Search

İslam’ın doğuşundan günümüze kadar müfessirler, Kur’ân’ın daha iyi anlaşılması için çaba sarf etmişlerdir. Bu gayretin nedeni İslâm’ın temel kaynağının Kur’ân olmasıdır. Bu faaliyetlerden biri de ‘ulûmü’l-Kur’ân konularıdır. ‘Ulûmü’l-Kur’ân, Kur’ân’ın anlaşılması çerçevesinde oluşan ilim dalları olarak kabul edilmektedir. Farklı fırkalara mensup olan her müfessir ‘ulûmü’l-Kur’ân’ı, kendi itikat, rivayet ve düşüncelerine göre yorumlama yöntemini benimsemiş ve bir sonuca varmaya çalışmıştır. Bu müfessirlerden biri de Şi’a ekolünde oldukça önemli bir payeye sahip olan Muhammed Hüseyin Tabâtabâî’dir. Şi‘a/İmâmiyye koluna mensup olan Tabâtabâî, çağdaş müfessirlerdendir. Dönemin İran bilimsel ve kültürel birikimiyle yetişmesi, filozof olarak kabul edilmesi ve tefsir metodundaki farklı yaklaşımları, kendisini ön plana çıkarmaktadır. Bundan dolayı ‘ulûmü’l-Kur’ân konularına nasıl yaklaştığını gün yüzüne çıkarmak önem arz etmektedir. Makalenin temel amacı; Tabâtabâî’nin tespit edilen bazı ‘ulûmü’l-Kur’ân konularını nasıl değerlendirdiğini açığa çıkarmak, mensup olduğu mezheple mutabık veya muhalif yaklaşım tarzını Kur’ân ilimlerine yansıtıp yansıtmadığını tespit etmektir.

Copyright of Burdur Theology Journal / Burdur İlahiyat Dergisi is the property of Burdur Mehmet Akif Ersoy Universitesi lahiyat Fakultesi Dergisi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)