Search

Amaç: Preoperatif meme manyetik rezonans görüntüleme (MRG), meme kanserinin prognozu konusunda zengin bilgiler sağlar. Bunun için özellikle morfolojik ve dinamik özellikler kullanılır. Çalışmamızda meme MRG’de peritümöral, prepektoral, diffüz ödemin meme kanserinin histopatolojik prognostic parametreler ile ilişkisin araştırmayı ve meme MRG’den prognoz ile ilgili edinilen bilgileri değerlendirmeyi amaçladık.Yöntemler: Ocak-Ağustos 2018 tarihleri arasında hastanemizde meme kanseri tanısı almış ve ameliyat öncesi değerlendirmede kontrastlı dinamik meme MRG çekilen 46 hasta çalışmaya dahil edildi. T2A sekansta tümör çevresinde, pektoral kas önünde ya da tüm memede izlenen su ile benzer sinyal ödem lehine değerlendirildi. Her bir ödem tipi; kanser tipi, tümör boyutu, histolojik evre, ER-PR reseptör pozitifliği, Her2 reseptör pozitifliği, Ki67 proliferasyon indeksi ve lenfovasküler invazyon gibi klinikopatolojik parametreler ile değerlendirildi.Bulgular: Ortalama yaş 53.15±11.75 (aralık 27-80) idi. Meme MRG’de 11 hastada diffüz, 27 hastada peritümöral, 5 hastada prepektoral ödem bulgusu izlenmekteydi. 19 lüminal A, 17 lüminal B, 9 üçlü negatif, 1 Her2 kanser mevcuttu.Peritümöral ödem LVI pozitifliği ile ilişkili bulundu (p=0.002). Tümör boyutu ve Ki-67 indexi peritümöral ödemle ilişkilidir (p=0.001, p=0.009).Prepektoral ödem ile değerlendirilen parametreler arasında ilişkili görülmedi. Diffüz ödem tümör boyutuna göre farklılık gösterir (p=0.026).Sonuç: Meme MRG’de görülen peritümöral ödem LVI pozitifliği açısından bilgi vericidir. Farklı ödem tipleri prognoz açısından bilgiler taşıdığından rutin raporlamalarda belirtilmelidir., Aim: Preoperative breast magnetic resonance imaging (MRI) findings can provide rich information about the prognosis of the disease. Morphologic and dynamic features are especially used for it. We aimed to compare peritumoral, prepectoral, and diffuse edema identified in MRI with histopathologic findings, and to show how prognostic information can be gathered from the identification of edema.Methods: We conducted a retrospective cohort study with forty-six women who underwent breast DCE-MRI as part of the pre-surgical evaluation between January and August 2018 were included in the study. Signal enhancements similar to water that were localized to the prepectoral or peritumoral areas or diffuse enhancements on T2A-weighted sequences were considered as edema. The presence of edema was compared with clinicopathologic parameters such as cancer type, tumor size, histologic grade, ER-PR receptor positivity, Her2 positivity, Ki-67 labelling index and lymphovascular invasion.Results: The mean age of the participants was 53.15±11.75 (range, 27-80) years. Eleven patients had diffuse edema, 27 patients had peritumoral edema, and 5 patients had prepectoral edema. Nineteen luminal A cancers, 17 luminal B, 9 triple-negative, and 1 Her2 cancer were seen. Peritumoral edema was associated with lymphovascular invasion positivity (p=0.002). Tumor size and the level of Ki-67 was associated with peritumoral edema (p=0.001, p=0.009). The odds of observing prepectoral edema showed no statistically significant difference in the presence of lymphovascular invasion positivity and other parameters. The presence of diffuse edema showed significant differences depending on tumor size measurements (p=0.026).Conclusion: Edema in breast MRI can provide information about histopathologic findings, particularly about lymphovascular invasion. The authors suggest that different edema types could be mentioned in radiology reports as a matter of routine given that such findings can provide information about the prognosis.

Amaç: Sınıf-I grubu antiaritmik ilaçların elektrokardiyografik (EKG) etkisini bilinmektedir. Bilinen bu etkileri ileri sayısal bilgisayar analizleri uygulayarak araştırmak amacı ile bir fare deney hayvanı modeli oluşturarak da desteklene bilir mi? Bu çalışma da bu soruya cevap aranmıştır.Gereç ve Yöntem: Anestezi altında in-vivo hayvan deneylerini içeren bu tez çalışmasında 25-30 g ağırlığında 4-6- aylık 32 adet erkek BALB/C fareler kullanılmıştır. Nembutal (Na-pentobarbital) 75 mg/kg dozunda intraperitoneal (i.p) enjeksiyonla tüm deneylerde uygulanmıştır. Kontrol grubu SF veya kinidin (50 mg/kg) veya Lidokain (30 mg/kg) veya Flekainid (20 mg/kg) içeren dört grup oluşturulmuştur. İki kanallı EKG kayıtları acıyı en az seviyede tutabilmek için çok ince metal iğne elektrotlar kullanılarak yapılmıştır. Buna paralel olarak vücut sıcaklığı ve solunum sayısı gibi hayati parametrelerde kaydedilmiştir. Elde edilen EKG kayıtları bilgisayar programları kullanılarak dalgaların spektral güç yoğunluğu analizi yapılmıştır. Bulgular: Çalışmamızda kullanılan kinidin PR intervali, QRS kompleksi ve QJintervali sürelerini uzatmıştır.yapılan PSD analizinde de yüksek frekans bandında(120-300 Hz) güç değerlerinde anlamlı düşüşler gözlenmiştir. Lidokainin EKG parametreleri üzerine etkileri incelendiğinde PR intervalini etkilememiş, QRS kompleksi süresini uzatırken QJ mesafesinde kısalmaya sebepolmuştur. PSD analizinde yüksek frekans bandında (120-300 Hz) güç değerlerindebir düşüş olmuştur.Flekainidin etkilerine baktığımızda EKG'de PR intervali, QRS kompleksi ve QJintervalini önemli ölçüde etkilemiş olduğunu gördük. PSD analizinde de yüksek frekans bandında (120-300 Hz) düşen güç değerleri olarak karşımıza çıktı. Sonuçlar: Çalışmamızda anestezi altındaki farelerde Kinidin, Lidokain veFlekainid'in çeşitli EKG parametrelerinin üzerinde etkilerini yapılan ölçümlersonucunda gösterdik. Ayrıca yapılan PSD analizleri sonucunda bu ilaçlarınhepsininin yüksek frekans bandı olrak tanımladığımız 120-300 Hz aralığında güçdeğerlerinde anlamlı düşüşler yaptığını gördük. İlaçların hepsinin QRS kompleksinietkilemesinden de yola çıkarak ve QRS kompleksinin EKG'de yüksek frekanslı birbileşen olduğunu bilmemiz doğrultusunda bu güç değerlerinin düşüşünü QRSkompleksindeki değişiklerle açıklayabiliriz. Aim: Electrocardiographic (ECG) effect of class-I group antiarrhythmic drugs isknown. Is it also supported by creating a mouse experimental animal model toinvestigate these known effects by applying advanced computer analysis? In thisstudy, the answer to this question was sought.Material and Method: In this thesis study including in-vivo animal experimentsunder anesthesia, 32 male BALB / C mice with 4-6-month weight of 25-30 g wereused. Nembutal (Na-pentobarbital) was administered in all experiments with anintraperitoneal (i.p) injection at a dose of 75 mg / kg. Four groups consisting ofcontrol group SF or quinidine (50 mg / kg) or Lidocaine (30 mg / kg) or Flecainide(20 mg / kg) were formed. Two-channel ECG recordings were made using very thinmetal needle electrodes to minimize pain. Parallel to this, vital parameters such asbody temperature and respiratory rate were recorded. The spectral power densityanalysis of the waves was done by using the computer programs.Findings: The quinidine PR interval, QRS complex and QJ used in our studyextended PSD analysis in high frequency band significant decreases in power values(120-300 Hz) were observed. Examining the effects of lidocaine on ECG parametersdid not affect the PR interval, QRS complex prolonged the time and caused ashortening in QJ distance. PSD analysis showed a decrease in power values in thehigh frequency band (120-300 Hz). When we look at the effects of flekainid, wefound that the ECG has significantly affected PR interval, QRS complex and QJinterval. In the PSD analysis, we found the power values falling in the high frequencyband (120-300 Hz).Results: In our study, we demonstrated the effects of kinidine, lidocaine andflekainid on various ECG parameters in anesthetized mice. In addition, as a result ofPSD analyzes, we found that all of these drugs have significantly decreased powervalues in the range of 120-300 Hz, which we defined as high frequency band. Wecan explain the decrease in these power values with changes in the QRS complex inthe light of the fact that all drugs affect the QRS complex and we know that the QRScomplex is a high frequency component in the ECG. 71

Objective: Gastrointestinal stromal tumors (GISTs) are the most common nonepithelial tumors of the gastrointestinal tract. GISTs occur anywhere along the gastrointestinal tract. Due to using radiological modalities often, we see the GİSTs more in our daily practice. We use radiologic modalities for not only making the diagnosis, also following the therapy and tumor progressions-relaps. Material and Method: In this study, 23 GISTs whose diagnosis and therapeutic surgical operations were made in our hospital between January 2007-January 2013, were evaluated retrospectively. Results: The ages of the cases ranged between 32 and 76 and the mean age were 58.70±13.67 years. 52.2% of the cases (n=12) were male and 47.8% of them (n=11) were female. 91.3% of the cases (n=21) were located at GIS and 8.7% of the cases (n=2) were located at non-GIS location. 30.4% of the cases (n=7) were metastatic. When the cases were evalulated in terms of their pathologic risk stratification systems, 39.1% of the cases (n=9) were in high risk group, 34.8% of the cases (n=8) were in intermediate risk group, 26.1% of the cases (n= 6) were in low risk group. The maximum diameter of the masses was 10.22 cm. 69.1% of the cases (n=13) showed luminal growth pattern and 38.1% (n=8) showed extraluminal growth pattern. 86.9% of the cases (n=20) had smooth borders, 13.1% of the cases (n=3) had irregular-invasive borders. Conclusion: Imaging is important for diagnosis, theraphy and follow -up. Computed tomography is the first choice for the radiologic evaluation. Also ultrasonography (US), magnetic resonance (MRI) and Flor18-deoxy-glucose positron emission tomography (FDG-PET) can be used in some cases., Amaç: Gastrointestinal stromal tümör (GİST) gastrointestinal kanalın en sık görülen mezenkimal tümörüdür. Özofagustan rektuma kadar tüm gastrointestinal kanal boyunca izlenebilir. Günlük pratikte hastalara uygulanan radyolojik tetkiklerin artışıyla birlikte GİST'lere daha sıklıkla rastlanmaktadır. Sadece tümör tanısını koyarken değil tedavi etkilerini izlemede ve tümör progresyon-nükslerini takip etmede radyolojik modalitelere sıkça ihtiyaç duyulmaktadır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Ocak 2007- Ocak 2013 yılları arasında hastanemizde tanı konulan ve cerrahi tedavileri yapılan 23 GİST olgusu retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Olguların yaş dağılımları 32 ile 76 arasında değişmekte olup ortalama yaş 58.70±13.67'dir. Çalışmaya katılan hastaların % 52.2'si (n=12) erkek, % 47.8'i (n=11) kadındır. Lokalizasyon yeri incelendiğinde; 21 (% 91.3) olguda GİS, 2 (% 8.7) olguda ise GİS dışı olduğu görülmektedir. En sık lokalizasyon midedir. Araştırmaya katılan hastaların % 30.4'ünde (n=7) metastaz saptanmıştır. Omentum en sık metastaz yeri olarak izlenmiştir. Olguların risk grupları incelendiğinde; % 39.1'inin (n=9) yüksek, % 34.8'inin (n=8) orta ve % 26.1'inin (n=6) ise düşük risk grubunda olduğu saptanmıştır. Kitlelerin maksimum çapı 10.2 cm'dir. Kitlelerin % 69.1'i (n=13) lüminal büyüme paterni gösterirken, % 38.1'i (n=8) ekstralüminal büyüme paterni göstermiştir. Kitlelerin % 86.9'u (n=20) düzgün kenarlı iken % 13.1'i (n=3) düzensiz ve invaziv kenarlı izlenmiştir. Sonuç: Görüntüleme yöntemleri GİST'lerin tanı, tedavi ve takibinde önemlidir. Bilgisayarlı tomografi radyolojik değerlendirmede ilk seçenektir. Ayrıca ultrasonografi (US), manyetik rezonans (MRG) ve flor18-deoksi-glukoz pozitron emisyon tomografinin (FDG-PET) bazı durumlarda kullanılabilir.

Objective: Development of the hip joint is a dynamic process beginning before the delivery and continuing after it. Ultrasound (US) examination is preferred diagnostic method. US examination is performed with static method described by Dr. Graf and dynamic method described by Dr. Harcke. In both of these methods, bone and cartilage structure composing the hip joint is evaluated and typed according to Dr.Graf’s classification system. US examination is also used during the follow-up and treatment periods together with this classification system.Material and Methods: In our study, we compared follow-up sonographic worsening of the hips which were evaluated to be in favor of type 2a at the first US investigation between January 2008 and December 2012 with the first presenting symptoms and the parameters predisposing to developmental dysplasia of the hip (DDH).Results: In the study, 80 female (n=99, [69%]) and 36 male (n=43, [31%]) babies were evaluated. There were 73 babies with type 2a (+) (n=88, [62%]) and 43 babies with type 2a (-) (n=54, [38%]). There were 13 babies with family history (n=14, [9.9%]) and 40 babies of primiparae mothers (n=48, [33.8%]). One hundred and eleven babies (n=135, [95.1%]) gained physiologic appearance up to 3 months.Risk factors and sonographic evaluation findings were evaluated according to ultrasonographic worsening. There is no statistically significant difference between gender and family history, being right and/or left hip, being Type 2a (-) or (+) with ultrasonographic worsening.Conclusion: In our study, ultrasonographic worsening was determined in 4.9% of the cases. No statistical significance was determined between DDH risk factors and sonographic worsening. The cases determined to have physiological immaturity at the first US investigation should be followed-up carefully during first 3 months regardless of risk factors., Amaç: Kalça eklemi gelişimi doğum öncesi başlayıp doğum sonrası devam eden dinamik bir süreçtir. Ultrasonografi (US) tercih edilen ve tanı koydurucu yöntemdir. US inceleme, Dr. Graf’ın tanımladığı statik yöntem ile Dr. Harcke’nin tanımladığı dinamik yöntem ile yapılır. Her iki yöntemde de kalça eklemini oluşturan kemik ve kıkırdak çatı değerlendirilir ve Dr. Graf’ın sınıflama sistemine göre tiplendirilir. US inceleme, bu sınıflandırma sistemi ile birlikte takip ve tedavi sürecinde de kullanılır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda Ocak 2008 - Aralık 2012 tarihleri arasında ilk US değerlendirmede tip 2a lehine değerlendirilen kalçalarda, takip sonografik kötüleşme durumunu, ilk geliş bulguları ve gelişimsel kalça displazisi(GKD)’ne yatkınlık oluşturacak parametreler ile karşılaştırdık. Bulgular: Çalışmada 80 kız (n=99, [% 69]) , 36 erkek (n=43, [% 31]) bebek değerlendirilmiştir. Tip 2a (+) olan 73 bebek (n=88, [% 62]) , Tip 2a (-) olan 43 bebek (n=54, [% 38]) bulunmaktadır. Aile hikayesi bulunan 13 bebek (n=14, [% 9.9]); primipar 40 bebek (n=48, [% 33.8]) mevcuttur. Olgularda ilk US incelemede 4-6 haftalarda yapılmış olup takip değerlendirmeler 4 hafta aralıklarla yapılmıştır. 3 aya kadar 111 bebek (n=135, [ %95.1]) fizyolojik görünüme kavuşmuştur. Risk faktörleri ve sonografik değerlendirme bulguları, sonografik ilerlemeye göre değerlendirilmiştir. Sonografik ilerleme ile cinsiyet, aile hikayesi, primiparite , sağ ve/veya sol kalça olma, Tip 2a (-) veya (+) olma arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamaktadır. Sonuç: Çalışmamızda olguların % 4.9’unda US ile ilerleme tespit edilmiştir. GKD risk faktörleri ile sonografik kötüleşme arasında istatistiksel anlamlılık saptanmamıştır. İlk US incelemede fizyolojik immatürite saptanan olgular, risk faktörleri gözetilmeksizin ilk 3 ay dikkatlice takip edilmelidir.

Günümüzde geleneksel ayırma yöntemlerine alternatif olarak çeşitli yöntemler geliştirilmiştir. Bu tez çalışmasında en yeni yöntemlerden biri olan tepkimeli özütleme ile organik asitlerin sulu çözeltilerinden ayrıştırılması konusunda çalışılmıştır. Bu amaçla; nikotinik asit, fumarik asit ve glioksilik asitlerle birlikte çeşitli amin ve çözücüler kullanılmıştır. Nikotinik asit, niyasin veya B3 vitamini suda ve alkolde çözünebilen monokarboksilik bir asittir. Geniş bir pH aralığında ısı ve ışığa karşı yüksek stabilite göstermesi nedeniyle en dayanıklı vitamindir. B vitamini karbonhidrat metabolizması için çok önemlidir. Fumarik asit sentetik olarak üretilen ve çeşitli bitkilerin içerisinde bulunan renksiz kristal yapıda bir bileşiktir. Çoğunlukla reçine, vernik, boya ve mürekkeplerde kullanılır. Etilen zincirinin karşı tarafına iki karboksil grubuyla bağlanan maleik asidin geometrik izomeridir. Glioksilik asit doğal olarak oluşan renksiz katıdır ve endüstride kullanışlıdır. Ürünün temeli olan okzalik asit, sıcak nitrik asit ile glioksalın organik oksidasyonuyla elde edilir. Deneysel çalışmada, nikotinik asit, fumarik asit ve glioksilik asidin triisooktilamin, tridodesilamin, tributilamin ve trioktilamin kullanılarak tepkimeli ekstraksiyon işlemi gerçekleştirilmiştir. Seyreltici olarak; 3 farklı alkol (oktanol, dekanol, izo amil alkol), 3 farklı keton (izo butil metil keton (IBMK), heptanon ve oktanon) ile n-oktan, n-heptan ve n-hekzan olmak üzere toplamda kullanılan 9 farklı seyreltici kullanılarak, her bir amin için 10 set deney çalışılmıştır.Yapılan denemeler sonucunda amin konsantrasyonu arttıkça dağılma katsayısının (KD ) arttığı, yükleme değerinin (Z) azaldığı gözlenmiştir. Denemeler sonucunda görülmüştür ki nikotinik asit için trioktilamin ve tridodesilamin kullanıldığında en iyi seyreltici izoamil alkoldür. Fumarik asit ile yapılan denemede tridodesilamin ile izoamil alkol, tributil amin ile dekanol en iyi sonucu vermiştir. Glioksilik asit ile yapılan denemelerde tridodesilamin ile dekanol, trioktilamin ile izo amil alkol en iyi sonucu vermiştir Nowadays, several methods are developed alternatively to traditional methods. The aim of this study is the separation of carboxylic acids with reactive extraction which is the newest seperation methods. For this purpose; nicotinic acid, fumaric acid and glyoxylic acid and also several amines and solvents are used.Nicotinic acid, niacin or vitamin B3, is a carboxylic acid that can be soluble in water and alcohol-soluble. It's the most stable vitamin because of high stability for heat and light at a large pH range. The vitamin B complex is very important for carbohydrate metabolism.Fumaric acid is a colorless crystalline compound found in various plants and also produced synthetically. It is used mainly in resins, paints, varnishes, and inks. Fumaric acid is a geometric isomer of maleic acid, having two carboxyl (COOH) groups attached on opposite sides of an ethylene chain.Glyoxylic acid is a colourless solid that occurs naturally and is useful in industry. The compound is formed by organic oxidation of glyoxal with hot nitric acid, the main side product being oxalic acid. In the experimental study, the reactive extraction of nicotinic acid, fumaric acid and glyoxylic acid were studied with triisooctylamine, tridodecylamine, tributhylamine and trioctiylamine. Totally nine solvents were used, which consisted of 3 different alcohols (octanol, decanol and iso amyl alcohol), 3 different ketones (iso buthyl methyl ketone, heptanone, octanone) and n-octane, n-heptane, n-hexane. Ten set experiments were studied for each amine.As a result of, the best solvent for nicotinic acid was found to be isoamyl alcohol, if triisooctyl amine and tridodecyl amine were used. Also, the experiments with fumaric acid, the best solvent was decanol with tributyl amine and isoamyl alcohol with tridodecyl amine. The experiments with glyoxylic acid, the best solvent was isoamyl alcohol with trioctylamine and decanol with tridodecyl amine. 137