Search

Amaç: Bu çalışma, yenidoğan yoğun bakım hemşirelerinin ekip çalışması ve ebeveyn katılımı tutumları arasında ilişkiyi incelemek amacı ile yapılmıştır.Yöntemler: Araştırma tanımlayıcı tipte, Kasım 2019 – Nisan 2020 tarihleri arasında yenidoğan yoğun bakım ünitesinde çalışan 120 hemşire ile yapılmıştır. Araştırmanın verileri “Tanıtıcı Bilgi Formu”, “Ekip Çalışması Tutumları Ölçeği (EÇTÖ)” ve “Ebeveyn Katılımı Tutum Ölçeği (EKTÖ)” aracılığı ile toplanmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler, Mann–Whitney U, Kruskal–Wallis, Spearman’ın korelasyon testleri ve Basit Linear Regresyon kullanılmıştır.Bulgular: Yenidoğan hemşirelerinin EÇTÖ puan ortalaması (107,09 ± 14,63) ve EKTÖ puan ortalaması yüksek (84,98 ± 7,31) bulunmuştur. Hemşirelerin EÇTÖ puan ortalaması ile yaş, medeni durum, eğitim düzeyi ve bakım verilen günlük ortalama hasta sayısı arasında anlamlı bir farklılık bulunmuştur (P < ,05). Hemşirelerin tanıtıcı özellikleri ile EKTÖ puan ortalaması arasındaki farkın önemli olmadığı bulunmamıştır (P > ,05). Hemşirelerin EÇTÖ toplam puan ortalaması, “Ekip Yapısı”, “İletişim” alt boyut puan ortalaması ile EKTÖ puan ortalaması arasında pozitif yönde - düşük bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Hemşirelerin EKTÖ puan ortalaması ile “Durum İzlemi” alt boyut puan ortalaması arasında pozitif yönde orta düzeyde bir ilişki olduğu bulunmuştur(P < ,05). Sonuç: Bu çalışmada yenidoğan hemşirelerinin ekip çalışması ve ebeveyn katılımını destekledikleri görülmektedir. Yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde ve tüm pediatri servislerinde hasta bakım kalitesini artırabilmek için yenidoğan hemşirelerinin ekip çalışması ve ebeveyn katılımını güçlendirmeleri önemlidir., Objective: This study was conducted to find out the relationship between neonatal intensive care nurses’ attitudes about teamwork and their attitudes about parent participation.Methods: This descriptive study was conducted with 120 nurses working in the neonatal intensive care unit between November 2019 and April 2020. The “Demographic Information Form,” “Teamwork Attitudes Questionnaire (TAQ)”, and “Parent Participation Attitude Scale (PPAS)” were used to collect the research data. For data analysis, descriptive statistical methods, Mann–Whitney U, Kruskal–Wallis, Spearman’s correlation test, and simple linear regression were used.Results: TAQ score averages (107.09 ± 14.63) and PPAS score averages (84.98 ± 7.31) of neonatal nurses were found to be high. The difference between nurses’ age, marital status, level of education, and average daily number of patients they provided care for and their average TAQ score was found to be significant (P < .05) and the difference between nurses’ demographic information and their average PPAS scores was not significant (P > .05). A positive weak association was found between nurses’ average TAQ total score, average “Team Structure” and “Communication” subdimension scores and their average PPAS scores. A positive moderate association was found between nurses’ average PPAS score, average” Situation Monitoring” sub−dimension score (P < .05)Conclusion: This study found that neonatal nurses support teamwork and parent participation. Teamwork perception and parent participation are important practices that can increase the quality of care in neonatal intensive care units, enable early discharge, and increase the satisfaction of the healthcare team and the family. These approaches should be reinforced in neonatal intensive care units and in all pediatric services in order to increase the quality of patient care.

Amaç: Bu araştırma, cerrahi kliniklerde çalışan hemşirelerin ameliyat sonrası sık görülen semptomlara yöneliktamamlayıcı ve alternatif yöntemlere ilişkin bilgi ve uygulamalarını belirlemek amacıyla yapıldı.Materyal ve Metot: Bu çalışma, tanımlayıcı olarak cerrahi kliniklerde görev yapan 164 hemşire ile Haziran - Aralık 2017tarihleri arasında Malatya’da yapıldı. Veriler hemşireler için tanıtıcı bilgi formu ve hemşirelerin ameliyat sonrası hastalariçin tamamlayıcı ve alternatif yöntemler hakkında bilgi ve uygulamalarını değerlendirmek amacıyla geliştirilen anket formuaracılığı ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzdelik ve ki kare testi kullanıldı.Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin %75.6’sının kadın, %75.6’sının lisans mezunu ve %29.9’unun 15 yıl ve üzerimesleki deneyimi olduğu belirlendi. Cerrahi kliniklerinde çalışan hemşirelerin en çok bildikleri TAT yöntemleri soğukuygulama (%78), sıcak uygulama (%73.2), masaj (%54.3), spiritüel tedavi (%40.2) ve bitkisel tedavi (%39) olduğubelirlendi. Hemşirelerin ameliyat sonrası en sık kullandığı TAT yöntemleri; ağrıyı gidermeye yönelik sıcak-soğukuygulama ve masaj, idrara çıkamama sorununa yönelik sıcak uygulama, kanama ve ödemi gidermeye yönelik soğukuygulama, anksiyete ve korkuyu gidermek için müzik dinletme ve spiritüel tedavi (dua) olduğu bulunmuştur.Sonuç: Bu çalışmanın sonucunda cerrahi kliniklerde çalışan hemşireler tamamlayıcı ve alternatif yöntemlerin bazılarınıbildikleri ve ameliyat sonrası hastalarına kullandıkları belirlendi.

Objective: The aim of this study is to examine the relationship between daytime sleepiness in adolescents and smartphone usage dependence in adolescents in Turkey.Method: This study is a descriptive research. The sample consisted of 467 adolescents in three schools selected by simple random sampling method from the high school of Malatya Provincial Directorate of National Education. Sociodemographic data form, pediatric Daytime Sleepiness Scale and Smartphone Addiction Scale were used in the data collection.Results: Of the adolescents who participated in the study, 53.3% were within the 17-19 age range, 53.3% were male, and 30.8% were 12. it was determined that 52% had income of TL 2000 and above, 58.9% had 1-3 siblings, 54.8% were affected by school success due to smartphone use and 84% of them were affected. According to the correlation analysis, there was a moderate positive correlation between smartphone addiction and daytime sleepiness.Conclusion: Among adolescents who participated in the study, daytime sleepiness increased as the risk of phone addiction increased., Amaç: Bu çalışmanın amacı ülkemizdeki adölesanlarda gündüz uykululuğu ve adölesanlarda akıllı telefon kullanım bağımlılığı arasındaki ilişkiyi incelemektir. Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı bir araştırmadır. Örneklem, Malatya İl Milli Eğitim Müdürlüğü'ne bağlı lise arasından basit rastgele örnekleme yöntemiyle seçilen üç okulda 467 adölesandan oluşmuştur. Verilerin toplanmasında sosyodemografik veri formu, Pediatrik Gündüz Uykululuk Ölçeği ve Akıllı Telefon Bağımlılığı Ölçeği kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan adölesanların % 53.3’ünün 17-19 yaş aralığında, % 53.3’ünün erkek olduğu, % 30.8’inin 12. sınıfa devam ettiği, % 52’sinin 2000 TL ve üzeri gelire sahip olduğu, % 58.9’unun 1-3 kardeşe sahip olduğu, % 54.8’inin akıllı telefon kullanımı nedeniyle okul başarısının etkilendiği ve bunların % 84’ünün etkilenme durumunun olumsuz olduğu belirlenmiştir. Yapılan korelasyon analizine göre akıllı telefon bağımlılığı ile gündüz uykululuk durumu arasında pozitif yönlü orta düzeyde bir ilişki bulunmuştur. Sonuç: Çalışmaya katılan adölesanlarda, akıllı telefon bağımlılığı riski arttıkça gündüz uykululuk durumunun arttığı ortaya çıkmıştır.

Bağlanma; bebek ile anne arasında gelişen, bebeğin güven duygusunun gelişmesinde temel oluşturan güçlü bir bağdır. Annenin bebeği ile kurduğu iletişim ve etkileşim ne kadar erken ve sağlıklı ise anne-bebek bağlanması da o kadar gelişecektir. Anne ya da bebeğe ait bazı sorunları, bağlanma sürecini olumsuz etkileyebilmektedir. Bebeğe ait en önemli sorunlardan biri, bebeğin konjenital anomalili doğmasıdır. Bebekte konjenital anomali olması bazı ebeveynlerin bebeği kabullenmesini zorlaştırmaktadır. Bu çalışmada, önce yenidoğan yoğun bakım, daha sonra çocuk yoğun bakım ünitesinde yatarak holoprozensefali, yarık dudak ve damak, nazal agenezi, diabetes insipidus tanıları ile bakım ve tedavisi yapılan ve nadir görülen bir olguda, anne-bebek bağlanmasında yaşanılan güçlükler ve hemşirenin rolünün literatür temel alınarak tartışılması amaçlanmıştır. Attachment is a sound connection which is built between infant and mother and lays a ground for the development of infant's feeling of confidence. The earlier and the healthier the communication and interaction between infant and mother, the stronger infant-mother attachment will develop. Some problems related to mother or infant can adversely affect the attachment process. One of the most important problems related to infant is birth of infant with congenital anomaly. Congenital anomaly of infant makes it difficult for some parents to accept the infant. This study discusses the role of nursing and the difficulties experienced in mother-infant attachment in a rare case of an infant hospitalized and treated first in neonatal; and then in pediatric intensive care unit with the diagnoses of holoprosencephaly, cleft lip and palate, nasal agenesis, diabetes insipidus based on the literature.

Amaç: Bu araştırma; pediatrik onkoloji kliniğinde verilen aile merkezli bakım eğitimi öncesi vesonrası hekim ve hemşirelerin görüş ve uygulamalarını belirlemek amacı ile yapıldı.Yöntemler: Yarı deneysel olarak yapılan çalışmaya 11 hemşire ve 4 hekim katıldı. Araştırmanınverileri; tanıtıcı bilgi formu, hekim ve hemşirelerin aile merkezli bakıma ilişkin görüş ve uygulamalarınıiçeren yarı yapılandırılmış soru formu ile toplandı. Veriler içerik analizi yöntemi ile değerlendirildi.Bulgular: Aile merkezli bakım eğitimi öncesi; hemşirelerden biri aile merkezli bakımın evde yapılanbir uygulama olduğunu, biri ailenin çocuğun bakım ve tedavisine dahil edilmesi olduğunu,diğerleri ise aileye destek, bilgi verme olduğunu belirtti. Hekimler aile merkezli bakımı aileyi veçocuğu bilgilendirmek, gerektiğinde aileden yardım istemek olarak tanımladılar. Bu araştırmadahemşireler aile merkezli bakımdaki rollerini; bilgi vermek, bakımı öğretmek, yardımcı olmakşeklinde tanımlarken, hekimlerden bazıları bilgi vermek, aileye yardım etmek olduğunu belirtti.Araştırmaya katılan hemşire ve hekimlerin yarısının aile merkezli bakımı bir ekip işi olarak görmediğisaptandı. Verilen eğitim sonrası hemşire ve hekimlerin AMB yaklaşımında olumlu artış birolduğu belirlendi.Sonuç: Hemşire ve hekimlere verilen eğitimin, aile merkezli bakıma ilişkin görüş ve uygulamalarınıgeliştirmeye olumlu katkısı olduğu saptandı.Anahtar Kelimeler: Aile merkezli bakım; Çocuk onkoloji; Hekim ve hemşire; Görüşler, EğitimABSTRACTAim: This study was conducted in order to determine views and practices of the doctors and thenurses before and after family-centered care (FCCtraining providedat pediatric oncology clinic.Methods: 11 nurses and 4 doctors participated in this quasi-experimental study. The data werecollected by using an introductory information form and a semi-structured questionnaire includingviews and practices of doctors and nurses regarding FCC. Data were analysed by in-contentanalyses method.Results: Before the FCC training, one of the nurses stated that FCC was apractice performed athome, one stated that this care was involvement of family into child’s care and treatment, theothers stated that FCC was support and information given to family as well ascollaboration. Thedoctors defined FCC as informing the family and child and asking for help from the family whenrequired. In this study; while the nurses defined their roles in FCC as informing, teaching to givethe care, and helping, some of the doctors described their roles in this care as informing andhelping for family. It was determined that half of the nurses and the doctors participating in thestudy did not consider the family-centered care as a team work. After the training, a positiveincrease was found in FCC approach of the nurses and the doctors.Conclusion: The training provided to the nurses and the doctors was determined to contributepositively for improving views and practices regarding FCC .Keywords: Family centered care; Children’s oncology; Doctors and nurses; Opinions, Training.

Bu araştırma, aile merkezli bakımın kanserli çocuk ve ebeveynlerinin kaygı düzeyine etkisini belirlemek amacı ile zaman serili desende, çalışma-kontrol gruplu ve nitel yöntemlerinde yer aldığı bir çalışma olarak yapıldı. Çalışma, bir üniversite hastanesinin çocuk onkoloji kliniğinde Mart 2011 - Nisan 2013 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Araştırmanın çalışma grubunu 33 çocuk, annesi ve 12 baba, kontrol grubunu 31 çocuk, annesi ve 10 baba oluşturdu. Ayrıca klinikte çalışan 11 hemşire ve 4 hekim çalışmaya alındı. Veriler; Ebeveyn ve Çocuk Görüşme Formu, Ebeveyn ve Çocuk Tanıtım Formu, Aile Merkezli Bakım Anketi, Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği, Sağlık Çalışanları için Aile Merkezli Bakım Görüşme Formu aracılığı ile toplandı. Çalışma ve kontrol grubuna ölçekler ilk karşılaşmada ve birer ay ara ile toplam üç kez uygulandı. Verilerin değerlendirilmesinde; ortalama, yüzdelik, ki-kare, bağımsız gruplarda t testi, tekrarlı ölçümlerde tek yönlü varyans analizi kullanıldı. Araştırmada, derinlemesine ve odak grup görüşmesi yöntemiyle elde edilen veriler içerik analizi yöntemiyle çözümlendi.Çalışma ve kontrol grubu çocuk ve ebeveynlerin durumluk sürekli kaygı puan ortalamaları arasında ilk ölçümde fark bulunmadı. Aile merkezli bakım alan çalışma grubu çocuk ve ebeveynlerin durumluk- sürekli kaygı puan ortalamalarının son ölçümlerde kontrol grubuna göre önemli düzeyde azaldığı belirlendi (p

Purpose: The study was conducted to determine the knowledge, opinions and practices of pediatric nurses about therapeutic plays. Patients and Methods: This descriptive study was carried out with 126 nurses working in pediatric clinics in four hospitals in the provinces of Malatya, Diyarbakır and Batman between December 2016 and May 2017. The data were collected using introductory information form for nurses and questionnaires for evaluating nurses’ knowledge, opinions and practices about therapeutic plays. Percentiles, frequency, arithmetic mean and standard deviation tests were used in the evaluation of the data.Results: It was determined that 64.2% of the nurses considered the therapeutic play as a type of game that enables communication between the nurses and children, 83.3% was found to apply therapeutic plays to reduce the anxiety of children in the hospital, 53.1% was found to know how to explain the procedure to the children with medical toys, and 56.1% was found to know the method of letting children draw hospital-related pictures. Of the nurses, 90.2% stated that the children should not be scared in order to ensure their compliance with the procedures in the hospital, and 59.5% was found to apply the therapeutic plays occasionally due to a great number of patients.Conclusion: It was determined that pediatric nurses have an adequate knowledge about therapeutic play methods, but do not use them sufficiently in practice, Amaç: Bu araştırma pediatri hemşirelerinin terapötik oyuna yönelik bilgi, görüş ve uygulamalarını belirlemek amacıyla yapıldı. Hastalar ve Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı tipte, Aralık 2016-Mayıs 2017 tarihleri arasında Malatya, Diyarbakır ve Batman’da bulunan dört hastanenin pediatri kliniklerinde çalışan 126 hemşire ile yapıldı. Veriler; hemşireler için tanıtıcı bilgi formu ve hemşireler için terapötik oyun bilgi, görüş ve uygulama değerlendirme formu ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik, frekans, aritmetik ortalama ve standart sapma testleri kullanıldı.Bulgular: Hemşirelerin %64.2’sinin terapötik oyunu; hemşire ile çocuk arasında iletişimi sağlayan bir oyun türü olduğunu; %83.3’ü çocuğun hastanede anksiyetesini azaltmak için uyguladığını, %53.1’i çocuğa tıbbi oyuncakla işlemi anlatma, %56.1’i hastane ile ilgili resim çizdirme yöntemlerini bildikleri saptandı. Hemşirelerin %90,2’si çocuğun hastanede işlemlere uyumunu sağlamak için korkmaması gerektiğini söylediğini, %59.5’nin fazla sayıda hasta olduğu için terapötik oyunu ara sıra uyguladıkları saptandı. Sonuç: Pediatri hemşirelerinin terapötik oyun yöntemleri hakkında yeterli düzeyde bilgi sahibi oldukları ancak uygulamalarda yeterince kullanmadıkları belirlendi

Objective: This study was conducted to investigate the anxiety status of women who applied to abortion. Methods: This research was done in descriptive type. The research was carried out between March 2016 and September 2017 at the Malatya State Hospital's septic service. The study's universe consisted of 1,200 women who applied to the septic service of Malatya State Hospital between 2016-2017, and the patients with abortus who were on request. The sample of the study was determined to be 250 women with the ability to represent 0.05 confidence interval and 0.95 universe with power analysis performed. The study was completed with 220 women. Women who came for service to abortion were selected by simple random sampling. For collection of the data, a Personal information form and the State-Trait Anxiety Inventory were used. Percentage distribution, arithmetic mean, Kruskall-Wallis, variance analysis and independent t-test were used for the analysis of the data. Results: Of the women participated in the research, 35.5% was in the 30-35 age group, 32.7% was primary school graduate, 86.4% was married for 2 years or more, 58.2% had their last gestation at least 2 years ago, and 40.9% had at least one previous abortion. Of the respondents, 61.4% stated that they had had fear before the abortion. Participants' mean pre-abortion state score was 50.76±9.42, and total trait score average was 46.64±7.38. The levels of anxiety of participants were found to be high. Conclusion: In the study, it was concluded that the women's pre-abortion anxiety levels were high. It may be advisable to provide training to reduce the anxiety levels of women before abortion, Amaç: Bu araştırma abortusa başvuran kadınların kaygı durumlarını incelemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı tipte yapılan araştırma Malatya Devlet Hastanesi’nin septik servisinde Mart 2016-Eylül 2017 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın evrenini, 2016-2017 yılları arasında Malatya Devlet Hastanesine abortus için başvuran 1200 kadın oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemi, yapılan güç analizi ile 0.05 güven aralığı, 0.95 evreni temsil etme yeteneği ile 250 kadın olarak belirlenmiştir. Servise abortus için gelen kadınlar basit rastgele örnekleme yöntemi ile seçilmiştir. Araştırma 220 kadın ile tamamlanmıştır. Verilerin toplanmasında kişisel bilgi Formu ve Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik dağılım, aritmetik ortalama, bağımsız gruplarda t testi, varyans analizi, Kruskall-Wallis testi uygulanmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan kadınların % 35.5’i 30-35 yaş aralığında, %32.7’si ilkokul mezunu, %86.4’ünün 2 yıl ve daha fazla süredir evli oldukları, %58.2’sinin son gebelik aralıklarının en az 2 yıl olduğu ve kadınların %40.9’unun daha önce en az bir defa abortus oldukları belirlenmiştir. Araştırmadakilerin %61.4’ü abortus öncesi korku yaşadıklarını ifade etmiştir. Katılımcıların abortus öncesi durumluk kaygı ölçek toplam puan ortalamasının 50.76±9.42, sürekli kaygı ölçek toplam puan ortalamasının 46.64±7.38 olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların kaygı düzeylerinin yüksek olduğu saptanmıştır. Sonuç: Araştırmada abortus öncesi kadınların kaygı düzeylerinin yüksek olduğu sonucuna varılmıştır. Abortus öncesi kadınların kaygı düzeylerini azaltmak için kadınlara kaygıyı azaltıcı yöntemlerin öğretilmesi önerilebilir

This study aimed to determine nurses’ exposure to mobbing. The study was conducted at Malatya State Hospital and Inonu University Turgut Ozal Medical Center with 311 nurses between February-April 2015 as a descriptive study. The data collected by survey form Laymann,1993 , which prepared for the assessment of perception of mobbing and exposure situation to mobbing. Percentage, frequency, arithmetic mean t-test "OneWay ANOVA", Mann-Whitney U, Kruskal- Wallis tests has been used for evaluation of data. In this study, 38.6% of nurses were 32 years old and 75. 9% of them were working at the university hospital. The perception of mobbing was statistically significant between nurses, who works 40-47 hours per week. Exposed mobbing behaviour was causeless cutting their words 84.6% , underestimation their ideas any decision about job 76.3% and exposure to bad words and profanity 57.2% . It detected that 62.1% of nurses exposed to mobbing by patients’ relatives and 34.5% of them answered back in response. In conclusion, it can be adviced improving working conditions of nurses, providing “active” training to interpersonel communication to all society by beginning early years of education, creating awareness about psychological violence and their results, Bu çalışma hemşirelerin mobbing davranışlarına maruz kalma durumlarının belirlenmesi amacı ile yapıldı. Araştırma, tanımlayıcı olarak Şubat-Nisan 2015 yılında Malatya Devlet Hastanesi ve İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezinde çalışan 311 hemşire ile yapıldı. Veriler katılımcıların mobbing algılarını ve mobbinge maruz kalma durumlarını ölçmek amacıyla Laymann tarafından geliştirlen mobbing algı ölçeği aracılığı ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik, frekans, aritmetik ortalama ile Unpaired t testi, One Way ANOVA, Mann-Whitney U, Kruskal- Wallis testleri kullanıldı. Bu çalışmada hemşirelerin %38.6’sı 32 yaş ve üstü, %87.1’i lisans muzunu, %75.9’unun üniversite hastanesinde çalıştığı belirlendi. Hemşirelerden haftalık 40-47 saat arasında çalışanların mobbing algıları arasında fark önemli bulundu. Hemşirelerin maruz kaldığı mobbing davranışları; konuşurken sebepsiz yere sözlerinin kesilmesi %84.6 , işi ile ilgili kararlarda fikirlerinin önemsenmemesi %76.3 , kötü söze ve küfre maruz kalma %57.2 olarak belirlendi. Hemşirelerin %62.1’i hasta yakınları tarafından mobbing’e uğradıkları, %35.4’ü maruz kaldığı bu davranışa tepki olarak “karşılık” verdiği belirlendi. Bu bulgular doğrultusunda hemşirelerin çalışma şartlarının iyileştirilmesi, tüm topluma ilk eğitim yıllarından başlayarak kişiler arası iletişime yönelik “etkin” eğitim verilmesi ayrıca mobbing ve sonuçları hakkında farkındalık oluşturulması önerilebilir

Amaç: Bu araştırma cerrahi hemşirelerinin ameliyat sonrası sık görülen semptomlara yönelik tamamlayıcı ve alternatif yöntemlere ilişkin bilgi ve uygulamalarını belirlemek amacıyla yapıldı.Materyal ve Metot: Bu çalışma tanımlayıcı olarak Turgut Özal Tıp Merkezi ve Malatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi cerrahi kliniklerde görev yapan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 164 hemşire ile yapıldı. Veriler Haziran - Aralık 2017 tarihleri arasında toplandı. Veriler hemşireler için tanıtıcı bilgi formu ve hemşirelerin ameliyat sonrası hastalar için tamamlayıcı ve alternatif yöntemler hakkında bilgi ve uygulamalarını değerlendirmek amacıyla geliştirilen anket formu aracılığı ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesi sayı, yüzdelik ve ki kare testi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin %75.6'sının kadın, %75.6'sının lisans mezunu ve %29.9'unun 15 yıl ve üzeri mesleki deneyimi olduğu belirlendi. Cerrahi hemşirelerinden 19-29 yaş aralığında olanların tamamlayıcı ve alternatif yöntemleri daha fazla uyguladıkları bulunmuştur. Cerrahi hemşireler tarafından en çok bilinen TAT yöntemleri soğuk uygulama (%78), sıcak uygulama (%73.2), masaj (%54.3), spiritüel tedavi (%40.2) ve bitkisel tedavi(%39); ameliyat sonrası en sık kullanılan TAT yöntemleri; soğuk uygulama (%40.2), sıcak uygulama (%34.1), bitkisel tedavi (%27.4), masaj (%22.6) ve spiritüel tedavi (%15.2) olarak bulunmuştur.Sonuç: Bu çalışmanın sonucunda cerrahi hemşirelerinin tamamlayıcı ve alternatif yöntemler hakkında bilgilerinin istendik düzeyde olmağı ve ameliyat sonrası hastalarda görülen semptomlar için tamamlayıcı ve alternatif yöntemleri yeterince uygulamadıkları belirlendi. Anahtar Kelimeler: Tamamlayıcı ve Alternatif Yöntemler; Semptomlar; Ameliyat Sonrası Bakım; Hemşirelik Aim: This study was carried out to determine acknowledge and practices of surgical nurses on complementary and alternative methods for the frquent postoperative symptoms.Material and Methods: This study was conducted with 164 nurses who accepted participating in study and working in surgery clinics of Turgut Özal Medical Center and Malatya Training and Research Hospital. Data were collected june- december 2017 throug. Data were collected through a questionnaire form which was developed by researchers to evaluate the knowledge and practices of nurses about complementary and alternative methods for postoperative patients. Data were evaluated by using frequency, percentage and chi square test.Results: Determined that 75.6% of nurses participating in the study were women, 75.6% of them were undergraduate and 29.9% had 15 years of professional experience. Found that 19-29 age group surgical nurses, applying more complementary and alternative methods. The most known CAM by surgical nurses were cold application (78%), hot application (73.2%), massage (54.3%), spiritual therapy (40.2%) and herbal therapy (39%); the most commonly used CAM after surgery are; cold application (40.2%), hot application (34.1%), herbal treatment (27.4%), massage (22.6%) and spiritual treatment (15.2%) was found.Conclusion: As a result, determined that the surgical nurses' knowledge about CAM was at a desired level, but they did not adequately apply CAM for symptoms what seen in postoperative patients.Key words: Complementary and Alternative Methods; Symptoms; Postoperative Care; Nursing 58

Amaç: Bu çalışma, pediatri hemşirelerinin mesleki profesyonellik düzeylerinin kültürlerarası bakım yaklaşımlarına etkisini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir.Materyal ve Metot: Kesitsel tipte tanımlayıcı araştırma tasarımında yapılan bu çalışma, Kasım 2017 – Aralık 2018 tarihleri arasında Malatya il merkezinde bulunan iki hastanenin pediatri kliniklerinde çalışan 236 hemşire ile yapıldı. Veriler; `Sosyo-Demografik Özellikler Veri Toplama Formu`,`Hemşirelerin Profesyonel Değerleri Ölçeği` ve `Kültürlerarası Duyarlılık Ölçeği` ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde bağımsız gruplarda t testi, One Way ANOVA, Kruskal Wallis, Mann-Whitney-U ve Pearson korelasyon testleri kullanıldı. Bulgular: Araştırmaya katılan pediatri hemşirelerinin %54.7'sinin 29-39 yaş aralığında, %73.7'sinin evli, % 93.6'sının kadın, %74.2'sinin lisans mezunu olduğu ve %53.8'inin üniversite hastanesinde çalıştığı saptandı. Pediatri hemşirelerinin `Hemşirelerin Profesyonel Değerleri Ölçeği` toplam puan ortalamasının 166.85±25.03, `Kültürlerarası Duyarlılık Ölçeği` toplam puan ortalamasının 73.84±7.02 olduğu belirlendi. Pediatri hemşirelerinin tanıtıcı özellikleri ile Kültürlerarası Duyarlılık Ölçeği puan ortalaması karşılaştırılmasında, 40 yaş ve üzerinde, meslekte çalışma süresi 24 yıl ve üzerinde, pediatri kliniklerinde çalışma süresi 18 yıl ve üzerinde olan ve üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin kültürel duyarlılığının önemli olduğu saptanırken (p0.05). Farklı kültürlerden gelen hastaların cinsiyete göre duyarlılıklarını dikkate alan hemşirelerin Profesyonel Değerleri Ölçeği puan ortalamasının ve farklı kültürlerden gelen hastalara yönelik ön bilgiler edinen hemşirelerin Kültürlerarası Duyarlılık Ölçeği puan ortalamasının yüksek olduğu saptandı (p0.05).It was determined that nurses who consider gender sensitivity of the patients from different cultures, their mean scores of the Professional Values Scale of Nurses were significantly high and also nurses who obtained preliminary information about the patients from different cultures, their mean score of the Intercultural Sensitivity Scale of Nurses(p

Amaç: Araştırma, hat sanatı/kaligrafi uygulamasının çocuk ve ergen psikiyatri kliniğinde tedavi gören çocukların kaygı ve depresyon düzeyine etkisini belirlemek amacıyla yapıldı. Materyal ve Metot: Araştırma, Doğu Anadolu bölgesinde yer alan biri Sağlık Bakanlığına, diğeri üniversite hastanesine bağlı çocuk ve ergen psikiyatri kliniklerinde Ekim 2017-Haziran 2018 tarihleri arasında ön test-son test kontrol gruplu deneysel çalışma olarak yapıldı. Araştırmanın örneklemini çocuk ve ergen psikiyatri kliniklerinde tedavi gören 14-17 yaş aralığında 84 (deney grubu n=42, kontrol grubu n=42) çocuk oluşturdu. Deney grubundaki çocuk ve ergenlere, 3 hafta süreyle hat sanatı/kaligrafi uygulatıldı. Verilerin toplanmasında; Çocuklar için Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (ÇDSKE) ve Çocuklar için Depresyon Ölçeği (ÇDÖ) kullanıldı.Bulgular: Çocukların yaş ortalamasının 15.96 olduğu, % 66.5'inin anksiyete bozukluğu tanısı aldığı belirlendi. Deney ve kontrol grubundaki çocukların Durumluk Kaygı Envanteri ön test puan ortalamaları arasındaki farkın önemli olmadığı saptandı (p=.28), ancak son test puan ortalamalarının karşılaştırılmasında farkın istatistiksel olarak önemli olduğu görüldü (p=.03). Deney ve kontrol gruplarındaki çocukların Sürekli Kaygı Envanteri ön test ortalamaları (p=.89) arasında önemli fark bulunmazken, son test ortalamaları arasındaki farkın önemli olduğu saptandı (p=.04). Deney ve kontrol grubundaki çocukların Depresyon Ölçeği ön test puan ortalamaları arasındaki fark önemli bulunmadı (p=.62), ancak son test karşılaştırmasında önemli olduğu görüldü (p=.01).Sonuç: Hat sanatı/kaligrafi uygulamasının çocuklarda durumluk kaygı, sürekli kaygı ve depresyon düzeyini azaltmada etkili olduğu belirlendi.Anahtar Kelimeler: Çocuk, depresyon, ergen, hat sanatı, hemşire, kaligrafi uygulaması, kaygı. Aim: The research was conducted to determine the effect of calligraphy/calligraphy practice on the levels of anxiety and depression in children and adolescent psychiatric clinics.Material and Method: The study was conducted as an experimental study in pre-test and post-test control groups in the child and adolescent psychiatry clinics belong to one in the Ministry of Health and the other in the university hospital in the Eastern Anatolia region, between October 2017 and June 2018. The sample of the study consisted of 84 children aged 14-17 years (experiment group n=42, control group n=42) who were treated in child and adolescent psychiatry clinics. Children and adolescents in the experiment group were given calligraphy/calligraphy practice for 3 weeks. In gathering the data; State-Trait Anxiety Inventory for Children (STAIC) and Children's Depression Inventory (CDI) were used.Results: It was determined that the average age of the children was 15.96 and 66.5 % had anxiety disorder. The difference in the pre-test scores of the children in the State Anxiety Inventory experiment and control groups was not significant (p=.28) but the difference was statistically significant in the comparison of the post-test score averages (p=.03). There was not significant difference between the experiment and control groups in terms of the children's Trait Anxiety Inventory pre-test score averages (p=.89) but the difference between the post-test averages was significant (p=.04). When the mean pre-test score of the Depression Inventory of the children in the experiment and control groups was compared, the difference was not significant (p=.62) but the difference was significant in the post-test comparison (p=.01). Conclusion: Calligraphy/calligraphy practice was found to be effective in decreasing state anxiety, trait anxiety and depression levels in children.Key words: Child, depression, adolescent, calligraphy, nurse, calligraphy practice, anxiety. 53

Amaç: Bu araştırma pediatri hemşirelerinin terapötik oyuna yönelik bilgi, görüş ve uygulamalarını belirlemek amacıyla yapıldı.Materyal ve Metot: Bu tanımlayıcı çalışma Aralık 2016 - Mayıs 2017 tarihleri arasında Malatya, Diyarbakır ve Batman'da bulunan dört hastanenin pediatri kliniklerinde çalışan 126 hemşire ile yapıldı. Veriler; `hemşire için tanıtıcı bilgi formu` ve `hemşireler için terapötik oyun bilgi, görüş ve uygulama durumlarının değerlendirildiği anket formu` ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik, aritmetik ortalama, standart sapma testleri kullanıldı.Bulgular: Çalışmaya katılan pediatri hemşirelerinin yaş ortalaması 30.89±7.18, %82.5'i kadın, %42'si 6 yıl ve üzerinde pediatri kliniklerinde çalıştığı belirlendi. Hemşirelerin %81.7'si terapötik oyunu, hastanede yapılan işlemlere yönelik çocuğun duygu ve düşüncelerini açıkladığı en iyi yöntem olduğunu, %64.2'si terapötik oyun oynamanın çocuk ile hemşire arasındaki iletişimi arttırdığını, %77.7'si pediatri kliniklerinde çocuğa terapötik oyun oynatılması gerektiğini belirtti. Buna karşın hemşirelerin %79.4'ü terapötik oyun uygulamasını ara sıra yaptığı, %48.5'i pediatri kliniklerinde yatan çocuklarla terapötik oyun oynamadığı belirlendi. Hemşirelerin %59.5'i klinikte çok fazla hasta olduğu için terapötik oyun uygulaması yapmadığını belirtti. Hemşirelerin çocuklarla en sık oynadığı terapötik oyunlar olarak; %50.7'si resim çizdirdiğini, %48.4'ü Maket intravenöz set, enjektör, nazogastrik tüplerle oynamak olduğunu ifade etmektedir. Sonuç: Pediatri hemşirelerinin terapötik oyun yöntemleri hakkında yeterli düzeyde bilgi sahibi oldukları ancak uygulamalarda yeterince kullanmadıkları belirlendi. Anahtar Kelimeler: Terapötik Oyun, Çocuk, Hastane, Hemşire, Uygulama ve görüşler Aim: The study was conducted to determine knowledge, opinions and practices of pediatric nurses about therapeutic plays.Material and Method: This descriptive study was conducted with 126 nurses working in pediatric clinics of four hospitals located in the Malatya, Diyarbakır and Batman between December 2016 and May 2017. The data were collected using `Introductory information form for nurses` and `questionnaire for evaluating nurses' knowledge, opinions and practices about therapeutic plays.` Percentages, arithmetic mean, and standard deviation were used in the evaluation of the data.Results: The mean age of the nurses was 30.89±7.18, 82.5% of women and 4% was working in pediatric clinics for 6 years or more. Of the nurses, 81.7% stated that therapeutic play is the best way for children to express their feelings and thoughts about the procedures performed at the hospital, 64.2% stated that therapeutic plays increased the communication between children and nurses, and 77.7% stated that the children should play therapeutic games in the pediatric clinics. On the other hand, 79.4% of the nurses stated that they applied therapeutic plays occasionally, and 48.5% did not play therapeutic plays with children in pediatric clinics. Of the nurses, 59.5% stated that they did not apply therapeutic plays due to overcrowded setting in the clinic. Drawing pictures (50.7%) and playing with model intravenous set, injector, nasogastric tubes (48.4%) were among the therapeutic plays that nurses play with children most frequently.Conclusion: It was determined that pediatric nurses have adequate knowledge about therapeutic play methods, but do not use them sufficiently in practice.Keywords: Therapeutic Plays, Children, Hospital, Nurse, Practice and Opinions 51

Amaç: Bu araştırma yoğun bakım hemşirelerinin bakım kavramı algısını belirlemek amacıyla yapıldı. Materyal ve Metot: Bu çalışma nitel bir araştırma tasarımı olarak Diyarbakır Gazi Yaşargil Eğitim Araştırma Hastanesi yoğun bakım ünitelerinde çalışan 17 hemşire ile Haziran-Mart 2016 tarihleri arasında yapıldı. Veriler tanıtıcı bilgi formu ve hemşirelerin bakım kavramı algısını değerlendirmeye yönelik açık uçlu sorulardan oluşan bakım kavramı değerlendirme formu aracılığıyla toplandı. Veriler araştırmacı tarafından birebir derinlemesine görüşme yöntemi ile toplandı Bu formda hemşirelere; size göre bakım nedir? Bakım kavramını oluşturan öğeler nelerdir? Bakım uygulamalarının hemşireliğin meslekleşmesine katkısı nedir? gibi sorular yer aldı. Görüşmeler sırasında hemşirelerden izin alınarak ses kaydı yapıldı. Görüşmelerden elde edilen veriler içerik analiz yöntemiyle kodlanarak değerlendirildi. Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması 28.73, sekizi erkek, 12'sinin lisans mezunu olduğu belirlendi. Çalışmaya katılan hemşirelerin tümü bakım kavramının hemşireliğin temelini oluşturduğunu belirtti. Hemşirelerin 10'u bakım kavramını, sadece hastanın fiziksel gereksinimini karşılamasına yardım etmek olduğunu, yedi hemşire de bakım kavramını, hastanın hem fiziksel hem de psikolojik gereksinimlerinin giderilmesine yardımcı olmak olduğunu belirtti. Çalışma sonucunda iki ana tema tanımlandı; fiziksel bakım (hijyen sağlama, pozisyon verme, yara bakımı); psikolojik bakım (iletişime geçme, varlığının farkında olma).Sonuç: Bu çalışmanın sonucunda yoğun bakım hemşirelerinin bakım kavramını daha çok hijyen sağlama olarak algıladıkları ve bakım kavram algısının istendik düzeyde gelişmediği belirlendi.Anahtar Kelimeler: Bakım; Bakım Kavramı; Bakım kavramı algısı; Hemşirelik; Yoğun Bakım This research study aims to reveal the perception of care concept of intensive care unit nurses.Material and Method: This qualitative study was conducted ıntensive care unit of Diyarbakir Education and Research Hospital, In the southeastern Anatolia region of Turkey between June and March, 2016. The study is performed with 17 nurses. Private face-to-face semi-structured interviews were conducted to collect the data. The nurses in the study were asked questions such as; what is the concept of care for you? what items are included in the concept of care? what is the contribution of care practices to the professionalization of nursing? Data were analyzed using a content analysis approach.Result: The average age of the nurses is 28.7, 8 of them are male and 12 of them have undergraduate degree. All of the nurses stated that the concept of care is the basis of nursing. In the study, 10 nurses stated that the concept of care is to help the patients to meet the physical / hygiene needs. On the other side, 7 nurses described the concept of care as helping to overcome both the physical and the psychological needs of the patients. Two main themes were defined as the result of the study: Physical care (providing hygiene, positioning and, wound care); Psychological care (communication, awareness of existence).Conclusion: The study shows that majority of the intensive care nurses perceive the care concept as providing more hygiene which leads us to conclude that the concept perception of these nurses is not developed sufficiently.Key words: Care; Care Concept; Perception of Care Concept; Nursing; Intensive care 51

Amaç: Bu araştırma, dijital oyunların anjiyo olmuş çocukların ağrı düzeyi ve immobilizasyonuna etkisini belirlemek amacıyla yapıldı. Materyal ve Metot: Bu araştırma İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi çocuk kardiyoloji kliniğinde Ekim 2016-Mart 2017 tarihleri arasında ön test son test kotrol gruplu yarı deneysel çalışma olarak yapıldı. Araştırmanın örneklemini anjiyografi olan 4-17 yaş aralığında 80 çocuk (n=40 dijital oyun, n=40 kontrol) oluşturdu. Deney grubu çocuklara anjiyografiden sonra yaşına uygun dijital oyun oynatıldı. Araştırmada yaşam bulguları formu ve Wong-Baker Ağrı Ölçeği ön test (30. Dakika) ve son test (90. Dakika) olarak uygulandı ve yatak içi hareket sayısı gözlenerek kayıt edildi. Verilerin değerlendirilmesinde bağımsız ve bağımlı gruplarda t testi, Mann Whitney U, yüzdelik ve ki kare testi kullanıldı.Bulgular: Çocukların yaş ortalaması 8,72±3,65 olduğu, %38'inin ASD ve %26'sının PDA tanısı aldığı belirlendi.Dijital oyun ve kontrol grubu çocukların anjiyografiden sonra 30.dakikada (ön test) solunum sayısı, kan basıncı, kalp atımı, saturasyon değeri ve ağrı ölçeği toplam puan ortalaması karşılaştırıldığında aradaki fark önemli bulunmadı (p>.05). Anjiyografiden 90 dakika sonra dijital oyun oynayan çocukların ağrı düzeyi kontrol grubu ile karşılaştırıldığında önemli düzeyde azaldığı ve aradaki fark önemli olduğu bulundu (p.05). After 90 minutes of angiography operation, the pain level of children, who played digital games decreased significantly when compared to the control group (p