Search

Bilgi Çağının dönüştürücü yapısı, sanatçıların etrafına kurulmuş ekonomik düzeni de biçimlendirmektedir. Ekonominin bilgi çağıyla eriştiği gelişim hızı sanatçıyı ve sanatı da dönüştürmektedir. Dijitalleşme, yeni medya, iletişim, sosyal medya devrimi ve büyük veri setleri sanatçılar için de yeni alanlar yaratmaktadır. Dijitalleşme ve çağın getirdikleri sanatçının görünürlüğünü arttırırken sosyal medyanın yaygınlaşması, marka kavramının ve pazarlamanın öneminin artmasını sağlamıştır. Bu çalışma 21.yy. içerisinde sanat dünyasında var olmayı arzulayan bireylere, sanatçının eksenine örgütlenmiş kültürel ve ekonomik gerçekliğin durum analizini sunmayı amaçlamaktadır.--------------------The transformative nature of the Information Age also shapes the economic order built around artists. The development speed of the economy within the Information Age transforms the artist and art. Digitalization, new media and communication, social media revolution and Big Data create new spaces for artists. While digitalization and the transformation movements increase the visibility of the artist, the spread of social media has highlighted the importance of the brand concept and marketing. This work provides an analysis of the cultural and economic situation in the 21st century, focussing on the implications for artists as well as individuals who aim to form part of the art world.

Truncus coeliacus çok sayıda organı besleyen önemli bir arterdir, hiatus aorticus'un hemenaltında aorta abdominalis'ten ayrılan ventral bir daldır. Genellikle T12-L1 sevilerinden çıkar. Diğer bir ismi Haller tripusudur, Truncus coeliacus; a. gastrica sinistra, a. hepatica communis ve a. lienalis truncus coeliacus'un üç ana dal verir. Çalışmamız, Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi' nde batın bölgesine yönelik görüntüleme istemi ile çekilen 570 Multi Dedektör Bilgisayarlı Tomografi görüntüsü üzerinde gerçekleştirildi. Çalışma kapsamında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı' ndan elde edilen görüntülerin işlenmesiyle elde edilen reformat sagittal, aksial, koronal ve inspace (multiplanar) veriler kullanıldı. Bu görüntüler üzerinden reformat sagittal ve inspace (multiplanar) truncus coeliacus' un orijin aldıkları vertebra seviyeleri belirlendi. Aksiyal reformat ve inspace görüntülerde, truncus coeliacus ve dallarının, aorta abdominalis'ten çıkış çap ölçümleri yapıldı. Tüm bu aşamalardan sonra aşağıdaki tanımlanan vakalar üzerinde uygulanan ölçüm parametreleri belirlendi. Bu görüntülerden çalışmamıza uygun olan 218 vaka seçildi. Bu vakaların 105'i kadın, 113'ü erkekti. Çalışmadaki yaş aralığı kadınlarda 55,5 (21-80), erkeklerde 49,5 (18-81)'dur. Truncus coeliacus uzunluğu ortalama 2,63±0,70 cm, truncus coeliacus' un aorta abdominalis' ten ayrıldığı kök çıkış çapı ortalama 0,72±0,12 cm'dir. Truncus coeliacus'tan , arteria lienalis' arteria hepatica communis ve arteria lienalis'in kök çıkış çapları sırasıyla 0,56±0,12, 46±0,12, 0,26±0,09 cm'dir. Truncus coeliacus ile arteria mesenterica superior arasındaki mesafe ortalama 1,70±0,45 cm olarak ölçüldü. Ölçümleri yapılan toplam 218 hastanın 211 tanesinde truncus coeliacus oluşumu normal iken, 7(%3,21) tane hastada varyasyonlar tespit edilmiştir. Bu varyasyonlardan 4 tanesi Truncus hepatomesentericus, 2 tanesi Truncus hepatolienalis ve 1 tanesi ise AHC dalı olan arteria hepatica propria direk TC' den kök alarak dallanma yapmış olduğu damar varyasyonlarıdır. Elde ettiğimiz bulgular ile çalışmamızın cerrahi operasyonlar açısından doğru teşhis ve tedavi yaklaşımlarında klinik çalışmalara katkı sağlayacağını düşünmekteyiz. Truncus coeliacus is an important artery that feeds a large number of organs, just below theaortic hiatus is a ventral branch that separates from the abdominal aortae. It usually comes from T12-L1 levels. Another name is Haller tripus, coeliac trunk; left gastric artery, commun hepatic artery and splenic artery, coeliac trunk gives three main branches. Our study was carried out on 570 Multi-Detector Computed Tomography image taken at Necmettin Erbakan University Meram Medical Faculty with the imaging request for the abdomen area. Within the scope of the study, reformat sagittal, axial, coronal and inspace (multiplanar) data obtained by processing images obtained from Necmettin Erbakan University, Meram Medical Faculty Radiology Department were used. The vertebra levels originated by reformat sagittal and inspace (multiplanar) truncus coeliacus were determined from these images. In axial reformat and inspace images, the diameter of the coeliac trunk and its branches from the abdominal aortae was measured. After all these steps, the measurement parameters applied on the cases described below were determined. From these images, 218 cases were selected that were appropriate for our study. 105 of these cases were women and 113 were men. The age range in the study was 55.5 (21-80) for women and 49.5 (18-81) for men. The average length of coeliac trunk is 2.63 ± 0.70 cm and the root exit diameter of coeliac trunk from the abdominal aortae is 0.72 ± 0.12 cm. From coeliac trunk, the root exit diameters of splenic artery, commun hepatic artery and splenic artery are 0.56 ± 0.12, 46 ± 0.12, 0.26 ± 0.09 cm, respectively. The average distance between coeliac trunk and superior mesenteric artery was measured as 1.70 ± 0.45 cm. While truncus coeliacus formation was normal in 211 of 218 patients, 7 (3.21%) variations were detected. 4 of these variations are hepatomesenteric trunk, 2 of them are hepatosplenic trunk and 1 of them is hepatic artery proper, which is a branch of commun hepatic artery, and it is a branch of vascular variations that take root directly from coeliac trunk. We think that our study, with the findingswe obtained, will contribute to clinical studies in terms of correct surgical diagnosis and reatment approaches. 72

Türkiye'nin güneydoğusunda yer alan Afşin Elbistan Havzası; yaklaşık 900 km2'lik alana ve deniz seviyesinden ortalama 1200 m yüksekliğe sahiptir. Havza tabanında ana kayayı karstik kireçtaşları oluşturmaktadır. Kireçtaşları ise yaklaşık 100 m kalınlığında kil tabakası tarafından örtülmüştür. Killerin üzerinde 20-50 m arasında linyit serisi, Linyitin üzerinde ise gidya çökelleri yer yer linyit ardalanmalı olarak çökelmiştir. Tüm bu istif Kuvaterner çökelleri tarafından örtülmüştür. Havzada; ekonomik değeri yüksek olan linyit serisi Kışlaköy ve Çöllolar sahalarında açık işletme yöntemi ile çıkarılmaktadır. Çöllolar açık ocak işletmesinde; 6 Şubat 2011 tarihinde güneybatı şevinde ve 10 Şubat 2011 tarihinde kuzeydoğu şevinde olmak üzere iki adet kütle hareketi meydana gelmiştir. Bu iki kütle hareketi arasında ikinci ve büyük olan hareket kuzeydoğu şevinin yenilmesinden kaynaklanmış ve hareket eden malzeme yaklaşık 2 km2 alan kaplamıştır. İlkinde 1 kişi, ikincisinde ise 10 kişi hayatını kaybetmiştir. Daha önceki çalışmalarda, Kahramanmaraş ili, Afşin-Elbistan ilçesi, Çöllolar bölgesinde meydana gelen kütle hareketlerinin oluş nedenleri, hareketleri tetikleyen parametrelerin neler olduğu hakkında henüz ortak bir görüş oluşmamıştır. Bölgede yapılacak olan çalışmalarla bu konu açıklığa kavuşturulmak istenmektedir.Çöllolar bölgesinin bir bölümüne ait çökellerde yapılan çalışmaların mühendislik özelliklerinin belirlenmesi amacıyla farklı lokasyonlarda toplam 6 adet sondaj açılmış ve açılan sondajlardan 10 cm çapında ve 75 cm uzunluğunda 64 adet UD (örselenmemiş) numunesi alınmıştır. Alınan UD numuneleri tomografi cihazında tam kesit olarak taranmış, tarama sonrasında tüplerin içerisindeki numunelerin fiziksel durumları incelenmiş olup hasar gören ya da görmeyen numuneler tespit edilmiş ve deney yapmaya elverişli olan numuneler ayrılarak gruplandırılmıştır. Bu numuneler içinden seçilen 5 adet UD numunesi bu tez çalışmasında kullanılmıştır.Seçilen numuneler mekanik bir alet yardımı ile tüplerden çıkarılmış ve numunelerin yerinde su içeriklerini tayin etmek amacıyla doğal su içeriği deneyi yapılmıştır. Bu deneyden elde edilen sonuçlar diğer deneylerde elde edilebilecek sonuçlara katkı sağlaması açısından önemlidir. Deneyler sonucunda numunelerin doğal su içerikleri %28-33 arasında değişmektedir.Zeminlerin tane boyu dağılımlarını bulabilmek ve dağılımdan elde edilen sonuçlardan zeminin bulunduğu paleo-ortamı yorumlayabilmek amacıyla tane boyu analizleri yapılmıştır. UD-59 numaralı numune homojen, UD-28, UD-44, UD-46 ve UD-60 numaralı numunelerin heterojen dağılım göstermiştir ve ince taneli delta çökelleri ve göl ortamını niteledikleri gözlemlenmiştir. 8-0,063 mm tane boyutuna kadar ıslak ve kuru eleme; 0,063'ten küçük malzeme için hidrometre analizi yapılmıştır. Atterberg kıvam limitlerine göre; likit limit değerleri %39-86 arasında bulunmuş, plastik limit değerleri ise yaklaşık %29-36 arasında hesaplanmıştır. Daha sonra plastite indisi için %11-50 arasında değerlere ulaşılmıştır. Bu sonuçlar, Raman 1973 tarafından modifiye edilen Cassagrande plastisite abağına yerleştirilerek zemin numunelerinin dahil olduğu gruplar ortaya çıkarılmış, tane boyu dağılımları ve Atterberg limitleri ile numunelerin hangi zemin sınıfına ait olduğu USCS'e (Birleştirilmiş Zemin Sınıflama Sistemi) göre belirlenmiştir. HY-3 sondajına ait 35,90-36,65 m aralığında alınan UD-28 numunesi CH (yağlı kil) olarak, HY-4 sondajına ait 28,07-28,47 m aralığında alınan UD-44 ve 29,22-29,97 m aralığında alınan UD-46 numuneleri ML (kumlu silt), HY-5 sondajına ait 28,25-29,00 m aralığında olan UD-59 ve 3,50-34,25 m derinlikten alınan UD-60 numuneleri CH sembollerinde olup yağlı kil olarak tanımlanmıştır.Atterberg kıvam limitlerinden numunelerin plastisite indisi-kil yüzdesi grafiği oluşturulup Van der Merwe aktivite abağı yardımıyla aktivite grafiği hazırlanmıştır. Grafiğe göre numunelerden; UD-44 ve UD-46'nın düşük, UD-28'in yüksek, UD-59'un yüksek aktiviteye ve UD-60'ın ise çok yüksek aktiviteye sahip oldukları görülmüştür. Bu aktivite değerleri hassasiyet dereceleri ile kıyaslanınca düşük aktiviteye sahip zemin malzemelerinin düşük hassasiyete, çok yüksek aktiviteye sahip numunelerin ise az hassasiyete sahip olduğu görülmüştür.Gerçekleştirilen Enslin-Neff deneyi, zemin numunelerinin su alma kapasitesini ölçmek amacıyla yapılmıştır. 1 g deney numunesinin alabileceği su miktarları ölçülmüştür. Deneyde ilk artan su içeriği değeri kapilariteyi gösterirken, en son ulaştığı sınır zeminlerin şişebilme özelliğini göstermektedir. Enslin-Neff deney sonuçlarına göre numunelerin su alma kapasitesi %58-83 arasında değişmektedir.Ödometre deneyi sonucunda numunelerin ıslak başlangıç yoğunlukları 1,7-1,9 g/cm3, deney sonundaki ıslak yoğunlukları ise 2,0 g/cm3, kuru haldeki başlangıç yoğunlukları 1,2-1,5 g/cm3 ve deney sonundaki kuru yoğunlukları 1,4-1,6 g/cm3 olarak belirlenmiştir. Zeminlerin kayma mukavemetlerinin doğrudan belirlenmesinde uygulanan deneylerden bir tanesi de laboratuvar vane deneyidir. Laboratuvar vane deneyi; arazide yapılan vane deneyine benzer nitelikte olan laboratuvar ortamında yapılan deneydir. Bu deneyde zeminlerin hassaslık dereceleri doğrudan hesaplanabilmektedir. Ancak deney, araziden alınan örselenmemiş numune üzerinde uygulanamamış sadece yeniden şekillendirilmiş numuneler üzerinde uygulamıştır. Bu sebeple sadece kayma mukavemetleri bulunabilmiştir. Deney sonucunda yeniden şekillendirilmiş numunelerin kesme dayanımı değerleri hesaplanırken yoğunluklarının arazideki yoğunluğa eşit ya da yakın olmasına özen gösterilmiştir. Laboratuvar vane deneyinde kullanılan numune kabının hacmi ve ağırlığı bilindiğinden numunelerin yoğunlukları hesaplanabilmiştir. Deneye başlamadan önce numune kabına konulan malzemelerin 1,7-1,8 g/cm3 arasında değişen yoğunluklara sahip olduğu gözlenmiştir. Bu yoğunluklar hesaplanırken ödometre deneylerinden elde edilen yoğunluklar dikkate alınmıştır. Vane testi kesme dayanımı yay-1 abağı kullanılarak içerdeki açı değerine karşılık gelen kesme dayanımı değerleri hesaplanmıştır. Abaktan elde edilen okumalar sonucunda 5-29 kN/m2 arasında değişen değerler belirlenmiştir.UD-44 ve UD-60 numunelerinin hassaslık derecelerinin saptanması için ilk olarak örselenmemiş numunelerin kesme parametreleri ve daha sonra da yeniden şekillendirilmiş numunelerin kesme parametreleri hesaplanmıştır. Örselenmemiş numune kesme gerilmesi ile yeniden şekillendirilmiş numune kesme gerilmeleri oranı hassasiyet derecesini vermektedir. Kayma parametrelerinin belirlenmesi amacıyla drenajlı doğrudan (direk) kesme deneyi yapılmıştır. 44 ve 60 nolu numuneler üzerinde uygulanan direk kesme deneyi hesaplarına göre numune kesme parametrelerinden içsel sürtünme açılarının maksimum değerleri kabaca 12-26, kalıcı değerler ise kabaca 6-13 arasında değişmiştir. Kohezyon değerleri ise maksimum değerlerde 43-139 kN/m2, kalıcı değerlerde ise 32-85 kN/m2 arasında bulunmuştur. Hassasiyet dereceleri, UD-44 nolu numunede 200 kN için 1,2, 400 kN için 1,5 ve 800 kN için 1,7 olarak, UD-60 nolu numunede ise 200 kN için 1,9, 400 kN için 1,9 ve 800 kN için 1,4 olarak hesaplamıştır. Bu değerler sonucunda çalışma alanındaki zeminlerin hassaslık dereceleri, Skempton ve Northey (1952) sınıflamasına göre az hassasiyetli zemin kategorisine girmektedir.Hassas killer daha çok Kanada ve Norveç'de olduğu gibi buzul çökellerinde görülen killerden oluşmaktadır. Ancak Afşin Elbistan heyelanı malzemesi buzul ortamında çökelmiş bir malzemeden meydana gelmemesine rağmen hassas kil özelliği göstererek, heyelanların oluşumları ve oluşum ortamı farklılıkları açısından dikkat çekmektedir. Afşin Elbistan basin, which is located in the Southeastern of Turkey, has an area of approximately 900 km2 and an average altitude of 1200 m above mean sea level. At the base, karstic limestones form the main rock. The karstic limestones are covered by a clay layer with a thickness about 100 m. A series of lignite deposits, which have the thickness of 20-50 m, overlie the clay layer. Above lignite layer, gytja was deposited. This entire sequence is covered by the Quaternary sediments. The lignite series, which are highly profitable, had been excavated in the Kışlaköy and Çöllolar Region by using open pit mining method at the basin formed in the lake environment. Two landslides, of which the first one occured on the southwestern slope on February 6, 2011, and the second one occured on the northeastern slope on February 10, 2011 in Çöllolar open pit mining. The second and the largest landslide of them resulted from the failure of the northeastern slope and the landslide material covered an area about 2 km2. In the first landslide 1 person and in the second landslide 10 people lost their lives.In previous studies, there was not a common opinion about the reasons of mass movements and what parameters triggered these movements in the Kahramanmaraş Province, the Afşin-Elbistan District, the Çöllolar Region. It is desired to clarify this issue by the work to be done in the region.Totally 6 boreholes were opened at different locations to determine the engineering properties of the Quaternary sediments at the Çöllolar Region. 64 undisturbed (UD) samples which are 10 cm in diameter and 75 cm in length were taken from the drilled holes.The UD samples were scanned in full section by the tomography device. After the scanning process, the physical conditions of the samples in the tubes were examined to observe whether samples were damaged or not. The samples suitable for the experimental study were separated from other samples. 5 UD samples selected from these samples were used in this thesis study.The selected samples were removed from the tubes by a mechanical tool ,and natural water content test was conducted in order to determine the in-situ water content of the samples. Results obtained from this experiment are important in terms of contribution for further experiments. As a result of the experiment, the natural water content of the samples varies between 28% and 33%.According to the results of analyses, it was observed that UD-59 samples had homogeneous distribution, yet the UD-28, UD-44, UD-46, UD-60 samples had heterogeneous distribution, and characterized by fine-grained delta sediments and lake environment. The wet and dry sieve analyses and hydrometer analysis were used to determine grain size distribution. The grains having size from 8 mm to 0,063 mm were tested by using wet and dry sieve analysis, and the other grains having size less than 0,063 mm were tested by using hydrometer analysis. According to the Atterberg limits, liquid limit values were found between 39% and 86%. The plastic limit results were measured between 29% and 36%. With the results obtained from these two experiments, the plasticity index was measured between 11% and 50% values. The groups in which the soil sample was included were found by putting those samples into the Cassagrande plasticity chart modified by Raman (1973). By using the data of grain size distributions and Atterberg limits obtained from various experiments, soil class of the samples was determined according to the USCS (Unified Soil Classification System). UD-28 sample taken from the 35,90-36,65 m range from the HY-3 borehole was determined as CH (fat clay). UD-44 sample taken from the 28,47-28,47 m range and UD-46 sample taken from the 29,22-29,97 m range from the HY-4 borehole were resulted in ML (sandy silt), respectively. UD-59 sample taken from the depth of 28,25-29,00 m range and UD-60 sample taken from the depth of 3,50-34,25 m range from HY-5 borehole were defined as CH (fat clay).Plasticity index-clay percentage graph of samples from Atterberg consistency limits was prepared, and activity graph was prepared with help of Van der Merwe (1964) activity subdivision. According to the graph, UD-44 and UD-46 have low activity, UD-28 has moderate activity, UD-59 has high activity and UD-60 very high activity. By comparing the degrees of sensitivity and activity values, soil samples with low activity have been found to have low sensitivity whereas soil samples with relatively very high activity have been found to have less sensitivity.The Enslin-Neff test was conducted to measure the water uptake capacity of soil samples. The amount of water that 1 g test sample can be taken was measured. In the experiment, the first increasing water content value indicates the capillarity, where the the top value refers to the degree of swelling of the soil. According to Enslin-Neff test results, the water uptake capacity varies between 58% and 83%. As a result of the oedometer test, the initial wet densities of the samples were 1,7-1,9 g/cm3, where final wet densities were 2,0 g/cm3. The initial dry densities were 1,2-1,5 g/cm3, where final dry densities were determined as 1,4-1,6 g/cm3.One of the tests which is applied to determine the shear strength of the soil is vane test. It enables to calculate the degrees of sensitivity of soils directly. The undisturbed samples were not able to be used for vane test. Hence, laboratory vane experiment was carried out with only reshaped samples obtained from undisturbed samples. Therefore, the only value obtained from vane test is shear strength of soil samples. They had densities ranging between 1,7-1,8 g/cm3. When these densities are found, the densities obtained from the oedometer experiments are taken into account. Shear strength was determined from the vane test by using spring-1 abutment. The shear strength values corresponding to the angle on abutment face were determined. According to the laboratory vane test results, average value is 15 kN/m2 for remoulded shear strength of UD-28, average value is 15 kN/m2 for UD-44, average value is 10 kN/m2 for UD-46, average value is 25 kN/m2 for UD-59 and average value is 22 kN/m2 for UD-60 sample.Direct shear test was applied in order to determine the shear parameters. For the calculation of degree of sensitivity of UD-44 and UD-60 samples, firstly the shear parameters of undisturbed samples were calculated and then the shear parameters of remoulded samples were determined. The ratio between the shear strength of undisturbed and remoulded samples refers to the degree of sensitivity. According to the direct shear test calculations, applied on sample 44 and 60, the peak values of internal shear angles vary between 12 and 26 degrees, and the residual values are ranged from 6 to 13 degrees. The cohesion values were found between 32-139 kN/m2. Based on experiments carried out, sensitivity for sample UD-44 were found as 1,2 for 200 kN, 1,5 for 400 kN and 1,7 for 800 kN. The sensitivity were determined as 1,9 for 200 kN, 1,9 for 400 kN and 1,4 for 800 kN for sample UD-60. These values fall into the class of less sensitive soil according to Skempton and Northey (1952) the classification of the sensitivity of soil. Engineering properties of soil such as internal friction angle, cohesion and index properties of soils show harmony between the Çöllolar field and the Norwegian sediments. UD-44 and UD-60 were chosen between 5 UD samples. Since these two samples were completely different from each other according to the grain size analysis and atterberg limit. According to the direct shear test, the 200 kN load did not cause any changes in the seating of material. The UD-60 clay sample had previously been subjected to a load more than 200 kN and the 200 kN load showed no effect on the vertical behaviour of the material. On the other hand, 400 kN had caused a change in vertical position. Sensitive clay deposits mostly consist of clays seen in the glacial environment as in Canada and Norway. However, Afşin-Elbistan basin is one of the distinctive basins in the world which includes sensitive clay even it was not formed in the glacial environment. 92

MetHb, anormal Hb formlarından biri olup, ağır santral siyanozda düşünülmesi gereken nedenlerin başında yer alır. Methemoglobiemi konjenital olarak gözlenebildiği gibi, sıklıkla kimyasal ajan maruziyeti ve ilaç toksisitesine bağlı gelişir. Methemoglobinemi tedavisinde metilen mavisi ve askorbik asit kullanımı birincil planda tutulmakta, O2' nin tedavideki etkinliği ve tedavi süresine etkisi hakkında yeterli deneyim bulunmamaktadır. Deneklerde yapılan bu çalışmada amaç, sistemik hastalığı olmayan, prilokain gibi çeşitli ilaçlar veya ajanlarla toksik methemoglobinemi gelişmiş hastalarda, O2 tedavisinin yararını ortaya koymaktır. Çalışmamızda oda havasında (n=6) ve 10 lt/dk %100 O2 uygulanan (n=6) sıçanlara 100 mg/kg intraperitoneal prilokain verilerek 180 dk boyunca gözlemsel, kan gazı ve biyokimyasal analizleri yapılmıştır.Oda havası grubu ve O2 gruplarında grup içi gruplar arası KAH ve MetHb düzeyleri arasında anlamlı fark saptanmamıştır. PaO2 ve PaCO2 ölçümleri arasında büyük farklılıklar saptanması uygun olmayan deney ortamında alınan venöz veya karışık veya arteriyel kardiyak kan örneklerinden kaynaklandığını düşündürdü. 15, 30, 45, 75, 90 ve 105. dk' larda gruplar arası SpO2 düzeyleri arasında anlamlı fark (p

Micro-abrasion tests are commonly used to perform the wear tests on hard coatings. In this study, AISI 1040 mild-steel specimens were coated with ceramic coatings including oxides with different hardness values. The free-ball micro-abrasion testing method was used to examine the wear behavior of the ceramic surfaces over different test durations. The coating-hardness measurements were carried out with a micro-hardness tester. In the experimental studies, the SiC abrasive particles with three different grain sizes (800, 1000 and 1200 mesh), were used to explore the effect of the abrasive particle size on the wear ratio of ceramic coatings. The abrasive effect of the SiC particles in the abrasive slurry was evaluated by examining the SEM micrographs of the coating surfaces. According to the test results, the sample surface coated with Cr2O3 exhibited a higher wear resistance than those covered with Al2O3 and its compositions with TiO2. It can also be concluded from the results that an increase in the percentage of the TiO2 powders in the Al2O3 mixture leads to a decrease in the wear resistance. Za preizkušanje obrabe trdih prevlek se navadno uporablja mikroabrazijski preizkus. V tej študiji so bili vzorci mehkega jekla AISI 1040 prevlečeni s keramično prevleko iz različno trdih oksidov. Za ugotavljanje vedenja keramičnih površin pri obrabi z različnim trajanjem preizkusa je bila uporabljena metoda mikroabrazijskega preizkusa s tremi prostimi kroglami. Trdota prevleke je bila izmerjena z merilnikom mikrotrdote. Pri eksperimentih so bili za ugotavljanje vpliva velikosti abrazijskih delcev na obrabo keramične prevleke uporabljeni abrazijski delci SiC s tremi različnimi velikostmi (zrnatost 800, 1000 in 1200). Abrazijski učinek SiC-delcev in abrazijskih odpadkov je bil ocenjen in preiskan s SEM-posnetki površine prevleke. Glede na rezultate imajo vzorci, prekriti s Cr2O3, večjo odpornost proti obrabi kot vzorci z Al2O3 in njihova kombinacja s TiO2. Iz rezultatov se lahko tudi ugotovi, da povečanje deleža TiO2 v mešanici z Al2O3 povzroči zmanjšanje odpornosti proti obrabi.

Bu araştırma 2002-2004 yılları arasında, Birecik ilçesi Arat Dağı florasını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Araştırma alanı Şanlıurfa İİ sınırları içerisinde ve Grid sistemine göre C7 karesindedir. Bölgede 49 familya ve 193 cinse ait 299 tür ve türaltı takson tespit edilmiştir. Saptanan taksonların 6'sı endemiktir. İran-Turan elementleri 93 takson (% 31.1) sayısı ile ilk sırada yer almaktadır. Akdeniz elementleri 36 (% 12), Avr.-Sib. elementleri 5 (% 1.7) ve Sahra-Sina elementleri 1 (% 0.3) taksona sahiptir. Ayrıca 164 takson çok bölgeli veya bilinmeyenler grubuna girmektedir. Alanın florasında Fabaceae (49), Asteraceae (38) ve Brassicaceae (18) takson ile en fazla takson içeren familyalardır. Astragalus L. (8), Trifolium L. (7) ve Vida L. (7) en fazla takson içeren cinslerdir.

ÖZET DOKTORA TEZİ FERRÎTÎK PASLANMAZ ÇELİKLERİN MİKROY APIŞI VE AŞINMASI ÜZERİNE KARBÜR YAPICI ELEMENTLERİN ETKİLERİNİN ARAŞTIRILMASI Mehmet Horik KORKUT Fırat Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Metalürji Eğitimi Anabilim Dalı 1997, Sayfa; 118 % 17-18 Cr ihtiva eden ve maliyeti ucuz olan ferritik paslanmaz çeliklerin mikrosertlik, yüzey sertliği, tokluk ve aşınma direnci üzerine değişik oranlarda Nb ve % 1 oranında Ti, Mo, V gibi çok sert karbür oluşturan elementlerin ve homojenleştirmenin etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla hazırlanan numunelere SEM (Scanning Electron Microscopy), metal mikroskobu, EDS (Energy Dispersive Spectrograf), X-Işınları Difraksiyonu (X-Ray Difractom), DTA (Differential Thermal Analysis), mikrosertlik (matris sertliği), Charpy V-Çentik Darbe (Charpy V-Notch Impact) ve pin-on-disk aşınma testleri uygulanmıştır. Bu çalışmanın birinci ve ikinci kısmında, kısaca paslanmaz çeliklerII ve onların mekanik özellikleriyle mikroyapıları kısaca sunulmuştur. Üçüncü kısımda, aşınma, aşınma mekanizmaları, aşınmanın ölçüm metodları ve aşınmaya karbürlerin etkisi tartışılmış, dördüncü kısımda deneysel çalışmalara yer verilmiştir. Beşinci kısımda deney sonuçları ve tartışma incelenmiş, altıncı ve son kısımda ise genel sonuçlar ve öneriler sunulmuştur. Bu sonuçlar, numunelerde M^Cg, (Cr^Cg) karbürüyle birlikte sert MC (NbC, TİC, MoC, VC), M2C (Nb2C) karbürleri ve intermetalik bir faz olan sigma (o) fazının oluştuğunu göstermiştir. Karbür oluşturan bu elementler sert MC karbürler şeklinde oluşmaktadır. Ancak % 3.0 Nb içeren numunede MC karbürü ile birlikte M2C karbürü de oluşmuştur. Bu elementlerin ilavesi ferritik paslanmaz çeliklerde oldukça fazla teşekkül eden M^C^ karbürünün miktarını, çözülme sıcaklığını ve ferrit fazının tane irileşme sıcaklığını (V'lu numune hariç) düşürdüğü gözlenmiştir. Ayrıca çentik darbe tokluğu pek fazla değişmezken numunelerin yüzey sertliğini düşürmüş ve mikrosertliğini (matris sertliğini) oldukça artırmıştır. Abrasiv aşınma direncinin yüzey sertliği ve mikrosertlik ile yakından ilişkili olduğu belirlenip; bütün numunelerde aşınma direnci, yüzey sertliği ve mikrosertlik arasında lineer bir ilişkinin varlığı tespit edilmiştir. Mikrosertlik ne kadar yüksek ise, aşınma direncide o ölçüde yüksek çıkmıştır. Ancak işlemsiz (homojenleştirilmemiş) numunelerin yüzey sertliği ve aşınma direnci arasındaki lineer ilişkide sapma meydana geldiği görülmüştür. Homojenleştirme işlemi ise numunelerin yüzey sertliğini (ferritik paslanmaz çelik numune hariç) mikrosertliğini, çentik darbe tokluğunu ve bunlara bağlı olarak aşınma direncini arttırmaktadır. Numunelerin tokluğunun yükselmesi ile abrasiv aşınmaya karşı direncinIll azaldığı görülmüştür. Eğer uygulama alanı korozyon açısından önem arzetmiyorsa bu elementlerin oluşturduğu MC karbürler ile birlikte bir miktar ^fy karbürünün de bulunması aşınma direncinin yükselmesinde etkili olmaktadır. Alaşım elementlerinin ilavesi ile aşınma direncinde belirgin bir yükselme meydana gelmiştir. En iyi aşınma direncini gösteren ve düşük oranda alaşım elementi içermesinden dolayı maliyet açısından da ideal olan % 0.5 Nb ihtiva eden numune olmuştur. En yüksek aşınma direncinden düşüğe doğru aşınma direnci sırası ise; % 0.5 Nb, % 1 Ti, % 1 Mo, % 1 V, % 1 Nb, % 1.5 Nb, % 3 Nb ve ferritik paslanmaz çeliğin kendisi şeklinde gerçekleşmiştir. IV ABSTRACT PhD. THESIS THE INVESTIGATION OF THE EFFECTS OF THE CARBURIZING ELEMENTS ON THE WEAR AND MICROSTRUCTURE OF FERRITIC STAINLESS STEELS Mehmet Horik KORKUT University of Fırat Faculty of Technical Education Department of Metallurgy 1997, Page; 118 The effect of strong carbide forming-elements and homogenization on the abrasive wear, surface hardness, microhardness and toughness of ferritic stainless steels containing 17-18 wt % Cr which is obtained by adding Nb in different amounts and 1 wt % Ti, Mo and V elements was investigated. With this aim the prepared specimens were tested with Charpy-V-notch impact tester for mechanical properties, microstructures were examined with optical and scanning elektron mikroscope and they were investigated with energy dispersive spectrograph, X-Ray-diffraction, differential thermal analysis and microhardness were measured in order to determine thestructural features of the materials. Then the pin-on-disc tests were applied to the specimens. After abrasion tests the specimens were investigated with scanning electron microscopy (SEM). In the first and second chapter of this study, the stainless steels and mechanical properties and their microstructures were presented briefly. In the third chapter; wear, wear mechanisms and measuring methods of wear and the effects of the carbides on wear behaviours were discussed. In the forth chapter experimental studies were given. In the fifth chapter the results of the experiments and a discussion about the results of the experiments were presented. Finally, in the last and sixth chapter, general conclusions and recomendations were given. The results showed that beside M^Cg ^Cr23c6^ carbide- MC (NdC- TiC, MoC, VC), M2C (Nb2C) carbides and an inter metallic phase a were formed. All carbide-forming elements caused hard carbides in the form of MC. However in the specimens with 3 wt % Nb beside MC, M2C carbide were also formed. It was observed that, the addition of these elements, except for V, the grain growth temperature of the ferrite phase and the amount of M^Cg carbides, which exists in a big amount in ferrite phase, and the precipitation temperature of this carbide, while it didn't influence the toughness of the specimens very much. It caused a decreasing of surface hardness less, but it caused an increasing of microhardness considerably. On the other hand, abrasive wear resistance was determined to be related with surface hardness and microhardness. There was a linear relationship between wear resistance, surface hardness and microhardness in all speciments. But in the non-homoginezed specimens, a deviationVI occured in linear relationship between surface hardness and wear resistance. Homogenization caused an increase the surface hardness (except for ferritic stainless steel specimen), toughness and consequently in wear resistance. It was seen that with the increase in toughness, the wear resistance decreased. If the service conditions are not important with respect to corrosion, the existence of M2fy together with MC carbides the wear resistance. A considerable increase in wear resistance occured with the addition of the alloying elements the ideal specimen was the ferritic stainless steel specimen containing 0.5 wt % Nb with rescept to the cost. The order of wear resistance from the strongest to the weakest are 0.5 wt % Nb, 1.0 wt % Ti, 1.0 wt % Mo. 1.0 wt % V, 1.0 wt % Nb, 1.5 wt % Nb, 3.0 wt % Nb, and ferritic stainless steel specimen containing 17 wt % Cr respectively. 127

Bu araştırma 2002-2004 yılları arasında, Birecik İlçesi Arat Dağı'nın florasıve etnobotanik özelliklerini tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Araştırma alanıBirecik'in 15 kilometre doğusunda, Şanlıurfa-Birecik Karayolunun 73-76.kilometreleri arasında yer alan, kuzeyden güneye doğru yaklaşık 7 kilometre uzanankuzeyde 920 m ve güneyde 870 m yüksekliğinde iki tepe ve bunları ayıran birvadiden oluşmaktadır. Bölgede 49 familya ve 193 cinse ait 214 tür, 55 alttür ve 30varyete olmak üzere 299 takson tespit edilmiştir. Saptanan taksonların 6'sıendemiktir. Alanın florasında Gymnospermae 1 türle, Angiospermae 298 türle temsiledilmiştir. Angiospermae'lerin 39 tanesi Monocotiledones, 260 tanesi iseDicotyledones sınıfına dahildir. Fabaceae(49 takson), Asteraceae(38 takson) veBrassicaceae(18 takson) en fazla takson içeren familyalardır. Astragalus (8 takson),Trifolium(7 takson) ve Vicia(7 takson) en fazla takson içeren cinslerdir. Raunkier'inhayat formlarına göre sıralamasına göre; terofitler 152, hemikriptofitler 92,kamefitler 21, kriptofitler 30 ve fanerofitler 4 tanedir. Araştırma alanında tespitedilen bitkilerden 10'u zarar göebilir(VU), 6'sı en az endişe verici(LC) ve 1'i çoktehlikede(CR) kategorilerine girmektedir. Araştırma alanında yapılan etnobotanikçalışma sonucu, toplanmış 299 bitkinin 170 tanesinin etnobotanik özelliği bulunduğutespit edilmiştir. Bu bitkilerden 59 tanesi yem, 33 tanesi yiyecek, 19 tanesi yakacak,17 tanesi tıbbi amaçlı, 8 tanesi süpürge yapımında, 5 tanesi süs bitkisi, 5 tanesi boya,3 tanesi çocuklar tarafından oyun amaçlı kullanılmaktadır. Bu bitkilerden 11 tanesiise diğer(pekmez yapımı, yoğurt yapımı, ateş yakmak, çardak(bir çeşit çatı) yapımı,dağdaki suyu berraklaştırmak için, vb.) amaçlarla kullanılmaktadır. 33 bitkiye halktarafından sadece isim verilmiş olup, bu bitkilerin herhangi bir kullanımıbulunmamaktadır. Ayrıca 13 bitkinin zararlı özellikleri bulunduğu tespit edilmiştir.98 This investigation was carried out to determine the flora and ethnobotany ofArat Mountain located in Birecik, town of Şanlıurfa. In the region, 299 taxabelonging to 49 families, 193 genera, 214 species, 55 subspecies and 30 varieties aredetermined. In the flora of research area, it is determined that Gymnospermae with 1taxa while Angiospermae with 298 taxa. 39 taxa of Angiospermae members arebelong to Monocotyledones whereas 260 taxa are belong to Dicotyledones. Thefamilies which have the most taxa in research are; Fabaceae(49 taxa), Asteraceae(38taxa) and Brassicaceae(18taxa). Concerning the number of species the major generain this region are as follow; Astragalus(8 taxa), Trifolum(7 taxa) and Vicia(7 taxa).According to the life forms of Raunkier; Therophytes 152, Hemicryptophytes 92,Chamaephytes 21, Cryptophytes 30 and Phanerophytes 4 in the research area. It isdetermined that 10 taxa are Vulnerable(VU), 6 taxa Least Concern(LC) and 1 ofthem is Critically Endangered(CR). During the study, inteviews were applied atdifferent times to different people in four rural settlements of the region. Among 299taxa, 126 taxa gathered within the research area had local names and were known asuseful to the villagers. It was determined that 59 as a fodder plants, 33 of these plantswere used,19 for fuel, 17 for medicinal purposes, 8 in producing broom, 5 asornamental plants, 5 in dying, 3 in children?s games. 13 of these plants weredetermined to have harmful effects on animals.98 109

ÖZET YSfcsefe lisana; tezi SÜRTÜNMEYE MÂRUZ METâLİK DİSKLERİ fi âŞİİMİŞ 0ÖL6ELERİNDE DOLGU fCâ¥MâK İŞLEMİHDEİ SOİRâ âŞlffMâ ÖZELLİ KLERİ Mİ 18 DEĞİŞİMİ ulu DENEYSEL ARAŞTIRILMASI MeSaıoet. H. KORKUT Fırat Üniversitesi Fen Bilimleri Esstitisö Metal arji Efitimi Anabilin Dalı 1991, Sayfa : 80 Bu tez çalışmasında sürtünme kuvvetlerinin etkisi ile aşınması söz konusu olan malzemelerin üzerine dolgu kaynağı yapılmak suretiyle aşınma davranış! an m n geliştirilmesine çalışıldı. Bir ray - teker mekanizması dikkate alınarak metal -metal sürtünmesi üzerinde çalışmalar yoğunlaştırıldı. Ray - teker mekanizması laboratuvar şartlarında model lenerek 7 ayrı dolgu elektrodu ( E 10 - 60 Z örtülü, E 6 - 60 ( 65 w 5 1 örtülü, E 18 - 8 Mn B, E 4 - 200 k örtülü, E 1 - 300 örtülü, Ey - 4253 Mn B, E 5 1 - 3 RR 22) üzerinde deney sonuçlan incelendi. Deneyler 40 N, 60 N, 80 N* luk yüklemelerde, sabit bir kayma sonucunda oda şartı an nda yapıldı. Deney sonuçlan ağırlık kaybı esasına göre tesbit edildi.11 Deney sonuçlarına metaloğrafik yapı, yüzey sertliği ve yüzeyde oluşan oksit tabakası açısından yorumlar getirildi. En iyi sonuç sünek matris olan ostenitik yapılarda elde edildi. Bu yapılar içerisinde NbC ( niobyum karbür ) ihtiva eden ostenit yapılar diğer ostenitik yapılara göre daha iyi aşınma direnci verdi. Yüzeyde oluşan oksitlerden kalıcı oksitler, sürtünme kuvvetini düşürdüğünden dolayı aşınma direncini arttırdığı tesbit edildi. Vüzey sertliği île aşınma direnci arasında doğrudan bir ilişki tesbit edilemedi. m SUMMâRY Masters Thesis EXPERIHEifTAL 9!İ¥ESTBGÂ?SÜI§ OF WEARING mmnmmrh¥im weld deposit; ne on THE WORM SURFACES OF METALLIC MâTERİâLS. Mebnıet. H. KORKUT Fırat Mniversitg S nstitaie of Seisaee and Tecbasleşy Metallurgical Edacatisa Department Î991, Page: 80 Materials which exposed to wear by frictional forces were deposited welding and their Yifearing behaviours were tried to be developed. On a rail - wheel mechanism, and metal - to - metal friction were studied. The rail - wheel mechanism was modelled for laboratory conditions, and test results from 7 differend deposit welding rods ( E 10 - 60 Z covered, E 6 - 60 ( 65 w ) t covered, E 18 - 8 Mn B, E 4 - 200 k covered,Ei- 300 covered, Ey - 4253 Mn B, E 51 - 3 RR 22 ) were examined. Tests were applied under 40 N, 60 N, and 80 N loads..constant sliding and room conditions. Test results were determined by weight loos.IV Test result were interpreted occording to the metal lographic structure, surface hardness and oxide film formed on the surfaces. The best results were obtained from austenitic structures having ductile matrixes. Among these structures, the austenitic structures having NbC ( Niobium Carbide ), showed better wearing resistance than the others. Oxides formed on the surface increased the wear resistance because of the reducing the f notional force. A direct relation between surface hardness and wear resistance were not determined. 79

Ü ÖZET Yüksek Lisans Tezi BAZI TOHUM BAHARATLARIN (Umbel 1 i ferae) YAQ ASÎDÎ KOMPOZİSYONU VE ÖZELLİKLE PETROSELÎNÎK ASİT MİKTARLARI ÖZERİNDE ARAŞTIRMA Mehmet Halis KORKUT Ankara üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Gıda Bilimi ve Teknolojisi Anabilin) Dalı Danışman: Doç. Dr. Al i BAYRAK 1994, Sayfa: 62 Jüri! Doc.Dr.Ali BAYRAK Prof.Dr. Haz im ÖZKAYA Prof »Dr. Adem ELBON Bu. araştırma; Umbel liferae -Familyasından bası tohum baharatların (Anason, Rezene,Kisnis, Kimyon) yag asitleri kompozisyonu ve özellikle petroselinik asit seviyelerinin belirlenmesi üzerinde yapılmıştır. Bu çalışma üç aşamada tamamlanmıştır, ilk önce ham materyalin özellikleri araştırılmış daha sonra bunlardan elde edilen yağların -Fiziksel ve kimyasal bazı özellikleri belirlenmiş, son safhada yağların yag asidi kompozisyonları araştırılmıştır. Materyal; Baziantep, Burdur (anason, rezene» kisnis» kimyon), Denizli (rezene, kisnis» anason) ve Polatlı'dan (kimyon) alınmıştır. Yapılan çalışmaya göre; tohumlarda en az ve en çok olmak üzere rutubet miktarı; anasonda 7. 8,17-8,50, rezenede 7. 7,27-8,60, kisnisde 7.6,52-7, 90, kimyonda %6,90-7, 50 dir. Kurumaddede ham selüloz miktarı anasonda 7. 13,20-16,00» rezenede 7. 18,10-19,44, kisnisde 7. 17,23-20,11, kimyonda 7. 12,84-15,33 dir. Protein miktarı, anasonda 7. 18,10-19,20, rezenede 7.13,61-16,32, kisnisde 7. 19,55-21,30» kimyonda 7.16,90-iii 18,10 dur. Toplam kül miktarı kurumadde de anason 7,6,90-7,77, rezenede 7.8>05-8,54, kisnisde 7.6,82-7,60, kimyonda 7.6,78-7 »54 dur. Tohumlardaki sabit yag miktarı anasonda 7. 12,10-14,20, rezenede `49,50-11,20, kisnisde 7.15,10-19*50, kimyonda 7.16,90-18,20 dir. Bu çalışmada materyalin bazı özellikleri t -fiziksel, kimyasal) belirlendikten sonra bu materyallerden soğuk ekstraksiyon yöntemi ile elde edilen sabit yağların fiziksel ve kimyasal özellikleri de araştırılmıştır. Bulunan değerler en az ve en çok olmak üzere; özgül ağırlık (20°C)'de anasonda 0,9173- 0,9260, rezenede 0,9169-0,9215, kisnisde 0,9181-0,9230, kimyonda 0,9105-0,9150 dir. Kırılma indisi ; anasonda 1,4705-1,4810, rezenede 1,4720-1,4770, kisnisde 1,4710-1,4780, kimyonda 1,4686-1,4700 dir. Sabunlaşma sayısı; anasonda 181-184, rezenede 181-183, kisnisde 183-186, kimyonda 189-1 VI dir. iyot sayısı; anasonda 104,2-122,3, rezenede 103,2-112,6, kisnisde 104,7-118,6, kimyonda 98,7-102.4 olarak bulunmuştur. Elde edilen yağların yag asidi metil esterleri hazırlanarak gaz kromotogra-f isi ile yag asitleri kompozisyonları belirlenmiştir. Umbelliferae familyasına özgü bir yag asidi olan ve diğer bitki yağlarında bulunmayan petrosal inik asi d, bu. çalışmada en az ve en çok olmak üzere; anasonda %48 00-71 93, rezenede 7.63,55-83,50, kisnisde 7.60,49-78,90, kimyonda 7.64,00-66,78 olarak bulunmuştur. Anason, rezene, kişniş, kimyon üretimi yapan diğer ülkelere kıyasla, ülkemizde yetiştirilen bu baharat tohumlarında petroselinik asitin daha fazla olduğu tespit edilmiştir. ANAHTAR KELİMELER: Anason, rezene, kişniş, kimyon, sabit yağ, petroselinik asit. IV ABSTRACTS Masters I nesi s A STUDY UN THE FATTY ACIDS COMPOSITION AND ESPECIALLY PETROSELINIC ACID CONTENT OF SOME SEED SPICES (UMBELLIFERAE) Mehmet Halis KORKUT Ankara University Braduate School o-F Natural and Applied Sciences Department o-F Food Science and Technology Supervisor: Assoc. Prof, Dr. Al i BAYRAK. 1994, Page: 62 Jury: Assoc. Prof, Dr, Al i BAYRAK Pro-F. Dr. Haz im ÖZKAYA Pro-F, Ur. Adem ELGÜN This research was carried out for the determination o-F -fatty-acid compositions and particularly -For the determination of the Petrocelinic acid levels of the seeds of the some spices (anise, fennel, coriander, cumin) belonging to the family Umbel 1 iferae. This study was completed in 3 stages. At first, properties of raw material were researched, then some physical ad chemical properties of oils which were obtained from raw materials were determined. At last, compositions of fatty acid of oils were researched. The seeds of anise, fennel, coriander and cumin were obtained from Gaziantep and Burdur; anise, fennel and coriander from Denizli cumin and from Polatlı formed the material of this research* The water content were found 8,17-8,507. in anise seeds, 7 »27-8,607. in fennel seeds, 6,52-7,907. in coriander seeds and 6,90-7,507. in cumin seeds. 1 he amount of crude cellulose was determined to be 12,84- 15,33% in non-fat dry matter, 18,10-19,447. in fennel, 17,23-20,117, in coriander and 12 »84-15» 337. in cumin. The amount of protein were 16,10-19,207. in anise, 13,61-16,32% in fennel, 19,55-21^30% in coriander and 16,90-18,107. in cumin. The amounts of total ash in dry matter were 6,90-7,777. in anise, 8,05-8,54% in fennel, 6,B2-7,607.in coriander and 6/8-7,547. in cumin. The amounts of fatty oil in the seeds were determined to be 12,10-14,207. in anise, 9,50-llf207. in fennel, 15, lO- 19,507. in coriander and 16,90-18,207. in cumin.The phyicai and chemical properties of the ?fatty-oil which were obtained -From the seeds by cool extraction were researched, Spesi -Fi c density (20 flC) was found 0,9173-0,9260 for anise fatty-oil, 0,9169-0,9215 for fennel, 0,9181-0,9230 for coriander, 0,9105-0,9150 for cumin. The refraction index (n 20 °C) of fatty-oils were 1,4705-1,4810 in anise, 1,4720-1,4770 in fennel, 1,4710-1,4780 in coriander and 1,4686-1,4700 in cumin. The saponification constant was found 181-184 for anise, 181-183 for fennel, 183-186 for coriander and 189-191 for cumin oil. The Iodine numbers were 104,2- 122,3 in anise fatty-oil, 103,2-112,6 in fennel, 104,7- 11B,6 in coriander and 98,7-102,4 in cumin fatty-oil. The fatty-acid compositions of the samples were determined by the application of gas chromotography fallowing the preparation of the methlyl-esthers of them. The petroselinic acid which is a specific fatty- acid of the family Umbel liferae and which is a specific fatty-acid of the family Umbel liferae and which is not present in the other plant oil was researched. The amount of petroselinic acid was determined 48,0-71,93% in anise, 63,55-83,57. in fennel, 60,49-78,90V. in coriander and 64,0-66,78V. in cumin. As a results of this research, it was determined that the petroselinic acid is more in the spice seeds belonging to the family Umbel liferae produced in our country than the other countries which produce anise, Fennel, coriander and Cumin. KEY WORDS! Anise. fennel, coriander, cumin, fatty-oil, petroselinic acid. 62

Hızlı Tren Hatlarındaki Rayların Aşınma Davranışlarının Mikroyapısal AraştırılmasıBu çalışmanın amacı, hızlı tren hatlarında rayların aşınmadan önce ve sonraki S49 serisi ray çeliğinin atomik içyapısını ve yüzey pürüzlülüğünün ileri metalografik araştırma (X-ışınları, sem ve optik mikroskop ve noktasal analiz gibi) teknikleri kullanılarak mikro yapılarının incelenmesidir. Ayrıca diğer malzemelerle kıyaslamanın yapılması, aşınan ray çeliğinin mukavemetini artıcı önlemlerin belirlenmesi ve kullanılan S serisi ray çeliklerinin aşınmaya daha kararlı bir yapıya sahip ve daha uzun ömürlü olması ilave olarak üretimde de daha verimli hale getirilmesi amaçlanmaktadır.Bu amaçla S49 çeliğinden imal edilmiş ray numunesi kesim işlemine tabi tutularak numuneler oluşturulmuştur. Aşınma deneyi için A1-A2-A3, B1-B2-B3 ve C1-C2-C3 olmak üzere 9 adet numune oluşturulmuştur. S49 çeliğinden alınan numuneler ısıtıcı fırında 8000C sıcaklığa yükseltilerek 15 dakika östenitleme işlemine maruz bırakılmıştır. Bu işlemden sonra numune sıcaklıkları 5500C, 5750C ve 6000C sıcaklıklarda fırında 5 dakika bekletilmiş ve havada soğutma işlemine tabi tutularak ısıl işlem uygulaması gerçekleştirilmiştir. Daha sonra numune 80μ, 220μ 400μ, 600μ, 800μ ve 1000μ keçeler kullanılarak cıva ve kadifeyle parlatma işlemine tabi tutulmuştur. Parlatma işleminden sonra alkol ile temizlenen numune içyapısı mikroskopta görülünceye kadar kadife ile parlatılmış, görüntü elde edildikten sonra %2'lik nital ile dağlanmıştır. A1, B1, ve C1 numuneleri 10N, 20N ve 30N'luk yüklerde ve 1800m, 3600m ve 5400m'lik kayma mesafelerinde Fırat Üniversitesi Metalurji-Malzeme Mühendisliği laboratuvarında bulunan JET WMH Tool Group AG, GH-8603 markalı aşınma cihazıyla, aşınma testine tabi tutulmuşlardır. Deneysel aşamalardan elde edilen numuneler ışık mikroskobu, SEM, XRD ve EDS görüntüleri alınarak aşınma davranışları değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda S49 ray çeliklerinin yük, kayma hızı ve kayma yolu değişkenleriyle doğru orantılı bir şekilde kütle kaybına uğradığı yani aşınma düzeyinin arttığı tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Aşınma, S49 Ray Çeliği, SEM, EDS, Metalurji Microstructural Study Of Rabble Abrasion Behaviors In High-Speed Train LinesThe aim of this study is to examine the microstructures of the high-speed railway lines using advanced metallographic research (such as X-rays, sem and optical microscopy and point analysis) techniques for the atomic interior construction and surface roughness of the S49 series rail steel before and after the rails are eroded. It is also aimed to make coMParison with other materials, to determine the measures to increase the strength of the worn rail steel and to make the S series rail steels used more stable and more durable than wear and to be more productive in production.For this purpose, specimens were prepared by subjecting the rail sample made of S49 steel to cutting process. For the abrasion test, 9 samples A1-A2-A3, B1-B2-B3 and C1-C2-C3 were formed. The samples taken from the S49 steel were heated to 8000C in the heater furnace and subjected to austenitization for 15 minutes. After this process, sample temperatures were kept at 5500C, 5750C and 6000C for 5 minutes and heat treatment was applied by cooling in air. Then the sample was polished with mercury and velvety using 80μ, 220μ 400μ, 600μ, 800μ and 1000μ felts. After polishing, the sample cleaned with alcohol is polished with velvet until it is seen on the microscope, and after the image is obtained, it is etched with 2% qualitative. The JET WMH Tool, which is located at the laboratory of Fırat University Metallurgical and Materials Engineering at specimens A1, B1 and C1 at loads of 10N, 20N and 30N and at 1800m, 3600m and 5400m, Group AG were subjected to a wear test with the GH-8603 abrasion device. The specimens obtained from the experimental stages were examined by light microscopy, SEM, XRD and EDS images. As a result of the research, it was determined that the S49 rail steels suffered mass loss in direct proportion to the load, shear rate and slip distance variables, that is, the level of wear increased.Key Words: Wear, S49 Rail Steel, SEM, EDS, Metallurgy 101

Bu çalışmada saf Al2O3 ve altyüzeyi WC olan toz metalurjisi yöntemi ile üretilen sert maden kesici uçların yüzeyi PVD yöntemi kullanılarak TiN ve TiAlN kaplanmıştır. Yüzey kaplama işlemi sadece WC uçlara uygulanmıştır. Kaplama işlemi uygulanan ve uygulanmayan kesici uçlara mikro-abrasyon aşınma deneyleri uygulanmıştır. Deney sonuçlarının değerlendirilmesinde ve yorumlanmasında, tarayıcı elektron mikroskobundan (SEM) ve yüzey profilometresinden faydalanılmıştır. Mikro abrasiv aşınma testleri sabit top yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Yapılan araştırma ve incelemelerde aşağıda belirtilen sonuçlar elde edilmiştir. En iyi aşınma direnci TiN numunelerde görülmüştür. Ancak TiAlN kaplamaların kaplama kalınlığı göz önüne alındığında ve diğer araştırmacıların çalışmaları incelendiğinde TiAlN kaplamaların aşınma dirençlerinin daha üstün olduğu görülmüştür. En düşük aşınma direncine sahip olan kesici uç numunesi Saf Al2O3 den imal edilmiştir. Bunu sırası ile WC, TiN ve TiAlN kaplı numunelerin izlediği görülmüştür. 1 µm kalınlığındaki TiAlN kaplama kalınlığının dahi malzemenin aşınma direncinde önemli bir etkiye sahip olduğu görülmüştür. Kaplama kalınlığının aşınma direncinde önemli bir parametre olduğu görülmüştür. Mikro-abrasyon testlerinde artan devir ve yükün aşınma oranında ve numunelerin pürüzlük değerlerinde önemli bir parametre olduğu görülmüştür. Değişen numune özelliğine göre aşınma mekanizmasının da değiştiği görülmüştür.Anahtar Kelimeler: Mikro aşınma, TiAlN, TiN, PVD Kaplama, Sert maden kesici uç In this study, pure Al2O3 and the lower surface of the WC is produced with the method of powder metallurgy hard metals using TiN and TiAlN PVD method of cutting edges in surface coated. Surface coating process is applied only ends of WC. Inserts were applied coating process applied to micro-abrasion wear tests. Coating process implemented and unimplemented cutting edges has been applied to micro-abrasyon wear experiments. The evaluation and interpretation of the test results, scanning electron microscope (SEM) and surface profile mistress was utilized. Micro-abrasive wear tests were performed using a fixed ball method. The results of research and investigations have been specified below. Samples showed the best wear resistance of TiN. However, TiAlN coatings,coating thickness and examined the work of other researchers. TiAlN coatings were found to be superior wear resistance. Insert the sample with the lowest wear resistance is made from pure Al2O3. It was followed with WC, TiN and TiAlN coated samples was followed. TiAlN coating thickness of 1 micron thick, abrasion resistance, even material was found to have a significant impact. Manufactured from pure Al2O3 cutting insert and it is the sample having the lowest wear resistance respectively, WC, TiN and TiAlN coated samples were found to follow. Corrosion resistance of the coating thickness is found to be an important parameter. Increasing speed and load tests of micro-abrasion wear rate and roughness values of the samples were found to be an important parameter. Changing the mechanism of wear on the specification of the sample had ranged. Keywords: Micro-abrasion, TiAlN, TiN, PVD Coating, Hard metal insert 100

Bu çalışmada Ramor 500 zırh çeliklerinin MIG kaynak yöntemi ile kaynak edilebilirliği araştırıldı. Kaynak metali olarak zırh çeliklerinin kaynağı için önerilen 307Si MIG kaynak teli kullanıldı. MIG kaynak telleri fonksiyonlarından dolayı elektrod olarak da bilinirler. Bu yüzden bu çalışmada kaynak teli yerine elektrod ifadesi kullanıldı.Deneysel çalışmalarda koruyucu gaz ve kaynak ağız tipinin mikroyapı ve mekanik özelliklere etkisi araştırıldı. Bunun için kaynak ağızları frezeleme yöntemiyle Y, X ve y şeklinde açıldı. Koruyucu gaz olarak argon + % 5 CO2, argon + % 10 CO2 ve argon + % 15 CO2 olmak üzere üç farklı koşul seçildi. Sonuç olarak zırh çeliklerinin kaynaklı birleşimleri için mekanik ve metalurjik tasarımın kaynak mukavemetine etkisi tespit edildi.Kaynak bölgelerinin mikroyapısı optik mikroskobi, SEM ve EDS ile incelendi. Farklı kaynak parametrelerinin kaynak dikişlerinin mekanik özelliklerine etkilerini belirlemek için mikrosertlik deneyleri, çentik darbe deneyleri ve üç noktalı eğme deneyleri yapıldı. Bu çalışmanın amacı, elde edilen sonuçların savunma endüstrisine ve bilimsel birikime katkı sağlamasıdır.Anahtar kelimeler: Zırh çeliği, MIG kaynağı, Kaynak ağzı, Koruyucu gaz In this study, was investigated Ramor 500 armor steels can be weldability with MIG welding method. 307 Si MIG welding wire was used as a weld metal which proposed for welding of armor steels. MIG welding wires are known as electrode due to their functions. Therefore in this study was mention expression of the electrode instead of welding wire.In experimental studies was examined the effect of shielding gas and welding groove type to microstructure and mechanical properties. Thus welding grooves was performed Y, X and y types by milling method. As shielding gas were selected argon + 5 % CO2, argon + 10 % CO2 and argon + 15 % CO2 including three different conditions. As result were identify effect of desing of mechanical and metallurgical to welding strenght for weld joints of armor steels.The microstructures of the weld regions were examined by optical microscopy, SEM and EDS. In order to determine the effect of different welding parameters on the mechanical properties of the weld seam, microhardness tests, Charpy impact tests and three point bending tests were conducted. The aim of this study, the results obtained contribute to the defense industry and to scientific knowledge.Key Words: Armor steel, Metal Inert Gas welding, Welding Groove, shielding gas. 118

Bu çalışmada düşük ve orta karbonlu çeliklerin yüzeyi (TIG) Tungsten İnert Gaz yöntemi kullanılarak farklı kompozit tozlarla alaşımlandırılmıştır. Alaşımlandırılan bölgelerin mikroyapı ve aşınma özellikleri araştırılmıştır. Düşük ve orta karbonlu çeliklerin yüzeyleri ostenitik paslanmaz çelik tozları içerisine % 1.5 ila 4.5 oranında kobalt, molibden ve titanyum tozları katılarak alaşımlandırılmıştır. Yüzey alaşımlama işleminden sonra, alaşımlı bölgenin mikroyapısını belirlemek için, optik mikroskop, tarayıcı elektron mikroskobu (SEM), noktasal analiz (EDS), X-ışınları (XRD) gibi ileri teknoloji araştırma yöntemlerinden faydalanılmıştır. Abrasiv aşınma testleri pin-on-disk, adhesiv aşınma testleri ise blok-on-disk aparatı üzerinde gerçekleştirilmiştir. Sertlik değerleri alaşımlandırılmış bölge üzerinden ölçülmüştür.GTA yöntemi kullanılarak yapılan yüzey alaşımlama uygulamaları sonucunda; 50 - 100 A enerji girdilerinde temel malzeme yüzeyine kompozit toz başarılı bir şekilde ergitilerek tutturulmuştur. Ancak düşük enerji girdilerinde, kompozit kaplama tozu içerisindeki kobalt ve molibden elementlerinin tamamen çözünmediği görülmüştür.Mikroyapıda oluşan M23C6 karbürlerinin, Mo elementi ile takviyeli numunelerde tane sınırlarında, Ti elementi ile takviye edilen numunelerde ostenit faz içerisinde, Co elementi ile takviye edilen numunelerde ise tane sınırı ve ostenit fazı içerisinde oluştuğu tespit edilmiştir. Enerji girdisinin yükseltilmesi ile M23C6 karbürlerinin mikroyapıda daha fazla çözünerek, Cr elementi açısından daha homojen bir yapının oluştuğu gözlenmiştir.Numuneler içersinde en yüksek sertlik ve en iyi aşınma direnci Ti elementi ile takviye edilerek yüzeye alaşımlandırılan ostenitik paslanmaz çelik numunelerde görülmüş, bunu Mo ve Co elementi takviyeli numuneler izlemiştir.Anahtar Kelimeler: Yüzey alaşımlama, GTA, Adhesiv aşınma, Abrasiv aşınma, paslanmaz çelik tozu In this study, low and medium carbon steel surfaces were alloyed with different powders by using tungsten inert gas (TIG) process. The microstructures and wear properties of the alloyed zones were investigated. In the experimental study, low and medium carbon steel surfaces were coated with stainless steel powder alloyed with cobalt, molybdenum and titanium, respectively. Following the surface alloying, conventional characterization techniques, such as optical microscopy, scanning electron microscopy (SEM), energy dispersive spectroscopy (EDS) and X-ray diffraction were employed for studying the microstructure of the alloyed zone. Hardness measurements were performed across the alloyed zone and wear properties of the surfaces were evaluated by pin-on-disc abrasive wear and block-on-disc adhesive wear testing method.As a result of surface alloying applications using GTA process; adhesion between substrate materials and composite powders was obtained successfully at both low (50 A) and high (100 A) energy inputs. However, it was observed that the elements of cobalt and molybdenum did not melt completely at low energy input. It was observed that M23C6 carbides are formed in microstructure and these carbides are present along the grain boundaries in the Mo- reinforced coating, in the austenitic phase in the Ti- reinforced coating and both in the austenitic phase and along the grain boundaries in the Co- reinforced coating. By increasing energy input M23C6 carbides dissolve in microstructure in higher amounts and these carbides are more homogeneously distributed.It was observed that the highest hardness and wear resistance in both abrasive and adhesive condition among the specimens was obtained from austenitic stainless steel specimens coated with Ti and it was followed by specimens coated with Mo and Co, respectively.Keyword; Surface alloy, GTA, Adhesive wear, Abrasive wear, Austenitic stainless steels powder. 158

Bu çalışmada, şeker fabrikaları üniteleri arasında çok önemli bir yere sahip, kıyımlanmış şeker pancarının haşlandıktan sonra geldiği ve ham şerbete dönüştüğü kısım olan difüzyon ünitesinin, esas malzemesi ve esas malzeme üzerine giydirme yoluyla kaplanan östenitik paslanmaz çelik malzemelerin korozyon davranışları incelenmiştir. Korozyon deneyleri kütle kaybı yöntemi ile yapılmış olup; deney numunelerinin korozyona maruz bırakılma süreleri 2,4,6 ve 8 saat olarak belirlenmiştir. Deneysel çalışmada kullanılan malzemeler difüzyon esas malzemesi olarak kullanılan St-37 düşük alaşımlı çelik ve esas malzeme üzerine giydirme yöntemiyle kaynakla birleştirilen östenitik paslanmaz çelik grubunun AISI 304 , AISI 304L ve AISI 316 çelik türleridir. Deney numuneleri malzeme piyasasından satın alma yolu ile elde edilmiştir. Numuneler ısıl işlemsiz ve ısıl işlemli numuneler olarak ikiye ayrılmıştır. Isıl işlemli numuneler 1100 0C' de 10 dak. beklendikten sonra homojenleştirme işlemine tabii tutulmuştur. Difüzördeki asidik şerbet ortamının deney numuneleri üzerindeki korozif etkisinin tespiti çalışmaları için deney numunelerine SEM-EDX, X-Işınları Difraksiyonu, mikro sertlik ve yüzey sertliği gibi testler uygulanmıştır.Sonuç olarak 1100 0C' de uygulanan homojenleştirme ısıl işleminden sonra bütün numunelerin korozyon dirençlerinin arttığı gözlenmiştir. Ayrıca korozyon dirençleri St 37 düşük alaşımlı çelik dahil kullanılan 4 çeşit malzeme arasında en iyi sonuç AISI 316 östenitik paslanmaz çelik numunede gözlenmiştir.Anahatar Kelimeler : Şeker fabrikaları, difüzör, korozyon, östenit, paslanmaz çelik In this study, the corrosion behavior of the base material and the material of austenitic stainless steel coated onto the base material by means of encapsulation method, used in the diffuser unit, one of the most important units of the sugar plants where slivered sugar beet is delivered after being scalded and converted to raw juice is analyzed. Corrosion experiments were performed according to the mass-loss method and the duration of subjecting the samples to corrosion was determined as 2, 4, 6 and 8 hours. The materials used in the experimental study are St-37 Low Alloy Steel which is the base material of the diffuser and Type AISI 304, AISI 304L and AISI 316 of the austenitic stainless steel group coated onto the base material by means of encapsulation method and compounded by welding. The samples used in the experiment were obtained by purchasing from the material market. The samples were divided into two groups ? heat treated and non-heat treated. Heat treated samples were subjected to homogenization process after being maintained for 10 minutes at 11000C. In order to determine the corrosive effect of the acidic juice environment in the diffuser on the samples, SEM-EDX, X-Ray Diffraction, micro-hardness and surface hardness tests were applied to the samples.As a result, it is observed that the corrosion resistances of all samples are improved after the homogenization heat treatment applied at 1100 0C. In addition to that the best result regarding the corrosion resistance among the 4 types of material including St 37 low alloy steel is observed in the sample made of AISI 316 austenitic stainless steel.Keywords: Sugar Plants, diffuser, corrosion, austenite, stainless steel. 111

ÖZETDoktora TeziTOZ METALURJ TEKN Ğ LE ÜRET LEN B R PASLANMAZ ÇEL KTE KATKIELEMANLARININ AŞINMA D RENC NE ETK LERVAHDETT N KOÇFırat ÜniversitesiFen Bilimleri EnstitüsüMetal Eğitimi Anabilim Dalı2006 Sayfa:139Bu çalışmada, ostenitik paslanmaz çelik tozları içerisine % 1, 2 ve 3 oranlarında molibden,titanyum, kobalt ve bor elementlerinin tozları katılmış; toz metalurjisi tekniği kullanılarak birkompozit malzeme üretimi yapılmıştır. Tozlar soğuk olarak tek yönlü 18 ton'luk bir kuvvetlepreslenerek 1150 ºC'de sinterlenmiştir. Üretimi yapılan kompozit malzemenin mikroyapı, mekaniközellikleri, abrasiv ve adhesiv aşınma davranışları araştırılarak, içerisindeki alaşım elementi ve katkıyüzdesi oranları ile aşınma davranışı arasında ilişki kurulmaya çalışılmıştır.Üretimi toz metalurjisi tekniği ile yapılan kompozit malzemenin, katkı elementlerinin veoranlarının değişmesi ile mikro yapılarında da değişiklikler meydana gelmiştir. Ana matrisincelendiğinde tanelerin küçülmesi, tanelerin parçalanması, tane sınırlarının genişlemesi,çekirdeklenmeler v.b. olayların gerçekleştiği gözlemlenmiştir. Malzemelerin, mikroyapılarınınüzerinde yapılan incelemelerde mikroyapının esas itibarı ile γ-Fe, M23C6 ve M7C3 fazlarından oluştuğutespit edilmiştir.Araştırmalar sonucunda yapılan yeni kompozit malzemelerin, ostenitik paslanmaz çeliğinsertlik, mikrosertlik, tokluk özelliklerini katkı elementlerine ve katılan yüzde miktarlarına bağlı olaraketkilediği ve az çok değiştirdiği görülmüştür. Bütün numuneler göz önüne alındığında takviye ediciolarak kullanılan Mo, Ti, B ve Co elementlerinin ostenitik paslanmaz çeliklerin mekanik özellikleriniolumlu yönde etkilediğini söylemek mümkündür. En düşük yüzey sertliği ve mikro sertlik değerleritakviyesiz ostenitik paslanmaz çelik numunelerde görülmüştür. Üretilen kompozit malzemelerden eniyi mekanik ve aşınma özellikleri değeri bor elementi ile takviye edilmiş numunelerde sağlanırken;bunu sırası ile Ti, Mo ve Co ile takviye edilmiş numuneler izlemiştir.Yapılan çalışmada; ostenitik paslanmaz çeliğin sertliğini, mikrosertliğini, tokluğunu, abrasivve adhesiv aşınma dayanımını içerisine az oranda Mo, Ti, B, Co elementleri katarak değiştirmeninmümkün olduğu tespit edilmiştir. Katkı elementlerinin karbür, borür ya başka türden bileşik oluşturupoluşturmaması; matris içerisinde homojen ve dengeli dağılıp dağılmaması, kompozit malzemeninözelliklerini belirleyen en önemli faktörlerdir.Anahtar kelimeler: Toz metal, Ostenitik paslanmaz çelik, Mikroyapı, Karbürler, Adhesiv aşınma,Abrasiv aşınma, Tokluk. ABSTRACTPhD ThesisTHE EFFECTS OF ALLOYING ELEMENTS OVER WEAR RESISTANCE IN STAINLESSSTEEL MATERIAL PRODUCED WITH POWDER METALLURGY TECHNIQUEVAHDETT N KOÇFırat UniversityGraduate School of Natural and Applied SciencesDepartment of Metallurgy Education2006, Page:139In this study, molybden, titanium, cobalt and boron elements were added to a austeniticstainless steel powder at the percentage of 1, 2 and 3 % and a composite material was produced by useof powder metallurgy techniques. The powder was pressed with 18 tons pressure and sintered at 1150°C temperature. Micro-structural and mechanical properties, abrasive and adhesive behaviours of theproduced composite material were investigated and tried to correlate between alloying elements andtheir percentage.The chanpes of the type and percentapes of alloying elements of composite material whichwere produced by powder metallurgy techniques resutted in the chanpes of the microstructures of thecomposites. When the matrix was examined, grain refinement, disintegration of grains, coarsening ofgrain boundaries, core forming etc. have been observed. It was also observed that the microstructuremainly consisted of γ-Fe, M23C6 and M7C3 phases.The investigations revealed that the alloying elements affected the hardness, microhardnessand toughness of composite austenitic stainless steel in proportion to to their percentage. When allsamples were examined, it was determined that the reinforcing elements (Mo, Ti, B and Co)positively affected the mechanical properties of austenitic stainless steel. The lowest surface hardnessand microhardness values were observed in unreinforced stainless steel samples. While the bestmechanical and wear properties were reached in the samples reinforced with boron, the samplesreinforced with Ti, Mo, and Co have not shown as good mechanical and wear properties as thespeciment reinforced with boron.In this study, it was show that it is possible to chance the hardness, microhardness, toughness,abrasive and adhesive wear resistance of austenitic stainless steel by adding Mo, Ti, B and Co. It wasalso pound that the formation of carbide, boride or any other compound and the disribution of thealloying additions in the matrix are the main factors determining the mechanical properties of thecomposite material.Key words: Powder metal, Austenitic stainless steel, Microstructure, Carbides, Adhesive wearing,Abrasive wearing, Toughness. 139

ÖZETYüksek Lisans TeziYÜKSEK KARBON ÇER Ğ NE SAH P, YÜKSEK KROMLU, MANGANLI VEALAŞIMSIZ DÜŞÜK KARBONLU ÇEL KLER N AŞINMA DAVRANIŞLARININARAŞTIRILMASISerkan ERDEMFırat ÜniversitesiFen Bilimleri EnstitüsüMetalurji Eğitimi Anabilim Dalı2006 Sayfa:Bu çalışmada, üç farklı malzemenin değişik ısıl işlemler görmüş halleri olarak dokuznumunenin abrasiv ortamdaki aşınma davranışları incelenmiştir.Freze tezgahında deney için uygun ölçülere getirilen numuneler daha sonra deneyleriçin ısıl işlemlere tabi tutulmuştur. Her bir numunenin mikroyapı fotoğrafları incelenmiş ve eldeedilen mikro yapıları karşılaştırılmıştır. Daha sonra bu ısıl işlemlerden geçirilen numunelerabrasiv aşınma testine tabi tutulmuşlardır.Bu testler sonucunda çalışmaya konu olan malzemelerde aşınma davranışları ilemekanik özellikler arasında doğrudan bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Malzemelerinmekanik özelliklerinin iyileşmesi ile birlikte aşınma dirençleri de yükselmiştir. Normalizasyontavlaması uygulanan malzemelerde aşınma direncinde düşüş meydana gelmiş, sertleştirmeyetabi tutulan malzemelerde ise iyi bir aşınma direnci sağlanmıştır. Yapılan çalışmalar sonucundadüşük karbonlu çeliklerde aşınma direndi daha düşük olduğu görülmüştür. Ancak malzemeyeyapılan krom ve mangan gibi alaşım elementi ilaveleriyle aşınma direncinde iyileştirmesağlanabilmektedir.Bu çalışmanın, 1. Bölümünde konuya giriş yapılmış, 2. Bölümünde genel aşınmakavramları üzerinde durulmuş, 3. Bölümde alaşım elementlerinin çeliğe olan etkileri anlatılmış,4. bölümde yapılan deneysel çalışmalar hakkında bilgi verilmiş, 5. bölümde deneylerden eldeedilen sonuçlar verilmiş, 6. bölümde ise deney sonuçlarının değerlendirilmesi ve önerileryapılmıştır. SUMMARYMaster ThesisTHE INVESTIGATION OF WEAR BEHAVIOURS OF A HIGH CARBON-HIGHCHROMIUM STEEL, OF A MANGANESE STEEL AND OF A LOW CARBON STEELSerkan ERDEMFırat UniversityGraduate School of Natural and Applied SciencesDepartment of Metallurgy Education2006, Page:ABSTRACTIn this investigation, nine testing samples were provided by exposing various heattreatments to three different materials. The wear behaviors of these nine samples were observedunder abrasive wear conditions.The samples were cut as appropriate proportions on lathe and then they were exposed toheat treatment for the experiment. The microstructure photos of each sample were investigatedand compared. After this process, the samples were subjected to abrasive wear testing.After these testing processes, a direct relation was found between the wear resistanceand the mechanical properties of the materials. Both the mechanical properties of the materialsimproved and the wear resistance increased. When the wear resistance of the materials whichnormalization heat treatment applied to decreased, the wear resistance of the materials whichexposed to the hardening process was increased. As a result of these researches, the wearresistance of low carbon steel was seen to be low. However the wear resistance of the materialscan be increased by adding alloy elements to them such as chromium and manganese.This study consists of the introduction in the first chapter, the general concepts of thewear in the second chapter, the effect of alloying elements on the steel properties in the thirdchapter, the experimental study in the fourth chapter, the experimental results in the fifth chapterand finally the discussions and recommendations in the sixth chapter.Keywords: Abrasive, abrasive action, abrasive wear, cold work tool steel. 83

ııı ÖZET Yüksek Lisans Tezi TANELERİ İNCELTİLMİŞ MANGAN ISLAH ÇELİĞİNİN AŞINMA DAVRANIŞLARININ ARAŞTIRILMASI Mustafa Sabri GOK Fırat Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Metal Eğitimi Anabilim Dalı 2001 Sayfa: Bu çalışmada, süperplastik özellik gösteren (taneleri inceltilmiş) üç farklı alaşım içeriğine sahip, orta karbonlu ve manganlı çeliklerin abrasiv ve adhesiv ortamdaki aşınma davranışları incelenmiştir. Dökülmüş ve dövülmüş olan orta karbonlu çelik numuneler tanelerinin küçültülmesi için on defalık ısıl çevrime tabi tutulmuş ve daha sonra bunların mikro yapılan belirlenmiştir. Mikro yapının genel olarak ferrit matrisi içersinde küresel olarak dağılmış küresel sementitten oluştuğu gözlenmiştir. Isıl çevrime tabi tutularak taneleri küçülmüş ve orijinal (normalizasyon işlemine tabi tutulmuş) numuneler, hem abrasiv hem de adhesiv aşınma testine tabi tutulmuşlardır.Bu testler sonucunda; ince taneli yapılarda küreselleşme miktarı ile, aşınma direncinin ilişkili olduğu ortaya çıkmıştır. İnce taneli numunelerde en iyi aşınma direnci sementit parçalarının ana matris içinde homojen bir şekilde daha fazla dağıldığı numunelerde gözlenmiştir. Ancak ince taneli numunelerin aşınma dirençleri, normalleştirme işlemine tabi tutulan numunelerle karşılaştırıldığı zaman, tane küçültme işleminin aşınma direncini düşürdüğünü söylemek mümkündür. Bunun nedeni de adhesiv aşınmada, perlit lamelleri enerjiyi dengeli ve tüm lameller arası ferrite dağıtacak şeklinde iletmesi sebebiyle yapı içindeki sementit lamellerinin kırılabilmesi için, küresel yapıya göre daha fazla bir enerjiye ihtiyaç duyulmasıyla açıklanırken, abrasiv aşınmada yumuşak dokuyu ferritik matrsi koruyan ağ şeklindeki sementitlerin varlığıdır. Bu çalışmada, 1. bölümde konuya giriş yapılmış, 2. bölümde genel aşınma kavramları üzerinde durulmuş, 3. bölümde süperplastiklik ve süperplastiklik testi uygulanan malzemeler anlatılmış, 4. bölümde alaşım elementlerinin çeliğe olan etkileri anlatılmış, 5. bölümde yapılan deneysel çalışmalar hakkında bilgi verilmiş, 6. bölümde deney çalışmaları ve tartışma ve 7. bölümde ise, değerlendirme ve öneriler verilmiştir. SUMMARY Master Thesis AN INVESTIGATION ON THE WEAR BEHAVIOUR OF A FINE GRAINED BY A HEAT TREATMENT AMENDED MANGANESE STEEL M. Sabri GOK Fırat University Graduate School of Natural and Applied Sciences Department of Metallurgy Education 2001, Page: ABSTRACT In this study, abrasive and adhesive wear behaviours of a medium carbon manganese steel having three different alloy contents and showing superplasticity (it's grain was refined by a amends heat treatment) were investigated experimentally. For obtain to a necessary grain refinement of the casted and forged medium carbon manganese steel specimens were realized with ten times thermal cycles, and then the microstructures of this specimens were established. It was seen that the microstructure of the specimens were consisted of the spheroid cementite particles in a large ferrite matrix. Both adhesive and abrasive wear resistance tests accomplished on the heattreated amended specimens and also on the normalized original specimens by using of standart wear test methods. From the results of the microstrucal observation and wear test, it was seen that it exists a relationship between amount of spheroid cementites and abrasive and adhesive wear resistances of the superplastic fine grained specimens. Among the grain refined specimens the most resistance has been seen in the specimens, which have the most and homogenously dispersed spheroid cementites. Further, when a comparison between wear resistance of fine grained superplastic specimen with normalized specimen was made, it was shown that the wear resistance of the fine grained specimens were lower than those of normalized original specimens. This was directly related to the different pearlitic structure of both sorts of specimens. Lamina fomed cementites in normalized structure have shown more wear resistance than spheroid formed cementites, because the ferrite phases between cementite laminas absorb the energy balanced better than the fine grained, superplastic and very soft ferrite matrix, in which laminate structure of cementite have been lost, so that the cementite had no any continuity. The wear mechanism conducts to losss of soft ferrite particles of fine grained specimen. In the case of of abrasive wear, the higher wear resistance of pearlitic structure was associated with the lamellar morphology of the pearlite, which is accepted to be much more effective than spheroid morphology of cementite to protect the ductile matrix of ferrite against abrasive particles. This study consists of introduction in the first chapter, general concepts of the wear in the second chapter, superplasticity in the third chapter, effect of alloying elements on the steel properties in the fourth chapter, experimental study in the fifth chapter, results in the sixth chapter and finally discussion and recommendations in the seventh chapter. 61