Search

This bachelor thesis deals with the stigmatization of mental disorders in the course of history and today's culture. This is a theoretical work that aims to enlighten, in the first part, how mental disorders were viewed in history and how people were treated. The second part of the thesis deals with today's view of mental disorders in individual cultures and describes the associated stigmatization. The work should shed light on the development of the view of mental disorders and point out the current shortcomings in the consciousness of society.

Bu araştırmanın amacı, pavyon kültürünün aile hayatına etkilerinin pavyonmüdavimleri, pavyon çalışanları ve kadın eşler ile görüşmeler neticesinde ortayakonmasıdır. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmış olup, Ankara ilindeikamet eden 17 katılımcı ile derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilerek verilertoplanmıştır. Bu katılımcılar içerisinde pavyon müdavimleri (5 kişi), işletmeciler (2kişi), kadın eşler (5 kişi), pavyon sanatçısı (1 kişi) ile konsomatrisler (4 kişi)bulunmaktadır. Görüşmelerden elde edilen verilerin analizinde NVivo 12 programıkullanılmıştır. Tümevarımsal teknikle veriler analiz edilerek kodlama ve kategorikgruplandırmalar neticesinde `Pavyon`, `Doğrudan Etkiler` ve `Dolaylı Etkiler`temaları elde edilmiştir.Araştırmada elde edilen genel bulgulara göre pavyon müdavimlerinin aileleriyleyaşadıkları en büyük sorunların `yalan söyleme ve aldatma`, `maddi sorunlar` ve`aileye zaman ayırmama` gibi problemler olduğu ortaya çıkarılmıştır. Özelliklemüdavimlerle ve müdavim eşleriyle yapılan görüşmelerden, bu tarz ailelerde kumagetirme dahil her türlü sorunun yaşandığı analiz edilmiştir. Ayrıca işletmecilerin vepavyon sanatçısının ise özellikle ailelerine zaman ayırma konusunda sıkıntılaryaşadıkları tespit edilmiştir. Eşler arasında süreklilik arz eden sorunlar, pavyonmüdavimlerinin/çalışanlarının çocuklarına çok az vakit ayırmaları ve konsomatrisçocuklarının babasız büyümesi dolayısıyla çocukların ebeveyn eksikliği yaşaması,erkek çocuklarının pavyon müdavimi veya çalışanı olan babalarını örnek almaları(özellikle müdavimleri), pavyon kültürünün çocuklara etkileri arasındadır.Konsomatrislerle yapılan görüşmelere göre ise konsomatrislerin pavyonda çalışmadurumunu ailelerinin çoğunun bildiği fakat parası iyi olduğu için sustukları ve yakınçevrelerinden saklamaya çalıştıkları, konsomatrislerin ailelerinin çoğunun sorunluveya dağılmış aileler olduğu, konsomatrislerin çoğunun maddi olarak ailelerinedestek verdikleri, ortaya çıkarılmıştır. Pavyon çalışanlarının ve müdavimlerinin genelgörüşlerinden, pavyon ortamındaki kişiler arasında sağlıklı bir ilişki veya evliliğingerçekleşmesinin neredeyse imkansız olduğu ve gayri meşru ilişkilerin çoğunluktaolduğu tespit edilmiştir. Bunların dışında, özellikle erkekler arasında kalıplaşmış olankültürel sermayenin gelecek kuşaklara aktarılması dolayısıyla pavyon kültürününailede ve toplumda yeniden üretildiği, lüks yaşamın ve kısa yoldan para kazanmanınyolu olarak görülen konsomatrisliğin son zamanlarda üniversite öğrencileri dahilgenç kadınlar arasında (18 yaşına kadar inmiştir) yaygınlaştığı, ortaya çıkarılanönemli bulgulardır. The purpose of this study is to reveal the effects of pavilion culture on family life asa result of interviews with pavilion goers, pavilion workers and wifes. Qualitativeresearch method was used in the research and data was collected through in-depthinterviews with 17 participants residing in Ankara. These participants includepavilion goers (5 persons), pavilion owners (2 persons), wifes (5 persons), pavilionartist (1 person), and hostess (4 persons). NVivo 12 program was used to analyze thedata obtained from the interviews. After the coding and categorical groupings, thethemes of `Pavilion`, `Direct Effects` and `Indirect Effects` were obtained byanalyzing the data with inductive technique.According to the general findings obtained in the study, it was revealed that thebiggest problems that pavilion goers had with their families were problems such as`lying and cheating`, `economic problems` and `not allocating time for the family`.According to the interviews made especially with the goers and wifes, it wasanalyzed that all kinds of problems, including bringing to the second wife, occur insuch families. In addition, it was revealed that the pavilion owners and the pavilionartist had difficulties especially in allocating time to their families. Continuousproblems between spouses, due to the fact that the pavilion goers / workers spendlittle time with their children and the children of the hostess grow up without afather, the children have a lack of parents, boys take as a role model their fathers whoare pavilion goers or workers (especially goers) are among the effects of the pavilionculture on the children. According to the interviews with the hostesses, it wasrevealed that the their families knew that hostesses were working in the pavilion, butthey were silent because they had good money, they tried to hide from the peoplearound them, that the hostesses supported their families with the money they earnedin the pavilion. From the general views of the workers and goers of the pavilion, ithas been demonstrated that a healthy relationship or marriage between the people inthe pavilion environment is almost impossible and illegitimate relationships are inthe majority. Apart from these, it is important findings that the pavilion culture isreproduced in the family and society due to the transfer to the next generations ofcultural capital, which was stereotyped among men, that hostess, which is seen as theway of luxury life and make money shortcut, has become widespread recently amongyoung women (until the age of 18) including university students. 250

Amaç: Bu araştırmanın amacı psikiyatri kliniğine ilk kez yatan hastalara uygulanan video-resim destekli uyum programının hastaların kaygı ve sosyal damgalanma algılarına etkisini belirlemektir.Materyal ve Metot: Deneysel tipte planlanan araştırma 24.01.2019-02.09.2019 tarihleri arasında Samsun Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi'nin psikiyatri kliniklerine ilk kez yatış yapılan, araştırmanın alınma ve dışlanma kriterlerine uyan 37 kişi (21 kontrol, 16 deney) ile yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak `Tanıtıcı Bilgi Formu`, `Durumluk Kaygı Ölçeği (DKÖ)`, `Psikolojik Yardım Alma Nedeniyle Sosyal Damgalanma Ölçeği (PYANSDÖ)` kullanılmıştır. Her iki gruptaki bireylere klinik hemşiresi tarafından standart bilgilendirme yapıldıktan sonra ön testler uygulanmıştır. Kontrol grubuna hiçbir uygulama yapılmazken, deney grubuna `Video-Resim Destekli Uyum Programı` uygulanmıştır. Kontrol grubunun ön testten 2 saat sonra; deney grubuna ise müdahale sonrası son test ölçümleri yapılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, kikare analizi, independent t testi, paired sample t testi kullanılmıştır.Bulgular: Analiz sonucunda kontrol grubunun DKÖ ve PYANSDÖ ön-test ve son-test puanları arasında anlamlı düzeyde fark bulunmazken (p>0,05); uygulama yapılan deney grubunda ölçeklerin ön-test ve son-test puanları arasında anlamlı düzeyde fark olduğu saptanmıştır (p0.05), a significant difference was determined between the pre-test and post-test scores of the scales in the experimental group (p

El artículo propone el discipulado de las mujeres de Lc 8,1-3 como paradigma de discipulado laical, desde una contextualización de la mujer en el siglo primero. Metodológicamente se realiza una lectura diacrónica que se pregunta por los discípulos que no son discípulos en Lc 8,1-3, a partir de la aproximación al lugar de la mujer y el discipulado en el evangelio de Lucas, la ubicación histórica del discipulado femenino y la desviación social como una propuesta alternativa para el laicado. Como resultado se plantea el lugar de los laicos y su participación en la iglesia actual.

Community Mental Health Centres have been founded as a new service provision method in Turkey which is in transition process from medical model to community based model in the treatment of individuals with severe mental illness and are planned to be the main operative mechanism of the mental health services. The aim of this study is to point out the relation between the internalized stigma and social functioning of the service-users in the Community Mental Health Centre (CMHC), to analyse this relation with respect to psychiatric social work, to address the lacking points if there are any, to suggest solutions for further improvement of the CMHC services and raise awareness regarding the problems that the service-users experience. In the study, quantitative research method has been used. The sample is 105 patients selected through a relevant sampling method from the service-users of Eskişehir State Hospital Community Mental Health Centre. As for the data collection, Personal Information Form, Internalized Stigma of Mental Illness Scale and Social Functioning Scale have been used. The data has been analysed via SPSS 24.0 (Statistical Package for the Social Sciences 24.0) program. In order to address the normal distribution of the scale scores, coefficient kurtosis and coefficient of skewness have been analysed and Kolmogorov-Smirnov test has been conducted. Cronbach's Alpha score has been found, 894 for the Internalized Stigma of Mental Illness Scale. The correlation between Social Functioning and Internalized Stigma of Mental Illness has been analysed through Pearson Correlation Test while the impact of Social Functioning on the Internalized Stigma of Mental Illness has been investigated through linear regression.The difference between the Social Functioning and Internalized Stigma of Mental Illness depending on the personal information has been demonstrated via independent groups T test in dichotomous variables and one-way ANOVA test in K group variables ( k>2). In case of difference in ANOVA test, Tukey test has been used to compare. The result of the study indicates that the average score of Internalized Stigma of Mental Illness Scale is 61,78±15,79 and the average score of Social Functioning Scale is 122,38±21,80. According to this findings, the score of Internalized Stigma of Mental Illness Scale is higher than expected while the score of Social Functioning Scale is at the expected level. It is also found out that there is a correlation between the social functioning of the severe mental patients receiving services from the CMHC and the internalized stigma and social functioning and internalized stigma have negative impact on one another. Besides, it has been found out that Internalized Stigma and Social Functioning are effected by the diagnosis patients receive and their employment status as well as the family history with mental illnesses. Another finding is that the women are of higher level of social functioning. Lastly, it has been found out that the other demographic variables have no effect on the Internalized Stigma and Social Functioning. In line with the findings of the study, some solutions have been suggested such as case management in order to diminish the internalized stigma and boost social functioning at CMHC, the increase in the role of the family in treatment, and the increase in the number of the protected workplaces. KABUL VE ONAY i YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI ii ETİK BEYAN iii TEŞEKKÜR iv ÖZET v ABSTRACT vii İÇİNDEKİLER ix KISALTMALAR DİZİNİ xiii TABLOLAR DİZİNİ xv ŞEKİLLER DİZİNİ xvii ÖNSÖZ xviii GİRİŞ 1 1. KURAMSAL ÇERÇEVE 5 1.1. RUH SAĞLIĞI KAVRAMI 5 1.1.1. Ruh Sağlığını Etkileyen Etmenler 6 1.1.2. Ciddi Ruhsal Hastalıklar 8 1.1.2.1. Şizofreni 10 1.1.2.2. Bipolar Bozukluk 12 1.1.2.3. Şizoaffektif Bozukluk 14 1.1.3. Damgalanma 16 1.1.4. İçselleştirilmiş Damgalanma 20 1.1.5. Yeti Yitimi 22 1.1.6. Sosyal İşlevsellik 23 1.1.7. Döner Kapı Fenomeni 25 1.2. RUHSAL HASTALIKLARDA SAĞALTIMIN TARİHSEL SÜRECİ 26 1.3. RUHSAL HASTALIKLARIN SAĞALTIMINDA HİZMET SUNUŞ MODELLERİ 28 1.3.1. Hastane Temelli Model 29 1.3.2. Toplum Temelli Model 30 1.3.3. Toplum-Hastane Denge Modeli (Dengeli Bakım Modeli) 33 1.4. TOPLUM RUH SAĞLIĞI MERKEZLERİ 34 1.4.1. Toplum Ruh Sağlığı Merkezi Personelinin Görev ve Sorumlulukları 37 1.5. RUH SAĞLIĞI HİZMETLERİNDE AVRUPA’DAKİ DURUM 39 1.5.1. İtalya 40 1.5.2. İngiltere 42 1.6. RUH SAĞLIĞI ALANINDA SOSYAL HİZMET 45 1.7. ARAŞTIRMANIN PROBLEMİ 52 1.8. ARAŞTIRMANIN AMACI 53 1.9. ARAŞTIRMANIN ÖNEMİ 54 1.10. ARAŞTIRMANIN VARSAYIMLARI 54 1.11. ARAŞTIRMANIN SINIRLILIKLARI 55 1.12. TANIMLAR 55 2. ARAŞTIRMANIN YÖNTEMİ 57 2.1. ARAŞTIRMANIN MODELİ 57 2.2. ARAŞTIRMANIN EVREN VE ÖRNEKLEMİ 58 2.3. ARAŞTIRMANIN VERİ TOPLAMA TEKNİĞİ 59 2.4. ARAŞTIRMANIN VERİ TOPLAMA ARAÇLARI 59 2.4.1. Kişisel Bilgi Formu 59 2.4.2. Ruhsal Hastalıklarda İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği (RHİDÖ) 59 2.4.3. Sosyal İşlevsellik Ölçeği 60 2.5. VERİLERİN TOPLANMASI, İŞLENMESİ VE ÇÖZÜMLENMESİ 62 2.6. SÜRE VE OLANAKLAR 64 3. BULGULAR VE TARTIŞMA 65 3.1. KATILIMCILARIN SOSYODEMOGRAFİK BİLGİLERİNİN TANIMLAYICI İSTATİSTİKLERİNE İLİŞKİN BULGULAR 65 3.2. SOSYAL İŞLEVSELLİK VE RUHSAL HASTALIKLARIN İÇSELLEŞTİRİLMİŞ DAMGALANMASI ÖLÇEKLERİNE AİT BULGULAR 78 3.3. BAZI SOSYODEMOGRAFİK BİLGİLERİN RUHSAL HASTALIKLARIN İÇSELLEŞTİRİLMİŞ DAMGALANMASI ÖLÇEĞİ VE SOSYAL İŞLEVSELLİK ÖLÇEĞİ ÜZERİNDEKİ ETKİSİNE DAİR BULGULAR 88 4. SONUÇ VE ÖNERİLER 123 4.1. SONUÇ 123 4.1.1. TRSM Hizmet Alanlarının Sosyodemografik Özelliklerine İlişkin Sonuçlar 123 4.1.2. TRSM Hizmet Alanlarının İçselleştirilmiş Damgalanma ve Sosyal İşlevsellikleri Arasındaki İlişkiye Dair Sonuçlar 125 4.1.3. Bazı Sosyodemografik Değişkenlerle Sosyal İşlevsellik ve İçselleştirilmiş Damgalanma Arasındaki İlişkiye Dair Sonuçlar 126 4.2. ÖNERİLER 130 KAYNAKLAR 135 EKLER 154 EK-1 Kişisel Bilgi Formu 154 EK-2 Ruhsal Hastalıkların İçselleştirilmiş Damgalanması Ölçeği (RHİDÖ) 155 EK-3 Sosyal İşlevsellik Ölçeği (SİÖ) 157 EK-4 Aydınlatılmış Onam Formu 165 EK-5 Hacettepe Üniversitesi Etik Kurul İzni 167 EK-6 Bilimsel Araştırma İzni 168 EK-7 Sosyal İşlevsellik Ölçeği Kullanım İzni 169 EK-8 Ruhsal Hastalıkların İçselleştirilmiş Damgalanması Ölçeği Kullanım İzni 170 EK-9 Orijinallik Raporu 171 Ciddi ruhsal hastalığı olan bireylerin tedavilerinde medikal modelden toplum temelli modele geçiş sürecinde olan ülkemizde yeni bir hizmet sunum şekli olarak Toplum Ruh Sağlığı Merkezleri kurulmuş ve bu merkezlerin ruh sağlığı hizmetlerinin temel yürütücü mekanizması olması planlanmıştır. Bu araştırmanın amacı Toplum Ruh Sağlığı Merkezinden (TRSM) hizmet alanların içselleştirilmiş damgalanma ve sosyal işlevsellikleri arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmak, bu ilişkinin psikiyatrik sosyal hizmet bakış açısı ile incelenerek mevcut hizmetlerin –varsa- eksik yönlerine dikkat çekmek, TRSM hizmetlerinin geliştirilmesi için çözüm önerileri sunmak ve hizmet alanların yaşadıkları sorunlar hakkında farkındalık yaratılmasıdır. Araştırmada nicel araştırma tasarımı kullanılmıştır. Araştırma örneklemi, Eskişehir Devlet Hastanesi Toplum Ruh Sağlığı Merkezinden hizmet alan ve uygun örnekleme yöntemiyle seçilen 105 hastadan oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, Ruhsal Hastalıklarda İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği (RHİDÖ) ve Sosyal İşlevsellik Ölçeği (SİÖ) kullanılmıştır. Elde edilen veriler SPSS 24.0 (Statistical Package for the Social Sciences 24.0) programı ile analiz edilmiştir. Çalışmada ölçek puanlarının normal dağılıma uygunluğunun belirlenmesi için basıklık ve çarpıklık katsayıları incelenmiş ve Kolmogorov-Smirnov normallik analizi yapılmıştır. RHİDÖ’ye ait Cronbach's Alpha puanı ,894 olarak bulunmuştur. Sosyal İşlevsellik ile Ruhsal Hastalıkların İçselleştirilmiş Damgalanması arasında ilişki Pearson korelasyon testi ile analiz edilirken Sosyal İşlevselliğin Ruhsal Hastalıkların İçselleştirilmiş Damgalanması üzerindeki etkisi lineer regresyon ile analiz edilmiştir. Çalışmada bununla birlikte Sosyal İşlevsellik ile Ruhsal Hastalıkların İçselleştirilmiş Damgalanmasının kişisel bilgilere göre farklılık gösterme durumu iki gruplu değişkenlerde bağımsız gruplar t testi, k gruplu değişkenlerde (k>2) tek yönlü ANOVA testi ile analiz edilmiştir. ANOVA testinde fark çıkması durumunda ikili karşılaştırmaya bakmak için Tukey testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, RHİDÖ puan ortalaması 61,78±15,79, SİÖ puan ortalaması 122,38±21,80 olarak bulunmuştur. Buna göre RHİDÖ puanı beklenenden yüksek, SİÖ puanı beklenen seviyede çıkmıştır. TRSM’den hizmet alanlarda sosyal işlevselliğin içselleştirilmiş damgalanmayla ilişkili olduğu, sosyal işlevsellik ve içselleştirilmiş damgalanmanın birbirini negatif yönlü etkilediği bulunmuştur. Ayrıca içselleştirilmiş damgalanma ve sosyal işlevselliğin hastaların aldıkları tanı ve çalışma durumlarından etkilendiği, sosyal işlevselliğin kadınlarda daha yüksek olduğu ve içselleştirilmiş damgalanmanın ailede ruhsal hastalık geçmişi olmasından etkilendiği, diğer sosyodemografik değişkenlerin içselleştirilmiş damgalanma ve sosyal işlevselliği etkilemediği sonucuna ulaşılmıştır. Araştırma sonuçları doğrultusunda TRSM’lerde içselleştirilmiş damgalanmayı azaltmak ve sosyal işlevselliği artırmak için vaka yöneticiliği, ailenin tedavideki etkinliğinin artırılması, korumalı işyerlerinin yaygınlaştırılması gibi birtakım önerilerde bulunulmuştur.

ÖZETToplum Ruh Sağlığı Merkezine Kayıtlı Olan Hastaların İçselleştirilmiş Damgalanma ve İyileşme Düzeylerinin İncelenmesiAmaç: Araştırma, Toplum Ruh Sağlığı Merkezi'ne kayıtlı olan hastaların içselleştirilmiş damgalanma ve iyileşme düzeylerinin incelenmesi amacıyla yapıldı.Materyal ve Metot: Araştırma tanımlayıcı niteliktedir. Araştırmanın evrenini Elazığ Toplum Ruh Sağlığı Merkezi'ne kayıtlı 457 psikiyatri hastası oluşturmaktadır. Örneklem hacmini belirlemek için ise priori (öncül) güç analizi yapılmıştır. Yapılan güç analizinde 0.05 anlamlılık düzeyinde %95 güven aralığında %80 güce ulaşmak için en az 85 bireye ulaşılması gerektiği belirlenmiştir. Fakat eldeki imkânlar göz önüne alınarak araştırma verileri, Elazığ Toplum Ruh Sağlığı Merkezi'nde 01.08.2018 – 07.09.2018 tarihleri arasında 230 hasta ile tamamlanmıştır. Çalışma tamamlandıktan sonra yapılan post hoc (deneysel) güç analizinde çalışmanın gücünün 0.99 olduğu belirlenmiştir. Bu değerler örneklem hacminin yeterli olduğuna işaret etmektedir. Verilerin toplanmasında `Sosyo-Demografik Bilgi Formu, Ruhsal Hastalıklarda İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği (RHİDÖ) ve Maryland Ciddi Ruhsal Hastalığı Olan Bireylerin İyileşmelerini Değerlendirme Ölçeği (MİDÖ)` olmak üzere 3 adet form kullanıldı. Verilerin analizinde sayılar, yüzdelikler, en az ve en çok değerler ile ortalama ve standart sapmaların yanı sıra Cronbach alpha katsayısı, Pearson Korelasyon analizi kullanıldı.Bulgular: Araştırma bulgularına göre hastaların içselleştirilmiş damgalanma toplam puan ortalaması 69.29±12.53 olarak belirlendi. RHİDÖ'nin en fazla etkilenen alt boyutu kalıp yargıların onaylanması, en az etkilenen alt boyutu ise algılanan ayrımcılık olarak bulundu. MİDÖ toplam puan ortalaması ise 81.64±17.87olarak belirlendi. RHİDÖ ve MİDÖ arasındaki ilişki incelendiğinde; toplam ölçek puanları arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki olduğu belirlendi (p

Amaç: Tip 1 Diyabet Damgalama Değerlendirme Ölçeği (Tip 1- DDDÖ)'nin Türkçe geçerlilik ve güvenirliğini yapmaktır.Yöntem: Metodolojik tipte tasarlanan çalışma, Temmuz 2018 – Mayıs 2019 tarihleri arasında bir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Endokrinoloji, Dâhiliye-1 ve Dâhiliye-2 Polikliniklerine başvuran Tip 1 diyabet tanısı olan 147 birey ile yürütülmüştür. Örneklem dışında olan Tip 1 diyabet tanısı olan 10 birey ile pilot çalışma, örnekleme dâhil olan 30 birey ile 2-4 hafta sonra tekrar test uygulaması yapılmıştır. Veriler Tanıtıcı Bilgi Formu ve Tip 1 Diyabet Damgalama Değerlendirme Ölçeği ile toplanmıştır. Verilerin analizinde SPSS 22 ve Mplus Version 7.4 kullanılmıştır. Ölçeğin geçerlilik değerlendirmesinde; dil geçerliliği (grup-geri çeviri yöntemi), kapsam geçerliliği (Polit&Beck tekniği), yapı geçerliliği (faktör analizi ve bilinen grup karşılaştırması), yüzey geçerliliği ve görünüm geçerliliği (pilot çalışma); güvenirlik değerlendirmesinde; değişmezlik (test-tekrar test güvenirliği) ve iç tutarlılık (Cronbach Alpha Güvenirlik katsayısı ve madde toplam korelasyonu) analizleri yapılmıştır. Bulgular: Tip 1-DDDÖ'nin geçerlilik ve güvenirliğinde; kapsam geçerlilik değerlendirmesinde ölçek maddelerinin %94,7'sinin madde kapsam geçerlilik indekslerinin (M-KGİ) değerlerinin 0,80 ve üzerinde, yapı geçerlilik değerlendirmesinde ölçeğin bilinen grupları ayırabildiği, ölçeğin faktörlenebilir (KMO= 0,86) olduğu, doğrulayıcı faktör analizine göre ölçeğin Türkçe Formunun da üç faktörlü yapıyı doğruladığı ve faktör yüklerinin 0,34 ile 0,87 arasında ve uyum indeks kriterlerine (CFI=0.90, TLI=0.89, RMSEA=0.069, SRMR=0,065, Chi-square/df= 1.706) göre uygun düzeyde olduğu belirlenmiştir., Ölçeğin test -tekrar test güvenirliği değerlendirmesinde toplam ve alt ölçek puanlarının r değerlerinin 0,82 üzerinde, iç tutarlılık değerlendirmesinde ölçek bütünü ve alt boyutları için Cronbach Alpha güvenirlik katsayıları'nın sırasıyla 0.89, 0.81, 0.80, 0.81 olduğu bulunmuştur. Sonuç: Yapılan analizler sonucunda, Tip 1-DDDÖ'nin dil geçerliliği, görünüm geçerliliği, yüzey geçerliliği, kapsam/içerik geçerliliği, yapı geçerliliği, test-tekrar test güvenilirliği, Cronbach alfa iç tutarlılığı olduğu belirlenmiştir. Bu bulgulara göre, Tip 1-DDDÖ'nin Türkçe geçerlilik ve güvenilirliğe sahip olduğu, Türkiye'de Tip 1 diyabet tanısına sahip bireylerin yaşadıkları ve hissettikleri damgalamayı değerlendirmede kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu belirlenmiştir.Anahtar kelimeler: Tip 1 diyabet, Damgalama, Ayrımcılık, Güvenilirlilik, Geçerlilik Aim: The aim of this study was to determine the Turkish validity and reliability of the Type 1 Diabetes Stigma Assessment Scale (Tip 1- DDDÖ).Method: The study which was designed in a methodological type, was conducted in July 2018 - May 2019 with 147 people diagnosed with Type 1 diabetes at a Training and Research Hospital Endocrinology and Internal Medicine 1-2 Polyclinics. Pilot study was conducted with 10 individuals with a diagnosis of Type 1 diabetes outside the sample and 30 individual included in the sampling were re-tested after 2-4 weeks. The data were collected using the Descriptive Information Form and Type 1 Diabetes Stigma Assessment Scale. SPSS 22 and Mplus Version 7.4 were used for data analysis. To determine the validity assessment of the scale; language validity (group-back translation method), content validity (Polit&Beck technique), structural validity (factor analysis and known group comparison), face validity and appearance validity (pilot study); to determine the reliability assessment of the scale stability (test-retest reliability) and internal consistency (Cronbach Alpha reliability coefficient and item-total correlation) analyzes were performed.Findings: In the validity and reliability of Tip 1- DDDO; İn the content validity assessment, 94.7% of the scale items were found to have an item validity index (I- CVI) 0.80 and above, in the construct validity assessment, the scale can factorable (KMO = 0.86) and it was determined that the scale was able to separate known groups, according to the confirmatory factor analysis, the Turkish version of the scale also confirmed the three-factor structure and the factor loadings were between 0.34 and 0.87, and the goodness of fit indices criteria according to the appropriate level (CFI = 0.90, TLI = 0.89, RMSEA = 0.069, SRMR = 0.065, Chi-square / df = 1.706). In the test-retest reliability evaluation of the scale, total and subscale scores were found to be 0.82 above r values, in the internal consistency assessment, the Cronbach's alpha reliability coefficients for the whole scale and its sub-dimensions were found respectively to be 0.89, 0.81, 0.80, 0.81.Conclusion: As a result of the analyzes, it was determined that Tip 1- DDDÖ had language validity, face validity, content validity, structural validity, test-retest reliability and Cronbach alpha internal consistency. According to these findings, Type 1-DDSS was found to have validity and reliability in Turkish. It has been indicated to be valid and reliability measuring tool to be can used in assessing the stigmatization experienced and felt by individuals with type 1 diabetes in Turkey.Key Words: Type 1 diabetes, Stigma, Discrimination, Reliability, Validity. 120

This study was planned to investigate the work-related experiences and perspectives on work of individuals with disabilities in Turkey with a special focus on discrimination and non-discrimination-based inequality theories. A total of 300 individual were included. The participants were subjected to Work Qualities Questionnaire, Preferences on Work Qualities Questionnaire, Management Behaviors Index and Employee Behaviors Index all of which collects data about the inequalities in workplace. The difference between assessment scores were calculated and used to determine if the inequalities were discrimination based or non-discrimination based. It was found that; individuals with disabilities were experiencing discrimination-based inequalities (p0.05) about; work security, promotion opportunities, on-work-cooperation and salary. Non-discrimination based factors were effective in individuals with Visual and Multiple disabilities, discrimination-based factors were effective in individuals with Cognitive and Emotional disabilities. For individuals with Orthopedic/Physical disabilities and chronic diseases, a mix of both factors was effective. It was concluded that the inequalities at work cannot be explained only with discrimination. Therefore, it was proposed to integrate Occupational Therapists who are well-equipped both theoretically and practically about person-environment-activity relationship into the rehabilitation and law-making processes in order to take personal factors, namely non-discrimination elements into consideration as well as the discrimination elements such as environmental factors within said processes. This study was planned to investigate the work-related experiences and perspectives on work of individuals with disabilities in Turkey with a special focus on discrimination and non-discrimination-based inequality theories. A total of 300 individual were included. The participants were subjected to Work Qualities Questionnaire, Preferences on Work Qualities Questionnaire, Management Behaviors Index and Employee Behaviors Index all of which collects data about the inequalities in workplace. The difference between assessment scores were calculated and used to determine if the inequalities were discrimination based or non-discrimination based. It was found that; individuals with disabilities were experiencing discrimination-based inequalities (p0.05) about; work security, promotion opportunities, on-work-cooperation and salary. Non-discrimination based factors were effective in individuals with Visual and Multiple disabilities, discrimination-based factors were effective in individuals with Cognitive and Emotional disabilities. For individuals with Orthopedic/Physical disabilities and chronic diseases, a mix of both factors was effective. It was concluded that the inequalities at work cannot be explained only with discrimination. Therefore, it was proposed to integrate Occupational Therapists who are well-equipped both theoretically and practically about person-environment-activity relationship into the rehabilitation and law-making processes in order to take personal factors, namely non-discrimination elements into consideration as well as the discrimination elements such as environmental factors within said processes. ONAY SAYFASI YAYIMLAMA ve FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI ETİK BEYANI TEŞEKKÜR ÖZET ABSTRACT İÇİNDEKİLER SİMGELER ve KISALTMALAR TABLOLAR 1. GİRİŞ 2. GENEL BİLGİLER 2.1. Çalışma ve İş 2.1.1. Çalışmanın Tarihçesi 2.1.2. “Bireysel” Bir Kavram Olarak İş – Kişisel Etki 2.1.3. “Sosyal” Bir Kavram Olarak İş – Toplumsal Etki 2.1.4. Günümüzde Çalışma ve İşsizlik 2.2. İş Türleri 2.2.1. Ücretli İş 2.2.2. Ücretsiz İş 2.2.3. Gizli İş 2.2.4. Korumalı İş 2.3. Engellilik ve İstihdam 2.3.1. Engelli Bireyler için Çalışmanın Önemi 2.3.2. Engelli Bireylerin İstihdam Oranları 2.3.3. Yasal Düzenlemeler 2.3.4. Mesleki Rehabilitasyon 2.4. Çalışma Hayatında Engellilik 2.4.1. Eşitsizlik ve İş Memnuniyeti 2.4.2. Ayrımcılığa Dayalı Olan ve Olmayan Teoriler 3. GEREÇ ve YÖNTEM 3.1. Bireyler 3.1.1. Örneklem Büyüklüğü 3.2. Yöntem 3.2.1. Verilerin Toplanması 3.3. Değerlendirme Araçları 3.3.1. Sosyodemografik Bilgiler 3.3.2. Veri Toplama Anketleri 3.3.3. İşe Ait Özelliklerin Değerlendirilmesi 3.3.4. İşin Özelliklerine Yönelik Tercihlerin Değerlendirilmesi 3.3.5. Yönetim ve Çalışan Tutumlarının Değerlendirilmesi 3.4. İstatistiksel Analiz 4. BULGULAR 4.1. Kişisel Faktörler Hakkında Bulgular 4.2. Ayrımcılığa Dayalı Olan ve Olmayan Teoriler Hakkında Bulgular 4.2.1. Yönetim ve Çalışan Tutumları Hakkında Bulgular 4.2.2. İşe Ait Özellikler ve İşin Özelliklerine Yönelik Tercihler Hakkında Bulgular 4.2.3. Engel Tipine Göre Göre Bulgular 4.2.4. Engel Oranına Göre Bulgular 5. TARTIŞMA 6. SONUÇLAR ve ÖNERİLER 7. KAYNAKLAR 8. EKLER EK 1. Tez Çalışması için Etik Kurul Onayı EK 2. Orijinallik Raporu EK 3. Dijital Makbuz EK 4. Aydınlatılmış Onam Formu EK 5. Demografik Bilgi Formu EK 6. Veri Toplama Anketlerinden Örnek Sorular EK 7. Araştırmacılar ile Lisa Schur arasındaki yazışma 9. ÖZGEÇMİŞ ONAY SAYFASI YAYIMLAMA ve FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI ETİK BEYANI TEŞEKKÜR ÖZET ABSTRACT İÇİNDEKİLER SİMGELER ve KISALTMALAR TABLOLAR 1. GİRİŞ 2. GENEL BİLGİLER 2.1. Çalışma ve İş 2.1.1. Çalışmanın Tarihçesi 2.1.2. “Bireysel” Bir Kavram Olarak İş – Kişisel Etki 2.1.3. “Sosyal” Bir Kavram Olarak İş – Toplumsal Etki 2.1.4. Günümüzde Çalışma ve İşsizlik 2.2. İş Türleri 2.2.1. Ücretli İş 2.2.2. Ücretsiz İş 2.2.3. Gizli İş 2.2.4. Korumalı İş 2.3. Engellilik ve İstihdam 2.3.1. Engelli Bireyler için Çalışmanın Önemi 2.3.2. Engelli Bireylerin İstihdam Oranları 2.3.3. Yasal Düzenlemeler 2.3.4. Mesleki Rehabilitasyon 2.4. Çalışma Hayatında Engellilik 2.4.1. Eşitsizlik ve İş Memnuniyeti 2.4.2. Ayrımcılığa Dayalı Olan ve Olmayan Teoriler 3. GEREÇ ve YÖNTEM 3.1. Bireyler 3.1.1. Örneklem Büyüklüğü 3.2. Yöntem 3.2.1. Verilerin Toplanması 3.3. Değerlendirme Araçları 3.3.1. Sosyodemografik Bilgiler 3.3.2. Veri Toplama Anketleri 3.3.3. İşe Ait Özelliklerin Değerlendirilmesi 3.3.4. İşin Özelliklerine Yönelik Tercihlerin Değerlendirilmesi 3.3.5. Yönetim ve Çalışan Tutumlarının Değerlendirilmesi 3.4. İstatistiksel Analiz 4. BULGULAR 4.1. Kişisel Faktörler Hakkında Bulgular 4.2. Ayrımcılığa Dayalı Olan ve Olmayan Teoriler Hakkında Bulgular 4.2.1. Yönetim ve Çalışan Tutumları Hakkında Bulgular 4.2.2. İşe Ait Özellikler ve İşin Özelliklerine Yönelik Tercihler Hakkında Bulgular 4.2.3. Engel Tipine Göre Göre Bulgular 4.2.4. Engel Oranına Göre Bulgular 5. TARTIŞMA 6. SONUÇLAR ve ÖNERİLER 7. KAYNAKLAR 8. EKLER EK 1. Tez Çalışması için Etik Kurul Onayı EK 2. Orijinallik Raporu EK 3. Dijital Makbuz EK 4. Aydınlatılmış Onam Formu EK 5. Demografik Bilgi Formu EK 6. Veri Toplama Anketlerinden Örnek Sorular EK 7. Araştırmacılar ile Lisa Schur arasındaki yazışma 9. ÖZGEÇMİŞ Bu çalışma, Türkiye’de engelli bireylerin çalışma deneyimleri ve çalışmaya bakış açılarının, ayrımcılığa dayanan veya ayrımcılığa dayalı olmayan eşitsizlik teorileri dikkate alınarak incelenmesi amacıyla planlandı. Çalışmaya toplam 300 birey dahil edildi. Bireylere, çalışma hayatında yaşadıkları eşitsizliklerin sorgulandığı İşe Ait Özellikler Anketi, İşin Özelliklerine Yönelik Tercihler Anketi, Yönetim Tutumları Endeksi ve Çalışan Tutumları Endeksi uygulandı ve değerlendirme skorları arasındaki farklar test edilerek katılımcıların yaşadıkları eşitsizliklerin ayrımcılık temelli olup olmadığı hakkında incelemeler yapıldı. Engelli bireylerin hem genel anlamda yönetim tutumları açısından hem de esnek çalışma saatleri, kararlara katılım, gelişmelerden haberdar olma, kişi iş uyumu, kişisel gelişim olanakları ve hizmet içi eğitim ile donanımını geliştirme fırsatları açısından karşılaştıkları eşitsizliklerin baskın olarak ayrımcılık temelli olduğu (p0,05) tespit edildi. Çoklu ve Görme engellerine sahip bireylerde daha baskın olarak ayrımcılığa dayalı olmayan faktörlerden etkiliydi, zihinsel ve ruhsal engele sahip bireylerde ayrımcılığa dayalı faktörler daha baskın gelmekte ve ortopedik/fiziksel engele ve süreğen hastalığa sahip bireylerde her iki faktörün birleşimi söz konusuydu. Bulgulara göre, çalışma hayatındaki eşitsizlikler yalnızca ayrımcılık ile açıklanamamaktadır. Çevresel bir faktör olan ayrımcılığın yanı sıra, ayrımcılığa dayalı olmayan, yani kişisel faktörlerinde de rehabilitasyon ve yasa yapımı süreçlerinde incelenmesi amacı ile kişi-çevre-aktivite ilişkisi hakkında teorik ve pratik donanıma sahip Ergoterapistlerin bu süreçlere dahil olması önerilmiştir. Bu çalışma, Türkiye’de engelli bireylerin çalışma deneyimleri ve çalışmaya bakış açılarının, ayrımcılığa dayanan veya ayrımcılığa dayalı olmayan eşitsizlik teorileri dikkate alınarak incelenmesi amacıyla planlandı. Çalışmaya toplam 300 birey dahil edildi. Bireylere, çalışma hayatında yaşadıkları eşitsizliklerin sorgulandığı İşe Ait Özellikler Anketi, İşin Özelliklerine Yönelik Tercihler Anketi, Yönetim Tutumları Endeksi ve Çalışan Tutumları Endeksi uygulandı ve değerlendirme skorları arasındaki farklar test edilerek katılımcıların yaşadıkları eşitsizliklerin ayrımcılık temelli olup olmadığı hakkında incelemeler yapıldı. Engelli bireylerin hem genel anlamda yönetim tutumları açısından hem de esnek çalışma saatleri, kararlara katılım, gelişmelerden haberdar olma, kişi iş uyumu, kişisel gelişim olanakları ve hizmet içi eğitim ile donanımını geliştirme fırsatları açısından karşılaştıkları eşitsizliklerin baskın olarak ayrımcılık temelli olduğu (p0,05) tespit edildi. Çoklu ve Görme engellerine sahip bireylerde daha baskın olarak ayrımcılığa dayalı olmayan faktörlerden etkiliydi, zihinsel ve ruhsal engele sahip bireylerde ayrımcılığa dayalı faktörler daha baskın gelmekte ve ortopedik/fiziksel engele ve süreğen hastalığa sahip bireylerde her iki faktörün birleşimi söz konusuydu. Bulgulara göre, çalışma hayatındaki eşitsizlikler yalnızca ayrımcılık ile açıklanamamaktadır. Çevresel bir faktör olan ayrımcılığın yanı sıra, ayrımcılığa dayalı olmayan, yani kişisel faktörlerinde de rehabilitasyon ve yasa yapımı süreçlerinde incelenmesi amacı ile kişi-çevre-aktivite ilişkisi hakkında teorik ve pratik donanıma sahip Ergoterapistlerin bu süreçlere dahil olması önerilmiştir.

Amaç:Bu çalışmada şizofreni ya da şizoaffektif bozukluğu olan hastaların aile üyelerinin yaşadığı yük ile kendini damgalama ve diğer etmenler arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlandı.Yöntem:DSM-V tanı ölçütlerine göre şizofreni veya şizoaffektif bozukluk tanısı alan hastaların kendilerine bakmakla yükümlü olan yakınlarından (beraber yaşayan anne, baba, kardeş, akraba) oluşan 102 kişi çalışmaya dahil edildi. Onam veren hasta yakınlarına öncelikle nüfus bilgi formu, Kendini Damgalama Ölçeği- Aile (KDÖ-A), Zarit Aile Yük Ölçeği (ZAYÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve klinisyen tarafından hastalara Klinik Genel İzlenim-Şiddet (KGİ-Ş) ve İşlevselliğin Genel Değerlendirilmesi (İGD) uygulandı.Verilertanımlayıcı istatistiksel yöntemler, Spearman korelasyon analizi, Mann-Whitney U testi ve Linear Regresyon analizi ile değerlendirildi. Bulgular:Hastaların %67'si erkek, yaş ortalaması 35±8 ve eğitim ortalaması 11±3 yıl idi. %74'ü bekâr, %68'i işsiz ve %73'ü anne-babası ile yaşayan hastalardan oluştu. Hasta yakınlarının %52'si kadın, yaş ortalaması 52±13 ve eğitim ortalaması 9±4 yıl idi. %35'i baba olmasına rağmen, kadın bakım verenler çoğunluktaydı. Çalışmamızda hasta yakınlarının ZAYÖ ölçeğinden ortalama 41±14 puan aldığı görüldü. Hasta yakınlarında orta-şiddetli düzeyde yük algıladıkları görüldü. Hastaların nüfus verilerinden yalnızca özkıyım girişimi ile ZAYÖ arasında anlamlı ilişki bulundu. Hastanede yatış sayısı ile ZAYÖ arasında pozitif bir bağıntı vardı.ZAYÖ ile BDÖ, KDÖ-A arasında düşük düzeyde pozitif bir ilişki bulundu. İkili karşılaştırmalarda ZAYÖ ile ilişkili bulunan değişkenler regresyon analizine alındığında [X2=4,543, df=5, p=0.000, R2=0,191] KDÖ-A toplam puan düzeyinin aile yükü ile daha güçlü ilişki gösterdiği belirlendi. Sonuç: Hasta yakınlarının aile yükünü belirleyen önemli etmenlerden birininde kendini damgalaması olduğu görülmektedir. Kendini damgalama yaşantıları onların sıkıntısını ve yükünü artıran önemli bir açmaz olmaktadır.Anahtar Sözcükler: Şizofreni, Aile Yükü, Kendini Damgalama Objective:The aim of this study was to investigate the relationship between the burden of family members of patients with schizophrenia or schizoaffective disorder and their self-stigma and other factors..Method:A total of 102 patients (relatives, parents, siblings, relatives) who were responsible for taking care of the patients diagnosed with schizophrenia or schizoaffective disorder according to DSM-V criteria were included in the study.Firstly, the sociodemographic information form, Self-Stigma Inventory for Families (SSI-F),Zarit Caregiver Burden Scale (ZCBS), Beck Depression Inventory (BDI), and Clinical Global Impression – Severity of Illness (CGI-SI), and Global Assessment of Functioning (GAF) was assessed. The data were analyzed by using descriptive statistical analysis methods, Spearman's correlation analysis, Mann-Whitney U test and linear regression analysis.Results: 67% of the patients were male, the average age was 35±8 years and the mean education was 11±3 years. 74% were single, 68% were unemployed and 73% were living with their parents. 52% of the patients' relatives were female, the mean age was 52±13 and the average education was 9±4 years. Although 35% of the father, female caregivers were the majority.İt was seen that the relatives of the self stigma an average of 41±14 points.The patients were found to have moderate to severe load. Only a significant relationship was found between suicidal attempts and the patients with ZCBS. There is a positive correlation between the number of hospitalizations and ZCBS.A positive relationship was found between BDI and SSI-F and ZCBS.In the pairwise comparisons, when the variables that were found to be related to ZCBS were subjected to regression analysis [X2 = 4.543, df = 5, p = 0.000, R2 = 0.191], it was found that self stigma had stronger relationships with the family burden. Conclusions:It is seen that the relatives of the patients are stigmatizing themselves in one of the important factors that determine the family burden. Self-stigma experiences become an important dilemma that increases their distress and burden.Keywords:Schizophrenia, Family Burden, Self-stigma 52

Damgalama, alanyazında kişinin saygınlığını yitirmesi, diğer kişiler tarafından eksik ve kusurlu olarak görülmesi, genel anlamda kötülenmesi ve dışlanması olarak tanımlamıştır. Toplum tarafından damgalamaya maruz kalan kişinin bu damgalamayı içselleştirilmesi, içselleştirilmiş damgalanma olarak tanımlanmıştır. Bu çalışmada DEHB tanısı almış çocuk ve ergenlerde içselleştirilmiş damgalanma ile benlik saygısı, umut ve depresyon gibi değişkenler arasındaki ilişkilerin değerlendirilmesi hedeflenmiştir. Bu çalışma iki aşamadan oluşmaktadır. Birinci aşamada Çocuklar ve Ergenler İçin İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği geliştirilmiştir. İkinci aşamada, geliştirilen Çocuklar ve Ergenler İçin İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği, Demografik Bilgi Formu, Coopersmith Benlik Saygısı Ölçeği, Çocuklarda Umut Ölçeği ve Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği değişkenler arasındaki ilişkiyi incelemek için kullanılmıştır. Bu çalışma Türk örneklemde DEHB tanısı almış çocuklarda içselleştirilmiş damgalanmayı inceleyen ilk çalışmalardandır. Tez çalışmasının birinci aşaması kapsamında Çocuklar ve Ergenler İçin İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği geliştirilmiş ve alanyazına kazandırılmıştır. Çocuklar ve Ergenler İçin İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği'nin güvenirlik ve geçerlik katsayısı incelenmiş ve Türkiye'de çocuk ve ergenler üzerinde kullanıma uygun olduğu kanaatine varılmıştır. Tez çalışmasının ikinci aşamasında, geliştirilen Çocuklar ve Ergenler İçin İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği kullanılarak benlik saygısı, umut ve depresyon ile ilişkisi incelenmiştir. Yapılan bu araştırma sonucunda DEHB tanısı almış çocuk ve ergenlerde içselleştirilmiş damgalanmanın benlik saygısı ve umut ile negatif yönde ve anlamlı düzeyde ilişkili olduğu görülmüştür. Buna ek olarak DEHB tanısı almış çocuk ve ergenlerde benlik saygısının umut ile pozitif yönde ve anlamlı düzeyde ilişkili olduğu görülmüştür. Son olarak DEHB tanısı almış çocuk ve ergenlerde umudun depresyon ile negatif yönde ve anlamlı düzeyde ilişkili olduğu bulguları elde edilmiştir. Stigmatization is defined as, the person's loss of dignity, to be seen as defective and the general deterioration and exclusion. The internalization of this social stigma is defined as internalized stigmatization. The aim of this study was to evaluate the relationships between internalized stigmatization and variables such as self-esteem, hope, depression and treatment compliance in children and adolescents diagnosed with ADHD. This research consists of two studies. In the first study, Internalized Stigma Scale for Children and Adolescents was developed. In the second study, Internalized Stigma Scale for Children and Adolescents, Demographic Information Form, Coopersmith Self-Esteem Scale, Children's Hope Scale and Children's Depression Scale were used to understand the relationship between these variables. This study is one of the first studies examining internalized stigmatization in children with ADHD. Within the scope of the first phase of this study, Internalized Stigma Scale for Children and Adolescents has been developed and brought into literature. Internalized Stigma Scale for Children and Adolescents' reliability and validity coefficients have been examined and was concluded to be suitable for use on Turkish children and adolescents. In the second phase of this thesis, the relationship between self-esteem, hope and depression was investigated by using the Internalized Stigma Scale for Children and Adolescents. As a result of this study, internalized stigmatization of children and adolescents diagnosed with ADHD was found to be negatively and significantly related to self-esteem and hope. In addition, self-esteem of children and adolescents diagnosed with ADHD was found to be positively and significantly correlated with hope. Finally, it was found that hope levels of children and adolescents diagnosed with ADHD were negatively correlated with depression. 116

Damgalayan ve damgalanan arasında geçen iletişimin etiyolojisini ve toplum içerisinde yarattığı kültürel ve sosyal çıktıları araştırmak ve açıklamak birçok sosyal bilimin konusu olmuştur. Damgala(n)manın hem sonuçlarından hem de nedenlerinden biri olan benlik saygısının incelenmesi damga fenomenin incelenmesi noktasında önemli bir yere sahip olmuştur. Hem damgalayanların hem de damgalananların benlik saygısı ile olan karşılıklı ilişkilerine yönelik bir takım çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışmalar doğrultusunda damgalama eğilimi yüksek olanların benlik saygılarının düşük olduğuna dair bazı savlar ortaya atılmıştır. Bu çalışma sosyal hizmet bölümünde okuyan lisans öğrencilerinin benlik saygıları ile damgalama eğilimleri arasındaki ilişkiyi tespit etmeyi amaçlamaktadır. Bir vakıf ve bir devlet üniversitesinde toplamda 299 öğrenci ile gerçekleştirilen bu çalışma, nicel araştırma deseninin nedensel karşılaştırma türünden ilişkisel tarama modeli kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak Yaman ve Güngör (2013) tarafından geliştirilmiş damgalama ölçeği, kişisel bilgi formu ve Rosenberg benlik saygısı ölçeği kullanılmıştır.Araştırma sonuçlarına göre, okunulan üniversite ile benlik saygısı arasında ciddi bir ilişki tespit edilemese de damgalama eğilimi toplam puanı ile istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmiştir. Vakıf üniversitesi öğrencilerinin devlet üniversitesi öğrencilere göre daha fazla bir damgalama eğilimi olduğu bulunmuştur. Benzer şekilde, erkek öğrenciler ile kadın öğrenciler arasında benlik saygısında genel literatürde olduğu gibi anlamlı bir ilişkiye rastlanmamıştır ancak damgalama eğiliminde erkeklerin kadınlara göre daha fazla damgaladığı tespit edilmiştir. Damgalama eğilimi ile benlik saygısı arasındaki ilişki Pearson Momenteler Çarpımı Korelasyon Katsayısı kullanılarak incelenmiş ve yapılan analizlere göre, iki değişken arasında küçük pozitif ve istatistiksel olarak anlamsız bir ilişki (r= 0,051, n= 297, p>0,05) olduğu görülmüştür.Anahtar Kelimeler: Damga, Damgala(n)ma, Etiketleme, Sosyal Hizmet, BenlikSaygısı Investigating and explaining the etiology of the relationship between those who stigmatize and those who are stigmatized as well as the cultural and social output created within the society has been the subject of many social sciences. Examination of self-esteem has a sound role in the studies of stigma phenemenon since it is considered both as a cause and result of stigmatization.A number of studies have been carried out on the reciprocal relationships between people who stigmatize and stigmatized individuals. According to the these studies, some arguments have been raised that those with a high tendency to stigmatize have a low self-esteem.The purpose of this study is to determine the relationship between self esteem and stigmatization tendencies of undergraduate students enrolled in social work departments. This study, conducted with a total of 299 students in a foundation and a state university, was carried out using the relational screening model of the causal comparison type of the quantitative research design. Stigmatization scale developed by Yaman and Güngör (2013), personal information form and Rosenberg self esteem scale were used as data collection tool in the study. According to the results of the research, although there is no significant relationship on self-esteem between students who study at governmental and foundation universities, a statistically significant difference was observed in total scores of the stigma scale. Results show that students enrolled in foundation universities have more tendency to stigmatize. There was no significant association between male students and female students as in the general literature on self-esteem. However, results show that men tend to stigmatize more than women. The relationship between stigma tendency and self esteem was examined using the Pearson Product-Moment Correlation Coefficient and it was seen that there was a small positive and statistically insignificant relationship between the two variables.Key Words: Stigma, Stigmatization, Labeling, Deviant, Social Work, Self-Esteem. 116

Bu çalışma, lise öğrencilerinin psikolojik yardım almaya ilişkin tutumlarını ve psikolojik yardım alma nedeniyle kendini damgalama ve sosyal damgalanma algılarının bu tutum üzerindeki rolünü ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı ve ilişki arayıcı tipte olan bu çalışma, 2016-2017 eğitim öğretim yılında İstanbul ilinde bulunan bir Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesinde öğrenim gören 420 öğrenci ile yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak Psikolojik Yardım Almaya İlişkin Tutum Ölçeği Kısa Formu, Psikolojik Yardım Alma Nedeniyle Sosyal Damgalanma Ölçeği, Psikolojik Yardım Aramada Kendini Damgalama Ölçeği, öğrencilerin sosyodemografik bilgileri ve psikolojik yardım alma ile ilgili görüşlerini içeren anket formu kullanılmıştır. Çalışmada elde edilen bulgular değerlendirilirken, istatistiksel analizler için SPSS 22.0 istatistik paket programı kullanılmıştır. Çalışma verileri değerlendirilirken, tanımlayıcı istatistiksel metotların yanı sıra, normal dağılımın incelenmesi için Kolmogorov - Smirnov dağılım testi kullanılmıştır. Dağılım normal olmadığı için, niceliksel veriler karşılaştırılırken nonparametrik testler kullanılmıştır. Kruskal Wallis ve Mann Whitney U testleri gruplar arası farkları anlayarak örnek üzerinde sonuçlara varmak amacıyla uygulanmıştır. Kendini damgalama, sosyal damgalanma ve psikolojik yardım almaya ilişkin tutum arasındaki ilişkilere bakılırken Pearson Korelasyon analizi ve Lineer Regresyon analizi kullanılmıştır. Lise öğrencilerinin psikolojik yardım alma tutumlarında cinsiyet ve yaş değişkenlerinin belirleyici olduğu görülmüştür. Kız öğrencilerin psikolojik yardım alma hakkında görüşleri ve tutumları, erkeklere kıyasla daha olumlu bulunmuştur. 18-19 yaş aralığında olan öğrencilerin görüşleri ve tutumları, 14-15 yaş ve 16-17 yaş grubuna göre daha olumlu olarak tespit edilmiştir. Anne-baba eğitim düzeyi ve çalışma durumu gibi değişkenlerin ise yardım alma tutumu ile ilişkisi bulunmamıştır. Ayrıca psikolojik yardım alma nedeniyle kendini damgalama ve sosyal damgalanmanın, öğrencilerin psikolojik yardım alma tutumlarını olumsuz yönde etkilediği görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Kendini damgalama, sosyal damgalanma, psikolojik yardım alma, ergenlik This research aims to display the role of the self-stigma and social stigmatization fear on high school students' psychological help-seeking attitude. This descriptive and relationship seeking type research has been done with 420 students who have been studying in one of the Vocational and Technical Highschools in Istanbul in 2016-2017 Education and Academic Year. `Attitudes Toward Seeking Psychological Help Scale of Short Form`, `Stigma Scale For Receiving Psychological Help`, `Self Stigma of Seeking Psychological Help Scale` were used as data collection tools. SPSS 22.0 Statistical package programme was used for the statistical analysis. To understand how the data was distributed, Kolmogorov - Smirnov test was performed. Descriptive statistics with measures of central tendency and variability were used to learn more about the distribution. Since the data was not normally distributed, nonparametric inferential statistics was used. Specifically, Kruskal Wallis and Mann Whitney U tests were performed to compare different groups and reach conclusions about the sample. While investigating the relations between self-stigma, social stigmatization and attitude towards psychological help-seeking, Pearson correlation and linear regression analysis were carried out. It was seen that the gender and age differences are decisive in the attitude for the high school students toward psychological help-seeking. It was found that the attitudes and views of female students toward psychological help-seeking are more positive than male students. It was identified that the attitudes and views of students aged between 18-19 are more positive than the students aged 14-15 and 16-17. It was found that the variables like the parents' education level and employment situations have no effects on the attitude. It was also seen that due to the reason of personal stigma and public stigma toward psychological help-seeking, the attitudes of the students for receiving psychological help are negatively affected. Key Words: Self-stigma, social-stigmatization fear, psychological help-seeking, high school students 81

Obsesif kompulsif bozukluk (OKB) kişinin hayatında engel yaratmasına ve oldukça sıkıntı vermesine rağmen profesyonel psikolojik yardım arayışı uzun yıllar ertelenebilmektedir. Bu çalışmada profesyonel yardım arayışı ile ilişkili olabileceği düşünülen semptom şiddeti, girici düşünce içeriği, OKB dışındaki psikolojik semptomlar, algılanan sosyal destek ve içselleştirilmiş damgalanma incelenmiştir. Bu çalışma yaşları 18 ile 59 arasında değişen 328 katılımcı ile yürütülmüştür. Bu katılımcılar OKB Grubu, OKB Belirti Grubu, Kontrol Grubu olmak üzere gruplandırılmıştır. Çalışmada veri toplama aracı olarak Demografik Bilgi Formu, Yale Brown Obsesyon Kompülsiyon Ölçeği Öz- Değerlendirme ve Uzman Değerlendirme Formları, Kısa Semptom Envanteri, Düşünce Eylem Kaynaşması Ölçeği, Profesyonel Psikolojik Yardım Arama Tutumu Ölçeği, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği ve Ruhsal Hastalıkların İçselleştirilmiş Damgalanması Ölçeği kullanılmıştır. Çalışma sonucunda ilk olarak, Yale Brown Obsesyon Kompülsiyon Ölçeği Öz- Değerlendirme Formu'nun psikometrik özellikleri incelenmiş ve ölçeğin OKB'nin şiddetini değerlendirmede güvenilir ve geçerli olduğu ortaya konmuştur. Ayrıca çalışmada, hiç yardım almamış olan OKB Belirti Grubu'nun OKB tanısı olan bireylerle benzer düzey ve içerikte içselleştirilmiş damgalanmaya ve yardım arama tutumuna sahip olduğu bulunmuştur. OKB hastalarının yaşadığı semptom şiddeti ve OKB dışındaki psikolojik semptomlar arttıkça, özel birinden ve arkadaştan algılanan sosyal destek azaldıkça içselleştirilmiş damgalanma artmaktadır. Son olarak, OKB dışındaki psikolojik semptomlar, obsesif düşünceye sahip olmanın istenmeyen durumu gerçekleştireceğine yönelik inanç, ruhsal bir hastalık sebebiyle içe çekilme, algılanan ayrımcılık ve kalıp yargıların onaylanmasının artması olumsuz yardım arama tutumu ile ilişkili iken; aileden ve arkadaştan algılanan sosyal desteğin artmasının olumlu yardım arama tutumu ile ilişkili olduğu gözlenmiştir. Bu bulgular literatür kapsamında tartışılmış, klinik uygulamalar açısından katkısı ve ileride yapılabilecek çalışmalar için öneriler de bulunulmuştur., Although Obsessive-Compulsive Disorder (OCD) leads significant impairments in person's life; professional psychological help seek can be postponed for many years. In this study, symptom intensity, importance of intrusive thought, psychological symptoms outside of OCD, perceived social support and internalized stigma that are thought be associated with professional help seeking were examined. This study was conducted with 328 participants aged between 18 and 59. These participants were categorized as OCD Group, OCD Symptom Group and Control Group. In data collection, Demographic Information Form, Yale Brown Obsessive Compulsive Scale Self Rated Form and Clinician Rated Form, Short Symptom Inventory, Thought Action Fusion Scale, Professional Psychological Help Seeking Attitude Inventory, Professional Psychological Help Seeking Attitude Scale, Multidimensional Scale of Perceived Social Support and Internalized Stigma of Mental Illness-Scale were used. Firstly, psychometric properties of Yale Brown Obsessive Compulsive Scale Self Report Form were examined; and the results revealed that this scale is a reliable and valid tool to measure OCD intensity. Secondly OCD Symptom Group and OCD Group had similar degree and pattern in internalized stigma and help seeking attitudes. The findings also revealed that internalized stigma in OCD patients increased as symptom intensity and additionally psychological symptoms outside of OCD increased and perceived social support from a significant person or a friend decreased. Lastly, increase psychological symptoms outside of OCD, the belief that having obsessive thought causes the unwanted situation and internalized stigma were associated with negative help seeking. On the other hand, increase in social support from family and friends were associated with positive help seeking attitude. These findings were discussed in the light of literature; suggestions for future studies and limitations were also provided.

İki Uçlu Bozukluk (İUB) yineleyici dönemlerle seyreden ve sürekli tedavi gerektiren kronik bir hastalıktır. Hasta yakınları, hastanın iş, aile ve sosyal yaşamındaki bozulmalardan dolayı damgalamaktadır. Damgalanma hissi hastaların yaşadığı ciddi problemlerdendir. Bu çalışma Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Duygudurum Bozuklukları Birimi'ne başvuran İUB tanısı almış remisyon dönemindeki hastaların içselleştirilmiş damgalanma ile hasta yakınlarının damgalama düzeyleri arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Gaziantep Üniversitesi Şahinbey Araştırma ve Uygulama Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Duygudurum Bozuklukları Birimi'ne başvuran, çalışmaya alınma kriterlerine uyan, İUB tanısı alan 45 hasta ve 45 hasta yakını oluşturmaktadır. Araştırma 1 Ocak 2013-1 Haziran 2013 tarihleri arasında yapılmıştır. Hastalara Hasta Sosyodemografik Bilgi Formu ve Ruhsal Hastalıkların İçselleştirilmiş Damgalanması Ölçeği (RHİDÖ); hasta yakınlarına Hasta Yakını Sosyodemografik Bilgi Formu, Sosyal Mesafe Skalası, Karakteristikler Skalası, Duygusal Tepki Skalası, Maharet Değerlendirme Skalası ve Tehlikelilik Skalası veri toplamak için uygulanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde ortalama, standart sapma, Bağımsız Gruplarda t testi, Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) ve Pearson Korelasyon analizi kullanılmıştır. Hastaların Yabancılaşma düzeyi ile hasta yakınlarının Duygusal Tepki Skalası arasında orta düzeyde ve negatif yönde istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki vardır (p

Araştırma; madde kullanım öyküsü olan bireylerde içselleştirilmiş damgalama düzeyini belirlemeye yönelik bir ölçüm aracını literatüre kazandırarak, madde kullanım öyküsü olan bireylerde içselleştirilmiş damgalamayı değerlendirmek amacı ile metodolojik ve tanımlayıcı olarak planlandı.Araştırmanın verileri; İstanbul Anadolu Denetimli Serbestlik Müdürlüğü'nde 04.04.2015-01.05.2016 tarihleri arasında etik ve kurum izni alındıktan sonra devamlı grup çalışmasına gelen, araştırmayı katılmayı kabul eden 260 kişi ile toplandı. Araştırmanın verileri, 20 sorudan oluşan bilgi formu, Madde Kullanımında İçselleştirilmiş Damgalama Ölçeği (MKİDÖ) ve Ruhsal Hastalıklarda İçselleştirilmiş Damgalama Ölçeği (RHİDÖ) ile toplandı. Veriler, MKİDÖ doğrulayıcı faktör analizi, geçerlilik ve güvenirlik analizleri sonrasında, tanımlayıcı, ANOVA, t-testi, Pearson korelasyon testleri ile analiz edildi. Doğrulayıcı faktör analizi sonucu; ki-kare değerinin serbestlik derecesi oranı 1,34 ve RMSEA değeri 0,036 olarak bulundu (p

Bu araştırmanın temel amacı, üniversite öğrencilerinin psikolojik yardım arama tutumlarının kendini damgalama düzeyi ve stresle başa çıkma tarzları tarafından anlamlı düzeyde yordanıp yordanmadığının belirlenmesidir.Araştırma; 2014-2015 eğitim öğretim yılında Ankara Üniversitesi'nin Eğitim Bilimleri Fakültesi, Hukuk Fakültesi ve Siyasal Bilgiler Fakültesinde öğrenim görmekte olan 505 öğrencinin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veriler Kişisel Bilgi Formu, Psikolojik Yardım Almaya İlişkin Tutum Ölçeği-Kısa Formu Psikolojik Yardım Aramada Kendini Damgalama Ölçeği ve Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği ile elde edilmiştir.Çalışma grubunu oluşturan üniversite öğrencilerinin Psikolojik Yardım Almaya İlişkin Tutum Ölçeği toplam puanlarının cinsiyet, geçmiş yardım alma deneyimi, üniversitede sunulan psikolojik yardım hizmetlerine ilişkin bilgi sahibi olma durumu ve yakın çevrede psikolojik yardım alan birinin bulunma durumu açısından anlamlı bir farklılık gösterip göstermediği ilişkisiz örneklemler için t-testi ile, sınıf düzeyi ve öğrenim görülen fakülte türü değişkenleri açısından anlamlı bir farklılık gösterip göstermediği ise Tek Yönlü Varyans Analizi (One-Way ANOVA) kullanılarak analiz edilmiştir. Psikolojik Yardım Aramada Kendini Damgalama Ölçeğinin toplam puanları ve Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeğinin alt boyutlarına ilişkin puanlarının birlikte, psikolojik yardım almaya ilişkin tutum toplam puanlarını yordama gücü ise çoklu regresyon analizi ile incelenmiştir. Araştırma sonucunda; araştırmaya katılan bireylerin psikolojik yardım aramaya yönelik tutum puanlarının cinsiyetlerine, öğrenim görülen fakülte türüne, geçmiş yardım alma deneyimine, yakın çevrede psikolojik yardım alan birisinin bulunma durumuna ve üniversitede sunulan psikolojik yardım hizmetlerine ilişkin bilgi sahibi olma durumlarına göre anlamlı farklılık gösterdiği; sınıf düzeylerine göre ise anlamlı farklılık göstermediği bulunmuştur. Psikolojik yardım arama tutumunun yordanan değişken olarak ele alındığı çoklu regresyon analizi sonucunda kendini damgalamanın ve stresle başa çıkma tarzlarından yalnızca sosyal destek arama yaklaşımının psikolojik yardım aramaya yönelik tutumun anlamlı birer yordayıcısı olduğu tespit edilmiştir. Bu iki değişkenin birlikte psikolojik yardım aramaya yönelik tutumu anlamlı düzeyde yordadıkları bulunmuştur. Bulgular ilgili alanyazın ışığında tartışılmış, alan uygulayıcılarına ve araştırmacılara yönelik önerilerde bulunulmuştur.Anahtar Sözcükler: Psikolojik Yardım Arama Tutumu, Damgalanma, Kendini Damgalama, Stresle Başa Çıkma Tarzları. The main purpose of this study was to determine the predictive role of university students' self-stigma levels and coping styles on their attitudes toward psychological help seeking.The study was carried out with 505 students who were studying at Faculty of Educational Sciences, Faculty of Law, and Faculty of Political Sciences at Ankara University, in the academic year of 2014-2015. The data were collected from Personal Information Form, Attitudes Toward Seeking Psychological Help Scale- Short Form, Self Stigma of Seeking Help Scale and Coping Style Scale. Independent samples t-test was used to find out whether the university students' total scores of Attitudes Toward Seeking Psychological Help Scale show a significant difference for gender, past help-seeking experience, having the information about psychological support services offered at university and the presence of someone nearby who has taken psychological help. Also, One-way analysis of variance (One-Way ANOVA) was used to determine whether there was a significant difference for class level and faculty. Lastly, the predictive power of Self Stigma of Seeking Help Scale total scores' and the scores' of the sub dimensions of Coping Style Scale together on the total scores of attitudes toward seeking psychological help was analyzed by multiple regression analysis.As a result of the study, it was found that participants' scores of the attitudes toward seeking psychological help showed significant difference according to gender, faculty, past help-seeking experience, the presence of someone nearby who has taken psychological help and the information about psychological support services offered at university. However, there was no significant difference according to class level. As a result of multiple regression analysis where psychological help seeking attitude was taken as predicted variable, it was found that self-stigma and social support approach in stress coping styles were the significant predictors of attitudes toward psychological help seeking. It has also been found that these two variables together significantly predict the attitudes toward psychological help seeking.The results of the study were discussed with the help of related literature and some recommendations were made to the researchers and practitioners in the field.Keywords: Attitudes Toward Seeking Psychological Help, Stigma, Self-stigma, Styles of Coping with Stress 130

Bu çalışma yardım arama davranışı ile psikolojik yardım aramada kendini etiketleme, içsel çalışan (bağlanma) modeller ve cinsiyet arasındaki ilişkiyi incelemektedir. Örneklem üniversite öğrencileri arasından seçilmiş ve 307 kişi çalışmaya katılmıştır. Çalışmada üç tane ölçek kullanılmıştır; Psikolojik Yardım Aramada Kendini Etiketleme Ölçeği, İlişkiler Anketi ve Demografik Form. Araştırma sorusu lojistik regresyon ile analiz edilmiş, sonuçlarda kendini etiketleme davranışı ile yardım arama davranışı arasında anlamlı bir fark bulunmuştur. Öte yandan içsel çalışan (bağlanma) modeller ve cinsiyet arasında anlamlı bir ilişki elde edilmemiştir. This study examined the relationship between help-seeking behavior and gender, self-stigma of seeking psychological help and internal working models of attachment. Sample was selected among university students and 307 of them responded to the study survey. There were three self-reported measures: Self-Stigma of Seeking Psychological Help Scale, Relationships Questionnaire, and Demographic Form. Logistic regression analysis has been implemented to examine the research question. According to the results, self-stigma level significantly predicted help-seeking behavior. Gender and internal working models did not relate to that behavior. 76

Bu çalışmanın amacı, profesyonel psikolojik yardım alma deneyimine göre, sosyal damgalanma, kendini damgalama, kendini açma, benlik saygısı ve cinsiyet değişkenlerinin, üniversite öğrencilerinin psikolojik yardım almaya yönelik tutumlarını ne derece yordadıklarının incelenmesidir.Araştırma örneklemini, Mersin Üniversitesi'nde öğrenim görmekte olan 1013 (660 kadın, 353 erkek) lisans öğrencisi oluşturmaktadır. Bu çalışmada, `Kişisel Bilgi Formu`, `Psikolojik Yardım Almaya İlişkin Tutum Ölçeği`, `Psikolojik Yardım Alma Nedeniyle Sosyal Damgalanma Ölçeği`, `Psikolojik Yardım Aramada Kendini Damgalama Ölçeği`, `Öznel Sıkıntıları Açma Ölçeği` ve `Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği` olmak üzere altı ölçme aracı kullanılmıştır. Verilerin analizinde çoklu ve adımsal regresyon analizi yöntemleri kullanılmış ve tüm veriler .01 anlamlılık düzeyinde test edilmiştir.Toplam örneklem ve profesyonel psikolojik yardım alma deneyimi olmayan örneklem grubu için yapılan regresyon analizi sonuçlarına göre sırasıyla kendini damgalama, sosyal damgalanma, kendini açma ve cinsiyet değişkenlerinin üniversite öğrencilerinin psikolojik yardım almaya yönelik tutumlarını anlamlı düzeyde yordadıkları belirlenmiştir. Diğer yandan, profesyonel psikolojik yardım alma deneyimi olan örneklem grubu için yapılan analizler sonucunda sadece sosyal damgalanma ve kendini damgalama değişkenlerinin öğrencilerin psikolojik yardım almaya yönelik tutumlarını anlamlı düzeyde yordadığı ancak kendini açma, benlik saygısı ve cinsiyet değişkenlerinin, bu öğrencilerin psikolojik yardım aramaya yönelik tutumları üzerinde bir katkısı olmadığı belirlenmiştir. Elde edilen bulgular tartışılarak, uygulamalara ve gelecek çalışmalara yönelik önerilerde bulunulmuştur. The aim of the present study was to examine the extent to which social stigma, personal stigma, distress disclosure, self-esteem and gender predicted the attitudes toward psychological help-seeking of the university students according to prior professional psychological counseling experience.The sample of the study consisted of 1013 (660 female, 353 male) undergraduate students enrolled in different faculties of Mersin University. Six instruments, namely, `Demographic Data Form`, `Distress Disclosure Index`, `Attitudes Toward Seeking Professional Psychological Help Scale - Short Form`, `Stigma Scale For Receiving Psychological Help`, `Self Stigma of Seeking Psychological Help Scale`, `Rosenberg Self-Esteem Scale` were used in the study. Multiple and stepwise regression were used to analyse the data and the alpha value of .01 was established as a level of significance.The results of the analyses for both the total sample and the student group which has no prior professional counseling experience revealed that personal stigma, social stigma, distress disclosure and gender were the significant predictors of attitudes toward psychological help seeking among university students. On the other hand, predictive roles of the variables were differentiated across the student group with a prior professional counseling experience. While social stigma and personal stigma had significant predictive role on attitudes toward psychological help seeking among university students with a prior professional counseling experience, distress disclosure, self-esteem and gender did not have any significant contribution to the prediction of attitudes toward psychological help seeking. Implications of the findings were discussed and some suggestions were made for further research. 167