Search

The study was carried out to evaluate the combining ability and heterosis of seven parents and their 21 half-diallel F2 populations for yield and quality traits during the 2013-14 season in the randomized complete block design with three replications. Significant differences were observed among the genotypes, GCA (general combining ability) and SCA (specific combining ability) effects for all traits, except spike length. The best combiner parents were identified as Esperia and Pehlivan for grain yield, and Flamura85, Aldane and Selimiye for quality traits because of significant GCA and per se performance. The ranges of best parent heterosis were -12.71 to 8.23% for plant height, -15.46 to 8.36% for spike length, -16.62 to 24.80% for number of grains per spike, -23.61 to 36.50% for grain weight per spike, -17.13 to 8.84% for harvest index and -44.26 to 15.83 for grain yield, -17.61 to 8.38% for thousand grain weight, -18.55 to 8.44% for wet gluten content, -33.80 to 24.78% for gluten index, -20.24 to 15.23% for Zeleny sedimentation value, -15.58 to 10.00% for quality index and -8.96 to 6.87 for grain protein content. The three (Slm/Phl, F85/Slm and F85/Esp) and seven (F85/Phl, Sb/Fs, Fs/Slm, Esp/Slm, Fs/Phl, Esp/Sb and Sb/Slm) of F2 populations are offered a good opportunity in base material for selection of potential because of significant SCA effects and best parent heterosis for grain yield and quality traits respectively.

The study was carried out in the experimental field of the Department of Field Crops, Faculty of Agriculture, Tekirdağ Namık Kemal University in 2020-2021. In the study, totally 25 durum wheat genotypes (6 cultivars, 12 advanced lines, and 7 landraces) were used as experimental material. The experiment was conducted in a randomized complete block design with 3 replications. In the study, the grain quality and morpho-physiological traits such as canopy temperature, chlorophyll content, leaf area index, and plant height were investigated in some durum wheat genotypes. The canopy temperature ranged from 23.33-20.43 OC, chlorophyll content 52.53-43.17 SPAD, leaf area index 3.63-1.77, thousand-grain weight 34.67-41.83 g, protein content 14.23-16.33%, test weight 78.93-87.03 kg hl-1, semolina colour 14.88-15.63 and plant height 99.00-75.33 cm in investigated durum wheat genotypes. Hacımestan and Sorgül genotypes for canopy temperature, Atkı 2, NZFM 1 and NZFM 7 genotypes for chlorophyll content, Atkı 2, NZFM 4 and NZFM 1 genotypes for leaf area index, Kıbrıs 2 and Ionia 3 genotypes for plant height, NZFM 1, NZFM 7 and Devedişi 2 genotypes for thousand-grain weight, Atkı 2 and Hacımestan 2 genotypes for protein content, Japiga and Boğacak 2 genotypes for test weight and Japiga, Boğacak, Kızıltan 91 and NZFM 7 genotypes for semolina colour were determined as promising genotypes.

The study was carried out under different drought/osmotic stresses (0.00 MPa-control, 0.25 MPa, 0.50 MPa, 0.75 MPaand 1.00 MPa applications) created by using PEG 6000 with 43 genotypes under laboratory, with 5 replications accordingto a split-plot experiment design. The genotypes constituted the main plots, and the drought/osmotic stress applicationsconstituted the sub-plots.In the study, seedling weight, root number, root length, root weight, shoot length, and shoot weight characters weredetermined. It was determined that drought stress applications caused statistically significant decreases in root and shootcharacters. Osmotic stress of, 1.00 MPa and 0.75 MPa caused statistically significant reductions in root and shoot characters.The results indicated that early and mid-early varieties were more tolerant to drought than the late varieties. AlthoughAglika, Anapo, Enola and Hamza varieties were outstanding for their root properties, while Maden, NKU Ergene andBezostaja-1 cultivars showed more appropriate shoot characteristics than other cultivars. Enola, Aglika, Bezostaja-1,NKU Ergene, Anapo, Hamza and Maden bread wheat varieties showed better growth characteristics under drought stressconditions in the study.

The study was carried out to evaluate yield components and some physiological quality traits for 30 durum wheat landraces(native and foreign originated) and 5 obsolete cultivars in Thrace ecological conditions. Experiments were set up inrandomized block design in 3 replicated during the 3 consecutive growing seasons. As a result of the analysis of variance,the differences between the averages of the genotypes for the traits were found to be statistically significant. This indicatedthat there may be enough variation for traits within landraces. The mean values of genotypes ranged between 2238 kg/ha-1and 3749 kg/ha-1 for grain yield, 98.8 cm and 135.3 cm for plant height, 6.04 cm and 8.88 cm for spike length, 26.6 and35.3 for the number of grains per spike, 0.988 g and 1.494 g for grain weight per spike, 36.1 g and 42.7 g for thousandgrain weight, 74.4 kg/hl-1 and 79.4 kg/hl-1 for test weight and 82.1% and 94.6% for vitreous grain percentage. AlthoughKahramanmaraş, Dicle, Boğacak, Sorgül, Ionia, Cyprus and Haurani were determined as promising populations for yieldand yield components, Siverek, Çanakkale, Tokat, Gaziantep, Yozgat and Urfa landraces had better physical quality. Theestimated coefficient of variation and broad sense heritability shifted from 3.9% to 24.52% and from 7.91% to 72.44%for the traits, respectively. Moderately high coefficient of variation, broad sense heritability a genetic advance for plantheight, spike length and vitreous grain percentage indicated that selection based on these traits will be more effective andaccomplished in the genetic material.

The study was carried out in randomized block design with 20 advanced lines with soft grain structure by developed Eskisehir Agricultural Research Institute and 4 standard wheat genotypes in Hamidiye and Karabayir locations of Eskisehir Province in the 2014-2015 growing period. The solvent retention capacity (SRC) tests (sodium carbonate (5%), sucrose (50%), lactic acid (5%) and distilled water) and gluten performance index (GPI) were investigated for 20 lines and 4 standard varieties in the study. According to the results of the analysis of variance regarding SRC tests and GPI, the differences between the genotypes, locations and their interaction averages were found to be statistically significant. The fact that the size of the variation between locations is higher than the genotype and interaction variances indicates that there are significant differences between the locations selected for the study, and the low interaction variance shows that the locations are correctly selected for the studied genotypes and their number is sufficient. For SRC tests used in soft wheat milling and biscuit quality determination, it was determined that the genotype and location effects were greater than the genotype x location interaction effects. The mean values of genotypes ranged between 86.68% and 112.83% for lactic acid SRC, 79.95% and 89.29% for sucrose SRC, 79.52% and 94.83% for sodium carbonate SRC and 58.18% to 65.14% for water SRC. The genotypes taken into the study in terms of GPI had averages varying between 0.49 and 0.66. Considering the obtained SRC tests and GPI reference values, it was determined that BIS-19 could be the line with the best biscuit performance. The BIS-2, BIS-11, BIS-13 and BIS-16 were other promising lines for biscuit quality performances. In addition, BIS-9, BIS-17, BIS-22 and BIS-8 have been promising lines that can be evaluated in breeding studies for biscuit quality.

NKU Lider is a winter bread wheat (Triticumaestivum L.) variety, developed by Tekirdağ NamıkKemal University, Agricultural Faculty and registeredin 2016. The spike of the NKU Lider variety ismoderately long and dense, white, and awned. Grain isoval, semi hard and red color. NKU Lider is a mediumtallvariety, similar to Flamura 85 and Tekirdağ breadwheat varieties. Plant height is between 85 and 90cm depending on the growing conditions. NKU Lidervariety is a winter type, medium-early, resistant towinter hardiness, good tolerant to drought, high abilityof tillering and trashing, and since its wide adaptability,it can be grown safely not only in the Thrace-MarmaraRegion, but also in other wheat production areas ofour country.

The s tudy was carried out in the experimental area of the Field Crops Department, Faculty of Agriculture, NamikKemal University in the growing season of 2011-12. In the s tudy, grain yield and its components and some quality traitssuch as 1000 grain weight, wet gluten content, gluten index, sedimentation value and protein content were inves tigated.The results exhibited significant differences among the tes ted genotypes, for all s tudied characters except spike length,indicating genetic variation among them. The genetic variation was higher for grain yield and its components when comparedwith quality characteris tics. These differences show that the effects of increasing gamma irradiation are not sys tematicallynegative for plant height, while positive for all other characters in comparison with controls. In general, it is unders toodthat the highes t percent changes are achieved in 200 and 250 Gy of gamma radiation doses for yield components, whileare in 300-350 Gy for the quality characteris tics. The values of phenotypic coefficient of variation PCV were slightlyhigher than their corresponding values of GCV for all traits. Moderate es timates of genotypic coefficient of variation GCVwere obtained by grain yield (12.50%), gluten content (11.20%) and grain weight per spike (10.20%), respectively. Lowes timates of GCV (less than 10) were recorded for the other characters inves tigated. The h2 values ranged from 37.3%, forsedimentation value, and 86.6%, for plant height, while the values of GA% ranged between 0.09 and 593.0.5% at 10%selection intensity for grain weight per spike and grain yield, respectively. The high values of heritability coupled withhigh values of genetic advance (%) were recorded by plant height, indicates the importance of the additive gene effects,so, selection would be effective in early generations for the trait. The high values of heritability coupled with moderatevalues of genetic advance (%) for harves t index and gluten index indicate selection would be a delay in later generations.

This study was carried out to investigate the effects of sowing time,cultivar and seed fungicide applications on root and crown rot diseaseand grain yield of bread wheat with different earliness traits (Esperia,mid-early; Genesi, late and Anapo, early) in the experiment station ofthe Department of Field Crops, Faculty of Agriculture, TekirdağNamık Kemal University. Four different fungicides pre-treatments(prothioconazole + tebuconazole, carboxin + thiram, prochloraz +tiriticonazole and control) were applied to the seeds of the varietiesbefore sowing in three different times, on 1 November, 15 Novemberand 30 November 2016. The experiment was designed as a split-splitplot with 3 replications. The results of the variance analysis showedthat the effect of applying different seed fungicide pre-treatment rootand crown rot of bread wheat varieties was statistically significant.While the lowest root and crown rot with 2.67 % was obtained fromthe second sowing time, the highest root and crown rot wasdetermined with a value of 3.64% for the earliest sowing on 01November. Among the four different fungicide pre-treatments, thehighest root and crown rot (5.59%) was obtained in the controlapplication, while the lowest root and crown rot was obtained inprothioconazole + tebuconazole, carboxin + thiram and prochloraz +triticonazole, with 1.96%, 2.10% and 2.19% root and crown rot,respectively. These data indicate that early sowing may increase rootand crown rot severity. Bu çalışma, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanında ekim zamanı, çeşit ve tohum ilacı uygulamalarının buğdayda kök ve kök boğazı çürüklüğü hastalıkları ile buğday dane verimine etkilerini araştırmak amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada vejetasyon süreleri farklı olan 3 adet ekmeklik buğday çeşidi (Esperia:orta erkenci, Genesi: geççi ve Anapo: erkenci) kullanılmıştır. Ekimden önce bu çeşitlerin tohumlarına dört farklı fungisit (prothioconazole + tebuconazole, karboxin + thiram, prochloraz + tiriticonazole ve kontrol) uygulanarak 1 Kasım, 15 Kasım ve 30 Kasım 2016 olmak üzere 3 farklı zamanda ekimler yapılmıştır. Deneme, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanlarında, bölünen bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak düzenlenmiştir. Çalışmada, varyans analizi sonuçlarına göre farklı tohum fungusiti uygulamalarının ekmeklik buğday çeşitlerinin kök ve kök çürüklüğü üzerine etkisi istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Farklı ekim zamanlarında en düşü kök ve kök boğazı çürüklüğü %2.67 ile ikinci ekim zamanında elde edilirken, en yüksek kök ve kök boğazı çürüklüğü %3.64 ile en erken ekim olan 01 Kasım ekiminde belirlenmiştir. Dört farklı tohum fungusit uygulamasında en yüksek kök boğazı çürüklüğü (%5.59) kontrol uygulamasından elde edilirken, en düşük kök boğazı çürüklüğü %1.96, %2.10 ve %2.19 ile sırasıyla aynı istatistiki grupta yer alan prothioconazole + tebuconazole, karboxin + thiram ve prochloraz + triticonazole ön uygulamalarından elde edilmiştir. Elde edilen veriler, erken ekim zamanının kök ve kök boğazı çürüklüğünün şiddetini arttırdığını göstermektedir. Y 1https://orcid.org/ 2https://orcid.org/, 3https://orcid.org/

The present research was conducted to evaluate the M1, M2, M3 and M4 bread wheat (Triticum aestivum L.) mutant populations for yield andyield related traits during 2010-11, 2011-12, 2012-13 and 2013-14 at Tekirdağ ecological conditions. Three wheat genotypes were treated withdifferent levels of gamma rays (100 Gy, 200 Gy, 300 Gy, 400 Gy, 500 Gy and Control). The mutated plants were evaluated along with parentallines (control) for grain yield (GY) and its contributing traits such as plant height (PH), spike length (SL), the number of spikelets per spike(NSPS), the number of grains per spike (NGPS), grain weight per spike (GWPS), harvest index (HI) and thousand grain weight (TGW) underfield conditions. The results obtained from the present study showed that the genotypes significantly and variably differed in their responsefor various traits at different gamma rays doses. The traits such as PH, TGW and grain yield (GY) showed generally reduction with highergamma irradiation doses as compared to low doses, while mutagenic treatments shifted the mean values mostly towards the negative directionin the other yield components. But, the negative or positive shifts were not unidirectional or equally effective for all the traits. These findingssuggested that the variability could be induced through the use of gamma irradiations in bread wheat. Some of the traits showed improvementdue to the induced mutations could be used in future wheat breeding programs. The differences in mean values and the nature of variabilityobserved in M2 indicated a possible preference of selection in M3 generation., Bu araştırma, M1, M2, M3 ve M4 ekmeklik buğday mutant populasyonlarını verim ve verime etkili özellikler bakımından değerlendirmekiçin 2010-11, 2011-12, 2012-13 ve 2013-14 yıllarında Tekirdağ ekolojik koşullarında yürütülmüştür. Üç buğday genotipine farklı dozlardagamma ışını (Kontrol, 100 Gy, 200 Gy, 300 Gy, 400 Gy ve 500 Gy) uygulanmıştır. Mutant bitkiler anaçları (kontrol) ile birlikte tane verimi(TV) ve bitki boyu (BB), başak uzunluğu (BAU), başakta başakçık sayısı (BABS), başakta tane sayısı (BATS), başakta tane ağırlığı (BATA),hasat indeksi (HI) ve bin tane ağırlığı (BTA) gibi verime etkili özellikler bakımından tarla koşullarında değerlendirilmiştir. Çalışmadan eldeedilen sonuçlar, genotiplerin çeşitli özellikler için farklı gamma ışını dozlarına yanıtlarının önemli ve değişken bir şekilde farklı olduğunugöstermiştir. Bitki boyu, bin tane ağırlığı ve tane verimi gibi özellikler düşük dozlarla karşılaştırıldığında yüksek gamma ışını dozlarındagenellikle azalma gösterirken, mutagen uygulamaları diğer verim unsurlarında ortalama değerleri çoğunlukla negatif yöne doğru kaydırmıştır.Ancak, negatif ya da pozitif yöndeki kaymalar tüm özellikler için tek yönde ya da eşit derecede etkili olmamıştır. Bu bulgular, buğdayda gammaışınları kullanılarak varyabilitenin oluşturulabileceğini göstermiştir. Oluşturulan mutasyonlara bağlı olarak gelişme gösteren bazı özelliklergelecekte buğday ıslahı çalışmalarında kullanılabilecektir. M2’de gözlenen varyabilite ve ortalama değerlerdeki farklar M3 generasyonundaseleksiyonun mümkün olabileceğini göstermiştir.

Leaf rust caused by Pucinia recondita tritici is one of the most important diseases of bread wheat worldwide. It is considered that the most environmentally sound; low cost method of controlling leaf rust is to breed and grow genetically resistant wheat varieties. In the research, twenty-four bread wheat varieties grown intensively were used as genetic material in Trakya Region where the North-West Part of Turkey. To create artificial leaf rust epidemic in field conditions, two sensitive varieties (Morrocco and Cumhuriyet 75) was sown after each ten genotypes, and the reactions of the varieties to leaf rust were investigated in field conditions. Isogenic lines carrying the genes Lr9, Lr14, Lr19, Lr24 and Lr47 from CIMMYT were used as control genotypes in molecular analysis. In the field conditions, although Pehlivan, Selimiye, Sagittario, Tina, Anapo, Montchill and Saraybosna were the most sensitive genotypes, Nota, Kate A1, Prostor and Sana were the most resistant bread wheat varieties to leaf rust. It was determined that Sana, Pehlivan, Golia, Falmura 85, Saroz 95, Renan, Sirena, Kate A1, Selimiye, Bezostoja 1, Saraybosna, Nina and Tina varieties have Lr9 gene with SSR analysis. It has been observed that all bread wheat varieties carry Lr14, Lr19, Lr24 and Lr47 (except Krasunia, Aldane and Gelibolu varieties) genes. It is revealed that Lr9 and Lr47 genes should be taken into consideration in the studies to be performed in the region and these genes will be useful to examine together with a larger number of leaf rust genes for more successful results in breeding studies. © Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi.

Brachypodium distachyon is a new model plant species for cool season grasses. In this study, 48 natural B. distachyon populations from the collection stored at Namik Kemal University, Department of Field Crops; which were collected from different geographic regions of Turkey were used. Seventeen morphological characters and their relationship with altitude were investigated in the study. Based on the result of study, average properties were 24.7 cm for plant height, 5.6 cm for length of flag leaf, 4.5 mm for width of flag leaf, 4.5 g for biomass weigth (except the root), 34 for spike number per stem, 4 for number of stem without spike, 111 for number of spikelet per plant, 372 for number of seed per plant, 1.95 g for seed weight per plant, and 5.22 g for the thousand kernel weight. Additionally, average duration for seed germination, heading and anthesis were determined to be 15, 125, and 136 days respectively. It was determined that most of the plants had green colour, feathered structure and erect forms. But, semi-erect and even prostrate forms were also observed in some populations. All the data was subjected to principle component analysis. The results of the analysis indicate that B. distachyon collection used in this study have a tremendous morphological variation. Based on the results, duration of the germination had a negative correlation with increasing altitude while thousand kernel weight and plant appearance had a positive correlation.

This study was carried out in order to determine the grain vitreousness percentage and stability performance of 44 durum wheat genotypes, which were tested in 3 different environments during 2 growing periods. Grain vitreousness percentage of the genotypes ranged between 69.2% and 90.0%. Svevo, Amanos 97, and Zenit varieties had the highest vitreousness kernel percentages and the lowest grain yields. The negative correlation coefficient between vitreous grain percentage and grain yield, according to correlation analysis, confirms this result. Mutant 47, Harran 95, Epidur, and Kızıltan 95 were the most stable genotypes with respect to all stability parameters studied for vitreousness. Therefore, they can be recommended for profitable grain yield and consistent quality durum wheat production in the north-western region of Turkey. Svevo, Amanos 97, Zenit, Gediz 75, Ankara 98, Mirzabey, and Fuatbey 2000 varieties could be used as progenitors in future breeding programmes due to their high grain vitreousness potentials.

In this study, the heterotic and heterobelthiotic performance of 22 bread wheat hybrids were evaluated for plant yield and some important yield components during 2006-07 growing season under Tekirdağ, Thrace conditions. Wide genetic variability was observed in the experimental material for the characters. The maximum heterosis and heterobelthiosis were recorded in Syrena x Bezostaja and Sana x Bezostaja (-5.05 and -14.01%) for plant height, Krasunia x Sana and Syrena x Krasunia (25.93 and 9.40%) for spike length, Sadovo 1 x Bezostaja (26.96 and 26.56%) for grains/spike, Pehlivan x Krasunia (25.00 and 22.28%) for grain weight/spike, Bezostaja x Sana and Bezostaja x Sadovo 1 (8.62 and 5.45%) for 1000 grain weight, Sadovo 1 x Bezostaja (9.28 and 9.14%) for harvest index and Pehlivan x Krasunia (27.85 and 24.10%) for grain yield/plant respectively. It is concluded that parents Pehlivan, Sana, Sadovo 1 and Krasunia should be utilized to improve certain traits in hybridization scheme and the hybrid combinations Sana x Bezostaja, Syrena x Krasunia, Sadovo 1 x Bezostaja, Pehlivan x Krasunia and Bezostaja x Sadovo 1 could be recommended for improved yield and enhanced biological production of bread wheat. Bu çalışmada, 2006-07 yetiştirme döneminde Tekirdağ, Trakya koşullarında 22 ekmeklik buğday melezinin bitki verimi ve bazı önemli verim unsurları için heterotik ve heterobeltiotik performansları incelenmiştir. Deneme materyalinde incelenen özellikler için oldukça geniş bir genetik varyabilite gözlenmiştir. En yüksek heterosis ve heteroeltiosis oranları sırasıyla; bitki boyu için Syrena x Bezostaja ve Sana x Bezostaja’da (%-5.05 ve %-14.01), başak uzunluğu için Krasunia x Sana ve Syrena x Krasunia’ da (%25.93 ve %9.40), başakta tane sayısı için Sadovo 1 x Bezostaja’ da (%26.96 ve %26.56), başakta tane ağırlığı için Pehlivan x Krasunia’ da (%25.00 ve %22.28), 1000 tane ağırlığı için Bezostaja x Sana ve Bezostaja x Sadovo 1’de (%8.62 ve %5.45), hasat indeksi için Sadovo 1 x Bezostaja’da (%9.28 and %9.14) ve bitki verimi için Pehlivan x Krasunia’ da (%27.85 ve %24.10) hesaplanmıştır. Pehlivan, Sana, Sadovo 1 ve Krasunia anaçlarının melezleme çalışmalarında belirli özellikleri iyileştirmek için kullanılabileceği ve sırasıyla Sana x Bezostaja, Syrena x Krasunia, Sadovo 1 x Bezostaja, Pehlivan x Krasunia ve Bezostaja x Sadovo 1 melez kombinasyonlarının ekmeklik buğdayda verim artışı için önerilebilecekleri sonucuna varılmıştır.

Variability of grain yield and some yield components of 17 durum wheat varieties with native and exotic originated was investigated. This research was performed under rainfed conditions in three different environments (Tekirdağ, Lüleburgaz and Edirne) during two growing years (2001-2002 and 2002-2003). Significant differences among cultivars, locations and production years were determined. The highest variations among characters were found in grain weight/spike, grains/spike, spike length and grain yield. In the first experimental year, there was a high positive significant correlation between grain yield and grain weight/spike, test weight and 1000 grain weight. In the second experimental year, grain yield showed positive and significant correlations with 1000 grain weight, test weight and stem length. The biggest differences among investigated cultivar of durum wheat were found in stem length, grains/spike and 1000 grain weight. Grain yield of examined cultivars depended mainly on 1000 grain weight, test weight, grain weight/spike and agroecological conditions during the growing period. However, location, production year and genotypes were the most important determinant of potential yield of cultivars. Ç 1252, Fuatbey 2000, Epidur, Kızıltan95, Aydın 93 and Altın 97 were found more suitable cultivars that the others for durum wheat production in Thrace Region. Çalışmada, yerli ve yabancı kökenli on yedi makarnalık buğday çeşitinde verim ve verim komponentlerinde değişim araştırılmıştır. Denemeler, üç farklı lokasyonda (Tekirdağ, Lüleburgaz and Edirne) iki yıl süresince yürütülmüştür. Yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, çeşitler, lokasyonlar ve yıllar arasında istatistiki olarak önemli farklılıklar belirlenmiştir. İncelenen karakterlerden başakta dane sayısı, başakta tane ağırlığı, başak uzunluğu ve tane verimi arasında en yüksek varyasyon bulunmuştur. İlk deneme yılında tane verimi ile başakta tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve 1000 tane ağırlığı arasında önemli olumlu ilişkiler belirlenmiştir. İkinci yıl ise, dane verimi 1000 tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve sap uzunluğu ile önemli olumlu ilişkiler göstermiştir. Makarnalık buğday çeşitleri arasında en önemli varyasyon sap uzunluğu, başakta tane sayısı ve 1000 tane ağırlığında bulunmuştur. Makarnalık buğday çeşitlerinde tane veriminin ana olarak 1000 tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, başakta tane sayısı ve yetişme periodu süresince agro ekolojik koşullarla bağıntılı olduğu bulunmuştur. Bununla yanında, lokasyon, yetiştirme yılı ve genotiplerde çeşitlerin verim potansiyallerini belirleyen önemli belirleyiciler olmuşlardır. Trakya bölgesi için Ç 1252, Fuatbey 2000, Epidur, Kızıltan 95 , Aydın 93 ve Altın 97 en uygun makarnalık buğday çeşitleri olarak bulunmuştur.

Öz: Namık Kemal Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümünde yürütülen bu arastırmada, iki makarnalık bugday çesidine uygulanan 6 farklı gamma ısını dozunun M1 ve M2 generasyonlarında bitki gelisimi üzerine etkisi arastırılmıstır. M2 generasyonunda incelenen 7 karakter yönünden mutant ve kontrol genotipler karsılastırıldıgında, birçok özellik bakımından istenen mutant tipler elde edilmistir. Özellikle 200 gray doz uygulamasından sonra seçilen mutant genotipler arasında bitki boyu yönünden önemli oranda kısalma gösteren genotipler elde edilmistir. Bitki verimi, ana saptaki basakta tane agırlıgı, basakta tane sayısı, hasat indeksi, basak uzunlugu yönünden 300 gray doz uygulamalarında istenen özellikleri tasıyan genotipler ortaya çıkmıstır. Ayrıca, mutagen uygulamasının bitkide kardes sayısını artırdıgı belirlenmistir. Kontrol ve seçilen mutant genotiplerde SDS-PAGE yöntemiyle elde edilen protein bandları yönünden özellikle 300-500 gray dozlarında farklılıklar gözlenmistir Abstract: In this research conducted in the Department of Field Crops, Agricultural Faculty, Namık Kemal University, the effect of six different gamma ray doses on plant growth in M1 and M2 generations derived from two durum wheat cultivars was investigated. When mutants and control genotypes in M2 generation were investigated for seven characters, a considerable number of mutants having the desired characteristics were obtained. The application of 200 gray dose resulted in significantly short genotypes among selected mutant genotypes. After 300 gray dose applications, suitable genotypes were obtained in terms of plant height, seed yield per main spike, the number of seeds per spike, harvesting index and spike length. In addition, mutagen application increased number of tillers per plant. For obtained protein band design using the SDS-PAGE method in the Standard and mutant durum wheat genotypes were observed different in 300, 400 and 500 gray mutagen doses

A total of 96 mutant lines were sown in augmented design with 4 check varieties without replications in 6 blocks. When mutants and control genotypes in the M5 generation were investigated for six characters, a considerable number of mutants within the desired characters were obtained. Application of mutation doses resulted in significantly short genotypes among the selected mutant genotypes in the M5. The majority of M4 mutant lines had suitable genotypes in terms of plant height and heading, test weight and a thousand kernel weights.

Namık Kemal Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümünde yürütülen bu araştırmada, iki makarnalık buğday çeşidine uygulanan 6 farklı gamma ışını dozunun M1 ve M2 generasyonlarında bitki gelişimi üzerine etkisi araştırılmıştır. M2 generasyonunda incelenen 7 karakter yönünden mutant ve kontrol genotipler karşılaştırıldığında, birçok özellik bakımından istenen mutant tipler elde edilmiştir. Özellikle 200 gray doz uygulamasından sonra seçilen mutant genotipler arasında bitki boyu yönünden önemli oranda kısalma gösteren genotipler elde edilmiştir. Bitki verimi, ana saptaki başakta tane ağırlığı, başakta tane sayısı, hasat indeksi, başak uzunluğu yönünden 300 gray doz uygulamalarında istenen özellikleri taşıyan genotipler ortaya çıkmıştır. Ayrıca, mutagen uygulamasının bitkide kardeş sayısını artırdığı belirlenmiştir. Kontrol ve seçilen mutant genotiplerde SDS-PAGE yöntemiyle elde edilen protein bandları yönünden özellikle 300-500 gray dozlarında farklılıklar gözlenmiştir, In this research conducted in the Department of Field Crops, Agricultural Faculty, Namık Kemal University, the effect of six different gamma ray doses on plant growth in M1 and M2 generations derived from two durum wheat cultivars was investigated. When mutants and control genotypes in M2 generation were investigated for seven characters, a considerable number of mutants having the desired characteristics were obtained. The application of 200 gray dose resulted in significantly short genotypes among selected mutant genotypes. After 300 gray dose applications, suitable genotypes were obtained in terms of plant height, seed yield per main spike, the number of seeds per spike, harvesting index and spike length. In addition, mutagen application increased number of tillers per plant. For obtained protein band design using the SDS-PAGE method in the Standard and mutant durum wheat genotypes were observed different in 300, 400 and 500 gray mutagen doses

ÖZET DOKTORA. TEZÎ MISIRDA VERÎM VE KALÎTEYE ETKÎLÎ BAŞLICA KAREKTERLER VE BUNLARIN KALITIMI ÜZERİNE ARAŞTIRMALAR îsmet BAŞER Araştırma Görevlisi Trakya Üniversitesi Tekirdağ Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Ana bilim Dalı Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı Danışman : Prof. Dr. Temel GENÇTAN 1993, Sayfa: 134 Jüri: Prof.Dr. Temel GENÇTAN Prof.Dr. Prof.Dr. 1990-1991 yıllan arasında Trakya Üniversitesi Tekirdağ Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü ve Trakya Tarımsal Araştırma Enstitüsünün uygulama alanında yapılan bu araştırma ile 23 melez atdişi mısır çeşidinde verim ve kaliteye etkili başlıca karakterlerde değişimler ve bu karakterler üzerine çevresel faktörler ile çeşitlerin genoüplerinin etkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmada değişik tohumculuk kuruluşundan elde edilen tek, çift ve üçlü melez mısır çeşitleri kullanılmıştır.II incelenen çeşitlerde dekara tane verimi, 1990 yılında 503.9-1175 kg/da, 1991 yılında ise 314.3-1267.8 kg/da arasında değişmiştir. 1990 yılında en yüksek tane verimi P-3184 çeşidinde (Tekirdağ) ve Px-79 çeşidinde (Edirne) elde edilmiştir. 1991 Yılında ise Edirne yöresinde P- 3165 çeşit en yüksek tane verimi verirken, Tekirdağ yöresinde P-3183 çeşidi en yüksek tane verimi vermiştir. Yukarıdaki anlatımlardan anlaşıldığı gibi çeşitlerin tane verimi üzerine yıl ve yörelerde değişen Çevresel faktörlerin etkisi önemli olarak bulunmuştur. Araştırmamızda yer alan mısır çeşitlerinde, bitki tane verimi 55.0- 246.8 g. arasında değişmiştir. En fazla bitki verimi Px-79 çeşidinde, en düşük ise G-188 çeşidinde tartılmıştır. Denemeye alınan çeşitlerde tepe püskülü çıkış süresi 61-93.7 gün arasında değişmiştir. En uzun tepe püskülü çıkartma süresi P-3165 çeşidinde, en kısa ise G-188 çeşidinde bulunmuştur. incelenen çeşitlerde Koçan püskülü çıkartma süresi 64-98.7 gün arasında değişmiştir. En uzun koçan püskülü çıkartma süresi P-3165 çeşidinde, en kısa ise G-188 çeşidinde belirlenmiştir. Araştırmamızda kullandığımız çeşitlerde sap uzunluğu 127.8-178.9 cm arasında ölçülmüştür. En fazla sap uzunluğu P-3165 çeşidinde, en az ise G-188 çeşidinde ölçülmüştür. Denemeye alınan 23 melez atdişi mısır çeşidinde yaprak sayısı 9.4- 16.0 adet, ilk koçanın altındaki yaprağın uzunluğu 47-86.1 cm, ilk koçanın altındaki yaprağın genişliği ise 6.1-11.9 cm arasında değişmiştir. En fazla yaprak sayısı, yaprak uzunluğu ve en fazla yaprak genişliği sırasıyla: TÜM-82/3, P-3183 ve P-3165 çeşitlerinde ölçülmüştür. Ele alınan bu üç özellik bakımından G-188 çeşidi son sırada yer almıştır.VI Grain yields per decar of varieties under study ranged from 503.9 kg to 1175 kg in 1990 and from 314.3 kg to 1267.8 kg in 1991. In 1990 the highest grain yields for Tekirdağ location and Edirne location were obtained from the varieties of P-3184 and G.4730 respectively. Although in 1991, P-3165 variety yielded the highest grain in Tekirdağ location the grain yield of P-3183 variety was the highest in Edirne location. From the result given above, it is concluded that influences of environmental factors which varied with relation to year and location were found to be significant. Grain yield per plant of maize varieties ranged from 55.0 g to 246.8 g. The highest grain yield per plant was obtained from variety of Px-79 while the lowest grain yield per plant was obtained from variety of G-188. Days to tasseling of maize varieties varied from 61 days to 93.7 days. Periods of tasseling were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G- 188. Days to silking of maize varieties varied from 64.0 days to 98.7 days. Period of silking were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G-188. Stem lengths of varieties varied were changed from 127.8 cm to 178.9 cm. The longest stem was observed in variety of P-3165 while the shortest stem was in variety of G-188. Number of leaves in 23 maize varieties ranged from 9.4 number to 16.0 number and lengths of the leaf below the first ear was varied from 47 cm to 86. 1 cm and width of that leaf was varied from 6.1 cm to 11.9 cm. The highest number of leaves the longest and widest leaves were obtained from varieties TÜM-82/3 and P- 3165 respectively. Height of the first ear on stalk from soil surface of varieties varied from 32.2 cm to 99.1 cm and the highest one was measured in variety P- 3165 while the lowest one was measured in variety G-188.VI Grain yields per decar of varieties under study ranged from 503.9 kg to 1175 kg in 1990 and from 314.3 kg to 1267.8 kg in 1991. In 1990 the highest grain yields for Tekirdağ location and Edirne location were obtained from the varieties of P-3184 and G.4730 respectively. Although in 1991, P-3165 variety yielded the highest grain in Tekirdağ location the grain yield of P-3183 variety was the highest in Edirne location. From the result given above, it is concluded that influences of environmental factors which varied with relation to year and location were found to be significant. Grain yield per plant of maize varieties ranged from 55.0 g to 246.8 g. The highest grain yield per plant was obtained from variety of Px-79 while the lowest grain yield per plant was obtained from variety of G-188. Days to tasseling of maize varieties varied from 61 days to 93.7 days. Periods of tasseling were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G- 188. Days to silking of maize varieties varied from 64.0 days to 98.7 days. Period of silking were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G-188. Stem lengths of varieties varied were changed from 127.8 cm to 178.9 cm. The longest stem was observed in variety of P-3165 while the shortest stem was in variety of G-188. Number of leaves in 23 maize varieties ranged from 9.4 number to 16.0 number and lengths of the leaf below the first ear was varied from 47 cm to 86. 1 cm and width of that leaf was varied from 6.1 cm to 11.9 cm. The highest number of leaves the longest and widest leaves were obtained from varieties TÜM-82/3 and P- 3165 respectively. Height of the first ear on stalk from soil surface of varieties varied from 32.2 cm to 99.1 cm and the highest one was measured in variety P- 3165 while the lowest one was measured in variety G-188. VI Grain yields per decar of varieties under study ranged from 503.9 kg to 1175 kg in 1990 and from 314.3 kg to 1267.8 kg in 1991. In 1990 the highest grain yields for Tekirdağ location and Edirne location were obtained from the varieties of P-3184 and G.4730 respectively. Although in 1991, P-3165 variety yielded the highest grain in Tekirdağ location the grain yield of P-3183 variety was the highest in Edirne location. From the result given above, it is concluded that influences of environmental factors which varied with relation to year and location were found to be significant. Grain yield per plant of maize varieties ranged from 55.0 g to 246.8 g. The highest grain yield per plant was obtained from variety of Px-79 while the lowest grain yield per plant was obtained from variety of G-188. Days to tasseling of maize varieties varied from 61 days to 93.7 days. Periods of tasseling were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G- 188. Days to silking of maize varieties varied from 64.0 days to 98.7 days. Period of silking were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G-188. Stem lengths of varieties varied were changed from 127.8 cm to 178.9 cm. The longest stem was observed in variety of P-3165 while the shortest stem was in variety of G-188. Number of leaves in 23 maize varieties ranged from 9.4 number to 16.0 number and lengths of the leaf below the first ear was varied from 47 cm to 86. 1 cm and width of that leaf was varied from 6.1 cm to 11.9 cm. The highest number of leaves the longest and widest leaves were obtained from varieties TÜM-82/3 and P- 3165 respectively. Height of the first ear on stalk from soil surface of varieties varied from 32.2 cm to 99.1 cm and the highest one was measured in variety P- 3165 while the lowest one was measured in variety G-188.VI Grain yields per decar of varieties under study ranged from 503.9 kg to 1175 kg in 1990 and from 314.3 kg to 1267.8 kg in 1991. In 1990 the highest grain yields for Tekirdağ location and Edirne location were obtained from the varieties of P-3184 and G.4730 respectively. Although in 1991, P-3165 variety yielded the highest grain in Tekirdağ location the grain yield of P-3183 variety was the highest in Edirne location. From the result given above, it is concluded that influences of environmental factors which varied with relation to year and location were found to be significant. Grain yield per plant of maize varieties ranged from 55.0 g to 246.8 g. The highest grain yield per plant was obtained from variety of Px-79 while the lowest grain yield per plant was obtained from variety of G-188. Days to tasseling of maize varieties varied from 61 days to 93.7 days. Periods of tasseling were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G- 188. Days to silking of maize varieties varied from 64.0 days to 98.7 days. Period of silking were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G-188. Stem lengths of varieties varied were changed from 127.8 cm to 178.9 cm. The longest stem was observed in variety of P-3165 while the shortest stem was in variety of G-188. Number of leaves in 23 maize varieties ranged from 9.4 number to 16.0 number and lengths of the leaf below the first ear was varied from 47 cm to 86. 1 cm and width of that leaf was varied from 6.1 cm to 11.9 cm. The highest number of leaves the longest and widest leaves were obtained from varieties TÜM-82/3 and P- 3165 respectively. Height of the first ear on stalk from soil surface of varieties varied from 32.2 cm to 99.1 cm and the highest one was measured in variety P- 3165 while the lowest one was measured in variety G-188.VI Grain yields per decar of varieties under study ranged from 503.9 kg to 1175 kg in 1990 and from 314.3 kg to 1267.8 kg in 1991. In 1990 the highest grain yields for Tekirdağ location and Edirne location were obtained from the varieties of P-3184 and G.4730 respectively. Although in 1991, P-3165 variety yielded the highest grain in Tekirdağ location the grain yield of P-3183 variety was the highest in Edirne location. From the result given above, it is concluded that influences of environmental factors which varied with relation to year and location were found to be significant. Grain yield per plant of maize varieties ranged from 55.0 g to 246.8 g. The highest grain yield per plant was obtained from variety of Px-79 while the lowest grain yield per plant was obtained from variety of G-188. Days to tasseling of maize varieties varied from 61 days to 93.7 days. Periods of tasseling were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G- 188. Days to silking of maize varieties varied from 64.0 days to 98.7 days. Period of silking were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G-188. Stem lengths of varieties varied were changed from 127.8 cm to 178.9 cm. The longest stem was observed in variety of P-3165 while the shortest stem was in variety of G-188. Number of leaves in 23 maize varieties ranged from 9.4 number to 16.0 number and lengths of the leaf below the first ear was varied from 47 cm to 86. 1 cm and width of that leaf was varied from 6.1 cm to 11.9 cm. The highest number of leaves the longest and widest leaves were obtained from varieties TÜM-82/3 and P- 3165 respectively. Height of the first ear on stalk from soil surface of varieties varied from 32.2 cm to 99.1 cm and the highest one was measured in variety P- 3165 while the lowest one was measured in variety G-188.VI Grain yields per decar of varieties under study ranged from 503.9 kg to 1175 kg in 1990 and from 314.3 kg to 1267.8 kg in 1991. In 1990 the highest grain yields for Tekirdağ location and Edirne location were obtained from the varieties of P-3184 and G.4730 respectively. Although in 1991, P-3165 variety yielded the highest grain in Tekirdağ location the grain yield of P-3183 variety was the highest in Edirne location. From the result given above, it is concluded that influences of environmental factors which varied with relation to year and location were found to be significant. Grain yield per plant of maize varieties ranged from 55.0 g to 246.8 g. The highest grain yield per plant was obtained from variety of Px-79 while the lowest grain yield per plant was obtained from variety of G-188. Days to tasseling of maize varieties varied from 61 days to 93.7 days. Periods of tasseling were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G- 188. Days to silking of maize varieties varied from 64.0 days to 98.7 days. Period of silking were the longest in variety of P-3165 and the shortest in variety of G-188. Stem lengths of varieties varied were changed from 127.8 cm to 178.9 cm. The longest stem was observed in variety of P-3165 while the shortest stem was in variety of G-188. Number of leaves in 23 maize varieties ranged from 9.4 number to 16.0 number and lengths of the leaf below the first ear was varied from 47 cm to 86. 1 cm and width of that leaf was varied from 6.1 cm to 11.9 cm. The highest number of leaves the longest and widest leaves were obtained from varieties TÜM-82/3 and P- 3165 respectively. Height of the first ear on stalk from soil surface of varieties varied from 32.2 cm to 99.1 cm and the highest one was measured in variety P- 3165 while the lowest one was measured in variety G-188. 134

72- Melez tohumluğun ertesi yıl açık tozlanan tohumlarını eken üretici ise tohumluktan kaynaklanan masraflar çıktıktan sonra 1 dekardan 37350 TL gelir elde etmektedir. Melez tohumluk kullanan üretici melez tdhumluğun açık ta tozlanan tohumlarını eken üreticiye oranla 1 dekarlık a- landan 13650 ÎL daha fazla gelir elde etmektedir. Deneme sonuçlarına dayandırılarak yapılan `bu çok basit ekenomik a- naliz hile konunun ne kadar önemli olduğunu ortaya koymak tadır.-73- ÖZET Araştırmamızda, 5melez ve bunların açık toalanan 5 çe şitinde, ele aldığımız 19 karakterde meydana gelen değişme ler ve bu karekterlerin verimle olan ilişkileri incelenip bulgular aşağıdaki gibi özetlenmiştir. 1. Tepe Püskülü Çıkartma Tarihi: Denemeye alınan çe şitlerin tepe püskülü çıkartma tarihi 54-3-56.0 gün arası ni da değişmektedir. En erken tepe püskülü çıkartma M- 2 çeşitin- de görülmüştür. En geç tepe püskülü çıkartma ise AT- 4 çeşi dinde görülmüştür. Verim ile tepe püskülü çıkartma tarihi arasında olumsuz ve önemli ilişki saptanmıştır. 2. Koçan Püskülü Çıkartma Tarihi: Koçan püskülü çıkart ma tarihi 57. 6-61.3 gün arasında değişmektedir. En erken ko çan püskülü çıkartma M-2 çeşidinde, en geç ise AT-4 ve AT-5 çeşitlerinde bulunmuştur. Verim ile koçan püskülü çıkartma tarihi arasında olumsuz ve önemli ilişki bulunmuştur. 3. Olgunlaşma Tarihi: Denemeye alman çeşitlerden en erken olgunlaşma M-2 (P-3377) çeşitinde görülmüştür. En geç Olgunlaşma ise AT-4 (DK-727) çeşitinde görülmüştür. Olgun laşma tarihi ile verimi arasında melez çeşitlerde olumlu ve önemli lişki,açık tozlanan çeşitlerde ise olumlu önemsiz ilişki bulunmuştur. 4. Bitkide Yaprak Sayısı: Yaprak sayısı 13.6-15.6 ara sında değişmektedir. En fazla yaprak sayısı M- 4 çeşitinde, en az ise AT-5 çeşitinde görülmüştür. Yaprak sayısı ile bit ki verimi arasında olumlu ve önemli ilişki saptanmıştır.-74- 5. Bitkide Koçan Sayası: Denemeye alınan çeşitlerin koçan sayısı 1.12-1.50 arasında değişmektedir. En fazla ko çan oluşturma M-2 çeşit inde, en az koçan oluşturma AT-1 ve AT-5 çeşitlerinde görülmüştür. Bitki verimi ile bitkide ko~ çan sayısı arasında olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 6. Bitkide Koçan U&unluğu: En fazla koçan uzunluğu 18.45 era ile M-5 çeşitinde, en az kaçan uaunluğu ise 14.45 cm ile AT-2 çeşitinde görülmüştür. Koçan uzunluğu ile verim arasında melez ve açık tozlanan çeşitlerde olumlu ve önemli ilişki saptanmıştır. 7. îlk Koçanın Yerden Yüksekliği: Çeşitlerin ilk koçan larının yerden yüksekliği £3. 97-75.49 cm arasında değişmek-* tedir. En fazla koçan yüksekliği M- 3 çeşitinde, en az koçan yüksekliği ise A'T-5 çeşitinde görülmüştür. Bitki verimi ile ilk koçanın yerden yüksekliği arasında olumlu ve önemli iliş ki bulunmuştur. 8. İlk Koçanın Altındaki Yaprağın Uzunluğu: Bu uzunluk çeşitlerde 64.0-73 cm arasında değişmektedir. En fazla yapa rak uzunluğu M-2 çeşitinde, en az yaprak uzunluğu ise AT-5 çeşitinde görülmüştür. Yaprak uzunluğu ile bitki verimi ara sında açık tozlanan çeşitlerde olumlu ve önemli ilişki bu lunmuştur. 9. îlk Koçanın Altındaki Yaprağın Eni: Denemeye alman çeşitlerde yaprak eni 8.46-9.23 cm arasında değişmektedir. En fazla yaprak genişliği M-l çeşitinde, en az yaprak geniş liği ise AT-5 çeşitinde saptanmıştır. Yaprak genişliği ile bitki verimi arasında melez ve açık tozlanan çeşitlerde olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 10. Sap Çapı: Denemeye alman çeşitlerde sap çapı 24.8- 29.9 mm arasında değişmektedir. En geniş sap çapı M-4 çeşi~-75- tınde, en dar ise AT-l cesitin.de görülmüştür. Sap çapı ile bitki verimi arasında olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 11 ` Bitki Boyu: Denemeye alınan çeşitlerde bitki boyu 124.8-157.9 em aramada değişmektedir. En uzun boylu çeşit olarak M~3 çeşiti, en kısa boylu çeşit olarak ise AT- 5 çe- şiti bulunmuştur. Bitki verimi ile bitki boyu arasında olum lu ve önemli ilişki bulunmuştur. 12. Tanelenme Oranı: % 82.3 ile % 84.6 arasında deği şen tanelenme oranı en fazla M-5 çeşitinde, en az ise AT-2 çeşidinde görülmüştür. Tanelenme oranı ile bitki verimi ara sında melez çeşitlerde olumlu ve önemli, açık tozlanan çeşit lerde olumlu ilişki saptanmıştır. 13. Koçanda Sıra Sayısı: Çeşitlerin koçandaki sıra sa yısı 13.(j-lb..3 arasında değişmektedir. Sıra sayısı en fa 2 la M-4 ve iA-2 çeşitinde, en az, ise AT-5 çeşitinde görülmüştür. Bitki verimi ile koçanda sıra sayısı arasında açık tozlanan çeşitlerde olumlu ve önemli ilişki görülmüştür. 14. Koçanda Tane Sayısı: Denemeye alman çeşitlerin koçanları ndaki tane sayıları 485-704.3 arasında değişmekte dir. Koçanda en fazla tane sayısı M-5 çeşitinde, enaz ise AT-l çeşitinde görülmüştür. Bitki verimi ile koçandaki tane sayısı arasında olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 15. Somak Ağırlığı: Denemeye alınan melez çeşitler a- çık tozlananlarmdan daha ağır somaklar oluşturmuşlardır. En fazla somak ağırlığı M-l çeşitinde, en az ise AT-5 çeşi- tindegörülmüştür. Somak ağırlığı ile bitki tane verimi arar sında olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 16. Koçan Ağırlığı: Denemeye alınan çeşitlerin koçan ağırlığı 124.3-200 gr arasında değişmektedir. En fazla koç» -76- ağırlığı M-5 çeşitinde, en az ise AT-2 çeşitinde bulunmuş tur. Bitki tane verimi ile koçan ağırlığa arasında olumlu ve önemli ilişki saptanmıştır. 17. 1000 Tane Ağırlığı: Denemeye alman çeşitlerde 203-253 gr arasında değişen 1000 tane ağırlığı en fazla M-l çeşitinde, en az ise AT-2 çeşitinde görülmüştür. Bitki tane verimi ile 1000 tane ağırlığı arasında olumlu ve önemli iliş ki bulunmuştur. 18. Bitki Verimi: Bitki verimi yönünden melez çeşit ler açık tozlananlarını % 20-37 oranında geçmektedir. Dene meye alınan çeşitlerde bitki verimi 100.6-169.2 gr arasında değişmektedir. En fazla bitki verimi M-5 çeşitinde, en az bitki verimi ise AT-2 çeşitinde görülmüştür. 19. Dekara Tane Terimi : Denemeye alınan çeşitlerin dekar verimleri 402.7-676.6 kg arasında değişmektedir. Dene meye alınan melez çeşitler açık t o zi ananlar ma oranla % 20- 37 daha fazla verim vermişlerdir. En fazla dekara tane veri mi M-5 çeşitinde, en az ise AT-2 çeşitinde saptanmıştır.-77- SUMMARY The changes in the nineteen characters of five hybrids and their five open pollinating varieties and their connec tion with the yield /were investigated in our research and the results were summarised as below; 1. The date of tassel; It changed from 54.3-56.0 days. The earliest tassel were seen in M-2 variety and latest in AT-4 variety A negative significant correlation was found between the yield and the date of tassel. 2. The date of silking; It was about between 57.6 and 61.3 days. The earlist silking was in M-2 and the latest was in AT-4 and AT-5 varieties A negative significant corre lation was faund between tlie date of silking and yield. 3. The date of Ripening: M-2 (P-3377) variety was ri pened earliest and AT-4 (DK-727) latest. A positive signi ficant correlation was found between the date of ripening and yield in hybrid varieties leut the correlation was po

Çalışmada 59 adet şeker mısır hattı kullanılmıştır. Bu hatlar UPOV (The International Union for the Protection of New Varieties of Plants) un belirlediği karakterler ile morfolojik, 16 SSR [basit dizi tekrarları] primeri kullanılarak moleküler ve protein, nişasta, yağ ve toplam şeker analizleri ile de teknolojik olarak incelenmiştir. Morfolojik ve moleküler değerlendirmelerin sonuçları ile kümeleme analizleri yapılmış ve iki ana grup saptanmıştır. Bu iki ana grubu, su (normal şeker mısır) tip ve sh (süper tatlı şeker mısır) tip şeker mısır hatlarının oluşturduğu görülmüştür. Gözlenen morfolojik karakterlerde gerçekleştirilen temel bileşenler analizi (TBA) ile 23 UPOV karakteriyle sahip olunan varyasyonun ifade edilebileceği ortaya konulmuştur. Moleküler analiz ile SSRs lokusları için allel sayısı 2 ile 12 arasında değişmiş ve ortalama allel sayısı 5.56 olarak bulunmuştur. Moleküler ve morfolojik benzerlik matris değerlerine göre birbirlerine en uzak 8 hat biyometrik genetik değerlendirmeler gerçekleştirmek üzere yarım dilallel melezlemeye tabi tutulmuşlardır. Melezlerin ve ebeveynlerin bulunduğu deneme, 2020 yılında Sakarya koşullarında kısmen dengeli basit latis deneme desenine göre 2 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Ebeveynler ve melezlerin biyometrik genetik değerlendirmelerinde genetik varyans bileşenleri arasında oranlar gözden geçirildiğinde, yalnızca koçanda sıra sayısı karakterinde kısmi dominantlık öteki karaterlerdeyse üstün dominantlığın etkisinin varlığı anlaşılmaktadır. Genel kombinasyon kabiliyeti (GKK) üzerinde durulan bütün karakterlerde önemli bulunmuştur. Özel kombinasyon yeteneği (ÖKK) koçanda sıra sayısı karakteri hariç diğer tüm özelliklerde önemli bulunmuştur. Ortalama heterosis değerleri bütün karakterlerde pozitifken, ortalama heterobeltiosis değerlerinde ise tepe püskülü çiçeklenme gün sayısı ve tane kabuk kalınlığı hariç bütün karakterlerde pozitif değerler kaydedilmiştir. Bu çalışmada; tepe püskülü çiçeklenme gün sayısı, bitki boyu, ilk koçan yüksekliği, koçan uzunluğu, koçan çapı, koçanda sıra sayısı, sırada tane sayısı, bin tane ağırlığı, tane kabuk kalınlığı, taze koçan verimi ve kuru tane verimi karakterleri ile teknolojik değerlendirme olarak da % yağ, % nişasta, % protein ve % toplam şeker değerleri incelenmiştir. Sonuç olarak, şeker mısır ıslahında su ve sh tiplerinin ayrımında morfolojik, moleküler ve teknolojik değerler üzerinden ayrımlarının yapılabileceği ortaya konulmuştur. In this study, 59 sweet corn inbred lines were used. These lines were examined morphologically with the characters determined by UPOV(The International Union for the Protection of New Varieties of Plants), molecularly using 16 SSR[Simple Sequence Repeats] primers and technologically by protein, starch, fat and total sugar analysis. Cluster analyzes were performed with the results of morphological and molecular evaluations and two main groups were determined. It was observed that these two main groups consisted of su (normal sweet corn) type and sh (super sweet corn) type sweet corn lines. It has been revealed that the variation with 23 UPOV characters can be expressed by principal component analysis (TBA) performed on the observed morphological characters. As a result of molecular analysis studies, the number of alleles for SSRs loci ranged from 2 to 12, and the mean number of alleles was found to be 5.56. According to the molecular and morphological similarity matrix values, the 8 lines farthest from each other were subjected to half-diallel hybridization to perform biometric genetic evaluations. The trial with hybrids and parents was established in Sakarya conditions in 2020 according to a partially balanced simple lattice trial design with 2 replications. The trial involving hybrids and parents was conducted in dublicate using partially balanced simple lattice trial design in Sakarya conditions in 2020. When the ratios between genetic variance components in biometric genetic evaluations of parents and hybrids are reviewed, while partial dominance is seen only in the number of rows on the cob character, the presence of the effect of superior dominance is understood in other characters. General Combination Ability (GCA) was found to be significant in all inspected characters. Special combination ability (SCA) was found to be significant in all other features except the ordinal number character on the cob. Average heterosis values were determined as positive in all characters, positive values were recorded in all characters except for the number of days of tassel flowering and kernel pericarp thickness in average heterobeltiosis values. In this study; the number of days of tassel flowering, plant height, first ear height, ear length, ear diameter, number of rows on the ear, number of grains in the row, thousand kernel weight, kernel pericarp thickness, fresh ear yield and dry kernel yield characters as well as technological evaluation such as % oil, % starch, % protein and % total sugar values were examined. As a result, it has been revealed that the differentiation of su and sh types can be made in sugar corn breeding on the basis of morphological, molecular and technological values.

Çalışma 3 aşamalı olarak yapılmıştır. Laboratuvar koşullarında 43 genotip PEG6000 ile yaratılan 5 farklı kuraklık ortamında (0,00 MPa, 0,25 MPa, 0,50 MPa, 0,75 MPa ve 1,00 MPa uygulamaları) 5 tekrarlamalı olarak Tesadüf Parselleri Deneme Desenine göre denemeye alınmıştır. Laboratuvar çalışmalarında bitki ağırlığı, kök sayısı, kök uzunluğu, kök ağırlığı, sürgün uzunluğu ve sürgün ağırlığı karakterleri belirlenmiştir. Tüp denemesi 24 Ekmeklik buğday genotip ile yürütülmüştür. Bu 24 genotip çalışmada kullanılan 39 adet ekmeklik buğday, 1 adet çavdar, 1 adet kavlıca, 2 adet siyez popülasyonu olmak üzere 43 adet genotipin arasından laboratuvar koşullarında PEG ile yapılan kuraklık çalışması sonucu belirlenen genotiplerdir. Çalışmada bitki boyu, başak boyu, başakta başakçık sayısı, başakta dane sayısı, başakta dane ağırlığı, kök uzunluğu, kök ağırlığı özellikleri incelenmiştir. Tüp çalışması Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Kasa denemesi 10 metre uzunluğunda ve 1,2 metre genişliğinde oluşturulan kasalara 45 genotip 1 metre boyunda sıra olarak ekilmiştir. Çalışmada genotiplerin erken dönemde kurağa toleransları incelenmiştir. Çalışmada fide canlı kalım oranı, fide gelişimi, bitki örtüsü sıcaklığı, klorofil oranı, stoma eni, uzunluğu ve boyu özellikleri incelenmiştir. İncelenen özelliklerde yapılan varyans analizi ve önemlilik testi sonucunda PEG uygulamaları, kuraklık seviyesi uygulamaları ve kasada fide canlı kalım oranları yönünden genotipler incelendiğinde genotipler arasında önemli bir değişimin olduğu gözlemlemiştir. Laboratuvar koşullarında 43 genotip ile yürütülen çalışmalarda incelenen kurağa tolerans özelliği yönünden en iyi genotipler Enola, NKÜ Ergene, Bezostoja 1 ve Maden genotipleri olurken, bunları Aglika, Falado, Anopa, Selimiye, Bora ve Hakan genotipleri izlemiştir. Kurağa tolerans yönünden en alt değerler ise Siyez-1, Siyez-2 ve Kavlıca genotiplerinde elde edilmiştir. Tüp ortamında yapılan çalışmada incelenen kurağa tolerans özelliği yönünden Enola ve NKÜ Ergene en üstte yer alırken, bunları Rumeli, Prima, Esperia ve Bora genotipleri izlemiştir. Tüp ortamında en düşük değerler ise Kavlıca Beyaz, LG59, Adelaide ve Rebelde genotiplerinde elde edilmiştir. Kasa ortamında ise fide canlı kalım oranı yönünden Esperia, Rumeli, Krasunia Odes'ka, Almeria ve Falado genotipleri daha iyi sonuçlar gösterirken, Adelaide, LG59, Siyez-1 ve Siyez 2, Başkan ve Anopa ise düşük değerler vermişlerdir. Kasa ortamında incelenen tüm özellikler dikkate alındığında Enola, Mihelca, Maden, Hamza ve Aglika genotipleri kuraklık yönünden daha iyi bulunurken, Adelaide, Başkan, Spelta Beyaz, Siyez-1 ve Aldane ise düşük değerler vermişlerdir. The study was organized in 3 different ways. In laboratory conditions, the study was conducted in 5 different drought environments (0.00 MPa, 0.25 MPa, 0.50 MPa, 0.75 MPa and 1.00 MPa applications) created with 43 genotypes of PEG6000, with 5 replications according to the Random Plots Trial Design. In the study, plant weight, root number, root length, root weight, shoot length and shoot weight characters were determined. A specially prepared tube experiment was carried out with 24 Bread wheat genotypes. Forty three genotypes, including 39 bread wheat, 1 rye, 1 kavlıca and 2 einkorn populations, and 24 genotypes were selected by utilizing the results obtained in the drought study conducted with PEG under laboratory conditions. In the study, plant height, spike length, number of spikelets per spike, number of grains per spike, grain weight per spike, root length, root weight properties were investigated. The specially prepared tube study was carried out according to the Random Blocks Trial Design with 4 replications. In crate experment as a third study, 45 genotypes were planted in 1 meter long rows in crates with a length of 10 meters and a width of 1.2 meters. In the study, for the early drought tolerance of the genotypes; Seedling survival rate, seedling growth, vegetation temperature, chlorophyll ratio, stomatal width, length and height characteristics were investigated. As a result of the analysis of variance and significance test performed on the examined traits, it was observed that there was a statistically significant change between genotypes and genotypes in terms of PEG applications, drought level applications and seedling survival rates Enola, NKÜ Ergene, Bezostoja 1 and Maden were the best genotypes in terms of drought tolerance in the studies carried out with 43 genotypes under laboratory conditions, followed by Aglika, Falado, Anopa, Selimiye, Bora and Hakan. The lowest values in terms of drought tolerance were obtained in Siyez-1, Siyez-2 and Kavlıca genotypes. Enola and NKÜ Ergene were at the top in terms of drought tolerance properties, which were examined in the study conducted in a specially prepared tube medium, followed by Rumeli, Prima, Esperia and Bora genotypes. The lowest values in specially prepared tube medium were obtained in Kavlıca Beyaz, LG59, Adelaide and Rebelde genotypes. Esperia, Rumeli, Krasunia Odes'ka, Almeria and Falado genotypes showed better results in terms of seedling survival rate in the box environment, while Adelaide, LG59, Siyez-1 and Siyez-2, President and Anopa gave low values. When all the characters examined in the safe environment are evaluated together; Enola, Mihelca, Maden, Hamza and Aglika genotypes were found to be better in terms of drought, while Adelaide, President, Spelta Beyaz, Siyez-1 and Aldane gave low values.

Çalışma NKÜ Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanında 2019 -2020 yılı yetiştirme sezonunda yürütülmüştür. Çalışmada farklı olgunlaşma grubunda yer alan Golia, Lider ve Rebelde çeşitleri kullanılmıştır. Üç ekmeklik buğday çeşidine laboratuvar koşullarında üç farklı hormonun (IAA, BAP, GA3), dört farklı dozu (0,25,50,75) üç farklı saatte (3,6,9) uygulanmıştır. Çalışmada; laboratuvar koşullarında kök sayısı, kök uzunluğu, kök ağırlığı, sürgün uzunluğu ve sürgün ağırlığı incelenmiştir. Tarla koşullarında ise üç farklı hormon (IAA, BAP, GA3) ve dört farklı hormon dozu (0,25,50,75) uygulanmıştır. Tarla çalışmalarında bitki boyu, başak boyu, bin tane ağırlığı, tane verimi ve kalite özellikleri incelenmiştir. Laboratuvar koşulunda yapılan incelemelerde hormon uygulamasının hormon, hormon dozu ve hormon saat uygulamalarının genel olarak kök özellikleri ve sürgün özellikleri üzerine önemli etki yaptığı belirlenmiştir. Yapılan önemlilik testlerinde kök sayısı üzerine en yüksek değerler IAA50 doz uygulamasında ve 6 saat süreyle uygulamada, kök uzunluğunda ise GA3 hormonu 25 mg ve 3 saat hormon uygulamasında, kök ağırlığında GA3 ve IAA 25 mg 3 saat uygulamasında bulunmuştur. Sürgün uzunluğunda en yüksek değer GA3 25 mg 6 saat uygulamasında, sürgün ağırlığında ise GA3 25 mg 6 saatte en yüksek değerler bulunmuştur. Buğdayda kök özellikleri yönünden IAA, 25 mg ve 3-6 saat uygulamalarının en etkili olduğu, sürgün özellikleri bakımında ise GA3 25 mg ve 6 saat uygulamalarının en iyi olduğu belirlenmiştir. Tarla koşullarında yapılan hormon ve hormon dozu uygulamalarında en yüksek tane verimi IAA ve BAP uygulamasında (BAP: 775,31 kg/da, IAA: 767,28 kg/da) elde edilirken, doz olarak en yüksek değer 50, 75, 25 doz uygulamalarında elde edilmiştir. Hormon uygulanmayan parseller istatistiki olarak en düşük değerleri vermiştir. Kalite özellikleri incelendiğinde hormon uygulamasının önemli kalite kriterlerinden olan normal sedim ve protein oranı üzerine önemli derecede olumlu etki yaptığı belirlenmiştir. The study was carried out in the experimental area of TNKU Faculty of Agriculture, Department of Field Crops in the growing season of 2019-2020. Bread wheat varieties, which have different maturing characteristics such as Golia, Lider and Rebelde in the study were used as materials.Three different hormones (IAA, BAP, GA3), four different doses (0,25,50,75) and four different hours (3,6 and 9 hours)in laboratory conditions were applied to the seeds of three bread wheat varieties. In laboratory conditions, root number, root length, root weight, shoot length and shoot weight were examined. In field conditions, three different hormones (IAA, BAP, GA3) and four different hormone doses (0,25,50,75 mg) were applied to the growing plants. Plant height, spike height, thousand grain weight, grain yield and quality characteristics were investigated in field conditions. According to the results obtained in the laboratory condition, it was determined that hormone application, hormone dose and hormone hour applications had a significant effect on root and shoot characteristics The highest values on the number of roots were obtained with the application of 50 mg dose of IAA hormone for 6 hours. The highest values in root length are at 25 mg dose and 3 hours application of GA3 hormone.In root weight, the highest values were obtained in 25 mg dose and 3 hour applications of GA3 and IAA hormones. While the highest value in shoot length was obtained in 25 mg 6 hours application of GA3 hormone, it was found in 25 mg dose and 6 hour application of GA3 hormone in shoot weight. In terms of root properties of wheat, 25 mg dose and 3-6 hour applications of IAA hormone and 25 mg dose and 6 hour application of GA3 hormone were determined to be the most effective in terms of shoot properties. While the highest grain yield is obtained in IAA and BAP applications (BAP: 775.31 kg/da, IAA: 767.28 kg/da) in hormone and hormone dose applications performed in field conditions, the highest value as hormone dose is obtained in 50, 75, 25 dose applications, respectively. Plants that were not treated with hormones gave statistically the lowest values. When the quality characteristics are examined, it has been determined that hormone applications have a significant increasing effect on normal sediment and protein ratio, which are important quality criteria.

Çalışmada, 58 sentetik buğday hattı ve 6 ekmeklik buğday çeşidi materyal olarak kullanılmıştır (Çizelge 3.1). Sentetik ekmeklik buğday hatları CIMMYT den sağlanmıştır. Denemede standart olarak Selimiye, Flamura 85, Pehlivan, Aldane, Bereket ve Gelibolu ekmeklik buğday çeşitleri kullanılmıştır. Denemelerde ekmeklik buğday genotipleri 8x8 kısmen dengeli latis deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Denemelerde her genotip 2 metrelik sıralara 4 sıra olarak metrekareye 500 tohum olacak şekilde elle ekilmiştir. Çalışmada, tane verimi, bitki boyu, başak uzunluğu, kışa dayanım, stoma sayısı, boyu ve eni, bitki örtüsü, sıcaklığı, yaprak klorofil içeriği, yatma oranı ve açısı, sarı pas, mumsuluk, külleme, septorya, kök çürüklüğü, protein oranı, gluten, gluten indeksi, sedimentasyon, gecikmeli sedimentasyon, embriyo kararması, süne emgi oranı incelenmiştir. Ayrıca incelenen genotiplerde gliadin band desenleri belirlenerek genotipik farklılıkları ortaya konmuştur. Elde edilen verilere göre buğday genotiplerinde tane verimi ilk yıl 256,00-642,00 kg/da, ikinci yıl ise 200,00-900,00 kg/da arasında değişmiştir. İlk yıl en yüksek dekara tane verimi 642,00 kg/da ile ZFSN 4, HRSN 7-12 ve HRSN 7-6 da elde edilmiştir. En düşük verim ise 256,00 kg ile ZFSN 30 ve 266,00 kg ile ZFSN 16 da bulunmuştur. İkinci yıl en yüksek tane verimi 900,00 kg ile HRSN 1-14 ve 833,33 kg ile HRSN 1-11 de elde edilirken, en düşük verim ise 200,00 kg/da ile HRSN 2-14 ve 233,00 kg /da ile HRSN 14-2 de elde edilmiştir. İlk yıl ZFSN 4, HRSN 7-12, HRSN 7-6, ZFSN 33, HRSN 11-11, HRSN 12-14, HRSN 12-9, HRSN 10-9, ZFSN 21, HRSN 2-16, HRSN 4-10, ZFSN 5, ZFSN 31, HRSN 1-14, ZFSN 28, 500,00 kg/da üzerinde dekara tane verimi ile bölge için ümitvar genotiplerdir. İkinci yıl ise, HRSN 1-14, HRSN 1-11, ZFSN 7, HRSN 11-14, HRSN 13-2'nin verimleri 700,00 kg/da'ın üzerinde olup Flamura 85 sentetik çeşidini geçmişlerdir. ZFSN 24, Pehlivan çeşidi, HRSN 12-11, HRSN 11-11, HRSN 14-18, HRSN 15-13 hatları Aldane çeşidinden daha yüksek verim vermişlerdir. Her iki yılda da dekara tane verim yönünden bazı sentetik buğday genotipleri bölge ortalamasına göre oldukça düşük değerler verirken bazı genotipler standart çeşitlerle aynı hatta daha yüksek tane verimi vermişlerdir. Trakya bölgesi'nde önemli sorunlardan olan kök çürüklüğü yönünden en düşük değerler ZFSN 3, ZFSN 8, HRSN 6-2, ZFSN 26, HRSN 13-17 ve ZFSN 6 sentetik buğday genotiplerinde belirlenmiştir. Buğday genotipleri abiyotik stres faktörleri, biyotik stres faktörleri, kalite karakterleri ve kök çürüklüğü yönünden incelendiğinde, abiyotik stres faktörleri, HRSN 13-2, HRSN 12-11, HRSN 15-13, HRSN 12-9, ZFSN 16, ZFSN 7 ve HRSN 11-14; biyotik stres faktörleri HRSN 13-9, HRSN 13-17, ZFSN 7, HRSN 6-2, ZFSN 32, HRSN 9-7, HRSN 1-14, HRSN 10-9, HRSN 1-6, HRSN 11-11 ve ZFSN 24, HRSN 4-10, ZFSN 22, HRSN 14-18 ve ZFSN 16; kalite özellikleri ZFSN 2, HRSN 14-10, ZFSN 30, HRSN 6-8, HRSN 14-18, HRSN 14-2 ve HRSN 15-6 ve kök boğazı çürüklüğü yönünden ZFSN 3, ZFSN 8, HRSN 6-2, ZFSN 26, HRSN 13-17 ve ZFSN 6 en üstün genotipler olarak belirlenmiştir. İncelenen kriterler birlikte değerlendirildiğinde, HRSN 14-18, ZFSN 16, ZFSN 7 ve ZFSN 6-2 sentetik buğday genotipleri en ümitvar genotipler olarak bulunmuşlardır. In this study, 58 synthetic wheat lines and 6 bread wheat varieties were used as materials (Table 3.1). Synthetic bread wheat lines were provided from CIMMYT. Selimiye, Flamura 85, Pehlivan, Aldane, Bereket and Gelibolu bread wheat varieties were used as standard in the experiment. In this study, bread wheat genotypes were established according to 8x8 partially balanced lattice experiment design with 3 replications. In the experiments, each genotype was sown by hand at the rate of 500 seeds per square meter and was 2 m in length with 4 rows. In this study, grain yield, plant height, spike length, winter resistance, stoma number, length and width, plant covered temperature, leaf chlorophyll content, lodging rate and angle, yellow rust, waxiness, powdery mildew, septoria, root rot, protein ratio, gluten rate, gluten index, sedimentation, retarted sedimentation, black point, sunny pest damage rate were investigated. In addition, genotypic differences were determined by determining gliadin band patterns. According to the obtained data, grain yields of wheat genotypes ranged between 256.00-642.00 kg/da in the first year and 200.00-900.00 kg/da in the second year. The highest grain yield per decare was obtained with ZFSN 4, HRSN 7-12 and HRSN 7-6 lines with 642.00 kg/da in the first year. The lowest grain yield was found in ZFSN 30 with 256.00 kg/da and ZFSN 16 with 266.00 kg/da. The highest grain yield was obtained with HRSN 1-14 with 900.00 kg/da and HRSN 1-11 with 833.33 kg/da, while the lowest yield was HRSN 2-14 with 200.00 kg/da and HRSN 14-2 with 233.00 kg/da synthetic wheat lines in the second year. ZFSN 4, HRSN 7-12, HRSN 7-6, ZFSN 33, HRSN 11-11, HRSN 12-14, HRSN 12-9, HRSN 10-9, ZFSN 21, HRSN 2-16, HRSN 4-10, ZFSN 5, ZFSN 31, HRSN 1-14 and ZFSN 28 lines were found as promising genotypes for grain yields of more than 500.00 kg / da in the region in the first year. In the second year of the study, HRSN 1-14, HRSN 1-11, ZFSN 7, HRSN 11-14 and HRSN 13-2 synthetic lines having a grain yield of more than 700.00 kg were obtained the higher yields than Flamura 85 varieties. ZFSN 24, HRSN 12-11, HRSN 11-11, HRSN 14-18, HRSN 15-13 lines produced higher yields than Aldane. In terms of grain yield per decare, some synthetic wheat genotypes obtained very low grain yield compared to the region average, while some synthetic wheat genotypes yielded similar or higher grain yields with standard varieties. When genotypes were examined in terms of root rot, which is one of the important problems in the Thrace region, the lowest values were determined in ZFSN 3, ZFSN 8, HRSN 6-2, ZFSN 26, HRSN 13-17 and ZFSN 6 synthetic wheat genotypes. When wheat genotypes examined, abiotic stress factors, biotic stress factors, quality characteristics and root rot were evaluated in terms of wheat genotypes; HRSN 13-2, HRSN 12-11, HRSN 15-13, HRSN 12-9, ZFSN 16, ZFSN 7 and HRSN 11-14 lines in terms of abiotic stress, HRSN 13-9, HRSN 13-17, ZFSN 7, HRSN 6-2, ZFSN 32, HRSN 9-7, HRSN 1-14, HRSN 10-9, HRSN 1-6, HRSN 11-11, ZFSN 24, HRSN 4-10, ZFSN 22, HRSN 14-18, ZFSN 16 lines in terms of biotic stress, ZFSN 2, HRSN 14-10, ZFSN 30, HRSN 6-8, HRSN 14-18, HRSN 14-2 and HRSN 15-6 lines in terms of quality characters, and ZFSN 3, ZFSN 8, HRSN 6-2, ZFSN 26, HRSN 13-17 and ZFSN 6 in terms of root rot were determined as the most superior genotypes. When the examined characters are evaluated together, HRSN 14-18, ZFSN 16, ZFSN 7 and ZFSN 6-2 synthetic wheat genotypes were found to be the most promising genotypes. 157