Search

Abstract This multicentre (22 centres in Turkey) retrospective cohort study aimed to assess the clinical outcomes of patients with neutropenic fever and SARS-CoV-2 positivity. Study period was 15 March 2020–15 August 2021. A total of 170 cases (58 female, aged 59 ± 15.5 years) that fulfilled the inclusion criteria were included in the study. One-month mortality rate (OMM) was 44.8%. The logistic regression analysis showed the following significant variables for the mentioned dependent variables: (i) achieving PCR negativity: receiving a maximum of 5 days of favipiravir (p = 0.005, OR 5.166, 95% CI 1.639–16.280); (ii) need for ICU: receiving glycopeptide therapy at any time during the COVID-19/FEN episode (p = 0.001, OR 6.566, 95% CI 2.137–20.172), the need for mechanical ventilation (p

Background: In this study it was aimed to evaluate the efficacy and timing with technique of the source control for the subgroup of septic shock (SS) patients with intraabdominal infections (IAI) in a tertiary-care educational hospital. Methods: Patients who had SS with IAI and consulted by Infectious Diseases consultants between December 2013 and October 2022 in our centre were analyzed retrospectively. Results: A total number of 390 patients were included. Overall day-30 mortality (OMM) was 42.5% on day 3 while day 14 and 30 mortality rates were 63.3% and 71.3%, respectively. Source control by surgical or percutaneous operation was performed in 123 of 390 cases (31.5%) and mortality rate was significantly lower in cases that were performed source control at anytime during SS (65/123-52.8% vs 213/267-79.8%, p3 mg/dl (p

Introduction: Data on the relationship between Coronavirus disease-2019 (COVID-19) and acute pancreatitis are limited. This study aimed to investigate the possible role of COVID-19 in the etiology of acute pancreatitis in a tertiary-care educational university hospital by retrospectively evaluating the incidence of acute pancreatitis in adult hospitalized patients with COVID-19. Materials and Methods: Severe acute respiratory syndrome-Coronavirus-2 (SARS-CoV-2) polymerase chain reaction (PCR)-positive adult inpatients from March 15, 2020, to February 1, 2021, constituted the study group in our hospital. This cohort was analyzed for acute pancreatitis criteria, including acute abdominal pain, increased amylase and/or lipase more than three times the normal value, and radiological finding supporting the disease. Patients who met at least two of the acute pancreatitis diagnostic criteria were determined, and those who met the criteria during or after SARS-CoV-2 PCR positivity detection were included in the study. These patients were further analyzed for COVID-19-related data and pancreatitis severity status. Results: Our hospital had 1227 inpatients with COVID-19 diagnosis in one year. A total of four cases met the inclusion criteria. Acute pancreatitis rates were detected at 0.3% and 1.07% for all cohorts (n=1227) and the pancreatic enzyme-tested group (n=372), respectively. Of these four patients, two (50%) were females (50%) and the mean age was 70.7 (range: 64-79) years. There was no correlation between COVID-19 pneumonia and pancreatitis severity scores, including Ranson, Acute Physiologic Assessment and Chronic Health Evaluation 2, and modified computed tomography severity scores. Conclusion: COVID-19 is a rare risk factor for acute pancreatitis and did not affect the pancreatitis severity or mortality in our cohort.

Copyright of Ege Journal of Medicine is the property of Ege University, Faculty of Medicine and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Background: This study aimed to identify factors that influence the mortality rate of patients with coronavirus disease (COVID-19)-associated pulmonary aspergillosis (CAPA). Methods: In this cross-sectional study, data from 23 centers across 15 countries, spanning the period of March 2020 to December 2021, were retrospectively collected. The study population comprised patients who developed invasive pulmonary aspergillosis while being treated for COVID-19 in the intensive care unit. Cox regression and decision tree analyses were used to identify factors associated with mortality in patients with CAPA. Results: A total of 162 patients (males, 65.4 %; median age: 64 [25th–75th: 54.0–73.8] years) were included in the study, of whom 113 died during the 90-day follow-up period. The median duration from CAPA diagnosis to death was 12 (25th–75th: 7–19) days. In the multivariable Cox regression model, an age of ≥65 years (hazard ratio [HR]: 2.05, 95 % confidence interval [CI]: 1.37–3.07), requiring vasopressor therapy at the time of CAPA diagnosis (HR: 1.80, 95 % CI: 1.17–2.76), and receiving renal replacement therapy at the time of CAPA diagnosis (HR: 2.27, 95 % CI: 1.35–3.82) were identified as predictors of mortality. Decision tree analysis revealed that patients with CAPA aged ≥65 years who received corticosteroid treatment for COVID-19 displayed higher mortality rates (estimated rate: 1.6, observed in 46 % of patients). Conclusion: This study concluded that elderly patients with CAPA who receive corticosteroids are at a significantly higher risk of mortality, particularly if they experience multiorgan failure.

Giriş: Kızamık, insandan insana solunum yolu ile bulaşabilen viral bir enfeksiyondur. Türkiye'de kızamık aşı programı kapsamında 1987-1998 yıllarında monovalan kızamık aşısı 9. ayda tek doz olarak uygulanmıştır. 1998-2006 yıllarında ise 9. ayda ilk doz ve ilkokul birinci sınıfta ikinci doz olmak üzere aşı programında yer almıştır. Bu kesitsel çalışma ile 2010-2024 yıllarında tıp fakültesinde eğitim gören öğrencilerin kızamık seroprevalansının ve dağılımının doğum yılı ve yerlerine göre retrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda, 2010-2024 yıllarında enfeksiyon hastalıkları polikliniğine başvuran tıp fakültesi öğrencilerinin kayıtları ve serolojik sonuçları elektronik dosya sisteminden retrospektif olarak incelendi. Kızamık IgG sonuçları ile katılımcıların doğum yılları ve istatistiki bölge birimleri sınıflandırmasına (İBBS) göre doğum yerleri arasındaki ilişki araştırılmıştır. Kategorik değişkenler orantı (%) olarak sunulurken; gruplar arası fark ki-kare testi ile değerlendirildi. Kantitatif veriler ortalama ± standart sapma (SS) ile tanımlandı ve normal dağılım göz önünde bulundurularak analizleri bağımsız grup t-testi ile yapıldı. Doğum yılı ile kızamık seroprevalansı arasındaki ilişki Pearson korelasyon analizi ile saptandı. Analizler IBM SPSS (Statistical Package for the Social Sciences, Chicago, Illinois, USA) version 29.0 ile yapıldı. P<0,05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya 1448 katılımcı [751 (%51,9) erkek, ortalama yaş 21,28±1,48 yıl] dahil edildi. Katılımcıların 668'inde (%46,1) kızamık açısından seropozitiflik saptanırken; doğum yıllarına göre değerlendirildiğinde 1998-2004 yılları arası doğumlularda seropozitiflik %23,8, 1986-1997 arası doğumlularda %67,5 olup gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,001) (Tablo 1). İBBS bölgelerine göre kızamık seroprevalansı en düşük Doğu Marmara Bölgesi'nde (%34,5), en yüksek ise Batı Karadeniz Bölgesi'nde (%59,5) bulundu (Şekil 1). Sonuç: Dünya Sağlık Örgütü verilerine göre 2022 yılında ülkemizde 103 kızamık olgusu bildirilmiştir. Centers for Disease Control (CDC) verilerine göre 2022'de bir önceki yıla göre kızamık olgularında %18, kızamığa bağlı ölümlerde %43 oranında artış görülmüştür. Son dönemde dünyada ve ülkemizde kızamık olgularında artış dikkat çekmektedir. Çalışmamızda 1998 sonrası doğan katılımcılarda seronegatifliğin artış gösterdiği görülmektedir. Bu çalışma ülkemizde özellikle genç nüfusta kızamık bağışıklık oranının düşük olduğunu, olası bir salgında etkilenebilecek duyarlı popülasyonun toplumda azımsanamayacak kadar yüksek oranda olduğuna işaret etmektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Meningokoklar, insan nazofarenksinde hastalığa neden olmadan taşınabilirler. Sağlık bakımı hizmeti veren kişilerdeki meningokok taşıyıcılığı oranları bilinmemektedir. Meningokok aşısı, belirli risk gruplarına yapılması önerilmektedir. Sağlık bakımı hizmeti veren kişiler birçok ülkede riskli grup içinde yer almamaktadır. Bu çalışmada üçüncü basamak bir üniversite hastanesinde çalışmakta olan hekimlerde, nazofarengeal meningokok taşıyıcılık oranlarının değerlendirilmesi, tek doz Men-ACWY-DT aşısı öncesi ve 30 gün sonrasındaki antikor yanıtlarının araştırılması ve taşıyıcılık saptananlarda aşı sonrası altıncı ayda dekolonizasyonun değerlendirilmesi olarak belirlenmiştir. Gereç ve Yöntem: Üçüncü basamak bir üniversite hastanesinde tek merkezli ve prospektif bir klinik çalışma olarak tasarlandı. Meningokokal hastalığa sahip hasta ile karşılaşma ihtimali yüksek olan birimlerde çalışmakta olan hekimler çalışma grubunu oluşturdu. Dahil edilen kişilerin demografik verileri olgu takip formuna kaydedildi. Meningokok taşıyıcılığını değerlendirmek üzere aşılama öncesi nazofarengeal sürüntü kültürleri alındı. Ardından katılımcılara bir doz Men-ACWY-DT aşısı uygulandı. Aşıdan hemen önce ve sonrasındaki 30. günde serum örnekleri alındı. Saklanan serumlardan Enzim Bağlantılı İmmünoSorbent Testi yöntemi ile 45. günde anti-meningokok IgG çalışıldı. İlk vizitte alınan nazofarengeal sürüntü örneğinde meningokok taşıyıcılığı saptanması durumunda aşı sonrası altıncı ayda dekolonizasyon açısından değerlendirmek üzere nazofarengeal sürüntü örneğinin tekrarlanması planlandı. Bulgular: Kasım 2020-Mayıs 2021 tarihleri arasında çalışmaya 100 hekim dahil edildi. Katılımcıların 52'si (%52) kadındı ve yaş ortalaması 28,28±4,45 (minimum: 24, maksimum: 49) idi. Katılımcıların çoğunluğunun acil serviste çalışan hekimler (%45) olduğu, bunu enfeksiyon hastalıkları kliniğinin (%14) takip ettiği görüldü. Meningokokal hastalığa sahip bir hasta ile en az bir defa temas öyküsü bulunan 58 hekimin 53'ü (%91,4) temas nedeniyle en az bir kez kemoprofilaksi almıştı. Hiçbir katılımcıda nazofaringeal sürüntü kültüründe Neisseria meningitidis üremesi görülmedi. Katılımcıların 3'ünde (%3) Men-ACWY-DT aşısı öncesinde alınan serum örneklerinde anti-meningokok IgG tespit edildi. Aşılama sonrası alınan serum örneklerinde bu oran %48 idi. Katılımcıların hiçbirinde nazofaringeal taşıyıcılığa rastlanmadığı için aşı sonrası altıncı ayda taşıyıcı izlemi yapılamadı. Sonuç: Çalışmamıza katılan hekimlerin nazofarengeal kültürlerinde meningokok taşıyıcılığı saptanmadı. Meningokok taşıyıcılığı açısından hekimlerin yüksek riskli olmadığı görüldü. Bilindiği kadarıyla, sağlık hizmeti sunan kişilerde meningokok taşıyıcılığını araştıran ülkemizden bildirilen ilk çalışmadır. Araştırmamızda, Men-ACWY-DT tek doz aşı uygulama sonrası otuzuncu günde katılımcıların yaklaşık yarısında antikor yanıtı oluştu. Bu düşük antikor yanıtı sağlıklı erişkinlerde dahi ikinci doz aşılama gerekliliği açısından uyarıcı olabilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Mediterranean Journal of Infection, Microbes & Antimicrobials is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Giriş: Nötropenik konak + SARS-CoV-2 PCR pozitif olan hastalarda COVID-19’un klinik seyri, tedavi modaliteleri ve klinik yanıt hakkında veriler sınırlıdır. Burada nötropenik ateş + SARS-CoV-2 PCR pozitif hastalarının sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu çok merkezli retrospektif kohort çalışmasında, Türkiye’nin 7 farklı bölgesinde bulunan 14 şehirdeki 21 merkezden veri topladı. Çalışma dönemi 15 Mart 2020-15 Ağustos 2021 idi. Çalışmaya dahil edilme kriterleri aşağıdaki gibidir: a) Mikrobiyolojik olarak kanıtlanmış COVID-19 enfeksiyonu (nazofarenks sürüntü örneğinde SARS-CoV-2 PCR pozitifliği), b) COVID-19 tanısı konulduğunda febril nötropeni (mutlak nötrofil sayısı <500 hücre/mm3 ve 12 saatte bir veya iki veya iki veya daha fazla 38 °C ateş >38,3 °C) olması c) 18 yaşından büyük olmak. İstatistiksel analiz için SPSS istatistiksel analiz programı kullanıldı. Bağımsız değişkenlerin bağımlı değişken üzerindeki etkisi ki-kare analizi ve Student’s t-testi ile gösterilmiştir. Bulgular: Dahil edilme kriterlerini karşılayan toplam 170 olgu (58 kadın, yaş 59±15,5) çalışmaya dahil edildi. Ortalama hastanede kalış süresi 16 gündü. Nötropeniden iyileşme için ortalama süre 5,6±4,1 gündü. Toplam 160 olgu (%94,1) favipiravir, 20 olgu (%12,5) plazma, 22 olgu (%12,9) IV immünoglobulin aldı. Elli yedi olguda 60 bakteriyel ve 43 mantar ko-enfeksiyonu vardı. Olguların 57’sinde; 34’ü kandan, 23’ü idrardan ve 14’ü balgam/derin trakeal aspirat kültürlerinden olmak üzere etken mikroorganizma izole edildi. En sık etiyolojik ajanlar E. coli (n=16) Candida spp. (n=12) ve E. faecalis (n=7) idi. Sırasıyla 81 ve 44 olguda takip sırasında ek oksijen ve mekanik ventilasyon gerekti. Tedavi sonu, 30. ve 90. gün sağkalım oranları sırasıyla %64,1 (n=109), %55,2 (n=94) ve %47,6 (n=81) idi. İstatistiksel olarak anlamlı fark olan ve olmayan sonuçlar Tablo 1’de gösterilmiştir. Sonuç: Sınırlı sayıda hasta içermesine rağmen verilerimiz erişkin nötropenik ateşli olgularda COVID-19’un seyri, tedavi seçenekleri ve sağkalım hakkında bilgi vermektedir. Daha büyük kohortları içeren randomize kontrollü bir klinik çalışma mevcut kanıtları artırabilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]