Search

Copyright of Paediatrics & Family Medicine / Pediatria i Medycyna Rodzinna is the property of Medical Communications Sp. z o.o. and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Wstęp. Leczenie niskorosłości spowodowanej somatropinową niedoczynnością przysadki jest procesem długotrwałym, obarczonym poważnymi obostrzeniami i wymaganiami. Podawanie hormonu wzrostu w postaci codziennych iniekcji, przechowywanie leku i wizyty kontrolne są uciążliwe i wymagają zaangażowania całej rodziny w proces leczenia. Nie tylko poprawa wzrostu dziecka ale też wiele innych czynników może wpływać na satysfakcję rodziców z efektu leczenia. Cel pracy. Celem pracy jest ocen wpływu czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 69 rodziców dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu na oddziale Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii i Neurologii Dziecięcej w Szpitalu Dziecięcym w Toruniu. Do badań wykorzystano ankietę własną oraz standaryzowany kwestionariusz KIDSCREEN-52 wersja dla rodziców. Wyniki i wnioski. Satysfakcja z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu jest zależna od osiągniętych rezultatów wzrostowych dziecka i nie wpływa na nią długotrwałość terapii. Satysfakcja rodziców z leczenia hormonem wzrostu nie zależy od wykształcenia rodziców, miejsca zamieszkania a także płci dziecka. Z badań wynika że satysfakcja zależy od wieku dziecka. Słowa klucze: niskorosłość, terapia hormonem wzrostu, satysfakcja rodziców, somatotropinowa niedoczynność przysadki, długotrwałość terapii, czynniki demograficzne.

Cleidocranial dysplasia (CCD; Marie and Sainton disease) is a congenital bone development disease, usually having autosomal dominant inheritance. Due to the variable expression of the gene responsible for CCD, various intensification of clinical symtoms is observed. The most characteristic features of the disease include: aplasia or hypoplasia of clavicles, delayed closure of the cranial sutures and anterior fontanel, dental abnormalities and short stature. The work shows a case of 10,5 year-old boy, which was hospitalized in the Department of Children Endocrinology due to short stature and somatotropin pituitary insufficiency suspicion, who was diagnosed with cleidocranial dysplasia, during his last stay in the department at the age of 2. We described the classic features of CCD and presented reports about short stature and growth hormone treatment effects in these patients. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Introduction: PROP1 mutations are the most common genetic cause of combined pituitary hormone deficiency (CPHD). PROP1-related CPHD in childhood may be associated with abnormal pituitary magnetic resonance imaging (MRI). Reported in 30% of affected patients diffusely enlarged gland may be misclassified as a pituitary mass and lead to unnecessary surgery or delay in growth hormone treatment. Case report. We describe the case of a patient who was referred to our Department at the age of 8,5 yr. Initial diagnosis was severe short stature (-4,78 SDS). He had history of micropenis and cryptorchidism, but no hypoglycemia in the neonatal period. Since the age of two he has been noticeably short, but his growth retardation became evident at the age of 8 yr. No more symptoms were noticed by parents. All his family members were from 10 to 50 centile for height. After hormonal tests thyrotropin (TSH) and growth hormone (GH) deficiency was confirmed. An adrenal functional testing at first revealed no abnormalities, after reassessment he was also diagnosed with secondary adrenal insufficiency. The level of prolactin was of normal value. MRI revealed the pituitary asymmetry with markedly enlarged gland's height, mimicking pituitary adenoma. Genetic findings confirmed normal male karyotype (46,XY) and homozygous PROP1 gene mutation (c.301_302delAG). Treatment of thyroxine (T4), hydrocortisone (HC) and rhGH was initiated sequentially within months. Summary. No signs of CPHD in newborns (e.g. hypoglycemia), gradually developed hormone deficiencies and difficulties with accurate interpretation of MRI findings in order to avoid unnecessary pituitary surgery - those are arguments supporting the need to evaluate patients with CPHD for PROP1 mutations. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Wprowadzenie: Zaburzenia procesów wzrastania, takich jak np. niskorosłość, są bardzo często przedmiotem społecznego napiętnowania. Może to u osób nimi dotkniętych, zwłaszcza w okresie dojrzewania, prowadzić do powstawania obniżonej samooceny i potęgować zjawisko nieadekwatnego postrzegania własnego ciała. Cel pracy: Ocena postrzegania własnej sylwetki przez nisko- i normorosłe dziewczęta oraz określenie zgodności samooceny z oceną dokonaną przez badającego. Materiał i metody: Badaniami objęto dwie grupy dziewcząt w wieku od 14 do 16 r.ż.. Pierwszą grupę stanowiło 25 dziewcząt o wysokości ciała poniżej 10 centyla, druga grupa – kontrolna, składała się z 49 dziewcząt o prawidłowej wysokości ciała. Przy pomocy szablonu z ponumerowanymi sylwetkami od 1 do 9 przeprowadzono wywiad z badanymi, które wskazywały swój typ sylwetki oraz typ przez siebie pożądany. Ponadto osoba przeprowadzająca badanie dokonała własnej oceny sylwetki wszystkich badanych dziewcząt. Na tej podstawie sklasyfikowano badane jako: szczupłe (sylwetki 1 i 2), krępe (sylwetki powyżej 4) oraz o „prawidłowej” budowie ciała (sylwetki 3 i 4). Wyniki: W efekcie porównania wyników dziewcząt niskorosłych i o prawidłowej wysokości ciała stwierdzono istotną różnicę (p

Każdego roku w Polsce z niedoborem masy i/lub długości ciała rodzi się kilka procent noworodków. Niektóre z nich są dotknięte zaburzeniami prowadzącymi nieuchronnie do niedoboru wysokości ciała, m.in. zespołem Turnera (ZT), zespołem Noonan (ZN) i somatotropinową niedoczynnością przysadki (SNP). Zaburzenia te powinny być rozpoznawane możliwe najwcześniej, a ich leczenie prowadzone od pierwszych lat życia. Jednak dotychczas nie wprowadzono systemu przesiewowego wykrywania przypadków z obniżonymi urodzeniowymi wymiarami ciała w celu różnicowania przyczyn oraz monitorowania przebiegu wzrastania tych dzieci w pierwszych latach życia. W publikacji omówiono wprowadzenie procedury przesiewu noworodkowego: wymagane jest poprawne przeprowadzania pomiarów masy i długości ciała noworodka oraz odniesienia wyników do norm populacyjnych z uwzględnieniem czasu trwania ciąży. U dzieci urodzonych z niedoborem masy i/lub długości ciała proponuje się obligatoryjne pomiary długości, potem zaś wysokości ciała: 4-krotnie w pierwszym i 2-krotnie w każdym kolejnym roku życia. Procedura ta nie wymaga takich nakładów jak przesiew w kierunku wrodzonych chorób metabolicznych, natomiast umożliwia wczesne wykrywanie chorób o podobnym znaczeniu społecznym. Za wprowadzeniem przesiewu w kierunku chorób przebiegających z niedoborem wzrostu przemawia fakt, że u dzieci urodzonych z obniżonymi wymiarami ciała, prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń wzrastania i/lub niskorosłości (wysokość ciała po osiągnięciu pełnej dojrzałości szkieletu równa lub mniejsza niż -2,0 SDS), jest 5-7-krotnie większe niż u urodzonych z prawidłowymi wymiarami ciała względem czasu trwania ciąży. Równocześnie wykazano, że u osób urodzonych z obniżonymi wymiarami ciała, które po osiągnięciu dojrzałości są niskorosłe, istnieje zwiększone ryzyko upośledzeń behawioralnych i psychospołecznych oraz wystąpienia nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej, cukrzycy typu 2, chorób nerek i niektórych innych zaburzeń hormonalnych. Liczba potencjalnych pacjentów i koszty ich leczenia przemawiają za rejestrowaniem przypadków urodzeniowych niedoborów masy i długości ciała w celu skrupulatnego monitorowaniem przebiegu wzrastania w okresie dzieciństwa.

Wprowadzenie: Badania cech somatycznych oraz zdolności motorycznych zalecane są w wielu środowiskach, m.in. wśród osobników znajdujących się w progresywnej fazie ontogenezy. Cel pracy: 1. Określenie morfologicznego zróżnicowania dzieci w wieku od 3 do 6 lat, z podziałem na dzieci niskorosłe oraz o prawidłowej wysokości ciała, wywodzące się ze środowiska poznańskiego; 2. Ocena rozwoju somatycznego badanych w odniesieniu do sprawności fizycznej. Materiał i metody: Zbadano 165 dzieci (93 dziewczęta oraz 72 chłopców) w wieku od 3 do 6 lat. Za niskorosłe uznano te, których wysokość ciała mieściła się poniżej 10 centyla. Wykonano pomiary podstawowych charakterystyk morfologicznych, tj. wysokości i masy ciała, charakterystyki fizyczne określono natomiast przy wykorzystaniu testu Sekity (7). Omówienie: Bez względu na płeć stwierdzono statystycznie istotne różnice we wszystkich analizowanych parametrach morfologicznych. Wysokość ciała ma wpływ na wyniki prób motorycznych. Bez względu na płeć dzieci o prawidłowej wysokości ciała w stosunku do wieku, przejawiają wyższy poziom sprawności fizycznej aniżeli dzieci niskorosłe. Dziewczynki niskorosłe charakteryzowały się niższą sprawnością fizyczną w przypadku wszystkich podjętych prób; w przypadku chłopców niskorosłych zaobserwowano ich statystycznie istotną przewagę w przypadku próby szybkościowej. Poza tym jednym wyjątkiem, różnice punktowe uzyskane w poszczególnych próbach sprawnościowych w analizowanych grupach dzieci nie mają jednak znamion istotności statystycznej. W rozwoju analizowanych zdolności, podlegających ontogenetycznym zmianom, zaobserwowano wyraźne różnice w grupie chłopców 3-4-letnich w stosunku do 5-6-letnich. U dziewcząt tak wyraźne zróżnicowanie wystąpiło w przypadku próby szybkościowej.

Wprowadzenie: Na przełomie 2005/2006 r. pracownicy Katedry Antropologii i Biometrii nawiązali współpracę z Akademickim Centrum Szkolenia Sportowego oraz Wielkopolskim Związkiem Sportowym. Stworzone w ten sposób możliwości spowodowały podjęcie cyklu badań prowadzonych wśród młodych zawodników uprawiających różne dyscypliny sportu, a tym samym umożliwiły ocenę zróżnicowania morfologicznego tych zawodników na podstawie zespołu cech somatycznych. Cel pracy: Celem opracowania, które stanowi część wdrożonych w środowisku sportowym badań, podejmujących problemy morfologicznych i motorycznych uwarunkowań rozwoju, było określenie budowy somatycznej niskorosłych zawodników. Materiał i metody: Materiał badawczy stanowią wyniki pomiarów 254 chłopców w wieku 15-17 lat, będących na etapie ukierunkowanym procesu szkolenia sportowego – członków Kadr Juniorów Województwa Wielkopolskiego. Zgromadzony obszerny zestaw charakterystyk somatycznych posłużył do oszacowania wskaźników somatycznych określających wielkość i proporcje ciała, a także pozwolił na określenie typów budowy ciała z zastosowaniem metody Sheldona w modyfikacji Heath i Carter. Całość zgromadzonego materiału opracowano statystycznie według zasad podanych przez Guilforda, wykorzystując pakiet Statistica for Windows 2000. Wyniki: Spośród 254 badanych sportowców – 12% stanowiły osoby o niskiej wysokości ciała. Charakteryzują się one zbliżonymi proporcjami budowy ciała. Ponadto zawodnicy ci uzyskali zbliżone wielkości analizowanych wskaźników ilorazowych oraz zajmowali podobne pozycje na somatokarcie – takie jak odnotowano u sportowców, których wysokość ciała zlokalizowana jest powyżej 10 centyla. Wnioski: Mniejsza wysokość ciała, zbliżony typ budowy charakterystyczny dla uprawianej dyscypliny sportu oraz bardzo dobre wyniki sportowe, mogą świadczyć o tym, że w przypadku analizowanego materiału jednostki o uzdolnieniach motorycznych ujawniły się w sposób naturalny.

Celem pracy było oszacowanie zakresu występowania zjawiska niskorosłości wśród dzieci ze środowiska miejskiego i wiejskiego, przygotowujących się do podjęcia obowiązków szkolnych, a także ocena sprawności fizycznej oraz postawy ciała dziewcząt i chłopców z niedoborem wzrostu na tle grupy rówieśniczej. Materiał i metody: Badaniami objęto łącznie 436 dzieci w wieku 6-7 lat (średnia wieku wynosi 6,85±0,34 roku), w tym 232 chłopców i 204 dziewczęta. Badania przeprowadzone zostały w miesiącach wiosennych 2006 i 2007 r. Wykonano pomiary wysokości ciała badanych oraz ustalono indywidualne pozycje centylowe (za niskorosłe uznane zostały dzieci poniżej 10 centyla). Przeprowadzono test sprawności fizycznej, składający się z 5 prób: skłon tułowia w siadzie, bieg 4×5 m, skok w dal z miejsca, siady z leżenia oraz rzut piłką lekarską 1 kg. Postawę ciała oceniano, stosując oglądową metodę punktowania. Ponadto posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. Wyniki: W badanej populacji niskorosłością obarczonych jest ogółem 4,8% dzieci. Zjawisko to występuje częściej wśród chłopców (6,5%), niż wśród dziewcząt (2,9%) oraz ponad czterokrotnie częściej w środowisku wiejskim (8,4%), niż w miejskim (2%). Rodzice dzieci z niedoborem wzrostu oceniają ogólny stan ich zdrowia jako dobry lub bardzo dobry. W zakresie sprawności fizycznej niskorosłe dziewczęta i chłopcy dość wyraźnie ustępują swym rówieśnikom jedynie w próbie siły ramion. Oceniając wybrane przejawy sprawności fizycznej dzieci niskorosłych w kategoriach wieku rozwojowego zauważa się, że na ogół ich rezultaty mieszczą się w zakresie tzw. wąskiej normy, tj. między 25 a 75 centylem. Postawa ciała niskorosłych dzieci w wieku 6-7 lat charakteryzuje się cechami typowymi dla tego okresu rozwojowego (stopy o obniżonym wysklepieniu lub płasko-koślawe, koślawe kolana, uwypuklony brzuch, odstające łopatki, asymetrycznie ustawione barki i łopatki, labilność). Wnioski: Istnieje potrzeba systematycznego monitorowania kondycji biologicznej oraz postawy ciała dzieci niskorosłych, ze szczególnym uwzględnieniem dziewcząt i chłopców o obniżonej sprawności fizycznej oraz z zaburzeniami statyki ciała, a także wzrastających w środowisku o niskim statusie społeczno-ekonomicznym i edukacyjnym. U progu podjęcia obowiązków szkolnych zwłaszcza te dzieci wymagają opieki oraz oddziaływań wspierających ich prawidłowy rozwój i posturogenezę.

W ostatnich dziesięcioleciach obserwowany jest w Polsce trend sekularny cech somatycznych i zjawisko przyspieszenia procesów dojrzewania. Z kolei wyniki badań sprawności fizycznej są zróżnicowane i wynikają z oddziaływania wielu czynników. Spośród populacji dzieci, w której ujawniają się efekty trendu sekularnego parametrów somatycznych można wyróżnić grupę dzieci odbiegającą budową ciała od tzw. „normy rozwojowej", którą można określić mianem dzieci niskorosłych. Cel opracowania stanowi określenie charakterystyki sprawności fizycznej dzieci niskorosłych w środowisku wiejskim Wielkopolski, w którym prowadzono szerokie badania populacyjne w 2007 roku. Do analizy wykorzystano wyniki badań 145 dziewcząt i 140 chłopców w wieku 7,0 - 9,0 lat, uczniów 5 szkół wiejskich z regionu Wielkopolski. Do oceny sprawności fizycznej dzieci zastosowano testy określające podstawowe zdolności motoryczne. Do oceny szybkości wykorzystano bieg na dystansie 5 m z nabiegu 0,5 m. Do oceny siły mięśniowej zastosowano dynamometryczny pomiar siły ręki. Zdolności koordynacyjne określano biegiem po ósemce. Wydolność szacowano na podstawie wyników w step teście Montoye'a. Wnioski 1.Analiza zebranego materiału wskazuje na niższy poziom rozwoju motorycznego w porównaniu z dziećmi których wysokość ciała umiejscowiona jest powyżej 10 centyla. 2.Szczególnie istotne różnice obserwowano w przypadku siły mięśniowej co może byæ wynikiem niskiej wysokości ciała, niskiej masy ciała a zatem i niskiego poziomu masy mięśniowej. 3.Niska liczebność badanych charakteryzujących się niskorosłością (ok. 17% wśród dziewcząt i ok. 13% wśród chłopców) wskazuje na ostrożne wnioskowanie ze względu na znaczną rozpiętość wewnątrz tej grupy i silne oddziaływanie na wartości średnie wyników poszczególnych prób sprawności.

Wprowadzenie: Charakterystyka budowy, struktury, składu i funkcjonowania ciała decyduje o nierównych szansach dzieci niskorosłych w stosunku do innych dzieci wykonujących test sprawnościowy. Ocena sprawności fizycznej dzieci o niesprzyjających warunkach somatycznych nabiera znaczenia zwłaszcza w kontekście stosowanych w praktyce szkolnej jednolitych kryteriów ocen. Cel pracy: Określenie sprawności fizycznej niskorosłych dzieci o masie prawidłowej oraz o znacznej nadwadze. Materiał i metody: Badania przeprowadzono wśród 8-letnich chłopców i dziewcząt o wysokości ciała poniżej 10 centyla. Na podstawie wskaźnika otyłości (WO) wyodrębniono w badanych grupach podgrupy dzieci o znacznej nadwadze (WO powyżej 1,28 SD) oraz o masie prawidłowej (WO między-1,28 i 1,28 SD). Wartości wysokości i masy ciała w grupie chłopców niskorosłych o znacznej nadwadze (NO; n=102) wynosiły 119,9±3,19cm i 25,5±3,52 kg, a w grupie chłopców niskorosłych o masie prawidłowej (NP; n=219) - 120,1 ±2,72 cm i 21,9±1,47 kg. W grupie niskorosłych dziewcząt o znacznej nadwadze (NO; n=96) i masie prawidłowej (NP; n=162) wartości te wynosiły odpowiednio 118,2±2,45 cm i 24,0±2,00 kg oraz 118,9±2,35 cm i 20,9±1,30 kg. Sprawność fizyczną dzieci określono za pomocą wybranych prób baterii testów EUROFIT: skłonu w siadzie (SAR), skoku w dal z miejsca (SBJ), zaciskania ręki (HGR), zwisu na ugiętych ramionach (BAH), biegu wahadłowego 10*5 m (SHR). Wyniki prób sprawnościowych testu EUROFIT unormowano za pomocą funkcji średnich i odchyleń standardowych względem wieku, wyznaczonych dla populacji polskiej. Wyniki: Bez względu na kategorię masy ciała, niskorosłe dziewczęta osiągają wyniki znamiennie słabsze od wartości średnich z populacji w próbie siły ręki (HGR) i znamiennie lepsze w próbie zwisu na ugiętych ramionach (BAH). W grupie chłopców podobne różnice zaobserwowano jedynie w przypadku grupy niskorosłych chłopców o masie prawidłowej. Dziewczęta niskorosłe o znacznej nadwadze osiągają ponadto istotnie słabsze wyniki skoku w dal z miejsca (SBJ) w odniesieniu do wartości średnich z populacji oraz swoich rówieśniczek o masie prawidłowej. Wnioski: Począwszy od wczesnych lat szkolnych należy zatroszczyæ się o zapewnienie dzieciom różnych form aktywności ruchowej, eliminujących ich ewentualne niedostatki sprawności fizycznej. Systematycznie podejmowana aktywność fizyczna jest również jednym z kluczowych elementów utrzymania prawidłowej masy ciała.

Wprowadzenie: Diagnostyka somatotropinowej niedoczynności przysadki stanowi dla klinicysty nadal złożony problem. Fakt ten jest spowodowany w głównej mierze niedoskonałością testów stymulacyjnych, oceniających sekrecję hormonu wzrostu. Celem pracy było porównanie wartości diagnostycznej wybranych testów stymulacji rezerwy przysadkowej hormonu wzrostu w rozpoznawaniu somatotropinowej niedoczynności przysadki oraz ocena korelacji stężeń IGF-I z sekrecją GH. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 180 dzieci (49 dziewczynek i 131 chłopców), diagnozowanych z powodu niskorosłości w Klinice Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego AM w Poznaniu w latach 1998-2003. W badanej grupie przeprowadzono testy oparte na stymulacji farmakologicznej z zastosowaniem insuliny, klonidyny, glukagonu, L-dopy oraz test oceniający sekrecję GH po zaśnięciu. Dodatkowo w grupie 60 dzieci zbadano stężenie IGF-I. Analizę statystyczną oparto o nieparametryczny test korelacji Spearmana. Wyniki: Najwyższy maksymalny wyrzut GH (26,39 ulU/ml) oraz najwyższa średnia wartość stężenia GH (19,18 ulU/ml) występowały w teście po zaśnięciu. Wykazano zależność istotną statystycznie między stężeniami IGF-I a stężeniami GH w spontanicznej sekrecji podczas snu (r=0,4; p

Cel pracy: Próba oceny sprawności fizycznej niskorosłych chłopców w wieku 7-20 lat na podstawie norm wyznaczonych dla polskiej populacji chłopców w stosunku do wieku kalendarzowego oraz wieku wzrostowego. Materiał i metody: Badaniami objęto grupę niskorosłych chłopców (poniżej 10 centyla, n=3517) w wieku 10-20 lat, którzy zostali wyselekcjonowani z reprezentatywnej kohorty polskiej populacji chłopców (n=37 000). W ocenie sprawności fizycznej posłużono się próbami z grupy testów EUROFIT. Wyniki: Indywidualne wyniki analizowano na tle dwóch rodzajów siatek centylowych – na wiek kalendarzowy (WK) i na wiek wzrostowy (WZ), ponieważ obniżony wzrost w danym wieku kalendarzowym mógł mieć wpływ na oczekiwane dla tego wieku wyniki prób sprawnościowych. Wyniki analizy przedstawiono w postaci frakcji badanych grup poniżej 3 i powyżej 97 centyla wyznaczonego dla całej kohorty chłopców. Brak znamiennych różnic między zastosowaniem siatki na wiek kalendarzowy i wzrostowy zanotowano w grupie niskorosłych chłopców w próbach skłon w przód (SAR) i siły ramion (BAH). W próbach „skok w dal z miejsca” (SBJ), „wytrzymałościowy bieg wahadłowy” (ESR), „zaciskanie ręki” (HGR), i „stukanie w krążki” (PLT) wykazano natomiast istotne zróżnicowanie między zastosowaniem siatki na wiek kalendarzowy (WK) i wiek wzrostowy (WZ) poniżej 3 i powyżej 97 centyla. W próbie „siady z leżenia” (SUP) znamienne różnice stwierdzono poniżej 3 centyla, a w „postawie równoważnej” (FLB) i „biegu wahadłowym 10×5 (SHR) – powyżej 97 centyla. Podsumowanie i wnioski: Na podstawie analizy wyników na tle norm centylowych zdolności motoryczne podzielono na dwie grupy: zależne od wieku wzrastania [„skok w dal z miejsca” (SBJ), „zaciskanie ręki” (HGR), „stukanie w krążki” (PLT), „bieg wahadłowy 10×5 m” (SHR), „postawa równoważna” (FLB), „siady z leżenia” (SUP)] i niezależne od wieku wzrastania [„skłon w przód” (SAR), „zwis na drążku” (BAH)]. Wyniki testów pierwszej grupy należy zatem odnosić do wieku wzrostowego, a nie kalendarzowego.

Objectives. Aim of the study is to evaluate quality of life, self-esteem and social support in hospitalized teenagers. Material and methods. Adolescents aged 11-18 years (N=69 diabetes, N=48 obesity, and N=31 short stature) were investigated by means of YQOL, CSEI and MSPSS. Main questions: 1) What is the level of adolescents' quality of life, self-esteem and perceived social support in teenagers with chronic illness? 2) What is the relationship between self-esteem and social support and quality of life? Results. Teenagers with diabetes, obesity and short stature differ in their levels of quality of life, self-esteem and perceived social support. Youth with obesity feel less social support in comparison to adolescents with diabetes and short stature. There is relationship between self-esteem, social support and quality of life. Conclusion: The results of the study imply common and specific phenomena for the adolescents under investigation which are discussed on the base of the theories and empirical findings. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

The article presents a study on the posture quality of short and tall 13-year-old primary school children by evaluating their sagittal spine profile and lateral curvatures in Biala Podlaska, Poland. A posturometer is used to measure the angles of spine curvatures of the participants for the analysis. Results show that spinal angles of tall children, mostly girls were than the short ones. It suggests that regular posture monitoring is needed to avoid posture disorders in 13-year-old children.

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Pediatric Endocrinology, Diabetes & Metabolism is the property of Termedia Publishing House and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)