasıyla %63,66, %43 , %23,33 ve yumurta açılımını engelleme oranları sırasıyla %26,26, %50,19, %72,97 olarak belirlenmiştir. Embriyonik gelişmenin takip edilmesi için yapılan çalışmalarda, azadirachtin maddesinin embriyonik gelişimi yavaşlattığını, azadirachtin'e maruz kalan yumurtaların kontrol grubuna kıyasla daha geç açıldığı gözlenmiştir. Ayrıca yapılan çalışmalarda, 0-24 saatlik yumurtaların 7 günlük yumurtalara göre azadirachtin'in aynı konsantrasyonundan daha fazla etkilendiği gözlenmiştir. In this study, Nimiks 4,5 preparate, derived from Azadirachta indica A. Juss plant used on laboratory conditions (temperature:28±2°C, relative humidity:%45-50; photoperiod: 16 hours daylight, 8 hours darkness) cultured Melanogryllus desertus and effects on egg hatching and embryonic development have been analyzed.For this aim, 0-24 hour old and 7 days old eggs have been used.0-24 hours old eggs have been allowed to developt in medium which contains 25, 50 and 100 ppm concentrations of azadirachtin and 7 days old eggs have been in 100, 150 and 200 ppm concentrations of azadirachtin.As the result of azadirachtin application, the highest egg hatching ratio have been obtained in control group, which was %85,50. The results showed that, In 0-24 hours old eggs, for 25, 50 and 100 ppm azadirachtin, egg hatchability ratio was %72, %46,33, %24,33 and egg hatching inhibition ratio was %14,95, %45,27, %71,26respectively. In 7 days old eggs, for 100, 150 and 200 ppm azadirachtin the egg hatchability ratio was %63,66, %43,%23,33 and egg hatching inhibition ratio was %26,26, %50,19, %72,97 respectively. In studies for observing embryonic development, the results showed that embriyonic development was slowed down, and the eggs which exposed to azadirachtin was hatched later than control group. Also, studies showed that at the same concentrations of azadirachtin 0-24 hour old eggs were more affected rather than 7 days old eggs. 61

Holometabol böceklerin gelişimi esnasında, belirli larval dokuların yıkımı, yeniden oluşumu ve çeşitli dokuların yetişkinlerde yeniden düzenlenmesi çeşitli makro moleküllerin kullanılması ve sentezine bağlıdır. Bu biyolojik işlemler böcek endokrin sistemi tarafından düzenlenmektedir. Juvenil hormon ve ekdisteroidler deri değiştirme ve metamorfoz işlemlerini de yöneten, böcek endokrin sisteminin önemli hormonlarıdır. İpek böceğinde larval gelişim esnasında, juvenil hormon ve ekdisteroidler protein sentezinin regülasyonuna katılır. Hemolenf proteinleri yağ hücrelerinde sentezlenir ve post-embriyonik gelişimde ve metamorfoz esnasında zamana bağlı olarak hemolenfe salınırlar.Çalışmamızda ipek böceği Bombyx mori'de fenoksikarbıın hemolenf proteinlerine etkisini son larval evreye olan etkisi ile bağlantılı olarak araştırdık. Sonuç olarak, fenoksikarb'ın ipek böceğinde uygulama zamanı ve dozuna göre farklı etkiler ortaya koyduğunu, 0. gün uygulamalarında pupalaşmayı doza bağlı engellediğini, 3. gün uygulamalarının tamamında pupalaşmayı engellediğini, 6. gün uygulamalarında ise pupalaşma üzerine bir etkinin olmadığını gözlemlemiş bulunmaktayız. Fenoksikarbın yine uygulama zamanı ve dozuna göre hemolenf proteinleri üzerine farklı etkilerinin olduğu belirlenmiştir. Fenoksikarbın, imaginal disk büyüme faktörü, vitellogenin, antikimotripsin ve henüz tanımlanmamış iki proteinin sentezini uyarıcı bir etki gösterdiği, 30K proteinleri ve lipoforin proteini sentezi üzerine ise baskılayıcı bir etkide bulunduğu saptanmıştır. Ayrıca depo ve ve antitripsin proteinlerinin de uygulama zamanı, dozu ve uygulamanın yapıldığı cinsiyete göre fenoksikarbtan farklı şekillerde etkilendiği bulunmuştur. During the development of holometabolous insects, processes such as the destruction of certain larval tissues, rejuvenation and remodelling of various tissues into adult ones are bound to involve the synthesis and utilization of various macromolecules. This biological processes regulated by insect endocrine systems. Juvenil hormone and ecdysteroids are important hormones of insect endocrine systems which were orchestrated molting and metamorphosis. During the larval development of silkworm, juvenile hormone and ecdysteroids joined protein synthesis regulation. Hemolymph proteins are synthesized in fat body cells and then secreted into hemolymph in a time–dependent manner during post-embryonic development and metamorphosis. In the research, we investigated the effects of fenoxycarb on hemolymph proteins in conjunction with the effect on last larval stage in silkworm Bombyx mori. As a result, we found that fenoxycarb demonstrated the different effects depending on applied-time and -dose. For instance, applications of fenoxycarb on day 0 delayed or blocked pupation in a dose-dependent manner. In contrast, day 3 applications were blocked pupation exactly and if fenoxycarb is applied on day 6, it doesn't show any effect on pupation. It was determined that fenoxycarb also showed different effects on hemolymph proteins depending on applied-time and -dose. Fenoxycarb demonstrated a stimuli effect on the synthesis of imaginal disc growth factor, vitellogenin and yet unidentified two proteins, whereas it showed the inhibitor effect on the synthesis of 30K proteins and lipophorins. In addition, storage and antitrypsin proteins also differently affected by fenoxycarb depending on applied time-dose and -sex. 132

MC4R (OMIM:155541) geni enerji dengesini sağlanmasında rol oynayan çok önemli bir gendir. Bu gende oluşan mutasyonlar en yaygın monogenik obezite nedenidir. FTO geni de vücut ağırlığının ve kompozisyonun belirlemesinde önemli görevleri olan diğer bir gendir. Bu çalışmada MC4R genindeki tek ekzonun mutasyon saptanması amacıyla DNA dizi analizi ile taranması ve FTO (OMIM:610966) geninin intronik bölgesinde yer alan obeziteyle ilişkili rs9939609 ve rs8050136 polimorfizmlerinin Allel Spesifik Oligonükleotit PCR yöntemiyle Türk toplumundaki prevalansının ilk kez araştırılması amaçlandı. Çalışmaya 72'si kontrol, 127'si obez hasta olmak üzere 199 birey dahil edilmiştir.MC4R geninde gerçekleştirdiğimiz DNA dizi analizi çalışması sonucunda 2 farklı SNP ve 5 tanesi yeni olmak üzere 7 mutasyon saptanmıştır. Çalışma grubundaki bireylerin %24,62'sinde MC4R gen değişimi saptanmıştır. FTO geni rs9939609 polimorfizmi çalışma grubundaki bireylerin %67,83'ünde, rs8050136 polimorfizmi ise %69,34'ünde saptanmıştır. Gerçekleştirdiğimiz bu çalışma ile FTO genindeki polimorfizmler Türk toplumunda ilk kez araştırılmıştır. MC4R geninde daha önce literatürde tanımlı olmayan yeni mutasyonlar saptanmıştır. Sonuçlar, Türk toplumunda gözlenen obezitenin genetik altyapısının daha iyi anlaşılmasına ve ileride rutin tarama panellerinin geliştirilmesine katkı sağlayabilecektir.Anahtar sözcükler: Obezite, MC4R, FTO, polimorfizm, mutasyon MC4R (OMIM:155541) is a very important gene which has a role on energy regulation. Mutations in this gene are the most common monogenic cause of obesity. FTO gene is another gene which has important functions in determining body weight and the composition.In this study we aimed detecting mutations in the exonic region of MC4R gene by DNA sequencing and the prevalence in Turkish population rs9939609 and rs8050136 polymorphisms located in the first intronic region of FTO (OMIM: 610966) gene associated with obesity allele-specific oligonucleotide PCR method. Total 199 individuals, 72 control and 127 obese patients have been used in this study.DNA sequence analysis in MC4R gene resulted, two identified SNPs and 5 out of 7 novel mutations were detected. 24.62% of the individuals in the study group have gene alternations. %67,83 of the inividuals have rs9939609 polymorphism and %69,34 of them have rs8050136 polymorphism. This is the first investigation on the FTO gene polymorphisms in the Turkish population. Novel mutations were detected in the MC4R gene. Results could help to understand the genetic origin of obesity in Turkish population and could contribute development of routine screening panel in the future.Keywords: Obesity, MC4R, FTO, polymorphism, mutation 109

Haziran 2011 - Mayıs 2013 tarihleri arasında gerçekleştirilen bu çalışmada, Marmara Gölü'nde yaşayan sazan (Cyprinus carpio L., 1758) ve havuz balığı (Carassius gibelio Bloch, 1782)'nın parazitleri incelenmiştir.Sazanlarda ektoparazit olarak Monogenea'dan Paradiplozoon homoion, Dactylogyrus anchoratus, Gyrodactylus sp., Crustacea'dan Lernaea cyprinacea; endoparazit olarak Nematoda'dan Eustrongylides excisus, Pseudocapillaria tomentosa, Cestoda'dan Bothriocephalus acheilognathi'ye rastlanmıştır. Havuz balıklarında ektoparazit olarak Monogenea'dan Dactylogyrus anchoratus, Gyrodactylus sp., Crustacea'dan Lernaea cyprinacea ve endoparazit olarak Nematoda'dan Eustrongylides excisus, Pseudocapillaria tomentosa ve Contracaecum sp. larvası tespit edilmiştir. Eustrongylides excisus Türkiye'de sazanlarda ilk defa rastlanmıştır. Aynı zamanda Eustrongylides excisus, Pseudocapillaria tomentosa ve Contracaecum sp. larvası Türkiye'de havuz balıkları için yeni kayıtlardır.Anahtar sözcükler: Marmara Gölü, Cyprinus carpio, Carassius gibelio, ektoparazit, endoparazit. In this study, parasites of common carp (Cyprinus carpio L., 1758) and prussian carp (Carassius gibelio Bloch, 1782) were investigated in Marmara Lake from June 2011 to May 2013. In common carps Paradiplozoon homoion, Dactylogyrus anchoratus, Gyrodactylus sp. from Monogenea, Lernaea cyprinacea from Crustacea as ectoparasite; Eustrongylides excisus, Pseudocapillaria tomentosa from Nematoda, Bothriocephalus acheilognathi from Cestoda as endoparasite were determined. In prussian carp Dactylogyrus anchoratus, Gyrodactylus sp. from Monogenea, Lernaea cyprinacea from Crustacea as ectoparasite and Eustrongylides excisus, Pseudocapillaria tomentosa and Contracaecum sp. larvae from Nematoda were determined.Eustrongylides excisus was recorded for the first time in common carp from Turkey. Eustrongylides excisus, Pseudocapillaria tomentosa and Contracaecum sp. larvae are the new records for prussian carp from Turkey. Keywords: Marmara Lake, Cyprinus carpio, Carassius gibelio, ectoparasite, endoparasite. 101

Toxoplasma gondii, zorunlu hücre içi protozoon bir parazit olup tüm sıcakkanlı hayvanlar ve insanları enfekte ederek toxoplasmosis'e neden olmaktadır. Toxoplasmosis immun sistemi sağlam bireylerde genelde asemptomatik seyrederken, immun sistemi baskılanmış hastalarda yaşamı tehdit eden klinik tablolara sebep olmaktadır. Günümüzde T. gondii genotipleri klinik tablolarla ilişkilendirilmektedir. T. gondii'nin kesin konağı kediler, hastalığın toplumda yayılmasının başlıca kaynağıdır. Doğal hayatta yaşayan hayvanlarla, şehirde yaşayan insanları birbirine bağlayan "şehirde yaşayan sokak kedileri" enfeksiyonun en önemli nedeni olarak gösterilmektedir. Dünyada kedilerde toxoplasmosis seroprevalansının saptanması ve izole edilen suşların genotiplendirilmesine yönelik birçok çalışma bulunmasına rağmen yurdumuzda böyle bir çalışma gerçekleştirilmemiştir. Bu tezde İzmir ili sokak kedilerinden izole edilen T. gondii suşlarının genotiplendirilmesi ve sokak kedilerinde toxoplasmosis seroprevalansının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla tezin ilk kısmında 100 adet ölmüş sokak kedisine ait dokular farelere inoküle edilmiş ve izole edilen suşlara mikrosatellit genotiplendirme uygulanmıştır. Ayrıca 1121 kediye ait serum örneğinde toxoplasmosis seroprevalansı araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre kedilerden 32 izolat elde edilmiştir. Bunlar içinde genotiplendirilebilen 22 izolatın 19'u Tip II, ikisi Tip III ve birinin Afrika 1 genotipinde olduğu saptanmıştır. Seroprevalans çalışmalarının sonucuna göre ölmüş ve sağlıklı sokak kedilerinde sırasıyla % 42-48 ve % 33,4-34,4 oranında seropozitiflik saptanmıştır. Ölmüş sokak kedilerinde toxoplasmosis seroprevalans oranları sağlıklı kedilere göre belirgin şekilde daha yüksek bulunmuştur (P=0,0033). Sonuç olarak bu çalışmada Türkiye'de ilk defa kedilerde Tip II, Tip III ve Afrika 1 genotipleri saptanmıştır. Daha önceden konjenital toxoplasmosisli iki yeni doğandan izole edilen suşların da sahra altı Afrika ülkelerinde sıklıkla gözlenen Afrika 1 genotipinde olması ve bunun yanında Avrupa'da yaygın olarak gözlenen Tip II suşunun da Türkiye'de yaygın saptanması, bu genotiplerin tarihi ticaret yollarında kediler ve karnivor kemirgenlerce veya göçmen kuşlar ile kıtalar arası taşındığını işaret etmektedir. Ayrıca İzmir ilinde kedilerde Avrupa ülkelerine benzer şekilde % 35 seropozitiflik saptanmıştır. Bu oran İzmir ilinde yaşayan insanlar için oldukça yüksek toxoplasmosis bulaş riskini göstermektedir.

Bu çalışmada, polietilen glikol (PEG) 6000 ile uyarılan kuraklık stresine maruz kalan Lotus corniculatus çeşidinde fotorespirasyonun rolü; büyüme parametreleri, bağıl su içeriği (RWC), prolin, malondialdehit (MDA) birikimi, membran sızıntısı, yaprak ozmotik potansiyeli, stoma iletkenliği (gs), fotorespirasyon oranı (PR), net fotosentetik verim (Fv/Fm), fotosentetik CO2 asimilasyon oranı (A), içsel CO2 konsantrasyonu (Ci), fotokimyasal olmayan enerji dağılımı (NPQ), elektron taşıma oranı (ETR) ve transpirasyon oranları (E) bakımından araştırılmıştır. Ayrıca kuraklığın fotorespirasyon metabolizmasına etkisi fotorespirasyonel döngüde yer alan fosfoglikolat fosfataz (PGP), katalaz (CAT), glutamat: glioksilat aminotransferaz (GGT) gibi enzimlerin biyokimyasal analizleriyle belirlenmiştir.İki farklı PEG konsantrasyonu uygulanan L. corniculatus, % 10 PEG'e göre % 20 PEG' ten daha fazla etkilenmiştir. Kuraklık stresine bağlı olarak L. corniculatus'ta büyüme parametreleri ve RWC' de azalma gözlenirken, prolin ve MDA birikiminde, membran sızıntısında, yaprak ozmotik potansiyelde artış tespit edilmiştir. Kuraklık stresi koşullarında L. cornciulatus' ta gs, Fv/Fm, A, ETR ve E' nın azaldığı, Ci, NPQ ve PR' nın arttığı belirlenmiştir. L. corniculatus bitkisinde artan NPQ ve PR değerleri, fotosentetik aparatların kuraklık stresine karşı fotorespirasyon ve mehler-peroksidaz yolakları tarafından korunduğunu göstermektedir. Kuraklık stresinin, PGP ve CAT enzim aktivitelerini azalttığı gözlenirken, GGT enzim aktivitesini önemli derecede arttırdığı saptanmıştır. Ayrıca kuraklık stresinde, GGT enzim aktivitesi ve fotorespirasyon oranı arasında bağlantının olduğu gözlenmiştir.Elde edilen bu bulgular, L. corniculatus çeşidinde kuraklık stresi boyunca fotorespirasyonun arttığını ve fotorespirasyonel döngünün kuraklık stresine verilen yanıtların düzenlenmesinde önemli rol oynayabileceğini göstermektedir. İn this study, the role of photorespiration in Lotus corniculatus cultivar subject to dorught stress induced by polyethylene glycol (PEG) 6000 was studied in view of growth parameters, relative water content (RWC), proline, malondialdehyde contents (MDA), membrane ion leakage, leaf osmotic potential, stomata conductance (gs), photorespiration rates (PR), net photosynthetic efficiency (Fv/Fm), photosynthetic CO2 assimilation rates (A), intercellular CO2 concentrations (Ci), non-photochemical quenching (NPQ), electron transport rates (ETR), transpiration rates (E). Additionally, the effect of drought on the photorespiration metabolism was determined by biochemical analyze such as activities of some photorespiratory cycle enzymes such as phosphoglycolate phosphatase (PGP), catalase (CAT) and glutamate: glyoxylate aminotransferase (GGT). L. corniculatus of applied two difirent PEG concentrations was affected % 20 PEG more than % 10 PEG. Growth parameters and relative water content (RWC) decresaed but proline, MDA, membrane ion leakage, leaf osmotic potential increased in L.corniculatus under drought stress. Fv/Fm, gs, A, ETR, E decresaed and Ci, NPQ, PR increased in L. corniculatus under drought stress. İncrease of NPQ and PR indicate that photorespiration and Mehler-peroksidaz pathways protects photosynthetic apparatuses in L. corniculatus plant against drought stress. While PGP and CAT enzyme activties decreased under drought stress, GGT enzyme activity remarkably increased. Furthermore, correlation between GGT enzyme and PR was observed under drought stress. These findings demonstrate that photorespiration was enchanched during drought stress and that photorespiratory cycle might have a role in regulate responses to drought stress in L.corniculatus cultivar. 143

Bu çalışmada, Türkiye'de yaşayan Agamidae familyasına dahil dört türün bireyleri yağmur içme davranışının varlığı ve yokluğu bakımından, davranışsal, histolojik ve elektron mikroskobisi yöntemleriyle incelenmiştir. Dağılışlarına göre Doğu ve Orta Anadolu ile Ege ve Akdeniz bölgelerinden yakalanan örnekler teraryumlarda gözlenmiş, sulama deneylerine tabi tutulmuş ardından elektron mikroskobu ve ışık mikroskobunda deri örnekleri incelenmiştir. Buna göre Phrynocephalus horvathi (Mehely, 1894) yağmur içme davranışı göstermekte, Stellagama stellio (Linnaeus, 1758) ve Paralaudakia caucasica (Eichwald, 1831) davranışı göstermemektedir. Trapelus lessonae (De Filippi, 1865) ile gerçekleştirilen davranış çalışmaları ile deri incelemelerinin histolojileri arasında farklılıklar bulunduğundan kesin bir sonuç için ileri araştırmalar yapılmalıdır.

mikroRNA lar (miRNAlar) bitkiler, hayvanlar ve virüslerde post transkripsiyonel düzenleyiciler olarak görev yapan yaklaşık 21 nükleotid uzunluğundaki endojen kaynaklı kısa kodlanmayan RNA dizileridir. MiRNA'lar karakteristik hairpin yapısını sahiptir. MiRNA'ların tanımlanması için iki ana yaklaşım; deneysel yaklaşım ve biyoinformatik yöntemdir. Bu çalışmada biyoinformatik yöntem kullanılarak zeytin miRNA'ları tahmin edilmeye çalışılmıştır. Zeytin bitkisinin seçilmesinin nedeni ise henüz miRNA kaydı olmamasıdır. Biyoinformatik yöntemin amacı bitki sekansları arasındaki homolojiyi temel alarak zeytin miRNA'larını tahmin etmektir. Bu nedenle miRBase'de yayınlanan farklı organizmaların miRNA'ları zeytin EST'leri ile BLAST edildi. BLASTN çalışmasından sonra, kodlayan sekanslar dışındaki yüksek benzer sekanslar RNAfold ile hairpin yapı analizine tabi tutuldu. Belli parametrelere göre hairpin yapıları seçildi. Farklı organizmalardan 2310 adet bilinen miRNA sekanslarının zeytin EST'leri ile BLASTı sonucu 41 aday zeytin miRNA'sı bulunmuştur. Aday miRNA'lar bitkiler ve O. europea arasındaki korunmuşluğu göstermiştir. microRNAs (miRNA) plants, animals and viral post-transcriptional regulators acting as about 21 nucleotides long RNA sequences endogenous short noncoding. MiRNAs have a characteristic hairpin structure. Identification of miRNAs has two major approaches; experimental approaches and computational (bioinformatics) methods. In this study, olive miRNAs using bioinformatics methods have been tried to be estimated. Olive plant was chosen because there is as yet miRNA registration. The aim of bioinformatics methods based on homology between sequences of plant miRNAs is to estimate olives. Therefore, issued mirbase olive est miRNAs with different organisms is BLAST. After work BLASTN, highly similar sequences other than the sequence encoding the hairpin rnafold was subjected to structural analysis. Hairpin structures were selected according to certain parameters.2310 pieces of known miRNA sequences from different organisms with olive est blast results were found 41 candidate miRNAs olives. Between plants and O. europea candidate miRNAs showed-preserved. 79

Bu çalışmada, nesli küresel ölçekte tehlike altında olan Tepeli Pelikan'ın (Pelecanus crispus Bruch, 1832) Gediz ve Büyük Menderes Deltalarındaki üreme ve kışlama populasyonlarının büyüklüğünün ve bu populasyonlarda meydana gelen değişimlerin belirlenmesi, türün Batı Anadolu'daki göç hareketlerinin ve izlediği rotaların saptanması, ayrıca beslenme ve üreme biyolojisi hakkında bilgi elde edilmesi amaçlanmıştır. Böylece, türün korunmasına katkı sağlanması hedeflenmiştir. Üreme ve kışlama populasyonlarının büyüklüğünün ve bu populasyonlarda meydana gelen değişimlerin saptanabilmesi amacıyla Gediz ve Büyük Menderes Deltası başta olmak üzere, Batı Anadolu'da Tepeli Pelikan'ın gözlendiği sulak alanlarda düzenli gözlemler yapılmıştır. Göç hareketlerinin ve rotalarının belirlenebilmesi amacıyla halkalama ve halka okuma çalışmalarından yararlanılmış, türün beslenme biyolojisi ile ilgili olarak da üreme kolonilerinden toplanan kusmuklardan besin analizi yapılmıştır. Elde edilen bulgular, temel istatistik analizleri ve Coğrafi Bilgi Sistemleri kullanılarak analiz edilmiştir. 2011-2014 yılları arasında, her iki çalışma alanında da üreyen çift sayısında yaklaşık %25 oranında artış olduğu belirlenmiş; ayrıca Batı Anadolu'da kışlayan birey sayısının da geçmiş yıllara kıyasla istatistiki olarak anlamlı bir artış gösterdiği tespit edilmiştir (p

Bu tez çalışmasında Petkim Petrokimya Holding A.Ş atık su arıtma ünitesinden alınan örneklerden p-toluik asit ve 4-karboksibenzaldehit biyoparçalama yeteneğindeki mikroorganizmaların izolasyonu, tanılanması ve parçalama etkinliklerinin belirlenmesi yapılmıştır. 4-karboksibenzaldehit için izole edilen 3 organizmanın sırasıyla Pseudomonas putida, Comomonas thiooxydans, Chryseobacterium sp. ve p-toluik asit için izole edilen organizmanın ise P. putida olduğu belirlenerek biyoparçalama etkinlikleri HPLC analizleri ile değerlendirilmiştir. Yapılan denemeler sonucunda p-toluik asit için; 20 saat içerisinde P. putida'nın % 100 oranında biyoparçalama etkinliği göstermiştir. 4-karboksibenzaldehit için yapılan analizler sonucunda ise P. putida 14 saat içerisinde % 84, C. thiooxydans 14 saat içerisinde % 86 ve Chryseobacterium sp. ise 48 saat içerisinde % 89 oranında biyoparçalama etkinliği gösterdiği belirlenmiştir. This thesis study has been conducted on isolation, identification of microorganisms with the ability to biodegrade p-toluic acid and 4-carboxy benzaldehyde among the samples obtained from waste water treatment unit of Petkim Petrokimya Holding A.Ş. and on determination of their degradability activities. 3 organisms isolated for 4-carboxy benzaldehyde have been determined to be Pseudomonas putida, Comomonas thiooxydans, Chryseobacterium sp. respectively, and the organism isolated for p-toluic acid has been determined to be P. putida, and their biodegradability activities have been examined by means of HPLC analyses. The results have indicated that a biodegradability activity of 100% of P. putida within 20 hours for p-toluic acid. The analyses on 4-carboxy benzaldehyde have concluded that P. putida had a biodegradability activity of 84% within 14 hours, and C. thiooxydans had a biodegradability activity of 86% within 14 hours, and also that Chryseobacterium sp. had a biodegradability activity of 89% within 48 hours. 91

Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesi Yenidoğan iç ve dış ortam havasındaki mikrofungus içerik ve sayılarının belirlenmesi amacıyla yapılan bu çalışmada seçilen 14 noktadan Mayıs 2011-Nisan 2012 tarihleri arasında örnekleme yapılmıştır. Yapılan örnekleme sonucunda Ünite iç ve dış ortamında toplamda 2631 mikrofungus kolonisi sayılmıştır. Bu koloni sayısının 303 adedi steril misel, 378 adedinin ise mayalardan oluştuğu tespit edilmiştir. Geriye kalan 1950 adet koloni ise izolasyon ve fenotipik yöntemlerle identifikasyonu gerçekleştirilmiştir.Tüm örnekleme dönemleri ve örnekleme noktaları dikkate alınarak izolasyonu gerçekleştirilen mikrofungusların identifikasyon sonucuna göre; toplamda 12 farklı genus ve 62 farklı tür tespit edilmiştir. Bu türlerin 12 adedini Aspergillus, 24 adedini Penicillium, 10 adedini Cladosporium, 6 adedini Alternaria ve geriye kalan 10 adedini ise diğer genuslara ait türler oluşturur. 6 adet mikrofungus ise sadece genus düzeyinde tanılanabilmiştir.İzole edilen mikrofunguslar genus düzeyinde sınıflandırıldığında; Cladosporium genusu 892 koloni ile en yüksek genus olarak karşımıza çıkmaktadır. Aspergillus genusu 472, Penicillium genusu 276, Alternaria genusu ise 250 adet olarak kaydedilmiştir. 60 adet mikrofungus kolonisinin ise diğer genuslara ait olduğu saptanmıştır.Ayrıca bu çalışmada her ay toplam bakteri sayımı da yapılmış olup, çalışma periyodunda ünitede görülen bakteriyal infeksiyonlarla ilişkili olup olmadığı araştırılmıştır. 12 aylık örnekleme sonucunda toplam 3666 adet bakteri kolonisi sayılmıştır.Araştırma periyodu boyunca izole edilen mikrofungus sayılarınıni toplam mikrofungus yoğunluklarının ve sayılan toplam bakteri sayılarıının mevsimsel parametrelerle ilişkili olup olmadığı araştırılmıştır. The aim of this study was the determination of indooor and outdoor airborne microfungal flora of Ege University Faculty of Medicine School, Neonatal unit. In our study, we have sampled the air samples between May 2011-April 2012 from 14 selected station. Results of samplings totaly we calculated 2631 Microfungi colonies from indoor and outdor air enviroments. We determined that 219 colonies from total Colonies have consisted of Mycelia sterilia, 374 colonies were yeasts.According to the results of identification from all sampling periods and sampling points; 15 diffirent genus and 63 diffirent species that are relating to these genus have been determined. These species consisted of Aspergillus (12), Penicillium (24), Cladosporium (10), Alternaria (6) and other species (10). The 6 microfungi were identified only in genus level.When we put into categories the microfungi that identified on genus level; The genus of Cladosporium is highest genus with 892 colonies number, genus of Aspergillus is following that the second rank by 472 colonies, the third most seen genus is Penicillium. The genus of Alternaria is following these microfungi as a fourth genus. The 60 colonies were determined as other microfungi genera.In this study, we have searched if there is relationship between bacterial infection and total bacterial consantration by calculating total bacteria per month. The 3666 bacteria colonies were collected in the result of sampling for 12 months.We have investigated if there is a relationship between seasonal parameters and total microfungi concentration, isolated microfungi and total bacteria consentration. 127

Reaktif oksijen türlerinin (ROS) bitki gelişiminde çok önemli rolleri olduğu bilinse de tohum çimlenmesinde aldıkları görevler henüz tam olarak aydınlatılmamıştır. Özellikle, ROS oluşumunun çimlenme üzerindeki iyileştirici etkileri üzerine yapılan çalışmalar sınırlıdır. Hücre içinde ROS' lar çeşitli fizyolojik olayların sonucunda üretilirler ve antioksidanlar tarafından süpürülmezlerse doğrudan proteinlere, nükleik asitlere ve lipitlerin zarar verirler. Fakat ROS' ların zararlı etkilerinin yanısıra, bitki büyüme ve gelişimininin kontrolünde, strese karşı yanıtta ikincil mesajcılar olarak da iş gördükleri bilinmektedir. Tohumun su alarak şişmeye başladığı ilk andan itibaren solunum başlamakta ve tohum içerisinde hızlı bir redoks aktivitesi ortaya çıkmaktadır. Bu süreçte tohumda ROS üretimi' de artmaktadır.Çalışmamızda, tohum çimlenmesi sırasında embriyoda oluşan ROS' ların değişimi ile teşvik edilen antioksidan sistemin işleyişinden çimlenmenin nasıl etkilendiği araştırılmıştır. Artan ROS miktarına bağlı olarak tohum çimlenme verimliliği belirlenmiştir. Diğer yandan stres altında tohum çimlenmesinin iyileşmesinde rolü bilinen BRs uygulaması ile stres altındaki ROS miktarları ilişkilendirilerek antioksidan savunma sistemindeki değişiklikler belirlenmiştir. ROS üretimi teşvik edilerek çimlenmede antioksidan sistemin rolü aydınlatılmıştır. Reactive oxygen species (ROS) are key components of plant development. However their role in seed germination is still not well understood. Especially, researches on the positive effects of ROS production to seed germination are rather limited.ROS are produced due to physiological processes in cells and but they are highly reactive and can easily damage the proteins, nucleic acids and lipids. Beside the their harmful effects, they are also involving in signalling cascades to control growth and development, response to environmental stresses and programmed cell death. After the imbibition, respiration begins and cell redox state is changed which causes extremely high production of ROS.In this respect, how ROS production effects seed germination and ROS induced antioxidant system in this period were investigated in this research. Seed germination efficiency effected by induced ROS content was also enlightened. Activities of antioxidant defence enzymes were also reported during seed germination. On the other hand, BRs which take roles in seed germination applied to seeds with stress factor (200 mM NaCl) to understand the differences in antioxidant defence system. The role of antioxidant system during seed germination by induced ROS production was also established. 87

Bu çalışmada ham petrolün suda çözünebilen kısımlarının tropikal bir balık olan Poecilia sphenops'da solungaçlar, karaciğer, ovaryum ve testis üzerindeki akut toksik etkilerinin ortya konması amaçlanmıştır. Ergin örneklerin üç farklı konsantrasyonda (%10, %20, %40) ve her biri için 24, 48, 72, 96 saat süreyle olmak üzere ham petrolün suda çözünebilen kısımlarına maruz bırakıldığı bir akut toksisite deneyi gerçekleştirilmiştir. Kontrol ve deneme gruplarından alınarak histolojik yapıları tanımlanan dokular karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Deneme gruplarının solungaç epitelinde irileşme ve sayı artışı, kabarma ve ayrılma ile aşınma olarak tanımlanan hasarlar; sekonder lamellerin birbirleriyle birleşmesi, damarlarda genişleme, göllenme ve kanamalar olarak sergilenen belirgin lamellar bozulmaya neden olmaktadır. Hipertrofik hepatositlerde piknoz, karyoreksis ve karyoliz olarak nukleus parçalanmalarıyla karakterize edilen karaciğer tahribatına damarlarda genişleme ve göllenmeler ve kanamaların eklendiği kaydedilmiştir. Hücre ölümleri nekrozla ilişkilidir. Deneme grubu örneklerinde testislerin histolojik yapısı belirgin olarak düzensizleşmiş ve bozulmuş, yaygın biçimde nekrotize olmuştur. Çalışılan dört dokuda gözlenen bütün bu morfolojik hasarların konsantrasyon ve süreye bağlı olduğu sonucuna varılmıştır. Histolojik yapı-metabolizma ilişkileri bağlamındaki bazı yaklaşımlar bu bilgilerin ışığı altında tartışılmıştır. Sonuçlar, çevre sağlığını ciddi ölçüde tehdit eden petrol yayılımlarının toksik etkilerinin daha iyi anlaşılabilmesi için temel bilgi oluşturacaktır.

Mikro-Ribonükleik Asit ler (miRNA), ~ 22 nükleotid uzunluğunda bulunan, bitkiler, hayvanlar ve virüslerde gen ekspresyon ağlarında anahtar düzenleyiciler olarak birçok biyolojik prosesi etkileyen protein kodlamayan RNA lardır. miRNA lar keşfedildikleri zamandan itibaren medikal, biyolojik ve ziraat bilimlerinde önemli gelişmelere sebep olmuşlardır. Et üretimi için önemli bir çiftlik hayvanı olan koyun aynı zamanda biyolojik ve karşılaştırmalı genomik çalışmaları için de ideal bir model organizmadır. Çalışma perspektifine göre yeni miRNA dizisi belirleme yöntemleri, deneysel metodlar veya bilgisayar temelli teknikler olarak değişebilmektedir.Bu tez çalışmasında, hem deneysel yöntemler hem de biyoinformatik yaklaşımlar uygulanarak koyun genomundan transkribe edilen miRNA dizilerinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Bu amaçla koyun kanından elde edilen kısa-RNA?lara ait cDNA dizileri klonlanarak analiz edilmiş ve 1 adet olası aday miRNA dizisi bulunmuştur. Ayrıca, uygulanan homoloji temelli biyoinformatik yöntemde mevcut sığır miRNA?ları kullanılarak 63 homolog aday miRNA dizisi tahmin edilmiştir. Toplam olarak 64 adet olası miRNA saptanmıştır. Micro-Ribonucleic Acids (miRNA) ~ 22 nt. long and non-protein coding RNAs, effect various biological processes as key regulators of gene expression networks in plants, animals and viruses. Since their discovery, miRNAs induce significant developments in medical, biological and agricultural sciences. Sheep an important agricultural livestock for meat production, is also an ideal model organism for biological and comparative genomics researches. Experimental methods and computational technics are the approaches can be changeable according to perspective of the study for identification of novel miRNA sequences.In the present study, identification of miRNA sequences transcribed from sheep genome by both experimental methods and bioinformatics approaches were aimed. With this purpose, cDNA sequences of the small-RNAs obtained from sheep blood were cloned and analyzed. One candidate miRNA sequence was identified. Also, by using known cattle miRNAs in homolgy-based bioinformatics methods, 63 homologous candidate miRNA sequences were predicted. Totally, 64 potential miRNAs were determined. 150

Bu çalışmada Nisan 2009 ve Mayıs 2012 tarihleri arasında yapılan bilimsel gezilerde toplanan ve ZDEU ile ZMHRU koleksiyonundaki önceden toplanmış toplam 140 Anadolu [19 Doğu Akdeniz (9??, 7??, 2sa ?? ve 1 juv), 102 Orta-Güneydoğu-Doğu Anadolu (26??, 10sa ??, 34??, 21sa ?? ve 11 juv), 9 Batı Anadolu (3??, 1sa ??, 3??, 1sa ?? ve 1 juv)] ve 10 Kıbrıs (6??, 2??, ve 1 juv) Sarı Kertenkele, Eumeces schneiderii Daudin, 1802 örnekleri morfoloji, kan serum proteinlerinin elektroforetik şekilleri ve ekolojileri açılarından karşılaştırılmalı şekilde araştırılarak populasyonların taksonomik durumları ortaya konulmaya çalışılmıştır.Araştırma sonucunda, karşılaştırılan Eumeces schneiderii populasyonları arasında, renk-desen görünümlerinin yanında, karşılaştırılan pek çok folidosis ve morfometrik karakterler ile birlikte kan-serum proteinlerinin elektroforetik şekilleri bakımından bazı farklılıklar saptanmıştır. Tüm bu veriler ışığında, E. schneiderii'nin Doğu Akdeniz ve Orta-Güneydoğu-Doğu Anadolu civarında dağılış gösteren populasyonları sırası ile önceden öngörüldüğü gibi bu bölgelerde yaşayan E. s. pavimentatus ve E. s. princeps olarak kabul edilmişlerdir. Diğer taraftan Batı Anadolu ve Orta-Güneydoğu-Doğu Anadolu populasyonları arasında karşılaştırılan karakterler bakımından ise hemen hiç fark yoktur. Bu nedenle Batı Anadolu'dan E. s. barani Kumlutaş, Arıkan, Ilgaz & Kaska, 2007 olarak tanımlanan ve önceden öngörüldüğü gibi Orta-Güneydoğu-Doğu Anadolu'da dağılışı bilinen E. s. princeps alttürleri priorite ilkesi göz önünde tutularak E. s. princeps adı altında (sensu novo) birleştirilmiştir. Diğer taraftan Kıbrıs adasında dağılış gösteren populasyon ise hem Anadolu populasyonlarından renk-desen bakımından hem de nominat ırktan bariz şekilde farklıdır. Bu nedenle Kıbrıs populasyonu için yeni bir takson olarak tanımlanması gerektiği öngörülmüştür. In this study a total of 140 Anatolian specimens [19 Eastern Mediterranean (9??, 7??, 2sa ?? and 1 juv), 102 Mid-Southeastern-Eastern Anatolia (26??, 10sa ??, 34??, 21sa ?? and 11 juv), 9 Western Anatolia (3??, 1sa ??, 3??, 1sa ?? and 1 juv)] and 10 Cypriotic specimens (6??, 2??, and 1 juv) of the Schneider?s Skink, Eumeces schneiderii Daudin, 1802 collected during the excursions in the period between April 2009 and May 2012 and some previously collected samples deposited in ZDEU with ZMHRU collection were investigated comparatively regarding morphology, electrophoresis patterns of the blood-serum proteins and ecology.As a result of our investigation, we found some differences among these compared Eumeces schneiderii populations in many compared pholidolial and morphometric features with the electrophoretic patterns of the blood-serum proteins as well as color-pattern. In the light of these data, E. schneiderii populations which distributed in the vicinity of Eastern Mediterranean and Mid-Southeastern-Eastern Anatolia were accepted E. s. pavimentatus and E. s. princeps respectively, as previously propesed. On the other hand, there is no difference immediately among the Western and Mid-Southeastern-Eastern Anatolia populations in point of the compared characteristics. Therefore, the subspecies described as E. s. barani Kumlutaş, Arıkan, Ilgaz & Kaska, 2007 from Western Anatolia and the populations distributed in the vicinity of Mid-Southeastern-Eastern Anatolia are considered as the same subspecies, E. s. princeps, according to the priority in Systematic Zoology. On the other hand the population which is distributed in Cyprus island clearly different from both Anatolian populations and the nominate subspecies. Hence, it is suggested that there is a requirement to describe a new taxa for Cyprus population. 153

Bu çalışmada Zeytincilik Araştırma Enstitüsünden temin edilen Edremit (Ayvalık) ve Memecik kültür çeşitleri ile Mordoğan ve civarında yayılış gösteren ve Delice olarak bilinen zeytin genotiplerde kloroplast genleri ycf1, ycf3 ve OetrnS- trnG'de indel polimorfizmler araştırılmıştır. Edremit kültür çeşidi kuraklığa duyarlı; Memecik kültür çeşidi kuraklığa dirençli olduğu bilinen kültür çeşitleridir ve ülkemizde yaygın olarak yetiştirilmektedir. Kloroplast genomu maternal kalıtım gösterdiğinden kültür içi ayrımda kullanılmaktadır. Daha önceki çalışmalarda polimorfik olduğu saptanan kloroplast genlerinden ycf1, ycf3 ve OetrnS- trnG genleri polimorfizm özellikleri doğrudan sekans analizleri yapılarak çalışılmıştır. NCBI/BLAST karşılaştırma sonuçlarıyla belirlenen polimorfizmler, genel olarak bu genlerle ilgili 4 ana grubu ortaya koymaktadır. Fakat bu gruplandırma, anlamlı filogenetik veya filocoğrafik veriler ortaya koymamaktadır. Bunun dışında bireyler arasında Oe-trnS-trnG geni için Edremit çeşidi bireylerinde, ycf1 geninde Delice genotipinde, ycf3 geninde yine Delice genotipi bireylerinde baz değişim ve tek baz delesyon polimorfizmleri belirlenmiştir. Saptanan bu polimorfizmler, bireyler arası bir ayrımı ortaya koyarken, araştırılan genotipler ve genotiplerin karakteristik özelliklerine yönelik anlamlı bir farkı belirtmemektedir.

Bu çalışmada, V. vinifera L. cv. Sultani (K-7 çeşidi) çeşidinden elde edilen kallus kültürüne, UV stres faktörü uygulanarak örnekteki resveratrol üretiminin değişimi incelenmiştir.Çeliklerden alınan nodyum eksplantları, kallus kültürü çalışmalarında kullanılmıştır. Kallus kültürü için kullanılan ortam, 1.0 ?M BAP (6-benzilaminopürin) ve 0.1 ?M 2,4-D (2, 4-diklorofenoksi-asetik asit) eklenmiş Gamborg B-5 ortamıdır. Kalluslar, 14 gün ara ile iki kez alt kültüre alınmıştır. 1 ayın sonunda, kallus dokusu steril kabin içerisinde 10 cm uzaklıktan 10 ve 15 dakika boyunca 254 nm dalga boyunda UV stres faktörüne maruz bırakılmıştır. Uygulamanın sonunda kalluslar karanlık koşullarda inkübe edilmiştir. Resveratrol miktarı için, 24., 48. ve 72. saatlerde ölçüm yapılmıştır. Resveratrol miktarının belirlenmesi için, Yüksek Basınçlı Sıvı Kromatografisi (HPLC) tekniği kullanılmıştır. 10 dk. UV ışını 24 saat inkübasyon süresinde 8,83 ppm/gr. YA, 48 saatlik inkübasyonda 9,42 ppm/gr. YA ve 72 saatlik inkübasyon süresinde 5,54 ppm/gr. YA hesaplanmıştır. 15 dk. UV ışını 24 saat inkübasyon süresinde 3,01 ppm/gr. YA, 48 saatlik inkübasyon süresinde 8,25 ppm/gr. YA, 72 saatlik inkübasyon süresinde ise 4,11 ppm/gr. YA ölçülmüştür. viEn yüksek resveratrol derişimi, 10 dk. UV ışını ve 48 saatlik inkübasyon süresi sonunda 9,42 ppm/gr. YA değeridir.Anahtar sözcükler: Vitis vinifera Sultani, doku kültürü, resveratrol, UV stresi, HPLC In this study, the differences at resveratrol production investigated in V. Vinifera L. sultani (K-7 taype) callus cultures after applying UV stress. Nodium explants taken from shoots were used in callus cultures studies. Medium which was used for callus culture was Gamborg B-5 medium with 1.0 ?M BAP (6-benzylaminopurine) and 0.1 ?M 2,4-D (2, 4-dichlorofenoxy-acetic acid) added. Calli were subcultured for two times with 14 days intervals. Callus tissue were exposed to 254 nm UV stress factor in a sterile cabinet during 10 and 15 second periods from 10 cm height. Calli incubated in dark conditions after these applications. Resveratrol content measured at 24, 48 and 72 nd hours.High pressure liquid chromatography (HPLC) technique was used for identification of resveratrol content. UV stress was found to be affective in induction of resveratrol synthesis at the and of this study. Resveratrol contents were identified as 8.83 ppm/gr. FW at 24 hours incubation period under 10 min. UV stres and 3,01 ppm/gr. FW under 15 min UV stres; 9.42 ppm/gr. FW under 10 min. UV stress and 8,25 ppm/gr. FW under 15 min UV stress at 48 hours incubation period; 5.54 ppm/gr. FW at 72 hours incubation period under 10 min. UV stres and 4,11 ppm/gr. FW under 15 min UV stress. The highest resveratrol viiiconcentration was 9,42 ppm/gr. FW at the end of the 48 hour incubation period under 10 min. UV stress. Keywords: Vitis vinifera Sultani, tissue culture, resveratrol, HPLC 45

Henoch-Schonlein Vasküliti poligenik bir hastalıktır. Son zamanlarda artan kanıtlar gösterir ki anormal galaktozilasyon sonucu IgA1'de oluşan ?2,6 sialik asit ve galaktoz bozukluğu HSV ve IgAN'nin patogenezinde rol oynar. Bu çalışmada IgA1 molekülünün glikozilasyonuna katılan iki önemli genin ST6GALNAC2 ve C1GALT1 polimorfizmlerinin HSV ile ilişkisi araştırılmıştır.Histolojik olarak kanıtlanmış 50 HSV hastası, 14 IgAN hastası ve 25 sağlıklı (kontrol grubu) birey araştırmaya katılmıştır. ST6GALNAC2 ve C1GALT1 genlerinin aminoasit kodlayan bölgelerinde, bu bölgelere yakın intron bölgelerinde ve promotör bölgelerinde nukleotit dizilimi yolu ile SNP taranması yapıldı. ST6GALNAC2 geninde IVS2+65insA, IVS2+12G>A, IVS3+39 T>C, Ala73Asp, Leu83Leu, IVS7-19T>C polimorfizimleri, C1GALT1 geninde ise c.-1625G>A, c.-1042G>C, c.-694C>T, c.-562C>T, 5'UTR-321 A>G, c.-517A>T, c.-544 A>G, 5'UTR-1391ins63bp, 5'UTR-1391ins42bp, 5'UTR-1391del21bp, 3'UTR+211G>A polimorfizimleri saptandı.Sonuçlar ST6GALNAC2 geninin intron bölgesinde saptanan IVS2+65insA polimorfizmin kontrol bireylere kıyaslamada HSV ve IgAN hastalarında daha sık rastlandığı gösterildi (p = 0.003 A sadece HSP ve IgAN hastalarında bulunmuştur. Henoch-Schonlein Purpura (HSP) is a polygenic disorder. Increasing evidence has implicated that aberrant glycosylation of IgA1 molecules, including a2,6 sialic acid and galactose defects, are involved in the pathogenesis of HSP and IgAN. In the present study, we designed an association study to investigate polymorphisms of two important genes, ST6GALNAC2 and C1GALT1, which are involved in the glycosylation of the IgA1 molecule, in the susceptibility to HSV. A total of 50 patients with histologically proven HSV,14 with IgAN and 25 healthy controls were enrolled. Screening of SNPs in the coding and promoter regions of the ST6GALNAC2 and C1GALT1 genes was performed by sequencing. IVS2+65insA, IVS2+12G>A, IVS3+39 T>C, Ala73Asp, Leu83Leu, IVS7-19T>C in the ST6GALNAC2 gene and c.-1625G>A, c.-1042G>C, c.-694C>T, c.-562C>T, 5'UTR-321 A>G, c.-517A>T, c.-544 A>G, 5'UTR-1391ins63bp, 5'UTR-1391ins42bp, 5'UTR-1391del21bp, 3'UTR+211G>A in the C1GALT1 gene were detected. Our results demonstrated that the frequency of IVS2+65insA polymorphism in the intron region of ST6GALNAC2 was significantly higher in HSP and IgAN patients than that in controls (P=0.003A was found only in patients with HSP and IgAN. 97

Bu çalışmada, Dikenli keler, Laudakia stellio'nun Anadolu popülasyonunun yaş kompozisyonu belirlenmiş ve uzun kemik gelişimi histolojik açıdan incelenmiştir. Akdeniz, Akdeniz geçiş, Ege, Güneydoğu Anadolu ve İç Anadolu bölgelerinden yakalanmış 246 bireyin (34 juvenil, 99 ??, 113 ??) iskelet kronolojisi yöntemiyle yaşı hesaplanmış, yaş ile boy (BGU) arasındaki ilişki karşılaştırılmıştır. Ortalama BGU erkeklerde 101,05±16,91 mm, dişilerde ise 90,18±18,07 mm bulunmuştur. Erkekler dişilerden daha iridir ve bu durumun istatistiksel açıdan önemli olduğu tespit edilmiştir.Erkek bireylerde yaş 2-10 yıl arasında değişmekte olup, ortalama 4,31±1,63 yıldır. Dişilerde bu değerler sırası ile 2-8 yıl, 3,58±1,38 yıl olarak hesaplanmış, erkeklerin dişilerden daha uzun ömürlü olduğu tespit edilmiştir. En yaşlı bireylere sırasıyla Güneydoğu Anadolu ve İç Anadolu popülasyonlarında rastlanmıştır. Güneydoğu Anadolu populasyonunda erkekler için maksimum yaş 9-10 yıl, dişi bireylerde 8 yıl olarak kaydedilmiştir. İç Anadolu populasyonunda her iki eşey için de tespit edilen maksimum yaş 7 yıldır. Diğer popülasyonlarda tahmini yaşam süresinin 2-6 yıl arasında değişiklik gösterdiği tespit edilmiştir. Cinsel olgunluğa erişme yaşının 3 olduğu ve gerek popülasyonlar gerekse eşeyler arasında cinsel olgunluğa erişme yaşı bakımından herhangi bir farklılık olmadığı belirlenmiştir.Yaş ile boy arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki mevcuttur. Popülasyonlarda her iki eşey içinde görülen büyüme von Bertalanffy büyüme modeli ile uyum içerisinde olduğu görülmüştür. Çevresel faktörlerin yaş kompozisyonları üzerine olan etkileri incelenmiş, enlem ve iklimin yaşan uzunluğu üzerinde etkili olduğu saptanmıştır. Popülasyonlar arasında uzun kemik gelişimi açısından bir farklılık gözlenmemiştir. Embriyonik dönemde gelişen primer kemik canlının yaşamı boyunca en yaşlı bireyde dahi korunmaktadır. Sekonder kemik gelişimine ve lamel sistemlerinin oluşumuna rastlanmamıştır. Uzun kemiğin gelişiminde intramembranöz ve endokondral kemikleşme mekanizmalarının birlikte rol oynadıkları görülmüştür. In this study, age structure and long bone histology of Anatolian populations of starred lizard, Laudakia stellio was investigated. 246 (34 juveniles, 99 ??, 113 ??) individuals from Mediterranean, Mediterranean transitional, Aegean, Southeastern Anatolia and Middle Anatolia populations were obtained by the method of skeletochronology. Relationship between age and body size (SVL) was compared. The mean SVL of males (101,05±16,91 mm) was bigger than that of females (90,18±18,07 mm) , this difference was found statistically significant between sexes. Mean age was calculated 4,31±1,63 year for males, 3,58±1,38 year for females. It was found that males were older than females. Age ranged from 2 to 10 in males, 2 to 8 in females. The oldest individuals were found in Southeastern Anatolia and Middle Anatolia populations, respectively. As maximum age was 9-10 years for males; it was 8 years for females in Southeastern Anatolia population. In Middle Anatolia population, maximum age was calculated as 7 years each of the sexes. In other populations longevity was vary between 2-6 years for both sexes. Age at maturity was estimated as 3 years for both sexes in all populations.It was recorded that there was a significant positive correlation between SVL and age. In all populations, the growth in sexes was consistent with the von Bertalanffy growth model.The effects of environmental factors on age distribution were examined among populations. It was found that latitude and climatic factors influenced on the age distribution.Non-differences was found between examined populations with regard to the development of long bones. Primary bone, which was formed in embryonic stage, was protected even the oldest individuals. Secondary bone development and formation of lamellar systems were not found any individuals. It was observed that both endochondral and intramembranous ossification mechanisms associated with long bone development. 197

Bu çalışmada larva Anopheles sacharovi ve Culiseta longiareolata ile ergin Anopheles maculipennis ve Culiseta longiareolata türleri araştırma materyali olarak kullanılmıştır. Her iki türün, larva ve erginlerinde tükürük bezi ve orta bağırsakların histolojik yapısı ve glikozaminoglikan (GAG) değişimleri araştırılmıştır. Alınan kesitler, histolojik yapısını göstermek için Hematoksilen-Eosin ile boyanmıştır. GAG'lar kritik elektrolit konsantrasyondaki MgCl2 içeren Alcian Blue (AB) ve Periodik asit-Schiff kullanılarak belirlenmiştir. Boyanan örnekler ışık mikroskobunda incelenmiştir. Larva orta bağırsağının anterior bölgesi tek katlı kübik epitel hücrelerle kaplıdır. Orta bağırsak hücreleri, her iki türde de belirgin mikrovilluslara sahiptir. Bağırsak lümeninde besinin etrafını saran peritrofik matriks bulunur. AB boyanmalarından elde edilen verilere göre, Cs. longiareolata larva orta bağırsağındaki boyanma An. sacharovi larva orta bağırsağındakinden daha yoğundur. 0.025 M ve 0.06 M MgCl2 içeren AB ile en yoğun boyanan bölgeler bazal lamina, mikrovillus ve nukleuslardır. Larva tükürük bezi hücreleri geniş nukleuslara sahip büyük hücrelerdir. Larval orta bağırsak ve larval tükürük bezi arasındaki GAG boyanma yoğunluğu oldukça benzerdir. İlk iki konsantrasyondaki (0.025 M ve 0.06 M) AB boyanması çok yoğundur fakat diğer konsantrasyonlardaki (0.3 M, 0.65 M ve 0.9 M) AB boyanması oldukça zayıftır. Cs. longiareolata'nın larval tükürük bezlerindeki AB boyanması An. sacharovi'den daha yoğundur. Bununla birlikte en yoğun boyanma hücrelerin apikal bölgesinde gözlenmiştir. An. maculipennis ve Cs. longiareolata'nın her ikisinde de dişi sivrisineklerin orta bağırsak hücreleri 0.025 M ve 0.06 M MgCl2 içeren AB ile yoğun bir şekilde boyanmıştır. Yoğun boyanma özellikle mikrovilluslarda gözlenmiştir, bu nedenle sülfatlanmış GAG'lar, sülfatlanmış glikoproteinler ve musinlerin konak-parazit ilişkisinde rol oynadığını düşünülebilir. Bunun yanı sıra, mikrovillusların 0.3 M MgCl2 içeren AB boyamalarının ilk iki konsantrasyon ile benzer özellik göstermesi burada kondroitin sülfatın bulunabileceğini düşündürmektedir. Parazitler dişi sivrisinek tükürük bezlerine bazal laminadan girerler. Dişi An. maculipennis ve Cs. longiareolata'nin her ikisinde de tükürük bezleri 0.025 M ve 0.06 M MgCl2 içeren AB ile özellikle bazal laminalarda yoğun boyanma göstermiştir. Dolayısıyla, karbohidratların bazal laminadan parazit girişinde önemli bir rol oynadığı düşünülebilir. Sonuç olarak, GAG'lar hem larva hem de ergin sivrisineklerin orta bağırsak ve tükürük bezlerinde bol miktarda bulunmaktadırlar ve bu durum konak-parazit ilişkisinde önemli bir rol oynayabilir. GAG çeşitlerini belirlemek için, daha hassas methodlar kullanılarak yapılacak olan ileri çalışmalarla, konak-parazit ilişkilerini daha iyi açıklamak mümkün olabilir.

Endemik bir tür olan ve ülkemizde sadece Gökçeovacık, Dalyan ve Üzümlü ile Tersane ve Domuz (Muğla) Adaları?nda çok dar bir alanda yayılış gösteren Lyciasalamandra fazilae (Göcek Kara Semenderi) nesli tehlike altında olan ve bu nedenle IUCN tarafından nesli tehlike altında olan türler kategorisine alınmış bir kuyruklu kurbağa türüdür. Sınırlı bir alanda ve tehlike altında olan bir türün populasyon yoğunluğunun belirlenmesi türün yaşamının devamını sağlayacak koşulları belirlemek açısından büyük önem taşımaktadır. Bu çalışma ile Lyciasalamandra fazilae türünün yayılış gösterdiği Göcek civarındaki Tersane Adası populasyonunun, mutlak populasyon yoğunluğunun hesaplanması, populasyonların geleceğini tehdit edebilecek olası çevresel faktörlerin ortaya çıkarılması ve bu faktörlere karşı gerekli koruma stratejilerinin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Buna göre adanın çalışılan alanındaki mutlak populasyon yoğunluğu 21-44 birey/ha (=0,000021 - 0,000044 birey/m2) olarak hesaplanmıştır. Bu değerler daha önce yakın akraba tür olan L. luschani için verilen değerler ile karşılaştırıldığında çok düşüktür. Türün yaşadığı alanlardaki populasyon yoğunluğunun artırılması için özellikle yaşam alanlarının kaybına ilişkin önlemlerin alınması, bilimsel veya ticari amaçlı toplanılmasının engellenmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Lyciasalamandra fazilae is an endemic tailed frog species, which spread in a very limited area, named as Gökçeovacık, Dalyan, Üzümlü, Tersane Island ve Domuz (Muğla) Island, in our country. IUCN put Lyciasalamandra fazilae to endangered species list since the continuation of the species has been under risk. Therefore, it is crucial to estimate the population density of an endangered species to define conditions providing continuation of future generations.The purposes of this study are: (i) calculating the absolute population density of Lyciasalamandra fazilae species in Tersane Island, around Göcek, population (ii) to determine probable environmental factors that threatens unborn populations and (iii) to develop essential protection strategies against these factors. In this context, the absolute population density of searched region within the island is estimated as 21-44 individuals/ha (=0,000021 - 0,000044 individuals/m2). These values are extremely low compared to given estimations of closely relative species, L. luschani.It is concluded in the study that necessary steps should be taken in order to increase population density, through preventing the loss of living spaces in particular and avoiding scientific/commercial meetings in the region. 57

Bu çalışmada, 2007-2013 yılları arasında yapılan bilimsel gezilerde toplanan ve ZDEU (Zoology Department of Ege University) ve ZMHRU (Zoology Museum of Harran University) müzelerinden alınan toplam 273 Anadolu (236 ergin ve 37 jüvenil) ve 76 Kıbrıs Adası (66 ergin ve 10 jüvenil) Kör Yılan, Typhlops vermicularis, Merrem 1820 örneği morfoloji, kan serum proteinlerinin elektroforetik şekilleri, ekolojileri ve geometrik morfometri açısından karşılaştırmalı şekilde araştırılmıştır. Anadolu?da dağılış gösteren örnekler seroloji çalışmaları sonucuna göre altı farklı grup şeklinde değerlendirilmiş ve yapılan istatistiksel çalışmalarla bu gruplar arasındaki benzerlik ya da farklılıklar ortaya konmuştur. Morfoloji, seroloji, renklenme ve geometrik morfometri çalışmaları sonucunda, Anadolu populasyonunu oluşturan grupların birbirlerinden bariz olarak ayrılamayacağı ve bu farklılıkların daha çok tür içinde lokal veya edafik faktörlere bağlı olarak varyasyonlar olabileceği anlaşılmıştır. Bununla birlikte, Anadolu ve Kıbrıs Adası?nda dağılış gösteren populasyonlar yukarıda bahsedilen hususlar açısından birbirlerinden bariz olarak ayrılmaktadır. Dolayısıyla bu güne kadar monotipik olarak bilinen türün Kıbrıs Adası?nda yaşayan populasyonunun farklı bir takson adı altında isimlendirilmesinin uygun olduğu ortaya çıkmıştır. In this study a total of 273 Anatolian specimens (236 adults and 37 juveniles), and 76 Cypriotic specimens (66 adults and 10 juveniles) of the Blind Snake, Typhlops vermicularis, Merrem 1820 collected during the excursions in the period between 2007 and 2013, and some previously collected samples deposited in ZDEU and ZMHRU collection were investigated comparatively regarding morphology, electrophoresis patterns of the blood-serum proteins, ecology and geometric morphometrics. Individuals of distribution in the Anatolia assessed in the form of six different groups based on the serological results and the similarities or differences between these groups were showed with statistically analyses.As a result of morphology, serology, coloration and geometric morphometrics analyses, it was determined that there are no any differences amongst the groups located in Anatolia. However, between rhe Anatolian and Cypriotic populations are show some differences and can be designated from each other in term of the some pholidolial characteristics (KEP, VBPS), the number of protein fractions and geometric morphometry. Therefore it is suggested that there is a requirement to describe a new subspecies for Cyprus population. 171

Nefrotik sendrom (NS), glomerüler kapiller duvarın seçici geçirgenliğinin değişmesi ve idrarda protein kaçağını önleyen rolünü kaybetmesi ile karakterize olan çocukluk çağının kronik hastalığıdır. Çocukluk çağı idiopatik nefrotik sendromun yönetiminde ve izleminde patolojik tanı kadar tedaviye klinik yanıt da önemlidir. Tüm patolojik tipleri steroid tedavisine gösterdiği yanıt ile steroid duyarlı, bağımlı ve dirençli olarak sınıflandırılır. Steroid dirençli nefrotik sendromlarda kronik böbrek yetmezliğine ilerleme sıktır ve SRNS grubu hastalar içinde transplantasyon sonrası renal graftte hastalık rekürrensi oluşabilmektedir. Podosit hücreleri slit membranın üzerinde yeni bir protein belirlenmiştir ve bu proteini kodlayan gen haritalanmış ve TRPC6 olarak isimlendirilmiş olan bir kalsiyum kanal reseptörüdür ve mutasyonunun FSGS tip 2 ye yol açtığı bildirilmiştir. Bu çalışmada, Türk popülasyonunda nefrotik sendromlu hastalarda TRCP6 gen mutasyon taramasının yapılması ve fenotipe ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya 50 SRNS, 25 sağlıklı kontrol bireyler dahil edilmiştir. TRPC6 gen mutasyon taraması tüm ekzonlarda direkt DNA dizi analizi ile yapılmıştır. Yapılmış çalışma sonucunda hiç bir mutasyona saptanmamıştır.

Bu tez çalışmasında Petkim Petrokimya Holding A.Ş atık su arıtma ünitesinden alınan örneklerden terefitalik asit ve 1,2 dikloroetan biyoparçalama yeteneğindeki mikroorganizmaların izolasyonu ve tanılanması yapılmış ve parçalama etkinliklerinin belirlenmiştir. Terefitalik asit için izole edilen 4 organizmanın Pseudomonas sp, Chryseobacterium sp. Arthrobacter nicotianae ve Burkholderia sp, olduğu belirlenmiştir. Yapılan denemeler sonucunda elde edilen mikroorganizmaların terefitalik asiti %100 biyoparçalama etkinliği gösterdiği saptanmıştır. 1,2 dikloroetan kimyasalı için elde edilen organizmaların biyoparçalama etkinliğinin belirlenmesi için ise GC analizi yapılmıştır. Etkinliği belirlenen 2 organizma sırasıyla Arthrobacter sp. ve Microbacterium sp. olarak belirlenmiştir. In this thesis, It was carried out that the isolation, identification and investigation of biodegradation efficiencies of the microorganisms that have abilities to degrade terephtahlic acid and 1,2 dichloroethane from the samples taken from the waste water treatment unit of Petkim Petrochemical Holding A.Ş. The biodegradation efficiencies of the isolates which has identified as Pseudomonas sp, Chrysobacterium sp. Burkholderia sp. and Arthrobacter nicotinae investigated by HPLC analysis. It was reported that the degradation ratios of terephthalic acid has been calculated %100. 1,2 dichloroethane biodegradation efficiencies of the isolates which has identified as Arthrobacter sp. and Microbacterium sp. investigated by GC analysis. 93

Çevre kirliliği ve endüstriyel gelişmeler sonucunda toksik ağır metal kirliliği tüm dünyaya yayılmaktadır. Mikroorganizmalar ve mikrobiyal ürünleri özellikle seyreltik çözeltilerdeki çözünür ve partiküler metal formlarının oldukça etkili bioakümülatörleridir. Mikrobiyal teknikler, metal geri kazanımı ya da uzaklaştırımı için geleneksel metodlara alternatifler sunabilir. Bu çalışma İzmir , Türkiye' deki Ege Körfezinden su, toprak ve sedimentten izole edilen ağır metale dirençli bakterilerin izolasyonu, tanımlanması ve karakterizasyonunu ile ilgilidir. Başlangıçta su ve sediment örneklerinden toplam 23 izolat edilmiştir. Ağır metale dirençli 8 izolat, özellikle yüksek arsenik ve antibiyotik dirençliliklerine dayanılarak seçilmiştir. Temelde morfolojik, biyokimyasal, API 20 NE ve API 20 E analizleri sonucunda izolatlar Aeromonas hydrophila (As1), Burkholderia cepacia (As2), Vibrio fluvialis (As3), Burkholderia gladioli (As4) Pseudomonas luteola (As5), Aeromonas hydrophila (Zn), Aeromonas caviae (Pb) ve Pseudomonas aeruginosa (Cd) olarak tanılanmıştır. Su ve sediment izolatların 37 °C ve pH 7.0' de iyi büyüme göstermiştir. Belirlenen izolatlar; Kadmiyum (Cd2+), Çinko (Zn 2+), Kurşun (Pb2+), Arsenik (As5+) ve Kromata (Cr6+) dirençli bulunmuştur. Su ve sedimentten izole edilen izolatların minimum inhibitör konsantrasyonları (MIC), Cd, Cr, Zn, Pb?a karşı katı ortam içinde tespit edilmiştir. Su ve sedimetten izole edilen izolatlarında; Cd (50-600 ppm), Cr (50-500 ppm), Zn (50-600 ppm), Pb (50-400 ppm) ve As (150-2500 ppm) dirençli olduğu bulunmuştur. Bu izolatların çoklu metal dirençlerine ilave olarak, Ampisilin, Kanamisin, Gentamisin ve Netilmisin antibiyotiklerine olan dirençlilik ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Ağır metale dirençli olduğu belirlenen bakterilerin ağır metal kirliliği olan sediment ve atık suların biyoremediasyonu için yararlı olabileceği düşünülmektedir. The pollution of the environment with toxic heavy metals is spreading throughout the world along with industrial progress. Microorganisms and microbial products can be highly efficient bio-accumulators of soluble and particulated forms of metals especially dilute external solutions. Microbe related technologies may provide an alternative to conventional method of metal removal or metal recovery. The present study deals with isolation, identification and characterization of heavy metal resistant bacteria that was isolated from water, soil and sediment near Agean Gulf collected in and around Izmir, Turkey. Initially, a total of 23 isolates were screened from water and sediment. The 8 isolates were selected based on high level of heavy metals, specially arsenic and antibiotic resistances. On the basis of morphological, biochemical, API 20 NE and API 20 E analysis revealed that the isolates were authentically identified as Aeromonas hydrophila (As1), Burkholderia cepacia (As2), Vibrio fluvialis (As3), Burkholderia gladioli (As4) Pseudomonas luteola (As5), Aeromonas hydrophila (Zn), Aeromonas caviae (Pb) and Pseudomonas aeroginosa (Cd). The water and sediment isolates showed good growth at 37°C and pH 7.0. The identified isolates were resistant to cadmium (Cd2+), zinc (Zn2+), lead (Pb2+), arsenic (As5+) and chromium (Cr6+). The minimal inhibitory concentration (MIC) of water and sediment isolates against Cd, Cr, Zn, Pb and As was determined in solid media. All the water isolates resistant to Cd (50-600 ppm), Cr (50-500 ppm), Zn (50-600 ppm), Pb (50-400ppm), and As (150-2500 ppm).In addition to the multiple metal resistances, these isolates had resistance to antibiotics Ampicillin, Kanamycin, Gentamycin and Netilmycin. The identified heavy metal resistant bacteria could be useful for the bioremediation of heavy metal contaminated sediment and waste water. 100