Search

Endoplazmik Retikulum stresi, nörodejeneratif hastalıklar, metabolik hastalıklar, diyabet ve obezite, kanser ve farklı hastalıklar ile ilişkilendirilmiştir. ER stresinin uyaran ve bu hastalıkların ortaya çıkmasını sağlayan birçok etken bulunmaktadır. Hipoksi, reperfüzyon, oksidatif stres, metabolik değişiklikler, hücre içi kalsiyum iyonu konsantrasyon değişiklikleri, protein sentezinin artısı, protein glukozilasyonunun veya disülfid bağı oluşumunun bozulması ER stresini uyaran etkenler arasındadır. Tüm bu etkenlerin haricinde deneysel etkileri olduğu kanıtlanan Tunikamisin ve Thapsigargin gibi çeşitli kimyasal antibiyotiklerde ER stresini uyaran ve deneysel veriler elde edilmesinin sağlandığı etkenler arasındadır. Stres döneminde ER, hatalı protein katlanmasına karşın katlanmamış protein yanıtını (UPR) başlatır. UPR, üç transmembran ER proteinin aktivasyonu gerçekleşir. Bu proteinler; Endoplazmik retikulum kinaz benzeri protein (PERK), ER-çekirdeğe sinyal kinaz 1 (IRE-1) ile etkileşen inositol ve transkripsiyon faktörü 6 (ATF6)’dır. ATF6, miyoblast farklılaşması sırasında apoptotik miyoblastlarda spesifik olarak aktive edilir. Aktif IRE1a ve eIF2-a apoptoza aracılık eden proteinlerdir. Apoptoz CHOP, Jun N-terminal kinaz (JNK) ve kaspaz 12 aktivasyonuyla indüklenir ve kaspaz kaskadı aktive hale gelmiş olur. Tunikamisin, proteinlerdeki asparagin gruplarının n-glikozilasyonunu inhibe eden bir çeşit antibiyotik olup etkisini fosfat üzerinden gösterir ve gliokoprotein sentezini bozar. Tunikamisin, in vitro ve in vivo deneysel düzeylerde sık bir şekilde tercih edilmektedir. Deney hayvanlarına uygulanan Tunikamisin ile oluşturulan ER stresi modellemesi bugüne kadar böbrek ve karaciğer gibi fonksiyonel organlar üzerinde oldukça etkili bir mekanizmaya sahiptir. Bunun birlikte ovaryumda folikülogenezin fizyolojik sürecinde primordiyal, primer, sekonder, tertier ve corpus luteumda etkileri olduğu bilinmekte ancak ilişkili moleküler mekanizmaları tam olarak aydınlatılamamıştır. Oosit ve erken dönem embriyo gelişiminde ER stresine ilişkin çeşitli in vitro çalışmalar bildirilmektedir. Ancak doğrudan geliştirilen bir ER stres modeli üzerinden gonodal etkileri ovaryumdaki foliküler gelişime ilişkin bir çalışma bulunmamaktadır. ER stres aktivatörü olan Tunikamisin ile deneysel olarak akut ER stres modeli oluşturulan yetişkin farelerin ovaryumlarında folikülogenez temelinde ovaryumdaki histolojik değişiklikler ve ER stresine bağlı olarak UPR’ye bağlı yolaklardan GRP78, EIF2a ve IRE1 yolağı üzerinden apoptoz ilişkili Caspase-3 ve otofaji ilişkili Beclin-1’in immünohistokimyasal olarak araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmamızda Balb-c türü fareler n=7 olacak biçimde; SF kontrol, DMSO kontrol ve TM deney grubu olmak üzere 3 grup şeklinde belirlendi. TM aracılığı ile ER stresi oluşturulan gruba intraperitoneal olarak 1 μg/g oranında Tunikamisin uygulaması yapılıp 24 saat sonra deneklerin sakrifikasyonu gerçekleştirildi. Ovaryum dokusunda, Tunikamisin etken maddesi aracılığıyla ER stres sebebi ile gelişmiş olan UPR mekanizmasının aracılık ettiği apoptotik yolaklar ve otofaji yolağını incelemek amacı ile histokimyasal olarak Hematoksilen-Eozin ve Masson Trikrom boyamaları ve immünohistokimyasal olarak GRP78, eIF2-a, IRE1-a, Caspase-3 ve Beclin-1 boyamaları yapıldı. Sonuç olarak çalışmamızda, protein katlanması için önemli N-glikosilasyonu inhibe ederek ER stresi oluşturmak için kullanılan kimyasal bir reaktif olan Tunikamisin ile bir ER stres modeli oluşturulmuştur. Ovaryumda ileri foliküler yapılarında ve Corpus luteumunda GRP78 aktivasyonuna yol açan Tunikamisinin ER stresini tetikleyerek GRP78’in sekonder, tertier foliküllerde ve corpus luteumunda anlamlı artışı ile ortaya konulmuştur. ER stresinde otofaji mekanizmasına ilişkin Beclin-1 primordiyal foliküler yapılarda değiştiği ancak anlamlı bulunmamıştır. Sekonder foliküllerde ise SF kontrol grubunda daha yüksektir deney grubunda azalması otofaji regülasyonunun Beclin-1 yönünde değişebileceği şeklinde açıklanabilir. Tunikamisin uygulamasına bağlı olarak apoptoz yolağına ilişkin Caspase-3 artışı corpus luteumda anlamlı bulunmuştur., Endoplasmic Reticulum stress has been associated with neurodegenerative diseases, metabolic diseases, diabetes and obesity, cancer and different diseases. There are many factors that stimulate ER stress and cause these diseases to occur. Hypoxia, reperfusion, oxidative stress, metabolic changes, intracellular calcium ion concentration changes, increased protein synthesis, disruption of protein glucosylation or disulfide bond formation are among the factors that stimulate ER stress. Apart from all these factors, various chemical antibiotics such as Tunikamycin and Thapsigargin, which have proven to have experimental effects, are among the factors that stimulate ER stress and provide experimental data. During the stress period, the ER initiates the protein misfold versus unfolded protein response (UPR). Activation of the UPR, three trans-membrane ER proteins occurs. These proteins are; Endoplasmic reticulum kinase-like protein (PERK) is inositol and transcription factor 6 (ATF6) that interact with ER-core signal kinase 1 (IRE-1). ATF6 is specifically activated in apoptotic myoblasts during myoblast differentiation. Active IRE1a and eIF2-a are proteins that mediate apoptosis. Apoptosis is induced by activation of CHOP, Jun N-terminal kinase (JNK) and caspase 12, and the caspase cascade is activated. Tunicamycin is a kind of antibiotic that inhibits the N-glycosylation of asparagine groups in proteins and shows its effect through phosphate and impairs glycoprotein synthesis. Tunicamycin is frequently preferred at in vitro and in vivo experiments. ER stress modeling created with Tunicamycin applied to experimental animals has a very effective mechanism on functional organs such as kidney and liver to date. However, it is known that it has effects on primordial, primary, secondary, tertiary and corpus luteum in the physiological process of folliculogenesis in the ovary, but its related molecular mechanisms have not been fully elucidated. Various in vitro studies on ER stress in oocyte and early embryo development have been reported. However, there is no study on the gonadal effects of follicular development in the ovary through a directly developed ER stress model. It was aimed to investigate histological changes immunohistochemically on the basis of folliculogenesis in the ovaries of adult mice experimentally created an acute ER stress model with tunicamycin, an ER stress activator, by apoptosis-associated Caspase-3 and autophagy-related Beclin-1 via GRP78, EIF2a and IRE1 pathways due to unfolded protein response (UPR) due to ER stress. In our study, Balb-c mice were n=7; they were determined as 3 groups as SF control, DMSO control and TM experimental group. Tunicamycin at the rate of 1 μg/g was administered intraperitoneally to the group in which ER stress was created through TM, and the mice were sacrificed after 24 hours. Hematoxylin-Eosin and Masson Trichrome stainings were histochemically and immunohistochemically GRP78, eIF2- a, IRE1-a, Caspase-3 and Beclin-1 in ovarian tissue to examine the autophagy pathway and apoptotic pathways mediated by the UPR mechanism developed due to ER stress through the active substance Tunicamycin. In conclusion, in our study, an ER stress model was created with Tunicamycin, a chemical reagent used to create ER stress by inhibiting N-glycosylation, which is important for protein folding. Tunicamycin, which causes GRP78 activation in the advanced follicular structures of the ovary and Corpus luteum, has been demonstrated by the significant increase of GRP78 in secondary, tertiary follicles and corpus luteum by triggering ER stress. Beclin-1 related to autophagy mechanism in ER stress was changed in primordial follicular structures, but it was not found significant. In secondary follicles, SF is higher in the control group, and its decrease in the experimental group can be explained as the regulation of autophagy may change in the direction of Beclin-1. Caspase-3 increase related to apoptosis pathway was found significant in corpus luteum due to tunicamycin administration.

Bu çalışmada akciğer kanseri tanısı almış preoperatif kemoradyoterapi uygulanan hastalara ait planlama bilgisayarlı tomografi (BT) görüntüleri kullanılarak; Stereotaktik Beden Radyoterapisi (SBRT) planlama tekniğinde Yoğunluk Ayarlı Radyoterapi (IMRT) ve Volumetrik Ayarlı Ark Terapi (VMAT) yöntemleri kullanılarak yapılan tedavi planlarının dozimetrik olarak karşılaştırılması ve klinik kullanımda hangi tekniğin daha avantajlı olduğunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya 2019-2021 yılları arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı'nda sağ ve sol yerleşimli akciğer kanseri tanısı almış 10 hasta dahil edilmiştir. Her hasta için 8 ışınlı IMRT ve 3 kısmi arklı VMAT tedavi planlama yöntemleri dozimetrik olarak karşılaştırılmıştır. Bu karşılaştırmalar 48 Gy SBRT planları için; özofagus, kalp, spinal kord ve cildin maksimum dozları ve 33.2 Gy alan cilt hacmi (V33.2) , maksimum kosta dozu ve 32 Gy alan kosta hacmi (V32), 5, 10, 11.6, 12.4, 15, 20 Gy alan akciğer hacmi (V5, V10, V11.6, V12.4, V15 ve V20 ); konformite indeksleri (CI) ve tedavi izodoz yarı hacminin planlanan hedef hacmine (PTV) oranı (R50) değerleri, PTV'den 2 cm uzaklıktaki (D2cm) yüzde dozları, maksimum PTV dozu bakımından değerlendirilmiştir. 50 Gy SBRT planları için; özofagus, kalp, spinal kord ve kostanın maksimum dozları, 12.5, 13,5, 18 Gy alan akciğer hacmi (V12.5, V13.5 ve V18) ; CI ve R50 değerleri, D2cm yüzde dozları, maksimum PTV dozu bakımından değerlendirilmiştir. 60 Gy SBRT planları için; maksimum özofagus dozu ve 17.7 Gy alan özofagus hacmi (V17.7), maksimum kalp dozu ve kalbin 24 Gy alan hacmi (V24), maksimum spinal kord dozu ve 18 Gy alan spinal kord hacmi (V18), maksimum kosta dozu ve 28.8 Gy alan kosta hacmi (V28.8), 11.6 ve 20 Gy alan akciğer hacmi (V12.5, V13.5 ve V18) ; CI ve R50 değerleri, D2cm yüzde dozları, maksimum PTV dozu bakımından değerlendirilmiştir. Elde edilen veriler sonucunda küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) radyoterapisinde 48 Gy için SBRT planlarında maksimum özofagus dozu, D2cm yüzde dozları ve R50 değerleri bakımından VMAT tekniğinin (sırasıyla p=0,009, p=0,028, p=0,047) ve PTV maksimum dozu bakımından ise IMRT tekniğinin daha avantajlı olduğu saptanmıştır (p=0,013). Diğer organ dozları bakımından iki teknik arasında anlamlı fark bulunmamaktadır. SBRT'nin 50 Gy olarak uygulandığı planların karşılaştırılması sonucu özofagus, cilt , kalbin maksimum dozları, akciğer V13,5 hacmi ve R50 değerleri bakımından VMAT tekniğinin daha avantajlı olduğu saptanmıştır (sırasıyla p=0,009, p=0.005, p=0,047, p=0,028, p=0,047). SBRT'nin 60 Gy olarak uygulandığı planların karşılaştırılmasında maksimum özofagus dozu, maksimum cilt dozu, maksimum kosta dozu ve kosta V28 dozu, akciğer V20 ve V11,6 hacmi ve R50 değerleri bakımından VMAT tekniğinin daha avantajlı olduğu saptanmakla birlikte PTV maksimum dozu bakımından IMRT tekniğinin daha avantajlı olduğu belirlenmiştir (sırasıyla p=0,028, p=0,005, p=0,017, p=0,008, p=0,005, p=0,005 ve p=0,007). Bu sonuçlar doğrultusunda KHDAK SBRT tedavilerinde VMAT ve IMRT teknikleri arasında genel olarak istatistiksel anlamlı farkın olmadığı, farklı tedavi doz şemaları için bazı sağlıklı yapılar ve PTV dozları bakımından daha çok VMAT tekniği lehine anlamlı farkın oluştuğu görülmüştür. Klinik uygulamada hangi tekniğin kullanılacağına tümörün büyüklüğü, yerleşim yerine göre her iki tekniğin avantaj ve dezavantajlarına bakılarak hastaya özel karar verilmesinin daha uygun olduğu anlaşılmıştır., In this study, planning computed tomography (CT) images of patients diagnosed with lung cancer who Stereotactic Body Radiotherapy (SBRT) planning technique is aimed at dosing the treatment plans made using Density Adjusted Radiotherapy (IMRT) and Volumetric Adjusted Arc Therapy (VMAT) methods and determining which technique is more advantageous in clinical use. The study included 10 patients diagnosed with right and left-center lung cancer who in Ege University Faculty of Medicine, Department of Radiation Oncology between 2019 and 2021. 8-beam IMRT and 3 partial arc VMAT treatment planning methods were compared dosimetrically for each patient. These comparisons are for 48 Gy SBRT plans; maximum doses of esophagus, heart, spinal cord and skin and skin area skin volume (V33.2) with a maximum dose of costa and a area of 32 Gy (V32), 5, lung volume (V5, V10, V11.6, V12.4, V15 and V20) with a area of 10, 11.6, 12.4, 15, 20 Gy; conformality indexes (CI) and treatment isodosis half volume to planned target volume (PTV) ratio (R50) values, percentage doses 2 cm away from PTV (D2cm) were evaluated in terms of maximum PTV dose. For 50 Gy SBRT plans; maximum doses of esophagus, heart, spinal cord, costa, lung volume receiving 12.5, 13.5, 18 Gy (V12.5, V13.5 and V18); CI and R50 values, D2cm percentage doses, maximum PTV dose were evaluated. For 60 Gy SBRT plans; maximum dose of esophagus and 17.7 Gy area esophagus volume (V17.7), maximum heart dose and 24 Gy area volume of the heart (V24), maximum spinal cord dose and 18 Gy Gy area spinal cord volume (V18), maximum costa dose and 28.8 Gy area costa volume (V28.8), 11.6 and 20 Gy area lung volume (V12.5, V13.5 and V18); CI and R50 values, D2cm percentage doses, maximum PTV dose were evaluated. As a result of the data obtained, the maximum dose of esophagus in SBRT plans for 48 Gy in non-small cell lung cancer (KHDAK) radiotherapy, VMAT technique (p=0.009, p=0.028, p=0.047, respectively) and IMRT technique were more advantageous in terms of D2cm percentage doses and R50 values (p=0.013). There is no significant difference between the two techniques in terms of other organ doses. As a result of comparing the plans in which SBRT was applied as 50 Gy, it was determined that VMAT technique was more advantageous in terms of esophageal, skin, maximum doses of the heart, lung V13.5 volume and R50 values (p=0.009, p=0.005, p=0.047, p=0.028, p=0.047, respectively). Maximum dose of esophagus in comparison of plans where SBRT is applied as 60 Gy, Although the VMAT technique was found to be more advantageous in terms of maximum skin dose, maximum costa dose and costa V28 dose, lung V20 and V11.6 volume and R50 values, IMRT technique was found to be more advantageous in terms of PTV maximum dose (p=0.028, p=0.005, p=0.017, p=0.008, respectively, p=0.005, p=0.005, and p=0.007). In line with these results, it was observed that there was no statistically significant difference between VMAT and IMRT techniques in KHDAK SBRT treatments, and that there was a significant difference in favor of VMAT technique in terms of some healthy structures and PTV doses for different treatment dose schemes. It was understood that it was more appropriate to make a special decision for the patient by looking at the advantages and disadvantages of both techniques according to the size of the tumor and location in which technique to use in clinical practice.

Amaç: Marte Rye ve arkadaşlarının (2017) geliştirdiği “Kanıta Dayalı Uygulama Tutum Ölçeği-36 (Evidence-Based Practice Attitude Scale-36)”yı Türkçe’ye uyarlamak üzere geçerlik ve güvenilirliğini incelemek amacıyla planlanmıştır. Yöntem: Araştırma verileri, İzmir ilindeki 2 hastanenin cerrahi kliniklerinde (yoğun bakım, servis, ameliyathane) çalışan toplam 205 hemşire ve hekimden Nisan 2020-Ekim 2021 tarihleri arasında toplanmıştır. Araştırmanın verileri yüz yüze görüşme yöntemiyle toplanmış olup formların doldurulması yaklaşık 5-10 dk sürmüştür. Araştırmadaki veri toplama aracında iki bölüm mevcuttur. İlk bölümde 18 sorudan oluşan tanımlayıcı özellikleri (yaş, cinsiyet, eğitim durumu, mesleği, ünvanı, çalıştığı klinik, meslekte çalışma yılı, kanıta dayalı uygulama bilgisi, kanıta dayalı uygulamalarla ilgili eğitim alma durumu, mesleki bir dergiyi/yayını takip etme durumu, kliniklerinde kanıta dayalı uygulamaları kullanma durumu, araştırma yapma durumu, mesleği ile ilgili bilimsel etkinliğe katılma durumu) içeren soru formu, ikinci bölümde ise “Kanıta Dayalı Uygulama Tutum Ölçeği-36” yer almaktadır. Ayrıca araştırmanın etik boyutu için kişilerden “Bilgilendirilmiş Gönüllü Olur Formu” ile onam alınmıştır. Verilerin istatistiksel analizleri için IBM SPSS (IBM SPSS Statistics for Windows SPSS 24.0, AMOS 24.0 ve Jamovi 2.2.2. kullanılmıştır. Çalışmada veriler ortalama, yüzdelik, standart sapma, medyan, frekans, minimum ve maksimum ile; 0,05 anlamlılık düzeylerinde değerlendirilmiştir. Ölçeğin geçerlilik değerlendirmesinde; dil geçerliliği, içerik geçerliliği, yapı geçerliliği, yüzey geçerliliği ve görünüm geçerliliği; güvenirlik değerlendirmesinde; “test-tekrar test güvenirliği” ve “iç tutarlılık (Cronbach Alpha Güvenirlik katsayısı)” analizleri yapılmıştır. Bulgular: “Kanıta Dayalı Uygulama Tutum Ölçeği-36” nın geçerlilik ve güvenirlik analizlerinde; ölçeğin Kapsam Geçerlilik İndeksi 0,68 olduğu, kapsam geçerliği ölçütünün (0,49) üzerinde bulunmuştur. Yapı geçerliliği analiz sonucunda KMO değerinin 0,80 olduğu olduğu, doğrulayıcı faktör analizinde ölçeğin Türkçe Formunda özgün ölçekten farklı olarak on faktörlü yapıyı doğruladığı ve on alt boyutun toplam varyansın %58.714’unu açıkladığı belirlenmiştir. On faktörlü modelin ki-kare değeri 1119,298, “serbestlik derecesi” 546 ve p=0,000 olarak tespit edilmiştir. X2/SD bölümü ise 2,050 olarak bulunmuştur. Uyum indeksleri; RMSEA 0,072, GFI 0,78, CFI 0,84, NNFI 0,82, IFI 0,85 ve NFI 0,74 olarak belirlenmiştir. Ölçeğin cronbach alfa kat sayısı 0,828; McDonald Omega güvenirlik katsayısı ise 0,859 olarak belirlenmiştir. Sonuçlar: Yapılan analizler sonucunda, Kanıta Dayalı Uygulama Tutum Ölçeği-36’nın dil ve içerik geçerliliği, yapı ve yüzey/görünüm geçerliliği, Cronbach alfa iç tutarlılığı ve test-tekrar test güvenilirliği olduğu saptanmıştır. Bu sonuçlara göre, Kanıta Dayalı Uygulama Tutum Ölçeği-36’nın Türk kültüründe hekim ve hemşireler başta olmak üzere sağlık profesyonellerinde geçerli ve güvenilir bir ölçektir., Purpose: It was planned to adapt the "Evidence-Based Practice Attitude Scale-36 (Evidence-Based Practice Attitude Scale-36)" developed by Marte Rye et al. (2017) into Turkish to examine its validity and reliability. Method: Research data collected from a total of 205 nurses and physicians working in the surgical clinics (intensive care, service, operating room) of two hospitals in Izmir between April 2020 and October 2021. The data of the research collected by face-to-face interview method and it took about 5-10 minutes to fill out the forms. The data collection tool in the research has two parts. In the first part, the descriptive features consisting of 18 questions (age, gender, educational status, profession, title, clinic they work in, years of work in the profession, evidence-based practice knowledge, education about evidence-based practices, status of following a professional journal / publication, evidence in their clinics) status of using applications based on research, status of doing research, participation in scientific activities related to their profession) and in the second part, "Evidence-Based Practice Attitude Scale-36" is included. In addition, for the ethical dimension of the study, informed consent obtained from the individuals with the "Informed Consent Form". For the statistical analysis of the data, IBM SPSS (IBM SPSS Statistics for Windows SPSS 24.0, AMOS 24.0 and Jamovi 2.2.2. was used. In the study, the data evaluated at the mean, percentile, standard deviation, median, frequency, minimum and maximum, and 0.05 significance levels. In the validity evaluation of the scale, language validity, content validity, construct validity, surface validity and face validity; in the reliability evaluation, "test-retest reliability" and "internal consistency (Cronbach Alpha reliability coefficient)" analyzes were made. Results: In the validity and reliability analyzes of the Evidence-Based Practice Attitude Scale-36; The Scope Validity Index of the scale was found to be 0.68, above the content validity criterion (0.49). As a result of the construct validity analysis, it was determined that the KMO value was 0.80, in the confirmatory factor analysis, the scale confirmed the ten-factor structure in its Turkish version, unlike the original scale, and the ten sub-dimensions explained 58.714% of the total variance. The chi-square value of the ten-factor model was 1119,298, the “degrees of freedom” was 546, and p=0.000. The X2/SD partition found to be 2,050. Fit indices; RMSEA 0.072, GFI 0.78, CFI 0.84, IFI 0.85, NNFI 0.82 and NFI 0.74. Cronbach's alpha coefficient of the scale was 0.828; McDonald Omega reliability coefficient was determined as 0.859. Conclusion: As a result of the analysis, it was determined that the Evidence-Based Practice Attitude Scale-36 had language and content validity, construct and face/face validity, Cronbach alpha internal consistency and test-retest reliability. According to these results, “Evidence-Based Practice Attitude Scale-36” is a valid and reliable scale for health professionals, especially physicians and nurses, in Turkish culture.

Amaç: İnme sonrası oral alımı olmayan ve nazogastrik tüp (NGT) ile beslenen hastalarda, pnömoni gelişiminin önlenmesinde iki farklı ağız bakım yönteminin etkinliği arasındaki farklılığı incelemektir. Yöntem: Araştırma, Ağustos 2020-Nisan 2021 tarihleri arasında, Ege Üniversitesi Hastanesi Nöroloji Yoğun Bakım Biriminde randomize kontrollü tek kör yarı deneysel olarak yürütülmüştür. Araştırma dahil olma kriterlerini karşılayan 12 uygulama grubu ve 12 kontrol grubu olmak üzere toplam 24 hasta ile tamamlanmıştır. Veriler toplanırken; Hasta Tanıtım Formu, Ulusal Sağlık Enstitüsü İnme Skalası (NIHSS), Glasgow Koma Skalası (GKS), Yatak Başı Ağız Değerlendirme Ölçeği (YBADÖ) ve Hasta İzlem Formu kullanılmıştır. Uygulama gurubundaki hastalara inme sonrası yedi gün boyunca ağız bakım protokolü kullanılarak günde en az üç defa ağız bakımı verilmiştir. Ağız bakımında silme işlemi için %0,9 İzotonik sodyum klorür çözeltisi ve süngerli swap kullanılmıştır. Daha sonra diş fırçası ve % 0,12 klorheksidin ile fırçalama işlemi uygulanmıştır. Kontrol gurubundaki hastalara ise günde iki defa klorheksidin solüsyonu ve %0,9 İzotonik sodyum klorür çözeltisi kullanılarak abeslang ve gazlı bez ile silme yöntemi ile ağız bakımı verilmiştir. Yedi gün boyunca uygulama ve kontrol gurubundaki hastaların YBADÖ ile ağız içi değerlendirilmiş ve tükürük pH'ı ölçülüp kaydedilmiştir. Verilerin analizinde Ki-kare Testi, Mann-Whitney U testi, Kruskal-Wallis testi ve Spearman's Rank Order Korelasyonu kullanılmıştır. Sonuçlar %80 güç, anlamlılık p0,05). Yaş artışı ile YBADÖ puanı arasında negatif yönlü ilişki olduğu (p0,05). Uygulama gurubundaki hastalarda pnömoni gelişmezken, kontrol gurubundaki hastaların % 25'inde pnömoni geliştiği ve gruplar arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olmadığı saptanmıştır (p>0.05). Pnömoni gelişen hastalarda YBAD ölçek puanı pnömoni gelişmeyen hastalara göre daha yüksek ve istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermiştir (p0,05). Sonuç: İki farklı ağız bakım uygulanan inme sonrası oral alımı olmayan ve nazogastrik tüp ile beslenen hastalarda pnömoni sıklıkları arasında fark bulunmamıştır. Pnömoni gelişen hastaların ağız sağlığı gelişmeyen hastalara göre daha zayıf olduğu saptanmıştır., Aim: To examine the difference between the efficacy of two different oral care methods in preventing the development of pneumonia in patients who do not have oral intake after stroke and are fed with nasogastric tube (NGT). Method: The research was carried out between August 2020-April 2021, a randomized controlled single blind quasiexperimental in the intensive care unit of the Ege University Faculty of Medicine. The research was completed with a total of 24 patients, including 12 implementation groups and 12 control groups that meet the inclusion criteria. In data collection, Patient Identification Form, National Institute of Health Institute Stroke (NIHSS), Glasgow Koma Skalası (GKS), The Bedside Oral Exam (BOE), and Patient Follow-up Form were used. Oral care was given to patients in the implementation group at least three times a day using oral care protocol for seven days after stroke. 0.9% isotonic sodium chloride solution and sponge rod were used for oral cleaning. Then brushing was applied with toothbrush and chlorhexidine. Patients in the control group using % 0,12 chlorhexidine solution and 0.9% isotonic sodium chloride solution twice a day, oral care was given with dil basacağı and gauze. Oral evaluated with YBAD scale of patients in the implementation and control group for seven days and saliva pH measured and recorded. In the analysis of the data, the Chi-square test, Mann-Whitney U test, Kruskal-Wallis test and Spearman's Rank Order correlation were used. The results were evaluated at 80% confidence interval, significance p 0,05). There is a negative correlation between increase in age and YBADS score. (p0.05).In patients developing pneumonia, YBAD scale score is higher than patients who do not develop pneumonia and the difference between groups is statistically significant (p0,05). Sonuç: There was no difference between the frequency of pneumonia in patients without oral intake and nasogastric tube feeding after stroke, where two different oral care was performed. It was found that the oral health of patients developing pneumonia was weaker than those who did not develop pneumonia.

Ruh sağlığı, duygusal, psikolojik ve sosyal refahı içerir. Bireyin nasıl düşündüğünü, hissettiğini ve davrandığını etkiler. Stresle nasıl başa çıkacağını, başkalarıyla nasıl ilişki kuracağını ve seçimler yapabileceğini belirlemeye yardımcı olur. Doğa ile temas ruh sağlığını etkisi yanında, tıbbi tedaviyi desteklemek veya arttırmak için kullanılabilir. Bu konuda yapılan tüm araştırmalar incelendiğinde, doğanın tüm öğeleri ile insan ruh sağlığına pozitif etki yaptığı görülmektedir. Hemşirelik, sağlıklı/hasta bireyi tüm boyutları ile ele alan bir sağlık disiplinidir ve bireyi bütüncül olarak ele almak isteyen bir hemşirenin onu yaşadığı çevreden ayrı düşünmesi mümkün değildir. Bireyin yaşadığı çevre ve doğayla olan olumlu ilişkisi çoğu hastalığın başlangıç noktası olan stresi önlemeye ya da belirtilerini azaltmaya yardımcı olur. Dikkat çeken başka bir madde ise doğanın ruh sağlığına etkisi konusunda Türkiye'de sadece derleme makaleler yapılmış olmasıdır. Kanıta dayalı bir çalışma yapılmamıştır. Amaç: Doğa etkinliklerinin kronik ruhsal hastalığı olan bireylerin stres düzeylerine etkisini belirlemek Yöntem: Bu araştırma, yarı deneysel bir araştırmadır. Araştırmada, deney ve kontrol gruplarından oluşan kronik ruhsal hastalığı olan bireylerle yapılan doğa etkinliklerinin bu bireylerin stres düzeylerine etkisini değerlendirmek için ön-test son-test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Burdur Toplum Ruh Sağlığı Merkezi'nde yürütülmüştür. Uygulanan program tanışma ve eğitim(1 oturum),uygulama (3 oturum) olmak üzere 4 oturumdan oluşmuştur. Merkeze günlük düzenli gelen kişi sayısı 14'tür. Örneklem seçimine gidilmeyerek örnekleme dahil edilme koşullarını karşılayan bireyler örneklem grubunu oluşturmuştur. TRSM'ye düzenli gelen hasta sayısı pandemi sürecinde azaldığından deney grubu 7, kontrol grubu 5 kişiden oluşmuştur. Örneklem sayılarına yönelik hesaplanan güç analizi değeri Algılanan Stres Ölçeği öntest sontest puanına göre 0.82 bulunmuştur(d>0.80etki büyüklüğü kuvvetli). Bulgular: Yapılan doğa etkinliklerinden sonra deney ve kontrol grubu katılımcıların Doğayla İlişki Ölçeği (DİÖ) öntest-sontest puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır.Yalnızca deney grubu için doğaya bağlılık ve farkındalık ölçmeye yönelik maddeler içeren Dİ-Özbenlik alt ölçeği öntest ( =28.57± 7.45) ve sontest( =32.14 ± 4.98) puan ortalaması arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p=0.042) . Kontrol grubu katılımcıların ASÖ ön test puan ortalaması =25.00±6.51, sontest puan ortalaması =30.80± 6.05 olarak bulunmuştur (p=0.042). ASÖ algılanan stres alt ölçeğinde kontrol grubunun öntest ( =15.80 ± 4.14) – sontest ( =19.20±3.49) puan ortalamaları arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark bulunmuştur (p= 0.039). Deney ve kontrol grubunun ASÖ toplam ölçek sontest puan ortalaması arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir fark bulunmuştur (U = -2.359, p=0.018). Sonuç: Yapılan doğa etkinliklerinin stres düzeylerinde ve doğa ile ilgili bakış açılarında etkili olduğu görülmüştür. Yapılan bu araştırmada kontrol grubuna oranla daha az da olsa deney grubunda da görülen stres düzeyindeki artışın covid-19 salgını döneminde artan stresörlerin bir sonucu olduğu düşünülmektedir. Bu da doğada vakit geçirmenin stres düzeylerini kontrol etmeye yaradığını göstermektedir., Mental health includes emotional, psychological and social well-being. It affects how an individual thinks, feels and behaves. It helps determine how to deal with stress, relate to others, and make choices. Contact with nature can be used to support or enhance medical treatment, as well as to influence mental health. When all the studies on this subject are examined, it is seen that all the elements of nature have a positive effect on human mental health. Nursing is a health discipline that deals with the healthy/sick individual with all its dimensions, and it is not possible for a nurse who wants to deal with the individual holistically, to think of him/her separately from the environment he/she lives in. The individual's positive relationship with the environment and nature helps to prevent stress, which is the starting point of most diseases, or to reduce its symptoms. Another remarkable item is that only review articles has been made in Turkey on the effect of nature on mental health. No evidence-based study has been conducted. Aim: To define effect of nature activities on stress level of individuals who has chronic mental ilness Method: In the study, a quasi-experimental design with pre-test post-test control group was used to evaluate the effect of nature activities with individuals with chronic mental illness, consisting of experimental and control groups, on the stress levels of these individuals. It was carried out at Burdur Community Mental Health Center. The implemented program consisted of 4 sessions, including introduction and training (1 session), practice (3 sessions). The number of people who come to the center on a daily basis is 14. Sample selection was not made, and individuals who met the conditions for inclusion in the sample formed the sample group. Since the number of patients who came to TRSM regularly decreased during the pandemic, the experimental group consisted of 7 people and the control group consisted of 5 people. The power analysis value calculated for the sample numbers was found to be 0.82 according to the Perceived Stress Scale pretest posttest score (d>0.80→the effect size is strong). Results: After the nature activities, there was no statistically significant difference between the pretest-posttest mean scores of the experimental and control group participants on the Nature Relationship Scale (NRS) (p>0.05). A statistically significant difference was found between the pretest ( X =28.57± 7.45) and posttest ( X =32.14 ± 4.98) mean scores of the DI-Self subscale, which includes items to measure attachment to nature and awareness, only for the experimental group (p=0.042). The PSS pretest mean score of the participants in the control group was found to be X =25.00±6.51, and the posttest mean score was X =30.80 ± 6.05 (p=0.042). A statistically significant difference was found between the pretest (15.80 ± 4.14) and posttest ( X =19.20±3.49) mean scores of the control group in the PSS perceived stress subscale (p= 0.039). A statistically significant difference was found between the PSS total scale posttest mean scores of the experimental and control groups (U = -2.359, p=0.018). Conclusion: It was observed that nature activities were effective in stress levels and perspectives on nature. In this recent period when we are faced with the COVID19 epidemic, individuals with chronic mental illness have been exposed to much more stress factors. In this study, it is thought that the increase in the stress level seen in the experimental group, albeit less than in the control group, is a result of the increased stressors in this period. This shows that spending time in nature helps to control stress levels.

Amaç: Bu çalışma pandemi döneminde emzirme konusunda oluşabilecek bilgi kirliliğini ortadan kaldırarak Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'nde (YYBÜ) bebeği yatan annelere verilen emzirme eğitiminin emzirme başarılarına etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Method: Araştırma tek gruplu ön test-son test yarı deneysel bir çalışma olarak Mayıs 2021-Kasım 2021 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırma örneklemini, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi YYBÜ'de yatan 37-42 hafta arası term bebekleri olan 73 anne oluşturmaktadır. Yenidoğan Yoğun Bakımda bebeği yatan anneler ile yüz yüze görüşülerek, Emzirme & Pandemide Emzirme başlıklı emzirme eğitim kitapçığı eğitim materyali olarak kullanılarak yüz yüze görüşme yöntemi ile emzirme eğitimi verildi. Kitapçığın bir örneği anneye verildi. Eğitim; araştırmacının kendisi tarafından sözlü anlatımla, bebek ve anne üzerinde uygulamalı olarak ve soru-cevap şeklinde geri bildirim alınarak uygulandı. Emzirme eğitimi yaklaşık 60 dakika, gözlemleme ise her iki göğüs için toplam 30 dakika sürdü. Taburculuk öncesi anne ile tekrar planlama yapılarak annenin emzirme bilgisini tekrar değerlendirmek amacıyla ''Emzirme Bilgisi Değerlendirme Formu''nun doldurulması sağlanarak, bebeğini emzirmesi ''LATCH Emzirme Tanılama Ölçeği'' ile yeniden değerlendirildi. Araştırmanın verilerinin analizi SPSS 25.0 programı ile yapılmıştır. Anne ile bebeğin bazı tanıtıcı özellikleriyle emzirme ve COVID-19 bulgularının tespitinde tanımlayıcı istatistikler (yüzde analizi, frekans, aritmetik ortalama, standart sapma) kullanılmıştır. Annelerin emzirme bilgisi ve başarılarına ait ön test ve son test bulgularının karşılaştırılması ise ilişkili örneklemler (bağımlı gruplar) t testi ile yapılmıştır. Çalışmanın analizleri %95 güven aralığında, anlamlılık düzeyi p, Purpose: This study was conducted to evaluate the effect of breastfeeding education given to mothers whose babies were hospitalized in the Neonatal Intensive Care Service on breastfeeding success by eliminating the information pollution that may occur about breastfeeding during the pandemic period. Method: The research was carried out between May 2021 and November 2021 as a single group pretest-posttest quasi-experimental study. The research sample consists of 73 mothers with term babies between 37-42 weeks, hospitalized in İzmir Katip Çelebi University Atatürk Training and Research Hospital NICU. Breastfeeding training was provided by face-to-face interview method, by interviewing the mothers whose babies were hospitalized in the Neonatal Intensive Care Unit and using the breastfeeding training booklet titled Breastfeeding & Breastfeeding in Pandemic as training material. A copy of the booklet was given to the mother. Education; It was applied by the researcher himself orally, on the baby and mother, and by receiving feedback in the form of questions and answers. Breastfeeding training took approximately 60 minutes, and observation took a total of 30 minutes for both breasts. By re-planning with the mother before discharge, the "Breastfeeding Information Evaluation Form" was filled in order to reevaluate the mother's breastfeeding knowledge, and her breastfeeding was re-evaluated with the "LATCH Breastfeeding Diagnostic Scale". SPSS (Statistical Package for Social Sciences) for Windows 25.0 program was used in the analysis of the data obtained in the study. Frequency and percentage analysis and descriptive statistics such as arithmetic mean and standard deviation were used to detect some descriptive features of the mother and baby, as well as breastfeeding and COVID-19 findings. The comparison of the pre-test and post-test findings of the mothers' breastfeeding knowledge and achievements was made with the related samples (dependent groups) t-test. The analyzes of the study were evaluated at the 95% confidence interval, at the p

Amaç: Koroner Arter Hastalarına verilen web temelli eğitimin hastalığa uyuma ve öz bakım yönetimi üzerine olan etkisinin incelenmesidir. Yöntem: Bu çalışma randomize kontrollü olarak Şubat 2020 ile Ağustos 2021 tarihleri arasında İMAEH kardiyoloji kliniği ve polikliniğine KAH tanısı ile başvuran 26 deney, 27 kontrol grubu ile birlikte toplam 53 hasta ile yapılmıştır. Verilerin toplanmasında Hasta Bilgi Formu, Kronik Hastalıklarda Öz-Bakım Yönetimi Ölçeği (SCMP-G), Uyum Soru Formu kullanılmıştır. Hasta eğitimi web sitesi ve eğitim el kitabı ile sunulmuştur. Eğitim 4 hafta boyuca uygulanmıştır. Eğitim öncesi ve sonrası ölçekler tekrarlanmıştır. Verilerin analizlerinde SPSS 15.0 paket programı kullanılmıştır. Bulgular: Her iki eğitim grubunda da çoğunluk erkektir. Yaş ortalaması 48.56±6.86'dır. 4 hafta süren eğitim sonrasında deney ve kontrol grubu hastalarının öz bakım yönetimi puan ortalamaları arasında anlamlı bir fark bulunmuştur (p, Objective: The aim of this study is to examine the effect of web-based education given to Coronary Artery Patients on adaptation to the disease and self-care management. Method: This randomized controlled study was conducted with a total of 53 patients, including 26 experimental and 27 control groups, who applied to IMAEH cardiology clinic and outpatient clinic with the diagnosis of CAD between February 2020 and August 2021. Patient Information Form, Self-Care Management Scale in Chronic Diseases (SCMP-G), Compliance Questionnaire were used to collect data. It is presented with the patient education website and the training handbook. The training was implemented for 4 weeks. The scales were repeated before and after the training. SPSS 15.0 package program was used in the analysis of the data. Results: The majority of both education groups are male. The mean age is 48.56±6.86. After 4 weeks of training, a significant difference was found between the self-care management mean scores of the intervention and control group patients (p

Giriş: Günümüzde yeme bağımlılığı toplumda sıklığı giderek artan bir halk sağlığı sorunudur. Yeme bozuklukları ve sebep olan risk faktörleri önceki çalışmalarda incelenirken yeme bağımlılığı ayrı bir başlık olarak çalışılmaya yeni başlanmıştır. Yeme bağımlılığı ile başvuran sıklığında kadın populasyonun çokluğu göze çarpmış olup; kadınlara yönelik risk faktörlerinin çalışılmasına ihtiyaç duyulmaktadır. Amaç: Bu çalışmada, yetişkin bağlanma stillerinin ve çocukluk çağı travmalarının yeme bağımlılığına etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırma tipi olgu-kontrol çalışmasıdır. Araştırmada olgu grubunda 100, kontrol grubunda 100 kişi olacak şekilde 200 kişi oluşturmuştur. Bursa Nilüfer ilçesinde bulunan Ertuğrul Eğitim Aile Sağlığı Merkezi, Uludağ Üniversitesi Aile Sağlığı Merkezi ve Esentepe Aile Sağlığı Merkezi'ne sağlık hizmetleri için gelen ve çalışmayı kabul eden kadın katılımcılardan veri toplama süreci gerçekleştirilmiştir. Araştırmada kişisel bilgi formu, yeme bağımlılığını ölçmek için Yale Yeme Bağımlılığı Ölçeği, yetişkin bağlanma stillerini ölçmek için İlişki Ölçekleri Anketi ve travmaları tespit etmek için Çocukluk Çağı Travmalar Ölçekleri kullanılmıştır. Mann-Whitney U, lojistik regresyon, Ki-kare, Fischer exact sınamaları, Kruskal-Wallis testi analizleri kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmada sosyo-demografik değişkenlerin yeme bağımlılığına etkisini inceleyen ikili araştırma analizleri sonuçlarına göre; yaş, çocuk sahibi olmak, gelir düzeyi, çalışma durumu, eğitim durumunun bir etkisi bulunmamakla birlikte BKİ değerinin yüksek olması kadınlarda yeme bağımlılığı riskini arttırmaktadır. Yaş değişkeni birebir etki eden bir değişken olarak çıkmasa da, yaş aldıkça BKİ değerinin yükseldiğini gösteren analiz sonucunda yaş değişkeninin de yeme bağımlılığına götüren edilgen bir risk faktörü olarak saptanmıştır. Araştırmada erken yaşlarda duygusal istismar, fiziksel istismar, fiziksel ihmal ve duygusal ihmalin olduğu kadınlarda yeme bağımlılığı riskini arttırmaktadır. Yetişkinlikte bağlanma stillerinde kayıtsız bağlanma stilinin yeme bağımlılığı riskini arttırmakta ve yeme miktarını kontrol edebilme inancını azaltmaktadır. Sonuç: Kadınlarda travmaların varlığının ve yetişkin dönemdeki bağlanma stillerinin yeme bağımlılığında önemli risk faktörleridir. Yeme bağımlılığı ile ilgili tedavilerde kadınların bağlanma stilleri ve travmaları incelenmeli ve göz önünde bulundurulmalıdır., Introduction: Today, food addiction is an increasing public health problem in the society. While eating disorders and the risk factors that cause it have been examined in previous studies, food addiction has only just begun to be studied as a separate topic. The majority of the female population was observed in the frequency of presenting with food addiction, and there is a need to study the risk factors for women. Objective: In this study, it was aimed to determine the effects of adult attachment styles and childhood traumas on food addiction. Materials and Methods: The research type is case-control study. In the study, 200 people consisted of 100 people in the case group and 100 people in the control group. Data collection process was carried out from female participants who came to Ertuğrul Education Family Health Center, Uludağ University Family Health Center and Esentepe Family Health Center for health services in Bursa Nilüfer district and accepted to work. Personal information form, Yale Eating Addiction Scale to measure food addiction, Relationship Scales Questionnaire to measure adult attachment styles, and Childhood Trauma Scales to detect traumas were used in the study. Mann-Whitney U, logistic regression, Chi-square, Fischer exact tests, Kruskal-Wallis test analyzes were used. Findings: According to the results of the dual research analyzes examining the effects of socio-demographic variables on food addiction in the study; Although age, having a child, income level, employment status, and educational status have no effect, high BMI increases the risk of food addiction in women. Although the age variable did not appear as a directly affecting variable, as a result of the analysis showing that the BMI value increases as the age increases, the age variable was also determined as a passive risk factor leading to food addiction. In the study, emotional abuse at an early age increases the risk of food addiction in women with physical abuse, physical neglect and emotional neglect. In adult attachment styles, dismissive avoidant style increases the risk of food addiction and decreases the belief that one can control the amount of eating. Conclusion: The presence of traumas in women and attachment styles in adulthood are important risk factors for food addiction. Attachment styles and traumas of women should be examined and considered in treatments related to food addiction.

Amaç: Bu çalışma; Meme kanserli bireylere yönelik geliştirilen animasyon video eğitiminin, meme kanserli bireylerde radyodermatit gelişimine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Çalışma randomize ön test son test kontrollü yarı deneysel olarak Eylül 2019-Mayıs 2020 tarihleri arasında T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık Bilimleri Üniversitesi İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Bornova Ek Bina bünyesinde hizmet veren radyasyon onkolojisine başvuran, araştırmanın alınma ölçütlerini karşılayan, araştırmaya katılmaya gönüllü meme kanserli bireyler ile yürütülmüştür. Çalışmada ölçüm aracı olarak; Birey Tanıtım Formu, Radyasyon İle İlişkili Cilt Değerlendirme Formu, Bilgi Değerlendirme Formu, FACT-B yaşam kalitesi ölçeği kullanılmıştır. Çalışmanın verileri; radyoterapi öncesi (0. ay), radyoterapi sonrası (1. Ay) ve radyoterapi sonrası üçüncü ay (3. ay) olmak üzere üç kez yüz yüze görüşme/telefon görüşmesi ile toplanmıştır. Uygulama grubunda yer alan meme kanserli bireylere tedavi boyunca animasyon video izletilmiştir. Bireylere verilen kullanıcı girişi ve şifre ile videoyu izlemeleri konusunda hatırlatmalar yapılmıştır. Toplamda 3 değerlendirme yapılmıştır. Bu süreçte kontrol grubunda yer alan meme kanserli bireylerin standart bakım almaları sağlanmıştır. Çalışmanın yürütülmesi için gerekli etik kurul ve kurum izinleri alınmıştır. Bulgular: Uygulama grubunun animasyon video eğitimi sonrası 1. ve 3. ay bilgi puanlarının başlangıç puanlarına göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Uygulama grubu katılımcılarının 1. ay ve 3. ay bilgi puanlarının, kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu görülmüştür. Uygulama grubunun başlangıç, 1. ay ve 3. ay FACT-B toplam puan ortalamaları arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark olduğu görülmüştür (p, Purpose: This study was conducted to examine the effect of animation video training created for individuals with breast cancer on the development of radiodermatitis in individuals with breast cancer. Methods: The study was performed as a random pre-test post-test pattern between September 2019 and May 2020 in T.C. Ministry of Health Sciences University İzmir Tepecik Training and Research Hospital Bornova Annex Building. The studies were conducted with breast cancer individuals who applied to radiation oncology, met the inclusion criteria of the study, and volunteered to participate in the study. As a measurement tool in the study; Individual Identification Form, Radiation-Related Skin Evaluation Form, Information Evaluation Form, FACT-B quality of life scale were used. The data of the study; The data were collected by face-to-face/telephone interviews three times before radiotherapy (0. month), after radiotherapy (1. month), and third month (3rd month) after radiotherapy. An animation video was watched throughout the treatment to individuals with breast cancer. Reminders were made to watch the video with the user login and password given to the individuals. In this process, individuals with breast cancer in the control group were provided with standard care, without being shown the videos. A total of 3 evaluations were made. Necessary ethics committee and institutional permissions were obtained for the conduct of the study. Results: It was determined that the 1st and 3rd month knowledge scores of the treatment group after the animation video training were higher than the initial scores. It was observed that the 1st month and 3rd month knowledge scores of the treatment group participants were higher than the control group. It was observed that there was a statistically significant difference between the baseline, 1st month and 3rd month FACT-B total score averages of the treatment group (p

Bu çalışmada, Anadolu'da diyabete karşı geleneksel olarak kullanılan bitkilerden Cerasus mahaleb var. mahaleb meyveleri ve tohumları ile Amygdalus communis L. tohumları ve tohum kabukları "Türkiye'nin Etnobotanik Veri Tabanı"nda yapılan tarama ile araştırma materyali olarak belirlenmiştir. Örneklerden, hekzan, diklorometan, etanol, etanol:su (80:20) ve su ekstreleri 2 farklı yöntemle hazırlanmıştır. Ekstrelerin total fenolik içerikler spektroskopik yöntemle belirlenmiştir. Elde edilen ekstrelerin in vitro antidiyabetik etki potansiyellerini belirlemek amacıyla α-glukozidaz inhibitör aktiviteleri araştırılmıştır. C. mahaleb meyvelerinin etanol ekstresinde %21.89, C. mahaleb tohumlarının su ekstresinde %7.15, A. communis tohumlarının su ekstresinde ise %7.24 oranında α-glukozidaz enzim inhibitör aktivite saptanmıştır (1.6 mg/ml akarboz: %74.60)., In this study, Cerasus mahaleb var. mahaleb fruits and seeds, Amygdalus communis L seeds and seed pods, which are traditionally used against diabetes in Anatolia, were determined as research material by scanning the "Ethnobotanical Database of Turkey". From these samples, heksane, dichloromethane, ethanol, ethanol:water (80:20) and water extracts were prepared with two different methods. Total phenolic contents of extracts were determined by spectrophotometric method. In order to determine the in vitro antidiabetic effect potential of the obtained extracts, α-glucosidase inhibitory activities were investigated. The α-glucosidase enzyme inhibitory activity was found to be 21.89% in the ethanol extract of C. mahaleb fruits, 7.15% in the water extract of the C. mahaleb seeds, and 7.24% in the water extract of the A. communis seeds (1.6 mg/ml acarbose: 74.60%).

Bu araştırma, YYBÜ'nde tedavi gören preterm bebekler ve anneleri arasındaki görüntülü görüşmenin bebeklerin fizyolojik parametrelerine ve anne-bebek bağlanmasına etkisini belirlemek amacıyla 17 Mart 2021- 15 Aralık 2021 tarihleri arasında, T.C. Sağlık Bakanlığı Balıkesir Atatürk Şehir Hastanesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'nde yürütülmüştür. Araştırma prospektif, randomize kontrollü, deneysel bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini 75 preterm bebek ve annesi oluşturmaktadır, örneklem belirlemede güç analizi kullanılmıştır (G*Power, 3.1.9.2). Verilerin toplanmasında "Anneye Ait Tanıtıcı Bilgi Formu", "Preterm Bebek Tanıtıcı Bilgi Formu", "Preterm Bebek Fizyolojik Parametreler İzlem Formu" ve ''Anne-Bebek Bağlanma Ölçeği (ABBÖ)'' kullanılmıştır. Araştırmada; YYBÜ'nde yatan preterm bebek ve annesi arasında görüntülü görüşmenin sağlandığı grup (Görüntülü Görüşme Grubu), YYBÜ'nde yatan preterm bebek ve annesi arasında görüntülü görüşme sırasında annenin bebeğine ninni söylediği grup (Görüntülü Görüşmede Ninni Söylenen Grup) ve kontrol grubu olmak üzere üç grup bulunmaktadır. Anne ve preterm bebek arasındaki görüntülü görüşmeler akıllı cihazlar aracılığı ile ''Zoom'' uygulaması üzerinden yapılmıştır. Veriler çalışma öncesi, sırası ve sonrası dönemde araştırmacı tarafından toplanmıştır. Araştırmada Görüntülü Görüşme, Görüntülü Görüşmede Ninni Söylenen ve Kontrol gruplarının çalışma öncesi, çalışma sonrası (7. gün) ve çalışmanın 30. günü ölçülen ABBÖ puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur. Görüntülü Görüşme ve Görüntülü Görüşmede Ninni Söylenen grubun çalışma sonrası (7. gün) ve çalışmanın 30. günü ABBÖ puanı çalışma öncesi ABBÖ puanından fazla olduğu saptanmıştır (p, This study aims to determine the effect of video calls between preterm infants and their mothers treated in the Neonatal Intensive Care Unit (NICU) on the physiological parameters of infants and maternal-infant bonding. The study was carried out between March 17, 2021, and December 15, 2021, in the NICU of the Turkish Ministry of Health, Balıkesir Atatürk City Hospital. The study is a prospective, randomized controlled, experimental study. The sample of the study consists of 75 preterm infants and their mothers. Power analysis was used for sampling (G*Power, 3.1.9.2). "Mother's Descriptive Information Form," "Preterm Baby Descriptive Information Form," "Preterm Baby Physiological Parameters Follow-up Form," and "Maternal-Infant Bonding Scale (MIBS)" were used to collect the data of the study. There were three groups in the study: the group in which the video call was provided between the preterm baby in the NICU and his mother (Video Call Group), the group in which the mother sang a lullaby to her preterm baby in the NICU during the video call (Video Call with Lullaby Group), and the control group. Video calls between the mother and the preterm infant were made via smart devices with the "Zoom" application. The data were collected by the researcher before, during, and after the study. A statistically significant difference was found between the MIBS scores of the Video Call Group, Video Call with Lullaby Group, and control group measured before the study, 30th day of the study, and post-study (7th day), and. MIBS scores of Video Call Group and Video Call with Lullaby Group on the 30th day of the study and post-study (7th day) were found to be higher than pre-study MIBS scores (p

Amaç: Monolitik zirkonya materyali son yıllarda klinik endikasyon çeşitliliğinin artması ile ve materyal bilimindeki gelişmelerin sayesinde protetik diş hekimliğinde restorasyon materyalleri arasında oldukça önemli bir yere sahiptir. Bu tez çalışmasında, iki farklı yöntem ile renklendirilmiş stabilize edici oksit ve faz içeriği değişkenlik gösteren monolitik zirkonya materyallerinde, çeşitli yüzey bitirme işlemleri, kimyasal yaşlandırma ve renklendirici ajan uygulamalarını takiben görülebilecek olası renk değişikliği, yüzey pürüzlülüğü ve temas açısı farklılıklarını in-vitro olarak incelemek amaçlanmıştır. Yöntem: %4-6 Y2O3 içerikli (Vita YZ HT, Vita Zahnfabrik, Bad Sackingen, Almanya) ve %9,32 Y2O3 içerikli (CopraSmile, Whitepeaks Dental Solutions GmbH&Co, Essen, Almanya) renkli ve renksiz translüsent zirkonya bloklardan 144 adet disk şeklinde örnek (1.2 mm Ø ± 0.2 mm) kazıma yöntemi ile hazırlandı. Renksiz bloklardan kazınan örneklere renklendirme sıvısı ile sinterlenme öncesinde internal renklendirme yapıldı. Örneklere ağız içi okluzal aşındırmayı taklit eden bir pürüzlendirme işlemi sonrasında glaze, ağız içi polisaj kiti (NTI, NTI-Kahla GmbH Rotary Dental Instruments, Kahla, Almanya) ve polisaj pastası içeren ağız içi polisaj seti (OptraFine, Ivoclar Vivadent AG, Schaan, Liechstenstein) ile yüzey bitirme işlemleri uygulandı (n=12). Ardından, örneklere pH değeri 2,4 olan %4’lük asetik asit çözeltisinde kimyasal yıpratma işlemi termostatik çalkalama cihazında (4080 Incubator Shaker, Herasau, İsviçre) 18 saat boyunca 80°C’ye kadar kademeli sıcaklık artışı ile uygulandı. Son aşamada, 2 gr granül kahve (Nescafe Classic, Nestle, İstanbul, Türkiye) ve 200 ml kaynar su ile renklendirici ajan karışımı hazırlandı ve örnekler 7 gün boyunca bu karışımda bekletildi. Tüm örneklerin başlangıçta, yüzey bitirme işlemi sonrasında, yaşlandırma sonrasında yüzey pürüzlülükleri manuel profilometre yardımıyla (Sj 201, Mitutoyo Corp, Kawasaki, Japonya), temas açıları ise temas açısı mikroskobu ile (Krüss GmbH, Hamburg, Almanya) ölçüldü. ΔE hesaplaması için gereken L, a, b değerleri de Vita Easyshade Spektrofotometre (Vita Zahnfabrik, Bad Sackingen, Almanya) ile başlangıçta, yüzey bitirme işlemi sonrasında, yaşlandırma sonrasında ve renklendirici ajan sonrasında ölçüldü. Elde edilen verilerin istatistiksel analizi IBM SPSS Statistics for Windows, Version 25.0.(IBM Corp. Released 2017, Armonk, NY) paket programında tamamlandı. Bulgular: 3Y-TZP translüsent bloklardan elde edilen 72 adet örneğin başlangıç temas açısı ölçümlerinde ortalama ve standart sapma 39,21±5,88 derecedir. 5Y-PSZ translüsent bloklardan elde edilen örneklerin başlangıç temas açısı ölçümlerinin ortalaması ve standart sapma 36,21±6,79 derecedir. Gruplar 3: 3Y-TZP, 5: 5Y-PSZ, Ö: Önceden renkli (preshaded), S: Sonradan renklendirilen (sinterlenme öncesi renklendirilen) bleach blok, G: Glaze, AP: Ağız içi parlatma kiti ve PP: Polisaj pastası içeren polisaj seti olarak kodlandırılmıştır. 3 Ö G, 3 Ö AP, 3 Ö PP, 3 S G, 3 S AP, 3 S PP, 5 Ö G, 5 Ö AP, 5 Ö PP, 5 S G, 5 S AP ve 5 S PP temas açı ortalama ve standart sapma değerleri sırasıyla 37,17±5,81, 41,67±4,46, 53,42±6,80, 31,75±5,93, 45,58±7,80, 47,42±3,32, 34,08±6,22, 38,83±7,16, 43,92±6,29, 28,33±6,30, 33,17±8,18 ve 43,42±6,10 derecedir. 3 Ö G, 3 Ö AP, 3 Ö PP, 3 S G, 3 S AP, 3 S PP, 5 Ö G, 5 Ö AP, 5 Ö PP, 5 S G, 5 S AP ve 5 S PP Ra değerleri ortalama ve standart sapma değerleri sırasıyla 1,31±0,29, 0,84±0,21, 0,77±0,28, 1,44±0,36, 0,95±0,34, 0,60±0,21, 1,29±0,22, 0,71±0,18, 0,81±0,25, 1,13±0,24, 0,86±0,25 ve 0,96±0,27 şeklindedir. Ayrıca, ΔE1 değerleri tüm gruplarda eşik değerin altındadır. ΔE6 değerleri ise eşik değeri aşmıştır; her grupta en düşük değerler AP, en yüksek değerler PP grubundadır. Sonuç: Düşük yttrium içerikli, yüksek yttrium içerikli, önceden ve sonradan renklendirilmiş glaze uygulaması gruplarının hepsinde (3 Ö, 3 S, 5 Ö, 5 S) temas açısı değerleri azalmıştır. Kimyasal yaşlandırma sonrasında tüm grupların temas açılarında artış vardır. Düşük yttrium içerikli, yüksek yttrium içerikli, önceden ve sonradan renklendirilmiş glaze uygulanan grupların tümünün (3 Ö, 3 S, 5 Ö, 5 S) Ra değerleri, ağız içi polisaj kiti (AP) ve polisaj pastası içerikli polisaj seti (PP) gruplarına göre daha yüksektir. Kimyasal yaşlandırma sonrasında tüm gruplarda Ra değerleri artmıştır. Yüzey bitirme işlemi ve kimyasal yaşlandırmanın oluşturduğu renk değişimi değerleri eşik değerin altındadır ancak kahve renklendirmesi sonrasında tüm kübik zirkonya gruplarında değerler eşik değerin üzerine çıkmıştır., Purpose: Monolithic zirconia has a very important place among restoration materials in prosthetic dentistry, owing to the increase in the variety of clinical indications and developments in material science in recent years. This PhD thesis aims to investigate the color stability, surface roughness and contact angle differences that can be observed after various surface finishing methods, chemical aging (acid corrosion) and coloring agent applications in preshaded and internally shaded monolithic zirconia materials whose Y2O3 and cubic phase content vary. Method: Disc-shaped samples (1.2 mm Ø ± 0.2 mm) (n=144) were prepared by subtractive milling of preshaded and bleach monolithic zirconia blocks with 4-6% Y2O3 content (Vita YZ HT, Vita Zahnfabrik, Bad Sackingen, Germany) (n=72) and 9.32% Y2O3 content (CopraSmile, Whitepeaks Dental Solutions GmbH&Co, Essen, Germany) (n=72). The samples milled from the bleach blocks were internally shaded with the coloring liquid and sintered. In order to symbolise the intraoral occlusal grinding process, Z-Cut (NTI-Kahla GmbH Rotary Dental Instruments, Kahla, Germany) diamond burs were used. Then, various surface finishing&polishing methods including glaze, intraoral polishing kit (NTI, NTI-Kahla GmbH Rotary Dental Instruments, Kahla, Germany) and intraoral polishing set with a diamond paste (OptraFine, Ivoclar Vivadent AG, Schaan, Liechstenstein) were applied 12 samples of each 4 subgroups. All samples were aged chemically in a 4% acetic acid solution (pH=2.4) for 18 hours in a thermostatic shaking device (4080 Incubator Shaker, Herasau, Switzerland). The temperature was gradually increased up to 80°C. Following this step, a coloring agent coffee solution (2 g of granulated coffee (Nescafe Classic, Nestle, Istanbul, Turkey) and 200 ml of boiling water), was prepared and the samples were kept in this mixture for 7 days. Surface roughness and contact angles of all samples at the beginning, after surface finishing and after chemical aging was measured by a manual profilometer (Sj 201, Mitutoyo Corp, Kawasaki, Japan) and contact angle goniometer microscope (Krüss GmbH, Hamburg, Germany). The L, a, and b values were measured at the beginning and after each step of surface polishing, chemical aging and coloring agent application with the help of Vita Easyshade Spectrophotometer (Vita Zahnfabrik, Bad Sackingen, Germany). The ΔE values were calculated according to the formula. Statistical analysis of the obtained data was completed with IBM SPSS Statistics for Windows, Version 25.0.(IBM Corp. Released 2017, Armonk, NY) program. Results: The mean and standard deviation of the initial contact angle measurements of 72 samples obtained from 3Y-TZP translucent blocks were 39.21±5.88 degrees. The mean and standard deviation of the initial contact angle measurements of the samples obtained from the 5Y-PSZ translucent blocks were 36.21±6.79 degrees. The sub-groups were given codes as %3: 3Y-TZP, %5: 5Y-PSZ, Ö: Preshaded, S: Bleach, G: Glaze, AP: Intraoral polish kit, PP: Intraoral polish set containing polishing paste. The mean and standard deviation of contact angle values of 3 Ö G, 3 Ö AP, 3 Ö PP, 3 SG, 3 S AP, 3 S PP, 5 Ö G, 5 Ö AP, 5 Ö PP, 5 SG, 5 S AP and 5 S PP groups are 37.17±5.81, 41.67±4.46, 53.42±6.80, 31.75±5.93, 45.58±7.80, 47.42±3.32, 34.08±6.22, 38.83±7.16, 43.92±6.29, 28.33±6.30, 33.17±8.18 and 43.42±6.10 degrees, respectively. The mean and standard deviation of Ra values of 3 Ö G, 3 Ö AP, 3 Ö PP, 3 SG, 3 S AP, 3 S PP, 5 Ö G, 5 Ö AP, 5 Ö PP, 5 SG, 5 S AP and 5 S PP groups are 1.31±0.29, 0.84±0.21, 0.77±0.28, 1.44±0.36, 0.95±0.34, 0.60±0.21, 1.29±0.22, 0.71±0.18, 0.81±0.25, 1.13±0.24, 0.86±0.25, and 0.96±0.27, respectively. ΔE1 values are below the threshold value, but after the coffee agent, the ΔE6 values exceeded the threshold value in all groups. Among the ΔE6 groups, the lowest ΔE1 values were observed in AP groups, whereas the PP groups exhibited the highest values in all groups. Conclusion: Contact angle values decreased in all groups of glaze application with low yttrium content, high yttrium content, pre-shaded and internal shaded specimens (3 Ö, 3 S, 5 Ö, 5 S). After chemical aging, the contact angles were increased in all groups. Ra values of all (3 Ö, 3 S, 5 Ö, 5 S) glazed groups with low yttrium content, high yttrium content, pre-shaded and internal shaded is higher when compared to the intraoral polishing kit (AP) and polishing set with polishing paste (PP) groups. The Ra values increased in all groups after chemical aging. ΔE values after surface finishing and chemical aging were below the threshold value, but ΔE6 values after the chemical aging and coloring agent exceeded the threshold value in all cubic zirconia groups.

Amaç: Araştırma, çocuk yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalarının ağız sağlığı durumlarını değerlendirmek amacıyla planlanmış tanımlayıcı tipte bir çalışmadır. Gereç ve yöntem: Araştırma, Haziran 2021 – Eylül 2021 tarihleri arasında İzmir Demokrasi Üniversitesi Buca Seyfi Demirsoy Eğitim ve Araştırma Hastanesi Buca Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Ek Binası, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesi, Dokuz Eylül Üniversitesi Uygulama ve Araştırma Hastanesi Nevvar ve Salih İşgören Çocuk Hastanesi çocuk yoğun bakım ünitelerinde gerçekleşmiştir. Örneklem seçiminde küme örnekleme yöntemine gidilerek (n=88) hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların ağız sağlığı değerlendirmesinde, Hasta Tanıtım Bilgi Formu ve Ağız Değerlendirme Rehberi (ADR) kullanılmıştır. Araştırmanın yürütüldüğü hastanelerden ve çalışmaya dahil edilen hastaların yakınlarından yazılı izin alınmıştır. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 60,96±9,971 (min=2, max=204) aylıktır. Hastaların %29,5'i solunum sistemi hastalıklarına, %61,4'ü yapay solunum yapmakta %93,2'si ağız yolu dışından beslenmektedir. Çocuk yoğun bakım ünitelerinin hiçbirinde ADR kullanılmamaktadır. Hastalara uygulanan günlük ağız bakımı sıklığı ortalaması 3,30±1,224 (min=1, max=6) olup kullanılan ağız bakımı yöntemi olarak en çok gazlı bez sarılı dil basacağı (%98,9) kullanıldığı, ağız bakımında %54,5 oranında serum fizyolojik kullanıldığı tespit edilmiştir. Yapay solunum yapan hastalara uygulanan ağız bakım sıklığı günde (3,56±1,160 defa) olup, spontan solunum yapanlar (2,88±1,225) ile arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p0,05). ADR puanı ile ağız bakımı uygulama sıklığı arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p, Objective: The research is a descriptive study designed to evaluate the oral health status of hospitalized children in pediatric intensive care units. Material and method: The research was conducted between June 2021 and September 2021, Izmir Democracy University Buca Seyfi Demirsoy Training and Research Hospital Buca Obstetrics and Pediatrics Annex Building, Ege University Medical Faculty Children's Hospital, Dokuz Eylul University Practice and Research Hospital Nevvar and Salih İşgören Children's Hospital of pediatric intensive care units. The patients were included in the study by using the cluster sampling method in the selection of the sample (n=88). Patient Identification Information Form and Oral Assessment Guide (OAG) were used for oral health assessment of patients. It was taken written consents from the hospitals where the research was carried out and from the relatives of the patients Results: The mean age of the patients was 60.96±9.971 (min=2, max=204) months. 29.5% of the patients have respiratory system diseases, 61.4% of the patients with artificial respiration, 93.2% of them were the patient fed apart from orally. OAG is not used in any of the pediatric intensive care units. The average frequency of daily oral care applied to the patients were 3.30±1,224 (min=1, max=6) and the most used oral care method was a gauze-wrapped tongue depressor (98.9%) and it has been determined that 54.5% of saline is used in oral care. The frequency of oral care applied to patients with artificial respiration was (3.56±1,160 times) per day, and a statistically significant difference was found between those with spontaneous breathing (2.88±1.225) (p0.05). A significant correlation was found between the OAG score and the frequency of oral care application (p

Migren, genellikle tek taraflı 4-72 saat arasında sürebilen baş ağrısı atakları ve beraberinde eşlik eden fotofobi, fonofobi, ozmofobi, bulantı, kusma, kraniyal allodini veya hareket duyarlılığı gibi farklı semptomlarla karakterize edilen nörolojik bir hastalıktır. Kronik migren dünya nüfusunun yaklaşık %2'sini etkilemektedir. Migren epidemiyolojisi ülkelere, cinsiyete, yaşa ve sosyokültürel farklılıklara göre değişiklik gösterir. Türkiye'de 15-55 yaş arası hastalarda migren prevalansının %16.4 olduğu ve yaklaşık 8 milyon kişinin migren hastası olduğu tahmin edilmektedir. Migren hastalarının %75'i ayda 4 gün veya daha uzun süre migren ağrısı çekmektedir. Bu kadar yaygın rastlanan bir rahatsızlığın böylesine sık bir şekilde yaşanması migrenin kişiye ve topluma maliyetini sosyal ve ekonomik olarak çok yüksek boyutlara taşımaktadır. Hastalar; hastalığın iş, aile ve sosyal yaşamları üzerindeki etkisini azaltmak için tüm migren semptomlarını hızla kontrol edebilmek isterler. Migren tedavisinde, triptanlar yarar-zarar profilleriyle akut ve semptomatik tedavide birinci basamak alternatifleridir. Özellikle, spesifik olmayan analjeziklere yanıt vermeyen veya çok şiddetli ağrı çeken, mide bulantısının, sese ve ışığa duyarlılığın migren atağına eşlik ettiği ve ağrı yüzünden iş göremeyecek duruma gelen hastalar için tercih edilmektedirler. Eletriptan hidrobromür, orta ya da şiddetli migren ataklarının akut tedavisinde oral yoldan uygulanan, oldukça seçici bir serotonin 5-HT1B/1D reseptör agonistidir. Eletriptan hidrobromür genel olarak iyi tolere edilir, hastanın normal aktivitelerine hemen dönmesini sağlar, yaşam kalitesini iyileştirir ve uygun maliyetli bir tedavi seçeneğidir. Tüm bu bilgiler ışığında Eletriptan hidrobromür tez çalışmamız için etkin madde olarak belirlenmiştir. Yapılan çalışmalar, migren hastalarının %80-88'inin dozaj şekli olarak konvansiyonel tablet, kapsül veya ağızda dağılan tablet tercih ettiğini göstermiştir. Bazı hastalarda ağrıdan kaynaklanan kusma ve bulantı oral yolla ilaç alımını zorlaştırabilmektedir. Ayrıca, oral yolla kullanılan ilaçların gastrointestinal absorpsiyonu migren atakları sırasında önemli ölçüde bozabileceğini de belirtilmektedir. Tüm bu verilerin ışığında konvansiyonel olmayan dozaj şekillerinin migren tedavisindeki önemi ortaya çıkmaktadır. Eletriptan hidrobromür'ün Dünya ve Türkiye İlaç Piyasasında yalnızca tablet formülasyonları mevcuttur. Literatürlerde ise bukkal tablet, ağızda dağılan tablet ve film gibi farklı formülasyonları bulunmakla birlikte piyasada oral olmayan bir dozaj şekli yoktur. Tez çalışması kapsamında migren tedavisinde kullanılmak üzere Eletriptan hidrobromür içeren ağızda dağılan tablet, film ve in situ jel gibi farklı dozaj şekilleri geliştirilecek ve in vitro kalite kontrol testleri yapılacaktır. Formülasyonların ağız içine uygulamaya yönelik olması; hızlı etki, sistemik uygulamada görülen yan etkilerin azaltılması, gastrointestinal problemlerin engellenmesi, kolay kullanım ve bulantı/kusma şikayeti olan hastalarda kullanım kolaylığı açısından önemlidir. Ayrıca; yutma güçlüğü çeken hastalarda, oral yolla ilaç alımının güçleştiği durumlarda ve su olmadan ilaç alımını gerektiren durumlarda kullanılabilmeleri de oldukça avantajlıdır. Ağız içine uygulanan formülasyonların hazırlanmasının hem dozaj şekli çeşitliliğinin arttırılması, hem de hasta uyuncuna olumlu katkı sağlayacak etkin ve güvenilir formülasyonlar geliştirilmesi açısından farklı içeriklerle literatüre de yeni kazanımlar sağlanacağı düşünülmektedir. Elde edilmesi düşülen bir başka kazanımı da hazırlanan formülasyonların sağlıklı insan embriyonik epitelyal (HEK-293T) ve emriyonik fare fiblosblast (NIH/3T3) hücre hatları üzerine sitotoksik etkinliklerinin incelenmesi ve elde edilen çalışma sonuçlarının sonraki çalışmalara ışık tutacak olmasıdır., Migraine is a neurological disease characterized by unilateral headache attacks that can last between 4-72 hours and accompanying different symptoms such as photophobia, phonophobia, osmophobia, nausea, vomiting, cranial allodynia or movement sensitivity. Chronic migraine affects approximately 2% of the world's population. The epidemiology of migraine varies according to countries, gender, age and sociocultural differences. It is estimated that the prevalence of migraine in patients aged 15-55 in Turkey is 16.4% and approximately 8 million people suffer from migraine. 75% of migraine patients suffer from migraine pain for 4 days or more per month. Experiencing such a common ailment so frequently carries the cost of migraine to the individual and society to a very high level, both socially and economically. Patients want to be able to quickly control all migraine symptoms to reduce the impact of the disease on their work, family and social life. In the treatment of migraine, triptans are first-line alternatives for acute and symptomatic treatment with benefit-harm profiles. They are especially preferred for patients who do not respond to non-specific analgesics or suffer from severe pain, where nausea, sensitivity to sound and light accompanies a migraine attack, and who are unable to function due to pain. Eletriptan is an orally administered, highly selective serotonin 5-HT1B/1D receptor agonist for the acute treatment of moderate to severe migraine attacks. Eletriptan is generally well tolerated, allows the patient to return to normal activities immediately, improves quality of life and is a cost-effective treatment option. In the light of all this information, Eletriptan hydrobromide has been determined as the active ingredient for our project. Studies have shown that 80-88% of migraine patients prefer conventional tablets, capsules or orodispersible tablets as dosage forms. In some patients, vomiting and nausea caused by pain can make it difficult to take medication. It is also stated that orally administered drugs can significantly impair gastrointestinal absorption during migraine attacks. In the light of all these data, the importance of unconventional dosage forms in the treatment of migraine emerges. Eletriptan hydrobromide is only available in tablet formulations in the World and Turkish Pharmaceutical Markets. In the literature, although there are different formulations such as buccal tablets, orally disintegrating tablets and films, there is no non-oral dosage form in the market. Within the scope of the thesis, different dosage forms such as orally disintegrating tablets, films and in situ gels containing Eletriptan hydrobromide will be developed to be used in migraine treatment, and in vitro quality control tests will be carried out. The formulations are intended for oral administration; It is important in terms of rapid effect, reduction of side effects seen in systemic administration, prevention of gastrointestinal problems, easy use and ease of use in patients with nausea/vomiting complaints. Also; It is also very advantageous that they can be used in patients with swallowing difficulties, in situations where oral drug intake becomes difficult and in situations that require drug intake without water. It is thought that the preparation of oral formulations will provide new gains to the literature with different contents in terms of both increasing the diversity of dosage forms and developing effective and reliable formulations that will contribute positively to patient compliance. Another achievement of the thesis is to examine the cytotoxic activities of the prepared formulations on healthy human embryonic epithelial (HEK-293T) and mouse embryonic fibroblast (NIH/3T3) cell lines and the results of the study will shed light on future studies.

Düşünce Bozuklukları, şizofreninin en temel bulgularından biri olmakla birlikte madde bağımlılığında varlığı daha önce hiç araştırılmamıştır. Bu çalışmanın amacı bağımlılardaki düşünce bozukluklarının düzeyinin sağlıklı kontroller ve psikoz hastalarına göre farklılaşıp farklılaşmadığını tespit etmektir. Çalışmaya 29 madde bağımlısı (18 uyuşturucu, 11 alkol bağımlısı), 27 psikoz hastası ve 22 kontrol olmak üzere toplam 78 gönüllü katılmıştır. Katılımcılara Düşünce ve Dil Ölçeği (DDÖ) ile beraber sosyodemografik bilgiler içeren bir anket uygulanmıştır. Katılımcılar yaş, cinsiyet ve eğitim düzeyi olarak eşitlenmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre madde bağımlıları önemli oranlarda düşünce bozuklukları göstermektedir ve eğitim, çalışma durumu, aile geliri, yaşanılan bölge, sigara ve alkol kullanımı gibi değişkenler düşünce bozukluklarını etkilemektedir., Although Thought Disorders are one of the most fundamental findings of schizophrenia, their presence in substance dependence has never been investigated. The aim of this study is to determine whether the level of thought disorders in addicts differed from healthy controls and psychosis patients. A total of 78 volunteers, 29 substance addicts (18 drug addicts, 11 alcohol addicts), 27 psychotic patients and 22 controls participated in this study. Along with the Thought and Language Index, a sociodemographic information questionnaire was applied to the participants. Participants were equalized by age, gender, and educational level. According to the results of the study, substance addicts show a significant amount of thought disorders and variables such as education, working status, family income, living area, smoking, and alcohol use affect thought disorders.

Amaç: Bu çalışmada, genç yetişkinlik dönemindeki kadın üniversite öğrencilerinin öz şefkat düzeylerinin belirlenmesi, öz şefkati yordayan tanıtıcı özelliklerin ve kendini susturmanın incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmanın örneklemini, 2021- 2022 eğitim öğretim yılında, Ege Üniversitesi'ne bağlı fakültelerde öğrenim gören 411 kadın öğrenci oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak; "Tanıtıcı Bilgi Formu", "Öz Şefkat Ölçeği" ve "Kendini Susturma Ölçeği" kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS (Statistical Package for Social Sciences) for Windows 25.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Ölçeklerin güvenilirliğini test etmek amacıyla "Güvenilirlik Analizi" uygulanmıştır. Veriler değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metotlar (sayı, yüzde, min-maks değerleri, ortalama ve standart sapma) kullanılmıştır. Kullanılan verilerin normal dağılıma uygunluğu araştırılmıştır. Normal dağılıma sahip verilerde iki bağımsız grup karşılaştırılmasında bağımsız t testi, ikiden fazla bağımsız grup karşılaştırılmasında ise tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Numerik değişkenler arasındaki ilişkiyi test etmek için ise Pearson korelasyon kullanılmıştır. Bağımsız değişkenin bağımlı değişken üzerindeki etkisi araştırmak için basit doğrusal regresyon uygulanmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan öğrencilerin ÖŞÖ puan ortalamasının 73.64± 17.54, KSÖ puan ortalamasının 93.22± 16.37'dir. Öğrencilerin ÖŞÖ puan ortalamasının, öğrencilerin yaşlarına, medeni durumlarına, fakültelerine, aile yapısına, ekonomik durum algısına, baba eğitim durumuna, fiziksel sağlık algısına, ciddi olay yaşama durumuna anlamlı olduğu bulunmuştur (p, Aim: In this study, it is aimed to determine the level of self-compassion in young adult female university students and to examine its relationship with self-mutilation and promotional features. Method: The sample of the research consists of 411 female students studying in faculties of Ege University in the 2021-2022 academic year. Introductory Information Form", "Self-Sensitivity Scale" and "Self-Silencing Scale" were used.The data obtained in the study were analyzed using SPSS (Statistical Package for Social Sciences) for Windows 25.0 program. "Reliability Analysis" was applied to "test the reliability" of the scales. Descriptive statistical methods (number, percentage, min-max values, mean and standard deviation) were used while evaluating the data. The suitability of the data used for normal distribution was investigated. Independent t-test was used for the comparison of two independent groups in the data with normal distribution, and one-way analysis of variance was used for the comparison of more than two independent groups. Pearson correlation was used to test the relationship between numerical variables. Simple linear regression was applied to investigate the effect of the independent variable on the dependent variable. Results: In our study, participients' avarage self compassion value calculated 73.64± 17.54, avarage Self silence value is calculated 93.22± 16.37. Participients' self compession value statistically depended to '' paticipients' age, martial status, their families, their economic status, attending faculty/school, their's father education levels, physically health conditions and serious violance history (p

Amaç: Bu çalışma, doğum eylemine kadar geçen süreçte sentetik oksitosin alan ve almayan annelerin doğumun üçüncü evresindeki endojen oksitosin düzeyi ile anne bebek bağlanması ve emzirme tutumuna etkisini incelemek amacıyla yapılan, analitik tipte bir vaka-kontrol araştırmasıdır. Yöntem: Araştırma kapsamına 01 Kasım 2020- 28 Şubat 2021 tarihleri arasında Ankara Şehir Hastanesi- Kadın Doğum Hastanesi'ne başvuran ve araştırma kriterlerine uyan 38 ve üzeri gebelik haftasındaki (75 vaka, 78 kontrol) kadınlar alınmıştır. Araştırmada, doğuma kadar geçen süreçte sentetik oksitosin alan (vaka grubu) ve almayan (kontrol grubu) annelerden ve onlardan doğan bebeklerden doğumun üçüncü evresinde profilaktik amaçlı sentetik oksitosin henüz uygulanmadan endojen oksitosin değerini belirlemek için kan alınmıştır. Yenidoğan olağan bakımı tamamlandıktan sonra anne ile bebeğin ten tene teması sağlanmış ve emzirme eylemi başlatılmştır. Çalışmada annelere Maternal Bağlanma Ölçeği (MBÖ) ve Emzirme Tutumunu Değerlendirme Ölçeği formları kullanılmış olup doğumdan sonraki ilk iki saatlik süre içinde annlerden kullanılan ölçek formlarını doldurmaları istenmiştir. Doğuma kadar geçen süreçte sentetik oksitosin alan ve almayan anneler ve yenidoğanların endojen oksitosin düzey bulguları değerlendirilmiştir. Doğumdan sonra ilk iki saatlik süre içinde annelerin cevapladığı Maternal Bağlanma Ölçeği ve Emzirme Tutumunu Değerlendirme Ölçeği puan ortalamaları değerlendirilmiştir. Bulgular: Doğuma kadar geçen süreçte sentetik oksitosin alan ve almayan annelerin doğumun üçüncü evresindeki endojen oksitosin düzeyleri açısından aralarında bir fark bulunmamıştır. Vaka grubundaki annelerin ortalama endojen oksitosin düzeyi 1424.15±213.27 pg/mL olduğu, kontrol grubundaki annelerin ise ortalama endojen oksitosin düzeyi 1365.53±252.77 pg/mL olatrak belirlenmiştir. Vaka grubunda daha yüksek endojen oksitosin düzeyine sahip annelerin daha çok sayıda olduğu görülmüştür. Bununla birlikte sentetik oksitosin alan ve almayan annelerden doğan bebeklerin kordon kanındaki endojen oksitosin değerleri arasında da fark bulunmamıştır. Vaka grubundan doğan bebeklerin ortalama oksitosin değerleri 1418.00±164.72 pg/mL olarak, kontrol grubundan doğan bebeklerin ortalama oksitosin değerleri ise 1398.68±196.03 pg/mL olarak belirlenmiştir. Annelerden alınan kan örneklerinde olduğu gibi yenidoğanların da daha yüksek endojen oksitosin değerlerinin vaka grubunda toplandığı görülmüştür. Maternal Bağlanma Ölçeği puan ortalamaları açısından vaka grubu ile kontrol grubu arasında anlamlı fark bulunmamış ve puan ortalamaları her iki grup için de yüksek bulunmuştur. Emzirme Tutumunu Değerlendirme Ölçeği puan ortalamasının gruplar arasında anlamlı farklılık göstermediği ve grupların eşit puan ortalamasına sahip olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Çalışmanın sonunda doğuma kadar geçen süreçte sentetik oksitosin uygulamasının, doğum sonrası annelerin ve yenidoğanların endojen oksitosin düzeylerini, matenal bağlanmayı ve erken dönem emzirme tutumunu olumsuz yönde etkilemediği görülmüştür. Bu sonuçtan yola çıkarak doğum kiliniklerinde kontraksiyonları başlatmak veya güçlendirmek amacıyla intravenöz sentetik oksitosin uygulamasının, elektif uygulamalardan kaçınarak endikasyon gelişen gebelerde doğru dozda ve uygun zamanda kullanılması önerilmektedir. Bununla birlikte intravenöz sentetik oksitosin uygulama sonrası gelişebilecek komplikasyonlar açısında ebelerin gebeleri daha dikkatli takip etmesi ve endojen oksitosinin arttırılmasına yönelik girişimlerde bulunması önerilmektedir., Objective: This study is an analytical type case-control study conducted to examine the effects of endogenous oxytocin levels in the third stage of labor, mother-infant attachment and breastfeeding attitude of mothers who took or did not take synthetic oxytocin during the period until labor. Method: Women at 38 and above gestational weeks (75 cases, 78 controls) who applied to Ankara City Hospital-Gynecology Hospital between 01 November 2020 and 28 February 2021 and met the research criteria were included in the study. In the study, blood was drawn from mothers who received or did not receive synthetic oxytocin in the period until birth, and their babies, to determine the endogenous oxytocin value in the third stage of birth, before synthetic oxytocin was administered for prophylactic purposes. After the normal newborn care was completed, skin-to-skin contact between the mother and the baby was ensured and breastfeeding was initiated. Maternal Attachment Scale (MBI) and Breastfeeding Attitude Assessment Scale forms were used in the study, and mothers were asked to fill out the scale forms used within the first two hours after birth. The endogenous oxytocin level findings of mothers and newborns who received or did not receive synthetic oxytocin during the period until birth were evaluated. The mean scores of the Maternal Attachment Scale and the Breastfeeding Attitude Assessment Scale, answered by the mothers within the first two hours after delivery, were evaluated. Findings: There wasn’t difference between mothers who took synthetic oxytocin (case group) and mothers who did not (control group) in the period until birth in terms of endogenous oxytocin levels in the third stage of labor. The mean endogenous oxytocin level of the mothers in the case group was 1424.15±213.27 pg/mL, while the mean endogenous oxytocin level of the mothers in the control group was 1365.53±252.77 pg/mL. It was observed that there were more mothers with higher endogenous oxytocin levels in the case group. However, no difference was found between the endogenous oxytocin values in the cord blood of babies born to mothers who received and did not receive synthetic oxytocin. The mean oxytocin values of the babies born in the case group were 1418.00±164.72 pg/mL, and the mean oxytocin values of the babies born in the control group were 1398.68±196.03 pg/mL. It was observed that higher endogenous oxytocin values of newborns were collected in the v aka group, as in the blood samples taken from the mothers. There was no significant difference between the case group and the control group in terms of the mean scores of the Maternal Attachment Scale, and the mean scores were found to be high for both groups. It was determined that the mean scores of the Breastfeeding Attitude Assessment Scale did not differ significantly between the groups and the groups had equal mean scores. Conclusion: At the end of the study, it was observed that the administration of synthetic oxytocin in the period up to delivery did not adversely affect the endogenous oxytocin levels, maternal attachment and early breastfeeding attitude of postpartum mothers and newborns. Based on this result, the use of intravenous synthetic oxytocin administration in obstetrics clinics at the right dose and at the appropriate time in order to initiate or strengthen contractions in pregnant women who develop indications by avoiding elective applications. However, it is recommended that midwives follow pregnant women carefully in terms of complications that may develop after intravenous synthetic oxytocin administration and make attempts to increase endogenous oxytocin.

Araştırma, hemşirelik öğrencilerine implante port kateter uygulamalarına ilişkin verilen eğitimin bilgi düzeylerine etkisinin değerlendirilmesini incelemek amacı ile planlanmıştır. Bu araştırma, Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi'nde hemşirelik öğrencileri ile çevrimiçi olarak Haziran 2021 - Kasım 2021 tarihleri arasında yürütülmüştür. Ege Üniversitesi Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Kurulları onayı ile araştırmanın yapıldığı Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi yönetiminden ve araştırmaya katılan bireylerden yazılı izin alınmıştır. Araştırma, Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi'nde eğitim gören ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencilerden 45 öğrenci ile yapılmıştır. Araştırma, tek gruplu ön - test ve son - test yarı deneysel olarak planlanmıştır. Eğitim öncesinde, öğrenciler " Birey Tanıtım Tanıtım Formu" ve "İmplante Port Kateter Bilgi Değerlendirme Formu"nu yanıtlamışlardır. Eğitimden 15 gün sonra öğrenciler "İmplante Port Kateter Bilgi Değerlendirme Formu"nu tekrar yanıtlamışlardır. Anket yanıtları SPSS 22.0 kullanılarak değerlendirilmiştir. Eğitim sonrasında öğrencilerin implante port kateter bilgi puan ortalamalarının arttığı belirlenmiştir (p0.05)., The research was planned to examine the effect of the education given to nursing students about implanted port catheter applications on their knowledge levels. This research was conducted online with nursing students at Ege University Faculty of Nursing between June 2021 and November 2021. With the approval of Ege University Scientific Research and Publication Ethics Committees, written permission was obtained from the management of the Ege University Faculty of Nursing, where the research was conducted, and from the individuals participating in the research. The research was conducted with 45 second, third and fourth year students studying at Ege University Faculty of Nursing. The research was planned as a single group pre-test and post-test quasi-experimental. Before the training, the students answered the "Individual Introduction Information Form" and the "Implanted Port Catheter Information Evaluation Form". 15 days after the training, the students answered the "Implanted Port Catheter Information Evaluation Form" again. Survey responses were evaluated using SPSS 22.0. It was determined that the students' implanted port catheter knowledge mean scores increased after the training (p0.05).

Amaç: İnterproksimal redüksiyon (İPR), ortodontide hafif / orta düzeyde çapraşıklıkları çözmede ve boyut uyumsuzluğu bulunan dişlerin boyutlarının düzeltilmesinde sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. İPR işlemi, mine yüzeyinin mekanik olarak uzaklaştırılması ile yapıldığı için, uygun parlatma prosedürleri izlenmediği takdirde mine yüzeyini pürüzlendirmekte ve plak birikimine uygun bir yüzey sağlamaktadır. Hangi İPR sisteminin mine yüzeyini daha pürüzsüz bıraktığını bilmek, hekimin kullanacağı İPR sistemini seçerken düşünmesi gereken önemli bir kriterdir. Çalışmamızda, farklı İPR uygulamaları ve parlatma prosedürleri, ortodontik endikasyon nedeniyle çekilmiş premolar dişlerine uygulanmış ve bu uygulamaların dişin yüzeyinde yarattığı pürüzlülüğün, optik profilometre cihazında Sa, Sq, Sp, Sv ve Sz parametreleri kullanılarak yapılan ölçümlere göre karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmamızda 73 adet çekilmiş premolar diş kullanılmıştır. İPR işlemi, bu dişlerin mesial ve distal aproksimal yüzeylerine uygulanmıştır. Akrilik bloklar içine sabitlenen örnekler beş eşit gruba ayrılmış ve her gruba çeşitli İPR uygulamaları, üretici firmanın talimatlarına uygun şekilde yapılmıştır. Gruplar: o Grup 1: Otomatik salınımlı elmas şeritler ile İPR ve bu sistemin kendi polisaj sistemi ile polisaj o Grup 2: Otomatik salınımlı elmas şeritler ile İPR ve polisaj diskleri ile polisaj o Grup 3: Aeratör ucuna yerleştirilen sarı kuşak elmas frezler ile İPR ve polisaj diskleri ile polisaj o Grup 4: Anguldurva ucuna yerleştirilen elmas diskler ile İPR ve polisaj diskleri ile polisaj o Grup 5: Manuel el zımparası ile İPR ve polisaj diskleri ile polisaj şeklinde ayrılmıştır. Hazırlanan örnekler, İPR işleminden önce (T0), İPR işleminden sonra (T1) ve parlatma prosedürlerinden sonra (T2) optik profilometre cihazı ile taranmış ve elde edilen veriler kullanılarak gruplar birbirleriyle karşılaştırılmıştır. Nicel değişkenlerde normallik varsayımı karşılaştırma yapılacak gruplarda ve zaman noktalarında ayrı ayrı Shapiro-Wilk testi ile kontrol edilmiştir. Normal dağılım varsayımının sağlandığı Sa ve Sq değerlerin T0, T1 ve T2 ortalama değişimi lineer karma model (LKM) kullanılarak analiz edilmiştir. Etkileşim anlamlı bulunduğunda her grup kendi içine yine LKM ile analiz edilmiş, anlamlı bulunanların ikili zaman karşılaştırmaları Bonferroni düzeltmeli olarak verilmiştir. Gruplar arası karşılaştırmalar ise bazalde zamansal farkları hesaplanarak tek yönlü varyans analizi ile (ANOVA) gerçekleştirilmiştir. Post-hoc grup karşılaştırmaları Tukey ile yapılmıştır. Normal dağılım varsayımının sağlanmadığı Sv, Sp ve Sz değerlerin analizleri ise aynı analizin parametrik olmayan karşılığı Brunner-Langer model (F1-LD-F1) ile gerçekleşitirilmiştir. Etkileşim sonrası gruplar arası karşılaştırmaları için Kruskal Wallis testi kullanılmıştır. Kruskal Wallis testi sonrası post-hoc grup karşılaştırmaları Dunn testi ile yapılmıştır. Bulgular: Grupların kendi içinde ikili zaman karşılaştırmalarında Sa ve Sq parametrelerinde her grupta T0-T1 ve T1-T2 zaman aralıklarında anlamlı fark bulunmuştur (p, Aim: Interproximal reduction (IPR) is a method that is frequently used in orthodontics to resolve mild/moderate crowding and to correct the tooth size discrepancies. Since the IPR process is performed by mechanically removing the enamel surface, if proper polishing procedures are not followed, it roughens the enamel surface and provides a surface suitable for plaque accumulation. Knowing which IPR system leaves the enamel surface smoother is an important criterion that the physician should consider when choosing which IPR system to use. In this study, our aim was to compare the surface roughness caused by different IPR and polishing procedures that were applied to extracted premolar teeth by using Sa, Sq, Sp, Sv and Sz parameters in an optical profilometer device. Method: In our study, 73 extracted premolar teeth were used. The IPR procedure was applied to the mesial and distal approximal surfaces of these teeth. Specimens fixed in acrylic blocks were divided into five equal groups and various IPR applications were made to each group in accordance with the manufacturer's instructions. These five groups are: o Group 1: IPR with oscillating diamond strips and polishing with its own polishing system o Group 2: IPR with oscillating diamond strips and polishing with polishing discs o Group 3: IPR with fine diamond burs and polishing with polishing discs o Group 4: IPR with diamond coated discs and polishing with polishing discs o Group 5: IPR with manual hand strips and polishing with polishing discs. The mesial and distal surfaces were cut 3x3 mm in order to ensure that the surface on which IPR was performed and on which the roughness was measured was the same. The prepared samples were scanned with an optical profilometer device before IPR (T0), after IPR (T1) and after the polishing procedures (T2) and the groups were compared with each other using the data obtained. The prepared samples were scanned with an optical profilometer device before (T0), after the IPR process (T1) and after the polishing procedures (T2) and the groups were compared with each other using the data obtained. The assumption of normality in quantitative variables was checked separately for the groups and time points to be compared with the Shapiro-Wilk test. The mean variation of T0, T1 and T2 values of Sa and Sq, in which the assumption of normal distribution was met, was analyzed using a linear mixed model (LMM). When the interaction was found to be significant, each group was analyzed by LMM, and the binary time comparisons of those found significant were given with Bonferroni correction. Comparisons between groups were performed with one-way analysis of variance (ANOVA) by calculating the temporal differences at baseline. Post-hoc group comparisons were made with Tukey. The analyzes of Sv, Sp and Sz values for which the normal distribution assumption was not met were performed with the non-parametric equivalent of the same analysis, the Brunner-Langer model (F1-LD-F1). The Kruskal Wallis test was used for post-interaction comparisons between groups. Post-hoc group comparisons after Kruskal Wallis test were made with Dunn test. Results: Significant differences were found in the T0-T1 and T1-T2 time intervals in each group in terms of Sa and Sq parameters in pairwise time comparisons within the groups. In terms of Sv, Sp and Sz parameters (p

Zingiberaceae familyasına ait olan Curcuma longa L., Zingiber officinale Roscoe, Alpinia officinarum Hance ve Elettaria cardamomum (L.) Maton drogları, Güney Asya bölgelerinde yayılış gösteren ve halk arasında çay veya baharat formunda kullanılan bitkilerdir. Genel olarak soğuk algınlığı ve solunum yolları hastalıkları tedavisinde kullanılsa da Hint ve Ayurveda tıbbında da pek çok amaçla tercih edilmiştir. Bu çalışmada Zingiberaceae familyasına ait bazı drogların, total fenolik ve flavonoit madde miktarları, antioksidan aktivite tayini ve C vitamini değerleri saptanarak kendi aralarında karşılaştırılmıştır. Droglar, Uşak/Merkez bölgesindeki bir aktardan temin edilerek sulu ve metanollü ekstreleri hazırlanmış ve total fenolik ve flavonoit madde miktarları spektrofotometrik yöntemlerle, antioksidan aktiviteleri DPPH yöntemiyle ve HPLC yöntemiyle de C vitamini tayini yapılmıştır. Çalışmaların sonucunda havlıcan metanollü ekstresinin en yüksek fenolik madde içeriğine sahip olduğu görülmüş ve buna bağlı olarak da en yüksek antioksidan aktiviteyi göstermiştir. Flavonoit içeriği bakımından en zengin drog, zerdeçal olmuştur., Curcuma longa L., Zingiber officinale Roscoe, Alpinia officinarum Hance and Elettaria cardamomum (L.) Maton drugs, which belong to the Zingiberaceae family, are plants that spread in South Asian regions and are used in the form of tea or spice among the people. Although it is generally used in the treatment of colds and respiratory diseases, it has also been preferred for many purposes in Indian and Ayurvedic medicine. In this study, the total phenolic and flavonoid substance amounts, antioxidant activity determination and vitamin C values of some drugs belonging to the Zingiberaceae family were determined and compared among themselves. The drugs were obtained from a herbalist in the Uşak/Merkez region and their hydrated and methanolic extracts were prepared then the total phenolic and flavonoid substance amounts were determined by spectrophotometric methods, their antioxidant activities were determined by DPPH method and vitamin C was determined by HPLC method. As a result of the studies, it was seen that galangal methanol extract had the highest phenolic content and accordingly showed the highest antioxidant activity. The richest drug in terms of flavonoid substance was turmeric.

Tiroid kanseri (TK), endokrin sistemin en sık görülen malignitelerinden birini temsil etmekte ve insidansı son yıllarda dünya çapında hızla artmaktadır. Oldukça agresif TK'ler dahil olmak üzere birçok tümörün başlangıcına ve evrimine telomer ve telomeraz düzenlemesinin katkısının bulunduğu yapılan çalışmalarla gösterilmiştir. Telomeraz ters transkriptaz (TERT) promotöründeki mutasyonlar, TK'larda saldırganlığın en belirgin prognostik belirteçleri arasındadır. TERT promotör mutasyonları, transkripsiyon faktörleri için bağlanma bölgeleri oluşturarak TERT ekspresyonunu ve telomeraz aktivitesini arttırmaktadır. Telomer homeostazının kanser tedavilerine yanıta aracılık etmedeki olası rolünü ve telomeraz inhibitörlerinin kullanımını yeniden değerlendirmek için epigenetik ilaçların kullanım sıklıkları gün geçtikçe artmaktadır. Telomeraz enzimini inhibe eden seçici bir anti-kanser ajanı olan BIBR1532, hTERT'in aktif bölgesine spesifik olarak bağlanmaktadır. Klinik çalışmalarda kullanılan genel kemoterapötik ilaçların birçoğu yan etki göstermektedir ve telomeraz inhibitörlerinin avantajı ise normal dokularda toksik etkisinin az olmasıdır. Bu veriler yeni terapötik hedeflerin tanımlanmasını, TK gelişimi ve ilerlemesinin ilgili sürücüleri olarak telomeraz düzenleyici yolların araştırılmasını teşvik etmektedir. Tiroid kanseri hücrelerinde telomerazın baskılanarak önemli bir anti-kanser etkinlik göstereceği çalışmamızın hipotezini oluşturmaktadır. Çalışmamızda, proliferasyon deneyi ile her kuyucuk için uygun SW1736 hücre sayısı belirlenmiştir. SW1736 tiroid kanseri hücresinde WST-1 analizi ile telomeraz inhibitörü BIBR1532'nin sitotoksik etkisi doza ve zamana bağlı olarak değerlendirilmiştir. Ardından, belirlenen IC50 dozunda ilaç uygulanmış ve ilaç uygulanmayan hücreler kontrol olarak değerlendirilmiş, apoptoz analizi Annexin V ile gerçekleştirilmiştir. Yara iyileşme testiyle BIBR1532'nin hücrelerin migrasyon hızına etkisi incelenmiştir. Son olarak kanserle ilişkili genlerin ekspresyonları gerçek zamanlı qRT-PCR ile analiz edilmiştir. SW1736 hücreleri için uygun hücre konsantrasyonu 5x105 - 3,91x103 hücre/ml olarak belirlenmiş, ardından sitotoksisite testleri yapılmıştır. SW1736 hücreleri için IC50 değeri 39,55μM olarak belirlenmiştir. Etken maddenin SW1736 hücresi üzerinde apoptotik etkisi kontrole kıyasla %32,7 oranında görülmüş olup, apoptozu 3,1 kat arttırdığı görülmektedir. Yara iyileşme deneyindeki sonuçlarımız da kontrol grubuna kıyasla BIBR1532'nin SW1736 hücre hattında %13 oranında migrasyon hızını azaltıcı etkisini göstermiştir. BIBR1532 uygulanan hücre hattında kanserle ilişkili genlerin ekspresyon değişimleri ise telomeraz inhibisyonunun kanser mekanizmasını etkilediğini göstermektedir. Yüksek telomeraz aktivitesiyle korele tiroid kanserinde, proliferasyonun önlenmesi ve kanser relapsının önüne geçilebilmesi açısından BIBR1532 ile tedavi umut verici bir adım olabilir., Thyroid cancer (TC) represents one of the most common malignancies of the endocrine system and its incidence has been increasing rapidly worldwide in recent years. Studies have shown that telomere and telomerase regulation contribute to the initiation and evolution of many tumors, including highly aggressive TCs. Mutations in the telomerase reverse transcriptase (TERT) promoter are among the most prominent prognostic markers of aggression in TCs. TERT promoter mutations increase TERT expression and telomerase activity by creating binding sites for transcription factors. The frequency of use of epigenetic drugs is increasing to re-evaluate the possible role of telomere homeostasis in mediating response to cancer treatments and the use of telomerase inhibitors. BIBR1532, a selective anti-cancer agent that inhibits the telomerase enzyme, specifically binds to the active site of hTERT. Many of the general chemotherapeutic drugs used in clinical studies have side effects, and the advantage of telomerase inhibitors is that they are less toxic in normal tissues. These data encourage the identification of new therapeutic targets and exploration of telomerase regulatory pathways as relevant drivers of TC development and progression. The hypothesis of our study is that telomerase will be suppressed in thyroid cancer cells and will show a significant anti-cancer activity. In our study, the appropriate number of SW1736 cells was determined for each well with the proliferation assay. The cytotoxic effect of telomerase inhibitor BIBR1532 in SW1736 thyroid cancer cell was evaluated depending on dose and time by WST-1 analysis. Then, the drug was administered at the determined IC50 dose and the cells that did not receive the drug were considered as controls, and apoptosis analysis was performed with Annexin V. The effect of BIBR1532 on the migration rate of cells was investigated by the wound healing test. Finally, the expressions of cancer-related genes were analyzed by real-time qRT-PCR. The appropriate cell concentration for SW1736 cells was determined as 5x105-3,91x103 cells/ml, followed by cytotoxicity tests. The IC50 value for SW1736 cells was determined as 39,55μM. The apoptotic effect of the active substance on the SW1736 cell was observed at a rate of 32.7% compared to the control, and it was seen that it increased apoptosis by 3.1 times. Our results in the wound healing experiment also showed the effect of reducing the migration rate of BIBR1532 by 13% in the SW1736 cell line compared to the control group. The expression changes of cancer-related genes in the BIBR1532 applied cell line show that telomerase inhibition affects the cancer mechanism. Treatment with BIBR1532 may be a promising step in the prevention of proliferation and cancer relapse in thyroid cancer correlated with high telomerase activity.

Bu çalışma, madde kullanım bozukluğu olan bireylerin ailelerinin madde kullanımını ilk nasıl öğrendikleri, öğrendiklerinde ve süreç içerisindeki duygu ve davranış deneyimleri, bu problemin aile yaşamlarını nasıl etkilediği ve bu süreçte onlara iyi gelen şeylerin neler olduğunun incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini, gönüllülük esasına uygun olarak çalışmaya katılmayı kabul eden Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalına bağlı Madde Bağımlılığı Polikliniği ve Madde Bağımlılığı yataklı servis bölümünde tedavi görmekte olan, DSM-5 (Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı - 5)’e göre Madde Kullanım Bozukluğu tanısı almış kişilerin aile bireyleri oluşturmuştur. Çalışmaya 9 gönüllü katılmıştır. Bu katılımcılar ile yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Görüşmelerde katılımcıların izinleri alınarak ses kayıtları alınmış, ses kayıtlarının daha sonra transkripsiyonu oluşturulmuştur. Tüm görüşmeler içerik analiz tekniği ile incelenmiştir. Madde kullanım bozukluğu olan bireylerin ailelerinin bu süreçteki deneyimleri incelendiğinde, duygularının yoğun olarak üzüntü, hayal kırıklığı, çaresizlik, öfke olduğu ve davranışlarının ise araştırma yapmak, şiddet uygulamak, sakin kalmaya çalışmak, alttan almak olduğu belirtilmiştir. Ayrıca deneyimledikleri güçlüklerin bireysel, sosyal ve aile içi ve ekonomik güçlükler olduğu görülmüştür. Ek olarak madde kullanım bozukluğu olan bireylerin ailelerinin bu süreçteki duygu ve davranış deneyimleri ile baş etmek için ise yeterli baş etme yöntemlerine sahip olmadıkları görülmüştür. Baş vurulan yöntemler; eş, akraba veya arkadaş ile paylaşımda bulunmak, ruh sağlığı desteği almak ve spor yapmak olduğu belirtilmiştir. Dahası ailelerin genel olarak bu süreçte sadece madde kullanıcısının ruh sağlığının ve tedavisini önemsedikleri, kendilerine odaklanmadıkları ve duygularını çevreye belli etmemeye çalıştıkları görülmüştür. Ailelerin kendi duygu ve düşüncelerine odaklanmamasının madde kullanım bozukluğu olan bireyin tedavi sürecini olumsuz yönde etkileyeceği düşünülmektedir. Ailelerin sağlıklı baş etme stratejilerine sahip olmalarının, aile sistemini daha işlevsel hale getirebileceği ve kullanım bozukluğu olan bireyin tedavi sürecini olumlu yönde etkileyeceği düşünülmektedir. Bu çalışmanın madde bağımlılığı alan yazınına katkıda bulunduğu düşünülmektedir., This study was conducted to analyzed how the families of individuals with substance use disorder found out about the related family member’s substance use, their emotional and behavioral experiences when the usage was known for the first time and during the process and how this problem affects the family’s life, and what is good for them in this process. The sample of the study is created by the volunteer families of individuals whose family members that have been diagnosed with Substance Use Disorder according to DSM-5 (The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – 5) are being treated in the acute inpatient unit of Substance Addiction Polyclinic and Substance Addiction Acute Inpatient Unit in Department of Psychiatry, Medical Faculty of Ege University. Nine volunteers participated in the study. The interviews were conducted thoroughly with these participants using a semi-structured interview form. During the interviews, voice recordings were taken with the permission of the participants, and then the transcriptions of the voice recordings were formed. All interviews were analyzed by the technique of content analysis. When the experiences of the families of individuals with substance use disorder are investigated during the process, their emotions were mostly destructive emotions such as sadness, disappointment, helplessness, anger, and the first reaction of the families when they find about the usage are doing research, seeking treatment, resorting to violence, trying to stay calm. Also, the difficulties were experienced by the families are individual, economic, and social and domestic difficulties. In addition to these, it has been observed that the families of individuals with substance use disorder do not have enough coping strategies to deal with their emotions and behavioural experiences during the process. The methods that have been used are sharing with spouse, relatives or friends, getting mental health support and doing sportive activities. Moreover, it has been observed that families generally only care about the mental health and treatment of the substance user in this process, they do not focus on themselves and try to hide their feelings from their social the environment. It is thought that families not focusing their own feelings and thoughts shall affect the treatment process negatively. It is believed that families having healthy coping strategies can make the family system more functional and affect the treatment process of the individual with a usage disorder positively. This study is believed to contribute to the substance addiction literature.

Giriş: Kistik fibrozis, birden çok organ ve sistemi etkileyen, kronik, ilerleyici, yaşam süresini kısaltan, genetik, kompleks bir hastalıktır. Kistik fibrozis hastalığının bakım ve tedavi süreci multidisipliner bir yaklaşım gerektirmektedir. Egzersizin (terapötik tedavinin önemli bir bileşeni olduğundan) düzenli yapılması kistik fibrozisli çocukların solunum fonksiyonlarını iyileştirmektedir. Ancak, hastalığın çocukta yarattığı tedavi yükü ve pandemi sürecinde Covid-19 enfeksiyonunun neden olduğu ciddi solunum sistemi komplikasyonları kistik fibrozisli hastaların yüksek risk grubunda yer almasına neden olmaktadır. Pandemi sürecinde kistik fibrozisli çocukların egzersiz yapmasının zorlaştığı düşünüldüğünden evde egzersiz programları önem kazanmıştır. Gelişen teknolojiyle birlikte telefon görüşmeleri ve video konferanslar aracılığıyla hastalar uzaktan konsülte edilmekte, eğitim ve danışmanlık hizmetleri verilmekte ve sürekli takip edilebilmektedirler. Hemşireler, yaşamın her döneminde bireyin sağlığının korunmasından, geliştirilmesinden ve sürdürülmesinden sorumlu, multidisipliner ekibin önemli bir parçasıdır. Çocukların egzersiz programları ile yaşam kalitelerini korumak ve aktif bir yaşam sürmelerini sağlamak için eğitici, danışmanlık, karar verici, tedavi edici, bakım verici, araştırmacı rollerini üstlenmişlerdir. Hemşireler egzersizi kistik fibrozisli çocukların yaşamlarının bir parçası haline getirmeleri için çocukların ve ailelerinin bilgi düzeylerini, farkındalıklarını, gereksinimlerini belirlemeli, bireysel ihtiyaçlarını karşılayabilmeleri için yeterli ve etkin danışmanlık yapmalıdır. Amaç: Covid-19 pandemisinde kistik fibrozisli çocuklara uygulanan tele-egzersiz programının yaşam kalitesine ve egzersiz sırasında yaşanılan semptomlara etkisini incelemek amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışma randomize kontrollü deneysel bir çalışmadır. Veriler Nisan, 2021-Temmuz, 2021 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Göğüs Hastalıkları Bilim Dalı tarafından takip edilen kistik fibrozis tanılı 10-18 yaş grubu 34 çocuk ile online olarak toplanmıştır. Veri toplama araçları olarak "Çocuk ve Aile Bilgi Formu", "Yeniden Yapılandırılmış Kistik Fibrozis Anketi" ve "Egzersiz Uyum Değerlendirme Araçları" kullanılmıştır. Tele-egzersiz grubunu oluşturan çocuklar için 6 hafta boyunca haftada 3 kez 20'şer dakika olacak şekilde egzersiz programı uygulanmıştır. Kontrol grubu için herhangi bir uygulama yapılmamıştır. Elde edilen veriler SPSS 25.0 programında analiz edimiştir. Bulgular: Tele-egzersiz programı sonrası tele-egzersiz grubu ve kontrol grubu (10-13 yaş) arasında CFQ-R yaşam kalitesi anketinden ve fiziksel, emosyonel sosyal, beslenme, solunum alt boyutundan aldıkları puanların medyanları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu görülmüştür (p, ntroduction: Cystic fibrosis is a chronic, progressive, life-shortening, genetic, complex disease that affects multiple organs and systems. The care and treatment process of cystic fibrosis disease requires a multidisciplinary approach. Regular exercise (as it is an important component of therapeutic treatment) improves respiratory function in children with cystic fibrosis. However, the treatment burden of the disease in the child and the serious respiratory system complications caused by the Covid-19 infection during the pandemic process cause patients with cystic fibrosis to be in the high risk group. Since it is thought that it is difficult for children with cystic fibrosis to exercise during the pandemic process, home exercise programs have gained importance. With the developing technology, patients are consulted remotely, training and consultancy services are provided and they can be followed continuously through phone calls and video conferences. Nurses are an important part of the multidisciplinary team responsible for the protection, development and maintenance of the health of the individual in every period of life. They have assumed the roles of educator, consultant, decision-maker, therapeutic, caregiver and researcher in order to protect the quality of life of children with exercise programs and to ensure that they lead an active life. In order for nurses to make exercise a part of the lives of children with cystic fibrosis, they should determine the knowledge level, awareness and needs of children and their families, and provide adequate and effective counseling so that they can meet their individual needs. Aim: The aim of this study was to examine the effect of the tele-exercise program applied to children with cystic fibrosis in the Covid-19 pandemic on the quality of life and the symptoms experienced during exercise. Method: The study is a randomized controlled experimental study. The data were collected online with 10-18 years old 34 children diagnosed with cystic fibrosis followed by Ege University Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, Department of Pediatric Chest Diseases between April, 2021-July, 2021. "Child and Family Information Form", "Cystic Fibrosis Quality of Life Questionnaire" and "Exercise Adaptation Assessment Tools" were used as data collection tools. For the children in the experimental group, an exercise program was applied for 20 minutes, 3 times a week for 6 weeks. No application was made for the control group. The obtained data were analyzed in SPSS 25.0 program. Results: After the tele-exercise program, it was observed that there was a statistically significant difference between the median scores of the experimental and control groups (10-13 years old) in CFQ-R quality of life questionnaire, the sub-dimensions of physical, emotional, social, nutrition and respiratory (p

Amaç: Araştırmanın amacı anne ve baba adaylarında doğum korkusu ve prenatal bağlanmanın incelemesidir. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki araştırma Kasım 2019 – Mayıs 2020 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini Çiğli Eğitim ve Araştırma Hastanesi gebe polikliniklerine belirtilen tarihlerde başvuran anne ve baba adayları oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemini 202 anne ve 86 baba adayı olmak üzere toplam 288 katılımcı oluşturmuştur. Araştırmaya dahil edilme kriterleri okuma yazma bilme, 18 yaş üzeri olma, gebeliğin 2. veya 3. trimesterinde olma, bebek hareketlerini hissetme ve araştırmaya katılmaya gönüllü olma olarak belirlenmiştir. Fetüste sağlık problemi olan, çoğul gebelik olan, tanısı konmuş psikiyatrik rahatsızlığı olanlar araştırma dışında bırakılmıştır. Araştırmanın yapılacağı hastanenin gebe polikliniklerinde muayene sırası bekleyen anne ve baba adaylarına araştırmanın amacı açıklanmış, gönüllü olanlara anketler verilerek kendilerinin doldurmaları istenmiştir. Araştırma verilerinin toplanmasında anne ve baba adaylarına ayrı anket formları kullanılmıştır. Anne adaylarına uygulanan anket formları anne adaylarına yönelik tanıtıcı bilgi formu, doğum korkusunu değerlendirmek amacıyla Visual Analog Skala ve prenatal bağlanmayı değerlendirmek amacıyla Maternal Fetal Bağlanma Ölçeği; baba adaylarına ise baba adaylarına yönelik tanıtıcı bilgi formu, doğum korkusunu değerlendirmek amacıyla Visual Analog Skala ve prenatal bağlanmayı değerlendirmek amacıyla Paternal Fetal Bağlanma Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı analizler yapılmış, değişkenler arasındaki ilişkiler parametrik ve non parametrik testlerle sınanmıştır. Anne ve baba adaylarında prenatal bağlanmaya etki eden bağımsız değişkenlerin belirlenmesinde basit doğrusal ve çoklu doğrusal regresyon analizi yapılmıştır. Bulgular: Anne adaylarının yaş ortalaması 28.98±5.73; baba adaylarının 33.52±5.00 olup, çoğunluğu üniversite mezunu ve çalışmaktadır. Anne adaylarının % 57.9'u, baba adaylarının eşlerinin ise %57'si multipardır. Anne adaylarının VAS ile değerlendirilen doğum korkusu puan ortalaması 5.13±3.17, baba adaylarının ise 5.01±2.83 bulunmuş olup aradaki fark anlamlı bulunmamıştır. Anne adayları en çok doğum ağrısı ve bebeğin sağlığına ilişkin korku yaşarken, baba adayları eşinin ağrı çekmesi ve eşinin sağlığına ilişkin korktuklarını belirtmişlerdir. Anne adaylarının fetal bağlanma toplam puan ortalaması 96.68±10.23, baba adaylarının 92.89±12.48 saptanmış olup anne adaylarının puanı babalardan anlamlı oranda yüksek bulunmuştur (p, Aim: Aim of the research is to examine fear of birth and prenatal attachment in expectant mothers and fathers. Materials and Methods: The descriptive and cross sectional research was carried out between December 2019 – May 2020. The population of the study consisted of expectant mothers and fathers who applied to polyclinic of Obstetric of Cigli Training and Research Hospital between November 2019 and May 2020. The sample of the study consisted of a total 288 participants, 202 of which were mothers and 86 fathers. Inclusion criteria for the study were defined as being literate, being over the age of 18, being in the second or third trimester of pregnancy, feeling the baby movements and participating voluntarily. Those with health problems in the fetus, multiple pregnancy and psychiatric disorders diagnosed in prospective mothers or fathers were excluded from the study. The purpose of the research was explained to the mothers and fathers waiting in line for control in the antenatal clinics of the hospital where the research will be conducted, and the volunteers were asked to fill in the questionnaires themselves. For mothers; Questionnaire forms, introductory information form for mothers, Visual Analog Scale to evaluate fear of childbirth and Maternal Fetal Attachment Scale to evaluate prenatal attachment were used; as for fathers; introductory information form for fathers, Visual Analog Scale and Paternal Fetal Attachment Scale to evaluate prenatal attachment were used. Data Descriptive analyzes were conducted to determine the introductory characteristics of mothers and fathers participating in the research. The relationship between the variables was tested with parametric and nonparametric tests. The simple linear and multivariate linear regression analysis were implemented for independent variables affecting prenatal attachment in expectant mothers and fathers. Results: Mean age of expectant mothers was 28.98±5.73; mean age of expectant fathers was 33.52±5.00. Most of them are university graduates and employment. Fifty eight percent of mothers and 57% of fathers' wife were multiparous. The mean fear of childbirth score evaluated by VAS of expectant mothers was 5.13±3.17 as for expectant fathers, it was 5.01±2.83. The difference was not found to be significantly. While the mothers have mostly fear of birth pain and the health of the baby, the fathers specify that they have fear about their spouse's pain and their health. Fetal attachment scores of expectant mothers were 96.68±10.23 and fathers were 92.89±12.48. The scores of mothers were found to be significiantly higher. Attachment scores of mothers with low education level, multiparous and unplanned pregnancy and fathers with low economic status were found to be lower. There was no significant relationship between birth fear scores and attachment scores of expectant mothers and fathers. In the regression model, parity and planned pregnancy in expectant mothers explain 8.4% of the model, and economic status explains 7.3% of prenatal attachment in fathers. Conclusion: As a result of the research, it was found that the birth fear levels of mothers and fathers were smilar. It was concluded that mothers had the most fears related to birth pain and the baby, while fathers had fears related to their spouse's health. Another result of the research is that mothers' attachment to the fetus is higher than of fathers' attachment.

Ilex paraguariensis St. Hil. Aquifoliaceae familyasına ait, sadece Güney Amerika'da 10. ile 30. paraleller arasında, Arjantin'in kuzeyinde, Brezilya'nın güney kesimlerinde ve Paraguay'ın doğusunda hem doğal olarak yetişmekte olan hem de kültürü yapılmakta olan bir bitkidir. Günümüzde yapraklarından hazırlanan çay 'Mate Çayı' olarak birçok aktarda özellikle karışım çayların içerisinde bulunmaktadır. Literatürlerde bitkinin antienflamatuvar, antimikrobiyal, antihiperglisemik, antioksidan, kardiyoprotektif, antikanser, obeziteye karşı ve kemik sağlığı üzerinde koruyucu etkileri olduğu belirtilmiştir. Bu araştırmada İzmir ve Eskişehir'den, 2'si firmaya ait 1'i ise açık olarak aktardan mate örnekleri satın alınmıştır. Bu drogların kurutmada kayıp, total kül miktarı ve sülfat külü miktarları hesaplanmıştır. Böylece, elde edilen bulguların İngiliz Bitki Farmakopesi verileriyle karşılaştırılarak örneklerin uygun olup olmadıkları tespit edilmiştir., Ilex paraguariensis St. Hil. It is a plant belonging to the Aquifoliaceae family, which grows naturally and is cultivated only in South America, between the 10th and 30th parallels, in the north of Argentina, in the southern parts of Brazil and in the east of Paraguay. Today, the tea prepared from its leaves is found in many herbal teas, especially in blended teas, as 'Mate Tea'. In the literature, it has been stated that the plant has anti-inflammatory, antimicrobial, antihyperglycemic, antioxidant, cardioprotective, anticancer, protective effects against obesity and bone health. In this research, mate samples were purchased from İzmir and Eskişehir, 2 of which belong to the company and 1 from the unbranded. Loss, total ash amount and sulphate ash amount were calculated in these samples. Thus, the obtained results were compared with the British Herbal Pharmacopoeia data and it was determined whether the samples were suitable or not.

Amaç: Araştırma, 18-30 yaş arası genç erişkinlerde beden kitle indeksi alt grupları ile reddedilme duyarlılığı arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçlamaktadır. Görünüş ve buna bağlı olarak beğenilme modern çağların en büyük problemlerinden biridir. Beden algısı bir nevi özgüven haline bürünmüştür. Araştırmalar sosyal kaygı ve benlik algısının beden kitle indeksi ve reddedilme duyarlılığını etkilediğini göstermektedir. Bu yüzdendir ki beden kitle indeksi ve reddedilme duyarlılığı arasında bir ilişki olduğu ortaya atılabilir. Fakat literatürde yalnızca beden kitle indeksi ve reddedilme duyarlılığı arasındaki ilişkiyi inceleyen herhangi bir araştırmaya rastlanmamıştır. Bu nedenle çalışma, reddedilme duyarlılığı ve beden kitle indeksi arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığına bakmayı hedeflemektedir. Beden kitle indeksi ve fiziki görünüm açısından farklılık gösteren bireylerdeki psikolojik süreçlerin incelenmesi ve değerlendirilmesi açısından literatüre ve sağlık alanında hizmet veren çalışanlara özgün ve yeni bir bilgi kazanımı sağlamaktadır. Literatürde daha önce ortaya konulmamış olan bu ilişki alansal araştırmalar ve saha çalışmaları açısından psikolojik süreçlerin fiziksel özellikler çerçevesinden var olan önemini zenginleştirecektir. Yöntem: Türkiye'deki 18-30 yaş arası ve en az lise mezunu olan bireyler çalışmaya alınmıştır. Sosyal medya ve online iletişim kanallarıyla ulaşılan, herhangi bir bariatrik operasyon geçirmeyen ve çevrimiçi anketi dolduran 18-30 yaş arası bireyler de örneklemi oluşturmaktadır. Beden kitle indeksi alt grupları; zayıf (30) şeklinde belirlenmiştir. Örneklem büyüklüğü, her alt grup için en az 70 kişi olmak üzere toplamda 351 katılımcıdan oluşmaktadır. Verilerin analizi için SPSS programı kullanılmıştır. Araştırma değişkenlerinin ve sosyodemografik verilerin normal dağılım gösterip göstermemesi, gruplar bazında Shapiro-Wilk normallik testi ile kontrol edilmiştir. Sonrasında, Bağımsız Örneklem T-testi, Ki-kare testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılarak beden kitle indeksi alt gruplarının ölçek puanı açısından farklılıklarına bakılmıştır. Güç analizi sonucunda elde edilen veriler için güven aralığı %95 seçilmiş olup hata payı olarak hesaplanan istatistiksel anlamlılık düzeyi p, Aim: The study aims to examine the relationship between body mass index subgroups and rejection sensitivity in young adults aged 18-30 years. Appearance and, accordingly, being admired is one of the challenging problems of modern times. Body image has become a kind of self-confidence. Studies show that social anxiety and self-perception affect body mass index and rejection sensitivity. Therefore, it can be suggested that there is a relationship between body mass index and rejection sensitivity. Neverthless, any research about this area has been found in the literature that only examines the relationship between body mass index and rejection sensitivity. This study aims to examine that if there is a significant relationship between body mass index and rejection sensitivity. In terms of examining and evaluating the psychological processes in individuals who differ in terms of body mass index and physical appearance, it provides unique knowledges and profits to the literature and health professionals. This relationship, which has not been revealed before in the literature, will enrich the importance of psychological processes within the framework of physical characteristics in terms of researches and field studies. Method: Individuals between the ages of 18-30 and at least high school graduates in Turkey were included in the study. Individuals selected between the ages of 18-30 who have not undergone any bariatric operation, and who have been reached through social media and online communication channels, and who filled out the online questionnaire constitute the sample. Body mass index subgroups; will be determined as underweight (30). It consists of total 351 participants, minimum 70 participants of each subgroup. SPSS program was used for data analysis. In order to determine the significant difference between body mass index subgroups in terms of rejection sensitivity, whether the scale score shows a normal distribution or not will be checked with the Shapiro-Wilk normality test on a group basis. After that, Independet Sample T-test, Chi-square test and one-way analysis of variance (One-way ANOVA) was used to examine the differences in body mass index subgroups in terms of scale scores. Confidence interval of 95% was chosen for the obtained data and statistical significance was accepted at p

Amaç: Araştırmanın amacı, hemşire, ebe ve hekimlerin kadına yönelik uygulanan şiddetin belirtilerini tanıma düzeylerini, ayırt edebildikleri şiddet vakalarını bildirmeye olan niyet ve davranışlarını ölçmek ve belirtileri tanıma düzeylerini etkileyen faktörleri belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırma 02 Ağustos 2021 – 03 Eylül 2021 tarihleri arasında 219 hekim, hemşire ve ebe katılımıyla kesitsel ve analitik olarak yürütülmüştür. Araştırma verileri araştırmacı tarafından hazırlanan Birey Tanıtım Formu, "Hemşire ve Ebelerin Kadına Yönelik Şiddetin Belirtilerini Tanımlarına Yönelik Ölçek (HEKYŞBTÖ") ve "Sağlık Çalışanlarının Kadına Yönelik Eş Şiddeti Bildirimi Yapma Niyeti/Davranışı Ölçeği" kullanılarak toplanmıştır. Araştırma verilerinin değerlendirilmesinde Social Package for Statistical Science 22.0 (SPSS 22.0) programı kullanılmıştır. Tanıtıcı form ile toplanan veriler, sayı, yüzde, ortalama hesaplamaları ile analiz edilmiştir. Verilerin normal dağılım göstermediği belirlenmiştir (Kolmogorov-Smirnov p, Aim: The aim of the study is to measure health professionals' recognizing the signs of violence against women, their intentions and behaviors to report the violence cases they can distinguish, and to determine the factors affecting their intention and behavior to report it. Materials and Methods: The study was carried out cross-sectionally and analytically with the participation of 219 physicians, nurses and midwives between 02 August 2021 – 03 September 2021. The research data were collected using the Individual Identification Form prepared by the researcher, the Scale for Nurses and Midwives to Definition of the Symptoms of Violence Against Women (SNMDSVAW), and the Intention/Behavior Scale of Health Workers to Notify Spousal Violence Against Women. Social Package for Statistical Science 22.0 (SPSS 22.0) program was used to evaluate the research data. The data collected with the descriptive form were analyzed with number, percentage and average calculations. It was determined that the data did not show normal distribution (Kolmogorov-Smirnov p

Güvensiz bağlanma stilleri psikiyatrik rahatsızlıklar için bir risk faktörü olarak belirmektedir. Güvensiz bağlanma stilleri olan kaygılı bağlanma stili ve kaçınmacı bağlanma stili psikopatolojiye yatkınlık sağlamasının yanı sıra bireylerde oluşabilecek psikiyatrik rahatsızlıkların sürmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Teknolojiyle ilişkili bir bağımlılık olan sosyal medya bağımlılığında da, bağlanma stillerinin rolü görülmektedir. Sosyal medya bağımlılığı kendisini sosyal medya sitelerinde aşırı vakit geçirme, duygu durumunu düzenlemek için sosyal medya kullanma, sosyal medya sitelerine girmek için yoğun bir istek duyma özellikleriyle gösteren bir davranışsal bağımlılıktır. Bağlanma stilleri ve sosyal medya bağımlılığı arasında ilişkiyi inceleyen çalışmalarda, güvensiz bağlanma stillerinin sosyal medya bağımlılığı ile anlamlı bir ilişkiye sahip olduğu görülmektedir. Bağlanma stilleri ile sosyal medya bağımlılığı arasındaki ilişkiyi açıklamaya çalışırken başka faktörlerin de etkisi incelenmiştir. Bu faktörlerden birisi de üstbiliştir. Üstbiliş "düşünmek üzerine düşünmek" olarak ifade edilebilir. Bağlanma stilleri ve sosyal medya bağımlılığı arasındaki ilişkide üstbilişin rolüne değinen çok fazla çalışma mevcut değildir. Buradan hareketle mevcut çalışma, bağlanma stilleri ile sosyal medya bağımlılığı arasındaki ilişkiyi incelerken, aynı zamanda bu ilişkide üstbilişlerin aracı rolünü araştırmayı amaçlamıştır. Çalışma içerisinde hem kaygılı bağlanma stilinin hem de kaçınmacı bağlanma stilinin sosyal medya bağımlılığı ile ilişkisinin olduğu ve işlevsel olmayan üstbilişsel inançların aracılık rolü gördüğü beklenmiştir. Pandemi koşullarından ötürü ulaşılabileni örnekleme yöntemi seçilerek veriler çevrimiçi ortamlarda toplanmıştır. Çalışma kesitsel yöntem seçilerek yapılmıştır. Çalışmaya toplam 701 kişi katılmıştır. Verilerin normal dağılımının test edilmesi için Skeewness ve Kurtosis değerlerine bakılmıştır. Ortalamalar arasındaki farka bakmak için varyans analizleri kullanılmıştır. Kategorik değişkenlerin sosyal medya bağımlılığına olan etkisini incelemek için t-testi kullanılmıştır. Yaş, meslek, anne ve babanın eğitim durumlarıyla çalışma değişkenlerinin incelenmesi amacıyla tek yönlü varyans analizi ve Tukey HSD analizi kullanılmıştır. Sosyal medya kullanım sürelerinin çalışma değişkenleriyle olan ilişkisini analiz etmek için basit doğrusal regresyon kullanılmıştır. Çalışma değişkenleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla Pearson Korelasyon testi uygulanmıştır. İşlevsel olmayan üstbilişsel inançların aracı rolü SPSS Process eklentisi yardımıyla incelenemiştir. Tüm testler için istatistiksel anlamlılık düzeyi p, Insecure attachment styles occurs as a risk factor for psychiatric disorders. Anxious attachment style and avoidant attachment style which are part of insecure attachment styles not only provide disposition to psychopathology, but also they have very crucial role for continuation of psychiatric disorders. Also, they are playing role in social media addiction which is related to technology. Social media addiction is behavioral addiction which is reflecting itself as spending excessive time in social media, using social media to regulate mood, high demand to online social media sites. Studies that investigate the relationship between attachment styles and social media addiction has shown that there is significant relationship among them. While investigating the relationship between attachment styles and social media addiction, also researchers tries to analyze other factors. One of them is metacognition. Metacognition is defined as "thinking on thinking". There are not sufficient studies that focus on metacognition role in the relationship between attachment styles and social media addcition. Therefore, current research aims that investigating the role of metacognition in the relationship between attachment styles and social media addiction. In current research, we expected that both anxious attachment style and avoidant attachment style have a significant relationship with social media addicition and dysfunctional metacognitive beliefs has a mediating role in this relationships. Participants filled questionnaires in online platforms using convenience sampling method due to the pandemic conditions. We analyzed variables related to study with SPSS. Cross-sectional method has chosen to study. A total of 701 people participated in the study. Skeewness and Kurtosis values were checked to test the normal distribution of the data. Analyzes of variance were used to look at the difference between the means. The t-test was used to examine the effect of categorical variables on social media addiction. One-Way ANOVA and Tukey HSD analysis were used to examine the variables of age, occupation, educational status of parents, and employment. Simple linear regression was used to analyze the relationship of duration of social media use with study variables. Pearson Correlation test was applied to examine the relationship between study variables. The mediating role of dysfunctional metacognitive beliefs was examined with the help of SPSS Process. Statistical significance level p

Tez çalışmasının amacı, Erken yaşta başlayan Alzheimer hastalığına (EBAH) neden olan presenilin-1 (PSEN1) mutasyonunun oluşturulduğu hücrelerde TRPC1 geninin aşırı eksprese edildiği koşullarda depo kontrollü kalsiyum girişinin (SOCE), SOCE ilişkili genlerin (TRPC1, TRPC6, STIM1 ve Orai1) ekspresyon düzeylerinin, Aβ protein seviyelerinin ve hücrelerin proliferasyon hızlarının kontrol grupları ile karşılaştırmalı olarak araştırılmasıdır. Öncelikle çalışmamızda PSEN1 cDNA'sını içeren plazmid vektörde nokta mutasyonu (I213F) oluşturulmuştur. PSEN1 mutant ve mutant olmayan plazmidler SH-SY5Y insan nöroblastoma hücrelerine geçici ve stabil yöntemle transfekte edilmiştir. Mutant PSEN1 hücreler EBAH modeli olarak kabul edilmiş ve sonuçlar mutasyonu taşımayan kontrol hücreler ile karşılaştırılmıştır. Çalışmamızda aynı zamanda TRPC1 geninin etkilerini araştırmak amacıyla TRPC1 geninin ekspresyonunda artışa neden olan TRPC1 cDNA'sını taşıyan plazmid transfeksiyonu gerçekleştirilmiştir. Aβ düzeyleri ELISA yöntemi ile belirlenmiştir. Ayrıca western blot yöntemi ile de Aβ protein seviyeleri analiz edilmiştir. Ca+2 indikatörü Fura-2 ile yüklenmiş hücrelerde SOCE spektrofluorometre ile gerçek zamanlı olarak izlenmiştir. SOCE ilişkili genlerin (TRPC1, TRPC6, STIM1 ve Orai1) ekspresyon düzeyleri RT-qPCR ile analiz edilmiştir. Hücrelerin proliferasyon hızları gerçek zamanlı hücre analiz sistemi ile izlenmiştir. Mutant PSEN1 (mtPSEN1) hücrelerde Aβ düzeyleri kontrol hücrelere göre istatistiksel olarak anlamlı derecede artmıştır. Mutant hücrelerde azalan SOCE, TRPC1 transfekte edilen hücrelerde kontrole göre istatistiksel olarak anlamlı derecede artmaktadır. Mutant hücrelerde TRPC1 ekspresyon düzeyleri kontrole göre herhangi bir değişiklik göstermezken, TRPC6 seviyeleri anlamlı olmamakla birlikte azalmaktadır. mtPSEN1 hücrelerinde STIM1 ekspresyon seviyelerinde kontrol hücrelere göre herhangi bir değişiklik belirlenmemişken Orai1 düzeyleri azalmaktadır. TRPC1 aşırı eksprese eden mtPSEN1 hücrelerde ise TRPC6, STIM1 ve Orai1 mRNA ekspresyon düzeyleri mutant hücrelere benzer şekilde belirlenmiştir. Mutasyon ile artan Aβ protein seviyeleri mtPSEN1+TRPC1 hücrelerinde mutant hücrelere göre istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmaktadır. mtPSEN1 ve TRPC1 aşırı ekspresyonuyla proliferasyon hızı azalmıştır. Plazmidlerin her ikisini de içeren hücrelerde proliferasyon hızı kontrol, mtPSEN1 ve TRPC1 hücrelerine göre istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmaktadır. PSEN1 mutasyonu sonucunda SOCE ve ilişkili proteinlerin ekspresyon düzeylerindeki değişim Alzheimer Hastalığı (AH)'nın patolojisinde bu proteinlerin ve aracılık ettikleri depo kontrollü kalsiyum girişinin rolü olabileceğini göstermektedir. Aynı zamanda TRPC1 proteininin ekspresyonundaki artışın Aβ protein düzeylerinde azalmaya neden olması bu proteinin terapötik bir hedef olabileceğini düşündürmüştür. Ancak kompleks bir patolojiye sahip AH'nin tedavisinde sadece Aβ düzeylerindeki azalmanın hastalığı geri çevirmediği de bilinmektedir. Bu nedenle SOCE sinyal yolağını aktive ya da inhibe eden ajanlar ile mekanizmayı aydınlatıcı ve tedavi edici etkilerinin araştırıldığı daha ileri in vitro ve in vivo çalışmaların yapılması gerekmektedir., Aim of the thesis was to investigate the store-operated calcium entry (SOCE), expression levels of SOCE-associated genes (TRPC1, TRPC6, STIM1, Orai1), Aβ protein levels and proliferation rate on cells that have Early-Onset Alzheimer's Disease (EOAD)-associated presenilin-1 (PSEN1) mutation and overexpress TRPC1 in comparison with the control groups. First of all, the point mutation (I213F) was generated in the plasmid vector containing PSEN1 cDNA. PSEN1 mutant and non-mutant plasmids were transfected into human neuroblastoma SH-SY5Y cells by a transient and stable method. Mutant PSEN1 (mtPSEN1) cells were accepted as EOAD model and results were compared with control cells. At the same time, TRPC1 cDNA containing overexpression plasmids were transfected to investigate the effects of TRPC1. Aβ levels were determined by ELISA method. Aβ protein levels were also analysed with western blot. SOCE was monitoring on cells that are loaded with Ca2+ indicator Fura-2 by sprectrofluorometry real-timely. SOCE-associated genes (TRPC1, TRPC6, STIM1 and Orai1) expression levels were determined with RT-qPCR. Proliferation rates of cells were monitoring with real-time cell analysis system (RTCA). Aβ levels increase at mtPSEN1 cells compared to control cells statistically significant. SOCE that decreases at mtPSEN1 cells increases statistically significant at TRPC1 transfected cells compared to control cells. Although TRPC1 expression levels has no alteration compared to control cells, TRPC6 levels decreased statistically insignificant. While STIM1 expression levels are similar with control cells, Orai1 levels decrease at mtPSEN1 cells. Expression levels of TRPC6, STIM1 and Orai1 genes at TRPC1 overexpress mutant cells are similar to mutant cells. Aβ levels, which increases with mutation, decrease statistically significant in mtPSEN1+TRPC1 cells compared to mutant cells. Reduced proliferation rate was observed with transfection of mtPSEN1 and TRPC1. There was a reduction at proliferation rate of cells that have both of mtPSEN1 and TRPC1 plazmids (mtPSEN1+TRPC1). Alterations of SOCE and SOCE-associated genes expression levels demonstrate that these proteins and their mediated SOCE may have a role on AD pathology. At the same time, reduction of Aβ levels with TRPC1 overexpression estimated that TRPC1 may be a new therapeutical target and contribute to the development of new drugs for Alzheimer disease. But reduction of Aβ levels could not treat the AD's complex pathology. As a consequence, further in vitro and in vivo experiments should be achieved with activatory/inhibitory agents of SOCE for illuminating of mechanism and therapeutic effects.

Amaç: Emziren annelerin doğum sonrası doğurganlığın düzenlenmesine yönelik uygulamalarını, tutumlarını ve etkileyen faktörleri belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Analitik ve kesitsel tipte olan bu çalışma, 15/12/2019-15/03/2020 tarihleri arasında Bursa Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın ve Çocuk Sağlığı Ek Binası’nda, kadın doğum servislerinde, doğum yapan, araştırmaya dahil olma kriterlerine uyan, çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden 306 anne ile yürütülmüştür. Veri toplamada Kişisel Bilgi Formu ve Aile Planlaması Tutum Ölçeği (APTÖ) kullanılmıştır. Veriler yüz yüze görüşme tekniği ile toplanmıştır. Veri analizinde tanımlayıcı istatistikler (sayı, yüzde, ortalama, standart sapma), Shapiro-Wilk testi, Cronbach’s Alfa testi, MannWhitney U testi, Kruskal Wallis testi, Ki kare, Varyans, Spearman Korelasyon Analizleri kullanılmıştır. Bulgular: Annelerin yaş ortalaması 30±5.33, eşlerinin yaş ortalaması 33±5.46, evlilik süre ortalaması 9±5.01 yıldır. Annelerin %56.9’u, eşlerinin %48.7’si ilköğretim/ortaokul mezunu olup, ilk gebelik yaşı ortalama 22±3.37, gebelik sayısı ortalama 3±1.14, %80.1’i 3 ve altı çocuğa sahiptir. Annelerin %73.0’ünün en az bir kez planlamadan/istemeden gebe kaldığı, %25.8’inin herhangi bir yöntem kullanırken gebe kaldığı ve bu annelerin geri çekme (%57.0) ve kondom (%30.4) kullanırken istenmeyen gebelik yaşadığı saptanmıştır. Annelerin önceki emzirme döneminde en çok LAM (%66.0) ve geri çekme (%40.8) yöntemlerini kullandıkları, şuanki emzirme döneminde sırasıyla geri çekme (%31.0), kondom (%27.8), RİA (%14.1) kullanmayı düşündükleri bulunmuştur. Emziren annelerin AP’ye ilişkin tutum puan ortalaması 54.19±9.54, AP yöntemlerine ilişkin tutum puan ortalaması 36.29±8.58, gebeliğe ilişkin tutum puan ortalaması 26.27±5.93 ve APTÖ toplam puan ortalaması 116.78±21.446 olarak tespit edilmiştir. Çalışan, çekirdek aile tipine sahip olan, kendisinin ve eşinin eğitim düzeyi yüksek olan, isteyerek gebe kalan, yaşan çocuk sayısı üç ve altı olan, emzirme döneminde doğurganlığın düzenlenmesine yönelik yöntem kullanılabileceğini düşünen annelerin APTÖ toplam puan ortalaması istatistiksel açıdan anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p, Aim: The aim of the study is to determine the practices and attitudes of breastfeeding mothers towards the regulation of postpartum fertility and the factors affecting it. Materials and Methods: This analytical and cross-sectional study was conducted in Bursa Yüksek İhtisas Training and Research Hospital Women's and Child Health Annex Building between 15/12/2019-15/03/2020 with people who gave birth in the obstetrics service and met the inclusion criteria of the study. The study was carried out with 306 mothers who voluntarily agreed to participate in the study. Personal Information Form and Family Planning Attitude Scale (APTS) were used to collect data. The data were collected by face-to-face interview technique. Descriptive statistics (number, percentage, mean, standard deviation), Shapiro-Wilk test, Cronbach's Alpha test, MannWhitney U test, Kruskal Wallis test, Chi-square, analysis of variance, Spearman correlation analysis were used in the analysis of the data. Results: The mean age of the mothers was 30±5.33, the mean age of their spouses was 33±5.46 years, and the mean duration of marriage was 9±5.01 years. 56.9% of mothers and 48.7% of their spouses were primary school/secondary school graduates, mean first gestational age was 22±3.37, mean number of pregnancies was 3±1.14, and 80.1% had 3 or less children. It was determined that 73.0% of the mothers got pregnant at least once without planning/unintentionally, 25.8% of them got pregnant while using any method, and these mothers experienced unwanted pregnancy while using withdrawal (57.0%) and condom (30.4%). It was found that the mothers mostly used LAM (66.0%) and withdrawal (40.8%) methods during the previous breastfeeding period, and they thought of using withdrawal (31.0%), condom (27.8%) and IUD (14.1%) respectively during the current breastfeeding period. The mean attitude score of breastfeeding mothers towards FP was determined as 54.19±9.54, the mean score of attitude towards FP methods was 36.29±8.58, the mean of attitude towards pregnancy was 26.27±5.93, and the mean total score of APTS was 116.78±21.446. The mean APTS total score of the mothers who were working, had a nuclear family type, had a high education level of themselves and their spouses, became pregnant voluntarily, had three or less children, and thought that a method for the regulation of fertility during breastfeeding could be used was found to be statistically significantly higher (p< 0.05). Conclusion: It was found that the mean family planning attitude score of the breastfeeding mothers was high and they had a positive FP attitude. It was determined that the education level of the mothers and their spouses, the working status of the mothers, socio-economic level, family type and the number of living children affected the FP attitude.

Amaç: Bu tez çalışmasında alkol kullanım bozukluğu tanısı olan bireylerde ölüm olgusunun derinlemesine incelenmesi amaçlanmıştır. Katılımcılara ölüm deneyimleri, ölüme ilişkin düşünceleri hakkında sorular yöneltilerek ölüm olgusunun bireyin alkol kullanımı üzerindeki etkisinin incelenmesiyle alkol bağımlılığı ve ölüm olgusu arasındaki ilişkinin betimlenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırmayla alkol bağımlısı bireylerin fiziksel boyutta nasıl konumlandıkları, algıları ve deneyimleri hakkında bilgi edinmek amaçlanmıştır. Alkol bağımlılarında ölüm fenomeninin fenomenolojik yöntemle araştırılması, derinlemesine tanımlanması ve yorumlanması amaçlanmıştır. Bu sayede alkol kullanım bozukluğu ve ölüm olgusu hakkında ayrıntılı bir anlayışa sahip olmak hedeflenmiştir. Yöntem: Araştırma örneklemini gönüllülük esasına uygun olarak çalışmaya katılmayı kabul eden 1 Mart 2021-1 Mart 2022 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalına bağlı Madde Bağımlılığı Polikliniğinde tedavi gören, psikiyatrik görüşmesine ek olarak DSM-5’e göre alkol kullanım bozukluğu tanısı almış, 1 haftadır alkol kullanmayan, 19-66 yaş aralığında, 2’si kadın 6’sı erkek 8 birey oluşturmuştur. Alkol bağımlılarında ölüm olgusunun varoluşçu perspektiften incelendiği bu araştırmada, basit ve doğal fenomenlerden biri olarak sözü edilen, aslında çok karmaşık olan ölüm olgusu, nitel araştırmaların bir türü olan fenomenolojik yöntemle çalışılmıştır. Bulgular: Analiz sonucunda “Bağımlılık Döngüsü”, “Alkol Bağımlılarının Alkol Algısı”, “Alkol Bağımlılığında Sorumluluk”, “Bağımlılık Tedavisinden Beklenti”, “Alkol Kullanımının Ölümle İlişkisi”, “Ölüme Dair Düşünceler”, “Ölüm Kaygısı ve Korkusu”, “Alkol Bağımlılığı ve İntihar” ve “Ölümle Baş Etme Tarzları” olmak üzere 9 temaya ulaşılmıştır. Alkol kullanım bozukluğu tanısı olan bireylerin bağımlılık döngüsü içine girdikleri, alkole yönelik hem pozitif hem negatif algılara sahip oldukları, genellikle alkol kullanım bozukluklarının sorumluluğunu üstlendikleri, tedavilerinden alkol kullanmaya devam etme veya alkol kullanımını tamamen sonlandırma beklentilerinin olduğu, genellikle alkol kullanımını ölümle ilişkilendirdiği ancak alkol kullanımlarının kendi ölümlerine yol açmayacağını düşündükleri bulgularına ulaşılmıştır. Ayrıca katılımcıların ölümü hiçlik, kaçınılmaz, deneyimlenemez, aniden gerçekleşebilecek ve herkesin başına gelecek olan bir olay olarak tarif ettikleri ve ölüm sonrasının bilinemezliğine vurgu yaptıkları görülmüştür. Katılımcıların, ölüm yüzünden hissizlik ve yalnızlık yaşadıkları saptanmış ve ölüme dinî perspektiften yaklaşıldığı da belirlenmiştir. Katılımcıların ölüm kaygısı ve korkusu yaşadıkları, bu kaygı ve korkuyu kendini öldürme ihtimali, yakınlarının ölme ihtimali, yakınlarının ölümü, alkol bağımlılarının durumu, öte dünya inancı, ebeveyn sorumluluğu, fiziksel rahatsızlıklar, ölümün bilinemezliği nedenleriyle açıkladığı saptanmıştır. Katılımcıların yüzde ellisinin intihar düşüncesine sahip olduğu veya intihar girişiminde bulunduğu görülmüş, alkol bağımlılarında intiharın oldukça yaygın olduğunu saptanmıştır. Ayrıca katılımcıların inkâr, öte dünya inancı ve yasın ardından gelen kabullenmeyle ölümle baş etmeye çalıştıkları bulgularına ulaşılmıştır. Sonuç: Alkol kullanım bozukluğu tanısı olan bireylerde ölüm olgusunun fenomenolojik yöntem kullanılarak varoluşçu perspektiften incelendiği bu çalışmayla bağımlılık ve alkol fenomenlerine ilişkin elde edilen detaylı bilgiler sonucunda kazanılan perspektif ile koruma ve tedavi yöntemlerinin daha faal hâle getirilmesi bağlamında bireylere katkı sağlanmıştır. Ayrıca katılımcıların aktardıkları deneyimler ışığında bağımlılıkla mücadele kapsamında programların geliştirilmesine katkıda bulunulmuştur., Objective: The present study aspires to explore the phenomenon of death in individuals diagnosed with alcohol use disorder. It is meant to describe the relationship between alcohol use disorder and the death phenomenon by examining the effect of death phenomenon on the individual's alcohol use by asking participants about their death experiences and thoughts on death. With this research, it is aimed to obtain information about how individuals diagnosed with alcohol use disorder are positioned in the physical dimension, their perceptions and experiences. It is aimed to investigate, define and interpret the death phenomenon in individuals diagnosed with alcohol use disorder with the phenomenological method. In this way, it is determined to acquire profound understanding of alcohol use disorder and death. Method: The research sample constitutes of voluntary participants who was treated in the Addiction Service of Medical Faculty of Ege University Hospital Psychiatry Department between March 1th, 2021 and March 1th, 2022 and was diagnosed with alcohol use disorder according to DSM-5. Eight individuals (2 females and 6 males) whose ages ranged between 19 and 66 and who did not drink alcohol for 1 week participated in this study. Mentioned as one of the simple and natural phenomena, but in fact, a very complex phenomenon, death is examined in this study from an existential perspective in individuals diagnosed with alcohol use disorder, using the phenomenological method, which is a type of qualitative research. Results: Nine superordinate themes emerged from the analysis. These themes were as follows: “Cycle of Addiction”, “Alcohol Perception of Individuals Diagnosed with Alcohol Use Disorder”, “Responsibility in Alcohol Addiction”, “Expectation from Addiction Treatment”, “Relation of Alcohol Use with Death”, “Thoughts on/about Death”, “Anxiety and Fear of Death”, "Alcohol Addiction and Suicide" and "Styles of Coping with Death". It was concluded that individuals diagnosed with alcohol use disorder go through a cycle of addiction, have both positive and negative perceptions towards alcohol, generally take responsibility for alcohol use disorders, and have expectations of continuing to use alcohol or ending alcohol use completely after their treatment. Furthermore, the findings of the research demonstrated that individuals diagnosed with alcohol use disorder often associate alcohol use with death, but do not think that their alcohol use will cause their own death. In addition, it was observed that the participants described death as nothingness, an event that is inevitable, that is unexperienced, that could happen suddenly and would happen to everyone, and emphasized the obscurity of the afterlife. It was found out that the participants experienced numbness and loneliness due to death, and that death was approached from a religious perspective. In addition, it was also concluded that the participants experienced death anxiety and fear, explaining this anxiety and fear as the possibility of killing themselves, the possibility of the death of their relatives, the death of their relatives, the position of alcohol addicts, belief in the afterlife, parental responsibilities, physical ailments and the uncertainty of death. The research also yielded that fifty percent of the participants had suicidal tendencies or attempted suicide, and suicide is quite common among individuals diagnosed with alcohol use disorder. In addition, it was found out that the participants tried to cope with death with denial, belief in the afterlife and acceptance after mourning. Conclusion: With this study, in which the phenomenon of death in individuals diagnosed with alcohol use disorder is examined from an existential perspective using the phenomenological method, the perspective gained as a result of the detailed information acquired about addiction and alcohol phenomena has contributed to individuals in the context of making prevention and treatment methods more active. Moreover, in the light of the experiences conveyed by the participants, the findings of this study have contributed to the development of programs within the scope of combating addiction.

Yüzme, farklı yaş gruplarında yer alan bireylerin severek yaptığı oldukça popüler spor branşıdır. Düzenli yapılan yüzme antrenmanlarının yüzücüler üzerine etkilerini inceleyen birçok araştırma olmasına rağmen, yaş grubu yüzücüleri ile sedanter hayat yaşayan kontrol gruplarında kalp kası ve yapısı üzerine gerçekleşen değişimleri karşılaştıran araştırma sayısı oldukça sınırlıdır. Bu sınırlı sayıdaki araştırmaların bir kısmında ekokardiyografi kullanılmış olup yüzücüler kontrol grupları ile karşılaştırılmıştır. Literatürde yaş grubu yüzücülerine uygulanan tekrarlı antrenmanlar sonucunda gerçekleştirilen ekokardiyografik ölçümlerinin kalp kası ve yapısına olan etkilerini araştıran bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmanın amacı, 12 haftalık yüzme antrenmanın yaş grubu yüzücülerde kalbin yapısı ve işlevleri üzerine nasıl etki yapacağının ekokardiyografik olarak belirlenmesidir. Tekrarlı ölçümlerden oluşan tek kör tasarımına sahip çalışmaya 14 sporcu (5 erkek 9 kadın) gönüllü olarak katılmıştır. Yüzücüler ilk olarak yapılan ekokardiyografi ölçümlerinden sonra yüzme antrenmanlarında yüklenme şiddetinin hesaplanmasında kullanılan kritik hızın hesaplanması için maksimal şiddette 400 m ve 50 m serbest teknikte yüzdürülerek elde edilen dereceler kaydedilmiştir. Ardından iki hafta sürecek uyum seansına geçilmiş ve bu dönemde sporcular yüklenme şiddetinin %50-60 üzerinden hesaplanan yüklenmelerden oluşan ve beş gün üzerinden oluşturulan mikrosiklusta yüklenme kapsamı 5km olan antrenmanlar yapmışlardır. Esas evre antrenmanlarının 1-4 mikro yapılarında 6 gün %60-70yüklenme şiddetini kapsayan 4km, 5-8 mikro yapılarda ise 6 gün %70-80 yüklenme şiddetini içeren ve kapsamı 3.5 km olan antrenmanlara dahil edilmişlerdir. Esas evrenin 6. haftasında yüzme performansları ile ekokardiyografik 2.ölçümler yapılarak gerekli kayıtlar elde edilmiştir. İkinci ölçümleri takip eden 9-12 mikro yapılarda 6 gün %80-90 yüklenme şiddetini içeren şiddette kapsamları 3km olarak planlanan antrenmanlara dahil edilmişlerdir. Belirlenen protokollere göre yapılan antrenmanların sona ermesinin ardından yüzme performansları ve ekokardiyografik ölçümler tekrar edilmiştir. Çalışmanın istatistiksel analizleri JASP ve R paket programlarında yapılmıştır. Sonuç olarak, 12 haftalık yüzme antrenmanlarının yaş grubu yüzücülerde sol kalp boşluklarında genişlemeye neden olmaksızın kalp kasında hipertrofiye neden olduğu rapor edilmiştir., Swimming is a very popular sport that is enjoyed by individuals from all age groups around the world. Although many studies are examining the effects of regular training on swimmers, the number of studies comparing the changes made on the heart muscle and structure of swimmers in the age group and control groups living a sedentary life is quite limited. Echocardiography was used in some of these limited studies, and in these studies, swimmers were compared with control groups, as well. In the literature, no study has been found on the echocardiographic effect of swimming training on the heart muscle and structure of age-group swimmers with repeated measurements. This study aims to determine echocardiographically how the 12-week swimming training will affect the structure and functions of the heart in swimmers in the age group. 14 athletes (5 men 9 women) voluntarily participated in the study, which had a single-blind design consisting of repeated measurements. After the first echocardiographic measurements, the degrees obtained by swimming the swimmers in the 400-50m free technique at maximum intensity were recorded to calculate the critical speed used in determining the loading intensity in swimming training. Then, a two-week adaptation session was started, and during this period, the athletes performed exercises with a loading scope of 5 km in a microcycle planned over five days, consisting of loads calculated over 50-60% of the load intensity. In the 1-4 microstructures of the main phase training, 4 km of 60-70% loading intensity for 6 days, and 6 days of 70-80% loading intensity in 5-8 microstructures and 3.5 km of coverage were included. In the 6th week of the main stage, swimming performances and echocardiographic second measurements were made and necessary records were obtained. Following the second measurements, 9-12 microstructures were included in the training, which included 80-90% loading intensity for 6 days and was planned as 3 km in scope. Measurements were repeated after the end of the training performed according to the determined protocols. JASP and R package programs were employed for the statistical analysis of the study. As a result, it was found that 12-week swimming training caused hypertrophy of the heart muscle without causing enlargement of the left heart cavities in swimmers in the age group.

Beyin tümörlerinin oluşumuna sinyal yolaklarının düzenlenmesindeki işlevsel bozukluklar ya da nöronal kök hücrelerden farklanabilme potansiyeli katkı sağlamaktadır. Malign gliomlar en yaygın primer beyin tümörleridir. Glioblastoma (GBM) evre IV olarak sınıflandırılan en agresif formdur. Gliomların heterojen yapıda tümörler olmaları tedavilerini zorlaştırmaktadır. Kanser kök hücreleri, proliferasyona neden olabilen ve yeni tümörler oluşturabilen kanser fenotipi ile ilişkili hücrelerdir. Glioblastom kök hücrelerinin de tedavi sonrasında bu tümörlerin oluşumundan sorumlu oldukları düşünülmektedir. Son dönemlerde GBM tedavisinde Hh sinyal yolağının hedeflenmesi önem kazanmaya başlamıştır. Vismodegib (VIS), FDA tarafından onaylanmış "Hedgehog" (Hh) yolak inhibitörüdür. Bazal hücreli karsinom tedavisinde kullanılmakta olan ilaç, Hh sinyalini pozitif yönde düzenleyen "Smoothened" molekülünü inaktif hale getirir. Hh sinyali evrimsel süreçte pek çok organizmada korunmuş bir mekanizmadır. UPR (Katlanmamış Protein Cevabı) sinyal yolağı, hatalı katlanmış proteinleri tespit eder, ER'de homeostazı düzenler ve profonksiyonel salgı hücrelerinde, büyüme ve gelişimde görev almasının yanı sıra hastalıklarda da kritik rolü bulunur. GBM'lerdeki UPR, UPR'nin bu hücrelerde aktive edilmesi gerektiğini düşündüren göstergelere rağmen kapsamlı bir şekilde çalışılmamıştır: GBM'ler, yapıları ve davranışları sebebiyle tüm kemoterapötiklere genel dirençlidirler ve dahili ve harici saldırılara karşı yüksek stres tepkileri sergileyen yüksek harici radyoterapileri de tolere edebilirler. GBM'lerin bu özellikleri, hem salgı yolu işlevini sürdüren hem de değiştirilmiş metabolizma yoluyla stres direncini artıran UPR tarafından etkinleştirilmektedir. Bu çalışmada; insan glioblastom kök hücre hatlarına, VIS'in 72. saatteki IC50 dozları uygulandı. UPR'de görevli genlerden 96 tanesinin ifade düzeylerindeki değişimler gerçek zamanlı kantitatif PCR analizi yapılarak belirlendi. VIS uygulamasının U87MG GBM hücrelerinde CREB3L3, SREBF1 ve INHBE genlerinde azalma; HSPA1B geninde ise artışa yol açtığı görüldü. BKKH'lerde ise en yüksek artış OS9 geninde; en yüksek azalış EIF2A geninde saptandı. INHBE geni ifadesindeki artışın ER stresi ile ilişkili olduğu bilinmekte olup U87MG hücrelerindeki kontrole göre yüksek olması GBM patogenezinde rol oynayabileceğini düşündürmektedir. Çalışmamızda ilk defa VIS'in GBM hücrelerinde INHBE geninin ekspresyon seviyesini regüle edebileceği gösterilmiştir. CREB3L3 geni katlanmamış protein yanıtında transkripsiyon faktörü olarak işlev gösteren proteini kodlar ve CREB3L3 genini daha önce GBM ya da farklı tipteki herhangi bir beyin kanserlerinde araştıran bir çalışma bulunmamaktadır, VIS uygulaması sonucunda bu genin ekspresyon düzeyinde azalma görülmüştür. SREBF1 geni de transkripsiyon faktörleri arasında olup protein disülfit izomerizasyonunda ve kolesterol metabolizmasının kontrolünde görev almaktadır. Literatürde GBM için bir tedavi hedefi olarak önerilen ve daha önce VIS ile ilişkilendirilmemiş olan bu genin ekspresyonundaki azalış çalışmamız için dikkat çekici bir sonuçtur. Bu çalışmada VIS uygulamasının beyin kanseri tedavisindeki potansiyel oyun değiştirici rolü UPR mekanizmasındaki etkileri üzerinden araştırılarak literatüre katkı sağlanmıştır. VIS özellikle BKKH'lerinde ısı şoku proteinleri üzerinde etkili olarak GBM patogenezinde önemli bir ajan olarak kullanım potansiyeli göstermektedir. İlk kez araştırılan VIS-UPR ilişkisi ileri çalışmalarla desteklendiği takdirde GBM ve diğer kanser araştırmaları için yol gösterici olabilme potansiyeline sahiptir., Functional disorders in the regulation of signaling pathways or the potential to differentiate from neuronal stem cells contribute to the formation of brain tumors. Malignant gliomas are the most common primary brain tumors. Glioblastoma (GBM) is the most aggressive form classified as stage IV. The heterogeneous nature of gliomas makes their treatment difficult. Cancer stem cells are cells associated with the cancer phenotype that can cause proliferation and form new tumors. Glioblastoma stem cells are also thought to be responsible for the formation of these tumors after treatment. Recently, targeting the Hh signaling pathway has gained importance in GBM treatment. Vismodegib (VIS) is a "Hedgehog" (Hh) pathway inhibitor approved by the FDA. The drug, which is used in the treatment of basal cell carcinoma, inactivates the "Smoothened" molecule, which positively regulates the Hh signal. Hh signaling is a conserved mechanism in many organisms in the evolutionary process. The UPR (Unfolded Protein Response) signaling pathway detects misfolded proteins, regulates homeostasis in the ER, and plays a critical role in profunctional secretory cells, growth and development, as well as in diseases. The UPR in GBMs has not been extensively studied despite indications suggesting that the UPR should be activated in these cells: GBMs are generally resistant to all chemotherapeutics due to their structure and behavior and can also tolerate high external radiotherapies, exhibiting high stress responses to internal and external attacks. These properties of GBMs are activated by the UPR, which both maintains secretory pathway function and increases stress resistance through altered metabolism. In this study; human glioblastoma stem cell lines were administered IC50 doses of VIS at 72 hours. Changes in the expression levels of 96 of the genes involved in the UPR were determined by real-time quantitative PCR analysis. It was observed that VIS application decreased CREB3L3, SREBF1 and INHBE genes in U87MG GBM cells and increased HSPA1B gene. In BKKHs, the highest increase was in the OS9 gene; the highest decrease was detected in the EIF2A gene. It is known that the increase in INHBE gene expression is associated with ER stress, and the fact that it is higher in U87MG cells compared to the control suggests that it may play a role in the pathogenesis of GBM. In our study, it was shown for the first time that VIS can regulate the expression level of the INHBE gene in GBM cells. The CREB3L3 gene encodes the protein that functions as a transcription factor in the unfolded protein response, and there has been no study investigating the CREB3L3 gene in GBM or any other type of brain cancer before. As a result of VIS application, the expression level of this gene was decreased. The SREBF1 gene is also among the transcription factors and is involved in protein disulfide isomerization and control of cholesterol metabolism. The decrease in the expression of this gene, which has been suggested as a treatment target for GBM in the literature and has not been associated with VIS before, is a remarkable result for our study. In this study, potential game-changing role of VIS application in the treatment of brain cancer has been investigated through its effects on the UPR mechanism, contributing to the literature. VIS has the potential to be used as an important agent in the pathogenesis of GBM by acting on heat shock proteins, especially in BCSCs. If the VIS-UPR relationship, which was investigated for the first time, is supported by further studies, it has the potential to be a guide for GBM and other cancer researches.

Bu araştırma, migren tanısı almış gebe kadınlarda migren atağı görülme durumu ve gebelerin baş ağrısı ile baş etme durumlarının belirlenmesi amacıyla yapılan tanımlayıcı ve kesitsel tipte bir araştırmadır. Araştırma, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Obstetri Polikliniği'nde yürütülmüştür. Araştırmanın örneklemi, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı obstetri polikliniğinde Ekim 2019 – Eylül 2021 tarihleri arasında dahil etme kriterlerine uyan migren tanısı konmuş 191 gebeden oluşmaktadır. Araştırma verileri, Sosyodemografik ve Obstetrik Özelliklere İlişkin Soru Formu, Migren Baş Ağrısı Özelliklerini Belirleme Formu ve The International Classification of Headache Disorders 3rd'e Göre 'Aurasız Migren' ve 'Auralı Migren' Kriterleri formları kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde SPSS 26 paket programı kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel metotlar ve kategorik değişkenler arasındaki ilişkiyi test etmek için Mc Nemar analizi uygulanmıştır. Araştırmaya katılan gebelerin yaş ortalaması 29.72±5.51, gebelik haftası ortalaması 28.31±8.64, migren başlangıç yaşı 20.74 ± 5.63'dır. Gebelerin %30.9'u lise mezunu olduğunu, %74.3'ü herhangi bir işte çalışmadığını bildirmiştir. Gebelerin %59.7'sinin 3. trimesterda olduğu, %82.2'sinde de aurasız migren olduğu saptanmıştır. Baş ağrısını tetikleyen faktörler arasında gebelerin %91.6'sı stresi, %77.5'i gürültü ve sesi, %77.0'ı uykusuzluğu, %76.4'ü parlak ışığı belirtmiştir. Gebelerin %66.0'ı gebelikte baş ağrısının azaldığını, %52.9'u gebelikte baş ağrısı ile ilişkili yaşam kalitesinin arttığını, %86.4'ü gebelikte migren ile baş etme konusunda herhangi bir sağlık çalışanından bilgi almadığını bildirmişlerdir. Baş ağrısının süresi, sıklığı ve şiddeti gebelik öncesi dönem ve gebelikte karşılaştırıldığında istatistiksel olarak fark saptanmıştır (p, This research is a descriptive and cross-sectional study conducted to determine the incidence of migraine attacks in pregnant women diagnosed with migraine and their coping status with headaches. The research was carried out at Ege University Medical Faculty Hospital, Obstetrics and Gynecology Department, Obstetrics Polyclinic. The sample of the study consisted of 191 pregnant women diagnosed with migraine who met the inclusion criteria between October 2019 and September 2021 in the Obstetrics and Gynecology Department of Ege University Medical Faculty Hospital. Research data were collected using the Sociodemographic and Obstetrical Characteristics Questionnaire, Migraine Headache Characteristics Determination Form, and 'Migraine without Aura' and 'Migraine with Aura' Criteria forms according to The International Classification of Headache Disorders 3rd. SPSS 26 package program was used in the analysis of the data. In the evaluation of the data, Mc Nemar analysis was applied to test the relationship between descriptive statistical methods and categorical variables. The mean age of the pregnant women participating in the study was 29.72±5.51, the mean week of gestation was 28.31±8.64, and the age of onset of migraine was 20.74 ± 5.63. 30.9% of the pregnant women reported that they were high school graduates, and 74.3% of them did not work in any job. It was determined that 59.7% of the pregnant women were in the third trimester and 82.2% of them had migraine without aura. Among the factors triggering headache, 91.6% of pregnant women stated stress, 77.5% of them noise and voice, 77.0% of them insomnia, 76.4% of them stated bright light. 66.0% of the pregnant women reported that headache decreased during pregnancy, 52.9% reported that the quality of life related to headache during pregnancy increased, 86.4% reported that they did not receive any information from any healthcare professional about coping with migraine during pregnancy. When the duration, frequency and severity of headache were compared in the pre-pregnancy period and pregnancy, a statistical difference was found (p

Bu araştırma; tiroid fonksiyon bozukluğu olan bireylerin kardiyovasküler hastalık risk düzeyleri ile risk faktörleri hakkındaki bilgi düzeylerini incelemek amacı ile yapılmıştır. Araştırmanın evrenini; Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi ile İzmir Bozyaka Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nin Dahiliye ve Endokrin polikliniklerine Nisan Eylül 2021 tarihleri arasında ayaktan başvuran tiroid fonksiyon bozukluğu olan bireyler oluşturmuştur. Araştırmanın yapıldığı tarihler arasında ilgili polikliniklere başvuran, çalışmaya katılmayı kabul eden ve çalışmaya dahil edilme kriterlerini sağlayan 210 hasta, araştırmanın örneklemini oluşturmuştur (n=210). Araştırma örneklemin büyüklüğü G-Power 3.1.16 software analizi ile belirlenmiştir. Araştırmanın verileri; araştırmacı tarafından bireylerle yüz-yüze görüşme tekniği ile toplanmış olup veri toplama araçlarının doldurulmasından sonra bireylerin kan basıncı ve bel çevrelerinin ölçümleri de yapılmış ve kaydedilmiştir. Araştırmanın yürütülebilmesi için Ege Üniversitesi Tıbbi Araştırmalar Etik Kurulu'ndan etik kurul onayı ve ilgili kurumlardan izin alınmıştır. Araştırma verilerinin değerlendirilmesinde; sayı, yüzde, medyan, Pearson Chi Square, Fisher's Exact test, Mann Whitney U, Kruskal Wallis H istatistiksel analizleri kullanılmıştır. Tüm sonuçlar için p0,05). Araştırmada; bireylerin %86,2'sinin çocuk sahibi ve %26,7'sinin ise çalışıyor olduğu belirlenmiş olup, çocuk sahibi olma durumu ve çalışma durumu bağımsız değişkenleri ile araştırmanın, "kardiyovasküler hastalığa ilişkin risk düzeyi" bağımlı değişkeni arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki saptanmıştır (p, This research; The aim of this study was to examine the cardiovascular disease risk levels of individuals with thyroid dysfunction and their knowledge levels about risk factors. The universe of the research; It consisted of individuals with thyroid dysfunction who applied to the Internal Medicine and Endocrine outpatient clinics of Ege University Medical Faculty Hospital and İzmir Bozyaka Training and Research Hospital between April and September 2021. Between the dates of the study, 210 patients who applied to the relevant polyclinics, accepted to participate in the study and met the inclusion criteria of the study constituted the sample of the study (n=210). The size of the research sample was determined by G-Power 3.1.16 software analysis. The data of the research; It was collected by the researcher by face-to-face interview technique with individuals, and after the data collection tools were filled, the blood pressure and waist circumference of the individuals were also measured and recorded. Ethics committee approval and permission from relevant institutions were obtained from Ege University Medical Research Ethics Committee in order to conduct the study. In the evaluation of research data; number, percentage, median, Pearson Chi-Square, Fisher's Exact test, Mann Whitney U, Kruskal Wallis H statistical analyzes were used. A p value of 0, 05). In the research; it was seen that 86.2% of the individuals had children and 26.7% were working, and a statistically significant relationship was found between the independent variables of having a child and working status and the dependent variable of the study, "risk level of cardiovascular disease" (p

Amaç: Çalışmamızda, farklı mini vida konumu ve kuvvet uygulama noktası ile yapılan üst kesici diş intrüzyonun dişlerde meydana getirdiği başlangıç yer değiştirmeleri ile çevre dokularda ve mini vidalarda meydana getirdiği gerilme dağılımlarının sonlu elemanlar analizi yöntemi ile karşılaştırılarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Maksiller kemiğin üç boyutlu rekonstrüksiyonu için konik ışınlı bilgisayarlı tomografi (KIBT) görüntüleri kullanılmıştır. Maksiller anterior dişler, çevreleyen tüm periodontal ligament (PDL) ve kemik yapılar belirlendikten sonra 0.022 inch slotlu braketler, 0.021x0.025 inch kalınlığında paslanmaz çelik bölümlü ark teli ve mini vidalar eklenmiştir. Mini vidaların konumlarında ve ark teli üzerindeki kuvvet uygulama noktalarında yapılan değişiklikler ile 7 senaryo oluşturulmuştur. Kapalı Nikel-Titanyum (Ni-Ti) sarmal yay aracılığıyla 80 gr intrüzyon kuvveti uygulanarak dişlerde meydana gelen başlangıç yer değiştirmeleri ile çevre dokularda ve mini vidalarda meydana gelen gerilme dağılımları karşılaştırılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Mini vidanın santral kesici dişlerin kökleri arasına yerleştirildiği senaryo 1’de dişlerde meydana gelen sagital ve vertikal yöndeki yer değiştirmeler, diğer senaryolara göre önemli ölçüde fazla bulunmuştur. Mini vidaların, lateral ve kanin dişlerin kökleri arasına yerleştirildiği ve kuvvetin santral ve lateral kesici diş braketleri arasındaki mesafenin ortasından uygulandığı senaryo 6’da, kesici dişlerde apikal yönde benzer yer değiştirmeler meydana gelmiş; bu durumda en düşük von Mises gerilmelerinin meydana geldiği ve gerilmelerin dengeli bir dağılım sergilediği görülmüştür. Hem 40 gr hem de 80 gr intrüzyon kuvvetinin uygulandığı mini vidalarda meydana gelen gerilmelerin, mini vida materyalinin dayanım sınırının oldukça altında olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Maksiller kesici dişlerin mutlak intrüzyonuna benzer başlangıç yer değiştirmeleri, mini vidaların lateral ve kanin dişleri kökleri arasına yerleştirildiği, kuvvetin santral ve lateral kesici diş braketleri arasındaki mesafenin ortasından uygulandığı durumda meydana gelmiştir. Bu durumda, periodontal ligamentte meydana gelen von Mises gerilmeleri kesici dişler arasında nispeten eşit olarak dağılmıştır., Aim: The aim of this study is to compare and evaluate the initial displacements of the teeth and the stress distributions in the surrounding tissues and mini screws by using different upper incisor intrusion mechanics applied by changing the mini screw position and force application point with the finite element analysis method. Materials and Methods: Cone-beam computed tomography images were used for the three dimensional reconstruction of the maxillary bone. After modeling the maxillary anterior teeth, the corresponding periodontal ligament and bone structures; 0.022-inch-slot brackets, 0.021x0.025 inch base stainless steel segmental arch wire and mini screws were added. 7 scenarios were created by changing the location of the miniscrews and loading points on the archwire. By applying 80 gr intrusion force through a closed Ni-Ti coil spring, the initial displacements of the teeth and the stress distributions in the surrounding tissues and mini screws were compared and evaluated. Results: In the scenario 1 where the mini screw is placed between the roots of the central incisors, the displacements in the sagital and vertical directions of the teeth were found to be significantly higher than in the other scenarios. In scenario 6, where the mini screw are placed between the roots of the lateral and canine teeth and the force is applied from the middle of the distance between the central and lateral incisor brackets, similar displacements of the incisors were observed in the apical direction. In this scenario, it was found that the lowest von Mises stresses induced in the periodontal ligament and the stresses exhibited a balanced distribution. The stresses that occur in mini screws were well below the strength limit of the material for both 40 and 80 grams of force. Conclusion: Initial tooth displacements, similar to pure intrusion of maxillary incisor teeth were observed when mini screws were placed between the roots of the lateral and canine teeth, and intrusion force was applied in the middle of distance between the central and lateral incisor brackets. In this situation, the von Mises stresses that were induced in the periodontal ligament were relatively evenly distributed between the incisors.

Amaç: Araştırmanın amacı, diyabetli bireylere "Levine'nin Koruma" Modeline göre verilen eğitimin yorgunluk üzerine etkisi incelemektir. Yöntem:Araştırma, Aralık 2018- Temmuz 2020 tarihleri arasında bir üniversite hastanesinde yürütülmüştür. Araştırmanın örneklemini dahil edilme kriterlerini karşılayan ve pre-post test eşleşmemiş grup modeli kullanılarak blok randomizasyon şemasından yararlanılarak belirlenen girişim grubuna 41 ve kontrol grubuna 41 olmak üzere toplam 82 hasta oluşturmuştur. Araştırmada girişim grubunda olan hastalara, Levine'nin Koruma Modeline göre hazırlanan "Diyabetli Bireylere Yönelik Yorgunluk Rehberi" (Ek XII) içeriği doğrultusunda iki günde toplam dört oturumda bilgisayar aracılığı ile sunum tekniği kullanılarak bireysel eğitim verilmiştir (Tablo 2). Eğitim sonrası bireylere adım sayar (pedometre), "Diyabetli Bireylere Yönelik Yorgunluk Rehberi" dağıtılmıştır. Girişim grubundaki hastalardan eğitim öncesi (Z1), eğitimden üç ay sonra (Z2) ve eğitimden altı ay sonra (Z3) toplam üç kez yüz yüze görüşme tekniği kullanılarak veriler araştırmacı tarafından Diyabetli Birey Tanıtım Formu, Kısa Yorgunluk Envanteri, Diyabet Belirtileri Kontrol Listesi Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği, Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi, SF 36 Fiziksel Fonksiyon alt ölçeği, Ferrans ve Powers Yaşam Kalitesi Endeksi Diyabet Versiyon III, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği'nin Gözden Geçirilmiş Formu kullanılarak toplanmıştır ve Metabolik parametreler takip edilmiştir (HbA1c, açlık plazma glikoz düzeyi, VKİ). Araştırmanın yürütülebilmesi için "Klinik Araştırmalar Etik Kurulu"ndan, araştırmanın yürütüldüğü kurumdan ve araştırmaya katılan bireylerden yazılı izin alınmıştır. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 59.5'dir. Girişim grubunun yorgunluk puan ortalaması 6.74± 1.63 ve kontrol grubunun 5.94± 1.61'dir. Girişim grubunda Levine'nin Koruma Modeline dayalı verilen eğitimin yorgunluk düzeyini anlamlı olarak (%35.7 oranında) azalttığı, girişim grubundaki hastaların yorgunluğa bağlı günlük yaşam aktiviteleri etkilenme düzeylerinin verilen eğitim ve öneriler sonunda %40.8 oranında azaldığı saptanmıştır (p, Objectives: The purpose of this study was to investigate of the effect of education according to Levine's Conservatıon Model given to individuals with type 2 diabetes on fatıgue level. Methods: The research was carried out between December 2018 and July 2020 in a univetsity hospital, Department of Internal Medicine, Department of Endocrinology and Metabolic Diseases. The sample of the study consisted of 82 patients, 41 in the intervention group and 41 in the control group, who met the inclusion criteria and were determined by using the pre-post test unpaired group model using the block randomization scheme. In the study, the patients in the intervention group were given individual training using the presentation technique via computer in a total of four sessions over two days in line with the content of the "Fatigue Guidelines for Individuals with Diabetes"prepared according to Levine's Conservatıon Model. After the training, step counting (pedometer) and "Fatigue Guidelines for Individuals with Diabetes" were distributed to individuals. Data were collected by the researcher using face-to-face interview technique from the patients in the intervention group three times before the training (Z1), three months after the training (Z2), and six months after the training (Z3). Using the face-to-face interview technique, a total of three times from the patients in the intervention group before the training (Z1), three months after the training (Z2) and six months after the training (Z3), the data were collected by the researcher using Diabetes Individual Information Form, Brief Fatigue Inventory, Diabetes Symptoms Checklist Scale, Beck Depression Scale, Pittsburgh Sleep Quality Index, SF 36 Physical Function subscale, Ferrans and Powers Quality of Life Index Diabetes Version III, Revised Form of the Multidimensional Scale of Perceived Social Support and Metabolic parameters were monitored (HbA1c, fasting plasma glucose level, BMI). In order to conduct the study, written permission was obtained from the "Clinical Research Ethics Committee" and the individuals participating in the study. In order to carry out the study, written permission was obtained from " Clinical Research Ethics Committee", the research institution and individuals who participated in the study. Results: The average age of the participants is 59.5.The mean fatigue score of the intervention group was 6.74 ± 1.63 and 5.94 ±1.61 It was determined that the training given based on Levine's Conversation Model in the intervention group significantly reduced fatigue level (at the rate of 35.7%), and fatigue-related daily life activities (40.8%). Conclusion: In the study, it was concluded that the education given according to Levine's Conversation Model reduced the fatigue levels of type 2 diabetes patients. It is anticipated that the results of the research will raise awareness for the assessment and management of fatigue in diabetes and contribute to the quality of life of the patients.

Akciğer kanseri, dünya çapında en sık görülen malignite olup, kanser ölümlerinin en önde gelen nedenleri arasında yer almaktadır. Günümüzde akciğer kanseri tedavisinde cerrahi, radyoterapi ve kemoterapi rejimlerinin çeşitli kombinasyonlarıyla multimodal bir yaklaşım uygulanmaktadır. Kanserin kompleks bir mekanizmaya sahip olması hem hastalığın tanısında hem de tedavi yönetiminde yetersizliklere ve zorluklara neden olmaktadır. Bu nedenle hastalığın erken tanısında ve tedavi takibinde kullanılabilecek biyobelirteçlere önemli bir oranda gereksinim bulunmaktadır. Halkasal RNA (circRNA)'lar gen ekspresyon düzenlenmesinde ve biyolojik mekanizmaların gelişiminde önemli rol oynamaktadır. Aynı zamanda circRNA'ların, 3′ ve 5′ polar uçları olmayan kovalent olarak kapalı dairesel ve RNAaz enzimlerine dirençli bir yapıları bulunmaktadır. Bu özellikleri nedeniyle vücut dokularında ve sıvılarında stabil olarak bulunabilirler. Bu nedenle kanserin teşhisinde, terapötik yanıtın izlenmesinde ve prognoz takibinde potansiyel biyobelirteçlerdir. Tez çalışmamızda, akciğer kanseri tedavisinde circRNA moleküllerinin ekspresyon düzeylerini araştırarak biyobelirteç olma potansiyeli taşıyanların tanımlanması amaçlanmıştır. Bunun için küçük hücreli olmayan akciğer kanseri hücre hattı olan A549 hücreleri kullanılmıştır. Bu hücre hattında karboplatin ve pemetrekset ilaç tedavisi uygulanarak 169 circRNA‟nın ekspresyon seviyeleri ve bu seviyelerdeki değişiklikler araştırılmıştır. Öncelikle bu ilaçların sitotoksite testleri yapılarak IC50 değerleri tespit edilmiş ve A549 hücre hattında tek tek ve kombine tedavi uygulanmıştır. İlaç uygulaması sonrası elde edilen hücrelerden total RNA izolasyonu ve cDNA sentezi gerçekleştirilmiştir. Tasarlanan primer dizileri ile RT-qPCR yöntemiyle hedef circRNA genlerinin ekspresyon miktarları belirlenmiştir. Sonuç olarak karboplatin, pemektekset ve kombine ilaç uygulamaları akciğer kanser hücrelerinde bulunan bazı circRNA‟ların ekspresyon seviyelerinde değişiklik yaparken, bazı circRNA‟lar tedavi sonrası eksprese olmuşlardır. Özellikle tedavi takibinde ve yönetiminde bazı circRNA‟ların biyobelirteç adayları olabilme potansiyelleri tespit edilmiştir. Bu circRNA adayları üzerinde detaylı incelemeler yapılması, in vivo ve insan örnekleri ile desteklenmesi gerekmektedir., Lung cancer is the most common malignancy and among the leading cause of cancer death worldwide. Currently, a multimodal approach is used in the treatment of lung cancer with combinations of surgery, radiotherapy and chemotherapy regimens. The fact that cancer has a complex mechanism causes inadequacies and difficulties both in the diagnosis of the disease and the management of treatment. Therefore, there is an important need for biomarkers that can be used in the early diagnosis of the disease and in the follow-up of treatment. Circular RNAs (circRNAs) play an important role in regulation of gene expression and development of biological mechanism. In addition, circRNAs have a covalently closed circular structure that lacks 3′ and 5′ polar ends and is resistant to RNAase enzymes. Due to these properties, they can be found stably in body tissues and fluids. Therefore, they can be potential biomarkers in the diagnosis, monitoring of therapeutic response and prognosis of cancer. In our thesis study, it was aimed to investigate the expression levels of circRNA molecules in the treatment of lung cancer and to determine those that have the potential to be biomarkers. For this, non-small cell lung cancer cell line, A549 cells, were used. The expression levels of 169 circRNAs and the changes in these levels were investigated by applying carboplatin and pemetrexed treatment in this cell line. First, cytotoxicity tests of these drugs were performed and IC50 values were determined, and individual and combined treatments were applied in the A549 cell line. Total RNA isolation and cDNA synthesis were performed from the cells obtained after drug administration. Expression levels of circRNA genes were determined by RT-qPCR method with the designed primer sequences. As a result, while carboplatin, pemetrexed, and combined drug applications changed the expression levels of some circRNAs in lung cancer cells, some circRNAs were expressed only after treatment. In treatment follow-up and management, some circRNAs have been identified as potential biomarker candidates. Further studies on these circRNA candidates need to be performed and supported by in vivo and human studies.

Bu araştırma, doğumhanede çalışan ebelerin doğum ağrısını gidermede kullanılan nonfarmakolojik yöntemler hakkındaki görüşlerini ve uygulama durumlarını belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmanın örneklemini İzmir ili kamu hastanelerinin doğumhanesinde çalışan 151 ebe oluşturmuştur. Araştırmanın verileri Ebelerin Sosyodemografik Özellikleri Soru Formu ve Ebelerin Doğum Ağrısını Gidermede Kullanılan Yöntemlere İlişkin Görüşleri Soru Formu kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel metotlar ile niceliksel verilerin karşılaştırılmasında iki bağımsız grup arasındaki fark için bağımsız gruplarda t testi, kategorik değişkenler arasındaki ilişkiyi test etmek için ki kare analizi, numerik değişkenler arasındaki ilişkiyi test etmek için ise korelasyon analizi uygulanmıştır. Ebelerin yaş ortalaması 40.33±7.38, toplam çalışma süresi 19.07±9.12'dir. Ebelerin %78.8'i daha önce doğum yapmıştır ve %89.1'ünün doğumunda nonfarmakolojik ağrı giderme yöntemi kullanılmamıştır. Ebelerin %80.1'i doğum eyleminde nonfarmakolojik yöntem kullanılması gerektiğini belirtmiştir. Ebelerin duyduğu nonfarmakolojik yöntem sayısı 6.44±3.76, uyguladıkları yöntem sayısı 2.92±2.42'dir. Anne dostu hastanede çalışma durumu ile doğumda farmakolojik yöntem kullanımına ilişkin görüşleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır (p, This study was conducted to determine the opinions and practices of midwives working in the delivery room about non-pharmacological methods used to relieve labor pain. The population of the descriptive study was composed of 214 midwives working in the delivery rooms of public hospitals in Izmir, and the sample consisted of 151 midwives who agreed to participate in the study. The data ofthe study were collected by using the "Sociodemographic Characteristics Questionnaire of Midwives", "The Opinions of Midwives on the Methods Used to Relieve Birth Pain Questionnaire". Descriptive statistical methods in the evaluation of data and independent groups t-test for the difference between two independent groups in comparison of quantitative data, chi-square analysis to test the relationship between categorical variables, correlation to test the relationship between numerical variables analysis was applied. The mean age of the midwives was 40.33±7.38, the total working time was 19.07±9.12. 80.1% of midwives stated that non-pharmacological methods should be used in labor. The number of non-pharmacological methods heard by midwives was 6.44±3.76, the number of methods they applied was 2.92±2.42. It was determined that there was a statistically significant relationship between working in a mother-friendly hospital and their views on the use of pharmacological methods at birth (p

Amaç: Baş-boyun kanserleri dünya genelinde en sık görülen altıncı sıradaki kanser olmakla beraber, hastaların 5 yıllık sağ kalım oranları sadece %40-50 arasındadır. Baş-boyun kanserlerinde erken tanıya olanak sağlayacak, tedavi seçeneklerini değiştirecek, nüks ya da prognoz tayininde kullanılabilecek biyobelirteç bulunmamaktadır. Baş-boyun kanserlerinde de erken tanı, uygulanacak tedavi için önem arz etmektedir ve kanserin erken teşhisi uzun dönem sağ kalımda büyük önem taşımaktadır. Bu bağlamdan yola çıkarak günümüzde tüm kanserler için umut verici biyobelirteçler olarak araştırılan halkasal RNA (circRNA) moleküllerinin, baş-boyun kanser hücrelerinde ifade düzeylerinin ve bununla birlikte radyasyonun circRNA'lar üzerindeki etkilerinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Bu amaç kapsamında, in vitro koşullarda faringeal kanser (Detroit-562) hücre ve sağlıklı akciğer fibroblast (WI-38) hücre hattı kullanıldı. Kanser (Detroit-562) hücre hattına radyasyon uygulandı. Üç hücre hattında, circRNA moleküllerinin ekspresyon düzeyleri karşılaştırmalı olarak Revers-Transkriptaz kantitatif PCR (RT-qPCR) yöntemi kullanılarak araştırıldı. Ekspresyon seviyeleri anlamlı derecede farklılık gösteren circRNA'ların biyoinformatik analizleri gerçekleştirildi. Bulgular: Çalışma kapsamında araştırılan 122 adet circRNA genlerinden, 62 adet farklı circRNA geninin hücre hatlarının en az birinde eksprese olduğu, 60 adet circRNA geninin ise hiçbir hücre hattında ifade edilmediği tespit edildi. Bunlardan, 33 adet circRNA geninin sadece sağlıklı hücre hattında, 4 tanesinin sadece ışınlanan kanser hücrelerinde ve 1 tanesinin de sadece kanser hücrelerinde eksprese olduğu tespit edildi. Işınlanan ve ışınlanmayan kanser hücrelerinde ekspresyonu ortak olan 2 adet circRNA saptanırken, kanser ve sağlıklı hücre hatlarında 3, ışınlanan kanser ve sağlıklı hücrelerde ise 12 adet circRNA molekülü bulundu. Tüm hücre hatlarında ekspresyonu ortak olan ise 7 adet circRNA molekülü tespit edildi. Sonuç: Gen ekspresyon seviyeleri anlamlı seviyede farklı olan circRNA'lar tanı ve/veya tedavide kullanılabilecek potansiyel biyobelirteç adayları olarak belirlendi. Özellikle bunlardan; • Sadece kanser hücre hattında eksprese olduğu saptanan hsa_circ_0000649 geninin hem sağlıklı hücre hattında hem de ışınlama sonrası kanser hücre hattında eksprese olmaması, bu circRNA'nın tanı ve tedaviye yönelik potansiyel bir biyobelirteç adayı olabileceğini düşündürmektedir. • Kanser hücre hattı ve sağlıklı hücre hattında ortak olarak eksprese olan genlerden hsa_circ_0046263 ve hsa_circ_0001368 genlerinin ifade düzeylerinin özellikle baş-boyun kanser hücre hattında yüksek ölçüde anlamlı olarak bulunması, bu genlerin tanısal biyobelirteç olma potansiyelleri olduğunu düşündürmektedir. • Işınlanan kanser hücre hattı ve sağlıklı hücre hattında ortak olarak eksprese olan circRNA genlerinin, kanser hücre hattında ekspresyonunun bulunmaması, bu genlerin ışınlamadan sonra saptanması ve sağlıklı hücre hatlarında da eksprese edilmesi, ışın tedavisinin kanserden-sağlıklı hücrelere bir transformasyon gerçekleştirebileceğini düşündürmektedir. Bununla beraber bu genlerin ekspresyon seviyelerinin sağlıklı hücrelerdekinden daha yüksek olarak tespit edilmesi de ışın tedavisinin hücrelerde oluşturduğu etkiler kapsamında değerlendirilmektedir. • Tüm hücre hatlarında ortak olarak ifade edilen circRNA'ların kanser hücre hattındaki ekspresyon miktarlarının sağlıklı hücrelere göre anlamlı seviyede yüksek olmaları ve ışınlamadan sonra ise kanser hücrelerinde bu circRNA ekspresyonlarının azalarak sağlıklı hücrelere yakınsamaları, bu circRNA'ların tanı ve tedavi kapsamında değerlendirilebileceğini düşündürmektedir. • Sadece ışınlama sonrasında ekspresyonları tespit edilen circRNA'lar (hsa_circ_0000461, hsa_circ_0088018) ise, radyasyonun circRNA'lar veya hücreler üzerinde yarattığı farklı etkilerden kaynaklanabileceğini düşündürmektedir. • Çalışma kapsamında potansiyel biyobelirteç adayları olarak saptanan circRNA moleküllerinin, tümör belirteçleri olarak baş ve boyun kanserlerinin erken tanı ve takibinde kullanılabilmeleri ve radyosensitivite/radyorezistans mekanizmasındaki rollerinin tam olarak anlaşılabilmeleri için, bu circRNA'ların hem hasta doku ve/veya sıvı örneklerinde hemde in-vivo çalışmalarla desteklenmesi gerektiğini düşünmekteyiz., Objective: The head and neck cancers are the sixth most common type of cancer worldwide. However, the 5-year survival rate of patients lies by between 40-50 %. There is no biomarker that enables early diagnosis, changes treatment options, and can be used in the early detection of recurrence or prognosis for head and neck cancers. As with all cancers, early detection plays an important role in the treatment of head and neck cancer, and early detection of cancer is of great importance for long-term survival. According to this background, the expression level of circular RNA (circRNA) molecules, which are currently being investigated as promising biomarkers for all types of cancer, in head and neck cancer cells, and the effects of radiation on circRNAs will be investigated. Material and Methods: For this purpose, under the vitro conditions, comparative expression levels of circRNA molecules using a throat cancer cell line (Detroit-562), an irradiated cancer cell line (Detroit-562), and a healthy lung fibroblast cell line (WI-38) was investigated. The real-time quantitative PCR method PCR (RT-qPCR) was used for this study. Bioinformatic analyzes of circRNAs with significantly different expression levels were carried out. Results: A total of 122 circRNA genes were examined in this study. As a result, it was found that 62 different circRNA genes were expressed in at least one of the cell lines. In addition, 60 circRNA genes were not expressed in any of the cell lines. Of these, 33 circRNA genes were only expressed in healthy cell lines, 4 only in irradiated cancer cells and 1 only in cancer cells. Two circRNAs with a common expression were detected in irradiated and non-irradiated cancer cells. In addition, 3 circRNA molecules were found in cancer cells and healthy cell lines and 12 in irradiated cancer cells and healthy cells. The common expression in all cell lines was detected in 7 circRNA molecules. Conclusion: CircRNAs with significantly different gene expression levels have been identified as potential biomarker candidates that can be used in diagnosis and / or treatment. • The fact that the hsa_circ_0000649 gene, which was only expressed in the cancer cell line, was not expressed in either the healthy cell line or the cancer cell line after irradiation, suggests that this circRNA could be a potential biomarker candidate for diagnosis and treatment. • The fact that the expression levels of the genes hsa_circ_0046263 and hsa_circ_0001368, which are commonly expressed in cancer cell lines and healthy cell lines, especially in head and neck cancer cell lines, suggests that these genes have diagnostic potential as biomarkers. • It suggests that radiation can transform cancer cells into healthy cells. The main reasons for this are the findings such as the lack of expression of circRNA genes, which are expressed jointly in the irradiated cancer cell line and the healthy cell line in the cancer cell line, that these genes are detected after irradiation and also in healthy cell lines. In the context of the effects of radiation therapy on cells, the detection of higher expression levels of these genes than in healthy cells is considered. • It was observed that the expression levels of circRNAs expressed in all cell lines in cancer cell lines were significantly higher than in healthy cells. Furthermore, it has been observed that these circRNA expressions decreased in cancer cells after irradiation and converged to healthy cells, suggesting that these circRNAs can be evaluated in the context of diagnosis and treatment. • The circRNAs whose expressions were only detected after irradiation (hsa_circ_0000461, hsa_circ_0088018) suggest that they can be caused by different radiation effects on circRNAs or cells. • With the reference from this study, circRNA's were identified as potential biomarker candidates so that they can be used as tumor markers in the early detection and treatment of head and neck tumors and also provide a complete understanding of the mechanisms of radiation sensitivity / radiation resistance. We believe that these circRNAs should be supported by patient tissue and / or fluid samples as well as by in vivo studies.

Bu çalışma; Haziran-Ağustos 2021 tarihleri arasında, İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ahmet Ersan Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğine başvuran 24-28 arası gebelik haftasına sahip kadınlarda, gestasyonel diyabet gelişiminde gebelikleri sırasında ağırlık kazanımının ve Akdeniz Diyetine uyumlarının etkisinin değerlendirilmesi için kesitsel tipte yapılmıştır. Araştırmaya 24-28. gebelik haftasında olup çalışmaya katılmaya gönüllü olan ve dışlanma kriterlerine sahip olmayan gebeler dahil edilmiştir. Veriler yüz yüze görüşme formu ile toplanmıştır. Boy uzunluğu ve vücut ağırlığı araştırmacı tarafından ölçülerek, oral glukoz tolerans testi (OGTT) sonuçları ise hastane bilgi sistemi üzerinden bakılıp veri toplama formuna kaydedilmiştir. Gestasyonel diabetes mellitus (GDM) tanısı almak bağımlı değişken iken, gebelik öncesi beden kütle indeksi (BKI), gebelikte kazanılan ağırlık ve Akdeniz Diyetine uyum bağımsız değişkenlerdir. Akdeniz diyetine uyum Akdeniz Diyetine bağlılık ölçeği (MEDAS) ile saptanmıştır. Araştırmaya katılan kadınların (n=207) %41,1'i OGTT sonucuna göre GDM tanısı almış, %58,9 ise GDM tanısı almayan bireylerdir. GDM tanısı alan bireylerin yaş ortalaması 29,1± 6,04 yıl, gebelik öncesi BKI ortalaması 26,27±5,4 kg/m², gebelikte kazandıkları ağırlık ortalamaları 6,3±3,8 kg ve MEDAS ortalaması 6,58±1,6 puan olarak bulunmuştur. GDM tanısı almayanlarda ise bu değerler sırasıyla: 26,5±5,7yıl, 24,5±4,7 kg/m², 6,82±4,2 kg, 7,59±1,9 puan olarak saptanmıştır. OGTT yapılan haftaya kadar kazanılan ağırlık gruplar arasında farklı değil iken, GDM olanlarda gebelik öncesi BKI ortalaması anlamlı olarak yüksektir (p=0,013). Akdeniz diyetine uyum açısından MEDAS skorları GDM tanısı alanlarda, GDM tanısı almayanlara göre anlamlı olarak düşüktür (p, This cross-sectional study was conducted to evaluate the effects of the weight gained during pregnancy and adaptation to the Mediterranean diet on the development of gestational diabetes in women with gestational weeks of 24-28 and was carried out between June and August 2021 in İzmir Tepecik Research Hospital Ahmet Ersan Gynecology and Obstetrics Clinic. Pregnant women who were at the 24-28 gestational week and volunteered to participate in the study and did not meet have exclusion criteria were included. The data were collected by face-to-face interview form. Height and body weight were measured by the researcher and the oral glucose tolerance test (OGTT) results were check thruogh the system and recorded in the data form. While being diagnosed with gestastional diabetes mellitus (GDM) is the dependent variable, pre-pregnancy body mass index (BMI), weight gained during pregnancy and adherence to the Mediterranean diet are independent variables. Adherence to the Mediterranean diet was determined by the Mediterranean Diet Adherence Scale (MEDAS). According to the OGTT result, %41,1 of the individuals participating in the study were diagnosed with GDM, and %58,9 were individuals who were not diagnosed with GDM. The mean age of the individuals diagnosed with GDM was 29,1±6,04 years, the mean BMI before pregnancy was 26,27±5,4 kg/m², the mean weight gained during pregnancy was 6,3 ±3,8 kg, and the mean MEDAS were 6,58±1,6 points. In those who were not diagnosed with GDM, these rates were found to be 26,5±5,7 years, 24,5±4,7 kg/m², 6,82±4,2 kg, 7,59±1,9 points, respectively. While the weight gained until the week of OGTT was not different between the groups, the mean BMI before pregnancy was significantly higher in those with GDM (p=0,013). In terms of adherence to the Mediterranean diet, MEDAS scores were significantly lower in those with GDM diagnosis than those without GDM diagnosis (p

Amaç: Araştırmada, otizm spektrum bozukluğu olan çocukların ebeveynlerine uygulanan güçlendirme psikoeğitim programının ebeveynlerin psikolojik dayanıklılık ve ebeveyn öz-yeterliğine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmada, girişim ve kontrol gruplarından oluşan ebeveynlere uygulanan psikoeğitim programının etkililiğini değerlendirmek için, ön-test ve son-test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Çalışmanın evrenini araştırmanın yapıldığı tarihlerde Manisa DİÇEM Akademi'ye devam eden otizm spektrum bozukluğu olan çocukların ebeveynleri oluşturmuştur (N= 72). Örneklem seçimine gidilmeyerek örnekleme dahil edilme koşullarını karşılayan, iletişimi sürdürebilecek nitelikte olan, araştırmaya katılmayı kabul eden ve grup eğitimlerine devamlılığı sağlayabilecek olan primer bakım veren ebeveynler örneklemi oluşturmuştur (n=24). Psikoeğitim programını ve ön test ve son testleri tamamlayan 16 ebeveynle araştırma tamamlanmıştır. Girişim grubu sekiz(n=8) ve kontrol grubu sekiz(n=8) kişiden oluşmaktadır. Güçlendirme psikoeğitim programının oturumları danışman öğretim üyesi süpervizyonunda uygulanmıştır. Psikoeğitim programı tanışma oturumunun yapılmasının ardından altı oturumda gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği ve Ebeveyn Özyeterlik Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesi SPSS Statistics 26 programında yapılmıştır. Araştırma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metotlardan frekans, yüzde, ortanca ve en küçük değer (min), en büyük değer (max) kullanılmıştır. İki niceliksel verinin karşılaştırılmasında verilerin normal dağılım göstermemesi ve iki grup bulunması nedeni ile Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Parametrelerin grup içi karşılaştırmalarında ise verilerin normal dağılım göstermemesi ve tek değişken bulunması nedeni ile Wilcoxon testi uygulanmıştır. Bulgular: Araştırmada girişim grubunun %100'ünü kadınlar oluştururken kontrol grubunun %75'ini kadınlar, %25'ini erkekler oluşturmaktadır. Araştırmanın ön testlerinde girişim ve kontrol grubu psikolojik dayanıklılık puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir (p>0,05). Gruplara göre ebeveyn öz-yeterlilik puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir (p>0,05). Kontrol grubuna göre psikolojik dayanıklılık ölçeği alt boyutları ve toplam ölçek puanları ön test ve son test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir (p>0,050). Kontrol grubu ebeveyn öz-yeterlilik ön test ve son test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir (p=1,000>0,05). Girişim grubu psikolojik dayanıklılık ön test ve son test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olduğu tespit edilmiştir (p=0,0180,05). Girişim grubu ebeveyn öz-yeterlilik ön test ve son test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olduğu tespit edilmiştir (p=0,021, Aim: In this study, it was aimed to examine the effect of the empowerment psycho-education program applied to the parents of children with autism spectrum disorder on the resilience and parental self-efficacy of the parents. Methods: A quasi-experimental design with pre-test and post-test control groups was used to evaluate the effectiveness of the psychoeducation program applied to parents consisting of research, initiative and control groups. The universe of the study consisted of the parents of children with autism spectrum disorder who attended Manisa DIÇEM Academy at the time of the research (N= 72). The sample was formed by parents who provided primary care, who met the conditions for inclusion in the sample, were able to maintain communication, agreed to participate in the study, and could provide continuity in group education (n=24). The research was completed with 16 parents who completed the psychoeducation program and the pre-test and post-tests. The initiative group consisted of eight (n=8) and the control group consisted of eight (n=8) people. The sessions of the empowerment psychoeducation program were implemented under the supervision of a consultant faculty member. The psychoeducation program was carried out in six sessions after the introduction session. Personal Information Form, Adult Resilience Scale and Parental Self-efficacy Scale were used as data collection tools. The evaluation of the data was made in SPSS Statistics 26 program. While evaluating the research data, frequency, percentage, median and the smallest value (min), the largest value (max) from descriptive statistical methods were used. Because of the data did not show normal distribution and there were two groups Mann Whitney U test was used in the comparison of two quantitative data.The Wilcoxon test was used for the in-group comparisons of the parameters, since the data did not show normal distribution and there was only one variable. Results: While 100% of the initiative group was female, 75% of the control group was female and 25% was male. In the pre-tests of the study, it was found out that there was no statistically significant difference between the psychological resilience scores of the initiative and control groups (p>0.05). It was found out that there was no statistically significant difference between parental self-efficacy scores according to the groups (p>0.05). It was found out that there was no statistically significant difference between the resilience scale sub-dimensions and total scale scores, pretest and posttest scores compared to the control group (p>0.050). It was found out that there was no statistically significant difference between the parental self-efficacy pretest and posttest scores of the control group (p=1,000>0.05). It was found out that there was a statistically significant difference between the psychological resilience pre-test and post-test scores of the initiative group (p=0.018

Herediter Anjiödem (HAÖ), tekrarlayan ve ölümcül olabilen anjioödem ataklarıyla karakterize otozomal dominant kalıtımlı nadir hastalıktır. Hastalığa büyük oranda SERPING1 genindeki mutasyonlar neden olmaktadır. Bu mutasyonlar sonucunda SERPING1’in kodladığı C1INH proteini ya yetersiz üretilmekte (Tip I HAÖ-C1INH) ya da üretilen protein yeterli fonksiyon gösterememektedir (Tip II HAÖ-C1INH). Bunların yanı sıra klinik olarak normal C1INH protein ve fonksiyonel seviyesi bulunan farklı bir tip HAÖ varlığı (HAÖ-nC1INH) da vardır. Bu HAÖ tipi F12, PLG, ANGPT1, KNG1, MYOF ve HS3ST6 genlerindeki mutasyonlarla ilişkilidir ve her biri farklı alt tip olarak sınıflandırılmaktadır. Ayrıca SERPING1 gen mutasyonu bulunmayan, C1INH düzeyi ve fonksiyonu düşük olgular da bildirilmiştir. SERPING1 gen mutasyonu bulunmayan Tip I HAÖ-C1INH olgularında hastalığın moleküler patolojisi ile ilişkili farklı gen mutasyonları bulunabileceği tez çalışmamızın hipotezini oluşturmaktadır. Bu bağlamda, SERPING1 gen mutasyonu bulunmayan Tip I HAÖ-C1INH tanılı beş hastada tüm ekzom dizileme çalışması gerçekleştirerek hastalığın moleküler patolojisi ile ilişkili olabilecek gen varyasyonlarının saptanması amaçlandı. Beş hastadan periferik kan alımı, periferik kandan genomik DNA izolasyonu, genomik DNA kullanılarak yeni nesil dizileme hazırlık işlemleri ve son olarak yeni nesil dizileme işlemi gerçekleştirildi. Elde edilen ham veriler “CLC Genomics Workbench 20.0.4” yazılımında referans insan genomu GRCh38’e haritalandırılarak, tüm ekzom dizi analizine uygun akışta analiz edildi. Analiz sonucu saptanan varyantlar, öncelikle ClinVar veri tabanında yer alıp almadığı, ClinVar’da yoksa dbSNP veri tabanında yer alıp almadığı değerlendirilerek ClinVar veri tabanında yer alanlar, ClinVar’da yer almayıp yalnızca dbSNP’de yer alanlar ve her iki veri tabanında tanımlanmamış varyantlar olarak üç başlık altında toplandı. Varyantların anlamlılığını saptamak amacıyla VarSome ve Franklin veri tabanlarında tarama gerçekleştirildi. İki hastada ClinVar ve dbSNP veri tabanlarında tanımlanmamış SERPING1 gen varyasyonu saptandı. Birinci hastada saptanan heterozigot c.-22-2A>G varyasyonu bu çalışma ile ilk kez Türk popülasyonunda da var olduğu gösterildi. İkinci hastada saptanan c.826_832del p.Arg276* varyasyonu ise ilk kez bu çalışma ile ortaya çıkarıldı. Bu varyasyonların ailesel olduğu yüksek çözünürlüklü erime analizi (HRM) ve Sanger dizilime ile gösterildi. SERPING1 mutasyonu olmayan HAÖ’nün moleküler patolojisinde yer alan epigenetik değişimlerin saptanabilmesi için transkriptomik analizlerinin ve C1INH’nin RNA molekülleri ya da diğer proteinlerle olası etkileşimlerinden kaynaklanan fonksiyonel epigenetik etkenlerin ortaya çıkarılması için ileri epigenetik çalışmaların yapılmasını önermekteyiz., Hereditary Angioedema (HAE) is a rare autosomal dominant disease characterized by recurrent and fatal angioedema attacks. The disease is mostly caused by mutations in the SERPING1 gene. As a result of these mutations, the C1INH protein encoded by SERPING1 is either insufficiently produced (Type I HAE-C1INH) or the produced protein cannot function adequately (Type II HAE-C1INH). In addition, there is a different type of HAE (HAE-nC1INH) with clinically normal C1INH protein and functional level. This type of HAE is associated with mutations in the F12, PLG, ANGPT1, KNG1, MYOF, and HS3ST6 genes, each classified as a different subtype. In addition, cases without SERPING1 gene mutation having low C1INH level and function have also been reported. Our thesis study hypothesizes that there may be different gene mutations associated with the molecular pathology of the disease in Type I HAE-C1INH cases without SERPING1 gene mutation. In this context, it was aimed to detect gene variations that may be associated with the molecular pathology of the disease by performing whole-exome sequencing in five patients diagnosed with Type I HAE-C1INH without the SERPING1 gene mutation. Peripheral blood collection from five patients, isolation of genomic DNA from peripheral blood, preparation for next-generation sequencing using genomic DNA, and finally next-generation sequencing were performed. The raw data obtained were mapped to the reference human genome GRCh38 in the "CLC Genomics Workbench 20.0.4" software and analyzed in a flow suitable for whole-exome sequence analysis. The variants detected as a result of the analysis were firstly evaluated whether they are in the ClinVar and then gathered under the three titles "variants in the ClinVar database", "variants in only the dbSNP database", and "unidentified variants excluding ClinVar and dbSNP". VarSome and Franklin databases were searched to determine the significance of the variants. SERPING1 gene variation unidentified in the ClinVar and dbSNP databases was detected in two patients. The heterozygous c.-22-2A>G variation detected in the first patient was demonstrated for the first time in the Turkish population with this study. The c.826_832del p.Arg276* variation detected in the second patient was revealed for the first time in this study. The hereditary nature of these variations was demonstrated by high-resolution melting analysis (HRM) and Sanger sequencing. We suggest transcriptomic analyzes to detect epigenetic changes in the molecular pathology of HAE without SERPING1 mutation and further epigenetic studies to reveal functional epigenetic factors arising from possible interactions of C1INH with RNA molecules or other proteins.

Giriş: Astım çocukluk döneminde hastane yatışlarının en sık nedenidir. Astımın hastalık özyönetimi ve eğitiminde sağlık okuryazarlığı dikkate alınmalıdır. Araştırmanın amacı astımlı okul çocuklarına ve ebeveynlerine yönelik sağlık okuryazarlığına duyarlı eğitimin hastalık özyönetimine etkisini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Bu araştırma, randomize kontrollü deneysel bir çalışmadır. Araştırma, İzmir ili Karabağlar İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü'ne bağlı kamu ilkokullarında Ekim 2018 - Temmuz 2019 tarihleri arasında yürütülmüştür. Çocukların ilkokul 2.,3. ve 4. sınıfta olması, hekim tanılı olması, astım ilacı kullanıyor olması, gönüllü olması, ebeveynin okuryazar olması araştırma kriterleridir. Araştırmanın örneklemi, evrenin içinden araştırma kriterlerine uygun olan 88 astımlı çocuk ve ebeveyni oluşturmuştur. Çocuklar; ebeveyn sağlık okuryazarlığı (SOY) puanı, çocuğun SOY puanı, Astım Kontrol Testi (AKT) puanı ve sınıf düzeylerine göre randomize edilerek gruplara ayrılmıştır. Girişim 1 grubu (çocuk ve ebeveyni) 31, Girişim 2 grubu (çocuk) 31, Kontrol grubu 32 çocuktan oluşmuştur. Veri toplamada Çocuk ve Ebeveyn Tanıtım Formu, SOY Ölçeği, Okul Çağındaki Çocuklar İçin SOY Ölçeği, Astımlı Çocuk ve Adölesanlar İçin Özetkililik Ölçeği, AKT, Astıma Spesifik Ebeveyn Eğitim Gereksinimi Formu ve Telefon Görüşme Formu kullanılmıştır. Öntest sonrası Girişim 1 grubunda hem çocuğa hem ebeveynine eğitim verilmiş, Girişim 2 grubunda sadece çocuğa eğitim verilmiş, kontrol grubuna eğitim verilmemiştir. Eğitim sonrası eğitim alan gruplara eğitim kitapçıkları verilmiştir. Eğitimden en az 3 hafta sonra tüm gruplara eğitim sonrası test uygulanmıştır. Telefon görüşmesi ile Mayıs, Haziran ve Temmuz aylarında izlemler yapılmıştır. Bulgular: Çocukların yaş ortalaması 8.44±0.92, %54'ü erkek, %44.8'i 3. sınıf olup grup dağılımları homojendir (p>0.05). Çocukların %64.8'inin ailesi 3-4 kişidir, %47.7'sinin balkon dahil evinde sigara içilmektedir. Isınma şekli hariç ev özellikleri açısından gruplar homojendir (p>0.05). Çocukların %52.3'ü son altı ay içinde astım atağı geçirmiştir. Çocuklar her izlem döneminde en çok kurtarıcı ilaçları kullanmışlardır. Çocukların %84.1'i ilacını düzenli kullanmakta, %52.3'ü ilaç kullanmada zorluk yaşamamaktadır. Çocukların %65.9'u devamsızlık yapmıştır. Ebeveynlerin %89.8'i anne, annelerin %80.7'si ev hanımıdır. Ebeveynlerin özellikleri çalışma gruplarına göre homojen dağılımdadır (p>0.05). Ebeveynlerin %71.6'sı ayrıntılı astım eğitimi almamıştır, %72.3'ünün astım bilgi kaynağı sağlık çalışanlarıdır. Eğitim sonrasında Girişim 1 grubu ebeveynlerinin astım bilgi puanı anlamlı olarak artmıştır (p0.05). Tüm çalışma gruplarında eğitim sonrası çocukların SOY puanı ve özetkililik puanlarında anlamlı fark yoktur (p>0.05). Tüm çalışma gruplarında eğitim sonrası çocukların AKT ve kurtarıcı ilaç kullanım puanlarında anlamlı artış belirlenmiştir (p, Introduction: Asthma is the most common cause of hospitalization in childhood. Health literacy should be taken into account in the self-management and education of asthma. The aim of the study was to examine the effect of education, considering health literacy, for asthmatic school children and their parents on disease self-management. Materials and Methods: The research, a randomized controlled trial, was carried out in public primary schools affiliated to the Karabağlar District Directorate of National Education in Izmir between October 2018 and July 2019. The criteria for the research were as such: Being in either 2nd, 3rd or the 4th grade of a primary school, being diagnosed by a physician, using asthma medication, being a volunteer, and having a literate parent. The study sample consisted of 88 students and their parents who were suitable for the research criteria. The children were divided into 3 groups as such: Intervention-1 group with 31 children and the parents, the intervention-2 group with 31 children and the control group with 32 children after the randomization of the children was performed according to the Parental Health Literacy (PHL) score, Child's HL score, Asthma Control Test (ACT) score, and their grades in the school. The forms used to collect data are Child and Parent Description Form, HL Scale, HL Scale for School-Age Children, Self-efficacy Scale for Asthmatic Children and Adolescents, ACT, Asthma-Specific Parent Education Requirements Form and Telephone Interview Form. After the pretest, training was given to both the children and the parents in the Intervention 1 group, while only the children in the Intervention 2 group was trained, and the control group participants were not given any training. After the training, training booklets were given to the training groups. The post-training test was administered to all groups at least three weeks after the training. Follow-ups were performed by phone calls in May, June and July. Results: The mean age of the children was 8.44±0.92 years, 54% were male, 44.8% were 3rd grade, and group distribution was homogeneous (p>0.05). The families of 64.8% of the children included 3-4 people, and 47.7% of them smoked at home including the balcony. The groups were homogeneous in terms of house characteristics except for heating methods (p>0.05). A total of 52.3% of the children had an asthma attack in the last six months. Children used rescue medications the most in each follow-up period. While 84.1% of them use their medication regularly, 52.3% of them do not have any difficulties in using medication. A total of 65.9% of them had absences from school. While 89.8% of parents are mothers, 80.7% of those are housewives. Parental characteristics were homogeneous according to the study groups (p>0.05). While health professionals were the source of asthma information for 72.3% of the parents, 71.6% of the parents did not receive detailed asthma education. After the training, the asthma knowledge score of the parents in the Intervention 1 group increased significantly (p0.05 A significant increase was found in the ACT and rescue medication use scores of the children in all groups (p

Nöronların uyarılabilirliğindeki değişimler birçok nörolojik hastalığın nedenleri arasında gösterilmektedir. Bunlardan en tipik olanı ise epilepsidir. Epileptogenez bugün bile tam olarak anlaşılamayan ve olasılıkla birden çok etkenin rol aldığı mekanizmalar sonucu kendini göstermektedir. Epilepside gözlenen nöron uyarılabilirliğindeki değişimler, nöbet esnasında nöronların ani ve çok hızlı bir şekilde depolarizasyonuna neden olmaktadır. Buna bağlı olarak, elektriksel alandaki yerel ve şiddetli dalgalanmaların nöron hücre membranlarında plastik değişimlere yol açması olasıdır. Nöron uyarılabilirliğindeki değişimleri açıklamaya çalışan çoğu çalışmada protein yapılı iyon kanalları ve sinaptik bağlantılarla ilişkili plastik değişimler sorumlu tutulmuş ancak bu değişimlerin nedeni tam anlamıyla açıklığa kavuşturulamamıştır. Nöron membranının kapasitif özelliği üzerinde etkili olması beklenen plazma mebranının lipit profili ise genellikle araştırmacılar tarafından göz ardı edilmektedir. Dolayısıyla, epileptik nöbet sırasında gözlenen elektriksel alan potansiyel değişimlerinin membran lipit kompozisyonu üzerindeki olası etkilerinin ortaya konulması gerekmektedir. Literatüre bakıldığında, nöronlar üzerinde elektriksel alan oluşturan çalışmalar arasında detaylı lipit analizi gerçekleştiren bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu bilgiler ve öngörüler ışığında in vitro nöral eksitasyon sırasında oluşan elektriksel alan değişimlerinin, membranın kapasitif özelliğinde belirleyici rol oynayan lipit profilinde değişime neden olacağını hipotez olarak ileri sürmekteyiz. Bu hipotezimiz kapsamında in vitro koşullarda oluşturulan pulsatil akım elektrik alan potansiyellerinin (PCEF) membran lipit kompozisyonu üzerindeki etkisinin belirlendiği bir çalışma gerçekleştirilmiştir. Bu bağlamda; in vitro stimülasyon yapabilecek ve elektrofizyolojik deneylerde kullanılan Biopac sistemiyle uyumlu deney düzenekleri geliştirilmiş, deney düzenekleri aracılığıyla primer nöron ve SH-SY5Y hücre kültürlerine farklı stimülasyon parametreleri kullanılarak elektriksel stimülasyon uygulanmış ve çalışma sonunda ise yüksek performanslı sıvı kromatografisi (HPLC) yöntemiyle bu hücrelerin membran lipit profilleri analiz edilmiştir. Sonuçlar tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ile incelenmiştir. Farkın anlamlı bulunduğu değişkenlerde gruplar arası varyansın homojen olması durumunda Post-Hoc yöntem olarak Tukey testi, varyansın gruplar arası homojen olmadığı durumlarda Post-Hoc Dunnett T3 testi uygulanmıştır. Çalışma sonucunda primer nöronlar ve nöron kökenli SH-SY5Y hücreleri üzerinde oluşturulan elektrik alan potansiyellerinin, her iki hücre tipindeki membran lipit profillerinde değişime yol açtığı gözlenmiştir. Lipit türlerinden özellikle kolesterol ve fosfotidiletanolamin (PE) moleküllerinin elektrik alan stimülasyonuna karşı gösterdikleri yanıtlar önemlidir. Kolesterolün primer nöronlardaki yüksek şiddetli elektrik alan stimülasyonlarında konsantrasyonunun azaldığı, buna karşılık hücre membranındaki PE seviyelerinin arttığı belirlenmiştir. Yüksek elektrik alan şiddetinde uygulanan nöronların membranlarındaki kolesterol seviyelerinin azalması, hücrenin eksitotoksisite gibi hücre canlılığını tehdit eden olaylara karşı geliştirdiği bir tür savunma mekanizması olabilirken, PE seviyelerinin artması hücrenin, kolesterolün membran eğriliğine yaptığı katkıyı kompanze etmek adına gerçekleştirdiği bir düzenleme olabilir. PCEF uygulanan SH-SY5Y hücrelerinde ise hipokampal ve kortikal nöronlarda ortaya çıkan sonuçlara tamamen zıt bir şekilde artan elektrik alan şiddetine bağlı kolesterol seviyelerinde artış görülmüş ve bu da SH-SY5Y hücrelerinin toksisiteden korunma mekanizması olarak kullandığı kolesterolün burada da hücre canlığını koruma amaçlı kullanılabileceğini bizlere düşündürmüştür. Sonuç olarak çalışma hipotezimin temelini oluşturan elektriksel stimülasyona bağlı membran lipit profilinin plastik bir değişim görülmesi önemli fizyolojik etkiler gösterebilecek bir değişimdir ve özellikle hücre uyarılabilirliği kaynaklı deneysel hastalık modellerinde terapötik bir hedef olarak değerlendirilmesi ve bu konuda detaylı araştırmaların yapılması gerekmektedir., Changes in the excitability of neurons are among the causes of many neurological diseases. The most typical of these is epilepsy. Epileptogenesis manifests itself as a result of mechanisms that are not fully understood even today and possibly more than one factor having a role in. Changes in neuron excitability observed in epilepsy cause sudden and very rapid depolarization of neurons during seizures Accordingly, local and severe fluctuations in the electrical field are likely to cause plastic changes in neuron cell membranes. In most studies trying to explain changes in neuron excitability, plastic changes associated with protein-structured ion channels and synaptic connections have been blamed, but the reason for these changes has not been fully elucidated. The lipid profile of the plasma membrane, which is expected to have an effect on the capacitive property of the neuron membrane, is generally ignored by researchers. Therefore, the possible effects of electrical field potential changes observed during epileptic seizures on membrane lipid composition should be revealed. When we look at the literature, there is no study that performs detailed lipid analysis among the studies that create an electrical field on neurons. In the light of this information and predictions, we hypothesize that the electrical field changes that occur during in vitro neural excitation will cause a change in the lipid profile, which plays a decisive role in the capacitive property of the membrane. Within the scope of this hypothesis, a study was conducted to determine the effect of pulsatile current electric field potentials (PCEF) generated in vitro on membrane lipid composition. In this context, experimental setups compatible with the Biopac system used in electrophysiological experiments were developed, electrical stimulation was applied to primary neuron and SH-SY5Y cell cultures using different stimulation parameters, and at the end of the study, membrane lipid profiles of these cells were analyzed by high-performance liquid chromatography (HPLC) method. The results were analyzed by one-way analysis of variance (ANOVA). Tukey test was used as Post-Hoc method in case the variance between groups was homogeneous in the variables where the difference was significant, and Post-Hoc Dunnett T3 test was used in cases where the variance was not homogeneous between groups. As a result of the study, it was observed that the electric field potentials created on primary neurons and neuron-derived SH-SY5Y cells to which PCEF was applied caused changes in membrane lipid profiles in both cell types. The responses of lipid species, especially cholesterol and phosphatidylethanolamine (PE) molecules to electric field stimulation are important. It was determined that the concentration of cholesterol in primary neurons decreased in high-intensity electric field stimulation, while the PE levels in the cell membrane increased. While the decrease in cholesterol levels in the membranes of neurons applied at high electric field intensity may be a kind of defense mechanism developed by the cell against events that threaten cell viability such as excitotoxicity, the increase in PE levels may be a regulation that the cell performs to compensate for the contribution of cholesterol to the membrane curvature. In contrast to the results in hippocampal and cortical neurons, cholesterol levels increased due to increased electric field intensity in SH-SY5Y cells treated with PCEF, suggesting that cholesterol, which SH-SY5Y cells use as a protection mechanism from toxicity, can also be used to protect cell viability here. As a result, a plastic change in the membrane lipid profile due to electrical stimulation, which forms the basis of my working hypothesis, is a change that can have important physiological effects, and it should be evaluated as a therapeutic target especially in experimental disease models originating from cell excitability, and detailed studies should be conducted on this subject.

Dünyada yaklaşık 40 taksonu bulunan Marrubium L. cinsi (Lamiaceae), ülkemizde 25 takson ile temsil edilmektedir. Anadolu'da ve farklı ülkelerde, bitkinin halk arasında soğuk algınlığında, göğüs yumuşatıcı, yara iyileştirici, idrar ve gaz söktürücü olarak ve ekzama tedavisinde kullanıldığı rapor edilmiştir. Literatür taraması, bu cinsin özellikle fenolik ve flavonoit yapıdaki bileşikler ile labdan tip diterpenler ve lignanlar yönünden zengin olduğunu göstermiştir. Ayrıca farklı Marrubium türlerinin antioksidan, antimikrobiyal, antienflamatuvar ve sitotoksik aktivitelerine yönelik çalışmalar bulunmaktadır. Bu çalışmada; Ege Bölgesi'nde doğal yayılış gösteren 4'ü endemik olmak üzere 9 Marrubium taksonunun 21 farklı lokaliteden toplanan örneklerinin morfolojik ve anatomik incelemeleri yapılmıştır. Tüm örneklerin, tür tayini için kritik öneme sahip olan kaliks yapıları görüntülenmiş ve örneklerde farklı tipte örtü ve salgı tüyleri ile stoma, iletim demeti gibi anatomik yapılara rastlanmıştır. Fitokimyasal çalışmalar kapsamında, örneklerin fenolik-flavonoit içerikleri belirlenmiş ve tespit edilen bileşiklerin bitkideki miktar tayinleri gerçekleştirilmiştir. Ultra performanslı sıvı kromatografisi (UPSK) analizleri ile, farklı Marrubium taksonlarında ve değişen oranlarda verbaskozit, forsitozit B, arenariozit, kemferol-3-O-β-D-glukozit, tilirozit ve apigenin-7-O-β-D-glukozit tespit edilmiştir. Ayrıca endemik M. rotundifolium Boiss. bitkisinden 4',5,6,7-tetrametoksi skutellarein, ekitin, tilirozit, 4-hidroksi benzoik asit-4-O-β-glukozit ve kemferol-3-O-β-D-glukozit bileşikleri izole edilmiştir. Farklı ekstraksiyon tipleri ile hazırlanan ekstrelerde ise, cins için marker bileşik olarak kabul edilen marrubiin, kalitatif ve kantitatif olarak analiz edilmiş ve en yüksek oranda Denizli-Sarayköy'den toplanan M. vulgare populasyonlarında gözlenmiştir (%1.666 ve %1.458). Su distilasyonu ile elde edilen uçucu yağların analizi için gaz kromatografisi (GK) ve kütle spektroskopisi (GK/KS) kullanılmış, β-karyofillen (%3.0-35.8), (Z)-β-farnesen (%0-35.5), bisiklogermakren (%0-30.4), germakren D (%5.7-22.9), β-bisabolen (%0-16.7) ve hekzadekanoik asit (%1.9-14.4) baskın olarak bulunmuştur. Örneklerin biyoaktivite potansiyellerinin değerlendirilmesi amacıyla, metanol ekstrelerinin 1 sağlıklı ve 4 kanser hücre hattına karşı in vitro sitotoksik aktiviteleri araştırılmıştır. Sonuçlar, ekstrelerin fare embriyonik fibroblast hücreleri (NIH-3T3) ile insan nöroblastoma (SH-SY5Y) hücre hatlarına karşı etkili olduklarını göstermiştir. M. rotundifolium'dan izole edilen saf bileşikler ve Marrubium örneklerinden hazırlanan metanol ekstrelerinin enzim inhibisyon aktiviteleri [tirozinaz, asetilkolinesteraz (AChE) ve bütirilkolinesteraz (BuChE)] değerlendirilmiştir. İzole saf bileşikler ve ekstrelerin tirozinaz ve AChE enzim inhibisyon etkileri oldukça düşük bulunurken, en yüksek BuChE inhibisyon etkisi Denizli'den M. vulgare örneğinde (IC50: 194 µg/mL) gözlenmiştir (galantamin IC50: 2.5 µg/mL)., Marrubium L. genus (Lamiaceae), which has about 40 taxa in the world, is represented by 25 taxa in Turkey. In Anatolia and different countries, the plant has been used as expectorant, wound healer, diuretic, carminative and in the treatment of cold and eczema in the traditional medicine. Studies show that, this genus is rich in phenolic and flavonoid compounds, labdane type diterpenes and lignans among others. In addition, antioxidant, antimicrobial, anti-inflammatory and cytotoxic activities of different Marrubium species were reported. In this study, 9 Marrubium taxa, 4 of which are endemic were collected from 21 different localities in the Aegean Region of Turkey. Morphological and anatomical investigations of the specimens were performed. Calyx structures of all specimens, which are critical, were documented and anatomical structures such as stomata, vascular bundles, different types of glandular and non-glandular hairs were identified microscopically. Within the scope of phytochemical studies, the phenolic-flavonoid contents and their quantities of Marrubium taxa were determined. In different samples, verbacoside, forsythoside B, arenarioside, kaempferol-3-O-β-D-glucoside, tiliroside and apigenin-7-O-β-D-glucoside were detected by ultra performance liquid chromatography (UPLC) analysis. Additionally, 4',5,6,7-tetramethoxy skutellarein, echitin, tiliroside, 4-hydroxy benzoic acid-4-O-β-glucoside and kaempferol-3-O-β-D-glucoside were isolated from endemic M. rotundifolium Boiss. Marrubiin, which is accepted as the marker compound for the genus, was analyzed qualitatively and quantitatively in the extracts prepared with different extraction types and the highest contents with 1.666% and 1.458% were observed in M. vulgare populations from Denizli-Saraykoy. GC/MS was used for the analysis of essential oils obtained by water distillation. β-caryophyllene (3.0-35.8%), (Z)-β-farnesene (0-35.5%), bicyclogermacrene (0-30.4%), germacrene D (5.7-22.9%), β-bisabolene (0-16.7%), and hexadecanoic acid (1.9-14.4%) were found as major compounds. For the evaluation of bioactivity potentials of the taxa, in vitro cytotoxic activities of the methanol extracts against 1 non-cancerous and 4 cancerous cell lines were investigated. The results showed that the extracts were effective against mouse embryonic fibroblast cells (NIH-3T3) and human neuroblastoma (SH-SY5Y) cell lines. In vitro enzyme [tyrosinase, acetylcholinesterase (AChE) and butyrylcholinesterase (BuChE)] inhibition activities of pure compounds isolated from M. rotundifolium and methanol extracts prepared from Marrubium samples were evaluated. Tyrosinase and AChE enzyme inhibition effects of isolated compounds and extracts were found to be quite low, while the highest BuChE inhibition effect was observed in M. vulgare from Denizli (IC50: 194 μg/mL; galantamine IC50 :2.5 μg/mL).

Amaç: Covid-19 geçirmiş bireylerde yorgunluğun yaşam kalitesine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmanın örneklemi; Covid-19 enfeksiyonunu geçirmiş dahil edilme kriterlerini karşılayan 200 bireyden oluşmuştur. Çalışma ġubat 2021-Şubat 2022 tarihleri arasında yürütülmüştür. Çalışma verileri; hasta tanıtım formu olan bireylerin demografik bilgileri, sağlık bilgilerinin yer aldığı araştırmacı tarafından hazırlanmış bir form, Yorgunluk Şiddeti Skalası ve SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği ile sanal bir kartopu yaklaşımı kullanılarak yaygınlaştırılan bir çevrimiçi Google Form bağlantısının elektronik haberleşme araçları kullanılarak, kişiler tarafından paylaşılmasıyla yürütülmüştür. Bulgular: Çalışmaya katılan bireylerin yaş ortalaması 31,12±8,09 olup, bireylerin %73,0‘ü kadındır. Çalışmamıza dahil edilen Covid-19 geçirmiş bireylerin %80,0‘ninde şiddetli yorgunluk olduğu saptanmıştır. Katılımcıların yorgunluk şiddeti puanı min. 10 ile max. 63 puandan değerlendirilerek ortalaması 46,47±11,49 olup, bireylerin cinsiyetleri ile yorgunluk şiddeti arasında (p < 0.05, U=2673) ve kronik hastalık varlığı (p, Purpose: This study was conducted to determine the effect of fatigue on the quality of life in individuals who have suffered from Covid-19. Materials and Methods: The sample of the research; Consisted of 200 individuals who had experienced the Covid-19 infection and met the inclusion criteria. The study will be carried out between February 2021 and February 2022. Study data; The patient information form will be carried out by sharing a form prepared by the researcher with the demographic information and health information of the individuals, the ―Fatigue Severity Scale‖ and the ―SF-36 Quality of Life Scale‖, and an online Google Form link that has been disseminated using a virtual snowball approach by using electronic communication tools. Results: The average age of the individuals participating in the study was 31.12±8.09, and 73.0% were female. It was found that 80.0% of the individuals who had suffered from Covid-19 included in our study had severe fatigue. The fatigue severity score of the participants was evaluated from a min. of 10 to a max. of 63, and the average was 46.47±11.49, and statistically significant difference was found among the difference between the gender of the individuals and the severity of fatigue (p ˂ 0.05 , U=2673) and the presence of chronic disease (p˂0.05 , U=2284.5) Among the chronic diseases within the scope of the research; A statistically significant difference was found between heart diseases and the severity of fatigue (p˂0.05 , U=57.5). The mean score of "Physical function", which is one of the Sub-Dimensions of the ―Quality of Life Scale‖ of the individuals included in the study, is 67.4±26.38, the mean score of "Social functionality" is 52.06±13.54, and the mean score of "Physical role difficulty" is 47.88±44 ,54, ―Emotional Role Difficulty‖ mean score 49.17±45.93, ―Mental health‖ mean score 47.62±15.5, ―Energy‖ mean score 44.68±15.09, ―Pain‖ mean score The mean score of 38.94±27.84, ―Perception of general health‖ is 51.45±9.75, and the mean score of ―change in the last year‖ is 36.63±2363. There was a statistically significant difference between the groups in terms of gender and pain scores (U=348.5, p=0.008), which is one of the sub- dimensions of quality of life, and between the groups in terms of changes in physical function (U=1822, p=0.001), physical role difficulty (U=2375, p=0.001), emotional role difficulty (U=2624, p=0.001), pain (U=2714.5, p=0.001) and change compared to last year's health status (U=2845.5, p=0.003), which are sub-dimensions of quality of life according to chronic disease. Conclusion: A moderate and weak correlation was found between the fatigue severity scores of the individuals and their quality of life ―Physical function‖, ―Physical role difficulty‖, ―Emotional role difficulty‖, ―Mental health‖ and last year change scores, and a moderate and positive significant correlation was found between pain scores. It is thought that the finding of fatigue in individuals who have experienced Covid-19 affects the quality of life.

Giriş ve Amaç: Dünyada ve ülkemizde kompleks ve multifaktöriyel bir hastalık olan fazla kiloluluk ve obezite gittikçe yaygınlaşarak önemli bir halk sağlığı sorunu haline gelmiştir. Büyük bir fizyolojik ve psikolojik değişikliğin yaşandığı adölesan dönemde meydana gelen fazla kiloluk ve obezitenin ileri yaşlarda da devam ettiği ve birçok metabolik hastalığa yol açtığı bildirilmiştir. Bu yüzden adölesan dönemde meydana gelen fazla kiloluluk veya obezitenin nedenlerinin iyi araştırılması gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı, adölesanlarda fazla kiloluk ve obezite ile sosyodemografik özellikler, beslenme alışkanlıkları, diyet kalitesi, ekran aktivitesi süresi, akıllı telefon bağımlılığı, baş etme yöntemleri ve fiziksel aktivite arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde 15-18 yaş 218 adölesan ile olgu-kontrol tasarımında yürütülmüştür. Olgu grubunu 85 persentil ve üstü fazla kilolu veya obez adölesanlar, kontrol grubunu 15-85 persentil arası normal ağırlıktaki adölesanlar oluşturmaktadır. Olgu ve kontrol grubu yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiştir. Çalışmanın bağımlı değişkeni aşırı kilolu veya obez olma durumu olup bağımsız değişkenleri sosyodemografik özellikler, beslenme alışkanlıkları, diyet kalitesi, ekran aktivitesi süresi, akıllı telefon bağımlılığı, baş etme yöntemleri ve fiziksel aktivitedir. Diyet kalitesi, Akdeniz Diyeti Kalite İndeksi (KIDMED); akıllı telefon bağımlılığı, Akıllı Telefon Bağımlılığı Ölçeği – Kısa Form (ATBÖ-KF); baş etme yöntemleri Çocuk ve Ergenler İçin Başa Çıkma Ölçeği (ÇEİBÖ); fiziksel aktivite durumları Uluslararası Fiziksel Aktivite Ölçeği – Kısa Form (IPAQ-SF) ile ölçülmüştür. Verilerin analizinde bağımsız gruplarda ki-kare, bağımsız gruplarda t testi ve lojistik regresyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Adölesanların yaş ortalaması 16,44±1,10'dur ve %52,3'ü kadındır. Adölesanların %39,6'sının annesi çalışmakta ve %35,3'ü kendi sağlık durumunu kötü olarak algılamaktadır. Adölesanların %38,9'unun annesi, %38,3'ünün babası fazla kilolu veya obezdir. Adölesanların %71,6'sı öğün atlamaktadır ve %11,9'u optimal diyet kalitesine sahiptir. Adölesanların akıllı telefon bağımlılığı ortalama puanı 32,08±12,30'dur ve %55,5'i akıllı telefon bağımlısıdır. Adölesanların baş etme ölçeği alt boyutlarının ortalama puanları sırasıyla; yardım arama: 9,43±1,90, problem çözme: 18,88±4,00, bilişsel kaçınma: 20,03±5,66, davranışsal kaçınma: 6,41±1,99'dur. Adölesanların günlük ortalama toplam ekran süresi 7,95±3,29 saat, günlük ortalama oturma süresi 7,74±3,57 saattir. Adölesanların %34,4'ü fiziksel olarak inaktiftir. İkili karşılaştırma analizlerine göre fazla kilolu veya obez adölesanlarda; annenin çalışma durumu, kendi sağlık durumunu kötü olarak algılama, annenin fazla kilolu veya obez görünme durumu, babanın fazla kilolu veya obez görünme durumu, ana öğünlerden en az birini atlama, toplam ekran aktivitesi süresi, fiziksel olarak inaktif olma ve günlük toplam oturma süresi daha fazla bulunmuştur (p≤0,05). Çoklu analiz sonucuna göre adölesanların fazla kilolu veya obez olma olasılığını, annenin fazla kilolu veya obez görünme durumu 3,4 kat; toplam ekran aktivitesindeki 1 saatlik artış ise 1,1 kat artırmaktadır (p≤0,05). Sonuç: Adölesanların fazla kilolu veya obez olmasında çok çeşitli risk faktörleri rol oynar. Adölesanlarda fazla kiloluluk veya obezitenin önlenmesi ve tedavisine yönelik girişimler için özellikle ekran süresi ve ebeveynlerde fazla kiloluluk veya obezite varlığı göz önüne alınmalıdır. Adölesanlarda fazla kiloluluk ve obezite ile baş etme yöntemleri ve akıllı telefon bağımlığı arasındaki ilişkiyi göstermesi açısından daha geniş örneklem ile yapılacak toplum tabanlı çalışmalara ihtiyaç vardır., Background and aim: Overweight and obesity, which are complex and multifactorial diseases in the world and in Turkey, have become an important public health problem. Overweight and obesity, which occur in adolescence, could continue in older ages and cause many metabolic diseases. Therefore, the causes of overweight or obesity occurring in adolescence should be well investigated. Evaluation of the relationship between overweight and obesity in adolescents and sociodemographic characteristics, nutritional habits, diet quality, screen time, smartphone addiction, coping strategies and physical activity was aimed. Materials and Methods: This study was conducted in Tepecik Training and Research Hospital with 218 adolescents aged 15-18 years in a case-control design. The case group consisted of 85th percentile and above overweight or obese adolescents, and the control group consisted of normal weight adolescents with 15-85th percentiles. The case and control groups were matched for age and gender. The dependent variable of the study was being overweight or obese, and the independent variables were sociodemographic characteristics, nutritional habits, diet quality, screen time, smartphone addiction, coping strategies and physical activity. Mediterranean Diet Quality Index (KIDMED), Smartphone Addiction Scale-Short Form (SAS-SF), Coping Scale for Children and Youth (CSCY), International Physical Activity Scale-Short Form (IPAQ-SF) were used to measure independent variables. Chi-square and t test in independent groups and logistic regression analysis were used. Results: The mean age of adolescents was 16,44±1,10 years and 52,3% of them were female. The mothers of 39.6% of adolescents were working and 35,3% of adolescents perceived their health status as bad. The mothers of 38,9% of adolescents and the fathers of 38,3% of adolescents were overweight or obese. Percent 71,6 of adolescents skipped meals and 11,9% had optimal diet quality. The average score of adolescents' smartphone addiction was 32,08±12,30, and 55,5% of them were smartphone addicts. The mean scores of the coping scale sub-dimensions of the adolescents were respectively; seeking help: 9,43±1,90, problem solving: 18,88±4,00, cognitive avoidance: 20,03±5,66, behavioral avoidance: 6,41±1,99. The average daily total screen time was 7,95±3,29 hours, and the average daily sitting time was 7,74±3,57 hours. Percent 34,4 of adolescents were physically inactive. Mother's working status, perceiving their own health as bad, mother's or father's overweight or obese images, skipping one of the main meals, total screen time, being physically inactive, and total daily sitting time were found to be higher in overweight or obese adolescents than control group (p≤0,05). According to the results of multiple analysis, the probability of adolescents being overweight or obese was 3,4 times higher if the mother has overweight or obese image and 1,1 times higher with 1 hour increase in total screen activity (p≤0,05). Conclusion: A wide variety of risk factors play a role in adolescents becoming overweight or obese. For interventions to prevent and treat overweight or obesity in adolescents, especially screen time and presence of overweight or obesity in parents should be considered. Community-based studies with larger samples should be done to show the relationship between overweight and obesity coping methods and smartphone addiction in adolescents.

Amaç: Bu araştırmanın amacı 0-2 yaş bebeği olan annelerin, kamusal alanlarda emzirme konusundaki tutumlarının, davranışlarının ve etkileyen faktörlerin incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışma tanımlayıcı ve kesitsel tiptedir. Veri toplama Aralık 2020 - Mart 2021 tarih aralığında yapılmıştır. Çalışmaya 660 anne katılım göstermiştir. Değişkenler sosyodemografik, emzirme durumu, ev ortamında emzirme ve kamusal alanda emzirmeye ilişkin özellikler olarak dört ana grupta sınıflandırılmıştır. Annelerin emzirmeye karşı tutumu Bebek Beslenmesi Tutum Ölçeği ile ölçülmüştür. Anket formunda katılımcıların yaş, medeni durum, aile tipi, çocuk sayısı, emzirme durumu, eğitim düzeyi, geliri, mesleği, çalışma durumu, evde emzirme ortamı ve kamusal alanlarda emzirmeye yönelik sorular yer almaktadır. Veriler online platformda google forms üzerinden hazırlanan formlarla çevrimiçi yöntemle toplanmıştır. İstatistiksel analizlerde tanımlayıcı istatistikler, ki-kare testi ve regresyon testleri kullanılmıştır. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p, Aim: The aim of this study is to examine the attitudes, behaviors and influencing factors of mothers with 0-2 year old babies about breastfeeding in public spaces. Method: The study is of descriptive and cross-sectional type. Data collection was carried out between December 2020 - March 2021. 660 mothers participated in the study. Variables were classified into four main groups as sociodemographic, breastfeeding status, breastfeeding in the home environment, and characteristics of breastfeeding in public. Attitudes of mothers towards breastfeeding were measured with the Infant Nutrition Attitude Scale. In the questionnaire form, there are questions about participants' age, marital status, family type, number of children, breastfeeding status, education level, income, occupation, employment status, breastfeeding environment at home and breastfeeding in public spaces. The data were collected by online method with forms prepared on google forms on the online platform. Descriptive statistics, chi-square test and regression tests were used in statistical analysis. Statistical significance level was taken as p

İnsan ömrünün uzamasıyla paralel olarak nörodejeneratif hastalıkların görülme sıklığı artmıştır. Dünya’da 50 milyon kişinin nörodejeneratif hastalıklardan muzdarip olduğu ve 2050 yılına kadar bu rakamın 115 milyon kişiye çıkacağı tahmin edilmektedir. Bu hastalıklardan biri olan Parkinson hastalığı Dünya genelinde 10 milyondan fazla kişiyi etkileyen, Alzheimer hastalığından sonra ikinci en sık görülen nörodejeneratif hastalıktır. Beyinde substansiya nigra bölgesinde bulunan dopaminerjik nöronların hasarı ve kaybı sonucu, striatumda dopamin eksikliği ile birlikte gelişen, tremor, bradikinezi, rijidite ve postural instabilite ile seyreden kronik ve ilerleyici bir hastalıktır. Hastalığın etiyopatogenezi tam olarak çözülememiş olsa da literatürdeki çalışmalar, yaşlanma, genetik faktörler, gibi etkenlere ve pestisitler, ağır metaller gibi çevresel toksinlerin yarattığı nörotoksisiteye işaret etmektedir. Mevcut veriler, PH'nin önlenmesinin veya erken tedavisinin en etkili terapötik strateji olabileceğini düşündürmektedir. Bu nedenle hastalığın etyopatogenezini aydınlatmak ve yeni tedavi stratejileri geliştirmek amacıyla in vivo ve in vitro deneysel Parkinson modelleri oluşturulmaktadır. Bu modellerden biri de rotenon toksisitesi modelidir. Rotenon sıklıkla hayvan ve hücre çalışmalarında deneysel Parkinson modeli oluşturmak için kullanılmakta olan organik bir pestisittir. Mitokondrideki elektron taşıma sistemi Kompleks 1 inhibisyonu yoluyla oksidatif stresi arttırır. Hücre ve hayvanlarda Parkinson hastalığı benzeri etkiler oluşturur. Bu tez çalışmasında insan nöroblastom hücre hattı SH-SY5Y hücrelerinde in vitro Parkinson modeli oluşturmak için organik bir pestisit olan rotenon ile toksisite oluşturulmuştur. Flavonoidler, E ve C vitaminleri gibi çeşitli antioksidanların Parkinson hastalığına ve rotenon toksisitesine karşı koruyucu olduğu literatürde bildirilmiştir. Çalışmamızda Latin Amerika geleneksel tıbbında karaciğer ve sindirim sistemi bozukluklarının tedavisinde kullanılan bir alkaloit olan ve güçlü antioksidan ve antiinflamatuar etkileri olduğu bildirilen boldin'in nöroprotektif etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada rotenonun öldürücü dozunu (LD50) bulmak için SH-SY5Y hücrelerine 24 saat boyunca artan dozlarda rotenon uygulanmıştır. MTS testi ile, 24 saat boyunca 200 nM rotenona maruz bırakılan gruptaki hücre sayısının, tedavi edilmeyen kontrol grubuna göre yaklaşık yarısı kadar azaldığı belirlenmiştir. Boldin'in koruyucu etkinliğini belirlemek için SH-SY5Y hücre gruplarına 2 saat boyunca çeşitli dozlarda boldin ön tedavisi uygulanmış ve boldin ön muamelesinden sonra 24 saat boyunca 200 nM rotenona maruz kalan gruplarda hücre sağkalımı MTS testi ile değerlendirilmiştir. Hücrelerin koloni oluşturma kapasitesini değerlendirmek için klonojenik test uygulanmıştır. Apototik hücre ölümünü saptamak için ELİSA yöntemi ile aktif kaspaz 3 düzeyleri belirlenmiştir ve hoechst boyama yapılmıştır. Çalışmamızın sonucunda elde edilen bulgular rotenonun SH-SY5Y hücrelerinde nörotoksik olduğunu ve apoptotik hücre ölümünü indüklediğini göstermiştir. Test sonuçları, düşük dozlarda boldin'in rotenon kaynaklı toksisiteye karşı hücre sağkalımını artırarak nöroprotektif bir etkiye sahip olduğunu ve bu artışın boldin'in antiapoptotik aktivitesinden kaynaklanabileceğini ortaya koymuştur. Ek olarak, düşük dozlarda boldin'in hücre çoğalmasını ve koloni oluşturma potansiyelini de desteklediğini göstermiştir., In parallel with the prolongation of human life, the incidence of neurodegenerative diseases has increased. It is estimated that 50 million people in the world suffer from neurodegenerative diseases and this figure will increase to 115 million people by 2050. Parkinson's disease, one of these diseases, is the second most common neurodegenerative disease after Alzheimer's disease, affecting more than 10 million people worldwide. It is a chronic and progressive disease that develops with dopamine deficiency in the striatum as a result of damage and loss of dopaminergic neurons located in the substantia nigra region of the brain, and progresses with tremor, bradykinesia, rigidity and postural instability. Although the etiopathogenesis of the disease has not been fully resolved, studies in the literature point to factors such as aging, genetic factors, and neurotoxicity caused by environmental toxins such as pesticides and heavy metals. The current data suggest that prevention or early treatment of PD may be the most effective therapeutic strategy. Therefore, in vivo and in vitro experimental Parkinson's models are created to elucidate the etiopathogenesis of the disease and to develop new treatment strategies. One of these models is the rotenone toxicity model. Rotenone is an organic pesticide that is often used to establish an experimental Parkinson's model in animal and cell studies. The electron transport system in mitochondria increases oxidative stress through Complex 1 inhibition. It produces Parkinson's disease-like effects in cell and animal studies. In this thesis study, toxicity was created with rotenone, an organic pesticide, in order to create an in vitro Parkinson model in human neuroblastoma cell line SH-SY5Y cells. It has been reported in the literature that various antioxidants such as flavonoids, vitamins E and C are protective against Parkinson's disease and rotenone toxicity. In our study, we aimed to investigate the neuroprotective effect of boldine, an alkaloid used to treat liver and digestive system disorders in Latin American traditional medicine, which has reported strong antioxidant and anti-inflammatory effects. In the study, increasing doses of rotenone were applied to SH-SY5Y cells for 24 hours to find the lethal dose (LD50) of rotenone. It was determined by the MTS assay that in the group exposed to 200 nM rotenone for 24 hours the cell count was reduced by approximately half that of the untreated controls. In order to determine the protective efficacy of boldine, various doses of boldine pretreatment were applied to SH-SY5Y cell groups for 2 hours. Cell survival in groups exposed to 200 nM rotenone for 24 h after boldine pretreatment was assessed by the MTS assay. The clonogenic assay was applied to evaluate the colony forming capacity of the cells. Hoechst staining was performed to detect apoptotic cell death and active caspase 3 was evaluated by ELISA assay. The findings obtained as a result of our study showed that rotenone is neurotoxic in SH-SY5Y cells and induces apoptotic cell death. The test results revealed that low doses of boldine have a neuroprotective effect by increasing cell survival against rotenone-induced toxicity, and this increase may be due to the antiapoptotic activity of boldine. In addition, it showed that low doses of boldine also promoted cell proliferation and colony formation potential.