Search

Bu çalışmada diatom toprağının insektisidal, akarisidal ve sinerjistik etkinliği araştırılmıştır. İnsektisidal etkinlik çalışmaları Callosobruchus maculatus (F.), akarisidal etkinlik çalışmaları ise Tetranychus urticae Koch erginleri üzerinde yürütülmüştür. Sinerjistik etki çalışmalarında Spiromesifen ve Cypermethrin aktif maddelerinin diatom toprağı ile karışımları kullanılmıştır. Çalışmalar 28±2˚C sıcaklık ve %60±5 orantılı nem koşullarında (Tetranychus urticae için16 saat aydınlık 8 saat karanlık foto periyotta iklim kabininde diatom toprağının %0, 0.2, 0.4, 0.8 w/v konsantrasyonları T. urticae erginlerine uygulanmıştır. Denemelerde 24, 48, 72 saat sonunda ölü ve canlı bireyler sayılmıştır. 24 saat sonunda ölüm oraları %0.2, 0.4, 0.8 konsantrasyonları için sırasıyla %4, 6, 15 olarak bulunmuştur. En yüksek ölüm oranı 72 saat sonunda %0.8 konsantrasyonunda %71 olarak bulunmuştur. İnsektisidal etki denemelerinde diatom toprağının %0, 0.2, 0.4, 0.8 w/v konsantrasyonları C. maculatus erginlerine uygulanmıştır. Denemelerde 48, 72, 96 saat sonunda ölü ve canlı bireyler sayılmıştır. 48 saat sonunda ölüm oranları %0.2, 0.4, 0.8 konsantrasyonları için sırasıyla %2.5, 5, 15 olarak bulunmuştur. En yüksek ölüm oranı 96 saat sonunda %0.8 konsantrasyonunda %58.75 olarak tespit edilmiştir. Sinerjistik etki denemelerinde Cypermethrin değişik konsantrasyonlarda (%0, 0.000391, 0.001563, 0.003125, 0.00625, 0.007813, 0.0125, 0.025, 0.05, 0.1, 0.2 w/v) C. maculatus erginlerine karşı denenmiştir. Aynı konsantrasyonlarda Cypermethrin ile sabit konsantrasyonda (%0.4 w/v) diatom toprağı karışımlarıda C. maculatus erginlerine karşı uygulanmış ve 48, 72, 96 saat sonra ölü ve canlı bireyler sayılmıştır. 72 saat sonunda LC50 ve LC90 değeri Cypermethrin için sırayla %0.006, 0.065 diatom toprağı+Cypermethrin için sırayla %0.0015, 0.012 olarak kaydedilmiştir. Sinerjistik etki denemelerinde Spiromesifen değişik konsantrasyonlarda (%0, 0.000375, 0.00075, 0.0015, 0.003, 0.006, 0.012, 0.024, 0.048, 0.096, 0.192, 0.384 w/v) T. urticae erginlerine karşı denenmiştir. Aynı konsantrasyonlarda Spiromesifen ile sabit konsantrasyonda (%0.4 w/v) diatom toprağı karışımlarıda T. urticae erginlerine karşı uygulanmış ve 24, 48, 72 saat sonra ölü ve canlı bireyler sayılmıştır. 48 saat sonunda LC50 ve LC90 değeri Spiromesifen için sırayla %0.0009, 0.017 diatom toprağı+Spiromesifen için sırayla %0.0006, 0.012 olarak saptanmıştır. Diatom toprağı ve pestisitlerle karışımlarının her iki zararlı üzerinde etkili olduğu bulunmuştur. Karışımlarda kullanılan kimyasal ilaçların LC50 değerleri düştüğü için kimyasal kullanımında azalma olacaktır. Sonuç olarak diatom toprağı ve karışımları iki zararlı ile mücadelede başarılı bir şekilde kullanılabilir., In this study, insecticidal, acaricidal and synergistic efficacy of diatomaceous earth was investigated. Insecticidal efficacy studies were conducted on Callosobruchus maculatus (F.) and acaricidal efficacy studies were performed on Tetranychus urticae Koch adults. Mixtures of Spiromesifen and Cypermethrin with diatom earth were used in the synergistic effect studies. The studies were carried out in the climate cahamber and at 28 ± 2˚C temperature, 60 ± 5% relative humidity conditions (16 hour light period for T. urticae) in a laboratory conditions. In acaricidal effect experiments, 0, 0.2, 0.4, 0.8% w/v concentrations of diatomaceous earth were applied to T. urticae adults. Dead adults were counted after 24, 48, 72 hours. At the end of 24 hours, the dead rates were found to be 4, 6, 15% for 0.2, 0.4, 0.8% w/v concentrations, respectively. The highest mortality rates was found to be 71% at 0.8% concentration after 72 hours. In insecticidal effect experiments, 0, 0.2, 0.4, 0.8% w/v concentrations of diatomaceous earth were applied to C. maculatus adults. Dead rates were counted after 48, 72, 96 hours. After 48 hours, the dead rates were 2.5, 5, 15% for 0.2, 0.4, 0.8% w/v concentrations, respectively. The highest mortality rate was found to be 58.75% at a concentration of 0.8% after 96 hours. In synergistic effect trials, Cypermethrin was tested against C. maculatus adults at different concentrations (0, 0.000391, 0.001563, 0.003125, 0.00625, 0.007813, 0.0125, 0.025, 0.05, 0.1, 0.2% w/v). The same doses of Cypermethrin with fixed dose (0.4% w/v) of diatomaceous earth mixtures were applied to C. maculatus adults and the dead adults were counted after 48, 72, 96 hour. After 72 hours, the LC50 and LC90 values were found as 0.006%, 0.065% for Cypermethrin and 0.0015, 0.012% respectively for Cypermethrin+diatomaceous earth. In synergistic trials, Spiromesifen was tested against T. urticae adults at different (0, 0.000375, 0.00075, 0.0015, 0.003, 0.006, 0.012, 0.024, 0.048, 0.096, 0.192, 0.384% w/v). The same doses of Spiromesifen with fixed dose (0.4% w/v) of diatomaceous earth mixtures were applied to T. urticae adults and the dead adults were counted after 24, 48, 72 hour. After 48 hours, the LC50 and LC90 values were found as 0.0009%, 0.017% for Spiromesifen and 0.0006%, 0.012% respectively for Spiromesifen+diatomaceous earth. Diatomaceous earth and its mixtures with pesticides were found to be effective on both insect and mite pest. Since the LC50 values of the used pesticides in the mixtures are reduced, there will be a decrease in the pesticides use. As a result, diatomaceous earth and its mixtures can be used successfully in control two pests.

Bu çalışma, Meram (Konya) ilçesine bağlı Kayadibi, Yeşildere ve İkipınar lokasyonlarında yer alan ceviz bahçelerinde, Cydia pomonella (L.) (Lepidoptera: Tortricidae)]'nın ergin popülasyon gelişimi ve bulaşıklık oranının belirlenmesi amacıyla 2018-2019 yıllarında yürütülmüştür. Çalışmada, Elma içkurdu mücadelesinde önemli bazı kriterlerden olan ilk ergin çıkış tarihleri, ergin popülasyon gelişimi, zararlının kaç döl verdiği, erginlerin doğada aktif olduğu süre ve ceviz meyvelerindeki bulaşıklık oranının belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada zararlının popülasyon gelişimini belirlemek için delta tipi eşey feromon tuzakları kullanılmıştır. Her lokasyonda üç bahçe belirlenip, her bahçeye bir adet olmak üzere toplamda dokuz adet delta tipi tuzak, yaklaşık ortalama sıcaklığın 10°C olduğu Nisan ayının son haftasında bahçelere asılmıştır. Tuzaklar haftada bir kez kontrol edilip ergin birey sayısı kaydedilmiştir. Zararlının ceviz meyvelerinde meydana getirdiği bulaşıklık oranını tespit etmek için, bahçenin değişik yerlerinden rastgele seçilen beş ağacın dört tarafından beşer adet meyve olmak üzere toplamda 100 adet meyve kontrol edilerek bahçenin yüzde bulaşıklık oranı hesaplanmıştır. Çalışma sonucunda, eşeysel çekici feromon tuzaklardan elde edilen verilere göre ilk erginler Mayıs ayının ilk haftası çıkış yapmışlardır. Zararlı 2018-2019 yıllarında Kayadibi ve İkipınar lokasyonlarında iki kez, Yeşildere lokasyonunda ise üç kez tepe noktası oluşturmuştur. Ergin bireyler yaklaşık 4.5 ay süre ile doğada aktif kalarak Eylül ayı ortalarına kadar görülmeye devam etmişlerdir. Elma içkurdunun Meram'da yıllara ve iklim şartlarına göre 2-3 döl verdiği tespit edilmiştir. Ceviz bahçelerinde 2018-2019 yıllarında tespit edilen ortalama bulaşıklık oranı sırasıyla Kayadibi'nde %15.3 ve %6.3, Yeşildere'de %11.3 ve %9.6, İkipınar'da %4.3 ve %5.3 oranında belirlenmiştir. Elma içkurdunun Meram ilçesinde yetiştirilen cevizlerde zararlı olduğu, erken uyarı ve erken mücadele için üreticilerin feromon tuzakları kullanmaları ve en geç Mayıs ayının ilk haftası tuzakları ceviz ağaçlarına asmaları tavsiye edilmektedir. Böylece zararlının popülasyon takibi yapılarak zamanında müdahalelerle fazla insektisit kullanımının önüne geçilebilmektedir., This study was carried out in walnut orchards located in Kayadibi, Yeşildere and İkipınar locations of Meram (Konya) district in 2018-2019 in order to determine the adult population development and infestation rate of Cydia pomonella (L.) (Lepidoptera: Tortricidae)]. The aim of this study was to determine the adult population development, first adult flight dates, number of generation of the pest, duration of active time of the adults in nature and infestation rate of walnut fruits, which are some important criteria in the management of Codling moth. In the study, delta type sexual pheromone traps were used to determine the population development of the pest. Three gardens were identified at each location and nine delta traps, one in each garden, were hung in the last week of April in which avarage temperature 10°C. Traps were checked weekly and the number of adult individuals was recorded. In order to determine the infestation rate caused by the pests in walnut fruits, the total infestation rate of the garden was calculated by controlling 100 fruits, four of which were randomly selected from five of the five trees selected from different parts of the garden. As a result of the study, according to the data obtained from sexually attractive pheromone traps, the first adult emerged in the first week of May. The pest formed two peaks in Kayadibi and İkipınar locations and three peaks in Yeşildere location in 2018-2019. Adult individuals remained active in nature for approximately 4.5 months and continued to be seen until mid September. It was determined that apple Codling moth gave 2-3 generation in Meram according to years and climatic conditions. The average infestation rate determined in walnut orchards in 2018-2019 was 15.3% and 6.3% in Kayadibi, 11.3% and 9.6% in Yeşildere, 4.3% and 5.3% in İkipınar, respectively. İt is recommended that producers use pheromone traps for early warning and early control and hang pheromone traps on walnut trees not later then the first week of May, as Codling moth is harmful to walnuts grown in Meram district. Thus, the insecticide usage can be prevented by monitoring the pest population and timely interventions

Bu çalışmada Echinophora tenuifolia L. (Tarhana otu) ve Brassica elongata Ehrh. (Uzun şalgam) bitkilerinden elde edilen ekstrakt ve özütler için Secale cereale L. (Yabani çavdar), Amaranthus retroflexus L. (Kırmızı köklü tilki kuyruğu), Aegilops cylindrica L. (Sakal otu), Sinapis arvensis L. (Yabani hardal) ve Avena fatua L. (Yabani yulaf) olmak üzere 5 yabancı ot türü tohumları ve fidelerine karşı allelopatik etkileri araştırılmıştır. Petri çalışmalarında ekstraktların 5, 10, 20 ve 40 mg/petri'lik dozları ile özütlerin % 2, 4, 8 ve 16' lık dozları denenmiştir. Saksı çalışmalarında ise ekstraktların 40 mg/saksı'lık, özütlerin ise % 16' lık dozları yabancı otların fidelerine uygulanmıştır. Petri çalışmalarında, uygulanan doz arttıkça tohum çimlenme oranı, kök ve sürgün uzunluğu üzerine biyoherbisidal etkinin arttığı gözlemlenmiştir. Saksı denemelerinde ise B. elongata' nın yabancı otların fide gelişimi üzerine inhibisyonu E. tenuifolia' dan daha etkili bulunmuştur. Sonuç olarak E. tenuifolia ve B. elongata bitkilerinden elde edilen ekstrakt ve özütlerin denemeye alınan 5 yabancı ot tohumlarının çimlenme, kök ile sürgün boylarını ve fide gelişimini baskıladığı ayrıca doz artışına bağlı olarak inhibisyonun arttığı saptanmıştır. Elde edilen sonuçlar birlikte değerlendirildiğinde E. tenuifolia ve B. elongata bitkilerinin allelopatik potansiyele sahip oldukları söylenebilir., In this study, allelopathic effects of Echinophora tenuifolia L. (Preekly parsnip) and Brassica elongata Ehrh. (Elongated mustard) extracts and water extracts against 5 weed species, Secale cereale L. (Rye), Amaranthus retroflexus L. (Redroot pigweed), Aegilops cylindrica L. (Jointed goatgrass), Sinapis arvensis L. (Charlock) and Avena fatua L. (Spring wild oat) seeds and seedlings were investigated. In petri studies, 5, 10, 20 and 40 mg/petri doses of extracts; 2, 4, 8 and 16% of water extracts were tested. In pot trials, 40 mg of extracts and 16% of water extracts were applied to seedlings of weeds. In petri studies, it was observed that bioherbicidal effect on seed germination rate, root and shoot length increased with increasing dose. In pot experiments, inhibition of B. elongata on seedling growth of weeds was found to be more effective than E. tenuifolia. As a result, it was determined that the extracts and water extracts obtained from E. tenuifolia and B. elongata plants suppressed germination, root and shoot lengths and seedling growth of 5 weed seeds that were tested and inhibition increased due to dose increase. When the results obtained are evaluated together, it can be said that E. tenuifolia and B. elongata plants have allelopathic potential.

Bu çalışma Konya, Aksaray ve Karaman illerinin ayçiçek ekim alanlarında kök ve kök boğazı hastalıklarının durumunu ortaya koymak ve bunların biyolojik kontrol imkanlarının araştırılması amacı ile 2016-2018 yıllarında yürütülmüştür. Bu amaçla 2016-2017 ve 2017-2018 yılları vejetasyon döneminde ayçiçeğinin en çok yetiştirildiği ilçelerde surveyler yapılarak hastalık belirtisi gösteren bitki örnekleri alınmıştır. İzolasyon yapılan bitkilerde toprak kökenli fungusların cins ve tür düzeyinde makroskobik ve mikroskobik yöntemler kullanılarak tanıları yapılmıştır. Yapılan izolasyonlar sonucunda Sclerotinia sclerotiorum en yaygın görülen fungal etmen olarak belirlenmiştir. Simptomatolojik verilere göre, Sclerotinia sclerotiorum'un hastalık oranı Konya (Altınekin)'da %9.38 iken, Aksaray (Merkez/Eskil)'da %4 olarak saptanmıştır. Patojenisite testleri sonucu S. sclerotiorum izolatlarının virülensliği %56-66 arasında çıkmış ve böylece izolat farklılıkları ortaya konulmuştur. Karaman ili ayçiçek ekim alanlarında yapılan surveylerde kök ve kök boğazı çürüklüğü belirtisi gösteren bulgulara rastanılmamıştır. Biyolojik mücadele konusunda yapılan çalışmalarda Bacillus cereus, Bacillus simplex, Brevibacterium frigoritolerans'a ait 1'er izolat ve Bacillus toyonensis, Trichoderma brevicompactum'a ait 2'şer izolat hastalıklı ve sağlıklı bitkilerin bulunduğu alanlardan izole edilerek tanılanmıştır. Bacillus cereus ve Bacillus simplex, S. sclerotiorum'un iki izolatına karşı in vitro da % 49,19-57,95 arasında değişen oranlarda engelleme gösterirken, in vivo da hastalık gelişimine tamamen (%100) engel olarak en etkili biyoajan bakteriler olarak belirlenmiştir. T. brevicompactum (T2) izolatının en etkili biyolojik mücadele ajanı fungus olduğu ve S. sclerotiorum'un her iki izolatının gelişimini in vivo da %93,28-97,51 oranında azalttığı saptanmıştır. Yapılan bu çalışma sonuçlarının biyolojik mücadeleye büyük katkı sağlayacağı öngörülmektedir., This study was conducted in 2016-2018 with the aim of revealing root and root-collar disease in sunflower plantation and searching the biological control facilities in areas of Konya, Aksaray and Karaman provinces. With this aim, by making surveys in the most grown countries plant samples showing disease symptoms were taken in the years of 2016-2017 and 2017-2018 and in the period of vegetation. In isolated plants the gender and kind levels of soil borne funguses were diagnosed by using macroscopic and microscopic methods. In the consequence of isolation Sclerotinia sclerotiorum has been determined as a common fungal factor. According to symptomatologic data, the sickness rate of Sclerotinia sclerotiorum in Konya (Altınekin) is 9.38% while it has been detected as 4% in Aksaray (Centre/ Eskil). As a result of pathogenicity test, virulence of Sclerotinia sclerotiorum has been ensued as 56-66% and therefore isolate differences have been revealed. Karaman sunflower root and crown rot in the surveys to be encountered in the planting area is not showing any sign of disease symptoms. In the studies of biological control, one each kind regarding Bacillus cereus, Bacillus simplex, Brevibacterium frigoritolerans and two each isolate regarding Bacillus toyonensis, Trichoderma brevicompactum have been diagnosed by isolating them areas from diseased and healthy plants. While Bacillus cereus and Bacillus simplex show an inhibition of 2 isolates of Sclerotinia sclerotiorum in vitro at 49.19- 57.95%, it has been identified as the most effective bio agent bacteria as a completely (100%) barrier to disease development in vivo. The most effective biological control agent of T. brevicompactum (T2) isolation is fungus and it has been found that S. sclerotiorum reduced the growth of both isolates by 93.28-97.51% in vivo. It is estimated that the results of this study will contribute to biological control.

Bu çalışma Meram (Konya) ilçesinde Akdeniz meyve sineği (Ceratitis capitata Wied.) (Dip.:Tephritidae)'nin şeftali bahçelerindeki popülasyon gelişimi ve bulaşıklık oranını belirlemek için2017 ve 2018 yıllarında yürütülmüştür. Bu amaç için Meram ilçesinde büyüklükleri 2-12 da arasında değişen beş adet şeftali bahçesi (Ekmekkoçu, Hasanköy, Hatıp, Karahüyük ve Yenibahçe) seçilmiştir. Çalışmada, Akdeniz meyve sineğinin erginlerini yakalamada McPhail (Decis Trap) tuzaklar kullanılmıştır. Bu tuzaklar her bahçeye 5 adet olacak şekilde yerleştirilmiştir. Çalışma sonucunda, zararlının erginleri 2017 yılında Eylül, Ekim aylarında iki kez, 2018 yılında ise Ağustos, Eylül, Ekim, Kasım aylarında dört kez tepe noktası oluşturmuştur. Meram ilçesinde iklim şartlarına ve yıllara göre değişmekle birlikte zararlının iki ila dört döl verdiği tespit edilmiştir. Akdeniz meyve sineğinin ilk erginleri 2017 yılında Ağustos ayının üçüncü haftasından Kasım ayının üçüncü haftasına kadar dört ay, 2018 yılında ise Temmuzun üçüncü haftasından Kasım ayının son haftasına kadar beş ay süre ile doğada aktif olduğu belirlenmiştir. Çalışma sonucunda, 2017-2018 yıllarında Akdeniz meyve sineğinin bulaşıklık oranı sırasıyla Ekmekkoçu'nda %5 ile %2, Hasanköy'de %3 ile %2, Hatıp'ta %96 ile %100, Karahüyük'te %94 ile %100, Yenibahçe'de %0 ile %2 oranında tespit edilmiştir. Üreticilerimize zararlı ile mücadelede yere düşen meyveleri toplamak başta olmak üzere diğer kültürel tedbirlerin alınması, Temmuz ayı başından itibaren McPhail (Decis Trap) tuzaklarını kullanmaları tavsiye edilmektedir., This study was carried out in 2017 and 2018 years in Meram district (Konya) in order to determine the population development and infestation rate of the Mediterranean fruit fly (MFF) (Ceratitis capitata (Wied)) (Dip.: Tephritidae) in the peach orchards. There were five peach orchard, 0.2-1.2 ha range size, chosen for the study in Meram district (Ekmekkoçu, Hasanköy, Hatıp, Karahüyük and Yenibahçe). In the study, traps called McPhail trap (Decis Trap) were used to catch the adults of the MFF. There were five traps used for peach garden. As a result of the study, adult population development showed variations in two years, two population peaks occurred in 2017 and four times in 2018. The pest given from two to four generation in Meram district depending the climatic conditions and years. The first adults of the MFF appeared in 2017 in the third week of August and were active for four months, and appeared in 2018 in the third week of July and were determined to be active in the nature for about five months. The infestation rates were determined as %5 and %2 in Ekmekkoçu, %3 and %2 in Hasanköy, %96 and %96 in Hatıp, %94 and %100 in Karahüyük, %0 and %2 in Yenibahçe location, respectively in 2017 and 2018. Farmers were given advised to be used McPhail trap (Decis Trap) at the beginning of July and to carry out other cultural practices in orchards, especially to remove the fallen fruits on the ground.

Şeker pancarı (Beta vulgaris L.), endüstriyel ürünler arasında en önemli mahsullerden biri olarak kabul edilir. Bakteriyel yumuşak çürüklük hastalıkları oldukça tahrıpkardır ve şeker pancarında önemli kayıplara neden olmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'de Konya ilinden 2016-2017 yetiştirme mevsimlerinde hastalıklı şeker pancarından izole edilmiş olan Pectobacterium ızolatları ile çalışmıştır. Bu izolatların tanımlanması ve karakterizasyonu için biyokimyasal, fizyolojik, morfolojik ve moleküler temelli testler yapılmıştır. elde edilen izolatlar, 37° C'de, % 5 NaCl'de ve CVP ortamında gelişim göstermişlerdir. Pektolitik aktivite ve patojenite testlerinde olduğu gibi tütün yapraklarına aşırı duyarlılık testinde (HR) pozitif reaksiyon vermişlerdir. Katalaz pozitif, oksidaz negatif. İndol üretimi ve fosfataz testleri negatif reyaksyon vermişlerdir. Ek olarak izolatlar, glikoz, laktoz, maltoz, trehaloz ve α -metil glukositten asit üretimi için pozitiflik gösterirken, melibiozdan asit üretiminde negatif olmuştur. Tüm izolatların 16S-23S ITS bölgesi için Ll / G1 primerleri kullanılarak PCR analizleri yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre; 13 adet Pectobacterium betavsculorum biyokimyasal ve moleküler yöntemlerle karakterize edilmiştir. İyi karakterize edilmiş patojenler konukçu - patojen etkileşimlerinin daha iyi anlaşılmasına yardımcı olurdur, şeker pancarı üzerindeki bakteriyel hastalıkların mücadelesinde yardımcı olacaktır., Sugar beet (Beta vulgaris L.) is considered to be one of the most important crops among industrial products. Bacterial soft rot diseases are highly destructive and cause significant losses in sugar beet. In this study, In Konya province (Turkey), Pectobacterium isolates that were isolated from diseased sugar beet during growing season on 2016-2017. Biochemical, physiological, morphological and molecular based tests were performed for the identification and characterization of these isolates. obtained isolates showed growth at 37 ° C, 5% NaCl and CVP medium. They reacted positively to tobacco leaves hypersensitivity test (HR) as well as pectolytic activity and pathogenicity tests. Catalase positive, oxidase negative. Indole production and phosphatase tests showed negative reaction. In addition, the isolates were positive for acid production from glucose, lactose, maltose, trehalose, and α-methyl glucoside, but were negative in acid production from meliboside. PCR analysis of all isolates were performed using L1 / G1 primers for 16S-23S ITS region. According to the results obtained; 13 Pectobacterium betavsculorum were characterized by biochemical and molecular methods. Well-characterized pathogens help to better understand host-pathogen interactions, will help in the fight against bacterial diseases on sugar beet.

Konya, Karaman ve Mersin illeri Thripidae (Thysanoptera) türlerinin genetik veri tabanının oluşturulması amacıyla 2015-2017 yılları arasında, toplanan örneklerin morfolojik ve moleküler sistematik karakterizasyon çalışmaları yapılmıştır. Morfolojik sistematikte, iki farklı yöntem (Hoyer (geçici) ve kanada balzamı (kalıcı)) preparat metotları kullanılarak preparat yapılmış ve türlerin teşhisleri yapıldıktan sonra, teşhis karakterleri fotoğraflanmıştır. Moleküler sistematik ise, DNA barkodlama yönteminde mitokondriyel (COI ) ve ribozomal (ITS) gen bölgeleri ele alınırken, tek bireyden elde edilen DNAlar ile ilgili gen bölgeleri PZR yöntemi ile çoğaltılmış, bütün genom anplifikasyonu ve yeni sekanslama metodlarıyla tüm mt genom dizisi, hizmet alımıyla sekanslanmıştır. Türlerin kendi cinslerine ait DNA ve protein clustal analiz yöntemiyle ile polimorfizimleri gösterilmiştir. Ağaçta ve clustal analizlerinde kullanılan örnek GenBank sekansları, yine türlerin dizilimlerinden oluşan BLAST sonuçlarına göre seçilmiştir. MEGA X programında ise barkod temelli filogenetik ağaçlar (UPGMA ile NJ metodu ve ilgili parametrelerle) ile uzaklık tahminleri hesaplanmıştır. Galaxy, SPAdes, Blastn, MITOS arayüz programları hamdata üzerinde gen noktalarını belirlemede kullanılmıştır. Çalışma sonucunda Thripidae familyasından, 9 tür Thrips cinsi, 3 tür Tenothrips cinsi, 1 tür Taeniothrips cinsi, 2 tür Chirothrips cinsi, 2 tür Odontothrips cinsi, 1 tür Oxythrips cinsi, 2 tür Frankliniella cinsi, 1 tür Limothrips cinsi, 1 tür Thermothrips cinsi, yeni kayıt 1 tür Kakothrips cinsi olmak üzere toplamda 23 tür, çeşitli kültür bitkileri ve yabancı otlarda tespit edilmiştir. Mersin ilinde, Chirothrips kurdistanus zur Strassen, 1967, Tenothrips anatolicus (Priesner, 1961), Tenothrips discolor (Karny, 1907), Thermothrips mohelensis, Thrips atratus Haliday, 1836, Thrips physapus Linnaeus, 1758 türleri, Karaman'da Thrips major Uzel, 1895 türü ve Konya'da Thrips linarius Uzel, 1895, Limothrips angulicornis Jablonowski, 1894 (kanatlı ve kanatsız olmak üzere her iki formu), Türkiye'de ilk kayıt olan Kakothrips dentatus Knechtel (Yeni kayıt), 1938 türleri ile ilgili ilk faunistik kayıtları bu çalışma ile elde edilmiştir. Ayrıca hem tanılama için belirteç hem de filogenetik ilişkileri çözmek için, etkili bir yöntem olarak düşünülen bütün mt genomlarının sekanslanması (bütün genom amplifikasyonu ve yeni nesil sekanslama yöntemiyle) ile Frankliniella occidentalis (Pergande, 1895) ve L. angulicornis (ilk kez) türlerinin tüm mitokondriyel gen bölgesi bilgileri başarılı şekilde elde edilmiştir. Morfolojik ve moleküler verilerden elde edilen sonuçlar, belirlenen 10 thrips cinsi türlerinin, tür düzeyinde ayrıldığını göstermektedir. COI gen bölgesi barkod sonuçlarında her cins kendi arasında ve genbank örnek sekansları ile aynı dalda kümelenirken; ITS primeri sekansları aynı başarıyı göstermemiştir. Yeni nesil sekanslama ile Frankliniella occidentalis türü için 8 adet SNP, cox1 gen bölgesinde tespit edilmiş ve bu gen bölgesinin barkodlamada kullanılabilecek en iyi potansiyelde olduğu görülmüştür. Bütün genom amplfikasyonunda, tüm mt genomunun, potansiyel barkod gen olma durumları ele alınmıştır. Tüm bu sonuçlar, morfolojik tanımlama sonuçları ile karşılaştırılmış, gen bölgelerinin barkod olma durumları tartışılmıştır. Yeni nesil sekanslama gibi metodların Thysanoptera takımı türlerinin, tüm mitokondriyel gen bölgesi bilgisinin hızlı bir şekilde sekanslanmasında, dolayısıyla teşhis açısından DNA barkodların yapılmasında fayda sağlayacağı düşünülmektedir., Species of Thripidae (Thysanoptera) family collected from Konya, Karaman and Mersin between 2015 and 2017 were studied in their morphological and molecular systematic aspects. Two different (Hoyer and canada balm) preparation methods were used in the morphological systematic studies. Samples were photographed for diagnosis of characters under microscope. In molecular systematic studies, while mitochondrial (COI) and ribosomal (ITS) gene regions were studied by amplification and Sanger sequencing per the DNA barcoding method from a single indivudual, whole mitochondrial genome sequences were obtained using next generations sequencing methods using Illumina platform. Polymorphisms of the species were shown by DNA and protein clustal analyses. GenBank samples were used in the tree and clustal analyzes which were selected according to the species of BLAST results. Barcode based phylogenetic trees (UPGMA and NJ method and related parameters) and distance estimates were calculated by MEGA X program. Galaxy, SPAdes, Blastn, MITOS programs were used to determine gene points on the raw data for next generation seuencing data. As a result of the study, 9 species Thrips genus, 3 species Tenothrips genus, 1 species Taeniothrips genus, 2 species Chirothrips genus, 2 species Odontothrips genus, 1 species Oxythrips genus, 2 species Frankliniella genus, 1 species Limothrips genus, 1 species Thermothrips genus, new record 1 species Kakothrips genus, a total of 23 species, have been detected in various cultivated plants and weeds. Thrips atratus Haliday, 1836, Thrips physapus Linnaeus, 1758, Tenothrips anatolicus (Priesner, 1961), Tenothrips discolor (Karny, 1907), Chirothrips kurdistanus zur Strassen, 1967, T. mohelensis species in Mersin, Thrips major Uzel, 1895 species in Karaman and Thrips linarius Uzel, 1895, Limothrips angulicornis Jablonowski, 1894 (winged and wingless), Kakothrips dentatus Knechtel, 1938 species in Konya (the first record in Turkey) were obtained with the first faunistic information from this study. In addition, whole mitochondrial assembly of Frankliniella occidentalis (Pergande, 1895) and L. angulicornis (first time) were obtained successfully by whole mt genomes sequencing which is considered to be an effective method both marker for identification and phylogenetic relationships. The results obtained from the morphological and molecular data indicated that the 10 thrips species are separated into the species level. Each genus was clustered among themselves in the same branch with genbank sample sequences in COI gene region barcode results, but ITS sequences did not show the same success. By using next generation sequencing, 8 SNPs were detected in the cox1 gene region of Frankliniella occidentalis and it was found to have the best potential for population genetic studies of the species. In whole genome amplification, the potential barcode gene of the whole mt genes were discussed. All the results were compared with the morphological identification results and the gene barcode regions were discussed. Next-generation sequencing and whole genome amplification methods are shown to be useful for rapidly sequencing all mitochondrial gene region information, thereby making DNA barcodes for diagnostic purposes of Thripidae species.

Konya Selçuk Üniversitesi Alaeddin Keykubat Yerleşkesinde 2013-2014 yılları arasında yürütülen çalışmada Aphidoidea üstfamilyası, Aphididae familyasında yer alan Anoeciinae, Aphidinae, Calaphidinae, Chaitophorinae, Eriosomatinae, Lachninae ve Mindarinae olmak üzere 7 altfamilyaya bağlı 11 tribus, 29 cinsten toplam 48 adet yaprakbiti türü Yerleşkedeki park, süs ve tek yıllık otsu bitkilerden tespit edilmiştir. Tespit edilen yaprakbitlerinden Aphis craccivora Koch, Aphis gossypii Glover, Brachycaudus (Appelia) tragopogonis (Kaltenbach), Cinara pilicornis (Rartig) ve Myzus (Nectarosiphon) persicae (Sulzer) en fazla konukçu bitki türü üzerinde bulunan türler olmuştur. Doğal düşman olarak; Hymenoptera takımına bağlı Aphidiidae (Hymenoptera) familyasından; (Aphidius cinsinden Aphidius colemani (Viereck), Aphidius ervi (Haliday), Aphidius matricariae (Haliday) türleri, Binodoxys cinsinden Binodoxys angelicae (Haliday) türü, Ephedrus cinsinden Ephedrus helleni (Mackauer), Ephedrus persicae (Froggatt) türleri, Lysiphlebus cinsinden Lysiphlebus fabarum (Marshall) türü, Paralipsis spp., Pauesia spp., Praon cinsinden Praon dorsale (Haliday), Praon volucre (Haliday) türleri, Pseudopraon cinsinden Pseudopraon mindariphagum (Starý) türü, Trioxys cinsinden Trioxys curvicaudus (Mackauer) türü) olmak üzere 13 adet, parazitoit tür tespit edilmiştir. Ephedrus helleni Mackauer, Pseudopraon mindariphagum (Starý) ve Trioxys curvicaudus (Mackauer) türleri ise Türkiye faunası için yeni kayıt olarak belirlenmiştir. Yaprakbitlerinin predatör olarak, Coleoptera takımından (Coccinellidae) 6, Diptera takımından (Syrphidae) 3 tür olmak üzere, toplam 9 tür tespit edilmiştir., The park, ornamental and annual herbaceous plants in Alaeddin Keykubad Campüs area of Konya Selçuk University were surveyed in 2013-2014 years to determine aphid natural enemies. As a result, from the Anoeciinae, Aphidinae, Calaphidinae, Chaitophorinae, Eriosomatinae, Lachninae and Mindarinae settled in Aphididae family of Aphidoidea superfamily; totally, 48 aphid species from 11 tribus and 29 genus were observed. Between them, Aphis craccivora Koch, Aphis gossypii Glover, Brachycaudus (Appelia) tragopogonis (Kaltenbach), Cinara pilicornis (Rartig) ve Myzus (Nectarosiphon) persicae (Sulzer) were the aphid species which had richest host list in that area. As natural enemies, from Aphidiidae (Hymenoptera); totally 13 parasitoid species were determined (From Aphidius genus, Aphidius colemani (Viereck), Aphidius ervi (Haliday), Aphidius matricariae (Haliday) species; from Binodoxys genus, Binodoxys angelicae (Haliday); from Ephedrus genus, Ephedrus helleni (Mackauer), Ephedrus persicae (Froggatt) species, from Lysiphlebus genus, Lysiphlebus fabarum (Marshall); Paralipsis spp.; Pauesia spp.; from Praon genus, Praon dorsale (Haliday), Praon volucre (Haliday) species; from Pseudopraon genus, Pseudopraon mindariphagum (Starý); from Trioxys genus, Trioxys curvicaudus (Mackauer)). Between these species, Ephedrus helleni Mackauer, Pseudopraon mindariphagum (Starý) ve Trioxys curvicaudus (Mackauer) were first records for Turkish aphidiid fauna. As the aphid predators, 6 species from Coleoptera (Coccinellidae) and 3 species from Diptera (Syrphidae), totally 9 species were also observed.

Konya İli Çumra Yöresinde Şekerpancarı üretim alanlarında görülen fungal kaynaklı hastalıkların durumunu tespit etmek amacıyla 2016 ve 2017 yıllarında yapılan tarla gözlemleri ve laboratuar çalışmaları sonucunda,Cercospora betcola,Erysiphe betae,Rhizoctonia solani,Rhizoctonia crocorum,Macrophomina phaseolina, Fusarium oxysporum, Fusarium semitectum, Fusarium clamidosporum, Fusarium culmorum, Fusarium sambucinum, Fusarium solani,Alternaria sp.,Gliocladium sp., ve Chaetomium sp., gibi fungal organizmaların varlığı tespit edilmiştir.Yörede her iki yıl içinde en yaygın görülen hastalıklar Cercospora yaprak leke hastalığı ve Külleme hastalığı olurken, bunları özellikle bitkilerin daha genç dönemlerinde daha yoğun olarak karşılaşılan değişik Fusarium türlerinin enfeksiyonları izlemiştir.Cercospora yaprak leke hastalığının oranı her iki yıl da da % 60'ların üzerinde olurken. külleme hastalığının oranı %17.39 ile % 20.80 arasında değişmiştir.Değişik Fusarium türleriyle enfekteli bitki oranları 2016 ve 2017 yılları itibariyle sırasıyla % 14.31 ile % 12.60 oranlarında bulunmuştur.Fusarium enfeksiyonlarını daha çok yaprak enfeksiyonu şeklinde karşılaşılan Alternaria sp., enfeksiyonlarının takip ettiği tespit edilmiştir.Alternaria sp ile enfekteli bitki oranı % 1.76 ile % 2.00 arasında değişim göstermiştir.Patojenik organizma olarak yörede şeker pancarında son yıllarda bitkilerin daha gelişkin dönemlerinde kök çürüklüğü şeklinde karşılaşılan Rhizoctonia kaynaklı enfeksiyonların oranı Alternaria sp. enfeksiyonlarını izlemiştir. Bu enfeksiyonlardan sorumlu Rhizoctonia solani ve Rhizoctonia crocorum isimli iki fungal organizmanın varlığı tespit edilmiş olup, bunlara bağlı hastalıklı bitki oranları % 0.98 ile % 0.15 arasında değişmiştir., As a result of field observations and laboratory studies conducted in 2016 and 2017 in order to determine the status of fungal diseases in sugar beet production areas in Çumra Region of Konya were determined fungal organisms such as Cercospora betcola,Erysiphe betae,Rhizoctonia solani,Rhizoctonia crocorum,Macrophomina phaseolina, Fusarium oxysporum, Fusarium semitectum, Fusarium clamidosporum, Fusarium culmorum, Fusarium sambucinum, Fusarium solani,Alternaria sp.,Gliocladium sp., ve Chaetomium sp. Cercospora leaf spot disease and powdery mildew disease were the most common diseases in the region in two years, followed by infections of different Fusarium species, which are more intense especially in the younger years of the plants. The percentage of Cercospora leaf spot disease is over 60% in both years, while the rate of powdery mildew disease varies between 17.39% and 20.80%. In 2016 and 2017, the rates of infected plants with different Fusarium species were 14.31% and 12.60%, respectively. Fusarium infections were mostly followed by leaf infection Alternaria sp. The rate of plants infected with Alternaria sp ranged from 1.76% to 2.00% . As a pathogenic organism, the rate of Rhizoctonia-related infections in sugar beet in the region in the form of root rot in more advanced stages of plants in recent years Alternaria sp. infections. The presence of two fungal organisms, Rhizoctonia solani and Rhizoctonia crocorum, have been identified and the diseased plant rates were between 0.98% and 0.15%.

Çorum ili Sungurlu ilçesi tahıl alanlarında görülen Aphididae (Hemiptera) türlerinin belirlenmesini amaçlayan bu çalışma 2012-2013 yıllarında yürütülmüş olup, ilçedeki buğday, arpa, yulaf, mısır ve çavdar bitkileri Mayıs ayı başından Ağustos ayı sonuna kadar, en az hafta da bir kez olmak üzere taranmıştır. Sonuç olarak; Sungurlu ilçesinde tahıllarda beslenen toplam 8 yaprakbiti türü belirlenmiştir. Bunlardan Aphididae familyası, Aphidinae altfamilyasına ait dördü, bitkinin topraküstü aksamlarından (Rhopalosiphum maidis (FITCH, 1856), R. padi (LINNAEUS, 1758), Schizaphis graminum (RONDANI, 1852), Sitobion avenae (FABRICUS, 1775); Eriosomatinae altfamilyasından diğer dördü (Forda formicaria (Van HEYDEN, 1837), F. marginata (KOCH, 1857), Baizongia pistaciae (LINNAEUS, 1767), Tetraneura ulmi (LINNAEUS, 1758) ise toprakaltı aksamlarından elde edilmiştir. Bu türlerden S. avenae (F.) 2012 yılında %50, 2013 yılında %95 bulunuş oranı ile hakim tür olarak belirlenmiştir. Topraküstü aksamlarda bulunan türler (R. maidis (F.) hariç) farklı oranlarda da olsa her iki yılda da görülmüştür. Toprakaltı aksamlarda bulunan Eriosomatinae altfamilyasına ait türlere ise 2013 yılında rastlanmamıştır. Bu türlerin 2012 yılındaki bulunuş oranları da %1 oranında olmuştur., This study was carried out in 2012-2013 in order to indicate Aphididae (Hemiptera) species on cereals of Sungurlu district of Çorum province. Aphids were collected once a week and recorded in the survey study in order to determine the species of which fed on wheat, barley, oat and corn plants. As a result; In Sungurlu district, a total of 8 species of aphid fed in cereals were determined. 4 of these species (Rhopalosiphum maidis (FITCH, 1856), R. maidis (LINNAEUS, 1758), Schizaphis graminum (RONDANI, 1852), Sitobion avenae (FABRICUS, 1775)-which are belonging to Aphidinae subfamily belonging to Aphididae family, were determined on aboveground parts of cereals. The other 4 of these species-(Forda formicaria (Van HEYDEN, 1837), F. marginata (KOCH, 1857), Baizongia pistaciae (LINNAEUS, 1767), Tetraneura ulmi (LINNAEUS, 1758)- which are belonging to Eriosomatinae subfamily were were determined on roots of cereals.S. avenae (F.) was determined as the dominant species with a rate of 95% in 2012 and 50% in 2013. The species found in above-ground organs, except for (R. maidis(F.), although in different rates, has been seen in every two years. The species in the roots belonging to the Eriosomatinae subfamily were not found in 2013. The ratio of these species blow 1% in 2012.

Bu çalışma Karatay ve Meram (Konya) ilçelerinde domates seralarında zarar yapan Thrips ve Yaprakpireleri türleri ile Tuta absoluta'nın popülasyon gelişimleri ve bulaşıklık oranlarını saptamak amacıyla 2018-2019 yılları sera mevsimi boyunca gerçekleştirilmiştir. Çalışmayı yürütmek amacıyla iki ilçede bulunan 10 adet domates serası seçilmiş, her seraya bir adet delta tipi eşeysel çekici feromon tuzağı, birer adet mavi ve sarı renkli yapışkan tuzakları asılmıştır. Tuzaklar domates fidelerinin dikimi ile birlikte seralara yerleştirilmiş, bu tuzaklarda yakalanan bireyler haftalık olarak sayılıp veriler kaydedilmiştir. Bulaşıklık oranı ise, her seradan rastgele 25 bitki seçilerek bunların zararlılar ile bulaşık olma durumuna bakılmıştır. Çalışma sonucunda, Thrips türleri mavi renkli tuzaklarda bitkinin erken döneminde bulunup 2018-2019 yıllarında sırasıyla haftada ortalama en fazla 29 ve 7 adet kaydedilmiştir. Yaprakpireleri türleri ise sarı yapışkan tuzaklarda bitki fenolojisinin son dönemlerinde ortaya çıkmış olup, 2018-2019 yıllarında sırasıyla, haftalık ortalama en fazla 5 ve 4 adet saptanmıştır. Tuta absoluta ise özellikle mevsim sonunda yüksek popülasyon oluşturduğu ve 2018-2019 yıllarında sırasıyla tuzaklarda haftada ortalama en fazla 636 ve 571 adet ergin birey yakalanmıştır. Domates bitkilerinde 2018-2019 yıllarında Thrips ve Yaprakpireleri türlerinin bulaşıklık oranı %0, T. absoluta'nın ortalama bulaşıklık oranı ise sırasıyla %17.50 ve %17.25 olarak kaydedilmiştir. Üreticilerimize, zararlıların popülasyon gelişimleri ve ilaçlama zamanlarını belirlemek için seralarda tuzak kullanmalarını, domates güvesi mücadelesine özellikle dikkat etmelerini, yapılacak kimyasal mücadele zamanını bu tuzaklardaki zararlıların popülasyon durumuna göre ayarlamaları tavsiye edilmektedir., This study was carried out during the greenhouse season of 2018-2019 years in order to determine the population development and infestation rates of Thrips, Leaf hoopers species and Tuta absoluta which are damaged in tomato greenhouses in Karatay and Meram (Konya) districts. In order to carry out the study, 10 tomato greenhouses in two districts were selected and one delta type sexual pheromone trap and one blue and yellow sticky traps were hung in each greenhouse. The traps were placed in the greenhouses with the planting of tomato seedlings, the individuals caught in these traps were counted weekly and recorded. The infectious rate of 25 plants was selected randomly from each greenhouse and their contamination with pests was examined. As a result of this study, Thrips species were found in the early stage of the plant in blue traps and were recorded 29-7 per week respectively. Leaf fleas species emerged in yellow sticky traps during the last stages of plant phenology, and in 2018-2019, a maximum of 5-4 per week were determined respectively. Tuta absoluta, on the other hand, caused a high population at the end of the season, and in 2018-2019, a maximum of 636-571 adult individuals per week were caught in the traps, respectively. In 2018-2019, the infestation rate of Thrips and Leaf hoopers species was 0% and the infestation rate of T. absoluta was 17.50% and 17.25%, respectively. Our producers are advised to use pitfalls in greenhouses to determine population development and spraying times of pests, pay particular attention to tomato moth control, and adjust the time of chemical pest control according to population status of pests.

Bu çalışma Konya'nın Selçuklu, Meram ve Karatay ilçelerinde elma bahçelerinde Elma İçkurdu (Cydia pomonella (L.) (Lep.: Tortricidae)'nun ergin popülasyon gelişimi, ilk ergin çıkış tarihi, zararlı popülasyonunun oluşturduğu tepe noktaları, erginlerin doğada aktif olarak bulunduğu süre ve zarar oranlarının belirlenmesi amacıyla 2017-2018 yıllarında yürütülmüştür. Selçuklu, Meram ve Karatay ilçelerinden ikişer adet elma bahçesi seçilmiştir. Bu bahçelerdeki elma ağaçlarına zararlının ergin popülasyon gelişiminin takibi için ikişer adet feromon tuzakları asılmıştır. Zararlının sebep olduğu zarar oranını tespit etmek için elma meyveleri ceviz büyüklüğü döneminden itibaren haftalık olarak kaydedilmiştir. Çalışma sonucunda, üç ilçede feromon tuzaklarıyla belirlenen ergin popülasyonu 2017 ve 2018 yıllarında sırasıyla dört ve üç kez tepe noktası oluşturmuştur. Elma içkurdunun Konya ilinde yıllara ve iklim şartlarına göre iki-üç döl verdiği belirlenmiştir. Mayıs ayının ikinci haftasında ilk ergin çıkışından itibaren beş ay süre ile bahçelerde görülen erginlerin, ekim ayının sonuna kadar doğada aktif olduğu tespit edilmiştir. Elma bahçelerinde 2017-2018 yıllarında yapılan çalışma sonucunda ortalama zarar Selçuklu'da sırasıyla %10.5 ile %16.45, Meram'da %21.3 ile %30.15 ve; Karatay'da ise %20.5 ile %33.9 oranında saptanmıştır. Üreticilerimize elma bahçelerine feromon tuzaklarını mayıs ayının ilk haftasında asmalarını ve tuzaklardaki ergin sayısı ile diğer verileri göz önünde bulundurarak ilaçlamaya karar vermeleri tavsiye edilmektedir., This study has been conducted to determine population development, the first adult emergence time, the peaks formed by the pest population, the time during which adults are active in nature and infestation rates of Codling moth (Cydia pomonella (L.) (Lep.: Tortricidae) in Selcuklu, Meram and Karatay districts in Konya Province. During 2017-2018 years, two apple orchards were selected in each district. Pheromone traps were used to determine adult population development and infestation rates were detected by counting weekly infested and uninfested apple fruits after fruit set stage of trees. According to results, in all districts, adult population peaks were observed four and three times in 2017 and 2018 years, respectively. It was determined that, Codling moth can produce in Konya province two-three generation depending on years and climate conditions. Flight period of codling moth adults in orchards started from second week of May and lasted at end of October. Infestation rates were observed for 2017 and 2018 years in Selcuklu district 10.5% and 16.45%, in Meram district 21.3% and 30.15%; and in Karatay district 20.5% and 33.9%, respectively. We suggest the producers to mount pheromone traps in apple orchards in the first week of May and the number of adults in their traps and in other places where they take their management.

İki noktalı kırmızı örümcek olarak da adlandırılan Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae), dünyada bitkisel üretim yapılan tarımsal alanlarda oldukça sık bulunan önemli bir polifag zararlı türüdür. Mücadelesi, kimyasal pestisitlerin yaygın kullanılması sonucu dayanıklılık kazanması nedeni ile zorlaşmıştır. Bu yüzden kimyasal pestisitlere alternatif olarak bitkisel pestisitlerin zararlı üzerinde etkileri araştırılmıştır. Denemede; adaçayı (Salvia officinalis L.), biberiye (Rosmarinus officinalis L.), civanperçemi (Achillea millefolium L.) ve kimyon (Cuminum cyminum L.) bitkilerinden ethanol ile elde edilen ekstraktların T.urticae'ye etkileri araştırılmıştır. Yaprak daldırma metodu uygulanmıştır. Kullanılan bitki ekstraktlarının, T. urticae'nin ergin, nimf ve yumurtaları üzerine toksik etkileri ve ergin bireylere repellent etkileri denenmiştir. Çalışma, 28±1ºC sıcaklık, 16 saat ışıklanma süresi ve %65±5 orantılı nem koşullarında yürütülmüştür. Besin olarak 3 cm çapındaki fasülye bitkisinden elde edilen yaprak diskleri kullanılmıştır. Bitki ekstraktlarının %20, %15, %10, %5, %3.75, %2.5, %1.25, %0.625, %0.3125, %0.1562, %0.0781(w/w) konsantrasyonları denenmiştir. Ergin, nimf ve yumurtalar üzerinde toksik etki, erginler üzerinde repellent etki çalışmaları 24, 48 ve 72 saat süre ile takip edilerek sonuçlar kaydedilmiştir. Yumurta açılma oranları ise 7. gün sonunda sayımlar yapılarak belirlenmiştir. Bitki ekstraktları, 72 saat süre sonunda genellikle yüksek oranda toksik etki göstermiştir. T. urticae erginlerine karşı, en yüksek toksik etkili konsantrasyonun %10'luk konsantrasyon olduğu, en yüksek toksik etkili bitki ekstraktının adaçayı olduğu belirlenmiştir. Adaçayı ekstraktı 72 saat sonunda %94.64 oranında ergin ölümüne neden olmuştur. Nimfler üzerine en yüksek toksik etkili konsantrasyonun %5 olduğu belirlenmiştir. Nimf ölüm oranının en yüksek olduğu bitki ekstraktının kimyon ekstraktı olduğu ve 72 saat sonunda %96.42 oranında ölüme neden olduğu tespit edilmiştir. T. urticae yumurtaları üzerine en yüksek toksik etkili konsantrasyonun %10 olduğu belirlenmiştir. En etkili bitki ekstraktı ise adaçayı olup, açılmayan yumurta oranı %100'dür. Bitki ekstraktlarının erginler üzerine repellent etkisi incelendiğinde ise, en yüksek etkili konsantrasyonun %2.5 olduğu ve kimyon ekstraktının %100 oranında ergin bireyleri uzaklaştırıcı etki gösterdiği saptanmıştır., Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae), also known as the two-spotted spider mite, is an important polyphag pest species that is very common in agricultural production in the world. Its control has become more difficult due to its resistance to chemical pesticides. Therefore, the effects of plant extracts on pests as an alternative to chemical pesticides were investigated. In this study, effects of sage (Salvia officinalis L.), rosemary (Rosmarinus officinalis L.), yarrow (Achillea millefolium L.) and cumin (Cuminum cyminum L.) extracts obtained from the plants with ethanol on two-spotted spider mite were investigated. Leaf dipping method was applied. The toxic effects of used plant extracts on adult, nymph and eggs of T. urticae and repellent effects on adult individuals were tested. The study was carried out at 28 ± 1 ºC, 16 hours exposure time and 65 ± 5% relative humidity. Leaf discs obtained from bean plant with a diameter of 3 cm were used as nutrients. 20%, 15%, 10%, 5%, 3.75%, 2.5%, 1.25%, 0.625%, 0.3125%, 0.1562%, 0.0781% (w / w) concentrations of the plant extracts were tested. Toxic effect on adult, nymph, eggs and repellent effect on adults studies were followed up for 24, 48 and 72 hours and the results were recorded. Hatching rates of egg were determined by counting at the end of the 7th day. Plant extracts generally showed a high toxic effect after 72 hours. It was determined that the highest toxic effect concentration against T. urticae adults was 10% and plant extract with the highest toxic effect was sage. The sage extract caused adult death at the rate of 94.64% at the end of 72 hours. The highest toxic effect concentration on the nymphs was determined to be 5%. It was determined that the plant extract with the highest nymph mortality rate was cumin extract and caused 96.42% death at the end of 72 hours. The highest toxic effect concentration on the nymphs was determined to be 5%. It was determined that the plant extract with the highest nymph mortality rate was cumin extract and caused 96.42% death. When the toxic effects on T. urticae eggs were examined, the highest toxic effect concentration was found to be 10%. The most effective plant extract was sage and egg death rate are 100%. When the repellent effect of plant extracts on adults is examined, it was seen that the highest effective concentration was 2.5% and that the cumin extract has the effect of removing 100% of adult individuals.

Bu çalışma Aksaray'ın Ağaçören ilçesinde bulunan (Ağaçören-1, Ağaçören-2 ve Kütüklü lokasyonlarında) ceviz bahçelerinde Elma içkurdu (Cydia pomonella (L.) (Lep.: Tortricidae)'nun ergin popülasyon gelişimi, ilk ergin çıkış tarihi, erginlerin doğada aktif olarak bulunduğu süre ve bulaşıklık oranlarının belirlenmesi amacıyla 2018-2019 yıllarında yürütülmüştür. Çalışmada Ağaçören-1, Ağaçören-2 ve Kütüklü lokasyonlarından üçer adet ceviz bahçesi seçilmiştir. Bu bahçelerdeki ceviz ağaçlarında zararlının ergin popülasyon gelişiminin takibi için birer adet feromon tuzağı asılmıştır. Zararlının sebep olduğu bulaşıklık oranını tespit etmek için, bahçenin değişik yerlerinden rastgele seçilen beş ağacın dört tarafından beşer adet meyve olmak üzere toplam 100 adet meyve kontrol edilerek bahçenin yüzde bulaşıklık oranı hesaplanmıştır. Çalışma sonucunda, üç lokasyonda feromon tuzaklarıyla belirlenen ergin popülasyonu 2018 ve 2019 yıllarında iki ve ya üç kez tepe noktası oluşturmuştur. Elma içkurdunun Ağaçören ilçesinde yıllara ve iklim şartlarına göre üç döl verdiği belirlenmiştir. Mayıs ayının ikinci haftasında ilk ergin çıkışından itibaren yaklaşık beş ay süre ile bahçelerde görülen erginlerin, eylül ayının sonuna kadar doğada aktif olduğu tespit edilmiştir. Ceviz bahçelerinde 2018-2019 yıllarında yapılan çalışma sonucunda ortalama zarar Ağaçören-1'de sırasıyla %3 ve %4, Ağaçören-2'de %2 ile %5 ve Kütüklü'de ise %5 ile %9 oranında saptanmıştır. Üreticilere ceviz bahçelerine feromon tuzaklarını mayıs ayının ilk haftasında asmalarını ve tuzaklardaki ergin sayısı ile diğer verileri göz önünde bulundurarak ilaçlamaya karar vermeleri tavsiye edilmektedir., This study was carried out in 2018-2019 in order to determine the adult population development of codling moth (Cydia pomonella (L.) (Lep.: Tortricidae), the date of first adult, the period in which adults are active in nature and infestation rates in walnut orchards located in Ağaçören district of Aksaray (Ağaçören-1, Ağaçören-2 and Kütüklü location). In the study, three walnut orchards were selected from Ağaçören-1, Ağaçören-2 and Kütüklü locations. In the walnut trees in these gardens, one pheromone trap was hung to monitor the adult population development of the pest. In order to determine the infestation rate caused by the pest, a total of 100 fruits, five of which were randomly selected from four of the five trees selected from different parts of the garden, were checked and the percentage infestation rate of the garden was calculated. As a result, the adult population identified by pheromone traps in three locations formed three peaks in 2018 and 2019. It has been determined that codling moth gave three offspring in Ağaçören district according to years and climatic conditions. In the second week of May, it was determined that the adults who were seen in the gardens for about five months after the first adult emergence were active in nature until the end of September. As a result of the study carried out in walnut orchards in 2018-2019, the average loss was 3% and 4% in Ağaçören-1, 2% and 5% in Ağaçören-2 and 5% and 9% in Kütüklü, respectively. Producers are advised to hang pheromone traps in walnut orchards in the first week of May and decide to apply pesticides by taking into account the number of adults in traps and other data.

Bu çalışma, 2017-2018 yıllarında Ilgın (Konya) ilçe merkezinde (Merkez, Düger ve Karaköy) şekerpancarı tarlalarında yürütülmüştür. Çalışma ile, Ilgın'da çizgili yaprakkurdu [Spodoptera exigua (Lep.: Noctuidae)]'nun mücadelesi için gerekli önemli kriterlerden ilk ergin çıkış zamanı, ergin popülasyon gelişimi, popülasyonun en yüksek olduğu dönemler, erginlerin doğada aktif olarak bulunduğu süre ve bulaşıklık oranının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Spodoptera exigua'nın popülasyon gelişimi eşeysel çekici feromon tuzakları ile izlenmiştir. Zararlının sebep olduğu bulaşıklık oranını tespit etmek için şekerpancarının 8-10 yapraklı olduğu dönemden itibaren haftalık olarak örneklemeler yapılmıştır. Çalışma sonucunda, S. exigua'nın erginlerinin her iki yılda da ilk olarak mayıs ayının ilk yarısında tuzaklarda yakalandığı belirlenmiştir. Ergin popülasyonu yıl içerisinde haftalık olarak haziran (11 adet/tuzak) ve temmuz (8 adet/tuzak) aylarında olmak üzere belirgin iki tepe noktası oluşturmuştur. Erginlerin tuzaklarda yakalandığı son tarih ise her iki yılda da eylül ayının ilk yarısında olmuştur. Bu sonuçlarla S. exigua erginlerinin doğada dört ay (mayıs-eylül) aktif olduğu tespit edilmiştir. Tarlaların zararlı ile ortalama bulaşıklık oranı 2017-2018 yıllarında sırasıyla Merkez'de %0.0-%0.1, Düger'de %0.1-%0.1 ve Karaköy'de %0.2-%0.2 oranında saptanmıştır. Zararlının popülasyonu her yıl artmamakla birlikte bazı yıllar salgın oluşturabilmektedir. Bu salgınların olabileceği yıllarda zararlı ile mücadelede başarı sağlayabilmek için önceden tahmin ve erken uyarı sistemleri ile ilgili çalışmaların yapılması gerekmektedir. Bu nedenle üreticilerimizin zararlının salgın yapması önleyebilmek için her S.exigua popülasyonunu feromon tuzaklarıyla takip etmeleri tavsiye edilmektedir., This study was carried out in sugar beet fields (Centrum, Düger and Karaköy) in the center of Ilgın, the district of Konya between the years of 2017-2018. With this study, it is aimed to determine infestation rate, the first adult emergence time, adult population development, adult population peaks and adult activity duration in nature, which are essential criteria required for the management of Beet armyworm [Spodoptera exigua (Lep.: Noctuidae)] in Ilgın. The population development of Spodoptera exigua was monitored by sexual attractive pheromone traps. As a result of the study, it was determined that the adults of Spodoptera exigua were first caught in sexual attractive traps in the first half of May every two years. In order to determine the infestation rate caused by the pest, samples were made weekly from the period of sugarbeet with 8-10 leaves. The adult population peaked twice during the all years, including June (11adult/trap) and July (8 adult/trap). The date when adults were caught in traps was in the first half of September every two years. With these results, it was determined that S. exigua adults were active in nature for at least four months (May-September). The average infestation rate of the fields in 2017-2018 was 0.0- 0.1%, 0.1- 0.1% in Düger and 0.2- 0.2% in Karaköy, respectively. Although the population of the pest does not increase every year, it might create an outbreak in some years. In order to be successful in the fight against pests in the years when these outbreaks may occur, it is necessary to carry out studies on prediction and early warning systems. It is recommended that our producers continuously monitor the population of S.exigua by pheromone traps for prement its outbreaks.

Dünyada yaygın olarak yetiştirilen bir sebze olan domates (Solanum lycopersicum L.), insan sağlıği için önemli bir vitamin ve mineral kaynağıdır. Domatesin sera ve tarla koşullarında ciddi ekonomik kayıplara neden olan en önemli bakteriyel hastalıkları; Pseudomonas syringae pv. tomato (bakteriyel benek), Xanthomonas vesicatoria (bakteriyel leke), Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis (bakteriyel kanser ve solgunluk)'dir. Bu çalışmada, Türkiye'nin 6 bölgesini temsilen 10 farklı ilden 50 domates tohumu örneği toplanmıştır. Tohumlardaki patojenin varlığı HR, patojenite, biyokimyasal, fizyolojik, fenotipik ve moleküler testler kullanılarak belirlenmiştir. Genetik karakterizasyon, spesifik oligonükleotit primerleri, ISSR ve SRAP markerlerı kullanılarak PCR temelli analizlerle yapılmıştır. Yapılan bu çalışmalar sonucunda 10 adet Xanthomonas vesicatoria, 6 adet Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis ve 5 adet Pseudomonas syringae pv. tomato izolatı elde edilmiştir. En yaygın patojen olarak belirlenen X. vesicatoria izolatları arasındaki genetik çeşitliliği belirlemek için yedi ISSR ve dokuz SRAP markerı kullanılmıştır. Domates çeşitlerinde hastalığa dayanıklılık, her biri spesifik bir patojen veya patojen ırkına dayanıklılık gösteren tekli genlerle ilişkilidir. Bitki patojenlerinde genetik çeşitliliğin belirlenmesi, üreticiler için arzu edilen özelliklerde çeşitlerin geliştirilmesine ve özellikle hastalıklara karşı dayanıklı çeşitlerin elde edilmesine imkan sağlayacaktır., Tomato (Solanum lycopersicum L.), a widely grown vegetable in the world, is an important source of vitamins and minerals for human health. The most important bacterial diseases of tomato which cause serious economic losses in greenhouse and field conditions; Pseudomonas syringae pv. tomato (bacterial spot), Xanthomonas vesicatoria (bacterial spot), Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis (bacterial Canker and wilt). In this study, 50 tomato seed samples representing the 6 regions of Turkey were collected from from 10 different provinces. Presence of pathogen on seeds was confirmed using HR, pathogenicity, biochemical, physiological, phenotypical and molecular tests. Genetic characterization was performed by PCR-based analysis using specific oligonucleotide primers, ISSR and SRAP markers. As a result of these studies, 10 Xanthomonas vesicatoria, 6 Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis and 5 Pseudomonas syringae pv. tomato isolates were obtained. Seven ISSR and nine SRAP markers were used to determine the genetic diversity among the most common pathogen identified X. vesicatoria isolates. Disease resistance in tomato cultivars is related by single genes, each conferring resistance to a specific pathogen or pathogen race, strain. Understanding of genetic diversity in plant pathogens provides opportunity for plant breeders to develop improved cultivars with desirable characteristics and especially resistant cultivars to diseases.

Bu çalışma Akdeniz meyve sineği [Ceratitis capitata Wied. (Diptera: Tephritidae)]'nin popülasyon gelişimleri ile meyvelerdeki zarar oranının belirlenmesi amacıyla 2016-2017 yıllarında Mersin İlinin Tarsus ilçesindeki "Washington Navel" çeşidi portakal yetiştirilen bahçelerde yürütülmüştür. İlçeyi temsil etmek üzere seçilen altı farklı lokasyondan birer adet portakal bahçesinde Akdeniz meyve sineği erginlerinin popülasyon gelişimi, McPhail tipi (Last Fly Ceratitis®) SEDQ olarak isimlendirilen (sarı tuzak+feromon) tuzaklar kullanılarak izlenmiştir. Tuzaklar, araştırmanın yürütüldüğü bahçelerde ağaçların güney-güneydoğu yönünde, yerden 1.50-2.00 metre yükseklikte ve dışa bakan uç dallarına asılmıştır. Tuzaklar ağaçlara sıra üzeri 25 metre, sıra arası 10 metre olacak şekilde asılmıştır. Tuzaklarda yakalanan ergin sinek sayısı haftada bir kez sayılarak kaydedilmiştir. Popülasyon takibi sonucu tuzaklarda yakalanan erginlerin popülasyon seviyesi her iki yılın ağustos ve eylül aylarında en yüksek olmuştur. 2016 yılında ilk erginler 02 Haziranda tuzaklarda yakalanmış, 01 Eylülde ortalama 139,8 adet/hafta ile en yüksek noktaya çıkmış, son olarak erginlerin 24 Kasım tarihinde yakalandığı tespit edilmiştir. İkinci yıl çalışmalarına göre; ilk erginler 02 Haziranda yakalanmış, popülasyon seviyesi 24 Ağustosta ortalama 131,8 adet/hafta ile en yüksek noktaya çıkmış, son erginlerin 24 kasım tarihinde yakalandığı tespit edilmiştir. İklim verilerinin de her iki yılda birbirine yakın olması ergin popülasyon seviyesinin benzer bir seyir izlemesine sebeb olmuştur. Akdeniz meyve sineğinin meyvelerdeki zarar durumunu belirlemek için, her bir lokasyonda, haftalık olarak tesadüfen seçilen 200 meyvede zarar kontrolü yapılmıştır. Sonuç olarak 2016 yılında 13 Ekim- 03 Kasım arasında, 2017 yılında ise 13-27 Ekim arasında vuruklu meyveler gözlemlenmiş ve iki yıllık ortalamaya göre % 0,22 oranında vuruklu meyve bulunduğu tespit edilmiştir. Portakal yetiştiricileri feromon tuzaklarını ağaçlara asarak ergin sinek popülasyonunu takip etmeli, aynı zamanda meyvelerde sararma başlangıcında vuruk gözlemi yaparak kimyasal mücadeleye karar vermelidir., This study was carried out in order to determine population fluctations of mediterranean fruit fly [Ceratitis capitata Wied. (Diptera: Tephritidae)] and damage ratios in yards of Washington Navel orange variety in Tarsus District of Mersin Province in the years of 2016 and 2017. The population development of the mediterranean fruit fly was followed by using McPhail type trap (Last Fly Ceratitis®) (yellow trap plus pheromone), namely SEDQ, in orange yards of six different locations selected for representation of the District. The traps were hanged on the branches directing to the south-south - east direction and facing outward of the trees at height of 1.50-2 meters from the ground. They were hanged on the trees 10 meters in above-row and 25 meters in between-row. The adult flies caught on the traps were counted once a week. As a result of the population observation, the population levels of the adults were the most in august and september in both years. The first adult flies were caught in traps on June 02, 2016. On the 1st of September, it reached the highest point with 139.8 adults / week and finally the last adults were caught on 24 November 2016. According to the second year studies; the first adults were caught on June 02 and the population level reached the highest point with a mean of 131.8 adults / week on 24 th of August. The last adults were caught on 24 November 2017. The climate data which close to each other in the two years has influenced a similar progress of the adult population level. In order to determine damaged fruit rate, caused by the mediterranean fruit fly, damage inspect was performed on 200 orange fruits randomly selected in each location weekly. As a result, damaged fruits were observed from 13 October to 03 November 2016 and 13 – 27 October in 2017. Average rate of damaged fruits was determined as 0,22% in the orange yards. Due to the zero tolerance in citrus export, low rate of the damaged fruit have great importance. To decide on chemical control, orange growers should hang the pheromone traps on the trees, follow the adult fly population, and at the same time observe fruit damage at the beginning of yellowing of the fruits.

Fasulye (Phaseolus vulgaris, L.), yüksek protein içeriği ve insan beslenmesindeki faydaları açısından tarla bitkileri içersinde önemli bir yere sahiptir. Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli'nin neden olduğu bakteriyel adi yanıklık hastalığı, fasulye yetiştirilen alanlarda oldukça yaygın olmakla birlikte yıkıcı etkilere sahiptir. Bu tez çalışmasında, fasulye bitkisine Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli uygulandıktan sonra uygulanan farklı bakırlı bileşiklerin etkililikleri belirlenmiştir. Fasulye çeşidi olarak Alberto kullanılarak farklı iklim özelliklerinden dolayı Konya ve Afyonkarahisar İllerinde yetiştirilmiştir. Çalışmada, önerilen dozlarda bakır hidroksit, bakır sülfat pentahidrat, bakır oksiklorür, bakır hidroksit + bakır oksiklorür kullanılmıştır. Beş haftalık bitkilere tarla koşullarında 108 CFU mL-1 konsantrasyonunda bakteri süspansiyonu inokule edilmiştir. Hastalık şiddeti 0-9 skalası kullanılarak değerlendirilmiş ve sonuçlar su püskürtülen kontrol bitkileriyle karşılaştırılmıştır. Elde ettiğimiz sonuçlara göre, en etkili bakır bileşiği yaklaşık % 45 başarı oranı ile bakır oksiklorür ve en düşük etkinliğe sahip olan ise bakır sülfat pentahidrat (yaklaşık % 10) olarak belirlenmiştir. Bu çalışma ile ülkemizde ilk defa Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli'ye karşı farklı bakır bileşiklerinin etkililikleri karşılaştırılmıştır. Tarımda aşırı miktarda bakırlı bileşiklerin kullanımı çevre ve insan sağlığı üzerinde olumsuz etkilere neden olurken, bakteriyel patojenler de bakırlı bileşiklere direnç kazanmaktadır. Bu çalışma ile fasulyede bakteriyel adi yanıklık hastalığına karşı en başarılı bakırlı bileşiği bulmak ve sürdürülebilir fasulye tarımında bakırlı bileşiklerin kullanımını azaltmak amaçlanmıştır., Bean (Phaseolus vulgaris, L.) is regarded as one of the most important field cropson account of its high protein content and human nutritional benefits. Common bacterial blight (CBB) caused by Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli is the most devastating bacterial disease that affects common bean crops in all common bean growing areas. In this study, it was determined the efficacy of different copper compoundson dry bean cv. Alberto cultivated in Konya and Afyonkarahisar Provinces due to their different climatic characteristics for CBB disease. In the experiments, copper hydroxide, copper sulfate pentahydrate, copper oxychloride and copper hydroxide and copper oxychloride was used at the doses recommended by the manufacturers. Five week-old plants were inoculated by bacterial suspension adjusted to a concentration of 108 CFU mL-1 in the field conditions. Disease severity was evaluated using the 0-9 scale and the results compared with water sprayed control plants. Obtaining to data, the most effective copper compound was determined as copper oxychloride about 45%, and the lowest effectiveness hadcopper sulphate pentahydrate (about10%). In the light of the findings, the effectiveness of different copper compoundswere compared against CBB disease in our country at the first time to determine of the most appropriate copper. While the use of excessive amounts of copper compounds in agriculture causes negative effects on the environment and human health, bacterial pathogensgains copper resistant strains. In this study, it was aimed to find the most successful copper compound against CBB disease and to reduce using of access copper in sustainable bean agriculture.

Bu çalışma, fotoperiyodun börülce tohum böceğinin (Callosobruchus maculatus) ergin ve yumurta bırakma davranışı üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmalar Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi'nin Bitki Koruma bölümü laboratuvarında, 30°C sıcaklıkta, %70±10 orantılı nem ve 0L:24D (DD), 12L:12D (LD) ve 24L:0D (LL) olmak üzere farklı fotoperiyotlarda yürütülmüştür. Dişinin bıraktığı yumurta sayısı, ovıpozısyon ve postovıpozısyon süresi, yumurta açılma oranı , çiftleşme performansı ve ergin ömrü farklı fotoperyotlarda test edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, en uzun yumurta bırakma süresi sırasıyla LD ve DD periyodunda, en kısa yumurta bırakma süresi ise LL periyodunda tespit edilmiştir. Börülce tohum böceği dişilerinin postovipozisyon süresi, aydınlatma süresinin artması ile birlikte kısalmıştır. Ayrıca, en kısa postovipozisyon süresinin LL fotoperiyodunda tespit edilmiştir. Callosobruchus maculatus dişisinin bıraktığı yumurtaların açılma oranları LD ve DD stratejisinde birbirine yakın bulunmuş ve her ikisi de LL fotofazdan daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Bu araştırma sonucunda, börülce tohum böceğinin erkek ve dişisi test edilen bütün fotoperyotlarda neredeyse eşit sürelerde yaşamış, ancak sırasıyla hem LD hem de DD koşullarında erkeklerde ömrün daha uzun olduğu bulunmuştur. Ayrıca, ergin böceğin çiftleşme performansı, yumurta verimliliğini azaltan aydınlıktan (LL) etkilenmiştir. LL koşullarında çiftleşme performansı düşen dişilerin bıraktığı yumurtaların açılma oranları daha düşük bulunmuştur. Bu fotoperiyot koşulları, özellikle sürekli aydınlatmada, böceklerin çiftleşme süresini etkilemiştir., This study was carried out to determine the effect of photoperiod on adult and egg laying behavior of Callosobruchus maculatus. The trails were conducted in the laboratory of Plant Protection Department Faculty of Agriculture in Selcuk University. In conditions of 30°C temperature with %70± 10 of relative humudity and different photoperiods,[0L:24D (DD), 12L:12D(LD), 24L:0D (LL)]. The number of eggs laid per female, egg hatchability, the duration of oviposition, post-oviposition, copulation performance, and adult longevıty start from emergence of the pest were tested under different light/dark regimes. According to the results of the research longest oviposition duration was found in (LD) and (DD) respectively while shortest value of oviposition period was detected in (LL). As observation revealed also the post-oviposition period of the bean weevil adult females decreased by increasing the photophase regime or continuous illumination system and shortest post-oviposition period was also exposed in (LL) condition. The egg hatchability of Callosobruchus maculatus female was more or less similar in LD and DD regimes and both were higher than in LL photophase. As results of this experiment both sexes of the pest insect lived nearly equal periods at any tested light regimes but male was longer in both LD and DD conditions respectively. Furthermore, copulation performance of the adult beetle is affected by light (LL) which reduced egg fertility and less eggs were hatched, these photoperiodic conditions mainly continuous illumination effected on insect copulation time.

Bu çalışma Tatlıkurt [Lasioderma serricorne (Coleoptera: Anobiidae)]'un farklı besinler üzerindeki gelişimlerinin incelenmesi amacıyla 28±2°C sıcaklıkta ve %70-75 orantılı nem koşullarında yapılmıştır. Denemede kullanılmak üzere; nane, kekik, adaçayı, biberiye ve un olmak üzere toplamda beş farklı besinden yararlanılmıştır. Besinlerin gelişme sürelerine, ergin ömrüne, çoğalmaya, büyüklük ve ağırlığa olan etkileri incelenmiştir. Denemede her besin için 4 tekerrür oluşturulmuş, her tekerrüre 25'er adet Tatlıkurt larvası bırakılmıştır. Bu süreç boyunca kullanılan besinlerin Tatlıkurtun gelişimi üzerindeki etkisi incelenmiştir. Biberiye bitkisi üzerine bırakılan Tatlıkurt larvaların tamamı gelişimini tamamlayamamış ve ölmüştür. Larva gelişim süresi en kısa unda (37,35 gün) en uzun nanededir (62,96 gün). Pupa süresi en kısa adaçayında (4 gün) görülürken en uzun kekikte (4,42 gün) görülmüştür. Ergin ömrünün en kısa olduğu besin nane (10,50 gün) en uzun olduğu besin undur (15,5 gün). Preovipozisyon süresi en kısa 4,67 gün ile kekikte, en uzun 7 gün ile unda geçekleşmiştir ve yine ovipozisyon süresi en kısa 2,14 gün ile unda görülürken en uzun 3,33 gün ile kekikte görülmüştür. Yumurtaların açılma süreleri incelendiğinde en kısa açılmanın unda (5,42 gün), en uzun açılmanın unda (5,97 gün) olduğu görülmüştür. Pupalar ağırlık ve boy olarak incelendiğinde pupa boyunun en kısa olduğu besin adaçayı (2,08 mm), en uzun olduğu besin undur (3,01mm). Pupa ağırlığının en az olduğu besinin adaçayı (0,6 mg), en fazla olduğu besinin ise un (2,2 mg) olduğu belirlenmiştir. Gelişimini tamamlayan larva oranı en fazla unda (% 92) en az adaçayındadır (% 5). Gelişimini tamamlayan pupa oranı en fazla unda (% 80,30) en az adaçayında (% 37,50) görülmüştür. Açılan yumurta yüzdelerinde ise en az açılımın % 56,27 ile kekikte en fazla açılımın % 88,89 ile unda olduğu görülmüştür., This study was carried out to analyze the development of Lasioderma serricorne (Lasioderma serricorne (F.) Coleoptera: Anobiidae) on different nutrients at 28 ± 2 ° C and 70-75% humidity. The five different food were used, including Mentha piperita, Thymus vulgaris , Salvi officinalisa, Rosmarinus, Officinalis and flour. Effects of nutrients on development periods, adult life, reproductive size and weight were investigated. In the experiment, four replicates were created for each nutrient and 25 Lasioderma serricorne larvae were left in each replicate. The effect of nutrients on the development of Lasioderma serricorne was investigated during this process. All of the Lasioderma serricorne larvae left on the Rosmarinus officinalis plant have not completed their development and died. The shortest larva growth time was in flour (37.35 days) and the longest in Mentha piperita (62.96 days). The shortest Pupa time was seen in Salvia officinalis (4 days), while the longest was seen in Thymus vulgaris (4,42 days). Mentha piperita (10,50 days) had the shortest adult life and was the longest flour (15,5 days). The shortest preoviposition period was 4,67 days in Thymus vulgaris, the longest 7 days in flour, and the shortest oviposition time was observed in flour with 2,14 days and the longest was found in Thymus vulgaris with 3,33 days. When the egg opening time was examined, it was seen that the shortest opening time was in Thymus vulgarris (5,42 days) and the longest opening time was in flour (5,97 days). When the pupae were examined in weight and height, Salvia officinalis was the nutrient that had the shortest pupa length (2,08 mm) and flour was the nutrient that had the longest pupa length (3,01 mm). Salvia officinalis was the nutrient that had the lowest Pupa weight (0,6 mg) and the flour was the nutrient that had the highest Pupa weight (2,2 mg). The rate of larvae that completed its development was highest in flour (92%) and lowest in Salvia officinalis (5 %). The rate of pupae that completed its development was highest in flour (80,30%) and lowest in Salvia officinalis (37.50%). It was observed that the least expansion was found Thymus vulgaris with 56.27% and the highest opening was in flour with 88.89%.

Soyad BAŞYARAN olarak değiştirilmiştir., Bu çalışma Antalya İli Kumluca İlçesi örtüaltı domates üretim alanlarında görülen fungal hastalıklar ve bunların yaygınlık, bulunuş ve hastalık şiddeti oranlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bunun için 2012-2013 ve 2013-2014 üretim sezonunda üst üste iki yıl toplam 920 adet serada hastalık survey çalışması yapılmıştır. Yapılan survey çalışmaları sonucu Kumluca örtüaltı domates üretim alanlarında Fusarium oxysporum f.sp.lycopersici, Fusarium solani, Verticillium dahliae, Rhizoctonia solani, Alternaria solani, Alternaria alternata, Phytopthora infestans, Fulvia fulva , Leveillula taurica ve Botrytis cinerea gibi fungal etmenlerin varlığı tespit edilmiştir.Tespit edilen fungal etmenlerin yaygınlık oranları sırasıyla %17,98, %4,28,%9,45, %14,33, %13,44, %17,85,%6,46, %46,66, %57,12,%80,71 oranında bulunurken,bulunuş oranları yine sırasıyla %20,65, %11,10 ,%9,07, %14,72, %17,82, %22,21, %34,50, %63,47, %64,57, %78,78, olarak belirlenmiştir. Hastalık şiddeti bakımından en yüksek değer %61,38 ile Phytopthora infestans için tespit edilirken, en düşük değer %9,02 ile Fulvia fulva için bulunmuştur. Kumluca ilçesi örtüaltı domates üretim alanlarında tespit edilen hastalıkların genel bulunuş, yaygınlık ve hastalık şiddeti oranları sırasıyla %33,69, %26,83. ve %33,51 olarak tespit edilmiştir., This study was conducted to determine the occurrence, prevalence and severity of fungal diseases in tomato greenhouses of Kumluca/Antalya. For this purpose, a total of 920 greenhouse surveys were performed during 2012-2013 and 2013-2014. As a result of the surveys; Fusarium oxysporum f.sp.lycopersici, Fusarium solani, Verticillium dahliae, Rhizoctonia solani, Alternaria solani, Alternaria alternata, Phytopthora infestans, Fulvia fulva , Leveillula taurica and Botrytis cinerea determined in those areas.The prevalence rates of fungi were 17,98%, 4,28%,9,45%, 14,33%, 13,44%, 17,8% , 6,46%, 46,66% , 57,12% and 80,71% while the occurence of the fungi were 20,65% , 11,10%, 9,07% ,, 14,72% , 17,82%, 22,21% , 34,50, 64,47% , 64,57% 78,78% respectively. The highest ratio of the disease severity was 61,38% for P. infestans while the lowest ratio was found for F. fulva with 9,02%. The occurence, prevalence and disease severity rates of the diseases were determined as 33,69%, 26,83%, and 33.51% respectively in this district.

Konya İli Karapınar İlçesi'nde 2014 yılında yürütülen bu çalışmada; buğdayda önemli verim kayıplarına neden olan Diuraphis noxia (Kurdjumov) (Hemiptera:Aphididae) yönetiminde kuşyemi ve arpa bitkilerinin tuzak bitki olarak kullanım potansiyeli araştırılmıştır. Tesadüf parselleri faktöriyel deneme desenine göre bu tuzak bitkiler ve buğday farklı ekim tarihlerinde ekilerek 3 tekerrürlü 4 farklı kombinasyon oluşturulmuştur (buğday bitkisinin tuzak bitkilerden erken ekildiği kombinasyonlar, tuzak bitkiler ve buğday bitkisinin aynı tarihte ekildiği kombinasyonlar, tuzak bitkilerin buğday bitkisinden erken ekildiği kombinasyonlar, buğday bitkisinin sonbaharda tuzak bitkilerin ilkbaharda ekildiği kombinasyonlar). Toplam 36 parselde çıkıştan sonra başlatılan gözlem ve sayımlar Mart ayına kadar 15 günde bir, Mart ayından itibaren ise haftada bir sürdürülmüştür. Sonuç olarak; gözlem yapılan farklı kombinasyonlar içinde en yüksek buğday verimini (695kg/da) kuşyeminin buğdaya göre erken ekildiği kombinasyonlar vermiştir. Kuşyeminin tuzak bitki olarak buğdayda D.noxia bireylerini kendine çekerek verimde %24.80 oranında artışa neden olduğu ortaya konmuştur. Bu oran kuşyeminin D.noxia yönetiminde tuzak bitki olarak kullanım potansiyelini açıkça göstermektedir. Tek başına sorunun çözümünde yeterli olmasa da, entegre zararlı yönetimi yaklaşımı çerçevesinde çevreye dost diğer metodlarla kombine edilerek kullanımında daha tatminkar sonuçlar alınması beklenebilir. Ayrıca diğer buğday zararlılarına karşı da Entegre Zararlı Yönetimi çalışmalarında farklı amaçlarla kullanılması ve banker bitki sistemlerinde de yer alması ihtimal dahilindedir., This study was carried out in 2014 in Karapınar District of Konya Province in Turkey to determine the potential using capacity of canary grass (Phalaris canariensis L.) and barley in management of Diuraphis noxia (Kurdjumov) causing periodically serious damage on wheat in the district. Trap crops and wheat were formed factorial randomized block design by using in different planting dates as 3 replicates of 4 different combinations (wheat crops are planted before the trap combinations of plant, trap plant is planted at the same date and combinations of the wheat plant, combinations in which plants are wheat plants planted before the trap, combinations are planted in the spring of normal trap plant wheat plant). On total 36 plots, after departure, the observations were continued 15 days intervals until March and then weekly till harvest. As a result, maximum wheat yield was found on early planted canary grass according to the wheat parcels. The canary grass, as a trap plant, has been raised an increase in wheat yield rate of 24.80%. This ratio reveals, the canary grass has a good potential use in D.noxia management as a trap plant. Although not enough to solve the problem alone, be more satisfactory outcomes can be expected environmentally friendly in use in combination with other methods within the framework of integrated pest management approach. Also against other wheat pests, considered using a variety of purposes and the possibility to take part in banker plant system in Integrated Pest Management work.

Bu çalışmanın amacı, Konya ili Altınekin, Çumra ve Ereğli ilçelerinde Fasulye üretiminde, üreticilerin bitki koruma uygulamalarına yaklaşımlarının tespit edilmesidir. Bu amaçla 2014 yılında her ilçede fasulye üretimi yapan 20 çiftçi ile anket çalışması sonuçlarından, yerli ve yabancı literatür ile kamu kurum ve kuruluşlarından elde edilen verilerden yararlanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre üreticilerin çok azı bitki koruma konularındaki tavsiyeleri ilgili teknik elemanlardan alırken, üreticilerin çoğunluğunun etikette belirtilen doz oranından fazla ilaç kullandıkları, boş ilaç ve gübre artıklarını imha etmedikleri, ilaçlamadan sonra gereken bekleme süresine uymadan mahsulünü hasat ettikleri ve ilaç uygulamaları sırasında herhangi bir koruyucu önlem almadıkları ortaya çıkmıştır. Çiftçiler bitki koruma sorunlarının çözümünde genellikle kimyasal savaş yöntemini tercih etmekte olup, bilinçsiz pestisit uygulamaları beraberinde insan ve çevre sağlığı açısından birçok olumsuzlukları gündeme getirmektedir. Çalışmada elde edilen sonuçların insan ve çevre açısından oluşturabileceği olumsuzluklar ve çözüm önerileri tartışılmıştır., The purpose of this study is to determine plant protection applications of producers at Bean Production in Province Konya, districts Altınekin, Çumra and Ereğli. Questionnaire studies result applied to 20 farmers who are dealinğ with bean production from every district in 2014, local and foreign literatüre scanninğ, data obtained from public organizations and institutions have been used fort his purposse. According to the results, while a few growers made use of the suggestions and advice made by the related technical experts, it has been found that most of them: have followed the technical advices given by pesticide dealers and neighbour growers, etc. instead of technical experts in plant protection; used much more pesticide dosage than that of indicated in the label; didn't dispose of useless pesticides and fertilizer wastes; harvested products after pesticide applications without obeying the label instructions. During the pesticide applications, most of the growers have not obeyed the protective instructions. Growers usually preferred chemical control applications for common plant protection promlems. Frequently use of pesticides, cause serious problems for human health and environmental pollution. Results were evaluated in the frame of human and environmental prospects and some recommendations were discussed.

Bu çalışmada biberiye (Rosmarinus officinalis L.) bitkisinden elde edilen uçucu yağın Callosobruchus maculatus (F.) (Coleoptera: Chrysomelidae: Bruchinae)'un farklı dönemlerdeki yumurta, larva, pupa ve ergin dönemlerine karşı fumigant etkisi ile nohutun kokusuna ve çimlenmesine etkileri araştırılmıştır. Denemeler laboratuar şartlarında 28±2⁰C sıcaklık, %55±5 orantılı nem ve karanlık ortamda yürütülmüştür. Yumurta ve larva dönemlerine fumigant etki denemelerinde 10, 20, 30, 40 ve 50 µl/l hava dozları; pupa döneminde 20, 30, 40, 50, 60 µl/l hava dozları; ergin döneminde 10, 15, 20 ve 25 µl/l hava dozları kullanılmış ve tüm bu dönemler 24, 48, 72 ve 96 saat biberiye uçucu yağı buharına maruz bırakılmıştır. Maruz bırakma sürelerinin ve uygulanan dozların artışına paralel olarak böceğin tüm biyolojik dönemlerindeki ölümlerde artış meydana geldiği ve maruz bırakma süreleri arttıkça, en yüksek ölümü meydana getiren dozların düştüğü tespit edilmiştir. Test edilen biberiye uçucu yağı, farklı uygulama sürelerinde ve dozlarında böceğin gelişme dönemlerine göre farklı fumigant toksisite göstermiştir. Nohut içerisindeki genç ve yaşlı larvalara fumigant toksisite denemelerinde de en fazla hassasiyeti genç larvalar göstermiştir. Tüm biyolojik dönemler içerisinde ise en fazla toleransı pupalar gösterirken, en fazla hasasiyeti erginler göstermiştir. Zararlının tüm biyolojik dönemlerine biberiye uçucu yağının 48 saatteki LC50 değerlerine göre fumigant etki sıralaması; 1-2 gün yaşındaki erginler>genç larvalar>1 gün yaşındaki yumurtalar> yaşlı larvalar> pupalar şeklinde sıralanmaktadır. Biberiye uçucu yağı buharının nohut tanelerinin çimlenmesine hiçbir olumsuz etkisinin olmadığı ancak, nohutların kokusunda değişiklik meydana getirdiği tespit edilmiştir. Fumigant etki çalışmalarının sonucu, biberiye uçucu yağının depolarda C. maculatus'un mücadelesinde alternatif bir biyofumigant olarak kullanılabileceğini göstermiştir., In this study, the fumigant effect of the essential oil obtained from rosemary (Rosmarinus officinalis L.) plants against different periods of eggs, larvae, pupae and adults of Callosobruchus maculatus (F.) (Coleoptera: Chrysomelidae: Bruchinae) with effects to smell and germination of chickpeas were investigated. The experiments were carried out under laboratory conditions of 28±2C temperature, 55±5% relative humidity and dark conditions. In the fumigant effect bioessays on eggs and larvae, 10, 20, 30, 40 and 50 µl/l air doses; In the pupae 20, 30, 40, 50, 60 µl/l air doses; in the adult, 10, 15, 20 and 25 µl/l air doses used and all biological stages were exposed to vapors of essential oil of rosemary for 24, 48, 72 and 96 hours. As parallel to the increase of exposure time and applied dose, an increase occured in deaths of all the biological stages of C. maculatus. Increasing of exposure times, the dose that produces the highest mortality was found that the fall. According to the different life stages of insects, Rosemary essential oil showed different fumigant toxicity in different application times and doses. Young larvae within chickpea showed the maximum sensitivity in the fumigant toxicity tests. The pupae were the most tolerance during all the biological period, while the adults showed the most suscepible. According to the LC50 value for 48 hours, the order of susceptibility of all stages were 1-2 days old adults> young larvae> 1 day old eggs> old larvae> pupae, respectively. Vapour of rosemary essential oil vapor has no adverse effect on the germination of chickpea seed however, has caused changes in the smell of the chickpeas have been identified. Fumigant effect tests indicate that rosemery essential oil can be used as a possible alternative bio-fumigant in controlling at stored of C. maculatus., Bu tez çalışması BAP tarafından 13201049 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, patates üretiminin önemli olduğu Konya iline bağlı Selçuklu ve Meram ilçelerinde organik ve geleneksel patates üretim alanlarında bulunan avcı böcek türlerinin belirlenmesi amacıyla 2013 yılının Haziran-Ekim aylarında yapılmıştır. İlçeleri temsil etmek üzere 3 köy seçilmiş, her bir köy için iki adet organik ve iki adet geleneksel üretim yapan patates üretim alanı belirlenmiştir. Avcı böceklerin toplanması için atrapla toplama yönteminden yararlanılmıştır. Böcekler, potasyum siyanürlü öldürme kavanozunda öldürüldükten sonra yöntemine uygun şekilde iğnelenip etiketlenmiştir. Yürütülen bu çalışma sonucunda 6 syrphid, 16 coccinellid, 3 anthocorid, 3 mirid, 2 lygaeid, 1 nabid, 1 chrysopid ve 1 reduviid türü olmak üzere toplam 33 avcı böcek türü bulunmuştur. Bulunan bu avcı böcek türlerinden; Orius niger ve Orius minutus birlikte 1415 adet, Hippodamia variegata 454 adet, Nabis pseudoferus 169 adet, Sphaerophoria scripta 153 adet ergin ile en bol bulunan türler olmuştur. Adalia decempunctata, Adalia bipunctata, Propylaea quatuordecimpunctata, Scymnus subvillosus, Subcoccinella vigintiquatuorpunctata, Deraeocoris serenus, Deraeocoris ruber 'den sadece birer örnek yakalanmıştır. Geleneksel ve organik üretim yapılan patates tarlalarında avcı böcek varlığı bakımından belirgin bir farklılık gözlenmemiştir., The aim of this study is to observe predator insect species in organic and conventional potato production fields in Selçuklu and Meram disctrict of Konya province. The insects was collected with sweep net method in the potato fields between June and October in 2013. To represent the district 3 villages was selected. The study was made in two organic and two conventional potato production areas in each village. Sweeping methods was used for collecting the insects. The insect adults were killed in a poison jar with potassium cyanide, and labelled and pinned according to the standard method. At the end of the study it was determined totally 33 predator species. The species number and their families; 6 syrphid, 16 coccinellid, 3 anthocorid, 3 mirid, 2 lygaeid, 1 nabid, 1 chrysopid and 1 reduviid species. Among the collected species, Orius niger and Orius minutus (1415 adult ), Hippodamia variegata (454 adult), Nabis pseudoferus (169 adult), Sphaerophoria scripta (153 adult) were more abundant than the others. It was found only one sample from Adalia decempunctata, Adalia bipunctata, Propylaea quatuordecimpunctata, Scymnus subvillosus, Subcoccinella vigintiquatuorpunctata, Deraeocoris serenus, Deraeocoris ruber. It was not observed any difference in terms of presence of the predators distinctly.

Ateş yanıklığı hastalığına neden olan Erwinia amylovora, Rosaceae familyasından başta armut, elma ve ayvalarda tahripkar bakteriyel bir patojendir. Bu çalışmada, E. amylovora' nın 2 virülent izolatının (Ea234-1 ve Ea240-3) farklı elma (Braeburn, Fuji, Gala ve Golden), armut (Santa Maria ve Williams) ve ayva (Eşme ve Ekmek) çeşitlerinde zamana bağlı olarak toplam protein miktarlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. E. amylovora (108 hücre ml-1) ile yaprak inokulasyonundan sonraki 24, 36 ve 72. saatlerde örnekler alınmış, Koch postulatları gereği re-izolasyon yapılmış ve elde edilen bakteriler biyokimyasal, fizyolojik ve moleküler metotlarla E. amylovora olarak tanılanmıştır. Toplam protein miktarlarının belirlenmesinde Bradford ve SDS-PAGE analizleri için Laemmli yöntemleri kullanılmış, alınan yaprak örneklerine ait protein ekstraktlarının 595 nm' de absorbans değerleri elde edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre, elma çeşitlerinde E. amylovora enfeksiyonu sonrası kontrole kıyasla 24. saatte toplam protein miktarının arttığı, 36. ve 72. saatte miktarın azaldığı, Braeburn çeşidinin en yüksek protein miktarına sahip olduğu belirlenmiştir. Armut çeşitlerinde, 24. ve 36. saatlerde toplam protein miktarı artarken, 72. saatte protein miktarının azaldığı ve Santa Maria çeşidinin en yüksek protein miktarına sahip olduğu tespit edilmiştir. Ayva çeşitlerinde, toplam protein miktarının 72. saatte arttığı ve Eşme çeşidinin en yüksek protein miktarına sahip olduğu belirlenmiştir. SDS-PAGE analizi sonucunda, farklı molekül ağırlıklarına sahip protein fraksiyonları elde edilmiştir. Elma ve ayva çeşitlerinde sırasıyla yaklaşık 55-70 ve 35-55 kDa, armut çeşitlerinde ise yaklaşık 55-70 kDa molekül ağırlığında protein bantları belirlenmiştir., Fire blight disease caused by Erwinia amylovora is a destructive bacterial pathogen mainly on pears, apples and quinces from Rosaceae family. In this study, it was aimed determination of total protein amounts in different apple cultivars (Braeburn, Fuji, Gala and Golden), different pear cultivars (Santa Maria and Williams) and different quince cultivars (Eşme and Ekmek) of two virulent E. amylovora strains (Ea234-1 and Ea240-3) according as the time. It was taken samples after leaf inoculation with E. amylovora (108 CFU ml-1) at 24th, 36th and 72nd hours, and according to Koch postulates re-isolation was made and obtaining the bacteria were identified as E. amylovora by biochemical, physiological and molecular tests. In determining the amounts of total protein and in the SDS-PAGE analyses were used Bradford and Laemmli methods, respectively, and absorbance values of protein extracts derived from the leaf samples taken, were obtained at 595 nm wavelength. According to the findings obtained; after infection of E. amylovora in the apple varieties comparing to controls, total protein concentrations at 24th hours increased and a decrease in the amount of 36th to 72nd hours and Braeburn has the highest protein content was determined. In the pear varieties, while total protein concentrations at 24th and 36th hours increased, a decrease in the amount of 72nd hour, and Santa Maria variety has the highest protein content was detected. In the quince varieties, total protein concentrations at 72th hour increased and Eşme variety has the highest protein content was identified. As a result of SDS-PAGE analysis, protein fractions which have different molecular weights were obtained. The protein bands were defined approximately 55-70 kDa and 35-55 kDa molecule weight on apple and quince varieties, respectively and also approx. 55-70 kDa in pear varieties.

Bu araştırma, farklı mısır varyete gruplarına ait çeşitlerin rastık hastalığına (Ustilago maydis (DC) Corda) karşı duyarlılıkları, tozlaşmanın hastalık üzerine etkisi ve hastalıklı koçanlarda fungal floranın belirlenmesi amacıyla 2010 ve 2011 yıllannda yürütülmüştür. Mısır bitkilerinin (40-60 cm uzunluğunda) sap boğumlarına inokulum verilmek suretiyle, farklı mısır varyete gruplarına ait sekiz mısır çeşidinin hastalığa karşı duyarlılıklarının incelendiği deneme sonucunda hastalığa tam dayanıklı bir çeşit saptanmamıştır. Bununla birlikte Vega ve Merit şeker mısır çeşitlerinin hastalığa orta düzeyde dayanıklı olduğu; Pioneer-3394 ve Side at dişi mısır çeşitleri, Karadeniz Yıldızı sert mısır çeşidi ve Antcin-98 cin mısır çeşidinin hassas; Ada-523 at dişi mısır çeşidi ve Karaçay sert mısır çeşidinin ise hastalığa karşı çok hassas olduğu saptanmıştır. Denemede yer alan mısır çeşitlerinde hastalık nedeniyle ortalama % 23.1 ile % 41.4 arasında değişen oranlarda verim kayıpları ve 0.4 ile 8.4 arasında değişen oranlarda hastalık şiddeti tespit edilmiştir. Tozlaşmanın hastalık üzerine etkisinin incelendiği denemede, bitki tozlaşması öncesi yapılan koçan inokulasyonuyla mısır çeşitlerinde hastalıktan kaynaklanan ortalama verim kaybı % 45.5, bitki tozlaşması sonrası koçan inokulasyonuyla çeşitlerde hastalık nedeniyle ortalama verim kaybı % 35.9 olmuştur. İki yıllık tarla denemelerinde her iki yılda da tüm çeşitlerde tozlaşma öncesi koçan inokulasyonundaki ortalama hastalık şiddeti ve hastalık oranlarının tozlaşma sonrası koçan inokulasyonlarındaki ortalama hastalık şiddeti ve hastalık oranından daha yüksek olduğu bulunmuştur. Rastıklı koçanlarda fungal floranın incelendiği çalışmada; altı fungus cinsi (Paecilomyces, Aspergillus, Penicillium, Acremonium, Fusarium ve Rhizopus) ve bu cinsler içerisinde en fazla oranda izole edilen yedi fungus türü (Aspergillus fumigatus, A. niger, A. parasiticus(A. flavus), Paecilomyces lilacinus, Penicillium citrinum, Fusarium solani, F. oxysporum ve Rhizopus stolonifer) saptanmıştır. En sıklıkla izole edilen cins % 31.4 oranı ile Aspergillus olurken, Penicillium % 6.4 oranı ile en az yoğunlukta saptanan cins olmuştur., This research was conducted to determine susceptibilities of the cultivars belonging to different maize variety groups against smut disease (Ustilago maydis (DC) Corda), effects of pollination on the disease and flora of fungi in the smutty cobs in 2010 and in 2011. With given inoculum into the nodes of maize plants (40- 60 cm high), any resistant cultivar to the disease was not established as a result of the trial, in which susceptibilities of cultivars belonging to different maize variety groups against the disease was investigated. However, it was established that both Vega and Merit (sweet maize cultivars) were middle resistant to the disease. Pioneer-3394 and Side (dent maize cultivars), Karadeniz Yıldızı (flint maize variety), and Antcin-98 (popcorn maize variety) all were found to be susceptible to the disease; as for Ada-523 (dent corn variety) and Karaçay (flint corn variety) were very susceptible to the disease. It was determined that the yield losses and disease severity meanly due to the disease varied respectively from 23.1 % to 41.4 % and from the rate of 0.4 to 8.4 varieties used in the trial. Meanly yield losses due to the disease with a rate of 45.5 % were detected fom maize varieties, which were inoculated prior to pollination whereas meanly yield losses with a rate of 35.9 % were established from maize varieties, which were inoculated following pollination, in the experiment in which effects of pollination on the disease were investigated. Mean disease severity and disease incidence of all varieties, which were inoculated before pollination, were higher than those inoculated in the wake of pollination in the two-year field trials. Genera of six fungi (Paecilomyces, Aspergillus, Penicillium, Acremonium, Fusarium and Rhizopus) and species of seven fungi commonly isolated among them (Aspergillus fumigatus, A. niger, A. parasiticus(A. flavus), Paecilomyces lilacinus, Penicillium citrinum, Fusarium solani, F. oxysporum and Rhizopus stolonifer) were determined in the study in which examination of fungal flora in the smutty cobs. The most frequently isolated genus was Aspergillus with a rate of 31.4 %, whereas the least frequently established genus was Penicillium with a rate of 6.4 %.

Bu çalışma, Konya, Karaman ve Aksaray illeri kabakgil ekim alanlarındaki virüs enfeksiyonlarını ve bunların enfeksiyon kaynaklarını belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. 2009 ve 2010 yıllarında, toplam olarak virüs hastalığı belirtileri gösteren 652 kabakgil bitki örneği, 92 tohum örneği ve 85 yabancı ot örneği toplanmıştır. Virüsler DAS-ELISA ve RT-PCR ile tanımlanmıştır. Sonuçlar, bitki örneklerinin %83,4?ünün, yabancı ot örneklerinin %50,6?sının ve tohum örneklerinin ise %8,7?sinin Zucchini yellow mosaic Potyvirus (ZYMV), Watermelon mosaic Potyvirus-2 (WMV-2), Cucumber mosaic Cucumovirus (CMV), Papaya ringspot Potyvirus-watermelon strain (PRSV-W) veya Squash mosaic Comovirus (SqMV) ile enfekteli olduğunu göstermiştir. Test sonuçlarına gore, bitki örnekleri için ZYMV (%51,7), WMV-2 (%45,2) ve CMV (%21,3), tohum örnekleri için ZYMV (%4,3), WMV-2 (%3,3) ve CMV (%1,1) ve yabancı ot örnekleri için CMV (% 36,5), WMV-2 (%22,3) ve ZYMV (%15,3) hâkim virüslerdir. Bunun yanında, özellikle bitki örneklerinde karışık enfeksiyonların, oldukça yaygın olduğu belirlenmiştir. Testi yapılan hiçbir örnekte ise Cucumber green mottle mosaic Tobamovirus (CGMMV) enfeksiyonu saptanmamıştır. Aynı zamanda, bu çalışmada, kabakgil bitkilerinden toplanan 17 afid örneği RT-PCR testine tabi tutulmuştur. Bu örneklerde ise CMV, ZYMV (%17,6) ve WMV-2 (%11,7) enfeksiyonları tespit edilmiştir. Çalışmanın sonraki aşamasında ise 5 ZYMV, 3 WMV-2 ve 2 CMV izolatının dizileri belirlenerek, WMV-2 (KF021298, KF021299 ve KF021300) ve CMV (KC989614 ve KC989615) izolatlarının dizileri GenBank?a kaydettirilmiştir., This study was conducted in order to determine the virus infections and their infection sources in major cucurbit growing areas in Konya, Karaman and Aksaray provinces. In total, 652 cucurbit plant samples with common symptoms of virus infections, 92 seed samples and 85 weed samples were collected during 2009 and 2010. The viruses were identified by DAS-ELISA and RT-PCR. The results showed that 83,4% of plant samples, 50,6% of weed samples and 8,7% of seed samples were infected with Zucchini yellow mosaic Potyvirus (ZYMV), Watermelon mosaic Potyvirus-2 (WMV-2), Cucumber mosaic Cucumovirus (CMV), Papaya ringspot Potyvirus-watermelon strain (PRSV-W) or Squash mosaic Comovirus (SqMV). According to the test results, predominant viruses were ZYMV (51,7%), WMV-2 (45,2%) and CMV (21,3%) for plant samples, ZYMV (4,3%), WMV-2 (3,3%) and CMV (1,1%) for seed samples and CMV (36,5%), WMV-2 (22,3%) and ZYMV (15,3%) for weed samples. Also mixed infections were determined commonly especially in plant samples. Cucumber green mottle mosaic Tobamovirus (CGMMV) was not determined in any of the tested samples. In this study, also, 17 aphid samples were collected on cucurbit plants and RT-PCR test was performed. CMV, ZYMV (17,6%) and WMV-2 (11,7%) infections were detected from aphid samples. In the further stage of the study, isolates of ZYMV (5), WMV-2 (3) and CMV (2) were sequenced and CMV (KC989614-KC989615) and WMV-2 (KF021298-KF021299-KF021300) sequences were submitted to GenBank database., Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri (BAP) Koordinatörlüğü tarafından 10101018 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, 2011 yılında Konya ili Halkapınar ilçesi çilek alanlarında bulunan zararlı böcek ve akar türleri ile bunların doğal düşmanlarının belirlenmesi amacıyla ele alınmıştır. Gözlemler sırasında atrapla hareketli böcekleri toplama; yaprak, çiçek, meyve ve sürgünleri gözle ve lupla kontrol, yaprakta sayım yaparak, böcek ve akarların yaprakçık başına miktarı ve çukur tuzak metotlarından yararlanılmıştır. Sonuç olarak 1 akar türü, 5 takıma bağlı 16 familyadan 19 zararlı böcek türü ile 4 takıma bağlı 6 familyadan 8 yararlı böcek türü tespit edilmiştir. Belirlenen bu böcek türlerinden zararlı olarak oluşturdukları yaygınlık ve yoğunluk açısından Tetranychus urticae Koch, Thrips tabaci Lindeman, Brachycaudus helichrysi Kaltenbach ve Chaetosiphon fragaefolii Cockerell; yararlı tür olarak ise Coccinella septempunctata L. ve Scymnus pallipediformis Günther, Scymnus rubromaculatus Goeze ve Scolothrips longicornis Prisner?in önemli oldukları belirlenmiştir., The aim of the study is to observe harmful mites and insect species and their natural enemies being in strawberry areas in Halkapınar District of Konya Province of Turkey in 2011. A few methods were utilized to detect pests and useful insect species; picking up moveable insects by using sweep net, examina of leafs, flowers, fruits and offshoots by inspection and lupe, in counting leaf determining of amount of insects and mites for per leaflet and pitfall trap methods. As a result; one mite species, 19 pest species from 5 orders belonging to 16 families and 8 useful insect species from 4 orders belonging to 6 families were determined. According to intensity and extensity, the important, harmful insects were Tetranychus urticae Koch, Thrips tabaci Lindeman, Brachycaudus helichrysi Kaltenbach and Chaetosiphon fragaefolii Cockerell; and useful insects were Coccinella septempunctata L.,Scymnus pallipediformis Günther, Scymnus rubromaculatus Goeze and Scolothrips longicornis Prisner.

Bu arastırmada, Konya ilinin Selçuklu ve Hüyük ilçelerinde aspir tarlalarında zarar yapan böcekler ve predatörlerini belirlemek amacıyla 2011 yılında survey çalısmaları yürütülmüstür. Yapılan çalısmalar sonucu aspir bitkilerinde 9 zararlı ve 3 predatör böcek türü bulunmustur. Zararlı olarak; Aphis fabae Scopoli,1763, Uroleucon compositae Theobald, 1915 (Homoptera: Aphididae), Brachycoleus decolor Reuter, 1887 (Homoptera: Miridae) , Cteniopus gibbosus Baudidi Selve, 1761 (Coleoptera: Alleculidae), Cetonia aurata Linnaeus, 1761 (Coleoptera: Cetonidae), Bangasternus planifrons (Brulle, 1882) (Coleoptera: Curculionidae), Heliothis peltigera Schiffer, 1775 (Lepidoptera: Noctuidae), Larinus syriacus Gyllenhal, 1835 (Coleoptera: Curculionidae), Tropinota hirta Poda, 1761 (Coleoptera: Scarabaeidae) türleri; predatör olarak; Coccinella septempunctata (L.), Psyllobora vigintiduopunctata (L.) ve Adalia fasciatopunctata revelierei Mulstant (Coleoptera: Coccinellidae) türleri bulunmustur. Her iki ilçede, Tropinota hirta, Heliothis peltigera ve Uroleucon compositae’nin önemli zararlı türler oldugu; Coccinellid türlerinden C.septempunctata’nın afitler üzerinde etkin oldugu, diger iki türün ise populasyonlarının düsük düzeyde oldugu tespit edilmistir., In this study, a survey was carried out to determine pest insect species of safflower and their predators in Hüyük and Selçuklu towns of Konya Province in 2011. At the end of the study, 9 pest and 3 predator insect species were found on safflower plants. These pest species namely; Aphis fabae Scopoli,1763, Uroleucon compositae Theobald, 1915 (Homoptera: Aphididae), Brachycoleus decolor Reuter, 1887 (Homoptera: Miridae) , Cteniopus gibbosus Baudidi Selve, 1761 (Coleoptera: Alleculidae), Cetonia aurata Linnaeus, 1761 (Coleoptera: Cetonidae), Bangasternus planifrons (Brulle, 1882) (Coleoptera: Curculionidae), Heliothis peltigera Schiffer, 1775 (Lepidoptera: Noctuidae), Larinus syriacus Gyllenhal, 1835 (Coleoptera: Curculionidae), Tropinota hirta Poda, 1761 (Coleoptera: Scarabaeidae). The predators namely; Coccinella septempunctata (L.), Psyllobora vigintiduopunctata (L.) and Adalia fasciatopunctata revelierei Mulstant (Coleoptera: Coccinellidae). Tropinota hirta, Heliothis peltigera and Uroleucon compositae were found as important pests. On the other hand, C. septempunctata populations were effective on the aphids, but the other coccinellids had low population levels.

Araştırma, 2011-2013 yılları hasat sezonlarında, Konya Ticaret Borsası'nda en çok işlem gören Konya İlinin beş ilçesinde (Altınekin, Çumra, Karatay, Meram ve Sarayönü) yaygın yetiştiriciliği yapılan 10 farklı buğday çeşidinde Süne (Eurygaster spp.) ve Kımıl (Aelia spp.) emgi zararının ilçelere göre zarar yoğunluğunun belirlenmesi ile protein ve hektolitre ağırlıklarının tespiti amacıyla yapılmıştır. Çalışmada, Kızıltan, Mirzabey ve Çeşit-1252 makarnalık buğday çeşitleri ve Tosunbey, Gerek, Altay 2000, Ahmetağa, Bezostaja, Esperia ve Konya 2002 ekmeklik buğday çeşitleri kullanılmıştır. Bölgede yoğun yetiştiriciliği yapılan ve Konya Ticaret Borsası'na gelen bu çeşitlere ait buğdaylardan TS 2975 Standartları baz alınarak homojen şekilde çeşitli yerlerden sonda cihazı ile 2 kg örnekler alınmıştır. Temizleme ve eleme işleminden sonra 50 g numune içerisinde süne ve kımıl tahribatına uğramış taneler ayrılarak tartılmış ve kütlece hasarlı taneler bulunmuştur. Kalan numune Near Infrared Transmission (NIT) yöntemi ile çalışan cihazlarla analiz edilmiş, süne ve kımıl zarar oranlarına ilave olarak protein ve hektolitre ağırlıkları tespit edilmiştir. Araştırma sonucunda; 2011-2013 hasat sezonlarında tüm ilçelerde Konya Ticaret Borsası'na gelen çeşitlere ait buğdaylarda süne ve kımıl zararı ağırlıklı ortalamaları; 2011 yılında ekmeklik buğdaylarda %1.12 ve makarnalık buğdaylarda %1.19, sırasıyla 2012 yılında %1.35-%1.46 ve 2013 yılında %1.13-%1.11 olarak tespit edilmiştir. 2011-2013 hasat sezonlarında tüm ilçelerde seçilen bütün buğday çeşitlerinin süne ve kımıl zarar ortalamalarının %1.5'in altında, protein ortalamalarının %11 ve hektolitre ağırlıklarının %79'un üzerinde olduğu tespit edilmiştir. Konya bölgesinde yürütülen biyolojik mücadele çalışmaları, verimin gün geçtikçe artması, uygulanan devlet alım politikaları ve yapılan eğitim çalışmaları neticesinde süne ve kımıl zarar yoğunluğunun giderek azaldığı görülmüştür., The research has been carried out by determining the damage immensity of Sunn Pest (Eurygaster spp. and Aelia spp.) damage at ten types of wheat varieties which are produced from common farming according to boroughs (Altınekin, Çumra, Karatay, Meram, Sarayönü) that are the most treated in Konya at Konya Commodity Exchange for detection of weight of protein and hectoliter during 2011-2013 year-harvest seasons. At this study, Kızıltan, Mirzabey, Çeşit 1252 durum wheat varieties and Tosunbey, Gerek, Altay 2000, Ahmetağa, Bezostaja, Esperia and Konya 2002 bread wheat varieties have been utilized. 2 kg samples of wheats regarding varieties that are produced the most and brought to the Konya Commodity Exchange have been taken homogenously by prob from different places taking as baseline of TS 2975 Standardization. After cleaning and sieving, in the sample 50 g of the grains that incurred sunn pest damages have been separated and weighed and damaged grains were found. The remaining sample has been analyzed by the tool that operates with the Near Infrared Transmission (NIT) process and in addition the rates of protein and hectoliter have been identified. At the result of research, in all boroughs at the time of 2011-2013 harvest season, the rate damage of sunn pest at wheats belonging the varieties that are brought to the Konya Commodity Exchange has been determined as 1.12% at bread wheat and 1.19% at durum wheat in 2011, respectively 1.35%-1.46% in 2012 and finally 1.13%-1.11% in 2013. Sunn pest damage rates of wheat varieties that were selected in all boroughs at the time of 2011-2013 harvest-seasons have been realized under 1.5% and protein rates above 11% and hectoliter weights above 79% have been realized. Biological control studies conducted in Konya, yield increase by the day, the government procurement policy implementation and training as a result of the sunn pest density has decreased steadily.

u araştırma 2012 yılında, Konya ilinde faaliyet gösteren un fabrikalarından elde edilen bazı yabancı ot tohumlarının ve hayvansal besin değerlerinin tespiti amacıyla yürütülmüştür. Çalışma sonunda 19 farklı familyaya ait 79 yabancı ot türü tohumu tespit edilmiştir. Türler içerisinde sayısal olarak en yoğun tür %16,1689 ile Galium tricornutum, ağırlık olarak en yoğun tür ise %21,2244 ile Aegilops cylindrica olmuştur. Rastlama sıklığına bakıldığında ise %100 ile Convolvulus arvensis en fazla rastlanan tür olmuştur. Ayrıca, belirlenen 20 türün, ham protein, ham kül, rutubet, ham selüloz ve ham yağ değerleri tespit edildi. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre bu yabancı otların bazılarının kültür bitkileri düzeyinde besin maddeleri içerdikleri, bazılarının ise içerdiği besin maddelerinin yüksek seviyelerde olduğu tespit edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, yabancı ot tohumlarından 14 türün zengin (%15-25), 6 türün ise orta derecede zengin (%10-15) ham protein içerdiği bulunmuş, bunlar içerisinde en zengin ham protein içeren Vicia sativa (Adi fiğ), %25.6 ham protein oranıyla mısır, buğday, arpa, yulaf, çavdar ve darı gibi dane yemlerdeki oranı aşmıştır. Ham kül düzeylerine bakıldığında 1 türün zengin (%15), 19 türün ise düşük (%0-10) olduğu bulunmuştur. Bunlardan en zengini % 39.1 oranı ile Lithospermum arvense (Tarla sedef otu) , en düşük olanı ise % 1.2 ile Polygonum aviculare (Çoban değneği) olmuştur. Çalışmada ele alınan yabancı ot tohumlarının rutubet değerlerine bakıldığında 20 türün de düşük olduğu bulunmuştur. Bu türler içerisinden Lithospermum arvense?nin %2.1 ile en düşük oranda rutubet içerdiği saptanmıştır. Selüloz analizinde ise 9 türün düşük (0-10), 6 türün orta derecede zengin (10-15) ve 5 türün ise zengin (%15-42) olduğu saptanmıştır. En zengin tür %42.3ile Boreava orientalis (Sarı ot) , en düşük olanı ise %2.6 oranı ile Secale cereale (Yabani çavdar) olmuştur. Lithospermum arvense %21.57 ham yağ oranı ile en zengin, Aegilops cylindrica (Sakalotu) %1.55 ile en düşük tür olarak bulunmuştur., This research was carried out to determine the weeds seed and their for animals nutritional values from flour mills operating in Konya province in 2012. At the end of the study 79 weed species seeds which are belongs 19 different families were identified. The highest weed seeds intensity as number and weight were determined Galium tricornutum 16,16% and Aegilops cylindrica with 21,22% respectively. About the frequency of species, the most frequence species was Convolvulus arvensis with 100%. Also, crude protein, crude ash, moisture, fiber and crude oil of identified 20 species were determined. According a to the results obtained from the study, nutrient content of the some of these weed seeds was as higher as the nutrient content of crops seeds and nutrient content of some of them as higher. Result of the chemical analysis, 14 species of weed seeds rich (15-25%), 6 species of moderately rich (10-15%) of the crude protein levels were found, the richest one of crude protein in Vicia sativa (Common vetch), was 25.6% crude rate of such as corn, wheat, barley, oat, rye and millet grain food exceeded the rate of crude protein. 1 species rich crude as levels was found (15%), while 19 species poor (0-10%) were present. The richest of them with a rate of 39.1% Lithospermum arvense (Field grainwell), is one of the poorest 1.2% Polygonum aviculare (Prastrate knotweed) respectively. Interms of the values obtained in this study, 20 species of weed seeds, moisture content was found to be poor. Within this species Lithospermum arvense were included in the moisture content at the lowest rate with 2.1%. Fiber analysis of nine species were poor (0-10), 6 species of moderately rich (10-15), and 5 species rich (15-42%), respectively. Boreava orientalis (Yellow weed) with a rate of the richest 42.3%, with a rate of 2.6% the poorest one Secale cereale (Wild rye) respectively. The richest and the poorest weed seed species were Lithospermum arvense and Aegilops cylindirica (Jointed goatgrass) in crude oil analysis with the rate of 21.57% and 1.55% respectively.

Çumra (Konya) ilçesinde domates seralarında Domates Güvesi [Tuta absoluta (Meyrick, 1917)]’nin popülasyon değişimi, bulaşıklık oranı ve mücadelesinde kitle yakalama (Mass Trapping) tekniğini kullanmak amacıyla 2011-2012 sera mevsimi süresince çalışma yürütülmüştür. Zararlının popülasyon gelişimini tespit etmek amacıyla eşey feromonları, bulaşıklık oranını belirlemede ise gözle kontrol yöntemi kullanılmıştır. Ayrıca Ferolite ismi verilen hem ışık hem de feromon tuzağı olarak kullanılan tuzaklarla, zararlının kitle halinde yakalanıp, mücadelesi gerçekleştirilmiştir. Çalışma sonucunda, araştırmanın yürütüldüğü tüm seralarda zararlının varlığı tespit edilmiştir. Zararlının domates seralarında yoğun bir şekilde bulunup, bitkilerinin yaprak ve meyvelerinde zarar oluşturduğu, domates üretim mevsiminde 3-4 tepe noktası meydana getirdiği saptanmıştır. Kitle yakalamada kullanılan Ferolite tuzaklarının eşey feromonlarına göre istatistiki olarak daha etkili olduğu t testi kullanılarak belirlenmiştir. Domates Güvesi’nin Çumra ilçesinde bulunan üç serada feromon tuzaklarında yakalanan ergin sayısı en fazla sırasıyla 640, 626 ve 154 adet/hafta olarak bulunmuştur. Ferolite tuzaklarında 1 ve 2 nolu seralarda yakalanan ergin sayısı ise sırasıyla 1250 ve 1525 adet/hafta olarak tespit edilmiştir. Domates bitkisinin yapraklarında belirlenen bulaşıklık oranı en fazla sırasıyla %71, %80 ve %25; domates meyvelerindeki bulaşıklık oranı en fazla sırasıyla %23, %25 ve %5 olarak kaydedilmiştir., The study was conducted to determine of population development, infestation rate of Tomato Moth [Tuta absoluta (Meyrick, 1917)] in the tomato greenhouses in Çumra (Konya) district and to use of Mass Trapping Technique for it’s control during 2011-2012 vegetation periods. In order to determination of population development and infestation ratio of the pest, sex pheromones and monitoring method were used. In addition, the traps called Ferolite and known as both pheromone and light traps, were used for control of the pest by Mass Trapping. At the end of the study, presence of the pest was identifed in all greenhouses where the study was conducted. The pest caused damage on the leaf and fruits of tomato plants, heavily infested in all tomato greenhouses has been 3-4 peak points during production period. The Ferolite traps used in Mass Trapping were found more effective than sex pheromone traps by using statistical t test. The number of the adults caught in the pheromone traps in the three greenhouses in Çumra district were found as 640, 626 and 154 piece/week, respectively. On the other hand the number of adults caught in the ferolite traps in the greenhouse 1 and 2, also established 1250 and 1525 piece/week, respectively. The infestation rate in the leaves of tomato plants were found in as 71, 80 and 25%; in fruits as 23, 25 and 5%, respectively.

Yapılan bu çalışmada, Foeniculum vulgare Miller (Umbelliferae), Lavandula angustifolia Miller (Lamiaceae), Cuminum cyminum L. (Umbelliferae), Thymus vulgaris L. (Lamiaceae), Achillea millefolium L. (Asteraceae), Artemisia absinthium L. (Asteraceae), Hypericum perforatum L. (Hypericaceae), Pimpinella anisum L. (Umbelliferae) olmak üzere sekiz bitkinin methanol ekstraktlarının Avrupa sünesi Eurygaster maura L. (Heteroptera: Scutellaridae)’nın değişik biyolojik dönemlerine toksik etkileri ile yumurta verimi ve yumurta canlılık oranına etkileri araştırılmıştır. Kışlamış erginler topikal aplikasyon ve püskürtme yöntemi, nimfler püskürtme yöntemi ile, yumurta dönemi ise bitki ekstraktlarına daldırma yöntemi kullanılarak test edilmiştir. Ayrıca bitki ekstraktlarının ovipozisyonu engelleme üzerine etkileri kurutma kağıdına emdirme yöntemi ile belirlenmiştir. Yapılan paralel bir çalışma ile E. maura’nın yumurta parazitoiti olan Trissolcus semistriatus Nees.’un (Hymenoptera: Scelionidae) larva, pupa ve ergin dönemlerine ekstraktların toksik etkileri de değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda Avrupa sünesinin tüm dönemlerinde ekstrakt konsantrasyonunun artışına ve uygulama süresine bağlı olarak ölüm oranının arttığı belirlenmiştir. Uygulamadan 48 saat sonra erginler için elde edilen LD50 değerleri dikkate alınarak toksik etkisi bakımından ekstraktların sıralanması topikal uygulamada, F. vulgare > L. angustifolia > C. cyminum > A. millefolium > P. anisum > A. absinthium > T. vulgaris > H. perforatum şeklinde iken, püskürtme uygulamasında F. vulgare > C. cyminum > T. vulgaris > H. perforatum > L. angustifolia > A. absinthium > P. anisum > A. millefolium şeklinde olmuştur. Nimf döneminde ise F. vulgare ve T. vulgaris ekstraktları en toksik ekstraktlar olmuşlardır. Ekstrakta daldırılan yumurtaların konsantrasyon artışına bağlı olarak açılım oranlarının düştüğü belirlenmiştir. Foeniculum vulgare ekstraktı %73.64 yumurta açılımını engelleme oranıyla ilk sırayı almıştır. Ekstrakt uygulanan ergin dişilerin, kontrole göre daha az yumurta bıraktığı ve genel olarak bu yumurtalarda açılım oranlarının düştüğü görülmüştür. En güçlü ovipozisyonu engelleme A. millefolium ekstraktı tarafından meydana getirilmiştir (%40.28). Foeniculum vulgare, L. angustifolia, C. cyminum ve T. vulgaris ekstraktları tüm biyolojik dönemler için toksik etki göstermiştir. Ekstraktların T. semistriatus’a toksik etkisi ile ilgili çalışmalarda parazitoid pupası en dayanıklı, ergini ise en hassas dönem olarak belirlenmiştir. Buğday bitkilerine fitotoksisite bakımından T. vulgaris, P. anisum ve L. angustifolia en toksik ekstraktlar olmuştur., In this study, methanol extracts of eight plants; Foeniculum vulgare Miller (Umbelliferae), Lavandula angustifolia Miller (Lamiaceae), Cuminum cyminum L. (Umbelliferae), Thymus vulgaris L. (Lamiaceae), Achillea millefolium L. (Asteraceae), Artemisia absinthium L. (Asteraceae), Hypericum perforatum L. (Hypericaceae), Pimpinella anisum L. (Umbelliferae), were tested on various biological stages of the European Sunn pest, Eurygaster maura L. (Heteroptera: Scutellaridae). Toxicities of the extracts were tested on overwintered adults of the pest by using topical and spraying methods. At the same time, the extracts were sprayed on the nymphal stages of the sunn-pest. Toxicites of the extracts on eggs were investigated by using dipping method. In addition, effects of plant extracts on oviposition deterrent were determined by impregnation method of blotting papers to plant extracts. A parallel study was also performed to evaluate the toxicities of the extracts on larvae, pupae and adults of egg parasitoid Trissolcus semistriatus Nees. (Hymenoptera: Scelionidae). As a result of this study, toxicities of the extracts were increased by depending on the rising of exposure time and extract concentration. Taking into account of LD50 values, 48 h later from applications on adults, ranking of extracts with regard to toxic effects were determined as F. vulgare > L. angustifolia > C. cyminum > A. millefolium > P. anisum > A. absinthium > T. vulgaris > H. perforatum and F. vulgare > C. cyminum > T. vulgaris > H. perforatum > L. angustifolia > A. absinthium > P. anisum > A. millefolium at the topical and spray applications, respectively. Against to the nymphal stages F. vulgare and T. vulgaris extracts were the most toxic among the tested extracts. The percentage of hatching of treated eggs decreased and treated females laid less egg which have low hatching ratio, than that of the control. Foeniculum vulgare extract was the most effective on egg hatching inhibition with the rate of 73.64%. A. millefolium extract was the most active on reducing fecundity among other extracts (40.28%). It was concluded that F. vulgare, L. angustifolia, C. cyminum, T. vulgaris extracts were the most toxic to all biological stages tested. While the pupae of parasitoid T. semistriatus were the most resistant to the extracts, adults were the most sensitive. In terms of phytotoxicity to the wheat plants T. vulgaris, P. anisum and L. angustifolia appeared to be the most toxic among other extracts tested.

Bu çalışmada, domateste bakteriyel benek hastalığı etmeni Pseudomonas syringae pv. tomato (PST)'ya karşı dayanıklılık reaksiyonlarının belirlenmesi amacıyla 50 farklı domates çeşidi incelenmiştir. İki farklı Pst izolatı( YA-1 ve YA-2)'nın 108 hücre/ml yoğunluktaki süspansiyonu ile inokule edilen ve steril saf su ile muamele edilen kontrol bitkiler, 250C ve %60-70 nispi nemde tutulmuşlardır. Oluşan tipik yaprak lekeleri inokkulasyondan sonraki 21. günde sayılmışlar, bitkilerin dayanıklılık düzeyleri Chambers ve Merriman skalasına göre sınıflandırılmıştır. Sağlıklı domates bitkilerinde, patojene karşı dayanıklılık geninin (pto) 963 bp'lik fragmentinin varlığı SSP17 ve JCP32 spesifik primerleri kullanılarak PCR yöntemiyle tespit edilmiştir. Veriler varyans analizi (Anova ver. 10) ve MSTAT programında Duncan çoklu karşılaştırma testiyle değerlendirilmiş ve istatistiki olarak önemli bulunmuşlardır (p?0,01). İncelenen 50 farklı domates çeşidinden 15'inde pto geninin varlığı belirlenirken, çeşitlerin farklı bakteriyel izolatlara karşı verdikleri reaksiyonlar farklılıklar göstermiştir., Pseudomonas syringae pv. tomato is the causative agent of the bacterial speck disease of tomato (Lycopersicon lycopersicum), a disease that occurs worldwide and causes severe reduction in fruit yield and quality. Disease resistance conferred by the pto gene, encodes a serine?threonine protein kinase, is one of the first R-genes to be cloned and sequenced. In this research, the resistance reactions of 50 popular tomato cultivars which are grown commonly in Turkey against P. s. pv. tomato causal agent of bacterial speck disease were determined. Six-week-old plants were inoculated by spraying of P. s. pv. tomato YA-1 and YA-2 strains (108 cfu ml-1) with an airbrush until leaf surfaces were uniformly wet. After inoculation, the plants were incubated at 25±1 °C in 60-70?% relative humidity with a 12 h photoperiod and the disease progress occurred on the seedling leaves by P. s. pv. tomato was followed by counting the dark brown-black leaf necroses in 21st days after inoculation of the seedlings. Each experiment was performed at least three times and control plants were sprayed with sterile distilled water. The results of resistance reactions on plants were evaluated according to Chambers and Merriman scale. The resistance levels of the cultivars were statistically determined by using ANOVA variance analyze and Duncan multiple, range tests. Presence of pto gene (963 bp) in the tomato cultivars was verified by using the primers SSP17 and JCP32 by PCR and the gene was determined in 15 different tomato cultivars.

Bu çalışma ile elmacılığın yaygın olduğu, 22 ilden elma kara lekesi hastalığı ile bulaşık yaprak ve meyve örnekleri toplanmış, toplanan bu örneklerden 117 adet Venturia inaequalis'in tek spor izolasyonları yapılmıştır. RAPD, ISSR, SSR ve SRAP moleküler markırlar yardımıyla izolatların akrabalık ilişkilerine ve genetik çeşitliliğine bakılmıştır. Örnekler Türkiye ve Isparta olarak iki ayrı gruba ayrılmış, verilerin analizinde her grup ayrı olarak değerlendirilmiştir. Coğrafik olarak farklı yerlerde bulunan bahçelerden toplanan izolatların ırk oluşturma ve patojenisite potansiyelleri araştırılmıştır. Isparta (Eğirdir, Gelendost), Denizli (Çivril), Karaman (Merkez) ve Kayseri (Yahyalı)'den toplanan izolatların, patojenisitelerinin ve virülentliğini belirlemek için ayırıcı elma hatlarına inoküle edilmiştir. İlk defa bu çalışmada V. inaequalis izolatlarının moleküler karakterizasyonu için ISSR ve SRAP markırları kullanılmış, grupların analizinde ise genetik benzerlikler birbirine yakın bulunmuş, konukçu seçimi ve çoğrafi farklılıklar tespit edilememiştir. SSR ve SRAP markırları diğer markırlara göre, uygulamanın kolaylığı, tekrarlanabilirliği ve spesifikliği gibi konular bakımından daha bilgilendirici bulunmuştur. Patojenisite çalışmalarında, en fazla hastalık şiddeti %35.2 ile Starking Delicious çeşidinde gözlenirken, tüm izolatların Juliet ve Prima elma çeşidi ile yapılan yapay inokulasyonlarında hiçbir enfeksiyon belirtisi tespit edilememiştir. İzolatların alınış yerlerine göre yapılan değerlendirmede, en fazla hastalık şiddetinin Eğirdir'den (%20.4) alınan izolatda olduğu bulunmuş, en düşük enfeksiyon şiddeti de Denizli izolatında %16.9 olarak ortaya çıkmıştır. İzolatlar arasındaki fark istatistiki olarak önemli bulunurken (P > 0.01), patojenisite çalışmalarında elde edilen sonuçlara göre; en virülent ırk olan 6 nolu ırk ve 7 nolu ırkın henüz ülkemizde, elma yetiştiriciliği yapılan alanlara yayılmadığı tespit edilmiştir. Bu çalışma, ülkemizde Venturia inaequalis' in moleküler markırlarla yapılan populasyon genetiği hakkındaki ilk rapordur., In this search, 117 isolates of Venturia inaequalis were collected from leaves and fruits of infected on commercial apple growing areas in 22 provinces to estimate differences in pathogen population using RAPD, ISSR, SSR, and SRAP markers. Samples were divided two groups which were Isparta and Türkiye groups. Every groups were calculated as individual. Collected isolates from orchards differents regions where Isparta (Eğirdir, Gelendost), Denizli (Çivril), Karaman (Centrum), and Kayseri (Yahyalı), investigated race and patojenity of capacity. The virulence pattern of isolates, obtained by isolation of single conidia, was assessed by differential resistance hosts. The first marker technique which called SRAP, and ISSR were used to genotype isolates of V. inaequalis. There is no relationship between groups and geographic or source of cultivar pattern. Variance analysis obtained molecular datas after clustering from the isolates at district level showed highly genetic similarity among population. Also, SSR and SRAP markers were found more information, and more consistency than others. There were noticeable differences in the virulence of isolates of V. inaequalis toward cultivars in each region. All the isolates which was tested as artificially, could infect all of susceptible cultivars except Prima, Juliet varities. The proportion of infection on Starking Delicious (35.2 %) was significantly greater than others cultivars. Cultivars were infected the most severity disesase Isolate from Eğirdir (20.4%), the least severity disease isolate from Denizli 16.9 %, were statistically (P > 0.01) different in the proportion of infection between isolates from two regions when it was evaluated as obtained regions of isolates. It was found important differences among isolates statistically (P > 0.01). It was shown by based on pathogenicity experiment, the most virülent races 6 and 7 have not yet spread on apple growing areas. Population genetic analysis of V. inaequalis has published the first report molecular analysis of this pathogen from Türkiye.

Bu çalışmada, Aksaray yöresinde meralarda sorun oluşturan bazı yabancı otların besin değerleri araştırılmıştır. Araştırmada 2010 yılında Aksaray meralarında yapılan çalışma ile toplanan yabancı ot örnekleri teşhis edilmiş ve 20 familyaya ait 47 yabancı ot türü tespit edilmiştir. Ayrıca, tespit edilen türlerin, ham protein, ham kül ve rutubet değerleri analiz edilmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre meranın kompozisyonlarını oluşturan bu bitkilerin bazılarının kültür bitkileri düzeyinde besin maddeleri içerdikleri, bazılarının ise içerdiği bu besin maddelerinin çok düşük seviyelerde olduğu tespit edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, araştırma alanında bulunan yabancı otlardan 7 türün zengin (%15-22), 22 türün ise fakir (% 0-10) düzeyde ham protein içerdiği bulunmuş, bunlar içerisinde en zengin ham protein içeren Fumaria officinalis (hakiki şahtere), % 20.7 ham protein oranıyla yoncadaki oranı aşmıştır. En fakir (% 5.7) ham protein oranına sahip olan türün ise Centaurea depressa (yatık gökbaş) olduğu saptanmıştır. Ham kül düzeylerine bakıldığında 5 türün ham kül oranı zengin (% 15-22), 24 türün ise fakir (% 0-10) bulunmuştur. Bunlardan en zengini % 22.5 oranı ile Alkanna orientalis var orientalis (noktalı köpek dili) ve Chenopodium album (sirken), en fakir olanı ise % 4.4 ham kül oranı ile Verbascum cheiranthifolium (sığır kuyruğu) olmuştur. Çalışmada ele alınan yabancı otların rutubet değerlerine bakıldığında ise Verbascum cheiranthifolium ve Onosma aucheranum (emzikotu)' un (% 8-9) en yüksek; Phleum pratense (çayır kelpkuyruğu), Salsola kali (adi soda otu) ve Chenopodium album' un ise (% 4-5) en düşük oranda rutubet içeriği saptanmıştır., In this study the nutritional values of some weeds causing problems in the pasture lands of Aksaray region have been researched. In the research, the samples of the weeds collected in the study which was conducted in 2010 have been identified and 47 weed species which belong to 20 families have been determined. Crude protein, crude ash and humidity values have also been analysed. When the results collected from the research are taken into consideration, it is determined that some of those plants which were common in the pasture included nutrient at the level of crop plants, and some of those plants included very low nutrient. In the consequence of conducted analyses, it is seen that 7 species of the weeds were rich in crude protein(15-22%), 22 species were poor in crude protein(0-10%), and the richest species in crude protein was Fumaria officinalis (common fumitory) with the percentage of 20.7%. This ratio is higher than ratio of clover. The poorest species in crude protein (5.7%) was determined as Centaurea depressa (dark blue bottle). When the crude ash levels of weeds are examined, it is found out that 5 species had high ratios (15-22%), 24 species had low ratios (0-10%) in this context. The richest ones were Alkanna orientalis var orientalis (yellow alkanet) and Chenopodium album (common lamb?s quarters) with the ratio of 22.5%. The poorest one, on the other hand, was Verbascum cheiranthifolium (mullein) with the 4.4% crude ash level. When the humidity values of the weeds which were evaluated in the study are examined, it is observed that Verbascum cheiranthifolium and Onosma aucheranum (golden drop) had the highest humidity value (8-9 %); Phleum pratense (timothy), Salsola kali (Russian thistle) and Chenopodium album included the lowest humidity ratio (% 4-5).

Bu tez çalışması ile 2010?2011 yılları arasında Isparta ili Eğirdir ilçesi soğuk hava depolarındaki elmalarda hasat, nakliye ve depolama sırasında meydana gelen zedelenmelerin patolojik bozulmaya etkileri tespit edilmeye çalışılmıştır. Yapılan çalışma sonucunda zedelenen meyvelerde patolojik bozulmaların daha hızlı ve daha yoğun olarak meydana geldiği tespit edilmiştir.Bu patolojik bozulmalardan sorumlu 7 adet fungal organizma tespit edilmiştir.Bunlar; Penicillium expansum (Mavi Küf), Gloeosporium album (Acı çürüklük), Botrytis cinerea (Gri küf), Venturia inaequalis (Karaleke), Rhizopus spp. (Rhizopus Çürüklüğü), Aspergillus spp. (Siyah Küf), Alternaria mali (Siyah Çürüklük) dir. Bunlardan en çok görüleni Penicillium expansum olup, 6.ayın sonundaki sayım değerlerine göre toplam enfekteli meyvelerin %25`inde Penicillium expansum tespit edilmiştir. Penicillium expansum`u %12.4'lük oranla Gloeosporium album takip etmiştir. Tespit edilen diğer fungal etmenlerden Botrytis cinerea %11.1, Venturia inaequalis %8.1, Rhizopus spp%5.3, Aspergillus spp %3.1, Alternaria mali %2.6 `lık oranlarla Gloeosporium album `u takip etmiştir., In this thesis study, it is tried to determine the effects of the damages on pathological degradation arising during harvesting, transportation and storage of the apples in the cold storage rooms in Isparta city Eğirdir district between 2010 and 2011. As a result of the study, it is observed that pathological degradations occur rapidly and intensely on the damaged apples. 7 fungal organisms are determined which are responsible from such pathological degradations. These are; Penicillium expansum (Blue Mold), Gloeosporium album (Bitter rot), Botrytis cinerea (Grey mold), Venturia inaequalis (Black stain), Rhizopus spp. (Rhizopus Rot), Aspergillus spp. (Black Mold), Alternaria mali (Black Rot). The mostly seen organism is Penicillium expansum, and Penicillium expansum is determined in 25% of the total infected fruits according to the counting values at the end of the 6th month. Gloeosporium album has followed Penicillium expansum with a ratio of 12.4%. From the other determined fungal factors; Botrytis cinerea with the ratio of 11.1%, Venturia inaequalis with the ratio of 8.1%, Rhizopus spp with the ratio of 5.3%, Aspergillus spp with the ratio of 3.1%, Alternaria mali with the ratio of 2.6% have followed Gloeosporium album.

Konya ili Kaşınhanı beldesindeki havuç depolarında depolanan havuçlardaki fitopatolojik sorunları ve bunların oranlarını tespit etmek amacıyla 2010 ve 2011 yıllarında bu çalışma yapılmıştır. Yapılan sürvey ve labratuar incelemeleri sonucunda 2010 ve 2011 yıllarında fitopatolojik olarak sorunlu olan köklerin ortalaması % 15 olarak tespit edilmiştir. Yapılan çalışmada fitopatolojik olarak sorunlu görülen köklerde ortalama % 22.66 fungal, % 77,45 oranında da fizyolojik kaynaklı sorunlar tespit edilmiştir. Değişik hastalık belirtisi gösteren havuç köklerinden yapılan makroskobik ve mikroskobik incelemeler sonucu cins ve tür düzeyinde 12 adet fungal organizmaya rastlanmıştır. Saptanan fungal organizmalar Fusarium spp., Alternaria spp., Rhizoctonia spp., Sclerotinia sclerotiorum Botrytis cinerea, Mycocentrospora acerina., Rhizopus spp., Pythium spp., Thielaviopsis basicola, Aspergillus spp., Ulocladium sp. ve Penicillium spp. olup 2010 yılında en yoğun olarak tespit edilenler, %21 'lik oranla Fusarium spp., % 12 oranla Alternaria spp., % 10'luk oranla Sclerotina spp. olarak belirlenmiştir. 2011 yılında ise % 20 oranında Fusarium spp., % 13 oranında Pythium spp., en yoğun olarak rastlanan fungal organizmalar olarak tespit edilmiştir. Yapılan çalışmada depolanan havuçlarda bozulmaya neden olan fizyolojik kökenli 13 adet etken tespit edilmiş olup bunlardan en yaygın olarak belirlenenler ; beneklenme, köklenme ve filizlenme, ağırlık kaybı, acılaşma, soğuk zararı, yaşlanma ve tat değişikliğidir., The study was carried out to examine phytopatological diseases and the ratio of the diseases occurred/observed in carrots stocked in carrot depots in Kaşınhanı, Konya. The average rate of roots with phytopatological diseases has been observed as 15 % from the surveys and laboratory studies carried out in 2010 and 2011. Additionally, it?s been observed that 22,66 % of the diseases results from fungal, whereas 77,45 % of the diseases results from physiological problems. From the macroscopic and microscopic observations of the roots having symptoms of different diseases, 12 different fungal organisms have been found. Those mentioned organisms are Fusarium spp., Alternaria spp., Rhizoctonia spp., Sclerotinia sclerotiorum., Botrytis cinerea, Mycocentrospora acerina., Rhizopus spp., Pythium spp., Thielaviopsis basicola , Aspergillus spp., and Penicillium spp. The ranking of mostly found organisms in 2010 are Fusarium spp. (21%), Alternaria spp. (12%) and Sclerotina spp. (10%). In 2011, Fusarium spp. (20%) and Pythium spp. (13%) have been mostly observed fungal organisms. In the study, 13 physiological factors causing spoilage of stocked carrots have been observed and spotting, cracking and splitting, weight loss, bitterness, cold weather, aging and taste change have been observed commonly.

Süne (Eurygaster maura Het.: Scutelleridae)’nin biyolojik mücadelesinde yumurta parazitoiti Trissolcus türleri başarılı bir şekilde kullanılmaktadır. Bu türlerin laboratuvar şartlarında kitle üretimleri için canlı konukçusu olan Süne yumurtaları üzerinde üretimleri gerçekleştirilmektedir. Süne yumurta üretimine etki eden faktörleri bulmak amacıyla süne erginleri kışlaklarından üç farklı zamanda (10, 20 ve 30 Nisan) toplanmış, üç farklı konukçu bitki (buğday, arpa ve çavdar) üzerinde ve bu bitkilerin iki farklı kısmında (sap ve yaprak) yetiştirilmiştir. Ayrıca bu faktörlerin sünenin, preovipozisyon, ovipozisyon ve postovipozisyon sürelerine olan etkiside belirlenmiştir. Çalışma sonucunda, laboratuvarda süne yumurta üretiminde, kışlaklardan ilk toplama zamanının, konukçu bitki olarak çavdar bitkisinin ve bu bitkinin de sap kısımlarının Süne yumurta veriminde önemli olduğu ortaya çıkarılmıştır., Trissolcus species, egg parasitoids, are successively used in the biological control of sunn pest (Eurygaster maura Het.: Scutellerıdae). Mass rearing of these species in the laboratory conditions are performed on sunn pest eggs, natural host of Trissolcus species. In order to determine factors which affect the egg rearing of sunn pest, adults of sunn pest were collected from their overwintering side and grown on two different parts (steam and leaf) of three different host crop species (wheat, barley and rye). Effects of these factors on preoviposition, oviposition and postoviposition periods of sunn pest were also evaluated. This study showed that first collecting first time of sunn pest from overwintering side considerably affect the egg rearing of sunn pest in laboratory conditions. This study also showed that rye stem is suitable host plant for mass rearing of sunn pest.

Erwinia amylovora'nın sebep olduğu ateş yanıklığı elma ve armutta çok tahripkar bir hastalıktır. Bu çalışmada, patojen tarafından farklı elma ve armut çeşitlerinin enfeksiyon başlangıcında, bazı antioksidatif enzimlerin muhtemel değişimleri değerlendirilmiştir. Denemeler M9 anaçlı elma (Golden, Gala, Skarlet, Breaburn) ve armut (Santa Maria, Ankara) fidanları üzerinde yürütülmüştür. Bitkiler 25°C ±2, %60-65 nisbi nem, doğal fotoperiyot ve sera koşulları altında saksılarda yetiştirilmişlerdir. Yüksek virülent streyn Ea 43b'nin 108 cfu/ml konsantrasyonundaki süspansiyon ile inokule edilen bitkilerden inokulasyondan sonraki 24 ve 72. saatlerde yaprak örnekleri alınmıştır. Kontrol bitki yapraklarına saf su inokule edilmiştir. Toplanan örnekler homojenize edilmiş, spektrofotometrik bir metotla hidrojen peroksidaz (H2O2), süperoksit dismutaz, katalaz, askorbat peroksidaz, prolin miktarı ve klorofil konsantrasyon seviyeleri belirlenmiştir. Tüm denemeler her örnekleme zamanı için minimum 3 tekerrürlü olarak yapılmıştır. Veriler ANOVA varyans analizi ve Duncan çoklu oran testi ile istatistiki olarak değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, tüm farklı elma ve armut çeşitlerinde kontrol bitkilere kıyasla prolin miktarı ve klorofil konsantrasyon seviyelerinin artışı belirlenirken hidrojen peroksidaz enzimi en yüksek aktiviteyi göstermiştir., Fire blight, the caused by Erwinia amylovora, is a very destructive disease on apple and pear. In this study, it was examined the possible involvement of anti-oxidative enzymes in the initiation of infection of different apple and pear cultivars by the pathogen. The experiments were performed on seedlings from apple cultivars (Gala, Golden, Scarlet and Braeburn) with M9 rootstock and pear cultivars (Santa Maria and Ankara). Plants were grown in individual pots in the greenhouse at 25°C ±2 and in 60-65?% relative humidity and under natural photoperiod conditions. They were inoculated a suspension (108 cfu ml-1) with highly virulent strain Ea43 and sampled at various times for 24th and 72nd hours. Control plants were inoculated with sterile distilled water. Collected samples were homogenized and measured by a spectrophotometric method and determined hydrogene peroxidase (H2O2), ascorbate peroxidase, super oxide-dismutase, catalase, proline accumulation and chlorophyll concentration levels. All experiments were performed with a minimum of three tissue sample replicates per time point. The data were statistically evaluated by ANOVA variance analyze and Duncan multiple range tests. Obtaining to results, while proline accumulation and chlorophyll concentration levels determined to increase, H2O2 showed the highest activity in all different apple and pear cultivars in comparison with control plants.

Bu araştırmada meyvelerde hasat sonrası meyve çürüklüğüne yol açan bazı fungal hastalık etmenlerinin (Rhizopus stolonifer, Aspergillus niger, Botrytis cinerea, Colletotrichum gloeosporioides, Alternaria mali, Penicillum expansum ve Monilinia fructigena), fungal koloni çapı değerleri üzerine uçucu yağ çeşidi (biberiye, adaçayı, rezene, okaliptus ve kekik), inkübasyon süresi (3-6 gün) ve uçucu yağ konsantrasyonu (0-500 µl/L; 0-9 µl/petri) faktörlerinin etkileri kontakt ve fumigasyon etki testleri ile in vitro koşullarda test edilmiştir. In vivo koşullarda ise P. expansum, C. gloeosporioides ve B. cinerea etmenlerinin elmalarda oluşturduğu lezyon çapı değerleri üzerine kekik ve okaliptus uçucu yağlarının farklı konsantrasyonlardaki (% 0-5) etkileri belirlenmiştir. In vitro denemelerde, bu etmenlere karşı kekik ve okaliptus uçucu yağlarının en yüksek antifungal etkiyi gösterdikleri belirlenmiştir. Yüzde (%) engelleme oranlarında ise en yüksek değerler, tüm konsantrasyonlardaki kekik uçucu yağı ile muamele edildiğinde gözlemlenmiş olup, bu değerler kontakt ve fumigasyon denemelerde % 100 olarak belirlenmiş, sadece fumigasyon denemelerde R. stolonifer için en yüksek konsantrasyonda (9 µl/petri) % 91.85 olarak tespit edilmiştir. In vivo denemelerde ise, elmalardaki en yüksek % engelleme oranları kekik uçucu yağı ile muamele edildiğinde gözlemlenmiş olup, bu değerler en yüksek konsantrasyonda (% 5) B. cinerea için % 90.75, C. gloeosporioides için % 84.72 ve P. expansum için % 80.40 olarak belirlenmiştir., In this study, effects of different essential oil (EO) types (rosemary, sage, fennel, eucalyptus and oregano), incubation times (3-6 days) and EO concentrations (0-500 µl/L; 0-9 µl/petri) on fungal colony diameter values of some post-harvest fruit rot fungal pathogens (Rhizopus stolonifer, Aspergillus niger, Botrytis cinerea, Colletotrichum gloeosporioides, Alternaria mali, Penicillum expansum ve Monilinia fructigena) were investigated using contact and fumigation biassays under in vitro conditions. Under in vivo conditions, the effects of oregano and eucalyptus EOs at different concentrations (0-5%) were tested on diameter values of lesions formed on apples by P. expansum, C. gloeosporioides and B. cinerea. In vitro bioassays showed that the oregano and eucalyptus EOs had the highest antifungal effect against the fungal pathogens. The highest percent (%) fungal growth inhibition value was observed when the fungal pathogens were treated with oregano EO at all concentrations and this value was determined to be 100 % in the contact and fumigation biassays. However, the highest value for Rhizopus stolonifer was found to be 91.85 % at the highest concentration (9 µl/petri) in fumigation biassays. Under in vivo conditions, the highest percent inhibition values in apples were observed when the fungal pathogens were treated with oregano EO and these values were determined to be 90.75 % for B. cinerea, 84.72 % for C. gloeosporioides and 80.40 % for P. expansum at the highest concentration (5 %)., Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar Projeleri (BAP) Koordinatörlüğü tarafından 10201127 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma 2010 yılında Konya'nın Güneysınır ilçesi hububat ekosisteminde Avrupa sünesi Eurygaster maura L. (Het.: Scutelleridae)'nın yumurta parazitoitleri, alternatif konukçu olarak pentatomidler ve üzerlerinde bulundukları bitki türlerini belirlemek için İlçeyi temsilen Aydoğmuş Kasabası, Güneybağ Mahallesi ve Karasınır Mahallesinde yapılmıştır. Hububat alanlarında E. maura ile birlikte Pentatomidae familyasından 6 tür: Aelia acuminata L., Eurydema ornatum L., Eurydema ventrale Kolenati, Eurydema oleracea L., Raphigaster nebulosa Poda ve Carpocoris mediterraneus Tamanini tespit edilmiştir. Bu türlerden E. ornatum en yaygın ve bol bulunan türdür. Yumurta paketlerinden elde edilen parazitoitler ve bulunuş oranları ise sırasıyla; Hymenoptera takımı Scelionidae familyasından Trissolcus grandis Thomson (% 57.63), Trissolcus semistriatus Nees (% 19.50), Trissolcus simoni Mayr (% 6.78) ve Trissolcus vassilievi Mayr (% 4.23) türleri ile Encyrtidae familyasından Ooencyrtus telenomicida Vassiliev (% 11.86) türü bulunmuştur. Bu türlerde erkek ve dişi oranları; T. grandis'de % 90.44 dişi, % 9.56 erkek, T. semistriatus'da % 63.05 dişi, % 36.95 erkek, T. simoni'de % 81.25 dişi, % 18.75 erkek ve T. vassilievi % 100 erkek olarak bulunmuştur. Ayrıca aynı yumurta paketinden çıkış yapan farklı iki tür olarak da; T. semistriatus + T. simoni ile T. grandis + O. telenomicida tespit edilmiştir. Pentatomid türleri, Cruciferae familyasından bülbül otu (Sisymbrium sp.), süpürge otu (Descurainia sophia L.), yabani hardal (Sinapis alba L.), kuşekmeği (Thlaspi sp.), Compositae familyasından hindiba (Crepis sp.), Caryophyllaceae familyasından çöven otu (Gypsophila sp.), Capparaceae familyasından kapari (Capparis spinosa L.) ve Leguminosae familyasından taç otu (Coronilla varia L.) türlerinde bulunmuştur. Bu türler içerisinde pentatomidlerin en fazla yabani hardal bitkisini tercih ettikleri gözlenmiştir., This study was carried out to observe the egg parasitoids of european sunn pest (Eurygaster maura L.) (Het.: Scutelleridae) and pentatomids as alternative hosts of them in cereal areas and their surroundings in Aydogmus Town and Guneybag and Karasınır villages from Guneysınır District of Konya province of Turkey in 2010. Six species from pentatomidae, Aelia acuminata L., Eurydema ornatum L., Eurydema ventrale Kolenati, Eurydema oleracea L., Raphigaster nebulosa Poda and Carpocoris mediterraneus Tamanini were found. E. ornatum was the most widespread and common. Besides the parasitoid species, exited from the egg packets, plus occurence rates were Trissolcus grandis Thomson (57.63 %), Trissolcus semistriatus Nees (19.50 %), Trissolcus simoni Mayr (6.78 %) and Trissolcus vassilievi Mayr (4.23 %) from Scelionidae (Hymenoptera) and Ooencyrtus telenomicida Vassiliev (11.86 %) from Encyrtidae. The female and male ratios of the parasitoid species were as follows: 90.44 % female and 9.56 % male in T. grandis, 63.05 % female and 36.95 % male in T. semistriatus, 81.25 % female and 18.75 % male in T. simoni and 100 % male in T. vassilievi. Furthermore, two parasitoid species which were exited from the same egg packet was observed. These are T. semistriatus + T. simoni and T. grandis + O. telenomicida. Host plants of the pentatomids were on caper berry (Capparis spinosa L., Capparaceae), mustard (Sisymbrium sp., Cruciferae), flixweed (Descurainia sophia L., Cruciferae), white mustard (Sinapis alba L., Cruciferae), pennycres (Thlaspi sp., Cruciferae), hawksbeard (Crepis sp., Compositae), baby's breath (Gypsophila sp., Caryophyllaceae) and crown vetch (Coronilla varia L., Leguminosae). Sinapis alba L. was dominantly preferred as host among the others.

Bu araştırma 5 farklı börülce( Vigna unguiculata (L.) Walp.) genotipinde(Karagöz, Sarıgöz, Akkız, Samandağı, Sarıkız) börülce tohum böceği (Callosobruchus maculatus F.)'nin gelişme ve çoğalmasını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Denemeler Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bitki Koruma Bölümü laboratuarında 30°C sıcaklık, %55±5 nispi nem ve karanlık ortamda yürütülmüştür. Her bir börülce tanesine 1, 3 ve 5'er yumurta bırakılmıştır. Çalışmada zararlıya ait gelişen ergin sayısı, ergin gelişme süresi, ergin çıkış periyodu, maksimum ergin çıkışı, eşey oranı, toplam yumurta sayısı, ovipozisyon süresi, ergin ömrü ve tanede yüzde ağırlık kayıpları her genotip için test edilmiştir. Sonuç olarak, Samandağı ve Sarıkız genotiplerinin en az ergin çıkışına, en düşük yüzde ağırlık kaybına ve daha uzun gelişme süresine sahip oldukları gözlenmiştir. Free-choice testinin sonuçları genotiplerin hassasiyet düzeyleriyle paralel bulunmuş ve daha iri taneli genotipler küçük taneli genotiplerden daha çok tercih edilmiştir. Başlangıçta danelere bırakılan farklı yumurta sayılarının etkilerine bakıldığında, yumurta sayısının artması; gelişme süresinin daha uzun olmasına, maksimum ergin çıkışının daha ileri bir zamanda gerçekleşmesine, ergin çıkış periyodunun daha geniş bir aralığa yayılmasına ve tanede ağırlık kaybının daha fazla olmasına etkili olduğu belirtilebilir., This study was carried out to determine the development and reproduction of cowpea weevil, ( Callosobruchus maculatus F.) on.five different cowpea (Vigna unguiculata (L.) Walp.) genotypes (Karagöz, Sarıgöz, Akkız, Samandağı, Sarıkız) The experiments were conducted in laboratory of Plant Protection Department of Agricultural Faculty in Selcuk University.in the condition of 30°C , 55% ± 5 RH and continuous dark. Before 1, 3 and 5 eggs of the pest were left on each cowpea grain. Then; the number of adult emerged, development duration, duration of adult emergence, the day of maximum adult emergence, male/female ratio, weight loss of grain (%), number of egg laid, duration of oviposition were tested for all genotypes. The varieties Samandağı and Sarıkız had the lowest value of adult emergence, longer development time and lowest percent of grain weight loss. The results of free-choice tests were parallel with the level of susceptibility. The genotypes Sarıkız and Samandağ which have smaller seed were less preferred than the others. Longer development duration, later occurence of maximum adult emergence, more weight loss of grain (%) were realised on the grains which were left 5 eggs

Araştırma, Doğu Karadeniz Bölgesinde buğday ürününe karışan yabancı otların, sıklıklarını, yoğunluklarını ve topluluk oluşturmalarını tespit etmek amacıyla 2010 yılında yapılmıştır. Doğu Karadeniz illerinden Rize, Giresun ve Trabzon'da buğday üretimi yapılmadığından Bayburt ile Gümüşhane'ye bağlı 50 köyden her biri 500 `er gramlık örneklerden 117 numune alınarak yapılmıştır. Sonuçta 17 familyaya ait 47 yabancı ot tohumu türü belirlenmiştir. Bu türlerden karamuk (Agrostemma githago) ve pıtrak (Caucalis latifolia) çok yoğun; kanaviçe otu (Adonis sp), tarla düğün çiçeği (Ranunculus arvensis) ve yapışkan ot (Galium tricornotum)' un yoğun olarak karıştığı saptanmıştır. Bölgede selektörden geçirilmemiş buğdaya sayısal olarak % 0.4336, ağırlık olarak ise % 0.1475 oranında yabancı ot tohumunun karıştığı saptanmıştır. Bulaşık buğday tohumları ile dekara taşınan yabancı ot tohum sayısı ortalama 2051.05 adet ve ağırlık olarak ortalama 23.025 g'dır. Bölgede buğday ürününe karışan bazı yabancı ot tohumları topluluk oluşturmaktadır. Topluluğun esas üyesini karamuk (Agrostemma githago) oluşturmakta topluluğun diğer üyeleri il ve ilçelere bağlı olarak değişiklik göstermektedir., The research was made to determine the frequency, density and the community to create in the Eastern Black Sea Region of weeds in wheat in 2010. Due to no production of wheat in Rize, Giresun and Trabzon provinces of Eastern Black Sea, totally 117 samples were taken each 500 grams from 50 villages of Bayburt and Gümüşhane. Finally, 47 weed seed species which belongs 17 different family were determined. Corncockle (Agrostemma githago) and velcro-type (Caucalis latifolia) was very intense; canvas grass (Adonis sp), field wedding flower (Ranunculus arvensis) and sticky weed (Galium tricornotum) were heavily involved from determined species. Weeds seeds were determined involving into wheat, not been through from selector, numerically and by weight 0.4336% and 0.1475%, respectively. Weed seeds number with wheat seeds contaminated and approximately weight were 2051.05 number and 23,025 g, respectively. Some weed seeds involving to the wheat form the community in the region. Corncockle (Agrostemma githago) is mainly member of the community and the other members varies depending on provinces and districts.

Bu çalışmada, sarı kantaron (Hypericum perforatum L.), kimyon (Cuminum cyminum L.), anason (Pimpinella anisum L.) ve kekik (Origanum onites L.) bitkilerinden elde edilen methanol ekstraktlarının Callosobruchus maculatus (F.) (Col.: Bruchidae) erginlerinde kontak ve kalıntı, yumurta koymayı engelleme ve ergin çıkış aktivitesine etkisi ile ovisit etki ve yumurta bırakma davranışına etkisi araştırılmıştır. Denemeler laboratuar şartlarında 30?C sıcaklık, % 55±5 orantılı nem ve karanlık ortamda yürütülmüştür. Kontak etki testlerinde C. maculatus erginlerine %1, 2, 4, 8 ve 16'lık (w/w) ekstrakt dozları uygulanmıştır. %98,21 lik en yüksek ölüm oranı 48 saatlik uygulama süresinde kimyon ekstraktının %16'lık dozunda belirlenmiştir. Ayrıca 3 uygulama süresinin her birinde bitki ekstraktı için LC50 ve LC90 değerleri tespit edilmiştir. Ölüm oranları bitki ekstraktlarına göre farklılık göstermiştir. Kalıntı toksitite testlerinde, bitki ekstraktlarının tamamı ergin ölüm oranları üzerine önemli bir etki göstermemiştir. Yumurta koymayı engelleme ve ergin çıkış aktivitesine etki testinde 3 farklı doz nohut tohumları üzerine uygulanmıştır. Bütün bitkilerin ekstraktları en yüksek dozlarda bile %50'nin altında yumurta koymayı engelleme etkisi göstermiştir. Aynı zamanda bu ekstraktlar kullanıldıktan sonra ergin çıkış aktivitesinde azalma görülmemiştir. Bitki ekstraktlarının ovisit etkisine bakıldığında anasonun önemli derecede etki gösterdiği tespit edilmiştir. Tercih denemesinde ise ekstraktlar arasında bırakılan toplam yumurta sayısı bakımından fark bulunmamıştır., In this study, ovipositon deterrent activity, adult emergence activity, effect on eggs, oviposition preference of extracts by free-choice test, contact and residual toxicity of methanol extracts from tipton?s weed (Hypericum perforatum L.), cummin (Cuminum cyminum L.), anise (Pimpinella anisum L.), thyme (Origanum onites L.), were tested againts Callosobruchus maculatus (F.) (Col.: Bruchidae). The experiments were conducted in laboratory conditions of 30?C , 55+ 5% RH and continuous dark. In the contact tests, the doses applied to a day old adult of Callosobruchus maculatus F. were 1-2-4-8-16% (w/w).The highest mortality of Callosobruchus maculatus F. were 98,21 % application dose of 16% of cummin in 48 hours. Furthermore to kill 50 and 90% of the populations, needed doses (LC50 and LC90 values) were estimated for every applied plant extract and time. The mortality rates were varried depending on the plant extract. In the residual tests,all extracts of plants did not show significant effect on adult C. maculatus. In the ovipositon deterrent tests and adult emergence activity were carried out at three different doses (2%, 4%, 8%) using chickpea (Cicer arietinum L. ) against C. maculatus. All plant extracts showed under 50% oviposition deterrent activity even at higher doses. Reduction in F1 adult emergence was also low after using these plant extracts. In the effects of extracts on the eggs, the extracts of anise showed significant effect on eggs. In a free-choice test was not difference of number total egg among plant extracts.

Bu çalışmada Diyarbakır ili buğday ve pamuk ekim alanlarında sorun oluşturan yabancı ot türleri, bu yabancı ot türlerinin rastlanma sıklığı ve yoğunlukları, konukçuluk ettiği fungal mikroorganizmalar, bunların yaygınlık, görülme oranları ve bazılarının yabancı otların biyolojik mücadelesinde kullanılma olanakları araştırılmıştır. 2008 ve 2009 yıllarında yapılan arazi sürveyinde; buğday ekim alanlarında 174, pamuk ekim alanlarında 63 farklı yabancı ot türü tespit edilmiştir. Buğday ekim alanlarında il genelinde tarlaların % 50'sinden fazlasında rastlanan yabancı otlar 6 tanedir. Pamuk ekim alanlarında il genelinde tarlaların % 50'sinden fazlasında rastlanan yabancı otlar ise 7 tanedir. Buğday ekim alanlarında bulunan 63 farklı yabancı ot türü üzerinde 69, pamuk ekim alanlarında 19 farklı yabancı ot türü üzerinde 23 farklı fungal mikroorganizma saptanmıştır. Her iki kültür bitkisinde 10 yabancı ot türü, 10 tane de fungal mikroorganizma ortak olup, toplam 72 farklı tür yabancı ot üzerinde 82 farklı tür fungal mikroorganizma tespit edilmiştir. In vivo koşullarda yapılan bio-etkinlik çalışmalarında 4 farklı yabancı ota karşı 4 farklı fungal mikroorganizma kullanılmış ve ümitvar sonuçlar alınmıştır. Çalışmalar esnasında çok sayıda pas, külleme ve mildiyö etmeni tespit edilmiş olup, bunlar arasında özellikle 3 tanesinin arazi koşullarında konukçularının gelişimini belli bir düzeyde baskı altında tuttuğu gözlenmiştir. Bu çalışma ile bulunan fungal mikroorganizmaların tamamı Diyarbakır için ilk kayıt olma özelliğinde iken, 15 fungal mikroorganizma Türkiye için ilk kayıt olarak tespit edilmiştir. Ayrıca, 13 farklı yabancı ot türünün 13 farklı mikroorganizma için yeni konukçu olduğu belirlenmiştir. Karacadağ bölgesinde yetişen ve soyu tükenmekte olan endemik bir mürdümük türü buğday tarlasında sadece bir lokasyonda tespit edilmiştir., In this study, weed species on wheat and cotton cultivation lands of Diyarbakır, distribution and density of these weed species, fungal microorganisms that they host and their distribution and rates and their possibilities to be used in biological control of weeds were investigated. During the land surveys conducted in 2008 and 2009 years, on wheat cultivation areas 174, on cotton cultivation areas 63 different weed species were identified. On wheat cultivation areas, weeds found on more than 50% of the lands throughout the city are identified as 6 different species. On cotton cultivation areas, weeds found on more than 50% of the lands throughout the city are identified as 7 different species. 69 different fungal microorganisms on 63 different weeds on wheat cultivation area; on 19 different weeds on cotton cultivation area 23 different fungal microorganisms were identified. On two crop plants 10 weed species, 10 fungal microorganisms are commensal and totally 82 different species of fungal microorganism were identified over 72 different weed species. In bioactivity studies made under In vivo conditions, 4 different fungal microorganisms were used against 4 different weed species and promising results were obtained. During the study, many factors of rust, powdery mildew and downy mildew were identifed and it was observed that especially 3 of them supressed the development of their host at some levels. All fungal microorganisms identified by this study have the feature of being the first registry samples for Diyarbakır region and 15 fungal microorganisms were identified as the first registry for our country. Besides, it was observed that 13 different weeds were new hosts for 13 different microorganisms. An endemic lathyrus species growing Karacadağ region and becoming extinct was identified in only one location on wheat land.

Bu çalışma Trakya bölgesi buğday ekim alanlarında kök ve kökboğazı hastalıklarının durumunu ortaya koymak ve hastalığa neden olan fungusları saptayarak patojenisitelerine etki eden bazı faktörleri araştırmak için 2006 ve 2009 yıllarında yürütülmüştür. Bu amaçla 2006 ve 2007 yıllarında sürvey çalışması yapılarak yörede hastalık çıkışı (%100) ve hastalık şiddeti (%32) belirlenmiştir. Hastalığa sebep olan patojenler tespit edilmiş (Fusarium sp., Psedocercosporella sp., Rhizoctonia sp., Cochliobolus sp., Rhizopus sp., Cephalosporium sp., Gaeumannomyces sp., Pythium sp., ve Alternaria sp.) ve en yaygın olan patojen fungus (F.culmorum) belirlenmiştir. Bu patojene (F.culmorum) karşı; 63 buğday çeşidinde reaksiyon denemesi yapılarak patojenisite farklılıkları ortaya konulmuştur. Acibenzolar-S-methyl uygulaması ile dayanıklılığın teşviki yoluyla %21,81 oranında patojenisitede azalma sağlanmış fakat fitotoksik etkiler de ortaya çıkmıştır. Bitki besin toniği uygulaması yapılarak kontrole göre F.culmorum'un patojenisitesinde tarla şartlarında %13.25 ve sera şartlarında %11.25 oranında azalma gözlenmiştir. Saprofit F.oxysporum uygulaması ile dayanıklılığın teşviki yoluyla F.culmorum'un patojenisitesi üzerine yürütülen çalışmada ise F.oxysporum'un etkisi önemsiz bulunmuştur. F.culmorum'un toprak, tohum ve fide inokulasyonunda hastalık şiddetleri toprak (%35,49) ve tohum (%34,02) inokulasyonunda aynı seviyede belirlenirken fide inokulasyonunda ise daha düşük (%27,96) seviyede belirlenmiştir., This study was carried out to determine the situation of the root and crown rot diseases and to investigate some factor affecting their pathogenicity through identifying the fungi causing these diseases in Trakya region in 2006 and 2009. For this aim, emergence (100 %) and severity (32 %) of the disease and were determined by conducting survey studies in the years of 2006-2007. Pathogens causing the disseases were determined as Fusarium sp., Pseudocercosporella sp., Rhizoctonia sp., Cochliobolus sp., Rhizopus sp., Cephalosporium sp., Gaeumannomyces sp., Pythium sp. and Alternaria sp. and the most common pathogen fungi was found to be F. culmorum. Against this pathogen (F. culmorum), pathogenity differences were found out through conducting reaction testing at 63 wheat varieties. Through induced resistance by Acibenzolar-S-methyl application, 21.81% decrease was provided in pathogenicity, but phytotoxic effects were emerged. At F. culmorum pathogenicity, 13.25% decrease under field situation and 11.25% decrease under greenhouse situation according to the control plots were observed by carrying out plant food tonic (plantonic) application. In this study about F. culmorum pathogenicity through induced resistance by saprophyte F. oxysporum application, the effect of F. oxysporum was found to be unimportant. While disease severities at soil, seed and seedling inoculations were soil (35.49%) and seed (34.02%) inoculations were determined as in the same level, seedling inoculation (27.96%) was found in a lower level.

Bu araştırmada, İç Anadolu Bölgesi kıraç ve sulanan buğday ekim alanlarında önemli ölçüde sorun olan yatık gökbaş (Centaurea depressa Bieb.) ve kokarot (Bifora radians Bieb.)' un bazı biyolojik özellikleri ve ekonomik zarar eşikleri belirlenmiştir. Yapılan çimlendirme denemelerinde minimum, optimum ve maksimum çimlenme sıcaklıkları sırasıyla yatık gökbaşta, 0-0.5 °C, 5-10 °C ve 30-35 °C, kokarotta ise 2-5 °C, 10-15 °C ve 20-25 °C olarak bulunmuştur. Dormansi kırmada, tohum kabuğunun çıkarılması işlemi, kontrole oranla yatık gökbaşın % 99, kokarotun % 45 oranında çimlenmesiyle en etkili yöntem olarak saptanmıştır. Ekonomik zarar eşikleri kullanılan herbisite bağlı olarak, yatık gökbaşın kıraçta 1.8-2.7 adet/m², suluda ise 1.2-1.6 adet/m² olarak; kokarotun kıraçta 1.5-2.2 adet/m², suluda ise 2.4-2.8 adet/m² olarak bulunmuştur. Yatık gökbaşın farklı yoğunluklarında (1, 3, 5, 7 adet/m² ve tamamen otlu) ve kokarotta (1, 3, 5 adet/m² ve tamamen otlu), buğday bayrak yaprak alanına, bin dane ağırlığına ve sap ağırlığına etkileri incelenmiş, genelde araştırılan yoğunluklar arasında fark olmasına rağmen istatistiki olarak önemsiz; sadece tamamen otlu ile diğer yoğunluklar arasındaki fark önemli bulunmuştur., In this study, the economic threshold levels of dark blue bottle (Centaurea depressa Bieb.) and bifra (Bifora radians Bieb.) which are commonly problem in dry and irrigated wheat production areas of Central Anatolia Region was determined. In performed germination tests, minimum, optimum and maximum germination temperatures of dark blue bottle were found as 0-0.5 °C, 5-10 °C and 30-35 °C whereas same temperatures of bifra were found as 2-5 °C, 10-15 °C and 20-25 °C respectively. The removing seed shell was determined as most effective method in dormancy breaking with 99% dark blue bottle germination rate and 45% bifra germinate rate. Economic thresholds were found as 1.8 ? 2.7 number/m2 in dry condition and 1.2 ? 1.6 number/m2 in irrigated condition for dark blue bottle and 1.5 ? 2.2 number/m2 in dry condition and 2.4 ? 2.8 number/m2 in irrigated condition for bifra. The effects of different dark blue bottle densities (1, 3, 5, 7 number/m² and fully weeded) and bifora densities (1, 3, 5 number/m² and fully weeded) on wheat flag leaf area index, 1000 seed weight, stem weight was investigated and generally the difference between fully weeded plots and other plots were found significant.

Bu araştırma 17 farklı nohut (Cicer arietinum L.) çeşidinin börülce tohum böceği (Callosobruchus maculatus F.)'ne karşı dayanıklılıklarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Denemeler laboratuar şartlarında 30°C, sıcaklık, %12-13,1 tane nemi, %55±5 nispi nem ve karanlık ortamda yürütülmüştür. Zararlının gelişen ergin sayısı, yüzde ağırlık kaybı, bıraktığı yumurta sayısı, ovipozisyon ve postovipozisyon süreleri araştırılmıştır. Ayrıca free-choice testiyle zararlının ovipozisyon tercihi incelenmiştir. Cevdet Bey 98, Işık 05 ve Hisar çeşitlerinin en az ergin çıkışına, en düşük yüzde ağırlık kaybına ve daha uzun gelişme süresine sahip oldukları görülmüştür. Free-choice testinin sonuçları çeşitlerin hassasiyet düzeyleriyle paralel bulunmuştur. Küçük taneli çeşitlere nazaran Canıtez ve Dikbaş gibi iri taneli çeşitler yumurta bırakmak için daha fazla tercih edilmiştir. No-choice testinde ise çeşitler arasında toplam yumurta sayısı bakımından fark bulunmamıştır., This study was carried out to determine the resistance of 17 different chickpea (Cicer arietinum L. ) varieties to Cowpea Weevil, ( Callosobruchus maculatus F.). The experiments were conducted in laboratory conditions of 30°C , % 12-13,1 grain moisture, %55± 5 RH and continuous dark. The number of adult emergence, loss weight (%), number of egg laid, the duration of oviposition and postoviposition of the pest were tested. Oviposition preference of cowpea weevil was also studied by free-choice test. The varieties Cevdet Bey 98, Işık 05 and Hisar had the lowest value of adult emergence and lowest percent weight loses and longer development time. The results of free-choice tests were parallel with the level of susceptibility. According to the varities which have smaller seed, the varieties have bigger ones ( e.g: Canıtez, Dikbaş) were more preferred for egg laid. In a no-cohoice situation there was not difference of the number total egg among varieties.