Search

Yaş tip yaşa bağlı maküla dejenerasyonunda (YBMD) intravitreal ranibizumab tedavisi uygulanan olgularda görsel ve anatomik sonuçların incelenmesi ve makula morfolojisinin tedavi sonuçlarına etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Yaş tip yaşa bağlı maküla dejenerasyonu nedeni ile intravitreal ranibizumab tedavisi uygulanan hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Olguların takiplerindeki görme keskinliği (GK), biyomikroskopik ön segment muayenesi, dilate fundus muayenesi ve optik koherens tomografi (OKT) bulguları değerlendirildi. Olgularda aylık uygulanan 3 yükleme dozunun ardından GK, fundus muayenesi ve OKT bulgularına göre ranibizumab enjeksiyonu tekrarlandı.Çalışmaya dahil edilen 51 olgunun 64 gözüne ortalama 5,97 enjeksiyon uygulandı. Hastaların enjeksiyon öncesi, 3. ay, 6. ay, 12. ay ve son vizit görme keskinlikleri santral fovea kalınlıkları ve koroid kalınlıkları karşılaştırıldı. Enjeksiyon öncesi, 3. ay ve son vizit görme kenkinlikleri arasında anlamlı fark olduğu izlendi. Santral fovea kalınlığındaki başlangıç değere göre azalma 3. ayda 94,56, 12. ayda 94,58 ve son vizitte 120,53 μm idi. Koroid kalınlığında takiplerde anlamlı değişiklik izlenmedi.Sonuç olarak intravitreal ranibizumab tedavisi, YBMD tedavisinde etkili bir yöntemdir. Gerektikçe uygulanan enjeksiyonlar, görme keskinliğini korumada ve artırmada etkilidir. Tedaviyle anatomik ve fonksiyonel olarak etkili sonuçlar alınmaktadır. Çalışmamız YBMD'ye sekonder gelişen koroidal neovaskülarizasyon tedavisinde tedavi öncesi lezyon morfolojisinde intraretinal ve subretinal sıvı varlığının tedavi sonrası görme keskinliğini etkilemediğini göstermiştir. The purpose of this study was to investigate the visual and anatomic results and to investigate the effects of macular morphology on treatment outcomes of intravitreal ranibizumab therapy in wet age-related macular degeneration (AMD).The medical records of patients who received intravitreal ranibizumab therapy for wet AMD was examined retrospectively. The visual acuity (VA), biomicrospic anterior segment, dilated fundus examination and optical coherens tomography (OCT) findings were evaluated. After the 3 loading dose ranibizuamab injections were repeated according to the VA, fundoscopic examination and OCT findings.A mean of 5,97 injections were performed to 51 eyes of 64 patients included to the study. Patients were compared before injection, at 3rd month, 6th month, 12th month and last visit, visual acuity, central fovea thickness and choroidal thickness. It was observed that there was a significant difference between pre-injection, 3rd month and last visit visual acuity. The decrease in baseline foveal thickness was 94.56 at 3 months, 94.58 at 12 months, and the final vizite was 120.53 μm. There was no significant change in choroidal thickness during follow-up.In conclusion, intravitreal ranibizumab therapy is an effective method for the treatment of AMD. Injections are effective in protecting and increasing visual acuity. Anatomically and functionally effective results are obtained with treatment. Our study showed that intraretinal and subretinal fluid presence in pretreatment lesion morphology did not affect visual acuity after treatment in choroidal neovascularization therapy secondary to AMD. 53

AMAÇ :İntravitreal ranibizumab tedavisi ile tedavi edilen yaş tip yaşa bağlı makula dejenerasyonu hastalarında bir yıllık takip döneminde retinal katmanlarda oluşan değişiklikleri segmentasyon analizi ile tespit etmek.GEREÇ VE YÖNTEM : Daha önce herhangi bir tedavi almamış yaş tip yaşa bağlı makula dejenerasyonu tanılı 37 hastanın katıldığı prospektif girişimsel bir çalışma planlandı. Tedavi protokolü olarak hastalara üç ay aylık ve sonrasında gerektiği zaman intravitreal ranibizumab enjeksiyonu yapılan PRN tedavi rejimi uygulandı. Hastalar ortalama 13 ay takip edildi. Hastaların tedavi öncesi en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK),fundus fluoresein anjiografileri, optik koherens tomografileri (OKT) çekildi. Santral 1mm'lik alan ve 1-3 mm'lik alanda retinal segmentasyon programı aracılığıyla retinal segmentlerin analizi yapıldı. Olguların her ay OKT 'leri çekildi ve EİDGK' leri değerlendirildi. Başlangıç değerleriyle 3.ay, 6.ay ve 12. Ay değerleri istatiksel olarak karşılaştırıldı.BULGULAR : Yaş tip yaşa bağlı makula dejenerasyonu bulunan hastalardan 33 tanesiçalışmayı tamamladı. Hastalara yapılan ortalama enjeksiyon sayısı 9,8 idi. Ortalama tedavi öncesi en iyi düzeltilmiş görme keskinliği logMAR 0.60±0,28 ve harf olarak ise 47,3±22,05 harfken, 3.ayda logMAR 0.45±0,30 ve harf olarak ise 59±22,45 harf, 6.ayda logMAR 0.41±0,33 ve harf olarak ise 60,1±19,90 harf, 12.ayda logMAR 0.40±0,23 harf olarak ise 60,7±19,80 harf idi. Başlangıca göre görmede 3.ay, 6.ay ve 12. ayda anlamlı düzeyde artış oldu (p:0,001, p:0,001, p:0,001). Santral maküla kalınlığı başlangıçta 390,25±149,6-μm iken, 3. Ayda 365,62±168,1-μm, 6.Ayda 366,66±160,3-μm ve 12. Ayda 312,74±118,4-μm idi. Retinal segmentasyon analizinde santral 1 mm' lik alanda ve parafoveal 1-3 mm' lik alanda tedavi ve takip süresi boyunca başlangıç değerlerine göre RNFL analizlerinde istatiksel olarak anlamlı değişiklik saptanmadı.Başlangıca göre santral 1 mm' lik alanda ve parafoveal 1-3 mm' lik alanda tedavi ve takip süresi boyunca başlangıç değerlerine göre 12.ayda GCL (santral 1 mm' lik alan 23,93±13,73-μm' dan 19,50±9,50-μm' a, parafoveal 1-3 mm' lik alan ise 44,48±12,58-μm'dan 39,60±10,60-μm' a geriledi) analizlerinde istatiksel olarak anlamlı azalma saptandı (p:0,001 ve p:0,005). Başlangıca göre santral 1 mm' lik alanda ve parafoveal 1-3 mm' lik alanda tedavi ve takip süresi boyunca başlangıç değerlerine göre 12. ayda IPL (santral 1 mm' lik alan 28,90±14,36'-μm'dan 22,35±6,23-μm'a, parafoveal 1-3 mm' lik alan ise 39,34±8,53'-μm' dan 35,58±7,93-μm'a geriledi) anlalizlerinde istatiksel olarak anlamlı azalma saptandı (p:0,001 ve p:0,004).Başlangıca göre santral 1 mm' lik alanda ve parafoveal 1-3 mm' lik alanda tedavi ve takip süresi boyunca başlangıç değerlerine göre 6.ayda INL (santral 1 mm' lik alan 24,80±15,33-μm' dan 27,60±12,59-μm' a) analizlerinde istatiksel olarak anlamlı azalma saptandı (p:0,013).Santral 1 mm' lik alanda ve parafoveal 1-3 mm' lik alanda tedavi ve takip süresi boyunca başlangıç değerlerine göre OPL ve ONL analizlerinde istatiksel olarak değişiklik saptanmadı. Başlangıca göre santral 1 mm' lik alanda ve parafoveal 1-3 mm' lik alanda tedavi ve takip süresi boyunca başlangıç değerlerine göre 3.ayda RPE (santral 1 mm' lik alan 39,12±22,33-μm' dan 29,70±22,05-μm'a, parafoveal 1-3 mm' lik alan ise 31,27±13,11-μm' dan 24,40±9,99-μm' a geriledi) analizlerinde istatiksel olarak anlamlı azalma saptandı (p˂0,001 ve p:0,001).Başlangıca göre santral 1 mm' lik alanda ve parafoveal 1-3 mm' lik alanda tedavi ve takip süresi boyunca başlangıç değerlerine göre 12.ayda IRL (ILM' den ELM'ye kadar santral 1 mm' lik alan 222,93±93,09-μm' dan 180±53-μm'a, parafoveal 1-3 mm' lik alan ise 255,06±42,74-μm' dan 240,25±40,37-μm' a geriledi) katmanlarında istatistiksel olarak anlamlı azalma saptandı (sırasıyla p: 0.001, p: 0.003). Başlangıca göre santral 1 mm' lik alanda ve parafoveal 1-3 mm' lik alanda tedavi ve takip süresi boyunca başlangıç değerlerine göre 3. ayda ORL ( ELM' den BM' a kadar santral 1 mm' lik alan 128,32±26,92-μm' dan 115,54±43,98-μm'a, parafoveal 1-3 mm' lik alan ise 103,81±16,73-μm' dan 96,38±16,22-μm' a geriledi) tabakalarında istatistiksel olarak anlamlı azalma saptandı (p˂0,014 p:0,011).SONUÇ: Yaş tip yaşa bağlı makula dejenerasyonu tedavisinde kullanılan intravitreal ranibizumab tedavisi ile anatomik düzelme meydana gelmektedir. Bu düzelme iç katmanlarda özellikle GCL, IPL dolayısıyla IRL tabakası, dış katmanlarda ise RPE dolayısıyla ORL tabakası kalınlıklarında azalma sonucu meydana gelmektedir. Objective: To evaluate the changes in the retinal layers by segmentation analysis in patients with wet age-related macular degeneration (AMD) that underwent anti-VEGF treatment for 1-year follow-up period.Material and Methods: Thirty-seven eyes of 37 patients with wet-AMD naive to the treatment were included in this prospective interventional study. The patients were treated with standard of care. Treatment protocol was initial 3 monthly loading injections and then PRN regimen (as needed). Mean follow-up was 13 months. Baseline best-corrected visual acuity (BCVA), fundus fluorescein angiography (FFA) and optical coherence tomography (OCT) was obtained. Segmentation of each retinal layer in central 1 mm and 1-3 mm area was calculated by segmentation software.Patients underwent OCT and BCVA evaluation at each visit. Data at months 3, 6 and 12 were compared to baseline values. Results: Total 33 patients out of 37 patients with wet type age related macular degeneration completed the study.The mean number of injections was 9.8. The mean logMAR BCVA was 0.60±0.28 (47.3±22.05 letters) at baseline, 0.45±0,30 (59.0±22.5 letter) at month 3, 0.41±0,33 (60,1±19,90 letter) at month 6 and 0.40±0,23 (60,7±19,80 letter) at month 12. There was significant increase in BCVA at month 3, 6 and 12 (p:0.001, p:0.001, p:0.001) compared to the baseline BCVA. Central macular thickness at baseline, month 3, 6 and 12 was 390.25±149.6-μm, 365.62±168.1-μm, 366.66±160.36–μm, and 312,74±118,4-μm respectively.No significant change in RNFL was observed in central 1 mm area and parafoveal 1-3 mm area.A statistically significant thinning in GCL at month 12 when compared to baseline (23.93±13.73-μm to 19.50±9.50-μm in 1 mm area and 44.5±12.6–μm to 39.6 ± 10.6-μm in parafoveal 1-3 mm area) was observed (p:0.001 and p:0.005). A statistically significant thinning in IPL at month 12 when compared to baseline (28.90 ± 14.36–μm to 22.35 ± 6.23 –μm in 1 mm area and 39.34 ± 8,53 –μm to 35.58 ± 7.93 in parafoveal 1-3 mm area ) was observed (p : 0.001 and p: 0.004). A statistically significant thinning in INL at month 6 when compared to baseline (34.80 ± 15,33–μm to 27.60 ± 12.59 –μm in 1 mm area) was observed (p = 0.013).No significant change in OPL and ONL was observed in central 1 mm area and parafoveal 1-3 mm area. A statistically significant thinning in RPE at month 3 when compared to baseline (39.12 ± 22.33 -μm to 29.70 ± 22.05 -μm in 1 mm area and 31.27 ± 13.11 -μm to 24.40 ± 9.99-μm in parafoveal 1-3 mm area) was observed (p ˂0,001 and p = 0.001). A statistically significant thinning in IRL at month 12 when compared to baseline (222.93 ± 93.09 -μm to 180 ± 53 -μm in 1 mm area and 255.06 ± 42.74 –μm to 240.25±40.37 -μm in parafoveal 1-3 mm area from ILM to ELM ) was observed (p: 0.001, p: 0.003). A statistically significant thinning in ORL at month 3 when compared to baseline (128.32 ± 26.92 -μm to 115.54 ± 43.98 -μm in 1 mm area and 103.81 ± 16.73 -μm to 96.38 ± 16.22 -μm in parafoveal 1-3 mm area from ELM to BM) was observed (p: 0.011 p: 0,014).Conclusion: An anatomical improvement has been observed with intravitreal ranibizumab therapy in patients with wet-AMD. These improvements seem to be occurring due to thinning in both the inner layers (GCL, IPL) and outer layers (RPE). 105

DRP'nin oküler kan akımı üzerine olan etkisinin anlaşılabilmesi için oküler kanakımını değerlendirebilmek önem arz etmektedir. Bu çalışmada diabetikretinopatinin oküler kan akımı üzerine olan etkilerinin, Pascal dinamik konturtonometrisi ile araştırılması ve Pascal dinamik kontur tonometri ölçümlerinietkilediği düşünülen faktörlerin değerlendirilmesi hedeflenmiştir.Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Göz Hastalıkları polikliniğindeOcak 2012-Mayıs 2012 tarihleri arasında muayenesi yapılan ardışık 50 ProliferatifDiabetik Retinopatili (lazer tedavisi uygulanmış) göz (Grup 1), 50 NonproliferatifDiabetik Retinopatili(lazer tedavisi uygulanmamış) göz (Grup 2) ve 50 sağlıklı göz(Grup 3) çalışmaya dahil edildi. Tüm hastalar, OPA ölçümünü de içeren tamoftalamolojik muayeneden geçirildiler. PDRP (lazerli) grubundaki olgularınOPA(oküler puls amplitüd) ortalaması (2,6 ± 1,4), NPDRP (lazersiz) grubundaki (3,3 ±1,1) olgulara göre anlamlı olarak düşük bulundu. (p=0,0060,05). Tüm gruplarda OPA değerleri ile Sistolik Arter Basıncı değerleri arasında vesistolik-diastolik basınç farkı değerleri arasında anlamlı pozitif ilişki tespit edildi.Ülkemizde sıkça görülen DRP'li olgulardaki oküler kan akımını pascal dinamikkontur tonometre ile ölçülen OPA değerini kullanarak, kontrol olguları ilekarşılaştırdık. Gruplar arasında PDRP'li grupta OPA anlamlı düşük tespit edildi.Anahtar kelimeler: Dinamik kontur tonometre, diabetik retinopati, oküler kan akımı,tonometre,oküler nabız amplitüd(OPA) Cases of diabetic retinopathy, pulsatile ocular blood flow and choroidal blood flowhave been reported to be reduced. Alterations in ocular blood flow, which is thoughtto be secondary to diabetic retinopathy, is hypothesized to lead to both low perfusionpressure and insufficient autoregulation. Aim of this study was to evaluate the ocularpulse amplitude (OPA) ,ocular blood flow and the ocular factors that effect OPA indiabetic retinopathy using dynamic contour tonometry (DCT).Study was performed on 50 eyes of 50 patients that have PDRP(with panretinalphotocoagulation),50 eyes of patients that have NPDRP(without panretinalphotocoagulation), 50 eyes of 50 patients that have no ocular pathology in the routineeye examination. All patients underwent complete ophthalmic examination includingocular pulse amplitude values determined by dynamic contour tonometry. In PDRPgroup mean OPA was 2,6 ± 1,4mmHg. İn NPDRP group mean OPA was 3,3 ±1,1mmHg. In normal group mean OPA was 3,1±1,0mmHg. There was significantdifference between groups. PDRP group?s mean OPA was significantly lower thanthe NPDRP?s mean OPA(p=0,006

47- ÖZET Dünyada körlük nedenlerinin başında gelen yaşla ilgili makuler dejenerasyonlar (YMD) ve bazı diğer bozukluklarda görülen sübretinal neovaskularizasyonlar (SRN) görmeyi ciddi olarak tehdid eden bir kompl ikasy ondur. Bu sorunun tedasin de kullanılan LASER fotokoagulasyonu (FK) tekniğinin hastalı ğın prognozunu ne ölçüde etkileyebildiğini anlamak, argon- green (514 nm) ve DYE LASER (590-830 run) olmak üzere iki LASER tipi arasında tedavi prognozu açısından fark olup olmadığını araştırmak, DMD tanısı konan bu vakalarda demografik ve etyolojik dağılımı saptamak amacıyla prospektif ancak randomize olmayan kontrollü bir çalışma yapılmıştır. 75 'i erkek 57 'si kadın toplam 87 vakanın 132 gözü çalışma kap samına alınmış ve bunların 41 'ine (% 31) LASER FK tedavisi (20 'sine argon-green, 162sına DYE LASER ve 5 'ine de karışık tedavi) uygulanırken, 91' i (% 89) tedavisiz takip edilmiştir.-48- 132 vakanın 22'si (% 18.6) 45 yaş alrı grupta yer alırken 82'si (% 82.1) ise 80 yaş ve üstünde bulunmuştur. Etyoloji- lerine baktığımızda ise 97 vaka ile (% 73.5) YMD'lar en yüksek orana sahip bulunmuştur. Tedavi edilen ve edilmeyen gözler ortalama 13 ve 15 ay süre ile takip edilmişler ve görsel prognoz olarak DMD'daki SRN'ların LASER ile tedavisinin bu vakalarda- ciddi görme kaybı riskini azalttığının ortalama i yıl süre ile preop görmeyi koruyabildiğimizi daha sonra nüksler nedeniyle görme nin azaldığını gözledik. Tedavi hem argon-green hemde DYE LASER ile başarılı bir şekilde yapılmış fakat görsel sonuçlar açısından argon-green LASER lehine fark bulunmuştur. Takip süreleri dikkate alındığında ise argon-green LASER lehine olan bu fark önemsizleşmektedir. Sonuçta tedavi seçim kriterlerine uygun SRN'ların LASER FK' ile tedavilerinin vizüel prognozu olumlu yönde etkilediği, dalga boyu seçiminin mevcut verilere göre bir önem arzetmedi ği ve tedavi seçim kriterlerine uyan vakaların bu tedavinin önerilmesi gerektiği kanısına varılmıştır. 73