Search

İletişim teknolojilerinin gelişerek yaygınlaşmasıyla birlikte, bireyler internet ve mobil cihazlarla daha fazla etkileşime girmektedir. Bu etkileşim gün geçtikçe değişim ve gelişim göstermiş ve izleyicileri birer kullanıcıya dönüştürmektedir. Gün geçtikçe kullanıcılar tek bir cihazın kullanımını yetersiz bulmaya başlamışlardır. Bunun sonucunda da artık kullanıcılar aynı anda birden fazla cihaz ile etkileşim gerçekleştirmeye başlamışlardır. Kullanıcılar, televizyon izledikleri sırada başka bir akıllı cihaz aracılığıyla TV programı ile paralel olarak geri bildirim imkânı bularak TV programının muhatapları ile etkileşimde bulunur.Bu çalışma, dünyada yaygın bir şekilde kullanılan ikincil ekran görüntülenmesinin – televizyon izlendiği sırada akıllı telefon, tablet ve dizüstü bilgisayar kullanımı - ülkemizdeki TV izleyicileri tarafından kullanım durumunu saptamak amacıyla yapılmaktadır.Bu amaçla, araştırmayı gerçekleştirmek amacıyla bilimsel araştırma tekniklerinden iki yöntem belirlenmiştir. Bunlardan birisi yaygın veri toplama tekniklerinden birisi olan anket iken diğer yöntem ise Twitter istatistikleri üzerinden yapılan analizi olmuştur. Türkiye’de sosyal TV reytingi ölçümü yapan Ranini.TV isimli web sitesi vasıtasıyla, TV’de yayınlanan dizilere ilişkin Twitter verileri istatiksel olarak elde edilmiştir.Bu doğrultuda yapılan çalışma ile televizyon izleyicisinin, TV programını izlediği sırada, Twitter ortamında diziyle ilgili paylaşımlarla etkileşime geçerek, ikincil ekran görüntülemesini gerçekleştirip gerçekleştirmediği durumu, yapılan analizler ile ortaya konmaya çalışılacaktır.

Assessmentcenter is a different personnel selection method. Assessment centers assumingimportant functions in the management of business and organizations with highlyreliable data especially in the selection or development of managers, areconvenient to be used in almost all sectors with the flexibility in themselves andwith their structure open to change. This personnel selection method includinga detailed assessment of the observation of various inner group or individualactions by sufficient number of experienced managers and specialists, alsoprovides important advantages to “candidate managers looking for theirpositions” owing to the opportunities presented in numerous and differentformats in order to exhibit their strengths. The assessment centers which areyet to be known much in Turkey, seem to be a candidate to be an importantmanagement technique in the future due to increasingly complicated workprocesses with their dynamic structure.The aim of this study is to put forth the historical change anddevelopment of AC together with the content and the contribution to personnelmanagement (human resources management) field and provide theoretical knowledgeto academicians and professional managers about the assessment techniques andthe practical process of AC., Assessment center (AC) veya diğer birifadeyle “değerlendirme merkezi (DM)”, farklı bir personel seçme yöntemidir.Özellikle yöneticilerin seçiminde veya geliştirilmesinde sağladığı yüksekdüzeyde güvenilir verilerle işletme ve kuruluşların yönetiminde önemli işlevlerüstlenen değerlendirme merkezi, kendi içinde barındırdığı esneklik ve değişimeaçık yapısıyla hemen tüm sektörlerde kullanılmaya uygundur. Çeşitli grup içiveya bireysel eylemlerin yeterli sayıda deneyimli yönetici ve uzmanlar tarafındangözlemlenip ayrıntılı bir şekilde değerlendirilmesini içeren bu personel seçmeyöntemi, güçlü yönlerini sergilemek için çok sayıda ve değişik formatlardasunduğu fırsatlar nedeniyle ‘pozisyonunu arayan yönetici adayları’na da önemliavantajlar sunmaktadır. Türkiye’de henüz çok tanınmayan değerlendirme merkezi,dinamik yapısıyla giderek karmaşıklaşan iş süreçleri nedeniyle gelecekte önemlibir personel seçme ve geliştirme yöntemi olmaya aday görünmektedir. Bu çalışmanın amacı DM’nin tarihsel süreçteyaşadığı değişim ve gelişim ile birlikte yöntemin içeriğini ve personelyönetimi (insan kaynakları yönetimi) alanına sağladığı katkıyı ortaya koymak,akademisyenlere ve profesyonel yöneticilere -güncel bilgiler ve gelişmelerışığında- DM’nin değerlendirmeteknikleri ve uygulama aşamaları ile ilgili teorik bilgi aktarımı sağlamaktır.

RobertMichels identified in his book “Political Parties” written in 1911 that GermanSocial Democrat Party had promised democracy to people at election campaignsbut democracy hadn’t been able to enabled inner-party, and he resulted thatreal democracy is impossible, oligarchy is indispensable in all organizations(especially socialist/social democrat parties) exceptionally with his say “whosays organization, says oligarchy” in his theory defined as “the Iron Law ofOligarchy”. Withinthis study, a pool was carried out with 1.204 Republican People’sParty’s members at Antalya scale, their opinions has been revealed about inner-party democracy and oligarchy. It is resultedthat, according to the members, Michels’s opinion of “exceptionallyindispensability of oligarchy and impossibility of real democracy is valid inall organizations” is valid in the Republican People’s Party at Antalya scale., RobertMichels 1911 yılında yazdığı “Siyasal Partiler” eserinde Alman Sosyal DemokratParti’nin seçim kampanyalarında halka demokrasi vaat ettiğini, ancak partiiçinde demokrasinin geçerli kılınamadığını tespit etmiş, Oligarşinin DemirKanunu olarak tanımladığı kuramında “kim örgütten bahsediyorsa, oligarşidenbahsediyordur” sözü ile istisnasız tüm örgütlerde (özellikle sosyalist/sosyaldemokrat partilerde) gerçek demokrasinin imkansız, oligarşinin kaçınılmazolduğu sonucuna varmıştır. Bu çalışma ile Antalya ölçeğinde 1.204 CHP üyesi ileanket yapılmış, Cumhuriyet Halk Partisi’nde parti içi demokrasi ve oligarşiyeilişkin görüşleri ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Michels’in “istisnasız tümörgütlerde oligarşinin kaçınılmaz ve gerçek demokrasinin imkansız olduğu”görüşünün üyeler nezdinde Cumhuriyet Halk Partisi açısından Antalya ölçeğindegeçerli olduğu sonucuna varılmıştır.&nbsp

Robert Michels 1911 yılında yazdığı "Siyasal Partiler" eserinde Alman Sosyal Demokrat Parti'nin seçim kampanyalarında halka demokrasi vaat ettiğini, ancak parti içinde demokrasinin geçerli kılınamadığını tespit etmiştir. Antik Yunan'dan 1900'lü yılların başına kadar Güney Amerika'dan Kara Avrupası ve Uzak Doğu'ya kadar çok geniş bir dünya coğrafyasında yaşanan gelişmelerin derin tarihsel, sosyolojik ve psikolojik analizlerini yapan Michels, Oligarşinin Demir Kanunu olarak tanımladığı kuramında "kim örgütten bahsediyorsa, oligarşiden bahsediyordur" sözü ile istisnasız tüm örgütlerde (özellikle sosyalist/sosyal demokrat partilerde) oligarşinin kaçınılmaz olduğu sonucuna varmıştır. Oligarşinin kaçınılmazlığını örgütün doğası ile birlikte liderin ve üyelerin psikolojik eğilimlerine dayandıran Michels, örgütlerde temsil (delegasyon) sistemi ile merkezileşme ve bürokratikleşmenin; liderin oligarşik eğilimlerinin, öne çıkan yeteneklerinin, sahip olduğu avantajların; üyelerin yetersizliğinin/ilgisizliğinin, sürekli lider arayışının örgüt içinde oligarşiyi güçlendirdiğini savunmuştur. Michels'in Oligarşinin Demir Kanunu'nda ortaya koyduğu görüşlerin geçerliliğini test etmek üzere bilim adamları siyasi parti, sendika ve meslek örgütleri üzerinde çok sayıda incelemelerde bulunmuşlardır. Bu araştırmanın amacı da Cumhuriyet Halk Partisi'nin örgütsel yapısı içindeki oligarşik eğilimlerin tespit edilerek Michels'in Oligarşinin Demir Kanunu'nda ortaya koyduğu varsayımlar ile uyumlu olup olmadığını incelemektir. Bunun için partinin ideolojik ve örgütsel değişim ve gelişim süreci ile ilgili parti tüzüğü, parti yönetmelikleri, parti yayınları, gazete ve dergi haberleri, TÜİK verileri ile birlikte güvenilir kitap ve internet kaynaklarından veriler toplanmış, Michels'in varsayımları temel alınarak Cumhuriyet Halk Partisi'nde parti içi demokrasi ve oligarşiye ilişkin değerlendirmelerde bulunulmuştur. Ortaya konulan görüş ve değerlendirmeleri destekleyici olarak Antalya ölçeğinde 1.204 CHP üyesi ile anket yapılmış, CHP Antalya'nın 19 ilçe başkanı ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak, Cumhuriyet Halk Partisi'nde sade üyelerin parti içi iktidara eşit oranda sahip olmadıkları, başka bir ifadeyle parti içi karar alma ve politika belirleme süreçlerine etkin bir şekilde katılamadıkları görülmüş, bu karar alma ve politika belirleme süreçlerinin lider ve çevresindeki yöneten azınlığın oluşturduğu güçlü oligarşik yapı tarafından domine edildiği tespit edilmiştir. Böylece, Michels'in Oligarşinin Demir Kanunu'nda ortaya koyduğu varsayımların Cumhuriyet Halk Partisi açısından geçerli olduğu sonucuna varılmıştır.

Bu araştırma Antalya'daki Alevilerin siyasi eğilimlerini ortaya çıkarmak amacıyla yapılmıştır. Bu kapsamda, yoğun olarak ?solcu? kimliği ile ön plana çıkan, Cumhuriyet Halk Partisi'nin sadık seçmeni olarak kabul gören Alevilerin bu niteliklerinin Antalya ölçeğinde doğru olup olmadığı üzerine yoğunlaşılmıştır. Ayrıca, bu veriler çerçevesinde, toplum nezdinde yoğun olarak tartışılan Alevi oylarının sol partilerden sağ partilere kayıp kaymadığına ilişkin tespitlerde de bulunulmuştur. Dahası, Alevilerin, sadece Alevilere hitap eden siyasi partilere destek verip vermediği sorusunun cevabı da bu araştırma kapsamında açıklığa kavuşturulmuştur.Bu tez araştırmasında verilerin elde edilmesi bakımından 2 farklı yöntem kullanılmıştır. Bunlardan birincisi, tespit edilen 6 Alevi köyünün son 20 yıldaki seçim sonuçlarının incelenerek bu köylerdeki Alevilerin oy verme eğiliminin ortaya çıkarılması, ikincisi deAntalya'da yaşayan, farklı cinsiyet, yaş, meslek, eğitim düzeyi ve etnik kökenden 200 Alevi yurttaşa siyasi eğilimleri ile ilgili yapılan anket çalışmasıdır. Ayrıca, Alevilerle ilgili genel bilgilerin elde edilmesi sürecinde de literatür taraması yapılmıştır.Bu tez araştırması ile Antalya'daki Alevilerin siyasi eğilimleri güçlü verilerle ortaya çıkarılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, Antalya ölçeğinde, Haziran 2011 itibariyle, Alevilerin %93-96'sı kendini ?solcu? olarak tanımlamaktadır. Bu da, Antalya ölçeğinde, ?Aleviler solcudur? tezinin doğruluğunu kanıtlamaktadır. Kendini solcu olarak gören her 3 Alevi'den 2'si kendini ideolojik olarak ?sosyal demokrat?, her 3 kişinden 1'i de kendini ?sosyalist? olarak tanımlamaktadır. Antalya ölçeğinde, Haziran 2011 itibariyle, 10 Alevi'den en az 9'u Cumhuriyet Halk Partisi'ni desteklemektedir. Bu da Alevilerin CHP'nin sadık seçmeni olduğu tezinin doğruluğunu kanıtlamaktadır. Antalya ölçeğinde, Alevi oylarının son dönemde ?sağ?a kaydığı öngörüsü doğruyu yansıtmamaktadır. Aksine, Alevilerin partilere oy verme oranı 1995-2007 yılları arasında %80 çitasında kademeli olarak artmış, 12 Haziran 2011 Genel Seçimleri'nde de büyük bir artış göstererek % 90 çıtasını aşıp %93-97 civarında tavan yapmıştır. Antalya ölçeğinde, sadece Alevilere hitap eden ve ?Alevi partisi? olarak ortaya çıkan partilerin Alevilerden destek görmediği tespit edilmiştir. 1966-1981 yılları arasında Türkiye Birlik Partisi ve 1996-1999 yılları arasında da Barış Partisi'nin öncülü kettiği Alevilerin partileşme hareketi başarısızlıkla sonuçlanmıştır. Öyle ki, Barış Partisi 1999 Seçimlerinde Antalya'daki 6 Alevi köyünün toplamından sadece %1,47 oy alabilmiştir.