Search

Objective: The definition of geriatric patient (GP) includes individuals aged 60 and over. Therefore, it may be necessary for rheumatologists to be aware of the problems they may encounter when planning the treatment of this privileged group and to have guidelines to guide doctors in arranging the treatment of rheumatological diseases. The aim of this study is to examine whether there are specific recommendations for GP in the rheumatology treatment guidelines published to date. Methods: The treatment guidelines of the he European Alliance of Associations for Rheumatology (EULAR) and the American College of Rheumatology (ACR), published between 1970 and 2022, were reviewed in detail by two rheumatologists in terms of specific recommendations for GP. In these guidelines, recommendations for the age range (=60 years), recommendations containing keywords, and items that seem to be relevant to elderly patients were noted. Results: Within the scope of the study, 38 EULAR and 11 ACR treatment guidelines were reviewed. In total, 6 (12.2%) guidelines were found to have special recommendations for elderly patients. Guidelines with specific recommendations were EULAR points to consider for the management of difficult-to-treat rheumatoid arthritis, Points to consider for the development, evaluation and implementation of mobile health applications for self-management in patients with rheumatic diseases, 2019 update of EULAR recommendations for Vaccination in Adult Patients with Autoimmune Inflammatory Rheumatic Diseases, EULAR Recommendations for prevention and management of osteoporotic fractures, EULAR Points to consider for monitoring (detection/prevention) comorbidities in inflammatory rheumatic diseases, 2015 Recommendations for the management of polymyalgia rheumatica: An EULAR/ACR collaborative initiative. Conclusion: Few recommendations specific to GP have been found in treatment guidelines. Further clinical trials should be planned to contribute to the management of medical and non-medical treatment of elderly patients. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objective: There is an ongoing debate about when and how we should screen rheumatoid arthritis (RA) patients for lung involvement and little is known about the importance of patients' comorbidities as a risk factor for RA lung involvement. The aim of this study is to reveal the demographic, clinical, and comorbid factors associated with positive lung computed tomography (CT) findings associated with RA. /Methods: We screened all RA patients followed at our rheumatology clinic and included those who had a thoracic CT within the past year. We divided the patients into two groups (positive or negative) according to thoracic CT findings. We compared the two groups in terms of demographic, clinical, and comorbid characteristics. We then performed multivariate analysis with a model that includes significantly different features in univariate analyses to find the amount of risk attributed to the factors for positive thoracic CT. Results: We included 76 RA patients who had thoracic CT. Of these, 43 (56.5%) had positive findings related to RA in thoracic CT. Male gender (p=0.008), anti-cyclic citrullinated peptide antibody positivity (p=0.04), and thyroid diseases (p=0.03) were found significantly more common in the patients with positive thoracic CT findings. Additionally, multivariate analyses found male gender [odds ratio (OR) 7.79, 95% confidence interval (CI) 1.69-35.69] and thyroid diseases (OR 6.17, 95% CI 1.56-24.32) were related to positive CT findings. Conclusion: In this study conducted in our cohort, we found that male gender and thyroid disease were risk factors for positive thoracic CT findings associated with RA. Clinicians may consider these factors when classifying RA patients for lung involvement and planning thoracic CT for screening. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

İmmünoterapi, immün sistemin kanser ile savaşması için aktive edilmesidir. Non-spesifik immün aktivasyon, adoptif hücre transferi, aşılar ve son olarak da immün check point inhibitörleri tedavide kullanılmaktadır. Tümör hücreleri, çevre dokulardan farklı özellikler göstermektedir. Treg hakimiyetinin olduğu ve TGF-beta gibi immün sistemi baskılayan sitokinlerin hakimiyetinin gözlendiği, immün açıdan tolerejenik bir ortamdır. Bu yüzden anti-tümör immünitesi yetersiz kabul edilmektedir. Immüne check point inhibitörleri, inhibitör sinyalleri azaltarak veya yardımcı sinyalleri artırmak suretiyle anti-tümör aktiviteyi artırmaktadır. Ana olarak CTLA-4, LAG-3, TIM-3, KIR ve PD-1 kontrol yolaklarını etkileyen tedavi seçenekleri günümüzde kullanılmaktadır. Esas olarak immün sistemin aktive etmeleri nedeni ile yan etki olarak oto-immün hastalıklara da yol açabilmektedirler. Bu yan etkiler, genelde tedavinin başlamasını takiben, 2 ila 16. haftalar arasında en sık gözlenmektedir. Treg baskılanması ve T-hücre aktivasyonu yan etkilerin patogenezinde rol oynamaktadır. Her organ tutulabilmektedir. Romatolojik açıdan en sık yan etki, yaklaşık üç hastadan birinde gözlenen artraljidir. Bunun yanında artrit, vaskülit, miyozit diğer sık görülen romatolojik bulgulardır. İmmün check point inhibitörleri ile relaps da gözlenebilmektedir. Relapslar en sık romatoid artrit, psoriatik artrit başta artrit semptomunda tespit edilmektedir. Tedavide mevcut semptomların kanser progresyonundan ayırt edilmesi öncelik kazanmaktadır. Artraljisi olan hastada non-steroidal antienflamatuvar ilaçlar önceliklidir. Artrit veya dirençli artraljide semptomu kontrol edecek, en düşük dozda steroid tercih edilebilir. Tedavinin yetersiz olduğu durumda da klasik sentetik DMARD tedavileri kullanılabilir. TNF gibi ileri tedavilerin başlanması ile tartışmalıdır. İlacı kesme, tümörün evresi ve progresyon riski ile romatolojik bulgunun şiddeti ve tedavisinin getirdiği risk karşılaştırılarak karar verilebilir. Hayatı tehdit eden miyozit gibi durumlarda ilacın kesilmesi uygun olacaktır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Some of Familial Mediterranean fever (FMF) patients suffer from several different musculoskeletal symptoms similar to spondyloarthropathy. Colchicine is generally ineffective in treating these symptoms, unlike its effects on serositis. Therefore, these patients can be classified into a different disease class: The musculoskeletal variant of FMF. Additionally, studies should be conducted on these patients to evaluate both the disease characteristics of this subgroup and treatment options for the variant. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Sistemik enflamatuvar hastalıklarda, hastalık patogenezinde rol oynayan ve/veya hastalık aktivitesine bağlı değişim gözlenen sitokinlere ve tedavilere bağlı metabolik sendrom daha sık gözlenmektedir. Multi-sistemik bir enflamatuvar hastalık olan sarkoidozda da metabolik sendromun daha sık gözlendiğini gösteren çalışma mevcuttur. Ancak tedaviden bağımsız, yeni tanı sarkoidoz hastalarında metabolik sendrom sıklığı değerlendirilmemiştir. Bu çalışmada amaç sarkoidoz hastalığı olan bireylerde tanı anında dahi metabolik sendrom daha sık gözlenir hipotezinin sınanmasıdır. Yöntem: Sarkoidoz tanısını yeni almış ve sarkoidoz ile ilişkili herhangi bir tedavi almamış 133 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Bu hastaların metabolik sendrom sıklığı, yaş (indeks hastanın yaşı ± sarkoidoz hastalarının standart sapması) ve cinsiyet olarak eşleşmiş 133 kontrol hastası ile karşılaştırılmıştır. Metabolik sendrom tanısı NCEP-ATP III sınıflama kriterlerine göre konmuştur. Devamlı değişkenler Mann-Whitney U testi ve kategorik değişkenler ki-kare testi ile karşılaştırılmıştır. P<0,05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir. Bulgular: Her iki grupta 95 (%71,4)'şer kadın hasta bulunmaktaydı. Her iki grubun yaş ortalaması benzer olarak bulunmuştur (p=0,14). Sarkoidoz grubunda 37 %(27,8) hastaya, kontrol grubunda ise 9 (%6,8) hastaya metabolik sendrom tanısı konmuştur. Metabolik sendrom sıklığı anlamlı olarak yeni tanı sarkoidoz hastalarında kontrol grubuna daha fazla bulunmuştur (risk oranı: 5,3, CI: %95 2,4-11,5, p<0,001). Sonuç: Bu çalışma sonucunda, birçok enflamatuvar hastalıkta gözlendiği üzere yeni sarkoidoz hastalarında da tedaviden bağımsız olarak metabolik sendromun daha sık gözlendiği tespit edilmiştir. Bu açıdan primer hastalık tedavisi yanında, kardiyovasküler hastalık riski ile ilişkili olan metabolik sendrom açısından da hastaların yakın takibi uygun olacaktır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objective: To the best of our knowledge, there is no study evaluating the infectious features of Familial Mediterranean fever (FMF) in the literature. Here, we tested two hypotheses: infection is more common in FMF and FMF severity and infection may be linked. Methods: We included three groups: FMF (363 patients), spondyloarthropathy (SpA-patients) (112 patients) and control (121 patients). We screened participants for infection characteristics in the last year with a pre-approved and validated questionnaire. Firstly, we compared infection rates, frequency of infection types, and infection severity within groups. We then evaluated the factors associated with infection in FMF. Results: We found that infection rates were similar in FMF, SpA-patients and controls. However, admission to the infection outpatient clinic was more common in FMF (p=0.001) and the duration of workforce loss due to infection was longer in FMF than controls (p=0.002). Furthermore, FMF-patients with infection had higher disease severity (p=0.004), high acute phase reactants between attacks (p=0.006) and more site involvement during attacks (p<0.001). In multivariate analyses, the latter was found to be significant (p=0.003). Conclusion: We discovered no increase in the infection rate of FMF patients. Patients with infections, on the other hand, may have more severe FMF. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objective: Patients with sarcoidosis may present with cutaneous lesions or other systemic involvement, particularly pulmonary. In this study, we investigated our hypothesis that the clinical course of sarcoidosis patients who present with skin involvement be different. Methods: Fifty-two sarcoidosis patients who applied to our rheumatology outpatient clinic were included in the study. Data on demographics, smoking status, angiotensin converting enzyme (ACE) level at the time of diagnosis, other organ involvement and lung involvement stages were collected. We then compared the clinical and demographic characteristics of patients with and without skin involvement and patients with skin involvement at first presentation, and others separately. Results: While the initial involvement was lung involvement in 28 (53.5%) patients, 19 (36.5%) patients applied to the clinic with skin involvement as a presenting feature. In 23 (44.2%) patients, skin involvement was present at any time during the disease. In our study, the most common skin involvement was erythema nodosum observed in 9 patients (17.3%). Demographic and clinical findings of patients presenting with skin findings did not differ significantly from other patients. High ACE levels were more common in patients without skin involvement than in patients with skin involvement. Conclusion: Even if the clinical course does not differ in sarcoidosis patients presenting with cutaneous involvement, it is important to recognize the cutaneous manifestations of sarcoidosis. We would like to emphasize that detailed physical examination is important, as easily overlooked, small and asymptomatic lesions are the most appropriate site for histopathological diagnosis of sarcoidosis. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Sarkoidoz nonkazeifiye granülomlarla karakterize, nedeni bilinmeyen, en sık akciğer tutulumu yapan, multisistemik bir hastalıktır. Deri lezyonları sarkoidoz olan hastaların %15-20'sinde izlenirken yaklaşık 1/3'inde ilk hastalık belirtisi olarak ortaya çıkar, sistemik tutulum olmaksızın yalnızca deri sarkoidozu olarak da ortaya çıkabilir.Bu yazıda topikal takroli-mus tedavisine iyi yamt veren, makopapuler görünümlü kuta-nöz periokuler sarkoidozlu bir olgu sunulmuştur. Olgu: Kırkyedi yaşında erkek hasta her iki göz çevresindeki lez-yonları için dermatoloji bölümüne başvurusunda yapılan cilt biyopsisi "non-nekrotizan granülomatöz inflamasyon" uyumlu bulgular saptanması üzerine Romatoloji polikliniğine yönlendirilmiş. Patolojik olarak EZN boyamada basil lehine bulgu, Pas boyaması ile fungal mikroorganizma lehine bulgu ve yabancı cisim varlığı izlenmedi. Yapılan fizik muayenede bilateral göz çevresinde makopapuler görünümlü lezyonlar mevcuttu. Solunum sistem muayenesi olağandı, hepatomegali saptanmadı. La-boratuvar bulgularında hemogram, karaciğer ve böbrek fonksi-yon testleri, serum kalsiyum seviyesi, eritrosit sedimentasyon hızı, CRP normal sınırlarda saptandı. Serum ACE düzeyi 36.2 U/L ( 8-52 U/L) saptandı. Çekilen PA akciğer grafisi ve toraks BT(de aktif sarkoidoz tutulumuna ait bulgu saptanmadı. Batın US'de hepatomegali saptanmadı. Göz hekimi tarafından değerlendirilen hastada sarkoidoz göz tutulumu bulgusu saptanmadı. Cilt tutulumu açısından dermatoloji hekimi tarafından değerlendirilen hastada iç organ tutulumu saptanmadığı için lokal takroliıuus tedavisi başlandı. Tedavinin ikinci ayında cilt lez-yonları geriledi. Laboratuvar bulguları normal sınırlarda idi. Dermatoloji hekimi ile görüşülerek bir ay daha takrolimus tedavisinin devamına ve sonrasında kontrolü önerildi. Sonuç: Sarkoidozda kutanöz lezyonlar histopatolojik incelemede nonkazeifiye granülomların görüldüğü özgül lezyonlar (rna-kopapüler, plak, nodül, lupus perniyo) ve reaktif olarak gelişen histopatolojik olarak granülomların izlenmediği özgül olmayan deri lezyonları (eritema nodozum) olmak üzere ikiye ayrılır. Kutanöz sarkoidozda tedavi genelde topikal, intralezyoner veya sistemik steroidler, topikal takrolimus ayrıca tetrasiklin türevleri, antimalaryal ilaçlar (klorokin ve hidroksiklorokin), metot-reksat, TNF-α inhibitörleri, izotretinoin ve pentoksifilin de başarılı sonuçlar vermektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Bu çalışmanın amacı Ailevi Akdeniz ateşi (FMF) tanılı hastalarda ilaç uyumu ve ilişkili faktörlerin değerlendirilmesidir. Yöntem: 2021-2022 Haziran tarihleri arasında polikliniğimize başvuran 117 FMF hastası çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalık aktivitesi son 3 ay içinde atak geçirme öyküsü ile, hastalık şiddeti ISSF skoruyla (hafif-orta-ağır şiddette hastalık) ve ilaç uyumu ise MASIF ölçeği (<60 puan "kötü ilaç uyumu", ≥60 puan "iyi ilaç uyumu") ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Hastaların %64,4'ü (n=80) kadın, yaş ortalaması 34,4±9,1 yıl ve ortalama FMF tanı yaşları 23,7±10,4 yıl idi. Hastalarda en sık görülen şikayetler karın ağrısı (%85,2), ateş (%61,2) ve göğüs ağrısı (%53) idi. En sık görülen mutasyon M694V heterozigot mutasyonuydu (%38,4). ISSF skoruna göre hastaların %60,7 (n=71) hafif, %27,4 (n=32) orta ve %12,0 (n=14) ağır şiddette saptandı. Yirmi üç hastada (%19,6) kolşisin tedavisine direnç mevcuttu. Hastaların MASIF ölçeğinden aldıkları ortalama puan 65,9±10,7 idi. İyi düzeyde ilaç uyumu olan hasta oranı %71,8 (n=84) idi. İlaç uyumunun iyi/kötü olması ile demografik özellikler arasında anlamlı farklılık yoktu (Tablo 1). İlaç uyumu iyi olanların %53,0'ı (n=44) son üç ay içinde atak geçirmiş iken, bu oran ilaç uyumu kötü olanlarda %81,8 (n=27) idi (p=0,006). Son üç ay içinde atak geçirme durumuna göre MASIF ölçeği toplam ve alt boyutlarından alınan puan ortalamaları Tablo 2'de verilmiştir. İlaç uyumu iyi ve kötü olan hastaların ISSF sınıfları arasında anlamlı bir farklılık mevcuttu. İlaç uyumu iyi olan hastaların %16,7'si (n=14) hastalık şiddeti açısından ağır iken, ilaç uyumu kötü olanlarda ağır şiddette hasta yoktu (p=0,021). Amiloidoz varlığı açısından iyi/kötü ilaç uyumu olan gruplarlar arasında anlamlı bir farklılık yoktu (p=0,321). Sonuç: Ailevi Akdeniz ateşi hastalarının ilaç uyumunun iyi seviyede olduğu söylenebilir. İlaç uyumu ile hastalık aktivitesi ve şiddeti arasında anlamlı bir ilişki mevcuttur. İlaç uyumunun artırılması için ilaç ile ilgili bilgilerden çok uyumu artırıcı faktörler ve ilaç uyumu önündeki bireysel engellere odaklanılması faydalı olacaktır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Hastalık algısı hastaların somut ve soyut kaynaklardan aldıkları bilgilerle hastalıklarına ilişkin geliştirdikleri düşüncelerdir. Hastalık algısının hastalıkla baş etme, tedaviye uyum ve tedavi etkinliği ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmanın amacı, Ailevi Akdeniz ateşi (FMF) hastalarının hastalık algısının ilaç uyumu ile ilişkisinin değerlendirilmesidir. Yöntem: 2021-2022 Haziran tarihleri arasında polikliniğimize başvuran 117 erişkin FMF hastası çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalık algısı kısa hastalık algısı ölçeği (KHAÖ) ile değerlendirilmiştir. KHAÖ, her bir maddesi 0-10 arasında puanlanan ve hastalık algısına ilişkin bir bileşeni sorgulayan 8 madde ve hastalık nedenlerinin sorgulandığı açık uçlu bir sorudan oluşmaktadır. Hastalık algı skoru arttıkça bireyin hastalıktan etkilenme düzeyi ve hastalığı endişe verici olarak algılama düzeyi artmaktadır. İlaç uyumu MASIF ölçeği (<60 puan "kötü ilaç uyumu", =60 puan "iyi ilaç uyumu") ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Hastaların %64,4'ü (n=80)'ü kadın, yaş ortalaması 34,4±9,1 yıl ve FMF tanı yaşı ortalaması 23,7±10,4 yıldı. Hastaların ortalama KHAÖ skoru 43,7±10,5 idi. Hastaların cinsiyet, medeni durum, eğitim durumu, kronik hastalık varlığı ve çalışma durumuna göre KHAÖ puan ortalamaları arasında anlamlı bir farklılık yoktu (Tablo 1). İyi düzeyde ilaç uyumu olan hasta oranı %71,8 (n=84) idi. İlaç uyumu kötü olan hastaların hastalık algı puanı anlamlı olarak yüksekti. Hastaların ilaç uyumu ve hastalık algısı ölçeği alt boyutlarından aldıkları puan ortalamaları Tablo 2'de verilmiştir. İlaç uyum durumuna göre, hastalıktan etkilenme, hastalık üzerine kontrol, tedaviye inanç ve hastalığı anlama alt boyut skorları anlamlı farklılık göstermektedir (Tablo 2). Sonuç: FMF hastalarında hastalık algısının orta düzeyde olduğu söylenebilir. İlaç uyumu kötü olan hastalarda hastalık algısı puanları anlamlı olarak yüksektir. İlaç uyumunun artırılması için, uyum üzerinde olumsuz etkisi olan hastalık algısı alt boyutlarında hastaların daha iyi bilgilendirilmesi faydalı olacaktır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]