Search

Amaç: Bu çalışmada antiinflamatuvar, antioksidan,vazodilatör ve antihipertansif etki gösteren propolisin, kronik öngörülemeyen hafif stresin neden olduğu depresyon modeli geliştirilen sıçanların vasküler fonksiyonları üzerindeki etkileri ve bu etkilerin olası mekanizmalarının araştırılması amaçlandı.Yöntem: Sıçanlar 4 gruba ayrıldı (n=8): kontrol, kontrol+propolis, stres, stres+propolis. 35 gün boyunca, kontrol+propolis ve stres+propolis gruplarına oral yoldan propolis ekstresi (100 mg/kg) uygulanırken, stres ve stres+propolis gruplarındaki sıçanlara, farklı tip stresörler uygulandı. Sıçanların depresyon-benzeri davranışlarını değerlendirmek için zorunlu yüzme testi uygulandı. Stres belirteci olarak serum kortikosteron düzeyi ölçüldü. Vasküler fonksiyonlar izole organ deneyleri yapılarak ölçüldü. Ek olarak torasik TNFα, IL-1β ve eNOS düzeyleri ölçüldü.Bulgular: Zorunlu yüzme testinde immobilite süresi ve serum kortikosteron düzeyleri, stres grubunda anlamlı düzeyde artarken (p

Hipertansiyon çok sık görülen bir sağlık problemidir. Kardiyovasküler sistem ve böbrek hasarı için yüksek risk oluşturur. Yaygın bir problem olmasına karşın olguların %95'inin nedeni bugün için bilinmemektedir.Hipertansiyonun genel olarak insanlardaki ve özel olarak da gebelikteki etkilerini anlamak ve olası tedavi yöntemlerini geliştirebilmek için çeşitli deneysel modeller geliştirilmiştir. Bunlar arasında nitrik oksit sentaz (NOS) inhibisyonu ve glukokortikoidlerle oluşturulan hipertansiyon modelleri önemli yer tutar. Bu çalışma ile Wistar albino dişi sıçanlarda N-nitro L-arjinin metil ester (L-NAME), dekzametazon (DEXA) ve L-NAME+DEXA ile oluşturulan sıçan hipertansiyon modellerinde damar düz kas yanıtlarında oluşan değişikliklerin araştırılması amaçlandı.Çalışmada eşzamanlı gerçekleştirilen iki deneyde gebe ve gebe olmayan toplam 62 dişi Wistar albino sıçan kullanıldı. Vajinal sperm kontrolünde sperm saptanan 33 sıçanda sperm saptandığı gün gebeliğin başlangıcı olarak kabul edildi. Gebe 33 sıçan ve gebe olmayan 29 sıçan rastgele 4'er gruba ayrıldı. Gebeliğin 15. gününde kan basıncı ölçümleri yapıldıktan sonra hayvanlara 5 gün süreyle fizyolojik tuzlu su (gebe kontrol), L-NAME (150mg/kg/gün), DEXA (100µg/kg/gün) ve L-NAME+DEXA (150mg/kg+100µg/kg/gün) uygulandı. Örneklerin toplanması ve damar düz kas ölçümlerinin aynı zamanda yapılabilmesi amacıyla gebe olmayan hayvanlarda da bu uygulamalar eşzamanlı olarak gerçekleştirildi. Deneyin 19. gününde kan basıncı değerleri ölçüldü ve 24 saatlik idrar örneklerinin toplanması amacıyla hayvanlar bireysel metabolik kafeslere konuldu ve 20. günde idrar örnekleri alındıktan sonra anestezi altında ötenazi uygulanarak hayvanlarda nekropsi gerçekleştirildi. Damar kasılma ve gevşeme yanıtları için torasik aorta dikkatlice çıkarılarak 4-5 mm boyutlarında damar halkaları oluşturuldu. Ölçümler izole organ banyosu düzeneğinde gerçekleştirildi. Gebe olmayan hayvanlarda da aynı uygulamalar aynı gün ve şekilde gerçekleştirildi. Gebe hayvanlarda diyastolik kan basıncında meydana gelen değişiklikler DEXA ve L-NAME + DEXA grupları arasında istatistiksel açıdan önemli bulundu (P

Torakal endovasküler aort anevrizma onarımı (TEVAR), torasik aort patolojilerinde açık cerrahiye göre daha az mortalite ve morbidite içeren bir tekniktir. Kısa hastane yatışı, çabuk iyileşme, işlem süresi ve daha az majör komplikasyonla tedavi seçeneği sunması endovasküler onarımı yıllar içinde daha popüler yapmıştır. Bununla birlikte TEVAR'ın uzun dönem sonuçları için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır. Bu çalışmada Mart 2005 ile Mart 2018 arasında çeşitli aort hastalığına kliniğimizde uygulanan TEVAR gitrişimlerimizin 10 yıllık uzun dönem sonuçları değerlendirilmiştir. Takipler rutin olarak postoperatif 1 ay, 6 ay, 1 yıl, 2 yıl, 5 yıl ve 10 yılda yapılmış ve yıllara göre mortalite, majör komplikasyonlar açısından incelenmiştir. Çalışmadaki erkek sayısı kadın sayısının 3 katıdır. Etiyolojik olarak hastalar incelendiğinde 51 anevrizmaya (%52), 1 tip A, 27 tip B olmak üzere toplamda 28 diseksiyona (%29), 5 penetran aortik ülsere (%5), 5 intramural hematoma (%5), 6 trafik kazası sonrasında gelişen transeksiyona (%6), 1 aort koarktasyonuna (%1), 1 iatrojenik aort yaralanmasına (%1) TEVAR girişimi yapılmıştır. 10 yıllık takipte genel mortalite 20 hastada, TEVAR ile ilişkili mortalite ilk ayda 8, 10 yıl içinde toplam 13 hastada görülmüştür. En fazla mortalite sebebi 4 hastada gelişen rüptürdür. Hastaların 15'inde içe sızma görülmüş olup, 16 hastaya yeniden girişim yapılmıştır. İçe sızma tiplerinden en fazla tip 1 içe sızma görülmüştür (n=11). Yeniden girişimlerden en fazla yapılan girişim 11 hastada görülen reTEVAR'dır. Greft çapı ve greft uzunluğu arttıkça mortalite artmaktadır. KOAH 10 yıllık TEVAR mortalitesi riskini 4,7 kat arttıran en önemli yandaş hastalıktır. 3 hastaya supraaortik revaskülarizasyon, 27 hastaya karotikosubklavyan bypass yapılmış, toplamda 30 hasta hibrit operasyon ile TEVAR yapılmıştır. TEVAR girişimlerimizde uzun dönem mortalitemiz 4 hastadır ve sonuçlarımız literatür ile uyumludur. Anahtar Sözcükler: Hibrit operasyon, İçe Sızma, TEVAR, Torakal aort hastalıkları, Uzun dönem sonuçlar Thoracic endovascular aortic aneurysm repair (TEVAR) is a technique that includes less mortality and morbidity compared to open surgery in thoracic aortic pathologies. Over the years, endovascular repair has become more popular over the years, with short hospitalization, rapid recovery, shorter treatment times and fewer treatment options. However, further research is needed for the long-term results of TEVAR. In this study, we evaluated the 10-year long-term results of our TEVAR roundabouts performed in our clinic between March 2005 and March 2018. Followup was routinely performed 1 month, 6 months, 1 year, 2 years, 5 years and 10 years postoperatively, and mortality was examined in terms of major complications over the years. The number of men in the study is 3 times the number of women. Etiologically, 51 aneurysms (52%), 1 type A, 27 type B total 28 dissection (29%), 5 penetrating aortic ulcers (5%), 5 intramural hematoma (5%), 6 following a traffic accident TEVAR procedure was performed for transection (6%), 1 aortic coarctation (1%) and 1 iatrogenic aortic injury (1%). Overall mortality at 10-year follow-up. In 20 patients, TEVAR-associated mortality was 8 in postoperative first month and 13 in 10 years follow-up. The most common cause of mortality is rupture in 4 patients. In 15 patients, endoleak was seen and 16 patients were re-intervened. Type 1 endoleak was the most common type of endoleaks (n = 11). The most frequent reintervention was reTEVAR seen in 11 patients. Mortality increases as graft diameter and graft length increase. COPD is the most important comorbid disease that increases the risk of 10 years of TEVAR mortality by 4.7 times. Three patients underwent debranching surgery, 27 patients underwent caroticosubclavian bypass surgery and 30 patients underwent hybrid operation with TEVAR. In our TEVAR procedures, our long-term mortality is 4 patients and our results are consistent with the literature. Key Words: Endoleak, Hybrid operation, Long term results, TEVAR, Thoracic aortic diseases 116

Amaç: Hipertiroidizm, birçok etiyolojisi, bulguları ve potansiyel tedavileri olan yaygın bir endokrin bozukluktur. Pineal bezin başlıca hormonu olan melatoninin (MEL) birçok nörobiyolojik etkileri mevcuttur. Bununla birlikte, MEL'in damar dokuları üzerine etkileri halen belirsizdir. Bu çalışmanın amacı, MEL'in hipertroidili rat izole torasik aortu üzerine etkisini ve kontraktil ajanlara [potasyum klorür (KCl) ve fenilefrine (FE)] karşı vasküler reaktivitesindeki rolünü araştırmaktır.Materyal ve Metot: 34 adet Wistar-Albino cinsi erkek rat dört gruba ayrıldı: Kontrol, hipertiroidi, melatonin ve hipertiroidi+melatonin. Hipertiroidizm, 0.3 mg/kg/gün dozunda L-tiroksinin intraperitoneal (i.p) uygulanması ile oluşturuldu. In vivo MEL uygulaması i.p yol ile 3mg/kg/gün olarak ve in vitro MEL uygulaması 10-4-10-10 M dozunda banyo ortamında kullanıldı. Servikal dislokasyon metodu ile ötenazi edilen ratlardan yaklaşık 1cm boyutunda desenden torasik aort izole edildi. İzole organ banyo ortamına FE ve KCl kontraktil ajanları bir protokol çerçevesinde uygulanarak torasik aort düz kas halkalarının doz-cevap eğrileri elde edildi.Bulgular: FE ile indüklenenen izole torasik aort düz kas halkalarından elde edilen yanıtlar değerlendirildiğinde, sonuçlarımız, kontrol grubundaki ratlara kıyasla hipertiroidi grubundan alınan aort halkalarının kontraktil yanıtlarının anlamlı oranda azaldığını, in vivo melatonin uygulaması yapılan grupta ise kontraksiyon yanıtlarında hipertiroidi grubuna kıyasla daha az oranda azalma görüldü. KCl ile indüklenen kontraksiyon yanıtları; melatonin grubunda, diğer tüm gruplara kıyasla artış gösterirken, kontrol grubuna kıyasla hipertiroidi ve hipertiroidi+melatonin grubu kontraksiyon yanıtlarında azalma tespit edildi. Hipertiroidi grubundaki kontraksiyon yanıtındaki azalma, melatonin+hipertiroidi grubuna kıyasla anlamlı düzeyde yüksek idi. Sonuç: FE ve KCl tarafından indüklenen kasılmalar, L-Tiroksin ile oluşturulan hipertiroidizimli ratlardan izole edilen torasik aort halkalarında önemli ölçüde azaldı. İn vivo ve in vitro melatonin uygulaması ise hipertiroidizmin azalttığı kontraksiyon yanıtlarını kısmen artırdı. Özet olarak, sonuçlarımız göstermektedir ki hipertiroidizmin oluşturduğu vasküler dirençteki azalmayı MEL önlemektedir. Anahtar Kelimeler: Hipertiroidizm, melatonin, rat aorta, vasküler reaktivite. Aim: Hyperthyroidism is a common endocrine disorder with multiple aetiologies, manifestations and potential therapies. Melatonin (MEL), the principal hormone of the pineal gland, elicits several neurobiological effects, however the effects of MEL on vascular tissues are still vague. The aim of this study was to investigate the effect of MEL on isolated aortic rings of rats with hyperthyroidism and its role in the vascular reactivity to contractile agents such as, potassium chloride (KCl) and phenylephrine (PHE).Materials and Methods: Thirty-four male Wistar Albino type of male rats were divided into four groups: Control, hyperthyroid, melatonin and hyperthyroid+melatonin. Hyperthyroidism was induced by intraperitoneal (i.p) injection at a dosage of 0.3 mg/kg/day L-Thyroxin. The MEL administration was used as 3 mg/kg/day via i.p and in vitro MEL administrion was used as a 10-4-10-10 M doses in the bath. The rat was euthanasized with cervical dislocation method and approximately 1-cm-long of descendent thoracic aorta was isolated. PHE and KCI contractile agents were implemented to the isolated organ bath with a protocol and dose-response curves were obtained. Results: When the contraction responses obtained from the PHE-induced isolated thoracic aortic smooth muscle rings were evaluated, our results showed that the aortic rings from the hyperthyroid group significantly lowered the contractile responses compared to the rats in the control group, and the in vivo melatonin administration showed less decreases in contraction responses compared with the hyperthyroid group. KCl-induced contraction responses showed that contractile responses from the melatonin group increased compared to all other groups, whereas hyperthyroidism and hyperthyroidism+melatonin groups showed a decrease in contraction responses compared to the control group. The decrease in the contraction response in the hyperthyroid group was significantly higher than the melatonin+hyperthyroidism group.Conclusion: PHE and KCl-induced contractions were significantly suppressed in the thoracic aortic rings isolated from rats with L-thyroxine-induced hyperthyroidism. The responses of contraction of aortic rings that decreased due to hyperthyroidism, partially attenuated by in vivo and in vitro melatonin administration. In summary, our results demonstrate that MEL prevents the decrease of vascular resistance induced by hyperthyroidism.Keywords: Hyperthyroidism, melatonin, rat aorta, vascular reactivity. 106

TEZ13210 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2017. Kaynakça (s. 58-64) var. XII, 65 s. :_res. (bzs. rnk.), tablo ;_29 cm. Programlı hücre ölümü (apoptozis) canlının kendisi tarafından programlı bir şekilde yaşlanmış, zararlı ve istenmeyen hücrelerinin enerji kullanılarak yok edilmesidir. Hücre ölümü düzenli ve kontrollü bir şekilde olmalıdır çünkü hücre ölüm bozukluğu, otoimmün hastalıkları, nörodejeneratif hastalıklar, iskemiye bağlı hastalıklar, insüline bağımlı tip diyabet, hepatit C infeksiyonu ve AIDS gibi bir takım hastalıklara neden olur. Biyolojik sistemleri etkileyen farklı şiddet ve frekanslardaki manyetik alan kuvvetlerinin etkilerini anlamak için yapılan çalışmalarda pulslu manyetik alanın (PMA) hücrenin proliferasyonuna, büyüme faktörlerinin sentez ve salınımına, apoptoza etkisi gösterilmiştir. Bu tez çalışmasında, deney hayvanlarına (rat) uygulanan PMA’nın vasküler sistemdeki olası apoptotik etkilerinin hücre içi Ca+2 konsantrasyon değişimi ve düz kas kasılma yanıtları üzerinden incelenmesi amaçlanmıştır. İki gruba ayrılan deney hayvanlarının birinci grubu günde bir defa ve her gün aynı saatte, 1 saat boyunca PMA’ya (1,5 mT ve 40 Hz) maruz bırakıldı. İkinci grup ise kontrol grubu olarak ayrıldı. İki gruptan alınan dokular endotelli ve endotelsiz olarak organ banyosu sistemine asıldı. Dokulara elektriksel uyaran KCl, kimyasal uyaran fenilefrin ve H2O2 akut ve kısa dönem (40 dakika inkübasyon) şeklinde uygulanıp, kasılma yanıtlarını ölçerek hücrede moleküler düzeyde gerçekleşebilecek apoptotik değişikliklerin kasılma üzerine etkisi kontrol edildi. Ayrıca sıçanlardan alınan torasik aorta dokularından elde edilen hücre kültürü hücreleri Fura-2am floresans boya ile yüklenerek floresans mikroskopunda Ca+2 konsantrasyonu gözlendi. PMA'nın etkileri bir apoptoz indükleyici H2O2 ile test edilerek Ca+2 düzeyinin PMA grubunda daha yüksek olduğu bulundu. Hem KCl hem de Fenilefrin için % kasılma değerlerinin endotelsizler de daha büyük olduğu bulundu. H2O2’nin 40 dakikalık inkübasyonu sonucu erken apoptoz yapılan dokularda elde edilen fenilefrin kasılma yanıtlarında da PMA grubunda artış gözlendi. Yine H2O2 ile 40 dakikalık erken apoptoz oluşturulan dokularda KCl uyarısında kontrol grupları için endotel varlığında kasılabilirliğin daha fazla olduğu görüldü. Fenilefrin yanıtının bir parçasını oluşturan Inositol 1,4,5-trifosfat reseptörlerinin apoptozun kritik düzenleyicisi olabileceğini ve ilaç araştırmalarında önemli bir hedef olabileceği düşünülmektedir. Programmed cell death (apoptosis) is the depletion of harmful, aged and unwanted cells by the organism in a programmed manner. Cell death should be regular and controlled because it causes a number of diseases such as cell death, autoimmune diseases, neurodegenerative diseases, ischemic diseases, insulin dependent type diabetes, hepatitis C infection and AIDS. In studies to understand the effects of magnetic field forces at different intensities and frequencies affecting biological systems, apoptosis has been shown to influence the proliferation of the pulsed magnetic field (PMA), the synthesis and release of growth factors. In this thesis study, it is aimed to investigate the possible apoptotic effects of PMA applied to experimental animals (rat) in the vascular system via intracellular Ca2+ concentration change and smooth muscle contraction responses. The first group of two experimental animals was exposed to PMA (1.5 mT and 40 Hz) for a one hour at the same in each day. The second group was divided into control groups. The tissues from both groups were suspended in endothelial and endothelial organ system. The tissues were treated with electrical stimulus KCl, chemical stimulant phenylephrine and H2O2 (acute and short term, 40 min incubation). The effect of apoptotic changes on the contraction of the cell at the molecular level was checked by measuring the contractile responses. In addition, the cell culture cells obtained from rat aortic aorta tissues were loaded with Fura- 2am fluorescence dye and the concentration of Ca2+ in the fluorescence microscope was observed. The effects of PMA were tested with an apoptosis-inducing H2O2 to find that the Ca2+ level was higher in the PMA group. The% contraction values for both KCl and phenylephrine were found to be greater for endothelials. Phenylephrine contraction responses in tissues subjected to early apoptosis after a 40-minute incubation of H2O2 also increased in the PMA group. Again, in the tissues with 40 minutes of early apoptosis with H2O2, the KCI stimulus was found to be more susceptible to endothelial activity for the control groups. Inositol 1,4,5-triphosphate receptors, which form part of the phenylephrine response, are thought to be apoptosis critical regulators and may be an important target in drug studies. Bu Çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje no: TYL-2017- 7887.

Bu çalışma 01 Şubat 2011 ile 31 Aralık 2013 tarihleri arasında Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalı'nda gerçekleştirildi. Çalışmada Anatomi Anabilim Dalı laboratuarında bulunan %10 formaldehit içerisinde tahnit edilmiş kadavradan çıkartılmış toplam 73 (20 kadın, 53 erkek) aort kullanılmıştır. Ölçülen yapılar; pars thoracica aorta lümen çapı çevre ve alan ölçümü, aorta abdominalis'in başlangıç lümen çapı çevre ve alan ölçümü, truncus coelicus'un aorta üzerinden üst sınır alt sınır lümen çevre ve çap ölçümü, başlangıç lümen çapı çevre ve alan ölçümü, a. mesenterica superior'un aorta üzerinden üst sınır alt sınır lümen çevre ve çap ölçümü ile başlangıç lümen çapı çevre ve alan ölçümü, a. renalis'lerin aorta üzerinden üst sınır alt sınır lümen çevre ve çap ölçümü ile başlangıç lümen çapı çevre ve alan ölçümü, a. renalis dextra başlangıç lümen çapı çevre ve alan ölçümü, a. renalis sinistra başlangıç lümen çapı çevre ve alan ölçümü, a. mesenterica inferior'un aorta üzerinden üst sınır alt sınır lümen çevre ve çap ölçümü ile başlangıç lümen çapı çevre ve alan ölçümü, a. iliaca dextra başlangıç lümen çapı çevre ve alan ölçümü ve a. iliaca sinistra başlangıç lümen çapı çevre ve alan ölçümüdür. Bulunan ölçüm sonuçları cinsiyete ve üst sınır alt sınır çevre ve alan ölçüm farkı ile çevre ve alan ölçümüne göre gruplandırılarak istatistiksel olarak değerlendirildi ve bazı farklar bulundu. Ayrıca özellikle erkeklerde damar lümeninde daha fazla daralmaya bağlı farklılıklar tespit edilmiştir.Aorta descendes üzerinden ayrılan dalların başlangıç lümen çaplarının bilinmesi ile belirlenen farkların ya da benzerliklerin ışığında cerrahi operasyonlarda kalp damar hastalıklarında tanı ve tedavi için uygulanacak yöntemlerde ve oluşabilecek komplikasyonların en aza indirgenmesinde yol gösterici olabileceği düşünülmektedir.Anahtar kelimeler: Aorta, pars abdominalis aorta, pars thoracica aorta This study was conducted in Department of Anatomy, Medical Faculty of Karadeniz Technical University in the period from February 1, 2011 to December 31, 2013. The study examined the aorta dissected in 73 cadavers (20 female, 53 male) embalmed in 10% formaldehyde that were kept in the Department of Anatomy. Among the measured structures; pars thoracica (aorta thoracica) luminal diameter perimeter and area measurement, pars abdominalis (aorta abdominalis) initial luminal diameter perimeter and area measurement, truncus coeliacus (celiac artery) upper/lower border - branching from the aorta - luminal perimeter and diameter measurement and initial luminal diameter perimeter and area measurement, arteria mesenterica superior upper/lower border – branching from the aorta – luminal perimeter and diameter measurement and initial luminal diameter perimeter and area measurement, arteria renalis sinistra initial luminal diameter perimeter and area measurement, arteria mesenterica inferior upper/lower border – branching from the aorta – luminal perimeter and diameter measurement and initial luminal diameter perimeter and area measurement, arteria iliaca dextra initial luminal diameter perimeter and area measurement, and arteria iliaca sinistra initial luminal diameter perimeter and area measurement. The obtained results of the measurements were classified by gender, upper/lower border perimeter and area measurement difference, and perimeter and area measurement and statistically analyzed. As a consequence of the comparisons significant differences were unsurprisingly found between upper and lower border perimeter and area measurements throughout the course of the aorta. Beside this, differences caused by more stenosis in blood vessel lumen were detected especially in males. It is believed that Identification of initial luminal diameters of branches from aorta descendens (pars descendens aortae) will be a guiding light to minimize complications that may occur and an indicative reference to the methods that can be employed for diagnosis and treatment of cardiovascular diseases and also surgical operations in consideration of differences or similarities detected.Key Words: Aorta, pars abdominalis aorta, pars thoracica aorta 103

Amaç: Halk arasında `kır nanesi` olarak da bilinen Z. clinopodioides Lam. dan vasodilatatör etkinliği olan acacetin, apigenin, chrysin, thymonin gibi flavonoidler, acetovanillone, 4-HAP gibi fenolük bileşikler ve sinnamik asit derivatı olan ethyl 4-coumarate olmak üzere yedi bileşik izole edilmiştir. Yaptığımız bu çalışma ile bir fenolik bileşik olan 4-HAP'ın izole rat torasik aortunda vazodilatatör etkinliğin mekanizmasını belirlemek amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Bu çalışmada 40 adet erkek ergin Sprague Dawley cinsi rat kullanıldı. Ratlar, anestezi altında servikal dislokasyon metodu ile ötenazi edildiler. Göğüs boşluğu açılarak yaklaşık 1cm boyutunda torasik aort izole edildi. Aort halkalarının bir kısmının endoteline dokunulmazken bir kısmının endoteli mekaniksel olarak kaldırıldı. Hazırlanan halkalar içerisinde Krebs solüsyonu bulunan 20 ml'lik organ banyosuna yerleştirildi. Halkalara 1g gerim uygulanarak 1 saatlik inkübasyon periyoduna bırakıldı. İnkübasyon periyodu sonunda banyoya FE, KCl, nifedipine, L-NAME, 4-HAP, SQ22.536, ODQ, ACh, SKF96365, Propranolol, Atropin, TEA, Gibenclamide, 4-aminopyridine ve U73122 bir protokol çerçevesinde uygulandı.Bulgular: L-NAME varlığında FE ile indüklenmiş endotelli aort düz kas kontraksiyonları üzerine 4-HAP'ın vasorelaksan etkisinin önemli derecede engellendiği belirlendi. Yine 4-aminopyridine ve nifedipine varlığında FE ile indüklenmiş endotelsiz aorta halkaları üzerine 4-HAP'ın vasorelaksan etkisinin önemli ölçüde engellendiği görüldü.Sonuç: 4-HAP'ın FE ve KCI ile oluşturulan kontraksiyonları gevşettiği bu etkinliğin endotelli dokularda L-NAME varlığında önemli ölçüde azalmasından dolayı NOS yolağından olduğu belirlendi. Endotelsiz aort halkalarında nifedipine ve 4-aminopyridine varlığında 4-HAP'ın gevşetici etkinliğinin önemli ölçüde azalmasından dolayı etkinliğin K+ kanalı ve L-tipi Ca+2 kanalı yolundan olduğu düşünülmüştür.Anahtar Kelimeler: Aort, 4-HAP, rat, fenilefrin, KCI. Aim: Z. clinopodioides Lam. is also known as a ''Field Mint'' Seven compounds which have vasodilator activity have been isolated from Z. clinopodioides Lam. and two of them are phenolics compounds and these are acetovanillone, 4-HAP, four of them are flavonoids and these are acacetin, apigenin, chrysin, thymonin one derivat of cinnamic acid and ethyl 4-coumarate. In this study, it was aimed to define vasodilator activiy mechanisms of fenolic compound 4-HAP on isole rat torasic aorta. Material and Method: In this study 40 male adult Sprague Dawley type of rat were used. Prepared rings were laid out into the 20 ml organ bath with Kreb solution. Rings were stretched by 1g and they were left to 1 hour incubation period. In the end of the incubation period, FE, KCI, nifedipine, L-NAME, 4-HAP, SQ22.536, ODQ, ACh, SKF96365, Propranolol, Atropin, TEA, Gibenclamide, 4-aminopyridine and U73122 were implemented to bath with a protocol. Results:. Mechanisms of this relaxed effect was assigned by using antagonists. It was observed that Vasorelaksan effect of 4-HAP on endothelilal aorta straight muscle contractions which had been inductioned by FE under the existance of L-NAME was considerably inhibited. Conclusion: It was stated that 4- HAP relaxed FE and KCI contractions and owing to this activity endothelilal tissues on L-NAME existance notably decreased because of NO networkway. It is firmly believed that as relaxed effect of 4-HAP declines remarkably under the existance of 4-aminopyridine and nifedipine on unendothelilal aorta rings, activity could be on K+ canal and L-type Ca+2 chanal. Key Words: Aorta, 4-HAP, rat, phenilephrine, KCl 181

Hipertansiyon, ortalama kan basıncı düzeyinin ayarlanamaması sonucu ortaya çıkan bir sorundur. Hipertansiyona eşlik eden bazı hastalıklarda, semptomlar beta reseptör blokajıyla daha da kötüleşebilir. Giderek artan dozlarda β bloker ve kombine α-β bloker kullanımı, su ve tuz retansiyonuna neden olabilir. Ortaya çıkan bu durum diüretik kullanımını beraberinde getirir. β ve α blokerlarla yapılan tedavilerde ek önlemler alınması gerekmektedir. Bunun gibi çoğul tedavi yerine tekil tedavi gerektirecek ilaçlar daha yararlı olabilir. Bu nedenle Kafeik Asit Fenil Ester (CAPE), Ammonium Pyrrolidin Dityokarbomat (PDTC), SG-Benz ve Atorvastain Ca maddelerinin KCl ile kastırılan torasik aortta verececeği cevapları araştırmayı amaçladık.Çalışmamızda Atorvastatin Ca, CAPE, PDTC ve SG-Benz uygulanmak üzere 4 grup oluşturuldu. Her grupta 10 hayvan olmak üzere toplamda 40 hayvan ile çalışıldı. Deneyde; rat tartılarak servikal dislokasyon yöntemiyle öldürüldü ve torasik aort alındı. 3 mm çapında izole edilen organ, içerisinde Krebs-Henseleit çözeltisi bulunan organ banyosuna asıldı. Organın kasılabilirliği test edilip KCl ile prekontraksiyon yapıldı. Endotelli torasik aortta L-NAME uygulanarak NO sentezi durduruldu. Maddeler 10-9 - 3x10-4 M dozlarında kümülatif olarak uygulandı. İzometrik transduser yardımıyla kasılma-gevşeme cevapları kaydedildi.Gruplar arasında belirli dozlarda gevşeme açısından anlamlı farklılıklar bulunmuştur. En yüksek gevşeme cevabı CAPE uygulanan preparatlarda görülmüştür. Sonra sırasıyla SG-Benz, Atorvastatin Ca ve PDTC maddeleri gelmektedir. Sonuç olarak, kullanılan tüm maddelerde doza bağlı gevşeme cevapları gözlenmiştir. Hypertension is a syndrome resulting from the unadjusted av erage blood pressure. The symptomes in some diseases accompanied by hypertension can deteriorate by blocking of beta receptors. Increasing dosages of β blocker and combined α-β blocker usage can cause water and salt retentions. This developing situation brings the usage of diuretics with itself. Additional preventions are necessary in β ve α blocker treatments. The single treatment drugs instead of these multi-treatments can be more useful. Therefore, our aim was to investigate the responses of KCl-contracted thoracic aorta to Cafeic acid phenyl ester (CAPE), Ammonium pyrrolidine dithiocarbomate (APDTC), SG-Benz and Atorvastatin Ca.Four groups were formed according to the application of Atorvastatin Ca, CAPE, APDTC ve SG-Benz in our study. The total of 40 animals were studied as 10 animals per group. In the experiment, the rat is weighted first and then killed by cervical dislocation and the thoracic aorta removed from the body. The isolated organ with 3 mm diameter hung in organ bath containing Krebs-Henseleitsolution. The contractionability of the organ is tested first and then, the precontraction with KCl is applied. The NO synthesis in endothelialthoracic aorta is halted by the application of L-NAME. The chemicals are applied cummulative with the dosages between 1x10-9 - 3x10-4 M. The contraction-relaxation responses were recorded by using isometric transducer. The meaning full differences were found between groups with the certain dosages used for contraction. The highest relaxation response were obtained in CAPE applied preparates. The relaxation order then was as SG-Benz, Atorvastatin Ca and APDTC from high tolow. As a result, the dosage dependent responses were observed for all the chemicals used. 77

ÖZETAmaç: Bu çalışmanın amacı, torakal aorta hastalıkları nedeniyle endovasküler yolla aortik stent-greft tedavisi uygulanan hastalarda tedavinin etkinliğini değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı'nda Ocak 2009 Ekim 2014 tarihleri arasında torakal aorta patolojisi nedeniyle endovasküler stent –greft tedavisi uygulanan yaşları 31- 80 arasında değişen (ortalama : 47 yaş), 3 kadın 19 erkek toplam 24 hasta dahil edildi.Tüm olgularda tedavi edilecek lezyonlar işlem öncesi DSA ile görüntülenmiş ve olguların DSA, BT anjiografi korelasyonu sağlanmıştır. Tüm olguların işlem sırasındaki anjiografi görüntüleri değerlendirilmiş olup, işlem sonrası 1., 3., 6. ve 12 aylarda çok kesitli BT anjiografi ile kontrolleri planlandı Tüm olguların tanısal DSA görüntüleri işlem sırasında oluşabilecek komplikasyonlar ve teknik yeterlilik için değerlendirilmiş olup düzenli takibe gelen hastaların kontrol BT anjiografi tetkikleri endoleak/yalancı lümen doluşu, stent greft migrasyonu/pozisyonu, bütünlüğü, patensisi ve aorta ve visseral dalları ile ilişkisi, MPR, MIP ve VR görüntüler ve DSA görüntüleri kullanılarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Olgulara başvuru sonrasında klinik bulgular ve anamnez doğrultusunda BT anjiografi tetkiki endikasyonu konulmuş ve olguların 8'inde anevrizma, 10'unda aort diseksiyonu, 6'sında travmatik aort yaralanması lehine bulgular saptanmıştır. 7 hastaya acil şartlarda operasyon kararı verilmiştir. Toplamda 6 hastaya işlem öncesi revaskülarizasyon amaçlı cerrahi kararı alınmıştır.Literatürde endovasküler stent greft tedavisi uygulanan olgularda birden çok komplikasyon ve bu komplikasyonların görülme sıklıkları tanımlanmıştır. Bizim çalışmamızda literatürde de tanımlanan endoleak, serebrovasküler olay, lokal yara yeri komplikasyonları, iyotlu kontrast ajana bağlı nefrotoksisite ve lümen içi trombüs gibi komplikasyonlar izlenmiş olup bu komplikasyonların görülmesıklıkları literatür bilgileri ile paralellik göstermiştir. Ayrıca çalışmamızdaki mortalite oranları da literatür bilgileri ile benzerdir. Spinal kord iskemisi, Retorgrad Tip A diseksiyon, Post - implantasyon Sendromu, mekanik greft yetmezliği ve greft migrasyonu gibi tanımlanan diğer komplikasyonlar ise bizim çalışmamızda izlenmemiştir.Sonuç: Torakal endovasküler aort tamiri prosedürü, torakal aort patolojilerinin tedavisinde etkin bir tedavi alternatifi olmasının yanı sıra açık cerrahi tedavi ile kıyaslandığında daha az invaziv olması, mortalite ve morbiditelerinin daha az olması nedeniyle artan sıklıkla tercih edilen bir tedavi prosedürüdür. Objective: The aim of this study is to evaluate the effectiveness of endovascular aortic stent-graft treatment of thoracic aortic pathologies. Materials and Methods: This study includes 24 patients (3 female and 19 males, age ranging betwenn 31-80) treated in Gazi University Faculty of Medicine Radiology Department, between January 2009 and October 2014 with endovascular stent greft treatmen procedure.In all cases, prior to the procedure, lesions imaged with DSA and correlation with CT angiography is provided. Angiography images during the procedure and CT angiography images after 1, 3, 6 and 12 months after the procedure are evaluated for complications like endoleaks / false lumen filling, stent graft migration / position, integrity, patency and visceral branch patencies and technical competence. Results: The clinical findings and history of the patiens at the time of application are evaluated. According to the findings of the CT angiography 8 patients had thoracal aortic aneurysm, 10 patients had aortic dissection, 6 patiens had traumatic aortic injury. Before the procedure, a total of 6 patients for surgical revascularization decision was taken.In the literature there are certain number of complitaions related to this procedure. In our study endoleak, cerebrovascular event, local wound complications, iodinated contrast agents dependent nephrotoxicity and intraluminal thrombus complication ratios showed parallelism with literature. In addition, the mortality rate in our study is similar to literature. Spinal cord ischemia, Retorgrad type A dissection Post - implantation syndrome, and other complications, defined as mechanical graft failure and graft migration was not observed in our study.Conclusions: Thoracic endovascular aortic repair procedure is an effective therapy for the treatment of thoracic aortic pathologies and is an alternative compared to open surgery. TEVAR is a treatment procedure which is preferred with increasing frequency due to lower mortality and morbidity rates. 101

Giriş ve amaç: Dilate kardiyomiyopati (DKM), normal sol ventrikül duvar kalınlığı ile beraber kasılma disfonksiyonu ve ventrikülde genişleme ile karekterize ilerleyici kalp kası hastalığıdır. Kardiyomiyopatinin kalıtımsal hastalıkları, infeksiyonları ve toksinleri de içeren birçok nedenleri bulunmaktadır. Kuzey Amerika ve Avrupa?da iskemik kardiyomiyopati kardiyomiyopatilerin en sık görülen nedenidir. Bu nedenle iskemik ve noniskemik DKM hastalarında aortik strain (AS), aortik distensibilite (AD) ve aorta propagasyon velositesi (APV) araştırılması amaçlandı.Materyal ve metot: Kardiyoloji kliniğimize başvuran ve ekokardiyografik incelemesinde dilate kardiyomiyopati (DKM) (LVEF5,8) tespit edilen ve KAH tanısı veya şüphesi ile koroner anjiyografi tetkiki yapılan hastalar dahil edilmiştir. Çalışmaya 50 iskemik DKM (>%50 koroner arter darlığı), 56 non-iskemik DKM ( 50% in at least one epicardial coronary artery, 56 DCM patients with non critical coronary artery stenosis of < 50%, 53 patients with normal coronary arteries and 50 control patients whom did not undergo coronary angiography were included in the study. Age, gender, weight, height, and biochemical parameters were noted and echocardiographic AS, AD, APV measurements were made. Groups were compared with either one way analysis of variance (ANOVA) or Kruskal Wallis tests with regard to continuous variables and Pearson chi-square test with regard to categorical variables. Pearson correlation was used to identify parameters correlated with APV, AS, AD whereas linear regression analysis was used to assess independent predictors of these parameters.Results: There were significant differences among four groups with regard to AS(ANOVA p

AMAÇ:Bu çalışmada torasik aort patolojisi olan hastalarda son dönemde merkezimizde rutin olarak uygulanan proksimal kontrollü açılabilen aortik stent-greftlerin kısa-orta dönem sonuçlarının retrospektif değerlendirmesi amaçlanmıştır.GEREÇ ve YÖNTEM:Aralık 2009-Haziran 2011 tarihleri arasında, proksimal kontrollü stent-greft tedavisi uygulanmış olan torasik aort patolojisine sahip 28 hastanın preoperatif demografik ve operatif verileri, perioperatif (3ay) dönem verileri değerlendirilmiştir. Bu veriler disseksiyon ve anevrizma grupları ile stent greft 1 (Valiant Captivia) ve stent greft 2 (Jotec Evita) grularında ayrıca değerlendirilmiş ve istatistiksel analizler yapılmıştır.BULGULAR:Çalışmaya dahil edilen 28 olgudan, 9 olguya (%32,1) torasik aort anevrizması, 5 olguya (%17,8) torakoabdominal aort anevrizması, 7 olguya (%25) akut tip B diseksiyon, 5 olguya (%17,8) kronik tip B disseksiyon, 1 olguya (%3,5) penetran aortik ülser ve 1 olguya (%3,5) psödoanevrizma endikasyonuyla endovasküler stent greft tedavisi gerçekleştirildi. Ortalama yaş, anevrizma grubunda 64 (±8,4), disseksiyon grubunda 56,5(±12,9) olup toplam yaş ortalaması 60,79(±11) olarak tespit edildi. Operasyon sonrası ilk bir aylık (perioperatif) dönem değerlendirildiğinde, teknik başarı ve lezyon dışlama anevrizma grubu, disseksiyon grubu ve toplamda %100 olarak değerlendirildi. İlk 30 günlük mortalite anevrizma grubunda görülmezken disseksiyon grubunda 1 (%8,3) hastada, toplamda 1 (%3,6) hastada, major komplikasyon disseksiyon grubunda 1 (%8,3), toplamda 1 (%3,6) hastada izlenmiş olup anevrizma grubunda hiçbir hastada izlenmedi. Perioperatif dönemde endoleak hiçbir grupta izlenmedi ve hiçbir hastaya sekonder prosedür uygulanmadı. Erken dönemde (1-3 ay) lezyon ilişkili mortalite hiçbir grupta izlenmezken, lezyon ilişkisiz mortalite anevrizma grubunda 1 (%6,3) hastada izlendi. Sekonder prosedür, anevrizma grubunda 3 (%18,7), disseksiyon grubunda 2 (%18,1), toplamda 5 (%18,5) hastaya uygulandı. . Erken dönemde anevrizma grubunda 3 (%18,7), disseksiyon grubunda 1 (%9,0), toplamda 4 (%14,8) hastada endoleak izlendi. Erken dönemde hiçbir hastada arteriyel rüptür ya da sistemik komplikasyon izlenmedi. Stent greft 2 grubunda bir hastada (%11,1) cihaz ilişkili komplikasyon gelişirken, stent greft 1 grubunda hiçbir hastada izlenmedi. Anevrizma ve disseksiyon grupları ile stent greft 1 ve stent greft 2 grupları karşılaştırıldığında erken dönem sonuçları arasında gruplar arası istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05).Çalışmamızda hastaların ortalama takip süresi 7,89(±6,3) ay olarak hesaplandı. Orta dönemde hiçbir grupta mortalite, arteriyel rüptür, arteriyel disseksiyon, cihaz ilişkili komplikasyon ya da sistemik komplikasyon izlenmedi. Sekonder prosedür, anevrizma grubunda 1 (%12,5) hastada ve toplamda 1 (%6,3) hastada uygulanmış olup, disseksiyon grubunda hiçbir hastada gerekli olmadı. Endoleak anevrizma grubunda 3 (%37,5), disseksiyon grubunda 0 (%0), toplamda 3 (%18,7) hastada izlendi. Orta dönemde; anevrizma ve disseksiyon grupları ile stent greft 1 ve stent greft 2 gruplarında karşılaştırıldığında, sonuçlarda istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı.SONUÇ:Torasik stent greftler çeşitli gruplar altında literatürde birçok çalışmada incelenmiştir. Ancak literatürden farklı olarak bu çalışmada proksimal kontrollü stent greftlerin erken ve orta dönem etkinliği araştırılmıştır. Çalışmamızda; Valiant Captivia ve Jotec Evita stent greftlerinin kullanıldığı tüm gruplarda teknik başarı, lezyon dışlama, perioperatif mortalite ve endoleak oranları ile erken ve orta dönem lezyon ilişkili mortalite, majör komplikasyon oranları literatüre göre belirgin daha iyi bulunmuştur. Proksimal kontrollü stent greftlerin özellikle operasyonel konforu ve periperatif dönemde genel başarıyı belirgin arttırmış olduğunu, düşük mortalite ve düşük majör komplikasyon oranlarıyla diğer stent greftlere belirgin üstünlük sağladığını düşünmekteyiz. Ancak çalışmamızda erken ve orta dönem endoleak ve sekonder prosedür oranları literatüre göre yüksek bulunmuş olup, daha geniş popülasyonlu hasta grupları ve daha uzun takip süreleriyle yapılacak çalışmalarla, proksimal kontrollü stent greftlerin bu açıdan daha doğru şekilde değerlendirilebileceğine inanıyoruz. PURPOSE:In this study we retrospectively evaluated and short-term and mid-term results of the aortic stent grafts open with proksimally controlled that are currently being used in our clinic among the patients with toracic aort pathologies.MATERİALS AND METHODS:Between December 2009 and June 2011, we evaluated preoperative demographic, operative, perioperative (3months) datas of 28 patients who underwent the aortic stent grafts open with proksimally controlled therapy due to thoracic aort pathology . These datas had been evaluated between dissection-aneurysm groups and stent greft group 1 (Valiant Captivia) and stent greft group 2(Jotec Evita) additionally and statistical analysis were made.RESULTS:Among the 28 patients included into the study, 9 (%32,1) had thoracic aortic aneurysm, 5 (%17,8) had thoracicoabdominal aortic aneurysm, 7 (%25) had acute type B dissection, 5 (%17,8) had chronic type B dissection, 1 (%3,5) had penetrative aortic ulcer and 1 (%3,5) had pseudoaneurysm. Based on these endications the patients had endovascular stent greft therapy. Mean age values were found as 64 (±8,4), 56,5(±12,9), in aneurysm and dissection groups respectively . The mean age of all the patients were 60,79(±11). When evaluated the first one month after the operation,technical success and lession exclusion rate was %100 in the aneurysm, dissection and all groups. There was not any mortality in the aneurysm group during the first 30 days, although in dissection group 1 patient (%8,3), totally 1 patient(%3,6) was lost in the first 30 days. A major complication had been seen only in 1 patient (%8,3) in dissection group , totally 1 patient(%3,6), while non had been seen in the aneurysm group. During the perioperative period , no endoleak complication had been seen and no patient had a secondary procedure. During early period(1-3 months)lesion related mortality was not seen in any group, although, mortality not related to any lesion, was seen only in 1 patient(%6,3). In aneurysm group, 3 patients (%18,7), in dissection group 2 patients( %18,1) totally 5 patients(%18,5) had a secondary procedure. In 3 patient (%18,7) of the aneurysm group, in 1 patient (%9,0) of the dissection group and totally in 4 patients (%14,8), endoleak was observed. During the early period, none of the patients had an arterial rupture nor any systemic complication. In stent graft group 2, only 1 patient(%11,1) had a complication related to device , while it was not seen in any patient in stent graft group 1. When aneurysm-dissection group and stent graft group 1-stent graft group 2 compared to each other, short -term results did not show any statistical difference(p>0,05).In this study the medium follow-up time of the patients was measured as 7,89(±6,3) months. During the mid-term follow-up period, none of the groups had developed mortality, arterial rupture, arterial dissection, complication related to device or systemic complication. A secondary procedure was applied to 1 patient in the aneurysm group(%12,5) and in total (%6,3), although it was not necessary for any patient in the dissection group. There was no endoleak observed in the dissection group. Endoleak was observed in 3 patients (%%37,5) of the aneurysm group and %18,7 of the total number of the patients. In the mid-term, when compared aneurysm and dissection groups with stent greft group 1 and stent greft group 2, we did not find any statistical difference in the results.CONCLUSION:Thoracic stent grefts were examined under different groups in many studies in the medical literature. Other than the literature, short-term and mid-term effectivity of the stent grafts open with proksimally controlled, was studied. According to our study,the technical success, lession exclusion , perioperative mortalite, endoleak rates and short-term, mid-term lession relatied mortality , major complication rates were found beter than the literatüre in all the groups which were used Valiant Captivia ve Jotec Evita stent grafts. We think that, stent grafts open with proksimally controlled with their operational comfort, increased the general success during the perioperative time and showed a clear advance than the other stent grafts with their lesser mortality and major complication rates. On the other hand, short-term and mid-term endoleak and secondary procedure rates have been found to be high compared to the literature. That is why we believe stent grafts open with proksimally controlled can be evaluated more properly by studies with larger patient populations and longer follow-up times. 143

Aort koarktasyonu (AK) proksimal torasik aortanın duktusun giriş yerindeki diskret darlığıdır. AK'nın tedavisi: darlığın cerrahi olarak rezeksiyonu veya balonla genişletilmesidir. Bu çalışmada aort koarktasyonu nedeniyle balon anjiyoplasti uygulanan farklı yaş grubundaki çocuk hastalar rekoarktasyon, anevrizma, periferik arter sorunları ve eşlik eden hastalıklar yönünden değerlendirildi. Balon anjiyoplasti uygulamalarının kısa ve orta dönem izlem sonuçları değerlendirildi.Çalışmamız, 1996-2012 yılları arasında Uludağ Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Kardiyolojisi Polikliniği'nden aort koarktasyonu (nativ/rekoarktasyon) nedeniyle izlenen ve BAP uygulanan 100 hastada yapıldı. Hastalar geriye dönük gözlemsel olarak değerlendirildi. Hastaların 38'i (%38) kadın, 62'si (%62) erkekti. Hasta grubunun yaş ortalaması 31±22 ay (dağılım 7 gün-18 yaş) olarak belirlendi. Hastalar anjiyoplasti anındaki yaşlarına göre Grup A (0-3 ay, n= 31, 21 erkek/10 kız), Grup B (3 ay-12 ay, n= 30, 16 erkek/14 kız) ve Grup C (>1 yaş, n= 39, 25 erkek/14 kız) olmak üzere üç gruba ayrıldı. Hastalar; nativ ve rekoarkte olmalarına göre 2 gruba ve kilolarına göre de 3 gruba ayrıldı. İstatistiksel analizlerde SPSS (Statistical package for social sciences) 16 programı kullanıldı.Olgular, işlem sonrası dönemde sol ventrikül fonksiyonları ve yeniden darlık gelişimi yönünden klinik bulgular ve transtorasik ekokardiyografi ile değerlendirildi. Bu gruplar arasında cinsiyet, izlem süresi, erken başarı, ekokardiyografik göstergeler, komplikasyonlar, eşlik eden hastalıklar açısından karşılaştırma yapıldı. Gruplar arasında cinsiyet ve izlem süresi açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Ortalama izlem süresi 6±4.2 yıl (dağılım 3 ay-15 yıl) idi. Balon anjiyoplasti yapılan 87 (%87)'si nativ, 13 (%13)'ü rekoarktasyonlu 100 hastanın; tepe sistolik basınç farkları 43.56±18,5 mmHg'dan 13.2±10 mmHg'ya geriledi (p 1 year, n= 39, 25 male/14 girls). Patients were also divided into two groups as native and recoarcted patients and three groups as their weights. SPSS (Statistical package for social sciences) 16 was used for statistical analyses.The patients were assessed by clinical signs and transthoracic echocardiography for left ventricular functions and recoarctation. A comparison was made between these groups based on sex, follow-up period, early success, echocardiography parameters, complications, associated defects. Mean follow-up period was 6±4.2 years (range 3 months to 15 years). Between these groups, no statistical significant difference in terms of sex and follow-up period was found. Peak systolic pressure gradient was reduced from 43.56±18,5 mmHg to 13.2±10 mmHg after balloon angioplasty (p

Şu ana kadar ideal bir antispazmotik ajan kullanımda değildir. Dobutamin uzun yıllardan beri kullanılan, Levosimendan ise yeni kuşak ve farklı etki mekanizmasına sahip bir inotropik ajandır. Bu çalışmamızın amacı; levosimendan ve dobutaminin vazorelaksan etkisini organ banyosu ortamında izole rat torasik aortalarında değerlendirmektir.Materyal ve Metod: 20 adet Wistar Albino cinsi rat rastgele eşit sayıda 2 gruba ayrıldı. Servikal dislokasyonla sakrifiye edilen ratların, torasik aortası dikkatlice çıkarıldı. Organ banyosunda fenilefrinle (10-5M) kasıldı ve Krebs solüsyonu ile sık yıkama ile gevşemesi izlendi. Kasılma ve gevşeme yanıtı olmayan rat aortik ringleri çalışma dışı bırakıldı. Birinci grup (n=8) levosimendan grubu, ikinci grup ise dobutamin grubunu (n=8) oluşturdu. Birinci gruba kümülatif dozlarda (10-8M-10-4 M) levosimendan, ikinci gruba da kümülatif dozlarda (10-8M-10-3M) dobutamin uygulandı. Rat torasik halkalarının doz-yanıt eğrileri bilgisayar ortamında ProtoWin v1.0 programı ile kaydedildi. Graph Pad Prisim 4.0 bilgisayar programı ile EC50 değerleri hesaplandı. İki grup arası gevşeme yüzdelerini karşılaştırmak istatistiksel analiz Windows için SPSS (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) 13,0 versiyon bilgisayar programı kullanılarak yapıldı. İki grup arasındaki istatistiksel değerlerin belirlenmesinde Mann-Whitney U testi kullanıldı. P değerinin 0,05'ten küçük olması anlamlı kabul edildi.Bulgular ve Sonuç: Çalışmamızda, rat aortunda 10-5M fenilefrinle elde edilen kasılma yanıtını gevşetmek için hesaplanan EC50 değeri, levosimendan için 6,605 x 10-6 M ve dobutamin için 5,093 x 10-5M'dır. Bu veri levosimendanın, dobutaminden daha güçlü bir damar gevşetici etkiye sahip olduğunu gösterir. 10-4 M için, levosimendanın maksimum gevşetme yüzdesi % 92.33, dobutamin için % 82.48 olarak bulundu. Bu değerlerin Mann Whitney U testi ile istatistiksel olarak anlamlı farklılık olmadığı sonucuna varıldı (P=0,059, P>0,05). Levosimendan, dobutaminden daha güçlü bir damar gevşetici etkiye sahiptir, ancak maksimum gevşetici etkide ki bu fark istatistikî olarak anlamlı değildir. Coronary artery disease is the most common causes of death. For patients to improve coronary circulation, coronary artery bypass graft operations are applied. Medical treatment during the perioperative period have great importance for to prevent development of vasospasm and to provide graft patency. Up to now, there is not an ideal agent for antipasmotic. Dobutamine which used for many years and levosimendan which is the new generation and have a different mechanism of action are both inotropic agent. The purpose of this study is evaluate the vasodilatory effect of levosimendan and dobutamin on isolated rat thoracic aorta and in organ bath.Materials and Methods: 20 Wistar Albino rats were divided randomly into 2 equal groups. The rats were sacrificed by cervical dislocation, the thoracic aorta?s was removed carefully. The rings pre-contracted with phenylephrine (10-5M) in organ bath and relaxation was achieved with frequent washing with Krebs solution. No contraction and relaxation response of rat aortic rings are not excluded for the study. The first group (n = 8) as levosimendan group, second group as dobutamine group (n = 8) is created. To the first group cumulative doses (10-8M-10-4M) of levosimendan, to the second group cumulative doses (10-8M-10-3M) of dobutamine was performed. Dose-response curves of rat thorasic rings, were recorded by computer program ProtoWin v1.0. EC50 values were calculated with computer program Graph Pad Prisim 4.0. Statistical analysis to compare the percentages of relaxation for 2 groups was used SPSS for Windows (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) was performed using a computer program version 13.0. Between the two groups, Mann-Whitney U-test was used to determine statistical values. P value less than 0.05 was considered significant.Results and Conclusion: We obtained relaxation response to pre-contracted rat aorta with 10-5M phenylephrine, EC50 value calculated for levosimendan and dobutamine 6,605 x 10-6 M and 5,093 x 10-5 M, respectively. This data indicates that vascular relaxant effect of levosimendan is stronger than dobutamin. For 10-4 M the relaxant percentage was found for levosimendan %92,33 and for dobutamin %82,48. With Mann-Whitney U test, couldn?t prove a statistically significant difference (P=0,059, P>0,05). Levosimendan, has a stronger vascular relaxant effect than dobutamin, but this difference is not statistically significant. 76

Amaç: En sık görülen kalp malformasyonu olan biküspid aort kapağı, çocuk yaş grubundaki kardiyovasküler etkileri yönünden yeterince araştırılmamıştır. Bu çalışmada; izole biküspid aortalı çocuklarda; kardiyak, vasküler değişimi öngören belirteçlerin araştırılması, hastalığının ilerlemesi ile kapak disfonksiyonu ilişkisinin araştırılması ve elde edilen sonuçların triküspid aort kapaklı çocuklarla karşılaştırılması amaçlandı.Gereç ve yöntem: Çalışma Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Kardiyolojisi Bilim Dalı'nda Mayıs 2010-Aralık 2010 tarihleri arasında prospektif olarak gerçekleştirildi. 5-15 yaşları arasında biküspid aort kapaklı 41 çocukta ve kontrol grubunu oluşturan triküspid aort kapaklı 25 çocukta: kardiyovasküler riski ve değişiklikleri öngören biyokimyasal incelemeler (lipid profili, endotelin, homosistein, high sensitiv-C reaktif protein, miyeloperoksidaz aktivitesi, glutatyon peroksidaz, matriks metalloproteinaz-9, doku metalloproteinaz inhibitörü-1, insülin benzeri büyüme faktörü-1 ve insülin benzeri büyüme faktörü bağlayan protein-3) çalışılması, transtorasik ekokardiyografik incelemede; aort kapak yapısı, fonksiyonunun değerlendirilmesi, sol ventrikül M-mode incelemesi, sol ventrikül Tei indeksi, propagasyon velositesi, çıkan aortanın doku Doppler incelemesi, çıkan aortanın dört seviyede çaplarının ölçülmesi, çıkan aortanın sistol-diastol sonu çaplarının ölçülmesi, aortik sertlik indeksi ve aortik esnekliğin hesaplanması yapıldı. Karotis intima-media kalınlıkları ölçüldü. Veriler kontrol grubunun verileri ile karşılaştırıldı. Çalışma grubu aort kapak fonksiyonu açısıdan; normal veya önemsiz düzeyde bozulmuş olanlar ve hafif veya orta düzeyde bozulmuş olanlar şeklinde alt gruplara ayrıldı, gruplar birbiriyle ve kontrol grubu ile karşılaştırıldı.Bulgular: Çalışma ve kontrol grubu plazma matriks metalloproteinaz-9 ve doku metalloproteinaz inhibitörü-1 düzeyleri arasında anlamlı fark saptanmadı. Biküspid aort kapağının tipi ile kapak yetmezliği ve stenozu arasında ilişki saptanmadı. Hafif kapak disfonksiyonlu biküspid aort kapaklı çocuklarda sol ventrikül hipertrofisi görülebildiği, bu çocukların diastolik disfonksiyon yönünden yakından izlenmesi gerektiği görüldü. Biküspid aort kapaklı çocuklarda endotel disfonksiyonunu gösteren biyokimyasal parametreler ve karotis intima meadia kalınlığı değişmemişti. Aterosklerozun henüz belirgin olmadığı düşünüldü. Tei indeksi hasta grubunda anlamlı şekilde yüksek bulundu. Aort kapak yetmezliği ve aort stenozu düzeyine göre olgular gruplandığında elde edilen veriler, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında Tei indeksindeki anlamlı farkın devam ettiği görüldü. Kapak fonksiyonu normal veya hafif bozulmuş hastalarda sol ventrikülün global fonksiyonlarında M-mode ekokardiyografi ile gösterilemeyen etkilenmenin olduğu tesbit edildi. Hasta grubunda ve kapak disfonksiyonuna göre alt gruplandırmalarında izovolumik kontraksiyon süresi, Tei indeksi'ndeki farkın sorumlusu olarak görüldü. Hasta grubunun aorta çapları sinotubuler bileşke seviyesi ve çıkan aorta seviyesinde kontrol grubuna oranla anlamlı şekilde artmış bulundu. Aort kapak yetmezliğindeki artışın, aortadaki çap artışı ile ilişkili olduğu görüldü. Erişkin biküspid aort kapaklı olguların tersine aortik esnekliğin yüksek bulunması, henüz aterosklerozun gelişmemiş olmasına bağlandı. Aort stenozu ve yetmezliğinin düzeyi ile aortik elastisite arasında ilişki saptanmadı.Sonuç: Bu çalışma, çocuk yaş grubunda hafif aort stenozu ?ve/veya? yetmezliği olan biküspid aort kapaklı hastalarda erken dönemde aterosklerozun gelişmediğini göstermiştir. Patolojik etkilenmenin; sol ventrikül fonksiyonlarında bozulma, aort çapında ve aortik esneklikte yükselme şeklinde olduğu gösterilmiştir. Biküspid aort kapaklı çocuklarda altta yatan patoloji ve zamanla gelişecek aterosklerozun etkisiyle literatürle uyumlu olarak aortik esnekliğin azalacağı, sertlik indeksinin artacağı, aorta dilatasyonunun belirginleşeceği düşünülmüştür. Aim: Bicuspid aortic valve is the most commonly seen malformation but its cardiovascular effects during childhood have not been well studied. In this study, markers predicting cardiac and vascular changes and the relationship between progression of the disease and valvular dysfunction were evaluated in children with isolated bicuspid aortic valve and compared with the evaluations of children with tricuspid aortic valve.Materials and Methods: The study was a prospective study performed at Erciyes University Medical Faculty Pediatrics Department Pediatric Cardiology Unit between May 2010-December 2010. Forty-one children with bicuspid valve was the study group and 25 children with tricuspid valve was the control group. The age was ranging between 5-15. Biochemical evaluations (lipid profile, endothelin, homocysteine, high sensitive C-reactive protein, myeloperoxidase activity, glutathione peroxidase, matrix metalloproteinase-9, tissue metalloproteinase inhibitor-1, insulin like growth factor-1 and insulin like growth factor binding protein-3) were studied to evaluate cardiovascular risk and predicting the changes. By transthoracic echocardiography, aortic valve structure and function were evaluated, left ventricle M-Mode examination, left ventricular Tei-index, propagation velocity, tissue Doppler examination of ascending aorta, end-systolic and end-diastolic diameters of ascending aorta, stiffness index and elasticity of aorta were analysed. The carotid artery intima-media thickness were measured. The data were compared with the control group?s data. The study group was divided into subgroups according to aortic valve function as normal or insignificantly affected ones and mild to moderately affected ones. The groups were compared with each other and with the control group.Results: There was no significant difference in matrix metalloproteinase-9 and tissue metalloproteinase inhibitor-1 levels between study and control group. There was no relation between the type of bicuspid aortic valve and aortic insufficiency and stenosis. Left ventricular hypertrophy could be seen in patients with minimally dysfunctioning bicuspid aortic valve so they should be followed very closely for the occurence of diastolic dysfunction. Biochemical markers showing endothelial dysfunction and carotid artery intima-media thickness were not changed in patients with bicuspid aortic valve. It was thought that atherosclerosis have not been overt yet. Tei index was significantly high in the study group. When the patients were grouped according to aortic valve insufficiency and stenosis the difference of their Tei index was still present. Patients with normal or mildly affected cardiac function had influences of global functions of left ventricule that can not be detected with M-mode echocardiography. The time of isovolumetric contraction was responsible from the difference of Tei index of the study group and its subgroups. Aortic diameters of the patient group were increased significantly at the level of aortic sinotubular junction and ascending aorta. The increase in the aortic valve insufficiency was due to the increase in the diameter of the aorta. Contrary to adults with bicuspid aorta, increased aortic flexibility was associated with the non-occurence of atherosclerosis yet. There was no relation between aortic elasticity and aortic stenosis and insufficieny level.Conclusion: This study points out that atherosclerosis do not develop in early ages of patients with bicuspid aorta with mild aortic stenosis and insufficiency. The detected pathological effects of bicuspid aortic valve were left ventricular dysfunction, aortic diameter and aortic elasticity increase. We think that, in children with bicuspid aortic valve, due to underlying pathology and development of atherosclerosis there will be decrease in aortic distensibility, increase in stiffness index and aortic dilatation as mentioned in previous studies. 103

Torasik aorta hastalıklarının tedavisi tüm cerrahi tecrübelere rağmen ciddi morbidite ve mortalite oranları ile ilişkilidir. Akut Aortik Sendrom (AAS) terimi ise hayatı tehdit eden acil torasik aort patolojilerini içeren bir spektrumu oluşturmaktadır. Torasik Endovasküler Aorta Tamiri (TEVAR) ile torasik aorta segmenti içerisine kaplı stent implante edilerek aorta patolojisinin lümenden dışlanması amaçlanmaktadır. Ancak yeni bir tedavi metodu olması ve uzun dönem sonuçlarının belirsiz olması nedeniyle uygulaması tartışmalıdır. Buna rağmen, özellikle AAS tanı grubunda bu tedavi ilk seçenek olarak uygulanmaktadır. Çalışmamıza 2006-2010 yılları arasında AAS tanısıyla TEVAR uygulanan 25 hasta alınmıştır. Hasta verileri dosya tarama yöntemi ile retrospektif olarak taranmıştır. Bu veriler içinde demografik veriler, preoperatif risk faktörleri, anatomik ölçümler, postoperatif komplikasyonlar ve mortalite oranları saptanmıştır. Hastaların %60'ı komplike tip B disseksiyon nedeniyle opere edilirken, en sık komplikasyon nedeni rüptür idi. İşlemler dahilinde 25 hastaya toplam 29 adet torasik greft implante edilerek kümülatif 445cm'lik aorta kaplanmıştır. İşlem sonrası Tip I endoleak hiçbir hastada gözlenmezken, orta dönem izlemde greft komplikasyonu gelişmemiştir. BOS drenajı uygulanmamasına rağmen hiçbir hastada spinal iskemi bulgusuna rastlanmamıştır. Hastane içi mortalite 3 hastada gelişirken bir hasta takipte malignite nedeniyle kaybedilmiştir. Uzun dönemde hiçbir hastada ikincil girişim gerekmemiştir. TEVAR uygulamaları acil aort patolojilerinde açık cerrahi tedaviye oranla daha düşük morbidite ve mortalite oranlarıyla uygulanmaktadır. Orta dönemde alınan sonuçlar buna paralel seyretmekte olup, uzun dönem sonuçlar için zamana ihtiyaç vardır. Bizim çalışmamız da bu bağlamda düşük komplikasyon ve mortalite oranları ile bu tedavinin rutin uygulamaya girmesi açısından yol gösterici olabilir. Despite all surgical experience on thoracic aorta diseases, open procedures are related with high morbidity and mortality rates. The term `Acute Aortic Syndrome? is a spectrum of life-threating emergency of thoracic aortic pathologies. The goal of Thoracic Endovascular Aortic Repair (TEVAR) is to exclude aortic pathology of the lumen with the implantation of coated stents. However, because of being a new method of treatment and unclear long-term results make this practice controversial. Especially in the AAS group, TEVAR is applied as the first choice of treatment. In our study, 25 patients who underwent TEVAR between 2006 and 2010 due to AAS, were analyzed retrospectively and procedure-related complications, early and mid-term results, morbidity and mortality rates were determined. While 60% of the patients underwent surgery for complicated type B dissection, the most common cause of complication was the rupture. Totally 29 thoracic grafts were implanted in 25 patients and cumulative 445 cm aorta covered within transactions. Type I endoleak was not observed in any patients after the procedure and other graft complications were not developed in the mid-term follow-up. Although CSF drainage was not applied in any patients, there was no evidence for spinal ischemia. In-hospital mortality was developed in 3 patients and 1 patient was died due to malignancy on follow-up period. None of the patients required a secondary intervention on the long-term period. TEVAR applications show low morbidity and mortality rates due to open surgery treatment on emergent aortic pathologies. Mid-term results are similar with that and time is needed for long-term results. Our study may lead the way into routine practice for this treatment with low complication and mortality rates. 38

Amaç : Bu çalı?manın amacı, ooferektomi yaparak menopoz modeli olu?turduğumuz di?i sıçanlardan izole edilen torasik aortaya CAPE?in etkilerini ara?tırmaktır.Yöntem : 50 adet ooferektomi yapılmı? di?i Wistar-Albino cinsi sıçan (200-250 gr) randomize olarak (n= 6-7) sekiz gruba ayrıldı ; CAPE 10 ?M Endotel (+) (grup I), CAPE 10 ?M Endotel (-) (grup II), CAPE 100 ?M Endotel (+) (grup III), CAPE 100 ?M Endotel (-)( grup IV), CAPE 300 ?M Endotel (+) (grup V), CAPE 300 ?M Endotel (-) (grup VI), Ethanol Endotel (+) (grup VII), ethanol endotel (-) (grup VIII). Sıçanlara, intraperitoneal olarak ketamin (50mg/kg) + ksilasin (5mg/kg) anestezi uygulandı. Göğüs kafesi sternumun altından ba?lanarak sternumun sol tarafı boyunca yukarıya boyuna doğru hızlı bir ?ekilde dikkatlice açıldı. Kalp ve akciğerler sol yana çekilerek torakal aortaya ula?ıldı. Torakal aorta dikkatli bir ?ekilde arcus aorta ile birlikte çıkartıldı, Krebs-Henseleit solüsyonu içeren petri kabı içine bırakıldı. Aorta üzerindeki yağ vs. gibi dokulardan temizlendikten sonra 3-5 mm?lik halkalar halinde kesildi. Kesilen halkalar zaman geçirilmeden Krebs- Henseleit solüsyonu içeren, karbojenize ve ısıtılan organ banyosu havuzlarına asıldı. Aort halkaları önce 1 gr gerildi, 10 dk beklendi, daha sonra 10 dk aralarla 1?er gr artırılarak 4 gr?a kadar gerildi, bilgisayardan izlenen kasılma eğrileri stabil seyredince NE 10-4 deri?iminden 0,1 ml ile kasılma yanıtı alındı, ardından Asetilkolin 10 -4 M deri?iminden 0,1ml ile gev?eme yanıtları alındı. Son olarak banyo tekrar iki kez Krebs Henseleit solüsyonu ile yıkandı ve deneye ba?lamak için 45 dakika beklendi. Daha sonra deney safhasına geçildi. Önce norepinefrin 10-4 M 0,1 ml her bir banyoya verildi. Banyolarda olu?an kasılma yanıtları gözlendi. Olu?an kasılma eğrisinde plato düzeyi olu?up stabil seyretmeye ba?layınca hazırlanan CAPE 10 ?M bir grup, 100 ?M diğer grup ve 300 ?M olarak üçüncü grup olarak üç ayrı dozda banyolara 0.1 ml olarak verildi. CAPE?i çözmek için kullanılan %30 luk ethanol de ayrı bir grup olarak (vehicle) planlandı. %30 luk ethanol solüsyonundan 0.1 ml banyolara verilerek yanıtları gözlendi.Bulgular : Endoteli sağlam aort halkaları üzerinde CAPE en dü?ük dozda en az olmak üzere doz yükseldikçe artan gev?eme yanıtları olu?turdu. Endoteli kaldırılmı? aort halkalarında dü?ük dozdan yüksek doza doğru artan gev?eme yanıtları olu?turdu. Gruplara göre gev?eme yüzdelerinin anlamlı düzeyde farklı olduğu bulundu (p < 0, 001). Endotel hasarı (endotel -) olu?turulan gruba verilen 10 ?M dozundaki CAPE (2,88± 0,88) ile endotel hasarı olu?turulmayan (endotel +) gruba verilen 300 ?M dozundaki CAPE (12,38 ± 5,12) arasında anlamlı düzeyde farklılık bulundu (p < 0,001). Diğer gruplarda anlamlı düzeyde farklılık bulunmadı.Sonuç : CAPE?in menopoz modeli olu?turulmu? sıçanlarda 300 ?M dozunda endoteli sağlam aort halkalarında en iyi gev?eme yanıtı olu?turduğu görülmü?tür. Menopoz modeli üzerinde CAPE?in aort halkalarında gev?eme etkisinin ilk defa gösterilmi? olması bundan sonraki ara?tırmalara yol göstereceği inancındayız.Anahtar Kelimeler : CAPE, izole organ banyosu, aort, gev?eme yanıtları, menopoz Aim: The aim of the study investigate the effect of CAPE on isolated thoracic aorta of menopausal model.Methods : Fifty ovariectomized Wistar- Albino rats randomly divided into eight groups (n=6-7) ; CAPE 10 ?M endothelium + group (I), CAPE 10 ?M endothelium - group (II), CAPE 100 ?M endothelium + group (III), CAPE 100 ?M endothelium - group (IV), CAPE 300 ?M endothelium + group (V), CAPE 300 ?M endothelium - group (VI), ethanol endothelium + group (VII), ethanol endothelium - group (VIII ) [n.b., negative ? indicates groups with damaged endothelium]. Rats were anaesthetized using ketamin (50 mg /kg ) + ksilasin (5mg/kg ). Chest cavity was surgically exposed from the bottom left side of the sternum. The heart and the lungs were moved to left side to expose the thoracic aorta. The thoracic aorta and aortic arch were carefully extirpated and placed in dish that had Krebs-Henseleit solution. After the dissection of fatty and other tissues around the aorta, it was sliced into 3-5 mm rings. The rings were quickly hung into a heated organ bath that contained carbonated Krebs- Henseleit solution. Aorta rings were first stretched by 1 gram and then stretched to 4 gm in 1 gm increments in 10 minutes episodes. When the tension records on a computer monitor were stable, contraction response using NE 10-4 M and relaxation response using 0.1 ml Ach (10-4) were obtained. Finally the preparation was washed twice using Krebs-Henseleit solution and the experiment was initiated 45 minutes later. During the experiment 0.1 ml NE 10-4 M was delivered into each of the baths and contraction responses of the aorta were observed. Once stable plateau contraction level was reached, 0.1 ml of CAPE of in 10 ?M, 100 ?M, 300 ?M doses were delivered into each of the three groups of the baths (3x4). Thirty percent of ethanol that is used to dissolve CAPE was prepared as a vehicle group and delivered in 0.1 ml volumes into the baths.Results: There was a significant dose dependant increase in the relaxation response of the aorta rings with healthy and damaged endothelium. The response of the group that had damaged endothelium and received 10 ?M CAPE was significantly different from the response of the group that had healthy endothelium and received 300 ?M CAPE (p

Amaç: Torakal ve abdominal aort anevrizması olan hastalarda arteryal stifness artışı araştırılarak ikisi arasındaki etyopatogenetik ilişkiyi incelemek.Yöntem: Çalışmaya torakal aort anevrizması olan 20 hasta (7 kadın, 13 erkek, ortalama yaş 65 ± 7 yıl), abdominal aort anevrizması olan 18 hasta (7 kadın, 11 erkek, ortalama yaş 69 ± 4 yıl) ve anevrizması olmayan 20 hasta (7 kadın, 13 erkek, ortalama yaş 66 ± 6 yıl) dahil edildi. Tüm hastalara SphygmoCor cihazıyla non-invaziv olarak arteryel stifnes ölçümü yapıldı. Karotis-femoral nabız dalga hızı (karotis-femoral PWV), augmentasyon basıncı (AP) ve kalp hızına normalize edilmiş augmentasyon indeksi (AIx@75) arteryel stifnes parametreleri olarak kullanıldı.Bulgular: Demografik özellikler, lipit paneli ve medikasyon açısından (beta-bloker ve ADE inhibitörü hariç) her üç grup arasında fark yoktu. AP, abdominal grupta torakal gruba göre anlamlı olarak yüksek bulunurken (p= 0.028), AIx@75 abdominal grupta hem torakal hemde kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu ( sırasıyla p=0.019, p=0.008). Karotis-femoral PWV abdominal grupta kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p= 0.002).Sonuç: Abdominal aort anevrizması olan hastalarda arteryal stifnes artışı olurken, torakal aort anevrizmalarında artış saptanmadı. Bu durum abdominal anevrizmanın lokal bir hastalık olmakdan çok sistemik bir patoloji olduğunu ve etyolojide ateroskleroz gibi sistemik bir sebebin rol aldığını düşündürür.Anahtar kelimeler : arteryal stifnes, aort anevrizmaları, pulse wave velosite Aim: To research arterial stiffness increase in patients with thoracal and abdominal aortic aneurysms and to investigate the etiopathogenic relationship between aortic aneurysms and arterial stiffness.Method: Study population included 20 patients with thoracal aortic aneurysm (13 male, 7 female, mean aged 65 ± 7 years), 18 patients with abdominal aortic aneurysms (11 male, 7 female, mean aged 69 ± 4 years), and 20 patiens who had no aortic aneurysm (13 male, 7 female, mean aged 66 ± 6 years). Arterial stiffness measurement was performed in all patients by non-invasive SphygmoCor device. Carotid-femoral pulse wave velocity (PWV), augmentation pressure (AP), and augmentation index normalized for heart rate of 75 bpm (AIx@75) were used as arterial stiffness parameters.Findings: There was no difference among the three groups in terms of demographic characteristics, parameters of lipid status, and medications (except for using beta-blocker and ADE inh.). While AP was found to be significantly higher (p= 0,028) in abdominal aortic aneurysms group compared with thoracal aortic aneurysm group, AIx@75 was found to be significantly higher in abdominal aortic aneurysms group compared with both thoracal aortic aneurysm group and control group (p=0.019 and p=0.008 respectively). Carotid-femoral PWV was found to be significantly higher (p= 0.002) in abdominal aortic aneurysm group compared with control group.Conclusion: While arterial stiffness increased in patient with abdominal aortic aneurysms, it did not increase in patients with thoracal aortic aneurysm. This condition suggests that abdominal aortic aneurysms is a systemic pathology rather than a local disease and its etiology consists of a systemic cause such as atherosklerozis.Keywords : arterial stiffness, aortic aneurysms, pulse wave velocity 68

Bu çalışmada deneysel diyabetin multifonksiyonel bir sitokin olan TGF ß1'in abdominal ve torasik aorta duvarındaki ekspresyonuna ve aorta duvarında tunika intima ve tunika media kalınlıklarına etkisi incelenmiştir. Çalışmamızda 3'er aylık 250- 300 gr ağırlığında Sprague-Dawley türü dişi sıçan kullanıldı. Her grupta 12'şer sıçandan diyabet ve kontrol olmak üzere iki grup oluşturuldu. Deneysel diyabet grubuna streptozotosin 50 mg/kg intraperitoneal olarak tek enjeksiyonla verilerek oluşturuldu. Kontrol grubuna ise serum fizyolojik 50 mg/kg intraperitoneal olarak verildi. Başka hiçbir uygulama yapılmadan 60. gün sonunda anestezi altında iki grubun da abdominal ve torakal aorta damarları çıkarıldı. Kontrol torasik (TK), diyabetli torasik (TD), kontrol abdominal (AK) ve diyabetli abdominal (AD) olmak üzere 4 adet inceleme grubu oluşturuldu. Dokuların rutin histolojik takibi yapıldı. Elde edilen parafin bloklardan 4 mikron kalınlığında kesitler alındı. Kesitler Hematoksilen Eozin ve Verhoeff Van Gieson elastik lif boyaları ile boyandı. Işık mikroskobunda abdominal ve torasik aort damarlarının intima ve media kalınlıkları ölçüldü. Ölçümler oküler mikrometre ile yapıldı İmmunohistokimya boyaması için Genway Anti-TGF beta (TB21) IgG 20-272-193974 primer antikoru kullanıldı. İntima ve media kalınlık ölçümlerinde AD ve AK grupları, TD ve TK grupları kendi aralarında değerlendirildi ve istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. TGF ß1 ekspresyonunda ise TD grubunda TK grubuna göre anlamlı bir artış gözlendi. AD ve AK grupları arasında anlamlı bir fark bulunmadı. Çalışmamızda 60 günlük diyabet süresinin diyabetin aortun farklı segmentlerinde intima-media tabakalarında kalınlaşmaya sebep olabilecek patolojik değişiklikler için yeterli bir süre olmadığını düşünmekteyiz. Deneysel diyabet gruplarının hiperglisemi etkisinde kalma süresini ve yaşam süresini uzatabilmek için kontrollü insülin tedavisi yapılmasının insanlarda oluşan diyabetik kronik komplikasyonlara benzer yaklaşık veriler ve başarılı sonuçlar elde edilmesine sebep olabileceği düşünülmektedir. TGF ß1'in abdominal aorta duvarında ekpresyonunun negatif olması ve abdominal aortun ateroskleroz gelişimine yatkın olması, zaman içinde (yaşlanma ile) gelişebileceği düşünülerek buna uygun bir zemin hazırlandığı şeklinde yorumlanabilir. Torasik aorta duvarında ise hücre adezyonu ve doku tamiri gibi hücresel olayları düzenlediği şeklinde yorumlanabilir., In this study, it was aimed to investigate the effects of experimental diabetes on TGFB expression which is a multifunctional cytokin on abdominal and thoracic aortic wall, tunica intima and tunica media thickness in aorta wall. Three months old female Sprague Dawley rats weighing 250 to 300 g were used in this study. The rats were divided into two groups containing seven animals each. They were non-diabetic and streptozotocin (STZ)-induced diabetic group. In the diabetic group, diabetes was induced by a single intraperitoneal injection of 50 mg/kg STZ that was prepared in a 0.1 M citrate buffer solution, pH 4.5. Non-diabetic rats were injected saline only. At the end of the 60. day without any other application 2 of the groups were taken under anesthesia, the abdominal and thoracic arteries were removed. Four study groups toracic control (TC), thoracic diabetic (TD), abdominal control (AC) and abdominal diabetic (AD) were formed. 4 micron paraffin sections belong to aortic tissue were performed after routine histologic process. Hematoxylin Eosin and Verhoeff?s elastic staining were performed. Evaluations were performed under a light microscope. Abdominal and thoracic intima thickness and media thickness of aorta were measured with the oculometer. For immunohistochemistry staining Anti-TGF beta (TB21) IgG 20-272-193974 primary antibody was used. In the evaluation of intima and media thickness measurements there were no significant statistical differences between AD and AC groups and TD and TC groups. TGF ß1 expression showed a significant increase in TD group compared to TC. AD and AC did not differ significantly. In our study we think that 60 day duration of diabetes is not enough time for the pathological changes could lead to thickening in different segments of the aortic intima-media layers. In human studies tunica intima and tunica media thickness of the aorta increased significantly with diabetes compared with the control groups because of many factors such as human life is longer than experimental models as physiologically, with cholesterol-rich diet nutrition, physical inactivity increased with age, disease, smoking and stress. To extend to time of staying under the effects of hiperglisemia and to prolong to life for experimental diabet groups, controlled insulin therapy can be done thus its thought to may cause that approximately similar data and succesful results will be obtained like diabetic cronic complications occur in people. TGF ß1 expression was negative in the wall of the abdominal aorta and abdominal aorta is predisposed to the development of atherosclerosis, it could be developed with overtime (aging), it can be interpreted for preparing an appropriate basis for the development of atherosclerosis. In the toracic aorta wall, it can be interpreted that TGF ß1 coordinates the cellular events such as cell adhesion and tissue repair.

Yapılan çalışmalar, 30 yıl öncesine kadar sadece metabolik atıklar olarak değerlendirmiş olduğumuz nitrik oksit, karbon monoksit ve hidrojen sülfit vb gibi bazı gaz moleküllerinin, bugün gazotransmitterler olarak adlandırdığımız, memelilerde düzenleyici sinyal molekülleri olarak rol alabildiklerini ortaya koymuştur.Kısa bir süre önce kükürt dioksit gazının da memeli damar dokusunun gevşemesini sağlayıp damardaki basıncı bölgesel olarak düzenleyebilen bir gazotransmitter olduğu gösterilmiştir.Bir çok çalışmada, kükürt dioksitin gazotransmitter özelliğini gözlemlemek amacıyla izole edilen sıçan aort damarı üzerinde deneyler yapılmıştır. Bu çalışmada da endoteline zarar verilmeden izole edilmiş sıçan aort damarından elde edilen aortik halkalar in vitro koşullarda bulundukları besleyici sıvı içerisinde kontrol aşamasından sonra kükürt dioksit gazına maruz bırakılmış ve kükürt dioksitin aort kas dokusu üzerindeki gevşetici etkisi gözlenmiştir.Bu çalışmada kükürt dioksit gazının sıçan aort damarı üzerine etkilerinin gözlemlenmesi amacı ile sıçandan torasik aort damarı izole edilmiş, izole edilen aort damarının in vitro koşullar altında kontrol değerleri gözlenmiş, ardından adrenalin ve asetilkolin ortama verilerek kasılma/gevşeme cevapları gözlenmiş ardından kükürt dioksit gazı ortama verilmiş damarın gevşeme cevapları gözlenmiştir.Kontrol kasılma değerleri ortalama 737.8880 ± 6.5702 mg seviyesinde seyrederken, adrenalin uygulanması ile bu değer ortalama 886.4141 ± 102.0153 mg seviyelerine çıkmış ve asetilkolin uygulaması ile ortalama 564.6985 ± 202.3235 mg seviyelerine kadar düşmüştür.SO2 gazı uygulanmasının ardından ise ortalama 560.2162 ± 206.2950 seviyelerinde düşüş gözlenmiştir. İstatistiksel analizlerde bu düşüş %95 güven aralığında kontrol grubu ve adrenalin değerleri ile kıyaslandığında önemli, asetilkolin değerleri ile kıyaslandığında ise önemsiz bulunmuştur.Günümüzde ölüm oranlarının büyük çoğunluğunun hipertansiyon kaynaklı damar rahatsızlıklarına bağlı olduğu düşünülürse, damar dokusunun gevşemesini sağlayan bu ve benzeri moleküllerin tekrarlı deneyler sonucu ortaya konması ve klinik olarak kullanılabilir şekilde geliştirilmesi ilgili hastalıkların tedavisi açısından büyük bir adım olacaktır. Studies showed that, such of gas molecules like nitric oxide, carbon monoxide and hydrogen sulfide etc., which have been considered as only metabolic waste until 30 years ago, can act as regulator signaling molecules in mammals which we call gasotransmitters nowadays.Not a long time ago, it has been indicated that also sulphur dioxide is a gasotransmitter which can regulate mammal vein pressure locally by relaxing vein tissue.In many studies, experiments made on isolated rat aorta due to observe gasotransmitter characteristic of sulphur dioxide. In this study, aortic rings, which have been prepared from isolated endothelium-intact rat aorta, exposed to sulphur dioxide after control stage in nutrient solution that is being kept at in vitro conditions and relaxant effect of sulphur dioxide observed on aorta muscle tissue.In this study, for the purpose of observing effects of sulphur dioxide gas on rat vein, thoracic aorta isolated from rat, control values of this isolated aorta observed in vitro conditions, later on adrenaline and acetylcholine applied and contraction/relaxation responses observed, later on sulphur dioxide applied and relaxation response of aorta observed.Control contraction avarage values are in 737.8880 ± 6.5702 mg ranges, meanwhile after adrenalin applied avarage values rised to 886.4141 ± 102.0153 mg ranges and when acetylcholine applied avearge values increased down to 564.6985 ± 202.3235 mg values.And after SO2 gas administration an increase observed at 560.2162 ± 206.2950 mg ranges in avaerage. With statistical analysis, this increase found significant at %95 confidence interval when considered with control and adrenaline values but not found significant at %95 confidence interval when considered with acetylcholine values.In our day, if we consider that most of mortality rates are based on hipertension dependent cardiovascular diseases, introducing and developing in the useable clinically manner such of these molecules which have vasorelaxant effect on vein tissue, will be a big step from the point of related diseases treatments. 62

ÖZET Bu çalışma, torasik aortaya kros-klemp yerleştirilmesi ve açılması ile oluşturulan iskemi-reperfüzyon modelinde spinal kord iskemisi, makroskobik ve mikroskobik nörolojik hasar ile spinal kord dokusunda iskemi reperyûzyon hasarının belirleyicisi olan SOD ve MDA düzeylerinin incelenmesi ve klemp öncesi uygulanan metoklopromidin etkilerinin ortaya konması için planlanmıştır. Çalışma 20-30 kg ağırlığında 22 köpek üzerinde yapılmıştır. Köpekler rastgele üç gruba ayrılmıştır. Grup 1 (Sham grubu) (n:7), sol torakotomi yapılmala beraber, torasik aortaya kros-klemp yerleştirilmeyen grup, Grup II (Kros-klemp grubu) (n:7), torasik aortaya kros-klemp yerleştirilen ve 45 dakikalık iskemi dönemini takiben reperfüzyon yapılan grup, Grup III (Kros-klemp + Metoklopromid Grubu) (n:8), kros-klemp yerleştirilmeden hemen önce iv 0.15 mg/kg metoklopromid uygulanan iskemi-reperfüzyon grubu. Standart anestezik yöntem ile uyutulan köpeklerde sol torakotomi yapılmış, II ve III. gruplarda subklavian arterin 2,5 cm distalinden torasik aortaya kros-klemp yerleştirilmiştir. II ve III. gruplarda cerrahi girişim sırasında kros- klemp yerleştirilmeden önce yerleştirildikten hemen sonra, iskeminin 5, 15, 30, 45. Dakikalarında, reperfüzyondan hemen sonra ve reperfüzyonun 5 ve 30. Dakikalarında hemodinamik veriler ve arteryal kan gazı analizlerinin sonuçları kaydedilmiştir. Sham grubunda da bu dönemlere rastlayan sürelerde hemodinamik ölçümler ve kan gazı analizleri yapılmıştır. Postoperatif 24, 48 ve 72. saatlerde Tarlov skorlaması yardımıyla nörolojik hasar incelenmiştir. Postoperatif dönemde, reperfüzyonun 72.saatinde köpekler standart anestezi yöntemi ile uyutulmuş ve sol kalp kateterizasyonu yapılmıştır. %10 formalin sağ kalpte berrak sıvı elde edilene kadar infüze edilmiştir. Servikal, torakal ve 70lumbal segmentlerden histolojik ve biyokimyasal incelemeler için doku örnekleri alınmıştır. Histolojik inceleme için hemotoksilen eozin boyası kullanılmış ve örnekler ışık mikroskobunda değerlendirilmiştir. Biyokimyasal analiz için dokuda SOD ve MDA değerleri incelenmiştir. Klemp uygulanan gruplarda makroskopik nörolojik hasarın belirleyicisi olan Tarlov skoru sonuçları klemp uygulanmayan gruba oranla belirgin olarak düşük bulunmuştur (p

ÖZET Diabetin vasküler komplikasyonları hakkında bir çok hipotez ileri sürülmesine karşın, nedenlerini kesin olarak belirtmek henüz mümkün olmamaktadır. Kan şekerinin çok iyi kontrol edilmesinin Tip I Diabetes Mellitus'ta mikroanjiyopatik komplikasyonları geciktirebildiği ve ilerlemesini yavaşlatabildiği gösterilmiştir ve bu durumun Tip II Diabetes Mellitus'un mikroanjiyopatik komplikasyonları için de geçerli olabileceği düşünülmüştür. Ancak makrovasküler komplikasyonlar için bu ilişkinin varlığı henüz kesin değildir.1 İskemik kalp hastalıklarında adenozini8-7 ve de novo ATP sentezini4 artıran bir ajan olarak kullanıma giren 5-aminoimidazol-4-karboksamid ribozidin (AICA-r) uzun süreli infüzyonlanndan sonra kan şekerini düşürdüğünün fark edilmesi, karbonhidrat metabolizması üzerindeki etkilerinin araştırılmaya başlanmasına yol açmıştır.6-8 însülinotropik etkisi Malaisse ve ark.14-'5 tarafından gösterilmiş olan bu pürin prekürsörü, parenteral verildiğinde adenozin kinaz enzimiyle monofosfat nükleotidi olan AlCAR'a (ZMP) çevrilmektedir. ZMP'nin önündeki üç seçenekten birisi, de novo pürin biyosentezindeki yerine girerek formil AICAR (FAICAR) üzerinden IMP'ye ve daha sonra adenin ve guanin nükleotidlerine çevrilmektir (Bkz. Şekil 4).4 AlCA-r'in ATP gereksinimi artan dokuların ATP içeriğini bu yol üzerinden artırması mümkündür. Çalışmamızda 1 ay süreyle intraperitoneal olarak uygulanan AlCA-r'in (10 mg/kg/gün) 4 aylık neo-STZ-dia betik rafların kan şekerini normale döndürdüğü ve kilo alımını hızlandırdığı, endotel harabiyetini fonksiyonel olarak geri döndürdüğü, vasküler kontraksiyondaki değişmeyi normal rafların seviyesine getirdiği gözlenmiştir. Daha önce sayılmış olan özelliklerine bulgularımızı eklediğimizde AlCA-r'in Tip II diabetin tedavisinde özellikle vasküler komplikasyonlar açısından umut verici bir ajan olabileceği sonucuna varılmıştır. 76 SUMMARY Definitive causes for the vascular complications of diabetes are still not clear. Strictly controlled blood glucose was reported that could delay and decelerate the progression of microangiopathic complications in IDDM, and it may be possible to extrapolate this knowledge into microangiopathic complications in NIDDM. However, this relationship is not clear for the macrovascular complications.1 Observation of the hypoglycemic effect of AICA-r after large infusions, which was launched as an agent increasing adenosine levels6-7 and de novo ATP synthesis4 in ischemic heart diseases, led to being investigated of its effects on carbohydrate metabolism.6-8 Insulinotropic effect of this purine precursor was reported by Malaisse et al.14-15 When injected parenteral^, AICA-r is converted to its monophosphate nucleotide, AICAR (=ZMP), by the enzyme, adenosine kinase. One of the three alternative pathways of ZMP is to participate in de novo purine biosynthesis and then being converted to formyl AICAR (FAICAR), IMP, adenine and guanine nucleotides, respectively (Figure 4).4 It is possible for AICA-r to increase the ATP content of the tissues being depleted this nucleotide, through this pathway. In our study, we have observed the AICA-r, which was injected intra peritonea I ly for 1 month (10 mg/kg/day) into the 4 month-old neo-STZ- diabetic rats, improved the blood glucose until the control levels, accelerated gaining weight, reversed the endothel disfunction functionally, and normalize the change in the vascular contraction. When adding our findings to the previous knowledge, we have concluded that AICA-r may be a promising agent in the therapy of NIDDM, especially for the vascular complications. 77 88

ÖZET Çalışmamızda izole sıçan torasik aorta striplerinde propofolün kasılma ve gevşeme cevaplan ile Na+/K+ ve Ca++/Mg++ ATP'az aktivitesi arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlandı. Çalışma farklı iki araştırma tekniği kullanılarak gerçekleştirildi. /. Bivomekanik kayıtlar. Fakülte etik kurul onayı alınarak, ağırlıkları 200-300 gr. arasında değişen 15 adet wistar türü sıçan kullanıldı. Sıçanlar dekapite edilerek öldürüldükten sonra torasik aortalan çıkartıldı. Preparatlar helezon şeklinde kesilerek açık şerit haline getirildi. Yaklaşık 2-3 mm genişliğinde ve 10-12 mm uzunluğundaki preparatlar her iki ucundan iple bağlanarak sıcaklığı 37°C olan ve içerisinden % 95 02 + % 5 CO2 gaz karışımı geçirilen izole organ banyosuna yerleştirildi. Deneyler başlamadan önce preparatlar 1.5 gram dinlenim gerimi altındal20 dakika dengelenmeye bırakıldı. Banyoya önce 10`7 mol fenilefrin ilave edilerek maksimum kas kontraksiyonu sağlandıktan sonra 10`6 mol asetilkolin ile kas % 33 oranında gevşetildi. Yanıtlar izometrik çevireç ve rekorder ile kayıt edilerek endotel bütünlüğü test edildi. Daha sonra, banyoya 3x1 0`5 ve 3x1 0`4 mol olacak şekilde propofol eklendi. Yanıtlar izometrik çevireç ve rekorder ile yeniden kayıt edildi. İşlem aynı propofol konsantrasyonlarında endoteli sıyrılmış torasik aorta striplerinde yinelendi. //. Biyokimyasal kayıtlar. 15 adet endotel yapısı bozulmadan alınmış ve endoteli sıyrılmış torasik aorta striplerinden elde edilen dokular homojenize edilerek, Na+/K+ ve Ca^VMg** ATPaz enzim aktiviteleri araştırıldı (kontrol grupları). Bu amaçla, inkübasyon sırasında ortama eklenen 3 milimol disodyum ATP varlığında miligram protein için bir saatte açığa çıkan inorganik fosfatın ölçülmesi prensibinden yararlanıldı. Aynı sayıda endoteîli ve endoteli sıyrılmış preparatlara 3xl0`5 ve 3x1ü`4 mol olacak şekilde propofol eklenerek Na7K+ ve Ca^/Mg** ATPaz enzim aktiviteîeri ölçüldü. İstatistiksel değerlendirmelerde student (pair)-t testi uygulandı. Fenilefrin ile maksimum kasılma sağlanan endoteîli -torasik aorta striplerinde; asetilkoîin ile %33 oranında relaksasyon elde edildiği belirlendi. Ortama konan propofol ile (3x1 0`5, 3x1 0`4 mol) bu relaksasyonun %16 ve %44 oranında azaldığı saptandı(p0.05). Endoteli sağlam torasik aorta stripîerinde, endotel kaynaklı nitrik oksiti inhibe ederek vazokonstrüksiyona neden olduğu gözlenen propofolün asıl etkisinin Na+/K* ve Ca++/Mg++ ATP'az aktivitesinde azalma oluşturmak yoluyla vazodilatasyon olduğu şeklindedir. Bulgularımız bu vazodilatasyonda Na+/K+ ATP'az dan daha çok, Ca++/Mg++ ATP'az aktivitesindeki azalmanın rol oynadığını düşündürdü. Sonuç olarak; propofolün vazokonstriktif etkisinin, endotel kaynaklı nitrik oksit sentezini inhibe etmesine, vazodilatatif etkisinin ise Na7K+ ve Ca++/Mg++ ATP'az aktivitesinde azalmaya neden olarak oluştuğu kanısına varıldı. SUMMARY Recent data suggest that nitric oxide production by the vascular endothelium plays an important role in many pathologic and physologic events. The aim of this study is to demonstrate the effect of propofol on isolated rat aorta strips relationship between vascular contraction-relaxation and Na+/K+-Ca++/Mg++ ATP'ase activity. The protocol was approved by ethic commite of Çukurova University. Fifteen wistar rats (200-300 gr.) thoracic aorta strips were isolated. The strips were placed in organ baths (with and without endothelium). Before investigation of the effects of propofol, the strips were exposed to 10`6 mol acetylcholine followed by 10`7 mol phenilephrine. isometric tension was measured in strips of arteries. After than 3x1ü`4 and 3xl0`3 mol propofol was added to organ baths fluid and contraction-relaxation responses were determined. Finally, Na7K+-Ca+~7Mg++ ATP'ase activity was investigated in tissue of strips. % 33 relaxation was occured on endothelium intact thoracic aorta strips by acetylcholine followed by phenilephrine induced maximum contraction. This relaxation was reduced % 16-44 by 3x1 0`4 and 3xl0'5 mol propofol. Acetycholine-induced relaxation was not observed on endothelium denuded strips, but %27- 58 relaxation was observed by adding to bath fluid 3x1ü`4 and 3xl0`5 mol propofol. Ma7K+-Ca++/Mg++ ATP'ase activity in endothelium-intact thoracic aorta strips with SxlO`4 and 3xl0'3 mol propofol was found significantly lower(P0.05) compared with control groups. Vasoconstriction induced by propofol is associated with inhibition of nitric oxide, whereas vasodilatation induced by propofol may be associated with decreased Na+/K*and Ca++/Mg+* ATP'ase activity In this study we suggest that reduced Ca++/Mg++ ATP'ase activity play a more important role than Na+/K+ ATP'ase in propofol-induced vasodilatation. 30 35

Tavşan SMA'inde iloprost; NA, FE, Guan kasılına cevaplarını doz-bagıınlı olarak engellerken; TA'da herhangi bir değişiklik oluşturmamıştır. Aynı damar şeritlerinde bu. agonist cevaplarını VER, ILO'a benzer şekilde engellemiştir. Daha önceki çalışmamıza dayanılarak, bu engellemenin öncelikle Ca3*` girişi üzerinden olabileceği düşünülmüş ve ILO'un agonist uyarısına bağlı Ca3*` girişine olan etkisi incelenmiştir. Tek doz, NA (10-=* M), FE (1CTS M), Guan (ICr* M)'le Ca^^'sus ortamda alınan agonist cevaplarından sonra, aynı ortama eklenen Ca3`*~'la elde edilen kasılma cevapları ILO ve VER'le SMA de engellenirken TA'da böyle bir etki gözlenmemiştir. NA'in aynı zamanda damar düz kasında doz-bagımlı olarak depolar isasyon yaptığı göz önüne alınarak, Ca2*` girişini engelleyici etkide, depolarizasyonun rolünü sınamak amacıyla, küçük doz NA'le aynı deneysel düzen tekrarlanmıştır. SMA'de Ca=*'suz ortama NA (10-* M, K)`7' M)'den sonra eklenen Ca3* (2.5 mM)'la oluşan kasılma cevapları da ILO ve VER'le anlamlı olarak önlenmiştir. ILO'un « agonist cevaplarını engellemesinde, reseptörlerle ilişkisinin rolü olup olmadığını anlamak için, irreversibl « antagonist olan FBZ'e karşı ILO'un « reseptörleri koruyup korumadığı araştırılmıştır. SMA'de, FBZ'in

ÖZET Antazolin, (+)-bromfeniramin, (±)-klorfeniramin, difenhidramin, mepiramin ve 2-metilhistamin, N^-metilhistamin, N^N^-dimetilhistamin, 2- tiyazoliletilamin, (histamin) gibi Özgün histamin-H^ antagonist ve agonistlerinin kullanıldığı bu çalışmada, damar düz kasında H-^ reseptörleri üzerinden H2 antagonisti varlığında oluşan denge ve denge dışı yanıtlar in-vitro teknikler ve sayısal yöntemler uygulanarak incelenmiştir. Histaminerjik yanıtların antagonizmasıyla ilgili denge deneylerinde, Schild'in yöntemi ve aynı ktıramdan yola çıkılarak geliştirilmiş iki bağımsız büeşen modeli kullanılmıştır. Aorlathoracica'da histamin ile yapılan deneylerde, antazolin dışında diğer antagonistlerler için elde edilen Schild dönüştürmelerinin beklentilere uymadığı (1 den küçük eğim, doğrusallıktan sapma, beklenmeyen p£ değeri) izlenmiştir. Bu durumun agoniste bağımlılığı yukarıda belirtilen agonistler kullanılarak aorta abdominalis'te difenhidramin için sınanmıştır. 2- tiyazoliletilamin ve 2-metilhistamin için gözlenen küçük ama anlamlı PA2 sapmaları iki bileşen modeliyle açıklanamamıştır. Bunun dışında difenhidramine ait Schild eğrilerinin aorta abdominalis'te sorunsuz olduğu ve saptanan pA£ değerlerinin aorta thoracica'da iki bağımsız bileşen modeliyle bulunan yüksek afinite değerine uyduğu saptanmıştır. Aynı modelle aorta thoracica'da saptanan agonist (histamin) uyarı oranları antagonistten bağımsız olarak yaklaşık 1:9 bulunmuştur. Bu bulgular, diğer olası nedenler elden geldiğince tartışıldıktan sonra, aorta thoracica'da H^ yanıtlarında ( + )-bromfeniramin, (±)-klorfeniramin, difenhidramin ve mepiraminle ayırdedilebilen, ama antazolinle aynı oranda inhibe edilen ve büyük bir olasılıkla reseptör düzeyinde bulunan iki bileşenin varlığı biçiminde yorumlanmıştır. Denge dışı antagonizma, yarışmayı reseptör düzeyinde anlatan bir modelle çözümlenmiştir. Arcus aorta, aorta thoracica, arteria carotis communis, arteria iliaca commxmis gibi arterlerin kullanıldığı bu deneylerde saptanan hız sabitlerinin büyük arterlerde (arcus ve thoracic aorta) agonist ya da antagonist derişimine bağımlı olduğu gözlenmiş ve bu 38damarlardaki antagonizmanın difüzyonla sınırlandığı savunulmuştur t Daha küçük çaplı arterlerde (a. iliaca ve carotis communis) denge sabitlerinin de hız sabitlerinin yanı sıra özellikle agonist derişimiyle değiştiği ve kullanılan iki arter arasında bu açıdan büyük farklar bulunduğu saptanmıştır. Bu durum reseptör rezerv varlığı ve farkı ile açıklanmış, saptanan parametrelere rezervin etkisini anlatan bir de model geliştirilmiştir. Bu modelin yardımıyla en uygun damar (a, carotis communis) ve ilaç derişimleri seçilerek, antazolin, (+)-bromfeniramin, difenhidramin ve mepiramin için hız sabitleri saptanmıştır. Böylece ilaç-reseptör etkileşmesini kavramada ve özellikle yeni ilaçların tasarımında önemli olan hız sabitlerinin farmakolojik yöntemlerle saptanabileceği gösterilmiş ve uygun deney tasarımının koşulları sunulmuştur. 39 SUMMARY Competitive antagonists of histamine-Hi -receptors, to wit antazoline, (+)- brompheniramine, (±)-chlorpheniramine, diphenhydramine and mepyramine, were investigated for their effects on histamine-induced responses in rabbit aorta, using the Schild transformation as an analytical tool. Antazoline-induced antagonism gave linear Schild-plots with slope equal 1, while the other antagonists produced `atypical` nonlinear plots with slopes generally less than unity, in thoracic aorta. Schild-plots obtained with (+)-brompheniramine, (±)-chlorpheniramine, diphenhydramine and mepyramine were evaluated using a model describing the effects of two independent components on the Schild transformation. The parameters (Jfe or -logfüe] values) thus estimated were compatible with those that have been reported in the literature, while the linear regression of the Schild- plots yielded unusual pAs values. Agonist dependence of antagonism induced by diphenhydramine (which was `atypical` in thoracic aorta) was investigated in abdominal aorta using histamine and the specific. Hi -receptor agonists 2-thiazolylethylamine, 2- methylhistamine, Na-methylhistamine and Na,Na-dimethylhistamine. Schild- plots of diphenhydramine, obtained with the above mentioned agonists, were linear in abdominal aorta regardless of the agonist, used, pAz values estimated through the linear regression of these Schild-plots, are comparable with those that were estimated in thoracic aorta for the high- affinity component. Characteristics of antazoline-induced antagonism were not found to be different in thoracic and abdominal aorta. Kinetics of antagonist-induced decrease of histamine-Hi receptor- mediated steady-state responses in isolated rabbit arteries were studied in the presence of histamine-H2 receptor antagonist famotidine. Data were fitted using a model which describes competition kinetics at the receptor level. Estimated rate and equilibrium constants were evaluated for their dependence on tissue, agonist and antagonist, concentrations, using (+)- brompheniramine as antagonist. In large arteries (thoracic, and arcus aorta), rate constants were observed to be modified by agonist and/or antagonist concentrations, suggesting a diffusion-controlled process. In relatively small (common carotid and iliac) arteries, estimated equilibrium constants (and consequently the rate constants) were found to diverge 40despite the invariance of equilibration times between arteries, leading us to include the effects of spare receptors in our evaluation. A model describing the effects of receptor reserve on the estimated equilibrium dissociation constant was developed and simulated and the results then compared with those that had been experimentally estimated. Results suggest, that the estimated parameters reflect drug-receptor interaction. 41 50