Search

Dünya genelinde ve ülkemizde insanlarda ve hayvanlarda en yaygın ve en önemli kanser türlerinden biri olan meme kanserleri maddi ve manevi olarak ciddi kayıplara yol açmaktadır. Hastalığın erken teşhis edilememesine ve tedavi süreçlerinin zorlu, pahalı ve kesin sonuç vermemesine bağlı olarak prognostik faktörler ve erken teşhis oldukça önemli bir hal almaktadır. Bağışıklık sisteminin en önemli hücrelerinden biri olarak gösterilen mast hücreleri kanser dokularında önemli derecede arttıkları bilinse de olası rolleri ve fenotipleri henüz kesin olarak bilinmemektedir. Tez çalışmasında deneysel yolla sıçanlarda oluşturulan meme karsinomu ve kedi, köpek doğal olarak meydana gelen meme tümörü olgularında mast hücrelerinin bu bölgedeki olası yerleşim yerleri, varlıklarının tespiti, olası rolleri ve immunofenotipik özellikleri incelenmiştir. Çalışmada ayrıca TNF-alfa, MMP-9 ve PCNA ekspresyonları incelenerek mast hücreleri ile olası ilişkileri sorgulanmıştır. Deneysel olarak oluşturulan sıçan ve kedi köpek meme tümörü olgularında mast hücrelerinin sayısı normal meme dokusuna göre artış gösterdiği ve özellikle intratümöral alanda çok fazla arttıkları, PCNA ekspresyonu ile negatif korelasyon göstererek mast hücrelerinin bölgede artmasının muhtemelen canlı için iyi yönde bir etki gösterdiğini düşündürmüştür. Bu bulgular ışığında mast hücrelerinin tümör dokusunda önemli roller üstlenebileceği, prognostik açıdan yararlı olabileceği sonucuna varılmıştır. Breast cancer, which is one of the most common and important types of cancer in humans and animals worldwide and in our country, causes material and spiritual severe losses. Prognostic factors and early diagnosis become crucial since the disease cannot be diagnosed early, and the treatment processes are difficult, expensive, and inconclusive. Although mast cells are considered one of the most important cells of the immune system and are known to increase significantly in cancer tissues, their possible roles and phenotypes are not yet precise. In the thesis study, the possible localization, presence, possible roles, and immunophenotypic characteristics of mast cells in this region were investigated experimentally for both conditions; mammary tumors in rats and naturally occurring mammary carcinomas in cats and dogs. In the study, TNF-alpha, MMP-9, and PCNA expressions were also examined, and their possible relations with mast cells were questioned. The number of mast cells increased in experimental rat and cat dog mammary carcinomas cases compared to healthy mammary tissues, and the increase was drastic especially in the intratumoral area; having a negative correlation with PCNA expression suggested that the increasing number of mast cells in the region probably showed a good effect on the living being. In light of these findings, it was concluded that mast cells can play an essential role in tumor tissue and can be beneficial in terms of prognostic.

Dünya genelinde ve ülkemizde süt sığırlarının en yaygın ve en önemli hastalıklarından olan mastitis, ciddi ekonomik kayıplara neden olmaktadır. Hastalığın akut safhasında şekillenen süt verimi, hak sağlığı ve hayvan refahı ile ilişkili problemlere ek olarak, kronik yangısal süreçte şekillenen fibrozis, fonksiyonel ünite kaybı ve ilerleyen dönemlerde meme dokusunun tamamen körelmesi ile sonuçlanabilir. Bağışıklık sisteminin nöbetçi hücreleri olarak bilinen mast hücreleri, çeşitli fizyolojik ve patolojik süreçlerde ve fibrozis oluşumunda aktif olarak rol oynarlar. Bu hücrelerin farklı doku ve organlarda yangısal süreçte aldıkları görevler kapsamlıca bilinse de mastitisler sırasında aldıkları rollere ilişkin bilgiler son derece sınırlıdır. Tez çalışmasında ineklerin doğal mastitis vakalarında ve farelerde oluşturulan akut ve kronik mastitis modelinde mast hücrelerinin mastitis patojenezindeki olası rolleri bu hücrelerin ilgili dokudaki varlıklarının tespiti, mikroanatomik yerleşimleri, immunofenotipleri ve aktiviteleri incelenerek sorgulanmıştır. Çalışmada ayrıca mast hücre stabilizasyonunun yangısal reaksiyon profiline ve fibrozis oluşumuna etkileri de in vivo model dahilinde araştırılmıştır. Son olarak, kültüre edilen meme dokusu fibroblastlarının proliferatif kapasiteleri ve kollajen sentez potansiyelleri mast hücrelerine ait triptaz ve kimaz enzimleri varlığında değerlendirilmiştir. Mastitisli meme dokularında mast hücre sayısının ve aktivitesinin artış gösterdiği ve bu artışın fibrozisin şiddeti ile doğrudan ilişkili olduğu tespit edilmiştir. Mast hücre stabilizasyonunun yangının şiddetini azalttığı ve fibrozisi hafiflettiği de ortaya konmuştur. Triptaz enziminin inek ve fare meme fibroblastları üzerinde proliferatif etkiye sahip olduğu ve bu hücrelerin kollajen sentez kapasitelerini artırdığı görülmüştür. Kimaz enzimi ile kültüre edilen fibroblastlarda da benzer proliferatif etkinin şekillendiği tespit edilmiştir. Bu bulguların ışığında, mast hücrelerinin mastitis patojenezinde önemli roller üstlendikleri görülmüş ve hem yangının hem de fibrozisin şiddetinin hafifletilmesi için bu hücrelerin stabilizasyonunun yararlı olabileceği sonucuna varılmıştır. Mastitis, one of the most important and the most widespread disease of diary cattle worldwide and in our country, causes serious economic loses. In addition to milk yield, public health and animal welfare issues presented during acute phase, chronic inflammation associated fibrosis can result in functional unit loss and eventually total loss of mammary tissue. Mast cells, the sentinel cells of the immune system, play active roles during diverse physiological and pathological processes and fibrosis. Although the roles of these cells in the inflammatory process of different organs and tissues are widely known, the information about their roles in mastitis is extremely limited. In this thesis, presence, microanatomical localization, immunophenotypes, and activities of mast cells and the presence of fibrosis were examined in the mammary glands of naturally occuring mastitis cases and in LPS induced acute and chronic mastitis model in mice. In addition, the effects of mast cell stabilization on inflammatory reaction profile and fibrosis were investigated in vivo. Finally, the proliferative capacity and collagen synthesis potential of cultured bovine and mouse mammary tissue fibroblasts were evaluated in the presence of mast cell tryptase and chymase enzymes. Mast cell number and activity were increased in mammary tissues with mastitis and were correlated with the severity of fibrosis. Mast cell stabilization reduced the severity of inflammation and alleviated fibrosis. Tryptase increased proliferative activity of bovine and mouse mammary fibroblast and stimulated collagen synthesis. Similar proliferative effect were also detected in fibroblasts cultured with chymase enzyme. In this regard, it was concluded that mast cells play important roles in the pathogenesis of mastitis and mast cell stabilization may be beneficial to alleviate the severity of inflammation and fibrosis. Tarım, Ormancılık ve Veterinerlik Araştırma Destek Grubu (TOVAG)

Tedavi edilmemiş inmemiş testislerde çeşitli komplikasyonların yanı sıra fibrozis de önemli bir sorundur. İnmemiş testiste bir yaşından sonra fibrozis önemli derecede artar. Fibrozisin artması bazal membran kalınlaşmasına ve germ hücre sayısında azalmaya sebep olmaktadır. Fibrozis, etkilenmiş testiste fonksiyonel parankimanın yerini almaktadır. Mast hücreleri fibrozis gelişiminde rol oynar ve germ hücre hasarıyla ilişkili olabilir.Bu çalışmada deneysel kriptorşidizmli sıçanlarda testiküler mast hücreleri ve fibrozis arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık.Çalışmamızda 15-17 günlük tane erkek Sprague Dawley türü sıçan kontrol ve kriptorşid grupları olmak üzere 2 eşit gruba ayrıldı. Deney hayvanlarının kriptorşidizm modeli oluşturulduktan 15 gün sonra testisleri alındı. Alınan testis dokuları ışık mikroskobik ve elektron mikroskobik incelemelere ek olarak Anti Mast Cell Tryptase Antikoru kullanarak immünohistokimya yöntemi ile boyanarak mast hücre sayısı değerlendirildi.Çalışmamızda kriptorşidik testislerde insterstisyel alanda seminifer tübüllerin birbirinden uzaklaşması, germ hücrelerin bazal membrandan ayrılması, perivasküler fibrozis, ödem, konjesyon, hemoraji, interstisyel alanda ve peritübüler alanda fibrozisin artışı, seminifer tübül çaplarında ise azalma gözlemledik. Çalışmamızda mast hücre sayısı ile fibrozis arasında pozitif yönde bir korelasyon olduğunu tesbit ettik. In addition to various complications, fibrosis is an important problem in undescended testes. Fibrosis is significantly increased after one year of age in undescended testis. Due to the increase in fibrosis, it causes basal membrane thickening and decrease in germ cell number. Fibrosis replaces the functional parenchyma in the affected testis. Mast cells play a role in the development of fibrosis and may be associated with germ cell damage.In this study, we aimed to investigate the relationship between testicular mast cells and fibrosis in rats with experimental cryptorchidism.In our study, 10 male Sprague Dawley rats aged 15-17 days were divided into 2 equal groups as control and cryptorchid groups. The testes of the experimental animals were taken 15 days after the cryptorchidism model. In addition to light microscopic and electron microscopic examinations of the testicular tissues, mast cell number was also determined by immunohistochemistry method using anti mast cell tryptase antibody.In our study, we observed the distancing of the seminiferous tubules in the insteric region of the cryptorchidic testes, the separation of germ cells from the basement membrane, perivascular fibrosis, edema, congestion, hemorrhage, increased interstitial area and fibrosis in the peritubular area, and decreased seminiferous tubule diameters.In our study, we found a positive correlation between the number of mast cells and fibrosis. 93

Giriş ve Amaç: Kolestaz; hepatosellüler hasar, duktus hücre proliferasyonu ve karaciğer fibrozisine neden olmaktadır. Mast hücreleri hepatobiliyer hastalıklarda sayıca artarak fibrotik değişikliklerin oluşumunda rol oynamaktadır. Kolestatik kaşıntı oluşumunda çeşitli mekanizmalar tanımlanmış olsa da patogenez kesinlik kazanmamıştır. Bu çalışmamızda koledok ligasyonu ile deneysel kolestaz oluşturulan rat modelinde, mast hücre stabilizatörü bir ajan olan kromolin sodyumun deneysel kolestazda biyokimyasal ve histopatolojik olası iyileştirici etkilerini incelemeyi, kolestatik kaşıntı üzerine etkinliğini araştırmayı ve bu etkinliğin derecesini bu alanda kullanılan bir grup terapötik ajanın etkinliği ile karşılaştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Ağırlıkları 193-296 gram arasında değişen, Spraque Dawley cinsi 69 adet erkek rat; randomize bir şekilde 8 gruba ayrıldı. Cerrahi işlem öncesi ağırlıkları ölçülen ratlara post-operatif 10 gün süreyle, ardışık her gün belirlenen tedaviler uygulandı. Laparotomi yapılan sham grubuna (n=9) koledok ligasyonu (KL) uygulanmadı, tedavi verilmedi. Kontrol grubuna (n=12) koledok ligasyonu uygulandı ve tedavide intraperitoneal (ip) serum fizyolojik verildi. Diğer 6 gruba da koledok ligasyonu uygulandı. Bu gruplardan KL+KROM grubuna (n=9) ip kromolin sodyum, KL+KFA grubuna (n=8) ip klorfeniramin maleat, KL+SERT grubuna (n=8) oral sertralin, KL+OND grubuna (n=8) ip ondansetron, KL+UDKA grubuna (n=7) oral ursodeoksikolikasit ve KL+NAL grubuna (n=8) ip naloksan uygulandı. Deneyin 5. ve 10. günü denekler 5'er dakika boyunca kaşınma davranışı yönünden gözlendi. 10 günün sonunda ağırlıkları ölçülen deneklerin genel anestezi altında kan örnekleri alındıktan sonra sakrifikasyon ile histopatolojik çalışmalar için doku (cilt-cilt altı, periton zarı, karaciğer) örnekleri alındı.Bulgular: KL+KROM grubunda kontrol grubuna göre, plazma AST ve ALT değerleri dışındaki biyokimyasal parametrelerde (serum histamin ve ototaksin, plazma total safra asitleri, ALP, GGT, total ve direkt bilirubin düzeyleri) anlamlı azalma izlendi (p

Mastositoz mast hücrelerinin bir veya birden çok dokuda sayıca artması veya mast hücrelerinin anormal morfolojide olması sonucu oluşan nadir bir hastalıktır. Erken çocukluk döneminde veya erişkin yaşta görülebilmektedir. Pediatrik mastositoz nadir ve iyi seyirli bir hastalıktır ve çocuklarda genellikle izole deri tutulumu beklenmektedir. Klinik bulgular tutulan dokuya göre farklılık gösterebilmektedir. Başlıca bulgular kaşıntı, ani kızarıklık, ishal, karın ağrısı, hipotansiyon, kas ve kemik ağrılarıdır . Mastositozda döküntüler en fazla gövdede ortaya çıkmakla beraber vücudun her yerinde görülebilir. Tipik deri lezyonu ve darier bulgusu saptanması kutanöz mastositoz hastalığı için tipiktir. Çocuklarda sistemik mastositoz nadir görülmesine karşın organomegali saptanması, bisitopeni veya triptaz >20 ng/mL olması halinde sistemik mastositozdan şüphelenilmekte ve kesin tanı için kemik iliği aspirasyonu yapılmaktadır. Bu çalışmaya, 1 Ocak 2014-31 Mart 2019 tarihleri arasında Hacettepe Üniversitesi İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesi Çocuk Hematoloji, Çocuk Alerji Bilim Dalı ve Dermatoloji Anabilim Dalı'nda mastositoz tanısıyla değerlendirilen 81 hasta dahil edildi. Mastositoz hastalarının 27'si kız (%33,3) ve 54'ü erkekti (%66,7). Erkek/kız 2/1 olarak görülmüştür. En sık kutanöz mastositoz tipi soliter mastositom olarak görülmüştür. Kutanöz mastositoz hastalarının 35'i (%43,2) soliter mastositom, 32'si (%39,5) makülopapüler kutanöz mastositoz, 2'si (%2,5) diffüz kutanöz mastositoz ve 12 (%14,8) hasta tanımlanamayan kutanöz mastositoz olarak değerlendirilmiştir. Lezyonun büyüklüğü ve yaygınlığı ile triptaz düzeyleri ve mastositoz tipleri arasında fark görülmemiştir. Soliter mastositom ve makülopapüler kutanöz mastositoz tipleri arasında döküntü çeşitleri açısından istatiksel anlamlı fark saptanmıştır (p=0,001).* Makülopapüler kutanöz mastositozda en sık makül (12) ve makül-papül (7) olduğu görülmüştür. Soliter mastositomda ise plak (13) ve yama (8) olduğu görülmüştür.Hastalarının 15'inde (%18,5) hepatomegali ve/veya lenfadenopati saptanmıştır. Dört hastanın triptaz düzeyinin >20 ng /mL olduğu görülmüştür. Ciddi bulguları olan, tritaz yüksekliği ve hepatosplenomegalisi olan on dört hastaya (%17,2) kemik iliği aspirasyonu yapılmış, sistemik mastositoz saptanmamıştır. Ancak kutanöz mastositoz olan vakalarda yıllar sonra dahi sistemik mastositoz gelişme ihtimali ve sistemik mastositozunda mortalitesi yüksek bir hastalık olması nedeniyle hastaların oranomegali, bisitopeni ve triptaz yüksekliği açısından izlemi gereklidir. Mastocytosis is a rare disease which occurs because of increased mast cells in tissues. It can be seen in early childhood or in adults. Pediatric mastocytosis is a benign disease and it usually only seen in skin but the symptoms can vary according to tissues which mast cells infiltrate. The ıtching, flushing, abdominal cramp and pain, diarrhea, hypotension, muscle pain or bone pain may be the complaints. The skin lesions in mastocytosis is mostly seen in trunk but can be seen in extremities, head or neck. The typical skin lesion and darier's sign are mandatory for cutaneous mastocytosis. The systemic mastocytosis is so rare in childhood. Organomegaly, bicytopenia or tryptase >20 ng/mL are ındıcators for systemic mastosytosis. When there is a suspicion a bone marrow aspiration must be done for diagnosis. In this study we examined 81 pediatric mastocytosis case which was applied to Hacettepe University İhsan Doğramacı Child Hospital Pediatric Hematology, Pediatric Allergy and Hacettepe University Dermatology departments in 01.01.2014-31.03.2019. The male/female ratio was two and there was 54 (%66,7) male and 27 (%33,3) female patients in this study. The most common seen cutanous mastocytosis was solitary mastocytoma. There was 35 (%43,2) solitary mastocytoma, 32 (%39,5) maculopapuler cutanous mastocytosis and 2 (%2,5) diffuse cutanous mastocytosis. No correlations foud between the size of the lesions or tryptase levels and cutanous mastocytosis types. The flat lesions are seen in maculopapuler cutanous mastocytosis and elevated lesions are seen in solitary mastocytoma and the difference is statistically important (p=0,001).* When macules (12) and macule-papules (7) are mostly seen in maculopapuler cutaneous mastocytosis, plaque (13) and patch (8) are seen mostly in solitary mastocytoma. Ther was hepatomegaly/lympadenopathy in 15 (%18,5) patients. Four patients trytase levels was >20 ng /mL. There was no cytopenia. Bone marrow aspiration is done to 14 (%17,2) of patients becuse of organomegaly, cytopenia, high tryptase levels or severe mediator semptoms but no evidence for systemic mastocytosis is found. Cutanous mastosytosis can progress into systemic mastocytosis years later so the patients must be followed for organomegaly, cytopenia or tryptase levels. 76

Serebral palsi kalıcı beyin hasarı ile karakterize kısıtlayıcı hastalıklardan biridir. İntrauterin veya 3 yaşından önceki patogenetik kaskatta inflamasyonun hastalığın patogenezinde etkili olduğu bilinmektedir ancak 3 yaşından sonraki çocukluk döneminde inflamatuar süreçlerin hastalığın seyri üzerindeki etkileri açık değildir. Sunulan çalışmada serebral palsili çocuklarda 3 yaşından sonraki çocukluk döneminde inflamatuar süreç ile hastalığın seyri arasındaki ilişki araştırılmıştır.Çalışmaya 3-18 yaş aralığında 30 serebral palsili ve 26 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Alınan venöz kan örneklerinde pro-inflamatuar sitokinlerden IL-1β, IL-6 ve IL-9 ve ayrıca mast hücre sayı ve aktivasyon belirteçlerinden triptaz beta-2 ve histamin düzeyleri ELISA ile ölçüldü. Veriler Mann-Whitney U testi ile karşılaştırıldı.Serebral palsili bireylerin plazma IL-1β, IL-6 ve histamin düzeyleri sağlıklı bireylerdekine göre daha yüksekti (p0.05). IL-1β ve IL-6 düzeyleri serebral palsili kadınlarda kontrol grubundaki kadın ve erkeklere göre ayrıca IL-9 düzeyleri ise serebral palsili kadınlarda kontrol grubundaki kadınlara göre daha yüksekti (p0.05). IL-1β and IL-6 levels were higher in female patients than that in female and male in control group (p

Yumuşak fibromlar en sık görülen bağ dokusu tümörleridir. Genellikle asemptomatik olmasına karşın, çoğu zaman kozmetik nedenlerden dolayı eksize edilmektedir. Etyopatogenezi net olmayıp bununla ilgili yapılan çalışmalarda görüş birliği yoktur.Çalışmamızda Ocak 2011-Aralık 2013 tarihleri arasında Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji A.B.D. arşivinde bulunan, histopatolojik olarak yumuşak fibrom tanısı almış 50 hastaya ait dokular ve Ocak 2016-Haziran 2016 tarihleri arasında çeşitli nedenlerle ampute edilen 34 olguya ait dokuların normal derileri kontrol grubu olarak alındı. Mast hücre sayısı, inflamatuvar hücre sayısı, fibroblast sayısı ve vasküler endotelyal growth faktör (VEGF), bazik fibroblast büyüme faktörü (bFGF), CD31 ekspresyonu değerlendirildi.Yumuşak fibromlu hasta grubunda Hemetoksilen&Eozin (H&E), VEGF, bFGF ile boyanan fibroblast sayısı ortalaması kontrol grubuna göre yüksek bulunmuş olup aralarındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptanmıştır (p

Ataturk Universitesi, This research was performed to determine the effect of plantago (Plantago Lanceolate) added 0, 1, 3, 5% into diet groups (n=6 each) on the number of mast cells in some organs of the digestive system in male quails (n=24, in total). In digestive system of quails, the appropriate pieces of tissue samples were taken from the proventriculus, duodenum, jejunum and ileum, and fixed in Mota's basic lead asetat solution for 24 h and after histological tissue processing, embebbed in paraplast. The sections of 6 ? in thickness were stained with toludine blue (0.5%) at pH 0.5. When distributions of mast cells in the lamina propria, submucosa, tunica muscularis plus tunica serosa were examined, it was observed that most of the mast cells were located within the submucosal layer. In the organs examined, the highest number of mast cells were found in the proventriculus. It was determinded that plantago added into diets increased the number of mast cells in male quails., Uslu, S.; Cumhuriyet Üniversitesi, Veteriner Fakültesi, Histoloji Ve Embriyoloji Anabilim DaliTurkey; email: semauslu43@hotmail.com

GirişAcil servise göğüs ağrısı veya akut koroner sendrom (AKS) düşündürecek şikayetlerle başvuran ve ST elevasyonu olmayan miyokard infarktüsü (NSTEMİ) tanısı alan hastalarda acilde bakılan serum histamin, triptaz ve mast hücre kimaz düzeyini aynı şikayetlerle acile başvuran ancak akut koroner sendrom tanısı almayan kontrol grubu ile karşılaştırarak bu biyokimyasal parametrelerin erken tanısal değerinin ve prognastik değerinin olup olmadığını belirlemeyi amaçladık.MetotÇalışma Atatürk Üniversitesi Acil Servisi'nde sekiz ay süreyle prospektif olarak yapıldı. Acil servise göğüs ağrısı şikayeti ile başvuran hastalar Braunwald anstabil anjina pektoris sınıflamasına göre değerlendirilip çalışmaya dahil edildi. Çalışma grupları AKS, NSTEMİ-AKS ve kontrol grubu olarak belirlendi. Kontrol grubu acil servise başvuran AKS tanısı dışlanan ve kabul kriterlerine uyan hastalardan oluşturuldu. Tüm gruplarda histamin, triptaz ve mast cell kimaz düzeyleri çalışıldı.BulgularÇalışmaya hasta gruplarında 122 ve kontrol grubunda 28 olmak üzere toplam 150 hasta dahil edildi. Hasta grubu ile kontrol grubu yaş ortalaması arasında anlamlı bir fark yoktu (p>0,05). Hasta grubundaki histamin, triptaz ve kimaz düzeyleri ile kontrol grubu arasında anlamlı bir fark yoktu (p>0,05). Tüm hasta gruplarında troponin ile histamin, triptaz ve kimaz arasında herhangi bir korelasyon yoktu. Histamin, triptaz ve kimazın AKS tanısını göstermede etkin olmadığını tespit ettik.SonuçÇalışmamız sonucunda elde ettiğimiz bulgular, histamin, triptaz ve kimazın göğüs ağrısı ayırıcı tanısında ve AKS için mortalite tahmininde etkin olmadığı yönündedir.Anahtar Kelimeler: Akut koroner sendrom, göğüs ağrısı, histamin, triptaz, kimaz IntroductionThe aim of the present study was to compare the levels of histamine, triptase and mast cell chymase in patients who admitted to the emergency department with complaints of acute coronary syndrome (ACS) and chest pain, and diagnosed with non ST segment elevation myocardial infarction (NSTEMI), and the control subject with the same complaints but not diagnosed with acute coronary syndrome and also to determine whether these biochemical parameters had earlier diagnostic and prognastic value or not.MethodThe study was designed prospectively for 12 months in the Emergency Department of Ataturk University Medical Faculty. The patients with chest pain who admitted to emergency service were evaluated according to the Braunwald unstable angina pectoris classification.and incorporated into the work programme. The study groups were determined as ACS, NSTEMI-ACS and control groups. The control group included the patients who were admitted to emergency department and clarified in terms of not to had an ACS and suited for the inclusion criteria. For all patients, serum histamine, triptase ve mast cell chymase levels were asesed.Findings122 cases and 28 control patients were included in the study (n:150). Patients in case and control group were similar in terms of age (p>0,05). Similarly, histamine, tryptase and chymase levels were similar in case and control groups (p>0,05). In all patients there were not a correlation between the troponin and histamine, tryptase and chymase levels. It has been founded that histamine, tryptase and chymase levels are not effective in diagnosis of ACS.ConclusionAccording to the present study, histamine, tryptase and chymase levels are not effective in differential diagnosis of chest pain and evaluation of mortality in ACS.Key Words: Acute coronary syndrome, chest pain, histamine, tryptase, chymase 84

Malign epitelyal tümörler başta akciğer olmak üzere bir çok organda gelişebilen ve ölüme neden olabilen önemli bir tümör gurubunu oluşturmaktadır. Tümör büyümesinde anjiogenez çok önemli bir basamağı teşkil etmekte olup, bazı çalışmalarda mast hücresinin (MH) dokudaki anjiogenez veya neovaskülarizasyon (yeni damar oluşumu) ile yakından ilişkili olduğu da gösterilmiştir. Ayrıca MH'nin degranülasyonu ile saldığı bazı maddelerle (anjiogenik VEGF ya da kollajenolitik enzimler vb.) tümörün büyümesine ve yayılmasına yol açtığı iddia edildiği gibi, yine saldığı TNF-α ve IL-4 gibi maddelerle de tümör büyümesini inhibe edebildiği, tümör hücrelerinin apoptozuna yol açabildiği de gösterilmiştir. Bu sebeble mast hücresinin tümör ile olan karşılıklı etkileşimlerinde iki hususun çok önem arzettiği görülmektedir: MH'nin anjiogenez üzerine olan etkisi ve iddia edilen sitotoksik etkisi. Araştırmamızda sık görülen ve nekrozla seyredebilen mide, akciğer ve over malign epitelyal tümör örneklerinde nekrozlu ve nekrozsuz olgular arasında mast hücre yoğunluğu ile vaskülarizasyon arasındaki ilişkiyi ortaya koyabilmeyi amaçladık. Bunun için çalışmamızda 50 adet mide, 56 adet akciğer, 59 adet over olmak üzere toplamda 165 malign epitelyal tümör olgusu ele alınarak, kendi aralarında nekrozlu ve nekrozsuz gruplara ayrıldı ve her olguya mast cell triptaz ile CD34 antikorları çalışıldı. Çalışmamızda elde ettiğimiz verilere göre mide, akciğer malign epitelyal tümörlerinde nekrozsuz olgular nekrozlu olgulara göre hem daha fazla sayıda mast hücresi, hem de daha fazla sayıda vasküler yapı içermekteydi. Bu vasküler yapı sayısındaki artışın mast hücre sayısındaki artış ile bir ilişkisi olabileceğini, bunun da mast hücrelerince salındığı bilinen VEGF düzeyi ile bağlantısının bulunabileceğini düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler:Malign Epitelyal Tümör;Nekroz; Mast Hücresi;Vaskülarizasyon Malign epithelial tumors comprise a significant tumor group which can develop in numerous organs, mainly in lungs, and can cause death. Angiogenesis constitute a critical step for tumor growth, and in some studies, it was found that there was a close relationship between mast cell and angiogenesis or neovascularization (new vessel formation) in tissue. While it was claimed that mast cell can evoke tumor growth and spread through releasing several substances (anjiogenetic VEGF or collagenolytic enzyms etc.) by its degranülation, it was also demonstrated that mast cell can inhibit tumor growth and also can lead to apoptosis of tumor cells by releasing substances such as TNF- α and IL-4. For this reason, it can be said that two issues are very crucial in mutual interference between mast cell and tumor cells: effect of mast cell on angiogenesis and its alleged cytotoxic effect. In the present research, we aimed to pose the relationship between mast cell density and vascularization in cases with necrosis and cases without necrosis in stomach, lung and ovarian malign epithelial tumor samples which are frequently encountered and may occur with necrosis. For this reason, we examined totally 165 malign epithelial tumor cases. While 50 of these cases were stomach, 56 of them lung, and the remaining 59 of these cases were ovarian malign epithelial tumors. They were divided into two groups: cases with necrosis and cases without necrosis, for these cases then mast cell tryptase and CD34 anticor were applied. According to the data obtained in our study, in stomach, lung malign epithelial tumors without necrosis included more mast cells and more vascular constructions than the cases with necrosis did. We think that there might be a relationship between increase in the vascular construction and increase in mast cells, and this relationship could be related with VEGF level which is known to be released by mast cells. Key words: Malignant Epithelial Tumor; Necrosis; Mast Cell; Vascularization Bu çalılşma Dicle Üniversitesi Bilimsel Araştırma Proje Koordinatörlüğü (DÜBAP) tarafından (TIP.003 nolu proje) proje numarasıyla desteklenmiştir.

Amaç: Literatürde mast hücre yoğunluğu ve damar yoğunluğunun birçok tümörün gelişiminde etkili olduğu gösterilmiştir. Bu tezin amacı, serviks skuamöz hücreli karsinomunda, servikal intraepitelyal lezyonlarda ve serviksin kronik inflamasyonunda mast hücre yoğunluğu ve damar yoğunluğunun karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji AD 'da 2010-2014 yılları arasında Kronik inflamasyon, Düşük Dereceli Skuamöz İntraepitelyal Lezyon (LSIL), Yüksek Dereceli Skuamöz intraepitelyal Lezyon (HSIL) ve İnvaziv Skuamöz Hücreli Karsinom (SCC) tanısı almış toplam 126 vaka incelenmiştir. Her bir vakadan 5 mikron kalınlıkta iki adet kesit hazırlanmış olup, kesitlerden biri damar yoğunluğu için CD34 immunohistokimyasal belirteci ile diğeri ise mast hücre sayısını saptamak için Toludine Blue histokimyasal belirteci ile boyanmıştır. Hazırlanan preparatlar Olympus BX51 mikroskop ile 40x büyük büyütmede incelenerek her bir olguya ait mast hücresi ve damar yoğunluğu saptanmıştır. Alınan sonuçlar uygun istatistiksel yöntemlerle değerlendirilmiştir.Bulgular: Mast hücre sayısı kronik inflamasyon tanısı alanlarda ortalama 19+/-11, LSIL tanısı alanlarda ortalama 16+/-16, HSIL tanısı alanlarda ortalama 12,9+/-13 ve skuamöz hücreli karsinom tanısı alanlarda ortalama 2+/-3,3 olarak saptanmıştır. Damar yoğunluğu ise kronik inflamasyon tanısı alanlarda ortalama 71+/-36, LSIL tanısı alanlarda ortalama 110+/-181 HSIL tanısı alanlarda ortalama 96+/-76 ve skuamöz hücreli karsinom tanısı alanlarda ortalama 175+/-92 olarak saptanmıştır.Bu veriler istatistiksel olarak analiz edildiğinde karsinom tanısı alanlarla kronik inflamasyon, LSIL, HSIL tanısı alanlar arasında hem mast hücre sayısı hem de damar yoğunluğu açısından istatiksel olarak anlamlı bir fark olduğu saptanmıştır (P

Obez kişilerin yağ dokusunda anjiotensin-II (Anj-II) ve proinflamatuvar bileşiklerin sentezlenmesi sonucunda, inflamasyona bağlı hipertansiyon riskinin arttığı gösterilmiştir. İnflamatuvar hücreler olan mast hücrelerinden salgılanan kimaz enzimi, Anj-II sentezini uyararak, doku hasarı oluşturan sitokinlerden, `transforming growth factor beta1` (TGF-β1) ve matriks metalloproteinaz-9 (MMP-9)'u aktiflemektedir. Çalışmamızın amacı, obez kişilerde, serum kimaz düzeylerinin hipertansiyonla ve doku hasarı oluşturan sitokinlerle ilişkisini ve inflamasyonla etkileşimini incelemektir.Çalışma grupları, 19-63 yaş arası kişilerden (n=80) seçilmiştir. Kontrol grubu, vücut kütle indeksi (VKİ) < 25 olan sağlıklı kişilerden; obez grubu, VKİ >30 olan, ilaç kullanmayan ve obezite dışında başka hastalığı olmayan kişilerden, obez+Hipertansiyon (Obez+HT) grubu ise VKİ >30 olan, hipertansiyon dışında kronik hastalığı olmayan obez kişilerden oluşmaktadır. Serum örneklerinde, biyokimyasal göstergeler otoanalizörde, kimaz, Anj-II, TGF-β1 ve MMP-9 düzeyleri ise ticari ELISA immunoassay kitlerle, anjiotensin dönüştürücü enzim (ACE) aktivitesi kolorimetrik deney kiti ile ölçülmüştür. Serum kimaz düzeyleri gruplar arasında değişim göstermemiştir. `High sensitive C-reactive protein` (hsCRP) düzeyleri obez gruplarda kontrole göre artmış olmasına karşın, TGF-β1 ve MMP-9 düzeylerinde farklılık saptanmamıştır. Anj-II düzeyleri ile ACE aktivitesi de değişmemiştir. Bununla birlikte, kimaz düzeyleri ile ACE aktivitesi arasında anlamlı negatif, Anj-II düzeyleri arasında pozitif korelasyon saptanmıştır. Serum kimaz düzeyleri ile hsCRP, TGF-β1 ve MMP-9 arasında ise bir korelasyon bulunmamıştır.Sonuç olarak obez ve hipertansif obezlerde hiperinsülinemi, artmış insulin direnci ve artmış hsCRP düzeylerine rağmen, serumda kimaz, Anj-II, TGF-β1 ve MMP-9 düzeyleri değişmemiştir. Anahtar Kelimeler: Obezite, hipertansiyon, kimaz, ACE, inflamasyon Increased risk of inflammation-related hypertension is reported in obesity due to synthesis of angiotensin-II (Ang-II) and pro-inflammatory compounds in obese adipose tissue. Chymase enzyme secreted by mast cells, an inflammatory cell type, stimulate Ang-II synthesis and activate transforming growth factor beta-1 (TGF-β1) and matrix metalloproteinase-9 (MMP-9), cytokines known to cause tissue damage. The aim of our study is to evaluate the relation of serum chymase levels in obese patients with hypertension and cytokines that lead to cell damage. Study groups are composed of individuals aged between 19 and 63 (n=80). Control group included healthy subjects with BMI < 25, obese group included obese patients with BMI > 30 and no other chronic disease, obese + hypertensive group (Obese+HT group) included patients with BMI > 30 and hypertension with no other chronic disease. Biochemical markers are determined in auto-analyser, angiotensin-II, chymase, TGF-β1 and MMP-9 are determined with commercial ELISA immunoassay kits, and angiotensin-converting enzyme (ACE) activity is determined with colorimetric kit in serum samples. Serum chymase levels did not vary between groups. High sensitive C-reactive protein (hsCRP) levels were higher in obese group with respect to control group; however, there was no difference in TGF-β1 and MMP-9 levels. There was no significant difference in Ang-II levels and ACE activity. Chymase levels showed significant negative correlation with ACE activity and positive correlation with Ang-II levels. No correlation was evident between chymase levels and hsCRP, TGF-β1 and MMP-9.Consequently, serum chymase, Ang-II, TGF-β1 and MMP-9 levels did not change in obese and hypertensive obese patients despite evident hyperinsulinemia, increased insulin resistance and elevated hsCRP levels. Key Words: Obesity, hypertension, chymase, ACE, inflammation. 114

Amaç: Bu çalışmanın amacı, diyabetik ratlarda akciğer mast hücreleri ile melatonin ilişkisinin histolojik metotlarla belirlenmesidir.Materyal ve Metot: Bu çalışmada kullanılan ratlar, her birinde 6 adet olmak üzere kontrol, melatonin (MLT), diyabet (DM) ve diyabet+melatonin (DM+MLT) gruplarına ayrıldı. 15 ve 45 günün sonunda ötenazi edilen ratlardan, akciğer dokuları alındı ve %10'luk formaldehitte tespit edildi. Doku kesitlerine crossman üçlü boyaması, toluidine blue, alcian blue /safranine O, naftol AS-D esteraz ve streptavidin biotin peroksidaz boyama metotları uygulandı. Bulgular: Çalışmada, kontrol grubuna göre DM gruplarında bronşioller etrafında mononüklear hücre infiltrasyonu, bronşiol lümeninde fibrin ve hücre döküntüsü, interalveolar alanda genişleme, nötrofil ve makrofaj artışı saptandı. DM gruplarında mast hücre sayısının önemli derecede arttığı, MLT uygulanan gruplarda azaldığı, DM+MLT gruplarında ise histopatolojik değişikliklerin ve mast hücre sayısının kısmen azaldığı belirlendi. Toluidine blue boyamada, özellikle mast hücrelerinin plevra altında yoğunlaştığı ve metakromazi gösterdiği, alcian blue/safranine O boyamada alcian blue pozitif [AB (+)], safranine O pozitif [SO (+)] ve alcian blue/safranine O pozitif [AB/SO (+)] oldukları gözlemlendi. Plevral mast hücrelerinin, özellikle MLT gruplarında AB (+), diyabetik gruplarda ise SO (+) ve AB/SO (+) olduğu belirlendi. Triptaz (+) mast hücrelerinin akciğerin genelinde yaygın bir şekilde dağıldığı, esteraz (+) mast hücrelerinin ise daha çok damarların etrafında ve plevra altında yerleştiği saptandı. Sonuç: Histokimyasal, enzimhistokimysal ve immunohistokimyasal boyamalarla mast hücrelerinin bronşioller, damarlar ve plevral bağ dokusunda yerleştiği, TB, AB, SO, AB/SO, esteraz ve triptaz pozitiflikleri belirlendi. Ayrıca, diyabetik ratlarda akciğer mast hücreleri sayısının arttığı, MLT'nin mast hücre inhibitörü olarak aktivite gösterdiği, histopatolojik değişiklikleri ise kısmen azaltabileceği tespit edildi. Aim: The aim of this study is to determine the relation between mast cells and melatonine in diabetic rats by using histological methods.Material and Method: The rats used in this study were separated into control, melatonine (MLT), diabetes (DM) and diabetes+melatonine (DM+MLT) groups and each group contained 6 rats. After 15 and 45 days lung tissues were taken from euthanized rats and formaldehyde of %10 was determined. Crossman triple-colorization, toluidine blue, alcian blue/safranine O, naftol AS-D esterase and streptavidin biotin peroxidase colorization methods were applied to histological sections. Results: In the study, mononuclear cell infiltration around bronchioles, fibrin and cell rash, extension in interalveoler area, neutrophile and macrophage increase were determined in DM groups compared to control group. It was determined that mast cell number increased significantly in DM groups, decreased in MLT-applied groups and that in DM+MLT group histopathological changes and mast cell number decreased partially. In Toluidine Blue colorization, especially mast cells intensified under pleura and showed metachromasia and they were observed to be alcian blue positive [AB (+)], safranine O positive [SO (+)] and alcian blue/safranine O positive [AB/SO (+)] in alcian blue/safranine O colorization. Pleural mast cells were determined to be AB (+) especially in MLT groups, SO (+) and AB/SO (+) in diabetic groups. It was determined that tryptase (+) mast cells spread widely in every part of lung and that esterase (+) mast cells settled more around vessels and under pleura.Result: By Histochemical, enzymhistochemical and immunohistochemical colorizations, it was determined that mast cells settled in bronchioles, vessels and pleural collagen tissues and that they are TB, AB, SO, AB/SO, esterase and tryptase positive. Additionaly, it was determined that the number of lung mast cells increase in diabetic rats, MLT acts as a mast cell inhibitor and that it can partly decrease histopathological changes. 96

Bu çalışma kaz sindirim kanalında bulunan mast hücrelerinin dağılımı ve heterojenitesini belirlemek amacıyla yapıldı. Çalışmada kullanılan doku örnekleri, Van' da faaliyet gösteren özel bir firmanın kanatlı mezbahasında (Ruhsat No: 577) usulune göre kesilen 6 adet kaz'dan (anser anser) temin edildi. Kazların sindirim kanalında bulunan özofagus, kursak, ön mide, taşlık, duodenum, jejunum, ileum, sekum ve kolondan uygun büyüklükte parçalar alındı. Alınan örnekler BLA (Basic Lead Acetate-Mota), Carnoy ve IFAA (İzotonik Formaldehit Asetic Asit) tespit solüsyonlarında tespit edildikten sonra rutin doku takibi yapılarak paraplast ile bloklandı. 6 μm kalınlığında alınan kesitler % 0,5' lik Toluidine blue ve Alcian blue/Safranin O kombine boyalarında boyandılar. Toluidine blue ile boyanan kesitlerde lamina propriya, submukoza, tunika muskularis + tunika serozada 40' lık objektif ile 1 mm2' lik alandaki mast hücre sayıları belirlendi. Tespitler arası fark istatistiksel olarak önemli bulunmamakla beraber sayısal olarak en fazla mast hücresine sekumda, en az mast hücresine ise taşlıkta rastlandı. Toluidine blue ile boyanan kesitlerde sayısal veriler için en uygun tespitin IFAA olduğu, granül sayısını belirlemek içinde en uygun tespitin BLA olduğu saptandı. Alcian blue/Safranin O kombine boyamasında ise tüm organlarda AB (+), SO (+) ve miks granüllü mast hücrelerine rastlandı. This study was performed to determine mast cell distribution and heterogeneity in the digestive tract of the goose. The tissue samples were used in the study which were provided from 6 geese excised duly abattoir of winged of a special company in business in Van (Permit Number: 577). Sufficent amount of tissue pieces were taken from oesephagus, craw, proventriculus, gizzard, duodenum, jejunum, ileum,caeum and colon of digestive tract of goose. After the samples were fixed in BLA (Basic Lead Acetate-Mota), Carnoy, IFAA (Isotonic Formaldehyde acetic Acid) fixative solutions, they were follewed up in routine procedure until they were blocked with paraplast. The samples sections (6 μm) were stained with 0,5% toluidine blue and alcian blue-Safranin O. Number of mast cells determined by microscope objective (x40) in 1 mm² area of lamina propria, submucosa, tunica muscularis+tunica serosa in sections which were stained with toluidine blue. Although there is no statistically significant difference between results, the most mast cells were detected in caecum and the least mast cells were found in gizzard. The appropriate fixation technique to obtain numerical results for sections that were stained with toluidine blue was IFAA on the other hand BLA was the suitable stain for detection on granule numbers. AB (+), SO (+) and mix granules mast cells were obserwed in all organs with combined staining of Alcian blue and Safranin O. 88

Çekal Abrazyon Modelinde Lodoksamid'in Peritoneal Adezyon ve Anti-oksidan Düzeyleri Üzerine EtkisiAbdominal cerrahi sonrasında gelişen adezyonlar, neden oldukları problemler nedeniyle günümüzdeki önemini korumaktadır. Mast hücre aktivasyonu, adezyon gelişiminde rol oynayan önemli etkenlerden biridir. Bu aktivasyonun önlenmesi ile adezyon gelişiminin azaltılabileceğini düşünerek güçlü bir mast hücre stabilizatörü olan Lodoksamid'in yapışıklık ve anti-oksidan düzeyleri üzerine etkisini araştırmayı planladık.Bu çalışmada 30 adet Wistar Albino cinsi erkek sıçan, 3 gruba ayrıldı. Birinci gruba sadece laparotomi, 2. gruba laparotomi ve çekal abrazyon, 3. gruba ise laparotomi yapılıp çekal abrazyon yapılmadan önce Lodoksomid verilerek 15 dk. beklendikten sonra abrazyon oluşturuldu. Postoperatif 7. günde tüm ratlar sakrifiye edilerek gelişen adezyonlar evrelendirildi. Tüm ratlardan peritoneal örnekler alınarak rat spesifik t-PA-1, PAI-1 ve MDA, SOD, GSH-Px, KAT çalışıldı. Mikroskopik olarak fibrozis ve inflamasyon skorlaması yapıldı.Evans skoru ile karşılaştırıldığında tüm gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki mevcut idi. Adezyon skorları; Lodoksamid grubunda, abrazyon grubundan daha düşük idi. Gruplar arasında t-PA, PAI-1, t-PA/PAI-1 değerleri açısından istatiksel açıdan anlamlı ilişki saptanmadı. Tüm gruplar arasında fibrozis ve enflamasyon açısından anlamlı ilişki mevcut idi. GSH-Px düzeyleri açısından Lodoksamid ile kontrol grubu arasındaki farkın istatiksel açıdan anlamlı olduğu saptandı. KAT düzeyleri açısından da kontrol ile abrazyon grubu arasında istatiksel açıdan anlamlı fark saptandı.Lodoksamidin, PPA oluşmasında en önemli başlangıç basamaklarından birisi olan mast hücre aktivasyonlarının önlenmesinin adezyon oluşumunu makroskopik ve mikroskobik istatistiksel olarak anlamı düzeyde azalttığı, tüm parametreleri istatistiksel olarak anlamlı olmasa da oksidatif stresi azalttığı, enflamasyonu baskılamak suretiyle anti oksidan düzeylerini değiştirdiği saptandı. Bu etkiyi, fibrinolitik sistem üzerinden daha ziyade oksidatif stresi azaltarak ve direkt fibroblastları etkileyerek oluşturduğu ön görüsüne varıldı.Anahtar Kelimeler: Antioksidan, çekal abrazyon modeli, lodoksamid, mast hücre stabilizatörü, peritoneal adezyon Effect of Lodoxamide on Peritoneal Adhesion and Antioxidant Levels in a Cecal Abrasion ModelAdhesions following abdominal surgery remain significant because of the problems they may cause. Mast cell activation is one of the important factors in the development of adhesions. We designed a study of the effect of lodoxamide, a potent mast cell stabilizer, on adhesion and the levels of antioxydant substances, to explore the hypothesis that impairing mast cell activation may reduce the formation of adhesions.The study used 30 male albino Wistar rats, ditributed into three groups. Group 1 underwent laparatomy only, while Group 2 animals had laparatomy and cecal abrasion and those in Group 3 received lodoxamide 15 minutes prior to laparatomy and cecal abrasion. All animals were sacrificed on postoperative day 7 and their adhesions were staged. Rat-specific tissue plasminogen activator (t-PA-1), plasminogen activator inhibitor-1 (PAI-1), malone dialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GSH-Px), and catalase levels were determined in peritoneal samples taken from all animals. The degree of fibrosis and inflammation in these samples was graded by microscopic examination.Comparison of Evans' scores resulted in significant differences among the groups. Adhesion scores were lower in the lodoxamide group than in Group 2. No statistically significant differences could be found between the groups for t-PA, PAI-1, t-PA/PAI-1 values. A significant difference between groups, however, was seen in fibrosis and inflammation levels. The lodoxamide group (Group 3) was significantly different in this than the control group (Group 1), as were different Groups 1 and 2 with respect to CAT levels.Lodoxamide was thus found to significantly reduce the formation of postoperative peritoneal adhesions through mast cell activation, as seen by microscopic and macroscopic means; to reduce somewhat oxidative stress, even if the statistical significance could not be established for all parameters; finally to modify the antioxidant levels by inhibiting inflammation.We hypothesize that this action is mediated by oxidative stress reduction rather than the fibrinolytic system, and by direct action on the fibroblasts.Key Words: Antioxidants, cecal abrasion model, lodoxamide, mast cell stabilizer, peritoneal adhesion 77

Meme Karsinomlarında, Mast Hücre Alt Tiplerinin Anjiogenezis ve Prognostik Parametrelerle İlişkisi: Morfometrik ÇalışmaAmaç: Meme karsinomlarında tümör anjiogenezisinin, mast hücre alt tiplerinin ve prognostik faktörlerin birbirleri ile olan ilişkilerinin ortaya konması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: 66 meme karsinomlu hastanın raporları gözden geçirilerek prognostik parametreleri kayıt altına alınmıştır. Tümör morfolojisini en iyi yansıtan bloklar seçilmiştir. Mast hücre alt tiplerini ve mikrodamar yoğunluğunu (MVD) belirlemek için mast cell chymase (MCch), mast cell tryptase (MCtr) ve CD31 ile immunhistokimyasal (İHK) çalışmalar yapılmıştır.Bulgular: MCtr pozitif mast hücreleri (MCT) ile MVD arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur (p=0,018). Prognostik faktörler ile MVD arasında anlamlı ilişki bulunamamıştır. 50 yaşından küçük olgularda MCch pozitif mast hücreleri (MCC), MCT ve toplam mast cell (TMC) 50 yaşından büyük olgulara göre daha yüksek olduğu ve aralarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu tespit edilmiştir (sırası ile p=0,018, p=0,005, p=0,002). Lenfovasküler invazyon olmayan olgularda MCC?nin lenfovasküler invazyon olan olgulara göre daha yüksek olduğu ve aralarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu tespit edilmiştir (p=0,050). Olgularda östrojen ekspresyonu ile MCC arasında istatistiksel olarak negatif yönlü bir ilişki bulunmuş, östrojen ekspresyonu artıkça MCC sayısının düştüğü tespit edilmiştir (p=0,040). Diğer prognostik faktörler (tümör çapları, aksiller lenf nodu metastazları, tümör histolojik tipleri, tümör histolojik dereceleri, tümör nekrozu, yağ doku invazyonu, perinodal invazyon, Cerb-2 ve hormon profilleri) ile TMC ve mast hücre tipleri arasında ilişki bulunamamıştır.Sonuç: Meme karsinomlarında MCT ile anjiogenezis arasında pozitif korelasyonun olması, MCT sayısının artmasının kötü prognostik faktör olarak değerlendirmemizi sağlayabilir. MCC ile östrojen ekspresyonu arasındaki negatif korelasyon olması da MCC sayının artmasını kötü prognostik faktör olarak değerlendirmemizi sağlayabilir. Bunun yanı sıra 50 yaşından küçük olgularda mast hücrelerinin yüksek çıkması ve lenfovasküler invazyon olmayan olgularda MCC?nin yüksek çıkması, mast hücrelerinin sayısının artmasını iyi prognostik kriter olarak değerlendirmemizi sağlayabilir.Sonuç olarak mast hücreleri ve alt tiplerinin meme karsinomlarında iyi bir prognostik kriter mi yoksa kötü bir prognostik kriter mi olduğu konusunda kafa karışıklığı devam etmektedir ve bu konuda daha geniş çaplı araştırmalar yapılabilir.Anahtar kelimeler: Meme karsinomu, anjiogenezis, mast cell, mast cell tryptase, mast cell chymase, prognostik faktörler. Relationship between Mast Cell Subtype with Angiogenesis and Prognostic Parameters in Breast Carcinoma: Morphometric StudyAim: It was aimed to reveal relationships between tumour anjiogenesis, mast cell subtypes and prognostic parameters in breast carcinomas.Methods: Prognostic parameters of 66 patients diagnosed with breast carcinoma were reviewed and recorded. Blocks which represent tumour morphology were chosen. Immunhistochemically, mast cell chymase (MCch), mast cell tryptase (MCtr) and CD31 stains were used to identify mast cell subtypes and microvascular density (MVD). Results: It was found that statistically significant between MCtr positive mast cell (MCT) and MVD (p=0.018). No relationships between prognostic factors and MVD was found. MCch positive mast cells (MCC), MCT and total mast cell (TMC) were higher in under age of 50 than over age of 50 and were statistically significant difference between them (p=0.018, p=0.005, p=0.002, respectively). MCC was higher in carcinomas without lymphovascular invasion than carcinomas with lymphovascular invasion and was statistically significant difference (p=0.050). Statistically, there was negative relationship between estrogen expression and MCC, and it was detected that MCC decreases as estrogen increases (p=0.040). There were no any relationships between TMC, mast cell subtypes and other prognostic parameters such as tumour size, metastasis in axillary lymph node, histologic subtypes, histologic grades, tumour necrosis, invasion to fat tissue, perinodal invasion, Cerb-B2 and hormone profile.Conclusion: In breast carcinoma, there were positive correlation between MCT and angiogenesis, so we can evaluate increase in number of MCT as a poor prognostic factor. We considered that increase in number of MCC was a poor prognostic factor because there was negative correlation between MCC and estrogen expression. Moreover, we considered that increase in number of mast cell was a good prognostic factor because mast cells were higher in under age of 50 and MCC were higher in the group without lymphovascular invasion.In conclusion, confusion still continues about whether mast cell and subtypes are good or poor prognostic factor in breast carcinomas and comprehensive investigations are neededed about this subject.Key words: breast carcinoma, angiogenesis, mast cell, mast cell tryptase, mast cell chymase, prognostic parameters. 76

Klasik Hodgkin Lenfoma?nın (KHL) önemli bir özelliği hücre populasyonunda neoplastik hücrelerin azlığıdır (%0.1-%10, yaklaşık %1). Hücrelerin çoğunu neoplastik olmayan hücreler oluşturmaktadır. KHL, erişkin dönemde çoğu hastanın şifa elde edebildiği nadir habis hastalıklardan birisidir. Son zamanlarda KHL prognozunda hücresel mikroçevre üzerinde durulmaktadır. Tümör mikroçevresinde bulunmakta olan reaktif hücrelerin hastalık gidişatına etkili olduğunu gösteren birçok çalışma yapılmıştır. Bu çalışmanın amacı KHL tanılı hastalarda CD68, CD20, FOXP3 ekspresyonu; Epstein-Barr virüs (EBV) varlığı ve mast hücre infiltrasyonunun prognoza etkisini araştırarak tedavi başarısızlığı riski yüksek olan hastaları tanımlayabilmektir. Oluşturulacak skorların hastalık gidişatı üzerindeki etkisinin irdelenmesi planlanmıştır.Çalışmada 2000-2010 yılları arasında Cerrahpaşa Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Hematoloji Bilim Dalı Polikliniği?ne başvuran, tanı anındaki veya hastalık nüks ettiği andaki doku tanı materyaline üniversitemiz patoloji arşivinden ulaşılabilen ve takip bilgileri elde edilebilen, en az 2 yıl süre ile takip edilmiş olan KHL tanılı 57 hasta (22 kadın, 35 erkek) değerlendirilmiştir. Belirtilen biyolojik belirteçler immunhistokimyasal olarak değerlendirilmiştir.Yapılan analizler doğrultusunda CD68 ve FOXP-3?ün skor 1 düzeyinde (+) saptanması ve incelenen doku örneklerinde lenfoid folikül görülmemesinin toplam sağkalım üzerinde anlamlı etkisi olduğu görülmüştür.İstatistiksel olarak anlamlı bulunan CD68, FOXP-3, lenfoid folikül varlığı veya yokluğunun daha geniş bir hasta populasyonunda değerlendirilmesi planlanmıştır. Classical Hodgkin Lymphoma (cHL) is unique in that the malignant cells constitute only the minority of the total tumor mass with an overwhelming mixture of reactive cells. The tumor microenvironment is an important factor in the development and progression of cHL. Recently studies demonstrated that an increased number of CD68 expression of macrophages in the microenvironment was correlated with adverse outcome in patients with cHL. FOXP-3 expressed by regulatory T cells was mostly associated with a more favorable outcome. Mast cell infiltration was also found to have an unfavorable impact on disease course. Study results regarding Epstein-Barr virus (EBV) infection and CD20 expression were conflicting. In order to tailor treatment to individual risk more data are required in this highly curable disease. The aim of the present study was to verify the relationship between the number of CD68+, CD20+, FOXP-3+ and LMP-1+ bystander cells and mast cell infiltration in the microenvironment with clinical outcomes in a cohort of 57 patients with cHL, treated uniformly with the standard ABVD regimen. Immunohistochemical analyses of the paraffin embedded diagnostic tumor lesions were performed by an expert hematopathologist (NT).CD68, FOXP3-1 positivity and absence of lymphoid follicles were found to have an impact on overall survival in our cohort (p

Bu çalışmada sıçanlarda, bir kaygı stres modeli olan sudan kaçınma stresi ile oluşturulan interstisyel sistit modelinde oksitosin tedavisinin etkinliği araştırılmıştır. Çalışmaya dahil edilen Wistar sıçanlar 5 gruba ayrıldı ve her grupta eşit sayıda erkek (n=6) ve dişi (n=6) sıçan alındı. Grup 1 (kontrol): herhangi bir işlem uygulanmadı, Grup 2 (oksitosin): 5 gün sc. 5µg /kg oksitosin uygulandı, Grup 3 (kronik stres): 5 gün günde 2 saat sudan kaçınma stresi (SKS) uygulandı, Grup 4 (kronik stres + iyileşme): kronik stresi takiben 5 gün boyunca strese maruz kalmadan beslendi ve Grup 5 (Kronik Stres + Oksitosin): kronik stres boyunca 5µg /kg oksitosin sc. uygulandı. Deney sonunda mesane dokusu ışık ve geçirimli elektron mikroskobunda incelendi. Mesane kaveolin-1 ekspresyonu ve lokalizasyonu immünohistokimyasal ve Western blot analizi ile değerlendirildi. Oksidatif stres, malondialdehit ve glutatyon ölçümleri ile değerlendirildi. Dişi ve erkek kronik stres grubunda serum kortizol değerleri ve oksidatif stres belirteçlerinde, kontrole kıyasla istatiksel olarak anlamlı derecede artarken, oksitosin ile tedavi edilen grupta istatiksel olarak anlamlı azalma tespit edilmiştir. Dişi kronik stres gruba ait granüle ve degranüle mast hücre sayısı kontrole kıyasla istatiksel olarak anlamlı artarken, oksitosin ile tedavi edilen grupta ise anlamı derecede azalmıştır. Tüm gruplara ait kaveolin-1 ekspresyonunda ve western blot analizinde anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir.Çalışmamızda elde edilen histolojik bulgular, mesane dokusunda kronik stres ile ortaya çıkan dejeneratif değişikliklerin, oksitosin uygulaması ile hem dişi hem de erkek sıçanlarda sınırlandığını göstermektedir.Anahtar kelimeler: Histoloji, immünohistokimya, kaveolin-1, oksitosin, sudan kaçınma stresi. In this study, we aimed to study the impact of oxytocin therapy in the water awoidance stress model in rats. Sixty Wistar rats were assigned into 5 groups and each group included the same numbers of male (n=6) and female (n=6) rats. Group 1 (control): had no intervention, Group 2 (oxytocin): recieved 5µg /kg oxytocin sc. for 5 days, Group 3 (chronic stress): underwent 2 hour daily water avoidance stress (WAS) for 5 days, Group 4 (chronic stress+recovery): underwent chronic stress and followed up without stress for the next 5 days and Group 5 (chronic stress+oxytocin): recieved 5µg /kg oxytocin sc. during chronic stress. Urinary bladder tissues were examined under light and electron microscopy. Expression and localization of caveolin-1 in urinary bladder were determined by immunohistochemistry and western blot analyses. While both male and female rats in chronic stress group revealed significantly higher levels of serum cortisole and markers of oxidative stress when compared to the controls, chronic stress + oxytocin group revealed significantly lower levels of serum cortisole and markers of oxidative stress when compared to the chronic stress. As the number of both granülated and degranülated mast cells in female rats of the chronic stress group were prominently increased with respect to the controls, it was significantly decreased in the female rats of chronic stress+oxytocin group. Expression and localization of caveolin-1showed no significance amoung the groups. Histological results of our study revealed that oxytocin application limits the degenerative alterations related to chronic stress in both male and female rats.Key words: Caveolin-1, histology, immunohistochemistry, oxytocin, water avoidance stress. 157

Bu çalışmada, hazır gıdalarda yapay renklendirici olarak kullanılan sunset yellowun (E110) tavuk embriyosu dermal ve mukozal mast hücrelerindeki degranülasyon etkisi histolojik yönden incelenmiştir. Çalışma kontrol ve deney gruplarına ayrılmıştır. Deney gruplarına ait yumurtaların vitellusuna inkübasyonun 15. gününde sunset yellow (2.5mg/kg) enjekte edilmiştir. Enjeksiyondan 6, 12, 24 saat sonra, embriyolardan alınan deri ve barsak dokuları rutin histolojik işlemlerden geçirildikten sonra incelenip değerlendirilmiştir.Sunset yellow enjeksiyonundan 6 saat sonra deri örneklerinde sıkı paketlenmiş granül içeren çok sayıda mast hücresi tespit edilmiştir. 12 saat sonra kısmi ve ileri düzeyde degranülasyon, 24 saat sonra ise pek çok mast hücresinde ileri düzeyde degranülasyon tespit edilmiştir. Barsak dokusu mast hücreleri incelendiğinde SY enjeksiyonundan 6 saat sonra kısmi, 12 saat sonra ileri düzeyde degranülasyon tespit edilmiştir. Enjeksiyondan 24 saat sonra ileri düzeyde degranülasyonun devam ettiği, sıkı paketlenmiş granüller içeren mast hücrelerinin sayıca az olduğu gözlenmiştir. Her iki dokuda kısmi degranüle mast hücresi granüllerinin gevşek ve kaba granüller oluşturduğu, ileri degranülasyon gösteren mast hücrelerinin ise daha az granül içerdiklerinden dolayı daha aydınlık sitoplazmaya sahip oldukları görülmüştür.Sonuç olarak; sunset yellowun mast hücrelerinde bulunan mediatörleri harekete geçirdiği, bunun sonucu olarak mast hücrelerinde degranülasyona neden olduğu ve sunset yellowa maruz bırakılma süresine bağlı olarak degranülasyon derecesinde farklılık olduğu belirlenmiştir.Anahtar Sözcükler: Sunset yellow, tavuk embriyosu, mast hücresi, deri, barsak. In this study, the degranulation effect of sunset yellow (E110) which is used as artificial coloring agent in ready food was histologically examined on dermal and mucosal mast cells of chicken embryo. Experimental set was divided into two groups as control and treatment. Sunset yellow (2.5mg/kg) was injected into vitellus of treatment group embryos of eggs on the 15th day of incubation. Skin and intestine tissues obtained from embryos were evaluated, following routine histological procedure, 6, 12, 24 hours after injection.6 hours after injection of sunset yellow, a large number of mast cells with tightly packed granule in the samples of skin tissues were observed. After 12 hours, medium to high levels of degranulation was determined while high levels of degranulation was seen in most of mast cells after 24 hours treatment. Moreover, examination of intestinal mast cells showed that while injection of sunset yellow caused low level degranulation after 6 hours, high level degranulation was observed after 12 hours of injection. It was observed although the number of mast cells containing tightly packed granules were less in numbers but degranulation continued at high levels. In both types of tissues, it was found that partially degranulated mast cell formed loose and coarse granules where mast cells showing high level of degranulation have brighter cytoplasm since they contain less granuless.In conclusion, it was found that sunset yellow treatment triggered mediator which is located in mast cells and therefore caused degranulation in mast cells. Degranulation levels showed differences which was associated with the exposure time to sunset yellow.Key Words: Sunset yellow, chicken embryo, mast cell, skin, intestine 115

Bu çalışmada, diyabetik sıçanların ovaryum ve uteruslarında mast hücrelerinin dağılımının histokimyasal ve immunohistokimyasal olarak incelenmesi amaçlandı. Çalışmada, 64 dişi Wistar Albino sıçan kullanıldı. Denekler, rastgele 4'ü kontrol, 4'ü ise deney grubu olmak üzere toplam 8 gruba ayrıldı. Deney grubunda diyabet oluşturmak için deneklere 60 mg/kg oranında streptozotosin uygunlandı. Deney sonunda vajinal smear bulgularına göre menstural siklus evreleri saptanarak her evre için deney ve kontrol gruplarında 8 sıçan işleme alındı. Toluidine mavisi ile yapılan boyamada, deney grubu ovaryumlarında mast hücrelerin en yoğun östrüs, en az ise diöstrüs evresinde tespit edildi. Bununla birlikte diyabetik endometriyumda ise mast hücresi en fazla metöstrüs, en az ise proöstrüs evresinde gözlemlendi. Triptaz ve kimaz immun boyamasında, kontrol ve diyabetik sıçanlarda, triptaz ve kimaz pozitif mast hücresi en yoğun metöstrüs evresinde tespit edildi. Sonuç olarak, östrüs siklüsüne bağlı olarak ovaryum ve uterusda mast hücre dağılımını değiştiği ve bu değişimde diyabetin önemli etkisi olduğu tespit edildi. Anahtar Kelimeler: östrus, mast hücreleri, diabetes mellitus, over, uterus The objective of this study was to evaluate in the ovary and uterus distribution of mast cells at histochemical and immunohistochemical in the diabetic rats. In the present study 64 adult female wistar albino rats were used. Subjects have randomly been separated into 8 different groups, four of which constituted the control group while the remaining four were the actual experimental group. Diabetes was induced by intraperitoneal injection of 60 mg/kg streptozotocin; the control group received physiological saline (5 mL kg?1). At the end of this period, both groups were processed for every cycle after detecting their menstrual cycles according to the vaginal smear findings. Higher MC numbers were observed by toluidine blue staining in ovary of experimental groups, and the least dioestrous phase of the oestrous cycle compared with other diabetic groups. However, the highest mast cells were observed in metoestrous phase, and the least cells pre-oestrous phase of the oestrous cycle. Tryptase and chymase immune staining, control and diabetic rats, tryptase and chymase-positive mast cells were the most intense phase of met-oestrous. As a result, depending on the estrous cycle, it has changed and that the change in the distribution of mast cells in the ovary and the uterus was found to be a significant impact of diabetes. Keywords: eustrus, mast cells, diabetes mellitus, ovary, uterus 73

Bu araştırma sığır, koyun ve keçilerin üriner sistem mast hücrelerinin ışık mikroskobik düzeyde morfolojisi ve sayısal dağılımını ortaya koymak ve farklı tespit sıvıları kullanılarak mast hücre heterojenitesini araştırmak amacıyla yapıldı.Çalışmada, 10 adet sağlıklı dişi sığır, koyun ve keçiden alınan üriner sisteme ait doku örnekleri materyal olarak kullanıldı.Doku örnekleri % 10'luk formol ve izotonik formaldehit asetik asit (IFAA, pH 2,9) solüsyonlarında tespit edildi. Mast hücreleri için toluidin blue ve alcian blue/safranin O (AB/SO) kombine boya metodları uygulandı. Işık mikroskobik düzeyde yapılan incelemeler sonucunda mast hücrelerinin, yerleşim yerlerine göre yuvarlak, oval ve mekik şeklinde ve farklı büyüklüklerde olduğu görüldü. Sığır, koyun ve keçide IFAA tespit sıvısı kullanıldığında böbrek, üreter, idrar kesesi ve üretrada, %10'luk formolde tespit edilenlere göre daha fazla sayıda mast hücresinin bulunduğu gözlendi. Sığır, koyun ve keçiden alınan üriner sisteme ait doku örneklerinde AB/SO kombine boya metodu uygulanan kesitlerde AB(+)/SO(-) mast hücrelerine rastlandı.Toluidin blue ile boyanmış seri kesitlerde, mast hücrelerinin dağılımının belirlenmesi için elde edilen verilerin aritmetik ortalaması alındı. Her hayvan türü, organ ve solusyonlar için mast hücre sayıları bakımından kesitler arası farklılığa Varyans Analizi ile bakıldı. İstatistiksel açıdan anlamlı farklılık bulunanlar için ileri aşama testi olarak Tukey testi yapıldı. Mast hücrelerine en az formol tespitli inek böbrek medullasında (mm2'de ortalama 8±0.41) rastlanırken en fazla IFAA tespitli inek üreterinin submukozasında (mm2' de ortalama 141,28±2,28) rastlandı. IFAA ve %10 formol ile tespit edilen dokular arasında mm2'de ortalama mast hücreleri sayısı açısından farkın istatiksel olarak önemli olduğu saptanmıştır (p

Amaç: Fonksiyonel dispepside duodenumun fonksiyonel anormallikleri gözlenmiştir. Biz duodenum ikinci kısmındaki eozinofil ve mastosit infiltrasyonunun fonksiyonel dispepsi için bir belirteç olup olamayacağını belirlemeyi amaçladık.Materyal ve metod: Çalışmaya 20 sağlıklı gönüllü ve Roma III kriterlerine göre 80 fonksiyonel dispepsili hasta alındı. Aynı hekim tarafından çalışmaya alınan bütün olgulara üst endoskopi yapıldı. Histopatolojik değerlendirme için çalışmaya alınan her olgunun mide korpusundan bir, antrumdan iki ve duodenum ikinci kısmından üç biyopsi örneği alındı. Beş büyük büyütme alanındaki (5HPF) duodenal eozinofil ve mastosit sayısı değerlendirildi.Bulgular: Hasta ve kontrol grubunun demografik özellikleri benzerdi. Ortalama duodenal eozinofil ve mastosit sayıları hasta ve kontrol grubu için sırasıyla 33?5HPF, 28?5HPF ve 30?5HPF, 27?5HPF idi (p>0.05). Her bir büyük büyütme alanındaki eozinofil ve mastosit sayısı midenin antrum ve korpusundaki histolojik inflamasyon ile ilişkili değildi. Hasta ve kontrol grubu karşılaştırıldığında, iki grup arasında, endoskopik bulgular H. pylori ve histopatolojik değişiklikler açısından önemli bir fark yoktu (p>0.05). En sık görülen semptom epigastrik ağrı idi.Sonuç: Fonksiyonel dispepsili hastalar ile sağlıklı kontroller arasında duodenal eozinofil ve mastosit sayısı ve H. pylori durumu açısından fark yoktu.Anahtar kelimeler: Epigastrik ağrı, duodenal eozinofil sayısı, mastosit, fonksiyonel dispepsi, H. pylori. Aim: Functional abnormalities of the duodenum have been observed in functional dyspepsia. We aimed to identify whether eosinophils and mast cells in second portion of duodenum are a biomarker for functional dyspepsia.Materials and methods: Eighty with functional dyspepsia patients according to Rome III criteria and 20 healthy volunteers were included in the study. All cases included this study underwent upper gastrointestinal endoscopy by the same physician. To carry out the histological evaluation of two antrum, one corpus and three second portion (descending part) of duodenum biopsy specimen were obtained from each patient and control. Duodenal eosinophil and mast cell count in five high power fields (5HPFs ) were assessed.Results: Cases and controls showed similar demographics. In the patient and control groups, the mean duodenal eosinophil and mast cell count was 335HPFs, 285HPFs and 30?5HPFs, 27?5HPFs respectively (p>0.05). Eosinophils and mast cells per high-power field were not correlated with histological antral and corporeal gastric inflammation. Patient and control groups were compared in terms of endoscopic findings, H. pylori and histopathological changes, and no significant difference was found between the two groups (p>0.05). The most common symptom was epigastric pain.Conclusion: Duodenal eosinophil and mast cell count and H. pylori status were not different in healthy control and functional dyspepsia.Key words: Epigastric pain, duodenal eosinophil count, mast cell, functional dyspepsia, H. pylori. 72

Yılmaz, M. Ratlarda Deneysel Olarak Oluşturulan İnterstisyel Sistit Modelinde Hiperbarik Oksijen Tedavisinin Etkinliği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Üroloji Anabilim Dalı Tıpta Uzmanlık Tezi, Eskişehir, 2012.Çalışmamızda intravezikal hidroklorik asit kullanarak ratlarda deneysel interstisyel sistit modeli oluşturmayı ve hiperbarik oksijen tedavisinin interstisyel sistit modelinde etkinliğini göstermeyi amaçladık. Bu deneysel çalışmada toplam 30 adet spraque Dawley cinsi rat kullanıldı. 6 rat çeşitli nedenlerle çalışma dışı bırakıldı. Her deney grubunda 8 adet rat olacak şekilde toplam 3 grup oluşturuldu. Grup 1: sadece intravezikal steril distile su verilen, Grup 2: sadece intravezikal hidroklorik asit verilerek interstisyel sistit oluşturulan grup. Grup 3: intravezikal hidroklorik asit ile interstisyel sistit oluşturulduktan sonra hiperbarik oksijen tedavisi verilen grup.Deney sonunda tüm gruplardaki ratların mesaneleri cerrahi olarak çıkarıldı. Mesane dokusu ışık ve elektron mikroskopisi ile değerlendirildi, TNF-? düzeyleri ELISA test kitiyle incelendi. Hiperbarik oksijen tedavisinin deneysel sistit modelinde görülenhistopatolojik değişiklikleri düzelttiği ışık ve elektron mikroskipisi ile gösterildi. Ayrıca doku TNF-? düzeylerini azalttığı ancak mast hücre sayısını azaltmada etkisinin olmadığı görüldü. Hiperbarik oksijen tedavisinin interstisyel sistithastalığındaki inflamasyonu azaltmada, gelişen histopatolojik değişiklikleri düzeltmede etkili olduğunu ve tedavide yer alması gerektiğini bu çalışmayla gösterdik.Anahtar Kelimeler: Rat, mesane, interstisyel sistit, TNF-?, mast hücre, hiperbarik oksijen, inflamasyon. Yılmaz, M. Effeciency of Hyperbaric Oxygen Therapy on Experimental Induced Interstitial Cystitis in Rats. Eskisehir Osmangazi University Medicine Faculty Department of Urology Medical Specialty Thesis, Eskisehir, 2012.In our study, we aimed to create an experimental model of interstitial cystitis in rats using intravesical hydrochloric acid and to show the effectiveness of hyperbaric oxygen treatment on experimental interstitial cystitis model. Total 30 Sprague Dawley rats were used in these experiments. There were 3 study groups, with 8 rats in each group. Group 1: only the group of intravesical sterile distilled water; Group 2: the group created interstitial cystitis with no treatment; Group 3: hyperbaric oxygen treatment group after the creation of interstitial cystitis with intravesical hydrochloric acid. After completion of experiments, bladders of all rats from all groups are removed surgically. Bladder tissue were evaluated with light and electron microscopy, and TNF-? levels were measured by ELISA test kit. Hyperbaric oxygen therapy improves the histopathological changes seen in experimental cystitis modeldemonstrated by light and electron microscope. In addition, we found reduced levels of TNF-? but there was no effect of reducing the number of mast cells. In this study we have shown that hyperbaric oxygen therapy is effective in reducing inflammation and, hyperbaric oxygen therapy is effective in correcting the histopathological changes in interstitial cystitis disease. We concluded that hyperbaric oxygen therapyshould be included in the treatment.Key Words: Rat, bladder, interstitial cystit, TNF-?, mast cell, Hiperbaric oxygen,inflamation. 127

Atopik dermatit (AD) kronik, bulaşıcı olmayan, deride hiperreaktivite ile karakterize, hem klinik, hem de histopatolojik olarak başka deri hastalıkları ile kolayca karışabilen, klinikopatolojik korelasyon ve geniş bir ayırıcı tanı listesi gerektiren iltihabi deri hastalığıdır. AD'in etyopatogenezinde önemli rolü olan mast hücrelerinin (MH) sayısında ve periferik sinir liflerinin yapısındaki değişikliklerin AD'i diğer dermatozlardan ayırmada tanısal değeri olabileceği yönünde hipotezler oluşmuştur. Biz de bu hipotezden yola çıkarak, AD ile en çok karıştığı kontakt dermatit (KD) ve psoriazis vulgaris (PV) olgularının deri biyopsilerini MH sayısı ve periferik sinir yapısı açısından değerlendirip, ayırıcı tanıda yardımcı bir bulgu elde edilip edilemeyeceği konusunu araştırdık.Çalışmamızda 2005-2009 yılları arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı arşivi retrospektif olarak taranarak 40 PV, 40 KD ve 40 AD tanılı olgular çalışmaya alındı. Vitiligo ön tanılı hastaların sağlam derilerinden alınan örnekler ile kontrol grubu oluşturuldu. Bloklardan yapılan kesitlere histokimyasal olarak toluidin blue ve miyelin boyaları uygulandı.MH sayısı açısından yapılan karşılaştırmada, AD ile normal deri; KD ile normal deri; PV ile AD arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edildi (p=0.005, p=0.025, p=0.007).Bazı biyopsi materyallerinde sinir liflerine rastlanmaması ve gözlenen liflerin çok ince olması nedeniyle periferik sinirlerin değerlendirilmesi efektif olarak yapılamadı.Sonuç olarak, çalışmamızda AD tanısı konulurken, normal deriden ve PV'ten; KD tanısı konulurken normal deriden ayırmak için diğer histopatolojik bulgular ile birlikte MH sayısının önemli bir yardımcı bulgu olabileceğini tespit ettik. Ayrıca deri punch biyopsilerinde periferik sinir lif sayısının ve miyelindurumunun değerlendirilmesinin pratikte kullanılabilir bir yöntem olmadığını saptadık. Atopic dermatitis (AD) is a chronic, non-contagious, inflammatory skin disease characterized by hyperreactivity on the skin and can easily be confused with many other skin diseases as both clinically and histopathologically like the other dermatoses and for this reason it needs to be an extensive differential diagnosis list and requires clinicopathologic correlation. Hypotheses were formed about the changes in the number of mast cells (MC) and the structure of peripheral nevre fibers which have important role in the etiopathogenesis of this disease, may have diagnostic value in differentiating AD from the other dermatoses. In the light of this hypothesis, we evaluated skin biopsy materials of cases diagnosed contact dermatitis (CD) and psoriasis vulgaris (PV), that often confuse with AD, regarding to number of MCs and peripheral nerves structure of myelin, to whether assistant findings for diagnosing AD can be obtained or not.The cases of 40 PV, 40 CD and 40 AD, obtained by scanning retrospectively from the Uludag University Medical School Department of Pathology archive between 2005-2009 years, were included in our study. Also the control group was formed with the samples obtained from the healthy skin of patients who had been diagnosed as vitiligo. Toluidin blue and myelin staining were applied on the sections obtained from blocks.In the comparisons that were made according to the number of MCs, statistically, a meaningful difference were noticed between AD and normal skin; CD and normal skin; PV and AD (p=0.005, p=0.025, p=0.007).The peripheric nerves could not be evaluated effectively due to absence of the nerve fibres or the very fine fibres which were observed in the some biopsy materials.Finally, in our study, we decided that evaluation together of number of MCs and the other histopathologic findings can be an important assistant finding to distinction of AD from normal skin and PV, and CD from normal skin while are diagnosed. However, we determined that in the skin punch biyopsy materials, the evaluation of myelin situation and the number of peripheric nevre fibre is not a useful method in practice. 59

AMAÇ:Langerhans hücreleri ve mast hücreleri kemik iliği kökenli hücreler olup dermis ve epidermisin immunsisteminde kritik rol oynarlar. Biz bu çalışmada benign ve malign skuamoid tümörlerde mast hücre veLangerhans hücrelerinin rolünü değerlendirmeyi amaçladık.GEREÇ veYÖNTEM:Bu araştırmaya 12 seboreik keratoz, 9 aktinik keratoz, 15 keratoakantom ve 33 skuamözhücreli karsinom olgusu alındı. Dermal mast hücreleri ve epidermal peri ve intratümöral Langerhans hücrelerisırasıyla mast hücre triptaz ve CD1a antikorlarıyla boyandı.BULGULAR:Mast hücre sayısı skuamöz hücreli karsinomda seboreik keratoza göre anlamlı olarak yüksekti(p=0.001). Mast hücre sayısı diğer tümör grupları arasında farklılık göstermedi. İntratümöral Langerhanshücreleri seboreik keratozda skuamöz hücreli karsinoma göre önemli oranda artmış saptandı (p=0.026).Peritümöral Langerhans hücreleri ise skuamöz hücreli karsinom (p=0.007, p=0.001) ve keratoakantomda(p=0.001, p=0.001), aktinik keratoz ve seboreik keratoza oranla artmış olarak saptandı.SONUÇ:Sonuç olarak biz çalışmamızda skuamöz hücreli karsinom ve keratoakantomda peritümöralLangerhans hücreleri ve mast hücrelerini sayıca artmış bulduk. İmmün sistemde görevleri bulunan epidermalLangerhans hücreleri ve dermal mast hücrelerinin benign ve malign deri tümörlerinde farklı rolleri olduğunudüşündürmektedir, PORPOSE: Langerhans cells and mast cells are bone marrow derived cells. They represent a critical role in the immune system in the epidermis and dermis. In the present study, we aimed to evaluate the role of mast cells and Langerhans cells in benign and malignant squamous tumors. MATERIALS and METHODS: This study included 12 patients with seborrheic keratosis, 9 patients with actinic keratosis, 15 patients with keratoacanthoma and 33 patients with squamous cell carcinoma. Dermal mast cells and epidermal peri and intratumoral Langerhans cells were labeled with mast cell tryptase and CD1a antibodies respectively. RESULTS: The number of mast cells were significantly increased in the patients with squamous cell carcinoma in comparison with seborrheic keratosis (p=0.001). However, this parameter did not show significant difference between patients of other groups. The number of intratumoral Langerhans cells in seborrheic keratosis were significantly increased in comparison with squamous cell carcinoma (p=0.026). The peritumoral Langerhans cells were increased in squamous cell carcinoma (p=0.007, p=0.001) and keratoacanthoma (p=0.001, p=0.001) in comparison with actinic keratosis and seborrheic keratosis. CONCLUSION: Our immunohistochemical study has demonstrated that peritumoral Langerhans cells and mast cells are increased in number in keratoacanthoma and squamous cell carcinoma. Both epidermal Langerhans cells and dermal mast cells which have some contributions in the immune system, are different in number in benign and malignant skin tumors.

Bu çalışma ördek ve kazlarda alt solunum yolları ve akciğerde bulunan mast hücrelerinin dağılımı ve heterojenitesini belirlemek amacıyla yapıldı. Çalışmada 6 adet kaz ve 6 adet ördek kullanıldı. Kanatlı hayvanların solunum sisteminde bulunan trakeya, syrinks, bronş ve akciğerden uygun büyüklükte parçalar alındı. BLA (Basic Kurşun Asetat - Mota), Carnoy, IFAA (Izotonik Formaldehit Asetik Asit)'da tespit edildikten sonra rutin doku takibi yapılarak paraplast ile bloklandı. 6-7 µm kalınlığında alınan kesitler % 0,5'lik toluidine blue ve alcian blue-safranin O kombine boyalarında boyandılar. Toluidine blue ile boyanan kesitlerde 40'lık objektifte 1mm²'lik alandaki mast hücre sayıları belirlendi. Her iki hayvan türünde de tespitlere göre değişmekle beraber incelenen organlardan akciğerde en fazla sayıda mast hücresine rastlandı. Sayısal veriler için en uygun tespitin IFAA olduğu, granül yapısını belirlemek için de en uygun tespitin BLA olduğu saptandı. Alcian blue- safranin O boyamasında ise kazlarda trakeya, syrinks, bronş ve akciğerde SO (+), AB (+) ve miks granüllü mast hücrelerine rastlanırken, ördeklerde trakeyada AB (+) hücreler, syrinks, bronş ve akciğerde de AB (+), SO (+), miks özellikte mast hücreleri görüldü.. This study was performed to determine mast cell distribution and heterogenity present in the lower respiratory tract and in the lung of duck and goose. In this study, 6 ducks and 6 goose were used. Sufficient amount of tissue pieces from trachea, syrinks, bronches and lungs were taken from the choosen poultries. The samples were fixed in BLA (Basic Lead Acetate - Mota), Carnoy, IFAA (Isotonic Formaldehyde Acetic Acid), then, after routin tissue follow up, the samples were blocked with paraplast. Obtained sections (6-7µm) were stained with 0.5 % toluidine blue and alcian blue ? safranin O. Sections stained with toloudine blue were examined under microscope (40 objective) and the number of mast cell in 1 mm2 were determined. In both animal species; number of mast cells were changable according to fixation technique, with the highest number in lung samples. For numerical results; the most appropriate fixation technique was IFAA and BLA respectively. In alcian blue ? safranin O staining in trachea, syrinks bronches and lungs of geese, mast cells with SO (+), AB (+) and mix granules were obserwed. On the other hand; with the same staining in ducks; AB (+) cells in trachea, AB (+), SO (+) and mix charecteristic mast cells in syrinks, bronch and lungs, were obserwed. 61

Bu çalışmada, kuzu derilerinde mast hücrelerinin histolojik ve histokimyasal özellikleri ve dağılımları incelendi. Hayvanlar 3 gruba ayrıldı. I. grup sadece anne sütü, II. grup anne sağıldıktan sonra memede kalan süt ve buna ek olarak ilave yem, III. grup ise anne sütü ile beraber kaba yem ile beslendi. Uygulamaların bitiminden sonra alınan doku örnekleri tamponlu formaldehitte tespit edildi. Elde edilen parafin bloklardan 5 μm kalınlığında kesitler alındı ve Alcian blue/safranin O ile boyandı. Mast hücrelerinin sayısal yoğunluğu birim alanda (1mm2 ) belirlendi. Işık mikroskobik incelemede mast hücrelerinin her 3 grupta da epitelin altında kan damarlarının, kıl foliküllerinin ve yağ bezlerinin çevrelerinde yerleştikleri; heparin içeren mast hücrelerinin daha fazla sayıda olduğu ve anne sütü ile beslenen gruplarda daha çok yuvarlak şekilli, kalıntı süt ile beslenen gruplarda ise daha çok oval ve mekik şekilli göründükleri belirlendi. Mast hücrelerinin yoğunluğu için de her üç grup arasında istatistiksel açıdan önemli (p

Kronik Ürtiker (KÜ), altı haftadan uzun süren, kaşıntılı, eritemli papül ve plaklarla karakterize inflamatuar bir hastalıktır. Çoğu vakada etiyolojik bir neden ortaya konamaz. Son çalışmalar vakaların önemli bir bölümünün otoimmun kaynaklı olabileceğini göstermiştir. KÜ patogenezinde rol oynayan temel mekanizma mast hücre degranülasyonudur. Ancak bunu tetikleyen faktörler henüz tam olarak anlaşılamamıştır.Osteopontin (OPN), başta immun sistem hücreleri olmak üzere çeşitli doku ve hücreler tarafından sentezlenen bir glikoproteindir. Çeşitli kronik inflamatuar ve otoimmun hastalıkların patogenezinde yer alır. Bu çalışmanın amacı, KÜ patogenezinde OPN'in olası rolünün araştırılmasıdır.Çalışmaya 34 hasta ile 34 sağlıklı kontrol alındı. Tüm katılımcıların plazma OPN düzeyleri ölçüldü. Biyopsi yapılmasını kabul eden hastaların lezyonlu ve lezyonsuz deri bölgelerinden deri biyopsisi alındı. Abdominoplasti yapılmış beş kişinin arşivlenmiş deri örneklerinin parafin blokları immunohistokimyasal analiz için kontrol olarak kullanıldı. Tüm deri örnekleri anti-OPN antikoru ile çalışıldı.Hastalarda ortalama plazma OPN düzeyleri (61.0±17.9 ng/ml) kontrollere kıyasla (45.9±15.8 ng/ml) anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p

Migren baş ağrısı, toplumsal maliyeti fazla olan ve etkili tedavilere gereksinim duyan en sık görülen ağrı sendromlarından birisidir. Dura mater sinirler tarafından yoğun bir şekilde innerve edilmiştir ve çok sayıda mast hücresi tarafından kuşatılmıştır. Trigeminal nositeptif aktivasyondan dolayı dura materde meydana gelen nörojenik inflamasyonun migren patofizyolojisinde rolü olduğu düşünülmektedir. Ayrıca migren sempatik yetmezlik ile de ilişkilendirilmiştir. Bu çalışmada, kısa süreli sempatektominin dura mater mast hücre sayısı ve trigeminal nukleustaki c-fos ekpresyonu üzerine etkilerini araştırmak amaçlanmıştır. Deneylerde 20 erkek sıçan kullanılmıştır. Birinci grup sempatektomize; anestezi altında boyun orta hat boyunca kesilerek sol süperior servikal sempatik gangliyon çıkarıldı. Anesteziden uyandıktan sonra sıçanlara kendi kafeslerinde beş gün boyunca yeterli yiyecek ve su verilerek takip edildi. İkinci grup sham opere; gangliyon ve sinirlere dokunuldu fakat çıkarılmadı. Üçüncü grup kontrol; hiçbir uygulama yapılmadı. Dördüncü grup, pozitif kontrol; c- fos ekspresyonunu indüklemek için iki farklı model kullanıldı. Birinci modelde nazal mukozaya % 5' lik 50 µl formalin uygulandı ve ikinci modelde 0,3 ml non-heparinize otolog kan tüberkülin şırınga ile bir dakika boyunca sisterna manga içine enjekte edildi (1 ml).Sıçanlar anestezi altında önce fosfat tampon (PBS) solüsyonu daha sonra da % 4' lük paraformaldehit kullanılarak intrakardiyak perfüze edildi. Dura mater toluidin mavisi ile boyandı ve beyin sapı c-fos için indirek immünohistokimyasal olarak işaretlendi. Verilere Kruskal-Wallis testi uygulandıktan sonra Dunn `un çoklu grup karşılaştırmaları testi kullanılarak istatistiksel analiz yapıldı. Sempatektomi, dura materde, hem ipsilateral hem de kontralateral tarafta mast hücre sayısını anlamlı derecede artırdı (p

Fonksiyonel dispepsi (FD), gelişiminde çeşitli patofizyolojik mekanizmaların rol oynadığı, birbirinden farklı semptom kompleksleri ile karakterize klinik bir sendromdur. Roma III kriterlerine göre FD hastaları, epigastrik ağrı sendromu ve postprandial rahatsızlık sendromu olmak üzere iki alt kategoride incelenmektedir. Bu çalışmada epigastrik ağrı sendromlu hastalarda dispepsi semptom skoru ve endoskopik görünümün histopatolojik bulgular ve Helikobakter pilori (Hp) ile ilişkisini araştırmayı amaçladık.Roma III kriterlerine göre epigastrik ağrı sendromu tanısı konan toplam 60 hastanın 38'i (%63,3) kadın, 22'si (%36,7) erkek olup yaş ortalaması 39 ± 13 idi. Hastalara sözel olarak yöneltilen sorularla Glasgow dispepsi şiddeti skorları sekiz parametrenin puanları toplanarak hesaplandıktan sonra üst gastrointestinal sistem endoskopisi uygulandı. Hastalar endoskopik görünümlerine göre normal, antral gastrit ve pangastrit olarak değerlendirildi ve antrumdan iki adet biyopsi alındı. Mide mukozasındaki histolojik değişiklikler revize edilmiş Sydney sistemine göre değerlendirildi.Çalışmamızda, Hp (+)'liği arttıkça aktivasyon ve inflamasyon şiddetinin arttığını gösterdik ve bu sonuç istatistiksel olarak anlamlıydı (sırasıyla p: 0.014, p: 0.001). Hp yoğunluğunun dispepsi skoru ile anlamlı ilişkisi yoktu. Hp'nin yapmış olduğu inflamasyon derecesi ile dispepsi skoru arasında olumsuz yönde, anlamlı olmayan bir ilişki tespit ettik. Hp yoğunluğu arttıkça mast hücre sayısı da artış göstermekteydi ve istatistiksel olarak anlamlıydı (p: 0.032). İnflamasyon ve aktivasyon ile mast hücre sayısı arasında da anlamlı ilişki vardı (p: 0.000). Dispepsi skoru ile mast hücre sayısı arasında ise ters yönde bir bilişki tespit ettik, istatistiksel olarak da anlamsızdı. Hp yoğunluğu ile eozinofil sayısı arasında ilişki olduğunu gözledik. Hp yoğunluğu arttıkça eozinofil sayısı da artış göstermekteydi ve istatistiksel olarak anlamlıydı (p: 0.044). İnflamasyon ve aktivasyon şiddeti ile eozinofil sayısı arasında da anlamlı ilişki vardı (sırasıyla p: 0.002, p: 0.016). NF-?B ekspresyonu ile Hp yoğunluğu, intestinal metaplazi, inflamasyon, aktivasyon ve atrofi arasında bir ilişki saptayamadıkDaha fazla vaka sayıları ile FD'nin alt gruplarını oluşturan epigastrik ağrı sendromu ve postprandial rahatsızlık sendromlu hastalarda semptom skoru ve Hp enfeksiyonunun inflamatuar süreçleri karşılaştırılabilir.Anahtar kelimeler: Fonksiyonel dispepsi, Helikobakter pilori, mast hücre, eozinofil, NF-?B, dispepsi skoru. Functional dyspepsia (FD) is a clinical syndrome characterized by distinct symptom complexes. Different patho-physiological mechanisms are responsible for development of it. FD patients are categorized into two categories, epigastric pain syndrome and postprandial discomfort syndrome according to Rome III criteria. In this study, we aimed to investigate the relationship between dyspepsia symptom score and endoscopic findings and histopathological findings and Helicobacter pylori (Hp) in patients with epigastric pain syndrome.Sixty patients were involved in the study, they were diagnosed as epigastric pain syndrome according to Rome III criteria, 38 (63.3 %) of them were female and 22 (36.7 %) were male, mean age was 39 ± 13. Patients underwent upper gastrointestinal tract endoscopy after counting the eight parameters of Glasgow dyspepsia severity score which gained by answers of the patients. Patients categorized into normal, antral gastritis and pangastritis groups according to endoscopic findings and two biopsier were obtained from the antrum. Histological examination of the biopsy specimens were evaluated according to the modified Sydney system.In our study, we found that the severity of Hp positivity was positively corelated with the severity of the inflamation and activation and this was statistically significant (consecutively p: 0.014, p: 0.001). There was not a correlation between Hp intensity and dyspepsia score. We observed a negative relation between inflammation degree caused by Hp and dyspepsia score, but it was statistically insignificant. We also observed that when Hp intensity increased, mast cell count was also increased, and this finding was statistically significant (p: 0.032). There was a statistically significant correlation between inflammation and activation and mast cell count (p: 0.000). We observed a negative correlation between dyspepsia score and mast cell count, but it was not statistically significant. There was a relation between eosinophil count and Hp intensity. Eosinophil count was increased when Hp intensity increased, this finding was statistically significant (p: 0.044). There was a statistically significant relation between inflammation and activation severity (consecutively p: 0.002, p: 0.016). We did not find a relation between NF-?B expression and Hp intensity, intestinal metaplasia, inflammation, activation, and atrophy.Symptom score and inflammatory process of Hp infection may be compared with more cases in epigastric pain syndrome and postprandial discomfort syndrome patients which compose subgroups of FD.Key words: Functional dyspepsia, Helicobacter pylori, mast cell, eosinophil, NF-?B, dyspepsia score. 49