Search

Giriş: Bu çalışmanın amacı geriatrik bireylerde kinezyofobi ile denge, düşme korkusu ve mobilite arasındaki ilişkiyi incelemektir. Gereç-Yöntem: Çalışmaya 65-88 yaş arası 41 geriatrik birey dahil edildi. Bireylerin sosyo-demografik bilgileri ve mini mental test skorları kaydedildikten sonra kinezyofobi, denge, düşme korkusu ve mobilite düzeyleri anketler ile değerlendirildi. Kinezyofobi, Tampa Kinezyofobi Ölçeği (TKÖ); denge, Berg Denge Ölçeği (BDÖ); düşme korkusu, Tinetti Düşme Etkinlik Ölçeği (TDEÖ) ve mobilite düzeyleri Zamanlı Kalk Yürü Testi (ZKYT) ile belirlendi. Bulgular: Katılımcıların 33’ünde (%70.5) kinezyofobi varlığı tespit edildi. Değerlendirme sonucunda kinezyofobi ile düşme korkusu (p=0.001, r=0.514) ve mobilite (p=0.002, r=0.468) arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönlü orta şiddette; kinezyofobi ile denge arasında istatistiksel olarak anlamlı, negatif yönlü yüksek şiddette ilişki saptanmıştır (p

Giriş: Bu çalışmanın amacı yoga yapan ve yapmayan genç bireylerde yorgunluk, kas iskelet sistemi sağlık durumu ve yaşam kalitesini incelemektir. Gereç-Yöntem: Çalışmaya 18-25 yaş aralığında 48 gönüllü katıldı. Değerlendirmede yorgunluk parametresi için Checklist Individual Strength (CIS) Yorgunluk Ölçeği Türkçe versiyonu, kas-iskelet sistemi sağlık durumu parametresi için Kas-İskelet Sistemi Sağlık Sorgulaması (KİS-SS) ve yaşam kalitesi parametresi için Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu (DSÖYKÖ-KF) anketleri kullanıldı. Bulgular: Araştırma kapsamında dahil edilme kriterlerine uygun 40 gönüllü (yoga yapan/yoga yapmayan: 20/20) değerlendirildi. İstatistiksel analiz sonrasında yalnızca DSÖYKÖ-KF’nin genel sağlık durumu alt parametresinde fark olduğu gözlendi (p=0.047). Diğer parametrelerde ise gruplar arasında anlamlı bir fark bulunamadı (p>0.05). Sonuç: Yoga uygulayan bireylerin genel sağlık durumlarına ilişkin algısında düzelmeler gözlense de bu durumun yaşam kalitesinin diğer alt parametreleri, yorgunluk ve kas iskelet sağlığında belirgin bir fark oluşturmadığı belirlenmiştir Introduction: The aim of this study is to investigation of fatigue, musculoskeletal health status and quality of life in young individuals who do and do not practice yoga. Material-Method: Fourty eight volunteers between the ages of 18-25 participated in the study. Evaluations were made with 3 questionnaires. The Turkish version of the Checklist Individual Strength (CIS) Fatigue Scale for the fatigue parameter in the evaluation, the Musculoskeletal Health Questionnaire (CIS-SS) for the musculoskeletal health status parameter, and the World Health Organization Short Form of the Quality of Life Scale for the quality of life parameter (WHOQOL-Bref) questionnaires were used. Results: Within the scope of the study, 40 volunteers (yoga/non-yoga: 20/20) who met the inclusion criteria were evaluated. After statistical analysis, it was observed that there was only a difference in the general health status subparameter of WHOQOL-Bref (p=0.047). No significant difference was found between the groups in other parameters (p>0.05). Conclusion: Although improvements were observed in the perception of general health status of individuals who practice yoga, it was determined that this situation did not make a significant difference in other subparameters of quality of life, fatigue and musculoskeletal health

Serebral Palsi’li (SP) çocuklarda görsel bellek ve görsel algıdaki bozuklukların seviyesi beyindeki fonksiyonel bozuklukların seviyesine bağlıdır. Bu çocuklarda herhangi bir görme bozukluğu olsun ya da olmasın beyindeki fonksiyon bozuklukları görsel algılamada da bozulmaya neden olmaktadır. Çalışmamızın amacı, SP’li çocuklarda görsel-motor algı etkilenimini Bender Gestalt Görsel Motor Algılama Testi (BGGMAT) ile değerlendirmekti. Çalışmaya 5-11 yaş arası 30 sağlıklı, 30 SP’li çocuk dahil edildi. Değerlendirme BGGMAT ile yapıldı. İstatiksel analiz için IBM SPSS programı kullanıldı. Tanımlayıcı analizler nominal değişkenler için frekans tabloları; normal dağılmayan ve ordinal değişkenler için ortanca ve minimum- maksimum değerler kullanılarak verildi. Gruplar arası farklılığın belirlenmesinde nominal değişkenler için Ki-kare Testi, normal dağılmayan değişkenlerde MannWhitney U testi, grup içi değişkenler arası farklılığın belirlenmesinde ise Wilcoxon Testi kullanıldı. Yapılan değerlendirme sonucunda iki grup arasında persantil oranları bakımından anlamlı ölçüde fark saptanırken (p0,05). SP’li bireylerde BGGMAT hata puanları, persantil oranları ve zekâ yaşları yaşa, cinsiyete ve alınan fizyoterapi süresine göre incelendiğinde, yaşa ve fizyoterapi süresine göre anlamlı fark olduğu gözlemlenirken (p0,05). BGGMAT’e göre SP’li çocuklarda görsel-motor algının etkilendiği saptandı. Bu problemin rehabilitasyon sürecine olumsuz etkileri olabileceğinden SP’li çocuklarda rutin uygulamalara görselmotor algı değerlendirmesinin de eklenmesi gerektiğini düşünmekteyiz. The level of visual memory and visual perception disorders in children with cerebral palsy (CP) depends on the level of functional disorders in the brain. In these children, whether or not they have any visual impairment, dysfunctions in the brain cause deterioration in visual perception. The aim of our study was to evaluate the visualmotor perception influence in children with CP using the Bender Gestalt Visual Motor Perception Test (BGGMAT). 30 healthy children aged 5-11 years and 30 children with CP were included in the study. BGGMAT was used for evaluation. IBM SPSS program was used for statistical analysis. Descriptive analyzes frequency tables for nominal variables; median and minimum-maximum values for non-normally distributed and ordinal variables. The chi-square test was used to determine the difference between groups, the Mann-Whitney U test was used for non-normally distributed variables, and the Wilcoxon Test was used to determine the difference between within-group variables. As a result of the evaluation, a significant difference was found between the two groups in terms of percentile ratios (p0.05). When the BGGMAT error scores, percentiles and intelligence ages of individuals with CP were analyzed according to age, gender and physiotherapy duration, it was observed that there was a significant difference according to age and physiotherapy duration (p0.05). It was determined that visual-motor perception was affected in children with CP according to BGGMAT. Since this problem may have negative effects on the rehabilitation process, we think that visual-motor perception assessment should be added to routine practices in children with CP.

Serebral Palsi’li (SP) çocuklarda görsel bellek ve görsel algıdaki bozuklukların seviyesi beyindeki fonksiyonel bozuklukların seviyesine bağlıdır. Bu çocuklarda herhangi bir görme bozukluğu olsun ya da olmasın beyindeki fonksiyon bozuklukları görsel algılamada da bozulmaya neden olmaktadır. Çalışmamızın amacı, SP’li çocuklarda görsel-motor algı etkilenimini Bender Gestalt Görsel Motor Algılama Testi (BGGMAT) ile değerlendirmekti. Çalışmaya 5-11 yaş arası 30 sağlıklı, 30 SP’li çocuk dahil edildi. Değerlendirme BGGMAT ile yapıldı. İstatiksel analiz için IBM SPSS programı kullanıldı. Tanımlayıcı analizler nominal değişkenler için frekans tabloları; normal dağılmayan ve ordinal değişkenler için ortanca ve minimum- maksimum değerler kullanılarak verildi. Gruplar arası farklılığın belirlenmesinde nominal değişkenler için Ki-kare Testi, normal dağılmayan değişkenlerde MannWhitney U testi, grup içi değişkenler arası farklılığın belirlenmesinde ise Wilcoxon Testi kullanıldı. Yapılan değerlendirme sonucunda iki grup arasında persantil oranları bakımından anlamlı ölçüde fark saptanırken (p0,05). SP’li bireylerde BGGMAT hata puanları, persantil oranları ve zekâ yaşları yaşa, cinsiyete ve alınan fizyoterapi süresine göre incelendiğinde, yaşa ve fizyoterapi süresine göre anlamlı fark olduğu gözlemlenirken (p0,05). BGGMAT’e göre SP’li çocuklarda görsel-motor algının etkilendiği saptandı. Bu problemin rehabilitasyon sürecine olumsuz etkileri olabileceğinden SP’li çocuklarda rutin uygulamalara görselmotor algı değerlendirmesinin de eklenmesi gerektiğini düşünmekteyiz. The level of visual memory and visual perception disorders in children with cerebral palsy (CP) depends on the level of functional disorders in the brain. In these children, whether or not they have any visual impairment, dysfunctions in the brain cause deterioration in visual perception. The aim of our study was to evaluate the visualmotor perception influence in children with CP using the Bender Gestalt Visual Motor Perception Test (BGGMAT). 30 healthy children aged 5-11 years and 30 children with CP were included in the study. BGGMAT was used for evaluation. IBM SPSS program was used for statistical analysis. Descriptive analyzes frequency tables for nominal variables; median and minimum-maximum values for non-normally distributed and ordinal variables. The chi-square test was used to determine the difference between groups, the Mann-Whitney U test was used for non-normally distributed variables, and the Wilcoxon Test was used to determine the difference between within-group variables. As a result of the evaluation, a significant difference was found between the two groups in terms of percentile ratios (p0.05). When the BGGMAT error scores, percentiles and intelligence ages of individuals with CP were analyzed according to age, gender and physiotherapy duration, it was observed that there was a significant difference according to age and physiotherapy duration (p0.05). It was determined that visual-motor perception was affected in children with CP according to BGGMAT. Since this problem may have negative effects on the rehabilitation process, we think that visual-motor perception assessment should be added to routine practices in children with CP.

© 2022 Archives of Health Science and Research. All rights reserved.Objective: The visual system is one of the 3 most essential systems for maintaining balance. However, the evaluation of refractive error such as myopia has always been neglected in balance studies. This paper aimed to examine the differences in balance and proprioception measurements between individuals with myopia and their healthy peers. Materials and Methods: Fifteen subjects with myopic eye defects and 15 healthy peers were included in the study. Balance evaluations consisted of the tandem walk test (TWT), the limits of stability test (LOS), and the modified clinical test of sensory interaction and balance (mCTSIB). These evaluations were performed with a computer-aided NeuroCom Balance Master device. Additionally, proprioception was measured with the Biodex System 3 isokinetic dynamometer. Results: Individuals with myopic defects had higher step widths (P= .001), and end-sway (P = .007) than their healthy peers. The reaction time, maximum excursion, and directional control values of the myopia group were lower than those of the healthy peer group, but there was no difference between the results of the LOS and the m-CTSIB tests (P > .05 for all parameters). Moreover, the 60° proprioception evaluation deviation was higher in the myopia group for both dominant and non-dominant extremities. However, this deviation was not statistically significant (P > .05). Conclusion: This study showed some differences in the measured values for balance in myopic individuals compared to healthy peers. We think that the evaluation of the participants with the orthoses they use will provide more accurate results from the measurements in future studies evaluating balance and proprioception.

Purpose: It is known that early retirement has been increasing for patients with Parkinson\"s disease. The data on the factors that cause early retirement in this patient population is limited. The objective of this study is to analyze the effects of Parkinson\"s disease that cause early retirement.

ÖZAmaç: Bu çalışmada diyafragmatik solunum egzersizleriyle kombine Progresif Gevşeme Egzersizlerinin (PGE) genç yetişkin bireylerin stres, anksiyete, depresyon düzeyleri, uyku kaliteleri ve egzersiz kapasiteleri üzerine etkisini incelemek amaçlanmaktadır.Gereç ve Yöntem: Araştırmaya katılan 18-25 yaş arası genç yetişkin bireyler basit randomizasyonla 2 grupta incelendi. Sosyodemografik bilgileri alınan katılımcıların, fiziksel aktivite düzeyini belirlemek için Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (IPAQ), uyku kalitesini ölçmek için Pittsburg Uyku Kalitesi İndeksi (PUKI), stres ve depresyon düzeyini belirlemek için Depresyon Anksiyete Stres Skalası (DASS 42) ve egzersiz kapasitesini belirlemek için Mekik Yürüme Testi kullanıldı. Egzersiz Grubuna (EG) 7 gün/hf, 6 hafta süreyle PGE ve Diyafragmatik solunum egzersizleri verildi.Bulgular: Çalışmaya 84 genç yetişkin katıldı (EG; n=43, KG; n=41) ve yaş ortalaması X̄= 22,15±1,42 (19-25)’yıl idi. EG’da PGE egzersiz eğitimini tamamlayan sağlıklı genç yetişkin bireylerde stres, anksiyete ve depresyon düzeyleri (p=0,000) ile uyku kalitesi (p=0,002) Kontrol Grubuna (KG) göre daha anlamlı bir iyileşme gösterdi. PGE sonrası EG’nun uykuya dalma süresinde (p=0,001), uyku bozukluğu (p=0,000) ve gündüz işlev bozukluğunda (p=0,002) azalma görüldü. Egzersiz kapasitesi ve IPAQ’de gruplar arası anlamlı fark bulunmadı (p>0,05).Sonuç: Bu çalışmada PGE eğitiminin, stres, anksiyete ve depresyonla başa çıkmada ve uyku kalitesini arttırmada etkin bir yöntem olduğu sonucuna varıldı. PGE eğitiminin egzersiz kapasitesine ve fiziksel aktivite düzeyine de bir miktar etkisi olduğu sonucuna ulaşıldı. Ancak progresif kas gevşeme egzersizlerinin bu tür iyileşmelerde tek faktör olmadığını da göz önünde bulundurmak gerekir. Çevresel koşullar duygusal durum ya da kişinin sahip olduğu fiziksel aktivite düzeyi de rol oynamıştır. ABSTRACT_x000D_ _x000D_ Objective: The aim of this study is to investigate the effect of Progressive Muscle Relaxation Exercises (PMR) combined with Diaphragmatic Breathing Exercises on stress, anxiety, depression levels, sleep quality and exercise capacity of young adults._x000D_ _x000D_ Materials and methods: In this study, young adults aged 18-25 years were examined in two groups by simple randomization. Participants whose sociodemographic information was obtained were assessed by the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) to determine the level of physical activity, the Pittsburg Sleep Quality Index (PSQI) to measure sleep quality, the Depression Anxiety Stress Scale (DASS 42) to determine the level of stress and depression, and the Shuttle test to determine exercise capacity._x000D_ Gait Test was used. PMR and diaphragmatic breathing exercises were given to the Study Group (SG) for 7 d / wk and 6 weeks._x000D_ _x000D_ Results: The study included 84 young adults (SG; n=43, CG; n=41) with a mean age of X̄=22.15±1.42 (19-25) years. Healthy young adults who completed PMR exercise training in the SG, showed more significant improvement than the CG on stress, anxiety and depression levels (p=0.000) and sleep quality (p=0.002). After PMR training, SG’s; Sleep Delay (p=0.001), Sleep Disorders (p=0.000) and Day Drowsiness (p=0.002) decreased. There was no significant difference between the groups in exercise capacity and IPAQ scores (p>0.05)._x000D_ _x000D_ Conclusion: In this study, it was concluded that PMR training is an effective method for coping with stress, anxiety and depression and improving sleep quality. Although PMR training has some effect on exercise capacity and physical activity level, PMR exercises are not the only factor in such improvements. Environmental conditions, emotional state or physical activity level of the person also played a role.

Parkinsonlu hastalarda (PH) pulmoner disfonksiyon morbidite ve mortalite nedeni olarak tanımlansa da hastaların çoğu, aktivitelerinde sınırlandıkları için solunum yakınmalarının farkında değildirler. PH'da egzersiz kapasitesinin solunum bozukluğu, yürüme anormalliği ve kişilerin egzersiz yapma alışkanlıkları gibi faktörlerle etkilenebileceği bilinmektedir. Çalışmamızın amacı PH'da solunum kas eğitimi ve yürüme eğitiminin solunum kas kuvveti, solunum fonksiyonları ve egzersiz toleransına etkisini göstermektir.Hoehn-Yahr I-III evresinde idiyopatik 30 Parkinson hastası çalışmaya alındı. Hastalar randomize olarak iki gruba ayrıldı: Grup 1: Solunum Kas Eğitim Grubu (15 hasta) ve Grup 2: Solunum Kas Eğitimine ilave Yürüme Eğitim Grubu.Solunum fonksiyonları, 6 dakika yürüme mesafesi (6 DYM), ağız içi ve nazal basınç ölçümleri çalışmanın başında ve sonunda değerlendirildi.Solunum kas eğitimi inspiratuar ve ekspiratuar eşik yükleme yöntemiyle yapıldı. Eğitim şiddeti hastaların maksimum inspiratuar basınç (MIP) ve maksimum ekspiratuar basınç (MEP) değerlerine göre artırıldı. Yürüme eğitim şiddeti 6 dakika yürüme mesafesine (6 DYM) göre belirlendi. Hastalar evde, 8 hafta, haftada 5 gün, günde 2 kez, 15 dakika eğitimlerini sürdürdüler.Çalışmamızda, solunum kas kuvveti, 6 DYM ve UPDRS3 skorları her iki grupta da düzeldi (p0,05). Although pulmonary dysfunction has been recognized as a cause of morbidity and mortality in patients with Parkinson?s disease (PD), most of the patients were not aware of their respiratory problems due to restriction in their activities. It is known that exercise capacity may be affected by respiratory impairment, gait difficulties and personal exercise habits in patients with PD. The aim of our study was to investigate the effects of respiratory muscle and walking training on respiratory muscle strength, respiratory functions and exercise tolerance in patients with Parkinson?s disease.30 patients with PD (stage I-III Hoehn-Yahr scale) were recruited to study. Patients were randomly divided into two groups: Group 1; respiratory muscle training group ( 15 patients) and Grup 2; respiratory muscle training + walking training group.Pulmonary functions, 6 minutes walking distance (6MWD), mouth and nasal (sniff) measures were assessed at the beginning and end of the study.Respiratory muscle training was performed by using inspiratory and expiratory threshold load methods. The intensity of training was increased according to patients? MIP and MEP values. Intensity of walking rehabilitation was determined according to 6 minute walking test (6DWT). Patients continued their rehabilitation at home. The training was performed 5 days per week, for 15 minutes two times per day for 8 weeks.In our study, respiratory muscle strength, six minute walking distance and UPDRS3 scores improved in both groups (p0,05). 95

53 ÖZET Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Genel cerrahi kliniği ameliyathanesinde elektif olarak tiroid veya meme cerrahisi geçirecek olan 18-65 yaş arasında ASA I ve II grubundan 49 (kırk dokuz) hasta çalışmaya dahil edildi ve her hastanın yazılı onayı alındıktan sonra, hastalar randomize olarak iki gruba ayrıldı. Yirmi üç hasta sevofluran grubu, diğer yirmi altı hasta da propofol grubunda yer aldı. Ameliyattan bir gün önce TDT, DSST, MMSE yapılarak, hastaların normal kognitif fonksiyon düzeyi tespit edildi. Hastalara kan basıncı, EKG, periferik oksijen satürasyonu, TOF-Guard (ulnar sinir trasesi üzerinden adductor pollicis kasını uyararak) monitörizasyonları uygulandı. Anestezi indüksiyonu amacıyla bütün hastalara atropin, remifentanil ve rokuronyum verildi. Sevofluran grubunda anestezi indüksiyonu %5-6 ET konsantrasyonda sevofluran inhalasyonu ile, anestezi idamesi %2-3 konsantrasyonda sevofluran inhalasyonu ve remifentanil infüzyonu ile sağlandı. Propofol grubunda anestezi indüksiyonu 3 mg/kg propofol ile, anestezi idamesi propofol ve remifentanil infüzyonu ile sağlandı. Anestezik ajanlar kesildikten ve nöromusküler blok geriye döndükten sonra 5 dakikada bir Aldrete derlenme skoru ölçüldü. Aldrete derlenme skoru 10 olduğunda hastalar postoperatif yoğun bakıma alındı. Postoperatif yoğun bakımda anestezi derlenmesinden 30, 60 ve 120 dakika sonra DSST ve TDT ile; postoperatif 120 dakika sonra MMSE testi ile kognitif fonksiyonlar değerlendirildi. İstatistiksel analiz için Ficher Exact, tekrarlı Ölçümler ANOVA ve Students t testleri kullanıldı, p0,05). Her iki grubun total remifentanil dozu, rokuronyum indüksiyon dozu, total rokuronyum dozu istatistiksel olarak farklı bulunmadı (p>0,05). Ekstübasyon süresinin ve Aldrete skoruna göre derlenme süresinin sevofluran grubunda daha uzun olduğu saptandı (p0,05). Her iki tip anestezi sırasında postoperatif erken dönemde kognitif fonksiyonların derlenmesi benzer bulunurken, sevofluran anestezisi sonrasında ekstübasyon ve operasyon salonunu terketme süresinin propofol anestezisine göre daha uzun olduğu saptandı. 58

ÖZET İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dab Hareket Bozuklukları polikliniğine gelen ve idiyopatik PH tanısı almış 19 hastada fizik tedavi ve rehabilitasyon programına ek olarak verilen solunum egzersizlerinin solunum fonksiyonları üzerine olan etkileri araştırılmıştır. Hoehn and Yahr skalasına göre II., III. ve IV. evrelerde bulunan hastaların başka herhangi bir hastalığı olmamasına dikkat edildi. Çalışma boyunca medikal tedavilerinde değişiklik yapılmayan hastalar 4 hafta sonunda tekrar değerlendirildiler. Yaş ortalaması 63,37±11,26 yıl, hastalık süresi 6,17±4,21 yıl olan bu hastalara fizyoterapiye ek olarak solunum egzersizleri verilmiş ve 4 haftalık çalışma sonunda göğüs çevre ölçümleri (cm), 9 metre mesafeyi gidiş-dönüş (sn), 10 basamak çıkma-inme süresi (sn), arter kan gaz ölçümü ve solunum fonksiyon testleri tekrar edilmişti. Eğitim öncesi değerlerle karşılaştınldığmda; 9 metre mesafeyi gidiş-dönüş, 10 basamak çıkma-inme süresi anlamlı derecede düşmüştür. Göğüs çevre ölçümlerinden; aksular bölge nötral-inspirasyon ve inspirasyon- ekspirasyon, epigastrik bölge nötral-inspirasyon ve inspirasyon-ekspirasyon ve subkostal bölge nötral-ekspirasyon ve inspirasyon-ekspirasyon arası farklarda anlamlı artma görülmüştür. Buna karşılık arter kan gazı ölçümlerinde ve solunum fonksiyon parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı değişiklik yoktur. Parkinson hastalarında uygulanan solunum egzersizlerinin; solunum fonksiyon parametrelerinde istatistiksel açıdan anlamlı bir değişimi gözlenmezken hastaların günlük yaşam aktivitelerini etkileyen hareketlerde düzelme yaptığı, egzersiz kapasitesini arttırdığı saptanmıştır. 41 «SSS-* «^ SUMMARY The effects of respiratory exercises in addition to physical therapy and rehabilitation program on pulmonary function in 19 patients with idiopathic PD selected among PD patients who has been following in the Movement Disorders Unit, Istanbul University, Cerrahpaşa Medical School of the department of Neurology have been studied. The patients were at stage II., HI. and IV. according to Hoehn & Yahr scale and none of them had any other disease. During the study there was no change in the medical treatment of the patients and they have been evaluated at the beginning and after 4 weeks training time period. The mean age of the patients was 63,37 ± 1 1,26 years and the duration of the disease was 6,17+ 4,21 years. These patients had respiratory exercises in addition to physical therapy and rehabilitation and after 4 weeks chest wall measurements (cm), round trip time of 9 meter distance (sn), time of going up and down 10 steps (sn), artery blood gases and pulmonary function test parameters were reevaluated. Round trip time of 9 meter distance, time of going up and down 10 steps were significantly decreased in comparison to the results obtained before the training. Chest wall measurements were made at three different levels consisting of axillary, epigastric and subcostal regions. At each level values for maximal inspiration, maximal expiration and neutral were obtained. There was a significant increase of the values of the following chest wall measurements; between neutral- inspiration and inspiration-expiration values measured at axillary level, neutral-inspiration and inspiration-expiration at epigastric level, neutral- expiration and inspiration-expiration at subcostal level. However, there was no significiant difference between the values of arterial blood gases and pulmonary function tests. Respiratory exercises applied in PD patients improved significantly the activities of daily living which were not accompanied by any significant change in the parameters of pulmonary function. 42 4716

ÖZET Yedi Günlük Fiziksel Aktivite Hatırlama Anketi Türk Popülasyonunda Geçerlik ve Güvenirliği Öğrenci Adı: Gökçe KARTAL Danışman Adı: Dr.Öğr.Üyesi Semra OĞUZ Amaç: Çalışmamızın amacı Türk popülasyonunda Yedi Günlük Fiziksel Aktivite Anketi’nin geçerlik ve güvenirliğini yapmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya sağlıklı yetişkin 97 kişi (60 kadın, 37 erkek) dahil edildi. Yedi Günlük Fiziksel Aktivite Anketi, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi uygulandı ve pedometre katılımcının adım uzunluğu, boy ve kilo verilerine göre ayarlandı. Katılımcıdan pedometreyi bir hafta boyunca kullanması istendi. Bir haftanın sonunda anketler tekrar uygulandı. Bulgular: Anketin güvenirliği test tekrar test analizi yapılarak bulunmuştur. Bir hafta ile yapılan anketler değerlendirildiğinde ICC değeri tüm katılımcılar için 0.836 olarak tespit edilmiştir. Bu sonuca göre anketin her iki uygulaması arasında yüksek kuvvette ve anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Geçerlik değerlendirilirken pedometre verileri ile Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (UFAA) kullanılmıştır. Pedometre ortalama adım sayısı ile Yedi Günlük Fiziksel Aktivite Hatırlama Anketi arasında pozitif yönde orta şiddette bir ilişki olduğu tespit edilmiştir (rs: 0.527, p

Amaç : Geriatrik bireylerde entegre ve ardışık ikili görev eğitimlerinin denge, düşme korkusu, yürüme hızı, ikili görev maliyeti, bilişsel durum ve yaşam kalitesine etkilerinin incelenmesidir.Gereç ve yöntem : 58 katılımcı rastgele Entegre İkili Görev (EİG) ve Ardışık İkili Görev (AİG) grubu olarak ayrılmıştır. 8 hafta, haftada 2 gün uygulanan eğitimlerin öncesi ve sonrasında; Berg Denge Ölçeği (BDÖ), Zamanlı Kalk-Yürü Testi Standart (ZKY-ST), Zamanlı Kalk-Yürü Testi Bilişsel (ZKY-BİL), Tinneti Düşme Etkinlik Ölçeği (TDÖ), 10 metre Yürüme Hızı Tekli Görev (10m YH-TG), 10 metre Yürüme Hızı Bilişsel (10m YH-BİL), İkili Görev Maliyeti Hesaplaması (İGM), Montreal Bilişsel Değerlendirme Ölçeği (MOCA), Yaşlılar için Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Anketi (Whoqol-Old) kullanılmıştır. Bulgular : Tekli görev denge, yürüme hızı ve yaşam kalitesi parametrelerinde eğitim modellerinin benzer düzeyde etkin olduğu saptanmıştır (p0.05). Grupların diğer skorları istatistiksel olarak anlamlı düzeyde değişmiştir (p0.05). Other scores of the groups changed significantly (p

Statik Germe Şiddeti ve Süresinin Kas Viskoelastik Özellikleri ve Propriosepsiyon Üzerine Akut EtkileriÖğrencinin Adı: Yusuf HASIRCIÖZETAmaç: Statik germe egzersizlerinin (SGE) farklı süre ve şiddetlerinin hamstring kasının viskoelastik özellikleri (KVÖ) ve diz propriosepsiyonu (DP) üzerine olan akut etkilerini karşılaştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Araştırmaya Delta Hospital Hastanesi’nde değerlendirmeye alınan 18-45 yaş aralığındaki 216 sağlıklı yetişkin dahil edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen katılımcılar randomize olarak 2 farklı germe süresine sahip (30 sn, 60 sn), 3 farklı germe şiddetinin olduğu (%50, %75, %100), 6 gruba ayrılmıştır. Katılımcıların dominant taraftaki hamstring kaslarına 3 tekrarlı SGE uygulanmıştır. Grupların germeden önce ve hemen sonra hamstring KVÖ ve DP değerlendirilmiştir.Bulgular: SGE’nin farklı süre ve şiddetlerinin biceps femoris ve semitendinosus kaslarının tonus ve sertlik değerlerini artırdığı (p0,05) görüldü. Gruplararası karşılaştırmada ise istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0,05). SGE sonrası 20° ve 45° DP’de anlamlı bir farklılık saptanmadı (p>0,05). Sonuçlar: SGE’nin farklı süre ve şiddetlerinin hamstring KVÖ açısından anlamlı değişiklikler oluşturduğu ancak bu değişikliklerin birbirlerine karşı anlamlı olmadığı görüldü. KVÖ ve DP’nin akut dönemde birbirleriyle ilişkili olmadığı görüldü. Viskoelastik özelliklerde meydana gelen grup içi değişikliklerin fasyal doku kaynaklı olduğunu düşünüyoruz.--------------------Acute Effects of Static Stretching Intensity and Duration on Muscle Viscoelastic Properties and ProprioceptionStudent's Name: Yusuf HASIRCIABSTRACTObjective: To compare the acute effects of different duration and intensity of static stretching exercises (SSE) on the viscoelastic properties (VP) of the hamstring muscle and the knee proprioception (KP).Materials and Methods: The study included 216 healthy adults aged 18-45 years who were evaluated in Delta Hospital. Participants were randomly divided into 6 groups with 2 different stretching times (30 sec, 60 sec), 3 different intensity (50%, 75%, 100%). Hamstring muscles on the dominant side of the participants were performed to 3 times SSE. The VP of the hamstring muscles and KP were evaluated before and immediately after stretching.Results: It was seen that the different duration and intensity of the SSE increased the tonus and stiffness of biceps femoris ve semitendinosus muscles (p0,05). There was no statistically significant difference between groups. Also there was no significant difference in 20° and 45° DP after SSE (p>0,05).Conclusions: SSE vary significantly in duration and intensity of the hamstring muscle in terms of VP, but these changes were not significant for each other. Muscle VP and KP values were not correlated with each other in the acute phase. We think that in group changes in VP are due to fascial tissue.