Search

Lipoedema is a painful non-pitting diffuse “fatty” swelling, usually confined to the legs, that occurs mainly in women. This scoping review aimed to provide an overview of the available research on the functioning of people with lipoedema, according to the International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF) framework. Relevant publications and gray literature were retrieved until October 2022. The results sections of each publication were organized using a thematic framework approach. All included studies reported at least one outcome fitting within the domains of body functions and body structures, with most studies focusing on the categories of “sensation of pain”, “immunological system functions”, and “weight maintenance functions”. The ICF domains of activities and participation and environmental factors were mentioned in a small number of the included studies (17 and 13%, respectively), while the domain of personal factors was studied in half of the included studies. In conclusion, the emphasis of lipoedema research is on its description from a disorder-oriented point of view in the form of body functions and body structures, with a lack of information about the other domains of functioning.

Background: The COVID-19 pandemic has resulted in a major influx of intensive care unit (ICU) admissions. Currently, there is limited knowledge on the long-term outcomes of COVID-19 ICU-survivors and the impact on family members. This study aimed to gain an insight into the long-term physical, social and psychological functioning of COVID-19 ICU-survivors and their family members at three- and six-months following ICU discharge. Methods: A single-center, prospective cohort study was conducted among COVID-19 ICU-survivors and their family members. Participants received questionnaires at three and six months after ICU discharge. Physical functioning was evaluated using the MOS Short-Form General Health Survey, Clinical Frailty Scale and spirometry tests. Social functioning was determined using the McMaster Family Assessment Device and return to work. Psychological functioning was assessed using the Hospital Anxiety and Depression Scale. Results: Sixty COVID-19 ICU-survivors and 78 family members participated in this study. Physical functioning was impaired in ICU-survivors as reflected by a score of 33.3 (IQR 16.7–66.7) and 50 (IQR 16.7–83.3) out of 100 at 3- and 6-month follow-ups, respectively. Ninety percent of ICU-survivors reported persistent symptoms after 6 months. Social functioning was impaired since 90% of COVID-19 ICU-survivors had not reached their pre-ICU work level 6 months after ICU-discharge. Psychological functioning was unaffected in COVID-19 ICU-survivors. Family members experienced worse work status in 35% and 34% of cases, including a decrease in work rate among 18.3% and 7.4% of cases at 3- and 6-months post ICU-discharge, respectively. Psychologically, 63% of family members reported ongoing impaired well-being due to the COVID-19-related mandatory physical distance from their relatives. Conclusion: COVID-19 ICU-survivors suffer from a prolonged disease burden, which is prominent in physical and social functioning, work status and persisting symptoms among 90% of patients. Family members reported a reduction in return to work and impaired well-being. Further research is needed to extend the follow-up period and study the effects of standardized rehabilitation in COVID-19 patients and their family members.

Achtergrond: Ernstige psychische aandoeningen (epa) gaan gepaard met hoge ggz- en andere zorgkosten. Om de discussie hierover tussen verzekeraars, gemeenten en ggz transparanter te voeren zijn in 2012 zorgvignetten ontwikkeld die in een regio een beeld moeten geven over de aanwezige groepen patiënten met epa, ingedeeld naar zorgintensiteit. Doel: Inzicht krijgen in de vraag hoe bruikbaar en valide deze epa-vignetten zijn in relatie tot zorgbehoeften en psychosociaal functioneren. Methode: rom-uitkomsten (zorgbehoeften en psychosociaal functioneren) van 706 patiënten werden per zorgzwaartevignet vergeleken (m.b.v. χ2-toetsen en anova’s). Voor twee complexe zorgzwaartevignetten (zorgwekkende zorgmijders en gevaar afwenden) werden verschillen in zorgbehoeften en functioneren longitudinaal onderzocht (met repeated measures-anova’s en analyses volgens McNemar). Resultaten: De vignetten waren in beperkte mate onderscheidend wat betreft zorgbehoeften en functioneren. Patiënten met vignetten ‘zorgwekkende zorgmijders’ en ‘gevaar afwenden’ hadden de meeste beperkingen in functioneren en de meeste (onvervulde) zorgbehoeften. Deze bevindingen bleken stabiel over tijd. Conclusie: De vignetten zijn onvoldoende onderscheidend. Om regionale zorgplanning te verbeteren is het wenselijk om bestaande informatie van zorgvignetten te verrijken met informatie over zorgbehoeften en functioneren

Achtergrond: Ernstige psychische aandoeningen (epa) gaan gepaard met hoge ggz- en andere zorgkosten. Om de discussie hierover tussen verzekeraars, gemeenten en ggz transparanter te voeren zijn in 2012 zorgvignetten ontwikkeld die in een regio een beeld moeten geven over de aanwezige groepen patiënten met epa, ingedeeld naar zorgintensiteit. Doel: Inzicht krijgen in de vraag hoe bruikbaar en valide deze epa-vignetten zijn in relatie tot zorgbehoeften en psychosociaal functioneren. Methode: rom-uitkomsten (zorgbehoeften en psychosociaal functioneren) van 706 patiënten werden per zorgzwaartevignet vergeleken (m.b.v. χ2-toetsen en anova’s). Voor twee complexe zorgzwaartevignetten (zorgwekkende zorgmijders en gevaar afwenden) werden verschillen in zorgbehoeften en functioneren longitudinaal onderzocht (met repeated measures-anova’s en analyses volgens McNemar). Resultaten: De vignetten waren in beperkte mate onderscheidend wat betreft zorgbehoeften en functioneren. Patiënten met vignetten ‘zorgwekkende zorgmijders’ en ‘gevaar afwenden’ hadden de meeste beperkingen in functioneren en de meeste (onvervulde) zorgbehoeften. Deze bevindingen bleken stabiel over tijd. Conclusie: De vignetten zijn onvoldoende onderscheidend. Om regionale zorgplanning te verbeteren is het wenselijk om bestaande informatie van zorgvignetten te verrijken met informatie over zorgbehoeften en functioneren

In this report we examine the relevance of various data collected at an individual, employee level, for the management, when it comes to resilience of employees. In this report we look into the link between four management areas and resilience of individual employees: management of (employability of) human resources, management of performance (the operation), management of health and safety (H&S) and management of quality. We describe what data, gathered on the level of the individual can provide information that is needed to monitor targets and goals for each of these management areas. Which manager in the organization is responsible for the goals and targets of the different areas (and therefore interested in aggregated data on this topic) depends on the type of organization, as is described in the report of WP2.1. In a Functional System these tasks are concentrated on a central level. In these organizations, for example, a human resources (HR) manager will be responsible for the management of human resources. In a Flow System, however, these tasks are divided and decentralized. Every line manager will be responsible for the management of human resources, health and safety and quality, supported by an HR, H&S or Quality department.

In order to adapt the dashboard to the needs of the future users, nine interviews were conducted to capture the needs of team managers, HR specialists and prevention supporters. In addition, interviews were conducted with a privacy officer within the Police organization. Needs included the need to support employee performance and wellbeing, to prevent and reduce absenteeism, to fit the right people to the right job, and to empower employees. Next to needs, participants were asked for more specific requirements concerning a resilience dashboard. Functional requirements included: data are uploaded frequently, the data are benchmarked, and the data and measured concepts are clearly defined. Based on these needs and requirements a prototype of the dashboard was built. The participants were shown this version and were interviewed by phone about their opinions. Based on their feedback some alterations were made. Finally, in a group inter-view, the improved prototype was discussed leading to minor revisions.

In this report we examine the relevance of various data collected at an individual, employee level, for the management, when it comes to resilience of employees. In this report we look into the link between four management areas and resilience of individual employees: management of (employability of) human resources, management of performance (the operation), management of health and safety (H&S) and management of quality. We describe what data, gathered on the level of the individual can provide information that is needed to monitor targets and goals for each of these management areas. Which manager in the organization is responsible for the goals and targets of the different areas (and therefore interested in aggregated data on this topic) depends on the type of organization, as is described in the report of WP2.1. In a Functional System these tasks are concentrated on a central level. In these organizations, for example, a human resources (HR) manager will be responsible for the management of human resources. In a Flow System, however, these tasks are divided and decentralized. Every line manager will be responsible for the management of human resources, health and safety and quality, supported by an HR, H&S or Quality department.

De robotisering van arbeid voltrekt zich snel. Er verdwijnen banen, maar er veranderen nog veel meer banen. ‘Binnen banen’ nemen robots en ICT-systemen een gedeelte van de waarnemings-, denk- en beslis-, en uitvoeringstaken van ons over. Dit betekent een ver-schuiving in de menstaken en daardoor een verschuiving in arbeidsbelasting. Het AKC stelt daarbij de volgende vragen: 1. Wat is het gevolg van robotisering voor de arbeidsbelasting? 2. Wat is het effect van veranderde arbeidsbelasting in termen van kansen en bedreigin-gen voor mensen zonder en met arbeidsbeperkingen? 3. Wat zijn de gevolgen van robotisering voor het vak van de arbeidsdeskundige? Op basis van casuïstiek, bestaande literatuur, expertraadpleging en input vanuit de betref-fende beroepsgroep wordt in dit rapport antwoord gegeven op bovenstaande vragen.

De robotisering van arbeid voltrekt zich snel. Er verdwijnen banen, maar er veranderen nog veel meer banen. ‘Binnen banen’ nemen robots en ICT-systemen een gedeelte van de waarnemings-, denk- en beslis-, en uitvoeringstaken van ons over. Dit betekent een ver-schuiving in de menstaken en daardoor een verschuiving in arbeidsbelasting. Het AKC stelt daarbij de volgende vragen: 1. Wat is het gevolg van robotisering voor de arbeidsbelasting? 2. Wat is het effect van veranderde arbeidsbelasting in termen van kansen en bedreigin-gen voor mensen zonder en met arbeidsbeperkingen? 3. Wat zijn de gevolgen van robotisering voor het vak van de arbeidsdeskundige? Op basis van casuïstiek, bestaande literatuur, expertraadpleging en input vanuit de betref-fende beroepsgroep wordt in dit rapport antwoord gegeven op bovenstaande vragen.

Het doel van dit deelrapport is tussen stap 1 (hoe gaan organisaties om met veer-kracht informatie) en stap 2 (welke organisatie-aspecten hebben een relatie met veerkracht uitkomsten/effecten) een aanpak te ontwikkelen om de organisatiecontext te koppelen aan variabelen die veerkracht meten. Wanneer we een organisatie kun-nen typeren, kunnen we gerichter bepalen welke veerkracht-variabelen wel of niet van belang zijn om in een onderzoek (waarop een interventie volgt) op te nemen. Het meten van de juiste veerkracht (resilience) variabelen bij medewerkers geeft een beeld van de prestaties van medewerkers. Het is de bedoeling om in de toekomst voorspellingen te kunnen doen over prestaties, door het meten van veerkracht op individueel niveau. Veerkracht-uitkomsten op individueel niveau zijn belangrijke sig-nalen voor prestaties van medewerkers in organisaties. Een hoog stressniveau, bij-voorbeeld, kan van negatieve invloed zijn op zulke prestaties. In organisaties zijn reeds systemen aanwezig die informatie bevatten in relatie tot prestaties van mede-werkers, zoals HR-systemen, arbo-systemen, veiligheidssystemen en kwaliteitssys-temen. Aan deze zogenoemde aspectsystemen zijn indicaties te ontlenen over hoe goed medewerkers functioneren en presteren. Aan dergelijke systeemgegevens zouden data over veerkracht kunnen worden gekoppeld, zodat met de uitkomsten van veerkracht-maten interventies kunnen worden ontwikkeld om de veerkracht van me-dewerkers te versterken en te voorspellen, waardoor uiteindelijk ook hun presteren verbetert.

Het doel van dit deelrapport is tussen stap 1 (hoe gaan organisaties om met veer-kracht informatie) en stap 2 (welke organisatie-aspecten hebben een relatie met veerkracht uitkomsten/effecten) een aanpak te ontwikkelen om de organisatiecontext te koppelen aan variabelen die veerkracht meten. Wanneer we een organisatie kun-nen typeren, kunnen we gerichter bepalen welke veerkracht-variabelen wel of niet van belang zijn om in een onderzoek (waarop een interventie volgt) op te nemen. Het meten van de juiste veerkracht (resilience) variabelen bij medewerkers geeft een beeld van de prestaties van medewerkers. Het is de bedoeling om in de toekomst voorspellingen te kunnen doen over prestaties, door het meten van veerkracht op individueel niveau. Veerkracht-uitkomsten op individueel niveau zijn belangrijke sig-nalen voor prestaties van medewerkers in organisaties. Een hoog stressniveau, bij-voorbeeld, kan van negatieve invloed zijn op zulke prestaties. In organisaties zijn reeds systemen aanwezig die informatie bevatten in relatie tot prestaties van mede-werkers, zoals HR-systemen, arbo-systemen, veiligheidssystemen en kwaliteitssys-temen. Aan deze zogenoemde aspectsystemen zijn indicaties te ontlenen over hoe goed medewerkers functioneren en presteren. Aan dergelijke systeemgegevens zouden data over veerkracht kunnen worden gekoppeld, zodat met de uitkomsten van veerkracht-maten interventies kunnen worden ontwikkeld om de veerkracht van me-dewerkers te versterken en te voorspellen, waardoor uiteindelijk ook hun presteren verbetert.

In order to adapt the dashboard to the needs of the future users, nine interviews were conducted to capture the needs of team managers, HR specialists and prevention supporters. In addition, interviews were conducted with a privacy officer within the Police organization. Needs included the need to support employee performance and wellbeing, to prevent and reduce absenteeism, to fit the right people to the right job, and to empower employees. Next to needs, participants were asked for more specific requirements concerning a resilience dashboard. Functional requirements included: data are uploaded frequently, the data are benchmarked, and the data and measured concepts are clearly defined. Based on these needs and requirements a prototype of the dashboard was built. The participants were shown this version and were interviewed by phone about their opinions. Based on their feedback some alterations were made. Finally, in a group inter-view, the improved prototype was discussed leading to minor revisions.

Objective: To systematically summarize the literature on: (i) the course of pain and physical functioning; and (ii) predictors of deterioration of pain and physical functioning in patients with osteoarthritis of the hip. Methods: A literature search was conducted in PubMed, CINAHL, Embase, PsychINFO and SPORTDiscus up to July 2015. Meta-analyses and qualitative data syntheses were performed. Results: Eleven of the 15 included studies were of high quality. With regard to the course of pain and physical functioning, high heterogeneity was found across studies (I2 > 71%) and within study populations (reflected by large standard deviations of change scores). Therefore, the course of pain and physical functioning was interpreted to be indistinct. Clinical characteristics (higher comorbidity count and presence of knee osteoarthritis), health behaviour factors (no supervised exercise and physical inactivity) and socio-demographics (lower education) were found to predict deterioration of pain (weak evidence). Higher comorbidity count and lower vitality were found to predict deterioration of physical functioning (strong evidence). For several other predictive factors weak evidence was found (e.g. bilateral hip pain, increase in hip pain (change), bilateral knee pain, presence of knee osteoarthritis). Conclusion: Because of high heterogeneity across studies and within study populations, no conclusions can be drawn with regard to the course of pain and physical functioning. Several clinical characteristics, health behaviours and psychosocial factors prognosticate deterioration of pain and physical functioning. These findings may guide future research aimed at the identification of subgroups of patients with hip osteoarthritis.

Objective: To systematically summarize the literature on: (i) the course of pain and physical functioning; and (ii) predictors of deterioration of pain and physical functioning in patients with osteoarthritis of the hip. Methods: A literature search was conducted in PubMed, CINAHL, Embase, PsychINFO and SPORTDiscus up to July 2015. Meta-analyses and qualitative data syntheses were performed. Results: Eleven of the 15 included studies were of high quality. With regard to the course of pain and physical functioning, high heterogeneity was found across studies (I2 >71%) and within study populations (reflected by large standard deviations of change scores). Therefore, the course of pain and physical functioning was interpreted to be indistinct. Clinical characteristics (higher comorbidity count and presence of knee osteoarthritis), health behaviour factors (no supervised exercise and physical inactivity) and socio-demographics (lower education) were found to predict deterioration of pain (weak evidence). Higher comorbidity count and lower vitality were found to predict deterioration of physical functioning (strong evidence). For several other predictive factors weak evidence was found (e.g. bilateral hip pain, increase in hip pain (change), bilateral knee pain, presence of knee osteoarthritis). Conclusion: Because of high heterogeneity across studies and within study populations, no conclusions can be drawn with regard to the course of pain and physical functioning. Several clinical characteristics, health behaviours and psychosocial factors prognosticate deterioration of pain and physical functioning. These findings may guide future research aimed at the identification of subgroups of patients with hip osteoarthritis. peerReviewed

Lichamelijk functioneren, psychisch welzijn, het geheugen en het sociale leven nemen af en ziekte en sterfte nemen toe met het ouder worden. Echter, niet iedereen krijgt te maken met ernstige gezondheidsproblemen op oudere leeftijd. In opeenvolgende generaties worden we steeds gezonder oud. Deze en andere resultaten worden beschreven in het eindrapport van het HALE project (HALE is "Healthy Ageing: a Longitudinal study in Europe", ofwel "Gezond ouder worden: een langlopende vervolg studie in Europa"). De resultaten tonen aan dat de gevolgen van ouder worden te beinvloeden zijn door voeding en leefstijl (roken, alcohol, bewegen) en daarmee samenhangende factoren. Mediterrane voeding, matig alcoholgebruik, niet roken en regelmatig bewegen dragen ieder afzonderlijk en vooral ook in combinatie bij aan het verlagen van het sterfterisico. Een lagere systolische bloeddruk en minder cholesterol in het bloed zijn ook bij ouderen gerelateerd aan een lager risico op sterfte aan hart- en vaatziekten. Blijven bewegen, matig koffiegebruik, getrouwd zijn of samenwonen verkleinen de kans op achteruitgang in geheugen. Ook bleek dat de huidige epidemie van overgewicht niet iets is van de laatste jaren: het aantal mensen met overgewicht in opeenvolgende generaties neemt al toe sinds 1960. In dit project stonden voeding en leefstijl centraal. Daarom bevelen we aan om interventies op het gebied van de gezondheidsbevordering te richten op verschillende aspecten van voeding en leefstijl. Daarbij kunnen mensen dan zelf kiezen of ze bijvoorbeeld hun voedingsgewoonten of bewegingspatroon aanpassen, of allebei.

De beoordelingsgesprekken komen er weer aan. Maar is het beoordelingsmodel dat uitgaat van het principe 'de middelmaat presteert' nog wel van deze tijd?

Gestandaardiseerde functionele capaciteit testen worden uitgevoerd om te bepalen of een persoon zijn functionele capaciteit voldoende is om zijn werk uit te voeren. In dit promotie onderzoek werd ten eerste een review van reviews uitgevoerd naar risico en prognostische factoren voor musculoskeletale pijn. Ten tweede werd een overzicht van de literatuur beschreven van factoren die gerelateerd zijn met functionele capaciteit. Ten derde werd door middel van een Delphi onderzoek consensus bereikt tussen 33 onderzoekers, 21 clinici en 21 patiënten over gerelateerde factoren van functionele capaciteit. Ten vierde werd een transversale studie uitgevoerd naar het construct functionele capaciteit bij 403 gezonde werknemers. Tot slot toonde een dubbelblinde Randomized Controlled Trial het effect aan van een kinesiofobe testleider op de functionele capaciteit van gezonde personen. Aanbevelingen voor de klinische praktijk en vervolgstudie werden beschreven.

Gestandaardiseerde functionele capaciteit testen worden uitgevoerd om te bepalen of een persoon zijn functionele capaciteit voldoende is om zijn werk uit te voeren. In dit promotie onderzoek werd ten eerste een review van reviews uitgevoerd naar risico en prognostische factoren voor musculoskeletale pijn. Ten tweede werd een overzicht van de literatuur beschreven van factoren die gerelateerd zijn met functionele capaciteit. Ten derde werd door middel van een Delphi onderzoek consensus bereikt tussen 33 onderzoekers, 21 clinici en 21 patiënten over gerelateerde factoren van functionele capaciteit. Ten vierde werd een transversale studie uitgevoerd naar het construct functionele capaciteit bij 403 gezonde werknemers. Tot slot toonde een dubbelblinde Randomized Controlled Trial het effect aan van een kinesiofobe testleider op de functionele capaciteit van gezonde personen. Aanbevelingen voor de klinische praktijk en vervolgstudie werden beschreven.

De beoordelingsgesprekken komen er weer aan. Maar is het beoordelingsmodel dat uitgaat van het principe 'de middelmaat presteert' nog wel van deze tijd?

De gezondheid van de werknemer of het feit dat die werknemer verzuimt bepaalt in de grote mate of een werkgever een werknemer aanneemt of behoudt. Met name bij psychische klachten neemt men een werknemer liever niet of behoudt men hem niet. Het hebben van een goed CV (bij aannemen) of het goed functioneren van de werknemer (bij behoud) compenseert dit enigszins maar niet volledig. De recessie had nauwelijks effect op het keuzegedrag van werkgevers. Dit zijn resultaten van een zogenoemd vignettenonderzoek dat is uitgevoerd door TNO met subsidie van UWV. De centrale vraag van het onderzoek was wat het keuzegedrag van werkgevers bepaalt bij aannemen en behouden van personeel, en welke invloed de economische recessie hierop heeft. Werkgeversgedrag bij behoud van tijdelijke contractanten was daarnaast ook een expliciet aandachtspunt. Het onderzoek is bedoeld om de gestegen WIA-instroom in de periode 2007-2010 te verklaren. De WIA is de uitkeringswet voor wie na 2 jaar ziekte niet of minder kan werken. Werkgeversgedrag is een belangrijke factor bij het aannemen en behouden van werknemers en dus mede bepalend voor wie niet behoort tot de actieve beroepsbevolking. Om die reden zijn er vier scenario’s aan 389 werkgevers voorgelegd, (1)één waarbij werkgevers iemand aan moeten nemen, (2)één waarbij een contract moet worden verlengd, (3) één waarbij in geval van reorganisatie een werknemer wordt behouden en (4) één waarbij extra inzet wordt gepleegd voor één van de verzuimende werknemers. Diverse werknemerskenmerken werden willekeurig gevarieerd, waaronder leeftijd, gezondheid en/of verzuim, baanomvang, contracttype en CV of functioneren. Daarnaast werd ook systematisch de conjunctuur gevarieerd. In het totaal zijn 7290 vignetten (situatieschetsen) voorgelegd waarmee het belang van elk aspect in zijn onderlinge samenhang werd bepaald. Naast gezondheid en verzuim als determinanten van werkgeverskeuzes, bleek ook het hebben van een tijdelijk contract van belang wanneer er sprake was van verzuim. Slechts 12% van de werkgevers investeert extra in een tijdelijke werknemer als deze verzuimt. In de zorg is dat zelfs geen enkele werkgever. De recessie had nauwelijks effect op het keuzegedrag van werkgevers.

De WIA-instroom is over de periode 2007 tot en met 2011 fors gestegen naar bijna 38.000 nieuwe uitkeringen in 2011. Deze stijging concentreert zich in de instroom van vangnetters, met name van zieke werklozen, zieke uitzendkrachten en zieke medewerkers na beëindiging van het dienstverband. De stijging is voor ongeveer de helft te verklaren uit demografische ontwikkelingen in de verzekerde beroepsbevolking en ingroei-effecten van de nieuwe wet. De andere helft van de stijging in WIA-intrede over de periode 2007-2011 is niet verklaard. Binnen dit deelproject wordt via secundaire analyses op de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) inzicht verkregen in hoeverre veranderingen in gezondheid, persoons-, contract- en werkkenmerken van werknemers en economische ontwikkelingen de verhoogde instroom in de WIA kunnen verklaren. Dit gebeurt naar aanleiding van drie hypotheses. 1. Er is een toename van de omvang van de groep kwetsbare werknemers en de ernst van de kwetsbaarheid; 2. De toename van de omvang van de groep kwetsbare werknemers en de ernst van de kwetsbaarheid heeft vooral plaatsgevonden bij flexwerkers; 3. De toename van de omvang van de groep kwetsbare werknemers en de ernst van de kwetsbaarheid is versterkt door de economische crisis. In het onderzoek is kwetsbaarheid gedefinieerd als de aanwezigheid van een Werkbelemmerende Chronische aandoening (WBCA). De ernst van de kwetsbaarheid meten we af aan het aantal WBC-aandoeningen dat de werknemer rapporteert.

De gezondheid van de werknemer of het feit dat die werknemer verzuimt bepaalt in de grote mate of een werkgever een werknemer aanneemt of behoudt. Met name bij psychische klachten neemt men een werknemer liever niet of behoudt men hem niet. Het hebben van een goed CV (bij aannemen) of het goed functioneren van de werknemer (bij behoud) compenseert dit enigszins maar niet volledig. De recessie had nauwelijks effect op het keuzegedrag van werkgevers. Dit zijn resultaten van een zogenoemd vignettenonderzoek dat is uitgevoerd door TNO met subsidie van UWV. De centrale vraag van het onderzoek was wat het keuzegedrag van werkgevers bepaalt bij aannemen en behouden van personeel, en welke invloed de economische recessie hierop heeft. Werkgeversgedrag bij behoud van tijdelijke contractanten was daarnaast ook een expliciet aandachtspunt. Het onderzoek is bedoeld om de gestegen WIA-instroom in de periode 2007-2010 te verklaren. De WIA is de uitkeringswet voor wie na 2 jaar ziekte niet of minder kan werken. Werkgeversgedrag is een belangrijke factor bij het aannemen en behouden van werknemers en dus mede bepalend voor wie niet behoort tot de actieve beroepsbevolking. Om die reden zijn er vier scenario’s aan 389 werkgevers voorgelegd, (1)één waarbij werkgevers iemand aan moeten nemen, (2)één waarbij een contract moet worden verlengd, (3) één waarbij in geval van reorganisatie een werknemer wordt behouden en (4) één waarbij extra inzet wordt gepleegd voor één van de verzuimende werknemers. Diverse werknemerskenmerken werden willekeurig gevarieerd, waaronder leeftijd, gezondheid en/of verzuim, baanomvang, contracttype en CV of functioneren. Daarnaast werd ook systematisch de conjunctuur gevarieerd. In het totaal zijn 7290 vignetten (situatieschetsen) voorgelegd waarmee het belang van elk aspect in zijn onderlinge samenhang werd bepaald. Naast gezondheid en verzuim als determinanten van werkgeverskeuzes, bleek ook het hebben van een tijdelijk contract van belang wanneer er sprake was van verzuim. Slechts 12% van de werkgevers investeert extra in een tijdelijke werknemer als deze verzuimt. In de zorg is dat zelfs geen enkele werkgever. De recessie had nauwelijks effect op het keuzegedrag van werkgevers.

De Zutphen Ouderen Studie is een langlopend epidemiologisch onderzoek onder mannen geboren in de periode 1900-1920, dat in 1960 is gestart als Nederlandse bijdrage aan de Zeven Landen Studie. Het heeft als doel meer inzicht te krijgen in veranderingen in en risicofactoren voor lichamelijk, sociaal, psychologisch en cognitief functioneren en ervaren gezondheid bij zeer oude mannen in een internationale context. Daarnaast geeft deze studie informatie over de status van risicofactoren en de voedselconsumptie en de relatie tussen deze factoren en het optreden van chronische ziekten. Dit rapport beschrijft de methoden van de laatste onderzoeksronde in 2000, waarin een vragenlijst, een test voor lichamelijk en cognitief functioneren, en een voedingsvragenlijst werd afgenomen. Daarnaast vond een kort lichamelijk onderzoek plaats. Er werden 235 nog in leven zijnde deelnemers benaderd, waarvan er 171 (respons 73%) hebben deelgenomen. Non-respondenten woonden minder vaak zelfstandig en met partner en ze voelden zich iets minder vaak gezond.

Mensen willen graag controle over geluid in hun omgeving. Als dat niet het geval is, heeft dat invloed op hun gedrag. Ze kunnen bijvoorbeeld agressief worden of hun behulpzaamheid en geduld verliezen. Het is daarom van belang dat beleidsmakers zich hiervan bewust zijn en maatregelen daarop afstemmen. Zo is het raadzaam bewoners vooraf te informeren over geluidoverlast, zoals van popconcerten, bouwactiviteiten en dergelijke. Dit blijkt uit onderzoek van het RIVM naar geluid en sociaal gedrag in opdracht van het ministerie van VROM. Hiervoor is literatuuronderzoek gedaan en zijn experts geraadpleegd. Tot nu toe is er relatief weinig aandacht voor de betekenis van geluid, voor de geluidproducent en ontvanger, en de context waarin het optreedt. Vooralsnog staat onderzoek en beleid op het gebied van omgevingsgeluid in het teken van geluid als een fysische maat in decibellen, geluid als stressor en tot slot geluid als verstoring. Hierbij ligt de nadruk op (overschrijdingen) van drempelwaarden en bijbehorende negatieve effecten op welbevinden en gezondheid. De laatste jaren komt er steeds meer aandacht voor de maatschappelijke betekenis van geluid. Zo verkennen stedenbouwkundigen en planologen zowel de nadelige kanten van geluid en lawaai als de positieve, potentieel herstellende functie ervan. Bijvoorbeeld door bronnen van geluiden die mensen als prettig ervaren in stedelijke gebieden te integreren. Er bestaat echter nog geen theorie die ruimte biedt voor zowel de positieve als negatieve aspecten van geluid en waarin sociale en maatschappelijke aspecten worden geïntegreerd met korte en lange termijn gezondheidseffecten. Het RIVM heeft daarom een model ontwikkeld dat uitgaat van de motieven en behoeften van mensen om lawaai te maken en de sociale effecten daarvan op de omgeving. Het instituut beveelt aan om bij het denken over geluid, het geluidonderzoek en geluidregulatie rekening te houden met deze motieven, betekenissen en gedrag.

De Zutphen Ouderen Studie is een langlopend epidemiologisch onderzoek onder mannen geboren in de periode 1900-1920, dat in 1960 is gestart als Nederlandse bijdrage aan de Zeven Landen Studie. Het heeft als doel meer inzicht te krijgen in veranderingen in en risicofactoren voor lichamelijk, sociaal, psychologisch en cognitief functioneren en ervaren gezondheid bij zeer oude mannen in een internationale context. Daarnaast geeft deze studie informatie over de status van risicofactoren en de voedselconsumptie en de relatie tussen deze factoren en het optreden van chronische ziekten. Dit rapport beschrijft de methoden van de laatste onderzoeksronde in 2000, waarin een vragenlijst, een test voor lichamelijk en cognitief functioneren, en een voedingsvragenlijst werd afgenomen. Daarnaast vond een kort lichamelijk onderzoek plaats. Er werden 235 nog in leven zijnde deelnemers benaderd, waarvan er 171 (respons 73%) hebben deelgenomen. Non-respondenten woonden minder vaak zelfstandig en met partner en ze voelden zich iets minder vaak gezond.

Mensen willen graag controle over geluid in hun omgeving. Als dat niet het geval is, heeft dat invloed op hun gedrag. Ze kunnen bijvoorbeeld agressief worden of hun behulpzaamheid en geduld verliezen. Het is daarom van belang dat beleidsmakers zich hiervan bewust zijn en maatregelen daarop afstemmen. Zo is het raadzaam bewoners vooraf te informeren over geluidoverlast, zoals van popconcerten, bouwactiviteiten en dergelijke. Dit blijkt uit onderzoek van het RIVM naar geluid en sociaal gedrag in opdracht van het ministerie van VROM. Hiervoor is literatuuronderzoek gedaan en zijn experts geraadpleegd. Tot nu toe is er relatief weinig aandacht voor de betekenis van geluid, voor de geluidproducent en ontvanger, en de context waarin het optreedt. Vooralsnog staat onderzoek en beleid op het gebied van omgevingsgeluid in het teken van geluid als een fysische maat in decibellen, geluid als stressor en tot slot geluid als verstoring. Hierbij ligt de nadruk op (overschrijdingen) van drempelwaarden en bijbehorende negatieve effecten op welbevinden en gezondheid. De laatste jaren komt er steeds meer aandacht voor de maatschappelijke betekenis van geluid. Zo verkennen stedenbouwkundigen en planologen zowel de nadelige kanten van geluid en lawaai als de positieve, potentieel herstellende functie ervan. Bijvoorbeeld door bronnen van geluiden die mensen als prettig ervaren in stedelijke gebieden te integreren. Er bestaat echter nog geen theorie die ruimte biedt voor zowel de positieve als negatieve aspecten van geluid en waarin sociale en maatschappelijke aspecten worden geïntegreerd met korte en lange termijn gezondheidseffecten. Het RIVM heeft daarom een model ontwikkeld dat uitgaat van de motieven en behoeften van mensen om lawaai te maken en de sociale effecten daarvan op de omgeving. Het instituut beveelt aan om bij het denken over geluid, het geluidonderzoek en geluidregulatie rekening te houden met deze motieven, betekenissen en gedrag.

Hoe is het gesteld met het functioneren en welbevinden van directeurs in het basisonderwijs? Hoe beleven directeurs hun job en hoe vatten ze hun taken op? Welke persoonlijke kenmerken en welke omgevingskenmerken bepalen hoe ze hun functie beleven? Hoe komt het dat sommige directeurs beter opgewassen blijken tegen hun taak, een positief schoolklimaat weten te scheppen en een tevreden leerkrachtenteam achter zich hebben, dan sommige collega's? Dit boek beschrijft de resultaten van een onderzoek dat op deze vragen een antwoord zocht., The authors describe how primary school principals function in reality: how they conceive their job, how they manage their time, how they coach their staff, take decisions ... and how all this influences their functioning and well-being.