Search

Op basis van gegevens verkregen uit een oriënterende werkplekinventarisatie naar gegevens over produktie/gebruik, risicopopulatie en (mogelijke) blootstelling aan dieldrin en een literatuurstudie naar mogelijke schadelijke eigenschappen van dieldrin op het reproduktiesysteem en/of nageslacht (6000S-AIST-73/2) is een evaluatie gemaakt van het gezondheidsrisico van werken met dieldrin. Er zijn aanwijzingen voor reproduktierisico's m.b.t. tot blootstelling van volwassenen. Voor vrouwen in de vruchtbare leeftijd dient echter een lagere MAC dan de huidige gehanteerd te worden. In Nederland werden geen arbeidsomstandigheden aangetroffen die een gezondheidsrisico t.a.v. dieldrin inhielden.

Met behulp van gegevens verkregen uit een werkplekinventarisatie naar gegevens over produktie/gebruik, risicopopulatie en (mogelijke) blootstelling aan polychloorbifenylen (PCB's), en een literatuurstudie naar mogelijke schadelijke eigenschappen van PCB's op het reproductiesysteem en/of nageslacht (6000S-AIST-73/1), is een evaluatie van het gezondheidsrisico van het werken met PCB's gemaakt. De risicopopulatie in Nederland is klein, aangezien in Nederland een verbod op de produktie van PCB's heerst. Met inachtneming van de voorschriften neergelegd in het concept P-blad 8 "Veilig werken met PCB's en apparaten die PCB's bevatten" kan de blootstelling en opname ver onder 5 mg PCB's per dag blijven en zijn geen nadelige gezondheidsrisico's te verwachten. Health hazards of working with PCB's.

According to a study in animals described by Schwetz et al. (1974), pentachlorophenol induces embryotoxic and teratogenic effects whereas Welsh et al. (1987) reported embryolethal effects. Further any animal and human data with respect to endocrine system, gonads and fertility are lacking. Data on offspring are inadequate for evaluation. It is therefore concluded that a NEAL could not be assessed and that further studies are necessary. There is reason to reassess the present MAC (0.5 mg/m3).

Evaluatie van de gezondheidsrisico's van het werken met 2,4,5-T en 2,4-D. Voor wat betreft 2,4,5-T zijn mogelijke risicogroepen laboratoriumpersoneel, slopers van oude fabriekinstallaties en grondwerkers bij bodemsaneringsprojekten. De risicopopulatie van het gebruik van 2,4-D, voornamelijk mannen, is aanzienlijk maar door het gebruik van kleine hoeveelheden op een gering aantal dagen is de blootstellingsduur en -frequentie gering. De voornaamste risicogroep is die van loonspuiters.

In two rat studies the NAEL was established at 1000 mg/kg/day, and in a mouse study on 750 mg/kg/day. Sufficient data is lacking to draw a well documented conclusion about the risks of exposure of female animals with respect to the gonads, endocrine system and fertility. Concerning the risks of female animals with respect to gestation and prenatal development it can be concluded that ethylene glycol is embryotoxic when administered orally, inducing post implementation loss and reduced fetal body weight. Ethyleneglycol appeared to be teratogenic in rat and mouse. Data are lacking to draw well documented conclusions about the risks of exposure of male animals with respect to gonads, endocrine system, fertility, gestation of the partner and the risk of the offspring. With respect to human data, no such data were found.

Op basis van gegevens verkregen uit een oriënterende inventarisatie naar gegevens over produktie en verbruik, risicopopulatie en (mogelijke) blootstelling aan lindaan in de Nederlandse arbeidssituatie, en een literatuurstudie naar mogelijke schadelijke eigenschappen van lindaan op het reproduktiesysteem en het nageslacht, wordt een evaluatie gemaakt van het gezondheidsrisico van het werken met lindaan. Vastgesteld kan worden dat lindaan in Nederland momenteel alleen nog wordt gebruikt in een klein aantal formuleerbedrijven, in de land- en tuinbouw, in de veterinaire sector, ten behoeve van zaadbehandeling en ongediertebestrijding en bij curatieve houtbehandeling. Dit gebruik neemt echter af. Mede hierdoor wordt, met uitzondering van een klein aantal personen in twee formuleerbedrijven, het blootstellingsrisico voor alle onderscheiden groepen niet groot geacht.

From this literature survey it appeared that there is a considerable lack of information with respect to organic solvents both of human and laboratory animal fertility and reproduction: only xylene is reasonable studied in animals. Since human exposures to a number of organic solvents is widespread and there are at least indications from both human and animal data that exposure may induce prenatal mortality (abortion) and developmental disorders, it is recommended that additional animal studies should be conducted with a number of widely used solvents. Further, effects of exposure to a combination of solvents on fertility and reproduction of laboratory animals should also be studied.

Literatuuronderzoek naar de schadelijke effecten van Dieldrin op voortplanting en nageslacht. Dierproefgegevens en humane gegevens worden geevalueerd. Aandacht wordt besteed aan blootstelling, effecten t.a.v. zwangerschap en nageslacht, effecten t.a.v. de geslachtsorganen, endocrien systeem en fertiliteit, en effecten via de lactatie, en de ADI (acceptable daily intake).

Op basis van gegevens verkregen uit een orienterende inventarisatie naar gegevens over produktie/verbruik, risicopopulatie en mogelijke blootstelling aan dimethylformamide in de Nederlandse arbeidssituatie, en een literatuurstudie naar mogelijke schadelijke eigenschappen van dimethylformamide op de reproduktie en het nageslacht (S 73-8), wordt een evaluatie gemaakt van het gezondheidsrisico m.b.t. deze aspecten van blootstelling aan dimethylformamide. In de (beperkte) situaties waarin met dimethylformamide gewerkt wordt en blootstelling plaats vindt aan concentraties die de huidige grenswaarde benaderen kunnen embryotoxische effekten verwacht worden. Aanbevolen wordt de blootstelling zoveel mogelijk te beperken, en de huidige MAC-waarde (30 mg/m3) te heroverwegen.

Literatuurstudie naar de schadelijke effecten van beta-chloropreen (CAS-nrs 126-99-8 en ook 31900-55-7) op voortplanting en nageslacht. Zowel uit humane gegevens als uit dierexperimenten blijkt dat er (zwakke) aanwijzingen zijn voor een verstoring van de sexuele functies. De evaluatie wordt bemoeilijkt doordbeta chloropreen snel afbreekt onder vorming van toxische produkten, die schadelijk zouden kunnen zijn voor de testes, en teratogene effecten bij ratten kunnen induceren na inhalatie van concentraties rond 4 mg/m3 (10 ppm). Deze 10 ppm is gelijk aan de in dit rapport beredeneerde NAEL; er bestaat geen veiligheidsmarge tussen de huidige MAC en deze NAEL.

Literatuuronderzoek is verricht naar mogelijke schadelijke invloeden op de voortplanting door chemische stoffen die in de arbeidssituatie gebruikt worden. Hierbij werd aandacht geschonken aan zowel de gevoeligheid van het mannelijk reproductiesysteem, als het vrouwelijk reproductiesysteem en de conceptus. Besproken worden de belangrijke aandachtspunten bij epidemiologisch reproductieonderzoek en reproductieonderzoek m.b.v. proefdieren, en de relevantie van dierproeven bij het vaststellen van risico's m.b.t. voortplanting en nageslacht bij de mens. Tot slot volgen samenvattingen van de schadelijke effecten van Chloropreen, PCB's, Dieldrin, Lindaan, 2,4-D en 2,4,5-T, organische oplosmiddelen, Ethyleenglycol, Formamide en N,N-dimethylformamide, Pentachloorphenol, en Vinylchloride op voortplanting en nageslacht.

On the basis of both animal and human data the effects of inorganic lead to reproduction are evaluated, and the risks of exposure to lead are assessed.

Both available animal and human data are inadequate for the evaluation of risks with respect to the endocrine system, the reproductive organs and fertility. Limited studies in animals have shown that vinylchloride is not teratogenic or embryotoxic at otherwise non-toxic doses. There are insufficient data with respect to the assessment of a NEAL. Because of the already lowered MAC to 1 ppm after the assessment of carcinogenicity, further studies of effects on reproduction are not considered as opportune.

The sub-acute inhalation toxicity of furfural was studied in Syrian golden hamsters. Four groups of ten males and ten females each were repeatedly exposed to furfural vapour at concentrations of 0, 20, 115 and 552 ppm (0, 77,448 and 2165 mg/m3 air) respectively for 6 hours/day, 5 days/week during a period of 13 weeks. At the highest exposure level furfural induced irritation of the eyes and nose, slight growth retardation and atrophy along with hyperplasia of the olfactory epithelium in the nasal cavity. At 115 ppm atrophy and hyperplasia of the olfactory epithelium were the only adverse effects observed that could be attributed to furfural. No compound-related alterations were detected at the lowest exposure concentration of 20 ppm (77 mg/m3 air) which was, therefore, accepted as a no-toxic effect level. Chemicals/CAS: furfural, 98-01-1; Furaldehyde, 98-01-1

Literatuurstudie naar de schadelijke effecten van 2,4-D en 2,4,5-T op voortplanting en nageslacht. Een evaluatie wordt gemaakt van dierproefgegevens en humane gegevens. Zowel 2,4-D als 2,4,5-T zijn in staat om bij proefdieren embryotoxische en teratogene effecten te veroorzaken. Met betrekking tot effecten op de mens van blootstelling aan 2,4-D en zuiver 2,4,5-T zijn geen algemene conclusies te trekken vanwege het feit dat er voor wat betreft 2,4,5-T alleen gegevens bekend zijn met betrekking combinatie preparaten in relatie tot reproductie-effecten, en voor wat betreft 2,4-D helemaal geen.

It is concludes on the basis of animal studies that formamide is highly embryolethal and teratogenic. N,N-dimethylformamide is probably embryolethal but not teratogenic. Although at least in one study (Keller and Lewis, 1981) it was concluded that the current MAC of 10 ppm gives adequate protection, effects on reproductive parameters have also been observed at dose levels that are loss less than 10% of the current MAC-value (30 mg/m3 = 10 ppm). It is further emphasized that human data with respect to the risks of formamide and N,N-dimethylformamide are inadequate to confirm the findings in animals. It is concluded that additional studies in animals are necessary.