Search

[EU] Euskadiko Zaintza Aringarrien 2016-2020 planean Pediatriako Zaintza Aringarrien (PZA) unitateen garapena beharrezkoa zela azaldu zen arren, Gipuzkoako ospitaleetan ez dago zaintza hauetaz modu antolatuan arduratzen den talderik. Lan honen hipotesia ondorengoa da: Gipuzkoan paziente kopuru nahikoa dago Donostia Unibertsitate Ospitalean (DUO) PZAen zerbitzu bat antolatzeko. Ondorio nagusia, DUOan 2. espezializazio mailako PZAen unitate baten antolaketa posible litzatekela da.

[EU] Sarrera eta helburua: Lynch sindromea herentzia autosomiko gainartzailea duen gaixotasuna da non DNA-aren konponketan parte hartzen duten geneen mutazioa ematen den. Horren ondorioz, kolon eta ondesteko minbiziaren garapen goiztiarra, kartzinogenesi azkarra eta minbizia sinkroniko zein metakronikoak pairatzeko arriskua areagotzen da. Aurreko ezaugarri kontuan harturik, lanaren helburua nagusiak aurrekari familiarren datuak jasotzea, kolon eta ondesteko minbiziaren inpaktua zein minbizia ginekologikoen prebalentzia aztertzea dira. Metedoak eta materialak: Izaera erretrospektibodun behaketa-ikerketa egin da. Lagina 2021. urtean Basurtuko Ospitalean, zehazki Digestibo zerbitzuan burutzen diren arrisku altuko kontsultan, atenditutako Lynch sindromedun pazienteek osatzen dute, guztira 65 paziente. Aztertu diren aldagaiak mutazio mota ohikoena, aurrekari familiarrak, kolon eta ondesteko minbizia, minbizia ginekologikoak eta beste motako minbiziak izan dira. Emaitzak: Lagina osatzen duten pazienteen batez besteko adina 53,25 urte izan dira, %38,46-a gizonezko eta %61,54-a emakumezkoak izan direlarik. Mutazio mota ohikoena MSH2 izan da;izan ere, 26 paziente mutazio honen eramaile dira. Aurrekari familiarren zein pertsonalen azterketan, gehiengoak bakarrik berrikusitako Bethesda jarraibideak betetzen dituzte (%84,61). Kolon eta ondesteko minbiziari dagokionez, pairatu duten pazienteen portzentaia %27,70-a izan da, batez ere 50 urtetik aurrera eta MSH2 mutazio eramaile izanda. Horrekin batera, kokapen ohikoena kolon proximala izan da (%66,67), batez ere itsua eta goranzko kolonak. Gainera, nagusitu den kirurgia mota kolektomia partziala izan da. Minbizia ginekologikoei dagokionez, endometrioko minbizia (%37,5) eta obarioko minbizia (%2,5) aztertu dira, adin tarterik ohikoenak 50 urtetik aurrera eta 40-49 adin tartea izan direlarik, hurrenez hurren. Azkenik, beste motako minbiziak garatzeko arrisku handitua dela eta, honen inguruko azterketa burutu da: urdaileko minbizia

[EU] Jarduera fisikoaren osasun-onurak ezagunak diren arren, muturreko ariketa fisikoak, iraupen luzeko lasterketak (ILL) kasu, epe labur nahiz luzean gizakion osasunean izan ditzakeen albo-ondorioen ebidentzia dago. Gradu amaierako lan honetan, erresistentzia handiko kirolariek jasan ditzaketen kalte funtzional eta estrukturalen berrikuspena egin da, sistema muskuloeskeltikoa, kardiobaskularra, iraitz-, digestio-aparatu, eta immunitate- eta nerbio-sistemari dagokionean, batez ere, arnas gaixotasunetan, eta zehazki iraupen luzeko ariketari loturiko birika edeman sakonduz. Metodoak: 2022ko martxoak 21-27 bitartean “Volta Catalunya”-n parte hartu duten 7 kirolari aztertu dira, 7 egunetan zehar. Birika edemaren azterketarako ekografia erabili da irudi-frogatzat. Eta egunero errepikatu da ekografia bidezko birika-balorazioa, etapa hasi aurretik eta ondoren. Horrela, birikako kometa isatsen kuantifikazioa eta birika edemaren gradazioa burutu da. Emaitzak: aztertutako txirrindularietatik %85 (6/7) izan dute Volta-ren momenturen batean birika-edema. Birika-edema zantzuak burutu diren balorazio guztietatik %23.1ean ikusi dira eta ia denak asintomatikoak izan dira. Kasu bakarra, birika-edema gradu larriena adierazi duena, izan da sintomak eman dituena. Honek neke maila markatua, eztula eta arnas-estu arina izan ditu. Bestalde, birika-edema zeinuak bere kabuz desagertu edo behintzat arindu dira ordu batzuen ondoren. Ondorioak: Birika edema kirolari gehienetan uneren batean identifikatu den arren, kasu gehienak asintomatikoak diren aldetik, esan genezake orain arte azpidiagnostikatutako ezaugarri bat izan dela iraupen luzeko kirolarietan. Kirolarien errendimenduan duen eragina ezjakina bada ere, birika edema neurtu eta baloratu ezean, ez da inoiz ezagutuko honen garrantzia. Ekografiak, duen eskuragarritasuna eta osasun gaineko kalte eza aintzat hartuta, monitorizazio jarraia burutzeko aukera eskaintzen du. Eta hau oso baliagarria izan daiteke, batez ere, egun asko jarraian leh

[EU] Amniozentesia eta biloxka korionikoen biopsiaren heriotza fetal arriskua aztertzen duen errebisio bibliografikoa. Bestalde, GIB, B edota C hepatitisa duten haurdunetan proba inbasibo horiek izan dezaketen transmisio bertikal arriskua eta hau ekiditen saiatzeko maneiua ere aztertu dira. Lana euskaraz egin da.

[ES]INTRODUCCIÓN: En los últimos diez años la radioterapia estereotáxica extracraneal (SBRT) se ha postulado como alternativa terapéutica en los pacientes no operables con cáncer de pulmón de célula no pequeña (CPCNP) en estadios iniciales. // OBJETIVOS: Evaluar la supervivencia global de los pacientes con CPCNP en estadíos iniciales no candidatos a cirugía tratados con SBRT en el Hospital Universitario de Basurto (HUB) a lo largo de 2018. Analizar la respuesta al tratamiento a los 3, 6, 12, 18, 24 meses. Describir la toxicidad radiológica y clínica encontradas. // MATERIAL Y MÉTODOS: Se diseña un estudio observacional, descriptivo retrospectivo. Se revisan las historias clínicas de los pacientes con CPCNP en estadíos iniciales tratados con SBRT en el HUB a lo largo de 2018. Se trataron 51 tumores en 45 pacientes. // RESULTADOS Y DISCUSIÓN: La mediana de edad ha sido de 72 años (55-86), el 76,5% de los tumores tratados se encontraron en hombres. El 47,1% de los casos han sido adenocarcinomas y el 50% se localizaron < 2cm del sistema traqueobronquial principal. El esquema de fraccionamiento más utilizado ha sido el de 8 fracciones de 7,5 Gy, en el 51% de los casos. El control local alcanzado a los 3 meses ha sido del 96%, a los 6 meses del 90%, a los 12 meses del 76,5%, a los 18 meses del 68,6% y a los 24 meses del 65%. El 29% de los casos presentaron progresión de la enfermedad siendo el fallo a distancia el más frecuentemente observado. La toxicidad radiológica aguda ha aparecido en el 66,7% de los casos al igual que la crónica. La toxicidad clínica ha estado presente en 21,6% de los casos siendo la más frecuente el dolor costal, que ha aparecido en el 11,7% de los casos tratados. El percentil 75 de supervivencia es de 17 meses. Con una mediana de seguimiento de 26 meses (0-37), al final del seguimiento el 63% de los pacientes seguían vivos. // CONCLUSIONES: En pacientes con CPCNP en estadios iniciales no candidatos a cirugía, la SBRT puede considerarse un tratamie

[EU]Ikerketa honen helburu nagusia, Bilbo-Basurtuko erakunde integratu sanitarioan (ESI), miokardiopatia dilatatu ez iskemikoa eta murriztutako bihotz funtzioa (<%40) duten pazienteen bilakaera aztertzea da. Hori burutzeko erabilitako aldagaiak hurrengoak izan dira: hilkortasuna, gertaera arritmikoak eta ospitaleratzeak bihotz gutxiegitasunagatik. // // Ikertutako taldearen ezaugarriak eta azpitaldeen berezitasunak modu sakonago batean aztertzeko, bigarren mailako helburu hauek ezarri dira: • Pazienteen ezaugarriak aztertzea. / • Arritmien tratamendurako gailuak daramaten paziente kopurua zehaztea. / • Miokardiopatien etiologia aztertzea. / • Bilakaeran zehar ezker bentrikuluaren eiekzio frakzioa aztertzea. / • Bihotzeko transplantea jaso duten pazienteen ezaugarriak aztertzea.

[EU]Helburua: Ikerketa hau gastrektomia osteko konplikazioek biziraupen globalean duten eragina aztertzeko helburuarekin egin da. // Metodoak: Ikerketa erretrospektibo honetan 200 paziente sartu dira, zeintzuei Gurutzetako Unibertsitate Ospitalean (EEGurutzeta ESI) 2010eko urtarriletik 2014ko abendura bitartean urdaileko minbiziaren diagnostikoa izanik, asmo sendagarriko gastrektomia burutu zitzaien. Konplikazioen larritasuna sailkatzeko Clavien Dindo sailkapena erabili da, eta horren araberako konplikazioen analisi deskriptibo bat egin da. Biziraupenean zein aldagaik eragiten duten ikusteko, aldagai-anitzeko azterketa egin da. // Emaitzak: Ebakuntza osteko konplikazioen tasa % 47.5ekoa izan zen, konplikazio arinen (CV II) eta moderatu-larrien (CV III eta IV) intzidentzia tasak % 24.5 eta % 22.5 izanik, hurrenez hurren. Ebakuntza osteko lehen 120 egunetako konplikazioen ondoriozko hilkortasun tasa % 3.4koa izan zen, 120 egunen ostekoa % 0.5ekoa izan zen bitartean. Biziraupen globalaren aldagai anitzeko analisian ikusi da konplikazioek hilkortasunaren gain inpaktua sortu zutela, baina batez ere, konplikazio horiek CV II edo II baino handiagoak zirenean (HR 1.61 [1.09; 2.42], p=0.018) eta konplikazio medikoak zirenean (HR 1.89 [1.20; 2.96], p=0.006). // Ondorioak: Urdaileko minbizia tratatzeko gastrektomiak morbilitate tasa altua du eta ebakuntza osteko konplikazioek modu zuzenean eragiten dute hilkortasunean., [ES]Objetivo: Evaluar el impacto de las complicaciones postoperatorias de la gastrectomía en la supervivencia global. // Métodos: Estudio retrospectivo que incluye a 200 pacientes con cáncer gástrico, los cuales fueron sometidos a gastrectomía curativa en el Hospital Universitario de Cruces desde enero de 2010 hasta diciembre de 2014. La gravedad de las complicaciones se ha calificado de acuerdo con la clasificación de Clavien Dindo. Se ha realizado un análisis descriptivo de las complicaciones postoperatorias, y un análisis multivariante para estudiar qué variables causan impacto en la supervivencia. // Resultados: La tasa de las complicaciones postoperatorias fue de 47.5 %, con una incidencia de complicaciones menores (CV II) y complicaciones mayores (CV III y IV) de 24.5 % y 22.5 %, respectivamente. La mortalidad en los 4 primeros meses fue de 3.4 %, mientras que posteriormente fue de 0.5 %. En el análisis multivariante de la supervivencia global se observó que las complicaciones influyeron en la mortalidad, pero sobre todo cuando fueron complicaciones CV II o mayores de II (HR 1.61 [1.09; 2.42], p=0.018) y complicaciones médicas (HR 1.89 [1.20; 2.96], p=0.006). // Conclusiones: La gastrectomía tiene una tasa de morbilidad elevada, y las complicaciones postoperatorias influyen directamente en la supervivencia global por cáncer., [EN]Background: Evaluation of the impact of complications after gastrectomy on overall survival. // Methods: Retrospective study which includes 200 patients with gastric cancer undergoing curative gastrectomy at the University Hospital of Cruces from January 2010 to December 2014. The severity of complications has been graded in accordance with the Clavien-Dindo classification and a descriptive analysis of complications has been made based on it. A multivariate analysis has been done to identify which variables have an impact on overall survival. // Results: Postoperative complication rate was 47.5 %, with an incidence of minor complications (CV II) and major complications (CV III-V) of 24.5 % and 22.5 %, respectively. Mortality in the first 4 months was 3.4 %, while after that period was 0.5 %. Multivariate analysis of overall survival found that postoperative complications influenced mortality, but especially when complications were CV II or higher (HR 1.61 [1.09; 2.42], p=0.018) and medical complications (HR 1.89 [1.20; 2.96], p=0.006). // Conclusions: Gastrectomy has a high morbidity rate, and postoperative complications directly influence cancer related overall survival.

[EU]Amaren esnea da haurrarentzako elikagairik onuragarriena bizitzako lehen hilabeteetan. Lan honetan, errebisio bibliografiko bat burutu da, zeinetan edoskitze naturalak haurraren hesteko mikrobiotaren konposizioan jokatzen duen papera aztertu den eta baita haurren hesteko mikrobiotan egon daitezkeen aldakortasunek umeen gaixotasunengan duten eragina ere, hala nola leuzemietan zein hesteko gaixotasun inflamatorioetan edo obesitatean. Aipaturiko bi puntu horiek lotu nahian, amarengandiko edoskitzeak mikrobiotan duen eraginaren ondorioz, zeharka haurren gaixotasunen prebentzioan zein paper duen ere aztertu da. Ondorio orokor moduan ikusi da, amaren esneak umearen mikrobiota osatzen lagunduz, osasuna sustatzen duela.

[EU]Ikerketa honen helburua sukarra eta Arnas Birus Sintzitial edota Influenza infekzioa duten 1-12 hilabeteko edoskitzaileetan gernu infekzioaren prebalentzia ezagutzea izan da, modu honetan gernu infekzioaren diagnostikorako frogak egiteko kasu aproposenak hautatu eta hauen erabilgarritasuna hobetzeko. Azterturiko paziente hauetan gernu infekzioaren prebalentzia baxua dela ondorioztatu da, gernu azterketa soilik arrisku faktoreak dituzten haurretan egitea baloratu daitekeelarik.

[EUS] Sarrera: Kirurgia ostean haurren berreskuratze prozesua geldotu eta gurasoen asetze maila jaisten duten portaera-asaldurak deskribatu izan dira. Aldaketak minari, antsietateari eta gorputzak emandako estres-erantzunari atxikitu zaizkion arren, mekanismo eta faktore eragileak ez dira guztiz ezagutzen. Helburuak: Kirurgia osteko portaera-asalduren sindromearen maiztasuna eta faktore eragileak determinatu; eta portaera-patroi errepikatuenak zehaztu nahi dira. Material eta metodoak: 2018ko maiatza eta azaroa bitartean Donostia Unibertsitate Ospitalean otorrinolaringologiako kirurgia izan duten 0 eta 14 urte bitarteko haurrak aztertu dira. Historia klinikotik jaso dira sexua, adina, kirurgia mota, zirujaua, gaueko ospitalizazioa behar izan den eta anestesian erabilitako farmakoak. Gurasoei egindako galdetegien bitartez jaso dira antsietateari edo aurreko esperientzia traumatikoei, minari (PPPM galdetegia) eta portaera-asaldurei (PHBQ galdetegia) buruzko informazioa. Datuak X2 frogak eta OR kalkulatuz aztertu dira, IBM SPSS 21 programa erabiliz. Emaitzak: Subjektuen %68,75-ak izan ditu portaera-asaldurak hirugarren edo laugarren egunean eta %13,125-ak hamabosgarren egunean. Sindromearekin erlazio esanguratsua erakutsi dute antsietateak edo esperientzia traumatikoak (p=0,039); rokuronioak (p=0,02), oxido nitrosoak (0,032), sevofluoranoak (p=0,004), desfluranoak (p=0,035) eta minak (p<0,001). Gainerako faktoreek ez dute portaera-asaldurekin erlaziorik izan. Ondorioak: Portaera-asaldurak haurren bi herenetan ikusten dira, eta gutxi irauten dute. Minak, kirurgia inguruko antsietateak, aurreko esperientzia traumatikoek, sevofluoranoak eta rokuronioaren erabilerak sindromearen agerpena errazten dute. Oxido nitrosoak eta desfluranoak faktore babesle gisa jokatzen dute. Asaldura ohikoenak gurasoengandik banatzeak sortutako beldurrari lotutakoak dira.

[EUS] 2018an OSI Donostialdean azido valproikoa hartzen duten emakume emankorren azterketa deskriptiboa egin da, paziente hauen ezaugarri orokorrak, kontrazepzio metodoak, haurdunaldiak eta sinatutako baimen informatuak aztertuz.

[EUS] Zaharren egoitzetako bizilagunetan burututako entsegu esperimental bat da. Bertan, ariketa fisikoak eta kognitiboak adinduen arlo kognitibo eta psikoafektiboan zer nolako eragin duen aztertu dugu. Honetarako, astean zehar ariketa fisiko eta kognitiboko entrenemanduak burutu ditugu parte hartzaileekin eta ikerketaren hasieran eta amaieran pasatako test kognitibo eta psikoafektiboen emaitzak aztertu ditugu aldaketarik ote dagoen jakiteko.

[EU]Hemorragia subaraknoideo espontaneoen eragileen ikerketa, estres emozionalak jokatzen duen paperarena batez ere

[EU]Sarrera: giltzurrun donazioa gero eta prozedura ohikoagoa da. Hartzailearentzat emaile hilaren donazioak baino abantaila nabariagoak erakutsi baditu ere, emaile biziaren giltzurrun donazioa emailearen morbimortalitate arriskuaren areagotze arinarekin erlazionatu da. Egungo giltzurrun donazio kopuruaren gorakadak arrisku horiek definitu eta kuantifikatzea eskatzen du, prozeduraren ondorio, abantaila eta arriskuak zehazteko. // Helburua: ikerketa honen helburua giltzurrun emaile bizien epe labur zein luzeko eboluzioa aztertzea izan da. Datu medikoak ez ezik, bizi-kalitate eta bizi-ohiturei dagozkien alderdiak ikertu dira, baita prozeduraren inguruan duten gogobetetze maila aztertu ere. // Materialak eta metodoak: Donostia Unibertsitate Ospitalean azken 40 urteetan (1981-2020) jarraitu diren giltzurrun emaileen atzeranzko kohorte ikerketa burutu da. Horretarako, donazioaren aurreko zein ondorengo parametro mediko, kliniko, analitiko, antropometriko zein psikosozialak bildu dira. Datuok biltzeko Osabide Global plataforma eta elkarrizketa telefonikoak erabili dira. // Emaitzak: 60 giltzurrun emaile ikertu dira guztira, 56 (47,5-62) urteko adin medianarekin eta bataz besteko 8 (±6,37) urteko jarraipen denborarekin. Operazio ondorengo batez besteko ospitaleratze denbora 4,51 (±1,62) egunekoa izan zen, emaileen %18,2ak garatu zuelarik konplikazioren bat (guztiak konplikazio arinak). Batez besteko kreatinina mailak egonkor mantendu ziren. Kirurgiatik 6 hilabetetara 1,18 (±0,25) mg/dl-koak ziren eta 10 urtetara 0,97 (±0,21) mg/dl-raino jaitsi ziren. Bestalde, %66,66ak garatu zuen giltzurrun funtzioaren gutxiagotze arina 6 hilabetera, 10 urtera %37,5k zuelarik. Emaile bakarrak garatu zuen giltzurrun gutxiegitasun kronikoa, proteinuria garatu zuen bakarra ere izan zelarik. Bestetik, hipertentsioaren intzidentzia %9,1tik %23,2ra igo zela ikusi zen, desberdintasun esanguratsua deskribatuz (p=0,001). Emaileen %44,5ek dietaren bat jarraitzen du gaur egun eta %51,9ak ariketa fis

[EU]Helburua: Eraztun pelbikoaren hausturaren eta honen ondoriozko odoljarioagatiko ezegonkortasun hemodinamikoaren diagnostikoak eta tratamenduak azkarrak behar dute izan, eta horretarako jatorria antzematea funtsezkoa da, jarraitu beharreko algoritmo terapeutikoa indibidualizatu eta ahalik eta azkarren jarduteko. Tratamenduen aukera aldetik aurrerakuntza nabariak egon diren arren, oraindik nahiko gatazkatsua den aztergaia da odoljario jatorria. Lan honen helburu nagusia eraztun pelbikoaren hausturagatiko ezegonkortasun hemodinamikoa duten paziente politraumatizatuen odoljario jatorri nagusia zehaztea da. // // Metodologia: Bilaketa bibliografikoa egin da, Pubmed eta Google Scholar bilatzaileak erabiliz; gainera, errebisio bibliografiko honetatik ateratako ondorioak Donostiako Unibertsitate Ospitaleko ZIUko datu-basearen azterketa estatistikoarekin lortutako emaitzekin alderatu dira. Kohorte ikerketa erretrospektibo bat egin da, 2013-2020 urteen bitartean 14 urtetik gorako eraztun pelbikoaren haustura larriak zituzten paziente politraumatizatuak barneratzen dituena. // // Emaitzak: Errebisio bibliografikoaren eta Donostiako Unibertsitate Ospitaleko ZIUko datu-basearen azterketa estatistikoan lortutako emaitzak ez datoz guztiz bat. Estatistikoki esanguratsua ez den erlazioa eskuratu den arren, shock egoeran zeuden pazienteen %34,8k odoljario arteriala zuen eta shock errefraktario egoeran zeudenetatik, %50k. Lan honetan burututako ikerketan, ordea, honakoa frogatu ahal izan da: jatorri arterialeko odoljarioa zutenek ISS eskalan puntuazio altuagoa (35,5 +/- 12,1 puntu) izan zuten, odol-transfusio kopuru altuagoa (877,8 +/- 884,1 mL) jaso zuten eta, heriotzaren triadak paziente hauengan duen garrantzia azpimarratuz, hildako pazienteen %88,9k koagulopatia izan zuen. // // Ondorioak: Badirudi eraztun pelbikoaren haustura larriagatik ezegonkortasun hemodinamikoa jasaten duten paziente politraumatizatuen odoljario jatorria hainbat artikuluk adierazitako jatorri arterialare

[EUS] In vitro ernalketa (IVE) ugalketa lagundurako teknika arrakastatsuena da gaur egun. Azken urteetan bere erabilera biderkatzearekin batera, teknika honen inguruko ikerketa gehiago argitaratu dira; hala nola, IVE-k konplikazio obstetrikoetan izan dezakeen eraginari buruzkoak. Konplikazio horien artean, errebisio honen aztergaia haurdunaldiko eritasun hipertentsiboa izan da; prebalentzia altuko eta prebentziorako aukerarik gabeko gaixotasuna. Orokorrean, haurdunaldi espontaneoekin alderatzerakoan IVE kasuetan arrisku altuagoa ikusi da, baita izozketa jasan duten enbrioiak freskoekin alderatzerakoan, eta batez ere, obodonazioak oozito autologo bidezko IVE-ekin alderatzerakoan. Hala ere, jakina da IVE ziklo guztiak ez direla alderagarriak eta kasu bakoitzak hainbat ezaugarri barne hartzen dituela, non paziente bakoitzaren ezaugarri zehatzek, IVE-rako erabili den prozedura zehatzarekin bat eginez, egoera bakoitza berezi bihurtzen duten. Beraz, ikerketa egoki baterako aldagaien parekatze zailaren aurrean, eta arrisku faktore moduan eragin dezaketen aldagaiak izanik (amaren adina, GMI, antzutasuna, antzutasun kausa, ziklo artifizialen erabilera…) ez da egokia IVE kasuetan eman den arrisku hori teknika berari leporatzea. Bitartean, ondorio nagusia IVE bidezko haurdunaldietan eritasun hipertentsiborako arriskua esanguratsua izan dela onartuz, IVE haurdunaldiak arrisku altuko haurdunalditzat hartu eta maneiatu beharko lirateke.

[EU]170km jarraian, mendiko lasterketa batean… astakeria bat da. Horrek ezin du, inondik ere, osasungarria izan!”. Ultradistantziako lasterketak azken hamarkadetan hazkuntzan dauden kirol diziplina dira. Ariketa fisikoaren osasunerako onurak ukaezinak izan arren, munta honetako probek zalantza sortzen dute osasunerako onurak baino gehiegikeriagatiko kalteak izango ote diren emaitza. Hori dela eta, lan honek, kirolari talde honen ezaugarri bereizgarriak deskribatu, azken ebidentziari dagokionez euren entrenamendu ohiturak osasungarriak ote diren zehaztu eta burutzen dituzten ariketa fisiko dosi handiek osasunerako ondorio kaltegarriak ekar ote ditzaketen ikertzea izan zuen jomuga. // Metodoak: 2017-18 urteetan Ehunmilak Ultra Trail mendi lasterketan parte hartzea errepikatu zuten korrikalariei galdetegi bat helarazi zitzaien euren kirol esperientziaren, entrenamendu ohituren, osasun azterketak burutzeko ohituren eta azken bi urteetako osasun arazoen inguruan galdetuz. 57 baliozko erantzun lortu ziren. Horrez gain, 2017az geroztiko parte hartzeetan lasterketari luzatutako mediku ziurtagiriak ere baliatu ziren. // Emaitzak: aztertutako laginean hainbat arrisku faktore ezagunen prebalentzia baxua (HTA%1.8, DM%0, dislipemia%0-1.8, tabakismoa%5.3-10.5, gainpisua%17.5) ikusi zen, baita lesio kardiobaskularrena ere (%0 azken bi urteetan). Lokomozio aparatuko lesioak izateko arriskua ikusi zen ordea (%52.6 azken bi urteetan), gehiengoa arinak izan arren. Mediku azterketak egiteko maiztasun handia ere zehaztu zen (%91.2ak urtero). Bestalde, %72ak entrenatzerako orduan MOE-ren azken gomendioak betetzen dituela ikusi zen. Azkenik, ez zen kirol bolumen handia iradokitzen duten parametroen eta EKG patologikoa edo lokomozio aparatuko lesioak izateko arriskuaren arteko erlaziorik topatu, bai ordea azken honen eta GMI-aren (p=0.004) eta ariketa fisikoaren intentsitatearen (p=0.009) artean. // Ondorioak: kirolari kohorte honen profila osasuntsua zela ikusi zen, baita entrenamendu ohi

[EUS] Gaur egun ebidentzia argia dago prebentzio primario moduan desfibriladore automatiko eramangarriaren erabilera onuragarria dela kardiopatia iskemikoa duten pazienteetan hilkortasuna gutxitzeko. Hala ere, kardiopatia ez-iskemikoa duten pazienteetan efikaziaren ebidentzia ez da hain indartsua eta honen inguruan dagoen literaturaren berrikuspen bibliografikoa egitea izan da lan honen helburuetako bat. Bestetik, jakina da kardiomiopatia dilatatu idiopatikoa duten pazienteek bat-bateko heriotza izateko arrisku handiagoa izan dezaketela, baina honen probabilitateak eta honetan eragiten duten arrisku parametroak ez daude ondo ezarrita. Honenbestez, berrikuspen honen beste helburu nagusia pronostikoaren inguruko bilaketa bibliografikoa egitea izan da.

[EU]Esklerosi Anizkoitza (EA) adin ugalkorrean dauden emakumeei eragiten dien gaitza da. Horrela, haurdunaldia haien bizitzan zehar kontuan hartu beharreko gertakizuna da. Emakume hauetariko batzuek lagunduriko ugalketa teknikak behar izaten dituzte berau erdiesteko. Orain arte egindako ikerketek elkarri kontraesaten dioten datuak argitaratu dituzte teknika hauek EA duten pazienteetan duten segurtasun profilari buruz. Lan honetan ondorioztatu da GnRH antagonistekin buruturiko teknikak seguruak direla emakume hauengan. Neurologiako eta Ginekologiako profesionalen arteko elkarlan multidiziplinarra beharrezkoa izango da etorkizunean paziente hauen maneiua protokolizatu ahal izateko. Egoera neurologiko egonkorra bermatzea izango litzateke xedea, berriki haurdunaldian mantentzeko baimendu diren tratamenduak eta birsorkuntza gomendio seguru eta egokienak uztartuz. Gainera, tekniken eraginkortasuna paziente osasuntsuengan lortzen denaren antzekoa da. EAren diagnosiak inpaktu sakona izan dezake emakume hauen famili plangintzan, amatasuna atzeratuz. Adina izan ohi da, haurduntze pronostikoan eragin gehien daukan faktorea. Obozitoen bitrifikazioa ugalkortasuna bermatzeko teknika antzera eskaintzea aukera ona izan daiteke amatasuna atzeratu nahi duten paziente hauengan etorkizunera begira.

[EU]Sarrera: Gaixotasun kardiobaskularrak lehen heriotza zergatia dira herrialde garatuetan, eta sindrome koronario akutuak (SKA) dira horren eragile nagusia. Emakumeek adin aurreratuagoetan jasaten dute eta hipertentsio arterial gehiago izaten dute. Sintoma atipikoagoak eta diagnostikoan atzerapena aurkezten dituzte, eta hilkortasuna handiagoa da. Helburuak: Lan honetan gizonezkoekin alderatuta kardiopatia iskemikoaren aurrean emakumeen jarrera edo jakintzak hilkortasun, morbilitate eta arreta-denbora handiagoarekin lotura izan dezakeen aztertu nahi izan dugu. Metodologia: Lana bi ataletan antolatu da. Alde batetik, Donostiako Unibertsitate Ospitaleko ZIU-ko 2016ko Bihotzez datu-basea aztertu da. Bestetik, 60 urtetik gorako pertsonek gaixotasunaz duten jarrera eta jakintza baloratzeko sortutako inkesta erabili dugu. Emaitzak: Donostiako Unibertsitate Ospitaleko ZIU-ko 2016ko Bihotzez datu-basean 228 pazienteren datuak zeuden bilduta, 64 emakumezko eta 164 gizonezko. Emakumeen hilkortasuna % 17,2koa da, eta gizonezkoena aldiz, % 6,7 (p=0,016). Gizonezkoen adina 60,92 urtekoa da batezbeste eta emakumezkoena 76,30ekoa (p=0,00). Sintometatik larrialdietara iritsi arteko denbora emakumeen kasuan 52 minutukoa da eta gizonezkoetan 35 minutukoa (p=0,01). Tratamenduan ez dago sexuaren araberako desberdintasunik. Jarrera eta jakintza baloratzeko sortutako inkestan 535 erantzun izan ditugu, 281 emakumezkoenak eta 254 gizonezkoenak. Ez dugu sintomen identifikazioan, kardiopatia iskemikoaren aurreko jarreran, kezkan edo jakintzan sexuaren eta adinaren araberako desberdintasunik aurkitu. Ondorioak: Donostiako Unibertsitate Ospitaleko ZIU-ko Bihotzez datu-basean kardiopatia iskemikoa duten emakumeek hilkortasun zein adin handiagoa dute. Sintomekin hasten direnetik larrialdietara iristeko emakumezkoek gizonezkoek baino 17 minutu gehiago behar dituzte. Ez dugu tratamenduan sexuaren araberako desberdintasunik ikusi. Inkestako datuetan ez dugu sexuaren eta adinaren araberako jarrera

[ES] La degeneración macular asociada a la edad (DMAE) representa la primera causa de pérdida visual y ceguera irreversible en los países desarrollados. Es una enfermedad degenerativa de la porción central de la retina, la macula. La forma neovascular es la que peor pronóstico visual tiene. Constituye el 10 a 15% de los diagnósticos de DMAE, no obstante, representa más del 80% de los casos de perdida de agudeza visual severa o ceguera. Se caracteriza por una rápida distorsión y pérdida de la visión central en un periodo de semanas a meses. En la patogenia de la enfermedad desempeña un papel muy relevante el factor de crecimiento endotelial (VEGF, Vascular endothelial growth factor) que produce el crecimiento de neovasos por debajo del epitelio pigmentario de la retina y en el espacio subretiniano, dando lugar a exudación, hemorragias y desestructuración de la mácula. El pronóstico de la DMAE neovascular ha cambiado radicalmente desde la aparición de los tratamientos con anti-VEGF intravítreos. Los resultados de los ensayos clínicos pivotales mostraron una mejoría de la agudeza visual de los pacientes a expensas de una gran frecuencia de tratamiento y de visitas de los pacientes (en algunos casos tratamientos mensuales). Esta estrategia terapéutica, en un contexto de gran volumen de pacientes, es muy compleja de llevar a cabo en la práctica clínica; tanto es así que diversos estudios sobre resultados en “vida real” han demostrado un número de inyecciones muy inferior al de los ensayos clínicos y un pronóstico visual mucho peor. El objetivo de este trabajo es valorar la efectividad y seguridad del tratamiento de la DMAE neovascular y analizar factores clínicos relacionados con el pronóstico functional y estructural en un contexto de práctica clínica de vida real.

[EUS] Sarrera: Giltzurrun gutxiegitasun kronikoa (GGK) duten pazienteengan fibrilazio aurikular ez-balbularraren (FAEB) prebalentzia oso esanguratsua da. FAEBean aho bidezko antikoagulatzaile zuzenek (AAKZ) tronboenbolismoaren prebentzioaren panorama aldatu dute. Hala ere, entsegu klinikoetan GGKa fase aurreratuetan duten pazienteak baztertu zirenez paziente hauetan AAKZen maneiua zalantzan dago. Helburua: Lanaren helburu nagusia FAEBean tronboenbolismoaren prebentziorako AAKZen terapiaren maneiua GGKa pairatzen duten pazienteetan aztertzea da. Material eta metodoak: Berrikuspen bibliografikoa egiteko PubMed, Ovid eta Euskal Herriko Unibertsitateko (EHU) liburutegiaren datu baseetan eta Uptodate web orrialdean egin da bilaketa. MesH eta DeCS tesauroetan ikerketan aztergai izango diren deskriptoreen bilaketa egin da eta inklusio eta esklusio kriterioak zehaztu dira. Azkenik banan banan hautatu egin dira jorratuko diren baliabide bibliografikoak. Emaitzak: Lehenengo estadioetako GGKa duten pazienteetan AAKZek warfarinarekin konparatuz arrisku-onura erlazio hobea dute. GGKa duten pazienteentzat AAKZen artean apixaban aukera egokiena da. Hala ere, GGKan KrA jaisten doan heinean antikoagulazioari buruzko ebidentzia eskasa da. Horregatik paziente hauetan antikoagulatzearen erabakia pazientearekin batera baloratu behar da. GGTeko pazienteetan praktika klinikoaren arabera apixaban edo warfarina (2.0tik-3.0ko INR-arekin) preskribitu daitezke. AAKZen dosifikazio egokia egiteko Cockcroft-Gault metodoa erabiliz KrAren kalkulua egin behar da. Bestetik, AAKZekin tratuta dauden eta GGK duten pazienteetan monitorizazioa urtean behin baino gehiagotan egin behar da. Ondorioak: FAEB eta GGT duten pazienteetan aho bidezko antikoagulazioari buruzko zorizko entsegu kliniko sendoak behar dira. Horregatik, paziente hauetan aho bidezko antikoagulazioaren terapiaren aukeraketa banakakoa izan behar da eta pazientearen eta medikuaren arteko erabaki partekatuetan oinarritu egin behar da.

[EUS] Azken urteotan pazienteen gogobetetasuna ardatz garrantzitsu bihurtu da osasun arloan, osasun arretaren kalitatea neurtzeko tresna baliagarri bat bihurtuz. Osasun sistemarekiko pazienteak izan ditzakeen desadostasunak eta antzematen dituen urritasunak aztertzeko tresna ez ezik, hobetu beharreko eremuak zeintzuk diren aztertzeko aukera ematen du. Helburuak: Lan honen helburu nagusia Donostia Unibertsitate Ospitalean Traumatologia eta Ortopediako zerbitzuan ingresatuta zeuden pazienteen gogobetetasun maila neurtzea zen. Hala ere, 2020 urtearekin batera azaleratu zen Covid19ko larrialdi egoera medikoagatik, ezin izan zen lan hau burutu eta hortaz, pazienteen gogobetetasuna neurtzeko erabiltzen diren instrumentu ezberdinen bilaketa bibliografiko bat egitea izan da lan honen behin betiko helburua. Metodoak: Medikuntza alorreko datuak barne-biltzen dituzten datu baseetan bilaketa bibliografikoa gauzatu da, azken 20 urtetako denbora-muga ezarriz. Lehen irakurketa egin ondoren, gure helburuarekin bat ez zetozen artikuluak baztertu ziren. Guztira 7 artikulu aukeratu eta zazpi galdetegi aztertu ziren, haien alde onak eta alde txarrak alderatuz. Emaitzak: Osakidetzak garatutako “Akutuen ospitalizazioari buruzko inkesta” egokitzat jo zen Donostia Ospitaleko pazienteen gogobetetasun maila aztertzeko. Eztabaida: Gogobetetasun inkesten inguruan kritika ugari agertzen dira; pazienteek jasotzen duten arretaren balorazioa subjektiboa izanik, “arreta on”-tzat duten ideiaren arabera haiek emandako balorazioa desberdina izango da. Osakidetzak egindako azken balantzeen arabera (2019), euskal biztanleen %93ak osasun publikoak ongi edo oso ongi funtzionatzen duela uste du, eta %67ak Euskadin eskaintzen diren zerbitzuak Estatuko gainerako lekuetan eskaintzen direnak baino hobeak direla uste du ere. Hobetzeko arloak bestalde, itxaron-zerrendak eta euskararen erabilera dira. Bestetik, pazienteek ondoen balioesten dituzten alderdien artean, Osakidetzan lan egiten dutenen profesionaltasun

[EUS] Zesarea aurrekariak dituzten emakumeek umetoki haustura arrisku handiagoa dute, eta beraz, erditzearen indukzioa behar dutenean, ez dago argi zein metodo den hobea aurkako eraginak ekiditeko. Lan honetan indukzio-metodo desberdinak konparatu dira: metodo mekanikoak, prostaglandinak eta oxitozina.

[EUS] Sarrera: Urdaileko minbizia osasun-karga handia da mundu osoan; hala ere, oraindik ez dago adostasunik kirurgian erauzi beharreko gongoil linfatikoen kopuruari buruz, estadifikazio postkirurgiko doia lortzeko. Hori dela-eta, berriki, linfadenektomiaren hedapenak eragiten ez dituen eskualdeko barreiadura linfatikoa estadifikatzeko sistema berriak proposatu dira: nodulu metastasikoen ratioa (NR) eta nodulu linfatiko positiboen log-odds (LODDS), estadio-migrazioaren fenomenoa gutxitu nahian. Material eta Metodoak: Lan honetan, ESI-EEGurutzetan 2010 eta 2014 urteen artean adenokartzinoma gastrikoaz operatutako pazienteen datuak aztertu dira, pN, Nodulu Metastasikoen Ratioa herenetan banatuta (NRt) eta LODDSen ahalmen pronostikoa eta biziraupenarekin duten asoziazioa aztertzeko, bai eta eredu desberdinek <15 gongoil erauzita duten pazienteetan duten errendimendua ere. Emaitzak eta Ondorioak: pN, NRt eta LODDS faktore pronostiko independente gisa identifikatu dira aldagai anitzeko analisian. NRt estadifikazio-sistema itxaropentsu eta interesgarri gisa aurkezten da, ohiko praktika klinikoan erraz barneratu daitekeena. LODDS, emaitza estatistiko hobeak lortu arren, aplikagarritasun zailagoa du. Bestalde, errendimendu kirurgikoa <15 nodulukoa denean, NRt eta LODDS sistemak arrazoizko balio prediktiboarekin erabil daitezke., [ES] El cáncer gástrico supone una importante carga de salud en todo el mundo, no obstante, aún no hay consenso acerca del número de ganglios linfáticos que se deben extraer en la cirugía para su correcta estadificación postquirúrgica. Por ello, recientemente se han propuesto nuevos sistemas de estadificación de la diseminación linfática regional que no dependen de la extensión de la linfadenectomía: el Ratio de Nódulos Metastásicos (NR) y el log-odds de los nódulos linfáticos positivos (LODDS), disminuyendo así el fenómeno de migración de estadio. Materiales y Métodos: En este trabajo, se han analizado los datos de los pacientes operados de adenocarcinoma gástrico en la OSI-EECruces entre los años 2010 y 2014, con el fin de comparar el efecto pronóstico de pN, el Ratio de Nódulos Metastásicos dividido en tercios (NRt) y LODDS, así como su asociación con la supervivencia y su rendimiento en pacientes con <15 ganglios resecados. Resultados y Conclusiones: pN, NRt y LODDS han sido identificados en el análisis multivariado como factores de pronóstico independientes. NRt se presenta como un sistema de estadificación novedoso e interesante, de fácil implantación en la práctica clínica. LODDS, pese a haber obtenido unos resultados estadísticos mejores, tiene una aplicabilidad más dificultosa. En los casos en los que el rendimiento quirúrgico es menor de 15 nódulos, los sistemas NRt y LODDS pueden emplearse con un valor predictivo razonable., [EN] Gastric cancer is a major health burden worldwide; however, there is still no consensus on the number of lymph nodes to be removed for their correct post-surgical staging. Therefore, new staging systems for regional lymphatic spread that do not depend on the extent of lymphadenectomy have recently been proposed: Metastatic Node Ratio (NR) and the log-odds of positive lymph nodes (LODDS), thus reducing the stage migration phenomenon. Materials and Methods: In this work the data of the patients with gastric adenocarcinoma operated in the OSI-EECruces between 2010 and 2014 has been analysed, in order to compare the prognostic effect of pN, the Ratio of Metastatic Nodes divided into thirds (NRt) and LODDS, as well as their association with survival and their performance in patients with <15 resected nodes. Results and Conclusions: pN, NRt and LODDS have been identified as independent prognostic factors in the multivariate analysis. NRt is presented as a novel and interesting staging system, easy to implement in the clinical practice. LODDS, despite having obtained better statistical results, has a more difficult applicability. In cases where the surgical performance is <15 nodes, NRt and LODDS systems can be used with reasonable predictive value.

[EUS] Urdail-hesteetako estromako tumorea (GIST) digestio-hodiko tumore mesenkimalik ohikoena da. Sintomarik ohikoena digestio-bideko odol jarioa izan arren, sarritan ezustean aurkitzen dira. GIST gehienek (%95) CD117 antigenoa aurkezten dute eta %85-90ek c-KIT edo PDGFRA geneen mutazioak aurkezten dituzte. Gehienetan froga erradiologikoekin diagnostikoa egitea nahikoa bada ere, mutazioen analisia terapia adjubantea edo neoadjubantea planifikatzean egin behar da. Tumore erresekagarrien hautazko tratamendua erauzketa kirurgikoa da. Ohiko kimioterapikoekiko erresistentzia dela eta, hautazko tratamendu medikoa tirosin kinasaren inhibitzaileak dira. GISTaz diagnostikatu eta tratatutako pazienteen ikerketa epidemiologiko, diagnostiko eta terapeutiko deskriptiboa burutzea eta progresioarekin erlazionatzen diren aldagaiak aztertzea.

[EUS] Utero-haustura batez ere aurretiko zesarea baten ondorengo erditze baginalaren saiakeran ematen den istripu obstetrikoa da. Intzidentzia baxua izan arren, morbimortalitate handiko gertakaria denez, inplikatutako arrisku-faktoreen azterketa egin da, baina arriskua aurresateko balioztatutako modelorik ez dago. Lan honetan, erditze momentua baino lehenago identifikatu daitezkeen faktoreen inplikazioa aztertzen da, eta baita gure ingurunean gainerako faktoreen lotura ematen den ere. Ikerketa honetan ikusi denez ezagunak diren arrisku-faktoreen presentzian burutzen den arreta estuagoa dela eta utero-hausturaren intzidentzia jaisten da, eta aldiz, hain ezagunak ez direnek (aurretiko zesarearen ezaugarriak eta amaren historia obstetrikoa) arrisku-faktore moduan jokatzen dute oraindik ere. Horregatik, hauetan zentratzea komenigarria litzateke, erditze momentua baino lehenago identifikatu daitezkeen faktoreak izanik, modelo prediktoreetan erabilgarriak liratekelako. Euskaraz idatzia, [ES] La fractura de útero es un accidente obstétrico que se produce durante el ensayo de parto vagal tras una cesárea previa. A pesar de la baja incidencia, al tratarse de un episodio de gran morbimortalidad, se ha realizado un análisis de los factores de riesgo implicados, pero no hay modelos validados para predecir el riesgo. En este trabajo se analiza la implicación de los factores que pueden identificarse antes del momento del parto, así como la vinculación del resto de factores en nuestro entorno. En este estudio se ha observado que la atención a la presencia de factores de riesgo conocidos es más estrecha y se reduce la incidencia de fractura uterina, mientras que los menos conocidos (características de la cesárea previa e historia obstétrica materna) siguen actuando como factores de riesgo. Por ello, sería conveniente centrarse en ellos, ya que al tratarse de factores identificables antes del momento del parto, resultarían útiles en modelos predicativos.

[EUS] Sarrera: obesitatea eta berarekin erlazionaturiko patologiak (sindrome metabolikoa, gaixotasun kardiobaskularrak, DM) maila globalean morbi-mortalitate kausa nagusietako bat dira, gaur egungo medikuntza eta gizartearen erronka handi bat bilakatuz. Azken urteetan jasaten ari den prebalentziaren handipenaren aurrean Zientzia azalpen etiologiko berrien bila aritu da eta hauen artean, hesteetako mikrobiotak bereganatu du ikertzaileen arreta. Aldi berean, obesitate morbidoaren terapia efektibo bakartzat hartzen den kirurgia bariatrikoak duen arrakastan ere inplikatu izan da hesteetako mikrobiota. Lan honek beraz bi hipotesi, bi ikergai izan ditu: alde batetik hesteetako mikrobiotak obesitatean daukan eragina eta bestetik kirurgia bariatrikoan duen eragina. Metodoa: bi hipotesiak ikertzeko, bakoitzaren inguruko errebisio bibliografiko bat burutu da. Helburu honekin datu-base nagusietan 2018ko abendura arte argitaraturiko literatura arakatu dugu. Emaitzak: gure hasierako bilaketak 2011 artikulu jaso zituen, 1476 lehen hipotesiaren inguruan eta 535 bigarren hipotesiaren inguruan. Titulu edo/eta abstractak irakurriz bahetu genituen artikuluak, emaitzatzat 29 artikulu lortuz: 20 obesitatea eta mikrobiotari buruz eta 9 mikrobiota eta kirurgia bariatrikoari buruz. Ostean artikulu hauen testu osoaren irakurketa kritikoa egin zen, eztabaida eginez eta ondorioak ateraz. Ondorioak: mikrobiotak eragin nabaria du obesitatearen garapenean energia bilketa, bide hormonal eta inflamatorio ezberdinetan duen efektuaren bitartez. Hala ere, mikrobiota obesogeniko perfil zehatz baten bilaketan desadostasunak daude. Alderdi honetan maila taxonomiko baxuen (filum mailatik beherago) analisia iradokitzen da, asoziazio sinplez haratago begiratuz eta datuen analisi multiomikoak (mikrobioma, genoma, epigenoma eta gainerako omak bateratuta) egiteko tresnak baliatuz. Beste alde batetik, kirurgia bariatrikoak sakonki erremodelatzen du hesteko mikrobiota, Roux-en-Y bypass gastrikoak gehiago eta eg, [EN] Introduction: obesity and its related comorbidities (such as metabolic syndrome, cardiovascular disease and DM) are one of the leading causes of global morbidity and mortality, and have become a main challenge for 21st century Medicine and a threat to social wellbeing. Its rapidly increasing prevalence has raised concerns and has prompted scientists to look out for new etiologic factors and therapeutic targets, with gut microbiota taking central stage in recent years: indeed a certain profile of gut microbiota has been linked to obesity. Additionally, intestinal flora has also been mentioned as a potential mediator of the beneficial effect bariatric surgery has demonstrated in morbid obesity patients. In this systematic review, we aimed to explain how gut microbiota affects the development of obesity as well as investigating its role on the effects of bariatric surgery. Methods: in order to look into these two hypotheses, we carried out a comprehensive research of the main databases, including articles published up until December 2018. Results: our initial search resulted in a sum of 2011 papers, with 1476 of them referring to our first hypothesis and 535 alluding to the second one. After screening titles and/or abstracts, a final amount of 29 articles was included: 20 regarding obesity and gut microbiota and 9 in relation to microbiota and bariatric surgery. A full text screening and critical review of these articles was then performed on them before being incorporated. Conclusion: gut microbiota is heavily involved in the development of obesity through its participation in several pathways regarding energy uptake, hormone regulation and inflammatory cascades. However, whether having a certain microbiota profile can precipitate obesity or not remains contested. Literature suggests microbiota changes at lower taxonomic levels should be looked into, rather than changes at phylum level. As opposed to simple associations, complex multiomic analysis of biological b, [ES] Introducción: la obesidad y sus comorbilidades (síndrome metabólico, enfermedad cardiovascular y DM, entre otras) son una de las principales causas de morbi-mortalidad global y por lo tanto un reto para la medicina y sociedad actuales. El vertiginoso aumento de su prevalencia en las últimas décadas ha despertado la preocupación de la comunidad científica y ha hecho aumentar el interés por la búsqueda de nuevos factores etiológicos y dianas terapéuticas, entre las que destaca la microbiota intestinal: recientemente se ha relacionado un perfil concreto de flora intestinal con la obesidad. Asimismo, la flora intestinal ha sido nombrada como potencial mediador del efecto beneficioso que la cirugía bariátrica posee en pacientes con obesidad mórbida. En esta revisión de la bibliografía, tratamos de explicar cómo la microbiota puede afectar al desarrollo de la obesidad, además del rol que tiene en los efectos terapéuticos de la cirugía bariátrica. Métodos: para responder a estas hipótesis, llevamos a cabo una búsqueda bibliográfica de las principales bases de datos, con artículos publicados hasta diciembre del 2018. Resultados: la búsqueda inicial dio un resultado de 2011 artículos, de los cuales 1476 respondían a nuestro primer tema de estudio (Microbiota y obesidad) y 535 al segundo (Microbiota y cirugía bariátrica). Tras visualizar títulos y/o abstracts, un total de 29 artículos fueron elegidos. 20 de ellos tratan sobre la primera hipótesis y microbiota intestinal y los 9 restantes sobre la segunda. Posteriormente se llevó a cabo una lectura crítica de estos artículos previa a su inclusión definitiva. Conclusión: la microbiota intestinal influye en el desarrollo de la obesidad mediante su participación en diversos procesos relacionados con el uso de la energía, la regulación hormonal y la inflamación. Sin embargo, la existencia de un perfil concreto de microbiota que desarrolle obesidad ha sido puesta en duda. En este aspecto la literatura sugiere centrarse en camb

[EUS] Arazoaren planteamendua: Obario polikistikoaren sindromea (OPKS) sindrome metabolikoarekin erlazionatuta dago, eta, horren ondorioz, sindromea pairatzen duten emakumeek etorkizunean gaixotasun kardiobaskularrak garatzeko arrisku handiagoa daukate. Helburua: OPKS eta sindrome metabolikoaren arteko erlazioa aztertzea eta horien baitan dauden gaixotasun kardiobaskularren garapenerako arrisku-faktoreak ezagutzea izango da, azken horiek kontutan hartuz baheketa-sistema bat proposatu ahal izateko. Material eta metodoak: lana ebidentzian oinarritutako errebisio bibliografiko bat egitean oinarritu da, informazio-iturri nagusiak UpToDate, Dynamed eta Trip Database datu-baseak eta PubMed plataforma izanik. Bilaketan erabilitako hitz-gakoak “polycystic ovary syndrome”, “metabolic syndrome” eta “cardiovascular risk” izan dira, bilaketa zehatzagoa egiteko “AND” eragile logikoa erabili delarik. PubMed-en kasuan, informazioa mugatzeko asmoz, “Free full text”, “5 years”, “Humans” eta “English” filtroak hautatzeaz gain, bigarren baheketa bat egin da tituluen eta, zenbait kasutan, abstract-en irakurketa eginez. Horrez gain, jasotako artikuluen erreferentziak jarraituz, lanaren ondorioen oinarri izan diren gida-klinikoak lortu dira. Emaitzak eta eztabaida: ikusi da OPKS duten emakumeek sindrome metabolikoa garatzeko arrisku bikoitza dutela (OR=2,09; CI % 95: 1,67-2,60). Izan ere, OPKS duten emakumeen artean obesitatearen, dislipemiaren, glukosarekiko intolerantzia eta 2 motako diabetesaren eta hipertentsio arterialaren prebalentzia handiagoak dira, besteak beste. Ondorioak: ebidentziak dio OPKS duten emakume guztietan arrisku-faktore horien baheketa egitea beharrezkoa dela; horretarako gerri-zirkunferentziaren neurketa, gorputz-masa indizearen kalkulua eta presio arterialaren, dislipemiaren eta diabetesaren kontrol periodikoa egitea gomendatzen da.

[EUS] Emakumearen prostataren anatomiaren, fisiologiaren eta patologiaren berrikuspen bibliografikoa da. Skene guruinak gizonezkoen prostataren homologoak direla berresten duten ebidentzia ugari daude. Hauek eiakulazioaren arduradunak dira eta beronen patologia azpidiagnostikatuta dagoela uste dute adituek.

[EUS] Lan hau irradiazio partzialak, bularreko minbiziaren tratamendu adjubante moduan izan dezakeen eraginkortasunari buruzko obserbazio ikerketa prospektiboa da. Gaur egun terapia estandarra den bular osoko irradiazioaren alternatiba bat izan daitekeen aztertu nahi da. Horretarako, Basurtuko ospitalean teknika honen bidez tratatuak izan diren bederatzi pazienteen eboluzioaren berrikuspena egin da, haietan terapiak izan duen eragina baloratzeko. Kontuan hartu diren aztergai nagusiak, toxikotasuna eta errezidiben agerpena dira. Gainera, kasuokin lortu diren emaitzak 2016. urtean argitaratutako 5 urteko 3. faseko ikerketa randomizatu batekin konparatu dira. Helburua, irradiazio partzialak duen eragina aztertzea da, bularreko minbizirako tratamendu egokia den ikusi eta bular osoko irradiazioaren alternatiba moduan planteatu daitekeen baloratzeko, Basurtun tratatutako kasuetan oinarrituz.

[EUS] Literaturan azaleko kartzinoma epidermoidearen pronostiko txarra baldintzatu dezaketen arrisku faktoreak (klinikoak, histopatologikoak eta molekularrak) zein diren aztertu dira. Ondoren, Gurutzetako Unibertsitate Ospitaleko pazienteetan zein faktore agertzen diren eta hauek ponostiko txarreko gertakarekin (errezidiba, gongoil zein urrutiko metastasia eta heriotza) duten harremana ikertu da. Aztergai izan den laginean arrisku faktore ugari behatu dira, baina faktore eta gertakarien arteko harremana zenbaitetan ez da oso adierazgarria suertatu. Hala ere, azaleko zelula ezkatatsuen pronostikoa baldintzatu dezaketen arrisku faktoreen existentzia argi dago, horregatik etorkizunera begira,kasu hauen pronostikoa aldatuko duten estadifikazio sistema egoki eta erregimen terapeutiko eraginkorren beharra sumatzen da.

[EUS] Biriketako neoplasiak pertsona gehienen heriotza eragiten duten minbiziak dira Euskal Autonomia Erkidegoan eta zelula ez-txikiko histologia da ugariena (%85). Gizonezkoen artean bereziki nabarmengarriak dira, horien lehenengo heriotza-arrazoia direlako. Horregatik, birika-minbizi mota horren estadifikazio zehatz bat egitea berebizikoa da tratamendu egokiena aukeratu nahi bada. ERS eta SEPAR elkarteek proposatzen dute irudi-proben ostean (OTA, PET) bronkio-barneko ultrasoinu bidezko ziztada transbrokiala (EBUS-ZTB) +/- ultrasoinu endoskopiko bidezko orratz fineko aspirazioa (EUS-OFA) burutzea mediastinoa aztertzeko (N2) hasieratik erauzgarriak ez diren kasuetan. Donostiako Unibertsitate Ospitalean (DUO), ordea, ZTB itsua egiten da egoera horietan eta, behar izanez gero, ultrasoinu bidezko proba ondoren. Lan honen lehenengo zatian DUOn jarraitzen den prozeduraren baliokidetasuna frogatu da. Bigarren atalean, ZTB itsuaren eraginkortasuna baloratzeko DUOn duen sentikortasuna kalkulatu (%82-88) eta bibliografiaren arabera EBUS-EUS konbinazioak duen sentikortasunarekin alderatu da (%88). Azkenik, DUOko estadifikaziorako bidea kostu-eraginkorra izanez, elkarteek egitea gomendatutako EBUSen %62a aurrezten dela ikusi da.

[EUS] Tronbozitopenia Immune Primarioa (PTI) umeetan eman daitekeen gaixotasun hematologiko autoimmunea da. Definizioz, PTI kontsideratzeko, odol periferikoko plaketa zenbaketan 100.000/mmc-tik beherako jaitsiera isolatua eman behar da, inolako eragile zuzenik edo ezagunik egon gabe

[EUS] Giltzurrun bakar funtzionala ez da kaltegabea den entitatea, pazienteen kopuru handi batek epe luzeko pronostikoan eragin handia duten konplikazioak garatzen dituelarik. Are gehiago, pronostikoa okerragotu dezaketen bizitzaren hasierako hainbat arrisku faktore deskribatu dira. Hori dela eta, atzera begirako kohorte ikerketaz baliatuz, Gurutzetako Ospitaleko 1990-2015 bitarteko giltzurrun bakarreko pazienteek dituzten arrisku faktoreen identifikazioa burutu dugu ikerketan, baita epe luzeko konplikazioen garapenarekin erlazionatu ditugu ere, pazienteen jarraipenaren eta aldizkako kontrolen beharra sustatuz. Lana euskerako hizkuntzan burutu da.