Search

De zeebaarspopulatie neemt sinds 2010 sterk af door een hoge visserij-inspanning en een lage aanwas van jonge zeebaars sinds 2008. Zeebaars is een langlevende soort die zich pas op latere leeftijd gaat voortplanten. Op een leeftijd van ca 4 jaar en met een lengte vanaf ca 42 cm (vrouwtjes) en 32 cm (mannetjes) beginnen ze paairijp te worden. De huidige minimum aanlandingsmaat van 42 cm heeft als gevolg dat veel vrouwtjes al gevangen worden voordat ze voor het eerst hebben kunnen paaien. Naast vangstbeperkende maatregelen wordt gezocht naar maatregelen ter bescherming van paai- en opgroeigebieden. Hiervoor is ecologische kennis nodig, die voor de Nederlandse wateren nog grotendeels ontbreekt. Aanwezigheid van paaiende volwassen zeebaarzen is direct bewijs voor een paaigebied. Het alternatief is om aan paaigebieden vast te stellen aan de hand van de verspreiding van eieren in een vroeg ontwikkelstadium. Een relatief groot aantal larven en juveniele zeebaars kan wijzen op het belang van een gebied als opgroeigebied. Aanbevelingen voor beleid Gezien de huidige staat van onze kennis, kunnen we nu geen steekhoudende aanbevelingen voor maatregelen gericht op bescherming van gebieden of habitats te geven. De evidentie voor paaigebieden is nog erg dun, de opgroeigebieden zijn wel redelijk bekend, maar over het relatieve belang van elk gebied voor de populatie is nog geen inzicht. Het is duidelijk dat overbevissing een probleem is gezien de ontwikkelingen in de aanlandingen en de afname in gemiddelde lengte bij aanlanding. Het is ook duidelijk dat de zeebaars die in Nederland gevangen wordt in ieder geval voor een groot deel afkomstig is uit het Kanaal en dat de visserij daar in het vroege voorjaar van grote invloed is op de hoeveelheid zeebaars, die later in het jaar in onze wateren terechtkomt. Op basis van de huidige gegevens en inzichten is een verdere inperking van de vangsten door zowel commerciële als recreatieve vissers in ieder geval een effectieve maatregel om de zeebaarsstand te vergroten. Of er in aanvulling daarop ook noodzaak is om gericht gebieden of habitats te beschermen of te verbeteren is met de huidige kennis en gegevens niet vast te stellen en kan alleen met aanvullend onderzoek worden vastgesteld.

De zeebaarspopulatie neemt sinds 2010 sterk af door een hoge visserij-inspanning en een lage aanwas van jonge zeebaars sinds 2008. Zeebaars is een langlevende soort die zich pas op latere leeftijd gaat voortplanten. Op een leeftijd van ca 4 jaar en met een lengte vanaf ca 42 cm (vrouwtjes) en 32 cm (mannetjes) beginnen ze paairijp te worden. De huidige minimum aanlandingsmaat van 42 cm heeft als gevolg dat veel vrouwtjes al gevangen worden voordat ze voor het eerst hebben kunnen paaien. Naast vangstbeperkende maatregelen wordt gezocht naar maatregelen ter bescherming van paai- en opgroeigebieden. Hiervoor is ecologische kennis nodig, die voor de Nederlandse wateren nog grotendeels ontbreekt. Aanwezigheid van paaiende volwassen zeebaarzen is direct bewijs voor een paaigebied. Het alternatief is om aan paaigebieden vast te stellen aan de hand van de verspreiding van eieren in een vroeg ontwikkelstadium. Een relatief groot aantal larven en juveniele zeebaars kan wijzen op het belang van een gebied als opgroeigebied. Aanbevelingen voor beleid Gezien de huidige staat van onze kennis, kunnen we nu geen steekhoudende aanbevelingen voor maatregelen gericht op bescherming van gebieden of habitats te geven. De evidentie voor paaigebieden is nog erg dun, de opgroeigebieden zijn wel redelijk bekend, maar over het relatieve belang van elk gebied voor de populatie is nog geen inzicht. Het is duidelijk dat overbevissing een probleem is gezien de ontwikkelingen in de aanlandingen en de afname in gemiddelde lengte bij aanlanding. Het is ook duidelijk dat de zeebaars die in Nederland gevangen wordt in ieder geval voor een groot deel afkomstig is uit het Kanaal en dat de visserij daar in het vroege voorjaar van grote invloed is op de hoeveelheid zeebaars, die later in het jaar in onze wateren terechtkomt. Op basis van de huidige gegevens en inzichten is een verdere inperking van de vangsten door zowel commerciële als recreatieve vissers in ieder geval een effectieve maatregel om de zeebaarsstand te vergroten. Of er in aanvulling daarop ook noodzaak is om gericht gebieden of habitats te beschermen of te verbeteren is met de huidige kennis en gegevens niet vast te stellen en kan alleen met aanvullend onderzoek worden vastgesteld.

Several commercially important fish stocks are classified by ICES (International Council for the Exploration of the Sea) as “data limited” stocks, which are stocks for which the data are insufficient to perform a full analytical assessment and forecast. In this report available data and literature on North Sea horse mackerel, greater silver smelt, seabass, turbot and brill are analysed. The data in this report may be used in future for catch advice by ICES.

Zeebaars kweken in de woestijn, op 80 km van de Middellandse Zee. Sinds 2009 gebeurt dit op een van de bedrijven van Wadi Food genaamd Rula for Land Reclamation, gelegen bij de plaats Wadi El Natroun in Egypte.Tijdens het slaan van putten voor de uitgestrekte olijvenplantage van Wadi Food leverde één bron geen zwak brak water zoals de andere, maar water met 26 gr zout/liter, een zoutgehalte dat in de buurt van dat van zeewater ligt. Van de nood een deugd makend werd een viskwekerij gebouwd; het zoute water wordt gebruikt voor de teelt van zeebrasem en zeebaars. Een korte bedrijfsreportage.

Several commercially important fish stocks are classified by ICES (International Council for the Exploration of the Sea) as “data limited” stocks, which are stocks for which the data are insufficient to perform a full analytical assessment and forecast. In this report available data and literature on North Sea horse mackerel, greater silver smelt, seabass, turbot and brill are analysed. The data in this report may be used in future for catch advice by ICES.

Dit kennisdocument geeft een overzicht van de momenteel beschikbare kennis over zeebaars en over de visserij op zeebaars. Het document is geschreven op verzoek van de Kenniskring kleinschalige kust- en zeevisserij. Beschreven worden de verschillende bronnen die zijn gebruikt: literatuur en internet; de bemonstering van aangelande zeebaars op verschillende Nederlandse afslagen; de databank van de overheid, waarin aanlandingen en visserij-inspanning per reis geregistreerd zijn; een merkexperiment met zeebaars; kennis van vissers; een bemonstering van de recreatieve visserij in Nederland; en een lokale bemonstering door een recreatieve nettenvisser op het Heemskerker strand. Tot slot is een beschrijving van het huidige beheer van de zeebaarsvisserij in Europa en van de vangstadvisering door internationale onderzoeksinstituten opgenomen.

Dit kennisdocument geeft een overzicht van de momenteel beschikbare kennis over zeebaars en over de visserij op zeebaars. Het document is geschreven op verzoek van de Kenniskring kleinschalige kust- en zeevisserij. Beschreven worden de verschillende bronnen die zijn gebruikt: literatuur en internet; de bemonstering van aangelande zeebaars op verschillende Nederlandse afslagen; de databank van de overheid, waarin aanlandingen en visserij-inspanning per reis geregistreerd zijn; een merkexperiment met zeebaars; kennis van vissers; een bemonstering van de recreatieve visserij in Nederland; en een lokale bemonstering door een recreatieve nettenvisser op het Heemskerker strand. Tot slot is een beschrijving van het huidige beheer van de zeebaarsvisserij in Europa en van de vangstadvisering door internationale onderzoeksinstituten opgenomen.

Samenvatting van de kennis over de biologie van en de visserij op de in Nederland voorkomende zeebaars (Decentrarchus labrax). Er is aandacht voor de biologie, levenscyclus en verspreiding, de vangstgegevens en de aquacultuur. Tenslotte wordt een kort overzicht gegeven van de ontwikkeling van hoeveelheden zeebaars in de kweek, die in Europa voornamelijk in het Middellandse zeegebied plaats vindt (bron: FAO). De productie uit de kweek is de afgelopen decennia sterk toegenomen tot ongeveer 60 miljoen kilogram per jaar, wat aanzienlijk meer is dan de productie uit vangsten

Samenvatting van de kennis over de biologie van en de visserij op de in Nederland voorkomende zeebaars (Decentrarchus labrax). Er is aandacht voor de biologie, levenscyclus en verspreiding, de vangstgegevens en de aquacultuur. Tenslotte wordt een kort overzicht gegeven van de ontwikkeling van hoeveelheden zeebaars in de kweek, die in Europa voornamelijk in het Middellandse zeegebied plaats vindt (bron: FAO). De productie uit de kweek is de afgelopen decennia sterk toegenomen tot ongeveer 60 miljoen kilogram per jaar, wat aanzienlijk meer is dan de productie uit vangsten

A panel of monoclonal antibodies (mAbs) was used for the characterisation of leucocyte subpopulations during the ontogeny of common carp ( Cyprinus carpio , L.) and sea bass ( Dicentrarchus labrax , L.). In carp the leucocytes were monitored in different lymphoid organs by immunofluorescence and flow cytometry using specific mAbs for early T cells (WCL9), B cells (WCI12), monocytes/macrophages (WCL15) and thrombocytes (WCL6).Early T cells were very numerous (77 %) in thymus during the first weeks post fertilisation (p.f.), but also present in other organs, especially head kidney. Subsequently, these cells disappeared from all organs, except the thymus (40%). B cells appeared in the head kidney from the second week p.f., and later on in the spleen and blood, but their number remained low in the thymus and gut. Thrombocytes were detected in cell suspensions of spleen from the first week p.f. and their percentage increased until the 4 thweek (30%) and then decreased in spleen (10%), but increased in blood (30%). Monocyte/macrophage-like cells were present in all organs from the first week p.f. and their percentage gradually increased until the 8 thweek p.f..By using mAb WCL15 on fixed tissue the in situ distribution of monocytes/macrophages was studied in thymus, head kidney, spleen and gut from 2 days until 60 weeks p.f.. Macrophages were found from day 2 p.f. in the head kidney and in the dorsal part of the yolk sac epithelium. From 1 week onwards, macrophages were also found scattered in the thymus and gut and during the second week also in spleen. The number of macrophages increased in all lymphoid tissues until the 6 th-8 thweek p.f., then decreased except in the thymus, where they became localised mainly at the cortical-medullary boundary.By using mAb WCL38 increasing numbers of mucosal T cells were observed in cell suspensions of gills and intestine from the first week p.f. onwards. With immuno-histochemistry the early appearance of mucosal T cells could be confirmed in the gills and intestine but was also detected in skin. With mAb WCL9 the ontogeny of the carp thymus was studied and special attention was paid to the development of cortex and medulla. The differentiation between cortex and medulla started in the 4 thweek p.f.. Ultrastructural study of the developing thymus confirmed these data and permitted the analysis of the distribution and morphological differences of the epithelial cells. In addition, numerous apoptotic cells appeared in the cortex from the 4 thweek p.f. onwards, while lower numbers were observed in medulla.In sea bass, mAbs DLT15 and DLIg3 specific for T and B cells, respectively, were employed to describe the morphology and distribution of these cells. Enriched leucocyte fractions from different tissues (thymus, spleen, head kidney, intestine and blood) were used. High numbers of T cells were detected in thymus and intestine, whereas B cells were more numerous in blood, head kidney and spleen. Furthermore, an ontogenetic study with DLT15 revealed that the thymus was the first organ with T cells, followed by head kidney and spleen. Although some differences were observed between the two commercially important fish species studied, the data presented in this thesis are of phylogenetic interest and can be used for the development of vaccination strategies in young fish.

A panel of monoclonal antibodies (mAbs) was used for the characterisation of leucocyte subpopulations during the ontogeny of common carp ( Cyprinus carpio , L.) and sea bass ( Dicentrarchus labrax , L.). In carp the leucocytes were monitored in different lymphoid organs by immunofluorescence and flow cytometry using specific mAbs for early T cells (WCL9), B cells (WCI12), monocytes/macrophages (WCL15) and thrombocytes (WCL6).Early T cells were very numerous (77 %) in thymus during the first weeks post fertilisation (p.f.), but also present in other organs, especially head kidney. Subsequently, these cells disappeared from all organs, except the thymus (40%). B cells appeared in the head kidney from the second week p.f., and later on in the spleen and blood, but their number remained low in the thymus and gut. Thrombocytes were detected in cell suspensions of spleen from the first week p.f. and their percentage increased until the 4 thweek (30%) and then decreased in spleen (10%), but increased in blood (30%). Monocyte/macrophage-like cells were present in all organs from the first week p.f. and their percentage gradually increased until the 8 thweek p.f..By using mAb WCL15 on fixed tissue the in situ distribution of monocytes/macrophages was studied in thymus, head kidney, spleen and gut from 2 days until 60 weeks p.f.. Macrophages were found from day 2 p.f. in the head kidney and in the dorsal part of the yolk sac epithelium. From 1 week onwards, macrophages were also found scattered in the thymus and gut and during the second week also in spleen. The number of macrophages increased in all lymphoid tissues until the 6 th-8 thweek p.f., then decreased except in the thymus, where they became localised mainly at the cortical-medullary boundary.By using mAb WCL38 increasing numbers of mucosal T cells were observed in cell suspensions of gills and intestine from the first week p.f. onwards. With immuno-histochemistry the early appearance of mucosal T cells could be confirmed in the gills and intestine but was also detected in skin. With mAb WCL9 the ontogeny of the carp thymus was studied and special attention was paid to the development of cortex and medulla. The differentiation between cortex and medulla started in the 4 thweek p.f.. Ultrastructural study of the developing thymus confirmed these data and permitted the analysis of the distribution and morphological differences of the epithelial cells. In addition, numerous apoptotic cells appeared in the cortex from the 4 thweek p.f. onwards, while lower numbers were observed in medulla.In sea bass, mAbs DLT15 and DLIg3 specific for T and B cells, respectively, were employed to describe the morphology and distribution of these cells. Enriched leucocyte fractions from different tissues (thymus, spleen, head kidney, intestine and blood) were used. High numbers of T cells were detected in thymus and intestine, whereas B cells were more numerous in blood, head kidney and spleen. Furthermore, an ontogenetic study with DLT15 revealed that the thymus was the first organ with T cells, followed by head kidney and spleen. Although some differences were observed between the two commercially important fish species studied, the data presented in this thesis are of phylogenetic interest and can be used for the development of vaccination strategies in young fish.