Search

The majority of the tissues and organs that fall into the area of expertise of ear, nose and throat (ENT) specialists are adjacent to the orbit, and therefore to the globe. As a result of this contiguity, ENT diseases can spread to the orbit and present with various orbital complications. While these complications can be mild, they can also manifest as severe morbidities that lead to permanent loss of vision. In addition, ENT diseases can also spread to the cranium as well as the orbit, and lead to severe intracranial complications that may result in mortality. Such intracranial complications may also manifest with findings in an ophthalmological examination, as many cranial nerves (CNs) are also associated with the orbital structures. This is why ENT specialists commonly encounter ophthalmological findings as a result of both the orbital and cranial complications of infectious ENT diseases. In addition, ophthalmological examination findings are useful for diagnosis, as some infectious agents can cause a common infection both in the ocular and head-neck regions.

The majority of the tissues and organs that fall into the area of expertise of ear, nose and throat (ENT) specialists are adjacent to the orbit, and therefore to the globe. As a result of this contiguity, ENT diseases can spread to the orbit and present with various orbital complications. While these complications can be mild, they can also manifest as severe morbidities that lead to permanent loss of vision. In addition, ENT diseases can also spread to the cranium as well as the orbit, and lead to severe intracranial complications that may result in mortality. Such intracranial complications may also manifest with findings in an ophthalmological examination, as many cranial nerves (CNs) are also associated with the orbital structures. This is why ENT specialists commonly encounter ophthalmological findings as a result of both the orbital and cranial complications of infectious ENT diseases. In addition, ophthalmological examination findings are useful for diagnosis, as some infectious agents can cause a common infection both in the ocular and head-neck region.

Sevgili okurlar,İshal, çocukluk çağında en sık karşımıza çıkan hastalıklardan biridir. İstanbul\"da bir eğitim araştırma hastanesinde, 2008-2009\"da çocuk acil polikliniğine başvuran hastaların 128.060\"ına enfeksiyon hastalığı tanısının konmuş olduğu ve ilk sırada 6.364 ile akut gastroenteritin (AGE) geldiği saptanmıştır. İshal, hasta çocukta olduğu kadar anne ve baba için de endişe uyandıran bir durumdur. Çoğunlukla kendi kendini sınırlayan bir hastalık olmasına rağmen beslenemeyen bir çocukta ciddi problemlere yol açabilir. Çocuğun okula ve ebeveynlerin işe gidememesi nedeniyle dolaylı bir takım maliyetler de ortaya çıkmaktadır. Pediatristler arasında ishalli çocuğa yaklaşım farklılıklar göstermektedir. Akut ishalli çocukların çoğunda herhangi bir teste gerek yoktur. Otitis media gibi bağırsaklarla ilgili olmayan enfeksiyonlar da ishale neden olabilir. Kanlı ishalde; bebeklerde birkaç saat, daha büyük çocuklar da ise 8 saatten fazla beslenememe, orta-ağır dehidratasyon; kramp tarzında gelip giden veya şiddetli karın ağrısı; uyku hâli; şiddetli ve tekrarlayan kusma, endişe verici bulgulardır ve mutlaka bir sağlık kuruluşuna başvurulmalıdır. Antibiyotik ve antidiyareik ilaçların rutin kullanımı önerilmez ve hastaya zarar verebilir. Sıkı diyet gerekli değildir. Kola ve benzeri içecekler çok fazla şeker içerdiğinden ve elektrolit dengesi iyi olmadığından önerilmez. Mutlaka meyve suyu verilmek isteniyorsa yarı yarıya suyla sulandırılacak şekilde elma suyu tercih edilebilir.Bu kitapta, konusunda uzman hekimler tarafından, akut ishalli çocukta tanı ve tedavi önerileri, güncel rehberler ışığında gözden geçirilecektir.Sağlıklı okumalar dilerim.Prof. Dr. Özden TÜRELEditör

Objectives Cytotoxic lesions of the corpus callosum (CLOCCs) are secondary lesions associated with entities like infection manifested by restricted diffusion on diffusion-weighted cranial magnetic resonance imaging. Our objectives are to evaluate the clinic-radiological spectrum of pediatric patients with cytotoxic lesions of the corpus callosum (CC). Methods Children (0–18 years) admitted between February 2017 and May 2020 with splenial lesions showing diffusion restriction on MRI, either isolated or within involvement of other parts of the brain, were included retrospectively. The primary lesions of the CC (e.g. acute disseminated encephalomyelitis, acute ischemic infarction, and glioblastoma multiforme) were excluded. CLOCCs were divided into infection-associated, metabolic disorder–associated, and trauma-associated lesions, as well as CLOCCs involving other entities. Data were collected from the medical databases. Results Forty-one patients were determined to have CLOCCs. Twenty-five (61%) were infection-associated, nine (22%) were trauma-associated, and three (7%) were metabolic disorder–associated cases, including 2 inherited disorders of metabolism. There were four (10%) patients with other entities, three with epilepsy, and one had an apparent life-threatening event. Six patients had a known etiology among the infection-associated group; one had multisystem inflammatory syndrome caused by COVID-19 and one had been infected by COVID-19 without any complications. All the infection-associated patients with isolated splenial lesions recovered totally, although six patients required intensive care hospitalization. Four trauma-associated patients had sequela lesions. Conclusions CLOCCs are associated with a spectrum of diseases, including the new coronavirus, COVID-19 infection. Infection-associated CLOCCs has the best prognosis, although severe cases may occur. Sequelae are possible based on the etiology.

Background The COVID-19 pandemic has had a devastating impact on multiple aspects of healthcare, but has also triggered new ways of working, stimulated novel approaches in clinical research and reinforced the value of previous innovations. Conect4children (c4c, www.conect4children.org) is a large collaborative European network to facilitate the development of new medicines for paediatric populations, and is made up of 35 academic and 10 industry partners from 20 European countries, more than 50 third parties, and around 500 affiliated partners. Methods We summarise aspects of clinical research in paediatrics stimulated and reinforced by COVID-19 that the Conect4children group recommends regulators, sponsors, and investigators retain for the future, to enhance the efficiency, reduce the cost and burden of medicines and non-interventional studies, and deliver research-equity. Findings We summarise aspects of clinical research in paediatrics stimulated and reinforced by COVID-19 that the Conect4children group recommends regulators, sponsors, and investigators retain for the future, to enhance the efficiency, reduce the cost and burden of medicines and non-interventional studies, and deliver research-equityWe provide examples of research innovation, and follow this with recommendations to improve the efficiency of future trials, drawing on industry perspectives, regulatory considerations, infrastructure requirements and parent–patient–public involvement. We end with a comment on progress made towards greater international harmonisation of paediatric research and how lessons learned from COVID-19 studies might assist in further improvements in this important area.

Bu çalışmada, İstanbul İlinin Üsküdar İlçesine bağlı Nar İmece Anaokulunda görevli 8 anaokulu öğretmeninin, duyusal işlemlemeye ilişkin görüşleri incelenmiştir. Çalışmanın amacı, Waldorf anaokulu öğretmenlerinin duyusal işlemlemeye ve bu sürecin çocuk gelişimine olan etkisini incelemektir. Araştırma kapsamında Waldorf anaokullarında duyusal gelişimin nasıl desteklendiği de incelenmiştir. Nitel araştırma tekniklerine bağlı kalınarak yürütülen çalışmada bütüncül tek durum deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Nar İmece Anaokulundaki çalışmaya gönüllü olarak katılan öğretmenler oluşturmuştur.Bu çalışmada veriler açık uçlu altı sorudan oluşan anket ile elde edilmiştir. Araştırmadan elde edilen veriler nitel veri analiz türünden betimsel analizi tekniği kullanılarak analiz edilmiştir.Yapılan araştırmaya katılan öğretmenlerin duyusal işlemleme kavramına ilişkin olarak temel bilgilere sahip oldukları ve bu sürecin çocuk gelişimindeki öneminin farkında oldukları belirlenmiştir. Katılımcılar Waldorf Eğitiminde duyusal gelişimin temel öncelikler arasında yer aldığına, her bir duyu organının desteklenmesi için farklı uygulamaların gerekli olduğuna vurgu yapmışlardır. Sonuç olarak, çalışmaya katılan öğretmenlerin çocuk gelişiminde duyusal işlemlemenin önemine ilişkin teorik ve pratik açısından önemli oranda bilgi sahibi oldukları görülmüştür. In this study, the opinions of 8 kindergarten teachers working in Nar Imece Kindergarten in Uskudar District of Istanbul Province on sensory processing were examined. The aim of the study is to examine the sensory processing of Waldorf kindergarten teachers and the effect of this process on child development. The research also examined how sensory development is supported in Waldorf kindergartens. In the study, which was conducted adhering to qualitative research techniques, a holistic single case design was used. The working group of the research consisted of teachers who voluntarily participated in the study in Nar Imece Kindergarten.In this study, the data was obtained through six open-ended survey questions. The data obtained from the research was analyzed using descriptive analysis technique, which is a qualitative data analysis type.It was determined that the teachers who participated in the study had basic knowledge about the concept of sensory processing and were aware of the importance of this process in child development. The participants emphasized that sensory development is one of the main priorities in Waldorf Education and that different practices are necessary to support each sense organ. As a result, it was seen that the teachers who participated in the study had significant knowledge about the importance of sensory processing in child development in terms of theory and practice. 97

Bu araştırma, anne-bebek bağlanmasının annelik algısı ve bazı değişkenlere göre incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Aralık 2019-Haziran 2020 tarihleri arasında Zonguldak il merkezinde bulunan üniversiteye bağlı sağlık uygulama ve araştırma merkezinde (178) ve yine il merkezindeki kadın doğum ve çocuk hastalıkları hastanesinde kadın doğum kliniklerinde doğum yapmış olan (190) ve araştırmaya katılmayı kabul eden 368 anne oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında “Anne-Bebek Tanıtıcı Bilgi Formu”, “Anne-Bebek Bağlanma Ölçeği”, “Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği” ve “Anlamsal Farklılık Ölçeği (Anne Olarak Ben ve Bebeğim)” formları kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 22.0 VE AMOS 21.0 paket programları kullanılmıştır. Tüm istatistiksel analizlerde 0.05 anlamlılık düzeyi olarak esas alınmıştır. Araştırmaya katılan annelerin, anne-bebek bağlanma düzeyi ortalamasının 22.25+2.01 (17-24) arasında değiştiği belirlenmiştir. Çalışmada anne-bebek bağlanmasının anne eğitim düzeyi, sosyal güvenceye sahip olma, gelir durumu ve aile tipine göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Çalışmada anne-bebek bağlanma düzeyinin isteğe bağlı evlilik ve gebelik, bakım eğitimi alma, doğum yöntemi, bebeğin kucaklanma, ilk emzirilme zamanı ve beslenme türüne göre farklılaştığı saptanmıştır. Çalışmada anne-bebek bağlanma düzeyinin annenin yardımcısı olma, eş desteği alma, eş ile ilişki durumu, yakın arkadaşının olması, evlilik süresi, gebelik ve canlı doğum sayısı değişkenlerine göre farklılaştığı belirlenmiştir (p, The aim of the study was to examine mother-infant attachment based on the perception of motherhood and some variables. The sample of the study included 368 mothers who gave birth in the health application and research center (178) affiliated with the university in the city center of Zonguldak, Turkey, and in the gynecology clinics of the maternity and pediatrics hospital in the same province (190) between December 2019 and June 2020 and who agreed to participate in the study. Data were collected using a “Mother-Baby Information Form”, the “Maternal Attachment Inventory”, “Multi-Dimensional Scale of Perceived Social Support” and “Semantic Differential Scale (Myself as a Mother and My Baby)”. The data were analyzed using SPSS 22.0 and AMOS 21.0 programs. The significance level was considered 0.05 in all statistical analyses. It was found that the mean mother-infant attachment level of the mothers in this study changed between 22.25+2.01 (17-24). It was found that mother-infant attachment changed based on the mother’s education level, having social insurance, income level, and family type. It was also found that mother-infant attachment level changed based on intended marriage and pregnancy, receiving care training, delivery mode, hugging the baby, time of first breastfeeding, and type of nutrition. It was determined that mother-infant attachment level changed based on the variables of the mother having a helper, getting support from the spouse, relationship status with the spouse, having a close friend, duration of the marriage, and the numbers of pregnancy and birth (p

Cebeci K., Retrospective Evaluation of Polysomnographic Features in Children with Chronic Neurological Disorders and Multiple Disabilities. Hacettepe University Faculty of Medicine, Thesis in Pediatrics, Ankara-2020. Sleep-related breathing disorders have numerous negative outcomes on physiological, behavioral and neurocognitive development even in healthy children. On the other hand, there is an increased risk of sleep-related breathing disorders in patients who have neurological disabilities with medical complexity. The aim of our study was to evaluate characteristics of patients with a follow-up at Hacettepe University İhsan Doğramacı Children’s Hospital Department of Pediatric Neurology who had been through inpatient polysomnography (PSG) studies to document a) spectrum of sleep-related breathing disorders, b) characteristics of sleep parameters, c) determinations of risk factors, and d) the yield of PSG on patient management. Between 1 May 2015- 31 October 2019, a total of 137 patients were included. Mean age was 8 years (1,5 month-18,5 years), and boy: girl ratio was 1:1. According to the primary disease, the population was evaluated in 8 subgroups; 41 patients (30%) neuromuscular diseases, 32 patients (23%) syndromes, 16 patients ( 12%) cerebral palsy, 14 patients (10%) chromosomal diseases, 12 patients (9%) epilepsy, 9 patients (6%) others, 8 patients (5%) central nervous system malformations, 5 patients (4%) neurodevelopmental diseases. A total of 215 PSG studies were done; 77 patients had one, 138 patients had more than one PSG evaluation. Forty-three (64%) patients had signs and symptoms related to sleep-related disorder before PSG study. Most common symptoms were noted as snoring/ open mouth sleeping (n=43) and respiratory pause/ frequent awaking during night (n=33). Sleep apnea was present in 83% (n=110) of patients, the most of them being severe sleep apnea (54%, n=59). Patients mostly belong to syndromes (26%, n=29) and neuromuscular diseases (26%, n=29) groups. Comparison of PSG parameters revealed that, sleep efficiency (median: 52%, min: 25.1%, max: 93,9%) and desaturation index (median: 1,55, min: 0, max: 95) medians were the lowest in cerebral palsy group; apnea-hypopnea index (median: 12,4, min: 0,2, max: 62,1) median was the highest in syndromes; central apnea (median: 16, min: 1, max: 235) median was the highest in neurodevelopmental diseases group. Patients on respiratory support device (oxygen, CPAP, BIPAP or invazive mechanical ventilation support via tracheostomy) before PSG were 15% (n=21) of all patients. On the other hand, 54 patients (39%) required respiratory support for the first time after PSG study. Although mean age and distribution of gender were similar in these patients, the patients who had a change in respiratory management were diagnosed earlier (p0.05). Despite limitations and retrospective nature of the study, inpatient PSG studies provide invaluable information to guide patient management in children with complex medical and neurological disorders. Awareness of sleep-related disorders should be increased at the Pediatric Neurology clinics. Cebeci K., Pediatrik Nöroloji Bilim Dalı İzleminde Olan ve Polisomnografi İncelemesi Yapılan Hastaların Retrospektif Olarak Değerlendirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Uzmanlık Tezi, Ankara-2020. Uyku ile ilişkili solunum problemleri, sağlıklı çocuklarda bile, başta bilişsel fonksiyonlar ve yaşam kalitesi olmak üzere, pek çok fizyolojik, psikolojik ve nörogelişimsel olumsuz sonuçlara neden olabilir. Altta yatan nörolojik hastalığın morbidite ve/veya tıbbi kompleksitesi, esas hastalık ve izlem süreçlerindeki ikincil komplikasyonlar nedeniyle uyku ile ilişkili solunum problemleri gelişimi için ek risk oluşturabilir. Bu tez çalışmasında, Hacettepe Üniversitesi İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesi Pediatrik Nöroloji polikliniğinde takipli olup polisomnografi (PSG) incelemesi yapılan hastaların, uyku ile ilişkili solunum problemleri ve uyku parametrelerinin incelenmesi, risk faktörlerin belirlenmesi ve PSG incelemesinin hasta yönetimi üzerine etkisinin değerlendirilmesi planlanmıştır. Çalışmaya, 1 Mayıs 2015-31 Ekim 2019 tarihleri arasında, Pediatrik Nöroloji Bilim Dalında herhangi bir nedenle takipli olup, PSG incelemesi yapılan 0-18 yaş arası hastalar dahil edildi. Çalışma popülasyonunu oluşturan 137 hastanın yaş ortalaması 8 yaş (1,5 ay-18,5 yaş) idi, kız/erkek oranı 1:1 idi. Hastalar özgül tanılarına göre 8 ayrı gruba ayrıldı; bu dağılıma göre 41 hasta nöromusküler hastalık (%30), 32 hasta sendromik (%23), 16 hasta serebral palsi (%12), 14 hasta kromozom hastalıkları (%10), 12 hasta epilepsi (%9), 9 hasta diğer nörolojik komorbiditeler (%6), 8 hasta santral sinir sistemi malformasyonu (%6), 5 hasta nörogelişimsel hastalık (%4) grubuna dahil edildi. Toplam 137 hastanın 77’sine bir kez, 138 hastaya ise birden çok kez PSG yapılmış, toplam PSG sayısı 215 olarak kaydedilmişti. Hastaların %64’üne (n=88) belirti veya bulgu olduğu için PSG yapılmış; en sık belirti veya bulgu horlama/ ağzı açık uyuma (n= 43) ve gece uykuda solunum durması/ sık uyanma (n= 33) olarak belirtilmişti. PSG incelemesi yapılan tüm hastaların %83’ünde (n=110) uyku apnesi saptanmış, bunların büyük çoğunluğunu ağır şiddette uyku apnesi oluşturmaktaydı (%54, n=59). Uyku apnesi saptanan hastalar çoğunlukla sendromlar (%26, n=29) ve nöromusküler hastalıklar (%26, n=29) grubundaydı. Grupların PSG parametreleri kıyaslandığında; uyku etkinliği (medyan: %52, min: %25.1, maks: %93,9) ve desatürasyon indeksi ortancasının (medyan:1,55, min:0, maks: 95) en düşük olduğu grup serebral palsi; apne-hipopne indeksinin (medyan: 12,4, min: 0,2, maks: 62,1) en yüksek olduğu grup sendromik hastalar; santral apne sayısı ortancasının en yüksek olduğu grup nörogelişimsel hastalıklar (medyan: 16, min: 1, maks: 235) olarak belirlendi. Çalışmaya dahil edilen 137 hastanın 21’i (%15) PSG öncesinde herhangi bir solunum desteği almakta iken (oksijen, CPAP, BIPAP veya trakeostomi ile invaziv ventilatör desteği), 54 hastaya (%39) PSG sonrası ilk kez solunum desteği başlandığı tespit edildi. PSG sonrası ilk kez solunum desteği başlanan (n=54) ve başlanmayan hastaların (n=60), PSG yapılma anında yaş ortalamaları ve cinsiyet dağılımları benzer olmakla beraber, esas hastalık tanı yaşı, ilk kez solunum desteği başlanan grupta daha düşük olup, istatistiksel olarak anlamlı idi (p

Bu araştırma, geç adölesan dönemindeki (18-21 yaş) hemşirelik bölümü öğrencilerinin atık yönetimi ve çevre bilinci yaklaşımı değerlendirmek amacıyla tanımlayıcı olarak planlandı. Araştırma evrenini Sinop Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu Hemşirelik Bölümü 1., 2., 3., sınıflarda öğrenim gören 306 öğrenci oluşturdu. Araştırma çalışmaya katılmayı kabul eden ve geç adölesan dönemi(18-21 yaş)171 kız(%67,32) ve 84(%32,68) erkek öğrenci olmak üzere toplam 254 kişi ile tamamlandı. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından hazırlanan öğrencilerin kişisel bilgilerini de içeren` Atık Yönetim Bilinci Anketi` ve Goldman ve ark. (2006) tarafından geliştirilen, Timur ve Yılmaz(2013) tarafından Türk Kültürüne uyarlanan` Çevre Davranış Ölçeği` kullanıldı.Verilerin istatistiksel değerlendirilmesinde; lisanslı SPSS 21 paket programı ile analiz edilmiştir. Değişkenlerin normal dağılımdan gelme durumları araştırılırken Shapiro Wilk's' den yararlanılmıştır. Sonuçlar yorumlanırken anlamlılık düzeyi olarak 0,05 kullanılmıştır. Gruplar arasındaki farklılıklar incelenirken Mann Whitney U ve Kruskal Wallis-H Testlerinden yararlanılmıştır. Birim sayılarının 20 den fazla olması nedeniyle Mann Whitney U Testi için standartlaştırılmış z değerleri verilmiştir. Normal dağılımdan gelmeyen değişkenler arasındaki ilişkiler incelenirken Spearman's Korelasyon Katsayısından yararlanılmıştır. Normal dağılımdan gelen değişkenler arasındaki ilişkiler incelenirken Pearson Korelasyon Katsayısından yararlanıldı.Araştırma sonucunda; araştırmaya katılan öğrencilerin Çevre Davranış Ölçeği toplam puanları 64,83±11,26 ile orta düzey tespit edilmiştir. Ayrıca çevre davranış ölçeği ile cinsiyet, anne eğitim durumu, baba eğitim durumu, aylık harçlık, sınıf düzeyi, üniversiteye gelmeden önce yaşanılan yer, barınma durumları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmemiş olup, aile gelir durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. This study was planned as a descriptive study in order to evaluate the waste management and environmental awareness approach of nursing students in late adolescence (18-21 years).The population of the study consisted of 306 students studying in the 1st, 2nd, and 3rd grades of the Nursing Department of Sinop University School of Health. The study was completed with a total of 254 students, 171 female (67.32%) and 84 (32.68%) male students who agreed to participate in the study.`Waste Management Awareness Survey` prepared by the researcher as a data collection tool, including the personal information of students, and Goldman et al. The `Environmental Behaviour Scale` developed by Timur and Yilmaz (2013) was used by Timur and Yilmaz (2013) and adapted to Turkish cultureIn the statistical evaluation of the data; licensed SPSS 21 package program. Shapiro Wilk's was used to investigate the normal distribution of variables. 0.05 was used as the level of significance when interpreting the results. Mann Whitney U and Kruskal Wallis-H Tests were used to examine the differences between the groups. Since the number of units is more than 20, standardized z values are given for Mann Whitney U Test. Spearman's Correlation Coefficient was used to examine the relationships between variables not coming from the normal distribution. Pearson Correlation Coefficient was used to examine the relationships between the variables coming from the normal distribution.As a result of the research; The total score of the Environmental Behavior Scale of the students who participated in the study was determined as 64.83 ± 11.26. In addition, no statistically significant difference was found between the environmental behavior scale and gender, maternal education level, father education level, monthly allowance, class level, place of residence before arrival to university, and housing status. . 77

Amaç: Hashimoto tiroiditi tanısı konan veya Hashimoto tiroiditi tanısıyla takip edilen tiroid otoantikorları pozitif hastaların klinik, demografik, laboratuvar ve klinik özelliklerinin değerlendirilmesi.Yöntem: Bu çalışma 1 Ocak 2012- 20 Mayıs 2019 yılları arasında Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim dalı Adolesan ve Genel Pediatri polikliniklerine başvuran ve tiroid antikorları pozitif değerde olan ve Hashimoto tiroiditi tanısı alan veya bu tanıyla takibe gelen tüm hastalar dahil edildi. Hastane otomasyon sistemi geriye yönelik olarak tarandı. Hastaların tanı anındaki demografik özellikleri, antropometrik ölçümleri, büyüme gelişme durumları, laboratuvar bulguları ve aldıkları tedaviler incelendi.Bulgular: Belirtilen tarihler arasında tiroid otoantikor testleri istenmiş 965 hasta içerisinden çalışmaya %83,2'si (n=79) kız, %16,8'i (n=16) erkek olmak üzere tiroid otoantikorları (anti-TPO ve anti-TG) pozitif 95 hasta dahil edildi. Kız / erkek oranı 4,9 du. İlk tanı alan 75 hasta, daha önceden tanı konulmuş 20 hasta vardır. Yeni tanı alan hastaların ortalama yaşı 10,7±4,7 idi. Hastaların %43,0'ünde ek hastalık mevcuttur. Ek hastalıkların %18,6'sı Tip1 Diabetes Mellitus, %18,6'sı Obezite, %9,3'ü Astım, %9,3'ü Anemi dir. Hastaların %25,3'ünde Hashimoto tiroiditi için aile öyküsü vardır. Çalışmamızda hastaların belirttikleri şikayetlerin %18,9'u kilo değişimi, %11,4'ü kabızlık, %9,4'ü halsizlik, %9,4'ü adet düzensizliği ve %9,4'ü boy kısalığıdır. Hastaların 57'sine USG ile görüntüleme yapılmıştır. USG yapılanların 50'sinde (USG yapılanların %87 si) Hashimoto tiroiditi lehine bulgu saptanmıştır. Hastalarımızın %39,3'ü (n=35) subklinik hipotiroidi, %12,4'ü (n=11) aşikar hipotiroidi, %12,4'ü (n=11) hipertiroidi, %36,0'sı (n=32) ötiroiddir. Çalışmamızda TSH ile anti-TPO arasında pozitif yönlü orta düzeyde anlamlı korelasyon saptandı (r: 0,272, p:0,024).Sonuç: Hashimoto tiroiditi iyot eksikliği olmayan bölgelerde en sık hipotiroidi nedenidir. Toplum sağlığı açısından önemli bir sağlık problemi ve sık görülen bir endokrin patolojidir. Tiroid hormonlarının metabolizmanın birçok noktasındaki önemli görevleri nedeniyle özellikle çocuklarda büyüme, gelişme ve sistemlerin sağlıklı çalışabilmesi için uygun seviyede olması önemlidir. Bu sebeple de erken tanı ve tedavinin önemi unutulmamalıdır. Çalışmamızın sonuçları büyük oranda literatür verileriyle benzerlik göstermektedir. Çalışmamız bölgesel olarak çocuklarda Hashimoto hastalığının demografik özelliklerini inceleyen ilk çalışmadır.Anahtar Kelimeler: Hashimoto tiroiditi, otoantikor, hipotiroidi, Anti-TPO, Anti-TG Objective: Evaluation of clinical, demographic, laboratory and clinical features of patients with a diagnosis of Hashimoto thyroiditis or positive thyroid autoantibodies followed by Hashimoto thyroiditis.Method: This study included all patients who admitted to the Çanakkale Onsekiz Mart University Medical Practice and Research Hospital, Department of Child Health and Diseases, Adolescent and General Pediatrics polyclinics between January 1, 2012 and May 20, 2019, who had positive thyroid antibodies and were diagnosed with Hashimoto thyroiditis or followed by this diagnosis.Hospital automation system was scanned retrospectively. Demographic features, anthropometric measurements, growth and development status, laboratory findings and treatments of patients at the time of diagnosis were examined.Results: Among the 965 patients who were tested for thyroid autoantibodies (anti-TPO and anti-TG) between the specified dates, 83.2% (n = 79) girls and 16.8% (n = 16) boys were positive for thyroid autoantibodies and total 95 patient were included in the study. The female / male ratio was 4.9. There are 75 patients who were first diagnosed and 20 patients who were previously diagnosed. The mean age of newly diagnosed patients was 10.7 ± 4.7. Additional disease is present in 43.0% of the patients. 18.6% of additional diseases are Type1 Diabetes Mellitus, 18.6% Obesity, 9.3% Asthma, 9.3% Anemia. Family history of Hashimoto's thyroiditis is present in 25.3% of patients. In our study, 18.9% of the patients' complaints were increased in weight gain, 11.4% were constipation, 9.4% fatigue, 9.4% menstrual irregularity and 9.4% short stature. 57 of the patients were imaged with USG. In 50 of USG patients (87% of USG patients), findings were found which support Hashimoto's thyroiditis diagnose. 39.3% (n = 35) of our patients were subclinical hypothyroidism, 12.4% (n= 11) overt hypothyroidism, 12.4% (n = 11) hyperthyroidism, 36.0% (n = 32) euthyroid. In our study, a moderately significant positive correlation was found between TSH and anti-TPO (r: 0.272, p: 0.024).Conclusion: Hashimoto thyroiditis is the most common cause of hypothyroidism in regions without iodine deficiency. It is an important health problem and a common endocrine pathology in terms of public health. Due to the important functions of thyroid hormones in many points of metabolism, growth and development of children, hormone levels must be at an appropriate level for healthy system. For this reason, the importance of early diagnosis and treatment should not be forgotten. The results of our study are largely similar to the literature data. Our study is the first study to investigate the demographic features of Hashimoto's disease in children regionally.Key Words: Hashimoto thyroiditis, autoantibody, hypothyroidism, Anti-TPO, Anti-TG 66

YÖK Tez No: 652129 Tanımlayıcı, prospektif ve ilişki arayıcı tasarım tipindeki araştırma, pediatrik yoğun bakım ünitesinde yatan entübe çocuklarda kor ısıya (rektal) en yakın değeri veren vücut sıcaklığı ölçüm yönteminin belirlenmesi amacıyla Kasım 2019-Mart 2020 tarihleri arasında Okmeydanı Eğitim Araştırma Hastanesi Pediatrik Yoğun Bakım Ünitesinde (PYBÜ) gerçekleştirildi. Çocukların rektal, aksiller, timpanik ve infrared temassız alından vücut sıcaklığı ölçüm yöntemleriyle, sabah ve akşam saatlerinde 3'er ölçüm olmak üzere (1, 5 ve 10. dk) her çocuk için günde 24 ölçüm yapılarak 50 çocuğa ait toplam 1200 vücut sıcaklığı ölçümü gerçekleştirildi. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler yanında, tekrarlı ölçümlerde ANOVA ve yöntemler arasındaki ilişkinin belirlenmesinde Spearman korelasyon analizi uygulandı. Vücut sıcaklığı ölçüm yöntemlerinin karşılaştırılmasında normal dağılımın sağlandığı durumlarda F testi, sağlanmadığı durumlarda Kruskal Wallis H testi kullanıldı. Araştırma sonucunda çocukların yaş ortalamaları 3,06±2,07 yıl olarak belirlendi. Vücut sıcaklığı ölçüm yöntemlerinin birbiriyle istatistiksel olarak pozitif yönlü ve çok güçlü ilişkisi olduğu (p

Bu çalışmada, İstanbul İlinin Pendik İlçesine bağlı Buhara İlkokulu'na devam eden 6-9 yaş arasındaki çocukların, oyun hakkının hayata geçirilme durumu incelemiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, çocukların velileri ve öğretmenleri oluşturmaktadır. Çalışmaya 20 veli, 20 öğretmen gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, araştırmacı tarafından hazırlanan Veli Görüşme Formu ve Öğretmen Görüşme Formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde Microsoft'un Dashboard raporlama programı olan Power BI kullanılarak, programın zengin görsel özellikleriyle nitel araştırmanın cevapları, bar grafik yardımıyla gösterilip yüzdesel dağılımları hakkında çıkarımlar elde edilmiştir.Araştırmanın sonuçlarına göre, çalışmaya katılan velilerin %85'i çocuğunun oyun oynayacağı bir alanın olduğunu ifade etmiştir. Çalışmaya katılan annelerin %15, babaların %5 çocuğuyla oyun oynadığını ifade etmiştir. Velilerin %50'si çocuğunun kardeşi ile %30'u yalnız oyun oynadığını ifade etmiştir. Çocukların evde kim ile oyun oynadığı velilerin oyunu algılama şekilleri ile ilgili bilgi vermektedir. Çocuk Hakları Sözleşmesi' nin 31. Maddesi için çocukların boş zamanını ne şekilde değerlendirdiğine dair elde edilen bulgular önemlidir. Velilerin %40'ı çocuğunun boş zamanlarında oyun oynadığını, %40'ı çocuğunun boş zamanlarında televizyon izlediğini ifade etmiştir. Çalışmaya katılan velilerin %85'i, öğretmenlerin %95'i okul ve çevresini güvenli bulmamaktadır. Çalışmaya katılan öğretmenlerin %95'i öğrencilerin oyun alanlarını güvenli bulmadığını ifade etmiştir. Velilerin %75'i çevrenin güvenli olmaması sebebiyle çocuğunun evde oyun oynadığını ifade etmiştir.Çalışmaya katılan öğretmenlerin %90'ı okulun fiziki şartlarını oyun oynamak için yeterli bulmamıştır. Öğretmenlerin %90'ı çocukların oyun oynayacak materyallere sahip olmadığını ifade etmiştir. Çalışmaya katılan velilerin %95'i ev içinde çocukların oyun oynayacak materyale sahip olduğunu ifade etmiştir. Öğretmenlerin %90' ı, velilerin %60' ı çocukların oyun materyalinin plastikten oluştuğunu ifade etmiştir.Çocukların oyun oynamasına engel olan faktörlere velilerin %35'i ev ödevi, %35'i oyun alanlarının yetersiz olması yanıtını vermiştir. Öğretmenlerin %75'i sınıf mevcudunun 40 üstü olduğunu ifade ederek sınıf ve okulun kalabalık olmasından dolayı çocukların oyun oynayamadıklarını ifade etmiştir. Yapılan araştırmada, çalışmaya katılan öğretmenlerin ve velilerin oyunun çocuğun gelişimindeki öneminin farkında oldukları görülmüştür. Ancak oyunun bir hak olarak çocuk hakları sözleşmesinde yer aldığına dair öğretmenlerin ve velilerin bilgi sahibi olmadıkları anlaşılmıştır. In this study, it has examined the status of the play rights of children between the ages of 6-9 who attend Buhara Primary School in Pendik district of Istanbul. The study group of the study consists of parents and teachers of children. Twenty parents and 20 teachers participated in the study voluntarily. In the research, The Parent Interview Form and Teacher Interview Form prepared by the researcher were used as data collection tools. The data were analyzed by using Power BI, Microsoft's Dashboard reporting program and the rich visual characteristics of the program were shown with the help of bar graphs and inferences about percentage distributions were obtained.According to the results of the study, 70% of the parents who participated in the study stated that their child had a room of their own and 85% stated that there was an area where the child could play. It provides information about the way parents perceive the game in which children play with it at home. The ratio of parents to play with their children is 15% for mothers and 5% for fathers. For Article 31 of the CRC, findings on how children spend their free time are important. 40% of the parents stated that their child plays in free time and 40% of them watch television. 85% of the parents and 95% of the teachers do not find the school and the environment safe. According to the results, 90% of the teachers did not find the physical conditions of the school sufficient to play. In addition, 95% of the teachers stated that the students did not find the playgrounds safe. 75% of the parents stated that their child plays at home because the environment is not safe. 95% of the parents who participated in the study stated that children have material to play in the house. 90% of teachers stated that children do not have materials to play. 90% of teachers and 60% of parents stated that children's play material is made of plastic. 35% of the parents responded to the factors that prevent children from playing, and 35% responded to inadequate play areas. 75% of teachers stated that their class size is over 40 and that children cannot play because of the crowded class and school.In the study, it was seen that the teachers participating in the study were aware of the importance of play in the development of the child. However, they were not aware that the game was included in the child rights convention as a right. 83

Bu çalışmada, 5-6 yaş grubu çocukların anne babalarının ebeveyn tutumlarının çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırma, tanımlayıcı ve ilişkiye dayalı bir araştırmadır. Araştırma, İstanbul ili Anadolu yakası Üsküdar ilçesinde 2019-2020 yılında öğrenimini sürdüren 5-6 yaş grubu çocukların ebeveyni olan 62'si kadın, 38'i erkek olmak üzere toplam 100 kişiye yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından hazırlanan Aile Bilgi Formu ve Şendil (2008) tarafından hazırlanan Ebeveyn Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Veriler SPSS 25.0 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı ilişkiye dayalı metodların (ortalama, standart sapma, frekans) yanı sıra Parametrik veriler için T-Testi ve One Way Anova testi kullanılmıştır. Ve Anlamlılık bütün değerler için p

Amaç: Çalışmamızda, obez ve kontrol grubunu oluşturan çocuklar arasında, HIF3A ve IL-6 genleri promotör bölgelerinde, obeziteye neden olabilecek metilasyon farklılıklarının gözlenmesi ve hsa-miR-130b ve hsa-miR-146b'nin ekspresyon düzeylerinin karşılaştırılması hedeflenmiştir.Materyal ve Metot: Obezite tanısı konulan 49 obez ( obez n=49) çocuk ile 49 sağlıklı kontrol (n=49) çocuktan oluşan iki grup oluşturuldu. Tüm örneklerin periferik kan lökositlerinden elde edilen genomik DNA'larındaki IL-6 ve HIF3A genlerinin promotor metilasyon profilleri metilasyona spesifik PCR yöntemiyle analiz edildi. On beş obez çocukta hsa-miR-130b ve hsa-miR-146b'nin ekspresyon düzeylerini belirlemek için kantitatif real-time PZR yöntemi kullanıldı.Bulgular: Obez çocuklarda IL-6 geni promotör bölgesi için metilasyon sıklığı % 93,9 (46/49) kontrol grubunda metilasyon sıklığı % 100 (49/49) olarak bulundu. HIF3A geninde ise obez ve kontrol grubuna ait DNA örneklerinde metilasyon gözlenmedi. Obez ve kontrol grubu arasında IL-6 ve HIF3A geni metilasyon düzeyleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p>0.05). Obez grubunda hsa-miR-130b ve hsa-miR-146b'de ekspresyon düzeyleri sağlıklı kontrol gruba göre yüksek bulundu (sırasıyla p0.05). Expression levels in hsa-miR-130b and hsa-miR-146b were higher in the obese group than in the control group ( p

Giriş: Hipoksik iskemik ensefalopati neonatal ensefalopatinin (HİE) çoğundan sorumludur ve akut ilerleyici bir ensefalopati tablosudur. Yenidoğanlarda ölüm erken dönemde akut nörolojik hasar ve uzun dönemdeki ciddi gelişimsel hasarların önemli bir nedenidir. Hipotermi HİE için önerilen tek nöroprotektif tedavi yöntemidir.Amaç: Bu çalışmanın amacı Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi (AÜTF) Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'nde 2015-2019 tarihleri arasında HİE nedeni ile hipotermi tedavisi alan bebeklerin 18-72 ayda kesitsel olarak gelişimsel değerlendirmelerinin yapılmasıdır.Gereç ve Yöntem: AÜTF Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Neonatoloji ve Gelişimsel Pediatri Bilim Dalları tarafından 2015 – 2019 tarihleri arasında izlenen, özgeçmişinde yenidoğan döneminde hipotermi tedavisi almış olan 18-72 ay arasında bulunan toplam 37 çocuğun prenatal, natal ve postnatal özellikleri incelenmiş, Gelişimsel Pediatri Bilim Dalı'nda gelişimsel değerlendirmeleri yapılarak bilişsel, dil/iletişim ve hareket alanlarında gelişimsel durumları belirlenmiş, çocukların fizik muayeneleri, işitme ve görme değerlendirmeleri yapılmıştır. Çocukların gelişimlerini etkileyen hipotermi tedavisine ait özellikler (Sarnat evresi, hipotermi tedavisine başlama zamanı) ve sosyokültürel özellikleri ile gelişim durumları arasındaki ilişki analiz edilmiştir.Bulgular: Otuzyedi çocuktan 21'inde (%56,8) en az bir gelişimsel alanda (bilişsel, dil ve/ya da hareket) gecikme saptanmıştır. Hipotermi tedavisine 3 saatten sonra başlanan çocukların dil gelişimi alanındaki gelişimsel değerlendirme puanlarının 3 saatten önce tedaviye başlanan gruba göre daha düşük olduğu saptanmıştır. Sarnat evresi ile hareket alanındaki gelişimsel değerlendirme puanlarının ters orantılı olduğu görülmüştür. Anne eğitim düzeyi ile çocukların gelişimsel durumları arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır.Sonuç: Bu bulgular, hipotermi tedavisi alan yenidoğanların gelişimlerinin farklı düzeylerde etkilenebileceğini, bu nedenle standart gelişimi değerlendirme araçları ile düzenli izlemlerinin önemli olduğunu göstermektedir.Anahtar sözcükler: Hipoksik iskemik ensefalopati, hipotermi, gelişimsel değerlendirme Introduction: Hypoxic ischemic encephalopathy (HIE) is an acute progressive encephalopathy is responsible for most of the neonatal encephalopathy cases. It is an important cause of newborn mortality, acute neurological damage in the early period, and serious developmental damage in the long term. Hypothermia is the only recommended neuroprotective treatment method for HIE.Aim: The aim of the study is to perform a cross-sectional developmental evaluation of children at 18-72 months of age who received hypothermia treatment due to HIE at Ankara University School of Medicine (AUSM) Neonatal Intensive Care Unit between 2015 and 2019.Material and Method: The prenatal, natal and postnatal characteristics of 37 children between 18 and 72 months of age, who were followed-up by the AUSM Department of Pediatrics, Neonatology and Developmental-Behavioral Pediatrics Divisions between 2015 and 2019 and received hypothermia treatment in the neonatal period, were examined. A comprehensive developmental evaluation of the children was performed in the developmental-behavioral pediatrics division and their developmental status in cognitive, language/communication and motor areas were determined. Physical examinations and audiovisual evaluations were made cross-sectionally. The characteristics of hypothermia treatment affecting the development of children (Sarnat stage, time of initiation of hypothermia treatment), and the relationship between sociocultural characteristics and their developmental status were analyzed.Results: Developmental delay was found in 21 (56.8%) of 37 children in at least one area (cognitive, language, and/or motor). In cases where hypothermia treatment was initiated after 3 hours, in the field of language developmental evaluation scores were lower compared to cases where hypothermia treatment was initiated before 3 hours. A negative correlation was found between Sarnat stage and developmental evaluation scores in the motor area. There was no significant relationship between the mother's education level and children's developmental status.Conclusion: These results showed that the development of children receiving hypothermia treatment may be affected at different levels. Therefore, regular follow-up with standard development assessment tools is important.Keywords: Hypoxic ischemic encephalopathy, hypothermia, developmental assessment 81

Amaç: İnfantil hemanjiyomlar bebeklerde en sık görülen iyi huylu vasküler tümörlerdir. Hastalığın tedavisinde çeşitli medikal tedaviler kullanılmaktadır. Çalışmamızda infantil hemanjiyomlu hastalarda propranolol tedavisinin etkinliğini değerlendirmek amaçlanmıştır.Gereç ve yöntem: Çalışmamıza Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hematoloji ve Onkoloji Kliniği'nde 2015 eylül-2019 eylül tarihleri arasında yaş aralığı 0-24 ay arasında olan ve propranolol tedavisi alan infantil hemanjiyomlu hastalar dahil edildi. Tedavi öncesi kardiyolojik açıdan muayeneleri yapılan hastaların demografik özellikleri, antropometrik ölçümleri, hemanjiomlarının özellikleri, kan tetkikleri ve radyolojik görüntülemeleri değerlendirildi. Hastalara propranolol 1-2 mg/kg/gün olarak iki dozda verildi. Hastaların tedavi öncesi ve tedavinin 6.ayında hemanjiom aktivite skoru, ultrasonografik görüntülemeleri ve fotoğrafik değerlendirmeleri yapıldı. Ailelerin tedavi ile ilgili gözlemleri sorgulandı.Bulgular: Çalışmaya infantil hemanjiomlu 236 hastadan tedavi gerektiren 85 hasta alındı. Hastaların 20'si erkek, 65'i kızdı. Hastalarda tedaviye başlama yaşı ortalama 7,2±5,9 ay (median 5 ay) idi. Hastaların %84,7'si miad doğum olup, %80,0'i 2500 gr ve üzeri kiloda doğmuştu. Hemanjiomların %23,5'i multiple, %76,5'i tekti. En sık tutulan bölgeler, sırasıyla baş-boyun (%42,4) ve ekstremite-gövde (%34,1) idi. Vakalarımızda hemanjiomların %42,4'ü yüzeyel, %22,4'ü derin ve %35,3'ü karma tipteydi. Hastaların %7,1'inde hipotiroidi saptandı. Hastaların %32,9'unda kozmetik problem, %5,9'unde ülserasyon, %5,9'unda kanama ve %5,9'unda da diğer komplikasyonlar görüldü. Ortalama propranolol tedavisi 8,3±4,6 ay verildi. Hastalardan 2 kişide solunum sıkıntısı, 1 kişide hipoglisemi ve 1 kişide hipotansiyon şeklinde ilaç yan etkisi görüldü. Ortalama tedavi öncesi ultrasonografi alanı 209,7±207,5 mm² iken, tedaviden sonra istatistiksel olarak anlamlı şekilde azalarak 105,1±145,7 mm²'ye düşmüştür (p

AMAÇ: Nütrisyonel anemiler ve D vitamini eksikliği tüm dünyada yaygın görülen ve oldukça önemli bir sağlık problemidir. Savaşlar ve göçler, nutrisyonel anemi, vitamin eksiklikleri gibi birçok sağlık sorununu da beraberinde getirmektedir. Suriye' de 2011 yılında başlamış olan iç savaşla birlikte, ülkemize ve tüm dünyaya Suriyeli vatandaşlar göç etmeye başlamıştır. Çalışmamızda Suriyeli geçici koruma statüsü altındaki çocukları Türk çocukları ile karşılaştırarak nutrisyonel anemi ve D vitamini eksikliği durumunun değerlendirilmesi amaçlanmıştır.YÖNTEM: Çalışmamızda 01 Kasım 2018-31 Ocak 2019 tarihleri arasında Bağcılar EAH Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniğine başvuran 6ay-6yaş arası sağlıklı 109 Suriyeli sığınmacı çocukla yine aynı yaş aralığında sağlıklı 109 Türkiye Cumhuriyeti (TC) vatandaşı çocuk; hemogram, demir, demir bağlama kapasitesi, transferrin saturasyonu, ferritin, vitaminB 12 ve D vitamini düzeyleri açısından retrospektif olarak karşılaştırıldı. BULGULAR: Suriyeli sığınmacı çocuklar ile Türk çocukların yaş ortalamaları ve cinsiyet dağılımları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır (p>0,005). Suriyeli çocukların D-Vitamini ortalamaları (p=0,0001), Vitamin B12 ortalamaları (p=0,040), Türk çocuklardan anlamlı derecede düşük bulunmuştur. Her iki grubunHemoglobin ortalamaları (p=0,095), Hematokrit ortalamaları (p=0,072) ve Ferritin ortalamaları(p=0,960) arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenmemiştir. Suriyeli çocukların MCV ortalamaları (p=0,018), Serum Demir düzeyi ortalamaları (p=0,0001) Türk çocuklardan anlamlı derecede düşük bulunmuştur. Suriyeli çocukların Demir Bağlama Kapasitesi ortalamaları Türk çocuklardan istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunurken (p=0,029), Suriyeli çocukların Transferrin satürasyonu ortalamaları Türk çocuklardan istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulunmuştur (p=0,0001).SONUÇ: Nutrisyonel anemiler ve D vitamini eksikliğinin Suriyeli geçici koruma statüsü altındaki çocuklarda önemli bir sağlık sorunu olduğu görülmektedir. Bu durum savaşların çocuk beslenmesi üzerindeki olumsuz etkileri ile ilgilidir.ANAHTAR KELİMELER: sığınmacı, mülteci, nütrisyonel anemi, B12 eksikliği, D vitamini eksikliği, demir eksikliği AIM: Nutritional anemia and vitamin D deficieny are common and very important health problem worldwide. Wars and migrations bring along many health problems such as nutritional anemia and vitamin deficiencies. When the war started in Syria in 2011, Syrian citizens started to emigrate to many countries such as our country. In this study, we aimed to investigate the difference between Syrian immigrant children and Turkish children in terms of nutritional anemia. MATERİALS AND METHODS: In our study we retrospectively compared 109 healthy Syrian immigrant children who are between 6 months and 6 years old and 109 healthy Turkish citizen children at the same age range; hemogram, iron, iron binding capacity, transferrin saturation, ferritin, vitamin B 12 and vitamin D levels who applied to Bağcılar EAH Child Health and Diseases Policlinic between 01 November 2018-31 January 2019. RESULTS: In our study we compared the various parameters of 109 Turkish with 109 Syrian patients. There was no statistically significant difference between the mean age and gender distributions of the Syrian and T.C groups (p> 0.005).The mean Vitamin-D of the Syrian group was significantly lower than the T.C group (p = 0.0001).The mean Vitamin B12 of Syrian gruop was significantly lower than the T.C gruop(p=0,040). There was no statistically significant difference between Syrian and T.C. group in terms of mean hemoglobin concentration (p=0,095). There was no statistically significant difference between Syrian and T.C. group in terms of mean hematocrit level(p=0,072).The MCV mean of the Syrian group was significantly lower than the T.C group (p = 0.018). There was no statistically significant difference between Syrian and T.C. group in terms of mean Ferritin level(p=0,960).The mean serum iron level of the Syrian group was significantly lower than the T.C group(p=0,0001).The iron binding capacity mean of the Syrian group was significantly higher than the T.C group(p=0,029).The transferrin saturation mean of the Syrian group was significantly lower than the T.C group(p=0,0001). CONCLUSION: Nutritional anemia and vitamin D deficieny are important health problem in Syrian immigrant children. This is related to the negative effects of wars on child nutrition.KEY WORDS: refugee, nutritional anemia, B12 deficiency, vitamin D deficiency, iron deficiency 62

Fonksiyon gören tek böbrekli çocuk hastalar artmış hipertansiyon ve albüminüri nedeni ile ileri yaşamlarında kronik böbrek hasarı açısından risk altındadırlar. Bu araştırmanın amacı fonksiyon gören tek böbrek nedeni ile takipli çocuk hastaların böbrek fonksiyonları ve ilişkili risk faktörlerinin değerlendirilmesi, bu çocuklarda klinik özelliklerin, proteinüri ve hipertansiyon sıklığının incelenmesi, etyolojik nedenlerine göre sınıflanan hasta gruplarının ilişkili komplikasyonların görülme sıklığı açısından değerlendirilmesidir.Çocuk Nefroloji Polikliniğimizde fonksiyon gören tek böbrek nedeni ile izlemi olan hastalar araştırmaya dahil edildi. Hastaların tıbbi kayıtlarından BUN, serum kreatinin, sistatin C, GFH, sistatin C ve kreatinin temelli GFH ve 6 aylık, 1 yaş, 3 yaş, 5 yaşındaki serum kreatinin, sistatin C, GFH düzeyleri değerlendirildi. Hastalar etyolojik nedenlerine göre doğumsal (primer) ve edinilmiş (sekonder) nedenli fonksiyon gören tek böbrek grupları olmak üzere 2 alt grupta incelendi. Araştırmaya dahil edilen hastalar toplamda dört gruba ayrıldı. Primer fonksiyon gören tek böbrek grubu tek taraflı renal agenezi (URA) ve multikistik displastik böbrek (MKDB) hastalarından oluşmakta idi. Sekonder fonksiyon gören tek böbrek grubuna ise ek anomali nedeni ile nonfonksiyonel tek böbrek (12), ek ürolojik anomali - travma nedeni ile nefrektomili tek böbrek (20) hastaları dahil edildi.Çalışmaya dahil edilen 206 hastanın 125'i (%60,7) erkek, 81'i (%39,3) kız; hastaların ortalama yaşı 9,36±5,27 yıl, izlem süresi 56,14±46,52 ay idi.20 hastada GFH 0,05). Renal agenezisi olan hastalarda Multikistik displastik böbreği olan hastalara göre hipertansiyon görülme yüzdesi daha yüksekti (p=0,011).Renal agenezi hastalarının %33,3'ünde ve multikistik displastik böbrek hastalarının %35,7'sinde vezikoüreteral reflü gözlenmiştir. Üreteropelvik darlık renal agenezi hastalarının %16,7'sinde ve MKDB hastalarının ise %28,6'sında tespit edilmiştir. Renal agenezi ve MKDB hastalarının 6 aylıkken, 1 yaş, 3 yaş, 5 yaşındaki tüm zamanlarda kreatinin, GFH ve sistatin C ölçümleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir (p>0,05).Renal hasar olan hastalarda ek ürolojik anomali varlığı, prematürite, İYE öyküsü, hiperürisemi görülme yüzdesinin ve doğum ağırlığı 0.05).Fonksiyon gören tek böbreği olan çocuklarda renal hasar görülme sıklığı yüksektir. Bu hastaların böbrek fonksiyonları erken dönemden başlayarak yıllar içinde bozulmaktadır. Bu çocukların izleminde böbrek koruyucu önlemler alınmalı, yüksek riskli hastalar erişkin dönemde belirlenmelidir.Anahtar Kelimeler: Fonksiyon Gören Tek Böbrek, GFH, Renal Hasar, Sistatin C Children with a Solitary Functioning Kidney (SFK) have an increased risk of developing hypertension, albuminuria and chronic kidney disease in later life. The aim of this study is to evaluate kidney function and related risk factors of pediatric patients due to single kidney function, examination of clinical features, frequency of proteinuria and hypertension in these children, It is the evaluation of patient groups classified according to their etiological causes in terms of incidence of related complications.Patients who were followed up due to the SFK in our Child Nephrology outpatient clinic were included in the study. From the medical records of patients BUN, serum creatinine, cystatin C, GFR, extended GFR and serum creatinine, cystatin C, GFR levels were evaluated at 6 months, 1 year, 3 years, 5 years. Patients were analyzed in 2 subgroups as single kidney groups that function as congenital (primary) and acquired (secondary) for etiological reasons. The patients included in our study were divided into four groups in total. The primary renal function group consisted of unilateral renal agenesis (URA) and multicystic dysplastic kidney (MKDB) patients. The only kidney group with secondary function was included non-functional single kidney (12) due to additional anomaly, and single kidney (20) patients with nephrectomy due to additional urological anomaly - trauma.206 patients included in the study, 125 (60.7%) were boys and 81 (39.3%) were girls. The mean age of the patients was 9.36±5.27 years, and the follow-up period was 56.14±46.52 months.20 patients GFH 0.05). Hypertension was higher in patients with renal agenesis compared to patients with multicystic dysplastic kidney (p= 0.011).Vesicoureteral reflux was observed in 33.3% of unilateral renal agenesis patients and 35.7% of multicystic dysplastic kidney patients. Ureteropelvic stenosis was detected in 16.7% of unilateral renal agenesis patients and 28.6% of multicystic dysplastic kidney patients. When unilateral renal agenesis and multicystic dysplastic kidney patients were 6 months old, 1 years, 3 years old, 5 years old, there was no statistically significant difference when creatinine, GFR and cystatin C measurements were compared (p> 0.05).In patients with renal damage, the incidence of additional urological anomaly, prematurity, UTI history, hyperuricemia, and birth weight 0.05).The frequency of renal injury is high in children with a solitary functioning kidney. Kidney functions of these patients start to deteriorate over the years starting from the early period. Kidney protective measures should be taken in the follow-up of these children, and high-risk patients should be identified in adulthood.Key Words: Solitary Functioning Kidney, GFR, Renal Injury, Cystatin C 91

Bu çalışmada 7-15 yaş arası özel öğrenme güçlüğü olan çocuklarda anne baba tutumlarının çocukların kaygı düzeyine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bunun yanı sıra, özel öğrenme güçlüğü olan çocukların yaş ve cinsiyet değişkenine göre anne baba tutumlarının ve kaygı düzeylerinin de etkisi incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini İstanbul ilinde bulunan dört özel eğitim ve rehabilitasyon merkezinden seçilen 7-15 yaş aralığında 119 özel öğrenme güçlüğü tanılı çocuk oluşturmaktadır. Çocuklar rastgele seçilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak çocuklara araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Kaygı Bozuklukları Özbildirim Ölçeği (KAY-BÖ), Anne Baba Tutum Ölçeği (AÖBT) uygulanmıştır. Elde edilen verilerin analizinde parametrik istatistikler kullanılmıştır; bağımsız örneklemler için t testi, tek yönlü varyans anlaizi, pearson korelasyon analizi ve çoklu regresyon analizi kullanılmıştır. Özel öğrenme güçlüğü olan çocuklarda cinsiyetlere göre çocukluk çağı kaygı bozukluklarında anlamlı farklılık görülürken, yaş değişkenine göre anlamlı bir farklılık görülememiştir. Kadınların çocukluk çağı kaygı bozukluğu ortalaması erkeklerin ortalamasından anlamlı oranda daha yüksek bulunmuştur. Özel öğrenme güçlüğü olan çocuklarda çocukluk çağı kaygı bozuklukları ile demokratik anne baba tutumları arasında negatif yönlü, koruyucu-istekçi anne baba tutumu ve otoriter anne baba tutumu arasında pozitif yönlü anlamlı ilişki bulunmaktadır. Yani demokratik anne baba tutumu arttıkça çocukluk çağı kaygı bozuklukları azalırken; koruyucu-istekçi ve otoriter anne baba tutumu arttıkça çocukluk çağı kaygı bozuklukları da artmaktadır. Yani otoriter anne baba tutumları çocukluk çağı kaygı bozukluklarının nedenlerinden birisidir. The aim of this study is to examine the effect of parent attitudes on children's anxiety level in children with special learning disabilities between the ages of 7-15. In addition, the effects of parental attitudes and anxiety levels on age and gender variables of children with special learning disabilities were also studied. The sample of the study consisted of 119 children with specific learning disabilities in the age range of 7-15 selected from four special education and rehabilitation centers in Istanbul province. The children were chosen at random. In the study, Personal Data Form prepared by the researcher, Childhood Anxiety Disorders self-information scale (KAY-BÖ), parent attitude scale (EÖBT) were applied to the children as a data collection tool. The data obtained were used in the analysis of parametric statistics; independent samples t test, one way ANOVA, Pearson correlation analysis and multiple regression analysis were used. In children with special learning disabilities, there was a significant difference in childhood anxiety disorders according to gender, while there was no significant difference in age variable. The average of childhood anxiety disorders in women was significantly higher than the average of men. In children with special learning disabilities, there is a positive correlation between democratic parents 'attitudes and negative, protective-willing parents' attitudes and authoritarian parents ' attitudes. In other words, as the Democratic parents 'attitude increases, childhood anxiety disorders decrease; as the protective-willing and authoritarian parents' attitude increases, childhood anxiety disorders also increase. In other words, authoritarian parents ' attitudes are one of the causes of childhood anxiety disorders. 106

Konuşma sesi bozukluğu (KSB) olan çocuklar dil ve konuşma problemlerine ek olarak çeşitli sorunlar yaşayabilmektedirler. Bu çalışmada, KSB'ye eşlik eden sorunlar ile ilgili daha fazla bilgi edinmek ve edinilen bilgiler ışığında yeni bir terapi programı geliştirmek amaçlanmıştır. Çalışmanın değerlendirme aşamasına 4-6 yaş aralığında konuşma sesi bozukluğu bulunan 34 çocuk ( 12 K, 22 E) ile normal gelişim gösteren 34 çocuk (14 K, 20 E) dahil edilmiştir. Bu aşamada dil ve konuşma değerlendirmeleri `Türkçe Erken Dil Gelişimi Testi`, `Sesletim Sesbilgisi Testi`, `Konuşma Sesi Uyarılabilirlik Değerlendirme Formu` ile, sözdizimi becerileri değerlendirmeleri `Karmaşık Sözdizimi Becerileri Değerlendirme Aracı` ile, yürütücü işlev becerileri ise `Boyut Değiştirerek Kart Eşleme Görevi` ile yapılmıştır. Çalışmanın müdahale aşamasında konuşma sesi bozukluğu bulunan çocuklar arasından randomize seçilen 14 çocuk, 2 gruba ayrılmıştır. İlk grup Türkçe Uyarılabilirlik Terapisi (TUT) alırken ikinci grup yürütücü işlev ve sözdizimi becerileri temelinde geliştirilen Uygulamalı Terapi (UYTE) almışlardır. Araştırma sonucunda, konuşma sesi bozukluğu olan çocukların normal gelişim gösteren akranları ile karşılaştırıldığında sözdizimi ve yürütücü işlev becerilerinin anlamlı olarak düşük olduğu bulunmuştur (p < .001). Yapılan terapi oturumlarının ardından UYTE programına dahil olan çocukların yürütücü işlev becerileri ile sözdizimi becerilerinde anlamlı olarak artış gözlenirken TUT programında yer alan çocukların söz konusu becerilerinde bu artış gözlenmemiştir. Sonuç olarak, her iki terapi programının da dil ve konuşma becerilerini arttırdığı fakat UYTE programının yarattığı artışın TUT grubundaki artıştan istatistiksel açıdan anlamlı olarak daha yüksek olduğu görülmüştür.Anahtar Kelimeler: konuşma sesi bozukluğu, yürütücü işlevler, sözdizimi becerileri, türkçe uyarılabilirlik terapisi, uygulamalı terapi In addition to language and speech problems, children with speech sound disorders (SSD) may experience various additional problems. In this study, it was aimed to learn more about the co-occurring problems of SSD and to develop a new therapy program in the light of the information obtained. In the assessment phase of the study, 34 children with speech sound disorders (12F, 22M) who are between the ages of 4-6 and 34 children (14F, 20M) with normal development were included. At this stage, language and speech evaluations were evaluated with `Test of Early Language Development`, `Turkish Articulation and Phonology Test`, `Stimulability Assessment Form`, syntax skills assessed through `Complex Syntax Comprehension Skills Assessment Tool` and lastly executive function skills were evaluated through `The Dimensional Change Card Sorting task`. In the intervention stage of the study, 14 children were randomly selected among the children with speech sound disorders and children were grouped into two. In the first group, Turkish Stimulability Therapy (TUT) was applied and in the second group Practical Therapy (UYTE) was given targeting to improve executive function and syntax skills of children As a result of the study, it was found that syntax and executive functioning skills of children with SSD were significantly lower than the skills of normally developing peers (p

Prematüre Doğum Yapmış Annelerin Posttravmatik Stresinin Anne Bebek Bağlanması Üzerine EtkisiAmaç: Bu araştırma prematüre doğum yapmış annelerin posttravmatik stresinin anne bebek bağlanması üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır.Materyal ve Metot: Araştırma Haziran 2018-Ocak 2020 tarihleri arasında İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezinde prematüre doğum yapmış 107 anne ile kesitsel olarak yapılmıştır. Araştırma verilerinin toplanmasında `Anne Bilgi Formu`, ''Maternal Bağlanma Ölçeği'' ve ''Posttravmatik Stres Ölçeği'' kullanılmıştır. Verileri değerlendirmede yüzdelik, ANOVA, kolerasyon, Manny Whitney testi ve ki kare testi kullanılmıştır.Bulgular: Araştırmaya katılan annelerin yaş ortalamasının 28.53±5.9 olduğu, %72'sinin ev hanımı olduğu belirlenmiştir. Annelerin yaşı düştükçe, bebeğin doğum kilosu ve haftası düştükçe posttravmatik stres puanları artmıştır. Örneklemin Maternal Bağlanma puan ortalaması 100.65±4.22'dir. Posttravmatik stres puan ortalaması 42.14±16.34'dür. Annelerin posttravmatik stres ve maternal bağlanma puan ortalamalarının yüksek olduğu tespit edilmiştir. Posttravmatik stres ile anne bebek bağlanması arasında istatiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir (p=0.017).Sonuç: Yapılan çalışmada prematüre doğum yapmış annelerin posttravmatik stres düzeylerinin yüksek olduğu belirlenmiştir. Posttravmatik stres düzeyi arttıkça maternal bağlanma düzeyinin arttığı tespit edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Hemşire, prematüre, posttravmatik stres, anne bebek bağlanması The Effect of Post-Traumatic Stress on Premature Infant Attachment of Premature MothersAim: The aim of this study was to investigate the effect of posttraumatic stress on mothers and infants attachment in premature mothers.Material and Method: The study was carried out cross-sectionally with 107 mothers who had premature birth in June 2018-January 2020 in İnönü University Turgut Özal Medical Center. `Information Form`, ''Maternal Attachment Scale'' and ''Posttraumatic Stress Scale'' were used to collect the research data. Percentage, ANOVA, correlation, Manny Whitney test and chi-square test were used to evaluate the data.Results: The mean age of the mothers was 28.53 ± 5.9 and 72% were housewives. Posttraumatic stress scores increased as the age of the mothers decreased and the baby's birth weight and week decreased. The mean Maternal Attachment score of the sample was 100.65 ± 4.22. The mean posttraumatic stress score was 42.14 ± 16.34. Posttraumatic stress and maternal attachment scores of mothers were found to be high. There was a statistically significant relationship between posttraumatic stress and mother infant attachment (p = 0.017).Conclusion: In this study, it was found that posttraumatic stress levels of mothers who had premature births were high and posttraumatic stress increased maternal infant attachment.Key Words: Nurse, premature, posttraumatic stress, mother infant attachment 60

Giriş ve Amaç: Hipotiroidi, hipotalamo-pitüiter-tiroid aksının herhangi bir yerinde meydana gelen bir problem sonucu tiroid hormon yapımının azalması ya da hiç olmaması durumudur. Hipotiroidide artmış ateroskleroz riskinin hiperkolesterolemi'ye, özellikle de LDL-K artışına bağlı olduğu ifade edilmektedir. Hipotiroidinin aterosklerozla ilişkisini araştıran bazı çalışmalarda ateroskleroza neden olan değişikliklerin levotiroksin (LT4) tedavisi ile düzeldiği bildirilmiştir. Biz çalışmamızda; çocuk yaş grubundaki hipotiroidili hastalarda, aterosklerozun bağımsız bir göstergesi olan Karotis intima media kalınlığındaki (KİM) artışla, lipid metabolizmasındaki bozukluk arasındaki ilişkiyi araştırmayı hedefledik.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Endokrinoloji bölümünde tanı alan ve takibi yapılan yaşları 1-17 yıl arasında değişen, levotiroksin tedavisi alan 30 hipotiroidili hasta ile 30 kontrol grubu arasında yapıldı. Örneklem grubumuzda TSH, sT4, sT3 LDL-K, Kolesterol, Trigliserid ve HDL-K düzeylerine bakıldı. Ayrıca bütün hastaların boy ve vücut ağırlıklarına, istirahat halindeki sistolik ve diastolik kan basınç değerlerine, karotis intima media kalınlıklarına (KIMK) bakıldı. Bulgular: Hasta grubu ve kontrol grubu arasında cinsiyet, yaş, boy, vücut kitle indeksi (VKİ), SKB, DKB, sT4, TC, TG, LDL-K, HDL-K, KIMK açısından anlamlı fark yoktu (p>0.05). Hasta grubu ve kontrol grubu arasında TSH ve sT3 açısından anlamlı fark mevcuttu (p 0.05). There was a significant difference between the patient group and the control group in terms of TSH and fT3 (p

GİRİŞ: Hematopoetik Kök Hücre Nakli (HKHN) günümüzde bir çok malign (lösemi, lenfoma) ve non-malign hastalıkların (aplastik anemi, beta talasemi, doğumsal metabolik hastalıklar, immun yetmezlikler) tedavisinde kullanılan tedavi yöntemidir. Nakil sırasında kullanılan rejimler, kemoterapötik ajanlar, antimikrobiyal tedaviler nakil sonrası yakın ve uzun dönem komplikasyonlardan sorumlu tutulmaktadır. Tedavi yöntemlerinin geliştirilmesi ve nakil sonrası bakımın iyileştirilmesi uzun dönem sağkalım oranını artırmıştır. Sağkalım oranında artış beraberinde uzun dönem komplikasyonlarda artış ile birliktedir. Kronik böbrek hastalığı (KBH), pulmoner etkiler, kardiyovasküler hastalık, enfeksiyonlar, primer hastalığın relapsı, otoimmün hastalıklar, büyüme gelişme geriliği ve ikincil kanserler görülen başlıca uzun dönem komplikasyonlardandır. HKHN sonrası renal hastalık insidansı önemli ölçüde yüksek görülmektedir. Nedenler arasında hazırlık rejiminde kullanılan total vücut ışınlama (TVI), kemoteropötik ajanlar, kronik kalsinörin inhibitör kullanımı, renal etkili antimikrobiyal ilaçlar, hipertansiyon, mikroanjiopati gelişimi bulunmaktadır. Ayrıca kronik Graft Versus Host Hastalığının (kGVHH) gelişimi ve nakil öncesi altta yatan klinik veya subklinik renal hastalığın olması da uzun dönemde KBH riskini artırmaktadır. Kronik Böbrek Hastalığı HKHN hastalarında uzun dönemde önemli morbidite ve mortalite nedenlerindendir. Bu nedenle kök hücre nakli yapılan hastalarda böbrek fonksyonlarının yıllık değerlendirilmesi gerekmektedir. Glomerüler filtrasyon hızında (GFR) azalma ve proteinüri varlığı kronik böbrek hasarlanmasının göstergeleridir. Ayrıca HKHN olan hastalarda kronik böbrek hastalığını öngörmede yardımcı olacak Sistatin C, interlökin 18, üriner böbrek hasarı molekülü-1 gibi yeni belirteçlerin çalışmaları devam etmektedir. Tüm HKHN yapılan olguların %25-50'de akut böbrek hasarı ve %20' den fazlasında ise kronik böbrek hastalığı gelişmektedir. Çocuklarda KBH prevalansı düşüktür (%10-28). Genellikle nakil sonrası ilk yılda böbrek fonksiyonlarında iyileşme görülür, çok azında son dönem böbrek hastalığı gelişir. TVI çocuklarda da KBH gelişimi açısından risk faktörüdür. HKHN öncesi serum kreatinin düzeyinin yüksek bulunması KBH açısından belirleyici olabilir, özellikle hematolojik maligniteler için öncesinde nefrotoksik tedavi uygulanması KBH açısından anlamlıdır. Çocuklarda Hematopoetik Kök Hücre Nakli sonrası uzun dönem renal fonksiyonlara yönelik çalışmalar sınırlıdır. AMAÇ: Bu çalışmada, allojenik HKHN yapılan çocuk hastaların uzun dönem renal fonksiyonları, kronik böbrek hastalığı gelişim sıklığı, uzun dönem renal fonksiyonlar üzerine etkili olan risk faktörlerinin belirlenerek HKHN öncesinde kronik böbrek hastalığı gelişim riskini öngörmeyi belirlemek ve uzun dönem renal fonksiyonların değerlendirilmesinde Sistatin C' nin rolünü belirlemeyi amaçladık. HİPOTEZ: Hematopoetik kök hücre nakli yapılan hastalarda kök hücre kaynağı (allojenik/otolog), donör uyumu, primer hastalıkları, nakil öncesindeki tahmini glomerüler filtrasyon hızı (eGFR) değerleri, nakil oldukları yaş, nakil olana kadar geçen süre, hazırlık rejimi, geçirdikleri enfeksiyonlar, kullanılan antimikrobiyal tedaviler, GVHH gelişimi, geçirdikleri akut böbrek hasarı uzun dönem böbrek fonksiyonlarını etkiliyor olabilir. Hematopoetik kök hücre nakli yapılan hastalarda uzun dönem böbrek hastalığını saptamada Sistatin C kan kreatinine göre daha iyi bir belirteç olabilir. YÖNTEM: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Kemik İliği Transplantasyon Ünitesinde allojenik HKHN yapılan ve nakil sonrası en az ikinci yılında olan, verilerine ulaşılabilen 94 çocuk hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların verilerine poliklinik izlem dosyalarından ve elektronik hastane kayıtlarından ulaşıldı. Olguların primer tanısı, nakil öncesi böbrek fonksiyon testleri, hazırlık rejimi, nakil sonrasında geçirdikleri enfeksiyonlar, donör uyumu, nakil tipi, immünsüpresif tedavi alma süresi, GVHH gelişmesi ve buna yönelik tedavileri, akut böbrek hasarı olup olmaması, yoğun bakım yatış öyküsü hasta dosyalarından alındı. Hastaların nakil öncesi ve nakil sonrası ikincici yıl ve sonraki yıllarda yıllık olarak böbrek fonksiyon testleri hasta dosyalarından retrospektif olarak elde edildi. Hastaların en son böbrek fonksiyonlarının değerlendirilmesi poliklinik kontrolünde kan elektrolitleri, üre, kreatinin, Sistatin C ve idrarda protein/kreatinin, -2 mikroglobulin değerlendirilerek eGFR hesaplandı. Çalışmamızda Serum kreatinin dayalı eGFR Bedside Schwartz (eGFR), Sistatin C dayalı Chronic Kidney Disease in Children study (CKİD)-eGFR-cysC ve serum kreatinin ve Sistatin-C dayalı CKİD-eGFR-SCr-cysC formülleri kullanıldı ile hesaplandı. Kronik böbrek hastalığı: KDIGO (Kidney Disease Improving Global Outcomes) tanımına göre KBH, eGFR 60 mL/dak/1,73 m2'nin altına inen kalıcı bir azalma olarak tanımlandı. Hastaların nakil öncesi, izlem süresince ve en son yapılan böbrek fonksiyon testlerinin sonucu olgu rapor formuna kaydedildi.BULGULAR: Çalışmamızda 94 olgunun 9'u (%9,4) Shwartz'a göre KBH olarak değerlendirildi. Yaş, GVHH gelişimi, akut böbrek hasarı (ABH), TVI, sepsis, nefrotoksik ilaç alımı, venookluziv hastalık (VOH), hemorajik sistit, Sitomegalovirüs (CMV) infeksiyonu, nakil ve donör tipi ile KBH arasında ilişki bulunmadı. Sistatin C'ye göre GFR değerlendirilen 77 olgunun 59'u (%76,6) < 90 mL/dak/1,73 m2'nin olarak değerlendirildi. ABH gelişimi ve CMV infeksiyonu ve nakil sırasında > 10 yaş olmak renal fonksiyonlarda azalma ile ilişkili bulundu, GVHH gelişimi, TVI, sepsis, nefrotoksik ilaç alımı, VOH, hemorajik sistit, nakil ve donör tipi ile renal fonksiyonlarda azalma ile arasında ilişki bulunmadı. eGFR-SCr-cysC göre renal fonksiyonlarda azalma değerlendirilen olgularda 20 (%26) olguda saptandı. ABH gelişimi ve CMV infeksiyonu, yaş, GVHH gelişimi, TVI, sepsis, nefrotoksik ilaç alımı, VOH, hemorajik sistit, nakil ve donör tipi ile renal fonksiyonlarda azalma arasında ilişki bulunmadı. Ayrıca HKHN öncesi, nakil sonrası 1.yıl, 2.yıl ve son vizitlerdeki eGFR değerlerinin karşılaştırılmasında 1.yılda GFR'de belirgin düşüş olduğu, 1. ve 2.yıl arasında sabitlendiği ve 2. yıl ile son vizit eGFR'leri arasında göreceli fark olmadığı görüldü. TARTIŞMA: HKHN'ni takiben KBH çocuklarda bildirilmiştir, ancak uzun süreli hayatta kalanlarda insidans ve etiyoloji verileri hala azdır. HKHN sonrası insidansını azaltmak için akut ve kronik böbrek yetmezliğinin nakille ilişkili olası risk faktörlerinin ve patogenezinin anlaşılması gerekmektedir. Renal komplikasyonlar HKHN'den sonraki ilk 2 yılda ki dönemde iyi tanımlanmıştır. Çeşitli yayınlarda HKHN sonrası KBH nakil yaşı, donör tipi, GVHH gelişimi, ABH, TVI, kronik KNİ kullanımı ile ilişkilendirilmiş olsa da çelişkiler vardır. Ayrıca böbrek fonksiyonlarını değerlendirmek amaçlı yeni belirteçler kullanılsada kesin veriler bulunmamaktadır. Çalışmamızda kreatinin yanında Sistatin C de böbrek fonksiyonlarını değerlendirmek için belirteç olarak kullanıldı. Kreatinine göre daha yüksek oranda renal fonksiyonlarda azalma saptandı. INTRODUCTION: Hematopoietic Stem Cell Transplant (HSCT) is the treatment method used in the cure of many malignant (leukemia, lymphoma) and non-malignant diseases (aplastic anemia, beta thalassemia, congenital metabolic diseases, immune deficiencies). Regimens used during transplantation, chemotherapeutic agents, antimicrobial treatments are blamed for near and long-term complications after transplantation. Improving treatment methods and improving post-transplant care have increased long-term survival. An increase in survival rate is accompanied by an increase in long-term complications. Chronic kidney disease (CKD), pulmonary effects, cardiovascular disease, infections, relapse of primary disease, autoimmune diseases, growth retardation and secondary cancers are the main long-term complications. The incidence of renal disease after HSCT appears to be significantly higher. The causes include total body irradiation (TBI), chemotherapeutic agents, chronic calcineurin inhibitor use, renal action antimicrobial drugs, hypertension and microangiopathy. In addition, the development of chronic Graft Versus Host Disease and the underlying clinical or subclinical renal disease before transplantation also increase the risk of CKD in the long run. Chronic Kidney Disease is one of the important causes of morbidity and mortality in the long-term in patients with HSCT. Therefore, an annual evaluation of kidney functions is required in patients undergoing stem cell transplantation. The decrease in glomerular filtration rate (GFR) and the presence of proteinuria are indicators of chronic kidney damage. In addition, studies of new markers, such as Cystatin C, interleukin 18, and urinary kidney injury molecule-1, which will help predict chronic kidney disease in patients with HKHN, are ongoing. Acute kidney injury develops in 25-50% of all cases with HSCT and chronic kidney disease in more than 20%. The prevalence of CKD in children is low (10-28%). Generally, an improvement in kidney function occurs in the first year after transplantation, and very few develop end-stage kidney disease. TBI is also a risk factor for the development of CKD in children. High serum creatinine level before HSCT may be determinative for CKD, especially for hematological malignancies, prior administration of nephrotoxic therapy is significant for CKD. Studies on long-term renal function after hematopoietic stem cell transplantation in children are limited. OBJECTIVE: In this study, we determined the risk factors affecting the long-term renal function, chronic kidney disease development frequency and predicting the risk of chronic kidney disease after HSCT by determining the risk factors affecting the long-term renal function of allogenic children. We aimed to determine the role of Cystatin C in the evaluation of long-term renal functions.HYPOTHESIS: Stem cell source (allogeneic / autologous), donor compatibility, primary diseases, estimated glomerular filtration rate (eGFR) values before transplantation, age before transplantation, preparation regimen, infections, antimicrobial treatments used, development of GVHD, and the acute kidney injury may affect the long-term kidney function in HSCT cases. Cystatin C may be a better marker in detecting long-term kidney disease in patients undergoing hematopoietic stem cell transplantation than serum Creatinine .METHOD: 94 children, who had an allogeneic HSCT in the Bone Marrow Transplantation Unit of Ege University Faculty of Medicine, Department of Child Health and Diseases, and who were at least in the second year after transplantation, were included in the study.The data of the patients were obtained from polyclinic follow-up files and electronic hospital records. Primary diagnosis of the cases, pre-transplant kidney function tests, preparation regimen, infections after transplantation, donor compliance, transplant type, duration of immunosuppressive treatment, development of GVHD and its treatments, presence of acute kidney damage, intensive care hospitalization history were taken from the patient files. Renal function tests of the patients were obtained retrospectively from patient files annually before and after transplantation, in the second year and in the following years. Evaluation of the most recent kidney function of the patients was evaluated by polyclinic control, blood electrolytes, urea, creatinine, Cystatin C and urine protein / creatinine, b-2 microglobulin were evaluated and eGFR was calculated. In our study, Serum creatinine based eGFR Bedside Schwartz (eGFR), Cystatin C based Chronic Kidney Disease in Children study (CKID) -eGFR-cysC and serum creatinine and Cystatin-C based CKID-eGFR-SCr-cysC formulas were used. Chronic kidney disease: According to the definition of KDIGO (Kidney Disease Improving Global Outcomes), KBH was defined as a permanent reduction that falls below 60 mL / min / 1.73 m2 of eGFR. The results of the kidney function tests performed before the transplantation, during the follow-up and the patients were recorded on the report form.RESULTS: In our study, 9 of 94 cases (9.4%) were evaluated as CKD according to Shwartz. There was no relationship between age, GVHD development, acute kidney injury (AKI), TBI, sepsis, nephrotoxic drug, venoocclusive disease (VOD), hemorrhagic cystitis, CMV infection, transplant and donor type and CKD. According to Cystatin C, 59 (76.6%) of 77 cases evaluated for GFR were evaluated as 10 years old during transplantation were associated with a decrease in renal function, there was no relationship between GVHD development, TBI, sepsis, nephrotoxic drug intake, VOD, hemorrhagic cystitis, transplant and donor type and decreased renal function. According to eGFR-SCr-cysC, it was detected in 20 (26%) cases in patients with decreased renal function. There was no relationship AKI development and CMV infection, age, development of GVHD, TBI, sepsis, nephrotoxic drug , VOD, hemorrhagic cystitis, transplant and donor type and renal function decreased. In addition, in comparison of eGFR values in pre-HSCT, 1st year after transplantation, 2nd year and last visit, there was a significant decrease in GFR in the 1st year, fixed between 1st and 2nd years, it was seen that there was not relative difference between 2nd and last visit eGFRs. DISCUSSION: Following HKHN, CKD has been reported in children, but incidence and etiology data are still low in long-term survivors. In order to reduce the incidence of after HSCT, it is necessary to understand the possible risk factors and pathogenesis of acute and chronic renal failure related to transplant. Renal complications are well defined in the first 2 years after HSCT.There are contradictions in various publications, though transplantation age, donor type, development of GVHD, AKI, TBI, chronic CNI use has been associated with CKD. Also, although new markers are used to evaluate kidney function, there are no precise data. In our study, Cystatin C was used as a marker to evaluate kidney function in addition to creatinine. A decrease in renal function was found with a higher rate than creatinine. 107

Amaç: Bu çalışma, yenidoğan servisine hiperbilirubinemi nedeniyle yatan term bebeklerde kan alımı sırasında, ağrıyı ve stresi azaltmak için kullanılan 3 farklı yöntemin (emzik verme, prone pozisyonu ve anne sütü kokusu) ağrıyı ve stresi azaltmadaki etkisinin belirlenmesi amacı ile randomize kontrollü deneysel olarak yapılmıştır. Yöntem: Araştırmanın örneklemini 37-42. gestasyon haftasında olan ve bir eğitim ve araştırma hastanesinin Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi (YDYBÜ)'nde hiperbilirünemi tanısı ile izlenen ve randomizasyon yöntemine göre anne sütü kokusu (n=20), emzik verme (n=20), prone pozisyonu (n=20) ve kontrol grubuna (n=20) dahil edilen toplam 80 term yenidoğan oluşturmuştur. Araştırmada veriler Anne-Bebek Değerlendirme Formu (ABDF), Girişim İzlem Formu (GİF), Yenidoğan Stres Değerlendirme Formu (YSDF) ve Prematüre Bebek Ağrı Profili Ölçeği-Revize Formu (PIPP-R) ile toplanmıştır. Kan alma işlemi sırasında bebeklere steril spanç üzerine damlatılmış anne sütü koklatılmış, prone pozisyonu verilmiş ve eldivenden yapılan yalancı emzik verilmiştir. İşlemden 5 dakika öncesi, işlem sırasında ve işlemden 5 dakika sonrasında bebeklerin ağrı ve stres değerlendirmeleri yapılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde; sınıf içi korelasyon analizi, varyans homojenliği Levene testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), iki yönlü tekrarlı ölçümlerde varyans analizi, çoklu karşılaştırmalar için Tukey testi ve kategorik değişkenler için Ki-kare testi kullanıldı. Bulgular: Anne sütü, prone ve emzik verme gruplarında işlem sırası ile işlem öncesi ve sonrasındaki tüm ölçümler arasında fark olduğu belirlenmiştir (p0.05). Sonuç: Bebeklerde girişimsel işlemlerde ağrı ve stresi azaltmak için anne sütü koklatma, prone pozisyonu ve emzik verme gibi alternatif nonfarmakolojik yöntemlerin kullanılması önerilebilir.Anahtar kelimeler: Ağrı, anne sütü koklatma, emzik verme, prone pozisyonu, stres ve yenidoğan Objective: This study was performed as a randomized, controlled experimental study to determine the effect of 3 different methods (pacifier use, prone position and breast milk odor) used to reduce pain and stress during blood drawing in term babies hospitalized in the neonatal service due to hyperbilirubinemia.Methods: A total of 80 term newborns followed by the diagnosis of hyperbilirunemia in the Neonatal Intensive Care Unit (NICU) of a training and research hospital at the 37-42. weeks of gestation were included, and randomly assigned into 4 groups, breast milk odor group (n = 20), pacifier use group (n = 20), prone position group (n = 20) and the control group (n = 20).The data were collected using the Mother-Infant Assessment Form, Intervention Follow-up Form, Neonatal Stress Assessment Form (YSDF) and the Premature Infant Pain Profile Scale-Revised (PIPP-R).During the blood drawing procedure, breast milk dropped onto sterile sponge to expose the odor, the prone position was given, and a fake pacifier made from gloves was given to the babies. Pain and stress assessments were made 5 minutes before, during and 5 minutes after the procedure. In evaluating the data; Intra-class correlation analysis, Homogeneity of variances; Levene test, one-way analysis of variance (ANOVA), two-way analysis of variance, The Tukey multiple comparison test and Chi-square test for categorical variables were used.Results: It was determined that there was a significant difference between all measurements during procedure and before, after the procedure in the breast milk odor, prone position and pacifier use groups (p0.05). Conclusion: Alternative non-pharmacological methods such as breast milk odor, prone position and use of pacifiers are recommended to reduce pain and stress in interventional procedures in infants.Keywords: Pain, breast milk odor, pacifier use, prone position, stress and newborn 97

Araştırma, 10-11 yaş grubu öğrencilerde STAC stratejilerinin akran zorbalığı öğrenci savunuculuğuna etkisini belirlemek amacıyla kontrol gruplu ön test, son test araştırma tasarımı ile yarı deneysel olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın evrenini, Birleşik Krallık'ın Galler bölgesindeki dört ilkokulun altıncı sınıf öğrencileri oluşturmuştur. Örnekleme, velisinden izin alınan ve araştırmaya katılmaya gönüllü olan altıncı sınıf öğrencileri (müdahale=38, kontrol=38) dahil edilmiştir. Verilerin toplanmasında Kişisel Bilgi Formu, Arkadaşlık Niteliği Ölçeği ve Akran Zorbalığı Öğrenci Savunuculuğu Ölçeği (AZÖSÖ) kullanılmıştır. Müdahale grubuna üç oturumdan oluşan STAC stratejilerini içeren eğitim programı uygulanmıştır. Eğitim Mantık modeli ve ABCD modeline temellendirilmiştir. Gruplar arasında cinsiyet, okul başarısı algısı ve akran zorbalığı deneyimleri açısından anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir (p > 0,05). Gruplar arasında arasında Arkadaşlık Niteliği Ölçeği ön test ile son test ortalama puanlarında anlamlı bir değişim olmadığı saptanmıştır (p > 0,05). AZÖSÖ ve üç alt boyutunun ön test ortalama puanları karşılaştırıldığında, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı bulunmuştur (p > 0,05). Eğitim sonrası, müdahale grubunda AZÖSÖ ve Zorbalığı Durdurmak için Araya Girme Özgüveni alt boyutu ortalama puanlarının kontrol grubuna göre anlamlı bir şekilde yükseldiği belirlenmiştir (p < 0,05). Zorbalık Bilgisi ve STAC Stratejileri Bilgisi alt boyutlarının ortalama puanlarında gruplar arası anlamlı bir fark olmadığı bulunmuştur (p > 0,05). Eğitim programının öğrencilerin savunuculuklarını, zorbalık ve STAC stratejileri bilgilerini, zorbalığa müdahale özgüvenlerini arttırdığı belirlenmiştir (p < 0,05). Araştırmada STAC stratejilerinin akran zorbalığında öğrenci savunuculuğu üzerinde etkili olduğu belirlenmiştir. Okullarda akran zorbalığını önlemek için STAC stratejilerinin kullanılması önerilmektedir. The research was conducted quasi-experimental design with pre and post-tests to evaluate the effect of STAC strategies on peer advocacy in peer bullying in 10-11 age students. The population of the study consisted of sixth-grade students in four primary schools in Wales, the United Kingdom. Sixth-grade students (intervention = 38, control = 38) who were given consent from their parents and volunteered to participate in the study were included in the sampling. Data were collected with Personal Information Form, The Student-Advocates Pre- and Post-Scale (SAPPS) and Friendship Qualities Scale. The training program includes STAC strategies, and comprised of three sessions was given to the intervention group. The training is based on the Logic Model and the ABCD model. There was no difference between groups in terms of characteristics; gender, school achievement, and bullying experiences (p > 0,05). There was no significant change in the Friendship Qualities Scale pre- and post-test mean scores between the groups (p > 0,05). There was no statistically significant difference between the groups when SAPPS and sub-scales were compared with the pre-test mean scores (p > 0,05). After the training, in the intervention group, SAPPS and Self-Confidence to Intervene to Stop Bullying sub-scale' mean scores significantly increased compared to the control group (p < 0,05). There was no significant difference in the mean scores of the STAC strategies and Bullying Knowledge sub-scale (p > 0,05). The training program increases students' advocacy, bullying and STAC strategies information and self-confidence to stop bullying (p < 0,05). STAC strategies were effective in student advocacy. It is recommended to use the STAC strategies to prevent peer bullying in schools. 144

Çocukluk çağı kanser hastalarında, en çok kullanılan tedavi yöntemi olan kemoterapinin, çocuklar üzerinde en sık rastlanan yan etkilerinden birisi olan bulantı ve kusma, gelişen medikal tedavilere rağmen tam olarak kontrol altına alınmamıştır. Kontrol altına alınamayan bulantı ve kusma beraberinde birçok sorunu da getirmekte olup, tedavi sürecini etkileyebilmektedir. Bu nedenle kemoterapi tedavisi sürecinde, çocukların yaşadığı bulantı ve kusmanın kontrol edilebilmesi oldukça önemlidir.Bu araştırma, kanser tanısı almış çocuklarda, akupresür uygulamasının kemoterapiye bağlı gelişen bulantı kusma ve anksiyete düzeyi üzerine etkisini incelemek amacıyla, tek kör, randomize kontrollü deneysel araştırma olarak gerçekleştirildi. Araştırmanın örneklemini, Bülent Ecevit Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi'nin Çocuk Onkoloji Kliniği'nde 20.12.2017-01.12.2019 tarihleri arasında kemoterapi tedavisi uygulanan, onkoloji hastası 39 çocuk oluşturdu. Girişim gruplarından bir tanesine akupresür bilekliği, diğerine ise plasebo bileklik uygulandı. Kontrol grubuna ise medikal tedavi dışında ek bir uygulamada bulunulmadı. Grupların, kemoterapi uygulanmaya başlamasından hemen önce, kemoterapi başlamasını takiben 20. dakika, 1. saat, 2. saat, 3. saat, 4. saat ve 5. saatlerde bulantı kusma sayıları, süreleri, VAS bulantı kusma puanları ve 5. saatin sonunda anksiyete düzeyleri değerlendirildi. Verilerin analizinde NCSS 2007 programında tamamlayıcı istatistiksel metotlar kullanılarak, anlamlılık en az p0.05), bulantı kusma sayı, süre ve VAS puan ortalamaları karşılaştırıldığı zaman akupresür bilekliğinin, kemoterapiye bağlı gelişen bulantı ve kusmanın kontrolünde etkili olduğu görüldü. Çocukların büyük çoğunluğu; akupresür bilekliğinin bulantı ve kusmayı azalttığını düşündüklerini ve bir sonraki kemoterapi ilacı uygulamasında akupresür bilekliğini kullanmak istediklerini belirtti.Anahtar Kelimeler: Çocuk, Kemoterapi, Bulantı-kusma, Akupresür bilekliği, Hemşire Nausea and vomiting, one of the most common side effects of chemotherapy, which is the most used treatment method in childhood cancer patients, has not been fully controlled despite developing medical treatments. Uncontrollable nausea and vomiting also bring many problems and may affect the treatment process. Therefore, it is very important to control the nausea and vomiting experienced by children during the chemotherapy treatment process.This study was conducted as a randomized controlled experimental study in order to examine the effect of acupressure application on chemotherapy-induced nausea and vomiting and anxiety levels in children diagnosed with cancer. The sample of the study was 39 children with oncology who received chemotherapy treatment between 20.12.2017-01.12.2019 at the Children's Oncology Clinic of Bülent Ecevit University Health Practice and Research Center. Acupressure wristband was applied to one of the intervention groups and placebo wristband was applied to the other. No additional application was made to the control group other than medical treatment. Nausea vomiting numbers, duration, VAS nausea and vomiting scores were evaluated just before the chemotherapy started, 20 minute, 1th hour, 2th hours, 3th hours, 4th hours and 5th hours after the start of chemotherapy. At the end of the 5th hour, anxiety levels were evaluated. In the analysis of the data, using complementary statistical methods in the NCSS 2007 program, the significance was evaluated at least at p 0.05), it is effective in controlling acupressure wrist, chemotherapy-induced nausea and vomiting when the mean scores, duration and VAS scores are compared was seen to be. The vast majority of children; he stated that they think that acupressure wristband reduces nausea and vomiting and they want to use acupressure wristband in the next chemotherapy drug application.Key Words: Child, Chemotherapy, Nausea and vomiting, Acupressure band, Nurse 89

Bu araştırma, ortaokul öğrencilerinde akran zorbalığı ve sosyal anksiyeteninincelenmesi amacıyla yapılan tanımlayıcı bir çalışmadır. Araştırma, İstanbul Bağcılarİlçesinde bulunan bir ortaokulda öğrenim gören 1368 öğrenci ile, 01.05.2019-24.05.2019 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmada veri toplamak için KişiselBilgi Formu, Çocuklar İçin Sosyal Anksiyete Ölçeği, Akran Zorbalığı BelirlemeÖlçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde ANOVA, Mann Whitney U,korelasyon analizleri ve önemlilik testleri kullanılmıştır. Araştırmaya katılanöğrencilerin %71,9'unun 12-15 yaş arasında, %50,9'unun erkek olduğubelirlenmiştir. Öğrencilerin Çocuklar İçin Sosyal Anksiyete Ölçeği puanortalamalarının 42,12±12,15; Akran Zorbalığı Belirleme Ölçeği kurban alt boyutupuan ortalamalarının 8,88±9,73, zorba alt boyutu puan ortalamalarının 4,37±6,77olduğu tespit edilmiştir. Akran Zorbalığı Belirleme Ölçeğine göre; cinsiyeti erkekolan, babası okuryazar olmayan, okulu sevmeyen, arkadaşlarıyla olan sorunlarını aileile paylaşmayan ve arkadaşlarının birbirlerine şiddet uyguladığını gören öğrencilerdehem Kurban ve Zorba alt boyut ortalamalarının yüksek bulunmuştur. Çocuklar İçinSosyal Anksiyete Ölçeği puan ortalamalarının 9-11 yaş arasında olan, kardeşiolmayan, yakın arkadaş sayısı beş kişi ve altında olan ve arkadaşlarının birbirineşiddet uygulandığını gören öğrencilerde daha yüksek olduğu bulunmuştur. Ayrıca,kurban öğrencilerde sosyal anksiyete düzeyinin daha yüksek olduğu ve aralarındapozitif yönde zayıf düzeyde bir ilişki bulunduğu belirlenmiştir. Bu sonuçlardoğrultusunda akran zorbalığı ve sosyal anksiyetenin ortaokul çocuklarında devameden bir problem olduğu görülmektedir. Öğrencilerin baş etme becerileri, sosyalbeceri düzeyleri, problem çözme becerileri, akademik başarıları gibi zorbalık vekaygılarını artırabilecek değişkenlerinde ele alındığı uzun süreli çalışmalarplanlanması önerilebilir.Anahtar kelimeler: Akran zorbalığı, sosyal anksiyete, ortaokul öğrencisi This study is a descriptive study to investigate peer bullying and social anxietyamong secondary school students. The research was carried out between 13.05.2019-24.05.2019 with 1368 students in a secondary school in Bağcılar district of İstanbul.Personal Information Form, Social Anxiety Scale for Children and Peer BullyingDetermination Scale were used to collect data. ANOVA, Mann Whitney U,correlation analysis and importance tests were used for analysis. It was determinedthat 71,9% of the students participating in the study were between 12-15 years oldand 50,9% were male. It was determined that the students' mean scores of SocialAnxiety Scale for Children were 42,12 ± 12,15, Peer Bullying Determination ScaleVictim subscale average score of 8,88 ± 9,73, Bully subscale mean score of 4,37 ±6,77. According to the Peer Bullying Determination Scale; The mean scores of bothKurban and Zorba were high in students whose gender was male, their father wasilliterate, did not like school, did not share their problems with their family with theirfriends and saw that their friends used violence against each other. The mean score ofSocial Anxiety for Children was found to be higher in students between the ages of 9and 11, without siblings, number of close friends of five or less, and who saw theirfriends being subjected to violence. In the present study, the social anxiety rate washigher in the victim students and the relationship between them was found to bepositively weak. In line with these results, peer bullying and social anxiety are stillproblems within secondary school students. It is suggested that long-term studiesshould be planned in which variables such as coping skills, social skill levels,problem solving skills and academic success of students can increase their bullyingand anxiety.Key words: Peer bullying, social anxiety, secondary school students 86

Bu çalışma tanımlayıcı ve ilişki arayıcı nitelikte bir araştırma olup, Mart – Mayıs 2019 tarihleri arasında ateş şikayeti ile 1-5 yaş arası çocuklarını Karaman Devlet Hastanesi Çocuk Acil Servisi'ne getiren ve çalışmaya katılmayı kabul eden 18 yaş üstü annelerle gerçekleştirildi. Veriler, literatür taranarak oluşturulan annelerin tanıtıcı özelliklerini ve çocukları ateşlendiğinde annelerin yaptıkları uygula¬maları değerlendirmek üzere altısı açık uçlu olmak üzere toplam 36 sorudan oluşan bir anket formu ve Ebeveyn Ateş Yönetimi Ölçeği- Türk Versiyonu (PFMS-TR) ile toplandı. Veriler SPSS 21 paket programında sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, min-maks değer, ki kare, chronbach alfa, ANOVA, t testi, Kruskall Wallis testi, bonferonni ileri analizi ve korelasyon analizi ile değerlendirildi, p

Tip 1 DM (Diabetes Mellitus), çocuklarda endokrin ve metabolik sorunlara ek olarak bilişsel fonksiyon bozukluklarına da yol açabilmektedir.Bilişsel fonksiyonlardaki bozulmaları erken dönemde ortaya çıkarabilen en duyarlı yöntem, olaya ilişkin potansiyellerden P300 testidir. Stroop testi, dikkati değerlendirmede altın standart olarak kabul edilen bir nöropsikolojik testtir. Bu çalışmada, tip 1 DM'li çocuklarda; seçici dikkat, işitsel ayrımsama ve kısa süreli hafıza gibi bilişsel fonksiyon bozukluklarının P300 ile Stroop testi birlikte kullanılarak değerlendirilmesi planlanmıştır. Literatürde, Tip1 DM'li çocuklarda P300 ile Stroop testinin beraberce kullanıldığı benzer bir çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmada kırk tip 1 DM'li çocuk ve yirmi sağlıklı çocuk P300 ve Stroop TBAG testleri kullanılarak değerlendirilmiştir. Tip 1 DM'li çocuklar, bilişsel fonksiyonlar üzerinde etkileri olan; hem tip 1 DM ile ilişkili faktörlerden glisemik kontrol, tip 1 DM tanısı konulan yaş, tip 1 DM'nin izlem süresi, ailede diyabet öyküsü hem de tip 1 DM'nin komplikasyonlarından ketoasidoz, hipoglisemik atak, konvulziyonlar dikkate alınarak değerlendirilmiştir. Tip 1 DM'li çocukların kontrol grubuna göre; P300 latansları daha uzun ve amplitüdleri daha düşük saptandı. Tip 1 DM'li çocuklarda, Stroop TBAG testinin dikkati değerlendirmede en duyarlı kısmı olan 5.bölümünü tamamlama süreleri kontrol grubuna göre daha uzun bulundu. Tip 1 DM'li çocuklarda P300 latans ölçümlerinin uzun oluşu dikkat, işitsel ayrımsama ve kısa süreli hafızadaki; P300 amplitüd ölçümlerinin düşük oluşu da dikkati toplayıp odaklanmadaki bozukluğa bağlı gelişebilir. Tip 1 DM'li çocuklarda Stroop TBAG testinin 5.bölümünü tamamlama sürelerinin uzun oluşu seçici dikkatin ve bozucu uyaranlara karşı verilen yanıtın bozulmasına bağlı gelişebilir. Çalışmamızda; beş yaşından önce tip 1 DM tanısı konulması, tip 1 DM'nin izlem süresinin uzaması, kötü glisemik kontrol ve artmış ketoasidoz ataklarının tip 1 DM'li çocuklarda bilişsel fonksiyonları olumsuz etkilediği belirlendi.Anahtar kelimeler: P300, Stroop, tip 1 DM Type 1 DM (Diabetes Mellitus) can cause cognitive dysfunction in addition to endocrine and metabolic problems in children.P300 test one of the event-related potential, is the most sensitive method that can reveal the impairments in cognitive functions in the early period. Stroop test is a neuropsychological test that is considered the gold standard in assessing attention. In this study, cognitive impairments in selective attention, auditory discrimination and short-term memory were planned to be evaluated together with P300 and Stroop test in children with type 1 DM. In the literature, there is no similar study in which P300 and Stroop tests were used together in children with type1 DM.In this study, forty children with type 1 DM and twenty healthy children were evaluated using P300 and Stroop TBAG tests. Children with type 1 DM were evaluated by both considering the diabetes-related factors which have effects on cognitive functions such as glycemic control, age at onset of type 1 DM, duration of type 1 DM, family history of diabetes mellitus and the complications of type 1 DM which have effects on cognitive functions such as ketoacidosis, hypoglycemic attack and convulsion.Children with type 1 DM had prolonged P300 latencies and reduced amplitudes compared to the control group. In children with type 1 DM, the time to complete the 5.part which is the most sensitive part of the Stroop TBAG test in evaluating attention was found to be longer compared to the control group. Attention, auditory discrimination and short-term memory were shown to be impaired due to prolonged P300 latencies; attention allocation and focus were shown to be impaired due to the reduction of P300 amplitude in children with type 1 DM. Selective attention and reaction to incongruent stimuli were shown to be impaired as a result of long time in completion of the 5.part of the Stroop TBAG test in children with type 1 DM. It was determined that the age at onset of type 1 DM before five years old, long-standing type 1 DM, poor glycemic control and increased attacks of ketoacidosis negatively affect cognitive functions in children with type 1 DM.Keywords: P300, Stroop, type 1 DM 147

Amaç: Bu çalışmanın amacı; hastanede yatan 6-12 yaş çocuklarda planlı eğitimin hastane korkularına etkisinin incelenmesidir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya Manisa Celal Bayar Üniversitesi Hafsa Sultan Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları servisinde Nisan 2018- Haziran 2019 tarihleri arasında yatan 6-12 yaş arası çocuklar dahil edilmiştir. Çalışmaya hastanede yatan 6-12 yaşlar arasında 52 deney ve 50 kontrol grubu olmak üzere toplam 102 çocuk dahil edilmiştir. Araştırma verileri, çocukların ve ailelerinin sosyo-demografik özelliklerini içeren tanıtım formu ve Tıbbi İşlem Korku Ölçeği kullanılarak yüz yüze görüşme tekniği ile toplanmıştır. Deney grubu için eğitimden önce anket formu uygulanmıştır. Bu eğitimden 2 gün sonra aynı anket formu eğitim etkinliğini değerlendirmek için tekrar uygulanmıştır. Kontrol grubuna anketler uygulanmıştır. Aynı gruba eğitim verilmeden aynı anket formları 2 gün sonra tekrar uygulanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, verilerin yüzde dağılımları yapılarak veriler arası anlamlılık için Ki-kare, Bağımlı Gruplarda t Testi, Bağımsız Gruplarda t Testi, Mann Whitney U Testi, Wilcoxon İşaretli Sıralar Testleri, Kolmogorov-Smirnov normal dağılım testi ve ölçekler arasındaki ilişkiyi değerlendirmek için Pearson Korelasyon Analizi yapılmıştır.Bulgular: Araştırmaya katılan çocukların %92,15'inin tıbbi işlemlerden biraz korktuğu, %4,9'unun çok korktuğu, %2,94'ünün ise hiç korkmadığı belirlendi. Tıbbi işlem korku ölçeğine göre çocukların 'biraz korkarım' grubunda yer aldıkları tespit edilmiştir fakat her iki grupta da son test ortalama toplam puanları ön test ortalama toplam puanlarından daha düşük oldukları gözlemlenmiştir. Sonuçlar: Çalışma sonucunda, 6-12 yaş çocuklarında toplam tıbbi işlem korkusunun biraz olduğu ve bu korkuyu cinsiyet ve ailenin eğitim düzeyi faktörlerinin etkilediği tespit edilmiştir. Bu durum korkuyu azaltıcı müdahale çalışmalarının yapılmasının gerekliliğini ortaya koymaktadır. Aim: The aim of this study is to investigate the effects of planned education on hospital fears in 6-12 years old children hospitalized.Material and Method: This study included children between the ages of 6 and 12 who stayed in Manisa Celal Bayar University Hafsa Sultan Hospital Child Health and Diseases service between April 2018 and June 2019. A total of 102 children between the ages of 6-12 in the hospital, 52 experimental and 50 control groups, were included in the study. The research data were collected by face-to-face interview technique using the introduction form containing the sociodemographic characteristics of the children and their families and the Medical Procedure Fear Scale.A questionnaire was applied before the training for the experimental group. 2 days after this training, the same questionnaire was applied again to evaluate the training effectiveness.Questionnaires were applied to the control group. The same questionnaire forms were applied again to the same group 2 days after without any training. In the evaluation of the data, chi-square for the significance between the data by making percentage distributions of the data, T Test in Dependent Groups, T Test in Independent Groups, Mann Whitney U Test, Wilcoxon Signed Row Tests, Kolmogorov-Smirnov normal distribution test and Pearson Correlation Analysis to evaluate the relationship between the scales were performed . Results: It was determined that 92.15%of the children participating in the study were slightly afraid of medical procedures, 4.9%were very afraid and 2.94%were not afraid at all.According to the medical procedure fear scale, it was determined that the children were in the 'I'm a little scared' group, but in both groups, the posttest mean total scores were lower than the pretest mean total scores.Conclusions: As a result of the study, it was found that there is a bit of fear of total medical procedures in children 6-12 years old and gender and family education level factors affect this fear. This situation reveals the need to carry out intervention studies that reduce fear. 105

Merkezi sinir sistemi infeksiyonları sıklıkla viral etkenlerle meydana gelse de bakteriyel etkenler nadir de olsa karşımıza çıkmaktadır. Bakteriyel menenjitte tedavinin gecikmesi ciddi mortalite ve morbidite riski taşıdığından kültür sonuçlarından önce hastalığın tanınması hayati önem taşırAmaç: Çalışmamızın ilk amacı klinik ve laboratuvar bulgularının lomber ponksiyon kararı alma üzerindeki performansını değerlendirmek; ikincisi ise bakteriyel ve viral menenjit ayrımında kliniğimiz koşullarında prediktif eşik değerler elde etmektir.Gereç ve Yöntem: İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Çocuk Acil Bilim Dalı'na 01.01.2014 - 30.04.2019 tarihleri arasında ateş nedeniyle başvurup acil servis yatışı sırasında lomber ponksiyon yapılan 1 ay – 18 yaş arası hastalar İstanbul Üniversitesi'ne ait hastane bilgi yönetimi sistemleri (Ishop® ve ORACLE) ve hasta yatış dosyaları kullanılarak geriye dönük olarak incelendi. Çalışmaya dahil ettiğimiz 117 hastanın yaş, cinsiyet, ön tanı, dosyaya kaydedilen vücut sıcaklığı, akut bilinç değişikliği varlığı, fizik muayenede meningeal irritasyon bulgusu varlığı, tam kan sayımı sonuçları, serum ve BOS laboratuvar sonuçları, hemositometri ile BOS direkt hücre sayımı, BOS Gram boyama sonuçları, bakteriyolojik ve virolojik sonuçlar geriye dönük olarak kaydedildi.Bulgular: Lomber ponksiyon yaptığımız hastalarımızın 13(%11.1)'ünde bakteriyel menenjit, 17(%14.5)'sinde viral menenjit, 37(%31.6)'sinde şüpheli menenjit (aseptik menenjit) saptanırken 50(%42.7) hastamızda menenjit saptanmamıştır. Bakteriyle menenjit tanılı hastalarda viral menenjit tanılı hastalara göre CRP ve BOS total protein değerleri arasında istatististiksel olarak anlamlı yükseklik mevcuttu.Sonuç: BOS'ta lökositer hücre artışı MSS infeksiyonu tanısı için mutlak gerekliliktir; bu infeksiyonlar sıklıkla viral nedenlerle meydana gelse de PCT başta olmak üzere CRP, BOS WBC ve nötrofil sayısı, BOS protein konsantrasyonu, BOS/kan glikoz düzeyi, Gram boyama sonuçları kültür çıkmadan bakteriyel etkenleri tanımamıza yardımcı olurlar. Even though central nervous system infections are frequently caused by viral agents, bacterial agents are rarely seen. Recognition of the bacterial meningitis before culture results is vital because delayed treatment may cause the risk of mortality and morbidity increase.Aim: The first aim of our study is to evaluate the performance of clinical and laboratory findings on lumbar puncture decision making. The second is to obtain predictive thresholds for bacterial and viral meningitis under the conditions of our clinic.Materials and Methods: We studied retrospectively the results of 117 patients aged between 1 month and 18 years old who referred to Istanbul University Istanbul Faculty of Medicine Pediatrics Emergency Department with fever and underwent to lumbar puncture between the dates 01.01.2014 and 30.04.2019 by using Istanbul University hospital information systems (Ishop® and ORACLE) and patients' charts.Results: From our 117 patients who underwent to lumber puncture; 13(%11.1) were diagnosed with bacterial meningitis, 17(%14.5) were diagnosed with viral meningitis, 37(%31.6) were diagnosed with suspected meningitis (aseptic meningitis) and central nervous system infection hasn't seen in 50(%42.7) of 117 patients. It is found that CRP and CSF total protein levels are statistically higher in the patients diagnosed with bacterial meningitis than viral meningitis. There was a statistically significant increase in CRP and CSF total protein values in patients with bacterial meningitis compared to patients with viral meningitis.Conclusion: Increase in the count of leukocytes in CSF is an absolute requirement to diagnose CNS infections. Even though these infections are frequently caused by viral agents; primarily PCT, CRP, CSF WBC and neutrophil counts, CSF protein level, CSF/serum glucose ratio, Gram stain help to recognise bacterial agents before the cultures result. 92

Amaç: Ön test-son test dizaynlı, randomize deneysel nitelikte olan bu araştırma hemşirelik öğrencilerinin pediatrik kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR) eğitiminde simülatör maket kullanımının etkinliğini incelemek amacıyla yapılmıştır.Gereç ve yöntem: Araştırma evrenini Sağlık Bilimleri Üniversitesi Gülhane Hemşirelik Fakültesi'nde 2019-2020 eğitim öğretim dönemindeki 2.sınıf hemşirelik öğrencileri oluşturmuştur. Araştırmada örneklem seçimine gidilmemiş; çalışmaya katılmayı kabul eden, daha önce pediatrik KPR eğitimi almamış ve yabancı uyruklu olmayan 72 hemşirelik öğrencisi araştırmanın örneklemini oluşturmuştur (simülatör maket grubu=32, statik maket grubu=40).Araştırmanın uygulaması dört aşamada gerçekleşmiştir. Birinci aşamada simülatör maket ve statik maket grubu belirlenerek, ön test uygulanmış ve öğrencilere teorik eğitim verilmiştir. İkinci aşamada, araştırmanın ikinci gününde simülatör maket grubundaki öğrencilerin simülatör maket üzerinde, statik maket grubundaki öğrencilerin statik maket üzerinde uygulama yapmaları sağlanmıştır. Üçüncü aşamada, araştırmanın üçüncü gününde öğrencilerin pediatrik KPR uygulamasının etkinliği I. son test ile değerlendirilmiştir. Son aşamada, araştırmanın birinci ayında ise II. son test ile tekrar bir değerlendirme yapılmıştır. Veriler araştırmacı tarafından hazırlanan tanıtıcı bilgi formu, pediatrik KPR bilgi değerlendirme formu, pediatrik KPR beceri değerlendirme formu, Öğrenci Memnuniyeti ve Öğrenmede Kendine Güven Ölçeği ve Simülasyon Tasarım Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Elde edilen veriler SPSS 23.0 paket programı ile değerlendirilmiştir. Çalışma verileri değerlendirilirken kategorik değişkenler için sıklıklar (sayı, yüzde), sayısal değişkenler için ise tanımlayıcı istatistikler (ortalama, standart sapma) kullanılmıştır. İki bağımsız grup arasındaki farklılıklar Mann Whitney U analizi ile; iki bağımsız kategorik değişken arasındaki ilişki ise Ki Kare analizi ile yorumlanmıştır. İki bağımlı sayısal değişken arasındaki farklılıklar Wilcoxon, ikiden fazla bağımsız değişken arasındaki farklılıklar ise Friedman Analizi ile incelenmiştir.Bulgular: Araştırmada, simülatör maket ve statik maket grubundaki öğrencilerin cinsiyet, yaş, boy, kilo, beden kitle indeksi, sigara içme ve egzersiz yapma durumları, KPR deneyimine sahip olma durumları benzer bulunmuştur (p>0,05). Simülatör maket ve statik maket grubundaki öğrencilerin teorik eğitim sonrasındaki bilgi puanı ortalamalarında anlamlı bir artış olduğu görülmüştür (p0.05). Birinci son testte simülatör maket grubundaki öğrencilerin uyguladığı doğru el pozisyonu ortalamasının statik maket grubundaki öğrencilere göre anlamlı derecede yüksek olduğu görülmüştür (p0.05). Simülatör maket ve statik maket grubundaki öğrencilerin ölçek puanları birbirine benzer bulunmuştur (p>0.05).Sonuç: Hemşirelik öğrencilerinin pediatrik kardiyopulmoner resüsitasyon eğitiminde simülatör maket kullanımı; öğrencilerin beceri puan ortalamalarında artış sağlayarak, pediatrik kardiyopulmoner resüsitasyon uygulama becerisine katkıda bulunmaktadır. Simülasyonun kardiyopulmoner resüsitasyon uygulamasında bir eğitim yöntemi olarak kullanılması ve yaygınlaştırılması önerilmektedir.Anahtar kelimeler: hemşirelik öğrencisi, pediatrik KPR, simülasyon eğitimi, simülatör Aim: This research, which has a pretest-posttest design and randomized experimental quality, was conducted to examine the effectiveness of nursing students in the use of simulator model in pediatric cardiopulmonary resuscitation (CPR) education.Material and method: The research population consisted of 2nd grade nursing students in the 2019-2020 academic year at the Faculty of Health Sciences, Gülhane Nursing Faculty. Sample selection was not made in the research; 72 nursing students who accepted to participate in the study, who have not previously received pediatric CPR training and are not foreign nationals constituted the sample of the study (simulator model group = 32, static model group = 40).The application of the research took place in four stages. In the first stage, simulator model and static model group were determined, pretest was applied and students were given theoretical training. In the second stage, the students in the simulator model group were provided to practice on the simulator model and the students in the static model group on the static model on the second day of the study. In the third stage, the effectiveness of pediatric CPR application on the third day of the study was evaluated with the first post test. At the last stage, in the first month of the research, II. a re-evaluation was made with the last test.The data were collected by using the introductory information form prepared by the researcher, pediatric CPR information evaluation form, pediatric CPR skill evaluation form, Student Satisfaction and Self-Confidence in Learning Scale and Simulation Design Scale. The data obtained were evaluated with SPSS 23.0 package program. While evaluating the study data, frequencies (number, percentage) for categorical variables and descriptive statistics (mean, standard deviation) were used for numerical variables. The differences between the two independent groups were analyzed by Mann Whitney U analysis; The relationship between two independent categorical variables was interpreted by Chi Square analysis. The differences between the two dependent numerical variables were examined by Wilcoxon and the differences between more than two independent variables were analyzed by Friedman Analysis.Results: In the study, the gender, age, height, weight, body mass index, smoking and exercising status and having CPR experience were found similar among students in the simulator model and static model group (p> 0.05). It was observed that there was a significant increase in the knowledge score averages of students in the simulator model and static model group after theoretical education (p 0.05). In the first posttest, the average of the correct hand position applied by the students in the simulator model group was significantly higher than the students in the static model group (p 0.05). The scale scores of the students in the simulator model and static model group were similar (p> 0.05).Conclusion: Use of simulator model in nursing students' pediatric cardiopulmonary resuscitation education; contributing to the skill of performing pediatric cardiopulmonary resuscitation by increasing students' mean skill points. It is recommended that the simulation is used as a training method in cardiopulmonary resuscitation and it is expanded.Keywords: nursing student, pediatric CPR, simulation training, simulator 111

Çocukluk çağı kanserlerinde sağ kalım oranının artmasıyla kemoterapiye sekonder gelişen yan etkiler önem kazanmıştır. Kemoterapide sık kullanılan antrasiklinlerin en önemli yan etkisi kardiyotoksisitedir. Çalışmamızda kemoterapi almış hastalarda konvansiyonel ve doku Doppler ekokardiyografi (DDE) yöntemleri kullanılarak, antrasiklinlerin geç dönem kronik kardiyotoksisitesinin araştırılması planlandı. Antrasiklin kullanılan 50 hasta (23 erkek, 27 kız, ortalama yaş 11.6±3.9 yıl) ve kontrol grubu olarak 40 sağlıklı çocuk (17 erkek, 23 kız, ortalama 11.6 ± 3.6 yıl) çalışmaya alındı. Cinsiyet, yaş, kilo, boy ve vücut kitle indeksi açısından gruplar arasında fark yoktu (p > 0.05). Hastalar aldığı antrasiklin dozuna göre 3 gruba ayrıldı (Grup I'de 100-200 mg/m2, grup II'de 201-299 mg/m2, grup III'te ≥300 mg/m2). 2 boyutlu, M mode ekokardiyografi (EKO) ve doku Doppler ekokardiyografi ile sistolik ve diyastolik kardiyak fonksiyon değerlendirmesi yapılan grupların sonuçları karşılaştırıldı. Konvansiyonel EKO sonuçları hasta-kontrol grubu ve subgruplar arasında benzer bulundu (p>0.05). Septal mitral anulustan ölçülen doku Doppler ekokardiyografi sonuçlarında; hasta grubunda kontrol grubuna göre izovolümik gevşeme zamanı daha uzun (55.82±12.05'e karşı 50.15±7.85, p:0.037), miyokard performans indeksi (MPI) (0.38±0.05'e karşı 0.35±0.03, p:0.007) anlamlı olarak daha yüksek tespit edildi. Subgruplar ve kontrol grubu karşılaştırıldığında grup III'ün (>300 mg/m2) septal MPI değeri kontrol grubuna göre anlamlı yüksek (p=0.048), grup I ve II'nin MPI değerleri kontrol grubuyla benzer görüldü. Sonuç olarak; 300 mg/m2 üzerindeki antrasiklin dozunun kardiyotoksisite gelişiminde bir risk faktörü olduğu, konvansiyonel EKO bulguları normal görülmüşken, DDE'nin kronik antrasiklin kardiyotoksisitesini göstermede duyarlı bir yöntem olduğu saptandı. Improvement in long-term survival in patients with cancer has led to the need for monitorization of chemotherapy-related morbidity and mortality. Anthracycline is one of the most commonly used chemotherapy drugs with solid and hematologic tumors and cardiotoxicity is the most serious side effect of anthracycline. The aim of this study was to evaluate the chronic anthracycline cardiotoxicity using conventional and tissue Doppler echocardiography (TDI) methods. We enrolled 50 patients (23 males, 27 females, mean age 11.6±3.9 years) who received anthracycline, and 40 healthy control subjects (17 males, 23 females, mean age 11.6±3.6 years). Gender, age, weight, height and body mass index showed no istatistical difference between the groups (p>0.05). The cumulative doses of anthracyclines were 100-200 mg/m2 in group I, 201-299 mg/m2 in group II, and ≥300 mg/m2 in group III. The results of two-dimensional, M mode echocardiography and tissue Doppler echocardiography were compared. Conventional echocardiography results were similar between patient-control group and subgroups (p>0.05). Tissue Doppler echocardiography measured from septal mitral annulus; isovolumic relaxation time was significantly longer (55.82±12.05 vs 50.15±7.85, p=0.037) and myocardial performance index (MPI) was significantly higher (0.38±0.05 vs. 0.35±0.03, p=0.007) in the patient group than the control group. When subgroups and control groups were compared, septal MPI value of group III (>300 mg/m2) was significantly higher than the control group (p=0.048), and MPI values of groups I and II were similar with the control group. As a result; anthracycline dose above 300 mg/m2 was a risk factor for the development of cardiotoxicity, and TDI was a sensitive method to detect late anthracycline cardiotoxicity in the early period. 95

Yeşil A. Erişkin fenilketonürili vakalarında tedaviye uyum ve psikososyal durumun değerlendirilmesi. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Pediatrik Temel Bilimler ABD. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul. 2020.Anahtar Kelimeler: Fenilketonüri, Erişkin, Tedaviye Uyum, Psikososyal DurumGiriş ve Amaç: Erişkin fenilketonüri vakalarında tedaviye uyumda sorunlar görülebilmekte, bu durum da nörokognitif bozukluklar ve psikososyal sorunlar oluşturabilmektedir. Araştırmamızda; erişkin fenilketonüri vakalarında tedaviye uyum ve psikososyal durumun değerlendirilmesinin yapılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Erişkin fenilketonürili vakalar (n=100)'ın dosyaları retrospektif olarak incelendi ve hastalara iletişim (telefon) yoluyla anket uygulandı.Bulgular: Erişkin fenilketonürililer (n=100); 24,5±5,5 yaşta, %83'ü Hafif fenilketonürili, %51'i 0-3ay arası tanılı, %47'si tedavi uyguluyor, %37'sinin ek tanısı var, %49'unun geçirdiği hastalık var, %37'si üniversite mezunu/okuyor, %92'si bekar, %32'si çalışıyor, %36'sı meslek sahibi, %71'inin geçimini babası sağlayor, %40'ı egzersiz yapıyor. Sinirlilik %75'le en fazla, saldırganlık %23'le en az, inatçılık %36'yla en `sık` görülen durumlardı. İnatçılık Hafif fenilketonüri'de, kendi başına birşey yapamama, arkadaşsız ve yalnız olma Klasik fenilketonüri'de anlamlı daha fazla görülmüştür (sırasıyla p=0,012, 0,013, 0,042). Öğrenmede güçlük, konsantrasyon bozukluğu, dikkatsizlik, huzursuzluk, hareketlilik ve yerinde duramama, kendi başına birşey yapamama, arkadaşsız ve yalnız olma üç ay sonra tanı alanlarda anlamlı olarak fazladır (sırasıyla p=0,003, 0,006, 0,004, 0,037, 0,019, 0,000, 0,000). Tedaviye uymayanlarda sinirlilik %100,0'le anlamlı fazladır (p=0,028). Sonuçlar: İnatçılık Hafif fenilketonüri'de, kendi başına birşey yapamama, arkadaşsız ve yalnız olma Klasik fenilketonüri'de, öğrenmede güçlük, konsantrasyon bozukluğu, dikkatsizlik, huzursuzluk, hareketlilik ve yerinde duramama, kendi başına birşey yapamama, arkadaşsız ve yalnız olma üç ay sonra tanı alanlarda, sinirlilik tedaviye uymayanlarda istatistiksel olarak anlamlı fazladır. Yesil A. Evaluation of Treatment Compliance and Psychosocial Status in Adult Phenylketonuria Patients. Istanbul University, Institute of Health Sciences, Department of Pediatric Basic Sciences. Master of Science Degree Thesis. Istanbul, 2020Keywords: Phenylketonuria, Adult, Treatment Compliance, Psychosocial StatusBackground: Treatment non-compliance can be seen in adult phenylketonuria patients and this can lead to neurocognitive impairments and psycosocial problems. In our study, we aimed to evaluate the treatment compliance and psychosocial status in adult phenylketonuria patients.Materials and Method: Adult phenylketonuria patient records (n=100) have been reviewed retrospectively and a telephone survey has been applied.Results: Average age of adult phenylketonuria patients was 24,5±5,5. 83% of patients had mild phenylketonuria, 51% had a diagnosis in the last 3 months, 47% were undergoing a therapy, 37% had at least one comorbidity, 49% had a history of another disease, 37% were studying/graduated university, 92% were single, 32% were employed, 36% had an occupation, 71% were financially supported by their fathers, 40% were doing excersises. Nervousness was the highest, aggression was the lowest and stubbornness was the most `common` complaint with 75%, 23% and 36%, respectively. Stubbornness was significantly higher in the Mild Phenylketonuria group; whereas inability to achieve something on their own, having no friends and being alone was significantly higher in the Classic Phenylketonuria group (p=0,012; 0,013; 0,042 respectively). Difficulty in learning, impairment in concentrating, inadvertence, agitation, restlesness, inability to achieve something on their own, having no friends and being alone were significantly higher in the group with a diagnosis later than 3 months after onset of the disease (p=0,003; 0,006; 0,004; 0,037; 0,019; 0,000; 0,000 respectively). Nervousness was observed 100% in the Treatment Non-compliant group, which was significantly higher (p=0,028).Conclusion: Stubbornness was significantly higher in the Mild Phenylketonuria group; whereas inability to achieve something on their own, having no friends and being alone was significantly higher in the Classic Phenylketonuria group. Difficulty in learning, impairment in concentrating, inadvertence, agitation, restlesness, inability to achieve something on their own, having no friends and being alone were significantly higher in the group with a diagnosis later than 3 months after onset of the disease; and nervousness was significantly higher in the Treatment Non-compliant group. 74

Bu araştırma çocukluk çağı apraksisinin ayırıcı tanı kriterlerini değerlendirmektedir ve bu tanı kriterlerini fonolojik bozukluğu olan çocuklarla ve tipik gelişim gösteren çocuklarla karşılaştırmaktadır. Örneklem gruplarını 4;0 ve 6;0 yaş aralığındaki 5 çocukluk çağı apraksisi tanılı, 5 fonolojik bozukluğu olan ve 5 tipik gelişim gösteren erkek çocuğu oluşturmaktadır. Örneklem gruplarına araştırmacılar tarafından hazırlanan ve çocukluk çağı apraksisinin ayırıcı tanı kriterlerini değerlendiren kontrol listesi, TEDİL, SET ve İAT uygulanmıştır. Kontrol listesi ile toplanan konuşma örnekleri Phon yazılım programı ile analiz edilmiştir. Bu çalışma betimsel bir çalışmadır. Kontrol listesinin puanlanması ile her tanı kriterinin yüzde oranları hesaplanmıştır. Yapılan analizler sonucunda ünlü hatalarının çocukluk çağı apraksisi ve fonolojik bozukluğu olan çocukları birbirinden ayırabilecek bir tanı kriteri olabileceği sonucuna varılmıştır. Hece vurgusunun değerlendirildiği tüm maddelerde en başarısız olan grup çocukluk çağı apraksisi grubudur.. Tutarsız üretimler ve ötümlüleştirme hataları hem çocukluk çağı apraksisi hem de fonolojik bozukluk grubunda var olmakta birlikte, çocukluk çağı apraksili çocuklar diğer gruplara göre daha fazla tutarsız üretim ve ötümlüleştirme hatası yapmaktadırlar. İzole ünsüz üretimin çocukluk çağı apraksili çocukları fonolojik bozukluğu olan çocuklardan ayırmakta değerlendirilmesinin etkisiz olacağı sonucuna varılmıştır. This research evaluates the distinctive features of childhood apraxia of speech and compares these diagnostic features with children with phonological disorder and children with typical development. Sample groups consist of 5 boys with childhood apraxia of speech, 5 boys with phonological disorder and 5 boys with typical development, all between the ages of 4;0 and 6;0. Sample groups were given the following tests, TEDIL, SET and IAT and also a checklist that has been developed by researchers which aims to evaluate the distinctive features of childhood apraxia of speech. Speech samples that have been acquired from the checklist were analyzed by Phon software program. This research is a descriptive research. All the distinctive features' percentages were calculated by scoring the checklist. The analyses showed that vowel errors can be a distinctive criteria to differentiate children with childhood apraxia of speech from children with phonological disorder. In every item for the word stress, childhood apraxia of speech had been the least successful group. Inconsistency and voicing errors both occur in childhood apraxia of speech and phonological disorder sample groups respectively. However, children with childhood apraxia of speech appear to be making more inconsistent errors and vowel errors than children with phonological disorder. Isolated phoneme production might be ineffective in differentiating children with childhood apraxia of speech from children with phonological disorder. 88

Amaç: Çalışmamızda kliniğimizin yenidoğan ünitesindeki kanıtlanmış sepsis olgularının klinik özelliklerini, risk faktörlerini ve etken mikroorganizmaların antibiyotik direncini değerlendirmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışmamız Ocak 2008 ile Aralık 2017 arasında Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde (YYBÜ) toplam 250 kanıtlanmış sepsis olgusu ile retrospektif olarak yürütüldü.Bulgular: 10 yıllık süreçte ünitemize yatan 1528 hastadan 250 kanıtlanmış sepsis olgusunu inceledik. Erken başlangıçlı sepsis olguları %12 (30), geç başlangıçlı sepsis olguları %88 (220) saptandı. Risk faktörleri olarak erken sepsiste erken membran rüptürü (EMR)/Koryoamniyonit, geç sepsiste ise preeklampsi, maternal yaş ve kronik hastalık anlamlı yüksek saptandı (p

Giriş ve amaç: Postüral ortostatik taşikardi sendromu (POTS) tanısı alan hastaların öyküsünde epizodik olarak flushing, kaşıntı, burun akıntısı-tıkanıklığı, taşikardi, öksürük olduğu tespit edilmiş ve bazı çalışmalarda, bu yakınmaların mast hücresi aktivasyonu sendromu (MHAS) ile ilişkili olduğu ileri sürülmüştür. Literatürde MHAS ve POTS ilişkisi üzerine erişkin dönemde yapılmış az sayıda çalışma bulunmaktadır. Çocuk ve adolesanlarda ise bu konu ile ilgili veriler sınırlıdır. Bu bilgiler ışığında kliniğimizde POTS tanısı alan hastalarda semptomatoloji yanında MAS için spesifik belirteç olan serum triptaz düzeyleri ölçülerek POTS-mast hücre aktivasyonu ilişkisinin prospektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Kasım 2018 - Ağustos 2019 tarihleri arasında kliniğimizde senkop-presenkop nedeniyle başvuran ve eğik masa testi yapılan hastalar çalışma kapsamına dahil edilmiştir. Yapısal kalp hastalığı ya da kronik hastalığa sahip olan hastalar çalışma kapsamına alınmamıştır. Eğik masa testi öncesinde tüm hastalardan serum triptaz düzeyi gönderilmiş ve ayrıca POTS tanısı alan hastalardan test sonrası da serum triptaz düzeyleri çalışılmıştır. Postüral ortostatik taşikardi sendromu tanısı alan hastalar grup I, diğer hastalar ise grup II olarak sınıflandırılmıştır. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 58 hastadan (ortalama:14.4±2.0 yıl; 38 kız, 20 erkek) 28'i POTS tanısı aldı. Bu grupta mast hücre aktivasyonu düşündürecek herhangi bir semptom oranı %75, İki ve daha fazla semptom oranı ise %64 idi. Kontrol grubunu oluşturan geri kalan 30 hastanın 4 ü provokasyonsuz fazda, 3 tanesi ise provokasyon fazında vazodepresör ya da kardiyoinhibitör tipte vazovagal senkop tanısı aldı. Postüral ortostatik taşikardi sendromu tanısı alan hastaların test sırasında kalp hızı artışı ortalama 38±6/dk, artış oranı ise %47,05±15,65 olarak bulunmuştur. Bazal serum triptaz düzeyleri, POTS grubu ve kontrol grubu arasında farklı bulunmamıştır (sırasıyla; 3,2±1,3 ng/ml ve 3,84±1,78 ng/ml; p: 0,129). Çalışma grubunda bazal serum triptaz düzeyleri ile test bitiminden yaklaşık 1 saat sonra alınan serum triptaz düzeyleri arasında istatistiki olarak anlamlı bir düşüş saptanmakla birlikte bu sonuç klinik bir anlamlılık lehine yorumlanmadı (Sırasıyla 3,2±1,3 ng/ml ve 3,05±1,28 ng/ml: p:0,009). Eozinofil oranı bazal dönemde iki grup arasında farklı bulunmamıştır ve tüm hastalarda normal sınırlarda saptanmıştır.SONUÇ: Postüral ortostatik taşikardi sendromuna yol açacak mekanizmalardan birinin mast hücre aktivasyonu olduğu düşünülerek yapılan bu çalışmada söz konusu hipotez serum triptaz düzeyleri ölçülmesi ile desteklenememiştir. Ancak hastaların %64'ünde ikiden fazla mast hücre aktivasyonu belirtisi izlenmiştir. Çalışma kapsamına alınan bu hastalarda nöropatik ve hipovolemik POTS gibi diğer mekanizmaların aktif olabileceği düşünülmekle birlikte, POTS hastalarında mast hücre aktivasyonuna ait semptomlar rutin sorgulanmalıdır.Anahtar sözcükler: Postüral ortostatik taşikardi sendromu, Mast hücre aktivasyonu, Kocaeli, eğik masa testi, serum triptaz düzeyi Introduction and aim: Patients with postural orthostatic tachycardia syndrome (POTS) were found to have episodic flushing, pruritus, runny nose, nasal congestion, tachycardia, cough, and in some studies, these complaints were associated with mast cell activation syndrome (MAS). There are few studies in the literature on the relationship between MAS and POTS in adulthood. However, data on children and adolescents are limited. In the light of this information, we aimed to evaluate the relationship between POTS-mast cell activation by measuring serum tryptase levels, a specific marker for MAS, as well as symptomatology in patients diagnosed with POTS in our clinic. Materials and Methods: Patients who were admitted to our clinic for syncope-presyncope between November 2018 - August 2019 and who underwent tilt test were included in the study. Patients with structural heart disease or chronic disease were not included in the study. Serum tryptase levels were obtained from all patients before tilt test and serum tryptase levels were also studied from patients diagnosed with POTS. Patients were diagnosed as POTS were classified as group I and other patients were diagnosed as group II.Results: 28 of 58 patients included in the study (mean: 14.4 ± 2.0 years; 38 girls, 20 boys) were diagnosed with POTS. In this group, any symptom rate suggesting mast cell activation was 75% and two or more symptoms rate was 64%. Four patients of the remaining 30 patients in the control group in the non-provocation phase and 3 patients of the remaining 30 patients in the control group in the provocation phase were diagnosed as vasovagal syncope or vasodepressor or cardioinhibitor type. The mean heart rate increase during the test was 38 ± 6 / min and 47.05 ± 15.65% in patients with postural orthostatic tachycardia syndrome. Basal serum tryptase levels were not different between POTS and control groups (3.2 ± 1.3 ng / ml and 3.84 ± 1.78 ng / ml, respectively; p: 0.129). There was a statistically significant decrease between basal serum tryptase levels and serum tryptase levels taken 1 hour after the end of the test, but this result was not interpreted in favor of clinical significance (3.2 ± 1.3 ng / ml and 3.05 ± 1, respectively; p: 0.009). The eosinophil ratio was not different between the two groups at baseline and was within normal limits in all patients.Conclusion: In the present study, mast cell activation was considered to be one of the mechanisms leading to postural orthostatic tachycardia syndrome and this hypothesis could not be supported by measuring serum tryptase levels. However, more than two mast cell activation signs were observed in 64% of the patients. Although other mechanisms such as neuropathic and hypovolemic POTS may be active in these patients, the symptoms of mast cell activation in POTS patients should be questioned routinely.Key words: Postural orthostatic tachycardia syndrome, mast cell activation, Kocaeli, tilt-table test, serum tryptase level 79

Obstrüktif uyku apne sendromunun (OUAS) çocuklarda %2- 3,5 sıklığında görüldüğü tahmin edilmektedir. Adenotonsiller hipertrofi (ATH) çocuklarda OUAS' ın en sık nedenidir. OUAS çocuklarda hipertansiyon, sağ kalp yetmezliği, sol kalp yetmezliği, pulmoner hipertansiyon, aritmi gibi kardiyovasküler komorbiditelere ve oksidatif stres artışına yol açmaktadır. ATH'ye ikincil OUAS gelişen hastalarda ilk tedavi seçeneği olarak adenotonsillektomi operasyonu uygulanmaktadır. Çalışmamızda ATH'ye ikincil OUAS gelişen ve ek dahili hastalığı olmayan hastalarda adenotonsillektomi operasyonu öncesi ve sonrasında kardiyovasküler değişiklikler, hipertansiyon ve oksidatif stres varlığının araştırılması planlanmıştır. Çalışmaya Kasım 2018- Ekim 2019 tarihleri arasında Kulak-Burun-Boğaz Polikliniği'ne adenotonsiller hipertrofisi olan ve horlama şikayeti ile başvuran 28 hasta dahil edilmiştir. Hastaların yaş ortalama± standart sapma değeri= 8,2± 2,06 (4,51-12,69) olarak bulunmuştur. Hastalara polisomnografi (PSG) uygulanarak OUAS tanısı konulmuştur. OUAS tanısı alan hastalara Ekokardiyografi (EKO) ve elektrokardiyografi (EKG) tetkikleri yapılmış, 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümü (ABPM) gerçekleştirilmiştir. Hastalardan kan serum örneği alınarak oksidan ve antioksidan parametreleri değerlendirilmiştir. Tüm hastalara adenotonsillektomi operasyonu uygulanmıştır. Postoperatif 6. ayda (3-9 ay) hastaların 22' si kontrol değerlendirme için başvurmuştur. Kontrol değerlendirmede PSG, EKO, EKG ve ABPM tekrar uygulanmıştır, oksidan ve antioksidan parametrelerin değerlendirilmesi için kontrol kan serum örneği alınmıştır. Hastaların PSG parametrelerinden postoperatif dönemde apne-hipopne indeksi (AHİ) (p

Diabetes mellitus (DM) insülin sekresyonu, insülinin dokular üzerindeki etkisi veya her ikisinin de bozulması sonucunda oluşan hiperglisemi ile karakterize bir metabolik hastalıktır. İdrarda bakılan mikroalbumin hali hazırda diyabetik nefropati tanısı için en kıymetli parametredir. Bu çalışmada mikroalbuminürisi olan ve olmayan tip 1 diyabetik hasta gruplarının plazmalarında ve idrarlarında Nötrofil Jelatinaz İlişkili Lipokalin (NGAL), Taurin, Gelsolin ve Adipsin düzeylerini ölçerek, bu parametrelerin diyabetik nefropatinin erken tanısındaki kullanılabilirliklerinin araştırılması amaçlandı.Çalışmaya Fırat Üniversitesi Hastanesi Çocuk Endokrinoloji Kliniğinde 5-18 yaş arası Tip 1 Diyabet tanısıyla (HbA1C >6,5%, açlık kan şekeri≥126 mg/dl, tokluk kan şekeri ≥200 mg/dl) takip edilen 50 hasta çocuk ve Fırat Üniversitesi Hastanesi Genel Çocuk Kliniğine rutin kontrol amacıyla başvuran sağlıklı 30 çocuk kontrol grubu olarak dahil edildi. Bu grupların biyokimyasal parametreleri hastane kayıtlarından elde edildi. Ayrıca katılımcılardan eş zamanlı olarak 5 ml kan ve 10 ml idrar örneği alındı. Biyolojik numunelerde gelsolin, adipsin, taurin, NGAL düzeyleri çalışıldı. Literatürle uyumlu şekilde idrar ve serumdaki NGAL seviyeleri Tip1 DM'li çocuklarda kontrol grubundaki çocuklara göre anlamlı şekilde daha yüksekti. Tip 1 DM'li çocuklarda taurin ve gelsolin seviyeleri hem serum hem de idrarda, kontrol grubuna göre anlamlı şekilde düşük bulundu. Adipsin ise Tip 1 DM'li çocukların serumunda kontrol grubuna göre daha düşük iken, idrar adipsin seviyelerinde iki grup arasında anlamlı bir fark yoktu.Sonuçlara göre artan NGAL, azalan taurin ve gelsolin diyabetik nefropatinin (DN) tanısında önemli bir belirteç olduğu ve bahsi geçen parametrelerin plazma seviyelerinin idrardaki konsanstrasyonları ile paralellik göstermesinden dolayı; idrar düzeylerinin ölçümünün gelecekte diyabetik nefropatinin tanı ve takibinde hasta konforu açısından (invaziv olmadığından) tercih edilebilecek önemli bir metod olacağını düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler: Adipsin, diyabetik nefropati, gelsolin, NGAL, taurin Diabetes mellitus (DM) is a metabolic disease characterized by hyperglycemia caused by insulin secretion or the effect of insulin on tissues, or both. Urine microalbumin is currently the most valuable parameter for the diagnosis of diabetic nephropathy (DN). In this study, we aimed to investigate the usability of Neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL), Taurine, Gelsolin and Adipsin levels in the early diagnosis of diabetic nephropathy by measuring these parameters in the plasma and urine of healthy controls and type 1 diabetic patients with and without microalbuminuria.In this study, 50 pediatric patients with type 1 diabetes mellitus (HbA1C> 6.5%, fasting blood glucose ≥126 mg/dl, postprandial blood glucose ≥200 mg/dl) who were followed up at the Pediatric Endocrine Outpatient Clinic of Fırat University Hospital between the ages of 5 and 18 years were evaluated. 30 healthy children without diabetes who applied to the general pediatric outpatient clinic of Fırat University Hospital for routine follow-up were selected as the control group. Biochemical parameters of these groups were obtained from hospital records. In addition, 5 ml blood and 10 ml urine samples were taken simultaneously. Gelsolin, adipsin, taurine and NGAL levels were studied in biological samples.Consistent with the literature, urinary and plasma NGAL levels were significantly higher in children with Type 1 DM than in the control group. In children with type 1 DM, taurine and gelsolin levels were significantly lower in plasma and urine compared to the control group. Adipsin was lower in the plasma of children with Type 1 DM compared to the control group, whereas there was no significant difference in urine adipsin levels between the two groups.According to the results, increasing NGAL, decreasing taurine and gelsolin are important markers in the diagnosis of DN, and since these parameters show a parallel with urine; we think that urine is going to be an important biological fluid (urine) in the diagnosis and follow-up of DN for patient comfort (not invasive).Keywords: Adipsin, diabetic nephropathy, gelsolin, NGAL, taurine, 87

Araştırma yenidoğanda orogastrik sonda (OGS) yerleştirme işlemi sırasında emzik ve dekstrozlu emzik kullanımının ağrıyı azaltmadaki etkisinin incelenmesi amacıyla randomize kontrollü deneysel araştırma olarak yapıldı. Evrenini İstanbul Tuzla Devlet Hastanesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesine Nisan-Aralık 2019 tarihleri arasında yatan term yenidoğanlar oluşturdu. Örneklem grubu ise 60 (kontrol grubu 20, müdahale grubu; yalnız emzik verilen 20, dekstrozla tatlandırılmış emzik verilen 20) yenidoğandan oluşturuldu. OGS yerleştirme işleminden 2 dakika önce müdahale gruplarındaki 20 bebeğe yalnız emzik, 20 bebeğe dekstrozla tatlandırılmış emzik verildi. İşlem emzik kenarından sondayı sızdırma şeklinde gerçekleştirildi. Kontrol grubuna rutin OGS yerleştirme işlemi gerçekleştirildi. Veri toplama süreci kamera ile kaydedildi. Veri toplama aracı olarak: emzik, %25 dekstroz, kamera, monitör, bebek ve anneye ait özellikleri içeren bilgi formu ve buna ek olarak fizyolojik ağrı yanıtlarından en yüksek kalp atım hızı ve en düşük oksijen satürasyonu, davranışsal ağrı yanıtlarından ağlama süresi ve ağrı değerlendirmesinde Yenidoğan Ağrı Değerlendirme Skalası (NIPS) kullanıldı. Araştırmanın istatistiksel analizlerinde Varyans analizi, Shapiro Wilk, Kruskal Wallis, ki-kare, Dunn Bonferro ve Wilcoxon testleri kullanıldı. İstatistiksel analizlerde SPSS v22 paket programı kullanılmış olup anlamlılık düzeyi α=0,05 alınmıştır. İşleme başlamadan önce gruplar ağrı şiddetlerini etkileyebilecek yenidoğan ve anneye ait özellikler gibi değişkenler açısından benzerdi (p>0,05). Yenidoğanlarda emzik ve %25 dekstrozla tatlandırılmış emzik kullanımı OGS yerleştirme işlemi sırasında ve sonrasında oluşan ağrı şiddetini benzer oranlarda azalttıkları aynı zamanda müdahale gruplarındaki yenidoğanların kontrol grubuna göre daha az davranışsal ve fizyolojik ağrı yanıtları gösterdikleri bulundu. Kontrol grubunda işlem sırası ve sonrasında ağrı şiddetinde artış ve daha fazla davranışsal ve fizyolojik ağrı yanıtı görüldü. Emziğin %25 dekstrozla tatlandırılarak kullanımının ağlama süresini azaltmada diğer gruplara göre daha etkili olduğu görülmüştür. The study was carried out as a randomized controlled experimental study in order to evaluate the effect of the use of pacifier and pacifier with dextrose in reducing pain while inserting the orogastric tube (OGT) in newborns. The population consisted of term newborns who were hospitalized in Istanbul Tuzla State Hospital Neonatal Intensive Care Unit between April and December 2019. The sample group consisted of 60 newborns (Control group: 20, Intervention group with only pacifier:20, with dextrose flavored pacifier:20). 20 babies in the intervention group were given only pacifier and 20 babies were given a pacifier flavored with dextrose 2 minutes before the OGT insertion. The procedure was performed by leaking the tube from the edge of the pacifier. Routine OGT insertion was performed in the control group. The data collection process was recorded with a camera. The data were collected using a pacifier, 25% dextrose, camera, monitor, information form including the characteristics of the infant and mother, the highest heart rate and lowest oxygen saturation from physiological pain responses, duration of crying from behavioral pain responses. Additionally, the Neonatal Infant Pain Scale (NIPS) was used for pain assessment. Variance analysis, Shapiro Wilk, Kruskal Wallis, Chi-square, Dunn Bonferro and Wilcoxon tests were used in the statistical analysis of the study. The SPSS v22 package program was used for statistical analysis and the significance level was taken α=0.05. Prior to the procedure, the groups were similar in terms of variables such as newborn and maternal characteristics that may affect the severity of pain (p>0.05). It was found that the use of pacifier and 25% dextrose-flavored pacifier in newborns reduced the severity of pain (NIPS) during and after OGT insertion and that newborns in the intervention groups showed less behavioral and physiological pain responses than the control group. In the control group, increased pain severity (NIPS) and more behavioral and physiological pain responses were observed during and after the procedure. The use of 25% dextrose-flavored pacifier has been shown to be more effective in reducing the duration of crying compared to other groups.

Besin gereksinimi ve alımı arasında bir dengesizlik sonucunda büyüme ve gelişmeyi etkileyebilecek enerji, protein veya mikro besin eksiklikleri malnutrisyona neden olmaktadır. Fenilketonüri ve glikojen depo hastalığı gibi diyet tedavilerinin de verilebildiği kalıtsal metabolik hastalıklarda malnutrisyon görülebilmektedir. Çalışmaya Ocak 1992 ile Aralık 2019 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Metabolizma ve Beslenme Bilim Dalı'na başvurmuş 0-20 yaş arasındaki fenilketonüri (FKU), glikojen depo hastaları (GDH) dahil edildi. Retrospektif dosya verilerinden hastaların polikliniğe ilk başvuru ölçümleri ve tedavi durumları kaydedildi.Çalışmaya dahil edilen 239 hastanın 138'i FKU ve 101'i GDH'dı. Polikliniğe ilk başvurular içerisinde 0-1 yaş aralığının diğer yaş gruplarına oranla daha yüksekti. Tüm malnutre hastalar değerlendirildiğinde yaşa göre ağırlık (YGA) ve boya göre ağırlık (BGA) açısından FKU ve GDH arasında anlamlı fark saptanmazken tüm bodur hastalarda yaşa göre boy (YGB) açısından GDH daha kısa bulundu. (p=0,019) YGB ve YGA z skoru açısından GDH, FKU'den daha düşük bulundu. (p

ÖZETSağlıklı Çocuklarda Vitamin D Reseptör Gen Polimorfizmleri Sıklığı ve 25-Hidroksi Vitamin D Düzeyleri ile İlişkisi, Biçer C, Kafkas Üniveristesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıları, Uzmanlık Tezi: Kars, 2020.Amaç: D vitamini eksikliği hem çocuklarda hem yetişkinlerde önemli bir halk sağlığı sorunu haline gelmiştir. Vitamin D'nin etkilerini reseptörleri aracılığı ile yaptığı bilinmektedir. Bu konuda üzerinde en çok çalışılan Vitamin D Reseptörü (VDR)'dür. VDR genindeki farklı polimorfizmlerin bazı hastalıklara yatkınlık oluşturduğu ve vitamin D eksikliği üzerine etkisinin olduğu birçok çalışmada gösterilmiştir. VDR'nin ApaI, TaqI, FokI ve BsmI polimorfizmleri saptanmıştır. Üzerinde en fazla çalışılan bu dört polimorfizmdir. Çalışmamızda sağlıklı, vitamin D eksikliği veya fazlalığına dair herhangi bir klinik şikayeti olmayan ve normal fizik muayene bulgularına sahip çocuklarda VDR ApaI ve TaqI gen polimorfizmi sıklığı ve bu polimorfizmlerin vitamin D düzeyleri ile olan ilişkisini saptamayı hedefledik.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza toplam 124 olmak üzere aynı bölgede yaşayan, sağlıklı, herhangi bir klinik şikayeti olmayan, normal fizik muayene bulgularına sahip çocuklar dahil edildi. Sağlıklı çocuk izlemi için bakılan rutin tetkikler sonucunda, D vitamini düzeyleri bakımından normal değerlere sahip 52 çocuk ve düşük değerlere sahip 72 çocuk ele alındı. Düşük değerlere sahip olanlar kendi içinde D vitamini yetersizliği, eksikliği ve şiddetli eksikliği olarak gruplandırıldı. Çalışmaya dahil olan olgularımızın demografik özellikleri belirlendi. Alınan kan örneklerinde D vitamini, Kalsiyum, Fosfor, Alkalen fosfataz, Magnezyum ve Paratiroid Hormon çalışıldı. Ayrıca alınan periferik kan örneğinden Deoksiribonükleik Asit (DNA) izolasyonu yapılıp Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PCR) yöntemiyle VDR ApaI ve TaqI polimorfizmleri belirlendi ve gruplar arasında karşılaştırma yapıldı.Bulgular: Tüm çalışma grubunda ApaI polimorfizmi için AA genotipi %32, Aa genotipi %57, aa genotipi ise %11, TaqI polimorfizmi için TT genotipi %42, Tt genotipi %48, tt genotipi ise %10 olarak bulundu. Vitamin D düzeyleri 20 ng/mL altında olan grupta AA genotipi %35, Aa genotipi %55 ve aa genotipi %10, TT genotipi %43, Tt genotipi %47, tt genotipi %10 bulundu. Vitamin D düzeyleri 20 ng/mL ve üzeri olan grupta ise AA genotipi %29, Aa genotipi %60 ve aa genotipi % 11, TT genotipi %40, Tt genotipi %48, tt genotipi ise %12 bulundu. Grupların karşılaştırılmasında istatiksel anlamlı fark bulunmadı. Polimorfizmler ve vitamin D düzeyi karşılaştırıldığında ise vitamin D düzeyi AA genotipinde 19.58 ng/mL, Aa genotipinde 22.94 ng/mL ve aa genotipinde 26.85 ng/mL, TT genotipinde 20.69 ng/mL, Tt genotipinde 24.10 ng/mL ve tt genotipinde 20.23 ng/mL bulundu. Genotipler arasında istatiksel anlamlı fark tespit edilmedi. Tüm popülasyonda ortalama D vitamin düzeyi ise 23.49 ng/mL olarak tespit edildi.Sonuçlar: Sağlıklı, vitamin D eksikliği veya fazlalığına dair herhangi bir klinik şikayeti olmayan ve normal fizik muayene bulgularına sahip çocuklar ile yapılan çalışmamızda, ApaI ve TaqI polimorfizmlerinin genotipleri ve vitamin D düzeyleri arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki saptanmadı, yine vitamin D düzeyleri bakımından ikiye ayrılan gruplar arasında VDR ApaI ve TaqI gen polimorfizmleri açısından istatiksel anlamlı fark bulunmadı. Çalışmamızda ele alınan polimorfizmlerin vitamin D eksikliğine yatkınlık oluşturmadığı belirlendi. Çalışmamızda D vitamini seviyelerine göre klinik semptomların yokluğu bu durumun polimorfizmler ile ilişkisini düşündürmektedir. Çalışmamız vitamin D eksikliğinin halen bir halk sağlığı sorunu olduğunu göstermesi açısından önemlidir ve bölgemizde yapılacak VDR gen polimorfizm çalışmalarına ışık tutacak nitelikte olacaktır.Anahtar Kelimeler: Vitamin D Reseptör Geni, ApaI ve TaqI, D vitamini, polimorfizm ABSTRACTFrequency of Vitamin D Receptor Gene Polymorphisms in Healthy Children and Association with 25-Hydroxy Vitamin D Levels, Biçer C, Kafkas University School of Medicine, Department of Pediatrics Thesis: Kars, 2020.Aim: Vitamin D deficiency has become an important public health problem in both children and adults. Vitamin D is known to exert its effects through receptors. Vitamin D Receptor (VDR) is the most commonly studied receptor. Different polymorphisms in the VDR gene have been demonstrated in many studies to cause susceptibility to some diseases and to effect vitamin D deficiency. The ApaI, TaqI, FokI and BsmI polymorphisms of VDR have been detected. These are the four most frequently studied polymorphisms. In our study, we aimed to detect the frequency of VDR ApaI and TaqI gene polymorphisms and the association of these polymorphisms with vitamin D levels in children who have healthy clinical findings and who do not have any clinical complaints about vitamin D deficiency or excess.Material and Methods: In our study, a total of 124 children living in the same region, healthy, without any clinical complaints and having normal physical examination findings were included. As a result of routine examinations for healthy child surveillance, in terms of vitamin D levels, 52 children with normal values and 72 children with low values were considered. Those with low values were grouped in themselves as vitamin D insufficiency, deficiency and severe deficiency. The demographic characteristics of the cases included in the study were determined. Vitamin D, Calcium, Phosphorus, Alkaline Phosphatase, Magnesium and Parathyroid Hormone were studied in the blood samples obtained. In addition, Deoxyribonucleic Acid (DNA) isolation was performed in the peripheral blood sample and the VDR ApaI and TaqI polymorphisms were determined by the Polymerase Chain Reaction (PCR) method and comparison was made between the groups.Results: In the whole study group, the AA genotype was found to be %32, the Aa genotype %57, and the aa genotype was found to be %11 for the ApaI polymorphism, the TT genotype was found in %42, the Tt genotype in %48, and the tt genotype was found in %10 for the TaqI polymorphism. In the group with vitamin D levels below 20 ng/mL, the AA genotype was seen in %35, Aa genotype in %55, aa genotype in %10, TT genotype in %43, Tt genotype in %47 and the tt genotype in %10. In the group with vitamin D levels of 20 ng/mL and above, the AA genotype was found in %29, Aa genotype in %60, aa genotype in %11, TT genotype in %40, Tt genotype in %48, and the tt genotype in %12. No statistically significant difference was found in the comparison of the groups. When polymorphisms and vitamin D levels were compared, the vitamin D level was found as 19.58 ng/mL in the AA genotype, 22.94 ng/mL in the Aa genotype, 26.85 ng/mL in the aa genotype, 20.69 ng/mL in the TT genotype, 24.10 ng/mL in the Tt genotype and 20.23 ng/mL in the tt genotype. No statistically significant difference was discovered between the genotypes. The average level of vitamin D was detected as 23.49 ng/mL in the entire population.Conclusions: In our study with healthy children who did not have any clinical complaints about vitamin D deficiency or excess and who had normal physical examination findings, no statistically significant association was found between the genotypes of ApaI and TaqI polymorphisms and vitamin D levels, and there was no statistically significant difference between the groups of VDR ApaI and TaqI gene polymorphisms. It was revealed that the polymorphisms discussed in this present study resulted in no susceptibility to vitamin D deficiency. In our study, the absence of clinical symptoms according to vitamin D levels suggested that this was related to polymorphisms. This study is important since it demonstrates that vitamin D deficiency is still a public health problem. This study will shed light on the VDR gene polymorphism studies to be conducted in this region.Keywords: Vitamin D Receptor Gene, ApaI and TaqI, vitamin D, polymorphism 86

ÖZETSolunum sıkıntısı prematüre bebeklerde çok sık rastlanan bir durumdur. Aşırı düşük doğum ağırlıklı bebeklerin (

Amaç: Manisa Celal Bayar Üniversitesi Hafsa Sultan Hastanesi çocuk kliniklerinde çalışan hemşirelere uygulanan planlı eğitimin tıbbi hatalar üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Veri toplamak amacıyla, 17 sorudan oluşan ''Hemşire Tanıtım Formu'', geçerlilik ve güvenilirliğini Altunkan ve Özata'nın yaptığı ''Tıbbi Hataya Eğilim Ölçeği'' ve gerekli literatür taranıp gerekli uzman görüşü alınarak hazırlanan eğitim formu kullanılmıştır. Araştırma tanımlayıcı ve yarı deneysel tipte planlanmış, 15 Kasım 2019 ile 30 Aralık 2019 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmanın evrenini Manisa Celal Bayar Üniversitesi çocuk birimlerinde çalışan tüm gönüllü hemşireler oluşturmuştur. Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması 29,36±5,47(min:21, max:43) yıldır. Araştırmaya katılan hemşirelerin %56,6'sı lisans mezunudur. Araştırmaya katılan hemşirelerin meslekte çalışma yılı ortalaması 8,04±5,19 yıl, hemşirelerin pediatri biriminde çalışma yılı ortalaması 5,42±3,93 yıl olarak bulunmuştur. Hemşirelerin %96,2'sinin tıbbi hatalara ilişkin gelişmeleri takip ettiği kaynak olmadığı, %98,1'inin tıbbi hata ile karşılaşma durumda hemen rapor ettiği ve %25,2'sinin ise en çok karşılaşılan tıbbi hata olarak malzemeden kaynaklı hataları bildirdiği bulunmuştur.Sonuçlar: Araştırmamızda, yapılan planlı eğitimin çocuk hemşirelerin tıbbi hataya eğilimi azalttığı bulunmuştur. Çocuk hemşirelerinin tıbbi hatalarını azaltmak için yıl içinde düzenli olarak güncel bilgiler doğrultusunda eğitim verilmelidir.Anahtar kelimeler: Tıbbi hata, çocuk hemşireleri, malpraktis Aim: This research was conducted to examine the effect of planned education applied to nurses on medical errors, in child clinics of Manisa Celal Bayar University Hafsa Sultan Hospital.Material and Method: In order to collect data, the `Nurse Introduction Form`, the `Medical Error Tendecy Scale` by Altunkan and Özata, and the training form prepared by obtaining the necessary expert opinion were used. The research was planned in descriptive and semi-experimental type, and was conducted between 15 November and 30 December 2019. The universe of the research was composed of all volunteer nurses working in the child units of Manisa Celal Bayar University.Results: In our study, the average age of the nurses was 29.36 ± 5.47 (min: 21, max: 43) years, 56.6% of them were undergraduate graduates. The average working years of the nurses participating in the study was 8.04 ± 5.19 years, and the average working years in the pediatrics unit was 5.42 ± 3.93 years. It was found that 96.2% of the nurses were not the source that followed the developments related to medical errors, 98.1% reported immediately in case of encountering medical errors and 25.2% reported the material errors as the most common medical error.Conclusion: In our study, it was found that planned education reduces the tendency of pediatric nurses to medical errors. In order to reduce the medical errors of pediatric nurses, education should be given regularly in line with current information.Key Words: Medical error, pediatric nurses, malpractices 110

Amaç ve Hipotez: Nörogelişimsel bir bozukluk olan dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB), beyin ağlarındaki bilişsel, duyusal ve motor davranışları etkileyen yapısal bozukluklardan kaynaklanmaktadır. Merkezi sinir sistemi olgunlaşma gecikmesi olduğu ileri sürülen silik nörolojik belirtiler (SNB) de DEHB'de oldukça yaygın görülmektedir. Bunun yanı sıra DEHB tanılı olgularda yürütücü işlev testlerinin bozulduğu bilinmektedir. Ayrıca nörogenez ve beyin plastisitesinin düzenlenmesinde anahtar rol oynayan Beyin Kaynaklı Nörotrofik Faktör (BDNF) ile DEHB ilişkisinin birçok çalışmada incelendiği ve sonuçlarda geniş tutarsızlıklar olduğu görülmüştür. Çalışmamızın DEHB'deki SNB ile merkezi sinir sisteminin gelişimi ve miyelinizasyonunda görevli BDNF arasında ilişki olup olmadığı konusunda yazına katkı sunacağını öngörmekteyiz. Bu çalışmadaki amacımız, DEHB tanılı çocuklarda, silik nörolojik belirtilerin yürütücü işlevler ve serum BDNF düzeyleri arasındaki ilişkisini saptamaktır.Yöntem: Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniğine ayaktan başvuran, çalışmaya dahil edilme ölçütlerini karşılayan ve rastgele seçilen 87 DEHB tanılı erkek çocuk çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmaya katılmaya gönüllü olan tüm çocuklardan ve ebeveynlerinden yazılı onam alınmıştır. Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi - Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli - DSM-5 Kasım 2016 –Türkçe Uyarlaması tanı görüşme çizelgesi uygulanarak DEHB tanısı ve diğer psikiyatrik bozukluklar açısından değerlendirilmiştir. Olası nörolojik hastalıkların dışlanması için olgular uzman çocuk nöroloji hekimlerince değerlendirilmiştir. Sosyodemografik veri formu klinisyen tarafından ve Turgay Çocuk ve Ergenlerde Davranış Bozuklukları için DSM-IV'e Dayalı Tarama ve Değerlendirme Ölçeği anne-baba formu ebeveynlerinden biri tarafından doldurulmuştur. İlk olarak olgulardan bir biyokimya tüpüne kan alınmıştır. Daha sonra olgulara yürütücü işlevleri değerlendirmek için Stroop Testi TBAG Formu ve Çizgi Yönünü Belirleme Testi (ÇYBT) ve silik nörolojik belirtileri değerlendirmek için Silik Belirtilerin Nörolojik Muayene Formu (PANESS) klinisyen tarafından uygulanmıştır. Elde edilen veriler uygun istatistiksel yöntemlerle değerlendirilmiştir.Bulgular: Olguların yaşları ile disritmi, süreli hareketlerde toplam taşma ve toplam süre, Stroop 5. test süreleri ve serum BDNF düzeyleri arasında negatif korelasyon saptanmıştır. Düşük sosyoekonomik düzeyli olgularda ÇYBT puanı daha düşük ve süreli hareketlerde toplam süre puanı daha yüksek bulunmuştur. Yenidoğan yoğun bakımı alan olguların ÇYBT puanı anlamlı olarak daha düşük saptanmıştır. Ayrıca ÇYBT ile yürüyüş ve duruş toplam puanı, süreli hareketlerde toplam taşma ve toplam süre puanları arasında negatif korelasyon saptanmıştır. İlk çocuk olarak doğan olgularda Stroop 5. Test süre ve hata puanları daha yüksek saptanmıştır. Stroop 5. Test süre puanı ile yürüyüş ve duruş toplam puanı, süreli hareketlerde toplam taşma ve toplam süre puanı arasında negatif korelasyon saptanmıştır. Stroop Fark 3 süre puanı ile süreli hareketlerde toplam taşma arasında negatif korelasyon saptanmıştır. Stroop 5. Test hata puanı ile PANESS alt puanları arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Çalışmamızda BDNF ile disritmi puanı arasında pozitif korelasyon saptanmıştır. BDNF düzeyi ile yürütücü işlev testleri arasında bir ilişki bulunmamıştır.Sonuç: Çalışma sonuçlarımız ile düşük sosyoekonomik düzeyli ailede ilk çocuk olmanın DEHB tanısı ve daha düşük yürütücü işlev performansı için bir risk faktörü olduğunu düşünmekteyiz. Yenidoğan yoğun bakımı alan olgularda yürütücü işlevleri ölçme konusunda ÇYBT'nin daha yordayıcı olduğu öngörmekteyiz. Bunun yanı sıra SNB'in ÇYBT ile olan ilişkisi, SNB'in daha çok dominant olmayan serebral hemisfer ve serebellum ile ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. Sonuç olarak DEHB tanılı olgularda SNB'in yürütücü işlevler ve BDNF ile ilişkisinin ortaya konulması ve her iki hemisferin olgunlaşma farklılığının değerlendirilmesi için nörogörüntüleme çalışmalarına gereksinim vardır. Aim and Hypothesis: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), a neurodevelopmental disorder, is caused by structural disorders in the brain networks that affect cognitive, sensory and motor behaviors. Neurological soft signs (NSS), which are suggested to be central nervous system maturation delay, are also quite common in ADHD. In addition, executive functions are known to be impaired in patients with ADHD. However, it has been observed that the relationship between Brain-Derived Neurotrophic Factor (BDNF), which plays a key role in the regulation of neurogenesis and brain plasticity, and ADHD have been studied in many studies and there are wide discrepancies in the results. We predict that our study will contribute to the literature on whether there is a relationship between NSS in ADHD and BDNF, which is involved in the development and myelination of the central nervous system. Our aim in this study is to determine the relationship between the NSS, executive functions and serum BDNF levels in children with ADHD.Method: 87 randomly selected children with ADHD who were admitted to the outpatient clinic of Aydın Adnan Menderes University Department of Child and Adolescent Mental Health and Diseases, meeting the inclusion criteria and selected randomly were included in the study. Informed consent form was obtained from all children and their parents who volunteered to participate in the study. All cases were evaluated in terms of ADHD diagnosis and other psychiatric disorders by applying Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School-Age Children-Present and Lifetime Version, DSM-5 November 2016-Turkish Adaptation. In addition, all cases were evaluated by specialist pediatric neurologists for the exclusion of possible neurological diseases. The sociodemographic data form was completed by the clinician and Turgay DSM-IV-Based Child and Adolescent Disruptive Behavior Disorders Screening and Rating Scale parent form was completed by one of the parents. First, a biochemistry tube of blood was taken from the cases. Later, Stroop Test TBAG Form and Judgement of Line Orientation Test (JLOT) were used to evaluate the executive functions, and the Revised Physical and Neurological Examination of Subtle Signs (PANESS) to evaluate neurological soft signs. The data obtained were evaluated with appropriate statistical methods.Results: A negative correlation was found between the age of the cases and dysrhythmia, total time and total overflow in timed movements, Stroop 5th task time scores and serum BDNF levels. In cases with low socioeconomic status, JLOT score was lower and total time in timed movements was higher. Cases receiving neonatal intensive care have significantly lower in JLOT score. In addition, a negative correlation was found between total gait and station, total time and total overflow in timed movements with JLOT. Stroop 5th task time and error scores were found higher in cases born as a first child. There was a negative correlation between Stroop 5th task time score and total gait and station, total time and total overflow in timed movements. A negative correlation was found between Stroop 5th task time score and total gait and station score, total time and total overflow score in timed movements. A negative correlation was found between Stroop Difference 3 score and total overflow in timed movements. No significant correlation was found between Stroop 5th task error score and the PANESS subscores. In our study, a positive correlation was found between BDNF and dysrhythmia score. There was no relationship between BDNF levels and executive function tests.Conclusion: We think that being the first child in a family with low socioeconomic level is a risk factor for ADHD diagnosis and lower executive function performance. We predict that JLOT is more predictive in measuring executive functions in cases receiving neonatal intensive care. In addition, the relationship of the NSS with JLOT suggests that the NSS may be more related to the non-dominant cerebral hemisphere and cerebellum. In conclusion, neuroimaging studies are required to clarify the relationship between NSS and executive functions and BDNF in patients with ADHD and to evaluate the maturation difference of both cerebral hemispheres. 158

Daha sonra doldurulacaktır. Daha sonra doldurulacaktır. 0

Santral venöz kateterler, hematolojik hastalığı olan çocuklarda kemoterapilerin, antibiyoterapilerin, kan ürünlerinin, sıvı ve parenteral nutrisyon desteklerinin verilmesin kolaylaştıran araçlardır. Port kateterleri lösemi hastalarında en yaygın kullanılan santral venöz kateterlerdir. Port kateterlerinin kullanımının yaygınlaşmasıyla beraber kateter ilişkili sistemik ve lokal enfeksiyonlar önemli bir morbidite nedeni olarak ortaya çıkmıştır. Dicle Üniversitesi Çocuk Hematolojisi ve Onkolojisi kliniğinde akut lösemi tanısıyla takip edilen ve vasküler erişim cihazı olarak port katateri kullanılan hastalarda gelişen katater ilişkili enfeksiyonların retrospektif olarak incelenmesi; toplanan verilerin port katateri kullanılmamış olan hastalarla ve bu alandaki diğer çalışmalar ile karşılaştırılması, port kateterinin neden olduğu önemli bir komplikasyon olan bakteriyemi sıklığının ve neden olan etkenlerin saptanması, üreyen etkenlere yönelik ampirik antibiyotik tedavilerinin kararlaştırılmasına yardımcı olmak ve port kateterlerine bağlı enfeksiyonların sıklığının azaltılması amaçlandı.Ocak 2012- Ağustos 2019 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Hematoloji ve Onkolojisi Bilim Dalında tanı almış ve tedavi verilmiş olan, yaşları 0 ile 18 arasında değişen 165 hasta alındı. Hastaların yaş ve cinsiyet gibi demografik özellikleri; tıbbi öyküleri ve klinik fizik muayene bulguları, hemogram, C-reaktif protein, kan kültürleri, katater ve katater ucu kültürleri, kültür antibiyogramları ve kullanılan antibiyoterapiler hastane kayıtlarından yararlanılarak incelendi. Vasküler erişim cihazı olarak port katateri kullanılan 85 akut lösemi tanılı hasta çalışma grubu (Grup-1) olarak belirlendi ve hiçbir şekilde santral vasküler erişim cihazı kullanmamış olan 80 akut lösemi tanılı hasta (Grup-2) da kontrol grubu olarak belirlendi. Portlu geçirilen toplam gün sayısı 61557 gün olarak saptandı. Portlu geçirilen ortalama gün sayısı 580,92±368,48 gün ve ilk tanıdan sonra port kateterinin takılma zamanı ise ilk tanıdan ortalama 22,73±19,73 gün sonraydı. Port kateteri ile geçirilen 1000 gün başına geçirilen atak sayısı 2,45 atak olarak tespit edildi. Grup-1 ve Grup-2'de en sık üreyen etkenler koagülaz negatif stafilokoklardı.Grup-1 ve Grup-2 arasında geçirilen enfeksiyon ataklarının sıklığı, ortalama ateş yanıtı süresi, ortalama koloni stimülan faktör (G-CSF) kullanımı gün sayısı açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık vardı. Çalışmamızdan elde ettiğimiz sonuçlar ışığında çocukluk çağı akut lösemi hastalarında port kullanımının en önemli komplikasyonu olan kan dolaşımı enfeksiyonlarının çoğu zaman kateter yerindeyken, rehberler aracılığıyla uygun antimikrobiyal tedavi verildiğinde, etkili bir şekilde tedavi edilebildiğini düşünmekteyiz. Port kateteri kullanımının süresinin kan dolaşımı enfeksiyon sıklığını arttırmadığı ve hastalar için uygun bakım şartları sağlanması halinde akut lösemi hastalığının tedavisi boyunca port kateterlerinin güvenli bir şekilde kullanılabileceği kanaatindeyiz. Ayrıca port kateteri kullanan hastalarda geçirilen enfeksiyon atağı esnasında CRP değerinin geçirilen enfeksiyon atağının süresi ve şiddeti hakkında bilgi vereceğinden çalışılmasının önem arz ettiğini düşünmekteyiz. Central venous catheters are devices that facilitate the delivery of chemotherapies, anti-biotherapies, blood products, fluid and parenteral nutrition supplements in children with hematological diseases. Port catheters are the most common central venous catheters used in patients with leukemia. With the widespread use of port catheters, catheter-related systemic and local infections have emerged as an important cause of morbidity.Retrospective investigation of catheter-related infections developed in patients with acute leukemia at Dicle University Children Hematology and Oncology clinic and who used port catheter as vascular access device; it was aimed to compare the collected data with patients who did not use a port catheter and other studies in this field, to determine the frequency and causes of bacteremia, which is an important complication caused by the port catheter, to help decide empirical antibiotic treatments for reproductive factors and to reduce the frequency of infections related to port catheters.Between January 2012 and August 2019, 165 patients, aged between 0 and 18 years old, who were diagnosed and treated in the Department of Pediatric Hematology and Oncology at the Department of Child Health and Diseases at Dicle University, were included. Demographic characteristics of patients such as age and gender; medical histories and clinical physical examination findings, hemogram, C-reactive protein, blood cultures, catheter and catheter tip cultures, culture antibiograms and anti-biotherapy used were investigated due to hospital records. Eighty-five patients with acute leukemia using port catheter as vascular access device were identified as the study group (Group-1), and 80 patients with acute leukemia (Group-2) who had never used a central vascular access device were designated as the control group.The total number of port catheter day was 61557 days. The average number of days spent with the port was 580.92 ± 368.48 days and the time of insertion of the port catheter after the first diagnosis was 22.73 ± 19.73 days after the first diagnosis. The number of attacks per 1000 days passed through the port catheter was determined as 2.45 attacks. The most frequent factors in Group-1 and Group-2 were coagulase negative staphylococci.There was a statistically significant difference in the frequency of infection attacks between Group-1 and Group-2, mean duration of fever response, use of the average colony stimulating factor (G-CSF) days.In the light of the results obtained from our study, we think that blood circulation infections, which are the most important complication of port use in childhood acute leukemia patients, can be treated effectively when appropriate antimicrobial treatment is given through guides. We believe that the duration of the use of port catheters does not increase the frequency of blood circulation infections and that port catheters can be used safely during the treatment of acute leukemia disease, if appropriate care conditions are provided for patients. In addition, we think that it is important to study the CRP value during the infection attack in patients using the port catheter, as it will provide information about the duration and severity of the infection attack. 90