Search

Bu çalışma fiğ ekim alanlarındaki tohum böceği türleri, bulunuş oranları, bulaşıklık oranları ve ağırlık kayıplarının tespit edilmesi amacıyla Ağrı iline bağlı Eleşkirt ilçesinin merkezi ve ilçeye bağlı 17 köyünde, 2019-2020 yıllarında yürütülmüştür. Tohum böceği erginleri, adi fiğ (Vicia sativa L.) ve Macar fiğ (Vicia pannonica Crantz.) bitkileri üzerinden el ve atrap ile toplanarak, ayrıca tarlalardan hasat edilen kuru fiğ tohumlarının kültüre alınmasıyla elde edilmiştir. Çalışmalara, tohum böcekleri erginlerinin faaliyete geçtiği, bitkilerin çiçeklenme ve kapsül bağlama başlangıcı olan her yılın mayıs ayında başlanmıştır. Tohum böceği erginleri, teşhis çalışmaları için daha önceden hazırlanmış potasyum siyanürlü öldürme şişelerinde öldürülmüş ve kartonlara yapıştırılmıştır. Araştırma sahasındaki çalışmalardan sonra yapılan tür teşhisi çalışmaları sonucunda Bruchinae (Coleoptera: Chrysomelidae) altfamilyasından Bruchidius, Bruchus ve Spermophagus cinslerine bağlı 10 tür tespit edilmiştir. Toplanan 5.887 ergin bireyden dominantlığı yüksek bulunan türler, Bruchus brachialis (%52.03) ve Bruchus rufimanus (%43.49) olmuştur. Tohum böceklerinin fiğ tohumlarına bulaşma oranı en yüksek Yayladüzü beldesinde (%1.97), en düşük ise Mollasüleyman ve Düzyayla köylerinde (%0.33) tespit edilmiştir. Tohum böceği larvalarının fiğ tohumlarında beslenmesi sonucu meydana gelen en yüksek ağırlık kaybı, Yücekapı beldesinde (%0.96), en düşük ağırlık kaybı ise, Düzyayla köyünde (%0.17) olmuştur. Eleşkirt ilçesinde tohum böceklerinin fiğ tohumlarına bulaşma oranı ve fiğ tohumlarındaki ağırlık kaybı oranı sırasıyla %1.03 ve %0.51 olmuştur. Kültürel tedbirlerle birlikte fiğ tarlalarındaki yabancı otların kontrol altına alınması, tohum böceklerinin popülasyon artışını önlemede etkili olacaktır., This study was carried out in the center and 17 villages of Eleskirt district of Agri in 2019-2020 with the aim of determining the seed beetle species in vetch planting areas and their infestation rates, weight loss in vetch seed. Seed beetle adults were collected from common vetch (Vicia sativa L.) and Hungarian vetch (Vicia pannonica Crantz.) by hand and atrap, and also by culturing the vetch seeds harvested from the fields. The studies were started in May of each years, when the adults of the seed beetles became active and the plants started to bloom and capsule attachment. Seed beetle adults were killed in a previously prepared killing jars including potassium cyanide for identification and glued to cardboards. As a result of the species identification studies carried out after the studies in the research area, 10 species belonging to the genera Bruchidius, Bruchus and Spermophagus from the Bruchinae (Coleoptera: Chrysomelidae) subfamily were identified. Among the 5.887 adult individuals collected, the species with high dominance were Bruchus brachialis (52.03%) and Bruchus rufimanus (43.49%). The infestation rate of seed beetles to vetch seeds was highest in Yayladuzu (1.97%) and the lowest in Mollasuleyman and Duzyayla villages (0.33%). The highest weight loss occured as a result of feeding of seed beetle larvae in vetch seeds was in Yucekapı (0.96%) and the lowest weight loss was in Duzyayla village (0.17%). In Eleskirt district, the rate of infestation by seed beetles to vetch seeds and weight loss rate in vetch seeds were found 1.03% and 0.51% respectively. Controlling the weeds in the vetch fields along with the cultural measures will be effective in preventing the population increase of seed beetles.

Araştırma, 2014-2018 hasat dönemlerinde Konya'nın merkez ilçesi olan Karatay'a bağlı 33 mahallede yetiştirilen ve Konya Ticaret Borsası'na getirilen ekmeklik buğday çeşitlerinde Süne (Eurygaster spp.) ve Kımıl (Aelia spp.) türlerinin zarar oranının belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Mahallelerden Konya Ticaret Borsası'na getirilen ekmeklik buğday çeşitlerinden ISO 24333 Numune Alma Standardına uygun olarak otomatik sonda cihazı ile homojen bir şekilde örnek numuneler alınmıştır. Bu numune içerisinden analiz numunesi TS 2974 Buğday Standardına uygun olarak alınıp, yabancı maddelerden temizlenip, elenmiştir. Elenen numuneler içerisinde süne ve kımıl tahribatına uğramış olan taneler tespit edilerek, seçilmiş ve tartılarak tanelerin kütlece % zarar oranı bulunmuştur. Kalan numunenin Near Infrared Transmission (NIT) prensibi ile çalışan cihazda ölçülerek protein ve hektolitre değerleri de belirlenmiştir. Araştırma sonucunda; 2014-2018 yılları arası hasat dönemlerinde, Karatay İlçesi'nin 33 mahallesinden gelen ekmeklik buğdaylarda süne ve kımıl zarar oranı ortalamaları yıllara göre sırasıyla, %1.10, %0.79, %0.87, %0.85 ve %1.10 olarak belirlenmiştir. Ayrıca, 2014-2018 arası hasat dönemlerinde, protein değerleri %11.8-14.0 arasında ve hektolitre ağırlıklarının da 76.8-79.4 kg arasında değiştiği tespit edilmiştir., The research was carried out to determine the damage rate of Sunn pest (Eurygaster spp.) and Wheat sting bug (Aelia spp.) In bread wheat varieties grown in 33 neighborhoods of Karatay, the central district of Konya, during the 2014-2018 harvest period and brought to the Konya Commodity Exchange. Homogeneous sample samples were taken from the bread wheat varieties brought to Konya Commodity Exchange from the neighborhoods with an automatic probe device in accordance with the ISO 24333 Sampling Standard. The analysis sample was taken from this sample in accordance with the TS 2974 Wheat Standard, it was cleaned from foreign substances and sieved. Among the sifted samples, the grains damaged by sunflower and chlorine were determined, selected and weighed and the mass% loss ratio of the grains was found. Protein and hectoliter values of the remaining sample were also determined by measuring in the device working with the Near Infrared Transmission (NIT) principle. As a result of the research; During the harvest periods between 2014-2018, the average of damage rate of bread wheat coming from 33 neighborhoods of Karatay District were determined as 1.10%, 0.79%, 0.87%, 0.85% and 1.10%, respectively by years. In addition, it was determined the average of protein values between 11.8-14.0% and the avarage of hectolitre weights varied between 76.8-79.4 kg of all neighborhoods in the 2014-2018 harvest season between.

Biber (Capsicum annuum L.) Solanaceae familyasının Capsicum cinsine mensup ılık iklimlerde tek yıllık tropik iklimlerde ise çok yıllık kültür bitkisi olarak bilinir. Bibere arız olan ve üretimini sınırlayan pek çok virüs bulunmaktadır. Bu virüslerin içinde domates lekeli solgunluk virüsü (Tomato spotted wilt tospovirus-TSWV) biber dâhil ekonomik öneme sahip 35 bitki familyasına zarar vermektedir. Gerçekleştirilen bu tez çalışması ile Kumluca ilçesinde biber üretim alanlarında sorun olan Domates lekeli solgunluk virüsü (Tomato spotted wilt tospovirus-TSWV) nün yaygınlık oranları ortaya konulmuş ve bazı konukçu yabancı ot türleri belirlenmiştir. Bu çalışma kapsamında; 2020 yılı Eylül-Aralık aylarında Antalya ili Kumluca ilçesinde biber seralarında gerçekleştirilen sürveyler ile virüs belirtisi gösteren biber bitkilerinden 57 adet ve sera içerisinde ve sera çevresinde bulunan biber dışındaki bitkilerden veya yabancı otlardan 99 adet olmak üzere toplam 156 adet yaprak örnekleri toplanmıştır. Daha sonra laboratuvara getirilen bitki örnekleri Double Antibody Sandwich Enzyme-linked Immunosorbent Assay (DAS-ELISA) yöntemi ile TSWV enfeksiyonlarını belirlemek için testlenmiştir. Testlemeler sonucunda, testlenen yaprak örneklerinin %55,76'sının TSWV ile bulaşık olduğu saptanırken, bu oran biber örnekleri için %96,49 ve diğer bitki örnekleri için ise %32,32 olarak belirlenmiştir. Sürvey çalışmaları sırasında biber dışındaki 31 farklı bitki ve yabancı ot türünden 13'üne ait yaprak örneklerinin virüsle bulaşık olduğu ortaya konulmuştur. Ayrıca, sürvey çalışmaları sırasında biber seralarındaki TSWV belirtilerine benzer belirtiler sergileyen biber bitkileri sayılarak, bu virüs hastalığının yaygınlık oranı Kumluca ilçesi ve mahalleler bazında hesaplanmıştır. Bu hesaplamalar sonucunda TSWV'nin yaygınlık oranları; Kumluca %26,93, Mavikent %26,92, Beykonak %32,27, Salur %20,66, Hacıveliler %21,13, Adrasan %17,66, Merkez %13, Kavakköy %25 olarak bulunmuştur., Pepper (Capsicum annuum L.) is a member of the Capsicum genus of the Solanaceae family, and is known as an annual plant in warm climates and a perennial plant in tropical climates. There are many viruses that infect pepper and limit its production. Among these viruses, Tomato spotted wilt tospovirus (TSWV) infects crops in 35 plant families that are economically important, including pepper. The scope of study; in September-December 2020, 156 leaf samples were collected, including 57 from pepper plants showing virus-like symptoms and 99 from plants other than peppers or weeds in and around the greenhouse, through surveys carried out in pepper greenhouses in Kumluca district of Antalya province. Then, plant samples brought to the laboratory were tested to determine TSWV infections by the Double Antibody Sandwich Enzyme-linked Immunosorbent Assay (DAS-ELISA) method. According to result of the tests, it was determined that 55.76% of the tested leaf samples were infected with TSWV, while this rate was determined as 96.49% for pepper samples and 32.32% for other plant samples. During the survey studies, it was revealed that the leaf samples of 13 out of 31 different plant and weed species except pepper were infected with the virus. In addition, pepper plants showing symptoms TSWV-like symptoms in pepper greenhouses were counted during the survey, and the prevalence of this virus disease was calculated on the basis of Kumluca district and neighborhoods. As a result of these calculations, the prevalences of TSWV; for Kumluca, Mavikent, Beykonak, Salur, Hacıveliler, Adrasan, Merkez, and Kavakköy were determined as 26.93%, 26.92%, 32.27%, 20.66%, 21.13%, 17.66%, 13%, and 25%, respectively.

Bu çalışma, Konya ve yöresinde, fasulye tarlalarında sorun olan yabancı ot türlerinin, yoğunluklarının ve rastlanma sıklıklarının belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Sürveyler 2019 yılı Mayıs, Haziran ve Temmuz aylarında 9 ilçeye ait 122 tarlada 2.368 da alanda yürütülmüştür. Fasulye ekim alanlarında sorun olan, 11 Monokotiledon, 71 Dikotiledon, 1 tohumsuz ve 1 parazit olmak üzere 26 familyaya ait 84 yabancı ot türü saptanmıştır. Tespit edilen yabancı ot türleri 1995 yılında yapılan sürveyle karşılaştırılmış, benzerlik indeksi kullanılarak %44,28 olduğu belirlenmiş ve 53 yabancı ot türü farklı bulunmuştur. Elde edilen sonuçlara göre, Amaranthus retroflexus L. (Kırmızı köklü tilki kuyruğu), Echinochloa crus-galli L. (Darıcan) ve Chenopodium album L. (Sirken) çok yoğun türler olarak bulunurken yoğunlukları sırasıyla 55.88, 19.09 ve 16.86 bitki/m2 olmuştur. Türler rastlanma sıklığı açısından değerlendirildiğinde, A. retroflexus (%49,74), C. album (%49,48) ve Convolvulus arvensis L. (Tarla sarmaşığı) (%45,91) yaygın bulunmuştur. Saptanan türlerden A. retroflexus, Xanthium strumarium L. (Domuz pıtrağı), Xanthium spinosum L. (Zincir pıtrağı) ve Cuscuta campestris Yuncker (Tarla küskütü)' in istilacı olduğu anlaşılmıştır. Sonuçlar, 1995 yılında yapılan sürveyle karşılaştırılarak, iklim değişikliğinin flora değişimine etkileri araştırılmıştır. Ayrıca yapılan araştırmalardan, iklim değişikliği ve artan CO2' in yabancı otlar ve istilacı bitkilerin gelişme, üreme, yayılma, rekabet vb. özelliklerini önemli oranda etkileyebileceği ve buna bağlı olarak yabancı ot mücadele stratejilerinin de bu değişimlerden etkilenebileceği sonucu ortaya çıkmaktadır. İklim değişikliğine tepkilerin yabancı otlarda, kültür bitkilerine oranla daha yüksek olabileceğine yönelik bulgular yabancı otların herbisitlere toleransının artabileceği ve direnç mekanizmalarının gelişebileceğine işaret etmektedir., This study was carried out in order to determine the weed species, intensities and frequencies that are problem in bean fields in Konya province. Surveys were carried out in 122 fields belonging to 9 districts in 2,368 decares in May, June and July 2019. 84 weed species belonging to 26 families including 11 Monocotyledon, 71 Dicotyledon, 1 seedless and 1 parasite were detected in bean cultivation areas. The determined weed species were compared with the survey conducted in 1995, it was determined that it was 44.28% using the similarity index and 53 weed species were found different. According to the results, while Amaranthus retroflexus L. (Redroot pigweed), Echinochloa crus-galli L. (Barnyard grass) and Chenopodium album L. (Common lamb's quarters) were found as very intense species, their intensities were 55.88, 19.09 and 16.86 plants/m2, respectively. When the species were evaluated in terms of the frequency, A. retroflexus (49.74%), C. album (49.48%) and Convolvulus arvensis L. (Field bindweed) (45.91%) were found to be frequent. Among the identified species, A. retroflexus, Xanthium strumarium L. (Hearleaf cocklebur), Xanthium spinosum L. (Spiny cocklebur) and Cuscuta campestris Yuncker (Field dodder) were found to be invasive. The results were compared with the survey carried out in 1995 and the effects of climate change on flora change were investigated. In addition, it is concluded from the researches that climate change and increased CO2, can significantly affect the growth, reproduction, distribution, competition, etc. characteristics of weeds and invasive plants, and accordingly, weed control strategies may be affected by these changes. The findings indicating that the responses to climate change may be higher in weeds than in cultivated plants indicate that the tolerance of weeds to herbicides may increase and resistance mechanisms may develop., Bu tez çalışması S.Ü. BAP tarafından 19201111 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, Ermenek (Karaman) ilçesinde bulunan Karagedik, Köyiçi ve Sekil lokasyonlarındaki zeytin bahçelerinde zarar yapan Zeytin Sineği (Bactrocera oleae)'nin ergin popülasyon gelişimi ve bulaşıklık oranının belirlenmesi amacıyla 2017-2018 yıllarında yürütülmüştür. Çalışmada her üç lokasyonda da birer adet bahçe seçilmiştir. Çalışmada zararlının popülasyonlarının belirlenmesi amacıyla McPhail tuzakları kullanılmıştır. Tuzakların içerisine, sineklerin cezbedilmesi için kuru toz maya ilave edilmiştir. Bu sayede ilk ergin çıkışları, erginlerin popülasyon gelişimi ve zeytin meyvelerinde ki bulaşıklık oranlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Tuzaklar her bahçede üçer adet olacak şekilde, bahçeleri temsil ederek, belirli aralıklarda ve ağaçların yaklaşık olarak 1.5 m yükseğine gelecek şekilde, Haziran ayının son haftasında asılmıştır. Tuzaklar haftada bir kez kontrol edilmiş ve yakalanan Zeytin Sineklerinin sayısı kaydedilmiştir. Asılan tuzaklardaki yemler her hafta yenisi ile değiştirilmiştir. Zararlının meydana getirdiği bulaşıklık oranının tespiti için hasat zamanından önce bahçelerden rastgele seçilen 10'ar adet zeytin ağacının dört tarafından 25 adet olmak üzere her bahçeden toplam 1000 adet zeytin alınıp vuruk yüzde oranı hesaplanmıştır. Çalışma sonucunda McPhail tuzaklarından elde edilen sonuçlara göre ilk erginler her iki yılda da Temmuz ayının ilk haftasında yakalanmıştır. Zeytin Sineği Karagedik'te üç kez, Köyiçi'nde üç kez ve Sekil'de ise üç kez tepe noktası oluşturmuştur. Zararlının Ermenek ilçesinde iklim ve yıllara göre 2-3 döl verdiği tespit edilmiştir. Zararlının Kasım ayı sonuna kadar yaklaşık beş ay süreyle bahçelerde aktif olarak bulunduğu gözlenmiştir. Bu çalışma Ermenek ilçesinde Zeytin Sineği ile alakalı yapılan ilk çalışma olma özelliğini de taşımaktadır. Zeytin Sineğinin Ermenek'te ki zeytinlerde zarar oluşturmaya başladığı ve erken uyarı ve mücadele için McPhail besi tuzaklarının kullanılabileceği ve üreticilerin bu tuzakları en geç Haziran ayı sonuna kadar ağaçlara asmaları tavsiye edilmektedir. Böylelikle tuzaklar, zararlının gerekli ise kimyasal mücadele zamanına karar vermede de katkı sağlayacaktır., This study was carried out to determine the adult population development and infestation rate of Olive Fly (Bactrocera oleae), which causes damage in olive orchards of Karagedik, Köyiçi and Sekil locations in Ermenek (Karaman) in 2017-2018. In the study, one garden was selected in each of the three locations. In the study, McPhail traps were used to determine the pest population development. Dry yeast was added to the traps to attract flies. In this way, it was aimed to determine the first adult emergence, population development of adults and infestation rates in olive fruits. The traps were hung in the last week of June, three of them in each garden, as representing of them, at certain intervals and approximately 1.5 m above the trees. The traps were checked once a week and the number of olive flies which were caught was recorded. The baits in the traps were replaced with the new ones every week. In order to determine the infestation rate caused by the pest, a total of 1000 olives were taken from each orchard, 25 from all four sides of 10 olive trees randomly selected from the orchards before the harvest time, and the hit percentage was calculated. According to the results of the McPhail traps, the first adults were caught in the first week of July in both years. The olive fly peaked three in Karagedik, three times in Köyiçi and three in Sekil. It was determined that the pest gave 2-3 generations by fact that the climate and years in Ermenek. It was observed that the pest was actively present in the gardens for about five months until the end of November. This study is also the first study on olive fly in Ermenek. It is recommended that the olive fly started to damage the olives in Ermenek and McPhail bait traps can be used for early warning and control, and producers are advised to hang the traps on the trees by the end of June at the latest. Thus, the traps will also contribute to the decision of the pest chemical control time, if necessary.

Bitki virüs hastalıkları sürdürülebilir tarımsal üretimi etkileyen unsurlar arasında yer almaktadır. Bu çalışma, sebze üretiminde önemli bir potansiyele sahip olan Eskişehir ilinde 2019 yılında açık alan ve örtü altı üretim alanlarında, 107 domates (Solanum lycopersicum L.) ve 63 biber (Capsicum annuum L.) bitkisinden toplanan 170 yaprak ve meyve örneklerindeki virüs hastalıklarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.DAS-ELISA yöntemi ile serolojik olarak %60,7'sinin enfekteli olduğu saptanan domates örneklerinde enfeksiyon oranına göre sırasıyla, %30,8 oranında Tomato spotted wilt virus (TSWV), %16,8 oranında Cucumber mosaic virus (CMV), %8,4 oranında Potato virus Y (PVY), %2,8 oranında Tomato mosaic virus (ToMV) ve %1,9 oranında Tobacco mosaic virus (TMV) enfeksiyonu tespit edilmiştir. Biber örneklerinin enfeksiyon oranına göre sırasıyla %50,8 oranında TSWV, %28,6 oranında CMV, %6,3 oranında PVY ve %3,2 oranında TMV virüslerinin enfeksiyonu sonucunda, %92'sinin enfekteli olduğu saptanmıştır. Pepino mosaic virus (PepMV), Tomato chlorosis virus (ToCV) ve Tobacco necrosis virus (TNV) virüsleri her iki bitki türüne ait örneklerde de DAS-ELISA yöntemi ile tespit edilememiştir. Seçilen 40 örnekte RT-PCR yöntemi ile, nükleokapsid protein (N) tam gen bölgesi ile TSWV'nin ve kılıf protein (CP) kısmi gen bölgesi ile CMV'nin, moleküler tespiti yapılarak DAS-ELISA sonuçları doğrulanmıştır. 5 TSWV (MW767714, MW767715, MW767716, MW767717, MW767718) ve 2 CMV (MW775034,MW775035) izolatının nükleik asit sekansları belirlenip filogenetik analizler yapılmıştır ve sekans bilgileri NCBI Genbank veritabanına kaydedilmiştir. Kendi aralarında %99, ile %99,9 (amino asit: %98,6 ile %100) oranında benzer olan ve filogenetik ağaçta hep birlikte gruplanan TSWV izolatlarının Avrupa izolatları ile yakın ilişki içinde olduğu saptanmıştır. CMV izolatlarından domates izolatının dünya genelinde yaygın olduğu kabul edilen alt grup IA'da, biber izolatının ise Asya kökenli olduğu bilinen alt grup IB'de yer aldığı belirlenmiştir., Plant virus diseases are one of the factors affecting sustainable agricultural production. This study was conducted to determine the virus diseases in 170 samples collected from 107 tomato (Solanum lycopersicum L.) and 63 pepper (Capsicum annuum L.) plants grown in open field and greenhouses in 2019 in Eskişehir, which has an important potential in vegetable production. It was determined that 60.7% of tomato samples were infected by the serologically based DAS-ELISA method. According to the results, the detected viruses and their infection rates are as follows; 30.8% Tomato spotted wilt virus (TSWV), 16.8% Cucumber mosaic virus (CMV), 8.4% Potato virus Y (PVY), 2.8% Tomato mosaic virus (ToMV), 1.9% Tobacco mosaic virus (TMV). It was determined that 92% of the pepper samples were infected as a result of the infection of 50.8% TSWV, 28.6% CMV, 6.3% PVY and 3.2% TMV viruses, respectively, according to the infection rate. Pepino mosaic virus (PepMV), Tomato chlorosis virus (ToCV) and Tobacco necrosis virus (TNV) viruses could not be detected in both plant species by DAS-ELISA method. DAS-ELISA results were confirmed by molecular determination of the nucleocapsid protein (N) full gene region of TSWV and the coat protein (CP) partial gene region of CMV by RT-PCR method in the selected 40 samples. Nucleic acid sequences of 5 TSWV (MW767714, MW767715, MW767716, MW767717, MW767718) and 2 CMV (MW775034,MW775035) isolates were determined, recorded in the NCBI Genbank database, and phylogenetic analyzes were performed. It has been determined that TSWV isolates, which are 99% to 99.9% (amino acide: 98,6% to 100%) similar among themselves and grouped together in phylogenetic tree, are in close relationship with European isolates. Among the CMV isolates, it has been determined that tomato isolate is in the subgroup IA, which is accepted to be widespread worldwide, and the pepper isolate is in the subgroup IB, which is known to be of Asian origin.

Marul (Lactuca sativa L.) Compositae (Asteraceae) familyası içerisinde yer almaktadır. Yaprakları için yetiştirilen bu bitki, Dünya'da ve ülkemizin hemen hemen her yerinde açıkta ve örtü altında yetiştirilmektedir. Gerçekleştirilen bu tez çalışması ile; Konya ili marul ekim alanlarında sorun olan virüsler ve bunların sebep oldukları hastalıkların marul ekim alanlarındaki yaygınlıkları da ilk defa ortaya konulmuştur. Bu çalışma kapsamında; 2020 yılı Mayıs ile Ağustos ayları arasında Konya ili marul ekim alanlarında gerçekleştirilen sürveyler ile virüs belirtisi gösteren marul bitkilerinden yaprak örnekleri alınmıştır. Daha sonra toplanan marul örnekleri laboratuvar koşullarında double antibody sandwich enzyme-linked immunosorbent assay (DAS-ELISA) yöntemi ile Cucumber mosaic virus (CMV), Miraifori lettuce big vein virus (MiLBVV), Lettuce mosaic virus (LMV)ve Tomato spotted wilt virus (TSWV) enfeksiyonlarını ortaya koymak amacıyla testlenmiştir. Çalışma sonuçlarından elde edilen bilgilere göre 97 adet marul bitki örneğinin 40 (%41,23) tanesinin, 6 adet yabancı ot örneğinin ise 6 (%100) tanesinin farklı virüslerle bulaşık oldukları tespit edilmiştir. Marul yaprak örneklerinde; TSWV (%38,14), LMV (%19,58), CMV (%18,55), MiLBVV (%7,2) enfeksiyonları saptanırken, yabancı ot örneklerinde ise; LMV (%66,66), CMV (%66,66), ve TSWV (%50) enfeksiyonlarının varlıkları ortaya konulmuştur., Lettuce (Lactuca sativa L.) is a member of the family Compositae (Asteraceae). This plant, which is grown for its leaves, is grown in the open area and under cover area almost everywhere in the world and in our country. With the present study virus diseases of lettuce and their prevalence in Konya province was revealed for the first time. For this purpose, leaf samples were taken from lettuce plants showing virus diseases symptoms with surveys carried out in Konya province lettuce planting areas between May and August 2020. Then the collected lettuce leaf samples were tested in laboratory conditions by double antibody sandwich enzyme-linked immunosorbent (DAS-ELISA) method to reveal infections of Cucumber mosaic virus (CMV), Miraifori Lettuce big vein virus (MILBVV), Lettuce mosaic virus (LMV), and Tomato spotted wilt virus (TSWV). According to the information obtained from the results of the study, it was determined that 40 of 97 (41.23 %) lettuce plant samples and 6 of 6 (100 %) weed samples were infected with different viruses. In lettuce leaf samples; TSWV (38.14 %), LMV (19.58 %), CMV (18.55 %) and MILBVV (7.2 %) infections have been detected. In weed samples; infections of LMV (66.66 %), CMV (66.66 %), and TSWV (50 %) have been revealed.

Bu çalışmada, Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae)' nin fasulye (Phaseolus vulgaris L.) üzerinde beslenmesi sonucunda, bitki besin elementlerinde ve büyüme parametrelerinde meydana gelen değişimlerin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Denemeler 28±2°C sıcaklık ve %65±10 orantılı nemde 16 saat aydınlatmalı iklim odalarında yürütülmüş ve konukçu olarak Yunus-90 çeşidi fasulye bitkisi kullanılmıştır. Denemede 4 farklı akar yoğunluğu (0, 20, 40, 80 (adet bitki-1), bitkinin 3 farklı fenolojik dönemi (genç, orta, yaşlı) kullanılmış ve deneme 4 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Ergin akar kullanılan bu çalışmada farklı yoğunluklarda verilen T. urticae, fasulyede 14 gün beslenmiş ve daha sonra bitkiden uzaklaştırılıp toplanan bitkilerden besin elementi analizleri yapılmıştır. Fasulyedeki besin elementi içeriklerinin belirlenmesi için ICP-OES cihazında okumalar gerçekleştirilmiştir. Ayrıca bitki büyüme parametrelerinden; bitki boyu, yaprak boyu, yaprak sayısı ve kuru ağırlık miktarındaki değişimler incelenmiştir. Fasulyedeki makro besin elementlerinden fosfor, potasyum, kalsiyum, magnezyum, mikro besin elementlerinden ise demir, bakır, mangan, çinko ve bor elementleri incelenmiştir. Çalışmalar sonucunda bitkideki en düşük fosfor miktarı 40 akar yoğunluğunda yaşlı fenolojik dönemde %0.19 olarak bulunurken genç dönemde %0.29, orta fenolojik dönemde ise %0.25 olarak tespit edilmiştir. Bitkideki potasyum içeriği en düşük 40 akar yoğunluğunda %6.59, orta fenolojik dönemde %9.56, yaşlı fenolojik dönemde ise %9.36 tespit edilmiştir. Akar yoğunluğu arttıkça kalsiyum içeriği artmış ancak bitkideki magnezyum içeriğinde değişim gözlenmemiştir. Mikro besin elementlerinden demir, mangan, çinko ve bor elementlerinde akar yoğunluğuna bağlı olarak farklılık gözlenmezken bakır içeriğinde farklılık tespit edilmiştir. En düşük bakır içeriği 80 akar yoğunluğunda orta fenolojik dönemde 11.16 ppm, genç dönemde 21.33 ppm, yaşlı fenolojik dönemde ise 23.56 ppm olarak bulunmuştur. Bitkinin kuru ağırlığı akar yoğunluğunun artmasına bağlı olarak artmış ancak bitki ve yaprak boyunda küçülmeler tespit edilmiştir. Yaprak sayısında ise akar yoğunluğunun artmasına bağlı olarak herhangi bir farklılık tespit edilmemiştir. Elde edilen sonuçlara göre, bitkide meydana gelen değişimler tespit edilerek gübreleme programları oluşturulmalıdır. Tüm bu analizlerin yanında bu zararlının bitkideki sekonder metabolitlere etkileri de tespit edilerek bitkideki kimyasal savunma mekanizmasında yer alan terpenoidler, flavanoidler, fenolikler, siyonogenik glikosidler, alkoloidler gibi biyokimyasal maddelerde incelenmelidir. Bu sayede zararlı popülasyon yoğunluğunun ve beslenmesinin bitki üzerindeki etkisinin daha net açıklanabileceği ve daha etkili tedbirlerin alınabileceği öngörülmektedir., In this study, it was aimed to determine the changes in plant nutrients and growth parameters as a result of feeding Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae) on beans ( Phaseolus vulgaris L.). The experiments were carried out at 28 ± 2 ° C temperature and 65 ± 10% proportional humidity in 16 hours illuminated climate chambers and Yunus-90 variety bean plant was used as host. In the experiment, 4 different mite densities (0, 20, 40, 80 (plant-1), 3 different phenological stages of the plant (young, middle, old) were used and the experiment was carried out with 4 replications. T. urticae were fed on beans for 14 days, and then nutrient analysis was performed from the plants collected from the plant. Readings were made on the ICP-OES device to determine the amount of nutrients in beans. In addition, plant growth parameters; changes in plant height, leaf height, leaf number and dry weight were investigated. Phosphorus, potassium, calcium, magnesium from the macro nutrients in the beans and iron, copper, manganese, zinc and boron elements from the micronutrients were investigated. As a result of the studies, the lowest phosphorus amount in the plant was found as 0.19% in the old phenological period at 40 mite density, while it was determined as 0.29% in the young period and 0.25% in the middle phenological period. The potassium content in the plant was found to be 6.59% in the lowest 40 mite density, 9.56% in the middle phenological period and 9.36% in the elderly phenological period. As the density of mites increased, the calcium content increased, but no change was observed in the magnesium content in the plant. While no difference was observed in the micronutrients iron, manganese, zinc and boron elements depending on the density of the mite, a difference was detected in the copper content. The lowest copper content in 80 mite density was 11.16 ppm in the middle phenological period, 21.33 ppm in the young period and 23.56 ppm in the elderly phenological period. The dry weight of the plant increased due to the increase in the density of the mite, but it was determined that the plant and leaf length decreased. No difference was found in the number of leaves due to the increase in the density of the mites. According to the results, fertilization programs should be established by determining the changes in the plant. In addition to all these analyzes, the effects of this pest on secondary metabolites in the plant should be determined, and biochemical substances such as terpenoids, flavonoids, phenolics, cionogenic glycosides, alkaloids, which are involved in the chemical defense mechanism in the plant, should be examined. In this way, it is predicted that the effect of the pest population density and nutrition on the plant can be explained more clearly and more effective measures can be taken.

Kabakgil bitkileri Cucurbitaceae familyası içerisinde yer almaktadır. Bu familya içerisinde yaklaşık 119 cins ve 825 tür bulunmaktadır. Dünya'nın tropikal ve subtropikal bölgelerinde kabakgil bitkilerinin üretimi yapılmaktadır. Kavun (Cucumis melo L.), hıyar (Cucumis sativus L.), kabak (Cucurbita pepo L.), karpuz (Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. & Nakai), bal kabağı (Cucurbita moschata L.), kestane kabağı (Cucurbita maxima L.) ve acur (Cucumis melo var. flexuosus) bu familyada başlıca tarımı yapılan türlerdir. Yürütülen bu çalışma ile, Eskişehir ili kabakgil ekim alanlarında sorun olan virüsler ilk defa belirlenmiş olup, aynı zamanda bu virüs hastalıklarının ekim alanlarındaki yaygınlıkları da ilk defa ortaya konulmuştur. Bu çalışma kapsamında; 2019 yılı Ağustos-Eylül aylarında Eskişehir ili kabakgil ekim alanlarında gerçekleştirilen sürveyler ile virüs belirtisi gösteren 156 adet kabakgil bitki örnekleri ve 8 adet yabancı ot örnekleri olmak üzere toplam 164 adet bitki örnekleri double antibody sandwich enzyme-linked immunosorbent assay (DAS-ELISA) yöntemi ile Zucchini yellow mosaic potyvirus (ZYMV), Watermelon mosaic potyvirus (WMV), Cucurbit aphid borne yellows virus (CABYV), Cucumber mosaic cucumovirus (CMV), Papaya ringspot potyvirus-watermelon (PRSV-W), Cucurbit green mottle mosaic virus (CGMMV) ve Squash mosaic comovirus (SqMV) isimli virüslere karşı testlenmişlerdir. DAS-ELISA sonuçlarına göre, kabakgil bitkilerinde CABYV (%49,35), WMV (%44,87), ZYMV (%24,35), CMV (%17,30), PRSV-W (%1,28) ve SqMV (%1,92) ve yabancı ot örneklerinde ise ZYMV (%12,5) ve CABYV (%12,5) yaygın virüslerdir. Bitki örneklerinde CGMMV enfeksiyonu saptanmamıştır. Çerezlik kabak bitkilerinde mekanik inokulasyon çalışmalarının sonucuna göre, WMV'nin 5, 8 ve 9 numaralı genotipleri (%100) ve ZYMV'nin ise 9 (%95), 3 (%93) ve 7 (%91) numaralı genotipleri en yüksek oranda hastalandırdığı belirlenmiştir. Bu çalışma kapsamında testlenen genotiplerin tamamının hem ZYMV, hem de WMV'ye karşı hassas oldukları tespit edilmiştir. Eskişehir ilinde virüs hastalıklarının ortalama yaygınlık oranı %4,13 olarak belirlenmiştir. İlçeler bazında incelendiğinde ise en yüksek yaygınlık oranı Sivrihisar (%5,20) ve en düşük yaygınlık oranı ise Han (%3,33) ilçesinde belirlenmiştir., Cucurbit plants are members of the Cucurbitaceae family. There are approximately 119 genera and 825 species within this family. Cucurbit plants are produced in the tropical and subtropical regions of the world. Melon (Cucumis melo L.), cucumber (Cucumis sativus L.), squash (Cucurbita pepo L.), watermelon (Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. & Nakai), pumpkin (Cucurbita moschata L.), winter squash (Cucurbita maxima L.) and snake melon (Cucumis melo var. flexuosus) are the main cultivated species in this family. With this study, the problematic viruses in the cucurbit cultivation areas of Eskişehir were identified for the first time and the prevalence of these virus diseases in the cultivation areas were revealed for the first time. This research was conducted in order to determine the virus infections in Eskişehir province cucurbit cultivation areas. For this purpose, from August to September in 2019, surveys were carried out and samples were obtained from cucurbit plants showing virus diseases symptoms and weeds. In total, 164 cucurbit plant samples with common symptoms of virus infections, and 8 weed samples were collected in 2019. All the samples were tested by DAS-ELISA against to Zucchini yellow mosaic potyvirus (ZYMV), Watermelon mosaic potyvirus (WMV), Cucumber mosaic cucumovirus (CMV), Papaya ringspot potyvirus-watermelon strain (PRSV-W), Cucurbit aphid borne yellows virus (CABYV), Cucurbit green mottle mosaic virus (CGMMV) and Squash mosaic comovirus (SqMV). According to DAS-ELISA results, CABYV (49.35%), WMV (44.87%), ZYMV (24.35%), CMV (17.30%), PRSV-W (1.28%) and SqMV (1.92%) infections were detected in cucurbits samples and ZYMV (12.5%) and CABYV (12.5%) infections were detected in weed samples. CGMMV infection was not detected in samples. According to the results of mechanical inoculation studies, it was determined that 5, 8 and 9 genotypes were highly infected by WMV (100%) and 9 (%95), 3 (%93) ve 7 (%91) genotypes were highly infected by ZYMV. Also, all of the genotypes were determined susceptible against to either WMV or ZYMV. The average prevalence rate of virus diseases in Eskişehir was determined as 4.13%. When analyzed by districts, the highest prevalence rate was determined in Sivrihisar (5.20%) and the lowest prevalence rate was in Han (3.33%) district.

Common bean (Phaseolus vulgaris L.), a legume widely cultivated in the world, is an important source of protein, carbohydrates, vitamins, and minerals in the human diet. It is also the primary leguminous crop produced in Turkey. Common bacterial leaf blight (CBB) caused by Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli (Xap) is one of the most severe causes of economic losses in beans. Antibiotics and copper compounds that are constantly used to combat this disease causes serious damage to natural ecosystems, and often fail to control this disease. In this study, Xap strains were isolated from bean samples collected from different cultivated areas located in the Konya Province, and the causal agent was identified by biochemical and molecular methods. The antibacterial, anti-quorum sensing (QS), and antibiofilm formation effects of different aromatic and medicinal plants against Xap were evaluated. The reactions of some common bean cultivars against CBB were evaluated under greenhouse conditions. Besides, within the scope of eco-friendly disease management, the effectiveness of Bacillus subtilis str. QST 713 against CBB in comparison to copper hydroxide (CH) alone and mix (Bacillus subtilis str. QST 713 + CH) was investigated. According to the results, the isolated strains from the collected bean plant samples were determined and confirmed as Xap strains through biochemical, physiological, morphological, and molecular identification methods. Additionally, there was no plasmid DNA size difference detected among the identified Xap strains. Among the medicinal and aromatic plants included in the trial, Syzgium aromaticum extract showed the strongest antibacterial, anti-QS, and anti-biofilm formation effect, followed by Coriandrum sativum, Thymus vulgaris, Brassica nigra, Lepidium sativum, and Ruta chalepenis. These plant extracts were indicated to be potential candidates as anti-QS agents in preventing CBB disease in beans. In biological control trials, the lowest disease severity and intensity, the area under disease progress curve (AUDPC), and the lowest bacterial populations were obtained from mix application (str. QST 713+ CH) followed by the applications of str. QST 713 and CH, respectively. Based on this result, it is thought that integrated management with bio-control agents is the best strategy for effective control of CBB in sustainable and organic agriculture. In the variety screening trials, Noyanbey and Özmen cultivars were defined as Xap-resistant varieties with the average disease severity of 2.39 and 2.73, respectively. Therefore, the aforementioned common bean cultivars can be used as potential genetic material in the breeding studies against CBB in Turkey., Dünyada yaygın olarak yetiştirilen bir baklagil olan fasulye (Phaseolus vulgaris L.), insan beslenmesinde önemli bir protein, karbonhidrat, vitamin ve mineral madde kaynağıdır ve Türkiye'de başlıca üretilen baklagillerden biridir. Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli'nin (Xap) neden olduğu adi bakteriyel yaprak yanıklığı (CBB), fasulyedeki en tahripkar ve ekonomik kayıplara neden olan hastalıklardan biridir. Bu hastalığın mücadelesi için fasulyelerde sürekli kullanılan antibiyotikler ve bakırlı bileşikler, doğal ekosistemlere ciddi zararlar vermekte ve hastalığın mücadelesinde de çoğunlukla başarısız olmaktadırlar. Bu çalışmada, Konya ilinde CBB hastalığı görülen farklı ekim alanlarından elde edilen örneklerden Xap izolasyonları yapılarak etmen biyokimyasal ve moleküler yöntemlerle tanılanmış, farklı aromatik ve tıbbi bitkilerin antibakteriyel aktiviteleri ve Xap'in quorum sensing (QS) aracılı virülans faktörlerine karşı anti-QS etkileri belirlenmiş ve yaygın olarak ekimi yapılan bazı fasulye çeşitlerinin CBB hastalığına karşı reaksiyonları in vitro ve in vivo koşullarda değerlendirilmiştir. Ayrıca çevre dostu hastalık mücadelesi kapsamında, Bacillus subtilis str. QST 713' nin yeşil aksam uygulamaları, bakır hidroksit (CH) ve karışımlarına kıyasla CBB'ye karşı etkinliği araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, toplanan bitki örneklerinden izole edilen etmenler biyokimyasal, fizyolojik, morfolojik ve moleküler olarak patojenik Xap olarak tanılanırken plasmid DNA'larının büyüklüklerinde farklılık belirlenmemiştir. Denemeye alınan tıbbi ve aromatic bitkiler arasında Syzgium aromaticum ekstraktı en güçlü antibakteriyel, anti-QS ve anti-biyofilm oluşum etkisi göstermiş ve bunu sırasıyla Coriandrum sativum, Thymus vulgaris, Brassica nigra, Lepidium sativum ve Ruta chalepenis izlemiştir. Bu bitki ekstraktlarının, fasulyede CBB hastalığını önlemede anti-QS etkenleri olarak potansiyel adaylar olabilecekleri görülmüştür. Biyolojik kontrol denemelerinde, en düşük hastalık şiddeti ve yoğunluğu, hastalık ilerleme eğrisi altındaki alan (AUDPC) değeri ve en düşük bakteriyel popülasyon, str. QST713 ve CH ile karışım uygulamalarında ardından sırasıyla str. QST 713 ve CH uygulamaları ile elde edilmiştir. Bu sonuçlar esas alınarak sürdürülebilir ve organik tarımda CBB'nin etkin kontrolü için biyokontrol ajanları ile entegre yönetimin en iyi strateji olduğu düşünülmektedir. Çeşit hassasiyet denemelerinde, Noyanbey ve Özmen çeşitlerinin, sırasıyla 2.39 ve 2.73 ortalama hastalık şiddet derecesi ile Xap etmenine karşı dayanıklı çeşitler olarak tanımlanmışlardır. Bu nedenle, adı geçen çeşitlerin Türkiye'de CBB'ye karşı ıslah çalışmalarında potansiyel bir materyal olarak kullanılabileceği ortaya konmuştur.

Bu çalışmada diatom toprağının insektisidal, akarisidal ve sinerjistik etkinliği araştırılmıştır. İnsektisidal etkinlik çalışmaları Callosobruchus maculatus (F.), akarisidal etkinlik çalışmaları ise Tetranychus urticae Koch erginleri üzerinde yürütülmüştür. Sinerjistik etki çalışmalarında Spiromesifen ve Cypermethrin aktif maddelerinin diatom toprağı ile karışımları kullanılmıştır. Çalışmalar 28±2˚C sıcaklık ve %60±5 orantılı nem koşullarında (Tetranychus urticae için16 saat aydınlık 8 saat karanlık foto periyotta iklim kabininde diatom toprağının %0, 0.2, 0.4, 0.8 w/v konsantrasyonları T. urticae erginlerine uygulanmıştır. Denemelerde 24, 48, 72 saat sonunda ölü ve canlı bireyler sayılmıştır. 24 saat sonunda ölüm oraları %0.2, 0.4, 0.8 konsantrasyonları için sırasıyla %4, 6, 15 olarak bulunmuştur. En yüksek ölüm oranı 72 saat sonunda %0.8 konsantrasyonunda %71 olarak bulunmuştur. İnsektisidal etki denemelerinde diatom toprağının %0, 0.2, 0.4, 0.8 w/v konsantrasyonları C. maculatus erginlerine uygulanmıştır. Denemelerde 48, 72, 96 saat sonunda ölü ve canlı bireyler sayılmıştır. 48 saat sonunda ölüm oranları %0.2, 0.4, 0.8 konsantrasyonları için sırasıyla %2.5, 5, 15 olarak bulunmuştur. En yüksek ölüm oranı 96 saat sonunda %0.8 konsantrasyonunda %58.75 olarak tespit edilmiştir. Sinerjistik etki denemelerinde Cypermethrin değişik konsantrasyonlarda (%0, 0.000391, 0.001563, 0.003125, 0.00625, 0.007813, 0.0125, 0.025, 0.05, 0.1, 0.2 w/v) C. maculatus erginlerine karşı denenmiştir. Aynı konsantrasyonlarda Cypermethrin ile sabit konsantrasyonda (%0.4 w/v) diatom toprağı karışımlarıda C. maculatus erginlerine karşı uygulanmış ve 48, 72, 96 saat sonra ölü ve canlı bireyler sayılmıştır. 72 saat sonunda LC50 ve LC90 değeri Cypermethrin için sırayla %0.006, 0.065 diatom toprağı+Cypermethrin için sırayla %0.0015, 0.012 olarak kaydedilmiştir. Sinerjistik etki denemelerinde Spiromesifen değişik konsantrasyonlarda (%0, 0.000375, 0.00075, 0.0015, 0.003, 0.006, 0.012, 0.024, 0.048, 0.096, 0.192, 0.384 w/v) T. urticae erginlerine karşı denenmiştir. Aynı konsantrasyonlarda Spiromesifen ile sabit konsantrasyonda (%0.4 w/v) diatom toprağı karışımlarıda T. urticae erginlerine karşı uygulanmış ve 24, 48, 72 saat sonra ölü ve canlı bireyler sayılmıştır. 48 saat sonunda LC50 ve LC90 değeri Spiromesifen için sırayla %0.0009, 0.017 diatom toprağı+Spiromesifen için sırayla %0.0006, 0.012 olarak saptanmıştır. Diatom toprağı ve pestisitlerle karışımlarının her iki zararlı üzerinde etkili olduğu bulunmuştur. Karışımlarda kullanılan kimyasal ilaçların LC50 değerleri düştüğü için kimyasal kullanımında azalma olacaktır. Sonuç olarak diatom toprağı ve karışımları iki zararlı ile mücadelede başarılı bir şekilde kullanılabilir., In this study, insecticidal, acaricidal and synergistic efficacy of diatomaceous earth was investigated. Insecticidal efficacy studies were conducted on Callosobruchus maculatus (F.) and acaricidal efficacy studies were performed on Tetranychus urticae Koch adults. Mixtures of Spiromesifen and Cypermethrin with diatom earth were used in the synergistic effect studies. The studies were carried out in the climate cahamber and at 28 ± 2˚C temperature, 60 ± 5% relative humidity conditions (16 hour light period for T. urticae) in a laboratory conditions. In acaricidal effect experiments, 0, 0.2, 0.4, 0.8% w/v concentrations of diatomaceous earth were applied to T. urticae adults. Dead adults were counted after 24, 48, 72 hours. At the end of 24 hours, the dead rates were found to be 4, 6, 15% for 0.2, 0.4, 0.8% w/v concentrations, respectively. The highest mortality rates was found to be 71% at 0.8% concentration after 72 hours. In insecticidal effect experiments, 0, 0.2, 0.4, 0.8% w/v concentrations of diatomaceous earth were applied to C. maculatus adults. Dead rates were counted after 48, 72, 96 hours. After 48 hours, the dead rates were 2.5, 5, 15% for 0.2, 0.4, 0.8% w/v concentrations, respectively. The highest mortality rate was found to be 58.75% at a concentration of 0.8% after 96 hours. In synergistic effect trials, Cypermethrin was tested against C. maculatus adults at different concentrations (0, 0.000391, 0.001563, 0.003125, 0.00625, 0.007813, 0.0125, 0.025, 0.05, 0.1, 0.2% w/v). The same doses of Cypermethrin with fixed dose (0.4% w/v) of diatomaceous earth mixtures were applied to C. maculatus adults and the dead adults were counted after 48, 72, 96 hour. After 72 hours, the LC50 and LC90 values were found as 0.006%, 0.065% for Cypermethrin and 0.0015, 0.012% respectively for Cypermethrin+diatomaceous earth. In synergistic trials, Spiromesifen was tested against T. urticae adults at different (0, 0.000375, 0.00075, 0.0015, 0.003, 0.006, 0.012, 0.024, 0.048, 0.096, 0.192, 0.384% w/v). The same doses of Spiromesifen with fixed dose (0.4% w/v) of diatomaceous earth mixtures were applied to T. urticae adults and the dead adults were counted after 24, 48, 72 hour. After 48 hours, the LC50 and LC90 values were found as 0.0009%, 0.017% for Spiromesifen and 0.0006%, 0.012% respectively for Spiromesifen+diatomaceous earth. Diatomaceous earth and its mixtures with pesticides were found to be effective on both insect and mite pest. Since the LC50 values of the used pesticides in the mixtures are reduced, there will be a decrease in the pesticides use. As a result, diatomaceous earth and its mixtures can be used successfully in control two pests.

Bu çalışma, Meram (Konya) ilçesine bağlı Kayadibi, Yeşildere ve İkipınar lokasyonlarında yer alan ceviz bahçelerinde, Cydia pomonella (L.) (Lepidoptera: Tortricidae)]'nın ergin popülasyon gelişimi ve bulaşıklık oranının belirlenmesi amacıyla 2018-2019 yıllarında yürütülmüştür. Çalışmada, Elma içkurdu mücadelesinde önemli bazı kriterlerden olan ilk ergin çıkış tarihleri, ergin popülasyon gelişimi, zararlının kaç döl verdiği, erginlerin doğada aktif olduğu süre ve ceviz meyvelerindeki bulaşıklık oranının belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada zararlının popülasyon gelişimini belirlemek için delta tipi eşey feromon tuzakları kullanılmıştır. Her lokasyonda üç bahçe belirlenip, her bahçeye bir adet olmak üzere toplamda dokuz adet delta tipi tuzak, yaklaşık ortalama sıcaklığın 10°C olduğu Nisan ayının son haftasında bahçelere asılmıştır. Tuzaklar haftada bir kez kontrol edilip ergin birey sayısı kaydedilmiştir. Zararlının ceviz meyvelerinde meydana getirdiği bulaşıklık oranını tespit etmek için, bahçenin değişik yerlerinden rastgele seçilen beş ağacın dört tarafından beşer adet meyve olmak üzere toplamda 100 adet meyve kontrol edilerek bahçenin yüzde bulaşıklık oranı hesaplanmıştır. Çalışma sonucunda, eşeysel çekici feromon tuzaklardan elde edilen verilere göre ilk erginler Mayıs ayının ilk haftası çıkış yapmışlardır. Zararlı 2018-2019 yıllarında Kayadibi ve İkipınar lokasyonlarında iki kez, Yeşildere lokasyonunda ise üç kez tepe noktası oluşturmuştur. Ergin bireyler yaklaşık 4.5 ay süre ile doğada aktif kalarak Eylül ayı ortalarına kadar görülmeye devam etmişlerdir. Elma içkurdunun Meram'da yıllara ve iklim şartlarına göre 2-3 döl verdiği tespit edilmiştir. Ceviz bahçelerinde 2018-2019 yıllarında tespit edilen ortalama bulaşıklık oranı sırasıyla Kayadibi'nde %15.3 ve %6.3, Yeşildere'de %11.3 ve %9.6, İkipınar'da %4.3 ve %5.3 oranında belirlenmiştir. Elma içkurdunun Meram ilçesinde yetiştirilen cevizlerde zararlı olduğu, erken uyarı ve erken mücadele için üreticilerin feromon tuzakları kullanmaları ve en geç Mayıs ayının ilk haftası tuzakları ceviz ağaçlarına asmaları tavsiye edilmektedir. Böylece zararlının popülasyon takibi yapılarak zamanında müdahalelerle fazla insektisit kullanımının önüne geçilebilmektedir., This study was carried out in walnut orchards located in Kayadibi, Yeşildere and İkipınar locations of Meram (Konya) district in 2018-2019 in order to determine the adult population development and infestation rate of Cydia pomonella (L.) (Lepidoptera: Tortricidae)]. The aim of this study was to determine the adult population development, first adult flight dates, number of generation of the pest, duration of active time of the adults in nature and infestation rate of walnut fruits, which are some important criteria in the management of Codling moth. In the study, delta type sexual pheromone traps were used to determine the population development of the pest. Three gardens were identified at each location and nine delta traps, one in each garden, were hung in the last week of April in which avarage temperature 10°C. Traps were checked weekly and the number of adult individuals was recorded. In order to determine the infestation rate caused by the pests in walnut fruits, the total infestation rate of the garden was calculated by controlling 100 fruits, four of which were randomly selected from five of the five trees selected from different parts of the garden. As a result of the study, according to the data obtained from sexually attractive pheromone traps, the first adult emerged in the first week of May. The pest formed two peaks in Kayadibi and İkipınar locations and three peaks in Yeşildere location in 2018-2019. Adult individuals remained active in nature for approximately 4.5 months and continued to be seen until mid September. It was determined that apple Codling moth gave 2-3 generation in Meram according to years and climatic conditions. The average infestation rate determined in walnut orchards in 2018-2019 was 15.3% and 6.3% in Kayadibi, 11.3% and 9.6% in Yeşildere, 4.3% and 5.3% in İkipınar, respectively. İt is recommended that producers use pheromone traps for early warning and early control and hang pheromone traps on walnut trees not later then the first week of May, as Codling moth is harmful to walnuts grown in Meram district. Thus, the insecticide usage can be prevented by monitoring the pest population and timely interventions

Bu çalışmada Echinophora tenuifolia L. (Tarhana otu) ve Brassica elongata Ehrh. (Uzun şalgam) bitkilerinden elde edilen ekstrakt ve özütler için Secale cereale L. (Yabani çavdar), Amaranthus retroflexus L. (Kırmızı köklü tilki kuyruğu), Aegilops cylindrica L. (Sakal otu), Sinapis arvensis L. (Yabani hardal) ve Avena fatua L. (Yabani yulaf) olmak üzere 5 yabancı ot türü tohumları ve fidelerine karşı allelopatik etkileri araştırılmıştır. Petri çalışmalarında ekstraktların 5, 10, 20 ve 40 mg/petri'lik dozları ile özütlerin % 2, 4, 8 ve 16' lık dozları denenmiştir. Saksı çalışmalarında ise ekstraktların 40 mg/saksı'lık, özütlerin ise % 16' lık dozları yabancı otların fidelerine uygulanmıştır. Petri çalışmalarında, uygulanan doz arttıkça tohum çimlenme oranı, kök ve sürgün uzunluğu üzerine biyoherbisidal etkinin arttığı gözlemlenmiştir. Saksı denemelerinde ise B. elongata' nın yabancı otların fide gelişimi üzerine inhibisyonu E. tenuifolia' dan daha etkili bulunmuştur. Sonuç olarak E. tenuifolia ve B. elongata bitkilerinden elde edilen ekstrakt ve özütlerin denemeye alınan 5 yabancı ot tohumlarının çimlenme, kök ile sürgün boylarını ve fide gelişimini baskıladığı ayrıca doz artışına bağlı olarak inhibisyonun arttığı saptanmıştır. Elde edilen sonuçlar birlikte değerlendirildiğinde E. tenuifolia ve B. elongata bitkilerinin allelopatik potansiyele sahip oldukları söylenebilir., In this study, allelopathic effects of Echinophora tenuifolia L. (Preekly parsnip) and Brassica elongata Ehrh. (Elongated mustard) extracts and water extracts against 5 weed species, Secale cereale L. (Rye), Amaranthus retroflexus L. (Redroot pigweed), Aegilops cylindrica L. (Jointed goatgrass), Sinapis arvensis L. (Charlock) and Avena fatua L. (Spring wild oat) seeds and seedlings were investigated. In petri studies, 5, 10, 20 and 40 mg/petri doses of extracts; 2, 4, 8 and 16% of water extracts were tested. In pot trials, 40 mg of extracts and 16% of water extracts were applied to seedlings of weeds. In petri studies, it was observed that bioherbicidal effect on seed germination rate, root and shoot length increased with increasing dose. In pot experiments, inhibition of B. elongata on seedling growth of weeds was found to be more effective than E. tenuifolia. As a result, it was determined that the extracts and water extracts obtained from E. tenuifolia and B. elongata plants suppressed germination, root and shoot lengths and seedling growth of 5 weed seeds that were tested and inhibition increased due to dose increase. When the results obtained are evaluated together, it can be said that E. tenuifolia and B. elongata plants have allelopathic potential.

Bu çalışma, Pseudomonas savastanoi pv. phaseolicola ve Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli patojenlerine karşı hassas (Aras-98) ve dayanıklı (36-K) fasulye (Phaseolus vulgaris L.) çeşitlerinde dayanıklılık reaksiyonlarının belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. İklim odası koşullarında yetiştirilen fasulye fideleri 4 haftalık döneme geldiğinde stok kültürden Nutrient Agar (NA) besi yerinde 48 saat geliştirilen P. s. pv. phaseolicola (510-p ve 522-p) ve X. a. pv. phaseoli izolatları (120-x ve 145-x) 108 hücre ml-1 yoğunlukta süspansiyon halinde hazırlanarak Polifenoloksidaz (PPO), Peroksidaz (POX), Katalaz (CAT), Süperoksit dismutaz (SOD), Askorbat peroksidaz (APX), Fenilalanin Amonyum Liyaz (PAL) enzim aktiviteleri, Çözünebilir Toplam Protein Miktarı ve Prolin içeriğini belirlemek üzere bitkilere inokule edilmiştir. Bakteriyel inokulasyon sonrası 0., 12., 24., 36. ve 72. saatlerde kontrol bitkiler de dahil olmak üzere 1'er gram yaprak örneği alınmıştır. Ayrıca bakteriyel inokulasyon sonrası 24. saatte bitkilerden alınan yaprak numuneleri bakterilerin yaprak yüzeyinde oluşturdukları kolonizasyon ve biyofilm oluşumunun tespiti amacıyla Scanning Elektron Mikroskopta (SEM) incelenerek görüntüler elde edilmiştir. İki farklı fasulye çeşidinde de yapılan analizler sonrası tüm enzim aktiviteleri, çözünebilir toplam protein ve prolin miktarında çeşit, bakteri ve zamana göre önemli farklılıklar belirlenmiştir (P, The present study was carried out to determine activities of the main antioxidant enzymes Polyphenoloxidase (PPO), Peroxidase (POX), Catalase (CAT), Superoxide dismutase (SOD), Ascorbate peroxidase (APX), Phenylalanine Ammonium Lyase (PAL), Total Soluble Protein and Proline content against to Pseudomonas savastanoi pv. phaseolicola (510-p and 522-p) and Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli on susceptible and resistant bean varieties. Four-weeks-old bean seedlings were treated by inoculating with P. s. pv. phaseolicola and X. a. pv. phaseoli (120-x and 145-x) cell suspension, (108 cfu ml-1), obtained from growing the bacterial strains on nutrient agar at 48 hours. One g sample for each sample was collected from pathogen-inoculated and uninoculated bean plants immediately at 0, 12th, 24th, 48th, 72nd hours. In addition, leaf samples were collected from plants at 24 hours after bacterial inoculation was examined by Scanning Electron Microscope in order to determine bacterial colonization and biofilm formation on the bean leaf surface. The Results of all enzyme activities, total soluble proteins and proline values were significantly different (P

Hububat insan ve hayvan beslenmesinde kullanılan en temel ürünlerden biridir. Hastalık etmenleriyle bulaşık tohumluk veya bitkisel çoğaltım materyali, bitki gelişimini olumsuz yönde etkilemekte ve ekonomik açıdan önemli ürün kayıplarına yol açmaktadır. Dünyanın pek çok ülkesinde tohumun kaliteli olduğunu gösteren en önemli unsurlardan biri de tohumun hastalıktan ari olmasıdır. Bu nedenle tohum kökenli bitki hastalık etmenlerinin belirlenmesi gerekmektedir. Konya ilinde yapılan bu çalışmada 180 buğday ve 60 arpa örneği incelenmiştir. İncelemelerde buğdayda makroskobik olarak kör dane varlığı, nemli hücre yöntemi ile arpa ve buğday tohumlarıyla taşınan diğer funguslar incelenmiştir. Buğday örneklerinde kör dane varlığına göre sonuçlar incelendiğinde 2017 yılında 90 örnekten kör daneye rastlanmazken, 2018 yılında ise 90 örnekten sadece bir tanesinde hastalığa(Tilletia sp.) rastlanılmıştır. Buğday örneklerinde Fungusların rastlanma sıklığına bakıldığında 2017 de Cladosporium sp. ile %100, Penicillium sp. %96,67, Rhizopus sp. %96,67 Alternaria sp. %94,44, Fusarium sp. %90, Mucor sp. %82,22, Ramularia sp. %55,56, Aspergillus sp. %50 şeklindedir. 2018 yılında ise Alternaria sp. %100, Cladosporium sp. %98,89, Rhizopus sp. %96,67, Penicillium sp. %98,89, Fusarium sp. %87,78, Gonatobotrys sp. %78,89, Arthrobotrys sp. %32,22 devam etmektedir. Arpa örneklerinde fungusların rastlanma sıklığına bakıldığında 2017 de Cladosporium sp. ile %100 Alternaria sp. %100, Penicillium sp. %96,67, Rhizopus sp. %96,67, , Fusarium sp %90, Mucor sp. %66,67, Ramularia sp. %66,67, Aspergillus sp. %53,33, Ulocladium sp. %83,33 şeklindedir. 2018 yılında ise Alternaria sp. %100,00, Fusarium sp. %86,67 Gonatobotrys sp. %80 Rhizopus sp. %76,67, Penicillium sp. %73,33, , Ulocladium sp. %63,33 Cladosporium sp. %53,33, Chaetomium sp. %43,33, olduğu tesbit edilmiştir., Cereals are one of the most basic products used in human and animal nutrition. Disease factors and seed propagation or plant propagation material adversely affect plant growth and lead to economically important crop losses. In many countries of the world, one of the most important elements showing the quality of seed is that the seed is disease-free. Therefore, seed-borne plant disease factors should be determined. In this study conducted in Konya, 180 wheat and 60 barley samples were examined. Macroscopically the presence of blind grain, barley and other fungi carried by wheat seeds by moist cell method were investigated in wheat. When the results were examined according to the presence of blind grain in the wheat samples, in 2017 there were no blind samples in 90 samples, in 2018 only one of the 90 samples (Tilletia sp.) Was found. When we look at the frequency of fungi in wheat samples in 2017 Cladosporium sp. 100%, Penicillium sp. 96.67%, Rhizopus sp. 96.67% Alternaria sp. 94.44%, Fusarium sp. 90%, Mucor sp. 82.22%, Ramularia sp. 55.56%, Aspergillus sp. 50%. In 2018, Alternaria sp. 100%, Cladosporium sp. 98.89%, Rhizopus sp. 96.67%, Penicillium sp. 98.89%, Fusarium sp. 87.78%, Gonatobotrys sp. 78.89%, Arthrobotrys sp. 32.22% continues. When the frequency of fungi was examined in barley samples, Cladosporium sp. and 100% Alternaria sp. 100%, Penicillium sp. 96.67%, Rhizopus sp. 96.67%, Fusarium sp 90%, Mucor sp. 66.67%, Ramularia sp. 66.67%, Aspergillus sp. 53.33%, Ulocladium sp. 83.33%. In 2018, Alternaria sp. 100.00%, Fusarium sp. 86.67% Gonatobotrys sp. 80% Rhizopus sp. 76.67%, Penicillium sp. 73.33%, Ulocladium sp. 63.33% Cladosporium sp. 53.33%, Chaetomium sp. 43.33%.

Bu çalışmada Aksaray ili buğday ve arpa ekim alanlarında ki fungal hastalıkların tespiti ile bunların bulunuş ve yaygınlık oranlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla 2018 yılında 92 buğday tarlası 85 arpa tarlası olmak üzere toplam 177 tarlada, 2019 yılında ise 98 buğday tarlası ve 96 arpa tarlası olmak üzere toplamda 194 tarlada hastalık tarama çalışması yapılmıştır. İki yıllık tarla surveyi ve laboratuar çalışmaları sonucu incelenen buğday tarlalarında Septoria tritici, Puccinia graminis f.sp. tritici, Puccinia striiformis f.sp. tritici, Alternaria sp., ve kök ve kökboğazı çürüklüğü (Fusarium spp., Rhizoctonia sp., Bipolaris sp., Alternaria sp. Cladosporium herbarum, Arthrium sp., Chatemium sp., Curvularia sp.,)'ne neden olan fungal organizmaların varlığına rastlanılmıştır. Bu hastalıkların bulunuş oranları sırasıyla %15.03, %0.73, %15.09, %0.73, %8.29 iken, yaygınlık oranları %44.59, % 9.84, %49.21, %9.38, %34.37 olarak tespit edilmiştir. 2018-2019 yıllarında arpa tarlalarında yapılan survey ve laboratuar çalışmaları sonucunda ise Rhynchosporium secalis, Drechslera graminea, Puccinia striiformis f.sp. hordei, Puccinia graminis f.sp. hordei ve kök ve kökboğazı çürüklüğü (Fusarium spp., Rhizoctonia sp., Bipolaris spp., Alternaria sp. Cladosporium herbarum, Arthrium sp., Chatemium sp., Curvularia sp.,) gibi fungal organizmaların arpa bitkileri üzerinde bulunduklarının tespiti yapılmıştır. Bu fungal organizmaların arpa bitkilerindeki bulunuş oranları sırasıyla %16.16, %1.15, %1.37, %0.85, %7.81 iken, yaygınlık oranları %65.54, %11.82, %9.3, %11.35, %34.17 olarak bulunmuştur., The aim of this study was to determine fungal diseases in Aksaray province wheat and barley cultivation areas and to determine their prevalence and incidence rates. For this purpose, in 2018, 92 wheat fields and 85 barley fields,in total 177 fields and in 2019, 98 wheat fields and 96 barley fields, in total 194 fields were surveyed. As a result of two-year field survey and laboratory studies were determined fungal organism as Septoria tritici, Puccinia graminis f.sp. tritici, Puccinia striiformis f.sp. tritici, Fusarium spp., Rhizoctonia sp., Bipolaris sp., Alternaria sp. Cladosporium herbarum, Arthrium sp., Chatemium sp., Curvularia sp. in wheat field of Aksaray province. While the incidence rates of these diseases were 15.03%, 0.73%, 15.09%, 0.73%, 8.29%, the prevalence rates were 44.59%, 9.84%, 49.21%, 9.38%, 34.37% respectiveyl. As a result of survey and laboratory studies conducted in barley fields in 2018-2019, Rhynchosporium secalis, Drechslera graminea, Puccinia striiformis f.sp. hordei, Puccinia graminis f.sp. hordei and root and root collar rot (Fusarium spp., Rhizoctonia sp., Bipolaris spp., Alternaria sp. Cladosporium herbarum, Arthrium sp., Chatemium sp., Curvularia sp. were determined on barley plants. While the incidence of these fungal organisms in barley plants was 16.16%, 1.15%, 1.37%, 0.85%, 7.81%, the prevalence rates were 65.54%, 11.82%, 9.3%, 11.35%, 34.17% respectiveyl.

Bu çalışma Konya, Aksaray ve Karaman illerinin ayçiçek ekim alanlarında kök ve kök boğazı hastalıklarının durumunu ortaya koymak ve bunların biyolojik kontrol imkanlarının araştırılması amacı ile 2016-2018 yıllarında yürütülmüştür. Bu amaçla 2016-2017 ve 2017-2018 yılları vejetasyon döneminde ayçiçeğinin en çok yetiştirildiği ilçelerde surveyler yapılarak hastalık belirtisi gösteren bitki örnekleri alınmıştır. İzolasyon yapılan bitkilerde toprak kökenli fungusların cins ve tür düzeyinde makroskobik ve mikroskobik yöntemler kullanılarak tanıları yapılmıştır. Yapılan izolasyonlar sonucunda Sclerotinia sclerotiorum en yaygın görülen fungal etmen olarak belirlenmiştir. Simptomatolojik verilere göre, Sclerotinia sclerotiorum'un hastalık oranı Konya (Altınekin)'da %9.38 iken, Aksaray (Merkez/Eskil)'da %4 olarak saptanmıştır. Patojenisite testleri sonucu S. sclerotiorum izolatlarının virülensliği %56-66 arasında çıkmış ve böylece izolat farklılıkları ortaya konulmuştur. Karaman ili ayçiçek ekim alanlarında yapılan surveylerde kök ve kök boğazı çürüklüğü belirtisi gösteren bulgulara rastanılmamıştır. Biyolojik mücadele konusunda yapılan çalışmalarda Bacillus cereus, Bacillus simplex, Brevibacterium frigoritolerans'a ait 1'er izolat ve Bacillus toyonensis, Trichoderma brevicompactum'a ait 2'şer izolat hastalıklı ve sağlıklı bitkilerin bulunduğu alanlardan izole edilerek tanılanmıştır. Bacillus cereus ve Bacillus simplex, S. sclerotiorum'un iki izolatına karşı in vitro da % 49,19-57,95 arasında değişen oranlarda engelleme gösterirken, in vivo da hastalık gelişimine tamamen (%100) engel olarak en etkili biyoajan bakteriler olarak belirlenmiştir. T. brevicompactum (T2) izolatının en etkili biyolojik mücadele ajanı fungus olduğu ve S. sclerotiorum'un her iki izolatının gelişimini in vivo da %93,28-97,51 oranında azalttığı saptanmıştır. Yapılan bu çalışma sonuçlarının biyolojik mücadeleye büyük katkı sağlayacağı öngörülmektedir., This study was conducted in 2016-2018 with the aim of revealing root and root-collar disease in sunflower plantation and searching the biological control facilities in areas of Konya, Aksaray and Karaman provinces. With this aim, by making surveys in the most grown countries plant samples showing disease symptoms were taken in the years of 2016-2017 and 2017-2018 and in the period of vegetation. In isolated plants the gender and kind levels of soil borne funguses were diagnosed by using macroscopic and microscopic methods. In the consequence of isolation Sclerotinia sclerotiorum has been determined as a common fungal factor. According to symptomatologic data, the sickness rate of Sclerotinia sclerotiorum in Konya (Altınekin) is 9.38% while it has been detected as 4% in Aksaray (Centre/ Eskil). As a result of pathogenicity test, virulence of Sclerotinia sclerotiorum has been ensued as 56-66% and therefore isolate differences have been revealed. Karaman sunflower root and crown rot in the surveys to be encountered in the planting area is not showing any sign of disease symptoms. In the studies of biological control, one each kind regarding Bacillus cereus, Bacillus simplex, Brevibacterium frigoritolerans and two each isolate regarding Bacillus toyonensis, Trichoderma brevicompactum have been diagnosed by isolating them areas from diseased and healthy plants. While Bacillus cereus and Bacillus simplex show an inhibition of 2 isolates of Sclerotinia sclerotiorum in vitro at 49.19- 57.95%, it has been identified as the most effective bio agent bacteria as a completely (100%) barrier to disease development in vivo. The most effective biological control agent of T. brevicompactum (T2) isolation is fungus and it has been found that S. sclerotiorum reduced the growth of both isolates by 93.28-97.51% in vivo. It is estimated that the results of this study will contribute to biological control.

Bu çalışma Meram (Konya) ilçesinde Akdeniz meyve sineği (Ceratitis capitata Wied.) (Dip.:Tephritidae)'nin şeftali bahçelerindeki popülasyon gelişimi ve bulaşıklık oranını belirlemek için2017 ve 2018 yıllarında yürütülmüştür. Bu amaç için Meram ilçesinde büyüklükleri 2-12 da arasında değişen beş adet şeftali bahçesi (Ekmekkoçu, Hasanköy, Hatıp, Karahüyük ve Yenibahçe) seçilmiştir. Çalışmada, Akdeniz meyve sineğinin erginlerini yakalamada McPhail (Decis Trap) tuzaklar kullanılmıştır. Bu tuzaklar her bahçeye 5 adet olacak şekilde yerleştirilmiştir. Çalışma sonucunda, zararlının erginleri 2017 yılında Eylül, Ekim aylarında iki kez, 2018 yılında ise Ağustos, Eylül, Ekim, Kasım aylarında dört kez tepe noktası oluşturmuştur. Meram ilçesinde iklim şartlarına ve yıllara göre değişmekle birlikte zararlının iki ila dört döl verdiği tespit edilmiştir. Akdeniz meyve sineğinin ilk erginleri 2017 yılında Ağustos ayının üçüncü haftasından Kasım ayının üçüncü haftasına kadar dört ay, 2018 yılında ise Temmuzun üçüncü haftasından Kasım ayının son haftasına kadar beş ay süre ile doğada aktif olduğu belirlenmiştir. Çalışma sonucunda, 2017-2018 yıllarında Akdeniz meyve sineğinin bulaşıklık oranı sırasıyla Ekmekkoçu'nda %5 ile %2, Hasanköy'de %3 ile %2, Hatıp'ta %96 ile %100, Karahüyük'te %94 ile %100, Yenibahçe'de %0 ile %2 oranında tespit edilmiştir. Üreticilerimize zararlı ile mücadelede yere düşen meyveleri toplamak başta olmak üzere diğer kültürel tedbirlerin alınması, Temmuz ayı başından itibaren McPhail (Decis Trap) tuzaklarını kullanmaları tavsiye edilmektedir., This study was carried out in 2017 and 2018 years in Meram district (Konya) in order to determine the population development and infestation rate of the Mediterranean fruit fly (MFF) (Ceratitis capitata (Wied)) (Dip.: Tephritidae) in the peach orchards. There were five peach orchard, 0.2-1.2 ha range size, chosen for the study in Meram district (Ekmekkoçu, Hasanköy, Hatıp, Karahüyük and Yenibahçe). In the study, traps called McPhail trap (Decis Trap) were used to catch the adults of the MFF. There were five traps used for peach garden. As a result of the study, adult population development showed variations in two years, two population peaks occurred in 2017 and four times in 2018. The pest given from two to four generation in Meram district depending the climatic conditions and years. The first adults of the MFF appeared in 2017 in the third week of August and were active for four months, and appeared in 2018 in the third week of July and were determined to be active in the nature for about five months. The infestation rates were determined as %5 and %2 in Ekmekkoçu, %3 and %2 in Hasanköy, %96 and %96 in Hatıp, %94 and %100 in Karahüyük, %0 and %2 in Yenibahçe location, respectively in 2017 and 2018. Farmers were given advised to be used McPhail trap (Decis Trap) at the beginning of July and to carry out other cultural practices in orchards, especially to remove the fallen fruits on the ground.

Şeker pancarı (Beta vulgaris L.), endüstriyel ürünler arasında en önemli mahsullerden biri olarak kabul edilir. Bakteriyel yumuşak çürüklük hastalıkları oldukça tahrıpkardır ve şeker pancarında önemli kayıplara neden olmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'de Konya ilinden 2016-2017 yetiştirme mevsimlerinde hastalıklı şeker pancarından izole edilmiş olan Pectobacterium ızolatları ile çalışmıştır. Bu izolatların tanımlanması ve karakterizasyonu için biyokimyasal, fizyolojik, morfolojik ve moleküler temelli testler yapılmıştır. elde edilen izolatlar, 37° C'de, % 5 NaCl'de ve CVP ortamında gelişim göstermişlerdir. Pektolitik aktivite ve patojenite testlerinde olduğu gibi tütün yapraklarına aşırı duyarlılık testinde (HR) pozitif reaksiyon vermişlerdir. Katalaz pozitif, oksidaz negatif. İndol üretimi ve fosfataz testleri negatif reyaksyon vermişlerdir. Ek olarak izolatlar, glikoz, laktoz, maltoz, trehaloz ve α -metil glukositten asit üretimi için pozitiflik gösterirken, melibiozdan asit üretiminde negatif olmuştur. Tüm izolatların 16S-23S ITS bölgesi için Ll / G1 primerleri kullanılarak PCR analizleri yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre; 13 adet Pectobacterium betavsculorum biyokimyasal ve moleküler yöntemlerle karakterize edilmiştir. İyi karakterize edilmiş patojenler konukçu - patojen etkileşimlerinin daha iyi anlaşılmasına yardımcı olurdur, şeker pancarı üzerindeki bakteriyel hastalıkların mücadelesinde yardımcı olacaktır., Sugar beet (Beta vulgaris L.) is considered to be one of the most important crops among industrial products. Bacterial soft rot diseases are highly destructive and cause significant losses in sugar beet. In this study, In Konya province (Turkey), Pectobacterium isolates that were isolated from diseased sugar beet during growing season on 2016-2017. Biochemical, physiological, morphological and molecular based tests were performed for the identification and characterization of these isolates. obtained isolates showed growth at 37 ° C, 5% NaCl and CVP medium. They reacted positively to tobacco leaves hypersensitivity test (HR) as well as pectolytic activity and pathogenicity tests. Catalase positive, oxidase negative. Indole production and phosphatase tests showed negative reaction. In addition, the isolates were positive for acid production from glucose, lactose, maltose, trehalose, and α-methyl glucoside, but were negative in acid production from meliboside. PCR analysis of all isolates were performed using L1 / G1 primers for 16S-23S ITS region. According to the results obtained; 13 Pectobacterium betavsculorum were characterized by biochemical and molecular methods. Well-characterized pathogens help to better understand host-pathogen interactions, will help in the fight against bacterial diseases on sugar beet.

Konya, Karaman ve Mersin illeri Thripidae (Thysanoptera) türlerinin genetik veri tabanının oluşturulması amacıyla 2015-2017 yılları arasında, toplanan örneklerin morfolojik ve moleküler sistematik karakterizasyon çalışmaları yapılmıştır. Morfolojik sistematikte, iki farklı yöntem (Hoyer (geçici) ve kanada balzamı (kalıcı)) preparat metotları kullanılarak preparat yapılmış ve türlerin teşhisleri yapıldıktan sonra, teşhis karakterleri fotoğraflanmıştır. Moleküler sistematik ise, DNA barkodlama yönteminde mitokondriyel (COI ) ve ribozomal (ITS) gen bölgeleri ele alınırken, tek bireyden elde edilen DNAlar ile ilgili gen bölgeleri PZR yöntemi ile çoğaltılmış, bütün genom anplifikasyonu ve yeni sekanslama metodlarıyla tüm mt genom dizisi, hizmet alımıyla sekanslanmıştır. Türlerin kendi cinslerine ait DNA ve protein clustal analiz yöntemiyle ile polimorfizimleri gösterilmiştir. Ağaçta ve clustal analizlerinde kullanılan örnek GenBank sekansları, yine türlerin dizilimlerinden oluşan BLAST sonuçlarına göre seçilmiştir. MEGA X programında ise barkod temelli filogenetik ağaçlar (UPGMA ile NJ metodu ve ilgili parametrelerle) ile uzaklık tahminleri hesaplanmıştır. Galaxy, SPAdes, Blastn, MITOS arayüz programları hamdata üzerinde gen noktalarını belirlemede kullanılmıştır. Çalışma sonucunda Thripidae familyasından, 9 tür Thrips cinsi, 3 tür Tenothrips cinsi, 1 tür Taeniothrips cinsi, 2 tür Chirothrips cinsi, 2 tür Odontothrips cinsi, 1 tür Oxythrips cinsi, 2 tür Frankliniella cinsi, 1 tür Limothrips cinsi, 1 tür Thermothrips cinsi, yeni kayıt 1 tür Kakothrips cinsi olmak üzere toplamda 23 tür, çeşitli kültür bitkileri ve yabancı otlarda tespit edilmiştir. Mersin ilinde, Chirothrips kurdistanus zur Strassen, 1967, Tenothrips anatolicus (Priesner, 1961), Tenothrips discolor (Karny, 1907), Thermothrips mohelensis, Thrips atratus Haliday, 1836, Thrips physapus Linnaeus, 1758 türleri, Karaman'da Thrips major Uzel, 1895 türü ve Konya'da Thrips linarius Uzel, 1895, Limothrips angulicornis Jablonowski, 1894 (kanatlı ve kanatsız olmak üzere her iki formu), Türkiye'de ilk kayıt olan Kakothrips dentatus Knechtel (Yeni kayıt), 1938 türleri ile ilgili ilk faunistik kayıtları bu çalışma ile elde edilmiştir. Ayrıca hem tanılama için belirteç hem de filogenetik ilişkileri çözmek için, etkili bir yöntem olarak düşünülen bütün mt genomlarının sekanslanması (bütün genom amplifikasyonu ve yeni nesil sekanslama yöntemiyle) ile Frankliniella occidentalis (Pergande, 1895) ve L. angulicornis (ilk kez) türlerinin tüm mitokondriyel gen bölgesi bilgileri başarılı şekilde elde edilmiştir. Morfolojik ve moleküler verilerden elde edilen sonuçlar, belirlenen 10 thrips cinsi türlerinin, tür düzeyinde ayrıldığını göstermektedir. COI gen bölgesi barkod sonuçlarında her cins kendi arasında ve genbank örnek sekansları ile aynı dalda kümelenirken; ITS primeri sekansları aynı başarıyı göstermemiştir. Yeni nesil sekanslama ile Frankliniella occidentalis türü için 8 adet SNP, cox1 gen bölgesinde tespit edilmiş ve bu gen bölgesinin barkodlamada kullanılabilecek en iyi potansiyelde olduğu görülmüştür. Bütün genom amplfikasyonunda, tüm mt genomunun, potansiyel barkod gen olma durumları ele alınmıştır. Tüm bu sonuçlar, morfolojik tanımlama sonuçları ile karşılaştırılmış, gen bölgelerinin barkod olma durumları tartışılmıştır. Yeni nesil sekanslama gibi metodların Thysanoptera takımı türlerinin, tüm mitokondriyel gen bölgesi bilgisinin hızlı bir şekilde sekanslanmasında, dolayısıyla teşhis açısından DNA barkodların yapılmasında fayda sağlayacağı düşünülmektedir., Species of Thripidae (Thysanoptera) family collected from Konya, Karaman and Mersin between 2015 and 2017 were studied in their morphological and molecular systematic aspects. Two different (Hoyer and canada balm) preparation methods were used in the morphological systematic studies. Samples were photographed for diagnosis of characters under microscope. In molecular systematic studies, while mitochondrial (COI) and ribosomal (ITS) gene regions were studied by amplification and Sanger sequencing per the DNA barcoding method from a single indivudual, whole mitochondrial genome sequences were obtained using next generations sequencing methods using Illumina platform. Polymorphisms of the species were shown by DNA and protein clustal analyses. GenBank samples were used in the tree and clustal analyzes which were selected according to the species of BLAST results. Barcode based phylogenetic trees (UPGMA and NJ method and related parameters) and distance estimates were calculated by MEGA X program. Galaxy, SPAdes, Blastn, MITOS programs were used to determine gene points on the raw data for next generation seuencing data. As a result of the study, 9 species Thrips genus, 3 species Tenothrips genus, 1 species Taeniothrips genus, 2 species Chirothrips genus, 2 species Odontothrips genus, 1 species Oxythrips genus, 2 species Frankliniella genus, 1 species Limothrips genus, 1 species Thermothrips genus, new record 1 species Kakothrips genus, a total of 23 species, have been detected in various cultivated plants and weeds. Thrips atratus Haliday, 1836, Thrips physapus Linnaeus, 1758, Tenothrips anatolicus (Priesner, 1961), Tenothrips discolor (Karny, 1907), Chirothrips kurdistanus zur Strassen, 1967, T. mohelensis species in Mersin, Thrips major Uzel, 1895 species in Karaman and Thrips linarius Uzel, 1895, Limothrips angulicornis Jablonowski, 1894 (winged and wingless), Kakothrips dentatus Knechtel, 1938 species in Konya (the first record in Turkey) were obtained with the first faunistic information from this study. In addition, whole mitochondrial assembly of Frankliniella occidentalis (Pergande, 1895) and L. angulicornis (first time) were obtained successfully by whole mt genomes sequencing which is considered to be an effective method both marker for identification and phylogenetic relationships. The results obtained from the morphological and molecular data indicated that the 10 thrips species are separated into the species level. Each genus was clustered among themselves in the same branch with genbank sample sequences in COI gene region barcode results, but ITS sequences did not show the same success. By using next generation sequencing, 8 SNPs were detected in the cox1 gene region of Frankliniella occidentalis and it was found to have the best potential for population genetic studies of the species. In whole genome amplification, the potential barcode gene of the whole mt genes were discussed. All the results were compared with the morphological identification results and the gene barcode regions were discussed. Next-generation sequencing and whole genome amplification methods are shown to be useful for rapidly sequencing all mitochondrial gene region information, thereby making DNA barcodes for diagnostic purposes of Thripidae species.

Konya Selçuk Üniversitesi Alaeddin Keykubat Yerleşkesinde 2013-2014 yılları arasında yürütülen çalışmada Aphidoidea üstfamilyası, Aphididae familyasında yer alan Anoeciinae, Aphidinae, Calaphidinae, Chaitophorinae, Eriosomatinae, Lachninae ve Mindarinae olmak üzere 7 altfamilyaya bağlı 11 tribus, 29 cinsten toplam 48 adet yaprakbiti türü Yerleşkedeki park, süs ve tek yıllık otsu bitkilerden tespit edilmiştir. Tespit edilen yaprakbitlerinden Aphis craccivora Koch, Aphis gossypii Glover, Brachycaudus (Appelia) tragopogonis (Kaltenbach), Cinara pilicornis (Rartig) ve Myzus (Nectarosiphon) persicae (Sulzer) en fazla konukçu bitki türü üzerinde bulunan türler olmuştur. Doğal düşman olarak; Hymenoptera takımına bağlı Aphidiidae (Hymenoptera) familyasından; (Aphidius cinsinden Aphidius colemani (Viereck), Aphidius ervi (Haliday), Aphidius matricariae (Haliday) türleri, Binodoxys cinsinden Binodoxys angelicae (Haliday) türü, Ephedrus cinsinden Ephedrus helleni (Mackauer), Ephedrus persicae (Froggatt) türleri, Lysiphlebus cinsinden Lysiphlebus fabarum (Marshall) türü, Paralipsis spp., Pauesia spp., Praon cinsinden Praon dorsale (Haliday), Praon volucre (Haliday) türleri, Pseudopraon cinsinden Pseudopraon mindariphagum (Starý) türü, Trioxys cinsinden Trioxys curvicaudus (Mackauer) türü) olmak üzere 13 adet, parazitoit tür tespit edilmiştir. Ephedrus helleni Mackauer, Pseudopraon mindariphagum (Starý) ve Trioxys curvicaudus (Mackauer) türleri ise Türkiye faunası için yeni kayıt olarak belirlenmiştir. Yaprakbitlerinin predatör olarak, Coleoptera takımından (Coccinellidae) 6, Diptera takımından (Syrphidae) 3 tür olmak üzere, toplam 9 tür tespit edilmiştir., The park, ornamental and annual herbaceous plants in Alaeddin Keykubad Campüs area of Konya Selçuk University were surveyed in 2013-2014 years to determine aphid natural enemies. As a result, from the Anoeciinae, Aphidinae, Calaphidinae, Chaitophorinae, Eriosomatinae, Lachninae and Mindarinae settled in Aphididae family of Aphidoidea superfamily; totally, 48 aphid species from 11 tribus and 29 genus were observed. Between them, Aphis craccivora Koch, Aphis gossypii Glover, Brachycaudus (Appelia) tragopogonis (Kaltenbach), Cinara pilicornis (Rartig) ve Myzus (Nectarosiphon) persicae (Sulzer) were the aphid species which had richest host list in that area. As natural enemies, from Aphidiidae (Hymenoptera); totally 13 parasitoid species were determined (From Aphidius genus, Aphidius colemani (Viereck), Aphidius ervi (Haliday), Aphidius matricariae (Haliday) species; from Binodoxys genus, Binodoxys angelicae (Haliday); from Ephedrus genus, Ephedrus helleni (Mackauer), Ephedrus persicae (Froggatt) species, from Lysiphlebus genus, Lysiphlebus fabarum (Marshall); Paralipsis spp.; Pauesia spp.; from Praon genus, Praon dorsale (Haliday), Praon volucre (Haliday) species; from Pseudopraon genus, Pseudopraon mindariphagum (Starý); from Trioxys genus, Trioxys curvicaudus (Mackauer)). Between these species, Ephedrus helleni Mackauer, Pseudopraon mindariphagum (Starý) ve Trioxys curvicaudus (Mackauer) were first records for Turkish aphidiid fauna. As the aphid predators, 6 species from Coleoptera (Coccinellidae) and 3 species from Diptera (Syrphidae), totally 9 species were also observed.

Konya İli Çumra Yöresinde Şekerpancarı üretim alanlarında görülen fungal kaynaklı hastalıkların durumunu tespit etmek amacıyla 2016 ve 2017 yıllarında yapılan tarla gözlemleri ve laboratuar çalışmaları sonucunda,Cercospora betcola,Erysiphe betae,Rhizoctonia solani,Rhizoctonia crocorum,Macrophomina phaseolina, Fusarium oxysporum, Fusarium semitectum, Fusarium clamidosporum, Fusarium culmorum, Fusarium sambucinum, Fusarium solani,Alternaria sp.,Gliocladium sp., ve Chaetomium sp., gibi fungal organizmaların varlığı tespit edilmiştir.Yörede her iki yıl içinde en yaygın görülen hastalıklar Cercospora yaprak leke hastalığı ve Külleme hastalığı olurken, bunları özellikle bitkilerin daha genç dönemlerinde daha yoğun olarak karşılaşılan değişik Fusarium türlerinin enfeksiyonları izlemiştir.Cercospora yaprak leke hastalığının oranı her iki yıl da da % 60'ların üzerinde olurken. külleme hastalığının oranı %17.39 ile % 20.80 arasında değişmiştir.Değişik Fusarium türleriyle enfekteli bitki oranları 2016 ve 2017 yılları itibariyle sırasıyla % 14.31 ile % 12.60 oranlarında bulunmuştur.Fusarium enfeksiyonlarını daha çok yaprak enfeksiyonu şeklinde karşılaşılan Alternaria sp., enfeksiyonlarının takip ettiği tespit edilmiştir.Alternaria sp ile enfekteli bitki oranı % 1.76 ile % 2.00 arasında değişim göstermiştir.Patojenik organizma olarak yörede şeker pancarında son yıllarda bitkilerin daha gelişkin dönemlerinde kök çürüklüğü şeklinde karşılaşılan Rhizoctonia kaynaklı enfeksiyonların oranı Alternaria sp. enfeksiyonlarını izlemiştir. Bu enfeksiyonlardan sorumlu Rhizoctonia solani ve Rhizoctonia crocorum isimli iki fungal organizmanın varlığı tespit edilmiş olup, bunlara bağlı hastalıklı bitki oranları % 0.98 ile % 0.15 arasında değişmiştir., As a result of field observations and laboratory studies conducted in 2016 and 2017 in order to determine the status of fungal diseases in sugar beet production areas in Çumra Region of Konya were determined fungal organisms such as Cercospora betcola,Erysiphe betae,Rhizoctonia solani,Rhizoctonia crocorum,Macrophomina phaseolina, Fusarium oxysporum, Fusarium semitectum, Fusarium clamidosporum, Fusarium culmorum, Fusarium sambucinum, Fusarium solani,Alternaria sp.,Gliocladium sp., ve Chaetomium sp. Cercospora leaf spot disease and powdery mildew disease were the most common diseases in the region in two years, followed by infections of different Fusarium species, which are more intense especially in the younger years of the plants. The percentage of Cercospora leaf spot disease is over 60% in both years, while the rate of powdery mildew disease varies between 17.39% and 20.80%. In 2016 and 2017, the rates of infected plants with different Fusarium species were 14.31% and 12.60%, respectively. Fusarium infections were mostly followed by leaf infection Alternaria sp. The rate of plants infected with Alternaria sp ranged from 1.76% to 2.00% . As a pathogenic organism, the rate of Rhizoctonia-related infections in sugar beet in the region in the form of root rot in more advanced stages of plants in recent years Alternaria sp. infections. The presence of two fungal organisms, Rhizoctonia solani and Rhizoctonia crocorum, have been identified and the diseased plant rates were between 0.98% and 0.15%.

Çorum ili Sungurlu ilçesi tahıl alanlarında görülen Aphididae (Hemiptera) türlerinin belirlenmesini amaçlayan bu çalışma 2012-2013 yıllarında yürütülmüş olup, ilçedeki buğday, arpa, yulaf, mısır ve çavdar bitkileri Mayıs ayı başından Ağustos ayı sonuna kadar, en az hafta da bir kez olmak üzere taranmıştır. Sonuç olarak; Sungurlu ilçesinde tahıllarda beslenen toplam 8 yaprakbiti türü belirlenmiştir. Bunlardan Aphididae familyası, Aphidinae altfamilyasına ait dördü, bitkinin topraküstü aksamlarından (Rhopalosiphum maidis (FITCH, 1856), R. padi (LINNAEUS, 1758), Schizaphis graminum (RONDANI, 1852), Sitobion avenae (FABRICUS, 1775); Eriosomatinae altfamilyasından diğer dördü (Forda formicaria (Van HEYDEN, 1837), F. marginata (KOCH, 1857), Baizongia pistaciae (LINNAEUS, 1767), Tetraneura ulmi (LINNAEUS, 1758) ise toprakaltı aksamlarından elde edilmiştir. Bu türlerden S. avenae (F.) 2012 yılında %50, 2013 yılında %95 bulunuş oranı ile hakim tür olarak belirlenmiştir. Topraküstü aksamlarda bulunan türler (R. maidis (F.) hariç) farklı oranlarda da olsa her iki yılda da görülmüştür. Toprakaltı aksamlarda bulunan Eriosomatinae altfamilyasına ait türlere ise 2013 yılında rastlanmamıştır. Bu türlerin 2012 yılındaki bulunuş oranları da %1 oranında olmuştur., This study was carried out in 2012-2013 in order to indicate Aphididae (Hemiptera) species on cereals of Sungurlu district of Çorum province. Aphids were collected once a week and recorded in the survey study in order to determine the species of which fed on wheat, barley, oat and corn plants. As a result; In Sungurlu district, a total of 8 species of aphid fed in cereals were determined. 4 of these species (Rhopalosiphum maidis (FITCH, 1856), R. maidis (LINNAEUS, 1758), Schizaphis graminum (RONDANI, 1852), Sitobion avenae (FABRICUS, 1775)-which are belonging to Aphidinae subfamily belonging to Aphididae family, were determined on aboveground parts of cereals. The other 4 of these species-(Forda formicaria (Van HEYDEN, 1837), F. marginata (KOCH, 1857), Baizongia pistaciae (LINNAEUS, 1767), Tetraneura ulmi (LINNAEUS, 1758)- which are belonging to Eriosomatinae subfamily were were determined on roots of cereals.S. avenae (F.) was determined as the dominant species with a rate of 95% in 2012 and 50% in 2013. The species found in above-ground organs, except for (R. maidis(F.), although in different rates, has been seen in every two years. The species in the roots belonging to the Eriosomatinae subfamily were not found in 2013. The ratio of these species blow 1% in 2012.

Bu çalışma Coccinellidae faunasını tespit etmek amacıyla, Kırşehir iline bağlı Çiçekdağı ilçesinin merkezi ve ilçeye bağlı 11 köyde 2016-2017 yıllarında yürütülmüştür. Böcek örnekleri, havanın yağışsız ve serin olduğu vakitlerde tarım ve tarım dışı alanlarda (bahçe, yol kenarları, dağ etekleri vb.) bulunan otsu bitkiler, çalı formundaki bitkiler, yabancı otlar, kısa boylu çayırlar, ağaçlar ve toprak üstlerinden toplanmıştır. Çalışmalar mayıs ayında başlayıp, eylül ayı sonunda bitirilmiştir. Coccinellid örnekleri; gözle kontrol, el ile atrap ile ağaçlarda dalları elle silkeleme ve japon şemsiyesi yardımıyla toplanmış ve bu örnekler daha önceden hazırlanmış potasyum siyanürlü kavanozda öldürüldükten sonra teşhis çalışmaları için yöntemine uygun şekilde iğnelenip etiketlenmiştir. Araştırma sahasındaki çalışmalarda toplanan 255 ergin birey üzerinde yapılan tür teşhisi çalışmaları sonucunda Coccinellidae familyasının Coccinellinae, Scymninae ve Chilocorinae altfamilyalarından 6 cinse bağlı 6 tür tespit edilmiştir. Bu türlere ait birey sayılarının, toplam örnek sayısı içindeki yüzde oranları; Coccinella septempunctata %53,33, Hippodamia variegata %34,11, Coccinula quatuordecimpustulata %9,41, Scymnus marginalis %2,35, Harmonia axyridis %0,39 ve Chilocorus bipustulatus %0,39 olmuştur., This study was carried out to determine Coccinellidae fauna of the Çiçekdağı district of Kırşehir province and 11 villages of the District in the years of 2016-2017. The insect samples were collected from the herbaceous plants, weeds, short meadows, trees and soil tops in the agricultural and non-agricultural areas (garden, roadside, mountain slopes etc.) during the sunny day hours. The work started in May and was completed by the end of September. Coccinellid samples was collected by visual observation, by hand, with the cloth atrap and by shaking branch plus japan umbrella. And then, collected samples were killed in potassium cyanide killing jar. Then they were prickled and labelled for collection. As a result of the identification study on the collected 255 samples, it was found 6 species from 6 genera belonging to 3 subfamilies of Coccinellidae; namely Coccinellinae, Scymninae, Chilocorinae. Presence rates of the species are Coccinella septempunctata 53,33%, Hippodamia variegata 34,11%, Coccinula quatuordecimpustulata 9,41%, Scymnus marginalis 2,35%, Harmonia axyridis 0,39% and Chilocorus bipustulatus 0,39%.

Bu çalışma Karatay ve Meram (Konya) ilçelerinde domates seralarında zarar yapan Thrips ve Yaprakpireleri türleri ile Tuta absoluta'nın popülasyon gelişimleri ve bulaşıklık oranlarını saptamak amacıyla 2018-2019 yılları sera mevsimi boyunca gerçekleştirilmiştir. Çalışmayı yürütmek amacıyla iki ilçede bulunan 10 adet domates serası seçilmiş, her seraya bir adet delta tipi eşeysel çekici feromon tuzağı, birer adet mavi ve sarı renkli yapışkan tuzakları asılmıştır. Tuzaklar domates fidelerinin dikimi ile birlikte seralara yerleştirilmiş, bu tuzaklarda yakalanan bireyler haftalık olarak sayılıp veriler kaydedilmiştir. Bulaşıklık oranı ise, her seradan rastgele 25 bitki seçilerek bunların zararlılar ile bulaşık olma durumuna bakılmıştır. Çalışma sonucunda, Thrips türleri mavi renkli tuzaklarda bitkinin erken döneminde bulunup 2018-2019 yıllarında sırasıyla haftada ortalama en fazla 29 ve 7 adet kaydedilmiştir. Yaprakpireleri türleri ise sarı yapışkan tuzaklarda bitki fenolojisinin son dönemlerinde ortaya çıkmış olup, 2018-2019 yıllarında sırasıyla, haftalık ortalama en fazla 5 ve 4 adet saptanmıştır. Tuta absoluta ise özellikle mevsim sonunda yüksek popülasyon oluşturduğu ve 2018-2019 yıllarında sırasıyla tuzaklarda haftada ortalama en fazla 636 ve 571 adet ergin birey yakalanmıştır. Domates bitkilerinde 2018-2019 yıllarında Thrips ve Yaprakpireleri türlerinin bulaşıklık oranı %0, T. absoluta'nın ortalama bulaşıklık oranı ise sırasıyla %17.50 ve %17.25 olarak kaydedilmiştir. Üreticilerimize, zararlıların popülasyon gelişimleri ve ilaçlama zamanlarını belirlemek için seralarda tuzak kullanmalarını, domates güvesi mücadelesine özellikle dikkat etmelerini, yapılacak kimyasal mücadele zamanını bu tuzaklardaki zararlıların popülasyon durumuna göre ayarlamaları tavsiye edilmektedir., This study was carried out during the greenhouse season of 2018-2019 years in order to determine the population development and infestation rates of Thrips, Leaf hoopers species and Tuta absoluta which are damaged in tomato greenhouses in Karatay and Meram (Konya) districts. In order to carry out the study, 10 tomato greenhouses in two districts were selected and one delta type sexual pheromone trap and one blue and yellow sticky traps were hung in each greenhouse. The traps were placed in the greenhouses with the planting of tomato seedlings, the individuals caught in these traps were counted weekly and recorded. The infectious rate of 25 plants was selected randomly from each greenhouse and their contamination with pests was examined. As a result of this study, Thrips species were found in the early stage of the plant in blue traps and were recorded 29-7 per week respectively. Leaf fleas species emerged in yellow sticky traps during the last stages of plant phenology, and in 2018-2019, a maximum of 5-4 per week were determined respectively. Tuta absoluta, on the other hand, caused a high population at the end of the season, and in 2018-2019, a maximum of 636-571 adult individuals per week were caught in the traps, respectively. In 2018-2019, the infestation rate of Thrips and Leaf hoopers species was 0% and the infestation rate of T. absoluta was 17.50% and 17.25%, respectively. Our producers are advised to use pitfalls in greenhouses to determine population development and spraying times of pests, pay particular attention to tomato moth control, and adjust the time of chemical pest control according to population status of pests.

Bu çalışma Konya'nın Selçuklu, Meram ve Karatay ilçelerinde elma bahçelerinde Elma İçkurdu (Cydia pomonella (L.) (Lep.: Tortricidae)'nun ergin popülasyon gelişimi, ilk ergin çıkış tarihi, zararlı popülasyonunun oluşturduğu tepe noktaları, erginlerin doğada aktif olarak bulunduğu süre ve zarar oranlarının belirlenmesi amacıyla 2017-2018 yıllarında yürütülmüştür. Selçuklu, Meram ve Karatay ilçelerinden ikişer adet elma bahçesi seçilmiştir. Bu bahçelerdeki elma ağaçlarına zararlının ergin popülasyon gelişiminin takibi için ikişer adet feromon tuzakları asılmıştır. Zararlının sebep olduğu zarar oranını tespit etmek için elma meyveleri ceviz büyüklüğü döneminden itibaren haftalık olarak kaydedilmiştir. Çalışma sonucunda, üç ilçede feromon tuzaklarıyla belirlenen ergin popülasyonu 2017 ve 2018 yıllarında sırasıyla dört ve üç kez tepe noktası oluşturmuştur. Elma içkurdunun Konya ilinde yıllara ve iklim şartlarına göre iki-üç döl verdiği belirlenmiştir. Mayıs ayının ikinci haftasında ilk ergin çıkışından itibaren beş ay süre ile bahçelerde görülen erginlerin, ekim ayının sonuna kadar doğada aktif olduğu tespit edilmiştir. Elma bahçelerinde 2017-2018 yıllarında yapılan çalışma sonucunda ortalama zarar Selçuklu'da sırasıyla %10.5 ile %16.45, Meram'da %21.3 ile %30.15 ve; Karatay'da ise %20.5 ile %33.9 oranında saptanmıştır. Üreticilerimize elma bahçelerine feromon tuzaklarını mayıs ayının ilk haftasında asmalarını ve tuzaklardaki ergin sayısı ile diğer verileri göz önünde bulundurarak ilaçlamaya karar vermeleri tavsiye edilmektedir., This study has been conducted to determine population development, the first adult emergence time, the peaks formed by the pest population, the time during which adults are active in nature and infestation rates of Codling moth (Cydia pomonella (L.) (Lep.: Tortricidae) in Selcuklu, Meram and Karatay districts in Konya Province. During 2017-2018 years, two apple orchards were selected in each district. Pheromone traps were used to determine adult population development and infestation rates were detected by counting weekly infested and uninfested apple fruits after fruit set stage of trees. According to results, in all districts, adult population peaks were observed four and three times in 2017 and 2018 years, respectively. It was determined that, Codling moth can produce in Konya province two-three generation depending on years and climate conditions. Flight period of codling moth adults in orchards started from second week of May and lasted at end of October. Infestation rates were observed for 2017 and 2018 years in Selcuklu district 10.5% and 16.45%, in Meram district 21.3% and 30.15%; and in Karatay district 20.5% and 33.9%, respectively. We suggest the producers to mount pheromone traps in apple orchards in the first week of May and the number of adults in their traps and in other places where they take their management.

İki noktalı kırmızı örümcek olarak da adlandırılan Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae), dünyada bitkisel üretim yapılan tarımsal alanlarda oldukça sık bulunan önemli bir polifag zararlı türüdür. Mücadelesi, kimyasal pestisitlerin yaygın kullanılması sonucu dayanıklılık kazanması nedeni ile zorlaşmıştır. Bu yüzden kimyasal pestisitlere alternatif olarak bitkisel pestisitlerin zararlı üzerinde etkileri araştırılmıştır. Denemede; adaçayı (Salvia officinalis L.), biberiye (Rosmarinus officinalis L.), civanperçemi (Achillea millefolium L.) ve kimyon (Cuminum cyminum L.) bitkilerinden ethanol ile elde edilen ekstraktların T.urticae'ye etkileri araştırılmıştır. Yaprak daldırma metodu uygulanmıştır. Kullanılan bitki ekstraktlarının, T. urticae'nin ergin, nimf ve yumurtaları üzerine toksik etkileri ve ergin bireylere repellent etkileri denenmiştir. Çalışma, 28±1ºC sıcaklık, 16 saat ışıklanma süresi ve %65±5 orantılı nem koşullarında yürütülmüştür. Besin olarak 3 cm çapındaki fasülye bitkisinden elde edilen yaprak diskleri kullanılmıştır. Bitki ekstraktlarının %20, %15, %10, %5, %3.75, %2.5, %1.25, %0.625, %0.3125, %0.1562, %0.0781(w/w) konsantrasyonları denenmiştir. Ergin, nimf ve yumurtalar üzerinde toksik etki, erginler üzerinde repellent etki çalışmaları 24, 48 ve 72 saat süre ile takip edilerek sonuçlar kaydedilmiştir. Yumurta açılma oranları ise 7. gün sonunda sayımlar yapılarak belirlenmiştir. Bitki ekstraktları, 72 saat süre sonunda genellikle yüksek oranda toksik etki göstermiştir. T. urticae erginlerine karşı, en yüksek toksik etkili konsantrasyonun %10'luk konsantrasyon olduğu, en yüksek toksik etkili bitki ekstraktının adaçayı olduğu belirlenmiştir. Adaçayı ekstraktı 72 saat sonunda %94.64 oranında ergin ölümüne neden olmuştur. Nimfler üzerine en yüksek toksik etkili konsantrasyonun %5 olduğu belirlenmiştir. Nimf ölüm oranının en yüksek olduğu bitki ekstraktının kimyon ekstraktı olduğu ve 72 saat sonunda %96.42 oranında ölüme neden olduğu tespit edilmiştir. T. urticae yumurtaları üzerine en yüksek toksik etkili konsantrasyonun %10 olduğu belirlenmiştir. En etkili bitki ekstraktı ise adaçayı olup, açılmayan yumurta oranı %100'dür. Bitki ekstraktlarının erginler üzerine repellent etkisi incelendiğinde ise, en yüksek etkili konsantrasyonun %2.5 olduğu ve kimyon ekstraktının %100 oranında ergin bireyleri uzaklaştırıcı etki gösterdiği saptanmıştır., Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae), also known as the two-spotted spider mite, is an important polyphag pest species that is very common in agricultural production in the world. Its control has become more difficult due to its resistance to chemical pesticides. Therefore, the effects of plant extracts on pests as an alternative to chemical pesticides were investigated. In this study, effects of sage (Salvia officinalis L.), rosemary (Rosmarinus officinalis L.), yarrow (Achillea millefolium L.) and cumin (Cuminum cyminum L.) extracts obtained from the plants with ethanol on two-spotted spider mite were investigated. Leaf dipping method was applied. The toxic effects of used plant extracts on adult, nymph and eggs of T. urticae and repellent effects on adult individuals were tested. The study was carried out at 28 ± 1 ºC, 16 hours exposure time and 65 ± 5% relative humidity. Leaf discs obtained from bean plant with a diameter of 3 cm were used as nutrients. 20%, 15%, 10%, 5%, 3.75%, 2.5%, 1.25%, 0.625%, 0.3125%, 0.1562%, 0.0781% (w / w) concentrations of the plant extracts were tested. Toxic effect on adult, nymph, eggs and repellent effect on adults studies were followed up for 24, 48 and 72 hours and the results were recorded. Hatching rates of egg were determined by counting at the end of the 7th day. Plant extracts generally showed a high toxic effect after 72 hours. It was determined that the highest toxic effect concentration against T. urticae adults was 10% and plant extract with the highest toxic effect was sage. The sage extract caused adult death at the rate of 94.64% at the end of 72 hours. The highest toxic effect concentration on the nymphs was determined to be 5%. It was determined that the plant extract with the highest nymph mortality rate was cumin extract and caused 96.42% death at the end of 72 hours. The highest toxic effect concentration on the nymphs was determined to be 5%. It was determined that the plant extract with the highest nymph mortality rate was cumin extract and caused 96.42% death. When the toxic effects on T. urticae eggs were examined, the highest toxic effect concentration was found to be 10%. The most effective plant extract was sage and egg death rate are 100%. When the repellent effect of plant extracts on adults is examined, it was seen that the highest effective concentration was 2.5% and that the cumin extract has the effect of removing 100% of adult individuals.

Bu çalışma Aksaray'ın Ağaçören ilçesinde bulunan (Ağaçören-1, Ağaçören-2 ve Kütüklü lokasyonlarında) ceviz bahçelerinde Elma içkurdu (Cydia pomonella (L.) (Lep.: Tortricidae)'nun ergin popülasyon gelişimi, ilk ergin çıkış tarihi, erginlerin doğada aktif olarak bulunduğu süre ve bulaşıklık oranlarının belirlenmesi amacıyla 2018-2019 yıllarında yürütülmüştür. Çalışmada Ağaçören-1, Ağaçören-2 ve Kütüklü lokasyonlarından üçer adet ceviz bahçesi seçilmiştir. Bu bahçelerdeki ceviz ağaçlarında zararlının ergin popülasyon gelişiminin takibi için birer adet feromon tuzağı asılmıştır. Zararlının sebep olduğu bulaşıklık oranını tespit etmek için, bahçenin değişik yerlerinden rastgele seçilen beş ağacın dört tarafından beşer adet meyve olmak üzere toplam 100 adet meyve kontrol edilerek bahçenin yüzde bulaşıklık oranı hesaplanmıştır. Çalışma sonucunda, üç lokasyonda feromon tuzaklarıyla belirlenen ergin popülasyonu 2018 ve 2019 yıllarında iki ve ya üç kez tepe noktası oluşturmuştur. Elma içkurdunun Ağaçören ilçesinde yıllara ve iklim şartlarına göre üç döl verdiği belirlenmiştir. Mayıs ayının ikinci haftasında ilk ergin çıkışından itibaren yaklaşık beş ay süre ile bahçelerde görülen erginlerin, eylül ayının sonuna kadar doğada aktif olduğu tespit edilmiştir. Ceviz bahçelerinde 2018-2019 yıllarında yapılan çalışma sonucunda ortalama zarar Ağaçören-1'de sırasıyla %3 ve %4, Ağaçören-2'de %2 ile %5 ve Kütüklü'de ise %5 ile %9 oranında saptanmıştır. Üreticilere ceviz bahçelerine feromon tuzaklarını mayıs ayının ilk haftasında asmalarını ve tuzaklardaki ergin sayısı ile diğer verileri göz önünde bulundurarak ilaçlamaya karar vermeleri tavsiye edilmektedir., This study was carried out in 2018-2019 in order to determine the adult population development of codling moth (Cydia pomonella (L.) (Lep.: Tortricidae), the date of first adult, the period in which adults are active in nature and infestation rates in walnut orchards located in Ağaçören district of Aksaray (Ağaçören-1, Ağaçören-2 and Kütüklü location). In the study, three walnut orchards were selected from Ağaçören-1, Ağaçören-2 and Kütüklü locations. In the walnut trees in these gardens, one pheromone trap was hung to monitor the adult population development of the pest. In order to determine the infestation rate caused by the pest, a total of 100 fruits, five of which were randomly selected from four of the five trees selected from different parts of the garden, were checked and the percentage infestation rate of the garden was calculated. As a result, the adult population identified by pheromone traps in three locations formed three peaks in 2018 and 2019. It has been determined that codling moth gave three offspring in Ağaçören district according to years and climatic conditions. In the second week of May, it was determined that the adults who were seen in the gardens for about five months after the first adult emergence were active in nature until the end of September. As a result of the study carried out in walnut orchards in 2018-2019, the average loss was 3% and 4% in Ağaçören-1, 2% and 5% in Ağaçören-2 and 5% and 9% in Kütüklü, respectively. Producers are advised to hang pheromone traps in walnut orchards in the first week of May and decide to apply pesticides by taking into account the number of adults in traps and other data.

Bu çalışma, 2017-2018 yıllarında Ilgın (Konya) ilçe merkezinde (Merkez, Düger ve Karaköy) şekerpancarı tarlalarında yürütülmüştür. Çalışma ile, Ilgın'da çizgili yaprakkurdu [Spodoptera exigua (Lep.: Noctuidae)]'nun mücadelesi için gerekli önemli kriterlerden ilk ergin çıkış zamanı, ergin popülasyon gelişimi, popülasyonun en yüksek olduğu dönemler, erginlerin doğada aktif olarak bulunduğu süre ve bulaşıklık oranının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Spodoptera exigua'nın popülasyon gelişimi eşeysel çekici feromon tuzakları ile izlenmiştir. Zararlının sebep olduğu bulaşıklık oranını tespit etmek için şekerpancarının 8-10 yapraklı olduğu dönemden itibaren haftalık olarak örneklemeler yapılmıştır. Çalışma sonucunda, S. exigua'nın erginlerinin her iki yılda da ilk olarak mayıs ayının ilk yarısında tuzaklarda yakalandığı belirlenmiştir. Ergin popülasyonu yıl içerisinde haftalık olarak haziran (11 adet/tuzak) ve temmuz (8 adet/tuzak) aylarında olmak üzere belirgin iki tepe noktası oluşturmuştur. Erginlerin tuzaklarda yakalandığı son tarih ise her iki yılda da eylül ayının ilk yarısında olmuştur. Bu sonuçlarla S. exigua erginlerinin doğada dört ay (mayıs-eylül) aktif olduğu tespit edilmiştir. Tarlaların zararlı ile ortalama bulaşıklık oranı 2017-2018 yıllarında sırasıyla Merkez'de %0.0-%0.1, Düger'de %0.1-%0.1 ve Karaköy'de %0.2-%0.2 oranında saptanmıştır. Zararlının popülasyonu her yıl artmamakla birlikte bazı yıllar salgın oluşturabilmektedir. Bu salgınların olabileceği yıllarda zararlı ile mücadelede başarı sağlayabilmek için önceden tahmin ve erken uyarı sistemleri ile ilgili çalışmaların yapılması gerekmektedir. Bu nedenle üreticilerimizin zararlının salgın yapması önleyebilmek için her S.exigua popülasyonunu feromon tuzaklarıyla takip etmeleri tavsiye edilmektedir., This study was carried out in sugar beet fields (Centrum, Düger and Karaköy) in the center of Ilgın, the district of Konya between the years of 2017-2018. With this study, it is aimed to determine infestation rate, the first adult emergence time, adult population development, adult population peaks and adult activity duration in nature, which are essential criteria required for the management of Beet armyworm [Spodoptera exigua (Lep.: Noctuidae)] in Ilgın. The population development of Spodoptera exigua was monitored by sexual attractive pheromone traps. As a result of the study, it was determined that the adults of Spodoptera exigua were first caught in sexual attractive traps in the first half of May every two years. In order to determine the infestation rate caused by the pest, samples were made weekly from the period of sugarbeet with 8-10 leaves. The adult population peaked twice during the all years, including June (11adult/trap) and July (8 adult/trap). The date when adults were caught in traps was in the first half of September every two years. With these results, it was determined that S. exigua adults were active in nature for at least four months (May-September). The average infestation rate of the fields in 2017-2018 was 0.0- 0.1%, 0.1- 0.1% in Düger and 0.2- 0.2% in Karaköy, respectively. Although the population of the pest does not increase every year, it might create an outbreak in some years. In order to be successful in the fight against pests in the years when these outbreaks may occur, it is necessary to carry out studies on prediction and early warning systems. It is recommended that our producers continuously monitor the population of S.exigua by pheromone traps for prement its outbreaks.

Dünyada yaygın olarak yetiştirilen bir sebze olan domates (Solanum lycopersicum L.), insan sağlıği için önemli bir vitamin ve mineral kaynağıdır. Domatesin sera ve tarla koşullarında ciddi ekonomik kayıplara neden olan en önemli bakteriyel hastalıkları; Pseudomonas syringae pv. tomato (bakteriyel benek), Xanthomonas vesicatoria (bakteriyel leke), Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis (bakteriyel kanser ve solgunluk)'dir. Bu çalışmada, Türkiye'nin 6 bölgesini temsilen 10 farklı ilden 50 domates tohumu örneği toplanmıştır. Tohumlardaki patojenin varlığı HR, patojenite, biyokimyasal, fizyolojik, fenotipik ve moleküler testler kullanılarak belirlenmiştir. Genetik karakterizasyon, spesifik oligonükleotit primerleri, ISSR ve SRAP markerlerı kullanılarak PCR temelli analizlerle yapılmıştır. Yapılan bu çalışmalar sonucunda 10 adet Xanthomonas vesicatoria, 6 adet Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis ve 5 adet Pseudomonas syringae pv. tomato izolatı elde edilmiştir. En yaygın patojen olarak belirlenen X. vesicatoria izolatları arasındaki genetik çeşitliliği belirlemek için yedi ISSR ve dokuz SRAP markerı kullanılmıştır. Domates çeşitlerinde hastalığa dayanıklılık, her biri spesifik bir patojen veya patojen ırkına dayanıklılık gösteren tekli genlerle ilişkilidir. Bitki patojenlerinde genetik çeşitliliğin belirlenmesi, üreticiler için arzu edilen özelliklerde çeşitlerin geliştirilmesine ve özellikle hastalıklara karşı dayanıklı çeşitlerin elde edilmesine imkan sağlayacaktır., Tomato (Solanum lycopersicum L.), a widely grown vegetable in the world, is an important source of vitamins and minerals for human health. The most important bacterial diseases of tomato which cause serious economic losses in greenhouse and field conditions; Pseudomonas syringae pv. tomato (bacterial spot), Xanthomonas vesicatoria (bacterial spot), Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis (bacterial Canker and wilt). In this study, 50 tomato seed samples representing the 6 regions of Turkey were collected from from 10 different provinces. Presence of pathogen on seeds was confirmed using HR, pathogenicity, biochemical, physiological, phenotypical and molecular tests. Genetic characterization was performed by PCR-based analysis using specific oligonucleotide primers, ISSR and SRAP markers. As a result of these studies, 10 Xanthomonas vesicatoria, 6 Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis and 5 Pseudomonas syringae pv. tomato isolates were obtained. Seven ISSR and nine SRAP markers were used to determine the genetic diversity among the most common pathogen identified X. vesicatoria isolates. Disease resistance in tomato cultivars is related by single genes, each conferring resistance to a specific pathogen or pathogen race, strain. Understanding of genetic diversity in plant pathogens provides opportunity for plant breeders to develop improved cultivars with desirable characteristics and especially resistant cultivars to diseases.

Bu çalışma Akdeniz meyve sineği [Ceratitis capitata Wied. (Diptera: Tephritidae)]'nin popülasyon gelişimleri ile meyvelerdeki zarar oranının belirlenmesi amacıyla 2016-2017 yıllarında Mersin İlinin Tarsus ilçesindeki "Washington Navel" çeşidi portakal yetiştirilen bahçelerde yürütülmüştür. İlçeyi temsil etmek üzere seçilen altı farklı lokasyondan birer adet portakal bahçesinde Akdeniz meyve sineği erginlerinin popülasyon gelişimi, McPhail tipi (Last Fly Ceratitis®) SEDQ olarak isimlendirilen (sarı tuzak+feromon) tuzaklar kullanılarak izlenmiştir. Tuzaklar, araştırmanın yürütüldüğü bahçelerde ağaçların güney-güneydoğu yönünde, yerden 1.50-2.00 metre yükseklikte ve dışa bakan uç dallarına asılmıştır. Tuzaklar ağaçlara sıra üzeri 25 metre, sıra arası 10 metre olacak şekilde asılmıştır. Tuzaklarda yakalanan ergin sinek sayısı haftada bir kez sayılarak kaydedilmiştir. Popülasyon takibi sonucu tuzaklarda yakalanan erginlerin popülasyon seviyesi her iki yılın ağustos ve eylül aylarında en yüksek olmuştur. 2016 yılında ilk erginler 02 Haziranda tuzaklarda yakalanmış, 01 Eylülde ortalama 139,8 adet/hafta ile en yüksek noktaya çıkmış, son olarak erginlerin 24 Kasım tarihinde yakalandığı tespit edilmiştir. İkinci yıl çalışmalarına göre; ilk erginler 02 Haziranda yakalanmış, popülasyon seviyesi 24 Ağustosta ortalama 131,8 adet/hafta ile en yüksek noktaya çıkmış, son erginlerin 24 kasım tarihinde yakalandığı tespit edilmiştir. İklim verilerinin de her iki yılda birbirine yakın olması ergin popülasyon seviyesinin benzer bir seyir izlemesine sebeb olmuştur. Akdeniz meyve sineğinin meyvelerdeki zarar durumunu belirlemek için, her bir lokasyonda, haftalık olarak tesadüfen seçilen 200 meyvede zarar kontrolü yapılmıştır. Sonuç olarak 2016 yılında 13 Ekim- 03 Kasım arasında, 2017 yılında ise 13-27 Ekim arasında vuruklu meyveler gözlemlenmiş ve iki yıllık ortalamaya göre % 0,22 oranında vuruklu meyve bulunduğu tespit edilmiştir. Portakal yetiştiricileri feromon tuzaklarını ağaçlara asarak ergin sinek popülasyonunu takip etmeli, aynı zamanda meyvelerde sararma başlangıcında vuruk gözlemi yaparak kimyasal mücadeleye karar vermelidir., This study was carried out in order to determine population fluctations of mediterranean fruit fly [Ceratitis capitata Wied. (Diptera: Tephritidae)] and damage ratios in yards of Washington Navel orange variety in Tarsus District of Mersin Province in the years of 2016 and 2017. The population development of the mediterranean fruit fly was followed by using McPhail type trap (Last Fly Ceratitis®) (yellow trap plus pheromone), namely SEDQ, in orange yards of six different locations selected for representation of the District. The traps were hanged on the branches directing to the south-south - east direction and facing outward of the trees at height of 1.50-2 meters from the ground. They were hanged on the trees 10 meters in above-row and 25 meters in between-row. The adult flies caught on the traps were counted once a week. As a result of the population observation, the population levels of the adults were the most in august and september in both years. The first adult flies were caught in traps on June 02, 2016. On the 1st of September, it reached the highest point with 139.8 adults / week and finally the last adults were caught on 24 November 2016. According to the second year studies; the first adults were caught on June 02 and the population level reached the highest point with a mean of 131.8 adults / week on 24 th of August. The last adults were caught on 24 November 2017. The climate data which close to each other in the two years has influenced a similar progress of the adult population level. In order to determine damaged fruit rate, caused by the mediterranean fruit fly, damage inspect was performed on 200 orange fruits randomly selected in each location weekly. As a result, damaged fruits were observed from 13 October to 03 November 2016 and 13 – 27 October in 2017. Average rate of damaged fruits was determined as 0,22% in the orange yards. Due to the zero tolerance in citrus export, low rate of the damaged fruit have great importance. To decide on chemical control, orange growers should hang the pheromone traps on the trees, follow the adult fly population, and at the same time observe fruit damage at the beginning of yellowing of the fruits.

Fasulye (Phaseolus vulgaris, L.), yüksek protein içeriği ve insan beslenmesindeki faydaları açısından tarla bitkileri içersinde önemli bir yere sahiptir. Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli'nin neden olduğu bakteriyel adi yanıklık hastalığı, fasulye yetiştirilen alanlarda oldukça yaygın olmakla birlikte yıkıcı etkilere sahiptir. Bu tez çalışmasında, fasulye bitkisine Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli uygulandıktan sonra uygulanan farklı bakırlı bileşiklerin etkililikleri belirlenmiştir. Fasulye çeşidi olarak Alberto kullanılarak farklı iklim özelliklerinden dolayı Konya ve Afyonkarahisar İllerinde yetiştirilmiştir. Çalışmada, önerilen dozlarda bakır hidroksit, bakır sülfat pentahidrat, bakır oksiklorür, bakır hidroksit + bakır oksiklorür kullanılmıştır. Beş haftalık bitkilere tarla koşullarında 108 CFU mL-1 konsantrasyonunda bakteri süspansiyonu inokule edilmiştir. Hastalık şiddeti 0-9 skalası kullanılarak değerlendirilmiş ve sonuçlar su püskürtülen kontrol bitkileriyle karşılaştırılmıştır. Elde ettiğimiz sonuçlara göre, en etkili bakır bileşiği yaklaşık % 45 başarı oranı ile bakır oksiklorür ve en düşük etkinliğe sahip olan ise bakır sülfat pentahidrat (yaklaşık % 10) olarak belirlenmiştir. Bu çalışma ile ülkemizde ilk defa Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli'ye karşı farklı bakır bileşiklerinin etkililikleri karşılaştırılmıştır. Tarımda aşırı miktarda bakırlı bileşiklerin kullanımı çevre ve insan sağlığı üzerinde olumsuz etkilere neden olurken, bakteriyel patojenler de bakırlı bileşiklere direnç kazanmaktadır. Bu çalışma ile fasulyede bakteriyel adi yanıklık hastalığına karşı en başarılı bakırlı bileşiği bulmak ve sürdürülebilir fasulye tarımında bakırlı bileşiklerin kullanımını azaltmak amaçlanmıştır., Bean (Phaseolus vulgaris, L.) is regarded as one of the most important field cropson account of its high protein content and human nutritional benefits. Common bacterial blight (CBB) caused by Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli is the most devastating bacterial disease that affects common bean crops in all common bean growing areas. In this study, it was determined the efficacy of different copper compoundson dry bean cv. Alberto cultivated in Konya and Afyonkarahisar Provinces due to their different climatic characteristics for CBB disease. In the experiments, copper hydroxide, copper sulfate pentahydrate, copper oxychloride and copper hydroxide and copper oxychloride was used at the doses recommended by the manufacturers. Five week-old plants were inoculated by bacterial suspension adjusted to a concentration of 108 CFU mL-1 in the field conditions. Disease severity was evaluated using the 0-9 scale and the results compared with water sprayed control plants. Obtaining to data, the most effective copper compound was determined as copper oxychloride about 45%, and the lowest effectiveness hadcopper sulphate pentahydrate (about10%). In the light of the findings, the effectiveness of different copper compoundswere compared against CBB disease in our country at the first time to determine of the most appropriate copper. While the use of excessive amounts of copper compounds in agriculture causes negative effects on the environment and human health, bacterial pathogensgains copper resistant strains. In this study, it was aimed to find the most successful copper compound against CBB disease and to reduce using of access copper in sustainable bean agriculture.

Bu çalışma, fotoperiyodun börülce tohum böceğinin (Callosobruchus maculatus) ergin ve yumurta bırakma davranışı üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmalar Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi'nin Bitki Koruma bölümü laboratuvarında, 30°C sıcaklıkta, %70±10 orantılı nem ve 0L:24D (DD), 12L:12D (LD) ve 24L:0D (LL) olmak üzere farklı fotoperiyotlarda yürütülmüştür. Dişinin bıraktığı yumurta sayısı, ovıpozısyon ve postovıpozısyon süresi, yumurta açılma oranı , çiftleşme performansı ve ergin ömrü farklı fotoperyotlarda test edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, en uzun yumurta bırakma süresi sırasıyla LD ve DD periyodunda, en kısa yumurta bırakma süresi ise LL periyodunda tespit edilmiştir. Börülce tohum böceği dişilerinin postovipozisyon süresi, aydınlatma süresinin artması ile birlikte kısalmıştır. Ayrıca, en kısa postovipozisyon süresinin LL fotoperiyodunda tespit edilmiştir. Callosobruchus maculatus dişisinin bıraktığı yumurtaların açılma oranları LD ve DD stratejisinde birbirine yakın bulunmuş ve her ikisi de LL fotofazdan daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Bu araştırma sonucunda, börülce tohum böceğinin erkek ve dişisi test edilen bütün fotoperyotlarda neredeyse eşit sürelerde yaşamış, ancak sırasıyla hem LD hem de DD koşullarında erkeklerde ömrün daha uzun olduğu bulunmuştur. Ayrıca, ergin böceğin çiftleşme performansı, yumurta verimliliğini azaltan aydınlıktan (LL) etkilenmiştir. LL koşullarında çiftleşme performansı düşen dişilerin bıraktığı yumurtaların açılma oranları daha düşük bulunmuştur. Bu fotoperiyot koşulları, özellikle sürekli aydınlatmada, böceklerin çiftleşme süresini etkilemiştir., This study was carried out to determine the effect of photoperiod on adult and egg laying behavior of Callosobruchus maculatus. The trails were conducted in the laboratory of Plant Protection Department Faculty of Agriculture in Selcuk University. In conditions of 30°C temperature with %70± 10 of relative humudity and different photoperiods,[0L:24D (DD), 12L:12D(LD), 24L:0D (LL)]. The number of eggs laid per female, egg hatchability, the duration of oviposition, post-oviposition, copulation performance, and adult longevıty start from emergence of the pest were tested under different light/dark regimes. According to the results of the research longest oviposition duration was found in (LD) and (DD) respectively while shortest value of oviposition period was detected in (LL). As observation revealed also the post-oviposition period of the bean weevil adult females decreased by increasing the photophase regime or continuous illumination system and shortest post-oviposition period was also exposed in (LL) condition. The egg hatchability of Callosobruchus maculatus female was more or less similar in LD and DD regimes and both were higher than in LL photophase. As results of this experiment both sexes of the pest insect lived nearly equal periods at any tested light regimes but male was longer in both LD and DD conditions respectively. Furthermore, copulation performance of the adult beetle is affected by light (LL) which reduced egg fertility and less eggs were hatched, these photoperiodic conditions mainly continuous illumination effected on insect copulation time.

Bu çalışma Tatlıkurt [Lasioderma serricorne (Coleoptera: Anobiidae)]'un farklı besinler üzerindeki gelişimlerinin incelenmesi amacıyla 28±2°C sıcaklıkta ve %70-75 orantılı nem koşullarında yapılmıştır. Denemede kullanılmak üzere; nane, kekik, adaçayı, biberiye ve un olmak üzere toplamda beş farklı besinden yararlanılmıştır. Besinlerin gelişme sürelerine, ergin ömrüne, çoğalmaya, büyüklük ve ağırlığa olan etkileri incelenmiştir. Denemede her besin için 4 tekerrür oluşturulmuş, her tekerrüre 25'er adet Tatlıkurt larvası bırakılmıştır. Bu süreç boyunca kullanılan besinlerin Tatlıkurtun gelişimi üzerindeki etkisi incelenmiştir. Biberiye bitkisi üzerine bırakılan Tatlıkurt larvaların tamamı gelişimini tamamlayamamış ve ölmüştür. Larva gelişim süresi en kısa unda (37,35 gün) en uzun nanededir (62,96 gün). Pupa süresi en kısa adaçayında (4 gün) görülürken en uzun kekikte (4,42 gün) görülmüştür. Ergin ömrünün en kısa olduğu besin nane (10,50 gün) en uzun olduğu besin undur (15,5 gün). Preovipozisyon süresi en kısa 4,67 gün ile kekikte, en uzun 7 gün ile unda geçekleşmiştir ve yine ovipozisyon süresi en kısa 2,14 gün ile unda görülürken en uzun 3,33 gün ile kekikte görülmüştür. Yumurtaların açılma süreleri incelendiğinde en kısa açılmanın unda (5,42 gün), en uzun açılmanın unda (5,97 gün) olduğu görülmüştür. Pupalar ağırlık ve boy olarak incelendiğinde pupa boyunun en kısa olduğu besin adaçayı (2,08 mm), en uzun olduğu besin undur (3,01mm). Pupa ağırlığının en az olduğu besinin adaçayı (0,6 mg), en fazla olduğu besinin ise un (2,2 mg) olduğu belirlenmiştir. Gelişimini tamamlayan larva oranı en fazla unda (% 92) en az adaçayındadır (% 5). Gelişimini tamamlayan pupa oranı en fazla unda (% 80,30) en az adaçayında (% 37,50) görülmüştür. Açılan yumurta yüzdelerinde ise en az açılımın % 56,27 ile kekikte en fazla açılımın % 88,89 ile unda olduğu görülmüştür., This study was carried out to analyze the development of Lasioderma serricorne (Lasioderma serricorne (F.) Coleoptera: Anobiidae) on different nutrients at 28 ± 2 ° C and 70-75% humidity. The five different food were used, including Mentha piperita, Thymus vulgaris , Salvi officinalisa, Rosmarinus, Officinalis and flour. Effects of nutrients on development periods, adult life, reproductive size and weight were investigated. In the experiment, four replicates were created for each nutrient and 25 Lasioderma serricorne larvae were left in each replicate. The effect of nutrients on the development of Lasioderma serricorne was investigated during this process. All of the Lasioderma serricorne larvae left on the Rosmarinus officinalis plant have not completed their development and died. The shortest larva growth time was in flour (37.35 days) and the longest in Mentha piperita (62.96 days). The shortest Pupa time was seen in Salvia officinalis (4 days), while the longest was seen in Thymus vulgaris (4,42 days). Mentha piperita (10,50 days) had the shortest adult life and was the longest flour (15,5 days). The shortest preoviposition period was 4,67 days in Thymus vulgaris, the longest 7 days in flour, and the shortest oviposition time was observed in flour with 2,14 days and the longest was found in Thymus vulgaris with 3,33 days. When the egg opening time was examined, it was seen that the shortest opening time was in Thymus vulgarris (5,42 days) and the longest opening time was in flour (5,97 days). When the pupae were examined in weight and height, Salvia officinalis was the nutrient that had the shortest pupa length (2,08 mm) and flour was the nutrient that had the longest pupa length (3,01 mm). Salvia officinalis was the nutrient that had the lowest Pupa weight (0,6 mg) and the flour was the nutrient that had the highest Pupa weight (2,2 mg). The rate of larvae that completed its development was highest in flour (92%) and lowest in Salvia officinalis (5 %). The rate of pupae that completed its development was highest in flour (80,30%) and lowest in Salvia officinalis (37.50%). It was observed that the least expansion was found Thymus vulgaris with 56.27% and the highest opening was in flour with 88.89%.

Bu çalışma ile 2016-2017 yıllarında Konya ilinde depo ve market koşullarında bazı lale, nergis ve sümbül soğanlarında çürümelere sebep olan Penicillium spp. enfeksiyonları ve bu hastalığa karşı in vitro koşullarda bazı fungisidlerin etkililiği tespit edilmeye çalışılmıştır. Lale, nergis ve sümbül soğanları depoya alındıktan 1 ay sonra Penicillium spp. açısından değerlendirilmiş ve 10 günde bir sayımlara devam edilerek enfekteli soğan oranları ve hastalık şiddetleri belirlenmiştir. Sayımlara, soğanlar marketlere pazarlandığı tarihlerde de devam edilmiştir. 2016 yılında 90 gün depolandıktan sonra yapılan sayımda lalelerde enfekteli soğan oranı %5.20 olarak belirlenmiştir. 30 gün depolanan sümbül ve nergislerde hastalık oranları sırasıyla %10.33 ve %1.67 olarak tespit edilmiştir. Market koşullarında 77 gün bekletilen lalelerde enfekteli soğan sayısı %96.02'ya, sümbüllerde %28.67'ye, nergislerde ise %6.5'e yükselmiştir. 2017 yılında 130 gün depolanan lalelerde enfekteli soğan sayısı %12.22, hastalık şiddeti ise %4.29 olarak belirlenmiştir. 1 ay depolanan nergis ve sümbüllerde enfekteli soğan oranı sırasıyla %2 ve %2.5, hastalık şiddetleri ise %0.41 ve %0.87 olarak tespit edilmiştir. Market koşullarında 36 gün bekletilen lale soğanlarında enfekteli soğan oranı %62.15'ye, hastalık şiddeti ise %21.59'a yükselirken, sümbüllerde enfekteli soğan oranı %12.5'e, hastalık şiddeti %3.92'ye ulaşmıştır. Bu koşullarda nergis soğanlarında Penicillium spp. açısından önemli bir farklılık görülmemiştir. Penicillium türlerini belirlemek amacıyla lale, sümbül ve nergis soğanlarından elde edilen Penicillium izolatları, hem morfolojik olarak hem de MALDI-TOF biyotipleme yoluyla karakterize edilmiştir. Lale izolatlarının Penicillium corymbiferum ve P. expansum, nergis izolatlarının P. corymbiferum, P. rugulosum ve P. funiculosum, sümbül izolatlarının ise P. corymbiferum, P. expansum ve P. olsonii türleri olduğu belirlenmiştir. Lale, nergis ve sümbül soğanlarında depo koşullarında en yaygın tür olarak tespit edilen Penicillium corymbiferum'a karşı ruhsatlı fungisit bulunmamasından dolayı, in vitro koşullarda etken maddesi Thiram, Iprodione, Tolchlofos Methyl, Carbendazim, Imazalil, Kresoxim Methyl ve Azoxystrobin olan fungisitlerin etkililiği araştırılmıştır. P. corymbiferum'un P-2 izolatınının ED50 değeri imazalil için, In this study, Penicillium spp. infections causing decay in some tulips, narcissus and hyacinth bulbs in the storage and market conditions in Konya province in 2016-2017 and the effectiveness of some fungicides in vitro against this disease were tried to be determined. Tulip, narcissus and hyacinth bulbs were evaluated in terms of Penicillium spp. 30 days after they were taken out of storage and counts were continued every 10 days to determine infected bulb ratios and disease severity. Counts continued on dates when bulbs were marketed. After 90 days of storage in 2016, the rate of infected bulbs was 5.20%. The disease rates in hyacinths and narcissus stored for 30 days were 10.33% and 1.67%, respectively. In the market conditions, the number of infected bulbs increased to 96.02%, hyacinths to 28.67% and narcissus to 6.5%. In tulips stored for 130 days in 2017, the number of infected bulbs was determined as 12.22% and the disease severity was determined as 4.29%. The number of infected bulbs of narcissus and hyacinths stored for 1 month were determined as 2% and 2.5%, respectively, and disease severity was determined as 0.41% and 0.87%. The rate of infected bulbs in tulip bulbs which were kept in market conditions for 36 days increased to 62.15% and disease severity to 21.59%, while the percentage of infected bulbs in hyacinths is reached 12.5% and disease severity is reached 3.92%. In these conditions, there was no significant difference in the narcissus bulbs in terms of Penicillium spp. Penicillium isolates obtained from tulips, hyacinths and narcissus bulbs to characterize Penicillium species were characterized both morphologically and by MALDI-TOF biotyping. Penicillium corymbiferum and P. expansum in tulip isolates, P. corymbiferum, P. rugulosum and P. funiculosum in narcissus isolates, P. corymbiferum, P. expansum and P. olsonii species in hyacinth isolates were determined. The effectiveness of the fungicides, Thiram, Iprodione, Tolchlofos Methyl, Carbendazim, Imazalil, Kresoxim Methyl and Azoxystrobin, were investigated in vitro due to the absence of licensed fungicide against Penicillium corymbiferum which was detected as the most common species in storage conditions of tulips, narcissus and hyacinths. The ED50 value of the P-2 isolate of P corymbiferum was, Bu tez çalışması ÖYP (Öğretim Üyesi Yetiştirme Programı) tarafından 2016-ÖYP-056 nolu proje ile desteklenmiştir.

Soyad BAŞYARAN olarak değiştirilmiştir., Bu çalışma Antalya İli Kumluca İlçesi örtüaltı domates üretim alanlarında görülen fungal hastalıklar ve bunların yaygınlık, bulunuş ve hastalık şiddeti oranlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bunun için 2012-2013 ve 2013-2014 üretim sezonunda üst üste iki yıl toplam 920 adet serada hastalık survey çalışması yapılmıştır. Yapılan survey çalışmaları sonucu Kumluca örtüaltı domates üretim alanlarında Fusarium oxysporum f.sp.lycopersici, Fusarium solani, Verticillium dahliae, Rhizoctonia solani, Alternaria solani, Alternaria alternata, Phytopthora infestans, Fulvia fulva , Leveillula taurica ve Botrytis cinerea gibi fungal etmenlerin varlığı tespit edilmiştir.Tespit edilen fungal etmenlerin yaygınlık oranları sırasıyla %17,98, %4,28,%9,45, %14,33, %13,44, %17,85,%6,46, %46,66, %57,12,%80,71 oranında bulunurken,bulunuş oranları yine sırasıyla %20,65, %11,10 ,%9,07, %14,72, %17,82, %22,21, %34,50, %63,47, %64,57, %78,78, olarak belirlenmiştir. Hastalık şiddeti bakımından en yüksek değer %61,38 ile Phytopthora infestans için tespit edilirken, en düşük değer %9,02 ile Fulvia fulva için bulunmuştur. Kumluca ilçesi örtüaltı domates üretim alanlarında tespit edilen hastalıkların genel bulunuş, yaygınlık ve hastalık şiddeti oranları sırasıyla %33,69, %26,83. ve %33,51 olarak tespit edilmiştir., This study was conducted to determine the occurrence, prevalence and severity of fungal diseases in tomato greenhouses of Kumluca/Antalya. For this purpose, a total of 920 greenhouse surveys were performed during 2012-2013 and 2013-2014. As a result of the surveys; Fusarium oxysporum f.sp.lycopersici, Fusarium solani, Verticillium dahliae, Rhizoctonia solani, Alternaria solani, Alternaria alternata, Phytopthora infestans, Fulvia fulva , Leveillula taurica and Botrytis cinerea determined in those areas.The prevalence rates of fungi were 17,98%, 4,28%,9,45%, 14,33%, 13,44%, 17,8% , 6,46%, 46,66% , 57,12% and 80,71% while the occurence of the fungi were 20,65% , 11,10%, 9,07% ,, 14,72% , 17,82%, 22,21% , 34,50, 64,47% , 64,57% 78,78% respectively. The highest ratio of the disease severity was 61,38% for P. infestans while the lowest ratio was found for F. fulva with 9,02%. The occurence, prevalence and disease severity rates of the diseases were determined as 33,69%, 26,83%, and 33.51% respectively in this district.

Çalışma 2012-2015 yıllarında laboratuar şartlarında yürütülmüştür. Eurygaster maura (L.) (Heteroptera: Scutelleridae)'nın metatorasik koku bezi (MKB) salgısının gaz kromotografi-kütle spektrometre (GC-MS) analizi sonucunda hem erkek hem de dişilerde 12 kimyasal madde belirlenmiştir. Ancak bu maddelerin miktarları her iki cinsiyette farklılık göstermiştir. En fazla bulunan kimyasal maddelerin n-Tridekan ve (E)-2-Hekzanal olduğu ve toplam içeriğin yaklaşık %90'ını oluşturduğu tespit edilmiştir. Eurygaster maura'nın MKB salgısının hekzan ekstraktları ile Trissolcus semistriatus (Nees) (Hymenoptera: Scelionidae)'a Y tüp olfaktometrede yapılan seçim testlerinde; her iki cinsiyete ait düşük konsantrasyonların T. semistriatus'u cezbettiği ancak konsantrasyon arttıkça parazitoitin kokuyu tercih etme oranının azaldığı ve temiz havaya yöneldiği saptanmıştır. Her iki cinsiyete ait MKB salgısının düşük konsantrasyonlarının T. semistriatus'un parazitleme oranlarını artırdığı, ancak konsantrasyon arttıkça parazitleme oranlarının azaldığı, çıkış oranlarını ise etkilemediği belirlenmiştir. Y tüp olfaktometrede yapılan denemelerde, E. maura'da MKB salgısının, özellikle erkek bireylerin salgısının, tür içinde toplanma ve dağılmayı sağladığı ancak bu durumun konsantrasyona bağlı olarak değiştiği tespit edilmiştir. Farklı popülasyon yoğunluklarında kültüre alınan E. maura'da; popülasyon yoğunluğu ile toplam yumurta sayısı arasında doğru orantılı bir ilişki bulunmuş ve en yüksek toplam yumurta sayısı 14360.33±305.57 adet yumurta ile 50x50 popülasyonundan elde edilmiştir. Bir dişiden elde edilen ortalama yumurta sayısı ile popülasyon yoğunluğu arasında ters orantılı bir ilişki olduğu ve en yüksek ortalama yumurta sayısının 190.47±2.42 adet yumurta ile 1x1 popülasyonunda, en düşük ortalama yumurta sayısının ise 57.44±1.22 adet yumurta ile 50x50 popülasyonunda olduğu tespit edilmiştir. Eurygaster maura yumurtalarının eninin 1.011±0.004-1.07±0.004 mm, boyunun ise 1.097±0.006-1.17±0.005 mm arasında olduğu ve popülasyon yoğunluğu ile yumurta büyüklüğü arasında ters orantılı bir ilişki olduğu gözlenmiştir. Farklı yoğunluktaki popülasyonlardan elde edilen yumurtaların parazitlenme oranlarının popülasyon yoğunluğu ile ters orantılı olduğu, popülasyon yoğunluğunun çıkış ve eşey oranlarını (Dişi/Erkek) ise etkilemediği belirlenmiştir. Buğday yetiştirme alanlarında en fazla bulunan Hardal (Sinapis arvensis L.), Yabani yulaf (Avena fatua L.), Kokarot (Bifora radians Bieb.), Yoğurt otu (Galium aparine L.), Sarı ot (Boreava orientalis Jaub and Spach.) ve Gökbaş (Centaurea depressa Bieb.) yabancı ot hekzan ekstraktlarının T. semistriatus'un parazitleme ve çıkış oranlarına etkisi belirlenmiştir. Bifora radians hariç diğer yabancı otların konsantrasyona bağlı olarak T. semistriatus'un parazitleme oranlarını önemli ölçüde artırdığı tespit edilmiştir. Yabancı otların çıkış oranlarını ise etkilemediği belirlenmiştir. Aynı yabancı otlar ile Y tüp olfaktometrede yapılan seçim testlerinde T. semistriatus'un, B. radians hariç diğer yabancı otların kokularına cezbolduğu belirlenmiştir. Ancak bu durumun konsantrasyona bağlı olarak değiştiği ve konsantrasyon arttıkça parazitoitlerin temiz havaya yöneldiği gözlenmiştir. Yabancı ot ekstraktlarının GC-MS analizi sonucunda, hidrokarbonlarının C3-C29 aralığında yer aldığı tespit edilmiştir., This study was carried out in 2012-2015 in laboratory conditions. The metathoracic scent gland (MSG) secretion of Eurygaster maura (L.) (Heteroptera: Scutelleridae) was analyzed by gas chromatography-mass spectrometry (GC-MS) and 12 chemical compounds were detected both in males and females. However, these compounds differed in quantity in both sexes. It was determined that n-Tridecane and (E)-2-Hexanal were the most abundant compounds and constitute approximately 90% of the total content. The behavioural responses of Trissolcus semistriatus (Nees) (Hymenoptera: Scelionidae) to hexane extracts of the MSG secretion of E. maura were investigated in Y tube olfactometer. Low concentrations of both sexes attracted the T. semistriatus but the preference of MSG secretion was reduced with the increase of concentrations and parasitoids tended towards to clean air. Low concentrations of MSG secretion of both sexes increased the parasitisation ratios of T. semistriatus, nevertheless it was detected that while the concentrations were increased, the parasitisation ratios were decreased, no affect was observed on the emergence ratio. In Y tube olfactometer, it was determined that the MSG secretion of Eurygaster maura, especially male secretion, play roles in intraspecific aggregation and dispersal but varied depending on the concentrations. In E. maura that mass-reared in different population densities; a direct relationship exist between population density and fecundity was found, and the highest total number of eggs were obtained from 50x50 population with 14360.33±305.57 eggs. Also average number of eggs laid by a female inversely correlated with population density, and the highest average number of eggs was obtained from 1x1 population with 190.47±2.42 eggs, the least from 50x50 population with 57.44±1.22 eggs. The width of the eggs of E. maura was observed between 1.011±0.004-1.07±0.004 mm, length was 1.097±0.006-1.17±0.005 mm and diameter of the egg was inversely correlated with population density. The eggs, which were obtained from different population densities, parasitisation ratios were inversely correlated with population density, however population density did not affect the emergence and sex ratios. The effects of the hexane extracts of major weeds in wheat growing areas, charlock (Sinapis arvensis L.), common wild oat (Avena fatua L.), bifora (Bifora radians Bieb.), cleavers (Galium aparine L.), yellow weed (Boreava orientalis Jaub and Spach.) and dark blue bottle (Centaurea depressa Bieb.) on the parasitisation and emergence ratios of T. semistriatus were determined. Except bifora (B. radians), it was detected that all other weed extracts significantly increased the parasitisation ratios of T. semistriatus depending on the concentration. However weed extracts did not affect the emergence ratios. In Y tube olfactometer experiments, T. semistriatus was attracted by the hexane extracts of the weeds except bifora (B. radians) but this was varied depending on concentration and as the concentration increase, the parasitoids tended towards to clean air. The GC-MS analysis of weed extracts revealed the presence of hydrocarbons ranging from C3-C29.

Konya İli Karapınar İlçesi'nde 2014 yılında yürütülen bu çalışmada; buğdayda önemli verim kayıplarına neden olan Diuraphis noxia (Kurdjumov) (Hemiptera:Aphididae) yönetiminde kuşyemi ve arpa bitkilerinin tuzak bitki olarak kullanım potansiyeli araştırılmıştır. Tesadüf parselleri faktöriyel deneme desenine göre bu tuzak bitkiler ve buğday farklı ekim tarihlerinde ekilerek 3 tekerrürlü 4 farklı kombinasyon oluşturulmuştur (buğday bitkisinin tuzak bitkilerden erken ekildiği kombinasyonlar, tuzak bitkiler ve buğday bitkisinin aynı tarihte ekildiği kombinasyonlar, tuzak bitkilerin buğday bitkisinden erken ekildiği kombinasyonlar, buğday bitkisinin sonbaharda tuzak bitkilerin ilkbaharda ekildiği kombinasyonlar). Toplam 36 parselde çıkıştan sonra başlatılan gözlem ve sayımlar Mart ayına kadar 15 günde bir, Mart ayından itibaren ise haftada bir sürdürülmüştür. Sonuç olarak; gözlem yapılan farklı kombinasyonlar içinde en yüksek buğday verimini (695kg/da) kuşyeminin buğdaya göre erken ekildiği kombinasyonlar vermiştir. Kuşyeminin tuzak bitki olarak buğdayda D.noxia bireylerini kendine çekerek verimde %24.80 oranında artışa neden olduğu ortaya konmuştur. Bu oran kuşyeminin D.noxia yönetiminde tuzak bitki olarak kullanım potansiyelini açıkça göstermektedir. Tek başına sorunun çözümünde yeterli olmasa da, entegre zararlı yönetimi yaklaşımı çerçevesinde çevreye dost diğer metodlarla kombine edilerek kullanımında daha tatminkar sonuçlar alınması beklenebilir. Ayrıca diğer buğday zararlılarına karşı da Entegre Zararlı Yönetimi çalışmalarında farklı amaçlarla kullanılması ve banker bitki sistemlerinde de yer alması ihtimal dahilindedir., This study was carried out in 2014 in Karapınar District of Konya Province in Turkey to determine the potential using capacity of canary grass (Phalaris canariensis L.) and barley in management of Diuraphis noxia (Kurdjumov) causing periodically serious damage on wheat in the district. Trap crops and wheat were formed factorial randomized block design by using in different planting dates as 3 replicates of 4 different combinations (wheat crops are planted before the trap combinations of plant, trap plant is planted at the same date and combinations of the wheat plant, combinations in which plants are wheat plants planted before the trap, combinations are planted in the spring of normal trap plant wheat plant). On total 36 plots, after departure, the observations were continued 15 days intervals until March and then weekly till harvest. As a result, maximum wheat yield was found on early planted canary grass according to the wheat parcels. The canary grass, as a trap plant, has been raised an increase in wheat yield rate of 24.80%. This ratio reveals, the canary grass has a good potential use in D.noxia management as a trap plant. Although not enough to solve the problem alone, be more satisfactory outcomes can be expected environmentally friendly in use in combination with other methods within the framework of integrated pest management approach. Also against other wheat pests, considered using a variety of purposes and the possibility to take part in banker plant system in Integrated Pest Management work.

Bu çalışmada pelin ve şeker pancarı toprak üstü organları, buğday ve ceviz yaprağı, şeker pancarı kök özütlerinin %5, 10, 20 ve 30 dozlarının horozibiği (Amaranthus retroflexus L.), deve dikeni (Alhagi pseudoalhagi (Biev) Desv.), yabani çavdar (Secale cereale L.), sirken (Chenopodium albüm L. ) ve yabani yulaf (Avena fatua L.) tohumlarının çimlenmesine etkileri araştırılmıştır. Horozibiği tohumlarının çimlenmesini, şeker pancarı yaprağı özütünün tüm dozları ve buğday yaprağı özütlerinin %10 ve üzeri dozları tamamen önlemiştir. Pelin toprak üstü organları, ceviz yaprağı ve şeker pancarı kök özütleri çimlenmeyi %5 ve 10'luk dozlarda kısmen az, üzeri dozlarda tamamen önlemiştir. Deve dikeni tohumlarının çimlenmesini ise, şeker pancarı yaprak ve kökü özütleri tüm dozlarda tamamen önlemiş; pelin toprak üstü organları ve buğday yaprak özütleri ise %5 ve 10 dozlarında kısmen, üzeri dozlarda tamamen önlemiştir. Yabani çavdar tohumlarının çimlenmesini, sadece buğday yaprağı özütünün %10 ve üzeri dozları tamamen önlemiş, ceviz yaprağı ve şeker pancarı kökü hariç diğer bitki özütleri, %30'luk dozda aynı etkiyi göstermiştir. Söz konusu çimlenme üzerine ceviz yaprağı ve şeker pancarı kökü özütlerinin bütün dozlarının etkisi kısmen az olmuştur. Sirken tohumlarının çimlenmesini ise pelin toprak üstü organları, şeker pancarı- ve buğday yaprağı, ayrıca şeker pancarı kökü özütlerinin %5 ve %10'luk dozları önemli ölçüde önlemiştir. %20 ve üzeri dozlarda ise çimlenme olmamıştır. Ceviz yaprağı özütünde ise çimlenme dozlara bağlı olarak artarak azalmış, %30'luk dozda tamamen ortadan kalkmıştır. Yabani yulaf tohumlarının çimlenmesini, pelin toprak üstü organları, şeker pancarı yaprağı özütünün %5 ve üzeri, buğday yaprak özütünün %10 ve üzeri, şeker pancarı kökü özütü %20 ve üzeri dozları tamamen önlemiş, ceviz yaprağı özütü dozlarının etkileri kısmen az olmuştur., In this study, the effects of %5, 10, 20 and 30 doses of sugar beet root extracts, leaves of walnut, the above-ground organs of sugar beet and Artemisia vulgaris L. on the germination of Amaranthus retroflexus, Alhagi pseudoalhagi, Secale cereale, Chenopodium album and Avena fatua are examined. %10 and other over doses of the leaf extract of wheat and all doses of sugar beet leave extracts almost completely prevented the germination of Amaranthus retroflexus seeds. % 5 and %10 doses of the leaf extracts of walnut, the above-ground organs of Artemisia vulgaris L. and sugar beet root extracts prevented partly; prevented the germination completely with other over doses. Sugar beet leaves and root extracts prevented completely the germination of Alhagi pseudoalhagi's seeds with %5 dose and over doses; the above-ground organs of Artemisia vulgaris L. and the leaf extracts of wheat prevented partly with %5 and %10 doses; prevented completely with overdoses. On the other hand, only the leaf extract of wheat's %10 and over doses prevented completely the germination of Secale cerale's seeds, the other plant extracts, except the leaves of walnut and the root of sugar beet, have the same effects with %30 dose. The leaf of walnut's and the root extract of sugar beet's effects on the germination, that mentioned at the top, for whole doses are less partly. The above- ground organs of Artemisia vulgaris L., sugar beet and the leaf of wheat, also %5 dose and %10 dose of the root extract of sugar beet prevented the germination of testing plant Chenopodium album. There wasn't a germination at %20 and overdoses. The leaf extract of walnut's germination decreased increasingly depending on the doses and disappeared at %30 dose. % 5 and overdoses of the above-ground organs of Artemisia vulgaris L. and sugar beet leaf extracts, % 10 and overdoses of the leaf extract of wheat, %20 and overdoses of sugar beet root extracts prevented completely the germination of Avena fatua's seed.There was less preventing effect of the doses of walnut leaf extracts.

Bu çalışmanın amacı, Konya ili Altınekin, Çumra ve Ereğli ilçelerinde Fasulye üretiminde, üreticilerin bitki koruma uygulamalarına yaklaşımlarının tespit edilmesidir. Bu amaçla 2014 yılında her ilçede fasulye üretimi yapan 20 çiftçi ile anket çalışması sonuçlarından, yerli ve yabancı literatür ile kamu kurum ve kuruluşlarından elde edilen verilerden yararlanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre üreticilerin çok azı bitki koruma konularındaki tavsiyeleri ilgili teknik elemanlardan alırken, üreticilerin çoğunluğunun etikette belirtilen doz oranından fazla ilaç kullandıkları, boş ilaç ve gübre artıklarını imha etmedikleri, ilaçlamadan sonra gereken bekleme süresine uymadan mahsulünü hasat ettikleri ve ilaç uygulamaları sırasında herhangi bir koruyucu önlem almadıkları ortaya çıkmıştır. Çiftçiler bitki koruma sorunlarının çözümünde genellikle kimyasal savaş yöntemini tercih etmekte olup, bilinçsiz pestisit uygulamaları beraberinde insan ve çevre sağlığı açısından birçok olumsuzlukları gündeme getirmektedir. Çalışmada elde edilen sonuçların insan ve çevre açısından oluşturabileceği olumsuzluklar ve çözüm önerileri tartışılmıştır., The purpose of this study is to determine plant protection applications of producers at Bean Production in Province Konya, districts Altınekin, Çumra and Ereğli. Questionnaire studies result applied to 20 farmers who are dealinğ with bean production from every district in 2014, local and foreign literatüre scanninğ, data obtained from public organizations and institutions have been used fort his purposse. According to the results, while a few growers made use of the suggestions and advice made by the related technical experts, it has been found that most of them: have followed the technical advices given by pesticide dealers and neighbour growers, etc. instead of technical experts in plant protection; used much more pesticide dosage than that of indicated in the label; didn't dispose of useless pesticides and fertilizer wastes; harvested products after pesticide applications without obeying the label instructions. During the pesticide applications, most of the growers have not obeyed the protective instructions. Growers usually preferred chemical control applications for common plant protection promlems. Frequently use of pesticides, cause serious problems for human health and environmental pollution. Results were evaluated in the frame of human and environmental prospects and some recommendations were discussed.

Bu çalışmada biberiye (Rosmarinus officinalis L.) bitkisinden elde edilen uçucu yağın Callosobruchus maculatus (F.) (Coleoptera: Chrysomelidae: Bruchinae)'un farklı dönemlerdeki yumurta, larva, pupa ve ergin dönemlerine karşı fumigant etkisi ile nohutun kokusuna ve çimlenmesine etkileri araştırılmıştır. Denemeler laboratuar şartlarında 28±2⁰C sıcaklık, %55±5 orantılı nem ve karanlık ortamda yürütülmüştür. Yumurta ve larva dönemlerine fumigant etki denemelerinde 10, 20, 30, 40 ve 50 µl/l hava dozları; pupa döneminde 20, 30, 40, 50, 60 µl/l hava dozları; ergin döneminde 10, 15, 20 ve 25 µl/l hava dozları kullanılmış ve tüm bu dönemler 24, 48, 72 ve 96 saat biberiye uçucu yağı buharına maruz bırakılmıştır. Maruz bırakma sürelerinin ve uygulanan dozların artışına paralel olarak böceğin tüm biyolojik dönemlerindeki ölümlerde artış meydana geldiği ve maruz bırakma süreleri arttıkça, en yüksek ölümü meydana getiren dozların düştüğü tespit edilmiştir. Test edilen biberiye uçucu yağı, farklı uygulama sürelerinde ve dozlarında böceğin gelişme dönemlerine göre farklı fumigant toksisite göstermiştir. Nohut içerisindeki genç ve yaşlı larvalara fumigant toksisite denemelerinde de en fazla hassasiyeti genç larvalar göstermiştir. Tüm biyolojik dönemler içerisinde ise en fazla toleransı pupalar gösterirken, en fazla hasasiyeti erginler göstermiştir. Zararlının tüm biyolojik dönemlerine biberiye uçucu yağının 48 saatteki LC50 değerlerine göre fumigant etki sıralaması; 1-2 gün yaşındaki erginler>genç larvalar>1 gün yaşındaki yumurtalar> yaşlı larvalar> pupalar şeklinde sıralanmaktadır. Biberiye uçucu yağı buharının nohut tanelerinin çimlenmesine hiçbir olumsuz etkisinin olmadığı ancak, nohutların kokusunda değişiklik meydana getirdiği tespit edilmiştir. Fumigant etki çalışmalarının sonucu, biberiye uçucu yağının depolarda C. maculatus'un mücadelesinde alternatif bir biyofumigant olarak kullanılabileceğini göstermiştir., In this study, the fumigant effect of the essential oil obtained from rosemary (Rosmarinus officinalis L.) plants against different periods of eggs, larvae, pupae and adults of Callosobruchus maculatus (F.) (Coleoptera: Chrysomelidae: Bruchinae) with effects to smell and germination of chickpeas were investigated. The experiments were carried out under laboratory conditions of 28±2C temperature, 55±5% relative humidity and dark conditions. In the fumigant effect bioessays on eggs and larvae, 10, 20, 30, 40 and 50 µl/l air doses; In the pupae 20, 30, 40, 50, 60 µl/l air doses; in the adult, 10, 15, 20 and 25 µl/l air doses used and all biological stages were exposed to vapors of essential oil of rosemary for 24, 48, 72 and 96 hours. As parallel to the increase of exposure time and applied dose, an increase occured in deaths of all the biological stages of C. maculatus. Increasing of exposure times, the dose that produces the highest mortality was found that the fall. According to the different life stages of insects, Rosemary essential oil showed different fumigant toxicity in different application times and doses. Young larvae within chickpea showed the maximum sensitivity in the fumigant toxicity tests. The pupae were the most tolerance during all the biological period, while the adults showed the most suscepible. According to the LC50 value for 48 hours, the order of susceptibility of all stages were 1-2 days old adults> young larvae> 1 day old eggs> old larvae> pupae, respectively. Vapour of rosemary essential oil vapor has no adverse effect on the germination of chickpea seed however, has caused changes in the smell of the chickpeas have been identified. Fumigant effect tests indicate that rosemery essential oil can be used as a possible alternative bio-fumigant in controlling at stored of C. maculatus., Bu tez çalışması BAP tarafından 13201049 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, Meram (Konya) ilçesinde bağcılığın yoğun olarak yapıldığı Hatıp mahallesi ve Çayırbağı köyünde Salkım güvesi [Lobesia botrana Den. & Schiff. (Lepidoptera: Tortricidae)]'nin popülasyon gelişimini belirlemek amacıyla 2012 ve 2013 yıllarında yürütülmüştür. Bu amaçla Hatıp mahallesi ve Çayırbağı köyünde yedi ayrı bağ alanı seçilmiştir. Bu bağ alanlarının her birine birer adet Delta tipi eşeysel çekici feromon tuzağı asılmıştır. Tuzak kontrolleri haftada bir kez yapılmıştır. Popülasyon değişimine göre Salkım güvesinin bu yörede üç döl verdiği belirlenmiştir. Birinci dölü mayıs, ikinci dölü temmuz ve üçüncü dölü ise ağustos ayında verdiği tespit edilmiştir. Zararlının popülasyon gelişiminde sıcaklık ve nem değerlerinin etkisi incelenmiştir., This study was carried out in order to determination of population growth of European Grapevine Moth [Lobesia botrana Den. & Schiff. (Lepidoptera: Tortricidae)] in Hatıp quarter and Çayırbağı village in 2012-2013 years. Seven grape cultivation area was chose to set up sexual pheromone trap in Hatıp quarter and Cayırbag village. Sexual pheromone traps was observed once a week. According to population development, European Grapevine gave three generations was determined in the Meram county. İt was determined that gave the first generation in May, the second generation in July and the third generation in August. Effect on population growth of potential temperature and relative humidty was researched .

Bu çalışma, Manisa iline bağlı Ahmetli (Ataköy, Gökkaya, Karaköy, Kestelli) ve Turgutlu (Akçapınar, Derbent, Musacalı, Sarıbey) ilçelerinde belirlenen sekiz adet bağ alanında, Yuvarlak Çekirdeksiz üzüm çeşidi üzerinde Salkım güvesi [Lobesia botrana Den. & Schiff. (Lep.: Tortricidae)]'nin popülasyon gelişimini ve bulaşıklık oranını saptamak amacıyla 2012-2013 yıllarında yürütülmüştür. Bu bağların her birine 1 Ocak'tan itibaren maksimum sıcaklık toplamlarının 1000°C'ye yaklaştığı tarihlerde birer adet eşeysel çekici feromon tuzağı kurulmuştur. Tuzaklar her hafta kontrol edilmiş, tuzak kapsülleri altı haftada bir, yapışkan tablalar ise kirlendikçe değiştirilmiştir. Lobesia botrana'nın bulaşıklık oranını belirlemek için, her bağda dört farklı sıra üzerinde rastgele seçilen 100 adet salkım kontrol edilmiştir. Yapılan kontrollerde Salkım güvesi zararı, yumurtası, larvası, pupası aranmış ve bu salkımlar bulaşık olarak kabul edilip, bulaşıklık oranı tespit edilmiştir. Salkım güvesi her iki ilçede, yakalanan ergin sayıları bakımından hasat tarihine kadar üç, hasattan sonra da bir olmak üzere toplam dört tepe noktası oluşturmuştur. Hasat dönemine kadar en fazla ergin, 2012 yılında Ahmetli ilçesi Karaköy (394 adet/tuzak/hafta) ve Turgutlu ilçesi Derbent beldesi (439 adet/tuzak/hafta)'nde 23 Ağustos tarihinde, 2013 yılında Ahmetli ilçesi Ataköy (306 adet/tuzak/hafta) ve Turgutlu ilçesi Sarıbey (345 adet/tuzak/hafta) köyünde 22 Ağustos tarihinde yakalanmıştır. Hasat döneminden sonra ise en fazla ergin, 2012 yılında Ahmetli ilçesi Gökkaya beldesi (477 adet/tuzak/hafta) ve Turgutlu ilçesi Akçapınar (504 adet/tuzak/hafta) köyünde 30 Ağustos tarihinde, 2013 yılında Ahmetli ilçesi Ataköy (426 adet/tuzak/hafta) ve Turgutlu ilçesi Sarıbey (647 adet/tuzak/hafta) köyünde 12 Eylül tarihinde yakalanmıştır. Lobesia botrana'nın en yüksek bulaşıklık oranları; 2012 yılında Ahmetli ilçesi Gökkaya beldesi ve Karaköy'de %46, Turgutlu ilçesi Sarıbey köyünde %41 olarak 23 Ağustos tarihinde, 2013 yılında ise Ahmetli ilçesi Gökkaya beldesinde %58 ve Turgutlu ilçesi Sarıbey köyünde %62 olarak 22 Ağustos tarihinde tespit edilmiştir. İki yıl süresince yürütülen çalışma sonuçlarına göre; Ahmetli ve Turgutlu ilçelerindeki deneme bağlarında L. botrana'nın popülasyon yoğunluğu ve bulaşıklık oranları bakımından önemli bir fark oluşturmadığı görülmüştür., This study was carried out to determine the population and infestation rate of Lobesia botrana Den. & Schiff. (Lep.: Tortricidae) on ball seedless grape variety, was selected eight vineyard in Ahmetli and Turgutlu where the counties of Manisa province between 2012 and 2013. The sexual pheromone traps were settled in each vineyards since January 1st on the dates which the maximum heat total is approached 1000°C. The traps were controlled every week, the traps capsules were changed in every six weeks, the adhesive tabs were changed when they got dirty. Totally 100 bunches which were chosen in each vineyards at random four different row of vinestocks to determine the rate of infestations by grape moth. Damage, egg, larvae, pupae, adult of L. botrana were searched on the bunches and these bunches were accepted infected and rate of infestation was established. Lobesia botrana was formed three peak point until harvest and one peak point after harvest totally four peak points in terms of the number of captured adult. Until the harvest period was captured the most adult number was saved in 2012 in Ahmetli county Karaköy village (394 piece/trap/week) and in Turgutlu county Derbent town (439 piece/trap/week) at August 23rd, in 2013 in Ahmetli county Ataköy village (306 piece/trap/week) and in Turgutlu county Sarıbey village (345 piece/trap/week) at August 22nd. As for after harvest period was captured the most adult number was saved in 2012 in Ahmetli county Gökkaya town (477 piece/trap/week) and in Turgutlu county Akçapınar town (504 piece/trap/week) at August 30th, as in 2013 in Ahmetli county Ataköy village (426 piece/trap/week) and in Turgutlu county Sarıbey village (647 piece/trap/week) at September 12th. The highest rates of infestation of L. botrana was saved, in 2012 in Ahmetli county Gökkaya town and Karaköy village was 46%, in Turgutlu county Sarıbey village 41% at August 23rd, as in 2013 in Ahmetli county Gökkaya town 58% and in Turgutlu county Sarıbey village 62% at August 22nd. As a result of this two years study, the density of population and infestation rate of L. botrana was not seen distinguishing difference in Ahmetli and Turgutlu in essay vineyards.

Bu çalışma, patates üretiminin önemli olduğu Konya iline bağlı Selçuklu ve Meram ilçelerinde organik ve geleneksel patates üretim alanlarında bulunan avcı böcek türlerinin belirlenmesi amacıyla 2013 yılının Haziran-Ekim aylarında yapılmıştır. İlçeleri temsil etmek üzere 3 köy seçilmiş, her bir köy için iki adet organik ve iki adet geleneksel üretim yapan patates üretim alanı belirlenmiştir. Avcı böceklerin toplanması için atrapla toplama yönteminden yararlanılmıştır. Böcekler, potasyum siyanürlü öldürme kavanozunda öldürüldükten sonra yöntemine uygun şekilde iğnelenip etiketlenmiştir. Yürütülen bu çalışma sonucunda 6 syrphid, 16 coccinellid, 3 anthocorid, 3 mirid, 2 lygaeid, 1 nabid, 1 chrysopid ve 1 reduviid türü olmak üzere toplam 33 avcı böcek türü bulunmuştur. Bulunan bu avcı böcek türlerinden; Orius niger ve Orius minutus birlikte 1415 adet, Hippodamia variegata 454 adet, Nabis pseudoferus 169 adet, Sphaerophoria scripta 153 adet ergin ile en bol bulunan türler olmuştur. Adalia decempunctata, Adalia bipunctata, Propylaea quatuordecimpunctata, Scymnus subvillosus, Subcoccinella vigintiquatuorpunctata, Deraeocoris serenus, Deraeocoris ruber 'den sadece birer örnek yakalanmıştır. Geleneksel ve organik üretim yapılan patates tarlalarında avcı böcek varlığı bakımından belirgin bir farklılık gözlenmemiştir., The aim of this study is to observe predator insect species in organic and conventional potato production fields in Selçuklu and Meram disctrict of Konya province. The insects was collected with sweep net method in the potato fields between June and October in 2013. To represent the district 3 villages was selected. The study was made in two organic and two conventional potato production areas in each village. Sweeping methods was used for collecting the insects. The insect adults were killed in a poison jar with potassium cyanide, and labelled and pinned according to the standard method. At the end of the study it was determined totally 33 predator species. The species number and their families; 6 syrphid, 16 coccinellid, 3 anthocorid, 3 mirid, 2 lygaeid, 1 nabid, 1 chrysopid and 1 reduviid species. Among the collected species, Orius niger and Orius minutus (1415 adult ), Hippodamia variegata (454 adult), Nabis pseudoferus (169 adult), Sphaerophoria scripta (153 adult) were more abundant than the others. It was found only one sample from Adalia decempunctata, Adalia bipunctata, Propylaea quatuordecimpunctata, Scymnus subvillosus, Subcoccinella vigintiquatuorpunctata, Deraeocoris serenus, Deraeocoris ruber. It was not observed any difference in terms of presence of the predators distinctly.

Ateş yanıklığı hastalığına neden olan Erwinia amylovora, Rosaceae familyasından başta armut, elma ve ayvalarda tahripkar bakteriyel bir patojendir. Bu çalışmada, E. amylovora' nın 2 virülent izolatının (Ea234-1 ve Ea240-3) farklı elma (Braeburn, Fuji, Gala ve Golden), armut (Santa Maria ve Williams) ve ayva (Eşme ve Ekmek) çeşitlerinde zamana bağlı olarak toplam protein miktarlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. E. amylovora (108 hücre ml-1) ile yaprak inokulasyonundan sonraki 24, 36 ve 72. saatlerde örnekler alınmış, Koch postulatları gereği re-izolasyon yapılmış ve elde edilen bakteriler biyokimyasal, fizyolojik ve moleküler metotlarla E. amylovora olarak tanılanmıştır. Toplam protein miktarlarının belirlenmesinde Bradford ve SDS-PAGE analizleri için Laemmli yöntemleri kullanılmış, alınan yaprak örneklerine ait protein ekstraktlarının 595 nm' de absorbans değerleri elde edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre, elma çeşitlerinde E. amylovora enfeksiyonu sonrası kontrole kıyasla 24. saatte toplam protein miktarının arttığı, 36. ve 72. saatte miktarın azaldığı, Braeburn çeşidinin en yüksek protein miktarına sahip olduğu belirlenmiştir. Armut çeşitlerinde, 24. ve 36. saatlerde toplam protein miktarı artarken, 72. saatte protein miktarının azaldığı ve Santa Maria çeşidinin en yüksek protein miktarına sahip olduğu tespit edilmiştir. Ayva çeşitlerinde, toplam protein miktarının 72. saatte arttığı ve Eşme çeşidinin en yüksek protein miktarına sahip olduğu belirlenmiştir. SDS-PAGE analizi sonucunda, farklı molekül ağırlıklarına sahip protein fraksiyonları elde edilmiştir. Elma ve ayva çeşitlerinde sırasıyla yaklaşık 55-70 ve 35-55 kDa, armut çeşitlerinde ise yaklaşık 55-70 kDa molekül ağırlığında protein bantları belirlenmiştir., Fire blight disease caused by Erwinia amylovora is a destructive bacterial pathogen mainly on pears, apples and quinces from Rosaceae family. In this study, it was aimed determination of total protein amounts in different apple cultivars (Braeburn, Fuji, Gala and Golden), different pear cultivars (Santa Maria and Williams) and different quince cultivars (Eşme and Ekmek) of two virulent E. amylovora strains (Ea234-1 and Ea240-3) according as the time. It was taken samples after leaf inoculation with E. amylovora (108 CFU ml-1) at 24th, 36th and 72nd hours, and according to Koch postulates re-isolation was made and obtaining the bacteria were identified as E. amylovora by biochemical, physiological and molecular tests. In determining the amounts of total protein and in the SDS-PAGE analyses were used Bradford and Laemmli methods, respectively, and absorbance values of protein extracts derived from the leaf samples taken, were obtained at 595 nm wavelength. According to the findings obtained; after infection of E. amylovora in the apple varieties comparing to controls, total protein concentrations at 24th hours increased and a decrease in the amount of 36th to 72nd hours and Braeburn has the highest protein content was determined. In the pear varieties, while total protein concentrations at 24th and 36th hours increased, a decrease in the amount of 72nd hour, and Santa Maria variety has the highest protein content was detected. In the quince varieties, total protein concentrations at 72th hour increased and Eşme variety has the highest protein content was identified. As a result of SDS-PAGE analysis, protein fractions which have different molecular weights were obtained. The protein bands were defined approximately 55-70 kDa and 35-55 kDa molecule weight on apple and quince varieties, respectively and also approx. 55-70 kDa in pear varieties.

Bu araştırma, farklı mısır varyete gruplarına ait çeşitlerin rastık hastalığına (Ustilago maydis (DC) Corda) karşı duyarlılıkları, tozlaşmanın hastalık üzerine etkisi ve hastalıklı koçanlarda fungal floranın belirlenmesi amacıyla 2010 ve 2011 yıllannda yürütülmüştür. Mısır bitkilerinin (40-60 cm uzunluğunda) sap boğumlarına inokulum verilmek suretiyle, farklı mısır varyete gruplarına ait sekiz mısır çeşidinin hastalığa karşı duyarlılıklarının incelendiği deneme sonucunda hastalığa tam dayanıklı bir çeşit saptanmamıştır. Bununla birlikte Vega ve Merit şeker mısır çeşitlerinin hastalığa orta düzeyde dayanıklı olduğu; Pioneer-3394 ve Side at dişi mısır çeşitleri, Karadeniz Yıldızı sert mısır çeşidi ve Antcin-98 cin mısır çeşidinin hassas; Ada-523 at dişi mısır çeşidi ve Karaçay sert mısır çeşidinin ise hastalığa karşı çok hassas olduğu saptanmıştır. Denemede yer alan mısır çeşitlerinde hastalık nedeniyle ortalama % 23.1 ile % 41.4 arasında değişen oranlarda verim kayıpları ve 0.4 ile 8.4 arasında değişen oranlarda hastalık şiddeti tespit edilmiştir. Tozlaşmanın hastalık üzerine etkisinin incelendiği denemede, bitki tozlaşması öncesi yapılan koçan inokulasyonuyla mısır çeşitlerinde hastalıktan kaynaklanan ortalama verim kaybı % 45.5, bitki tozlaşması sonrası koçan inokulasyonuyla çeşitlerde hastalık nedeniyle ortalama verim kaybı % 35.9 olmuştur. İki yıllık tarla denemelerinde her iki yılda da tüm çeşitlerde tozlaşma öncesi koçan inokulasyonundaki ortalama hastalık şiddeti ve hastalık oranlarının tozlaşma sonrası koçan inokulasyonlarındaki ortalama hastalık şiddeti ve hastalık oranından daha yüksek olduğu bulunmuştur. Rastıklı koçanlarda fungal floranın incelendiği çalışmada; altı fungus cinsi (Paecilomyces, Aspergillus, Penicillium, Acremonium, Fusarium ve Rhizopus) ve bu cinsler içerisinde en fazla oranda izole edilen yedi fungus türü (Aspergillus fumigatus, A. niger, A. parasiticus(A. flavus), Paecilomyces lilacinus, Penicillium citrinum, Fusarium solani, F. oxysporum ve Rhizopus stolonifer) saptanmıştır. En sıklıkla izole edilen cins % 31.4 oranı ile Aspergillus olurken, Penicillium % 6.4 oranı ile en az yoğunlukta saptanan cins olmuştur., This research was conducted to determine susceptibilities of the cultivars belonging to different maize variety groups against smut disease (Ustilago maydis (DC) Corda), effects of pollination on the disease and flora of fungi in the smutty cobs in 2010 and in 2011. With given inoculum into the nodes of maize plants (40- 60 cm high), any resistant cultivar to the disease was not established as a result of the trial, in which susceptibilities of cultivars belonging to different maize variety groups against the disease was investigated. However, it was established that both Vega and Merit (sweet maize cultivars) were middle resistant to the disease. Pioneer-3394 and Side (dent maize cultivars), Karadeniz Yıldızı (flint maize variety), and Antcin-98 (popcorn maize variety) all were found to be susceptible to the disease; as for Ada-523 (dent corn variety) and Karaçay (flint corn variety) were very susceptible to the disease. It was determined that the yield losses and disease severity meanly due to the disease varied respectively from 23.1 % to 41.4 % and from the rate of 0.4 to 8.4 varieties used in the trial. Meanly yield losses due to the disease with a rate of 45.5 % were detected fom maize varieties, which were inoculated prior to pollination whereas meanly yield losses with a rate of 35.9 % were established from maize varieties, which were inoculated following pollination, in the experiment in which effects of pollination on the disease were investigated. Mean disease severity and disease incidence of all varieties, which were inoculated before pollination, were higher than those inoculated in the wake of pollination in the two-year field trials. Genera of six fungi (Paecilomyces, Aspergillus, Penicillium, Acremonium, Fusarium and Rhizopus) and species of seven fungi commonly isolated among them (Aspergillus fumigatus, A. niger, A. parasiticus(A. flavus), Paecilomyces lilacinus, Penicillium citrinum, Fusarium solani, F. oxysporum and Rhizopus stolonifer) were determined in the study in which examination of fungal flora in the smutty cobs. The most frequently isolated genus was Aspergillus with a rate of 31.4 %, whereas the least frequently established genus was Penicillium with a rate of 6.4 %.

Bu çalışma, Konya, Karaman ve Aksaray illeri kabakgil ekim alanlarındaki virüs enfeksiyonlarını ve bunların enfeksiyon kaynaklarını belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. 2009 ve 2010 yıllarında, toplam olarak virüs hastalığı belirtileri gösteren 652 kabakgil bitki örneği, 92 tohum örneği ve 85 yabancı ot örneği toplanmıştır. Virüsler DAS-ELISA ve RT-PCR ile tanımlanmıştır. Sonuçlar, bitki örneklerinin %83,4?ünün, yabancı ot örneklerinin %50,6?sının ve tohum örneklerinin ise %8,7?sinin Zucchini yellow mosaic Potyvirus (ZYMV), Watermelon mosaic Potyvirus-2 (WMV-2), Cucumber mosaic Cucumovirus (CMV), Papaya ringspot Potyvirus-watermelon strain (PRSV-W) veya Squash mosaic Comovirus (SqMV) ile enfekteli olduğunu göstermiştir. Test sonuçlarına gore, bitki örnekleri için ZYMV (%51,7), WMV-2 (%45,2) ve CMV (%21,3), tohum örnekleri için ZYMV (%4,3), WMV-2 (%3,3) ve CMV (%1,1) ve yabancı ot örnekleri için CMV (% 36,5), WMV-2 (%22,3) ve ZYMV (%15,3) hâkim virüslerdir. Bunun yanında, özellikle bitki örneklerinde karışık enfeksiyonların, oldukça yaygın olduğu belirlenmiştir. Testi yapılan hiçbir örnekte ise Cucumber green mottle mosaic Tobamovirus (CGMMV) enfeksiyonu saptanmamıştır. Aynı zamanda, bu çalışmada, kabakgil bitkilerinden toplanan 17 afid örneği RT-PCR testine tabi tutulmuştur. Bu örneklerde ise CMV, ZYMV (%17,6) ve WMV-2 (%11,7) enfeksiyonları tespit edilmiştir. Çalışmanın sonraki aşamasında ise 5 ZYMV, 3 WMV-2 ve 2 CMV izolatının dizileri belirlenerek, WMV-2 (KF021298, KF021299 ve KF021300) ve CMV (KC989614 ve KC989615) izolatlarının dizileri GenBank?a kaydettirilmiştir., This study was conducted in order to determine the virus infections and their infection sources in major cucurbit growing areas in Konya, Karaman and Aksaray provinces. In total, 652 cucurbit plant samples with common symptoms of virus infections, 92 seed samples and 85 weed samples were collected during 2009 and 2010. The viruses were identified by DAS-ELISA and RT-PCR. The results showed that 83,4% of plant samples, 50,6% of weed samples and 8,7% of seed samples were infected with Zucchini yellow mosaic Potyvirus (ZYMV), Watermelon mosaic Potyvirus-2 (WMV-2), Cucumber mosaic Cucumovirus (CMV), Papaya ringspot Potyvirus-watermelon strain (PRSV-W) or Squash mosaic Comovirus (SqMV). According to the test results, predominant viruses were ZYMV (51,7%), WMV-2 (45,2%) and CMV (21,3%) for plant samples, ZYMV (4,3%), WMV-2 (3,3%) and CMV (1,1%) for seed samples and CMV (36,5%), WMV-2 (22,3%) and ZYMV (15,3%) for weed samples. Also mixed infections were determined commonly especially in plant samples. Cucumber green mottle mosaic Tobamovirus (CGMMV) was not determined in any of the tested samples. In this study, also, 17 aphid samples were collected on cucurbit plants and RT-PCR test was performed. CMV, ZYMV (17,6%) and WMV-2 (11,7%) infections were detected from aphid samples. In the further stage of the study, isolates of ZYMV (5), WMV-2 (3) and CMV (2) were sequenced and CMV (KC989614-KC989615) and WMV-2 (KF021298-KF021299-KF021300) sequences were submitted to GenBank database., Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri (BAP) Koordinatörlüğü tarafından 10101018 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, 2011 yılında Konya ili Halkapınar ilçesi çilek alanlarında bulunan zararlı böcek ve akar türleri ile bunların doğal düşmanlarının belirlenmesi amacıyla ele alınmıştır. Gözlemler sırasında atrapla hareketli böcekleri toplama; yaprak, çiçek, meyve ve sürgünleri gözle ve lupla kontrol, yaprakta sayım yaparak, böcek ve akarların yaprakçık başına miktarı ve çukur tuzak metotlarından yararlanılmıştır. Sonuç olarak 1 akar türü, 5 takıma bağlı 16 familyadan 19 zararlı böcek türü ile 4 takıma bağlı 6 familyadan 8 yararlı böcek türü tespit edilmiştir. Belirlenen bu böcek türlerinden zararlı olarak oluşturdukları yaygınlık ve yoğunluk açısından Tetranychus urticae Koch, Thrips tabaci Lindeman, Brachycaudus helichrysi Kaltenbach ve Chaetosiphon fragaefolii Cockerell; yararlı tür olarak ise Coccinella septempunctata L. ve Scymnus pallipediformis Günther, Scymnus rubromaculatus Goeze ve Scolothrips longicornis Prisner?in önemli oldukları belirlenmiştir., The aim of the study is to observe harmful mites and insect species and their natural enemies being in strawberry areas in Halkapınar District of Konya Province of Turkey in 2011. A few methods were utilized to detect pests and useful insect species; picking up moveable insects by using sweep net, examina of leafs, flowers, fruits and offshoots by inspection and lupe, in counting leaf determining of amount of insects and mites for per leaflet and pitfall trap methods. As a result; one mite species, 19 pest species from 5 orders belonging to 16 families and 8 useful insect species from 4 orders belonging to 6 families were determined. According to intensity and extensity, the important, harmful insects were Tetranychus urticae Koch, Thrips tabaci Lindeman, Brachycaudus helichrysi Kaltenbach and Chaetosiphon fragaefolii Cockerell; and useful insects were Coccinella septempunctata L.,Scymnus pallipediformis Günther, Scymnus rubromaculatus Goeze and Scolothrips longicornis Prisner.

Bu arastırmada, Konya ilinin Selçuklu ve Hüyük ilçelerinde aspir tarlalarında zarar yapan böcekler ve predatörlerini belirlemek amacıyla 2011 yılında survey çalısmaları yürütülmüstür. Yapılan çalısmalar sonucu aspir bitkilerinde 9 zararlı ve 3 predatör böcek türü bulunmustur. Zararlı olarak; Aphis fabae Scopoli,1763, Uroleucon compositae Theobald, 1915 (Homoptera: Aphididae), Brachycoleus decolor Reuter, 1887 (Homoptera: Miridae) , Cteniopus gibbosus Baudidi Selve, 1761 (Coleoptera: Alleculidae), Cetonia aurata Linnaeus, 1761 (Coleoptera: Cetonidae), Bangasternus planifrons (Brulle, 1882) (Coleoptera: Curculionidae), Heliothis peltigera Schiffer, 1775 (Lepidoptera: Noctuidae), Larinus syriacus Gyllenhal, 1835 (Coleoptera: Curculionidae), Tropinota hirta Poda, 1761 (Coleoptera: Scarabaeidae) türleri; predatör olarak; Coccinella septempunctata (L.), Psyllobora vigintiduopunctata (L.) ve Adalia fasciatopunctata revelierei Mulstant (Coleoptera: Coccinellidae) türleri bulunmustur. Her iki ilçede, Tropinota hirta, Heliothis peltigera ve Uroleucon compositae’nin önemli zararlı türler oldugu; Coccinellid türlerinden C.septempunctata’nın afitler üzerinde etkin oldugu, diger iki türün ise populasyonlarının düsük düzeyde oldugu tespit edilmistir., In this study, a survey was carried out to determine pest insect species of safflower and their predators in Hüyük and Selçuklu towns of Konya Province in 2011. At the end of the study, 9 pest and 3 predator insect species were found on safflower plants. These pest species namely; Aphis fabae Scopoli,1763, Uroleucon compositae Theobald, 1915 (Homoptera: Aphididae), Brachycoleus decolor Reuter, 1887 (Homoptera: Miridae) , Cteniopus gibbosus Baudidi Selve, 1761 (Coleoptera: Alleculidae), Cetonia aurata Linnaeus, 1761 (Coleoptera: Cetonidae), Bangasternus planifrons (Brulle, 1882) (Coleoptera: Curculionidae), Heliothis peltigera Schiffer, 1775 (Lepidoptera: Noctuidae), Larinus syriacus Gyllenhal, 1835 (Coleoptera: Curculionidae), Tropinota hirta Poda, 1761 (Coleoptera: Scarabaeidae). The predators namely; Coccinella septempunctata (L.), Psyllobora vigintiduopunctata (L.) and Adalia fasciatopunctata revelierei Mulstant (Coleoptera: Coccinellidae). Tropinota hirta, Heliothis peltigera and Uroleucon compositae were found as important pests. On the other hand, C. septempunctata populations were effective on the aphids, but the other coccinellids had low population levels.

Bu çalısmada ısırgan (Urtica dioica), feslegen (Ocimum basilicum), serbetçi otu (Humulus luputus) ve sütlegen (Euphorbia cyparissias) bitkilerinden elde edilen methanol ekstraktlarının Callosobruchus maculatus (F.) (Col.: Bruchidae) erginlerinde kontakt, kalıntı, ovisit, yumurta bırakmayı engelleme etkileri ve yumurta bırakma tercihine etkileri arastırılmıstır. Ayrıca bitki ekstraktlarının deltamethrin ile karısımlarının Callosobruchus maculatus erginlerinde kontak etkileri tespit edilmistir. Denemeler laboratuvar sartlarında 28° C sıcaklık % 55±5 orantılı nem ve karanlık ortamda yürütülmüstür. Kontakt etki testlerinde Callosobruchus maculatus erginlerine % 0.15625, 0.3125, 0.625, 1.25, 2.5, 5, 10, 20 ’lık (w/w) ekstrakt dozları uygulanmıstır. Tüm uygulama sürelerinde, en yüksek etkinin ısırgan ekstraktında, en düsük etkinin ise serbetçi otu ekstraktında oldugu saptanmıstır. Ayrıca üç uygulama süresinin her birinde bitki ekstraktı için LC50 ve LC90 degerleri tespit edilmistir. LC50 degerinin en düsük oldugu bitki ısırgan’ dır. Kalıntı toksisite testlerinde, 24 ve 48 saat sonunda en yüksek etkinin ısırgan ekstraktında oldugu tespit edilmistir. Yumurta koymayı engelleme etkisinde, yumurta koymayı engelleme oranına göre bitkiler ısırgan>serbetçi otu>feslegen>sütlegen olarak sıralanmıstır. Bitki ekstraktlarının Callosobruchus maculatus’ un yumurtalarındaki ovisit etkisinde, en yüksek toksik etkiyi ısırgan ve feslegen ekstraktları göstermistir. Yumurta bırakma tercihi denemesinde ise ekstraktlar arasında bırakılan toplam yumurta sayısı bakımından fark bulunmamıstır. Deltamethrin ile karıstırılan bitki ekstraktlarının, deltamethrinin toksik etkisinde bir artısa neden olmadıgı görülmüstür., In this study, the contact, residual toxicity, ovipositon deterrent effects of methanol extracts which were derived from nettle (Urtica dioica), basil (Ocimum basilicum), hops (Humulus luputus), spurge (Euphorbia cyparissias) on Callosobruchus maculatus (F.) (Col.: Bruchidae) adult were researched. In addition, contact toxicity of mixtures of plant extracts with deltamethrin were investigated. The experiments were conducted in laboratory conditions of 28°C, 55±5% RH and continuous dark. In the tests of contact effect, the doses of 0.15625, 0.3125, 0.625, 1.25, 2.5, 5, 10 % (w/w) of the plant extracts were applied to Callosobruchus maculatus adult. The highest mortality rate was found to be the lowest in the extracts of hops and the highest in the extracts of nettle in all phases. In addition,each of the three application period were determined values of LC50 LC90 values for plant extract. Nettle had the lowest LC50 value among others. In the tests of residual toxicity, at the end of 24-48 hours nettle extract was found to be the most toxic. Ovipositon deterrent rate was arranged as nettle> hops> basil> euphorbia in order of all the doses of the same plant. It was determined that nettle and basil have the highest and equal toxic effect on eggs of the Callosobruchus maculatus. In a free-choice test it was not difference in the total number of egg laid among plant extracts. Plant extracts mixed with deltamethrin did not cause an increase in toxic effect of deltamethrin.